Δεν με αφήνουν να κοιμηθω με το αγόρι μου

[little lamb]

Μα δεν αντιλέγω κάπου ως προς τα αίτια. Το θέμα είναι τι κάνεις πρακτικά όταν υπάρχει ήδη αυτή η ανισότητα μεταξύ του ζευγαριού. Τι προτείνετε δεν έχω καταλάβει. Να σταματήσει ο άντρας δηλαδή η βασική και σταθερή πηγή εισοδήματος της οικογένειας για να δουλέψει η κοπέλα καπου που μπορεί να είναι πρόσκαιρα, να μη σταματήσει κανείς και ουσιαστικά ο μισθός της κοπέλας να πηγαίνει στην νταντά, τι; Τα αίτια είναι αυτά που λέτε αλλά πρακτικά ο καθένας κάνει ο,τι τον συμφέρει οικονομικά (και βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, πχ χτίσιμο βιογραφικού για περισσότερες πιθανότητες στο μέλλον).

Όσο για αυτό

πρίν από 18 λεπτά , Deena είπε:

Καταλαβαινεις βεβαια ότι αν ήσουν ένας άντρας που έχει περάσει τα 30, έχει δουλέψει μόνο λίγους μήνες στη ζωή του και αντί να ψάξει για δουλειά έμενε σπίτι με το παιδί, η κοινωνία θα σε αντιμετώπιζε στην καλύτερη ως τεμπέλη, στην χειρότερη ως αποτυχημένο.

τα περισσότερα αγόρια της γενιάς μου και του κλάδου μου έτσι έχουν δουλέψει. Ιδίως αν έκαναν μεταπτυχιακό-διδακτορικό, βάλε και τον χαμένο χρόνο από το στρατό, φτάνουν 30 χωρίς να το καταλάβουν (και πριν 15 χρόνια βασικά που ήταν ο άντρας μου 30 τότε ξεκινούσε, με εξαίρεση δουλειές σαν πρακτική και δουλειές του ποδαριού ως φοιτητής). Αλλά δεν τους αντιμετωπίζει κανείς απαξιωτικά. Το πολύ πολύ να τους λυπούνται που φτάνουν 30 χωρίς θεωρούμενη "κανονική" δουλειά όπως  προηγούμενες γενιές. Αλλά αυτή τη "λυπηση" την αντιμετωπίζεις και κοπέλα να είσαι. Διαφορά στερεοτυπου πάντως οντως υπάρχει, πχ αυτό το παράδειγμα που λες συνήθως δεν υπάρχει καν γιατί ένας άντρας με αυτό το "βιογραφικό" είναι ψιλοκαταδικασμενος να μην κάνει ακόμα οικογένεια, ενώ κοπέλες με αυτό το "βιογραφικό" παντρευόμαστε και δεν φαίνεται σε κανέναν περίεργο...

[Super.mum]

πρίν από 46 λεπτά , Deena είπε:

Καταλαβαινεις βεβαια ότι αν ήσουν ένας άντρας που έχει περάσει τα 30, έχει δουλέψει μόνο λίγους μήνες στη ζωή του και αντί να ψάξει για δουλειά έμενε σπίτι με το παιδί, η κοινωνία θα σε αντιμετώπιζε στην καλύτερη ως τεμπέλη, στην χειρότερη ως αποτυχημένο.

 

Δεν υπάρχει δυστυχώς γνήσια κοινωνική ισότητα, το να είναι ευχαριστημένο το εκάστοτε ζευγάρι με τις επιλογές του προσωπικά ούτε με ικανοποιεί ούτε με πείθει, οι εκάστοτε επιλογες κατευθύνονται σε μεγάλο βαθμό από τα στερεοτυπα.

Είδες .. δεν είναι ότι αυτό θα το λέγανε μόνο για την γυναίκα .. θα λέγανε και για τον άντρα ότι είναι τεμπέλης 

πρίν από 17 λεπτά , little lamb είπε:

Μα δεν αντιλέγω κάπου ως προς τα αίτια. Το θέμα είναι τι κάνεις πρακτικά όταν υπάρχει ήδη αυτή η ανισότητα μεταξύ του ζευγαριού. Τι προτείνετε δεν έχω καταλάβει. Να σταματήσει ο άντρας δηλαδή η βασική και σταθερή πηγή εισοδήματος της οικογένειας για να δουλέψει η κοπέλα καπου που μπορεί να είναι πρόσκαιρα, να μη σταματήσει κανείς και ουσιαστικά ο μισθός της κοπέλας να πηγαίνει στην νταντά, τι; Τα αίτια είναι αυτά που λέτε αλλά πρακτικά ο καθένας κάνει ο,τι τον συμφέρει οικονομικά (και βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, πχ χτίσιμο βιογραφικού για περισσότερες πιθανότητες στο μέλλον).

Όσο για αυτό

τα περισσότερα αγόρια της γενιάς μου και του κλάδου μου έτσι έχουν δουλέψει. Ιδίως αν έκαναν μεταπτυχιακό-διδακτορικό, βάλε και τον χαμένο χρόνο από το στρατό, φτάνουν 30 χωρίς να το καταλάβουν (και πριν 15 χρόνια βασικά που ήταν ο άντρας μου 30 τότε ξεκινούσε, με εξαίρεση δουλειές σαν πρακτική και δουλειές του ποδαριού ως φοιτητής). Αλλά δεν τους αντιμετωπίζει κανείς απαξιωτικά. Το πολύ πολύ να τους λυπούνται που φτάνουν 30 χωρίς θεωρούμενη "κανονική" δουλειά όπως  προηγούμενες γενιές. Αλλά αυτή τη "λυπηση" την αντιμετωπίζεις και κοπέλα να είσαι. Διαφορά στερεοτυπου πάντως οντως υπάρχει, πχ αυτό το παράδειγμα που λες συνήθως δεν υπάρχει καν γιατί ένας άντρας με αυτό το "βιογραφικό" είναι ψιλοκαταδικασμενος να μην κάνει ακόμα οικογένεια, ενώ κοπέλες με αυτό το "βιογραφικό" παντρευόμαστε και δεν φαίνεται σε κανέναν περίεργο...

Παιδιά τι να πω στην δικιά μας περίπτωση δεν ήταν μόνο το οικονομικό αλλά το ότι ο άντρας μου ένιωθε ότι δεν θα μπορεί να κάτσει σπίτι με τα μωρα και εγώ προτιμούσα να αφήσω την δουλειά για να κάτσω με αυτά. Εμείς βοήθεια δεν έχουμε από κανέναν ούτε γιαγιάδες ούτε τίποτα. Όποτε ούτε νταντά ήθελα. Έπρεπε κάποιος από τους δυο να κάτσει σπίτι για μέχρι τα μωρα να μεγαλώσουν λίγο να πάνε ένα παιδικό η προνήπιο. 

[Έσπερος]

4 ώρες πρίν, little lamb είπε:

να μη σταματήσει κανείς και ουσιαστικά ο μισθός της κοπέλας να πηγαίνει στην νταντά, τι;

Μα αυτό κάνουν οι περισσότερες οικογένειες κ δεν καταλαβαίνω γιατί σου  κάνει εντύπωση. Αν χάσει η γυναίκα έστω κ αυτή τη θέση είναι δεδομένο ότι είναι καταδικασμένη μετά. Φυσικά περιορίζονται οι επιλογές για τη φροντίδα του παιδιού, αν μιλάμε για τέτοιους μισθούς. Υπάρχουν όμως κ παππούδες-γιαγιάδες, υπάρχουν δημοτικοί βρεφικοί σταθμοί, υπάρχει η περίπτωση να δικαιούται ο άντρας την άδεια ανατροφής κ να την πάρει εκείνος,  δεν σημαίνει ότι η μόνη λύση είναι νταντά. Αλλά κ έτσι να ήταν, η οικογένεια μένει στα ίδια εισοδήματα με το κέρδος ότι διατηρούν κ οι δυο γονείς τη δουλειά τους για το μέλλον. 

 

Νομιζω ότι όπως τα προηγούμενα χρόνια τα μεταπτυχιακά χρησιμοποιήθηκαν ως δικαιολογία για να μην μας ανησυχεί η ανεργία των νέων, έγινε τώρα μόδα να χρησιμοποιείται έτσι κ η μητρότητα. Αντί να διεκδικούμε παροχές στους γονείς κ δικαίωμα στην εργασία, μπαίνουμε μόνες μας στην παγίδα να ζητάμε δικαίωμα να μένουμε σπίτι. 

