Αχ αυτή η ζήλεια... Συμβουλες..

[Nefeli2014]

Just now, marakiz είπε:

 

Διαβάζουμε φουλ ενσυναίσθηση εεεεε?? 

Παρακολουθώ μιας και αν όλα πάνε καλά θα με αφορά σε λίγο καιρό..

Γενικά συμφωνώ με όσα γράφει η Φένια, μου βγάζουν ψυχραιμία και κατανόηση.

 

Νεφέλη είναι σπάνιο το να να μην είναι δύσκολα στην αρχή. Σίγουρα όσο πιο ψύχραιμη είσαι εσύ, τόσο πιο ήρεμα θα είναι τα πράγματα με το "μεγάλο" παιδί.

Όταν πάει να χτυπήσει το μωρό, ρητά, ψύχραιμα και κατηγορηματικά θα λες "δεν μπορώ να σε αφήσω να χτυπήσεις το μωρό γιατί πονάει". 
Μπορείς να συμπληρώνεις αναλόγως με την κατάσταση "σε καταλαβαίνω που έχεις τσαντιστεί κλπ κλπ αλλά δεν μπορείς να πειράζεις το μωρό όπως και το μωρό δεν θα αφήνω ποτέ να σε πειράζει". 

Επίσης (δεν εχω καλοδιαβάσει όλο το θέμα, σορι αν έχεις αναφερθεί έτσι) να βρίσκεις αποκλειστικό χρόνο μαζί της έστω και μισή ώρα την ημέρα.

 

ΜΙα χαρά τα πας, θα τους βρείτε τους ρυθμούς σας! :) 
 

 

Έχουνε αποκλειστικό χρόνο ναι, και μέσω λογοθεραπειας έμμεσης που της κάνω αλλά και ελεύθερο δικό μας. 

Διαβάζω κι εγώ ενσυναισθηση, οπότε βρίσκω κάτι ενδιαφέρον, να σας πω

Με το καλό να πω κι εγω:) 

Επεξεργάστηκαν 22 Μαρτίου,2019 by Nefeli2014

[xaroumenh mama]

Just now, marakiz είπε:

 

Περιμένω περιμένω, πολύ αρχή και με διάφορα ήδη αλλά είμαστε παντα αισιόδοξοι! 

Συγχαρητήρια με το καλό εύχομαι μια καλή εγκυμοσύνη κ ένα υγιές μωράκι ....!!!!!!!!

[marakiz]

Just now, Nefeli2014 είπε:

Έχουνε αποκλειστικό χρόνο ναι, και μέσω λογοθεραπειας έμμεσης που της κάνω αλλά και ελεύθερο δικό μας. 

Διαβάζω κι εγώ ενσυναισθηση, οπότε βρίσκω κάτι ενδιαφέρον, να σας πω

Με το καλό να πω κι εγω:) 

 

Just now, xaroumenh mama είπε:

Συγχαρητήρια με το καλό εύχομαι μια καλή εγκυμοσύνη κ ένα υγιές μωράκι ....!!!!!!!!

 

Ευχαριστώ πολύ κορίτσια, άντε δοκιμάστε τα όλα να μου προσφέρετε έτοιμες λύσεις, χεχε!

[Fenia27]

@marakiz  με το καλο το μωρακι σου!

[Nefeli2014]

Just now, marakiz είπε:

 

 

Ευχαριστώ πολύ κορίτσια, άντε δοκιμάστε τα όλα να μου προσφέρετε έτοιμες λύσεις, χεχε!

Πάνω σε αυτό που λες... 

Εγώ πριν κάνω την πρώτη ήμουν εντελώς άσχετη, όχι απλά άσχετη αλλά άγνοια τελείως.. Ουτε μωρό είχα πιάσει ποτέ στα χέρια μου, ούτε είχα και την περιέργεια.. Ούτε που σκεφτόμουν ότι θα κλαίει ξέρω γω.. Ήξερα μόνο ότι ήθελα ένα μωρό.. Να το νταντευω να του τραγουδάω να το κάνω μπάνιο να μιλάμε.. Τέτοια.. Κι άρχισα να διαβάζω στην εγκυμοσύνη.. 

Θέλω να πω φαντασου τι ντουβρουτζα έπαθα.. Χάχα.. Ειδικά με τις ιώσεις εκεί έπαθα την πλάκα μου. Δεν είχα ιδέα πως αρρωσταινουν τόσο εύκολα. Είναι καλό να ενημερώνεται κάποια γενικώς πριν έρθει ένα μωρό. Ούτε και σε ότι αφορα τα αδέρφια έκατσα να ενημερωθώ. Δεν ξέρω αν είναι καλό αυτό, απλώς όταν προκύπτει ένα θέμα τότε το ψάχνω. Πχ δε διαβάζω για το δημοτικο είμαι στα του νηπιαγωγείου τώρα, κατέβασα κι έναν οδηγό γονέων, αν και θα έπρεπε να έχω μια εικόνα τώρα που το σκέφτομαι. Δεν ξέρω, πάλι μπερδεύτηκα :D

Επεξεργάστηκαν 22 Μαρτίου,2019 by Nefeli2014

[marakiz]

Just now, Nefeli2014 είπε:

Πάνω σε αυτό που λες... 

Εγώ πριν κάνω την πρώτη ήμουν εντελώς άσχετη, όχι απλά άσχετη αλλά άγνοια τελείως.. Ουτε μωρό είχα πιάσει ποτέ στα χέρια μου, ούτε είχα και την περιέργεια.. Ούτε που σκεφτόμουν ότι θα κλαίει ξέρω γω.. Ήξερα μόνο ότι ήθελα ένα μωρό.. Κι άρχισα να διαβάζω στην εγκυμοσύνη.. 

