Δεν με αφήνουν να κοιμηθω με το αγόρι μου

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 22 λεπτά , little lamb είπε:

Αυτό που δεν καταλαβαίνω πάντως τη χρησιμότητα και τον τρόπο λειτουργίας του είναι το να υπάρχει λογαριασμος για το παιδί. Δεν το κάναμε ποτέ και ούτε το σκεφτόμαστε. Η λογική ποια είναι; Ότι για αγορές του παιδιού παίρνουμε μόνο από εκεί; Ότι θα τα πάρει μαζεμένα στα 18; Τι; Ειλικρινά ρωτάω, δεν ειρωνευομαι. Εμείς ο,τι είναι για το παιδί από τα κανονικά μας χρήματα το παίρνουμε, δεν έχουμε κάτι ειδικό.

H λογική από πλευράς νομικής είναι ότι ό,τι ανήκει στο παιδί, δεν μπορεί και σε περίπτωση διαζυγίου να το πάρει ο ένας και να φύγει.

Έχω ένα σπίτι δικό μου, προ γάμου. Αν χωρίσω, είναι δικό μου, τέλος. Αν το έχω γράψει στο παιδί, δεν είναι πια δικό μου, αποκτά ίσο δικαίωμα και ο μπαμάς. 

Θα μου πεις, μπορεί να μη σκέφτεται αυτό ο άλλος όταν ζητά κάτι τέτοιο. Μπορεί. Αλλά από την άλλη...

Μιλά για μεγάλα ποσά, όχι λογαριασμό αποταμίευσης για το μέλλον του παιδιού

[little lamb]

πρίν από 3 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

H λογική από πλευράς νομικής είναι ότι ό,τι ανήκει στο παιδί, δεν μπορεί και σε περίπτωση διαζυγίου να το πάρει ο ένας και να φύγει.

Έχω ένα σπίτι δικό μου, προ γάμου. Αν χωρίσω, είναι δικό μου, τέλος. Αν το έχω γράψει στο παιδί, δεν είναι πια δικό μου, αποκτά ίσο δικαίωμα και ο μπαμάς. 

Θα μου πεις, μπορεί να μη σκέφτεται αυτό ο άλλος όταν ζητά κάτι τέτοιο. Μπορεί. Αλλά από την άλλη...

 

Καλά δεν νομίζω ότι όλα τα ζευγάρια που έχουν ειδικό λογαριασμό για το παιδί σκέφτονται αυτό, τραβηγμένο μου φαίνεται. 

Απλά αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι κάπως νιώθουν ότι αν δεν είναι κάπου αλλού ξεχωριστά θα τελειώσουν ενώ αν είναι εκεί δεν χρησιμοποιούνται; Αλλά αυτό γίνεται και απλά λέγοντας ότι δεν θέλουμε ποτέ να πέφτουν τα συνολικά κάτω από "τόσα". Χωρίς να υπάρχει ξεχωριστός λογαριασμός για το μέλλον του παιδιού δηλαδή.

[Deena]

Εμείς είχαμε λογαριασμό στο όνομα των παιδιών με κάποια χρήματα μέσα (όχι πολλά ευτυχώς) αλλά δυστυχώς πριν 2 χρόνια βρεθήκαμε σε έκτακτη δυσάρεστη ανάγκη και τα ξοδέψαμε, μαζί ακόμα και με κάποιες χρυσές λίρες που είχαμε.

Για την ιστορία τα περισσότερα χρήματα και οι λιρες προέρχονταν από δώρα συγγενών του άντρα μου, αλλά ξοδεύτηκαν για ανάγκες που προέκυψαν από την δίκη μου μεριά μετά τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα μου, το ευτυχές ήταν ότι ο άντρας μου τα αντιμετωπισε ως χρήματα μας που χρειάστηκε να χρησιμοποιηθούν για έκτακτη ανάγκη μας, χωρίς να τα θεωρεί «χρωστούμενα».

 

Ευτυχως παράλληλα, από όταν γεννήθηκε το δεύτερο παιδί, έχουμε κάνει ένα αποταμιευτικό μέσω ασφαλιστικής, συνδεδεμένο με πιστωτική κάρτα από την οποία τραβάει 50 ευρώ/μήνα για το κάθε παιδί, με εκταμίευση στα 18.

 

Δεν πρόκειται να βγει κανένα ιδιαίτερα μεγάλο ποσό, αλλά ποντάρω στο ότι έτσι κι αλλιώς κάθε μήνα «επενδύουμε» χρήματα πληρώνοντας τα σχολεία, όποτε με τα ίδια χρήματα θα μπορούμε μετά την ενηλικίωση των παιδιών να τα ενισχύσουμε οικονομικά, πχ αν σπουδάσουν είτε εκτός Αθήνας είτε εκτός Ελλάδας.

[Έσπερος]

πρίν από 16 λεπτά , little lamb είπε:

Θέλω να πω, έχει σημασία αν τους δώσουμε από δικά μας ή αν είναι φυλαγμένα ειδικά γι'αυτα;

και τα δικά σου πού θα τα βρεις αν δεν τα εχεις φυλάξει; κατά μια έννοια εννοείς αποταμίευση όσων δεν ξοδεύεις άμεσα, απλώς δεν το βαφτίζεις έτσι. τα τραπεζικά προγράμματα έχουν κάποια οφέλη, αλλιώς είναι σαν να μαζεύεις χρήματα που λες ότι δν θα τα πειράξεις. 

