Δικαιώματα εγκύου στον τοκετό

[ioazon]

Γέννησα 17/11/2013 στις 12.45 ένα υγιέστατο χταποδάκι, τη μικρή Ρόζα.

49 εκατοστά και 3150 βάρος. Τελικά καισαρική τομή και εξιστορώ παρακάτω τι συνέβη αλλά και τα "ντράβαλα" που έχω με το θηλασμό.

 

Κυριακή 10/11 (38w1d)

Γενικά έχω κανονική δραστηριότητα αλλά είναι λίγο ήσυχη η μικρή στην κοιλιά μου. Αναρωτιέμαι τι γίνεται. Το μεσημεράκι πίνω έναν καφέ και πάμε βόλτα στην παραλία του Σχοινιά με τον αγάπη μου. Παρά την περπατάδα που θέλει και προσπάθεια καθότι είμαι φουλ στον 9ο αλλά και τον καφέ, το χταποδάκι είναι ήσυχο. Γυρνώντας στο σπίτι παίρνουμε σουβλάκια και ενώ περιμένω να χοροπηδήξει η μικρή, αλλά είναι λίγο υποτονική. Ανησυχώ λίγο αλλά οκ. Τρώω μερέντα, πάλι σχετική ησυχία. Πέφτω για ύπνο, κάθομαι ανάσκελα που ξέρω πως την ξενερώνει και αυτή δεν κλωτσάει όπως συνήθως.

 

Δευτέρα 11/11

Ξυπνάω στις 4 με άγχος. Στις 5 τρώω ψωμί με μαρμελάδα. Σχετική ησυχία στην κοιλιά μου. Με ξαναπαίρνει ο ύπνος στον καναπέ 6-8. Στις 8 ξυπνάω, έχει ξυπνήσει ο αγάπης μου που έχει ρεπό από την δουλειά του (ευτυχώς), ρίχνω ένα κλάμα απίστευτο και αποφασίζουμε να πάρουμε τη γιατρό. Μου λέει να πάω στο Μητέρα για έλεγχο, μαζί με τα συμπράγκαλα του μαιευτηρίου για περίπτωση γέννας. Με βλέπει κατα-αγχωμένη. Κάνουμε doppler, είναι καλό αλλά ο πλακούντας Grade 3, οκ ψιλο-νορμάλ για την ηλικία κύησης. Κάνω και nst, νορμάλ τα πράγματα. Κάνω κολπική εξέταση αλλά δεν έχει ξεκινήσει τίποτα. Μπλιαξ

Την υπόλοιπη μέρα έχω συσπάσεις έντονες και το χταποδάκι που έχει ενοχληθεί από την κολπική εξέταση βαράει μανιασμένα.

 

Τετάρτη 13/11

Πάω στη γυναικολόγο μου για έλεγχο. Κολπική εξέταση - καμία αλλαγή. Λίγο μαλακός ο τράχηλος αλλά μακρύς.

 

Παρασκευή 15/11

Το βράδυ έχω μία σύσπασή που διαρκεί 1-1,5 ώρα με ενδιάμεσες έντονες συσπάσεις. Με πιάνει ανησυχία. Τηλεφωνώ στη γιατρό, φεύγουμε για το μαιευτήριο, πάλι μαζί με τα συμπράγκαλα. Φτάνοντας είναι εκεί και η μαία μας. Κολπική εξέταση - δεν με ενοχλεί καθόλου. Δείχνει πως ίσως γεννήσω και το ίδιο βράδυ. Με στέλνουν σπίτι με οδηγία αν συμβεί οτιδήποτε να τις πάρω τηλέφωνο αμέσως. Κενόν

 

Σάββατο 16/11 (39w)

Μου τηλεφωνεί η γιατρός μου να πάω από το ιατρείο της για doppler. Το αμνιακό μου έχει ελαττωθεί στο ελάχιστο φυσιολογικό. Η ακτινολόγος που κάνει τα doppler λέει στη γιατρό μου "δε μπαίνετε αύριο;", η γιατρός μου λέει "Όχι τη Δευτέρα;". Η ραδιολόγος επιμένει "Αύριο"

Στην κολπική εξέταση δεν έχω καμία απολύτως ενόχληση.

Συμφωνούμε να μπω την επόμενη για πρόκληση.

(εννοείται πάμε βόλτα για φαγητό και για καφέ μετά, σιγά μην χάναμε το σουρτούκεμα)

 

Κυριακή 17/11

Μπαίνω στο Μητέρα στις 6 το πρωί για έλεγχο και για να είμαστε έτοιμοι για όλα κάνω και προεγχειρητικό έλεγο. Στην κολπική εξέταση έχω πάλι ενόχληση.

Στις 7.30 βάζουμε την ελάχιστη δόση οξυτοκίνης μπας και ξεκινήσει μόνη της η διαδικασία. Μου εξηγεί η γιατρός πως αν είναι έτοιμη η διαδικασία, απλά θα τη σπρώξουμε να αρχίσει και θα γίνουν όλα μόνα τους. Εννοείται πως έχω το nst. Ενοχλούμαι που είμαι ξάπλα ανάσκελα και κάθομαι σε μία μπάλα της γιόγκα. Αρχίζω να ψιλοπονάω αλλά όχι τρομερά πράγματα.

Κολπική εξέταση 1: σαν να έχει κατέβει λίγο.

Κολπική εξέταση 2: έχει γυρίσει πίσω.

Κολπική εξέταση 3: δεν έχει κατέβει.

Η ώρα είναι πλέον 11.30 και μου λέει η γιατρός πως πρέπει να πάμε για καισαρική. Στο nst φαίνεται πως σε κάθε σύσπασή μου οι παλμοί του μωρού πέφτουν (φυσιολογικό) αλλά αργούν αρκετά να επανέλθουν.

 

Με το που ακούω καισαρική αρχίζω να τρέμω. Δεν ήμουνα καθόλου προετοιμασμένη για χειρουργείο. Μου εξηγούν πως είναι τρόμος τοκετού και το παθαίνουν πολλές γυναίκες κατά τον τοκετό, όπως και να γεννάνε. Τα 'χω παίξει κλαίω, μάλλον από άγχος. Σε κάθε περίπτωση δεν ανησυχώ για το μωρό. Είμαι σίγουρη πως είναι καλά αλλά έχω ταραχτεί απίστευτα.

 

Μπαίνουμε για καισαρική. Μου πιάνει την κουβέντα η μαία την ώρα της διαδικασίας για να ξεχαστώ. (τι υπέροχη που είναι)

Και 12.45 βλέπω το χταποδάκι. Αργεί λίγο να "πάρει μπρος". Τη βάζουμε πάνω μου και της κάνουμε μασαζάκι στην πλάτη για να πάρει καλές ανάσες και να φτιάξει το χρώμα της. Στο μισάωρο είναι οκ και αρχίζει να αναζητά το στήθος.

Πάμε σε ένα δωματιάκι για την ανάνηψη. Το χταποδάκι έχει μεταμορφωθεί σε πιράνχας. Ανοίγει τέλεια το στόμα και πιάνει το στήθος μου αλλά πονάω. Έχω διαβάσει πως στην αρχή ο θηλασμός πονάει, λέω οκ, θα στρώσει.

Εξακολουθώ να έχω τρέμουλο. Μου λένε πως είναι από την επισκληρίδιο.

 

Ανεβαίνουμε στο δωμάτιο. Είμαι καλούτσικα. Δεν έχω ξανακάνει και κανενός είδους χειρουργείο, δεν ξέρω πως είσαι. Εγώ πάντως είμαι καλά. Το χταποδάκι μαζί μου, επάνω μου θηλάζει, πονάω. Λέω "θα στρώσει".

 

Κατά τις 3 έρχεται μία νοσοκόμα να ελέγξει τον ορό και της λέω "Πεινάω. Πότε θα φάω;" Γελάει και μου λέει "Εσύ είσαι πάρα πολύ καλά για να πεινάς". "Καλά, της λέω, πότε θα φάω;" "Αύριο" μου απαντά..... Πακέτο.... (μπεινάουουουουουουου)

 

Έρχεται το βράδυ. Με ρωτάει η θεία μου (η μητέρα μου έχει πεθάνει) αν θέλω να μείνει το βράδυ μαζί μου. Δεν αισθάνομαι την ανάγκη, παρά το οτι έχω ουροκαθετήρα και ορό στο χέρι. Περνάω το βράδυ βαζοβγάζοντας το χταπόδι από το πυρέξ και θηλάζοντας. Η μικρή δεν κλαίει καθόλου είναι καλά και εγώ είναι σαν να είμαι σε παράλληλη διάσταση, λίγο σε κατάσταση matrix, έχω πάρει το μπλε χάπι και "με πάει". Φταίει η μαστούρα της επισκληριδίου; Είναι έτσι η πρώτη φορά που γεννάς;

 

Δευτέρα 18/11

Είμαι καλά επιτέλους (από τη νάρκωση και την αδυναμία). Μου βγάζουν ουροκαθετήρα και τον ορό (αλλά όχι το καθετηράκι απ' τη φλέβα γκρρρρρρ) και μου λένε "σήκω". Κάνω ένα ντου και σηκώνομαι. Δεν ζαλίζομαι, λίγη αδυναμία την έχω αλλά νταξ, χειρουργείο έκανες, μανδάμ. Με βλέπει η γιατρός να σηκώνομαι. Ανασηκώνει τα φρύδια και αναφωνεί "μωρέ, μπράβο!!!!"

Ο θηλασμός πονάει. Όποια μαία περνάει από το κρεβάτι μου μου λέει τι τέλεια που πιάνει το μωρό το στήθος. Εγώ πονάω. Λέω "θα περάσει". Επισκεπτήριο κόλαση 40 άτομα. Περνάνε για 10λεπτα και φεύγουν. Το μωρό στο στήθος κανονικά την ώρα του επισκεπτηρίου. Πονάω. Αρχίζω να έχω ανοιχτή τη μπλούζα, βάζω λίγη λανολίνη. Λέω "οκ, θα περάσει"

Τη νύχτα αρχίζω να πονάω πολύ στον θηλασμό. Βάζω κόντρα στο ξύλο του κρεβατιού (είμαι 1,80, στο κρεβάτι είμαι τσίμα-τσίμα, άνετα θα το διέλυα από την κλωτσά).