Θέλω να πω φαντασου τι ντουβρουτζα έπαθα.. Χάχα.. Είναι καλό να ενημερώνεται κάποια γενικώς πριν έρθει ένα μωρό. Ούτε και σε ότι αφορα τα αδέρφια έκατσα να ενημερωθώ. Δεν ξέρω αν είναι καλό αυτό, απλώς όταν προκύπτει ένα θέμα καλό είναι να το ψάχνω. Πχ δε διαβάζω για το δημοτικο είμαι στα του νηπιαγωγείου τώρα, αν και θα έπρεπε να έχω μια εικόνα τώρα που το σκέφτομαι. Δεν ξέρω, πάλι μπερδεύτηκα :D

 

Ναι είναι πάρα πολύ σημαντικό, πραγματικά γεννάμε και έρχονται τα πάνω κάτω. Εγώ ειχα ρίξει πολύ βάρος στο να ενημερωθώ για το θηλασμό και λιγότερο για τη φροντίδα που απαιτείται. Τώρα για την έλευση του δεύτερου διαβάζω ήδη και εφαρμόζω κάποια πράγματα ήδη. Καταρχάς ο γιος μου είναι μαζί μας από την αρχή σε όλο αυτό, κυριολεκτικά, ήρθε μαζι μας στον υπέρηχο. Του μιλάω για το μωρό, όχι συχνά, αλλά αρπάζω ευκαιρίες. Του μιλάω για το μωρό όπως πραγματικά θα είναι, θα κλαίει συνέχεια, θα θέλει αγκαλιά, δεν θα ξεκολλάει από τη μαμά, θα σε νευριάζει ίσως στην αρχή, μπορεί να μην το συμπαθείς, όμως αργότερα θα είναι καλύτερα τα πράγματα, θα μεγαλώσει σιγά σιγά κλπ. Θα δούμε, είναι πολύ νωρίς ακόμα. 

[Έσπερος]

Just now, Nefeli2014 είπε:

Πάνω σε αυτό που λες... 

Εγώ πριν κάνω την πρώτη ήμουν εντελώς άσχετη, όχι απλά άσχετη αλλά άγνοια τελείως.. Ουτε μωρό είχα πιάσει ποτέ στα χέρια μου, ούτε είχα και την περιέργεια.. Ούτε που σκεφτόμουν ότι θα κλαίει ξέρω γω.. Ήξερα μόνο ότι ήθελα ένα μωρό.. Να το νταντευω να του τραγουδάω να το κάνω μπάνιο να μιλάμε.. Τέτοια.. Κι άρχισα να διαβάζω στην εγκυμοσύνη.. 

Θέλω να πω φαντασου τι ντουβρουτζα έπαθα.. Χάχα.. Ειδικά με τις ιώσεις εκεί έπαθα την πλάκα μου. Δεν είχα ιδέα πως αρρωσταινουν τόσο εύκολα. Είναι καλό να ενημερώνεται κάποια γενικώς πριν έρθει ένα μωρό. Ούτε και σε ότι αφορα τα αδέρφια έκατσα να ενημερωθώ. Δεν ξέρω αν είναι καλό αυτό, απλώς όταν προκύπτει ένα θέμα τότε το ψάχνω. Πχ δε διαβάζω για το δημοτικο είμαι στα του νηπιαγωγείου τώρα, κατέβασα κι έναν οδηγό γονέων, αν και θα έπρεπε να έχω μια εικόνα τώρα που το σκέφτομαι. Δεν ξέρω, πάλι μπερδεύτηκα :D

Κι εγώ το ίδιο! Διάβαζα μόνο για τον θηλασμό, αλλά ανάποδα. Δηλαδή έψαχνα συνεχώς "πώς να αποφύγετε τους μαραθώνιους θηλασμούς", "πώς να μην κοιμάται στο στήθος" και τέτοια (τα κορίτσια ξέρουν, τα είχαμε συζητήσει!!!!!) επίσης διάβαζα πολύ αν είναι καλό να έχεις πρόγραμμα που φτιάχνει το μωρό ή να το φτιάχνεις εσύ ή να μην έχεις καθόλου. 

 

Για ιώσεις κι εγώ μαύρα μεσάνυχτα αλλά ακόμα διαφωνώ με τον άντρα μου. 1 ακριβώς αρρώστησε πρώτη φορά, πριν ούτε συνάχι. Εγώ στην κοσμάρα μου, λέω εντάξει αφού είναι κεφάτος και τρώει και δεν έχει πυρετό όλα οκ, βάζω λίγο ορό και μια χαρά. Έρχεται λοιπόν ωραιότατη βρογχιολίτιδα και ωτίτιδα, παίρνει και αντιβίωση και μου ρχεται ο ουρανός σφοντύλι....

[ΑΡΓΚ]

5 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Έχετε δίκιο τα κάνω όλα αυτά ήδη, και όσες φορές της φώναξα επειδή δεν άντεχα άλλο η δεν ήμουν συγκέντρωμενη εκεί, είχαμε μεγαλύτερη έκρηξη. Αυτό που κατάλαβα είναι πως καλά το πάμε απλά θέλει χρόνο. 

Και η μεγάλη ερώτηση. Μέχρι πότε όλο αυτό? :D

Δηλαδή χρονικά ας πούμε κάνα χρόνο ακόμα? Εγώ όλα αυτά τα κάνω και από μόνη μου και από συμβουλές από παιδίατρο και εγώ και τη λογοθεραπευτρια και τη φίλη ψυχολόγο και όλες μου λένε τα ίδια και τα κάνω. Απλά πολλές φορές φοβάμαι μην κρατήσει χρόνια αυτή η Κολωνια και τελικά καταλήξω πως κάτι δεν έκανα σωστά αυτά τα χρόνια. 

Μάλλον υπερβάλλω τωρα. Το βλέπω. :D

 

Το να τσακωνονται τα αδέρφια και ειδικά του ίδιου φύλου, μπορεί να είναι και για πολλά χρόνια. Οπότε από την αρχή θέτεις όρια στο τι δεν επιτρέπεται και τιμωρείται άμεσα (π.χ. χειροδικία, άσχημες εκφράσεις). Για τα υπόλοιπα, τα αφήνεις σιγά σιγά, μεγαλώνοντας να βρουν τις ισορροπίες τους, μπορεί να γίνουν κολλητές, μπορεί ποτέ να μην ταιριάξουν. Και τα δυο φυσιολογικά είναι.

[Mama_Anesti_]

8 ώρες πρίν, marakiz είπε:

 

Περιμένω περιμένω, πολύ αρχή και με διάφορα ήδη αλλά είμαστε παντα αισιόδοξοι! 

