Κοιτα, δεν θα μπω στην διαδικασια να σου πω οτι η εκτρωση ειναι κατι κακο. γιατι για μενα δεν ειναι. αν δεν νιωθεις ετοιμη να κανεις παιδι. να μην το θες καθολου ομως. να σε στεναχωρει και μονο η σκεψη. εκει ειμαι σιγουρη οτι δεν ειναι κακο. οταν ομως εχεις αμφιβολιες.....να ριξεις ενα παιδι τωρα για να το κανεις σε 2 χρονια......τσαμπα κοπο θα κανεις.
οταν εμεινα εγκυος στον γιο μου ημουν ακριβως στην ιδια σκεψη ...το ηθελα 2 χρονακια μετα. ηθελα καποια στιγμη , αλλα λιγο αργοτερα. και βαση των δεδομενων , τοτε, ηταν κακη στιγμη να κρατησω ενα μωρο. λιγο αργοτερα θα ηταν ιδανικα. ο αδερφος μου, μου ειπε μιακουβεντα που την σκεφτομαι συχνα."μπορει να κανεις ενα "λαθος" την σωστη στιγμη. προχωρα και εδω ειμαστε ολοι". ειχα και αυτη την σιγουρια των γυρω μου. ενιωθα απολυτα ασφαλης για να κανω το "λαθος" και φυσικα το κρατησα.
θεωρω χαζο να σου πω οτι δεν το μετανιωσα.
και να πω και κατι που ισως θα πυροδοτησει κουβεντες αλλα .....
η βασικη μου σκεψη για να κρατησω το παιδι (επειδη οι συνθηκες δεν ηταν ιδανικες), ηταν το αν, μας ειχα ικανους (εμενα και τον συντροφο μου) αν δεν μας βγουν τα πραγματα ετσι οπως θελουμε, να χωρισουμε ομορφα. να χωρισουμε μεγαλωνοντας ενα παιδι ευτυχισμενο. χωρις να το βαλουμε στην μεση, χωρις να μισησουμε ο ενας τον αλλον, χωρις καβγαδες και τραγικες καταστασεις.
Θα μου πεις πως το ξερεις αυτο? δεν τοξερεις. παιζει και το ενστικτο λιγο. ειχα δει πως καβγαδιζαμε-μαλωναμε και επικοινωνουσαμε μεχρι τοτε. οποτε οι πιθανοτητες ενας πολιτισμενου χωρισμου ηταν μαζι μας.
ευτυχως μεχρι τωρα δεν χρειαστηκε επιβεβαιωση αυτο το σεναριο.
μακαρι να βρεις την ηρεμια σου.