πρίν από 9 λεπτά , Deena είπε:

Ευτυχως παράλληλα, από όταν γεννήθηκε το δεύτερο παιδί, έχουμε κάνει ένα αποταμιευτικό μέσω ασφαλιστικής, συνδεδεμένο με πιστωτική κάρτα από την οποία τραβάει 50 ευρώ/μήνα για το κάθε παιδί, με εκταμίευση στα 18.

εγω που είχα ένα τέτοιο κ πήρα ένα συμπαθητικό ποσο, το μισό το έφαγα στην Αγγλία για να παίρνω τηλέφωνα το τότε φίλο που ήταν στην Ελλάδα κ ήταν μονιμα απένταρος γιατί καθυστερούσε να παραδίδει τις δουλειές που αναλάμβανε κ έδινε ο,τι του περίσσευε για να αγοράζει βιβλία. προφανώς θα μπορούσα να το είχα επενδύσει καλύτερα!! 

[irin]

πρίν από 3 λεπτά , Έσπερος είπε:

και τα δικά σου πού θα τα βρεις αν δεν τα εχεις φυλάξει; κατά μια έννοια εννοείς αποταμίευση όσων δεν ξοδεύεις άμεσα, απλώς δεν το βαφτίζεις έτσι. τα τραπεζικά προγράμματα έχουν κάποια οφέλη, αλλιώς είναι σαν να μαζεύεις χρήματα που λες ότι δν θα τα πειράξεις. 

Επισης,αλλη η αποταμιευση των παιδιων,αλλη η δικη μας (αν υπαρχει). Δε λεω οτι εχουμε δυνατοτητα σημαντικης αποταμιευσης και για εμας και για τα παιδια,ομως των παιδιων ειναι αδιαπραγματευτη. Επισης,δεν θα ηθελα πχ οταν ειναι 20-25 να τους δωσω ενα ποσο απο τα δικα μου, απλα για να εχουν για το ξεκινημα της ζωης τους. Αλλωστε,τι ποσο θα ειναι αυτο;; Υποκειμενικο ειναι αν δεν εχουν λογαριασμο. Αλλιως, Ο,τι εχει μαζευτει στο λογαριασμο τους! 

[love kids]

Εγώ κάνω κάτι που μας έχει σώσει κάποιες φορές. Βάζω κάποια χρήματα στην άκρη, αν και όταν μπορώ φυσικά, χωρίς να το αναφέρω, πέραν της στάνταρ αποταμίευσης κι όταν προκύψει ανάγκη, π.χ. βλάβη αυτοκινήτου, έκτακτη αγορά καινούριας ηλεκτρικής συσκευής και είμαστε στριμωγμένοι οικονομικά, τα εμφανίζω . Πολλές φορές ο άντρας μου έχει χαρεί με αυτό, κι εγώ εννοείται. Γενικά ο σύζυγος δεν έχει θέμα να ξοδέψει όλα τα χρήματά του για την οικογένεια, ανάγκες δικές μου και του παιδιού αλλά φροντίζω να τον συγκρατώ. Πολυτέλειες όπως ιδιωτικό σχολείο, ένα δυο ταξίδια στο εξωτερικό τη χρονιά καθώς και summer camp του παιδιού στο εξωτερικό (δύσκολα βέβαια με τον ιό τώρα) τις θέλω όσο μπορούμε να τις καλύπτουμε. Αν όχι, εννοείται περικόπτονται. 

[little lamb]

Απλά δεν καταλαβαίνω γιατί αυτά που φυλάσσονται πρέπει να μεταφέρονται κάπου αλλού για να φυλαχθούν. Σαν να είναι δεδομένο ότι αν είναι στον ίδιο λογαριασμό που μπήκαν εξ αρχής θα ξοδεφτουν. Ούτως ή άλλως μπορείς να λες ότι δεν θα ξοδέψω όλο το μισθό/εισόδημα κ θα κρατάω "τόσα" κάθε φορά, χωρίς να τα μεταφέρεις άλλοι αυτά. Αυτό εννοώ. Ή και πιο γενικά να λες "θέλω να υπάρχουν πάντα τόσα, να μην πέφτει ποτέ κάτω από τόσα ο,τι έχω στην τράπεζα". Τέλος πάντων, κακό δεν είναι, απλά το είχα απορία γιατί τα Χριστούγεννα που δεν θα συναντιομασταν με τους νονους μας ρώτησαν να τους πούμε κάποιον αριθμό λογαριασμού της μικρής σαν να ήταν δεδομένο ότι θα είχε και μου είχε κάνει εντύπωση.

[Deena]

πρίν από 10 λεπτά , Έσπερος είπε:

εγω που είχα ένα τέτοιο κ πήρα ένα συμπαθητικό ποσο, το μισό το έφαγα στην Αγγλία για να παίρνω τηλέφωνα το τότε φίλο που ήταν στην Ελλάδα κ ήταν μονιμα απένταρος γιατί καθυστερούσε να παραδίδει τις δουλειές που αναλάμβανε κ έδινε ο,τι του περίσσευε για να αγοράζει βιβλία. προφανώς θα μπορούσα να το είχα επενδύσει καλύτερα!! 