Με το καλό! Εύχομαι μία καλή και τελειομηνη εγκυμοσύνη!!!

[mama16]

On 22/3/2019 at 3:01 ΜΜ, Lenia16 είπε:

@marakiz να πούμε με έναν πόνο δηλαδή; Περιμένεις μωρό;

Μπράβο κοπέλα μου όλα καλά να πάνε κ με μια τελειομηνη κύηση!!!

[erin0000]

On 21/3/2019 at 6:04 ΜΜ, Fenia27 είπε:

 

δεν ειπα καθολου αυτο το πραγμα. Μιλαω καθαρα για το μεγαλυτερο παιδι και την απειλη που νιωθει απο το νεο μελος. Το μωρο ακομη δεν ειναι σε θεση να παιξει. Η επιθεση που κανει το μεγαλυτερο παιδι (που συχνα ειναι σε νηπιακη ηλικια) ειναι εκφραση ζηλειας/δυσανασχετισης/ανασφαλειας προς τους γονεις για αυτο το νεο μελος που ξαφνικα διεκδικει την μαμα. Πανω σε αυτο τιθεται το ερωτημα τιμωρια ή επιβεβαιωση της αγαπης?

 

Επιβεβαίωση της αγάπης σε πρώτη φάση και τιμωρία αν συνεχίσει να κάνει το ίδιο πράγμα συνέχεια (πχ να χτυπάει το μωρό) ή αν κάνει κάτι πολύ επικίνδυνο. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Το ότι του δείχνουμε την αγάπη μας και προσπαθούμε να το κάνουμε να νιώθει ασφάλεια, δεν σημαίνει ότι του συγχωρούμε τα πάντα.

[Fenia27]

1 ώρα πρίν, erin0000 είπε:

 

Επιβεβαίωση της αγάπης σε πρώτη φάση και τιμωρία αν συνεχίσει να κάνει το ίδιο πράγμα συνέχεια (πχ να χτυπάει το μωρό) ή αν κάνει κάτι πολύ επικίνδυνο. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Το ότι του δείχνουμε την αγάπη μας και προσπαθούμε να το κάνουμε να νιώθει ασφάλεια, δεν σημαίνει ότι του συγχωρούμε τα πάντα.

 

Οπως το εχω στο μυαλο μου, η επιβεβαιωση της αγαπης/κατανοηση του παιδιου δεν πανε μαζι με την τιμωρια.

 

Πως δημιουργεις ενα "εδαφος" ωστε τα παιδια να νοιαζονται και να σκεφτονται γιατι δεν πρεπει να κανουν καποια πραγματα, οταν το παιδι δεν κανει κατι, μονο και μονο για να μην τιμωρηθει?

 

Το ζητουμενο ειναι, να μην κανει το παιδι κατι μη επιτρεπτο γιατι δεν θελει την τιμωρια ή να καταλαβαινει οτι αυτο ειναι μη επιτρεπτο για τον α' λογο?

 

 

 

[ΑΡΓΚ]

1 hour ago, Fenia27 είπε:

 

Οπως το εχω στο μυαλο μου, η επιβεβαιωση της αγαπης/κατανοηση του παιδιου δεν πανε μαζι με την τιμωρια.

 

Πως δημιουργεις ενα "εδαφος" ωστε τα παιδια να νοιαζονται και να σκεφτονται γιατι δεν πρεπει να κανουν καποια πραγματα, οταν το παιδι δεν κανει κατι, μονο και μονο για να μην τιμωρηθει?

 

Το ζητουμενο ειναι, να μην κανει το παιδι κατι μη επιτρεπτο γιατι δεν θελει την τιμωρια ή να καταλαβαινει οτι αυτο ειναι μη επιτρεπτο για τον α' λογο?

 

 

 

 

Οι περισσότεροι ενήλικες δεν θα κάναμε το "σωστό " ελλείψει συνεπειών. Δεν θα πληρώναμε φόρους, δε θα συγκρατούσαμε τα νεύρα μας, δε θα πηγαίναμε στη δουλειά στην ώρα μας, αν δεν υπήρχαν συνέπειες. Το ότι τα παιδιά μαθαίνουν να κάνουν το σωστό γιατί απλά είναι σωστό, είναι κάτι εντελώς ουτοπικό. 

[Fenia27]

1 hour ago, ΑΡΓΚ είπε:

 

Οι περισσότεροι ενήλικες δεν θα κάναμε το "σωστό " ελλείψει συνεπειών. Δεν θα πληρώναμε φόρους, δε θα συγκρατούσαμε τα νεύρα μας, δε θα πηγαίναμε στη δουλειά στην ώρα μας, αν δεν υπήρχαν συνέπειες. Το ότι τα παιδιά μαθαίνουν να κάνουν το σωστό γιατί απλά είναι σωστό, είναι κάτι εντελώς ουτοπικό. 

 

Συμφωνω με τις συνεπειες αλλα το ποστ μου αφορουσε την τιμωρια...

 

Αλλο συνεπεια μιας πραξης και αλλο τιμωρια λογω της πραξης.

[ΑΡΓΚ]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Συμφωνω με τις συνεπειες αλλα το ποστ μου αφορουσε την τιμωρια...

 

Αλλο συνεπεια μιας πραξης και αλλο τιμωρια λογω της πραξης.

Οι συνέπειες μπορεί να είναι πιο Politically Correct στις μέρες μας, αλλά τιμωρία είναι. Δε βλέπω μεγάλη διαφορα προσωπικά. Μάλλον καμία.

[Nefeli2014]

Εγώ έχω καταλάβει ότι αν την "τιμωρήσω" πχ που χτύπησε το μωρό δε θα τη νοιαξει γιατί το μόνο που τη νοιάζει εκείνη την στιγμή είναι να να είναι το επίκεντρο της προσοχής μου(μας). Άρα μια τρύπα στο νερό. Λειψαμε 3ημερο και ήταν άλλο παιδί καθώς είχε πολλά πράγματα να ασχοληθεί και παρέα φυσικά οπότε ούτε που ασχολήθηκε με το μωρό. Όταν γυρίσαμε θυμήθηκε ότι δεν τη θέλει και ξανάρχισαμε. Εγώ από την κούραση μου τη μαλωσα και την τιμωρήσα, ενώ Ειχα δοκιμάσει να την ξεγελασω η να μιλήσουμε και όλα αυτά αλλά στο τέλος κρασαρα. 

