Συζήτηση "Πρώτη φορά χωρίς τη μαμά στο νηπιαγωγείο"

[mama16]

Καλησπέρα σε όλους. Πως πήγαν σήμερα τα παιδάκια σας πρώτη μέρα στο σχολείο? Εμένα η δικιά μου δεν έκλαψε, μου είπε ότι τα πέρασε καλά αλλά γενικά την πήρα κ ήταν πολύ ήσυχη, ούτε έκλαιγε, ούτε γελούσε ούτε τπτ! Μια απάθεια γενικά, την πήγα στις κούνιες γιατί είναι στο δρόμο κ ήθελε κ από εκεί κ ύστερα δεν ήθελε να φύγει, μετά στη διαδρομή δεν ήθελε να κρατάει το χέρι κ είχε συνέχεια γκρίνια που σταμάτησε πριν κανένα δεκάλεπτο. Απ' το πρόγευμα που της είχα έφαγε μια μπουκιά.. Η δασκάλα πάντως με ενημερωσε ότι δεν έβγαλε καθόλου την μάσκα σε αντίθεση με άλλο παιδάκι που την έβγαλε κατευθείαν κ την έπλενε με το μπουκάλι!! 

[Mama_Anesti_]

Είμαι πολύ στεναχωρημένη...

Ο γιος μου έκλαιγε και τις τρεις ώρες που ήταν εκεί! Τον ακουγα το πρωί που με φώναζε και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Εννοείται δεν έφαγε τίποτα, δεν συνεργάστηκε καθόλου και περιφερόταν γύρω γύρω κλαίγοντας. Στεναχωρεθηκα ακόμα περισσότερο όταν έμαθα πως στο διπλανό τμημα ένα παιδακι αρνιόταν να άφησει την μαμά του και τελικά επέτρεψαν στην μαμά να μείνει στο προαύλιο και να βγαίνει συνέχεια το παιδί να την βλέπει, να την αγκαλιαζει, να της δείχνει ζωγραφιές. Ο δικός μου είναι το πιο μικρό προνηπιο και ουτε τηλέφωνο δεν με πήραν(ήμουν απέξω πολύ ώρα) να πάω να τον ηρεμισω λιγάκι, να δει πως είμαι εκεί. 

[mama16]

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Είμαι πολύ στεναχωρημένη...

Ο γιος μου έκλαιγε και τις τρεις ώρες που ήταν εκεί! Τον ακουγα το πρωί που με φώναζε και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Εννοείται δεν έφαγε τίποτα, δεν συνεργάστηκε καθόλου και περιφερόταν γύρω γύρω κλαίγοντας. Στεναχωρεθηκα ακόμα περισσότερο όταν έμαθα πως στο διπλανό τμημα ένα παιδακι αρνιόταν να άφησει την μαμά του και τελικά επέτρεψαν στην μαμά να μείνει στο προαύλιο και να βγαίνει συνέχεια το παιδί να την βλέπει, να την αγκαλιαζει, να της δείχνει ζωγραφιές. Ο δικός μου είναι το πιο μικρό προνηπιο και ουτε τηλέφωνο δεν με πήραν(ήμουν απέξω πολύ ώρα) να πάω να τον ηρεμισω λιγάκι, να δει πως είμαι εκεί. 

Αχ μωρέ η ψυχούλα... Είναι δύσκολος ο πρώτος καιρός, φαντάζομαι πως θα νιώθεις. Κ εμένα το μόνιμο άγχος μου ήταν να μην κλαίει... Ελπίζω να συνηθίσει γρήγορα ο γιος σου!

[vtgian]

Ακόμα και εμένα που είναι "μεγάλη" (αρχές 2015) και έχει πάει ήδη δύο χρονιές σε άλλο σχολείο, χθες (που την άφησα από τις 08:15) μου κλαψούρισε και ηρέμησε όταν της είπα ότι θα κάνω βόλτα γύρω από το σχολείο μέχρι να τελειώσουν. Στον αγιασμό την έβλεπα ότι ήταν καλοδιάθετη, στο τέλος του αγιασμού έκανε τον καραγκιόζη με τη μάσκα και την έβαζε για μάσκα ύπνου  Αλλά ήταν πολύ χαρούμενη και σήμερα πήγε απροβλημάτιστα αφού της εξήγησα χθες ότι πάλι θα είμαι κοντά (αλήθεια είναι, δουλεύω κοντά ), ό,τι θέλει θα το λέει στη δασκάλα και αν χρειαστεί θα με πάρουν τηλ.

 

Χθες συμμαθήτρια της προνήπιο (Νοε 2016) που πάει πρώτη φορά σχολείο, ήταν ανένδοτη να περάσει τη πόρτα και η νηπιαγωγός το επέτρεψε. Σήμερα το πρωί, πραγματικά σφάδαζε από το κλάμα. Το άφησε τελευταίο η δασκάλα για να μπορεί να ασχοληθεί ουσιαστικά, αλλά το έρμο χτυπιόταν σαν το ψάρι! Το πήρε κυριολεκτικά με το ζόρι αλλά τελικά το ησύχασε (δεν ξέρω για πόση ώρα βέβαια...) Μου φάνηκε τόσο μικρούλι σε σχέση με τη δική μου αλλά και τους φίλους της... Το συγκεκριμένο όμως θα το αφήνουν μόνο μια ώρα για αρχή. Το λυπήθηκε η ψυχή μου. Χθες που συζήτησα με τη νηπιαγωγό μου είπε οτι όντως αυτά που έρχονται πρώτη φορά και δεν έχει προηγηθεί παιδικός, δυσκολεύονται στην αρχή. Τι να πω, υπομονή!

[Deena]

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Είμαι πολύ στεναχωρημένη...