 Εγώ αντιθετως είχα πάρει 18.000 στα 21 και με αυτά τα χρήματα μαζί με όσα ξεκίνησα να βγάζω δουλευοντας σε εκείνη την ηλικία, πλήρωσα το μεταπτυχιακό μου στην Ελλάδα (part time παράλληλα με την δουλειά), έναν κύκλο επαγγελματικής επιμόρφωσης 10 μηνών αργοτερα αρκετά ακριβό (επίσης παράλληλα με την δουλειά) και την αγορά δικού μου αυτοκινήτου στα 27, με την οικονομική συνεισφορά τότε και του άντρα μου (τότε boyfriend ακόμα).

[love kids]

πρίν από 3 λεπτά , little lamb είπε:

Απλά δεν καταλαβαίνω γιατί αυτά που φυλάσσονται πρέπει να μεταφέρονται κάπου αλλού για να φυλαχθούν. Σαν να είναι δεδομένο ότι αν είναι στον ίδιο λογαριασμό που μπήκαν εξ αρχής θα ξοδεφτουν. Ούτως ή άλλως μπορείς να λες ότι δεν θα ξοδέψω όλο το μισθό/εισόδημα κ θα κρατάω "τόσα" κάθε φορά, χωρίς να τα μεταφέρεις άλλοι αυτά. Αυτό εννοώ. Ή και πιο γενικά να λες "θέλω να υπάρχουν πάντα τόσα, να μην πέφτει ποτέ κάτω από τόσα ο,τι έχω στην τράπεζα". Τέλος πάντων, κακό δεν είναι, απλά το είχα απορία γιατί τα Χριστούγεννα που δεν θα συναντιομασταν με τους νονους μας ρώτησαν να τους πούμε κάποιον αριθμό λογαριασμού της μικρής σαν να ήταν δεδομένο ότι θα είχε και μου είχε κάνει εντύπωση.

Εμείς δεν έχουμε λογαριασμό του παιδιού αλλά προσωπικά με βολεύει να βάζω τα λεφτά της αποταμίευσης σε χωριστό λογαριασμό. Ίσως είναι ψυχολογικό, σαφώς και θα μπορούσαν να είναι στον λογαριασμό από τον οποίο πληρώνονται τα έξοδα αλλά προτιμώ να είναι σε άλλον. Φυσικά αν υπάρξει ανάγκη, βγαίνουν και χρησιμοποιούνται.

10 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

 

αναπληρωτής που δουλεύει όλο το χρόνο (δλδ το 10μηνο) άρα έχει αρκετά χρόνια υπηρεσίας, συν το επίδομα μη ληφθείσας άδειας κ τα σχετικά, ετησίως παίρνει όσα ένας μόνιμος, γιατί μηνιαίως παίρνει περισσότερα. οπότε αναπληρωτής με στάνταρ πρόσληψη κοντά στο σπίτι του είναι σαν μόνιμος (με κάτω από 15 χρόνια υπηρεσιασ) που ζει κ αυτός σε νοίκι. 

Ναι, αφού προτιμά να μείνει αναπληρώτρια παρά να μονιμοποιηθεί και να πρέπει να πάει μακριά από την οικογένεια. Δεν ξέρω ακριβώς τον μισθό της βέβαια αλλά με την προϋπηρεσία που έχει και τη μισθολογική εξέλιξη λόγω μεταπτυχιακού είναι ευχαριστημένη μιας και δεν έχει μετακομίσεις, πολλά έξοδα για μετακίνηση κλπ.

[MagdaP]

1 ώρα πρίν, little lamb είπε:

Για να τους δώσουμε όταν μεγαλώσουν γιατί να τα μαζεύουμε από τώρα σε συγκεκριμένο λογαριασμό και να μην τους δώσουμε απλά τότε άλλα; Θέλω να πω, έχει σημασία αν τους δώσουμε από δικά μας ή αν είναι φυλαγμένα ειδικά γι'αυτα;

Εγω εχω λογαριασμό του μικρού. Ανοιξε η μανα μου, όπως έκανε σε όλα τα εγγόνια. Είναι αποταμιευτικος. Δεν θυμάμαι ακριβώς τους όρους, αλλα συνήθως αυτοί οι λογαριασμοί εχουν καλο επιτόκιο με την προϋπόθεση ότι δεν βγάζεις χρήματα μέχρι το παιδι να ενηλικιωθεί. Προσωπικά δε μου μένει κατι ιδιαίτερα να αποταμιευσω και σίγουρα αν δεν ειχα ειδικό λογαριασμό θα έφτανε το παιδι 18 και δε θα είχε τίποτα! Και εννοείται δεν θα είχα κι εγω να του δώσω! Τώρα, που και που, βάζω κατι στην άκρη οταν το θυμάμαι. Ηταν το αρχικο ποσο της μαμάς σχετικά καλό αλλα απο τοτε λιγα χρήματα εω καταφέρει να βαλω. Βέβαια μου έτυχε και η μετακόμιση, επιπλωνω σιγα σιγα το σπιτι και δυσκολεύομαι. Πιστεύω σε κανα δυο χρόνια να είμαι καλύτερα και να μπορέσω να βαλω καποια χρήματα. Είναι το επιτόκιο καλύτερο και είναι και ψυχολογικό οτι αυτα δεν τα πειράζω ο κόσμος να χαλάσει! Αν απλά έλεγα να τα αφήσω στο λογαριασμό μου σίγουρα θα τα χάλαγα. Δε νομίζω ότι έχει κάποιος λογαριασμό στο παιδί για τα έξοδά του. Συνήθως έχουν για το μέλλον του και είναι αποταμιευτικος. 