Κατάλαβα όμως πως αυτό δε βγαίνει πουθενά ίσα ίσα νιώθω πως θα διαιωνιζεται όσο εγώ αντιδρώ. 

Αποφάσισα λοιπόν πήρα τη μεγάλη απόφαση την πολύ μεγάλη απόφαση να μην την ξανά μαλώσω. Θα θυμηθώ πως όταν ήταν μωρό που μπούσουλαγε ήθελε τη αμέριστη προσοχή μου και τα παραταγα όλα και πήγαινα, τότε που είχε ανασφάλεια, έτσι και τώρα, μπορεί να έχει αυτόνομηθει σε πολλά άλλα σε αυτό το κομμάτι έχει οισωγυρισει και όπως έκανα τότε να είμαι δίπλα της ώστε να νιώθει ασφαλής και να πατήσει γερά στα πόδια της έτσι μου ζητά τώρα να κάνω, κι επειδή το έχει ανάγκη θα το κάνω.και πιστεύω πως όλα καλά θα πάνε. Δε θα τη ξαναμαλωσω, θα της αλλαζω θέμα, θα της λέω πιο πολλά ναι όταν θέλει να παίξουμε και θα συνεχίσω να της μιλάω. Κάτι μέσα μου μου λέει αυτό να κάνω. Και μου φαίνεται πιο δύσκολο από το να τη βάλω τιμωρία. Βασικά είναι πάρα πολύ δύσκολο αλλά εδώ αποφασίσει να το προσπαθήσω, και βασικά έχω βάλει στόχο να την κάνω να μην έχει άλλη ανασφάλεια ως προς το μωρό... Γιατί πολυ με στεναχωρεί που στεναχωριέται, :(

Επεξεργάστηκαν 27 Μαρτίου,2019 by Nefeli2014

[erin0000]

16 ώρες πρίν, Fenia27 είπε:

 

Οπως το εχω στο μυαλο μου, η επιβεβαιωση της αγαπης/κατανοηση του παιδιου δεν πανε μαζι με την τιμωρια.

 

Πως δημιουργεις ενα "εδαφος" ωστε τα παιδια να νοιαζονται και να σκεφτονται γιατι δεν πρεπει να κανουν καποια πραγματα, οταν το παιδι δεν κανει κατι, μονο και μονο για να μην τιμωρηθει?

 

Το ζητουμενο ειναι, να μην κανει το παιδι κατι μη επιτρεπτο γιατι δεν θελει την τιμωρια ή να καταλαβαινει οτι αυτο ειναι μη επιτρεπτο για τον α' λογο?

 

 

 

 

Εξηγείς στο παιδί γιατί δεν πρέπει να κάνει κάτι (με λόγια, με παραδείγματα, κτλ), του δείχνεις την αγάπη σου, δείχνεις κάποια ανοχή, αλλά μέχρι ενός σημείου. Αν παρόλαυτά, επιμένει να κάνει κάτι που δεν πρέπει, έρχονται οι συνέπειες/τιμωρία. 

Για παράδειγμα: ένα παιδί χτυπάει το αδερφάκι του. Του εξηγείς για ποιο λόγο δεν χτυπάμε, του δείχνεις την αγάπη σου, δίνεις το καλό παράδειγμα κτλ. Συνεχίζει να χτυπάει. Του λες πχ ότι συνέπεια της πράξεώς του είναι το αδερφάκι του να το φοβάται, να μην θέλει να παίξει μαζί του κτλ. Συνεχίζει να το κάνει. Ο γονιός τι θα κάνει τώρα; θα ανέχεται αυτή την κατάσταση και θα προσπαθεί να το πείσει με τα λόγια; εκεί έρχεται η τιμωρία.  Το είδος της τιμωρίας έχει να κάνει με την κάθε περίπτωση ξεχωριστά.

 

Κάπου διάβαζα ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα παιδιά σαν μικρούς ενήλικες. Δεν μπορείς να κάνεις διάλογο με επιχειρήματα και να περιμένεις ένα μικρό παιδί να ανταποκριθεί και να κατανοήσει πλήρως τα επιχειρήματα αυτά.  

6 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Εγώ έχω καταλάβει ότι αν την "τιμωρήσω" πχ που χτύπησε το μωρό δε θα τη νοιαξει γιατί το μόνο που τη νοιάζει εκείνη την στιγμή είναι να να είναι το επίκεντρο της προσοχής μου(μας). Άρα μια τρύπα στο νερό. Λειψαμε 3ημερο και ήταν άλλο παιδί καθώς είχε πολλά πράγματα να ασχοληθεί και παρέα φυσικά οπότε ούτε που ασχολήθηκε με το μωρό. Όταν γυρίσαμε θυμήθηκε ότι δεν τη θέλει και ξανάρχισαμε. Εγώ από την κούραση μου τη μαλωσα και την τιμωρήσα, ενώ Ειχα δοκιμάσει να την ξεγελασω η να μιλήσουμε και όλα αυτά αλλά στο τέλος κρασαρα. 

Κατάλαβα όμως πως αυτό δε βγαίνει πουθενά ίσα ίσα νιώθω πως θα διαιωνιζεται όσο εγώ αντιδρώ. 