 

Η πλύση εγκεφάλου για την αποδοχή τέτοιων καταστάσεων είναι πολύ ύπουλη γιατί δν την καταλαβαίνεις, τη θεωρείς απλα νορμαλ. Εγω να σας πω την αλήθεια επειδή συναναστρεφόμουν άτομα μόνο από τη σχολή μου κ ιδίως άτομα με ακαδημαϊκές βλέψεις, δεν ήξερα κανέναν άντρα που να δουλεύει στα 30. μόνο έναν δυο που διορίστηκαν κ έναν που έψαχνε κ πήγαινε οπουδήποτε έβρισκε ευκαιρία. οι άλλοι ήταν αφοσιωμένοι στα επιστημονικά τους κ ανταμείφθηκα η τελικά.  Κοπέλες πολλές να κάνουν ιδιαίτερα κ φροντιστήρια ήξερα πολλές έως όλες. Για πολύ καιρό θεωρούσα ότι αυτή είναι η νόρμα κ ακόμα δεν έχω αποβάλει την ιδέα ότι είναι οκ να ασχολείσαι με συνεχιση σπουδών σεολη την τρίτη δεκαετία της ζωής σου χωρίς οικονομική ανεξαρτησία, στο μυαλό μου κάπως το έχω κ σαν ανώτερη δραστηριότητα κ φυσικά πολλές σκέφτομαι ότι το ζηλεύω. Αναγνωρίζω όμως ότι δεν είναι η νόρμα, κάπως μου πέρασε αυτή η νοοτροπία κ την αποδέχτηκα. Ε το ίδιο συμβαίνει κ με τη λογική «άσε τη μια κ μοναδική χάλια δουλειά στην οποία εχεις τρυπώσει γιατί σε συμφέρει περισσότερο να μείνεις άνεργη». Προφανώς κάπως πέρασε σαν λογική επιλογή κ επειδή είναι για καλό σκοπό βραχυπρόθεσμα, απενοχοποιήθηκε κ θεωρείται φυσιολογική. Ίσως έχει μια λογική αν μιλάμε για πολύ νέους γονείς που τα παιδθα τους θα έχουν πάει σχολείο όταν εκείνοι μόλις θα έχουν περάσει τα 25-26, επι της ουσίας τότε θμια γυναίκα με κάποια ίσως μικρή εργασιακή εμπειρία κ έχοντας ξεμπλέξει από τα παιδιά, θα είναι στην ίδια θέση με μια που έκανε μεταπτυχιακό κ ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι πρέπει να δουλέψει οπουδήποτε αλλά έχει μπροστά της κ όσα εμπόδια έρθουν από μελλοντική οικογένεια. Αυτά όμως είναι πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις. Μια γυναίκα περασμένα 30 με δουλειά χωρίς καλές απολαβές, δεν μπορεί να την αφήσει για λίγα χρόνια, είναι δεδομένο ότι δεν θα ξαναβρεί. 

[little lamb]

πρίν από 45 λεπτά , Έσπερος είπε:

Μα αυτό κάνουν οι περισσότερες οικογένειες κ δεν καταλαβαίνω γιατί σου  κάνει εντύπωση. Αν χάσει η γυναίκα έστω κ αυτή τη θέση είναι δεδομένο ότι είναι καταδικασμένη μετά.

 

πρίν από 45 λεπτά , Έσπερος είπε:

Μια γυναίκα περασμένα 30 με δουλειά χωρίς καλές απολαβές, δεν μπορεί να την αφήσει για λίγα χρόνια, είναι δεδομένο ότι δεν θα ξαναβρεί. 

 

Μα δεν είπα τίποτα από όλα αυτά. Ίσα ίσα έδωσα και τόσα παραδείγματα που ισχύουν αυτά που λες και που όντως δεν συμφέρει να σταματήσει η γυναίκα. Αλλά όπως λες και η ίδια δεν είναι όλες οι περιπτώσεις αυτές. Όπως επίσης το να μείνει στο σπίτι ο όποιος από τους δύο δεν σημαίνει να διακόψει τη δουλειά στην οποία βρίσκεται. Μπορεί να πάρει την άδεια και να επανέλθει, μπορεί να μην έτυχε να είναι σε δουλεια όταν γεννιέται το παιδί, πολλά μπορεί. Δεν είπα πουθενά να διακόψει μια δουλειά που θα κρατούσε καιρό ακόμα (κι όχι 2 μήνες ακόμα ας πούμε), ούτε γενικώς να διακόψει είπα βασικά! Πιο πολύ το είχα στο νου μου ότι αν είναι κάτι περιστασιακό, απλά για ένα διάστημα δεν ψάχνεις (το ποσο είναι αυτό διάστημα εξαρτάται από το πόσο ανάγκη το έχουν οικονομικά, πόσο καιρό αντέχει το βιογραφικό μια"τρύπα" χωρίς να επηρεάζεται σημαντικά και φυσικά το αν προκύψει μια καλή ευκαιρία) ή ότι αν είναι να λήξει σε 3 μήνες ξερω'γω χωρίς καμία πιθανότητα ανανέωσης και χωρίς αυτοί οι 3 μήνες να επηρεάζουν το βιογραφικό, τότε ναι μπορεί και να διακόψεις από εκεί πού βρίσκεσαι. Εκ των πραγμάτων βασικά γίνεται αυτό γιατί δεν νομίζω να δικαιουσαι άδεια σε ολιγομηνες συμβάσεις συγκεκριμένων έργων/project - απλά παίρνουν άλλον μέχρι να ολοκληρωθεί το έργο που είναι να γινει,δεν περιμενουν πότε θα γυρίσεις! Καμία σχέση όμως αυτό με το να διακόψεις από κάπου που θα συνεχιζες καιρό και που είναι δύσκολο μετά να βρεις κάτι άλλο. Πουθενά δεν είπα κάτι τέτοιο, φαίνεται από τα παραδείγματα και γενικά αν ξαναδιαβάσει κανείς μαζεμένα τα μηνύματά μου-τα ξαναδιάβασα μόλις.

 

Πραγματικά νομίζω ότι στα κοινωνικά θέματα του forum ποτέ δεν καταλαβαίνει κανείς τι λέει ο άλλος και πρέπει συνεχώς να εξηγείς πώς το σκέφτεσαι κι ενώ μ'αρεσουν πολύ και κολλάω τελικά νομίζω ότι χάνω χρόνο ακόμα κι από το παιδί από τα συνεχή refresh για να μπω να απαντήσω  Τώρα ας πούμε άνοιξα να δω πού βρίσκεται ο κινέζικος πύραυλος, είδα ότι είχα notification, ξεκίνησα να γράφω πιστεύοντας ως συνήθως ότι θα πάρει λίγο κ βλεπω ότι εγραφα πανω από 20λεπτο 

[MagdaP]

Εγω προσωπικά δε θεωρώ τη δουλειά απαραίτητη μονο για βιοποριστικους λόγους. Δε μπορω να φανταστώ τον εαυτό μου να μη δουλεύω ακόμα και τον πιο πλούσιο άντρα να ειχα! Θα ημουν μισός άνθρωπος. Προφανώς, αλλες κοπέλες μπορει να μην αισθάνονται την ίδια ανάγκη για εργασία, για διάφορους λόγους. Έτσι, θα προτιμούσα να δουλεύω και ας πήγαιναν ολα τα χρήματα σε νταντά παρά να κάθομαι σπίτι και να αισθάνομαι ένα κενό. 

[Έσπερος]

3 ώρες πρίν, little lamb είπε:

Δεν είπα πουθενά να διακόψει μια δουλειά που θα κρατούσε καιρό ακόμα (κι όχι 2 μήνες ακόμα ας πούμε), ούτε γενικώς να διακόψει είπα βασικά! Πιο πολύ το είχα στο νου μου ότι αν είναι κάτι περιστασιακό, απλά για ένα διάστημα δεν ψάχνεις (το ποσο είναι αυτό διάστημα εξαρτάται από το πόσο ανάγκη το έχουν οικονομικά, πόσο καιρό αντέχει το βιογραφικό μια"τρύπα" χωρίς να επηρεάζεται σημαντικά και φυσικά το αν προκύψει μια καλή ευκαιρία) ή ότι αν είναι να λήξει σε 3 μήνες ξερω'γω χωρίς καμία πιθανότητα ανανέωσης και χωρίς αυτοί οι 3 μήνες να επηρεάζουν το βιογραφικό, τότε ναι μπορεί και να διακόψεις από εκεί πού βρίσκεσαι.

Καλά εδώ είναι στάνταρ να μην καταλαβαινόμαστε, δεν θα το διασκεδάζαμε αλλιώς! πάντως αυτό που γράφεις τώρα δεν έχει σχέση με το άλλο που έγραψες πριν ότι δεν συμφέρει να δουλεύεις για να δίνεις τον μισθό στην νταντά. Το θέμα εν γενει ότι ένας άντρας πχστην κατάσταση που περιγράφεις, ενόψει παιδιού μάλλον θα ένιωθε την πίεση να βρει όχι μια αλλά δυο κ τρεις δουλειές για να συμβάλει στην οικογένεια, ενώ μια γυναίκα θεωρεί ότι μπορεί να περιμένει. Α επίσης το θέμα με τη δουλειά είναι κάπως περίπλοκο, εμείς πχ έχουμε αναπληρωτές που βασικά μπαίνουν μέσα από τη δουλειά, ιδίως όσοι είναι παντρεμένοι με παιδιά κ συντηρούν δυο σπίτια κ κάνουν πολλά ταξίδια. Το κάνουν για την ασφάλιση, για τον μελλοντικό διορισμό, για να μπορούν να δουλέψουν πρωί αντί να λείπουν στα φροντιστήρια το απόγευμα που τα παιδιά τους είναι σπίτι κλπ. Οπότε μην το βλέπεις σαν κάτι τόσο περίεργο κάποιος να δουλεύει κ να πηγαίνει ο μισθός στη φροντίδα του παιδιού. σίγουρα είναι πολύ καλύτερο από το να μην δουλεύει. 

πρίν από 4 λεπτά , MagdaP είπε:

Εγω προσωπικά δε θεωρώ τη δουλειά απαραίτητη μονο για βιοποριστικους λόγους. Δε μπορω να φανταστώ τον εαυτό μου να μη δουλεύω ακόμα και τον πιο πλούσιο άντρα να ειχα! Θα ημουν μισός άνθρωπος. Προφανώς, αλλες κοπέλες μπορει να μην αισθάνονται την ίδια ανάγκη για εργασία, για διάφορους λόγους. Έτσι, θα προτιμούσα να δουλεύω και ας πήγαιναν ολα τα χρήματα σε νταντά παρά να κάθομαι σπίτι και να αισθάνομαι ένα κενό. 

Φυσικά. Εγω κενό ένιωθα κ στηξ άδεια ανατροφής που κράτησε πολύ παραπάνω από 9 μήνες μαζί με τα καλοκαίρια συν δυο μεσοδιαστήματα κάποιων μηνών που είχα γυρίσει στο σχολείο. Αν δεν ήταν αυτά θα είχα τρελαθεί. Ειδικά το πρώτο τρίμηνο ήταν η πιο άσχημη περίοδος της ζωής μου. μετρούσα αντίστροφα να γυρίσω στο σχολείο κ το απόλαυσα κι ας έκανα ο,τι αγγαρεία υπήρχε κ δεν υπήρχε. 

