Αχ αυτή η ζήλεια... Συμβουλες..

[Nefeli2014]

4 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Νεφέλη πως είναι τα πράγματα τώρα? 

 

Διάβασα τώρα τα τελευταία σου σχόλια και ή μέθοδος που ακολούθησατε μου φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Είναι λειτουργική?

Καλησπέρα.. Πάμε πολύ πολύ καλύτερα... Καμμια σχέση με τις αρχές.. Βέβαια δούλεψα πολύ κι εγω και όσοι είναι γύρω μας, φαντάσου οποίος ερχόταν σπίτι γινόταν συνεννόηση να χαιρετήσουν πρώτα τη μεγάλη και να δώσουν εκεί πιο πολλή σημασία 

4 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Νεφέλη πως είναι τα πράγματα τώρα? 

 

Διάβασα τώρα τα τελευταία σου σχόλια και ή μέθοδος που ακολούθησατε μου φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Είναι λειτουργική?

Καλησπέρα μαμά ανέστη, πάμε πολύ πολύ καλύτερα!! Βέβαια έχει πέσει πολλή δουλειά και πολύ ζόρι δεν μπορώ να πω όχι δεν κρασαρα κάποιες φορές, κι ακόμα δηλαδή.. Αλλά σίγουρα έχουμε ηρεμήσει κατά πολύ. Και πολύ μεθοδικά με πολλή πολλή υπομονή, αφοσίωση και αγάπη. Της αφιερώνω αποκλειστικό χρόνο, της μιλάω ειλικρινά, της εξηγώ, την επάινω παραπάνω και εξακολουθώ να βάζω όρια. Ήταν πάντως πολύ κρίσιμη περίοδος. Και τώρα έχουμε διαφορα που γίνονται δηλ δεν τις αφήνω μαζί ανεξέλεγκτες χωρίς επίβλεψη, αλλά τουλάχιστον έχουμε φτάσει σε δύο σημεία. Από τη μια να θέλει να τη δείρει κι από την άλλη να την υπεραγαπαει. Το δεύτερο πριν δεν το είχαμε καθόλου. Βλέπω πως τη συνηθίζει και δυναμώνουν τα συναισθήματα. Μάλιστα μου κανει και παρατηρήσεις αν δεν προσέξω κάτι στην μπεμπα και όποτε κλαίει με ειδοποιεί. Της λείπει η αδερφη της και θέλει να την παίρνουμε μαζι μας παντού. Αυτό δε γινόταν πριν επουδενι. Βέβαια προχθές τρελάθηκα γιατί πήγε να της γυρίσει το χέρι και πριν Καμμια βδομαδα την έσπρωξε και έπεσε η μικρή πίσω με το κεφάλι. Ευτυχώς έχουμε χάλια και κουβέρτες κάτω. Ήμουν μπροστά............ 

Παντως ναι είδα βελτίωση, έχουμε ακόμα δρομο μέχρι να τις αφήνω τελειως μονες. Επίσης ξέχασα να πω πως παίζουν και μαζι καπως για αρκετή ώρα πράγμα πθυ δε γινόταν πριν. Μεγαλώνει ο η μικρή είναι κ τσαούσα και αν τη θυμώσει η μεγάλη φωναζει. Πιστεύω πως στο μέλλον η μικρή θα πάρει αντίποινα. 

Παντως θέλει δουλειά και πολλή πολλή υπομονή και ψύχραιμια. Σκέφτομαι πως ειναι καλο που εκδηλώνονται και δεν το κρατάνε μέσα τους. Αναφέρομαι και στη. Μικρή που περνάει άγχος αποχωρισμού αυτή την εποχή και το εκδηλώνει πολύ έντονα απέναντι μου. Είναι κουραστικό την έχω πολλές ώρες αγκαλια και κάποιες ώρες τη νύχτα κοιμαμαι μαζί της, είναι όμως που το έχει ανάγκη αυτή την εποχή ξέρω πως θα ηρεμήσει κι εκείνη... Όλα θέλουν υπομονή.. 

4 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

 

 

4 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Νεφέλη πως είναι τα πράγματα τώρα? 

 

Διάβασα τώρα τα τελευταία σου σχόλια και ή μέθοδος που ακολούθησατε μου φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Είναι λειτουργική

 

4 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

 

 

Επεξεργάστηκαν 18 Μαίου,2019 by Nefeli2014

[Super.mum]