 

Τρίτη 19/11

Αρχίζω να μην αντέχω τον πόνο. Όποιος έχει δει το μωρό πάνω μου μου λέει "τι καλά θηλάζει". Από αυτά που έχω διαβάσει για τον θηλασμό (και έχω διαβάσει ΠΑΡΑ πολλά) και από τα σεμινάρια που έχω κάνει (3 διαφορετικά) ξέρω πως καλά τα κάνω όλα, παρόλα αυτά απαυτώνεται ο Δίας.

Αποφασίζω πως δεν αντέχω άλλο να βάζω το μωρό επάνω. Έρχεται η γιατρός μου για το ημερήσιο check-up. Με το που βλέπει το στήθος μου ΑΣΠΡΙΖΕΙ. "Πότε έγινε αυτό;", φωνάζει. Της λέω "Μα πονάω και μου λένε στην αρχή ο θηλασμός πονάει". Μου λέει "δεν ξαναβάζεις το παιδί σε ΑΥΤΟ το στήθος".

Το στήθος μου είναι κατακόκκινο και η θηλαία άλως είναι σαν να έχει πάθει έκζεμα. Με ρωτάει επίμονα αν έχω φαγούρα. Δεν έχω. Με ξαναρωτάει.

Ζητάει νοσοκομειακό θήλαστρο. Με το που το ακουμπάω πάνω μου και πάλι πονάω και αρχίζει να τρέχει αίμα. Σοκάρομαι. Δεν με αφήνουν να ξαναβάλω θήλαστρο.

Εν τω μεταξύ, έχει αρχίσει η παραγωγάρα. Έχω γίνει Dolly Parton. Πρέπει κάπως να βγει το γάλα γιατί θα έχω άλλα προβλήματα. Και επίσης πρέπει να τραφεί και το μωρό.

 

Η γιατρός μου επικοινωνεί με την μαία. Η μαία δεν μπορεί να έρθει άμεσα. Μου στέλνουν άλλη συνεργάτιδά τους, που είναι βοηθός μητρότητας και πιστοποιημένη σύμβουλος θηλασμού. Αρχίζει να μου κάνει μαλάξεις στο στήθος για να αντλήσουμε με το χέρι το γάλα. Το συλλέγουμε σε αποστειρωμένη σύριγγα για να το δώσουμε στο μωρό. Το μωρό τρέφεται με σύριγγα γιατί σαν στόχο έχουμε να καταφέρω να θηλάσω και θέλουμε να αποφύγουμε τη σύγχυση θηλών. Χρειάζεται και συμπλήρωμα και ευτυχώς το δέχεται χωρίς πρόβλημα. (εν τω μεταξύ, εγώ που έχω πιεί μόνο γάλα μαμάς για 2 χρόνια και δεν έχω ξαναπιεί γάλα στη ζωή μου, ανοίγω το μπουκάλι του έτοιμου γάλακτος, μου 'ρχεται η μυρωδιά και φρικάρω στην ιδέα του "τι ταΐζω το μωρό μου")

 

Φεύγει η σύμβουλος θηλασμού.

Σε 2 ώρες έχει έρθει η μαία μου.

Στο μεταξύ έχουν συνεδριάσει η Αγία Τριάς (γιατρός, μαία, σύμβουλος) και έχουν βγάλει ολοκληρωμένη θεραπεία για αντιμετώπιση της κατάστασης:

ζεστό νερό για να μαλακωσει το στήθος, μάλαξη και άλμεξη (άντληση με το χέρι, δηλαδή), ξέπλυμε με φυσιολογικό ορό για να φύγουν τυχόν μικρόβια, κομπρέσες τσαγιού για αντισηψία, λάχανο για 20λεπτά ως καταπραϋντικό και τέλος βαλσαμόλαδο ή κεραλοιφή. Ευτυχώς έχω βαλσαμόλαδο μαζί μου για την αντιμετώπιση των αιμορροΐδων!

Μου κόβουν ζάχαρη και άσπρο αλεύρι (δεν έχω καταλάβει το γιατί)

 

Η μαλια καλεί την ομάδα μητρικού θηλασμού του μαιευτηρίου. Με δείχνει σαν περιστατικό και εξηγεί τι κάνουμε για να αντιμετωπιστεί. Τους δίνει οδηγία να έρχονται κάθε 2 ώρες να μου αντλούν το γάλα με το χέρι. Οι μαίες είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ όλες. Με κοιτάνε σαν να είμαι αδερφή τους, μου πιάνουν την κουβέντα, προσπαθούν να με ανακουφίσουν.

 

Βρίσκουν και στη βραδινή βάρδια ποια μαία απ' όλες του ορόφου μου μπορεί να με βοηθήσει. Όλη τη νύχτα κάθε 2 ώρες μάλαξη.

 

Έχουν δώσει οδηγία στον άντρα μου να μείνει μέσα το βράδυ για να ταΐζει το μωρό με τη σύριγγα και να μου συμπαραστέκεται γιατί είμαι ερείπιο και κατα-απογοητευμένη. Ο πόνος ανυπόφορος, η ανάμνηση του πόνου του μωρού πάνω στο στήθος εφιάλτης.

 

Τετάρτη 20/11

Ξημερώνει Τετάρτη. Η μέρα που κανονικά παίρνω εξιτήριο. Το μωρό είναι τούρμπο (φτου φτου φτου) και τρώει και το δικό μου γάλα με τη σύριγγα και συμπλήρωμα. Το οτι θα γυρίσω σπίτι με το στήθος σε αυτή την κατάσταση με τρομοκρατεί!

Τηλεφωνούμε στη μαία και της λέμε πως αν βγούμε θέλουμε έναν άνθρωπο στο σπίτι 24 ώρες το 24ωρο να βοηθάει με την άλμεξη.

Έρχεται η γιατρός μου. Η Αγία Τριάδα έχει συνεδριάσει και μου λένε πως το καλύτερο θα ήταν να μείνω μία ακόμα ημέρα στο μαιευτήριο. Ανακουφίζομαι απίστευτα. Έρχεται και η μαία.

Το στήθος μου είναι λίγο καλύτερα. Δοκιμάζουμε το νοσοκομειακό θήλαστρο με χοάνη 24mm και με πονάει. Ζητάνε χοάνη 36mm (τη μεγαλύτερη που υπάρχει) και δεν πονάω! Αρχίζω να αντλώ με το νοσοκομειακό θήλαστρο. Το στήθος μου έχει γίνει ΟΛΟ μία πληγή

 

Όλη μέρα εγώ αντλώ και ο άντρας μου ταΐζει και φροντίζει το μωρό. Το τμήμα μητρικού θηλασμού περνάει και 1,5 ώρα να δει αν είμαι καλά, το ίδιο και οι μαίες του ορόφου μου. Έχω απίστευτη συμπαράσταση από όλους μέσα στο μαιευτήριο.

 

Πέμπτη 21/11

Επιτέλους έρχεται η ώρα να βγούμε. Έχω στρεσαριστεί. Δεν το χαίρομαι καθόλου, παρά το ότι φανταζόμουνα πολύ χαρούμενη αυτή τη διαδικασία. Κλαίω σε όλο το δρόμο προς το σπίτι. Φτάνουμε σπίτι και πρέπει ξαφνικά να δω πώς δουλεύει το θήλαστρο που μου έχουν χαρίσει, πώς δουλεύει η αποστείρωση, να αποστειρώσουμε, πρέπει να αντλήσω γάλα γιατί είμαι τούμπανο, να φροντίσω να έχω να ταΐσω το μωρό αν ξυπνήσει, να μάθω πώς παρασκευάζεται και η φόρμουλα που έχω αγοράσει. Πανικός.

Το θέμα στρώνει. Το μωρό είναι εξαιρετικά καλόβολο.

Συνειδητοποιώ πως δεν έχω αλλάξει ούτε μία πάνα. Στο δωμάτιο στο μαιευτήριο είχαμε αλλαξιέρα και τα άλλα ζευγάρια το άλλαζαν μόνα τους το μωρό. Εγώ δεν έχω ασχοληθεί καθόλου μαζί του. Φρικάρω. Ευτυχώς ο άντρας μου έχει προλάβει και έχει μάθει.

 

Οδηγία άντληση κάθε 2 ώρες και θεραπεία με τα ματζούνια κάθε φορά. Η διαδικασία μου παίρνει 1 ώρα και κάτι. Άρα 12 ώρες τη μέρα ασχολούμαι μόνο με το θέμα "αντλώ". Τι μένει μετά; Φαντάζεστε...

 

Κυριακή 24/11

Έχει επουλωθεί τελείως το στήθος. Το Σάββατο δοκίμασα με τη σύμβουλο θηλασμού να βάλουμε το μωρό στο δεξί στήθος που ήταν καλά να θηλάσει.

Με σκέτο το μωρό πονάω. Με ψευδοθηλή πολύ καλύτερα. Το μωρό θηλάζει τέλεια: γκλουπ-γκλουπ-γκλουπ! Ζήτω!

 

Σήμερα Δευτέρα θα έρθει εδώ η μαία μου και θα δοκιμάσουμε κανονικό θηλασμό. Στείλτε θετικά vibes...

 

(όπως καταλαβαίνετε με το θέμα καισαρική δεν έχω ασχοληθεί καθόλου....)

 

Ουφ! Θα θηλάσουμε γιατί μας αξίζει! (L'oreal )

[Aimee]

Να σου ζήσει ioazon!!!

 

Είμαι εντυπωσιασμένη από το κουράγιο σου και από τη φροντίδα που έλαβες! Μπράβο!!!

 

Πώς πήγε η σημερινή προσπάθεια;

 

Οποτε έχεις χρόνο, θέλεις να μας γράψεις κάτι παραπάνω για την "ομάδα μητρικού θηλασμού" που αναφέρεις; Νομίζω ότι είναι χρήσιμη πληροφορία για πολλές εγκυμονούσες!

 

Καλοί θηλασμοί και, βεβαίως, καλή ανατροφή!

[ioazon]

Έχει το Μητέρα "ομάδα μητρικού θηλασμού" γιατί προσπαθεί να πιστοποιηθεί ως φιλικό προς τα βρέφη.

 

Ναι, τα κατάφερα! Θήλασα με ψευδοθηλή και χωρίς πόνο!

Γιούπι και ζήτω!

[mesastoura]

Μου κόβουν ζάχαρη και άσπρο αλεύρι (δεν έχω καταλάβει το γιατί)...

 

Ουφ! Θα θηλάσουμε γιατί μας αξίζει! (L'oreal )

 

Ίσως καταλάβεις αν δεις το θέμα της GAPS. Υποψιάζομαι πως είναι σχετικό.

