Βίαιη προσαρμογή των παιδιών στο παιδικό σταθμό

[kine]

Astrogea να σου διευκρινήσω ότι δεν έχω καμία αρνητικότητα ή κακή διάθεση απέναντι στην "άλλη άποψη". Απλά δεν μπορούμε να φέρνουμε τον κόσμο ανάποδα, και να λέμε ότι ο παιδικός είναι ο υγιής χώρος και τρόπος για να μεγαλώνουν τα παιδιά, ενώ μένοντας στο σπίτι τα πρώτα 3-4 χρόνια, δυσκολεύονται να αυτονομηθούν και να αυτο-οριοθεούνται.

 

Το περιστατικό που ανέφερες είναι όντως για να τραβάς τα μαλλιά σου,

αλλά άλλο τόσο είναι να τραβάς τα μαλλιά σου, με την οδηγία των διευθυντών προς τις υπαλλήλους τους "να αδειάζεται λίγο το ταπεράκι των παιδιών, για να φαίνεται ότι έχουν φάει, όταν το παίρνει πίσω ο γονιός - σε περίπτωση που δεν τρώει το φαγητό του".

Ή το άλλαγμα όλων των παιδιών την ίδια ώρα, σα σε γραμμή παραγωγής (αντιλαμβάνομαι την πρακτικότητα του πράγματος, αλλά δεν έχει γνώμονα την υγιηνή του παιδιού αλλά την ευκολία του φροντιστή/και την εξοικονόμηση ενέργειας και χρόνου, προκειμένου να μην προσλαμβάνεται επιπλέον προσωπικό).

Ή το να ντύνονται και να κάθονται ολα τα παιδάκι με τις τσάντες τους από τη 1 που φεύγουν τα πρώτα, μέχρι τις 4 κ μισή που θα φύγουν και τα τελευταία. Ή το αυστηρό πρόγραμμα τύπου :08:30-11:30: Παρουσιάσεις και αυτόνομη ατομική εργασία, 11:30-12:00: Μουσικοκινητική δραστηρίοτητα/Θεατρικό παιχνίδι/Δραματοποίηση παραμυθιού-Δεκατιανό, 12:00-12:45: Ελεύθερο παιχνίδι κτλ. όπου εξόσων γνωρίζω, δεν υπάρχει καμία ελαστικότητα ούτε από άποψη χρόνου, ούτε από άποψη δραστηριότητας.

Στο σπίτι από την άλλη, μπορεί ο φροντιστής να κρίνει και αποφασίσει ότι αξίζει να παίξουν άλλη μισή ώρα στην παιδική, ότι το φαγητό μπορεί να μετακινηθεί ένα μισάωρο νωρίτερα ή αργότερα, ότι χρειάζεται άλλαγμα 2 φορές σε 10 λεπτά γιατί έτυχε, ότι μπορεί να κοιμηθεί όσο του χρειάζεται, ότι η "δραματοποίηση του παραμυθιού", μπορεί να αντικατασταθεί με επίσκεψη από τη θεία για σήμερα κτλ.

Γιατί άλλο πράγμα η ρουτίνα κι άλλο ο αυστηρός, επαναλαμβανόμενος και άκαμπτος προγραμματισμός. Είναι βέβαιο ότι τα παιδιά μπορούν να μεγαλώσουν σε οποιαδήποτε συνθήκη από αυτές που αναφέρουμε, αλλά προσωπικά εκτιμώ ότι η ρουτίνα πρέπει να έχει ελαστικά περιθώρια και είναι τόσο σημαντική όσο και η εξαίρεση της.

 

Εφόσον εργάζεσαι χρόνια, φαντάζομαι θα τις έχεις συναντήσει αυτές τις πρακτικές κι άλλες παρόμοιες κι άσχετα αν συμφωνείς ή διαφωνείς, ως υπάλληλος είσαι συχνότατα, δεσμευμένή σε ένα πρόγραμμα που σε περιορίζει και καθορίζει την καθημερινότητα όλων των παιδιών, ανεξάρτητα των ιδιαιτεροτήτων τους, που είναι πολυποίκιλες.

[astrogea]

Kine.ειλικρινοτατα δεν τα εχω δει αυτα που λες.Αν συμβουν αυτα  θα περασουμε απο  ΕΔΕ (ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΗΣ ΔΙΩΞΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ)

οταν οι γονεις κανουν καταγκελια στα κεντρικα γραφεια του βρεφοκομειου.Να σου θυμισω οτι εγω δεν δουλευω σε νηπιαγωγειο,

Αν κανεις ολα αυτα σε ενα παιδι τοτε θα κλαιει και θα διαμαρτυρεται καθε φορα που πηγαινει  και γυριζει απο το σχολειο ενω αντιθετως οταν ερχονται οι γονεις να τα παρουν αυτα συνεχιζουν να παιζουν στις γωνιες μας χωρις να τους δινουν σημασια.

Αυτα που λες συμβαινουν μεμονωμενα και αποτελουν εξαιρεση  οπως  σε ολες τις δουλειες υπαρχουν ανθρωποι που δεν κανουν σωστα τη δουλεια τους ποσο μαλλον στο δικο μας λειτουργημα που δεν πρεπει οι δασκαλες να επηρεαζονται απο τα προσωπικα τους προβληματα!

Η ωρα του φαγητου ειναι συγκεκριμενη γιατι τρωμε 5 ταξεις και φευγουμε οτι ωρα τελειωσουμε  το πολυ βεβαια μεσα σε 30 λεπτα,

Φανταζεσαι τι θα συμβει  λειτουργικα στον παιδικο αν τρωει καθε ταξη  οποτε θελει?

Αυτα τα μεμονωμενα περιστατικα θα τα κατεκρινα και εγω αλλα δεν ειναι λογος να αμφισβητουμε τη χρησιμοτητα ενος παιδικου σταθμου ακομα και για ενα βρεφος!

Επισης αν συνεβαιναν ολα αυτα που λες στα παιδια τοτε αν  οι γονεις εκαναν  παραπονα και καταγκελιες οπως και θα επρεπε δεν θα γινονταν ολα αυτα τα απαραδεκτα πραγματα που λες  θα εδειωχναν τις απαραδεκτες επισης παιδαγωγους οι οποιες θα επρεπε να απασχοληθουν με βεβαιοτητα  σε μια αλλη δουλεια η οποια δεν θα ειχε  σχεση με αθωες ψυχουλες μικρων παιδιων!

[Niki81]

ωΠροσωπικα θεωρω ότι το παιδι θα πρεπει να ξεκιναει σχολειο στα 4...να πηγαινει δλδ προνηπιο.Πιο πριν δεν εχει τπτ απολυτως να κερδισει...πιο μετα παλι είναι θεμα γιατι καλο είναι να εχουν παει προνηπιο να εχουν προσαρμοστει με την ιδεα του σχολειου ώστε μετα να πανε ετοιμα στο νηπιο.Χαιρομαι γιατι στο σχολειο που εστειλα τα παιδια μου...οι ιδιες οι ιδιοκτήτριες και οι δασκάλες ειχαν ακριβως την ιδια αποψη με μενα.Οταν ρωτησα για το μικρο μου γιο που τοτε ηταν 3 μου ειπαν αφου μπορεις να τον εχεις Σπιτι μη το στελνεις ακομα γιατι ετσι κι αλλιως πριν τα 4 στην ουσια είναι φυλαξη.

