Άσχημη συμπεριφορά και συνέπειες.

[Έσπερος]

11 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Δες το και στα διαλείμματα στο σχολείο που είσαι, δεν πέφτει σφαλιάρα, αιφνιδιασμός και καβάλημα στην πλάτη του άλλου, σπρωξίματα, και μετά από 5 λεπτά είναι κολλητοί και ας έχει ο ένας σκισμένο παντελόνι και ο άλλος γρατουνιές στο μάγουλο; Και δεν υπάρχουν πάντα και 2-3 αγόρια που είναι λίγο εκτός από το μπουλούκι, δεν πολυπαίζουν και μπάλα και βασικά δεν τους πολυμιλάνε οι άλλοι γιατί "δεν ξέρουν να παίζουν"; 

Ναι αυτή η εικόνα ισχύει. Γεενικά πολύ σπρώξιμο και χτυπήματα μεταξύ σοβαρού και αστείου και τέτοια. Βέβαια συνάδελφοι που έχουν υπηρετήσει σε αστικά κέντρα μας λένε ότι τέτοιο πράγμα δεν έχουν ξαναδεί. Εγώ δεν έχω μέτρο σύγκρισης. Θυμήθηκα κιόλας που την πρώτη χρονιά, όπου έβλεπα φασαρία στην εφημερία έτρεχα να δω τι γινόταν κι αυτό απλώς έπαιζαν. Ε μετά το έκαναν επίτηδες, μαζεύονταν πολλοί με φασαρία και επιφωνήματα σαν να πέφτει ξύλο, για να πάω εκέι και να γελάσουν, ή ήμουν στο προαύλιο και μου φώναζαν ότι δήθεν κάτι γίνεται. Ρεζίλι. Μετά άλλαξα πόστο στην εφημερία κιαπόο τότε σπάανια εεπιτηρώ το προαύλιο, προτιμώ να τους κυνηγάω να βγουν από τις αίθουσες. Το περίεργο είναι ότι παρόλο που είναι άγρια παιδιά, δεν έχουμε εκφοβισμό με ξύλο. Εκφοβισμό άλλου είδους είχαμε κατά καιρούς, αλλά με ξύλο ποτέ. Ίσως γιατί δεν έχουν μεγαλώσει με ιδιαίτερη λεπτότητα οπότε έμαθαν όλοι να ανταποδίδουν κ έτσι δεν έχουν ποιον να δείρουν. Οι περιθωριοποιημένοι είναι παραπάνω από 2-3 κ όντως δεν είναι με κριτήριο το αν είναι καλοί μαθητές με πιο καλλιεργημένα ενδιαφέροντα. Αυτοί οι ίδιοι μπορεί να είναι αρχηγοί στο μπασκετ πχ και πολύ δημοφιλείς. Οι περιθωριοποιημένοι είναι συνήθως πολύ αδύναμοι μαθητές, συχνά και με μαθησιακές δυσκολίες και σίγουρα πολλές κοινωνικές δυσκολίες που όντως δεν τρέχουν, δεν παίζουν μπάλα, είναι διστακτικοί κλπ. Κανα δυο αν πάνε να κάνουν κάτι πιο βίαιο δήθεν για τσαμπουκά, τους απομονώνει το κλίμα. Φαίνεται ότι όταν δεν σε μεγαλώνουν με πολλή ευγένεια και καλούς τρόπους, αυτά τα χειρίζεσαι καλύτερα. Δεν είναι όμως σωστό. 

 

11 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Ο γιος μου κάποια στιγμή στο Δημοτικό είδε δύο νταήδες να έχουν πιάσει στο διάλειμμα ένα συμμαθητή του με ειδικές ανάγκες και να τον κοροϊδεύουν και να τον σπρώχνουν σαν μπάλα ο ένας στον άλλο. Δασκάλα στο προαύλιο δεν υπήρχε. Τους μαύρισε το μάτι (κυριολεκτικά). Δεν τον μάλωσα, του έδωσα συγχαρητήρια. 

Η αλήθεια είναι ότι όταν τα ακούω αυτά σοκάρομαι. Εγώ έχω μεγαλώσει τελείως διαφορετικά.  Δηλαδή σε μια τέτοια περίπτωση ως καθηγήτρια θα σκεφτόμουν ότι θα έπρεπε να τιμωρηθούν όλοι οι εμπλεκόμενοι για να καταδικάσουμε τη βία. Αλλά από την άλλη δεν θα ήθελα να έχω ένα παιδί  που θα τρώει ξύλο. Τελικά είναι πολύ δύσκολο να μεγαλώνεις αγόρια. Πίστευα ότι εχεις περισσότερα άγχη αν είναι κορίτσια. Αλλά αυτά δεν τα είχα υπολογίσει.

[kine]

19 ώρες πρίν, Lenia16 είπε:

Τελικά για να καταλάβω, διαχωρίζεις τα χτυπηματα σε αμυντικά κ επιθετικά; Στα επιθετικά επεμβαίνεις στα αμυντικά όχι; Αλλά στα αμυντικά χτυπήματα δεν θα σε κατηγορήσει κανείς ότι το παιδι σου χτυπάει οποτε σε βολεύει σαν έμφυτη αντίδραση του παιδιού, αφού και δεν κάθεται να το χτυπανε αλλά και δε χρειάζεται να της διδάξεις να αμύνεται χτυπώντας αφού το κάνει μόνη της. Μάλιστα.

 Οχι βρε κορίτσι μου.

Το ίδιο πράγμα είναι να χτυπάει ως αντίδραση μέσα στο σπίτι, επειδή πχ. τελείωσε το παιδικό που βλέπει και ξενέρωσε και το ίδιο είναι να χτυπήσει ένα παιδί παίζοντας μεταξύ τους, επειδή ττην τραμπούκισε;;

 

Δεν έχω μία άντίδραση για κάθε κατάσταση.

Αν αυτό σε δυσκολεύει να το αποδεχτείς, επειδή θεωρείς καλύτερο να έχεις ΜΙΑ αντίδραση για κάθε περίσταση, οκ. Οι δικές μου οι αντιδράσεις ποικίλουν και ως προς το είδος της αντίδρασης μου και ως προς το χρόνο που θα επέμβω. 

Κάθε παράδειγμα που έχω γράψει, έχει διαφορετικό χαρακτήρα. Οπότε μην παραθέτεις το ένα που λέει, μπήκα μπροστά με το άλλο που λέει, δεν έκανα τίποτα και ψάχνεις για αντιφάσεις.

 

Το είδος της αντίδρασης κρίνεται με βάση τί βιώνει το παιδί, τί αποκομίζει εμπειρικά τι δεδομένη στιγμή, στο δεδομένο περιβάλλον, με τα δεδομένα γεγονότα. Φιλτράρω τις δικές μου αντιδράσεις προσπώντας να είμαι ελάχιστα παρεμβατική. Ελάχιστα σε μια περίπτωση μπορεί να είναι, δεν κάνω τίποτα και σε μια άλλη, πιάνω τα χέρια για να μην εξελιχθεί σε επώδυνη χειροδικία (είτε για την κόρη μου, είτε για κάποιον άλλο).

 

 

On 4/12/2019 at 12:10 ΠΜ, ΑΡΓΚ είπε:

Νομίζω ότι λέμε το ίδιο πράγμα. Πάνω κάτω όλοι. Μπορεί να το αποκαλούμε διαφορετικα, αλλά τελικά βλέπω ακριβώς το ίδιο.

 

Αν λέμε το ίδιο πράγμα, δεν υπάρχει λόγος να αντιπαρατίθεσαι.

Προσωπικά έχω την γνώμη ότι δεν είναι το ίδιο πράγμα και γι'αυτό συμπληρώνω επεξηγώντας την προοπική μου.

 

Αλλά αν εσύ το βρίσκεις όμοιο, είναι απολύτως κατανοητό από εμένα και αποδεκτό. 

[Yovanna]

Just now, Έσπερος said:

Δηλαδή σε μια τέτοια περίπτωση ως καθηγήτρια θα σκεφτόμουν ότι θα έπρεπε να τιμωρηθούν όλοι οι εμπλεκόμενοι για να καταδικάσουμε τη βία.