Ο γιος μου έκλαιγε και τις τρεις ώρες που ήταν εκεί! Τον ακουγα το πρωί που με φώναζε και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Εννοείται δεν έφαγε τίποτα, δεν συνεργάστηκε καθόλου και περιφερόταν γύρω γύρω κλαίγοντας. Στεναχωρεθηκα ακόμα περισσότερο όταν έμαθα πως στο διπλανό τμημα ένα παιδακι αρνιόταν να άφησει την μαμά του και τελικά επέτρεψαν στην μαμά να μείνει στο προαύλιο και να βγαίνει συνέχεια το παιδί να την βλέπει, να την αγκαλιαζει, να της δείχνει ζωγραφιές. Ο δικός μου είναι το πιο μικρό προνηπιο και ουτε τηλέφωνο δεν με πήραν(ήμουν απέξω πολύ ώρα) να πάω να τον ηρεμισω λιγάκι, να δει πως είμαι εκεί. 

 

Είναι δύσκολος ο πρώτος καιρός ειδικά για μικρά προνήπια που δεν έχουν προηγούμενη εμπειρία από παιδικούς σταθμούς. Προσωπικά με στρέσαρε πάντα η σκέψη τόσο απότομης προσαρμογής, δηλαδή "αφήνω το παιδί στην πόρτα του σχολείου και φεύγω", ειδικά για την κόρη μου που είναι και αυτή γεννημένη δεύτερο δεκαπενθήμερο Δεκεμβρίου. Δεν κλήθηκα ποτέ να το αντιμετωπίσω, γιατί άρχισε σταθμό 21 μηνών με εβδομάδα προσαρμογής, παραμονή γονιού στο προαύλιο κλπ, οπότε μέχρι να φτάσει να πάει "κανονικό σχολείο" είχε πια μάθει και συνηθίσει πλήρως.

 

Αφήνω εδώ κάποιες σκέψεις/προτάσεις για χρήση κάποιου που θα μπει στο θέμα στο μέλλον και έχει παιδί γεννημένο στο τέλος του έτους.

 

• Ακόμα και να μην σας αρέσει γενικά η σκέψη του παιδικού σταθμού, θα διευκολύνει πολύ το παιδί να πάει λίγο την χρονιά πριν το προνήπιο, έστω πχ από τον Μάρτιο και μετά. Οι παιδικοί σταθμοί (ειδικά οι ιδιωτικοί, αλλά ακόμα και οι δημόσιοι) έχουν συνήθως ευέλικτη μέθοδο προσαρμογής, δεν αφήνεις τα παιδιά και φεύγεις, μπορούν να δώσουν στο παιδί αυτό που δεν δίνει το δημόσιο προνήπιο, όχι επειδή δεν θέλουν οι νηπιαγωγοί φυσικά αλλά γιατί αντικειμενικά δεν μπορούν.
• Έστω για το προνήπιο, αν κάποιος μπορεί να κινηθεί ιδιωτικά για αυτό τον έναν χρόνο, αξίζει τον κόπο. Τα ιδιωτικά νηπιαγωγεία έχουν ξεχωριστό τμήμα προνηπίου, δεν είναι προνήπια-νήπια μαζί και κατά κατά κανόνα οι νηπιαγωγοί έχουν την δυνατότητα, τα μέσα και την ευελιξία να αφιερώσουν χρόνο για την προσαρμογή των προνηπίων

 

@Mama_Anesti_ υπομονή, θα συνηθίσει σιγά-σιγά ο μικρός. Δεν ξέρω τί περιθώρια υπάρχουν με την νηπιαγωγό να το πάτε ίσως σιγά-σιγά, πχ μισή ώρα την μία μέρα, μία ώρα την επόμενη κλπ

[Mama_Anesti_]

Ευχαριστώ για τα λόγια σας. Είμαι ακόμα πολύ αναστωτωμενη, ευτυχώς το παιδί μόλις το πήρα σπίτι είναι μία χαρά ήρεμος. Ένα τηλέφωνο αύριο αν ή κατάσταση είναι ή ίδια πιστεύετε είναι δύσκολο να γίνει? Είναι υπερβολή να επιμεινω σε αυτο? 

  Του είπα κι εγώ να πει να με πάρουν τηλέφωνο αλλά δεν το έκαναν! 

[Deena]

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Ευχαριστώ για τα λόγια σας. Είμαι ακόμα πολύ αναστωτωμενη, ευτυχώς το παιδί μόλις το πήρα σπίτι είναι μία χαρά ήρεμος. Ένα τηλέφωνο αύριο αν ή κατάσταση είναι ή ίδια πιστεύετε είναι δύσκολο να γίνει? Είναι υπερβολή να επιμεινω σε αυτο? 

  Του είπα κι εγώ να πει να με πάρουν τηλέφωνο αλλά δεν το έκαναν! 

 

Ειλικρινά δεν ξέρω αν θα βοηθήσει κάτι τέτοιο, δεν νομίζω δηλαδή ότι το ζητούμενο είναι να τον ηρεμείς εσύ για να μπορέσει να κάτσει όλες τις ώρες. Ίσως θα είχε νόημα να πηγαίνει στην αρχή λίγη ώρα και σταδιακά να την αυξάνετε, έτσι ώστε να προσαρμοστεί σιγά-σιγά και να νιώσει την σιγουριά ότι πάντα στο τέλος είσαι εκεί για να τον πάρεις σπίτι. Αν γίνονται φυσικά όλα αυτά στο σύστημα του νηπιαγωγείου.

[Mama_Anesti_]

Just now, Deena είπε:

 

Ειλικρινά δεν ξέρω αν θα βοηθήσει κάτι τέτοιο, δεν νομίζω δηλαδή ότι το ζητούμενο είναι να τον ηρεμείς εσύ για να μπορέσει να κάτσει όλες τις ώρες. Ίσως θα είχε νόημα να πηγαίνει στην αρχή λίγη ώρα και σταδιακά να την αυξάνετε, έτσι ώστε να προσαρμοστεί σιγά-σιγά και να νιώσει την σιγουριά ότι πάντα στο τέλος είσαι εκεί για να τον πάρεις σπίτι. Αν γίνονται φυσικά όλα αυτά στο σύστημα του νηπιαγωγείου.