Καλησπέρα κορίτσια! Εδώ και μια εβδομάδα ήρθαμε σπίτι με το νεογέννητο μωράκι μας. Είναι το δεύτερο παιδάκι μας και το πρώτο μας παιδάκι είναι 16 μηνών και δείχνει ότι ζηλεύει πολύ. Δεν ξέρω πως να διαχειριστώ την όλη κατάσταση. Επειδή δεν έχω βοήθεια από κανέναν και μεγαλώνω τα μωράκια μου μόνη μου. Ο μπαμπάσ μας κάνει 2 δουλειές και λείπει όλη μέρα. Ο μεγάλος όταν παίρνω τον μικρό αγκαλιά πέφτει κάτω και χτυπιέται σαν χταπόδι. Δεν ξέρω πια πως να διαχειριστώ αυτή την κατάσταση. Σπαράζει στο κλαμα κάθε φορά που θέλω να θηλάσω το μωρό η να το αλλάξω. Φαίνεται να θέλει παραπάνω σημασία. Τρέχει πίσω μου και τσιρίζει , πέφτει κάτω και δεν σηκώνεται τσιρίζει , κοκκινίζει ολόκληρος και όταν κρατάω τον μικρό κάνει τα χέρια του ότι θέλει κ εκείνος αγκαλιά , τρέχει από πίσω μου και με σπρώχνει η με τραβάει από ζακέτα η παντελόνι. Έχω προσπαθήσει να μην δώσω σημασία αρχικά αλλά η συμπεριφορά χειροτερεύει σε αυτή την περίπτωση απλά δεν σταματάει να τσιρίζει. Έχω προσπαθήσει να τον πάρω με το καλό και να του δώσω μπισκοτάκι η κάτι άλλο να μασάει μέχρι να θηλάσω και τα πετάει όλα κάτω . Του μιλάω αλλά βέβαια είναι ακόμα σε ηλικία που δεν ξέρω κατά ποσό καταλαβαίνει. Είναι σε αυτή την ηλικία τόσο έντονη η ζήλεια ; Είχα την εντύπωση ότι δεν θα πολύ καταλαβαίνει σε τέτοια ηλικία. Ότι πιο μεγάλα μωράκια ζηλεύουν έτσι κ το δείχνουν. Τι λέτε να κάνω ; Πως να τον ηρεμώ ; Δεν θέλω να του μείνει κάποιο ψυχολογικό ότι η μαμά μου έχει καινούργιο μωρό κ εμένα δεν με θέλει πια. Προσπαθώ όσο κοιμάται το μωρό να του δίνω όλη την ενέργεια μου να παίζουμε και να περνάμε ώρα μαζί. Αλλά είναι κ κάποια πράγματα στο σπίτι που πρέπει να γίνουν. Κάποιο διάστημα παίζει κ μόνος του κ εξερευναει τι κάνω. 

Just now, Super.mum είπε:

Καλησπέρα κορίτσια! Εδώ και μια εβδομάδα ήρθαμε σπίτι με το νεογέννητο μωράκι μας. Είναι το δεύτερο παιδάκι μας και το πρώτο μας παιδάκι είναι 16 μηνών και δείχνει ότι ζηλεύει πολύ. Δεν ξέρω πως να διαχειριστώ την όλη κατάσταση. Επειδή δεν έχω βοήθεια από κανέναν και μεγαλώνω τα μωράκια μου μόνη μου. Ο μπαμπάσ μας κάνει 2 δουλειές και λείπει όλη μέρα. Ο μεγάλος όταν παίρνω τον μικρό αγκαλιά πέφτει κάτω και χτυπιέται σαν χταπόδι. Δεν ξέρω πια πως να διαχειριστώ αυτή την κατάσταση. Σπαράζει στο κλαμα κάθε φορά που θέλω να θηλάσω το μωρό η να το αλλάξω. Φαίνεται να θέλει παραπάνω σημασία. Τρέχει πίσω μου και τσιρίζει , πέφτει κάτω και δεν σηκώνεται τσιρίζει , κοκκινίζει ολόκληρος και όταν κρατάω τον μικρό κάνει τα χέρια του ότι θέλει κ εκείνος αγκαλιά , τρέχει από πίσω μου και με σπρώχνει η με τραβάει από ζακέτα η παντελόνι. Έχω προσπαθήσει να μην δώσω σημασία αρχικά αλλά η συμπεριφορά χειροτερεύει σε αυτή την περίπτωση απλά δεν σταματάει να τσιρίζει. Έχω προσπαθήσει να τον πάρω με το καλό και να του δώσω μπισκοτάκι η κάτι άλλο να μασάει μέχρι να θηλάσω και τα πετάει όλα κάτω . Του μιλάω αλλά βέβαια είναι ακόμα σε ηλικία που δεν ξέρω κατά ποσό καταλαβαίνει. Είναι σε αυτή την ηλικία τόσο έντονη η ζήλεια ; Είχα την εντύπωση ότι δεν θα πολύ καταλαβαίνει σε τέτοια ηλικία. Ότι πιο μεγάλα μωράκια ζηλεύουν έτσι κ το δείχνουν. Τι λέτε να κάνω ; Πως να τον ηρεμώ ; Δεν θέλω να του μείνει κάποιο ψυχολογικό ότι η μαμά μου έχει καινούργιο μωρό κ εμένα δεν με θέλει πια. Προσπαθώ όσο κοιμάται το μωρό να του δίνω όλη την ενέργεια μου να παίζουμε και να περνάμε ώρα μαζί. Αλλά είναι κ κάποια πράγματα στο σπίτι που πρέπει να γίνουν. Κάποιο διάστημα παίζει κ μόνος του κ εξερευναει τι κάνω. 

Επίσης κορίτσια το νεογέννητο είναι το πιο ήσυχο μωρό που υπάρχει. Πραγματικά δηλαδή το καιμενο κοιμάται με τόση φασαρία από τον μεγάλο και τον λείπαμε κιόλας. Ο μεγάλος πάλι από μωρό δεν με είχε αφήσει ποτε στιγμή. Κάνει για δυο και τρία παιδιά μαζί. Πολύ ενέργεια , πολύ νεύρο , τσιρίδα και φυσικά λίγο κακομαθημένο αφού είναι κ το πρώτο και πάντα από όλους είχε όλη την προσοχή. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Super.mum είπε:

Καλησπέρα κορίτσια! Εδώ και μια εβδομάδα ήρθαμε σπίτι με το νεογέννητο μωράκι μας. Είναι το δεύτερο παιδάκι μας και το πρώτο μας παιδάκι είναι 16 μηνών και δείχνει ότι ζηλεύει πολύ. Δεν ξέρω πως να διαχειριστώ την όλη κατάσταση. Επειδή δεν έχω βοήθεια από κανέναν και μεγαλώνω τα μωράκια μου μόνη μου. Ο μπαμπάσ μας κάνει 2 δουλειές και λείπει όλη μέρα. Ο μεγάλος όταν παίρνω τον μικρό αγκαλιά πέφτει κάτω και χτυπιέται σαν χταπόδι. Δεν ξέρω πια πως να διαχειριστώ αυτή την κατάσταση. Σπαράζει στο κλαμα κάθε φορά που θέλω να θηλάσω το μωρό η να το αλλάξω. Φαίνεται να θέλει παραπάνω σημασία. Τρέχει πίσω μου και τσιρίζει , πέφτει κάτω και δεν σηκώνεται τσιρίζει , κοκκινίζει ολόκληρος και όταν κρατάω τον μικρό κάνει τα χέρια του ότι θέλει κ εκείνος αγκαλιά , τρέχει από πίσω μου και με σπρώχνει η με τραβάει από ζακέτα η παντελόνι. Έχω προσπαθήσει να μην δώσω σημασία αρχικά αλλά η συμπεριφορά χειροτερεύει σε αυτή την περίπτωση απλά δεν σταματάει να τσιρίζει. Έχω προσπαθήσει να τον πάρω με το καλό και να του δώσω μπισκοτάκι η κάτι άλλο να μασάει μέχρι να θηλάσω και τα πετάει όλα κάτω . Του μιλάω αλλά βέβαια είναι ακόμα σε ηλικία που δεν ξέρω κατά ποσό καταλαβαίνει. Είναι σε αυτή την ηλικία τόσο έντονη η ζήλεια ; Είχα την εντύπωση ότι δεν θα πολύ καταλαβαίνει σε τέτοια ηλικία. Ότι πιο μεγάλα μωράκια ζηλεύουν έτσι κ το δείχνουν. Τι λέτε να κάνω ; Πως να τον ηρεμώ ; Δεν θέλω να του μείνει κάποιο ψυχολογικό ότι η μαμά μου έχει καινούργιο μωρό κ εμένα δεν με θέλει πια. Προσπαθώ όσο κοιμάται το μωρό να του δίνω όλη την ενέργεια μου να παίζουμε και να περνάμε ώρα μαζί. Αλλά είναι κ κάποια πράγματα στο σπίτι που πρέπει να γίνουν. Κάποιο διάστημα παίζει κ μόνος του κ εξερευναει τι κάνω. 

Επίσης κορίτσια το νεογέννητο είναι το πιο ήσυχο μωρό που υπάρχει. Πραγματικά δηλαδή το καιμενο κοιμάται με τόση φασαρία από τον μεγάλο και τον λείπαμε κιόλας. Ο μεγάλος πάλι από μωρό δεν με είχε αφήσει ποτε στιγμή. Κάνει για δυο και τρία παιδιά μαζί. Πολύ ενέργεια , πολύ νεύρο , τσιρίδα και φυσικά λίγο κακομαθημένο αφού είναι κ το πρώτο και πάντα από όλους είχε όλη την προσοχή. 

 

 

Kαι αναμενόμενο και αναπόφευκτο. Κάθε νέο μωρό είναι ένας προσωρινός "τραυματισμός" για τα μεγαλύτερα αδερφάκια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα κρατήσει για πάντα, εννοείται ότι θα προσαρμοστεί. Προσπάθησε να μην νιώθεις τύψεις, μην φτάσεις στο να παραμελείς το νεογέννητο ή να κακομάθεις το "μεγάλο" και σίγουρα μην παραμελείς τον εαυτό σου. Τα μικρά παιδιά προσαρμόζονται εύκολα και ξεχνάν ακόμη ευκολότερα, μην ανησυχείς δεν θα μισεί το μωρό για πάντα, σύντομα θα είστε μια χαρά. 

Προσπάθησε να βρεις βοήθεια με το μεγάλο για τους πρώτους λίγους μήνες. Είτε από κάποιο συγγενή και φίλο, είτε προσλαμβάνοντας babysitter, ίσως κάποια γειτόνισσα ή κάποια φοτήτρια. Δε χρειάζεσαι πολλές ώρες, αν μπορεί κάποιος να παίζει με το μεγάλο ένα δίωρο τη μέρα, να το πηγαίνει μια βόλτα κλπ, θα δεις ότι κάνει διαφορά και σου δίνει το διάλειμμα που χρειάζεσαι.

[Super.mum]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

 

Kαι αναμενόμενο και αναπόφευκτο. Κάθε νέο μωρό είναι ένας προσωρινός "τραυματισμός" για τα μεγαλύτερα αδερφάκια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα κρατήσει για πάντα, εννοείται ότι θα προσαρμοστεί. Προσπάθησε να μην νιώθεις τύψεις, μην φτάσεις στο να παραμελείς το νεογέννητο ή να κακομάθεις το "μεγάλο" και σίγουρα μην παραμελείς τον εαυτό σου. Τα μικρά παιδιά προσαρμόζονται εύκολα και ξεχνάν ακόμη ευκολότερα, μην ανησυχείς δεν θα μισεί το μωρό για πάντα, σύντομα θα είστε μια χαρά. 

Προσπάθησε να βρεις βοήθεια με το μεγάλο για τους πρώτους λίγους μήνες. Είτε από κάποιο συγγενή και φίλο, είτε προσλαμβάνοντας babysitter, ίσως κάποια γειτόνισσα ή κάποια φοτήτρια. Δε χρειάζεσαι πολλές ώρες, αν μπορεί κάποιος να παίζει με το μεγάλο ένα δίωρο τη μέρα, να το πηγαίνει μια βόλτα κλπ, θα δεις ότι κάνει διαφορά και σου δίνει το διάλειμμα που χρειάζεσαι.