Διαφωνώ κάθετα με αυτή τη νοοτροπία. Μου θυμίζει όταν η μαμά μου μας μάλωνε και τις 2 ( την αδερφή μου και μένα ) όταν είμασταν μικρές και τσακωνόμασταν, ενώ η αδερφή  μου είχε κάνει τον βίο αβίωτο ΄στην παιδική μας ηλικία. Βαριόταν να ασχοληθεί με το ποια έφταιξε. Στην προκειμένη, πόσο άδικο θα ήταν να  τιμωρηθεί το παιδί που τόσο γενναία υπερασπίστηκε το αδύναμο παιδί που το τραμπούκιζαν . Την δικαιοσύνη και την γενναιότητα θα καταδίκαζες. 'Όχι την βία.

[Nefeli2014]

Επαθα την πλάκα μου σημερα με την κόρη μου που ενώ διαμαρτυροταν για το εν λόγω παιδάκι, εντάξει όχι τόσο πολύ όσο τα άλλα κορίτσια, σημερα μόλις μπήκε στη τάξη της έτρεξε αυτός ο μικρός και την αγκάλιασε κι εκείνη ανταπέδωσε με τέτοια θερμή... Και ένα άλλο τόσο καλό αγοράκι που κάθε φορά που τη βλέπει τη χαιρετάει και ει αι τόσο καλό και συμπαθώ τόσο τους γονείς του, και είναι ήσυχο και καλόβολο, εκείνη ούτε που να τον φτύσει... Κάθε φορά της μιλάει κι εκείνη φεύγει. Και στον άλλο που εχουν γίνει τα χίλια μύρια με τόσα παιδιά πάει και τον αγκαλιάζει και το χαμόγελο ως τα αυτιά της. Πολλές φορές μου τον έχει δικαιολόγησει κιόλας. Ενώ εγώ έξαλλη ξέρω γω πιο παλιά με διαφορα περιστατικά και συζητήσεις.. Εκείνη να λέει είναι λίγο φίλος μου. Τη μία είναι κακός την άλλη είναι φίλος. 

 

Θα αρχίσω να ανησυχώ μου φαίνεται... :/

Γενικά νομιζω η κόρη μου περνάει εφηβεία. Σε ότι της λέω λέει όχι πια θέλει όλα να τα κάνει μόνη της, επίσης μπάνιο δεν τολμάω να την κάνω. Απλώς επιβλέπω. Κάθεται κάτω από το ντουζ και πλενει και τα μαλλιά της κανονικά. 

 

Να ανησυχήσω? Πάραξεφεύγει μου φαίνεται... Παράανεξαρτητοπιειται. Πολύ μικρή δεν ειναι για να παίρνει για όλα πρωτοβουλίες? Θέλω λίγο να το προσέξω. Ούτε να την αγκαλίασω θέλει ούτε φιλιά... Γενικώς ένα όχι συχνά πυκνά. Με τη μικρή έχει ηρεμήσει αλλά ωρεε στα ξαφνικά μπορεί να τη χτυπήσει. Τρελαίνομαι εκείνη την ώρα, δεν ξέρω πως να αντίδρασω..

 

 

Αν σκεφτώ όμως τη μικρή πιο πολύ τσαούσα τη βλέπω. Αντιδράει και δε κάθεται να τις τρώει. Βαράει κι εκείνη και της φωνάζει. 

Ωχ θε μου. 

 

Άρα δεν είναι μόνο στα αγόρια να ξέρετε η κατάσταση. Βέβαια σε εμάς δεν είναι πάνω στο παιχνίδι. Είναι θέμα διεκδίκησης. Όλα δικά μου και τέτοια. Καλύτερα βέβαια από τις αρχές αλλά ποτέ θα σταματήσει εντελώς αυτό δεν ξέρω... 

 

Εσάς σας φαίνονται τις πιο έμπειρες ρωτάω, φυσιολογικά όλα αυτά? Όταν τα σκέφτομαι καθαρά ψιλό φυσιολογικά μου ακούγονται αλλά έτσι για την επιβεβαιώση.. Απλώς είναι τόσο κουραστικά.. Και μονίμως ειναξ σε σκέψεις καθώς είναι τόσο απροβλεπτα κ μέσα στην αλλαγή τα παιδιά.. Αρχίζεις κάτι και μετά αρχίζει κάτι άλλο κοκ... 

Επεξεργάστηκαν 5 Δεκεμβρίου,2019 by Nefeli2014

[elenip]

1 hour ago, Yovanna said:

Διαφωνώ κάθετα με αυτή τη νοοτροπία. Μου θυμίζει όταν η μαμά μου μας μάλωνε και τις 2 ( την αδερφή μου και μένα ) όταν είμασταν μικρές και τσακωνόμασταν, ενώ η αδερφή  μου είχε κάνει τον βίο αβίωτο ΄στην παιδική μας ηλικία. Βαριόταν να ασχοληθεί με το ποια έφταιξε. Στην προκειμένη, πόσο άδικο θα ήταν να  τιμωρηθεί το παιδί που τόσο γενναία υπερασπίστηκε το αδύναμο παιδί που το τραμπούκιζαν . Την δικαιοσύνη και την γενναιότητα θα καταδίκαζες. 'Όχι την βία.

 

Συμφωνώ, αυτό το τσουβάλιασα όλων ούτε τον νταή βοηθάει ούτε τα θύματα. Ο νταής θα συνεχίσει να το κάνει γιατί σου λέει όλοι μαζί θα την πληρώσουμε, τα θύματα θα αποκτήσουν την νοοτροπία και κερατάς και δαρμένος, οπότε απλώς διαιωνίζεται το πρόβλημα.

Εννοείται πως σε μία επιθετική συμπεριφορά το να απαντήσει ένα παιδί με χτύπημα και το ίδιο, σημαίνει ότι γίνεται ένας φαύλος κύκλος αλλά δυστυχώς είναι η μόνη αντίδραση που μπορεί να "σώσει" ένα παιδί.

Παράδειγμα: φέτος ήρθε ένα καινούργιο κορίτσι στην τάξη μας, ο νταής της τάξης (που υπάρχουν ένα σωρό προβλήματα) πήγε να την πειράξει και να την χτυπήσει. Του έδωσε μία και τον ξάπλωσε κάτω, δεν ξανασχολήθηκε μαζί της.

Οπότε για εμένα, καλώς ή κακώς θα πρέπει να εστιάσει η κάθε μία στο παιδί της, να έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση το παιδί, να αντιδρά δυναμικά όταν του επιτίθενται αλλιώς θα βρεθεί χαμένο. Ωραία τα λόγια στις μικρές ηλικίες, ότι δεν χτυπάμε κλπ κλπ αλλά όταν τα παιδιά πάνε Δημοτικό και μετά Γυμνάσιο, είναι ο σώζων ευατώ σωθείτο!

Δυστυχώς έτσι είναι! Οι νταήδες πηγαίνουν (συνήθως κιόλας 2) εκεί που νιώθουν ότι τους παίρνει.

Και επειδή σύμφωνα με τους ψυχολόγους ένα επιθετικό παιδί συνήθως, υφίσταται βία μέσα στην οικογένεια, δεν υπάρχει περίπτωση το σχολείο να κάνει κάτι. Το κάθε παιδί θα πρέπει να αποδεικνύει στους γύρω του, ότι δεν είναι θύμα και δεν τον παίρνει κανέναν να τον πειράξει.

 

[kotsifikos]

18 hours ago, ΑΡΓΚ said:

 Ο γιος μου κάποια στιγμή στο Δημοτικό είδε δύο νταήδες να έχουν πιάσει στο διάλειμμα ένα συμμαθητή του με ειδικές ανάγκες και να τον κοροϊδεύουν και να τον σπρώχνουν σαν μπάλα ο ένας στον άλλο. Δασκάλα στο προαύλιο δεν υπήρχε. Τους μαύρισε το μάτι (κυριολεκτικά). Δεν τον μάλωσα, του έδωσα συγχαρητήρια. Στην κόρη μου πήγε ένας δύο χρόνια μεγαλύτερος να βάλει χέρι σε πάρτυ  όταν εκείνη ήταν 13, και του είχε σαφέστατα πει να την αφήσει ησυχη. Θυμήθηκε τις πολεμικές τέχνες που έκανε και τον χτύπησε στο κατάλληλο σημείο. Επίσης συγχαρητήρια της έδωσα.