 

Ειμαι σιγουρη πως αν ρωτήσουμε τις εργαζόμενες μαμαδες...οι οποιες αναγκαστηκα στελνουν τα παιδια του μικρα σε παιδικους...τι θα επελεγαν αν δεν εργαζονταν...κι εκεινες θα επελεγαν να τα εχουν Σπιτι.

 

Ακομα και στο προνηπιο αν επρεπε να πω τι κερδισε το παιδι μου από εκει ...το μονο που στην ουσια εκανε εκει και δε θα μορουσα εγω να του το προσφερω...είναι οι πολλες εκδρομες που πηγε σε μουσεια και μερη που εχω δε θα το ειχα παει.

 

Αυτά που αναφερει η kine μια χαρα ισχυουν και όχι δεν είναι η εξαιρεση του κανονα.Ο λογος που οι γονεις δεν κανουν καταγγελια είναι αφενος γιατι αναγκαστικα καπου κανουν και τα στραβα ματια.Κανενας σταθμος δεν είναι σε όλα τελειος.Καπου υστερει ο ενας καπου αλλου ο άλλος.Επιλεγεις τι σε ενοχλεί περισσοτερο και κανεις τις εκπτωσεις σου.Απο την άλλη πολλα δε νομιζω ότι τα γνωριζουν κιολας οι γονεις.Ειδικα αν το παιδι δε μιλαει.Εμενα στα 4 πλεον ο γιος μου μου τα ελεγε όλα.Αν εφαγε ολο το φαγητο η όχι,αν περιμενε πολύ ωρα με την τσαντα μεχρι να μπει στο σχολικο κλπ.Το διχρονο δε νομιζω ότι είναι σε θεση να πει λεπτομέρειες ακομα και αν μιλαει καλα.

 

Ως προς το αστειο επιχειρημα της κοινωνικοποιησης η δικη μου εμπειρια μου εδειξε πως ουτε στο ελαχιστο δεν βοηθαει το σχολειο.Μιας και ο μεγαλος μου ηταν μαζεμενο και εσωστρεφες παιδι..περιμενα κι εγω ότι το σχολειο θα τον βοηθησει.Καμια σχεση.Η δε δασκαλα του στο προνηπιο μου προτεινε ν ατον γραψω θεατρικο παιχνιδι για να κοινωνικοποιηθεί.εγω δλδ τον εστειλα σχολειο μιση μερα με αλλα παιδακια για να κοινωνικοποιηθεί κι εκει μου λεγανε να τον στειλω θεατρικο παιχνιδι για να κοινωνικοποιηθει.Αν δεν επαιρνα το ολο θεμα στα χερια μου και αν δεν αναλαμβανα μονη μου και με δικες μου πραξεις να βοηθησω το παιδι ακομα θα είχαμε θεμα.

 

Αναξαρτητο η όχι ένα παιδι γινεται μεσα από το Σπιτι  του....απορω πως υπαρχουν μαμαδες που πιστευουν πως το σχολειο θα κανει τα παιδια του ανεξάρτητα και υπεύθυνα.Στα 2 και στα 3?Αυτο μπορει να ισχυσει για τα παιδια σχολικης ηλικιας αλλα όχι για τους παιδικους σταθμούς.οτι θα ανοιξει το τριχρονο μονο του το μπολ και αυτό θα το κανει ανεξαρτητο.

 

 

Επεξεργάστηκαν 26 Σεπτεμβρίου,2017 by Niki81

[ΑΡΓΚ]

1 hour ago, Niki81 είπε:

Ως προς το αστειο επιχειρημα της κοινωνικοποιησης η δικη μου εμπειρια μου εδειξε πως ουτε στο ελαχιστο δεν βοηθαει το σχολειο.Μιας και ο μεγαλος μου ηταν μαζεμενο και εσωστρεφες παιδι..περιμενα κι εγω ότι το σχολειο θα τον βοηθησει.Καμια σχεση.Η δε δασκαλα του στο προνηπιο μου προτεινε ν ατον γραψω θεατρικο παιχνιδι για να κοινωνικοποιηθεί.εγω δλδ τον εστειλα σχολειο μιση μερα με αλλα παιδακια για να κοινωνικοποιηθεί κι εκει μου λεγανε να τον στειλω θεατρικο παιχνιδι για να κοινωνικοποιηθει.Αν δεν επαιρνα το ολο θεμα στα χερια μου και αν δεν αναλαμβανα μονη μου και με δικες μου πραξεις να βοηθησω το παιδι ακομα θα είχαμε θεμα.

 

Αναξαρτητο η όχι ένα παιδι γινεται μεσα από το Σπιτι  του....απορω πως υπαρχουν μαμαδες που πιστευουν πως το σχολειο θα κανει τα παιδια του ανεξάρτητα και υπεύθυνα.Στα 2 και στα 3?Αυτο μπορει να ισχυσει για τα παιδια σχολικης ηλικιας αλλα όχι για τους παιδικους σταθμούς.οτι θα ανοιξει το τριχρονο μονο του το μπολ και αυτό θα το κανει ανεξαρτητο.

 

 

 Συμφωνώ για το ότι ανεξάρτητο γίνεται ένα παιδί καταρχήν μέσα στο σπίτι. Αλλά πιστεύω ότι καταρχήν αυτή η ανεξαρτητοποίηση (εντός λογκών ορίων) και πρέπει να έχει ξεκινήσει από αρκετά νωρίτερα και ότι το προνήπιο δεν είναι ο χώρος για να γίνει: στο προνήπιο τα παιδιά έχουν κάποια ήδη παρέες, υπάρχει συνήθως το ανακάτεμα με τα παιδιά του νηπίου, συν και ότι αρχίζει και μπαίνει και πιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα και πειθαρχία, οπότε μάλλον ένα εσωστρεφές παιδί θα το βρει δύσκολο και όχι σαν μία ευκαιρία ομαλής προσαρμογής στην υποχρεωτική εκπαίδευση.

Αν ένα παιδί είναι ήδη σχετικά αυτόνομο και κοινωνικό, το προνήπιο σίγουρα θα το βοηθήσει. Αλλά αν είναι μέχρι τότε αρκετά κολλημένο με τη μαμά, δεν εχει μάθει να κάνει βασικά πράγματα μόνο του, και δεν εχει και πολλές επαφές με συνομήλικα, μάλλον θα περάσει ένα σοκ στην αρχή.

[zaxaroulini]

Εγώ ξέρω πολλές μαμάδες που δεν εργάζονται και στέλνουν τα παιδιά τους παιδικό και νήπιο ολοήμερο γιατί δεν μπορούν να τα έχουν σπίτι!

Kine από ότι έχω καταλάβει το παιδάκι σου είναι μικρό, οπότε μην ακούς τα κουτσομπολιά για το γίνεται στους παιδικούς σταθμούς!

Astrogea μπράβο σου κοπέλα μου που αφιερώνεις χρόνο και λες την άποψη ενός ανθρώπου που τα ζει τα πράγματα από μέσα και σίγουρα ξέρει καλύτερα!

Να πω επίσης, πως όταν γίνεται κάτι εις βάρος του παιδιού και ο γονιός δεν μιλάει / αντιδρά τότε είναι και ο ίδιος συνένοχος!

Από εκεί και πέρα η κοινωνικοποίηση ενός παιδιού είναι συμπίλημα πολλών παραγόντων και σπίτι και σχολείο και κοινωνικές συναναστροφές και παιχνίδια έξω και κοινωνική ζωή των γονέων κλπ κλπ 

[zaxaroulini]

Just now, Niki81 said:

Ω ναι κι εγω τέτοιες μαμαδες ξερω πολλες...που ενώ δεν εργαζονται στελνουν τα τρίχρονα παιδικο μεχρι τις 3 το μεσημερι...για να κοινωνικοποιηθουν.Τωρα αν εννοουν να κοινωνικοποιηθουν τα παιδια η αυτές οι ιδιες δεν είμαι σιγουρη.