[Deena]

πρίν από 11 λεπτά , MagdaP είπε:

Εγω εχω λογαριασμό του μικρού. Ανοιξε η μανα μου, όπως έκανε σε όλα τα εγγόνια. Είναι αποταμιευτικος. Δεν θυμάμαι ακριβώς τους όρους, αλλα συνήθως αυτοί οι λογαριασμοί εχουν καλο επιτόκιο με την προϋπόθεση ότι δεν βγάζεις χρήματα μέχρι το παιδι να ενηλικιωθεί. Προσωπικά δε μου μένει κατι ιδιαίτερα να αποταμιευσω και σίγουρα αν δεν ειχα ειδικό λογαριασμό θα έφτανε το παιδι 18 και δε θα είχε τίποτα! Και εννοείται δεν θα είχα κι εγω να του δώσω! Τώρα, που και που, βάζω κατι στην άκρη οταν το θυμάμαι. Ηταν το αρχικο ποσο της μαμάς σχετικά καλό αλλα απο τοτε λιγα χρήματα εω καταφέρει να βαλω. Βέβαια μου έτυχε και η μετακόμιση, επιπλωνω σιγα σιγα το σπιτι και δυσκολεύομαι. Πιστεύω σε κανα δυο χρόνια να είμαι καλύτερα και να μπορέσω να βαλω καποια χρήματα. Είναι το επιτόκιο καλύτερο και είναι και ψυχολογικό οτι αυτα δεν τα πειράζω ο κόσμος να χαλάσει! Αν απλά έλεγα να τα αφήσω στο λογαριασμό μου σίγουρα θα τα χάλαγα. Δε νομίζω ότι έχει κάποιος λογαριασμό στο παιδί για τα έξοδά του. Συνήθως έχουν για το μέλλον του και είναι αποταμιευτικος. 

Κι εμείς για αυτό τον λόγο τελικά καταλήξαμε να έχουμε για αποταμίευση προγραμμα με ασφαλιστική, γιατί αλλιώς δεν θα μαζεύαμε τίποτα.

 

Εχει το μειονέκτημα ότι δεν είναι διαθεσιμα βεβαια τα χρήματα για ώρα ανάγκης, εμείς για τέτοιες περιπτώσεις έχουμε την πιστωτική κάρτα που μας είχε βγάλει το ΙΑΣΩ για την πληρωμη του πρώτου τοκετου που έχει μεγάλο όριο και μηδενική συνδρομή για πάντα.

 

Δεν την χρησιμοποιούμε καθόλου, την έχουμε για την περίπτωση μεγάλου επείγοντος.

[Yovanna]

2 hours ago, little lamb said:

Λοιπόν απ'ο,τι καταλαβα την Yovanna την πείραξε κυρίως που ο άντρας της της "δήλωσε" ότι αυτά τα χρήματα της κληρονομιάς θα πάνε σε λογαριασμό του παιδιού και που δεν το συζήτησαν ας πούμε. Γενικά αυτό το να "δηλώνει" ο ένας στον άλλο κατηγορηματικά κάτι, που απ'ο,τι κατάλαβα το συνηθίζετε, εμένα μου φαίνεται περίεργο. Ουσιαστικά και οι δύο για όφελος της οικογένειας θέλατε να προοριστουν (ο ένας για το παιδί, η άλλη για εξοχικο -δεν θα πηγαίνεις μόνη σου υποθέτω οπότε όφελος της οικογένειας είναι) απλά αντί να συζητήσετε, να ρίξετε ιδέες, "δηλώνει" ο ένας στον άλλο "θα γίνει το τάδε". Αλήθεια, για το μελλοντικό εξοχικό κοντά στην Αθήνα δεν είχατε συζητήσει ποτέ ότι ας πούμε σας ενδιαφέρει να πάρετε/χτίσετε κάτι τέτοιο; Έτσι ξαφνικά του είπες ότι θέλεις εξοχικό;

Δεν ήταν δήλωση ουσιαστικά και σίγουρα όχι κατηγορηματική. Περισσότερο προτροπή. Φυσικά και είχαμε συζητήσει για το εξοχικό, αλλά του άντρα μου του λες κάτι σήμερα και αύριο το έχει ξεχάσει. Και όταν του το υπενθυμίζεις, σου λέει α ναι..

2 hours ago, ΑΡΓΚ said:

Έχω ένα σπίτι δικό μου, προ γάμου. Αν χωρίσω, είναι δικό μου, τέλος. Αν το έχω γράψει στο παιδί, δεν είναι πια δικό μου, αποκτά ίσο δικαίωμα και ο μπαμάς.