[Deena]

8 ώρες πρίν, Super.mum είπε:

Είδες .. δεν είναι ότι αυτό θα το λέγανε μόνο για την γυναίκα .. θα λέγανε και για τον άντρα ότι είναι τεμπέλης 

 

Το αντίθετο λέω, μόνο ενας αντρας θα έφερε αυτό το στίγμα. 
 

Η γυναίκα στην αντίστοιχη περίπτωση που είναι 30 ετών, δεν έχει ακόμα βρει τον δρόμο της επαγγελματικά, κάνει παιδι και μένει σπίτι να το μεγαλώσει δεν θα αντιμετωπιστεί κοινωνικά ως τεμπέλα ή χαμένη υπόθεση, σε καμία περίπτωση, ούτε η ίδια θα νιώθει πιθανότατα έτσι.

 

Σε έναν άντρα θα έπεφταν πάνω του όλοι να κοιτάξει να βρει 2-3 δουλειές και να μην χάνει τον χρόνο του σπίτι με το παιδί, για την γυναίκα όλοι θα κουνούσαν με κατανόηση το κεφάλι και θα έλεγαν «Λογικό, τι να κάνει η κοπέλα, να δουλεύει για να δίνει τον μισθό στην νταντά;».

 

 

[ΑΡΓΚ]

4 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Μα αυτό κάνουν οι περισσότερες οικογένειες κ δεν καταλαβαίνω γιατί σου  κάνει εντύπωση. Αν χάσει η γυναίκα έστω κ αυτή τη θέση είναι δεδομένο ότι είναι καταδικασμένη μετά. Φυσικά περιορίζονται οι επιλογές για τη φροντίδα του παιδιού, αν μιλάμε για τέτοιους μισθούς. Υπάρχουν όμως κ παππούδες-γιαγιάδες, υπάρχουν δημοτικοί βρεφικοί σταθμοί, υπάρχει η περίπτωση να δικαιούται ο άντρας την άδεια ανατροφής κ να την πάρει εκείνος,  δεν σημαίνει ότι η μόνη λύση είναι νταντά. Αλλά κ έτσι να ήταν, η οικογένεια μένει στα ίδια εισοδήματα με το κέρδος ότι διατηρούν κ οι δυο γονείς τη δουλειά τους για το μέλλον. 

 

Νομιζω ότι όπως τα προηγούμενα χρόνια τα μεταπτυχιακά χρησιμοποιήθηκαν ως δικαιολογία για να μην μας ανησυχεί η ανεργία των νέων, έγινε τώρα μόδα να χρησιμοποιείται έτσι κ η μητρότητα. Αντί να διεκδικούμε παροχές στους γονείς κ δικαίωμα στην εργασία, μπαίνουμε μόνες μας στην παγίδα να ζητάμε δικαίωμα να μένουμε σπίτι. 

 

Η πλύση εγκεφάλου για την αποδοχή τέτοιων καταστάσεων είναι πολύ ύπουλη γιατί δν την καταλαβαίνεις, τη θεωρείς απλα νορμαλ. Εγω να σας πω την αλήθεια επειδή συναναστρεφόμουν άτομα μόνο από τη σχολή μου κ ιδίως άτομα με ακαδημαϊκές βλέψεις, δεν ήξερα κανέναν άντρα που να δουλεύει στα 30. μόνο έναν δυο που διορίστηκαν κ έναν που έψαχνε κ πήγαινε οπουδήποτε έβρισκε ευκαιρία. οι άλλοι ήταν αφοσιωμένοι στα επιστημονικά τους κ ανταμείφθηκα η τελικά.  Κοπέλες πολλές να κάνουν ιδιαίτερα κ φροντιστήρια ήξερα πολλές έως όλες. Για πολύ καιρό θεωρούσα ότι αυτή είναι η νόρμα κ ακόμα δεν έχω αποβάλει την ιδέα ότι είναι οκ να ασχολείσαι με συνεχιση σπουδών σεολη την τρίτη δεκαετία της ζωής σου χωρίς οικονομική ανεξαρτησία, στο μυαλό μου κάπως το έχω κ σαν ανώτερη δραστηριότητα κ φυσικά πολλές σκέφτομαι ότι το ζηλεύω. Αναγνωρίζω όμως ότι δεν είναι η νόρμα, κάπως μου πέρασε αυτή η νοοτροπία κ την αποδέχτηκα. Ε το ίδιο συμβαίνει κ με τη λογική «άσε τη μια κ μοναδική χάλια δουλειά στην οποία εχεις τρυπώσει γιατί σε συμφέρει περισσότερο να μείνεις άνεργη». Προφανώς κάπως πέρασε σαν λογική επιλογή κ επειδή είναι για καλό σκοπό βραχυπρόθεσμα, απενοχοποιήθηκε κ θεωρείται φυσιολογική. Ίσως έχει μια λογική αν μιλάμε για πολύ νέους γονείς που τα παιδθα τους θα έχουν πάει σχολείο όταν εκείνοι μόλις θα έχουν περάσει τα 25-26, επι της ουσίας τότε θμια γυναίκα με κάποια ίσως μικρή εργασιακή εμπειρία κ έχοντας ξεμπλέξει από τα παιδιά, θα είναι στην ίδια θέση με μια που έκανε μεταπτυχιακό κ ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι πρέπει να δουλέψει οπουδήποτε αλλά έχει μπροστά της κ όσα εμπόδια έρθουν από μελλοντική οικογένεια. Αυτά όμως είναι πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις. Μια γυναίκα περασμένα 30 με δουλειά χωρίς καλές απολαβές, δεν μπορεί να την αφήσει για λίγα χρόνια, είναι δεδομένο ότι δεν θα ξαναβρεί. 

 

Προφανώς και πολλές από εμάς, βασικά όλες όσες ξέρω που εργάζονται "στα σοβαρά" πληρώσαμε νταντά ή παιδικό σταθμό, γιατί σκεφτήκαμε μακροπρόθεσμα. Δεν πετάς ό,τι έχτιζες για χρόνια και ξεκινάς από την αρχή γιατί μπορεί να ζοριστείς οικονομικά 1-2 χρόνια. Βέβαια λόγω κλάδου, δεν ξέρω και πολύ κόσμο που να μη δούλευε ήδη από τα 22-23. Ακόμη και τα μεταπτυχιακά - διδακτορικά κλπ έγιναν με εργασία παράλληλα, ίσως σχετικά κακοπληρωμένη αλλά σίγουρα δεν βλέπω κενά σε βιογραφικά.

Νομίζω ότι η αλλαγή αν δεν ξεκινήσει από εμάς, δε θα γίνει ποτέ. Στις σκανδιναβικές χώρες, βλέπω μία εντελώς άλλη κουλτούρα, με άδειες και στους δύο γονείς εναλλάξ, μπαμπάδες σε πολύ μεγάλες θέσεις να εξαφανίζονται ένα εξάμηνο για να μείνουν με το παιδί τους, να φεύγουν 4 η ώρα ο κόσμος να χαλάσει για να πάρουν το παιδί από το σχολείο κλπ. Κάπως το κατάφεραν, και σίγουρα δεν ήταν έτσι από πάντα. Δειλά βήματα βλέπω και γύρω μου, είδα για πρώτη φορά πέρσυ και άντρα συνάδελφο να πάρει γονική άδεια (και εννοώ για να μείνει με το μωρό, γιατί η μαμά έχει κατάστημα), αλλά είναι ακόμη σπάνιο. Παίζει και να βοήθησε η εργασία από το σπίτι τον τελευταίο χρόνο, άκουσα από αρκετούς ότι απλά μοίρασαν τις ώρες εργασίες στο ζευγάρι, δηλαδή ο ένας 2 ώρες εργασία και ο άλλος με το μωρό, μετά το ανάποδο κλπ. Ομολογώ ότι μου άρεσε σαν εικόνα, να μπαίνουμε σε meeting, και να βλέπω επιτέλους και μπαμπάδες με το δίχρονο αγκαλιά να προσπαθεί να τραβήξει τα ακουστικά, ή να πασαλείψει την οθόνη με γιαούρτια

[Deena]

πρίν από 13 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

 

Προφανώς και πολλές από εμάς, βασικά όλες όσες ξέρω που εργάζονται "στα σοβαρά" πληρώσαμε νταντά ή παιδικό σταθμό, γιατί σκεφτήκαμε μακροπρόθεσμα. Δεν πετάς ό,τι έχτιζες για χρόνια και ξεκινάς από την αρχή γιατί μπορεί να ζοριστείς οικονομικά 1-2 χρόνια. Βέβαια λόγω κλάδου, δεν ξέρω και πολύ κόσμο που να μη δούλευε ήδη από τα 22-23. Ακόμη και τα μεταπτυχιακά - διδακτορικά κλπ έγιναν με εργασία παράλληλα, ίσως σχετικά κακοπληρωμένη αλλά σίγουρα δεν βλέπω κενά σε βιογραφικα

Και ο δικός μου κλάδος έτσι είναι, μεταπτυχιακό συνήθως παράλληλα με την άσκηση, οποιος κάνει γιατί οι περισσότεροι δεν κάνουν.

 

Για το διδακτορικό δεν το συζητώ, στον κλάδο μου θεωρείται τρελό χάσιμο χρόνου και κάτι που ακολουθουν όσοι βαριούνται να δουλέψουν.