Δεν έχει να κάνει μόνο το σύστημα αλλά και ή νηπιαγωγός. Στο άλλο τμημα όπως είπα παιδάκι με ανάλογη δυσκολία προσαρμογής πήγαινε τακτικά στην μητέρα του που ηταν στο προαύλιο χώρο του σχολείου, όχι στην αυλη. 

 

Θεωρησα ότι είναι καλύτερα να τον ηρεμισω και να με δει ώστε να ξέρει πως τον εμπιστεύομαι στο σχολείο και δεν τον εγκαταλειπω εκεί για παντα. Άλλωστε ή δασκάλα δεν καταφερε να τον ηρεμήσει, περιφερόταν και έκλαιγε τρεις ώρες. 

 

  Αύριο σκοπεύω να της μιλήσω σχετικά να δούμε τι μπορούμε να κανουμε. Δεν έχει νόημα να μένει ένα παιδί στο σχολείο και να κλαίει μεχρι να συνηθίσει εμποδίζοντας και την δουλειά της δασκάλας. 

[vicky86]

Ειδικα στο πρώτο σκέλος συμφωνώ με την Deena κακα τα ψέμματα βοηθαει αν έχουν πάει παιδικο. Ειδικα τα μικρα(φυσικά υπάρχουν παιδιά που δ εχουν πρόβλημα κ μένουν από την πρώτη μέρα κανονικά, το έζησα με την κόρη) 

Εμενα όμως μου αρέσει το δημόσιο νηπιαγωγειο, κ που ειναι μαζί νηπια κ προνηπια

@Mama_Anesti_ μιλα οπωσδήποτε με την δασκάλα του. Η να είσαι στην αυλη η να τον αφήσεις λιγότερο. Φυσικα να επιμείνεις, το να πάρουν τηλ δ ειναι κτ

Εμάς τα πήγαν καλά, από όσο είπε κ η δασκάλα, δ ξερω κάποιο παιδακι να έμεινε λιγότερο, ενώ υπάρχει δυνατότητα. Χθες κάποια προτιμούσαν να μείνουν με τους γονεις έξω από τα κάγκελα, ειχε κ κανα δυο που σπαραζαν πραγματικά, αλλά είναι πολύ μικρό το ποσοστό. Ο δικος μου είναι διστακτικός, αλλα μπαίνει, κάθεται κανονικά, επιστρέφει χαρουμενος(κ η μεγάλη που ξεκίνησε δημοτικο, επέστρεψε πολύ ενθουσιασμενη!) 

[kotsifikos]

5 minutes ago, Mama_Anesti_ said:

Είμαι πολύ στεναχωρημένη...

Ο γιος μου έκλαιγε και τις τρεις ώρες που ήταν εκεί! Τον ακουγα το πρωί που με φώναζε και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Εννοείται δεν έφαγε τίποτα, δεν συνεργάστηκε καθόλου και περιφερόταν γύρω γύρω κλαίγοντας. Στεναχωρεθηκα ακόμα περισσότερο όταν έμαθα πως στο διπλανό τμημα ένα παιδακι αρνιόταν να άφησει την μαμά του και τελικά επέτρεψαν στην μαμά να μείνει στο προαύλιο και να βγαίνει συνέχεια το παιδί να την βλέπει, να την αγκαλιαζει, να της δείχνει ζωγραφιές. Ο δικός μου είναι το πιο μικρό προνηπιο και ουτε τηλέφωνο δεν με πήραν(ήμουν απέξω πολύ ώρα) να πάω να τον ηρεμισω λιγάκι, να δει πως είμαι εκεί. 

Δεν γνωρίζω γενικα τι σύστημα υπάρχει στα δημόσια νήπια, όμως αυτό που σίγουρα ισχύει είναι πως η προσαρμογή γίνεται λίγο πιο ''βίαια'' σε σχέση με τα ιδιωτικά.

Εγώ αυτό που θα πρότεινα είναι να μιλήσεις με την δασκάλα αν είναι εφικτό να κάνετε σταδιακή προσαρμογή, αυτό σίγουρα το παιδί θα το βοηθούσε περισσότερο.

Εδώ που τα λέμε αυτό το σύστημα προσαρμογής που υπάρχει στα δημόσια σχολεία είναι τουλάχιστον τραγικό, τι πιο λογικό από ένα τετράχρονο να κλαίει επειδή το άφησε η μαμά σου σε μία τάξη με 20 άγνωστα παιδιά και δύο επίσης άγνωστες δασκάλες.

[Mama_Anesti_]

Just now, kotsifikos είπε:

τι πιο λογικό από ένα τετράχρονο να κλαίει επειδή το άφησε η μαμά σου σε μία τάξη με 20 άγνωστα παιδιά και δύο επίσης άγνωστες δασκάλες

Στο τμήμα μας ειναι 21 παιδιά νήπια και προνηπια και μία δασκάλα. Καταλαβαίνω πως είναι λογικό να κλάψει για λίγο όχι για τρεις ώρες! Ίσως να μην τον προετοιμασα κι εγω καλά, ίσως να μην είναι ώριμος, ίσως να ήταν απλά ή πρώτη μέρα. 

  Σήμερα μου λέει πως θέλει να παει σχολειο, του μιλάω συνέχεια για αύριο, για το λόγο που πάμε στο σχολείο, για τις σχέσεις που θα αναπτύξει με τα παιδάκια, πως αν νιώσει κλάμα και στεναχώρια στην καρδουλα του είναι φυσιολογικό, να πάρει βαθιές ανάσες και να παίξει όπως όλα τα παιδιά, να καθίσει για φαγητό κι αν πειναει να φάει, εγώ θα είμαι εκεί κοντά αλλα (προφανώς) δεν θα μπορώ να μπω γιατι δεν πανε μαμαδες αλλά θα πάω σίγουρα να τον πάρω. Έχω πει πολλά, τον ρωτησα και πολλά για να καταλαβαίνω τι εκαναν, πως ένιωθε, πως του φανηκε,  θα μιλήσω και με την δασκάλα κ ευελπιστω σε μία καλή συνεργασία.  