 

Και εγώ μπράβο θα έλεγα αν αντιδρούσαν έτσι τα παιδιά μου!!Και στον γιο σου που υπερασπίστηκε ένα άλλο παιδί αλλά και στην κόρη σου που είπε ένα πολυ πολυ ηχηρό ''ΟΧΙ''.

[Έσπερος]

3 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Επαθα την πλάκα μου σημερα με την κόρη μου που ενώ διαμαρτυροταν για το εν λόγω παιδάκι, εντάξει όχι τόσο πολύ όσο τα άλλα κορίτσια, σημερα μόλις μπήκε στη τάξη της έτρεξε αυτός ο μικρός και την αγκάλιασε κι εκείνη ανταπέδωσε με τέτοια θερμή... Και ένα άλλο τόσο καλό αγοράκι που κάθε φορά που τη βλέπει τη χαιρετάει και ει αι τόσο καλό και συμπαθώ τόσο τους γονείς του, και είναι ήσυχο και καλόβολο, εκείνη ούτε που να τον φτύσει... Κάθε φορά της μιλάει κι εκείνη φεύγει. Και στον άλλο που εχουν γίνει τα χίλια μύρια με τόσα παιδιά πάει και τον αγκαλιάζει και το χαμόγελο ως τα αυτιά της. Πολλές φορές μου τον έχει δικαιολόγησει κιόλας. Ενώ εγώ έξαλλη ξέρω γω πιο παλιά με διαφορα περιστατικά και συζητήσεις.. Εκείνη να λέει είναι λίγο φίλος μου. Τη μία είναι κακός την άλλη είναι φίλος. 

Για τα αλλά που γράφεις δεν έχω γνώμη αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί ανησυχείς. Θα προτιμούσες δηλαδη να την ειχες τοσο χαϊδεμενη ποτ να μην αυτοεξυπηρετείται; 

 

 

 

Για το παιδακι τωρα που λες, δεν εχω καταλαβει αν εχει διεγνωσμενο προβλημα που τον κανει επιθετικό πχ ΔΕΠΥ, ή υπάρχει υποψία προβλήματος ή είναι απλώς επιθετθκο. Όχι οτι εχει τοση σημασια, αλλά ειδικά αν υπάρχει θεμα, όσο κι αν σε ενοχλεί η κυκλοθυμική συμπεριφορά, δεν είναι δυνατόν να ενοχλείσαι που η κόρη σου αβταποκρινεται. σε μια θετική κίνηση του. Εξαλλου εκεινη τον συναναστρέφεται τοσες ωρες, ξερει αν τα θετικα ειναι περισσοτερα απο τα αρνητικα. Εσυ  εχεις εστιάσει στα αρνητικα γιατι εινσι λογικο να εχεις μια επαγρύπνηση αλλα δεν μπορεις να της υποδείξεις πώς θα επρεπε να νιωθει. Εξαλλου πιο πανω ελεγες ότι είναι καλή η διακριτικη σταση, τωρα καπου αντιφάσκεις! Ενα νηπιακι είναι στο κάτω κάτω, δεν είναι ότι τη δέρνει ο άντρας της και μετά της φέρνει λουλούδια και τον συγχωρεί! 

 

Οσο για το άλλο παιδάκι που λες ότι θα προτιμούσες για παρεα, πού ξέρεις αν εκτός από ευγενικό κ από καλό σπίτι είναι όντως ευχάριστο στη συνύπαρξη; τα ευγενικά ή τα ηςυχα παιδιά δεν είναι απαραιτήτως "καλά". μπορεί να έχουν εγωισμό ή ανταγωνιστικοτγτα κ αυτό να ενοχλεί τα αλλα παιδακια. αλλά εμείς ως γονείς ή ως εκπαιδευτικοί κολλάμε στη βιτρινα. Και μην περάσεις έμμεσα ότι έχεις προσδοκίες για να ελέγξεις τις παρέες της κ μάλιστα με το ποιον της οικογένειας τους. Δεν θα της βγει σε καλο, το λέω ως παθουσα. Εμένα μου είχαν περάσει το ότι οι γονείς των φίλων μ έπρεπε να είναι παν/κης μόρφωσης, ή έστω white-collar workers, κ να εργάζονται κ οι μητέρες. Ε δεν με βοηθησε σε κάτι στην κοινωνικοποίηση μου αυτό γιατί δεν είχα δεξιότητες τέτοιες. με τα πιο περιθωριακά κορίτσια του δημοτικού έκανα παρέα κ λίγο άρχισα να βελτιώνομαι στο γυμνάσιο.

[Nefeli2014]

5 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Για τα αλλά που γράφεις δεν έχω γνώμη αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί ανησυχείς. Θα προτιμούσες δηλαδη να την ειχες τοσο χαϊδεμενη ποτ να μην αυτοεξυπηρετείται; 

 

 

 

Για το παιδακι τωρα που λες, δεν εχω καταλαβει αν εχει διεγνωσμενο προβλημα που τον κανει επιθετικό πχ ΔΕΠΥ, ή υπάρχει υποψία προβλήματος ή είναι απλώς επιθετθκο. Όχι οτι εχει τοση σημασια, αλλά ειδικά αν υπάρχει θεμα, όσο κι αν σε ενοχλεί η κυκλοθυμική συμπεριφορά, δεν είναι δυνατόν να ενοχλείσαι που η κόρη σου αβταποκρινεται. σε μια θετική κίνηση του. Εξαλλου εκεινη τον συναναστρέφεται τοσες ωρες, ξερει αν τα θετικα ειναι περισσοτερα απο τα αρνητικα. Εσυ  εχεις εστιάσει στα αρνητικα γιατι εινσι λογικο να εχεις μια επαγρύπνηση αλλα δεν μπορεις να της υποδείξεις πώς θα επρεπε να νιωθει. Εξαλλου πιο πανω ελεγες ότι είναι καλή η διακριτικη σταση, τωρα καπου αντιφάσκεις! Ενα νηπιακι είναι στο κάτω κάτω, δεν είναι ότι τη δέρνει ο άντρας της και μετά της φέρνει λουλούδια και τον συγχωρεί! 

 

Οσο για το άλλο παιδάκι που λες ότι θα προτιμούσες για παρεα, πού ξέρεις αν εκτός από ευγενικό κ από καλό σπίτι είναι όντως ευχάριστο στη συνύπαρξη; τα ευγενικά ή τα ηςυχα παιδιά δεν είναι απαραιτήτως "καλά". μπορεί να έχουν εγωισμό ή ανταγωνιστικοτγτα κ αυτό να ενοχλεί τα αλλα παιδακια. αλλά εμείς ως γονείς ή ως εκπαιδευτικοί κολλάμε στη βιτρινα. Και μην περάσεις έμμεσα ότι έχεις προσδοκίες για να ελέγξεις τις παρέες της κ μάλιστα με το ποιον της οικογένειας τους. Δεν θα της βγει σε καλο, το λέω ως παθουσα. Εμένα μου είχαν περάσει το ότι οι γονείς των φίλων μ έπρεπε να είναι παν/κης μόρφωσης, ή έστω white-collar workers, κ να εργάζονται κ οι μητέρες. Ε δεν με βοηθησε σε κάτι στην κοινωνικοποίηση μου αυτό γιατί δεν είχα δεξιότητες τέτοιες. με τα πιο περιθωριακά κορίτσια του δημοτικού έκανα παρέα κ λίγο άρχισα να βελτιώνομαι στο γυμνάσιο

Σιγα μην της λεω με ποιον να κάνει παρέα. Άλλωστε δε θα με ακούσει θα κανει τα δικά της στο τέλος. 

 

Σε ότι αφορά την ανεξάρτητοποιηση της νομίζω πως ώρες ώρες το παρακανει. Αλλά οκ νομίζω είναι ηλικιακο αυτό. 