Αποφάσισα λοιπόν πήρα τη μεγάλη απόφαση την πολύ μεγάλη απόφαση να μην την ξανά μαλώσω. Θα θυμηθώ πως όταν ήταν μωρό που μπούσουλαγε ήθελε τη αμέριστη προσοχή μου και τα παραταγα όλα και πήγαινα, τότε που είχε ανασφάλεια, έτσι και τώρα, μπορεί να έχει αυτόνομηθει σε πολλά άλλα σε αυτό το κομμάτι έχει οισωγυρισει και όπως έκανα τότε να είμαι δίπλα της ώστε να νιώθει ασφαλής και να πατήσει γερά στα πόδια της έτσι μου ζητά τώρα να κάνω, κι επειδή το έχει ανάγκη θα το κάνω.και πιστεύω πως όλα καλά θα πάνε. Δε θα τη ξαναμαλωσω, θα της αλλαζω θέμα, θα της λέω πιο πολλά ναι όταν θέλει να παίξουμε και θα συνεχίσω να της μιλάω. Κάτι μέσα μου μου λέει αυτό να κάνω. Και μου φαίνεται πιο δύσκολο από το να τη βάλω τιμωρία. Βασικά είναι πάρα πολύ δύσκολο αλλά εδώ αποφασίσει να το προσπαθήσω, και βασικά έχω βάλει στόχο να την κάνω να μην έχει άλλη ανασφάλεια ως προς το μωρό... Γιατί πολυ με στεναχωρεί που στεναχωριέται, :(

 

Εφόσον θέλει να είναι το επίκεντρο της προσοχής, η τιμωρία της μπορεί να είναι ότι θα το χάνει αυτό. 

Αν φέρεται άσχημα σε εσένα και στο μωρό, θα αλλάζετε δωμάτιο και θα την αφήνετε μόνη της. Όταν θα φέρεται καλά τότε θα κερδίζει την προσοχή σου.

[Fenia27]

8 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Οι συνέπειες μπορεί να είναι πιο Politically Correct στις μέρες μας, αλλά τιμωρία είναι. Δε βλέπω μεγάλη διαφορα προσωπικά. Μάλλον καμία.

 

Για μενα οι συνεπειες ειναι ξεκαθαρα αλλο πραγμα απο την τιμωρια. Οι διαφορες και το "κλιμα" ειναι ασπρο-μαυρο...

 

Just now, erin0000 είπε:

 

Εξηγείς στο παιδί γιατί δεν πρέπει να κάνει κάτι (με λόγια, με παραδείγματα, κτλ), του δείχνεις την αγάπη σου, δείχνεις κάποια ανοχή, αλλά μέχρι ενός σημείου. Αν παρόλαυτά, επιμένει να κάνει κάτι που δεν πρέπει, έρχονται οι συνέπειες/τιμωρία. 

Για παράδειγμα: ένα παιδί χτυπάει το αδερφάκι του. Του εξηγείς για ποιο λόγο δεν χτυπάμε, του δείχνεις την αγάπη σου, δίνεις το καλό παράδειγμα κτλ. Συνεχίζει να χτυπάει. Του λες πχ ότι συνέπεια της πράξεώς του είναι το αδερφάκι του να το φοβάται, να μην θέλει να παίξει μαζί του κτλ. Συνεχίζει να το κάνει. Ο γονιός τι θα κάνει τώρα; θα ανέχεται αυτή την κατάσταση και θα προσπαθεί να το πείσει με τα λόγια; εκεί έρχεται η τιμωρία.  Το είδος της τιμωρίας έχει να κάνει με την κάθε περίπτωση ξεχωριστά.

 

Κάπου διάβαζα ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα παιδιά σαν μικρούς ενήλικες. Δεν μπορείς να κάνεις διάλογο με επιχειρήματα και να περιμένεις ένα μικρό παιδί να ανταποκριθεί και να κατανοήσει πλήρως τα επιχειρήματα αυτά.  

 

Τα παιδια μου ειναι πολυ μικρα ακομη...δεν ξερω πως μπορεις να τιμωρησεις τοσο μικρα παιδια. Εχεις καποιο παραδειγμα τιμωριας για ενα παιδι 2,5 χρονων? Απλα για να καταλαβω τι ειδους τιμωρια εννοεις και μπορει να εφαρμοστει στις νηπιακες ηλικιες... 

 

Εγω νομιζω οτι μονο παραπανω αναστατωση και συγχυση μπορεις να τους προκαλεσεις..Μπορω να μιλαω μονο μεχρι εκει που εχω εμπειρια και σε πραγματα που οντως ειχαν αποτελεσμα για μενα...Στην τιμωρια δεν χρειαστηκε ποτε να φτασω...Η σχεση μεταξυ δυο αδερφιων ειδικα οταν το ενα ειναι μωρο και δεν μπορει να παιξει με τον μεγαλο, ουτε να ανταπωδωσει το χτυπημα ειναι μια λεπτη ισορροπια που πρεπει να κρατησει ο γονεας...Γιατι δεν μιλαμε για δυο παιδια δημοτικου που μαλωνουν...μιλαμε για ενα νηπιο που επιτιθεται σε ενα μωρο...Σε αυτη λοιπον την συμπεριφορα, πρεπει να κοιταξουμε πισω απο την συμπεριφορα, να εντοπισουμε το συναισθημα που κρυβεται και να αντιμετωπισουμε το συναισθημα αυτο..

 

Εγω δεν θα ηθελα να μπω στην θεση να επιβαλλω τιμωριες..θελω τα παιδια μου να καταλαβουν καθως μεγαλωνουν οτι η κοινωνια και το σπιτι μας εχει καποιους κανονες...δεν ειμαι εγω που σε τιμωρω..αλλα καθε "παραβιαση" ενος κανονα, καθε κακη συμπεριφορα μεσα στο σπιτι ειτε στο σχολειο θα εχει καποιες συνεπειες για σενα...Αν μιλας ασχημα στους φιλους σου λογικο δεν ειναι να μην θελουν να σε κανουν παρεα? Αν δεν εχεις τελειωσει τα μαθηματα σου λογικο δεν ειναι να μην εχεις χρονο να παιξεις? Αν δανειστεις κατι και δεν το προσεξεις/χαλασεις λογικο δεν ειναι να μην σου το δανεισω ξανα?

 

Οι συνεπειες εχουν παντα καποια λογικη..κατι που τα παιδια το καταλαβαινουν...

Η τιμωρια ως μεσο πειθαρχειας στηριζεται στον φοβο και την εξουσια του γονεα πανω στο παιδι...

[Έσπερος]

9 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Οι συνέπειες μπορεί να είναι πιο Politically Correct στις μέρες μας, αλλά τιμωρία είναι. Δε βλέπω μεγάλη διαφορα προσωπικά. Μάλλον καμία.