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση! Δεν έχω προλάβει να κοιτάξω καθόλου για κοπέλα. Αλλά πιστεύεις ότι είναι καλύτερο αυτό ; Να ασχοληθεί δηλαδή σε αυτή την φάση τώρα και κάποιος άλλος με το μωρό ; Θέλω να πω είναι πολύ περίεργη φάση και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να πιστέψει ο μεγάλος ότι τον αφήνω σε κάποιον για να μείνω με το νεογέννητο  δεν είναι καλύτερο πιστεύεις που τους έχω εγώ και τους δυο ; Τουλάχιστον για τώρα που περνάει αυτή την φάση ; 

[Belmar]

Just now, Super.mum said:

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση! Δεν έχω προλάβει να κοιτάξω καθόλου για κοπέλα. Αλλά πιστεύεις ότι είναι καλύτερο αυτό ; Να ασχοληθεί δηλαδή σε αυτή την φάση τώρα και κάποιος άλλος με το μωρό ; Θέλω να πω είναι πολύ περίεργη φάση και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να πιστέψει ο μεγάλος ότι τον αφήνω σε κάποιον για να μείνω με το νεογέννητο  δεν είναι καλύτερο πιστεύεις που τους έχω εγώ και τους δυο ; Τουλάχιστον για τώρα που περνάει αυτή την φάση ; 

 

Ναι, γνωμη μου ειναι οτι δεν πρέπει να αλλάξει κάτι τόσο δραματικό στην καθημερινότητα του μεγάλου όπως ξαφνικά να το αναλάβει κάποιος άλλος. Θα έπρεπε δηλαδή αυτός ο άλλος να έχει εμφανιστεί νωρίτερα. Πάντως, αν και είναι δύσκολο, μπορείς να λες στον μεγάλο "Σ'αγαπώ πολύ, αλλα τώρα θα ασχοληθώ με το αδερφάκι σου που πρέπει να φάει. Έτσι ακριβώς έκανα και με εσένα όταν ήσουν τόσο μικρούλης και θήλαζε".

[ΑΡΓΚ]

Just now, Super.mum είπε:

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση! Δεν έχω προλάβει να κοιτάξω καθόλου για κοπέλα. Αλλά πιστεύεις ότι είναι καλύτερο αυτό ; Να ασχοληθεί δηλαδή σε αυτή την φάση τώρα και κάποιος άλλος με το μωρό ; Θέλω να πω είναι πολύ περίεργη φάση και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να πιστέψει ο μεγάλος ότι τον αφήνω σε κάποιον για να μείνω με το νεογέννητο  δεν είναι καλύτερο πιστεύεις που τους έχω εγώ και τους δυο ; Τουλάχιστον για τώρα που περνάει αυτή την φάση ; 

Nα το αναλαβει ολη μερα, οχι. Να κανει κατι λιγες ωρες τη μερα μαζι του που δεν μπορεις να κανεις συ, ναι. Βολτα στην παιδικη, εντονο παιχνιδι με μπουσουλημα γυρω γυρω το σαλονι, χορο αγκαλια κλπ. Γενικα δραστηριοτητες που θα τον βοηθησουν να περασει καλα, να ξεχαστει και να καψει ενεργεια. Μιλαω για 1-2 ωρες οχι ολη τη μερα.

[CMES]

5 ώρες πρίν, Super.mum είπε:

Καλησπέρα κορίτσια! Εδώ και μια εβδομάδα ήρθαμε σπίτι με το νεογέννητο μωράκι μας. Είναι το δεύτερο παιδάκι μας και το πρώτο μας παιδάκι είναι 16 μηνών και δείχνει ότι ζηλεύει πολύ. Δεν ξέρω πως να διαχειριστώ την όλη κατάσταση. Επειδή δεν έχω βοήθεια από κανέναν και μεγαλώνω τα μωράκια μου μόνη μου. Ο μπαμπάσ μας κάνει 2 δουλειές και λείπει όλη μέρα. Ο μεγάλος όταν παίρνω τον μικρό αγκαλιά πέφτει κάτω και χτυπιέται σαν χταπόδι. Δεν ξέρω πια πως να διαχειριστώ αυτή την κατάσταση. Σπαράζει στο κλαμα κάθε φορά που θέλω να θηλάσω το μωρό η να το αλλάξω. Φαίνεται να θέλει παραπάνω σημασία. Τρέχει πίσω μου και τσιρίζει , πέφτει κάτω και δεν σηκώνεται τσιρίζει , κοκκινίζει ολόκληρος και όταν κρατάω τον μικρό κάνει τα χέρια του ότι θέλει κ εκείνος αγκαλιά , τρέχει από πίσω μου και με σπρώχνει η με τραβάει από ζακέτα η παντελόνι. Έχω προσπαθήσει να μην δώσω σημασία αρχικά αλλά η συμπεριφορά χειροτερεύει σε αυτή την περίπτωση απλά δεν σταματάει να τσιρίζει. Έχω προσπαθήσει να τον πάρω με το καλό και να του δώσω μπισκοτάκι η κάτι άλλο να μασάει μέχρι να θηλάσω και τα πετάει όλα κάτω . Του μιλάω αλλά βέβαια είναι ακόμα σε ηλικία που δεν ξέρω κατά ποσό καταλαβαίνει. Είναι σε αυτή την ηλικία τόσο έντονη η ζήλεια ; Είχα την εντύπωση ότι δεν θα πολύ καταλαβαίνει σε τέτοια ηλικία. Ότι πιο μεγάλα μωράκια ζηλεύουν έτσι κ το δείχνουν. Τι λέτε να κάνω ; Πως να τον ηρεμώ ; Δεν θέλω να του μείνει κάποιο ψυχολογικό ότι η μαμά μου έχει καινούργιο μωρό κ εμένα δεν με θέλει πια. Προσπαθώ όσο κοιμάται το μωρό να του δίνω όλη την ενέργεια μου να παίζουμε και να περνάμε ώρα μαζί. Αλλά είναι κ κάποια πράγματα στο σπίτι που πρέπει να γίνουν. Κάποιο διάστημα παίζει κ μόνος του κ εξερευναει τι κάνω. 