 

Εγώ δεν είμαι ειδικός αλλά νομίζω πως κάτι έχει αυτό το αγόρι. Αλλά δεν έχουν καν κλείσει ραντεβού οι γονείς οπότε που να ξέρουμε κι εμείς. Γενικά έχουν γινει πολλά με όλα σχεδόν τα παιδιά όχι μόνο με τη δικιά μου. Η δικιά μου ας πούμε μπορεί να το χειρίζεται κάπως καλύτερα, τουλάχιστον από αυτά που έχω αντιληφθεί και μου χει πει η δασκάλα. Πιθανόν να τον συμπαθεί κιόλας καθώς τα ετερώνυμα έλκονται (?) Τελοσπαντων προσπαθώ να το ξεχάσω το σημερινό, γελάω ναι μεν αλλά. Εγώ προσωπικά δε συμπαθώ ούτε αυτό το παιδάκι ουτε τους γονείς του. Κι άμα μου την ξαναπειραξει δε θα είμαι άλλο ευγενική  με τους γονεις εννοώ. Υπόψην πως για να μιλήσω στους γονείς συνέβησαν αρκετα περιστατικά και έπρεπε τελικώς να παρεμβω. Καλά, εγώ δεν ήμουν τίποτα, 2 λεπτά κουβέντα ευγενικά, κάποιοι γονείς άλλοι μαλωσαν κιόλας. Γενικά έχει γίνει ένας χαμός με αυτό το παιδί. Τους έχει κανει όλους άνω κάτω. 

Αλλά ευτυχώς τελευταίο διάστημα δεν έχει γίνει κάτι, έχουμε ησυχία. Φτου φτου μη το ματιάσω κιόλας. 

 

Όσο για το καλό παιδάκι που λέω το γνωρίζω στην παρέα. Μια χαρά είναι. Αλλά η δικιά μου δεν.. Και λέω εντάξει οκ γούστα είναι αυτά. Όποιον θέλει ας κάνει παρέα. Αλλά που να της φέρεται καλά. Πιθανολογώ επειδή δεν την πειράζει πια ίσως γιαυτό τον κάνει παρέα τωρα. Τι να πω δεν ξέρω. Πάντως από την αρχή υπηρχε μεταξύ τους ένα κόλλημα. Μετά αυτός αρχισε τα τρελά του με όλα τα παιδιά, τον απομακρυναν όλοι και τώρα κάπως καλύτερα. Αλλά κρατώ μικρό καλάθι. 

Επεξεργάστηκαν 6 Δεκεμβρίου,2019 by Nefeli2014

[samsympan]

Βάσει αυτών που διάβασα, γράφω ξανά κάποιες σκέψεις μου (η συζήτηση είναι από αυτές που μακάρι να βρω χρόνο να ξαναδιαβάσω με περισσότερη συγκέντρωση).

Είναι άλλο αμύνομαι ή υπερασπίζομαι κάποιον χρησιμοποιώντας τη σωματική μου ρώμη και άλλο χρησιμοποιώ βία θεωρόντας ή προφασιζόμενος οτι αμύνομαι ή υπερασπίζομαι κάποιον (πολλά εγκλήματα γίνονται στον κόσμο μας βάσει αυτού του σκεπτικού). Οι διαφορές είναι πάμπολλές και σε πολλά επίπεδα (σε πρακτικό επίπεδο, σε ιδεολογικό, σε ψυχολογικό). Μπορώ να σκεφτώ διάφορους λόγους που η δεύτερη θεώρηση δε θα οφελούσε παρά μόνο θα ζημίωνε. Μερικοί είναι:

 

α) Σωματική ακεραιότητα: Πάντα θα υπάρχει κάποιος πιο δυνατός, πονηρός, οπλισμένος που θα μπορεί να μας τραυματίσει. Δε θέλουμε παιδιά που να υπερεκτιμούν τις δυνάμεις τους. Που να νοιώθουν ικανά-δυνατά (σωματικά εννοώ) να τα βάλουν με κάποιον-τον οποιονδήποτε.
β) Αντίληψη-σεβασμός των κοινωνικών δομών: Δε θέλουμε παιδιά που να αυτοανακυρήσονται σωτήρες των αδυνάμων και τιμωροί των "κακών". Ακόμη και καλή πρόθεση να έχουν, υπάρχουν φορές που τα φαινόμενα απατούν ή η κρίση μας μπορεί να είναι εσφαλμένη. Επίσης πχ ως προς το σχολικό bullying η ευθύνη του μαθητή είναι να "σημάνει συναγερμό", όχι να βάλει τάξη και να αποδώσει δικαιοσύνη (για πολλούς λόγους). Είναι δουλειά του-των εκπαιδευτικών να έχουν "μάτια" ανοιχτά (εντός και εκτός εισαγωγικών), να έχουν μελετήσει σχετικά και αποκτήσει γνώση, να έχουν πλάνο (πρέπει να ξυπνήσουν οι αρμόδιοι και όλοι μας).
γ) Ακόμη θα πρέπει όλοι να αντιληφθούμε ότι δε θέλουμε ένα βίαιο παιδί με μαυρισμένο μάτι (αυτονόητο το γιατί). Θέλουμε ένα βίαιο παιδί που μέσα του αρχίζει να γεννιέται η αμφιβολία, η απόρριψη και η απέχθεια για τις μέχρι τότε πράξεις του και η ανάγκη για μια άλλη θεώρηση των πραγμάτων. Μια γροθιά στη συνείδηση χρειάζεται, όχι στο μάτι.
Αντιστοίχως συλλογιστείτε και άλλα πλαίσια εκτός από το σχολικό και κάντε τις κατάλληλες μετατροπές. Πχ στο στρατό (μιας και αναφέρθηκε), στον επαγγελματικό στίβο, στις διαπροσωπικές σχέσεις.

Άποψη μου είναι: Σε βίαιες καταστάσεις χρειάζονται:
- Ψυχραιμία. Μόνο έτσι ζυγίσεις την κατάσταση και βλέπεις καθαρά. Ο θυμός, που είναι το συνηθέστερο να νιώσει κανείς, θολώνει την οπτική μας.
- Διπλωματία-διαλογικές ικανότητες. Η πνευματική ρώμη είναι η μόνη που ακόμη και στην πιο δύσκολη περίσταση (πχ ο αντίπαλος να υπερτερεί και να είναι αδίστακτος) μπορεί να μας δώσει -ίσως- μια ευκαιρία να "επιβιώσουμε".
- Και ως ύστατη λύση η σωστή χρήση σωματικής δύναμης για να προστατευτώ-προστατεύσω, ιδανικά χωρίς να τραυματίσω τον αντίπαλο. Μην ξεχνάμε οτι όσο δίκαιο και να έχει κάποιος, εαν προκαλέσει σοβαρό τραυματισμό (πχ το παιδί μου πηγε να σώσει τον συμμαθητή του από τους bullies. Έσπρωξε τον έναν δυνατά... δεν έφταιγε... ήθελε να βοηθήσει... -πίσω βρισκόταν μια σκάλα-...) το αποτέλεσμα θα τους πλήξει όλους.

Αυτά εύκολα στα λόγια, όχι τόσο εύκολα στην πράξη. Χρειαζόμαστε έναν ψυχολόγο/ψυχίατρο για αρχή προκειμένου να λύσουμε τα εσωτερικά μας συμπλέγματα. Έναν εκπαιδευτή να μας κάνει coaching discussion. Και έναν δάσκαλο πολεμικών τεχνών να μας μάθει αυτοάμυνα. Βλέπε το σχόλιο (κατ' εμέ από τα πιο εύστοχα και χρήσιμα):

On 17/11/2019 at 1:39 ΜΜ, Thean είπε:

την ίδια περίοδο της ξεκινήσαμε και μια πολεμική τέχνη.και εκεί αναφέραμε στο δάσκαλο της το πρόβλημα.εκεινος λοιπόν έκανε ένα ολόκληρο μάθημα στα παιδάκια αυτής της ηλικίας για την αυτοάμυνα.τους είπε λοιπόν ότι εμείς δεν χτυπάμε χωρίς λόγο πότε.αλλα αν κάποιος έρχεται πάνω μας και δεν προλαβαίνουμε να καλέσουμε τη δασκάλα βάζουμε τα χέρια μπροστά και τον σπρώχνουμε τους έδειξε όμως με ποιο τρόπο ώστε να μη χτυπήσει κανείς από τους δύο.και αν δεν προλάβουμε και μας χτυπήσει του μιλάμε δυνατά του λέμε ότι πονεσαμε και δεν του επιτρέπουμε να το ξανακάνει .και τέλος πάμε στη δασκάλα και λέμε τι έγινε και γιατί τον σπρωξαμε η του φωναξαμε.