 

Πολλά μπράβο για την αντοχή στον πόνο , την δύναμη καθώς και το πείσμα που έδειξες ώστε να καταφέρεις να θηλάζεις με τόσες μεγάλες δυσκολίες.

[Ειρηνη Μ]

Να σου ζήσει κοπέλα μου ! Δεν μπορώ να πω η περιγραφή σου παρόλο που περιέγραφε τις πολύ δύσκολες καταστάσεις που έζησες ήταν κωμική !

 

Κι εγώ ταλαιπωρήθηκα στο πρώτο μου παιδί με τον θηλασμό

Ο πρώτος μου καθότι και άντρας δεν έπιανε καλά σε αντίθεση με τη δικιά σου. Εγώ νόμιζα ότι έτρωγε αλλά αυτός τίποτε ...

Εντωμεταξύ εγώ κατέβασα βαρβάτο γάλα και απότομα από το πρώτο 24ωρο. Άσχετη γαρ μου φαινόταν φυσιολογικό το ότι το στήθος μου είχε γίνει τούμπανο και είχα γίνει κι εγώ μια πάμελα, εγώ που φόραγα 70Α...

Εκεί άρχισε το πρόβλημα. Όταν οι άλλες κοιμόντουσαν εγώ έβαζα ξυπνητήρι έμπαινα στο μπάνιο , έριχαν ζεστό νερό , έκανα μαλάξεις με βαζελίνη, έβαζα κομπρέσες , ξαναέκανα μπάνιο και έτοιμη και άυπνη μου έφερναν το μωρό. Θήλαζε αυτό κακήν κακώς και καπάκι έβαζα το θήλαστρο. Πρώτη μερα είχα βγάλει 40ml από το ένα στήθος. Έπαθα οίδημα και ανέλαβαν οι μαίες με μασάζ. Το μασάζ ήταν ό,τι χειρότερο είχα βιώσει , καλύτερα Η γέννα παρά το μασάζ. Με άκουγε όλο το μαιευτήριο, ρεζίλι είχα γίνει αλλά δεν άντεχα τον πόνο. Την τελευταία μέρα του εξιτηρίου μου έδεσαν το στήθος για να μειωθεί η παραγωγή του γάλακτος. Όταν έφτασα στο σπίτι γάλα γιοκ ! Άλλος άγχος : Ξεκινάω αντλήσεις με ηλεκτροκίνητο medela που ήταν ο πιστός σύντροφός μου το πρώτο 8μηνο. Τελικά εδραιώθηκε ο θηλασμός μετά από καμμιά εβδομάδα, το παιδί παρόλα αυτά δεν έπιανε και έκανα αποκλειστικά κάθε 2ωρο αντλήσεις. Ευτυχώς που εγώ το καταβολεύτηκα το θήλαστρο και δεν μου προκάλεσε πρόβλημα...Το παιδί έπινε αποκλειστικά δικό μου γάλα , σε πλαστικά δοχεία αποθήκευσης με ημερομηνία πάνω και ώρα για να μην ξεχνιόμαστε , γιατί λήγει και γρήγορα το άτιμο !

Στη δεύτερη γέννα, κόρη γαρ , έξυπνο θηλυκό, έπιασε το καμάρι μου αμέσως , και υποψιασμένη καθώς ήμουν ζήτησα αμέσως θήλαστρο γιατί το γάλα μου κατέβηκε πάλι στο πρώτο 24ωρο. Η κόρη μου θήλαζε αλλά ήταν ολιγόφαγη (ακόμη είναι) και είχα πολύ περίσσευμα . Αλλά και σε αυτήν την περίπτωση δεν γλύτωσα το πέτρωμα σε σημεία του στήθους λόγω μεγάλης παραγωγής, τα συνεχή εγερτήρια όταν οι άλλες τυχερές κοιμόντουσαν , τις κομπρέσες, τα ζεστά ντους κλπ κλπ.

 

Και μετά από όλα αυτά , θα μεγαλώσουν και θα μας τη λένε , κατάλαβες !!!

[dimitroula2012]

Να σου ζήσει ioazon!!!

 

Είμαι εντυπωσιασμένη από το κουράγιο σου και από τη φροντίδα που έλαβες! Μπράβο!!!

 

Πώς πήγε η σημερινή προσπάθεια;

 

Οποτε έχεις χρόνο, θέλεις να μας γράψεις κάτι παραπάνω για την "ομάδα μητρικού θηλασμού" που αναφέρεις; Νομίζω ότι είναι χρήσιμη πληροφορία για πολλές εγκυμονούσες!

 

Καλοί θηλασμοί και, βεβαίως, καλή ανατροφή!

 

Το ΜΗΤΕΡΑ διαθέτει και την υπηρεσία "ΜΗΤΕΡΑ στο ΣΠΙΤΙ". Εμείς τη χρησιμοποιήσαμε πολλές φορές και για αιμοληψίες του μικρού μας λόγω ίκτερου αλλά και για βοήθεια σχετικά με το θηλασμό..μείναμε πολύ ευχαριστημένοι..καλείς το 1051

[dimitroula2012]

Γέννησα 17/11/2013 στις 12.45 ένα υγιέστατο χταποδάκι, τη μικρή Ρόζα.

49 εκατοστά και 3150 βάρος. Τελικά καισαρική τομή και εξιστορώ παρακάτω τι συνέβη αλλά και τα "ντράβαλα" που έχω με το θηλασμό.

 

Κυριακή 10/11 (38w1d)

Γενικά έχω κανονική δραστηριότητα αλλά είναι λίγο ήσυχη η μικρή στην κοιλιά μου. Αναρωτιέμαι τι γίνεται. Το μεσημεράκι πίνω έναν καφέ και πάμε βόλτα στην παραλία του Σχοινιά με τον αγάπη μου. Παρά την περπατάδα που θέλει και προσπάθεια καθότι είμαι φουλ στον 9ο αλλά και τον καφέ, το χταποδάκι είναι ήσυχο. Γυρνώντας στο σπίτι παίρνουμε σουβλάκια και ενώ περιμένω να χοροπηδήξει η μικρή, αλλά είναι λίγο υποτονική. Ανησυχώ λίγο αλλά οκ. Τρώω μερέντα, πάλι σχετική ησυχία. Πέφτω για ύπνο, κάθομαι ανάσκελα που ξέρω πως την ξενερώνει και αυτή δεν κλωτσάει όπως συνήθως.

 

Δευτέρα 11/11

Ξυπνάω στις 4 με άγχος. Στις 5 τρώω ψωμί με μαρμελάδα. Σχετική ησυχία στην κοιλιά μου. Με ξαναπαίρνει ο ύπνος στον καναπέ 6-8. Στις 8 ξυπνάω, έχει ξυπνήσει ο αγάπης μου που έχει ρεπό από την δουλειά του (ευτυχώς), ρίχνω ένα κλάμα απίστευτο και αποφασίζουμε να πάρουμε τη γιατρό. Μου λέει να πάω στο Μητέρα για έλεγχο, μαζί με τα συμπράγκαλα του μαιευτηρίου για περίπτωση γέννας. Με βλέπει κατα-αγχωμένη. Κάνουμε doppler, είναι καλό αλλά ο πλακούντας Grade 3, οκ ψιλο-νορμάλ για την ηλικία κύησης. Κάνω και nst, νορμάλ τα πράγματα. Κάνω κολπική εξέταση αλλά δεν έχει ξεκινήσει τίποτα. Μπλιαξ

Την υπόλοιπη μέρα έχω συσπάσεις έντονες και το χταποδάκι που έχει ενοχληθεί από την κολπική εξέταση βαράει μανιασμένα.

 

Τετάρτη 13/11

Πάω στη γυναικολόγο μου για έλεγχο. Κολπική εξέταση - καμία αλλαγή. Λίγο μαλακός ο τράχηλος αλλά μακρύς.

 

Παρασκευή 15/11

Το βράδυ έχω μία σύσπασή που διαρκεί 1-1,5 ώρα με ενδιάμεσες έντονες συσπάσεις. Με πιάνει ανησυχία. Τηλεφωνώ στη γιατρό, φεύγουμε για το μαιευτήριο, πάλι μαζί με τα συμπράγκαλα. Φτάνοντας είναι εκεί και η μαία μας. Κολπική εξέταση - δεν με ενοχλεί καθόλου. Δείχνει πως ίσως γεννήσω και το ίδιο βράδυ. Με στέλνουν σπίτι με οδηγία αν συμβεί οτιδήποτε να τις πάρω τηλέφωνο αμέσως. Κενόν

 

Σάββατο 16/11 (39w)

Μου τηλεφωνεί η γιατρός μου να πάω από το ιατρείο της για doppler. Το αμνιακό μου έχει ελαττωθεί στο ελάχιστο φυσιολογικό. Η ακτινολόγος που κάνει τα doppler λέει στη γιατρό μου "δε μπαίνετε αύριο;", η γιατρός μου λέει "Όχι τη Δευτέρα;". Η ραδιολόγος επιμένει "Αύριο"

Στην κολπική εξέταση δεν έχω καμία απολύτως ενόχληση.

Συμφωνούμε να μπω την επόμενη για πρόκληση.

(εννοείται πάμε βόλτα για φαγητό και για καφέ μετά, σιγά μην χάναμε το σουρτούκεμα)

 

Κυριακή 17/11

Μπαίνω στο Μητέρα στις 6 το πρωί για έλεγχο και για να είμαστε έτοιμοι για όλα κάνω και προεγχειρητικό έλεγο. Στην κολπική εξέταση έχω πάλι ενόχληση.

Στις 7.30 βάζουμε την ελάχιστη δόση οξυτοκίνης μπας και ξεκινήσει μόνη της η διαδικασία. Μου εξηγεί η γιατρός πως αν είναι έτοιμη η διαδικασία, απλά θα τη σπρώξουμε να αρχίσει και θα γίνουν όλα μόνα τους. Εννοείται πως έχω το nst. Ενοχλούμαι που είμαι ξάπλα ανάσκελα και κάθομαι σε μία μπάλα της γιόγκα. Αρχίζω να ψιλοπονάω αλλά όχι τρομερά πράγματα.

Κολπική εξέταση 1: σαν να έχει κατέβει λίγο.

Κολπική εξέταση 2: έχει γυρίσει πίσω.

Κολπική εξέταση 3: δεν έχει κατέβει.