Αν η συνέπεια είναι άμεση απόρροια της πράξης, δεν είναι το ίδιο με την τιμωρία. Τιμωρία είναι το ¨δεν θα φας παγωτό γιατί χτύπησες την αδερφή σου" (στέρηση προνομίων είναι όντως ο politically correct όρος). Συνέπεια είναι το "δεν πρόλαβα να φτιάξω το γλυκό που σου υποσχέθηκα γιατί χτύπησες την αδερφή σου, την αναστάτωσες, και δεν μπορούσε να ηρεμήσει". Έτσι τουλάχιστον πρέπει να παρουσιαστεί στο παιδί ώστε να καταλάβει πως ό,τι κάνει, έχει αντίκτυπο στους άλλους και εν τέλει σε όλους, συμπεριλαμβανομένου και του ιδίου. Μπορεί επί της ουσίας να είναι το ίδιο πράγμα και να αλλάζει το πώς θα το παρουσιάσουμε, αλλά σημασία έχει να γίνει αυτή η σύνδεση της πράξης με την φυσική συνέπειά της. Εννοείται ότι αν οποιαδήποτε δική μας απόφαση που δεν έχει άμεση σχέση με την πράξη τη βαφτίσουμε συνέπεια, κοροϊδεύουμε και τον εαυτό μας και το παιδί. 

 

Γενικά δεν έχω καποια φανατική ιδεολογία εναντίων των "συνεπειών", του time out κλπ, ανάλογα με την ηηλικία, το περιβάλλον και το συμβάν. Ούτε είμαι κατά και της τιμωρίας χωρίς καμιά εξωραϊσμένη παρουσίασή της όταν δεν τηρούνται κανόνες συνύπαρξης στην οικογένεια, το σχολείο κλπ και κυρίως σε θέματα ασφάλειας, σε μεγαλύτερες ηλικίες όμως. Και στο σχολείο κάποιες φορές είμαι από αυτούς που εμμένουν στο να εφαρμοστεί η πιο αυστηρη΄τιμωρία, πχ στη χρήση κινητού ή σε βανδαλισμούς, παρόλο που στο μάθημά μου δεν τιμωρώ, ενώ άλλοι είναι κέρβεροι μέσα στο μάθημα και "μαθητοπατέρες" σε παραπτώματα που αφορούν το ΄συνολο αλλά όχι άμεσα τους ίδιους. Όμως μου φαίνεται περίεργο τις αδελφικές σχέσεις, όταν είναι στη φάση της διαμόρφωσης κι έχουμε να κάνουμε με βρέφη και νήπια, να τις αντιμετωπίζουμε σαν κάτι που ρυθμίζεται με κανόνες και τιμωρίες. 

Επεξεργάστηκαν 27 Μαρτίου,2019 by Έσπερος

[erin0000]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Για μενα οι συνεπειες ειναι ξεκαθαρα αλλο πραγμα απο την τιμωρια. Οι διαφορες και το "κλιμα" ειναι ασπρο-μαυρο...

 

 

Τα παιδια μου ειναι πολυ μικρα ακομη...δεν ξερω πως μπορεις να τιμωρησεις τοσο μικρα παιδια. Εχεις καποιο παραδειγμα τιμωριας για ενα παιδι 2,5 χρονων? Απλα για να καταλαβω τι ειδους τιμωρια εννοεις και μπορει να εφαρμοστει στις νηπιακες ηλικιες... 

 

Εγω νομιζω οτι μονο παραπανω αναστατωση και συγχυση μπορεις να τους προκαλεσεις..Μπορω να μιλαω μονο μεχρι εκει που εχω εμπειρια και σε πραγματα που οντως ειχαν αποτελεσμα για μενα...Στην τιμωρια δεν χρειαστηκε ποτε να φτασω...Η σχεση μεταξυ δυο αδερφιων ειδικα οταν το ενα ειναι μωρο και δεν μπορει να παιξει με τον μεγαλο, ουτε να ανταπωδωσει το χτυπημα ειναι μια λεπτη ισορροπια που πρεπει να κρατησει ο γονεας...Γιατι δεν μιλαμε για δυο παιδια δημοτικου που μαλωνουν...μιλαμε για ενα νηπιο που επιτιθεται σε ενα μωρο...Σε αυτη λοιπον την συμπεριφορα, πρεπει να κοιταξουμε πισω απο την συμπεριφορα, να εντοπισουμε το συναισθημα που κρυβεται και να αντιμετωπισουμε το συναισθημα αυτο..

 

Εγω δεν θα ηθελα να μπω στην θεση να επιβαλλω τιμωριες..θελω τα παιδια μου να καταλαβουν καθως μεγαλωνουν οτι η κοινωνια και το σπιτι μας εχει καποιους κανονες...δεν ειμαι εγω που σε τιμωρω..αλλα καθε "παραβιαση" ενος κανονα, καθε κακη συμπεριφορα μεσα στο σπιτι ειτε στο σχολειο θα εχει καποιες συνεπειες για σενα...Αν μιλας ασχημα στους φιλους σου λογικο δεν ειναι να μην θελουν να σε κανουν παρεα? Αν δεν εχεις τελειωσει τα μαθηματα σου λογικο δεν ειναι να μην εχεις χρονο να παιξεις? Αν δανειστεις κατι και δεν το προσεξεις/χαλασεις λογικο δεν ειναι να μην σου το δανεισω ξανα?

 

Οι συνεπειες εχουν παντα καποια λογικη..κατι που τα παιδια το καταλαβαινουν...

Η τιμωρια ως μεσο πειθαρχειας στηριζεται στον φοβο και την εξουσια του γονεα πανω στο παιδι...