[Yovanna]

Έχω και χειρότερο, θυμάμαι 2 γνωστές μου που δεν άφησαν την δουλειά τους όταν γέννησαν και πλήρωναν νταντά , και έβγαζαν 1000 ευρώ και έδιναν τα 700 στη νταντά (απόλυτα λογικό, δεν θα είναι για πάντα άλλωστε), τους είχε πει ο άντρας τους ότι αφού δεν δέχονται να σταματήσουν τη δουλειά, θα πληρώνουν τη νταντά από την τσέπη τους.. Επίσης εννοείται ότι αυτές ασχολούνταν με το σπίτι και με το μαγείρεμα, εφόσον ήταν τιμωρία που δεν σταμάτησαν τη δουλειά ενώ θα μπορούσαν. Προσωπικά, αν δεν ήμουν οικονομικά ανεξάρτητη, έστω να μπορώ να υποστηρίξω τα βασικά, δεν θα έμπαινα ποτέ στη διαδικασία να κάνω παιδί. Θα περίμενα πρώτα να σταθώ στα πόδια μου και μετά. 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 7 λεπτά , Yovanna είπε:

Έχω και χειρότερο, θυμάμαι 2 γνωστές μου που δεν άφησαν την δουλειά τους όταν γέννησαν και πλήρωναν νταντά , και έβγαζαν 1000 ευρώ και έδιναν τα 700 στη νταντά (απόλυτα λογικό, δεν θα είναι για πάντα άλλωστε), τους είχε πει ο άντρας τους ότι αφού δεν δέχονται να σταματήσουν τη δουλειά, θα πληρώνουν τη νταντά από την τσέπη τους.. Επίσης εννοείται ότι αυτές ασχολούνταν με το σπίτι και με το μαγείρεμα, εφόσον ήταν τιμωρία που δεν σταμάτησαν τη δουλειά ενώ θα μπορούσαν. Προσωπικά, αν δεν ήμουν οικονομικά ανεξάρτητη, έστω να μπορώ να υποστηρίξω τα βασικά, δεν θα έμπαινα ποτέ στη διαδικασία να κάνω παιδί. Θα περίμενα πρώτα να σταθώ στα πόδια μου και μετά. 

 

Το ερώτημα είναι γιατί να μένεις παντρεμένη με έναν άνθρωπο που σου δείχνει ένα τέτοιο πρόσωπο. Μπορείς δηλαδή μετά να στον εμπιστευτείς ποτέ ξανά; Άλλη πονεμένη ιστορία.

[Yovanna]

1 hour ago, ΑΡΓΚ said:

 

Το ερώτημα είναι γιατί να μένεις παντρεμένη με έναν άνθρωπο που σου δείχνει ένα τέτοιο πρόσωπο. Μπορείς δηλαδή μετά να στον εμπιστευτείς ποτέ ξανά; Άλλη πονεμένη ιστορία.

Ίσως γιατί δεν είναι εύκολο μόλις κάνεις παιδί να πεις τον παρατάω, ή έτσι κάπως μεγάλωσαν και έχουν ενοχές διότι θεωρούν ότι όντως το σωστό θα ήταν να σταματήσουν και να μην τα δίνουν στη νταντά. Ο ΄άντρας της μιας έλεγε μάλιστα, όταν τον παρακαλούσε να κάτσει με τον μικρό για να πάει για έναν καφέ , ότι δεν θα κάνω babysitting , αν θες πάρε και τον μικρό.. Φυσικά αυτή 28, εκείνος 43 τότε..

@little lamb, αν κατάλαβα καλά, τώρα εργάζεσαι. Είπες όμως ότι αν δεν σε ενδιέφερε η θέση που προσφέρθηκε, δεν θα πήγαινες. Είσαι 32. Απ'όσο θυμάμαι, σκέφτεστε για δεύτερο παιδί. Αν δηλαδή δεν δούλευες, θα περίμενες να κάνεις το δεύτερο, να ξεπεταχτεί και αυτό και μετά θα έψαχνες , σωστά? Θα έβγαινες δηλαδή στην αγορά εργασίας μετά τα 35, με προϋπηρεσία κάποιων μηνών, να κάνεις τί ακριβώς? Θα είχε πιστεύεις επιλογές και προτάσεις τότε? Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αν δεν κοιτάμε μακροπρόθεσμα και απλά υπολογίζουμε αν συμφέρει να δίνουμε τα λεφτά στη νταντά , μπορεί όταν το αποφασίσουμε, να είναι πια αργά. Τουλάχιστον για να κάνουμε αυτό που μας ενδιαφέρει, γιατί απλά μια δουλειά, φαντάζομαι βρίσκεται. 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 23 λεπτά , Yovanna είπε:

Τουλάχιστον για να κάνουμε αυτό που μας ενδιαφέρει, γιατί απλά μια δουλειά, φαντάζομαι βρίσκεται. 

 

Το "βρίσκεται" είναι σχετική έννοια.

Η θεία μου ξεκίνησε να εργάζεται στα 50. Άνοιξε κατάστημα. Επίσης είχε μία οικογένεια που τη στήριξε πολύ οικονομικά (εννοώ τον παππού μου, όχι τον άντρα της, που του φάνηκε αστείο να γίνει η γυναίκα του επιχειρηματίας στα 50) με το αρχικό κεφάλαιο. Και το είδε πιο πολύ σαν επένδυση για την κόρη της, που όντως τελικά πήρε και το μαγαζί και δουλεύουν πια μαζί.

Στα χωρίς την τόσο μεγάλη οικονομική άνεση (είναι σπάνιο να σου δώσει κεφάλαιο ο 80άρης παππούς όπως και να το κάνουμε), συγγενής που απέφευγε να εργαστεί (κυριολεκτικά απέφευγε, δεν είχε παιδιά κλπ, απλά δικαιολογίες έβρισκε) τελικά βρήκε στα 45 δουλειά όταν υπήρξε έντονη ανάγκη, με έναν αστείο μισθό. Είναι μηχανικός, αν δούλευε όλα αυτά τα χρόνια θα είχε κάνει περιουσία, τώρα ουσιαστικά κάνει το παιδί για όλες τις δουλειές σε ένα γραφείο και πληρώνεται ανάλογα.

Γειτόνισσα, φιλόλογος, αρχικά πρόσεχε παιδάκια και έκανε μεγάλα δειαλείμματα λόγω παιδιών όπου σταματούσε για 2-3 χρόνια τη φορά, το έβλεπε πιο πολύ σαν χαρτζιλίκι, μέχρι να μεγαλώσουν τα παιδιά της. Ο άντρας της έχασε τη δουλειά του πριν κάποια χρόνια, μάλλον περνά και κατάθλιψη αλλά είναι και σε κλάδο που έχει πληγεί πολύ, ήταν υπεύθυνος σε γραμμή παραγωγής σε εργοστάσιο που έκλεισε. Δεν ξαναβρήκε εργασία, και τα παιδιά μεγάλωσαν, όπως και οι ανάγκες τους. Τελικά η γυναίκα βρέθηκε ξαφνικά κοντά στα 40, να πρέπει να ζήσει 4 άτομα, και ανακάλυψε ότι κανείς δεν θέλει να πάρει για καθηγήτρια μία γυναίκα που ουσιαστικά δνε έχει ασκήσει ποτέ το επάγγελαμα, ενώ σαν babysitter, δεν βγάζεις μισθό να ζήσει οικογένεια. Τα πρωινά πλέον καθαρίζει σπίτια και μερικά βράδια τη βδομάδα δουλεύει λάτζα σε ταβέρνα της περιοχής. Υπάρχουν και αυτά, που δυστυχώς δε θέλουμε καν να τα σκεφτόμαστε όσο είμαστε νέες  

 

[Έσπερος]

πρίν από 11 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

 

Το "βρίσκεται" είναι σχετική έννοια.

Η θεία μου ξεκίνησε να εργάζεται στα 50. Άνοιξε κατάστημα. Επίσης είχε μία οικογένεια που τη στήριξε πολύ οικονομικά (εννοώ τον παππού μου, όχι τον άντρα της, που του φάνηκε αστείο να γίνει η γυναίκα του επιχειρηματίας στα 50) με το αρχικό κεφάλαιο. Και το είδε πιο πολύ σαν επένδυση για την κόρη της, που όντως τελικά πήρε και το μαγαζί και δουλεύουν πια μαζί.

Στα χωρίς την τόσο μεγάλη οικονομική άνεση (είναι σπάνιο να σου δώσει κεφάλαιο ο 80άρης παππούς όπως και να το κάνουμε), συγγενής που απέφευγε να εργαστεί (κυριολεκτικά απέφευγε, δεν είχε παιδιά κλπ, απλά δικαιολογίες έβρισκε) τελικά βρήκε στα 45 δουλειά όταν υπήρξε έντονη ανάγκη, με έναν αστείο μισθό. Είναι μηχανικός, αν δούλευε όλα αυτά τα χρόνια θα είχε κάνει περιουσία, τώρα ουσιαστικά κάνει το παιδί για όλες τις δουλειές σε ένα γραφείο και πληρώνεται ανάλογα.