Επίσης κορίτσια το νεογέννητο είναι το πιο ήσυχο μωρό που υπάρχει. Πραγματικά δηλαδή το καιμενο κοιμάται με τόση φασαρία από τον μεγάλο και τον λείπαμε κιόλας. Ο μεγάλος πάλι από μωρό δεν με είχε αφήσει ποτε στιγμή. Κάνει για δυο και τρία παιδιά μαζί. Πολύ ενέργεια , πολύ νεύρο , τσιρίδα και φυσικά λίγο κακομαθημένο αφού είναι κ το πρώτο και πάντα από όλους είχε όλη την προσοχή. 

Καλησπερα κι απο μενα. Τα δικα μου εχουν διαφορα 20 μηνες και οταν ειχε γεννηθει ο μικρος ειχα ψαξει λιγο πως να διαχειριστω τη ζηλεια. Αυτο που ειχα διαβασει και εφαρμοσα πολυ ειναι να προσπαθω να συμπεριλαβω (οσο γινεται) το μεγαλο σε ολη τη φροντιδα του μωρου. Πχ αν ηθελα να αλλαξω το μωρο ελεγα στη μεγαλη να με βοηθησει. Φυσικα το μονο που εκανε πρακτικα ηταν να μου φερει την πανα, ομως στο τελος παντα φροντιζα να της λεω "σε ευχαριστω που με βοηθας, δεν θα τα καταφερνα χωρις εσενα!". Αυτο το κανεις στα παντα ομως. Ακομα και στο θηλασμο βαλε το να κανει κατι, πχ πες του να χαιδευει το ποδι του μωρου γιατι ετσι θα φαει πιο πολυ. Ετσι δεν νιωθει παραγκωνισμενο απο τη νεα κατασταση. Ψαχνει κι αυτο τη θεση του τωρα στη νεα σας πραγματικοτητα!

[mama16]

17 ώρες πρίν, Super.mum είπε:

Καλησπέρα κορίτσια! Εδώ και μια εβδομάδα ήρθαμε σπίτι με το νεογέννητο μωράκι μας. Είναι το δεύτερο παιδάκι μας και το πρώτο μας παιδάκι είναι 16 μηνών και δείχνει ότι ζηλεύει πολύ. Δεν ξέρω πως να διαχειριστώ την όλη κατάσταση. Επειδή δεν έχω βοήθεια από κανέναν και μεγαλώνω τα μωράκια μου μόνη μου. Ο μπαμπάσ μας κάνει 2 δουλειές και λείπει όλη μέρα. Ο μεγάλος όταν παίρνω τον μικρό αγκαλιά πέφτει κάτω και χτυπιέται σαν χταπόδι. Δεν ξέρω πια πως να διαχειριστώ αυτή την κατάσταση. Σπαράζει στο κλαμα κάθε φορά που θέλω να θηλάσω το μωρό η να το αλλάξω. Φαίνεται να θέλει παραπάνω σημασία. Τρέχει πίσω μου και τσιρίζει , πέφτει κάτω και δεν σηκώνεται τσιρίζει , κοκκινίζει ολόκληρος και όταν κρατάω τον μικρό κάνει τα χέρια του ότι θέλει κ εκείνος αγκαλιά , τρέχει από πίσω μου και με σπρώχνει η με τραβάει από ζακέτα η παντελόνι. Έχω προσπαθήσει να μην δώσω σημασία αρχικά αλλά η συμπεριφορά χειροτερεύει σε αυτή την περίπτωση απλά δεν σταματάει να τσιρίζει. Έχω προσπαθήσει να τον πάρω με το καλό και να του δώσω μπισκοτάκι η κάτι άλλο να μασάει μέχρι να θηλάσω και τα πετάει όλα κάτω . Του μιλάω αλλά βέβαια είναι ακόμα σε ηλικία που δεν ξέρω κατά ποσό καταλαβαίνει. Είναι σε αυτή την ηλικία τόσο έντονη η ζήλεια ; Είχα την εντύπωση ότι δεν θα πολύ καταλαβαίνει σε τέτοια ηλικία. Ότι πιο μεγάλα μωράκια ζηλεύουν έτσι κ το δείχνουν. Τι λέτε να κάνω ; Πως να τον ηρεμώ ; Δεν θέλω να του μείνει κάποιο ψυχολογικό ότι η μαμά μου έχει καινούργιο μωρό κ εμένα δεν με θέλει πια. Προσπαθώ όσο κοιμάται το μωρό να του δίνω όλη την ενέργεια μου να παίζουμε και να περνάμε ώρα μαζί. Αλλά είναι κ κάποια πράγματα στο σπίτι που πρέπει να γίνουν. Κάποιο διάστημα παίζει κ μόνος του κ εξερευναει τι κάνω. 