 

[samsympan]

@Mama_Anesti_ 

Αρχικά θα συμφωνήσω με @Deena ότι το να περάσεις με την σκέψη μόνο για να σε δει λίγο και να ηρεμήσει, πιο πιθανό να μην δουλέψει. Εάν το παιδί είναι πιεσμένο πολύ (που από ότι φαίνεται είναι) πιο πιθανό να γραπωθεί επάνω σου και να μην σε αφήνει.

Η λύση της αποχώρισης νωρίτερα είναι σωστή και πραγματοποιήσιμη. Εμάς οι νηπιαγωγοί μας το πρότειναν οι ίδιοι. Ότι δηλαδή εάν δουν κάποιο να ζορίζεται πολύ, θα καλέσουν τους γονείς για αποχώρηση νωρίτερα. Οπότε αν θες συζήτησε αυτή την εναλλακτική μαζί με την νηπιαγωγό σας. 

Θα σημειώσω επίσης 2-3 σκέψεις που τις κάναμε-εφαρμόσαμε στο δικό μας παιδί, που ίσως φανούν χρήσιμες.

1) Αποχώριση νωρίτερα (στο παιδί μας δεν χρειάστηκε αλλά όπως προείπα το πρότειναν από το νηπιαγωγείο). Αλλά όχι ότι ώρα τύχει. Προκαθορισμένη με την νηπιαγωγό που να εξυπηρετεί το πρόγραμμα της τάξης. Δηλαδή πχ αντί για 12:45 μπορεί να είναι 11:45 ή 10:45. Όχι νωρίτερα, όχι ενδιάμεσα. Το παιδί να ξέρει πως εάν δυσανασχετήσει θα μπορέσει μεν να φύγει αλλά όχι "όποτε θέλει". Κάνοντας υπομονή και σεβόμενο την ομαλή λειτουργία της τάξης.

2) Μην βομβαρδίζουμε με ερωτήσεις μετά. Τι έκανε ακριβώς; Αν του άρεσε ή όχι. Αν έπαιξε, έφαγε, κλπ. Ένα απλό "Πως πέρασες;" αρκεί. Μην το κάνουμε μεγάλο θέμα γενικά (κι ας μας καίει εμάς τους γονείς κάποιες φορές). Και να δώσουμε την άνεση να εκφραστεί εάν το επιθυμεί με λεπτομέρειες ή και όχι. Αμέσως μετά που το παραλαμβάνουμε ή και πιο μετά. Όπως νοιώθει. Αν έχει διάθεση για κουβέντα καλώς αν όχι, πάλι καλώς.

3) Να εξηγήσουμε ότι είναι φυσικό τις πρώτες μέρες στο σχολείο να μην του φαίνεται και τόσο ωραία. Είναι φυσικό επίσης να μην παίξει με τα άλλα παιδιά (άλλωστε τα περισσότερα προνήπια ατομικά κινούνται στις αρχές). Βοηθάει ίσως και μια ιστορία από όταν ήμασταν εμείς στο σχολείο (και φανταστική πχ κι εγώ με τον φίλο μου τον τάδε τις πρώτες μέρες δεν μιλούσαμε, μετά σιγά σιγά με τα παιχνίδια που μας οργάνωνε η δασκάλα αρχίσαμε να κάνουμε παρεά και πιο μετά γίναμε φίλοι καλοί).

4) Να κρατάμε ένα πρόγραμμα στην μέρα μας. Υπό την έννοια πχ ότι μετά το σχολείο, θα φάμε, θα ξεκουραστούμε και το απόγευμα θα πάμε βόλτα για ποδήλατο και μετά ένα παγωτό-μια λιχουδιά. Να μην περιστρέφονται όλα γύρω από το σχολείο. Να νοιώσει το παιδί ότι το σχολείο είναι ένα μέρος της ημέρας και πριν και μετά συνεχίζουμε την ρουτίνα μας, τις δραστηριότητες μας.

[Sentir...natureza]

@Mama_Anesti_ φυσικα θα συζητησεις με την νηπιαγωγο και θα κανονισετε να τον παιρνεις νωριτερα. Υπαρχει η περιοδος προσαρμογης 2 εβδομαδων και να την εκμεταλλευτεις οσο μπορεις. Ας κατσει 2 ωρες για λιγες μερες, 3 για λιγες ακομη και σταδιακα να φτασει το 5ωρο. Μια υπεροχη ιδεα ειχα βρει στο διαδικτυο σε μαμαδομπλογκ ισως σας βοηθησει (μολις βρω τον συνδεσμο θα τον παραθεσω). Εγω την κραταω σαν εφεδρικη σε περιπτωση που δυσανασχετησει και ο δικος μου καποια στιγμη. Το πρωι πριν φυγετε απο το σπιτι, ζωγραφιζεις μια καρδουλα στην παλαμη σου και μια στη δικη του (ή και μια ψηλοτερα στο χερι σε περιπτωση που σβηστει η πρωτη), "φορτιζετε" τις καρδουλες σας ακουμπωντας τες και κανοντας αγκαλια για λιγη ωρα και του λες οτι οποτε νιωσει οτι του λειπεις να πατησει την καρδουλα σαν κουμπακι και θα του κανεις μια αγκαλιτσα απο μακρυα Αλλες μαμαδες γραφανε δικες τους εκδοχες, πχ κουμπι θαρρους για να του στειλει η μαμα θετικη ενεργεια και δυναμη να αντιμετωπισει μια κατασταση που θα τον δυσκολεψει κλπ. Μου φανηκε υπεροχη σαν ιδεα και θα την εγραφα νωριτερα αλλα μ'αυτα και μ'εκεινα το ξεχασα!