 

Επιτρέψτε μου λίγο χιούμορ, στο τόσο σημαντικό θέμα συζήτησης. Πραγματικά όμως χρειαζόμαστε πολλή δουλειά (προσωπικά μακάρι να είχα τους 3 παραπάνω ειδικούς να με συνδράμουν) προκειμένου να επιτύχουμε εμείς να αντιμετωπίζουμε έτσι τις κρίσεις και κατόπιν να μπορέσουμε να το μεταδώσουμε και στα παιδιά.

[Lenia16]

Η αλήθεια είναι πάντως πως το φόνο σε αυτοάμυνα κ η δικαιοσύνη τον δικαιολογεί 

[samsympan]

Just now, Lenia16 είπε:

Η αλήθεια είναι πάντως πως το φόνο σε αυτοάμυνα κ η δικαιοσύνη τον δικαιολογεί 

Ναι ΑΛΛΑ αυτό δεν αναιρεί οτι κάτι τέτοιο (πχ πρόκληση μη αναστρέψιμης βλάβης ή και την έσχατη κατάληξη) σε στοιχειώνει έως το τέλος της ζωής σου.

[Έσπερος]

Just now, Lenia16 είπε:

Η αλήθεια είναι πάντως πως το φόνο σε αυτοάμυνα κ η δικαιοσύνη τον δικαιολογεί 

Όντως το δικαιολογεί αλλά δεν σημαίνει ότι όλοι είναι ικανοί να το κάνουν ούτε ότι δεν τους στιγματίζει η ιδέα μετά. 

8 ώρες πρίν, samsympan είπε:

Είναι άλλο αμύνομαι ή υπερασπίζομαι κάποιον χρησιμοποιώντας τη σωματική μου ρώμη και άλλο χρησιμοποιώ βία θεωρόντας ή προφασιζόμενος οτι αμύνομαι ή υπερασπίζομαι κάποιον (πολλά εγκλήματα γίνονται στον κόσμο μας βάσει αυτού του σκεπτικού). Οι διαφορές είναι πάμπολλές και σε πολλά επίπεδα (σε πρακτικό επίπεδο, σε ιδεολογικό, σε ψυχολογικό). Μπορώ να σκεφτώ διάφορους λόγους που η δεύτερη θεώρηση δε θα οφελούσε παρά μόνο θα ζημίωνε.

Όντως στα παραδείγματα που αναφέρθηκαν πιο πάνω και είπα κι εγώ ότι στο σχολείο πχ δεν θα επαινούσα κάποιον που έδειρε κάποιον άλλον είτε ως αυτοάμυνα είτε για να προστατεύσει κάποιον. Δεν θα τον τιμωρούσα όπως τον αρχικό θύτη αλλά μπράβο δεν θα έλεγα σίγουρα. Θα έλεγα μπράβο για το ενδιαφέρον, μπράβο που δεν φοβήθηκε, αλλά σίγουρα θα ήθελα να καταστεί σαφές ότι αυτό δεν είναι αποδεκτή πράξη και δεν τον καθιστά τελικά καλύτερο από αυτόν που ήθελε να τιμωρήσει. Σε ένα επίσημο σχολικό πλαίσιο δεν πιστεύω ότι έχεις και περιθώρια να πεις κάτι άλλο, αλλιώς θα γίνεις μια ζούγκλα αυτοδικίας. Τώρα για την κοπέλα που έβαλε στη θέση του αυτόν που την παρενόχλησε, είναι διαφορετικά τα πράγματα. Καλώς ή κακώς, τα αγόρια και τα κορίτσια έχουν διαφορετική σχέση με τη βία, είτε λόγω ανατροφής είτε λόγω φύσης, έχουμε σ αυτό τις διαφωνίες μας. Μια κοπέλα δεν θα παρεκτραπεί να χρησιμοποιεί τη βία σε κάθε ευκαιρία, εκτός αν έχουμε καμιά μάνα που κακοποιεί μέλη της οικογένειάς της όπου πάμε σε μεγάλες διαταραχές. Ένα αγόρι όμως φοβάμαι ότι λίγο να του μπει η ιδέα ότι υπάρχει αποδεκτή και μη αποδεκτή βία, μπορεί να μη διστάσει να τη χρησιμοποιήσει ως μέσο επίλυσης διαφορών ακόμα κι αν τηρεί  κάποιο πρωτόγονο "savoir vivre"  του στιλ δεν χτυπάμε πιο αδύναμους, δεν χτυπάμε τον άλλον όταν έχει τραυματιστεί και είναι κάτω κλπ. 

[Lenia16]

Δε διαφωνώ εννοείται! Σε στοιχειώνει, το πόσο βέβαια εξαρτάται από το θύμα. Αν πχ σκότωσες πάνω στην πάλη το βιαστή σου ή του παιδιού σου ή κάποιον που πήγαινε να σε σκοτώσει στεναχωριέσαι κάπως λιγότερο.   Είμαι τόσο περίεργη;

[Έσπερος]

Just now, Lenia16 είπε:

Δε διαφωνώ εννοείται! Σε στοιχειώνει, το ποσό βέβαια εξαρτάται από το θύμα. Αν πχ σκότωσες πάνω στην πάλη το βιαστή σου ή του παιδιού σου ή κάποιον που πήγαινε να σε σκοτώσει στεναχωριέσαι κάπως λιγότερο.  

Εντάξει πάντως από τον Γιαννάκη που μαύρισε το μάτι του Γιωργάκη επειδή του είχε κάνει τον βίο αβίωτο όλη τη σχολική χρονιά, μέχρι την τραγική μάνα που σκοτώνει τον φονιά του παιδιού της, υπάρχει μια τεράστια απόσταση. Εδώ που τα λέμε κι ο Γιωργάκης που σπάει τα παιχνίδια των άλλων παιδιών, δεν σημαίνει ότι θα γίνει μαχαιροβγάλτης. 

[Lenia16]

Just now, Έσπερος είπε:

Εντάξει πάντως από τον Γιαννάκη που μαύρισε το μάτι του Γιωργάκη επειδή του είχε κάνει τον βίο αβίωτο όλη τη σχολική χρονιά, μέχρι την τραγική μάνα που σκοτώνει τον φονιά του παιδιού της, υπάρχει μια τεράστια απόσταση. Εδώ που τα λέμε κι ο Γιωργάκης που σπάει τα παιχνίδια των άλλων παιδιών, δεν σημαίνει ότι θα γίνει μαχαιροβγάλτης. 

Δεν τα συνέδεσα αλλά το σκεπτικό είναι το ίδιο νομίζω. Αντίποινα σε μια πράξη εις βάρος μας. Δεν επαινείται αλλά δεν τιμωρείται κιόλας. Συμφωνώ μαζί σου ως προς την αντιμετώπιση στο σχολείο. Στο σπίτι όμως θα έλεγα μπραβο στο παιδι μου. Είναι τεράστια υπόθεση να έχεις μέσα σου το αίσθημα δικαίου κ την πυγμή κ το θάρρος του λόγου να υποστηρίζεις κάποιον που δεν μπορεί να υποστηρίξει τον εαυτό του μπροστά σε μια αδικία. Είναι μεγάλη υπόθεση να μην είσαι αδιάφορος για τους πιο αδύναμους συνανθρώπους και αντίστοιχα αυτοί να νιώθουν ότι υπάρχει κάποιος που τους αναγνωρίζει κ τους υποστηρίζει. Αν ένας μαθητής ένιωσε ότι έπρεπε να προστατεύσει έναν άλλο (δικαίως) και επ αυτού τιμωρηθεί χωρίς να διαχωρίζεται από τον θύτη τότε την επόμενη φορά μπορεί να μην το ξανακάνει κ ένα παιδι -ή κ παραπάνω από ένα- να συνεχισει να υποφέρει. Δε διαφωνώ ότι πρέπει να εξαντλούμε πρωτα όλες τις άλλες μεθόδους πριν πάρουμε το νόμο στα χέρια μας, δεν είμαι υπέρ της βίας. Αλλά σε κάποιες περιπτώσεις, όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος. 