Επίσης κορίτσια το νεογέννητο είναι το πιο ήσυχο μωρό που υπάρχει. Πραγματικά δηλαδή το καιμενο κοιμάται με τόση φασαρία από τον μεγάλο και τον λείπαμε κιόλας. Ο μεγάλος πάλι από μωρό δεν με είχε αφήσει ποτε στιγμή. Κάνει για δυο και τρία παιδιά μαζί. Πολύ ενέργεια , πολύ νεύρο , τσιρίδα και φυσικά λίγο κακομαθημένο αφού είναι κ το πρώτο και πάντα από όλους είχε όλη την προσοχή. 

Πρώτα απ' όλα να σου ζήσει το μωράκι σου... Σε καταλαβαίνω απόλυτα πως νιώθεις, όλες οι μανουλες το περνάνε στο δεύτερο παιδάκι αυτό, άλλες σε πιο έντονο βαθμό, άλλες σε πιο ήπιο. Το πέρασα κ εγώ, τον πρώτο καιρό ένιωθα χάλια αλλά σιγά σιγά συνήθισε κ η μεγάλη κ εγώ! Αυτό που έκανα εγώ είναι ακόμα κ να είχα αγκαλιά τον μικρό κ να θήλαζα κλπ ασχολιομουν με την μεγάλη. Την είχα δίπλα μου κ διαβάζαμε παραμυθακια, παίζαμε με παιχνιδάκια κλπ.. κ της μιλούσα πολύ, ακόμα κ που τον είχα αγκαλιά, την μεγάλη κοιτούσα. Με την άκρη του ματιού καταλάβαινα πότε θα γυρίσει προς το μέρος μου για να καταλαβαίνει ότι την κοιτάω κ της χαμογελούσα κ έλεγα ποοοσο την αγαπώ. Με το που γεννήθηκε ο μικρός άρχισε να βλέπει κ τηλεόραση (αναγκαίο κακό). Βέβαια εμένα ήταν 2,5 χρόνων οπότε ήταν σε ηλικία που καθόταν να δει, εσένα είναι ακόμα μικρός. Όσο χάλια κ να νιώθεις τώρα να ξέρεις ότι τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο... Μπορεί πάντα όσο είναι μικρά να υπάρχει μια ζήλια αλλά θα δεις πόσο θα αγαπιούνται. Εγώ πλέον 1,5 χρόνο μετά νιώθω πανευτυχή με τα 2 μου παιδάκια κ ολες οι δυσκολίες ξεπεράστηκαν. Εννοείται ότι ακόμα κ σήμερα τον ζηλεύει κ μπορεί να τον σπρώξει να τον χτυπήσει κλπ αλλά τον αγαπάει κ τον ζητάει συνέχεια να είναι μαζί!

[Sentir...natureza]

17 ώρες πρίν, Super.mum είπε:

Καλησπέρα κορίτσια! Εδώ και μια εβδομάδα ήρθαμε σπίτι με το νεογέννητο μωράκι μας. Είναι το δεύτερο παιδάκι μας και το πρώτο μας παιδάκι είναι 16 μηνών και δείχνει ότι ζηλεύει πολύ. Δεν ξέρω πως να διαχειριστώ την όλη κατάσταση. Επειδή δεν έχω βοήθεια από κανέναν και μεγαλώνω τα μωράκια μου μόνη μου. Ο μπαμπάσ μας κάνει 2 δουλειές και λείπει όλη μέρα. Ο μεγάλος όταν παίρνω τον μικρό αγκαλιά πέφτει κάτω και χτυπιέται σαν χταπόδι. Δεν ξέρω πια πως να διαχειριστώ αυτή την κατάσταση. Σπαράζει στο κλαμα κάθε φορά που θέλω να θηλάσω το μωρό η να το αλλάξω. Φαίνεται να θέλει παραπάνω σημασία. Τρέχει πίσω μου και τσιρίζει , πέφτει κάτω και δεν σηκώνεται τσιρίζει , κοκκινίζει ολόκληρος και όταν κρατάω τον μικρό κάνει τα χέρια του ότι θέλει κ εκείνος αγκαλιά , τρέχει από πίσω μου και με σπρώχνει η με τραβάει από ζακέτα η παντελόνι. Έχω προσπαθήσει να μην δώσω σημασία αρχικά αλλά η συμπεριφορά χειροτερεύει σε αυτή την περίπτωση απλά δεν σταματάει να τσιρίζει. Έχω προσπαθήσει να τον πάρω με το καλό και να του δώσω μπισκοτάκι η κάτι άλλο να μασάει μέχρι να θηλάσω και τα πετάει όλα κάτω . Του μιλάω αλλά βέβαια είναι ακόμα σε ηλικία που δεν ξέρω κατά ποσό καταλαβαίνει. Είναι σε αυτή την ηλικία τόσο έντονη η ζήλεια ; Είχα την εντύπωση ότι δεν θα πολύ καταλαβαίνει σε τέτοια ηλικία. Ότι πιο μεγάλα μωράκια ζηλεύουν έτσι κ το δείχνουν. Τι λέτε να κάνω ; Πως να τον ηρεμώ ; Δεν θέλω να του μείνει κάποιο ψυχολογικό ότι η μαμά μου έχει καινούργιο μωρό κ εμένα δεν με θέλει πια. Προσπαθώ όσο κοιμάται το μωρό να του δίνω όλη την ενέργεια μου να παίζουμε και να περνάμε ώρα μαζί. Αλλά είναι κ κάποια πράγματα στο σπίτι που πρέπει να γίνουν. Κάποιο διάστημα παίζει κ μόνος του κ εξερευναει τι κάνω. 