Αυτοί πρώτη φορά το ακούω. αν γράψω την περιουσία μου στο παιδί, έχει και ο πατέρας του δικαίωμα σε αυτή?? Μπορεί δηλαδή να πουλήσει το σπίτι του παιδιού μου? Δεν νομίζω..

[Deena]

πρίν από 17 λεπτά , Yovanna είπε:

 

Αυτοί πρώτη φορά το ακούω. αν γράψω την περιουσία μου στο παιδί, έχει και ο πατέρας του δικαίωμα σε αυτή?? Μπορεί δηλαδή να πουλήσει το σπίτι του παιδιού μου? Δεν νομίζω..

 Όχι βεβαια.

[MagdaP]

πρίν από 47 λεπτά , Yovanna είπε:

Αυτοί πρώτη φορά το ακούω. αν γράψω την περιουσία μου στο παιδί, έχει και ο πατέρας του δικαίωμα σε αυτή?? Μπορεί δηλαδή να πουλήσει το σπίτι του παιδιού μου? Δεν νομίζω..

Αν όμως πάθεις κατι (χτυπα ξυλο) και οσο το παιδι είναι ανηλικο τη διαχείριση της περιουσίας εχει ο μπαμπάς και μέχρι να ενηλικιωθεί μπορει να κανει οτι θέλει.

[vicky86]

3 ώρες πρίν, little lamb είπε:

Λοιπόν απ'ο,τι καταλαβα την Yovanna την πείραξε κυρίως που ο άντρας της της "δήλωσε" ότι αυτά τα χρήματα της κληρονομιάς θα πάνε σε λογαριασμό του παιδιού και που δεν το συζήτησαν ας πούμε. Γενικά αυτό το να "δηλώνει" ο ένας στον άλλο κατηγορηματικά κάτι, που απ'ο,τι κατάλαβα το συνηθίζετε, εμένα μου φαίνεται περίεργο. Ουσιαστικά και οι δύο για όφελος της οικογένειας θέλατε να προοριστουν (ο ένας για το παιδί, η άλλη για εξοχικο -δεν θα πηγαίνεις μόνη σου υποθέτω οπότε όφελος της οικογένειας είναι) απλά αντί να συζητήσετε, να ρίξετε ιδέες, "δηλώνει" ο ένας στον άλλο "θα γίνει το τάδε". Αλήθεια, για το μελλοντικό εξοχικό κοντά στην Αθήνα δεν είχατε συζητήσει ποτέ ότι ας πούμε σας ενδιαφέρει να πάρετε/χτίσετε κάτι τέτοιο; Έτσι ξαφνικά του είπες ότι θέλεις εξοχικό; 

Τώρα για το "η περιουσία μου", ούτε εμείς το αντιμετωπίζουμε έτσι. Εξάλλου με την ίδια λογική κι αυτά που έχει βγάλει ο καθένας από τη δουλειά του ατομική περιουσία είναι, ίσως και πολύ περισσότερο από μια κληρονομιά, γιατί "τα δούλεψε", είναι προσωπικός του κόπος. Εμείς είμαστε η περίπτωση που λέγατε που έχουν άνισα οικονομικά και παρόλο που ο άντρας μου δεν δουλεύει τώρα έχει αισθητά

περισσότερα από εμένα. Τα είχε δηλαδή από τις προηγούμενες δουλειές, από πριν παντρευτούμε. Δεν τα αντιμετωπίζει όμως σαν "δικά του", είναι μεν σε δικούς του λογαριασμούς, όπως και τα δικά μου σε δικούς μου (με εξαίρεση έναν κοινό που έχουμε τα δώρα γάμου), αλλά εκείνος πληρώνει σουπερμάρκετ και λογαριασμούς που είναι τα μεγάλα ποσά. Δεν μου ζητάει να συμβάλλω σε αυτά, ξέρει ότι έχω πολύ λιγότερα. Αλλά ξέρει επίσης ότι όσα μάζευε τόσα χρόνια τα μάζευε για τη μελλοντική του οικογένεια, δεν θα πει "δικά μου είναι αυτά, ο,τι θέλω τα κάνω, μηδενίζουμε το κοντέρ και μετράμε από εδώ και πέρα τι συνεισφέρει ο καθένας". Ούτε φοβάται ότι θα του "φάω" κάποια περιουσία ας πούμε (γιατί υπάρχουν και τέτοια δυστυχώς και μπορεί κάποιοι να το φοβουνται αν βλέπουν κάποια δείγματα). Προφανώς κι εγώ είμαι "ωφελημένη" από εκείνον ως προς λογαριασμούς και σούπερ αλλά ας πούμε δεν θα του πω ποτέ να μου δώσει λεφτά να πάρω ρούχο, παπούτσι, βιβλίο κλπ, τα παίρνω με τις δικές μου κάρτες. Κι αν τύχει και πληρώσει αυτός γιατί πχ κάνει μια παραγγελία ή έχει κάποιο μπόνους κλπ του τα δίνω, όσο γελοίο κι αν ακούγεται. Αλλιώς θα ήμουν και λίγο γαϊδουρα!! (Ελπίζω να μην το έχω πει μπροστά σε άλλους ότι θα του τα δώσω, δεν είχα σκεφτεί ότι ακούγεται περίεργο σε κάποιον που δεν ξέρει). Και ό,τι παίρνουμε για το παιδί, για δώρα άλλων, για φαΐ-καφε έξω επιδιώκω να πληρώνω εγώ για να εξισορροπω κάπως (λέμε τώρα, αισθητά λιγότερα είναι). Όμως, κανένας από τους δύο δεν είναι των ακριβών πραγμάτων, μπλούζες και τσάντες των 100 ευρώ, ξενοδοχεία με σπα και διακοπές στη Μαγιόρκα, δεν τρώμε έξω ούτε πολυπαμε σε καφετέριες αν δεν πρόκειται να συναντήσουμε φίλους (όχι για οικονομία, απλά δεν το έχουμε ως μέρος της διασκέδασής μας) και πάντα κοιτάμε skroutz, προσφορές, εκπτώσεις για διάφορα πράγματα, οχι μόνο τώρα που δεν δουλεύει, από πάντα έτσι έκανε (γι'αυτο και παρόλο που δεν δουλεύει δεν έχει δυσκολία, σε συνδυασμό φυσικά με το ότι είχε την καλή τύχη να μη νοικιάσει ποτέ και να είναι σε πολυ, πάρα πολύ καλές δουλειές που πολλοί συνάδελφοί του τα χάλαγαν όντως σε μπλούζες κ τσάντες των 100 ευρώ, ξενοδοχεία με σπα και διακοπές στη Μαγιόρκα ). 