 

Εμεις ξεκινησαμε πολυ καλα. Υπηρχε ο ιδιος ενθουσιασμος να παει το πρωι, εδειχνε και την τσαντουλα του στη νηπιαγωγο με το που την ειδε. Με πηρανε 12.30 και μου ειπανε οτι ολη μερα ηταν πολυ καλα αλλα βγηκε η διπλανη ταξη στην αυλη και ειδε μια φιλη του, ηθελε να παει και αναστατωθηκε που δεν τον αφηναν (λογικο, ειχα γραψει και στην αιτηση να τον βαλουν μαζι της αν γινεται αλλα μπερδευτηκαν με αλλο κοριτσακι μου ειπανε). Οποτε μου ειπανε αν θελω να παω να τον παρω ή να περιμενω μιση ωρα που ηταν το σχολασμα, φυσικα πηγα να τον παρω και ολα καλα. Γενικως, για την προσαρμογη μας ειχανε πει εχθες στην ενημερωση οτι για τα προνηπια οι πρωτες δυο εβδομαδες θα ειναι η προσαρμογη. Παρ'ολα αυτα ειπανε οτι αν το παιδι καθεται κατ'ευθειαν σε ολοκληρο το ωραριο τοτε δεν χρειαζεται να φυγει νωριτερα, θα μας παρουν τηλεφωνο αν αρχισει να κλαιει και να μας ζηταει για να παμε να τον παρουμε νωριτερα. Δεν ξερω αν ειναι καλο αυτο. Απο τη μια βλεπω οτι αν δεν ζοριζεται δεν χρειαζεται να τον παιρνω νωριτερα, απο την αλλη δεν θελω να το τραβηξω απο την αρχη ωστε να φτασει να με ζητησει. Για δυο ωρες τουλαχιστον τον βλεπω οτι δεν θα με ζητησει σιγουρα και απ'ότι φανηκε σημερα, κρατησε πολυ περισσοτερο (το περιμενα να πω την αληθεια) και μου το ανεφερε και ο ιδιος 2-3 φορες ηδη "Μαμα εκατσα πολλη ωρα εκει" (οχι με δυσαρεσκεια, απλα το ανεφερε).Οποτε θα δω και τις επομενες 2-3 μερες πως θα παει και αναλογως μπορει να ζητησω το υπολοιπο της προσαρμογης να τον παιρνω νωριτερα.

 

 

[Mama_Anesti_]

Just now, Sentir...natureza είπε:

. Υπαρχει η περιοδος προσαρμογης 2 εβδομαδων και να την εκμεταλλευτεις οσο μπορεις.

Σκούρα τα πράγματα. Προσπαθώ να τον κοιμισω από τις οχτώ παρά κ πάνω που αφήνεται σηκώνεται κλαίει κ δηλώνει πως δεν θέλει να πάει σχολείο αυριο. Τώρα κατάφερε κ κοιμήθηκε.

   

[ΑΡΓΚ]

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Σκούρα τα πράγματα. Προσπαθώ να τον κοιμισω από τις οχτώ παρά κ πάνω που αφήνεται σηκώνεται κλαίει κ δηλώνει πως δεν θέλει να πάει σχολείο αυριο. Τώρα κατάφερε κ κοιμήθηκε.

   

Σου έχει εξηγήσει γιατί; Θα πρέπει να μιλήσετε ήρεμα για το τι είναι αυτό που δεν του αρέσει καθόλου. Μπορεί να είναι κάτι που ούτε καν φαντάζεσαι. 

[xaroumenh mama]

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Σκούρα τα πράγματα. Προσπαθώ να τον κοιμισω από τις οχτώ παρά κ πάνω που αφήνεται σηκώνεται κλαίει κ δηλώνει πως δεν θέλει να πάει σχολείο αυριο. Τώρα κατάφερε κ κοιμήθηκε.

   

Λοιπόν βάστα γερά προσπάθησε να δείχνεις όλη τη θετική σου ενέργεια, προσπάθησε να αποδεχτείς το συναίσθημα του.. Οι πρώτες μέρες προσαρμογής για κάποια παιδιά είναι δύσκολη κ ο γιος σου πρώτη φορά φεύγει από την ασφάλεια του σπιτιού του και των οικειων του κ είναι φυσιολογική η αντίδραση του.. 

Αυριο δωστου να κρατάει κάτι δικό σου με το άρωμα σου πχ ένα λαστιχάκι μαλλιών φόρεσε του στο χέρι για να ξέρει ότι είσαι δίπλα του κ οπότε νιώθει την ανάγκη σου να το μυρίζει.. 

Συζήτησε με τη δασκάλα τη επιλογές έχετε για την προσαρμογή.. Πάντως κ εγώ συμφωνώ το να μείνεις αύριο εκεί για να σε βλέπει όταν αναστατονεται πάρα πολύ ίσως τα κάνει χειρότερα γιατί μετά θα γατζονεται πάνω σου κ δε θα θέλει να ξανά γυρίσει στη τάξη, βέβαια εσύ ξέρεις καλύτερα το παιδί σου κ ίσως τελικά αυτός να είναι ένας τρόπος που να τον βοηθήσει.. 

Κάθε αρχή κ δύσκολη,  θα του πάρει λίγο χρόνο αλλά θα προσαρμοστεί κ θα του αρέσει μετά..!! 

[Mama_Anesti_]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Σου έχει εξηγήσει γιατί; Θα πρέπει να μιλήσετε ήρεμα για το τι είναι αυτό που δεν του αρέσει καθόλου. Μπορεί να είναι κάτι που ούτε καν φαντάζεσαι. 