[elenip]

10 hours ago, samsympan said:

. Επίσης πχ ως προς το σχολικό bullying η ευθύνη του μαθητή είναι να "σημάνει συναγερμό", όχι να βάλει τάξη και να αποδώσει δικαιοσύνη (για πολλούς λόγους). Είναι δουλειά του-των εκπαιδευτικών να έχουν "μάτια" ανοιχτά (εντός και εκτός εισαγωγικών), να έχουν μελετήσει σχετικά και αποκτήσει γνώση, να έχουν πλάνο (πρέπει να ξυπνήσουν οι αρμόδιοι και όλοι μας).

 

Αυτά δυστυχώς είναι η θεωρία. Η πράξη είναι διαφορετική. Τα παιδιά στο σχολείο είναι απροστάτευτα, είτε αρέσει να το ακούνε αυτό κάποιοι είτε δεν τους αρέσει. Έχοντας φίλους εκπαιδευτικούς (με τους οποίους τσακώνομαι συχνά πυκνά για τέτοια θέματα ) το μόνο που τους ενδιαφέρει (τους περισσότερους για να μην θεωρηθώ απόλυτη) είναι το πρόγραμμά που θα βγει, ποιος θα κάτσει ολοήμερο και πότε, πως θα λουφάρουν, και πως θα προστατευτούν με τους Νόμους. Επί της ουσίας δεν θα ασχοληθούν είτε γιατί δεν θέλουν να ασχοληθούν επί της ουσίας με το πρόβλημα είτε γιατί δεν θέλουν να "μπλέξουν" με τους γονείς. Οπότε να τελειώσει η ώρα, η μέρα και έχει ο Θεός για την επόμενη.

Και για να μην κατηγορηθώ ότι έχω κάτι με τους εκπαιδευτικούς όποιος έχει αντίθετη άποψη ας μας παραθέσει στοιχεία (Πχ ημερίδες που οργάνωσε το δικό του σχολείο για τον σχολικό εκφοβισμό, δράσεις κλπ κλπ).

31 minutes ago, Lenia16 said:

Δε διαφωνώ εννοείται! Σε στοιχειώνει, το πόσο βέβαια εξαρτάται από το θύμα. Αν πχ σκότωσες πάνω στην πάλη το βιαστή σου ή του παιδιού σου ή κάποιον που πήγαινε να σε σκοτώσει στεναχωριέσαι κάπως λιγότερο.   Είμαι τόσο περίεργη;

 

Όχι, δεν είσαι!

[Έσπερος]

Just now, elenip είπε:

Πχ ημερίδες που οργάνωσε το δικό του σχολείο για τον σχολικό εκφοβισμό, δράσεις κλπ κλπ

Χωρίς να θέλω να σε απογοητέυσω, αν ακούσεις τις ιδέες που προτείνονται στα σεμινάρια κ τις δράσεις για τον εκφοβισμό, θα πεις ότι χιλιες φορές να μην κάνουν τίποτα. Η λογική είναι ότι δεν τιμωρείς, δεν βάζεις ταμπέλα στον θύτη, μέσες άκρες ασχολείσαι με το να μην πληγωθεί όσο ασχολείσαι με το θύμα, κάνεις ομάδες διαμεσολάβησης για να τα βρουνε και άλλα τέτοια ωραία στα χαρτιά  που μπορεί να είναι μια χαρά για το νηπιάκι που δεν έχει προσαρμοστεί στη συνύπαρξη με άλλα παιδάκια αλλά δεν είναι καθόλου μια χαρά για τον πραγματικό εκφοβισμό που κάνει τους εφήβους να μην θέλουν να πάνε σχολείο. Όχι ότι η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος θα βελτιώσει σε κάτι τη συμπεριφορά του θύτη, για να αναφέρω το πιο ακραίο παιδαγωγικό μέτρο. Αλλά οι ημερίδες και οι δράσεις είναι ο καλύτερος τρόπος για να πεις ότι έκανες κάτι, χωρίς να κάνεις τίποτα. 

[vicky86]

Εγω νομιζω οτι οι απόψεις που αναφέρθηκαν δ ειναι τοσο διαφορετικές, απλα κολλάτε στις λέξεις. Όπως με την τιμωρία κ συνέπειες. Αυτό που κατάλαβα κ ειναι που με εκφράζει όταν λέμε παρέμβαση δ βάζουμε κάτω το νηπιο κ του κάνουμε κυρηγμα. Αλλα με αφορμή περιστατικά λέμε τι κάναμε εμείς, τι μπορεί να κάνει κ γενικα συζηταμε

Δ σε θεωρώ καθόλου περίεργη @Lenia16. Απλα ναι ειναι κ ο τρόπος που θα το πεις. Δλδ ναι παιδί μου μπραβο που υπερασπιστηκες τον φίλο σου, η στην κορη που έβαλε στη θέση του κάποιον που δ άκουγε στο όχι. Οχι μπραβο που χτύπησες. Κ φυσικα αυτό είναι η έσχατη λυση

Για το σχολειο δ πιστευω οτι εχει την σωστή αντιμετώπιση. Πχ στο σκηνικό με το μαχαιρωμα σε σχολείο πριν λίγο καιρό, άκουσα ότι άλλαξαν περιβάλλον κ στα δυο παιδιά. Κ στον θύτη κ στο θυμα. Απλα για να αντιμετωπίσουν άλλοι τα οποια θεματα(προσωπική εμπειρία δ εχω, είμαστε σε πολύ μικρές τάξεις ακομη, χωρίς προβλήματα) 

[elenip]

Just now, Έσπερος said:

Χωρίς να θέλω να σε απογοητέυσω, αν ακούσεις τις ιδέες που προτείνονται στα σεμινάρια κ τις δράσεις για τον εκφοβισμό, θα πεις ότι χιλιες φορές να μην κάνουν τίποτα. Η λογική είναι ότι δεν τιμωρείς, δεν βάζεις ταμπέλα στον θύτη, μέσες άκρες ασχολείσαι με το να μην πληγωθεί όσο ασχολείσαι με το θύμα, κάνεις ομάδες διαμεσολάβησης για να τα βρουνε και άλλα τέτοια ωραία στα χαρτιά  που μπορεί να είναι μια χαρά για το νηπιάκι που δεν έχει προσαρμοστεί στη συνύπαρξη με άλλα παιδάκια αλλά δεν είναι καθόλου μια χαρά για τον πραγματικό εκφοβισμό που κάνει τους εφήβους να μην θέλουν να πάνε σχολείο. Όχι ότι η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος θα βελτιώσει σε κάτι τη συμπεριφορά του θύτη, για να αναφέρω το πιο ακραίο παιδαγωγικό μέτρο. Αλλά οι ημερίδες και οι δράσεις είναι ο καλύτερος τρόπος για να πεις ότι έκανες κάτι, χωρίς να κάνεις τίποτα. 

 

Δεν απογοητεύομαι. Εφόσον είσαι μέσα στα πράγματα ξέρεις πολύ καλά πως η αφύπνιση και οι δράσεις δεν απευθύνονται μόνο στα παιδιά αλλά και στις οικογένειες. Και για να έχουν επί της ουσίας εφαρμογή θα πρέπει να υπάρξει συνεργασία.

Στο δικό μας σχολείο πέρσι διοργάνωσε ο Σύλλογος γονέων (όχι το σχολείο) μία συνάντηση που μίλησαν διακεκριμένοι ψυχολόγοι, εκπρόσωπος της αστυνομίας και άλλοι φορείς. Σε πληροφορώ ότι υπήρξε μεγάλη ανταπόκριση από γονείς σε σημείο να υπάρχει θέμα που θα χωρέσουν όλοι (όσο και να σου ακουστεί περίεργο). Ο Διευθυντής απλώς έδωσε την άδεια να γίνει. Ενώ είχαν κληθεί δεν εμφανίστηκε κανείς από τον Σύλλογο Διδασκόντων, ίσως γιατί ήταν απόγευμα και ήταν εκτός ωραρίου

Οπότε θα συμφωνήσω μαζί σου πως εάν δεν υπάρξει επί της ουσίας συνεργασία όλων, δύσκολο να αλλάξει κάτι.