Κι αν ας πούμε μου προέκυπτε εμένα ένα μεγάλο έσοδο όπως κληρονομιά ούτε εγώ θα το αντιμετώπιζα σαν αποκλειστικα δικό μου, όπως κι εκείνος δεν αντιμετωπίζει έτσι τα χρήματά του τόσα χρόνια. Ναι σε δικό μου λογαριασμό θα ήταν αλλά δεν θα αποφάσιζα μόνη μου να πάρω εξοχικό!

Αυτό που δεν καταλαβαίνω πάντως τη χρησιμότητα και τον τρόπο λειτουργίας του είναι το να υπάρχει λογαριασμος για το παιδί. Δεν το κάναμε ποτέ και ούτε το σκεφτόμαστε. Η λογική ποια είναι; Ότι για αγορές του παιδιού παίρνουμε μόνο από εκεί; Ότι θα τα πάρει μαζεμένα στα 18; Τι; Ειλικρινά ρωτάω, δεν ειρωνευομαι. Εμείς ο,τι είναι για το παιδί από τα κανονικά μας χρήματα το παίρνουμε, δεν έχουμε κάτι ειδικό.

εμεις εχουμε αποταμιευτικο για τα παιδια.απο τα 18κ μετα θα εχουν ενα καλο ποσο

αν μαζεψουν πολλα λεφτα για δωρα κ δ χρειαζονται τοσα ψωνια τα βαζουμε σε εναν λογαριασμο που δ χρησιμοποιουμε συχνα,πχ μαζευουμε για διακοπες.κ ετσι αν χρειαστει παιρνουμε απο κει(οχι α ωραια ας παρουμε κ τα 200€ των παιδιων να παμε 2βραδια παραπανω

χωρια οι διακοπες χωρια των παιδιων)

3 ώρες πρίν, little lamb είπε:

 

Καλά δεν νομίζω ότι όλα τα ζευγάρια που έχουν ειδικό λογαριασμό για το παιδί σκέφτονται αυτό, τραβηγμένο μου φαίνεται. 

Απλά αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι κάπως νιώθουν ότι αν δεν είναι κάπου αλλού ξεχωριστά θα τελειώσουν ενώ αν είναι εκεί δεν χρησιμοποιούνται; Αλλά αυτό γίνεται και απλά λέγοντας ότι δεν θέλουμε ποτέ να πέφτουν τα συνολικά κάτω από "τόσα". Χωρίς να υπάρχει ξεχωριστός λογαριασμός για το μέλλον του παιδιού δηλαδή.

ακριβως γι αυτο τα εχουμε κλειστα.για να μην τα παρουμε σε περιπτωση αναγκης.για αναγκες ειναι ο αλλος λογαριααμος

[ΑΡΓΚ]

1 hour ago, Yovanna είπε:

Δεν ήταν δήλωση ουσιαστικά και σίγουρα όχι κατηγορηματική. Περισσότερο προτροπή. Φυσικά και είχαμε συζητήσει για το εξοχικό, αλλά του άντρα μου του λες κάτι σήμερα και αύριο το έχει ξεχάσει. Και όταν του το υπενθυμίζεις, σου λέει α ναι..

Αυτοί πρώτη φορά το ακούω. αν γράψω την περιουσία μου στο παιδί, έχει και ο πατέρας του δικαίωμα σε αυτή?? Μπορεί δηλαδή να πουλήσει το σπίτι του παιδιού μου? Δεν νομίζω..

 

Εχει οσο δικαιωμα εχεις και εσυ. Δηλαδη γραφεις το σπιτι στο παιδι. Χωριζεις του χρονου. Θες να πουλησεις το σπιτι. Δεν μπορεις πια. Ουτε να βγαλεις τον αντρα σου εξω. Τα διαχειριζεστε μαζι. Ομοιως και σε λογαριασμο μονο στο παιδι (οχι κοινο με εσας). 