Η ώρα είναι πλέον 11.30 και μου λέει η γιατρός πως πρέπει να πάμε για καισαρική. Στο nst φαίνεται πως σε κάθε σύσπασή μου οι παλμοί του μωρού πέφτουν (φυσιολογικό) αλλά αργούν αρκετά να επανέλθουν.

 

Με το που ακούω καισαρική αρχίζω να τρέμω. Δεν ήμουνα καθόλου προετοιμασμένη για χειρουργείο. Μου εξηγούν πως είναι τρόμος τοκετού και το παθαίνουν πολλές γυναίκες κατά τον τοκετό, όπως και να γεννάνε. Τα 'χω παίξει κλαίω, μάλλον από άγχος. Σε κάθε περίπτωση δεν ανησυχώ για το μωρό. Είμαι σίγουρη πως είναι καλά αλλά έχω ταραχτεί απίστευτα.

 

Μπαίνουμε για καισαρική. Μου πιάνει την κουβέντα η μαία την ώρα της διαδικασίας για να ξεχαστώ. (τι υπέροχη που είναι)

Και 12.45 βλέπω το χταποδάκι. Αργεί λίγο να "πάρει μπρος". Τη βάζουμε πάνω μου και της κάνουμε μασαζάκι στην πλάτη για να πάρει καλές ανάσες και να φτιάξει το χρώμα της. Στο μισάωρο είναι οκ και αρχίζει να αναζητά το στήθος.

Πάμε σε ένα δωματιάκι για την ανάνηψη. Το χταποδάκι έχει μεταμορφωθεί σε πιράνχας. Ανοίγει τέλεια το στόμα και πιάνει το στήθος μου αλλά πονάω. Έχω διαβάσει πως στην αρχή ο θηλασμός πονάει, λέω οκ, θα στρώσει.

Εξακολουθώ να έχω τρέμουλο. Μου λένε πως είναι από την επισκληρίδιο.

 

Ανεβαίνουμε στο δωμάτιο. Είμαι καλούτσικα. Δεν έχω ξανακάνει και κανενός είδους χειρουργείο, δεν ξέρω πως είσαι. Εγώ πάντως είμαι καλά. Το χταποδάκι μαζί μου, επάνω μου θηλάζει, πονάω. Λέω "θα στρώσει".

 

Κατά τις 3 έρχεται μία νοσοκόμα να ελέγξει τον ορό και της λέω "Πεινάω. Πότε θα φάω;" Γελάει και μου λέει "Εσύ είσαι πάρα πολύ καλά για να πεινάς". "Καλά, της λέω, πότε θα φάω;" "Αύριο" μου απαντά..... Πακέτο.... (μπεινάουουουουουουου)

 

Έρχεται το βράδυ. Με ρωτάει η θεία μου (η μητέρα μου έχει πεθάνει) αν θέλω να μείνει το βράδυ μαζί μου. Δεν αισθάνομαι την ανάγκη, παρά το οτι έχω ουροκαθετήρα και ορό στο χέρι. Περνάω το βράδυ βαζοβγάζοντας το χταπόδι από το πυρέξ και θηλάζοντας. Η μικρή δεν κλαίει καθόλου είναι καλά και εγώ είναι σαν να είμαι σε παράλληλη διάσταση, λίγο σε κατάσταση matrix, έχω πάρει το μπλε χάπι και "με πάει". Φταίει η μαστούρα της επισκληριδίου; Είναι έτσι η πρώτη φορά που γεννάς;

 

Δευτέρα 18/11

Είμαι καλά επιτέλους (από τη νάρκωση και την αδυναμία). Μου βγάζουν ουροκαθετήρα και τον ορό (αλλά όχι το καθετηράκι απ' τη φλέβα γκρρρρρρ) και μου λένε "σήκω". Κάνω ένα ντου και σηκώνομαι. Δεν ζαλίζομαι, λίγη αδυναμία την έχω αλλά νταξ, χειρουργείο έκανες, μανδάμ. Με βλέπει η γιατρός να σηκώνομαι. Ανασηκώνει τα φρύδια και αναφωνεί "μωρέ, μπράβο!!!!"

Ο θηλασμός πονάει. Όποια μαία περνάει από το κρεβάτι μου μου λέει τι τέλεια που πιάνει το μωρό το στήθος. Εγώ πονάω. Λέω "θα περάσει". Επισκεπτήριο κόλαση 40 άτομα. Περνάνε για 10λεπτα και φεύγουν. Το μωρό στο στήθος κανονικά την ώρα του επισκεπτηρίου. Πονάω. Αρχίζω να έχω ανοιχτή τη μπλούζα, βάζω λίγη λανολίνη. Λέω "οκ, θα περάσει"

Τη νύχτα αρχίζω να πονάω πολύ στον θηλασμό. Βάζω κόντρα στο ξύλο του κρεβατιού (είμαι 1,80, στο κρεβάτι είμαι τσίμα-τσίμα, άνετα θα το διέλυα από την κλωτσά).

 

Τρίτη 19/11

Αρχίζω να μην αντέχω τον πόνο. Όποιος έχει δει το μωρό πάνω μου μου λέει "τι καλά θηλάζει". Από αυτά που έχω διαβάσει για τον θηλασμό (και έχω διαβάσει ΠΑΡΑ πολλά) και από τα σεμινάρια που έχω κάνει (3 διαφορετικά) ξέρω πως καλά τα κάνω όλα, παρόλα αυτά απαυτώνεται ο Δίας.

Αποφασίζω πως δεν αντέχω άλλο να βάζω το μωρό επάνω. Έρχεται η γιατρός μου για το ημερήσιο check-up. Με το που βλέπει το στήθος μου ΑΣΠΡΙΖΕΙ. "Πότε έγινε αυτό;", φωνάζει. Της λέω "Μα πονάω και μου λένε στην αρχή ο θηλασμός πονάει". Μου λέει "δεν ξαναβάζεις το παιδί σε ΑΥΤΟ το στήθος".

Το στήθος μου είναι κατακόκκινο και η θηλαία άλως είναι σαν να έχει πάθει έκζεμα. Με ρωτάει επίμονα αν έχω φαγούρα. Δεν έχω. Με ξαναρωτάει.

Ζητάει νοσοκομειακό θήλαστρο. Με το που το ακουμπάω πάνω μου και πάλι πονάω και αρχίζει να τρέχει αίμα. Σοκάρομαι. Δεν με αφήνουν να ξαναβάλω θήλαστρο.

Εν τω μεταξύ, έχει αρχίσει η παραγωγάρα. Έχω γίνει Dolly Parton. Πρέπει κάπως να βγει το γάλα γιατί θα έχω άλλα προβλήματα. Και επίσης πρέπει να τραφεί και το μωρό.

 

Η γιατρός μου επικοινωνεί με την μαία. Η μαία δεν μπορεί να έρθει άμεσα. Μου στέλνουν άλλη συνεργάτιδά τους, που είναι βοηθός μητρότητας και πιστοποιημένη σύμβουλος θηλασμού. Αρχίζει να μου κάνει μαλάξεις στο στήθος για να αντλήσουμε με το χέρι το γάλα. Το συλλέγουμε σε αποστειρωμένη σύριγγα για να το δώσουμε στο μωρό. Το μωρό τρέφεται με σύριγγα γιατί σαν στόχο έχουμε να καταφέρω να θηλάσω και θέλουμε να αποφύγουμε τη σύγχυση θηλών. Χρειάζεται και συμπλήρωμα και ευτυχώς το δέχεται χωρίς πρόβλημα. (εν τω μεταξύ, εγώ που έχω πιεί μόνο γάλα μαμάς για 2 χρόνια και δεν έχω ξαναπιεί γάλα στη ζωή μου, ανοίγω το μπουκάλι του έτοιμου γάλακτος, μου 'ρχεται η μυρωδιά και φρικάρω στην ιδέα του "τι ταΐζω το μωρό μου")

 

Φεύγει η σύμβουλος θηλασμού.

Σε 2 ώρες έχει έρθει η μαία μου.

Στο μεταξύ έχουν συνεδριάσει η Αγία Τριάς (γιατρός, μαία, σύμβουλος) και έχουν βγάλει ολοκληρωμένη θεραπεία για αντιμετώπιση της κατάστασης:

ζεστό νερό για να μαλακωσει το στήθος, μάλαξη και άλμεξη (άντληση με το χέρι, δηλαδή), ξέπλυμε με φυσιολογικό ορό για να φύγουν τυχόν μικρόβια, κομπρέσες τσαγιού για αντισηψία, λάχανο για 20λεπτά ως καταπραϋντικό και τέλος βαλσαμόλαδο ή κεραλοιφή. Ευτυχώς έχω βαλσαμόλαδο μαζί μου για την αντιμετώπιση των αιμορροΐδων!

Μου κόβουν ζάχαρη και άσπρο αλεύρι (δεν έχω καταλάβει το γιατί)

 

Η μαλια καλεί την ομάδα μητρικού θηλασμού του μαιευτηρίου. Με δείχνει σαν περιστατικό και εξηγεί τι κάνουμε για να αντιμετωπιστεί. Τους δίνει οδηγία να έρχονται κάθε 2 ώρες να μου αντλούν το γάλα με το χέρι. Οι μαίες είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ όλες. Με κοιτάνε σαν να είμαι αδερφή τους, μου πιάνουν την κουβέντα, προσπαθούν να με ανακουφίσουν.

 

Βρίσκουν και στη βραδινή βάρδια ποια μαία απ' όλες του ορόφου μου μπορεί να με βοηθήσει. Όλη τη νύχτα κάθε 2 ώρες μάλαξη.

 

Έχουν δώσει οδηγία στον άντρα μου να μείνει μέσα το βράδυ για να ταΐζει το μωρό με τη σύριγγα και να μου συμπαραστέκεται γιατί είμαι ερείπιο και κατα-απογοητευμένη. Ο πόνος ανυπόφορος, η ανάμνηση του πόνου του μωρού πάνω στο στήθος εφιάλτης.

 

Τετάρτη 20/11

Ξημερώνει Τετάρτη. Η μέρα που κανονικά παίρνω εξιτήριο. Το μωρό είναι τούρμπο (φτου φτου φτου) και τρώει και το δικό μου γάλα με τη σύριγγα και συμπλήρωμα. Το οτι θα γυρίσω σπίτι με το στήθος σε αυτή την κατάσταση με τρομοκρατεί!

Τηλεφωνούμε στη μαία και της λέμε πως αν βγούμε θέλουμε έναν άνθρωπο στο σπίτι 24 ώρες το 24ωρο να βοηθάει με την άλμεξη.