Γειτόνισσα, φιλόλογος, αρχικά πρόσεχε παιδάκια και έκανε μεγάλα δειαλείμματα λόγω παιδιών όπου σταματούσε για 2-3 χρόνια τη φορά, το έβλεπε πιο πολύ σαν χαρτζιλίκι, μέχρι να μεγαλώσουν τα παιδιά της. Ο άντρας της έχασε τη δουλειά του πριν κάποια χρόνια, μάλλον περνά και κατάθλιψη αλλά είναι και σε κλάδο που έχει πληγεί πολύ, ήταν υπεύθυνος σε γραμμή παραγωγής σε εργοστάσιο που έκλεισε. Δεν ξαναβρήκε εργασία, και τα παιδιά μεγάλωσαν, όπως και οι ανάγκες τους. Τελικά η γυναίκα βρέθηκε ξαφνικά κοντά στα 40, να πρέπει να ζήσει 4 άτομα, και ανακάλυψε ότι κανείς δεν θέλει να πάρει για καθηγήτρια μία γυναίκα που ουσιαστικά δνε έχει ασκήσει ποτέ το επάγγελαμα, ενώ σαν babysitter, δεν βγάζεις μισθό να ζήσει οικογένεια. Τα πρωινά πλέον καθαρίζει σπίτια και μερικά βράδια τη βδομάδα δουλεύει λάτζα σε ταβέρνα της περιοχής. Υπάρχουν και αυτά, που δυστυχώς δε θέλουμε καν να τα σκεφτόμαστε όσο είμαστε νέες  

 

Δυστυχώς στη μικροαστική νοοτροπία που μεγαλώσαμε πολλοί, ιδίως με γονείς ΔΥ, υπήρχε η λογική να μαζέψουμε πολλά προσόντα κ να βρούμε μετά κοντά στα 30 μια καλή δουλειά χάρη στα προσόντα μας. Πράγμα μάλλον αδύνατο πλέον... Ενώ πολλοι μετά τις σπουδές ψάξαν αμέσως, σιγά σιγά βρήκαν κάτι κ εξελίχθηκαν. Είναι σοβαρό θέμα ο επαγγελματικός προσανατολισμός... επίσης είναι σημαντικό να εχεθς κυκλο από διαφορετικούς χώρους για να βλέπεις κ τη ζωή άλλων για να καταλαβαίνεις ακριβώς τι γίνεται. εμένα μου είχε λείψει πολύ αυτό κ φαίνεται πολύ ακόμα κ σήμερα στο πώς αντιλαμβάνομαι την πραγματικότητα. 

 

ασχετο αλλά σχετικό με την προηγούμενη άσχετη συζήτηση: σήμερα που είπα χρόνια πολλά στη μαμα μου για τη γιορτή της μητέρας, μου ευχήθηκε να ζήσω μέχρι τα βαθιά γεράματα δίπλα στο παιδί μου. Ουφ. να το δω καλοπροαίρετα ότι τόσο πολύ την έχει πειράξει που λείπω ή να το δω σαν μπηχτή;.....

[MagdaP]

πρίν από 10 λεπτά , Έσπερος είπε:

ασχετο αλλά σχετικό με την προηγούμενη άσχετη συζήτηση: σήμερα που είπα χρόνια πολλά στη μαμα μου για τη γιορτή της μητέρας, μου ευχήθηκε να ζήσω μέχρι τα βαθιά γεράματα δίπλα στο παιδί μου. Ουφ. να το δω καλοπροαίρετα ότι τόσο πολύ την έχει πειράξει που λείπω ή να το δω σαν μπηχτή;.....

Δυστυχώς αυτή η ευχή μου φαίνεται τελείως άστοχη! Δεν κάνουμε παιδια για να ζήσουμε μέχρι τα βαθιά γεράματα μαζι τους. Κανουμε παιδια για να τους δώσουμε όλα τα εφόδια να ανοίξουν τα φτερά τους οταν ενηλικιωθουν. Τέλος πάντων, αναμενόμενο απο τη μαμα σου απο τις περιγραφές. Σα μπηχτή παντως μου φάνηκε...

1 hour ago, Yovanna είπε:

Έχω και χειρότερο, θυμάμαι 2 γνωστές μου που δεν άφησαν την δουλειά τους όταν γέννησαν και πλήρωναν νταντά , και έβγαζαν 1000 ευρώ και έδιναν τα 700 στη νταντά (απόλυτα λογικό, δεν θα είναι για πάντα άλλωστε), τους είχε πει ο άντρας τους ότι αφού δεν δέχονται να σταματήσουν τη δουλειά, θα πληρώνουν τη νταντά από την τσέπη τους.. Επίσης εννοείται ότι αυτές ασχολούνταν με το σπίτι και με το μαγείρεμα, εφόσον ήταν τιμωρία που δεν σταμάτησαν τη δουλειά ενώ θα μπορούσαν. Προσωπικά, αν δεν ήμουν οικονομικά ανεξάρτητη, έστω να μπορώ να υποστηρίξω τα βασικά, δεν θα έμπαινα ποτέ στη διαδικασία να κάνω παιδί. Θα περίμενα πρώτα να σταθώ στα πόδια μου και μετά. 

Δυστυχώς δε μου φαίνεται παράξενο... Ετσι είναι η κοινωνία μας ακομα σε μεγάλο βαθμό. Θελει πολλη δουλειά για να αποβάλλουμε τα στερεότυπα. 

[little lamb]

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Καλά εδώ είναι στάνταρ να μην καταλαβαινόμαστε, δεν θα το διασκεδάζαμε αλλιώς! 

Το βλέπω, γιατί συνεχίζετε να μου λέτε πράγματα που ήδη έγραψα! 

 

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

πάντως αυτό που γράφεις τώρα δεν έχει σχέση με το άλλο που έγραψες πριν ότι δεν συμφέρει να δουλεύεις για να δίνεις τον μισθό στην νταντά.

Δεν το έγραψα πουθενά έτσι γενικά, τόνισα εξ αρχής "αν δεν μένεις σε κάτι πίσω", πόσες φορές να το γράψω; Οι αναπληρωτές πχ που λες μένουν σε κάτι πίσω, χάνουν μόρια προϋπηρεσίας, οπότε ναι τους συμφέρει μακροπρόθεσμα αυτό το να "μπουν μεσα' οικονομικά για κάποια χρόνια. Κάπου έχω τονίσει και το "μακροπρόθεσμα". Κάτσε να τα βρω.

 

Το πρώτο πρώτο μήνυμα, που απαντούσα στο ανεκδιηγητο "δεν συμβάλλεις άρα μη μιλάς" που ελπίζω να μην υπάρχει κάποιος πού το λέει σήμερα. Αν και μ'αυτα που λέτε φοβάμαι πώς υπάρχουν!

18 ώρες πρίν, little lamb είπε:

Όπως και όσες κάθονται κάποια χρόνια στο σπίτι με τα παιδιά, δεν πιστεύω να τους λέει αυτό το πράγμα ο άντρας τους. Πολύ χοντρό. Πιστεύω και θέλω να πιστεύω ότι είναι πολύ θλιβερή εξαίρεση αυτή η νοοτροπία σε σημερινούς 30ρηδες-40ρηδες, στο τελευταίο χωριό του βουνού ξέρω'γω. Η εντύπωση που έχω είναι ότι συνήθως συμφωνουν σε μια λογική οτι αν είναι να δουλεύουν και οι δύο και ο,τι βγάζει ο ένας να τα παίρνει η babysitter, καλυτερα τότε να κάτσει με τα παιδιά αυτός που είτε βγάζει πολύ λιγότερα που θα κάλυπταν σχεδόν ίσα ίσα την νταντά, είτεόσες κάθονται κάποια χρόνια στο σπίτι με τα παιδιά, δεν πιστεύω να τους λέει αυτό το πράγμα ο άντρας τους. Πολύ χοντρό. Πιστεύω και θέλω να πιστεύω ότι είναι πολύ θλιβερή εξαίρεση αυτή η νοοτροπία σε σημερινούς 30ρηδες-40ρηδες, στο τελευταίο χωριό του βουνού ξέρω'γω. Η εντύπωση που έχω είναι ότι συνήθως συμφωνουν σε μια λογική οτι αν είναι να δουλεύουν και οι δύο και ο,τι βγάζει ο ένας να τα παίρνει η babysitter, καλυτερα τότε να κάτσει με τα παιδιά αυτός που είτε βγάζει πολύ λιγότερα που θα κάλυπταν σχεδόν ίσα ίσα την νταντά, είτε δεν είχε κάτι σταθερό από πριν οπότε δεν μένει σε κάτι "πίσω" (είτε και τα δύο αυτά). 

Υπάρχει ένα κομβικό "αν" κι ένα κομβικό "δεν μένει σε κάτι πίσω".

 

Το δεύτερο μήνυμα-πρωτη διευκρινιση:

17 ώρες πρίν, little lamb είπε:

Μα τόνισα "αν δεν είχε κάτι σταθερό και δεν μένει πίσω". Αν ο ένας (δεν λέω άντρας ή γυναίκα) έχει μόνιμη δουλειά 15 χρόνια και ο άλλος έχει δουλέψει μονο 3-4 φορές σε 5μηνα ερευνητικά προγράμματα, είναι λογικό να σταματήσει ο πρώτος και να κάτσει με το παιδί για να πάει σε μια ακόμη αβέβαια σύμβαση ο δεύτερος; Μπορεί να είναι πιο δίκαιο, αλλα δεν συμφέρει καν οικονομικά την οικογένεια να διακόψουν το βέβαιο και σίγουρο εισόδημα για να πάει σε κάτι πρόσκαιρο και ίσως με πολύ λιγότερα λεφτά ο άλλος. Και δεν το λέω με κριτήριο φύλου. Αυτή την περίοδο πχ έχει τύχει να μην έχει δουλειά ο άντρας μου και είμαι εγώ σε ένα τέτοιο σύντομο ερευνητικό πρόγραμμα. Έτυχε και είναι ακριβώς στο μεταπτυχιακό μου. Αν όμως ο άντρας μου δούλευε 10 χρόνια σε μια εταιρεία ή στο δημόσιο κι εγώ εβρισκα μια πρόσκαιρη δουλειά που θα έβγαζε ίσα ίσα τα λεφτά της νταντάς ή του σταθμού, αν ήταν στα ενδιαφέροντά μου και θα κινδυνευα να χάσω ευκαιρία θα πήγαινα και θα βρίσκαμε νταντά/σταθμό, αλλιως δεν θα επεδίωκα μια οποιαδήποτε πρόσκαιρη δουλειά για να δίνουμε στην νταντά ο,τι βγάζω, ποιο το νόημα

Με τα bold απαντάω και στο ότι δεν είναι μόνο βιοποριστικό το θέμα

 

15 ώρες πρίν, little lamb είπε:

Εγώ μιλάω για περιπτώσεις (που στις οικογένειες των φίλων μου είναι οι πιο συνηθισμένες) που ο άντρας δουλεύει χρόνια ενώ η γυναίκα περιστασιακά, ιδιαίτερα μαθήματα κλπ ή κάτι άσχετο από τις σπουδές της. Στις φίλες μου συμβαίνει και λόγω ηλικίας και λόγω του κλάδου μας (φιλοσοφική) οπότε σε αυτές τις περιπτώσεις που δεν νομίζω να είναι τόσο σπάνιες, αν είναι να μείνει ο ένας σπίτι, αυτός που συμφέρει να μείνει είναι η γυναίκα. Αν είναι η γυναίκα αυτή με τη μόνιμη δουλειά, θα μείνει ο άντρας (θα έπρεπε, όχι ότι συμβαίνει). Τώρα αν είναι συνομήλικοι, κινδυνεύουν και οι δύο να χάσουν τη θέση τους ή κάποια ευκαιρία, συμβάλλουν περίπου το ίδιο και οι δύο οικονομικά στην οικογένεια, ναι είναι άδικο να θεωρείται δεδομένο ότι η γυναίκα είναι αυτή που θα σταματήσει τη δουλειά, δεν είπα κάπου το αντίθετο

Κι εδώ λέω "αν είναι να μείνει κάποιος σπίτι", όχι ότι σίγουρα πρέπει να μείνει κάποιος. Αν και το πρώτο διμηνο-τριμηνο συνήθως κάποιος μένει, δεν το αφήνεις τόσο εύκολα σε νταντά, ούτε καν γιαγιά

 

Εδώ είναι το μεγάλο μήνυμα με τα παραδείγματα, που λέω πολύ ξεκάθαρα ότι κάθε περίπτωση διαφέρει:

12 ώρες πρίν, little lamb είπε:

 

Συμφωνώ σε όλα. Το "κατά περίπτωση" νομίζω είναι το κλειδί. Και το να κάνεις ο,τι θέλεις. Γιατί και το γενικό κι αοριστο "οποια αποφασίσει να μείνει στο σπίτι είναι η ντροπή του φύλου μας και στηρίζει τις ανισότητες" υπερβολή είναι (δεν λέω ότι γράφτηκε ακριβώς έτσι εδώ, αλλά ώρες ώρες το νιώθω στην κοινωνία ακόμα κι από την ίδια μου τη μάνα). Κατά περίπτωση μπορεί να συμφέρει έτσι, μπορεί αλλιώς. Και κακά τα ψέματα στην πραγματικότητα ο καθένας θα κάνει ο,τι συμφέρει οικονομικά.

 

Ας φέρω μερικά παραδείγματα από τις 4 φίλες που είπα, που παρά την κοινή αφετηρία (όλες της φιλοσοφικής με άντρες άλλου κλάδου και πολύ πιο "φτασμένους" επαγγελματικά), την καθεμία τη συμφέρει άλλο:

Οι δύο από αυτές απασχολούνται με ιδιαίτερα και φροντιστήρια πάνω στις σπουδές τους και οι άντρες τους σε ιδιωτικό τομέα επίσης πάνω στις σπουδές τους εδώ και πολλά χρόνια. Παρόλο που -υποθετω, δεν το έχουμε συζητήσει ποτέ- η οικογένεια βασίζεται περισσότερο στα οικονομικά του άντρα και παρόλο που το μεγαλύτερο μέρος οσων βγάζουν (πάλι υποθέτω) θα πήγαινε σε νταντά, δεν τις συμφέρει να σταματήσουν γιατί θα χάσουν τον κύκλο των μαθημάτων τους. Οι άντρες δεν ξέρω καν αν δικαιούνται άδεια σε αυτή την περίπτωση, οπότε συνεχίζουν και οι δύο και ή παίρνουν νταντά ή επιστρατεύουν γιαγιά. 

Μια τρίτη, ξεκίνησε πρόσφατα δική της επιχείρηση πάνω στις σπουδές της και ο άντρας της είναι αορίστου στο δημόσιο εδώ και χρόνια. Η επιχείρησή της δεν πάει ιδιαίτερα καλά απ'ο,τι λέει, αλλά λογικά ούτε αυτή δεν τη συμφέρει να σταματήσει γιατί θα χάσει κι αυτά τα λίγα ενώ αντίθετα συμφέρει να πάρει άδεια ο άντρας που και θα πληρώνεται και θα επιστρέψει στη θέση του όπως την άφησε.

Η τέταρτη δεν βρήκε ποτέ δουλεια πάνω στις σπουδές της και απασχολείται ανά διαστήματα σε ασχετες δουλειές πχ να προσέχει παιδάκια. Ο άντρας της ελεύθερος επαγγελματίας σε παραϊατρικο επάγγελμα. Σε αυτή την περίπτωση δεν συμφέρει να σταματήσει ο άντρας που θα χάσει τον κύκλο και την πελατεία, ενώ η κοπέλα δεν θα χάσει κάτι/δεν σταματάει από κάπου. Προφανώς αν βρει κάτι που να βγάζει παραπάνω χρήματα από τον μισθό της νταντάς ή τα δίδακτρα του σταθμού ή κάτι πάνω στα ενδιαφέροντά της κ δεν θέλει να χάσει την ευκαιρία τη συμφέρει να πάει και να πάρουν νταντά, αλλιώς ποιο το νόημα να πάει να φυλάει παιδάκια και ο,τι βγάζει να το δίνει σε κάποιον για να φυλάει το δικό της παιδί;

Η πέμπτη περίπτωση είμαι εγώ, που έχω δουλέψει 4 φορές για λίγους μήνες, όλες πάνω στις σπουδές μου, και ο άντρας μου καμία δεκαπενταρια χρόνια επίσης πάνω στις σπουδές του σε πολύ καλές δουλειές. Όταν γεννήθηκε το παιδί δεν δούλευα κάπου ώστε να "σταματήσω". Απλά δεν επεδίωξα και να βρω για κάποιο διάστημα. Όταν βρήκα και ήταν πάνω στο μεταπτυχιακό μου, οπότε χρήσιμο στο βιογραφικό, πήγα. Δεν θα πήγαινα ομως σε οτιδήποτε

Παράθεση

αν δεν υπήρχε κάποιο κέρδος (είτε οικονομικό είτε ως προς το βιογραφικό)

και έβγαινε μία ή άλλη με έξοδα νταντάς.

 

Κι εδώ τονίζω ότι το κέρδος μπορεί να μην είναι μόνο οικονομικό, αλλά το ότι ασχολείσαι με τα ενδιαφέροντά σου, ή κατι μακροπρόθεσμο πχ χτίσιμο εμπειριας-βιογραφικου (κατά λάθος το παρέθεσα έτσι αλλά ωραίο βγήκε!)

 

Ξανά περίπου το ίδιο στο αμέσως επόμενο

10 ώρες πρίν, little lamb είπε:

Τα αίτια είναι αυτά που λέτε αλλά πρακτικά ο καθένας κάνει ο,τι τον συμφέρει οικονομικά (και βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, πχ χτίσιμο βιογραφικού για περισσότερες πιθανότητες στο μέλλον)

 

2 ώρες πρίν, MagdaP είπε:

Εγω προσωπικά δε θεωρώ τη δουλειά απαραίτητη μονο για βιοποριστικους λόγους. Δε μπορω να φανταστώ τον εαυτό μου να μη δουλεύω ακόμα και τον πιο πλούσιο άντρα να ειχα! Θα ημουν μισός άνθρωπος. Προφανώς, αλλες κοπέλες μπορει να μην αισθάνονται την ίδια ανάγκη για εργασία, για διάφορους λόγους. Έτσι, θα προτιμούσα να δουλεύω και ας πήγαιναν ολα τα χρήματα σε νταντά παρά να κάθομαι σπίτι και να αισθάνομαι ένα κενό. 

Καλά η συζήτηση νομίζω αφορά τους πρώτους μηνες-χρονο άντε λίγο παραπάνω, όχι να εγκαταλείψει κανείς τα πάντα μέχρι να πάνε τα παιδιά στο υποχρεωτικό νηπιαγωγείο. Εγώ τουλάχιστον βάσει αυτού έγραψα. Καταλαβαινω βέβαια ότι κάποιος που δουλεύει συνεχόμενα για 10 χρόνια και, μπορεί να του φαίνεται περίεργο και ο ένας χρόνος χωρίς δουλειά, δεν δούλευαν όλοι όμως τόσο συνεχόμενα γιατί κατ'αρχας πολύς κόσμος θέλει και δεν βρίσκει, οπότε δεν τους έχει γίνει ακομα τόσο παγιωμένη συνήθεια. Ειδικά αν είσαι 30 στις μέρες μας δύσκολο να έχεις δουλέψει 10 χρόνια σερί.

 

1 ώρα πρίν, Deena είπε:

 

Το αντίθετο λέω, μόνο ενας αντρας θα έφερε αυτό το στίγμα. 
 

Η γυναίκα στην αντίστοιχη περίπτωση που είναι 30 ετών, δεν έχει ακόμα βρει τον δρόμο της επαγγελματικά, κάνει παιδι και μένει σπίτι να το μεγαλώσει δεν θα αντιμετωπιστεί κοινωνικά ως τεμπέλα ή χαμένη υπόθεση, σε καμία περίπτωση, ούτε η ίδια θα νιώθει πιθανότατα έτσι.

 

Σε έναν άντρα θα έπεφταν πάνω του όλοι να κοιτάξει να βρει 2-3 δουλειές και να μην χάνει τον χρόνο του σπίτι με το παιδί, για την γυναίκα όλοι θα κουνούσαν με κατανόηση το κεφάλι και θα έλεγαν «Λογικό, τι να κάνει η κοπέλα, να δουλεύει για να δίνει τον μισθό στην νταντά;».