[little lamb]

4 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

επίσης αν μας κάνουν δωρα χρήματα για το παιδί συχνά τα βάζουμε στην άκρη κ το αντίστοιχο δώρο το πληρώνουμε εμείς, για να μαζεύονται κάποια χρήματα για περίπτωση ανάγκης ή οτιδήποτε. 

 

4 ώρες πρίν, irin είπε:

Ή πχ καμιά φορά οι γιαγιάδες μας δίνουν χρήματα για να τους πάρουμε ρούχα. Εγώ τα βάζω στο λογαριασμό τους, δεν παίρνω ρούχα με αυτά

 

Αφού τελικά θα τα πάρετε τα ρούχα, και ίσο πόσο μπαίνει και βγαίνει είτε τα πάρετε με της γιαγιάς είτε με δικά σας, τι σημασία έχει αν θα τα πάρετε με τα μεν ή τα δε; Πραγματικά κάτι δεν καταλαβαίνω. Μόνο αυτό με το επιτόκιο καταλαβαινω, το άλλο είναι απλά ψυχολογικό ότι αυτά που "δεν πειράζουμε" βρίσκονται κάπου αλλού.

[irin]

πρίν από 16 λεπτά , little lamb είπε:

 

 

Αφού τελικά θα τα πάρετε τα ρούχα, και ίσο πόσο μπαίνει και βγαίνει είτε τα πάρετε με της γιαγιάς είτε με δικά σας, τι σημασία έχει αν θα τα πάρετε με τα μεν ή τα δε; Πραγματικά κάτι δεν καταλαβαίνω. Μόνο αυτό με το επιτόκιο καταλαβαινω, το άλλο είναι απλά ψυχολογικό ότι αυτά που "δεν πειράζουμε" βρίσκονται κάπου αλλού.

Τα κραταμε χωριστα,να εχει το καθε παιδι το λογαριασμο του ωστε αν θελει να κανει κατι μεγαλο οταν ενηλικιωθει,να εχει τα χρηματα. Ειτε σπουδες,ειτε να νοικιασει ενα σπιτι,οτιδηποτε. Να ξερει οτι αυτα εχει, ας τα αξιοποιησει οπως κρινει

Επεξεργάστηκαν 10 Μαίου,2021 by irin

[Έσπερος]

πρίν από 26 λεπτά , little lamb είπε:

 

 

Αφού τελικά θα τα πάρετε τα ρούχα, και ίσο πόσο μπαίνει και βγαίνει είτε τα πάρετε με της γιαγιάς είτε με δικά σας, τι σημασία έχει αν θα τα πάρετε με τα μεν ή τα δε; Πραγματικά κάτι δεν καταλαβαίνω. Μόνο αυτό με το επιτόκιο καταλαβαινω, το άλλο είναι απλά ψυχολογικό ότι αυτά που "δεν πειράζουμε" βρίσκονται κάπου αλλού.

Αν η γιαγιά δώσει 50, θα τα βάλουμε στην άκρη. Μπορεί να πάρουμε κάτι που ξανει περίπου τόσο οπότε όπως τα λες είναι τα ίδια, ή μπορεί να πάρουμε κάτι πιο μικρό επειδή ετυχε κ το 50 να μείνει στην άκρη για μια πιο μεγάλη αγορά πχ συνδυαστικά με κάτι άλλο, που δεν θα ήταν σίγουρο ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε με τα δικά μας σε άλλη στιγμή. Γενικα για την αποταμίευση νιώθουμε μεγαλύτερη ασφάλεια να είναι κάτι αλλού που κυριολεκτικά ξεχνάμε την ύπαρξη του κ είναι σαν να μην το έχουμε. αλλά είναι κ θέμα καλύτερης εποπτείας. είναι κ πρακτικό, αν η αποταμίευση γίνεται ποτέ από τον έναν πότε από τον άλλον, πάει κατευθείαν αλλού κ ξέρεις ακριβώς πόσα είναι. 
 

 

[irin]

πρίν από 3 λεπτά , Έσπερος είπε:

Αν η γιαγιά δώσει 50, θα τα βάλουμε στην άκρη. Μπορεί να πάρουμε κάτι που ξανει περίπου τόσο οπότε όπως τα λες είναι τα ίδια, ή μπορεί να πάρουμε κάτι πιο μικρό επειδή ετυχε κ το 50 να μείνει στην άκρη για μια πιο μεγάλη αγορά πχ συνδυαστικά με κάτι άλλο, που δεν θα ήταν σίγουρο ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε με τα δικά μας σε άλλη στιγμή. Γενικα για την αποταμίευση νιώθουμε μεγαλύτερη ασφάλεια να είναι κάτι αλλού που κυριολεκτικά ξεχνάμε την ύπαρξη του κ είναι σαν να μην το έχουμε. αλλά είναι κ θέμα καλύτερης εποπτείας. είναι κ πρακτικό, αν η αποταμίευση γίνεται ποτέ από τον έναν πότε από τον άλλον, πάει κατευθείαν αλλού κ ξέρεις ακριβώς πόσα είναι. 
 