Προσπαθώ να καταλάβω αλλά επειδή δεν θέλω να κατευθυνω την κουβέντα οι απαντήσεις του δεν είναι ξεκάθαρες. 

 

Περισσότερο με προβληματίζει ή σταση της δασκάλας, πως προσπάθησε να τον ηρεμήσει, πόσο, τι έκανε και κατέληξε να περιφέρεται κλαίγοντας και βασικά τι προβλέπεται να κάνει ώστε να καταφέρει την προσαρμογή. Ένα κομμάτι της δουλειάς της είναι και αυτό εφόσον μιλάμε για προνηπια. 

[Sentir...natureza]

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Προσπαθώ να καταλάβω αλλά επειδή δεν θέλω να κατευθυνω την κουβέντα οι απαντήσεις του δεν είναι ξεκάθαρες. 

 

Περισσότερο με προβληματίζει ή σταση της δασκάλας, πως προσπάθησε να τον ηρεμήσει, πόσο, τι έκανε και κατέληξε να περιφέρεται κλαίγοντας και βασικά τι προβλέπεται να κάνει ώστε να καταφέρει την προσαρμογή. Ένα κομμάτι της δουλειάς της είναι και αυτό εφόσον μιλάμε για προνηπια. 

Μίλησε προσωπικά μαζι της. Ρώτησε την πως αντιμετωπίζεται το παιδί που κλαίει, πες της τι συνέβη το βράδυ, ότι είσαι πολύ αναστατωμένη και θέλεις να γίνει ομαλά η προσαρμογή για να μην του βγούνε ψυχοσωματικά.Πες της ότι θα ήθελες να τον παίρνεις στη μια ώρα και σταδιακά να αυξάνεται το διάστημα. Αν περάσει η μία ώρα και δεν σε παρει, πάρε εσύ.Βγαλε από το μυαλό σου ότι γινεσαι πιεστική ή υπερβολικη.Εισαι μαμά και νοιάζεσαι για το παιδί σου.Ειναι από τα μικρά προνήπια (που επιπλέον δεν έχει εμπειρία παιδικού σταθμού) και κάνε σαφές ότι πρέπει να υπάρξει ευελιξία. 

Βρήκα και την σελίδα που σου έλεγα https://www.e-mama.gr/panexipni-idea-gia-na-mi-vionei-to-paidi-agxos-apoxorismou/

Καλή δύναμη σου ευχομαι, ηρεμία, συνέχισε να δημιουργείς θετική στάση μπροστά του και εύχομαι σύντομα να σου λέει τι ωραία περνάει στο σχολειο

[diane2020]

5 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

Δεν γνωρίζω γενικα τι σύστημα υπάρχει στα δημόσια νήπια, όμως αυτό που σίγουρα ισχύει είναι πως η προσαρμογή γίνεται λίγο πιο ''βίαια'' σε σχέση με τα ιδιωτικά.

Εγώ αυτό που θα πρότεινα είναι να μιλήσεις με την δασκάλα αν είναι εφικτό να κάνετε σταδιακή προσαρμογή, αυτό σίγουρα το παιδί θα το βοηθούσε περισσότερο.

Εδώ που τα λέμε αυτό το σύστημα προσαρμογής που υπάρχει στα δημόσια σχολεία είναι τουλάχιστον τραγικό, τι πιο λογικό από ένα τετράχρονο να κλαίει επειδή το άφησε η μαμά σου σε μία τάξη με 20 άγνωστα παιδιά και δύο επίσης άγνωστες δασκάλες.

Αυτο με δημόσια και ιδιωτικά δεν ισχυει καθως σε ιδιωτικο παιδ σταθμό που πηγαμε την μεγάλη υπήρξε αυτη η βιαιότητα τυπου αστη και εξαφανισου ενω στο δημόσιο εξαιρετικες οι δασκαλες δεν εχω λογια.

Στον ιδ παιδικο σταθμό που παω τωρα τη μικρη δεν έτυχε να το βιωσω καθως μολις την αφηνω εξαφανίζεται κι ουτε γυρνάει να με δει.

 

Μαμα ανεστη, εγω τι θα εκανα στη θεση σου:

1. Θα μιλουσα με τη δασκαλα.

2. Θα άφηνα τομ μικρο καθε μερα απο λιγο, ξεκινα με μια ωρα και σταδιακά αυξάνεις.

3. Σε καμμια περιπτωση δε θα τον κρατουσα σπιτι σε αυτη τη φαση εστω μια μερα για να ηρεμήσει γιατι θα παει πισω η προσαρμογή . Αργότερα μερικα διαλειμματακια ειναι απαραιτητα.

4. Το σ/κ παρτε βιβλια να διαβάσετε με θεμα πρωτη μερα στο σχολείο,για την ηλικία του.

5

 Ελα σε αμεση επαφη με παιδια που συμπαθει λιγο μεγαλύτερα ισως η συνομήλικα που πανε σχολείο ωστε να καταλάβει οτι κι αυτα πανε

6. Σε καμμια περιπτωση μην του πεις ετσι ειναι θα πας σχολείο τελος,  παιρνε τον με το καλο αλλα υπενθιμιζε του πως οπως εσυ έχεις αυτα να κάνεις ετσι κι εκείνος έχει αυτα να κάνει. 

7. Κάνε αμεσα γνωριμιες με μαμαδες και καλεσε καποιο παιδακι να παιξουν.

 

Θέλει υπομονή και χρονο 

 

Εμενα προσωπικα περασε 4 μερες προσαρμογης 2ωρα και 3ωρα κλαμα απαρηγόρητο, κι εγω απεξω να πλανταζω. Αυτο στο παιδικο. Τέλος. Στο προνηπιο καπου στα μεσα νοεμβρη επειδη είχε κουραστει αρχισε τα κλαψουρισματα για κανα μηνα ισως αλλα πιο πολυ προσοχη ηθελε απο μενα παρα οτι δεν ηθελε να παει.