 

Δεν ξέρω μωρέ στενοχωριέμαι με κάτι τέτοια, όπως τα λές όμως κοπέλα μου δυστυχώς!

[vtgian]

Συγνώμη αλλά έίναι αστείο να μιλάμε για οφέλη παιδικού σταθμού στα βρέφη. Ο βρεφικός είναι αναγκαιότητα, τίποτε άλλο. Η μόνη χρησιμότητα που έχει είναι η φύλαξη, καμία άλλη. Το λένε και οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες παιδικών ξεκάθαρα μάλιστα(το άκουσα η ίδια από πολύ καλούς βρεφονηπιακούς, όταν έψαχνα για την κόρη μου). Το βάρος πέφτει στο να φάει, αλλαχθεί, κοιμηθεί, μείνει ήρεμο το βρέφος.  Όλοι συμφωνούν (και η επιστημονική κοινότητα κυρίως) ότι η θέση ενός παιδιού 3-4 ετών είναι στο σπίτι. Ιδανικά με τη μαμά, αλλιώς με συγγενή ή babysitter. Από τα 3-4 και μετά μιλάμε για ανάγκη του παιδιού για κοινωνικοποιηθεί σε πλαίσιο ομάδας (κοινωνικοί κανόνες κλπ). Οκ είμαστε αναγκασμένες να γυρίσουμε στη δουλειά πολλές φορές και άμεσα. Μη πάμε να βρούμε πλεονεκτήματα στο βρεφικό σταθμό για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα. 

 

Χωρίς καμία διάθεση ειρωνείας, η κόρη μου (2,5 ετών) έχει βγάλει την πάνα από 18 μηνών, μιλάει και συνεννοείται άψογα, παίζει πολύ όμορφα με άλλα παιδιά, μοιράζεται τα παιχνίδια της χωρίς υποδείξεις, ποτέ δεν είναι επιθετική, στο σπίτι ισιώνει το κρεβάτι της όταν σηκωθεί, πετάει μόνη της στον κάδο σκουπιδάκια που κάνει η ίδια, τρώει μόνη της με μαχαιροπήρουνο, κατεβάζει μόνη της το παντελόνι της για τουαλέτα και πλένει μετά τα χέρια της, ξέρει ένα σκασμό τραγούδια και χρώματα ελληνικά και αγγλικά, παίζει με role playing. Όλα αυτά χωρίς παιδικό και χωρίς πίεση, έμεινε μαζί μου μέχρι 10 μηνών, μετά την κρατούσε η θεία της και η γιαγιά της (καμία από αυτές δεν είναι εκπαιδευτικός). Φέτος ξεκίνησε παιδικό αναγκαστικά καθώς η γιαγιά δεν μπορεί να την κρατάει μόνη της (λόγω υγείας) και η θεία της βρήκε δουλειά. Τα τραγούδια που τους λένε τα ξέρει. Τα παιχνίδια επίσης, έχει παρόμοια σπίτι της. Η αυλή είναι υπέροχη αλλά το ίδιο τυχαίνει και η παιδική χαρά δίπλα μας. Ειλικρινά, γιατί να θέλει να αφήσει την ασφάλεια του σπιτιού της και των φροντιστών της; Βγάζει τρελή αντίδραση και λογικό το βρίσκω. Ένα παιδί που βαριέται σπίτι και δεν έχει πολλά ερεθίσματα μια χαρά θα περάσει στον παιδικό. Σε ένα παιδί που όλα αυτά του προσφέρονται απλόχερα και αντιδρά που τα χάνει, αντί να αναγνωρίσουμε ότι έχει δίκιο το παιδί και να δούμε πως θα κάνουμε αυτή τη μετάβαση πιο ομαλά, η απάντηση των παιδαγωγών είναι "θα κλαίει αλλά θα το πάρει απόφαση";

 

Προσωπικά ενοχλούμαι αφάνταστα από αυτή την "φασόν" λογική. Όλα τα παιδιά στο μήνα συνηθίζουν. Αν δυσκολεύονται φταίει η μαμά. Το παιδί αν δεν πάει παιδικό δε θα μάθει να μιλάει, δε θα μάθει σε κανόνες, θα φοράει πάνα μέχρι φαντάρος. Καμία διάθεση να συμπεριφερθούμε στο κάθε παιδί σαν ξεχωριστή προσωπικότητα, δυστυχώς. 

 

Να σημειώσω ότι τίποτα από αυτά που περιέγραψα παραπάνω δεν θεωρώ ότι κάνουν το παιδί μου ανεξάρτητο. Αυτοεξυπηρετούμενο ναι είναι, σε μεγαλύτερο ίσως βαθμό από το μέσο όρο. Ανεξάρτητο όχι. Τι ακριβώς περιμένουμε από ένα παιδί 2-3 χρονών για να το χαρακτηρίσουμε ανεξάρτητο; Να μένει εύκολα χωρίς τους γονείς του σε ξένο περιβάλλον; Εσείς τι χαρακτηρίζετε ως ανεξαρτησία σε αυτή την ηλικία;

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 1 λεπτό , vtgian είπε:

Συγνώμη αλλά έίναι αστείο να μιλάμε για οφέλη παιδικού σταθμού στα βρέφη. Ο βρεφικός είναι αναγκαιότητα, τίποτε άλλο. Η μόνη χρησιμότητα που έχει είναι η φύλαξη, καμία άλλη. Το λένε και οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες παιδικών ξεκάθαρα μάλιστα(το άκουσα η ίδια από πολύ καλούς βρεφονηπιακούς, όταν έψαχνα για την κόρη μου). Το βάρος πέφτει στο να φάει, αλλαχθεί, κοιμηθεί, μείνει ήρεμο το βρέφος.  Όλοι συμφωνούν (και η επιστημονική κοινότητα κυρίως) ότι η θέση ενός παιδιού 3-4 ετών είναι στο σπίτι. Ιδανικά με τη μαμά, αλλιώς με συγγενή ή babysitter. Από τα 3-4 και μετά μιλάμε για ανάγκη του παιδιού για κοινωνικοποιηθεί σε πλαίσιο ομάδας (κοινωνικοί κανόνες κλπ). Οκ είμαστε αναγκασμένες να γυρίσουμε στη δουλειά πολλές φορές και άμεσα. Μη πάμε να βρούμε πλεονεκτήματα στο βρεφικό σταθμό για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα. 

 

H συζήτηση ξεκίνησε παντως για παιδάκι 3 χρονών. Δε νομίζω ότι κανείς μίλησε για ανεξαρτησία ή κοινωνικοποίηση σε βρεφικό σταθμό.

[Sentir...natureza]

4 ώρες πρίν, astrogea είπε:

ειλικρινοτατα δεν τα εχω δει αυτα που λες.Αν συμβουν αυτα  θα περασουμε απο  ΕΔΕ (ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΗΣ ΔΙΩΞΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ)

οταν οι γονεις κανουν καταγκελια στα κεντρικα γραφεια του βρεφοκομειου.Να σου θυμισω οτι εγω δεν δουλευω σε νηπιαγωγειο,

Αν κανεις ολα αυτα σε ενα παιδι τοτε θα κλαιει και θα διαμαρτυρεται καθε φορα που πηγαινει  και γυριζει απο το σχολειο ενω αντιθετως οταν ερχονται οι γονεις να τα παρουν αυτα συνεχιζουν να παιζουν στις γωνιες μας χωρις να τους δινουν σημασια.