Από την άλλη φυσικά, εάν από το σχολείο γίνονται τέτοιες δράσεις, προς την θετική κατεύθυνση είναι.

[Lenia16]

Κορίτσια εγώ πιστεύω αυτά είναι περιττά. Κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσουν οι θύτες ότι δεν πρέπει να συμπεριφέρονται έτσι κ θα σταματήσουν. Θα έχει ωριμάσει η κατάσταση μέσα τους κ τότε το αποτέλεσμα θα είναι καλύτερο από το να τους γίνεται συστηματικά κηρυγμα για τη βία. 

 πλάκα κάνω @kine, ξέρω ότι συμφωνουμε σ' αυτό, μην αρχίσεις πάλι τα κατεβατα.

[Έσπερος]

@vicky86 φυσικά κ η αλλαγή περιβάλλοντος είναι μόνο λύση για να πάει το πρόβλημα άλλου.

 

Γενικά τα μετρα αυτα δεν αποδίδουν σε κατι. Ουτε οι δραςεις κ οι ευαισθητοποιησεις. Το θεμα ειναι να προλαβεις να μην εκδηλωθούν οι συμπεριφορες αλλα για να γινει αυτο χρειαζεται ερευνα του προφιλ των δραστών για να εχεις υποψη απο πριν τα πιθανά κρούσματα και να προσπαθήσεις να τους εντάξεις στο σχολείο με τέτοιον τροπο που να μην βγάλουν τα απωθημένα τους. Αλλα πιθανότατα θα τα βγαλουν αλλου, στα φροντιστηρια, στα αθλήματα, οπου αλλού εχει πρόσφορο εδαφος.Ασε που πολλοι απ αυτους υφίστανται καποου ειδους κακοποίηση κ στο σπίτι οποτε ειναι μαλλον απιθανο οι γονεις τους να πανε σε ημερίδα.

 

Σε σχολικη εκδηλωση που θα συμμετείχε κ αστυνομία παντως, εγω ως εκπαιδευτικος δεν θα παρουσιαζόμουν. Τωρα για την ειρωνεία με το αν γταν εκτος ωραριου, @elenip, σου αρεσει δεν σου αρεσει το ωραριο των εκπαιδευτικων ειναι αυτο που ειναι κ οποιαδηποτε δραστηριοτητα περαν αυτου ειναι προαιρετική κ εθελοντική επομένως κανενας δεν ειναι υποχρεωμένος να αφησει τις οικογενειακες του υποχρεωσεις για να παραστεί σε εκδηλωση των γονεων στην οποια δεν θα ηταν καν ολοι οι γονεις παρόντες.

 

Επειδη ειμαι μεσα στα πραγματα ξερω οτι ο εκφοβισμός κ η ασφαλεια στο διαδίκτυο ειναι πολυ σοβαρα θέματα που ηρθαν ομως στο προσκήνιο σαν μοδα γιατι πουλανε, γιατι ειναι πολυ πιο ευκολο να κανεις θορυβο για αυτα τα θέματα, παρα να διεκδικήσεις πχ σεξουαλικη διαπαιδαγώγηση, που δεν ειναι υποδεέστερης σημασίας κ ειναι κ αρκετα πιο ευκολα διαχειρίσιμο θεμα, αλλα παρολαυτα δεν εχει ερθει ποτε στο προσκήνιο. ποσα δολοφονημενα νεογνά  απο μητερες κατω των 20 ειχαμε τον τελευταιο χρονο; τρια σιγουρα μονο θυμαμαι απο τις ειδησεις. Αυτες οι κοπελες μολις ειχαν φυγει απο το σχολείο, δεν ειναι υπόλογο κ το ολο συστημα για αυτα τα γεγονότα; ποσο σχολιάστηκε αυτο; καθολου σχεδον. Τελος παντων ξεφεύγω πολυ και εκτος θεματος. Αλλα θελω να καταληξω οτι αυτα τα ζητηματα δεν λυνονται με δραςεις κ επιμορφώσεις. χρεθαζονται ψυχολόγοι κ κοινωνικοί λειτουργοί στα σχολεια για συστηματική παρακολουθηση κ συμβουλευτική παιδιων γονεων κ εκπαιδευτικων, πρεπει το σχολείο να εντάσσει ολα τα παιδια οσο το δυνατον καλυτερα, πρεπει να εκτονώνονται τα παιδια σε σωματικές δραστηριοτητες, να ενθαρρύνεται η ομαδικότητα κ οχι ο ατομιςμος κ ο ανταγωνισμός, και πολλα αλλα,  με τη λογικη να προλαβεις κ οχι να αντιμετωπίσεις εκ των υστερων λιγοτερο ή περιςςοτερο κατασταλτικά. Αν δεν γινουν αυτα, θα εχουμε απλως αλλο ενα χαρτι επιμόρφωσης στον φακελο μας, κ οι διευθυντες κ οι συμβουλοι αλλη μια δραστηριοτητα στο βιογραφικο τους, κ τα παιδια θα λενε οτι έχασαν μια ωρα μαθημα γιατι έφτιαξαν στο προαύλιο το σχημα stop bullying για να φωτογραφηθούν με drone κ να γινει viral οποιος προλαβει να το ανεβασει πρωτος στο διαδίκτυο. Συγγνωμη για τον κυνισμό! 

 

 

[ΑΡΓΚ]

2 ώρες πρίν, elenip είπε:

 

Αυτά δυστυχώς είναι η θεωρία. Η πράξη είναι διαφορετική. Τα παιδιά στο σχολείο είναι απροστάτευτα, είτε αρέσει να το ακούνε αυτό κάποιοι είτε δεν τους αρέσει. Έχοντας φίλους εκπαιδευτικούς (με τους οποίους τσακώνομαι συχνά πυκνά για τέτοια θέματα ) το μόνο που τους ενδιαφέρει (τους περισσότερους για να μην θεωρηθώ απόλυτη) είναι το πρόγραμμά που θα βγει, ποιος θα κάτσει ολοήμερο και πότε, πως θα λουφάρουν, και πως θα προστατευτούν με τους Νόμους. Επί της ουσίας δεν θα ασχοληθούν είτε γιατί δεν θέλουν να ασχοληθούν επί της ουσίας με το πρόβλημα είτε γιατί δεν θέλουν να "μπλέξουν" με τους γονείς. Οπότε να τελειώσει η ώρα, η μέρα και έχει ο Θεός για την επόμενη.

Και για να μην κατηγορηθώ ότι έχω κάτι με τους εκπαιδευτικούς όποιος έχει αντίθετη άποψη ας μας παραθέσει στοιχεία (Πχ ημερίδες που οργάνωσε το δικό του σχολείο για τον σχολικό εκφοβισμό, δράσεις κλπ κλπ).

Αυτό: λυπάμαι που καμία μαμά μικρού παιδιού δε θέλει καν να το σκεφτεί, αλλά στο μέσο σχολείο, το παιδί είναι μόνο του, δε θα βρει ούτε δίκιο ούτε προστασία από εκπαιδευτικούς. Αδικο, τραγικό, απαράδεκτο, αλλά έτσι είναι.

[Nefeli2014]

8 ώρες πρίν, elenip είπε:

 

Αυτά δυστυχώς είναι η θεωρία. Η πράξη είναι διαφορετική. Τα παιδιά στο σχολείο είναι απροστάτευτα, είτε αρέσει να το ακούνε αυτό κάποιοι είτε δεν τους αρέσει. Έχοντας φίλους εκπαιδευτικούς (με τους οποίους τσακώνομαι συχνά πυκνά για τέτοια θέματα ) το μόνο που τους ενδιαφέρει (τους περισσότερους για να μην θεωρηθώ απόλυτη) είναι το πρόγραμμά που θα βγει, ποιος θα κάτσει ολοήμερο και πότε, πως θα λουφάρουν, και πως θα προστατευτούν με τους Νόμους. Επί της ουσίας δεν θα ασχοληθούν είτε γιατί δεν θέλουν να ασχοληθούν επί της ουσίας με το πρόβλημα είτε γιατί δεν θέλουν να "μπλέξουν" με τους γονείς. Οπότε να τελειώσει η ώρα, η μέρα και έχει ο Θεός για την επόμενη.