Έρχεται η γιατρός μου. Η Αγία Τριάδα έχει συνεδριάσει και μου λένε πως το καλύτερο θα ήταν να μείνω μία ακόμα ημέρα στο μαιευτήριο. Ανακουφίζομαι απίστευτα. Έρχεται και η μαία.

Το στήθος μου είναι λίγο καλύτερα. Δοκιμάζουμε το νοσοκομειακό θήλαστρο με χοάνη 24mm και με πονάει. Ζητάνε χοάνη 36mm (τη μεγαλύτερη που υπάρχει) και δεν πονάω! Αρχίζω να αντλώ με το νοσοκομειακό θήλαστρο. Το στήθος μου έχει γίνει ΟΛΟ μία πληγή

 

Όλη μέρα εγώ αντλώ και ο άντρας μου ταΐζει και φροντίζει το μωρό. Το τμήμα μητρικού θηλασμού περνάει και 1,5 ώρα να δει αν είμαι καλά, το ίδιο και οι μαίες του ορόφου μου. Έχω απίστευτη συμπαράσταση από όλους μέσα στο μαιευτήριο.

 

Πέμπτη 21/11

Επιτέλους έρχεται η ώρα να βγούμε. Έχω στρεσαριστεί. Δεν το χαίρομαι καθόλου, παρά το ότι φανταζόμουνα πολύ χαρούμενη αυτή τη διαδικασία. Κλαίω σε όλο το δρόμο προς το σπίτι. Φτάνουμε σπίτι και πρέπει ξαφνικά να δω πώς δουλεύει το θήλαστρο που μου έχουν χαρίσει, πώς δουλεύει η αποστείρωση, να αποστειρώσουμε, πρέπει να αντλήσω γάλα γιατί είμαι τούμπανο, να φροντίσω να έχω να ταΐσω το μωρό αν ξυπνήσει, να μάθω πώς παρασκευάζεται και η φόρμουλα που έχω αγοράσει. Πανικός.

Το θέμα στρώνει. Το μωρό είναι εξαιρετικά καλόβολο.

Συνειδητοποιώ πως δεν έχω αλλάξει ούτε μία πάνα. Στο δωμάτιο στο μαιευτήριο είχαμε αλλαξιέρα και τα άλλα ζευγάρια το άλλαζαν μόνα τους το μωρό. Εγώ δεν έχω ασχοληθεί καθόλου μαζί του. Φρικάρω. Ευτυχώς ο άντρας μου έχει προλάβει και έχει μάθει.

 

Οδηγία άντληση κάθε 2 ώρες και θεραπεία με τα ματζούνια κάθε φορά. Η διαδικασία μου παίρνει 1 ώρα και κάτι. Άρα 12 ώρες τη μέρα ασχολούμαι μόνο με το θέμα "αντλώ". Τι μένει μετά; Φαντάζεστε...

 

Κυριακή 24/11

Έχει επουλωθεί τελείως το στήθος. Το Σάββατο δοκίμασα με τη σύμβουλο θηλασμού να βάλουμε το μωρό στο δεξί στήθος που ήταν καλά να θηλάσει.

Με σκέτο το μωρό πονάω. Με ψευδοθηλή πολύ καλύτερα. Το μωρό θηλάζει τέλεια: γκλουπ-γκλουπ-γκλουπ! Ζήτω!

 

Σήμερα Δευτέρα θα έρθει εδώ η μαία μου και θα δοκιμάσουμε κανονικό θηλασμό. Στείλτε θετικά vibes...

 

(όπως καταλαβαίνετε με το θέμα καισαρική δεν έχω ασχοληθεί καθόλου....)

 

Ουφ! Θα θηλάσουμε γιατί μας αξίζει! (L'oreal )

 

εμένα μου θύμησες με το θηλασμό..τί τραβάμε!

[mary_82]

Γεια σας μετά απο πάρα πολύ καιρο! Ημουν παρα πολυ απασχολημενη τους τελευταιους μηνες και δεν ειχα σχεδον χρονο για πραγματικα τιποτα, ποσο μάλλον να μπω στο ιντερνετ.... Σημερα ομως ψαχνωντας για κάτι επεσα στο parents.gr και ξαναμπήκα στο forum και σε αυτο το θεμα! Καταρχας χαίρομαι πολυ που βλέπω για γεννες στο σπίτι και γεννες γενικα!

 

Οσον αφορα δυο πραγματα που ειπωθηκαν, μετα απο υπερβολικα πολυ καιρο, ας πω κι εγω την γνωμη μου εμπειρικα...

Πρωτον για το θεμα του δεσιμου των ποδιων. Στη Θεσσαλονίκη το εχω δει αλλα οχι παντα, νομιζω πιο πολυ στο ιπποκράτειο αλλα δεν ειμαι σιγουρη αν ειναι ρουτινα. Στο επαρχιακο νοσοκομειο που εκανα πρακτικη ΜΙΑ μονο φορα δεσαμε σε τοκετο τα ποδια (ή τουλαχιστον στους 6 μηνες που ημουν εγω σε τοκετους) κι αυτο γιατι η γυναικα δεν συνεργαζονταν ΚΑΘΟΛΟΥ, ειχε παθει υστερια και σε 10 εκατοστα διαστολη, να βλεπουμε το κεφαλι, και δεν ανοιγε ΚΑΝ τα ποδια(ντρεποταν τι να πω! και ηταν και το 2ο) και σηκωνοταν να φυγει!!!

 

Οσο για τα πανεπιστημιακα και την εκπαιδευση, οχι μονο για τους γιατρους αλλα και για ολα τα επαγγελματα υγειας, ναι ο ασθενης εχει δικαιωμα να αρνηθει και μου εχει συμβει κι εμενα κι εννοειται δεν τον παιρνεις με το ζορι, δεν ειναι πειραματοζωο... Αλλα εφοσον ξερει οτι το νοσοκομειο ειναι πανεπιστημιακο, πηγαίνοντας εκει θα πρεπει να εχει στο νου οτι πολυ πιθανον να υπαρχουν μαθητευομενοι....

Οι ειδικευομενοι ομως και ειδικα στο θεμα του τοκετου ειναι αλλο πραγμα. Ο ειδικευομενος ειναι ειδικευομενος γιατρος, εχει πτυχιο, απλα κανει εκπαιδευση για να παρει ειδικοτητα σε συγκεκριμενο τομεα. Η Aimee το εθεσε ΠΟΛΥ σωστα:

Στην περίπτωση όμως του τοκετού, ο ειδικευόμενος δεν είναι ένας μικρός μαθητής. Είναι γιατρός, οφείλει να λειτουργεί ως γιατρός και έχει την ευθύνη του περιστατικού που ανέλαβε. Αν κάτι πάει στραβά, εγώ ως δικηγόρος, θα στραφώ νομικά εναντίον του εφημερεύοντος ειδικευόμενου καθώς και του ειδικευόμενου που χρεώθηκε το περιστατικό. Γιατί έχουν την ευθύνη απέναντι στη γυναίκα που της πήραν το ιστορικό και την παρακολούθησαν επί ώρες. Τι θα μπορούσαν να ανταπαντήσουν εκείνοι; Ότι πέρασαν έξω από την αίθουσα τοκετού γιατί η επίτοκος ήθελε ιδιωτικότητα...

Νομίζω ότι κανένας αξιοπρεπής ειδικευμένος γιατρός και κανένας ειδικευόμενος με στοιχειώδη αίσθηση της ευθύνης θα δεχθούν ποτέ μια τέτοια πρόταση....

 

Εν τέλει, δικαιώματα έχουν κι άλλοι. Το ΔΗΜΌΣΙΟ νοσοκομείο δεν είναι δυνατόν να αλλάζει τις υπηρεσίες και τα πρωτόκολλα του ανάλογα με τις επιθυμίες της κάθε ασθενούς.

 

Πολυ λιγες ειναι οι φορες και στη θεσσαλονικη και στο επαρχιακο που ημουν που ειδα γιατρο ειδικευμενο να κανει τοκετο και να παρακολουθει τη γυναικα σε ολα τα σταδια του τοκετου. Συνηθως ο ειδικευομενος ειναι αυτος που τραβαει το λουκι σε ολα τα περιστατικα γενικα και στους τοκετους εδικοτερα, κι αυτος ειναι που θα σηκωθει μες την νυχτα και θα ξενυχτησει με την επιτοκο. Οποτε στο 90% πιστευω, οι τοκετοι γινονται απο τον ειδικευομενο αν υπαρχει και απο καμια ασκουμενη μαια. Τωρα στα πολυ μεγαλα, τα πανεπιστημιακα, υπαρχουν και πελατιακες σχεσεις, και ο μεγαλος γιατρος αφου αυτος πληρωνεται αυτος κανει και τον τοκετο (αλλα και παλι οταν λεμε "κανει" δεν ειναι ακριβως ετσι, αλλα ας μην μπω και σε πολλες λεπτομερειες και το δει κανενας και με κυνηγανε) τουλαχιστον ετσι εχω ακουσει για καποιες αλλες μεγαλες πολεις. Στη Θεσ/νικη παντως συνηθως μονο ειδικευομενους εβλεπα να κανουν τοκετο... Πρωτη φορα στο επαρχιακο ειδα μεγαλο γιατρο να καθεται απο την αρχη μεχρι το τελος με τη γυναικα...

[mesastoura]

Ενδιαφέρουσα είδηση με θέμα "Κατʼ οίκον τοκετός με τραγικό τέλος στη Θεσσαλονίκη! "

 

Σίγουρα αυτά συμβαίνουν ακόμα και σε καλές κλινικές

 

Είμαι περίεργος για τις εξελίξεις ...

[Josephine]

Γεια σας,

 

θα ήθελα να ρωτήσω αν κάποια κοπέλα έχει γεννήσει στο κέντρο φυσικού τοκετού στο Ίλιον; Υπάρχει ακόμα; Γιατί δεν βλέπω κάτι σχετικό στην ιστοσελίδα τους.

 

Επίσης, θα ήθελα γενικότερα να ρωτήσω, εάν δεν θέλει κανείς να επιλέξει τον τοκετό σπίτι του, αλλά θέλει φυσικό τοκετό χωρίς παρεμβάσεις στο μαιευτήριο, με μαία από την Ευτοκία, σε ποια μαιευτήρια μπορεί να το κάνει; Πέρα απ' το Λητώ που αναφέρεται παραπάνω, υπάρχουν και άλλα και ποια; Ευπρόσδεκτη όποια κοπέλα έχει σχετική εμπειρία, θα βοηθούσε πολύ!