Αυτα που λες συμβαινουν μεμονωμενα και αποτελουν εξαιρεση  οπως  σε ολες τις δουλειες υπαρχουν ανθρωποι που δεν κανουν σωστα τη δουλεια τους ποσο μαλλον στο δικο μας λειτουργημα που δεν πρεπει οι δασκαλες να επηρεαζονται απο τα προσωπικα τους προβληματα!

Η ωρα του φαγητου ειναι συγκεκριμενη γιατι τρωμε 5 ταξεις και φευγουμε οτι ωρα τελειωσουμε  το πολυ βεβαια μεσα σε 30 λεπτα,

Φανταζεσαι τι θα συμβει  λειτουργικα στον παιδικο αν τρωει καθε ταξη  οποτε θελει?

Αυτα τα μεμονωμενα περιστατικα θα τα κατεκρινα και εγω αλλα δεν ειναι λογος να αμφισβητουμε τη χρησιμοτητα ενος παιδικου σταθμου ακομα και για ενα βρεφος!

Επισης αν συνεβαιναν ολα αυτα που λες στα παιδια τοτε αν  οι γονεις εκαναν  παραπονα και καταγκελιες οπως και θα επρεπε δεν θα γινονταν ολα αυτα τα απαραδεκτα πραγματα που λες  θα εδειωχναν τις απαραδεκτες επισης παιδαγωγους οι οποιες θα επρεπε να απασχοληθουν με βεβαιοτητα  σε μια αλλη δουλεια η οποια δεν θα ειχε  σχεση με αθωες ψυχουλες μικρων παιδιων!

Μου κανει εντυπωση που εχεις 15 χρονια εμπειριας και δεν εχεις συναντησει τετοιες καταστασεις. Εγω εχω πολυ μικροτερη εμπερια και εχω δει πολλα περιστατικα που θα σηκωναν καταγγελια, και η πλειοψηφια ηταν στα βρεφικα τμηματα οποτε αντιλαμβανεσαι το κωλυμα στην επικοινωνια. Βεβαια,δεν χρειαζεται να μιλαμε μονο για τα πολυ σοβαρα (της καταγγελιας), ακομη και ενα πχ υποτιμητικο σχολιο προς το παιδι αρκει για να δεχτουμε οτι δεν δεχεται την καταλληλη φροντιδα. Tωρα, οσον αφορα την ηλικια που μπορει να προσφερει κατι ο παιδικος, συμφωνω κι εγω οτι μεχρι τα 3-5 το ιδανικο ειναι να μεγαλωνει στο σπιτι. Υπαρχουν ευκαιριες μαθησης, κοινωνικοποιησης, αυτονομιας σε ολες τις ηλικιες αρκει η μαμα (και ο μπαμπας) να εχει το χρονο και την ορεξη να ασχοληθει ουσιαστικα με τη αναπτυξη του παιδιου της. Ωντας βρεφονηπιοκομος, πραγματικα ευχομαι να μην υπηρχε το επαγγελμα μας και τα παιδια να απολαμβαναν την φροντιδα των οικειων τους. Δεν εχω να προσθεσω κατι αλλο, με καλυψε πληρως η @kine.

Επεξεργάστηκαν 26 Σεπτεμβρίου,2017 by Sentir...natureza

[zaxaroulini]

1 minute ago, Sentir...natureza said:

Μου κανει εντυπωση που εχεις 15 χρονια εμπειριας και δεν εχεις συναντησει τετοιες καταστασεις. Εγω εχω πολυ μικροτερη εμπερια και εχω δει πολλα περιστατικα που θα σηκωναν καταγγελια, και η πλειοψηφια ηταν στα βρεφικα τμηματα οποτε αντιλαμβανεσαι το κωλυμα στην επικοινωνια. Tωρα, οσον αφορα την ηλικια που μπορει να προσφερει κατι ο παιδικος, συμφωνω κι εγω οτι μεχρι τα 3-5 το ιδανικο ειναι να μεγαλωνει στο σπιτι. Υπαρχουν ευκαιριες μαθησης, κοινωνικοποιησης, αυτονομιας σε ολες τις ηλικιες αρκει η μαμα (και ο μπαμπας) να εχει το χρονο και την ορεξη να ασχοληθει ουσιαστικα με τη αναπτυξη του παιδιου της. Ωντας βρεφονηπιοκομος, πραγματικα ευχομαι να μην υπηρχε το επαγγελμα μας και τα παιδια να απολαμβαναν την φροντιδα των οικειων τους. Δεν εχω να προσθεσω κατι αλλο, με καλυψε πληρως η @kine.

 

Συγνώμη βρε κοπέλα μου, χωρίς παρεξήγηση, για τι περιστατικά μιλάς? δουλεύεις ως βρεφονηπιοκόμος και έχεις δει πράγματα που σηκώνουν καταγγελία? εσύ έκανες κάτι γι' αυτό? συγνώμη που ρωτάω αλλά ταράχτηκα γιατί στα θέματα των παιδιών είμαι πολύ ευαίσθητη!

9 minutes ago, vtgian said:

Συγνώμη αλλά έίναι αστείο να μιλάμε για οφέλη παιδικού σταθμού στα βρέφη. Ο βρεφικός είναι αναγκαιότητα, τίποτε άλλο. Η μόνη χρησιμότητα που έχει είναι η φύλαξη, καμία άλλη. Το λένε και οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες παιδικών ξεκάθαρα μάλιστα(το άκουσα η ίδια από πολύ καλούς βρεφονηπιακούς, όταν έψαχνα για την κόρη μου). Το βάρος πέφτει στο να φάει, αλλαχθεί, κοιμηθεί, μείνει ήρεμο το βρέφος.  Όλοι συμφωνούν (και η επιστημονική κοινότητα κυρίως) ότι η θέση ενός παιδιού 3-4 ετών είναι στο σπίτι. Ιδανικά με τη μαμά, αλλιώς με συγγενή ή babysitter. Από τα 3-4 και μετά μιλάμε για ανάγκη του παιδιού για κοινωνικοποιηθεί σε πλαίσιο ομάδας (κοινωνικοί κανόνες κλπ). Οκ είμαστε αναγκασμένες να γυρίσουμε στη δουλειά πολλές φορές και άμεσα. Μη πάμε να βρούμε πλεονεκτήματα στο βρεφικό σταθμό για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα. 