 

Η μικρη τι να σας πω, οχι προσαρμογή δεν περασαμε αλλα σε λιγο θα θελει να μου παιρνει το αμαξι να πηγαίνει μονη της. Αλλο παιδι!

[Mama_Anesti_]

Ευχαριστώ πολυ για το χρόνο σας. 

 

Σήμερα δεν ήθελε να πάει για να μείνει αλλά για να δει τις ζωγραφιές στα παράθυρα. Με πολύ κουβέντα καταφεραμε να φύγουμε απ το σπίτι ήρεμοι. 

  Είχαμε πάει νωρίτερα απ την ώρα προσέλευσης και μπήκα κι εγώ μέσα στην ταξη. Έφτιαξε παζλ και ζωγραφισαμε για να χαλαρώσει αλλά ήταν συνέχεια στην τσίτα και έκλαιγε.

 

Μιλήσαμε με την δασκάλα. Μου είπε πως λόγο κοροναιου δεν μπορούν να αγκαλιάσουν τα παιδία για να τα ηρεμησουν. Του μιλούσε εχτες και του έδινε παιχνίδια αλλά τίποτα δεν έπιανε. Είναι ο πιο μικρός της χρονιάς του και είναι λογικό να μην έχει την ίδια ωριμότητα με τα άλλα παιδάκια, χρειάζεται περισσότερο χρόνο. Ή δασκάλα μας έχει καλή διάθεση συνεργασίας. Θα ακολουθήσουμε ήπια προσαρμογή, για να μπορεί και εκείνη να δουλέψει με τα υπολοιπα. Θα ξεκινήσουμε με μισή ώρα αύριο, θα αυξανουμε σταδιακά το χρόνο και θα με ειδοποιούν αν δεν ηρεμεί. Τελικά φύγαμε μαζί και αύριο βλέποντας και κάνοντας. 

 

Αν είχαμε ακολουθήσει αυτήν την μέθοδο εξαρχης ξέροντας το παιδί μου πιστεύω πως θα προσαρμοζοταν πολύ πιο εύκολα χωρίς να έχει σχηματίσει αρνητικά συναισθήματα για το σχολείο. Αλλά δεν το χειριστηκαμε σωστά, δεν πήρα τηλέφωνο νομίζοντας πως θα με έπαιρναν αν δεν συνεργαζόταν. Δεν έχει πια σημασια για την ιστορία το αναφέρω. 

 

@Sentir...natureza αύριο θα κάνω το κόλπο με τις ζωγραφιές στο χέρακι του και στο δικό μου! Θα διαβάσω αργότερα και τ συνδεσμο. Ευχαριστώ!

[Yovanna]

Just now, Mama_Anesti_ said:

Ευχαριστώ πολυ για το χρόνο σας. 

 

Σήμερα δεν ήθελε να πάει για να μείνει αλλά για να δει τις ζωγραφιές στα παράθυρα. Με πολύ κουβέντα καταφεραμε να φύγουμε απ το σπίτι ήρεμοι. 

  Είχαμε πάει νωρίτερα απ την ώρα προσέλευσης και μπήκα κι εγώ μέσα στην ταξη. Έφτιαξε παζλ και ζωγραφισαμε για να χαλαρώσει αλλά ήταν συνέχεια στην τσίτα και έκλαιγε.

 

Μιλήσαμε με την δασκάλα. Μου είπε πως λόγο κοροναιου δεν μπορούν να αγκαλιάσουν τα παιδία για να τα ηρεμησουν. Του μιλούσε εχτες και του έδινε παιχνίδια αλλά τίποτα δεν έπιανε. Είναι ο πιο μικρός της χρονιάς του και είναι λογικό να μην έχει την ίδια ωριμότητα με τα άλλα παιδάκια, χρειάζεται περισσότερο χρόνο. Ή δασκάλα μας έχει καλή διάθεση συνεργασίας. Θα ακολουθήσουμε ήπια προσαρμογή, για να μπορεί και εκείνη να δουλέψει με τα υπολοιπα. Θα ξεκινήσουμε με μισή ώρα αύριο, θα αυξανουμε σταδιακά το χρόνο και θα με ειδοποιούν αν δεν ηρεμεί. Τελικά φύγαμε μαζί και αύριο βλέποντας και κάνοντας. 

 

Αν είχαμε ακολουθήσει αυτήν την μέθοδο εξαρχης ξέροντας το παιδί μου πιστεύω πως θα προσαρμοζοταν πολύ πιο εύκολα χωρίς να έχει σχηματίσει αρνητικά συναισθήματα για το σχολείο. Αλλά δεν το χειριστηκαμε σωστά, δεν πήρα τηλέφωνο νομίζοντας πως θα με έπαιρναν αν δεν συνεργαζόταν. Δεν έχει πια σημασια για την ιστορία το αναφέρω. 

 

@Sentir...natureza αύριο θα κάνω το κόλπο με τις ζωγραφιές στο χέρακι του και στο δικό μου! Θα διαβάσω αργότερα και τ συνδεσμο. Ευχαριστώ!

Αλήθεια επιτρεπόταν να μπεις μέσα? Εμάς απαγορεύεται ρητά, όχι μόνο για τον covid , αλλά και γιατί θεωρούν (και το βρίσκω λογικό) ότι αν ένα παιδάκι είναι με τον γονιό του, τότε και τα υπόλοιπα θα τους ζητάνε. Αυτό με την αγκαλιά μου κάνει εντύπωση. Εμένα ο δικός μου είναι συχνά αγκαλιά με τις δασκάλες του, κυρίως τις πρώτες μέρες που έκλαιγε. Μάλλον, περιέργως, κάθε σχολείο έχει άλλους κανονισμούς.

[vtgian]

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Μιλήσαμε με την δασκάλα. Μου είπε πως λόγο κοροναιου δεν μπορούν να αγκαλιάσουν τα παιδία για να τα ηρεμησουν.