 

Σε παιδί 2,5 χρονών και ανάλογα τη φύση της "αταξίας" --> πήγαινε μέσα και έλα όταν ηρεμήσεις, αν πετάς το παιχνίδι σου θα στο πάρω, αν συνεχίσεις να φωνάζεις θα γυρίσουμε σπίτι κτλ

Αν μιλάς άσχημα στους φίλους σου, ναι είναι συνέπεια να μην σε κάνουν παρέα. Αν δεν σε νοιάζει όμως και συνεχίζεις να τους μιλάς άσχημα και να τους παρενοχλείς θα έχεις και κάποια τιμωρία. Πόσες φορές έχουμε δει παιδιά να αδιαφορούν για τις συνέπειες; 

Στην κοινωνία μας, αν κάνεις κάποιο παράπτωμα δεν σου επιβάλλεται και κάποια ποινή; η οποία μεγαλώνει αν υποπέσεις στο ίδιο παράπτωμα;

 

 

 

[marakiz]

Σε 2,5 χρονών παιδι να πούμε πως αν συνεχίσει να πετά το παιχνίδι θα πρέπει να στο πάρω γιατί μπορεί κάποιος να χτυπήσει. Αυτό είναι συνέπεια.

Αλλά να το στέλνουμε στο δωμάτιο του μόνο του? Δηλαδή στην αναστάτωση του να το απομονώνουμε αντι να το βοηθήσουμε εμείς να ηρεμήσει? Τι του μαθαίνουμε, ότι ειναι επθυμητός να είναι κοντά μας μόνο όταν η συμπεριφορά του είναι αποδεκτή? Αυτό είναι τιμωρία. 

[Έσπερος]

Just now, erin0000 είπε:

 

Σε παιδί 2,5 χρονών και ανάλογα τη φύση της "αταξίας" --> πήγαινε μέσα και έλα όταν ηρεμήσεις, αν πετάς το παιχνίδι σου θα στο πάρω, αν συνεχίσεις να φωνάζεις θα γυρίσουμε σπίτι κτλ

Αν μιλάς άσχημα στους φίλους σου, ναι είναι συνέπεια να μην σε κάνουν παρέα. Αν δεν σε νοιάζει όμως και συνεχίζεις να τους μιλάς άσχημα και να τους παρενοχλείς θα έχεις και κάποια τιμωρία. Πόσες φορές έχουμε δει παιδιά να αδιαφορούν για τις συνέπειες; 

Στην κοινωνία μας, αν κάνεις κάποιο παράπτωμα δεν σου επιβάλλεται και κάποια ποινή; η οποία μεγαλώνει αν υποπέσεις στο ίδιο παράπτωμα;

 

 

 

Όλα τα παραδείγματα αυτά με μια μικρή αλλαγή στη διατύπωση παρουσιάζονται σαν φυσικη συνέπεια μιας πράξης ή σαν κατι που γινεται οχι απλα ετσι αποφάσισε ο γονιος, αλλα επειδη υπαρχει θεμα ασφαλειας, ζημιάς, ενόχλησης κλπ. Απλως δεν μπορω να φανταστω πώς θα ειναι λειτουργικό να εισαι διαρκως με μια απειλή που πρεπει να τηρήσεις, γιατι αν δεν την τηρήσεις θα ακυρώνεις κ θα ειναι χειροτερο. Σε θέματα αφέλειας δεν πιστευω οτι θα κάθεσαι να το συζητας προφανως, αν παει να πεταχτεί στη μεση του δρομου πχ. Αλλά άλλο πραγμα τα "παραπτώματα" εν γενει, αλλο η ασφαλεια, αλλο ο τσακωμός δυο αδερφιων ηλικιας δημοτικου, αλλο ενα νήπιο που ζηλευει το βρεφος. Η τιμωρια εκει σε τι θα βοηθησει να περιοριστει το αρνητικό συναισθημα; 

[Lenia16]

Just now, erin0000 είπε:

Στην κοινωνία μας, αν κάνεις κάποιο παράπτωμα δεν σου επιβάλλεται και κάποια ποινή; η οποία μεγαλώνει αν υποπέσεις στο ίδιο παράπτωμα

Σε ενήλικες που υποτίθεται έχουν γνώση των κανόνων της κοινωνίας. Ακόμη κ το σωφρονιστικο συστημα τους ανήλικους τους διαχωριζει κατά την επιβολή της τιμωρίας. Στο δίχρονο τώρα που δεν καταλαβαίνει, τι νόημα έχει να επιβάλλεις ποινη ή τιμωρία για κάτι; Δεν είμαι σίγουρη ότι έχει αποτέλεσμα, προσωρινά μπορεί, αλλά θέλεις να μεγαλώσεις παιδιά που δεν υποκειπτουν σε παράπτωμα απτό φόβο της τιμωρίας ή επειδή ξέρουν ότι δεν είναι σωστό; Δηλαδή, αν τους δοθεί η ευκαιρία για αποφυγή τιμωρίας να κάνουν ότι θέλουν αντί να λειτουργούν με το σκεπτικό πράττω το σωστό;

[erin0000]

Just now, marakiz είπε:

Σε 2,5 χρονών παιδι να πούμε πως αν συνεχίσει να πετά το παιχνίδι θα πρέπει να στο πάρω γιατί μπορεί κάποιος να χτυπήσει. Αυτό είναι συνέπεια.

Αλλά να το στέλνουμε στο δωμάτιο του μόνο του? Δηλαδή στην αναστάτωση του να το απομονώνουμε αντι να το βοηθήσουμε εμείς να ηρεμήσει? Τι του μαθαίνουμε, ότι ειναι επθυμητός να είναι κοντά μας μόνο όταν η συμπεριφορά του είναι αποδεκτή? Αυτό είναι τιμωρία. 

 

Εγώ συνέπεια-τιμωρία το βλέπω σαν το ίδιο πράγμα. 

 

Αν πετάει το παιχνίδι πχ στο πάτωμα και ενοχλεί τους από κάτω, πάλι θα το πάρω γιατί κάνει φασαρία ενώ έχω προειδοποιήσει ότι δεν επιτρέπεται να το χτυπάει.

Το να το στείλουμε σε ένα άλλο δωμάτιο ή να φύγουμε εμείς από το δωμάτιο, πάλι είναι απόρροια κακής συμπεριφοράς. Το να φέρεται άσχημα σε κάποιον και αυτός ο κάποιος να το ανέχεται βρίσκοντας δικαιολογίες για την κακή συμπεριφορά, περνάει το λάθος μήνυμα. 