 

Χωρίς καμία διάθεση ειρωνείας, η κόρη μου (2,5 ετών) έχει βγάλει την πάνα από 18 μηνών, μιλάει και συνεννοείται άψογα, παίζει πολύ όμορφα με άλλα παιδιά, μοιράζεται τα παιχνίδια της χωρίς υποδείξεις, ποτέ δεν είναι επιθετική, στο σπίτι ισιώνει το κρεβάτι της όταν σηκωθεί, πετάει μόνη της στον κάδο σκουπιδάκια που κάνει η ίδια, τρώει μόνη της με μαχαιροπήρουνο, κατεβάζει μόνη της το παντελόνι της για τουαλέτα και πλένει μετά τα χέρια της, ξέρει ένα σκασμό τραγούδια και χρώματα ελληνικά και αγγλικά, παίζει με role playing. Όλα αυτά χωρίς παιδικό και χωρίς πίεση, έμεινε μαζί μου μέχρι 10 μηνών, μετά την κρατούσε η θεία της και η γιαγιά της (καμία από αυτές δεν είναι εκπαιδευτικός). Φέτος ξεκίνησε παιδικό αναγκαστικά καθώς η γιαγιά δεν μπορεί να την κρατάει μόνη της (λόγω υγείας) και η θεία της βρήκε δουλειά. Τα τραγούδια που τους λένε τα ξέρει. Τα παιχνίδια επίσης, έχει παρόμοια σπίτι της. Η αυλή είναι υπέροχη αλλά το ίδιο τυχαίνει και η παιδική χαρά δίπλα μας. Ειλικρινά, γιατί να θέλει να αφήσει την ασφάλεια του σπιτιού της και των φροντιστών της; Βγάζει τρελή αντίδραση και λογικό το βρίσκω. Ένα παιδί που βαριέται σπίτι και δεν έχει πολλά ερεθίσματα μια χαρά θα περάσει στον παιδικό. Σε ένα παιδί που όλα αυτά του προσφέρονται απλόχερα και αντιδρά που τα χάνει, αντί να αναγνωρίσουμε ότι έχει δίκιο το παιδί και να δούμε πως θα κάνουμε αυτή τη μετάβαση πιο ομαλά, η απάντηση των παιδαγωγών είναι "θα κλαίει αλλά θα το πάρει απόφαση";

 

Προσωπικά ενοχλούμαι αφάνταστα από αυτή την "φασόν" λογική. Όλα τα παιδιά στο μήνα συνηθίζουν. Αν δυσκολεύονται φταίει η μαμά. Το παιδί αν δεν πάει παιδικό δε θα μάθει να μιλάει, δε θα μάθει σε κανόνες, θα φοράει πάνα μέχρι φαντάρος. Καμία διάθεση να συμπεριφερθούμε στο κάθε παιδί σαν ξεχωριστή προσωπικότητα, δυστυχώς. 

 

Να σημειώσω ότι τίποτα από αυτά που περιέγραψα παραπάνω δεν θεωρώ ότι κάνουν το παιδί μου ανεξάρτητο. Αυτοεξυπηρετούμενο ναι είναι, σε μεγαλύτερο ίσως βαθμό από το μέσο όρο. Ανεξάρτητο όχι. Τι ακριβώς περιμένουμε από ένα παιδί 2-3 χρονών για να το χαρακτηρίσουμε ανεξάρτητο; Να μένει εύκολα χωρίς τους γονείς του σε ξένο περιβάλλον; Εσείς τι χαρακτηρίζετε ως ανεξαρτησία σε αυτή την ηλικία;

 

Μπράβο βρε κοπέλα μου, πες μας μικρά tip για να βοηθηθούν και άλλες μανούλες! Να χαίρεσαι το παιδάκι σου!

[Deena]

πρίν από 6 λεπτά , vtgian είπε:

Συγνώμη αλλά έίναι αστείο να μιλάμε για οφέλη παιδικού σταθμού στα βρέφη. Ο βρεφικός είναι αναγκαιότητα, τίποτε άλλο. Η μόνη χρησιμότητα που έχει είναι η φύλαξη, καμία άλλη. Το λένε και οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες παιδικών ξεκάθαρα μάλιστα(το άκουσα η ίδια από πολύ καλούς βρεφονηπιακούς, όταν έψαχνα για την κόρη μου). Το βάρος πέφτει στο να φάει, αλλαχθεί, κοιμηθεί, μείνει ήρεμο το βρέφος.  Όλοι συμφωνούν (και η επιστημονική κοινότητα κυρίως) ότι η θέση ενός παιδιού 3-4 ετών είναι στο σπίτι. Ιδανικά με τη μαμά, αλλιώς με συγγενή ή babysitter. Από τα 3-4 και μετά μιλάμε για ανάγκη του παιδιού για κοινωνικοποιηθεί σε πλαίσιο ομάδας (κοινωνικοί κανόνες κλπ). Οκ είμαστε αναγκασμένες να γυρίσουμε στη δουλειά πολλές φορές και άμεσα. Μη πάμε να βρούμε πλεονεκτήματα στο βρεφικό σταθμό για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα. 

 

Χωρίς καμία διάθεση ειρωνείας, η κόρη μου (2,5 ετών) έχει βγάλει την πάνα από 18 μηνών, μιλάει και συνεννοείται άψογα, παίζει πολύ όμορφα με άλλα παιδιά, μοιράζεται τα παιχνίδια της χωρίς υποδείξεις, ποτέ δεν είναι επιθετική, στο σπίτι ισιώνει το κρεβάτι της όταν σηκωθεί, πετάει μόνη της στον κάδο σκουπιδάκια που κάνει η ίδια, τρώει μόνη της με μαχαιροπήρουνο, κατεβάζει μόνη της το παντελόνι της για τουαλέτα και πλένει μετά τα χέρια της, ξέρει ένα σκασμό τραγούδια και χρώματα ελληνικά και αγγλικά, παίζει με role playing. Όλα αυτά χωρίς παιδικό και χωρίς πίεση, έμεινε μαζί μου μέχρι 10 μηνών, μετά την κρατούσε η θεία της και η γιαγιά της (καμία από αυτές δεν είναι εκπαιδευτικός). Φέτος ξεκίνησε παιδικό αναγκαστικά καθώς η γιαγιά δεν μπορεί να την κρατάει μόνη της (λόγω υγείας) και η θεία της βρήκε δουλειά. Τα τραγούδια που τους λένε τα ξέρει. Τα παιχνίδια επίσης, έχει παρόμοια σπίτι της. Η αυλή είναι υπέροχη αλλά το ίδιο τυχαίνει και η παιδική χαρά δίπλα μας. Ειλικρινά, γιατί να θέλει να αφήσει την ασφάλεια του σπιτιού της και των φροντιστών της; Βγάζει τρελή αντίδραση και λογικό το βρίσκω. Ένα παιδί που βαριέται σπίτι και δεν έχει πολλά ερεθίσματα μια χαρά θα περάσει στον παιδικό. Σε ένα παιδί που όλα αυτά του προσφέρονται απλόχερα και αντιδρά που τα χάνει, αντί να αναγνωρίσουμε ότι έχει δίκιο το παιδί και να δούμε πως θα κάνουμε αυτή τη μετάβαση πιο ομαλά, η απάντηση των παιδαγωγών είναι "θα κλαίει αλλά θα το πάρει απόφαση";

 

Προσωπικά ενοχλούμαι αφάνταστα από αυτή την "φασόν" λογική. Όλα τα παιδιά στο μήνα συνηθίζουν. Αν δυσκολεύονται φταίει η μαμά. Το παιδί αν δεν πάει παιδικό δε θα μάθει να μιλάει, δε θα μάθει σε κανόνες, θα φοράει πάνα μέχρι φαντάρος. Καμία διάθεση να συμπεριφερθούμε στο κάθε παιδί σαν ξεχωριστή προσωπικότητα, δυστυχώς. 