Εδώ πάντως τόσες ώρες την αντίθετη πίεση βλεπω  Και από την κοινωνία επίσης το βλέπω. Ότι οποια έμεινε σπίτι δεν είχε φιλοδοξίες, ήταν γαλουχημενη έτσι, είναι θύμα της πατριαρχίας, χαντακωνει όλες τις γυναίκες, ακόμα κι αν το ήθελαν είναι θύματα υποσυνείδητα κλπ. Φυσικά και υπάρχουν και γυναίκες που ισχύουν όλα αυτά, υπάρχουν όμως κι άλλες τόσες που απλά είναι μια συμφωνία για ένα χρόνο ξερω'γω που δεν τη φέρνει σε τίποτα απολύτως πίσω. Σε τι να έρθει πίσω πχ κάποια που μοίραζε φυλλάδια ξερω'γω; (και ξανατονιζω οτι ούτε αυτές είναι "όλες", ούτε αυτές που χάνουν ευκαιρίες είναι "όλες"). Μόνο στο να εχουν και ξεχωριστά δικά τους χρήματα γιατί δεν είναι δεδομένο ότι θα είναι πάντα μια ευτυχισμένη οικογένεια μένουν "πίσω" αλλά και με το να έχεις νταντά δυστυχώς δεν το εξασφαλίζεις αυτο. Σε κάθε περίπτωση δεν μιλάω για το να εγκαυαλειψεις για πάντα.

 

1 ώρα πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Προφανώς και πολλές από εμάς, βασικά όλες όσες ξέρω που εργάζονται "στα σοβαρά" πληρώσαμε νταντά ή παιδικό σταθμό, γιατί σκεφτήκαμε μακροπρόθεσμα. Δεν πετάς ό,τι έχτιζες για χρόνια και ξεκινάς από την αρχή γιατί μπορεί να ζοριστείς οικονομικά 1-2 χρόνια. Βέβαια λόγω κλάδου, δεν ξέρω και πολύ κόσμο που να μη δούλευε ήδη από τα 22-23. Ακόμη και τα μεταπτυχιακά - διδακτορικά κλπ έγιναν με εργασία παράλληλα, ίσως σχετικά κακοπληρωμένη αλλά σίγουρα δεν βλέπω κενά σε βιογραφικά.

Για το ότι δεν πετάς ότι εχτισες απάντησα ήδη παραθέτοντας τα προηγούμενα. Θα σταθώ μόνο σε αυτό που λες για το ότι δουλεύατε από τα 22-23 "στα σοβαρά". Δεν είναι μόνο θέμα κλάδου αλλά και ηλικίας. Νομίζω δεν έχετε εικόνα του σήμερα όσες είστε 40+. Εύχομαι όταν έρθει η σειρά των παιδιών σας να έχουν καλυτερεύσει τα πράγματα, αλλά οι σημερινοί 30ρηδες απλά δεν βρίσκουν εύκολα κάτι "στα σοβαρά" που λες. Ξέρεις πόσοι 30-35ρηδες άντρες με μεταπτυχιακό και υποψήφιοι διδάκτορες δουλεύουν σε εργοστάσιο (σε τμήμα παραγωγής, όχι γραφεία) ή σερβιτόροι, ντελιβερι κλπ; Δεν το λέω θεωρητικά, ξέρω τουλάχιστον 5. Αυτοί νομιζετε ότι δεν ενδιαφέρονται για κάτι καλύτερο; (Οκ πήγαν σε "λάθος" σχολή, αλλά; ) Κάπως έτσι έπεσε κι η μάνα μου από τα σύννεφα όταν διαπίστωσε ότι πλέον δεν διορίζεσαι 1-2 μετά το πτυχίο όπως στην εποχή της.

 

1 ώρα πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Ομολογώ ότι μου άρεσε σαν εικόνα, να μπαίνουμε σε meeting, και να βλέπω επιτέλους και μπαμπάδες με το δίχρονο αγκαλιά να προσπαθεί να τραβήξει τα ακουστικά, ή να πασαλείψει την οθόνη με γιαούρτια

Εγώ αυτό το είχα για αυτονόητο αλλά οκ μάλλον είμαι λάθος. Και ο μπαμπάς μου ήταν έτσι και οι καθηγητές μου του πανεπιστημίου ήταν έτσι κι έφερναν όλη την οικογένεια το καλοκαίρι που ήμασταν σε κάποια μέρη για πρακτική κι έκαναν όλοι μαζί τις διακοπές τους παράλληλα με τη δουλειά του μπαμπά, έφερναν τα παιδάκια στο χωρο της πρακτικής για να δουν τι κάνουμε κλπ.

 

1 hour ago, Yovanna είπε:

Προσωπικά, αν δεν ήμουν οικονομικά ανεξάρτητη, έστω να μπορώ να υποστηρίξω τα βασικά, δεν θα έμπαινα ποτέ στη διαδικασία να κάνω παιδί. Θα περίμενα πρώτα να σταθώ στα πόδια μου και μετά. 

Καλά στον κλάδο μου αν το κάναμε αυτό, αντί για ευκαιρίες δουλειάς θα χάναμε ευκαιρίες παιδιών και συντρόφων δυστυχώς  Αν υπάρχει καλή επικοινωνία με τον σύζυγο όλα λύνονται και δεν θα αντιμετωπίσει κανένας τον άλλο σαν σκουπίδι είτε επειδή δεν συμβάλλει είτε επειδή αντιθέτως θέλει να συνεχίσει να δουλεύει. Οι περιπτώσεις που λες είναι ξεκάθαρα αυτές που πρέπει να εκλείψουν και είναι προβληματικές γενικότερα...

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 14 λεπτά , little lamb είπε:

Για το ότι δεν πετάς ότι εχτισες απάντησα ήδη παραθέτοντας τα προηγούμενα. Θα σταθώ μόνο σε αυτό που λες για το ότι δουλεύατε από τα 22-23 "στα σοβαρά". Δεν είναι μόνο θέμα κλάδου αλλά και ηλικίας. Νομίζω δεν έχετε εικόνα του σήμερα όσες είστε 40+. Εύχομαι όταν έρθει η σειρά των παιδιών σας να έχουν καλυτερεύσει τα πράγματα, αλλά οι σημερινοί 30ρηδες απλά δεν βρίσκουν εύκολα κάτι "στα σοβαρά" που λες.

 

Εξαρτάται από τον κλάδο. Όσοι φίλοι/φίλες πήγαν σε καθηγητικά επαγγέλματα στα χρόνια μου, οι μισοί απλά άλλαξαν τελικά επάγγελμα. Ήδη 25 χρόνια πριν. Έχω γνωστούς 45άρηδες που ακόμη περιμένουν το μόνιμο διορισμό, από όσους επέμειναν στον κλάδο τους. Φίλη φιλόλογος κέρναγε πρόπερσυ (ετών 44) γιατί διορίστηκε επιτέλους.

Στη δουλειά μου από την άλλη, δεν είναι περίεργο σήμερα να σε παρακαλάνε recruiters από το τρίτο έτος να πας για δουλειά. Να σε ψάχνουν, όχι να τους ψάχνεις.

[little lamb]

πρίν από 6 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

 

Εξαρτάται από τον κλάδο. Όσοι φίλοι/φίλες πήγαν σε καθηγητικά επαγγέλματα στα χρόνια μου, οι μισοί απλά άλλαξαν τελικά επάγγελμα. Ήδη 25 χρόνια πριν. Έχω γνωστούς 45άρηδες που ακόμη περιμένουν το μόνιμο διορισμό, από όσους επέμειναν στον κλάδο τους. Φίλη φιλόλογος κέρναγε πρόπερσυ (ετών 44) γιατί διορίστηκε επιτέλους.

Στη δουλειά μου από την άλλη, δεν είναι περίεργο σήμερα να σε παρακαλάνε recruiters από το τρίτο έτος να πας για δουλειά. Να σε ψάχνουν, όχι να τους ψάχνεις.

 

Αυτό ισχύει. Και γεννά έναν άλλο προβληματισμό που τον σκέφτομαι από τώρα για το παιδί μου (ας ξαναλλαξουμε λίγο θεμα) : αν το 18χρονο παιδί αγαπά πολύ μια επιστήμη, του κόβεις τα φτερά λόγω του ότι δεν έχει καλές επαγγελματικεε προοπτικές ή όχι; Κι αν ναι, πώς ξέρεις ότι θα τα πάει καλά σε κάτι άλλο αν δεν το ήθελε εξίσου;

 

Δυο φίλες πάντως από το τμήμα μου που σταδιοδρομησαν εδώ και χρόνια σε κάτι άσχετο αλλά καλό (η μία πήρε την επιχείρηση των γονιών της και η άλλη είναι χρόνια τώρα γραμματειακή υποστήριξη σε εταιρεία) και πλέον έκαναν και μεταπτυχιακά στους χώρους της δουλειάς τους που είναι άσχετα με το πτυχίο, δηλώνουν ότι δεν μετανιώνουν στιγμή για την πρώτη τους σχολή, ότι τις διαμόρφωσε ως ανθρώπους στη γενικότερη καλλιέργεια και ενδιαφέροντά τους, στη σχέση τους με τον κόσμο και την ιστορία, ότι ήταν η καλύτερη επιλογή κλπ κλπ ενώ θα έλεγε κανείς ότι εκεί που κατέληξαν επαγγελματικά θα μπορούσαν να είχαν επιλέξει μια πιο σχετική σχολή εξ αρχής. 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 9 λεπτά , little lamb είπε:

 

Αυτό ισχύει. Και γεννά έναν άλλο προβληματισμό που τον σκέφτομαι από τώρα για το παιδί μου (ας ξαναλλαξουμε λίγο θεμα) : αν το 18χρονο παιδί αγαπά πολύ μια επιστήμη, του κόβεις τα φτερά λόγω του ότι δεν έχει καλές επαγγελματικεε προοπτικές ή όχι; Κι αν ναι, πώς ξέρεις ότι θα τα πάει καλά σε κάτι άλλο αν δεν το ήθελε εξίσου;