Επίσης κορίτσια το νεογέννητο είναι το πιο ήσυχο μωρό που υπάρχει. Πραγματικά δηλαδή το καιμενο κοιμάται με τόση φασαρία από τον μεγάλο και τον λείπαμε κιόλας. Ο μεγάλος πάλι από μωρό δεν με είχε αφήσει ποτε στιγμή. Κάνει για δυο και τρία παιδιά μαζί. Πολύ ενέργεια , πολύ νεύρο , τσιρίδα και φυσικά λίγο κακομαθημένο αφού είναι κ το πρώτο και πάντα από όλους είχε όλη την προσοχή. 

Αρχικα να σας ζησει! Πως ηταν τελικα οι μερες στο μαιευτηριο; Οσον αφορα τη ζηλεια,δυσκολη φαση...Ειναι μικρουλης κι αυτος και σε εχει αναγκη. Κανατε κατι να τον προετοιμασετε πριν ερθει το μωρο; Καποιο βιβλιαρακι, να του εξηγησετε τι εχει η μαμα στη κοιλιτσα κλπ; Εγω προσπαθουσα να κανω σαν να μην αλλαξε κατι στην καθημερινοτητα μας οταν γεννησα, πχ για 3 μηνες τουλαχιστον δεν του ελεγα να παιζει πιο ησυχα οταν κοιμοταν το μωρο. Ο μπαμπας ειχε αναλαβει εξολοκληρου τον μεγαλο (3χρ τοτε) 2-3 μηνες πριν γεννησω και δεν του φανηκε ιδιαιτερα η "απουσια" μου. Μαρσιπο φορας; Θα βοηθησει πολυ να μπορεις να απασχολεισαι με τον μεγαλο οταν ο μικρουλης ειναι ξυπνιος. Ισως βοηθουσε να εμπλακει στην φροντιδα του αλλα αυτο θα το δεις, δεν θελουν ολα τα παιδια να φροντισουν τον "εισβολεα". Αν δεν εχεις, παρε μια κουκλα μωρο για να απασχολειται και ο μεγαλος, πχ οταν θελεις να αλλαξεις το μωρο πες του να φερει και το δικο του μωρο να το αλλαξετε παρεα. Επισης, το μωρο-κουκλα ισως τον βοηθησει να εξωτερικευσει/εκτονωσει τα συναισθηματα του για το νεο μελος. Εσυ συνεχισε να περνας χρονο μαζι του οσο μπορεις, να του εξηγεις οταν εισαι απασχολημενη οτι μολις τελειωσεις θα παιξετε μαζι. Προσπαθησε να μην μιλατε συνεχεια για/με το μωρο μπροστα του, σαν να μην συμβαινει τιποτα, σαν να ηταν παντα εκει. Επισης, πολυ σημαντικο: αν ερχονται συγγενεις να σας βλεπουν να τους ενημερωσεις να στρεψουν την προσοχη πρωτα στον μεγαλο και γενικως οσο γινεται να μην ασχολουνται με το μωρο οταν ειναι αυτος μπροστα. Συνηθως, ειναι ακομη πιο επωδυνο γι'αυτα να βλεπουν οτι ο "εισβολεας" παιρνει οχι μονο την προσοχη των γονιων αλλα και ολων των υπολοιπων. Σιγα σιγ και με μικρα βηματακια θα ισορροπιστει η κατασταση και δεν θα ζηλευει τοσο.

[ninaki80]

16 ώρες πρίν, Super.mum είπε:

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση! Δεν έχω προλάβει να κοιτάξω καθόλου για κοπέλα. Αλλά πιστεύεις ότι είναι καλύτερο αυτό ; Να ασχοληθεί δηλαδή σε αυτή την φάση τώρα και κάποιος άλλος με το μωρό ; Θέλω να πω είναι πολύ περίεργη φάση και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να πιστέψει ο μεγάλος ότι τον αφήνω σε κάποιον για να μείνω με το νεογέννητο  δεν είναι καλύτερο πιστεύεις που τους έχω εγώ και τους δυο ; Τουλάχιστον για τώρα που περνάει αυτή την φάση ; 

ειναι πολυ μικρουλης κ σιγουρα δεν μπορεις να του δωσεις να καταλαβει με λογια. ειλικρινα σε αυτη την ηλικια δεν μπορεις να κανεις παρα πολλα ολα ειναι για μεγαλητερα παιδακια σε αυτη την ηλικια θελει απλως να περιμενεις να συνιθισει την νεα καθημερινοτητα. σιγουρα θα συνιθισει κ μην στεναχωριεσαι δεν προκειτε να παθει ψυχολογικα επειδη εχει αδερφακι. 

επειδη εσυ ομως μπορει να παθεις πολλα οχι μονο ψυχολογικα αλλα κ να τα παιξεις απο την κουραση καλο ειναι να βρεις καποιον να σου κανει τις δουλειες του σπιτιου κ να εχει το νου του οσο εσυ θα φροντιζεις το μωρο . γιατι σιγουρα αυτη η ηλικια ειναι κ επικινδυνη για ατυχηματα κ θελει πολυ προσοχη ο μεγαλος. για να μην φτασεις λοιπον σε 3 μηνες να ψαχνεις πως δεν θα τρελαθεις βρες μια κοπελα να σου κανει καποιες δουλειες κ να μενεις κ εσυ περισσοτερο χρονο κ με τα δυο παιδια. 