 

Να σημειώσω ότι τίποτα από αυτά που περιέγραψα παραπάνω δεν θεωρώ ότι κάνουν το παιδί μου ανεξάρτητο. Αυτοεξυπηρετούμενο ναι είναι, σε μεγαλύτερο ίσως βαθμό από το μέσο όρο. Ανεξάρτητο όχι. Τι ακριβώς περιμένουμε από ένα παιδί 2-3 χρονών για να το χαρακτηρίσουμε ανεξάρτητο; Να μένει εύκολα χωρίς τους γονείς του σε ξένο περιβάλλον; Εσείς τι χαρακτηρίζετε ως ανεξαρτησία σε αυτή την ηλικία;

 

Έτσι είναι...και για μένα η ανάγκη ήταν ο μόνος λόγος που τα έστειλα, κράτησα την νταντά όσο μπορούσα περισσότερο. Από ένα σημείο και πέρα ούτε αυτή μπορούσε να μένει με 2 παιδιά ούτε εγώ μπορούσα να πληρώνω και νταντά και παιδικό. Αισθάνομαι τυχερή γιατί βρήκα στον δρόμο μου ανθρώπους που αγαπάνε τα παιδιά και η μέχρι σήμερα σχολική μας εμπειρία μόνο ευχάριστη έχει υπάρξει.

 

Θα πω βέβαια ότι εάν δεν είχα την συγκεκριμένη νταντά (καταπληκτική) και βασιζόμουν στις γιαγιάδες, θα τα είχα στείλει εξίσου νωρίς στον παιδικό (μπορεί και νωρίτερα), γιατί οι γιαγιάδες (οι δικές μας τουλάχιστον) πρόθυμες μεν, αλλά κατά τα άλλα δεν....

[Sentir...natureza]

πρίν από 1 λεπτό , zaxaroulini είπε:

 

Συγνώμη βρε κοπέλα μου, χωρίς παρεξήγηση, για τι περιστατικά μιλάς? δουλεύεις ως βρεφονηπιοκόμος και έχεις δει πράγματα που σηκώνουν καταγγελία? εσύ έκανες κάτι γι' αυτό? συγνώμη που ρωτάω αλλά ταράχτηκα γιατί στα θέματα των παιδιών είμαι πολύ ευαίσθητη!

Μιλαω κυριως για περιστατικα ψυχολογικης/συναισθηματικης κακοποιησης: απαξιωση, επικριση, κοροιδιας, ταπεινωσης κλπ. Ειναι πολυ συχνο φαινομενο, αλλα σχεδον παντα δεν μπορει να αντιμετωπιστει γιατι δεν εντοπιζεται.

[marakiz]

πρίν από 14 λεπτά , vtgian είπε:

Τι ακριβώς περιμένουμε από ένα παιδί 2-3 χρονών για να το χαρακτηρίσουμε ανεξάρτητο; Να μένει εύκολα χωρίς τους γονείς του σε ξένο περιβάλλον; Εσείς τι χαρακτηρίζετε ως ανεξαρτησία σε αυτή την ηλικία;

 

 Πραγματικά μου λύνετε αυτή την απορία και σε μένα?? Τι εννοούμε όταν λέμε ένα παιδί 2-3 χρόνων ανεξάρτητο?? Απορώ από χθες που το διάβασα.

 

 

πρίν από 16 λεπτά , vtgian είπε:

Ένα παιδί που βαριέται σπίτι και δεν έχει πολλά ερεθίσματα μια χαρά θα περάσει στον παιδικό. Σε ένα παιδί που όλα αυτά του προσφέρονται απλόχερα και αντιδρά που τα χάνει, αντί να αναγνωρίσουμε ότι έχει δίκιο το παιδί και να δούμε πως θα κάνουμε αυτή τη μετάβαση πιο ομαλά, η απάντηση των παιδαγωγών είναι "θα κλαίει αλλά θα το πάρει απόφαση";

 

 

Αυτή ακριβώς είναι όλη η ουσία για το μοντέλο Βερολίνου, που ξαναλέω, διαφωνούμε χωρίς καν να το έχουμε διαβάσει. 

Έτυχα άνθρωπο να μου πει πως κρύβονται ακροδεξιές θέσεις σε αυτό το μοντέλο. Whaaaaa???

[zaxaroulini]

Just now, Sentir...natureza said:

Μιλαω κυριως για περιστατικα ψυχολογικης/συναισθηματικης κακοποιησης: απαξιωση, επικριση, κοροιδιας, ταπεινωσης κλπ. Ειναι πολυ συχνο φαινομενο, αλλα σχεδον παντα δεν μπορει να αντιμετωπιστει γιατι δεν εντοπιζεται.

 

Και μόνο που τα διαβάζω στενοχωριέμαι Τα έβλεπες να συμβαίνουν στο χώρο που εργάζεσαι? είναι πολύ σοβαρά όλα αυτά, δεν κάνατε καταγγελία εσείς που δουλεύατε εκεί?

9 minutes ago, marakiz said:

 

 Πραγματικά μου λύνετε αυτή την απορία και σε μένα?? Τι εννοούμε όταν λέμε ένα παιδί 2-3 χρόνων ανεξάρτητο?? Απορώ από χθες που το διάβασα.

 

 

 

Αυτή ακριβώς είναι όλη η ουσία για το μοντέλο Βερολίνου, που ξαναλέω, διαφωνούμε χωρίς καν να το έχουμε διαβάσει. 

Έτυχα άνθρωπο να μου πει πως κρύβονται ακροδεξιές θέσεις σε αυτό το μοντέλο. Whaaaaa???

 

Εγώ το διάβασα και κάπου συμφωνώ κάπου διαφωνώ. Για τα Ελληνικά δεδομένα το βρίσκω λίγο δύσκολο να εφαρμοστεί, πρώτον γιατί η Ελληνίδα μανούλα θα επεμβαίνει πιστεύω στο έργο του νηπιαγωγού και δεύτερον θα πρέπει να δημιουργηθούν αμιγώς παιδικοί σταθμοί που να το εφαρμόζουν άρα θα απευθύνονται μόνο σε συγκεκριμένο target group γονέων που μπορεί ο ίδιος ή κάποιος οικείος να παρευρεθεί. Επειδή το μοντέλο Βερολίνου σε κάποιο στάδιο έχει την σταδιακή αποχώρηση του γονιού και επειδή κάθε παιδί είναι τελείως διαφορετικό από κάποιο άλλο θα βλέπει το ένα παιδάκι τον δικό του γονέα π.χ. να φεύγει και τον άλλον να μένει.

[Sentir...natureza]

πρίν από 22 λεπτά , zaxaroulini είπε:

 

Και μόνο που τα διαβάζω στενοχωριέμαι Τα έβλεπες να συμβαίνουν στο χώρο που εργάζεσαι? είναι πολύ σοβαρά όλα αυτά, δεν κάνατε καταγγελία εσείς που δουλεύατε εκεί?

Tα ειδα οταν εκανα την πρακτικη μου, οποτε καταλαβαινεις οτι δεν ειχε βαρος η θεση μου. Επισης, οταν βλεπεις τετοιες συμπεριφορες απο διευθυντρια δεν μπορεις να κανεις κατι περα απο το να της δειξεις (εμμεσα) τον σωστο τροπο αντιμετωπισης. Εχω λιγη εμπειρια σε παιδικους σαν εργαζομενη, αλλα εκτος αυτου καποιες καταστασεις θεωρουνται απο πολλους αυτονοητες και τροπος ζωης, ενω αλλοι τις θεωρουν σημαντικα αρνητικες στον ψυχισμο του παιδιου. Ειναι περιπλοκο το ζητημα.

Επεξεργάστηκαν 26 Σεπτεμβρίου,2017 by Sentir...natureza

[astrogea]

Εμενα ουτε με ξερετε ουτε σας ξερω,επομενως δεν εχω κανενα λογω να ψευδομαι!

Εγραψα αλλα μάλλον δεν το θυμαστε οτι μιλαω και εγω για πανω απο 3 χρονων παιδια και φυσικα για γονεις που δουλευουν.