 

Σωστα. Επισης μπορει να εχεις δυο ή παραπανω παιδια. 
μπορει καποι στιγμη πχ οταν ειναι πιο μεγαλα να θελουν ενα καλο ποδηλατο, ή ακομα και αυτοκινητο ξερω γω, γιατι να τους δωσεις δικα σου; Τους λες: εχεις αυτα τα χρηματα,κανε οτι νομιζεις. (Αν κρινεις οτι μπορουν να τα διαχειριστουν με λιγη λογικη)

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 48 λεπτά , little lamb είπε:

 

 

Αφού τελικά θα τα πάρετε τα ρούχα, και ίσο πόσο μπαίνει και βγαίνει είτε τα πάρετε με της γιαγιάς είτε με δικά σας, τι σημασία έχει αν θα τα πάρετε με τα μεν ή τα δε; Πραγματικά κάτι δεν καταλαβαίνω. Μόνο αυτό με το επιτόκιο καταλαβαινω, το άλλο είναι απλά ψυχολογικό ότι αυτά που "δεν πειράζουμε" βρίσκονται κάπου αλλού.

 

Ποιο επιτοκιο; Πλεον οριακα πανω απο το μηδεν δεν ειναι; Και σε λιγο μαλλον αρνητικο .

[Deena]

1 ώρα πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Εχει οσο δικαιωμα εχεις και εσυ. Δηλαδη γραφεις το σπιτι στο παιδι. Χωριζεις του χρονου. Θες να πουλησεις το σπιτι. Δεν μπορεις πια. Ουτε να βγαλεις τον αντρα σου εξω. Τα διαχειριζεστε μαζι. Ομοιως και σε λογαριασμο μονο στο παιδι (οχι κοινο με εσας). 

Κάθε πράξη εκποιησης επι περιουσίας ανηλίκου θέλει δικαστική άδεια, ακόμα και μαζί να είναι οι γονείς, δεν μπορείς έτσι απλά να πουλήσεις ιδιοκτησία ανηλίκου ακόμα και αν συμφωνούν και οι δυο γονείς.

 

Το ποιος μένει στο σπίτι όπου κατοικεί το ανήλικο εξαρτάται από το ποιος ασκεί την επιμέλεια, όχι σε ποιον ανήκει το σπίτι. Εδώ, βάσει δικαστικης απόφασης, συχνά μένουν χωρισμένες γυναίκες με τα παιδιά σε σπίτι που ανήκει στον πατέρα.

 

Επισης κάθε λογικός άνθρωπος που γράφει για οποιοδήποτε λόγο ένα σπίτι στο παιδί του όσο αυτό είναι ανήλικο, παρακρατά για τον εαυτό του επικαρπία ή έστω δικαίωμα ισόβιας οικησης.

[Mama_Anesti_]

Δεν έχω ιδέα για τι μιλάτε...

 

Βλέπω τις σελίδες να αυξάνονται εδώ και μερες...

 

Λέω κάτι καλό θα λένε! 

 

Διαβάζω σκόρπια κάποιες λέξεις.... 

 

Ειμαι σίγουρη πλεον πως οι τίτλοι των θέματων είναι καμουφλάζ και αφορμή για να μαζευόμαστε! 

 

 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 8 λεπτά , Deena είπε:

Κάθε πράξη εκποιησης επι περιουσίας ανηλίκου θέλει δικαστική άδεια, ακόμα και μαζί να είναι οι γονείς, δεν μπορείς έτσι απλά να πουλήσεις ιδιοκτησία ανηλίκου ακόμα και αν συμφωνούν και οι δυο γονείς.

 

Το ποιος μένει στο σπίτι όπου κατοικεί το ανήλικο εξαρτάται από το ποιος ασκεί την επιμέλεια, όχι σε ποιον ανήκει το σπίτι. Εδώ, βάσει δικαστικης απόφασης, συχνά μένουν χωρισμένες γυναίκες με τα παιδιά σε σπίτι που ανήκει στον πατέρα.

 

Επισης κάθε λογικός άνθρωπος που γράφει για οποιοδήποτε λόγο ένα σπίτι στο παιδί του όσο αυτό είναι ανήλικο, παρακρατά για τον εαυτό του επικαρπία ή έστω δικαίωμα ισόβιας οικησης.

 

Ναι αυτό προσπαθώ να εξηγήσω, ότι αν γράψεις κάτι στο παιδί, δεν παίζει πια το "μα ήταν πριν δικό μου" γιατί αυτή μου φάνηκε να ήταν η ερώτηση.

Και αν πουλήσεις το σπίτι (που έλεγε η κοπέλα πιο πάνω) και κλειδώσεις τα χρήματα σε λογαριασμό του ανηλίκου, δεν πας μεθαύριο και λες "άλλαξα γνώμη, τα χρειάζομαι" οπότε από τη σκοπιά του άλλου γονιού, τρόπον τινά τα μοιράζεσαι πλέον (πάνε στο παιδί ή με κοινή απόφαση προσπαθείτε να τα "πάρετε" πίσω). 

[Έσπερος]

πρίν από 15 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

 

Ποιο επιτοκιο; Πλεον οριακα πανω απο το μηδεν δεν ειναι; Και σε λιγο μαλλον αρνητικο .

Για τα αποταμιευτικα προγράμματα λέμε που παίρνεις κάτι παραπάνω από αυτά που έβαλες. που όντως δεν είναι το ίδιο συμφέροντα όπως παλιά.