 

Υπάρχει κάποια οδηγία που λέει να μην αγκαλιάζουν τα παιδιά; Νομίζω πως όχι. Για την ακρίβεια, χθες στη συνάντηση γονέων που είχαμε, η νηπιαγωγός μας είπε ότι οκ προσπαθεί να το αποφύγει αλλά τελικά διαπιστώνει ότι αγκαλιάζει τα παιδιά σχεδόν το ίδιο συχνά γιατί όταν της δείχνουν αυτήν την ανάγκη, μετά από τόσα χρόνια, της βγαίνει αυτόματα. Επειδή την έκοψα για πολύ τυπική σε σχέση με τους κανονισμούς, πιστεύω ότι αν είχαν τέτοια εντολή θα την τηρούσε.

 

@Yovanna επίσης δεν υπάρχει σαφής οδηγία. Αν γίνει με σωστό τρόπο (παραμονή του γονέα στην άκρη της αίθουσας, χωρίς παρέμβαση και ουσιαστική ενασχόληση της δασκάλας να ενσωματώσει το παιδί στην ομάδα και να την εμπιστευτεί) τότε γιατί όχι; Συνήθως επειδή είτε δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα από τον γονέα (πχ δουλεύει), είτε είναι μια δασκάλα μόνο ή δεν θέλει να ξεφύγει από την πεπατημένη, δεν προτείνετε καν σαν επιλογή. Και επειδή το έχω δει να δουλεύει, όχι δε ζητάνε τα υπόλοιπα τη μαμά τους.

[ninika84]

Εγώ τον μικρό μου δεν τον έστειλα παιδικό λόγω κορονοϊού.Ηθελα όμως μια απασχόληση το πρωι λιγα παιδάκια.Ετσι βρηκα ένα preschool τμήμα σε δραστηριότητα μουσικοκινητικης.Οι δασκάλες με προσωπίδα αρχικά και τώρα που τις έμαθαν τα παιδάκια φοράνε μάσκες.Πηγαινουμε 3 φορές την εβδομάδα από 2.5 ώρες.Σημερα τον άφησα δεν έκατσα εκεί γιατί τις προηγούμενες μέρες μας έβλεπαν τα παιδιά και έκλαιγαν πλανταζαν.Και πήγε μια χαρά.Δεν έκλαψε απλά στεναχωρήθηκε και όταν πήγα λίγο πριν σχολάσουν με είδε με χαιρέτησε και ξαναγύρισε στους συμμαθητές του.Τωρα για την αγκαλιά στην ενημέρωση δεν μας είπαν κάτι.Τηρουνται απλά τα μέτρα θερμό μέτρηση απολυμαντικό και το σημαντικότερο είναι ότι η τάξη έχει μόνο 8 παιδια

[Mama_Anesti_]

πρίν από 24 λεπτά , Yovanna είπε:

Αλήθεια επιτρεπόταν να μπεις μέσα? Εμάς απαγορεύεται ρητά, όχι μόνο για τον covid , αλλά και γιατί θεωρούν (και το βρίσκω λογικό) ότι αν ένα παιδάκι είναι με τον γονιό του, τότε και τα υπόλοιπα θα τους ζητάνε. Αυτό με την αγκαλιά μου κάνει εντύπωση. Εμένα ο δικός μου είναι συχνά αγκαλιά με τις δασκάλες του, κυρίως τις πρώτες μέρες που έκλαιγε. Μάλλον, περιέργως, κάθε σχολείο έχει άλλους κανονισμούς.

Όχι δεν έμεινα μέσα ενώ είχαν ξεκινήσει. Πηγαμε πριν την ώρα προσέλευσης και φύγαμε μόλις ήρθαν δύο τρία παιδακια ενω μιλουσα με την δασκάλα. Είπε πως δεν γίνεται να είναι μαμά μέσα ενώ οι πόρτες έχουν κλείσει γιατί κάθε παιδί θα ζητά την μαμά του και εκτός αυτού δεν θα μου άρεσε εμενα να βρίσκεται εξωσχολικός συνεχεια εντός της ταξης ενώ έχουν ξεκινήσει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε με την σταδιακη παραμονή.

 

Σχετικά με τον κοροναιο είναι λογικο, αν δεν υπάρχουν γραπτές οδηγίες για τήρηση αποστάσεων με τα παιδιά ίσως είναι προσωπική της ενέργεια ώστε να τα προστατέψει ή και να προστατευτεί. 

[emmaki]

Just now, Mama_Anesti_ είπε:ή.

 

Σχετικά με τον κοροναιο είναι λογικο, αν δεν υπάρχουν γραπτές οδηγίες για τήρηση αποστάσεων με τα παιδιά ίσως είναι προσωπική της ενέργεια ώστε να τα προστατέψει ή και να προστατευτεί. 

Δεν υπαρχουν οδηγιες για αποφυγη αγκαλιας.

Θεωρω οτι ειναι αυτονοητο, οταν απαγορευεται να εχουμε

κοινα πραγματα στονηπιαγωγειο (πχ πλαστελινες, βιβλια κλπ), οταν οι οδηγιες μιλανε για αποστασεις, να μην αγκαλιαζομαστε! 
Και εγω ως νηπαιγωγος προστατευομαι, αλλα και τα παιδια προστατευονται τοσο απο μενα οσο και απο καποιο αλλο παιδι που με αγκαλιασε πιο νωρις.....

 

Οταν ημουν στην Αγγλια σε νηπιαγωγειο (αλλα και σε αλλες χωρες που επισκεφτηκα σχολεια) η αγκαλια ηταν ετσι και αλλιως απαγορευμενη οπως και καθε αγγιγμα στα παιδια και ολ’ αυτα περιλαμβανοταν στις επισημε οδηγιες των σχολειων προς τους εκπαιδευτικους