Βεβαια αρκετοι γονεις δεν δουλευει ο ενας και ομως ερχονται 4 παρα και τα παιρνουν.

Για να μη πω για τους γονεις που ειναι παρα πολλοι!!!που οταν κλεινουμε χριστουγεννα ,πασχα, αυγουστο μας λενε τι θα το κανω τωρα!

Μιλαω γι αυτους που δεν δουλευουν και κυριως  για αυτους που εχουν πιο "ζωηρα" παιδια.

Εσυ που εχεις δουλεψει σε παιδικο θα τα γνωριζεις ολα αυτα!

Επισης να μιλησω γι αυτες τις γυναικες που γεννουν και φερνουν το πρωτο τους παιδι στον παιδικο ενω ο γιατρος τους εχει προειδοποιησει για τις ιωσεις που θα φερει στο σπιτι.

Οπως σχολιαζετε  εσεις αρνητικα  τους παιδικους πολλα περισσοτερα εχω να σας πω για τους γονεις που ξεφορτωνονται  τα παιδια τους εκει και τα μεγαλωνουμε με πολυ αγαπη σας πληροφορω!

Α και ξαχασα να σας πω οτι μιλατε με εναν ανθρωπο που οταν γυριζει στο σπιτι ψαχνει διαφορες δραστηριοτητες για τα παιδια, απο κατασκευες,παιχνιδια ,μουσικοκινητικα κ.τ.λ.Και ασχολουμε μερικες φορες και 3 ωρες τα απογευματα μου!

Και εκτος αφτου σκορπαω τουλαχιστον 50 ευρω το μηνα για υλικα και παιχνιδια(οπως ενα παιδικο ξυλινο κρεβατακι που πηρα απο το ικεα με 15 ευρο την παρασκευη!)για να βλεπω προσωπακια χαρουμενα και ευτυχισμενα!!

 

Αυτα και τελος αφου εγω με 15 χρονια εμπειριας στους παιδικους δεν μπορω να σας πεισω για το αντιθετο!

 Καλυτερα να πιστευετε τις γειτονισσες και τις πεθερες σας!

[Manoulitsa75]

On 23/9/2017 at 4:33 ΜΜ, Josephine είπε:

 

Είναι γεγονός όμως -δεν ξέρω αν είσαι μέλος στην ομάδα του φβ για τους παιδικούς- ότι κάθε μέρα οι μαμάδες παίρνουν τα παιδιά στα μέσα του μήνα από παιδικούς επειδή μια δασκάλα δεν είχε τον χρόνο, την ψυχική ηρεμία και την υπομονή να φερθεί όπως πρέπει σε ένα παιδάκι που έκλαιγε. Ιστορίες φρίκης όταν τις διαβάζεις.

Θα μπορούσατε να μας αναφέρετε το όνομα αυτής της ομάδας στο fb? Πολύ θα με ενδιέφερε να γίνω μέλος. Ευχαριστώ.

[vtgian]

Η ομάδα λέγεται Παιδικοί σταθμοί και attachment theory. Η ομάδα απευθύνεται σε γονείς που ασπάζονται τη φιλοσοφία του attachment parenting και ενδιαφέρονται για πληροφορίες σχετικά με παιδικούς σταθμούς που ακολουθούν προσωποκεντρικη προσέγγιση σε σχέση με το παιδί. 

[vtgian]

8 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

H συζήτηση ξεκίνησε παντως για παιδάκι 3 χρονών. Δε νομίζω ότι κανείς μίλησε για ανεξαρτησία ή κοινωνικοποίηση σε βρεφικό σταθμό.

Η astrogea έγραψε για τη χρησιμότητα του βρεφικού, ίσως δε το είδες. 

[Manoulitsa75]

Τελικά με άφησε η υπεύθυνη να στέκομαι έξω από τη πόρτα ώστε να με βλέπει το παιδί, κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χαλαρώσει και να απορροφηθεί από το παιχνίδι. Πάμε καλά δηλαδή.

Με λυπεί πολύ όμως να βλέπω συνέχεια τα ίδια και τα ίδια παιδάκια να κλαίνε για πολλή ώρα. Αν δεν μπορούν να τα βοηθήσουν οι γονείς τους το καταλαβαίνω, όμως αν οι παιδαγωγοί τα αφήνουν έτσι, επίτηδες, μέχρι να συνηθίσουν, το θεωρώ βάρβαρο.

 

Επίσης αυτά που ακούω να λέγονται κάθε τρεις και λίγο από τις δασκάλες στα παιδάκια (ευτυχώς σε άλλες τάξεις) δηλαδή "δε θέλω ούτε να παίξω μαζί σου, ούτε να σου μιλήσω, είμαι πολύ θυμωμένη μαζί σου!" με κάνουν να το σκεφτώ αν θα τη στείλω εκεί του χρόνου. Δε μπορείς να μιλάς έτσι σ' ένα τετράχρονο. Ο δάσκαλος δεν έχει δικαίωμα να θυμώνει με το παιδί.

 

Πιστεύω ο παιδικός κάνει καλό στα παιδιά μόνο από 3 χρονών και πάνω, και όχι όταν προκαλεί κλάματα και στενοχώρια. Δε μιλάω για το κλάμα των 2 λεπτών του αποχωρισμού, αλλά για μια γενική αρνητική διάθεση προς το σχολείο, για δυσκολία στον ύπνο, υπερένταση και άλλα συμπτώματα. Αυτά δε θα έπρεπε να υπάρχουν καθόλου, ούτε και για μία μέρα.

 

Για μένα το ιδανικό σχολείο θα ήταν υπέρ του attachment parenting και θα ακολουθούσε το αντλεριανό σύστημα ανατροφής παιδιών. Όποιος ξέρει πραγματικά από παιδική ψυχολογία, θα συμφωνήσει μαζί μου ότι είναι το σωστό σύστημα. Αμφιβάλω όμως αν οι περισσότεροι παιδωγοί στην Ελλάδα ξέρουν καν τι σημαίνει αυτό!

[Manoulitsa75]

1 ώρα πρίν, vtgian είπε:

Η ομάδα λέγεται Παιδικοί σταθμοί και attachment theory. Η ομάδα απευθύνεται σε γονείς που ασπάζονται τη φιλοσοφία του attachment parenting και ενδιαφέρονται για πληροφορίες σχετικά με παιδικούς σταθμούς που ακολουθούν προσωποκεντρικη προσέγγιση σε σχέση με το παιδί. 

Ευχαριστώ!

[zaxaroulini]

On 9/23/2017 at 4:33 PM, Josephine said:

@ΑΡΓΚ, σίγουρα δεν αφήνουν όλοι οι παιδικοί τα παιδάκια να πλαντάζουν και δεν πλαντάζουν όλα τα παιδάκια. Είναι γεγονός όμως -δεν ξέρω αν είσαι μέλος στην ομάδα του φβ για τους παιδικούς- ότι κάθε μέρα οι μαμάδες παίρνουν τα παιδιά στα μέσα του μήνα από παιδικούς επειδή μια δασκάλα δεν είχε τον χρόνο, την ψυχική ηρεμία και την υπομονή να φερθεί όπως πρέπει σε ένα παιδάκι που έκλαιγε. Ιστορίες φρίκης όταν τις διαβάζεις. Για αυτές τις περιπτώσεις νομίζω προσωπικά θα απαιτούσα από έναν παιδικό που θα δίνω ένα 500ρικο και βάλε κάτι περισσότερο. Και επίσης, να πω ότι οι κοπέλες που είδαμε σε συνέντευξη όταν τις ρωτούσαμε γιατί δεν εργάζονται σε παιδικό ή γιατί σταμάτησαν η απάντηση ήταν ότι εργάζονταν με πρακτική και έπειτα τους ζητήθηκε να συνεχίσουν τσάμπα. Και σε ακριβούς παιδικούς της Κηφισιάς αυτές οι 2 περιπτώσεις.