επισης ο μεγαλος  θα χαρει που θα υπαρχει κ αλλο ατομο μεσα στο σπιτι για να παιζουν . τα παιδια θελουν κ παρεα το να παιζεις μονο εσυ μαζι του 24 ωρες το 24 ωρο ειναι βαρετο οσο κ να αγαπανε την μαμα τους. θελουν παρεα κ αλλαγη παραστασεων κ αυτα καμια αποριψη δεν θα νιωσει . απλα χαρα που θα εχει κ καποιον αλλο παρεα

[Super.mum]

On 28/10/2020 at 7:59 ΜΜ, Belmar είπε:

 

Ναι, γνωμη μου ειναι οτι δεν πρέπει να αλλάξει κάτι τόσο δραματικό στην καθημερινότητα του μεγάλου όπως ξαφνικά να το αναλάβει κάποιος άλλος. Θα έπρεπε δηλαδή αυτός ο άλλος να έχει εμφανιστεί νωρίτερα. Πάντως, αν και είναι δύσκολο, μπορείς να λες στον μεγάλο "Σ'αγαπώ πολύ, αλλα τώρα θα ασχοληθώ με το αδερφάκι σου που πρέπει να φάει. Έτσι ακριβώς έκανα και με εσένα όταν ήσουν τόσο μικρούλης και θήλαζε".

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση ! Προσπαθώ να τα εφαρμόζω αλλά πολύ δύσκολο  

[ΑΡΓΚ]

Just now, Super.mum είπε:

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση ! Προσπαθώ να τα εφαρμόζω αλλά πολύ δύσκολο  

 

Oυσιαστικά σκέψου το σαν να έχεις δίδυμα, μόνο που εδώ το ένα ζηλεύει το άλλο επιπλέον. Είναι πολυ μικρός ο μεγάλος για να νιώσει τι του λες και να μη θέλει προσοχή. Το θετικό είναι πως τόσο μικρά προσαρμόζονται γρήγορα. Βάλε σαν πρώτη προτεραιότητα το να μην καείς εσύ, όχι να μην ζηλέψει το παιδί ή να μην ασχοληθεί κάποιος άλλος. Αν έρθει μία φίλη, γειτόνισσα ή επαγγελματίας να βοηθήσει, το μεγάλο μωρό σου θα έχει προσαρμοστεί σε 1-2 βδομαδες, γιατί θα είναι κάτι νέο και θα του τραβά την προσοχή, θα είναι στο επίκεντρο το ίδιο. Αλλά αν προσπαθήσεις να τα κάνεις όλα μόνη, και καταρρεύσεις, αυτό πιο δύσκολα διορθώνεται. Οπότε βάλε μέσα στις προτεραιότητες τον εαυτό σου και μην νιώθεις τυψεις. 

[Belmar]

Just now, Super.mum said:

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση ! Προσπαθώ να τα εφαρμόζω αλλά πολύ δύσκολο  

 

Ναι, το ξερω ότι είναι δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Αλλά όπως σκέφτεσαι το μεγαλύτερο παιδάκι, πρέπει να σκέφτεσαι και το μικρότερο που θέλει εξισου τα χαδια, την προσοχή, τον ύπνο και όλα. Σκέψου ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων έχει αδέρφια, δεν είναι ούτε το πρωτο ούτε το τελευταίο. Εντάξει, το ξεπερνάνε, αν δηλαδη δεν του λες κατι του τύπου "τωρα που ηρθε το αδερφάκι σου δεν θα σε αγαπάμε εσένα τόσο πολύ" (ναι, το έχω ακούσει και αυτό, από γιαγιά προς το παιδί), αλλά έχουν και τα δυο τις ώρες τους με τη μαμά, όλα θα ξεπεραστούν. 

[Ilaeira]

@Super.mum, πώς τα πάτε; Βελτιώνεται η κατάσταση; Την παλεύεις καθόλου;

Σε σκεφτόμουν σήμερα, ελπίζω τα πράγματα να πηγαίνουν καλύτερα!

[Super.mum]

2 ώρες πρίν, Ilaeira είπε:

@Super.mum, πώς τα πάτε; Βελτιώνεται η κατάσταση; Την παλεύεις καθόλου;

Σε σκεφτόμουν σήμερα, ελπίζω τα πράγματα να πηγαίνουν καλύτερα!

Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου!!!  Ξέρεις παρατήρησα ότι η κατάσταση χειροτερεύει κυρίως όταν πάμε επίσκεψη για λίγο στην πεθερά μου. Του κάνει όλα τα χατίρια και όταν αρχίζει να κλαίει του δίνει στην τελική αυτό που θέλει. Έχει καταλάβει και το μωρό ότι εκεί περνάει αλλά και πάλι όταν φεύγουμε από εκεί προσπαθεί να κρατήσει την ίδια συμπεριφορά κ σε εμένα. Μια , δυο μετά ηρεμεί και γίνεται ξανά το παιδί που ξέρω. Η γιαγιά βέβαια δεν θα σταματήσει να το κάνει αυτό από όσο κατάλαβα , γιατί το έχω αναφέρει 10 φορές σίγουρα και συνεχίζει το δικό της. Ξέρεις ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι να μην Τον κακομάθει Εκείνη και εγώ μετά τα λούζομαι .. αλλά σκέφτομαι μόνο ότι τον βλέπει μόνο λίγες ώρες την εβδομάδα και λέω ίσως δεν είναι τόσο κακό τελικά ... ας του κάνει τα χατίρια αυτές τις ώρες ... ξέρω γω τι να κάνω. 

[Ilaeira]

Φαντάζομαι η "σωστή" απάντηση είναι να την οριοθετήσεις (τη γιαγιά), αλλά είναι μια διαδικασία που για πολλούς ανθρώπους έχει μεγάλο ψυχικό κόστος, οπότε ο καθένας κάνει ό,τι αντέχουν τα κουράγια του!