[mesastoura]

Ελπίζω να πήρες κάποια απάντηση με πμ.

αν όχι πες μας...

[Josephine]

Ελπίζω να πήρες κάποια απάντηση με πμ.

αν όχι πες μας...

 

Γεια σου, mesastoura,

 

δεν πήρα, αλλά ενημερώθηκα από ένα άλλο πιο ενεργό θέμα, "τοκετός στο σπίτι" νομίζω. Κατάλαβα ότι δεν υπάρχει πια κλινική, αλλά συνεργάζονται με ορισμένα ιδιωτικά μαιευτήρια, σωστά; Όπως και να 'χει ευχαριστώ, ευτυχώς έχω χρόνο να τα ψάξω!

[Eyik]

Αναζητω την mary_82 παρακαλώ πολύ για επικοινωνία. Γέννησα πριν 5 μήνες στο αττικο στο Χαϊδάρι κ απο τοτε είμαι μια ανασα απο τα ψυχοφαρμακα , χρειαζομαι βοήθεια ετοιμάζομαι να κινηθώ νομικα κ στο γιατρό και στο νοσοκομείο μου σπασαν τα νερά κ πηρα στο νοσοκομείο στις 12 το μεσημέρι με πονους ανα 20 λεπτα είναι το πρώτο μου παιδι κ μου τους κοψαν με αντιβίωση κ με βαλαν την επόμενη μερα με τεχνητους παρακαλαγα να μου δωσουν ενα σεντονι να σκεπαστω κ με κοροιδευαν επειδη ντρεπόμουν γυμνη.μεσα στο θαλαμο εμφανιστηκαν 12παιδια απο κάποιο τεει να εχω πονους να είμαι γυμνη μπροστά σε 15 άτομα κ να παρακαλάω να βγουν εξω κ να με σκεπασουν! Κανενας ομως τίποτα. Με εξετασαν 7 διαφορετικα άτομα αγαρμπα κ διαφορετικα με τα δάχτυλα τους στον κολπο μου κ να το αρνούμαι ωσπου μου κρατησαν τα πόδια κ με πεθαναν στο πονο κ έβαλα τα κλάματα να με αφήσουν να γεννησω κ τους ελεγα να βρουν τον γιατρό μου να φερουν μέχρι τις 11 απο τις 7 με βασανιζαν ! Σας παρακαλώ την χρειάζομαι να βεβαιωσει την διαδικασία που περιγράφει για τα δικαιώματα της εγκύου!είμαι σε πολύ άσχημη κατάσταση κ οποίος μπορεί να βοηθήσει να μου στείλει. Σας ευχαριστώ

[mkcm]

Αναζητω την mary_82 παρακαλώ πολύ για επικοινωνία. Γέννησα πριν 5 μήνες στο αττικο στο Χαϊδάρι κ απο τοτε είμαι μια ανασα απο τα ψυχοφαρμακα , χρειαζομαι βοήθεια ετοιμάζομαι να κινηθώ νομικα κ στο γιατρό και στο νοσοκομείο μου σπασαν τα νερά κ πηρα στο νοσοκομείο στις 12 το μεσημέρι με πονους ανα 20 λεπτα είναι το πρώτο μου παιδι κ μου τους κοψαν με αντιβίωση κ με βαλαν την επόμενη μερα με τεχνητους παρακαλαγα να μου δωσουν ενα σεντονι να σκεπαστω κ με κοροιδευαν επειδη ντρεπόμουν γυμνη.μεσα στο θαλαμο εμφανιστηκαν 12παιδια απο κάποιο τεει να εχω πονους να είμαι γυμνη μπροστά σε 15 άτομα κ να παρακαλάω να βγουν εξω κ να με σκεπασουν! Κανενας ομως τίποτα. Με εξετασαν 7 διαφορετικα άτομα αγαρμπα κ διαφορετικα με τα δάχτυλα τους στον κολπο μου κ να το αρνούμαι ωσπου μου κρατησαν τα πόδια κ με πεθαναν στο πονο κ έβαλα τα κλάματα να με αφήσουν να γεννησω κ τους ελεγα να βρουν τον γιατρό μου να φερουν μέχρι τις 11 απο τις 7 με βασανιζαν ! Σας παρακαλώ την χρειάζομαι να βεβαιωσει την διαδικασία που περιγράφει για τα δικαιώματα της εγκύου!είμαι σε πολύ άσχημη κατάσταση κ οποίος μπορεί να βοηθήσει να μου στείλει. Σας ευχαριστώ

 

Αν μπορείς σε π.μ. να μου στείλεις το όνομα του γιατρού σου ή τα αρχικά του στο θέμα αυτό, γιατί αφενός γεννάει σε λίγες μέρες μια πολύ καλή μου φίλη στο νοσοκομείο κι αφετέρου έχω γεννήσει κι εγώ εκεί (ευτυχώς χωρίς παρατράγουδα) και είναι και ο γιατρός μου εκεί για να έχουμε λίγο το νου μας!!!!!!!!!!!!!!!!

[kine]

Αναζητω την mary_82 παρακαλώ πολύ για επικοινωνία. Γέννησα πριν 5 μήνες στο αττικο στο Χαϊδάρι κ απο τοτε είμαι μια ανασα απο τα ψυχοφαρμακα , χρειαζομαι βοήθεια ετοιμάζομαι να κινηθώ νομικα κ στο γιατρό και στο νοσοκομείο μου σπασαν τα νερά κ πηρα στο νοσοκομείο στις 12 το μεσημέρι με πονους ανα 20 λεπτα είναι το πρώτο μου παιδι κ μου τους κοψαν με αντιβίωση κ με βαλαν την επόμενη μερα με τεχνητους παρακαλαγα να μου δωσουν ενα σεντονι να σκεπαστω κ με κοροιδευαν επειδη ντρεπόμουν γυμνη.μεσα στο θαλαμο εμφανιστηκαν 12παιδια απο κάποιο τεει να εχω πονους να είμαι γυμνη μπροστά σε 15 άτομα κ να παρακαλάω να βγουν εξω κ να με σκεπασουν! Κανενας ομως τίποτα. Με εξετασαν 7 διαφορετικα άτομα αγαρμπα κ διαφορετικα με τα δάχτυλα τους στον κολπο μου κ να το αρνούμαι ωσπου μου κρατησαν τα πόδια κ με πεθαναν στο πονο κ έβαλα τα κλάματα να με αφήσουν να γεννησω κ τους ελεγα να βρουν τον γιατρό μου να φερουν μέχρι τις 11 απο τις 7 με βασανιζαν ! Σας παρακαλώ την χρειάζομαι να βεβαιωσει την διαδικασία που περιγράφει για τα δικαιώματα της εγκύου!είμαι σε πολύ άσχημη κατάσταση κ οποίος μπορεί να βοηθήσει να μου στείλει. Σας ευχαριστώ

 

Διαβάζοντας εδώ μέσα τόσες και τόσες εμπειρίες κακοποίησης σε τοκετό, αποφάσισα να γεννήσω σπίτι προκειμένου να μη με αγγίξει ακριβώς ΚΑΝΕΙΣ. Και όντως όταν ήρθε η ώρα, δεν μπορούσα να ανεχτώ να με αγγίζουν καθόλου, ούτε να μου μιλούν, ούτε να με συμβουλεύουν, ούτε τίποτα. Πόσο μάλλον να με εξετάσουν κολπικά. Ακόμη και στις μαίες που βοήθησαν, δεν επέτρεψα να ελέγχουν τις διαστολές μου. Δεν άντεχα ούτε το doppler-ακι που ακούει τους παλμούς του εμβρύου πάνω στην κοιλιά μου.

 

Είχα έναν κατά γενική ομολογία εύκολο τοκετό κι όμως εκείνη την ώρα νόμιζα πως θα πεθάνω. Γι' αυτό σε καταλαβαίνω, τι υπέφερες. Κράτα γερά κορίτσι, μην το βάζεις κάτω. Κι αν θέλεις την γνώμη μου, να κινηθείς νομικά. Αυτό που περιγράφεις είναι βασανιστήριο και δεν μιλώ μεταφορικά. Πραγματικά δεν ξέρω με ποιον τρόπο θα μπορούσα να σε βοηθήσω αλλά θα το ήθελα πολύ. Αγάπη και πολύ στοργή και φροντίδα και κατανόηση από την οικογένεια σου θα σε βοηθήσει να σταθείς. Μη το βάζεις κάτω.

[kine]

"Κατʼ οίκον τοκετός με τραγικό τέλος στη Θεσσαλονίκη! "

 

Σίγουρα αυτά συμβαίνουν ακόμα και σε καλές κλινικές

 

Είμαι περίεργος για τις εξελίξεις ...

 

οι εξελίξεις, 3 χρόνια μετά (αλλά τώρα μπήκα στο φόρουμ και με τρώει να το πω μιας και το περιστατικό το γνωρίζω και τόσα είχαν γραφτεί και ειπωθεί τότε, χωρίς να στέκουν)

 

Το μωρό πέθανε από "Σύνδρομο Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου", δηλαδή δεν έχουν ιδέα γιατί πέθανε και σίγουρα ο τοκετός στο σπίτι δεν είχε καμιά απολύτως σχέση. Η κοπέλα ήταν (και είναι) υγιέστατη και ήταν καθόλα προετοιμασμένη για τον τοκετό της. Τ' ότι αυτό συνέβη σε έναν τοκετό στο σπίτι, το κάνει απλώς είδηση με διάφορα υπονοούμενα ως προς την ασφάλεια μητέρας παιδιού κτλ. που όμως δεν ευσταθούν.

Φυσικά και συμβαίνουν και σε κλινικές, σε "καλές" και σε "κακές". Αιφνίδιος βρεφικός θάνατος μπορεί να συμβεί οποτεδήποτε. Είναι Αιφνίδιος και δεν είναι εμφανές το αίτιο.