 

Συγνώμη βρε κοπέλα μου, αλλά εμένα όλα αυτά μου κάνουν κουτσομπολιά! Επειδή κάποιες στο ιντερνετ κατηγορούν τους παιδικούς σταθμούς θα τους ακυρώσουμε και όλους όταν υπάρχουν τόσες κοπέλες που δουλεύουν εκεί και έχουν τα παιδιά καλύτερα και από τους γονείς τους? εμείς στον παιδικό ήμασταν πολύ ευχαριστημένοι και στον κύκλο μου δεν έχω ακούσει ιστορίες όπως αυτές που λες. Από εκεί και πέρα επειδή παντού υπάρχουν και καλά και άσχημα, προφανώς δεν θα γίνεται η ίδια καλή δουλειά σε όλους τους σταθμούς αλλά άλλο αυτό άλλο αυτά που λέμε ότι κάθε μέρα φεύγουν μαζικά τα παιδιά από τους παιδικούς!

[Manoulitsa75]

πρίν από 30 λεπτά , zaxaroulini είπε:

 

 Από εκεί και πέρα επειδή παντού υπάρχουν και καλά και άσχημα, προφανώς δεν θα γίνεται η ίδια καλή δουλειά σε όλους τους σταθμούς αλλά άλλο αυτό άλλο αυτά που λέμε ότι κάθε μέρα φεύγουν μαζικά τα παιδιά από τους παιδικούς!

 

Δεν είπε πουθενά ότι "φεύγουν μαζικά τα παιδιά από τους παιδικούς". Είπε ότι υπάρχουν συχνά τέτοια περιστατικά.

[kine]

7 ώρες πρίν, astrogea είπε:

Εμενα ουτε με ξερετε ουτε σας ξερω,επομενως δεν εχω κανενα λογω να ψευδομαι!

 

 

Το γεγονός ότι εργάζεσαι σε νηπιαγωγείο και έχεις πολύ αγάπη για τα παιδιά και διάθεση και μεράκι να προσφέρεις και να φροντίσεις, δεν καθαγιάζει ΚΑΘΕ βρεφονηπιακό και κάθε βρεφονηπιοκόμο.

 

Δεν πιστεύω ότι τα πράγματα λύνονται με καταγγελίες, πόσο μάλλον τόσο ευαίσθητα και περίπλοκα ζητήματα όπως η ανατροφή και η φροντίδα μικρών παιδιών. Πιστεύω στην πνευματική καλλιέργεια, την μόρφωση και τον διάλογο μεταξύ των μερών που ενδιαφέρονται για ένα ζήτημα. Οπότε πιο απλά, στην προαγωγή της ευαισθητοποίησης και της ενσυναίσθησης, με γνώμονα την ψυχοσυναισθηματική ευημερία των παιδιών. Η επιβολή ποινών και κυρώσεων, δεν αλλάζει νοοτροπίες, απλά μπορεί να χαντακώσει επαγγελματικά κανέναν άνθρωπο ή και να μην συμβεί τίποτε απολύτως.

 

3 ώρες πρίν, zaxaroulini είπε:

Συγνώμη βρε κοπέλα μου, αλλά εμένα όλα αυτά μου κάνουν κουτσομπολιά! Επειδή κάποιες στο ιντερνετ κατηγορούν τους παιδικούς σταθμούς θα τους ακυρώσουμε και όλους όταν υπάρχουν τόσες κοπέλες που δουλεύουν εκεί και έχουν τα παιδιά καλύτερα και από τους γονείς τους?

 

Το να προσπαθούμε να υπερασπιστούμε την άποψη μας, υποστηρίζοντας έμμεσα ή άμεσα ότι ο άλλος λέει ψέμματα ή έχει καλπάζουσα φαντασία και κουτσομπολεύει ασύστολα ή εν γένει ότι ο συνομιλητής μας είναι ανίκανος να κρίνει και να αξιολογήσει την εγκυρότητα όσων μας καταγράφει, δεν τιμά κανέναν μας, δεν βοηθά σε τίποτα τον διάλογο και είναι τουλάχιστον δείγμα έλλειψης σεβασμού στον άλλο, στον κάθε άλλο που συμμετέχει εξίσου ανώνυμα κι άρα έχοντας τα ίδια κίνητρα με εμάς να λέει αλήθεια ή ψέμματα. 

 

7 ώρες πρίν, astrogea είπε:

Οπως σχολιαζετε  εσεις αρνητικα  τους παιδικους πολλα περισσοτερα εχω να σας πω για τους γονεις που ξεφορτωνονται  τα παιδια τους εκει και τα μεγαλωνουμε με πολυ αγαπη σας πληροφορω!

 

Γνωρίζω τέτοιους γονείς και αντιλαμβάνομαι την αγανάκτηση που μπορεί να νιώθεις, βλέποντας τέτοιους γονείς. Αλλά ο παιδικός δεν έρχεται να αντισταθμίσει αυτή την έλλειψη των γονιών σε αγάπη και φροντίδα, μιας και αυτοί ειδικά οι γονείς, ούτε που νοιάζονται για την αγάπη που παίρνουν ή δεν παίρνουν τα παιδιά τους, αφού αν ενδιαφέρονταν, δεν θα ήταν εκ των πραγμάτων τέτοιοι γονείς. 

 

[kotsifikos]

Δυστυχώς λόγω συνθηκών έχω τον γιο μου σε παιδικό απο αρκετά μικρό, ιδανικά θα ήθελα να πάει γύρω στα τρία όμως γυρνώντας στην δουλειά δεν υπήρχε άλλη λύση πέραν του παιδικού.  Δεν έχω μετανιώσει στιγμή για την επιλογή μου αυτή. Πιστεύω πως όλες οι μητέρες είτε το παιδί μας μιλάει είτε όχι καταλαβαίνουμε αν περνάει καλά εκεί που ειναι. Δεν έχω συναντήσει ποτέ συνθήκες σαν αυτές που διαβάζω εδώ, ούτε για μισά ταπεράκια ούτε για τρίωρες ουρές με την τσάντα στην πλάτη. Εννοείται πως είναι ιδανικό είναι ένα παιδί να μένει σπίτι έως τα τρία όμως υπάρχουν περιπτώσεις (όπως την δική μου ) που η λύση αυτή είναι η μοναδική. Φυσικά και δεν είναι όλοι οι παιδικοί αξιόλογοι, όπως όμως δεν είναι και όλοι ακατάλληλοι,όπως όμως δεν είναι και όλοι οι φροντιστές (παππούς-γιαγιά-νταντα) αξιόλογοι ή ακατάλληλοι, ο κάθε γονιός επιλέγει το κατάλληλο για εκείνον και το παιδί του με διαφορετικά κριτήρια. Αυτό που για εμένα είναι λάθος για τον άλλο είναι σωστό, εγώ πχ δεν μπορώ να βλέπω το παιδί μου στα δύο του να βλέπει τηλεόραση με την εκάστοτε νταντα στο σπίτι, προτιμώ να είναι στον σταθμό και να παίζει με 20 παιδιά.

 

 

Επεξεργάστηκαν 27 Σεπτεμβρίου,2017 by kotsifikos