Και για να μην κατηγορηθώ ότι έχω κάτι με τους εκπαιδευτικούς όποιος έχει αντίθετη άποψη ας μας παραθέσει στοιχεία (Πχ ημερίδες που οργάνωσε το δικό του σχολείο για τον σχολικό εκφοβισμό, δράσεις κλπ κλπ).

 

Όχι, δεν είσαι!

Όταν ένας δάσκαλος είναι μόνος έχει λογική να φοβάται. Όταν το κράτος δεν βοηθάει. Ο σχολικός σύμβουλος που κάλεσε η δασκάλα μας 5 φορές για να καταλάβεις δεν ήρθε ποτέ.

Εχει στείλει και γραπτώς αίτημα. Έχει μιλήσει στα παιδιά για καλές πράξεις. Μάλλιασε η γλώσσα της. Τις προάλλες έκλαιγε. Τι άλλο να κάνει? 

Παντως τελευταία υπάρχει μια σχετική ησυχία σε εμάς. Φτου και πάλι. 

[elenip]

On 12/6/2019 at 6:23 PM, Έσπερος said:

Σε σχολικη εκδηλωση που θα συμμετείχε κ αστυνομία παντως, εγω ως εκπαιδευτικος δεν θα παρουσιαζόμουν. Τωρα για την ειρωνεία με το αν γταν εκτος ωραριου, @elenip, σου αρεσει δεν σου αρεσει το ωραριο των εκπαιδευτικων ειναι αυτο που ειναι κ οποιαδηποτε δραστηριοτητα περαν αυτου ειναι προαιρετική κ εθελοντική επομένως κανενας δεν ειναι υποχρεωμένος να αφησει τις οικογενειακες του υποχρεωσεις για να παραστεί σε εκδηλωση των γονεων στην οποια δεν θα ηταν καν ολοι οι γονεις παρόντες. 

 

Δεν είπα ότι ήρθαν έφιπποι αστυνομικοί, είπα ότι ήρθε εκπρόσωπος της αστυνομίας. Η οποία μάλιστα ήταν και γυναίκα και παρουσίασε συγκεκριμένα στοιχεία με τα οποία φάνηκαν ότι σοκαρίστηκαν και γονείς και παιδιά! Τώρα εσένα ως εκπαιδευτικός μπορεί και να μην σε ενδιέφερε, και δεν το λέω ειρωνικά. Όταν απορρίπτεις εκ των προτέρων μία ιδιότητα που δυστυχώς σχετίζεται άμεσα με θέματα αυτοκτονιών, βίας κλπ  στα σχολεία προφανώς και δεν προτίθεμαι να σε πείσω για κάτι.

Και πίστεψέ με το σχόλιο ότι ένας εκπαιδευτικός δεν παρουσιάστηκε επειδή ήταν απόγευμα, πάλι δεν ήταν ειρωνικό. Εννοείται ότι δεν ήταν υποχρεωτικό, επιβεβαιώνεις ότι το σύνολο σχεδόν των εκπαιδευτικών κάνει ότι είναι υποχρεωμένο εκ του Νόμου να κάνει.

Και εγώ στην δουλειά που βρίσκομαι δεν είμαι υποχρωμένη να συμμετάσχω σε ένα σωρό σεμινάρια, ημερίδες κλπ κλπ που σχετίζονται με την δουλειά μου, το κάνω όμως γιατί θέλω να πάω και ένα βήμα πιο μπροστά. Να βοηθηθώ για να κάνω την δουλειά μου καλύτερα, για να χαίρω εκτίμησης στον χώρο που δραστηριοποιούμαι και να προσφέρω το κάτι παραπάνω.

Σαφώς και μπορώ να μείνω στα υποχρεωτικά και να είμαι μία ανάμεσα στις χιλιάδες. Για να ξεχωρίσει κάποιος στον χώρο του, πρέπει να επενδύσει, αν τον ενδιαφέρει.

Τρανό παράδειγμα: σε σχολείο της περιοχής μου, εκπαιδευτικός συνταξιούχος καθημερινά είναι διαθέσιμος για την παροχή των συμβουλών του σε διάφορα θέματα που προκύπτουν στο σχολείο που δίδασκε. Κάπως το εδραίωσε αυτό το κύρος, ίσως να θυσίασε και μερικά απογεύματα για το καλό των παιδιών.

Τώρα αυτή την καραμέλα ότι ας πανε οι γονείς πρώτα όλοι και μετά πάνε και οι δάσκαλοι είναι ο φαύλος κύκλος που λέω εγώ.

[Έσπερος]

Just now, elenip είπε:

Όταν απορρίπτεις εκ των προτέρων μία ιδιότητα που δυστυχώς σχετίζεται άμεσα με θέματα αυτοκτονιών, βίας κλπ  στα σχολεία προφανώς και δεν προτίθεμαι να σε πείσω για κάτι.

Συζητηση κανουμε, δεν ειναι θεμα να με πείσεις. Εμενα προσωπικα η εμπλοκή της αστυνομίας σε θέματα συμπεριφορας ενηλικων, δεν μου αρεσει. Εννοω οτι παιδαγωγικα θεωρω οτι πρεπει να εξαντληθεί οποιοδηποτε περιθωριο δινει το σχολείο, οι ψυχολόγοι κ οποιαδηποτε αλλη ηπια παρεμβαση, κ μετα να παμε σε αλλες καταστασεις που ειναι αμφιβολο αν θα βελτιώσουν τη συμπεριφορα ενος ανηλίκου κ θα τον κανουν χρησιμο ατομο στην κοινωνια μελλοντικα. Βεβαια εγω ειμαι μια εκπαιδευτικος που κοιτάζει μονο τα τυπικα κ την απασχολει το ωραριο της και δεν θελει να εξελιχθει καθολου, οποτε η γνωμη μου προφανως κ δεν μετραει. Αλλα τελος παντων δεν χρεθαζεται να ξεφύγουμε απο το θεμα, ειναι προφανες οτι εχεις κακη γνωμη για τον κλάδο μου, κι εγώ έχω εξάλλου αλλά για πολύ διαφορετικούς  λογους. Το μόνο που θα πω, είναι μην κοιτας αυτα που φαινομται. Στο δικό μου σχολείο η πιο ευαισθητοποιημένη για θέματα εκφοβισμού, είναι μια "παλιά" συνάδελφος, που μας επιβάλλει ποια μαθήματα κ ποιες ώρες τη βολεύουν κ κοιτάει να βρίσκεται στο σχολείο όσο λιγότερες ώρες γινετΆι κ να κάνει όσο το δυνατόν λιγότερες δουλειές κ παρίσταται μόνο σε υποχρεωτικές εκδηλώσεις κ επιμορφώσεις κ αυτο παίζεται γιατι συχνα "τυχαινει" να ειναι αρρωστη εκεινη την ημερα. εννιειται οτι δεν εχει διαβασει ποτε κατι παραπανω απο το βιβλιο του καθηγητη κ το αγαπημένο της λυσαρι. Ομως εχει ανοιχτές τις κεραίες της για οτιδήποτε αφορά τα παιδιά κ έχει επιλύσει πολλες καταστασεις με ωραίο τροπο. Εγώ πάλι έχω κάνει σεμινάριο διαμεςολαβηςγς αλλά με πιάνει πανικός μόνο κ μόνο αν ακούσω στην ταξη οτι καποιος θεωρει οτι του πηραν κατι απο την τςαντα του κ πρέπει να το επιλυσω. Θα μου πεις πιάνομαι από μια περίπτωση. Απλως το αναφερω γιατι παρέθεσες ως παραδειγμα μέτρων μια εκδηλωση ενημέρωσης λες κ αυτά λύνουν τα προβλήματα.