[atzela]

Γειά σας κορίτσια μου.. Μπαίνω στον 8ο μήνα και το άγχος χτυπάει κόκκινο όντας πρώτη φορά.. Για πείτε τίποτα συμβουλές η εμπειρίες από όσο πλησιαζουμε στη μεγάλη μέρα. Να σας πω την αλήθεια μου έχω μια απορία. Γνωρίζω ότι μπαίνει κλισμα πριν τον τοκετό  αλλά με τόσο σφιξιμο δεν είναι δυνατόν να φύγει τίποτα;;; έχει τύχει σε καμία;; 

[despoina34]

3 ώρες πρίν, atzela είπε:

Γειά σας κορίτσια μου.. Μπαίνω στον 8ο μήνα και το άγχος χτυπάει κόκκινο όντας πρώτη φορά.. Για πείτε τίποτα συμβουλές η εμπειρίες από όσο πλησιαζουμε στη μεγάλη μέρα. Να σας πω την αλήθεια μου έχω μια απορία. Γνωρίζω ότι μπαίνει κλισμα πριν τον τοκετό  αλλά με τόσο σφιξιμο δεν είναι δυνατόν να φύγει τίποτα;;; έχει τύχει σε καμία;; 

Καλημερα κ  με το καλο!!Γεννησα πριν 5 μηνες.Φυσιολογικα με προκληση λογω διαβητη κυησης,Η ολη εμπειρια της γεννας πολυ καλη,εννοειται με επισκληριδιο.Οτοκετος δεν ειχε καμια σχεση με αυτο που φανταζομουν ,οπως κι εσυ λογικα.Γ ια το κλισμα τωρα,οταν με ρωτησαν αν θελω να κανουμε ειπα οχι,τελικα λεω ας κανω μην εχουμε αλλα κ ρεζιλευτω.Τελικα εκανα,δεν ηταν κατι,κ στις εξωθησεις δεν ειχα ατυχημα.Παρολα αυτα μπορει κ να συμβει.Εκεινη την ωρα δεν θα σε νοιαζει κ πολυ!!

[atzela]

Just now, despoina34 είπε:

Καλημερα κ  με το καλο!!Γεννησα πριν 5 μηνες.Φυσιολογικα με προκληση λογω διαβητη κυησης,Η ολη εμπειρια της γεννας πολυ καλη,εννοειται με επισκληριδιο.Οτοκετος δεν ειχε καμια σχεση με αυτο που φανταζομουν ,οπως κι εσυ λογικα.Γ ια το κλισμα τωρα,οταν με ρωτησαν αν θελω να κανουμε ειπα οχι,τελικα λεω ας κανω μην εχουμε αλλα κ ρεζιλευτω.Τελικα εκανα,δεν ηταν κατι,κ στις εξωθησεις δεν ειχα ατυχημα.Παρολα αυτα μπορει κ να συμβει.Εκεινη την ωρα δεν θα σε νοιαζει κ πολυ!!

Να σου ζήσει, ευχαριστώ πολύ, όταν λες ότι δεν είχε σχέση με αυτό που φανταζοσουν; καλύτερα η χειρότερα;; σίγουρα θα παίζει ρόλο και η δεδομένη στιγμή, οι πονοι ήταν ανεχτοι; 

[Sentir...natureza]

17 ώρες πρίν, atzela είπε:

Γειά σας κορίτσια μου.. Μπαίνω στον 8ο μήνα και το άγχος χτυπάει κόκκινο όντας πρώτη φορά.. Για πείτε τίποτα συμβουλές η εμπειρίες από όσο πλησιαζουμε στη μεγάλη μέρα. Να σας πω την αλήθεια μου έχω μια απορία. Γνωρίζω ότι μπαίνει κλισμα πριν τον τοκετό  αλλά με τόσο σφιξιμο δεν είναι δυνατόν να φύγει τίποτα;;; έχει τύχει σε καμία;; 

Αρχικά, εκείνη την ώρα πραγματικά δεν θα σε νοιάζει. Επισης, οι μαίες και οι γυναικολόγοι το έχουν δει να γίνεται άπειρες φορές, δεν θα δώσουν κάποια ιδιαίτερη σημασία αν συμβεί και σε εσένα. Επιπλέον μην φαντάζεσαι ότι θα βγει ποσότητα, εκτός κι αν πηγες σε καμια ταβέρνα και κατέβασες πολύ φαγητό λίγες ώρες πριν γεννησεις Ετσι κι αλλιώς το σώμα συνήθως κάνει διάρροια τις μέρες ή ώρες πριν ξεκινήσει ο τοκετός καθώς το μωρό εμπεδωνεται κι έτσι το περιεχόμενο του εντέρου είναι σχεδόν μηδαμινό. Αλλά και πάλι μπορεί να βγει λίγο, μιλάμε για σταγόνες. Εγώ αρνήθηκα το κλίσμα και τις δύο φορές που γέννησα (την πρώτη φορά η μαία "ξινισε" όταν της είπα ότι δεν θα κάνω...αλλα πραγματικά δεν με ενδιέφερε... είχα πιο σημαντικό θέμα να ασχοληθώ). Κάποιες γυναίκες νιώθουν καλά όταν το κάνουν, άλλες τους αναστατώνει ακόμη περισσότερο εκεινη τη στιγμή. Εγώ δεν ήθελα να με ενοχλούν με τέτοιες παρεμβάσεις, ήθελα να με αφήσουν μόνη μου να χαθώ στη μαγεία του τοκετού. Είναι καθαρά δικό σου θέμα τι θέλεις να κάνεις και πως θα νιώθεις εκείνη τη στιγμή. Τέλος, είναι τόσο μεγάλη και έντονη η στιγμή που έρχεται το μωράκι σου στον κόσμο που δεν πρόκειται να την ξεπεράσουν σε σημαντικοτητα λίγα κακάκια  

 

[sweety**]

13 hours ago, Sentir...natureza said:

Αρχικά, εκείνη την ώρα πραγματικά δεν θα σε νοιάζει. Επισης, οι μαίες και οι γυναικολόγοι το έχουν δει να γίνεται άπειρες φορές, δεν θα δώσουν κάποια ιδιαίτερη σημασία αν συμβεί και σε εσένα. Επιπλέον μην φαντάζεσαι ότι θα βγει ποσότητα, εκτός κι αν πηγες σε καμια ταβέρνα και κατέβασες πολύ φαγητό λίγες ώρες πριν γεννησεις Ετσι κι αλλιώς το σώμα συνήθως κάνει διάρροια τις μέρες ή ώρες πριν ξεκινήσει ο τοκετός καθώς το μωρό εμπεδωνεται κι έτσι το περιεχόμενο του εντέρου είναι σχεδόν μηδαμινό. Αλλά και πάλι μπορεί να βγει λίγο, μιλάμε για σταγόνες. Εγώ αρνήθηκα το κλίσμα και τις δύο φορές που γέννησα (την πρώτη φορά η μαία "ξινισε" όταν της είπα ότι δεν θα κάνω...αλλα πραγματικά δεν με ενδιέφερε... είχα πιο σημαντικό θέμα να ασχοληθώ). Κάποιες γυναίκες νιώθουν καλά όταν το κάνουν, άλλες τους αναστατώνει ακόμη περισσότερο εκεινη τη στιγμή. Εγώ δεν ήθελα να με ενοχλούν με τέτοιες παρεμβάσεις, ήθελα να με αφήσουν μόνη μου να χαθώ στη μαγεία του τοκετού. Είναι καθαρά δικό σου θέμα τι θέλεις να κάνεις και πως θα νιώθεις εκείνη τη στιγμή. Τέλος, είναι τόσο μεγάλη και έντονη η στιγμή που έρχεται το μωράκι σου στον κόσμο που δεν πρόκειται να την ξεπεράσουν σε σημαντικοτητα λίγα κακάκια  

 

γεννησες σε δημοσιο νοσοκομειο? εμενα με υποχρεωσαν να κανω ,ειπα στην αρχη να το αφησουμε αφου ξεκιναω για φυσιολογικα,ετσι κ αλλιως ειχα παει τουαλετα πριν παω στο νοσοκομειο,οποτε μπορω να πω οτι δεν έκανε κατι το κλισμα..δεν ξερω αλλα η μαια απαιτουσε να γινει και μ λεει δεν σε αναγκασαμε να ερθεις εδω,τα πραγματα ετσι πρεπει να γινουν..και γενικοτερα οταν πηγαινα να αρνηθω κατι μου ελεγαν αυτο..δεν σε αναγκασαμε να ερθεις εδω...

[maripoz]

Just now, sweety** said:

γεννησες σε δημοσιο νοσοκομειο? εμενα με υποχρεωσαν να κανω ,ειπα στην αρχη να το αφησουμε αφου ξεκιναω για φυσιολογικα,ετσι κ αλλιως ειχα παει τουαλετα πριν παω στο νοσοκομειο,οποτε μπορω να πω οτι δεν έκανε κατι το κλισμα..δεν ξερω αλλα η μαια απαιτουσε να γινει και μ λεει δεν σε αναγκασαμε να ερθεις εδω,τα πραγματα ετσι πρεπει να γινουν..και γενικοτερα οταν πηγαινα να αρνηθω κατι μου ελεγαν αυτο..δεν σε αναγκασαμε να ερθεις εδω...

Η αλήθεια είναι @Sentir...natureza πως ήσουν πολύ τυχερή που είχες τόσα δικαιώματα στον τοκετό σου. Δυστυχως αυτή είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Κατά κανόνα δεν έχουν αυτά τα δικαιώματα οι γυναίκες που γεννάνε στην Ελλάδα. Στην θεωρία θα έπρεπε να τα έχουν στην πράξη όμως οι περισσότερες δεν έχουν σχεδόν κανένα περιθώριο επιλογής. Και δεν εξαρτάται μόνο από τον γιατρό. Πχ στα δημόσια νοσοκομεία δεν γίνεται vbac. Αυτό έχει να κάνει με τους κανονισμούς των νοσοκομείων οπότε και να θέλει ο γιατρός δεν μπορεί. Άκομα χειρότερα, ιδού η εμπειρία της @sweety**. Που δεν μπόρεσε να αρνηθεί το κλυσμα αλλά ούτε θα μπορούσε να αρνηθεί τον ορο της οκυτωκινης που της χορηγηθηκε αμέσως. Όλα αυτά ειναι ηθικως και ιατρικως απαράδεκτα και λάθος και όμως επικρατούν του σωστού για να διευκολυνεται το πρόγραμμα των γιατρών/μαιων.