αν πχ καταλαβαίνεις ότι είναι κουρασμένο το παιδί, προσπαθείς να το ξεκουράσεις ή του λες να κάνει υπομονή. Αν συνεχίσει όμως να ουρλιάζει πρέπει να καταλάβει ότι θα έχει κάποια συνέπεια ή τιμωρία και η κούραση δεν είναι άλλοθι για τα πάντα.  Ούτε μπορείς πάντα να προλαμβάνεις την κούραση. Κάποιες στιγμές μπορεί να κουραστεί και θα πρέπει να βρει τρόπο να το διαχειριστεί. (παράδειγμα φέρνω)

Just now, Έσπερος είπε:

Όλα τα παραδείγματα αυτά με μια μικρή αλλαγή στη διατύπωση παρουσιάζονται σαν φυσικη συνέπεια μιας πράξης ή σαν κατι που γινεται οχι απλα ετσι αποφάσισε ο γονιος, αλλα επειδη υπαρχει θεμα ασφαλειας, ζημιάς, ενόχλησης κλπ. Απλως δεν μπορω να φανταστω πώς θα ειναι λειτουργικό να εισαι διαρκως με μια απειλή που πρεπει να τηρήσεις, γιατι αν δεν την τηρήσεις θα ακυρώνεις κ θα ειναι χειροτερο. Σε θέματα αφέλειας δεν πιστευω οτι θα κάθεσαι να το συζητας προφανως, αν παει να πεταχτεί στη μεση του δρομου πχ. Αλλά άλλο πραγμα τα "παραπτώματα" εν γενει, αλλο η ασφαλεια, αλλο ο τσακωμός δυο αδερφιων ηλικιας δημοτικου, αλλο ενα νήπιο που ζηλευει το βρεφος. Η τιμωρια εκει σε τι θα βοηθησει να περιοριστει το αρνητικό συναισθημα; 

 

 Όχι δεν είσαι διαρκώς με μια απειλή. Επιλέγεις τα πιο σημαντικά θέματα.

Στο νήπιο που ζηλεύει το βρέφος, δείχνεις αγάπη, του αφιερώνεις χρόνο, το κάνεις να μην νιώθει μειονεκτικά, αλλά δεν ανέχεσαι να το χτυπήσει. Κάπου μπαίνει μια κόκκινη γραμμή.

Just now, Lenia16 είπε:

Σε ενήλικες που υποτίθεται έχουν γνώση των κανόνων της κοινωνίας. Ακόμη κ το σωφρονιστικο συστημα τους ανήλικους τους διαχωριζει κατά την επιβολή της τιμωρίας. Στο δίχρονο τώρα που δεν καταλαβαίνει, τι νόημα έχει να επιβάλλεις ποινη ή τιμωρία για κάτι; Δεν είμαι σίγουρη ότι έχει αποτέλεσμα, προσωρινά μπορεί, αλλά θέλεις να μεγαλώσεις παιδιά που δεν υποκειπτουν σε παράπτωμα απτό φόβο της τιμωρίας ή επειδή ξέρουν ότι δεν είναι σωστό; Δηλαδή, αν τους δοθεί η ευκαιρία για αποφυγή τιμωρίας να κάνουν ότι θέλουν αντί να λειτουργούν με το σκεπτικό πράττω το σωστό;

 

Δεν μπορεί το δίχρονο ή και μεγαλύτερο να καταλάβει ποιο είναι το σωστό.

Αυτό θα το κτίσεις σιγά σιγά. Αλλά κάπου θα πρέπει να μπαίνουν κόκκινες γραμμές. Δεν σου λέω με το παραμικρό. Αλλά πρέπει να υπάρχουν κάποιοι κανόνες απαράβατοι. 

[marakiz]

Just now, erin0000 είπε:

 

Εγώ συνέπεια-τιμωρία το βλέπω σαν το ίδιο πράγμα. 

 

Αν πετάει το παιχνίδι πχ στο πάτωμα και ενοχλεί τους από κάτω, πάλι θα το πάρω γιατί κάνει φασαρία ενώ έχω προειδοποιήσει ότι δεν επιτρέπεται να το χτυπάει.

Το να το στείλουμε σε ένα άλλο δωμάτιο ή να φύγουμε εμείς από το δωμάτιο, πάλι είναι απόρροια κακής συμπεριφοράς. Το να φέρεται άσχημα σε κάποιον και αυτός ο κάποιος να το ανέχεται βρίσκοντας δικαιολογίες για την κακή συμπεριφορά, περνάει το λάθος μήνυμα. 

 

 

Για μένα είναι ξεκάθαρα κακό μήνυμα προς το παιδί μου και τη σχέση μας και την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπο μου το να του πω να φύγει από το δωμάτιο για την οποιαδήποτε συμπεριφορά του. Το θεωρώ ανεπίτρεπτο. Το να βγει ενήλικας από το δωμάτιο θα το δικαιολογήσω στην περίπτωση που είναι στα όρια του και φοβάται για τη συμπεριφορά του απέναντι στο παιδί του. Αυτό είναι θέμα του ενήλικου όμως, μπορεί να συμβεί κάποιες φορές, αν συμβαίνει συχνά θα πρέπει να το κοιτάξει.

 

Just now, erin0000 είπε:

 

 

αν πχ καταλαβαίνεις ότι είναι κουρασμένο το παιδί, προσπαθείς να το ξεκουράσεις ή του λες να κάνει υπομονή. Αν συνεχίσει όμως να ουρλιάζει πρέπει να καταλάβει ότι θα έχει κάποια συνέπεια ή τιμωρία και η κούραση δεν είναι άλλοθι για τα πάντα.  Ούτε μπορείς πάντα να προλαμβάνεις την κούραση. Κάποιες στιγμές μπορεί να κουραστεί και θα πρέπει να βρει τρόπο να το διαχειριστεί. (παράδειγμα φέρνω)

 

Αν το παιδί είναι κουρασμένο και δη σε νηπιακή ηλικία την ευθυνη την έχει ο γονιός, δεν είναι κάτι που μπορεί να φροντίσει το ίδιο το παιδί και σίγουρα δεν έχει μάθει ακομα πως να το διαχειρίζεται.