[Sentir...natureza]

Just now, sweety** είπε:

γεννησες σε δημοσιο νοσοκομειο? εμενα με υποχρεωσαν να κανω ,ειπα στην αρχη να το αφησουμε αφου ξεκιναω για φυσιολογικα,ετσι κ αλλιως ειχα παει τουαλετα πριν παω στο νοσοκομειο,οποτε μπορω να πω οτι δεν έκανε κατι το κλισμα..δεν ξερω αλλα η μαια απαιτουσε να γινει και μ λεει δεν σε αναγκασαμε να ερθεις εδω,τα πραγματα ετσι πρεπει να γινουν..και γενικοτερα οταν πηγαινα να αρνηθω κατι μου ελεγαν αυτο..δεν σε αναγκασαμε να ερθεις εδω...

 

Just now, maripoz είπε:

Η αλήθεια είναι @Sentir...natureza πως ήσουν πολύ τυχερή που είχες τόσα δικαιώματα στον τοκετό σου. Δυστυχως αυτή είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Κατά κανόνα δεν έχουν αυτά τα δικαιώματα οι γυναίκες που γεννάνε στην Ελλάδα. Στην θεωρία θα έπρεπε να τα έχουν στην πράξη όμως οι περισσότερες δεν έχουν σχεδόν κανένα περιθώριο επιλογής. Και δεν εξαρτάται μόνο από τον γιατρό. Πχ στα δημόσια νοσοκομεία δεν γίνεται vbac. Αυτό έχει να κάνει με τους κανονισμούς των νοσοκομείων οπότε και να θέλει ο γιατρός δεν μπορεί. Άκομα χειρότερα, ιδού η εμπειρία της @sweety**. Που δεν μπόρεσε να αρνηθεί το κλυσμα αλλά ούτε θα μπορούσε να αρνηθεί τον ορο της οκυτωκινης που της χορηγηθηκε αμέσως. Όλα αυτά ειναι ηθικως και ιατρικως απαράδεκτα και λάθος και όμως επικρατούν του σωστού για να διευκολυνεται το πρόγραμμα των γιατρών/μαιων.

Ο λογος που πηγα σε ιδιωτικο ηταν γιατι γνωριζα πως δεν θα μπορουσα να απαιτησω κατι στο δημοσιο νοσοκομειο. Ο μονος τροπος που θα μπορουσα να παω θα ηταν με δικηγορο αλλα δεν ηθελα να μπω σε αυτη τη διαδικασια την πιο σημαντικη ημερα της ζωης μου και του μωρου μου. Αν δεν υπηρχε η δυνατοτητα να παω σε ιδιωτικη κλινικη ή αν δεν εβρισκα γιατρο που να κινουμαστε στο ιδιο μηκος κυματος, θα γεννουσα στο σπιτι. Ηθελα οπωσδηποτε να αποφυγω το νοσοκομειο. Παρ'ολα αυτα ημουν προετοιμασμενη για "πολεμο" αν επρεπε να παω (με νομοθεσιες κλπ). Δυστυχως, στην Ελλαδα(και στην Αμερικη, γιατι ειμαστε σχεδον ιδιοι στην αντιμετωπιση των επιτοκων) πρεπει να απαιτουμε και να διεκδικουμε τα αυτονοητα.

 

Eπισης, αν εχετε χρονο διαβαστε το θεμα απο την αρχη. Η κοπελα που το ανοιξε, πραγματικα ανοιγει τα ματια για το τι επικρατει στον χωρο της μαιευτικης, γενικοτερα και στην Ελλαδα, τι πρεπει να διεκδικουμε κλπ. 

[maripoz]

Just now, Sentir...natureza said:

 

Ο λογος που πηγα σε ιδιωτικο ηταν γιατι γνωριζα πως δεν θα μπορουσα να απαιτησω κατι στο δημοσιο νοσοκομειο. Ο μονος τροπος που θα μπορουσα να παω θα ηταν με δικηγορο αλλα δεν ηθελα να μπω σε αυτη τη διαδικασια την πιο σημαντικη ημερα της ζωης μου και του μωρου μου. Αν δεν υπηρχε η δυνατοτητα να παω σε ιδιωτικη κλινικη ή αν δεν εβρισκα γιατρο που να κινουμαστε στο ιδιο μηκος κυματος, θα γεννουσα στο σπιτι. Ηθελα οπωσδηποτε να αποφυγω το νοσοκομειο. Παρ'ολα αυτα ημουν προετοιμασμενη για "πολεμο" αν επρεπε να παω (με νομοθεσιες κλπ). Δυστυχως, στην Ελλαδα(και στην Αμερικη, γιατι ειμαστε σχεδον ιδιοι στην αντιμετωπιση των επιτοκων) πρεπει να απαιτουμε και να διεκδικουμε τα αυτονοητα.

Κι εγώ που πήγα σε ιδιωτικό και μάλιστα υποτίθεται με γιατρό εναντίον των παραδοσιακών πρακτικών δεν είχα και πολλά δικαιώματα. Είχα κάνει και birth plan τρομάρα μου και είχαμε συζητήσει εκτενώς για τις επιθυμίες μου (καθόλου ιδιορρυθμες επιθυμιες, κυρίως να μου επιτρέπεται να κινουμαι και να παίρνω οποία στάση θέλω - δεν μου επιτραπηκε)και τίποτα δεν εισακουστηκε παρόλο που δεν υπήρχε κανένας λόγος να μην εισακουστει πέραν από την ευκολία γιατρού -μαιας. Και bullying και απειλές κατά τη διάρκεια του τοκετού επειδή είχαν νευριασει που αργουσα και θέλανε να πάνε σπίτια τους. Η αμοιβή τους αδροτατη. Γιαυτό σου λέω δεν είναι αυτονόητα αυτά τα δικαιώματα ούτε σε ιδιωτικο

[Sentir...natureza]

Just now, maripoz είπε:

Κι εγώ που πήγα σε ιδιωτικό και μάλιστα υποτίθεται με γιατρό εναντίον των παραδοσιακών πρακτικών δεν είχα και πολλά δικαιώματα. Είχα κάνει και birth plan τρομάρα μου και είχαμε συζητήσει εκτενώς για τις επιθυμίες μου (καθόλου ιδιορρυθμες επιθυμιες, κυρίως να μου επιτρέπεται να κινουμαι και να παίρνω οποία στάση θέλω - δεν μου επιτραπηκε)και τίποτα δεν εισακουστηκε παρόλο που δεν υπήρχε κανένας λόγος να μην εισακουστει πέραν από την ευκολία γιατρού -μαιας. Γιαυτό σου λέω δεν είναι αυτονόητα αυτά τα δικαιώματα 

Σε ιδιωτικο δεν θα πηγαινα αν δεν εδιναν σημασια στα δικαιωματα μου. Καταλαβαινω (ας πουμε) οτι στο νοσοκομειο ακολουθουν πρωτοκολλα αλλα στην ιδιωτικη κλινικη εισαι πελατης, πληρωνεις και θα επρεπε να διεκδικεις, να απαιτεις. Εγω ξεκαθαρισα οτι θα κανω φυσικο τοκετο οταν πηγα να μιλησω με την κλινικη, ειχα το πλανο μαζι μου αλλα το κυριοτερο: τα βρηκα με την γιατρο. Παρ'ολα αυτα δεν με αφησε να γεννησω σε βαθυ καθισμα που ηθελα. Εξωθουσα οπως ηθελα αλλα οταν ηταν να βγει το μωρο, στις 3 τελευταιες εξωθησεις με εβαλε στο μπουμ (σε ημικαθιστη θεση). Εκεινη την στιγμη ενιωσα οτι με προδωσε αλλα δεν ειχα το σθενος να το απαιτησω εντονα. Επεμεινα λιγο, βρηκα τοιχο και πορευτηκα ετσι. Παρ'ολα αυτα της το ειπα αρκετες φορες οτι δυσαρεστηθηκα με αυτο. Την δευτερη φορα ομως πηγα πιο ετοιμη. Ηξερα τι θα γινει, ενιωθα περισσοτερο δυναμικη αλλα παρ'ολα αυτα παλι εκατσα στο μπουμ (παλι σε ημικαθιστη θεση αλλα λιγο πλαγια). Αλλα επεμενα περισσοτερο. Οταν παιρνουσε η συσπαση καθομουν ισια και μολις ερχοταν γυρνουσα ελαφρως πλαγια και εβαζα και αντισταση γιατι η μια μαια προσπαθουσε ελαφρως να με "ισιωσει" αλλα εγω πιεζα περισσοτερο. Εχουμε ξανασυζητησει πολλες φορες το θεμα με την γυναικολογο μου για την θεση τοκετου, παντα επεμενε οτι η καλυτερη θεση ειναι αυτη στο μπουμ. Πριν κανα χρονο αλλαξε γνωμη αλλα μετα απο θεωρητικη συζητηση για τον τριτο τοκετο και για το αν θα με αφησει να γεννησω οπως θελω μου ειπε να γεννησω στο σπιτι . Καταλαβαινω οτι μπορει να ξερει οτι δεν ειναι η ιδανικη θεση αυτη αλλα φοβαται να κανει διαφορετικα γιατι δεν γνωριζει πως να το κανει. Δεν εχει εμπειρια σε αλλη σταση και δεν νιωθει σιγουρια να κανει κατι τετοιο. Οπως και να 'χει, εγω θεωρουσα σημαντικοτερα ολα αυτα που προηγουνται της εξοδου του μωρου (οσον αφορα τον τοκετο), δηλαδη αυτο που με ενδιεφερε περισσοτερο ηταν να δημιουργησω το περιβαλλον οπως το ηθελα για να μπορεσω να συνδεθω με την θεα μεσα μου και να βυθιστω στα κυμματα του τοκετου. Οποτε οι τελευταιες εξωθησεις, αν και οι πιο εντονες, δεν επηρεασαν την εκβαση του τοκετου, ο οποιος εγινε χωρις παρεμβασεις (που ηταν και ο αρχικος στοχος) περα απο την περινεοτομη στον πρωτο τοκετο που ηταν αναποφευκτη λογω στασης στο μπουμ, πρωτοτοκιας και μωρου κεφαλα . Ειμαι σιγουρη οτι αν ημουν σε μεγαλυτερη πολη, με περισσοτερες επιλογες γιατρων, θα εβρισκα καποιον που υποστηριζει 100% τον φυσικο τοκετο και αρα τον τοκετο σε οποια σταση θελω. Συζητησες με τον γιατρο σου για αυτο που εγινε; Ειπατε θα πορευτειτε αλλιως, τον εμπιστευτηκες και σε προδωσε. Εγω θα σκεφτομουν πολυ σοβαρα να τον πληρωσω μετα απο αυτο. Μπορει να πηγαινα και δικαστικα.