 

Εγώ που είμαι σε αυτή τη φάση (η κόρη μου) πάντα έλεγα στα παιδιά ότι επιλέγουμε επάγγελμα και όχι σπουδές και το ίδιο μου έλεγαν και οι γονείς μου. Βρίσκουμε δηλαδή τι επαγγέλματα μας φανταζόμαστε να κάνουμε και μετά σκεφτόμαστε πώς πάμε εκεί. Οι σπουδές είναι μέσο, ή χόμπυ. Ποτέ δηλαδή δεν συζητήσαμε επί της βάσης "μου αρέσουν τα αρχαία" αλλά "με φαντάζομαι σε ένα εργαστήριο, δε θέλω να δουλεύω στην ύπαιθρο, δε θέλω να δουλεύω με παιδιά, θέλω να εργάζομαι μόνη κλπ". Και μετά είδαμε τις επιλογές γι αυτά τα επαγγέλματα που φαίνονται ωραία και αν όντως αυτό που φανταζόμαστε υπάρχει. Εγώ έτσι απέρριψα την αρχαιολογία (που μου φαινόταν τέλειο επάγγελμα θεωρητικά, σκεπτόμενη ανασκαφές) και είχα την τύχη να μιλήσω με αρχαιολόγους ως μαθήτρια που τους ευγνομωνώ γιατί με έσωσαν από μία μιζέρια (σαφώς και δε θα ήμουν ευτυχισμένη ούτε ως καθηγήτρια ούτε εργαζόμενη σε εφορία αρχαιοτήτων ούτε καν σε μουσείο, είχα κάτι τελείως άσχετο στο μυαλό μου ως αρχαιολογία που μάλλον υπάρχει μόνο σε ταινίες). Με τον ίδιο τρόπο η κόρη μου απέρριψε το επάγγελμα του αρχιτέκτονα, που της φαινόταν τέλειο στο μυαλό της θεωρητικά, αλλά όχι όταν συνειφητοποίησε τι όντως κάνει ένας αρχιτέκτονας στην καθημερινότητά του (μάλλον φανταζόταν τον εαυτό της να ζωγραφίζε απομονωμένη κάπου σε ένα στούντιο και να μην πλησιάζει οικοδομή ή πολεοδομία ή έστω πελάτη). 

[little lamb]

1 ώρα πρίν, Yovanna είπε:

κατάλαβα καλά, τώρα εργάζεσαι. Είπες όμως ότι αν δεν σε ενδιέφερε η θέση που προσφέρθηκε, δεν θα πήγαινες. Είσαι 32. Απ'όσο θυμάμαι, σκέφτεστε για δεύτερο παιδί. Αν δηλαδή δεν δούλευες, θα περίμενες να κάνεις το δεύτερο, να ξεπεταχτεί και αυτό και μετά θα έψαχνες , σωστά? Θα έβγαινες δηλαδή στην αγορά εργασίας μετά τα 35, με προϋπηρεσία κάποιων μηνών, να κάνεις τί ακριβώς? Θα είχε πιστεύεις επιλογές και προτάσεις τότε? Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αν δεν κοιτάμε μακροπρόθεσμα και απλά υπολογίζουμε αν συμφέρει να δίνουμε τα λεφτά στη νταντά , μπορεί όταν το αποφασίσουμε, να είναι πια αργά. Τουλάχιστον για να κάνουμε αυτό που μας ενδιαφέρει, γιατί απλά μια δουλειά, φαντάζομαι βρίσκεται. 

 

Τώρα το είδα αυτό,μάλλον το προσθεσες μετά και συγχωνεύτηκαν. Κοίτα στον κλάδο μου είναι λίγο παράδοξα, ισχύει το αντίθετο, δηλαδή η ηλικία δεν παίζει κανένα ρόλο, αν έχεις εμπειρία βρίσκεις ακόμα και 40 να είσαι (απλά δεν υπάρχουν γενικώς θέσεις ούτε καν για τους έχοντες εμπειρία, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, η ηλικία πάντως δεν παίζει ρόλο). Αν πάλι θέλω να βρω κάτι άλλο, ούτως ή άλλως πρέπει να ξεκινήσω από το 0 γιατι δεν ισχύει το "μια δουλειά βρίσκεται" γιατί η προϋπηρεσία που έχω είναι παντελώς άχρηστη σε οποιαδήποτε άλλη δουλειά, είναι απολύτως μέσα στον κλάδο μου και χρησιμεύει μόνο για εκεί. Και τώρα δηλαδή που θα έχω μια δουλεια μεταξύ των δύο παιδιών (αν όντως κάνουμε άλλο), δεν θα μπορώ να τη χρησιμοποιήσω για οποιαδήποτε άλλη δουλειά, είναι πάλι μέσα στο ίδιο στενό αντικείμενο και χρησιμεύει μόνο για αντίστοιχες δουλειές.

 

πρίν από 17 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

Εγώ που είμαι σε αυτή τη φάση (η κόρη μου) πάντα έλεγα στα παιδιά ότι επιλέγουμε επάγγελμα και όχι σπουδές και το ίδιο μου έλεγαν και οι γονείς μου. Βρίσκουμε δηλαδή τι επαγγέλματα μας φανταζόμαστε να κάνουμε και μετά σκεφτόμαστε πώς πάμε εκεί. Οι σπουδές είναι μέσο, ή χόμπυ. Ποτέ δηλαδή δεν συζητήσαμε επί της βάσης "μου αρέσουν τα αρχαία" αλλά "με φαντάζομαι σε ένα εργαστήριο, δε θέλω να δουλεύω στην ύπαιθρο, δε θέλω να δουλεύω με παιδιά, θέλω να εργάζομαι μόνη κλπ". Και μετά είδαμε τις επιλογές γι αυτά τα επαγγέλματα που φαίνονται ωραία και αν όντως αυτό που φανταζόμαστε υπάρχει. Εγώ έτσι απέρριψα την αρχαιολογία (που μου φαινόταν τέλειο επάγγελμα θεωρητικά, σκεπτόμενη ανασκαφές) και είχα την τύχη να μιλήσω με αρχαιολόγους ως μαθήτρια που τους ευγνομωνώ γιατί με έσωσαν από μία μιζέρια (σαφώς και δε θα ήμουν ευτυχισμένη ούτε ως καθηγήτρια ούτε εργαζόμενη σε εφορία αρχαιοτήτων ούτε καν σε μουσείο, είχα κάτι τελείως άσχετο στο μυαλό μου ως αρχαιολογία που μάλλον υπάρχει μόνο σε ταινίες). Με τον ίδιο τρόπο η κόρη μου απέρριψε το επάγγελμα του αρχιτέκτονα, που της φαινόταν τέλειο στο μυαλό της θεωρητικά, αλλά όχι όταν συνειφητοποίησε τι όντως κάνει ένας αρχιτέκτονας στην καθημερινότητά του (μάλλον φανταζόταν τον εαυτό της να ζωγραφίζε απομονωμένη κάπου σε ένα στούντιο και να μην πλησιάζει οικοδομή ή πολεοδομία ή έστω πελάτη). 

 

Αν όμως στο παιδί αρέσει όντως το τάδε επάγγελμα (ως πράξη εννοώ, όχι μόνο ως επιστήμη) παρόλο που δεν έχει προοπτικές να βρει εύκολα δουλειά; 

(που και πάλι μπορεί να του αρέσει στα 18 και μετα να ανακαλύψει πώς είναι στην πραγματικότητα και να μην του αρέσει, ή και απλά να αλλάξει γούστα ή να ανακαλύψει κάτι άλλο που τον ενδιαφέρει περισσότερο κ δεν το είχε σκεφτεί, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Δύσκολο στα 18 να ξέρεις σίγουρα τι σου αρέσει δυστυχώς)

[ninaki80]

πρίν από 8 λεπτά , little lamb είπε:

 

Τώρα το είδα αυτό,μάλλον το προσθεσες μετά και συγχωνεύτηκαν. Κοίτα στον κλάδο μου είναι λίγο παράδοξα, ισχύει το αντίθετο, δηλαδή η ηλικία δεν παίζει κανένα ρόλο, αν έχεις εμπειρία βρίσκεις ακόμα και 40 να είσαι (απλά δεν υπάρχουν γενικώς θέσεις ούτε καν για τους έχοντες εμπειρία, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, η ηλικία πάντως δεν παίζει ρόλο). Αν πάλι θέλω να βρω κάτι άλλο, ούτως ή άλλως πρέπει να ξεκινήσω από το 0 γιατι δεν ισχύει το "μια δουλειά βρίσκεται" γιατί η προϋπηρεσία που έχω είναι παντελώς άχρηστη σε οποιαδήποτε άλλη δουλειά, είναι απολύτως μέσα στον κλάδο μου και χρησιμεύει μόνο για εκεί. Και τώρα δηλαδή που θα έχω μια δουλεια μεταξύ των δύο παιδιών (αν όντως κάνουμε άλλο), δεν θα μπορώ να τη χρησιμοποιήσω για οποιαδήποτε άλλη δουλειά, είναι πάλι μέσα στο ίδιο στενό αντικείμενο και χρησιμεύει μόνο για αντίστοιχες δουλειές.

 

 

Αν όμως στο παιδί αρέσει όντως το τάδε επάγγελμα (ως πράξη εννοώ, όχι μόνο ως επιστήμη) παρόλο που δεν έχει προοπτικές να βρει εύκολα δουλειά; 

(που και πάλι μπορεί να του αρέσει στα 18 και μετα να ανακαλύψει πώς είναι στην πραγματικότητα και να μην του αρέσει, ή και απλά να αλλάξει γούστα ή να ανακαλύψει κάτι άλλο που τον ενδιαφέρει περισσότερο κ δεν το είχε σκεφτεί, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Δύσκολο στα 18 να ξέρεις σίγουρα τι σου αρέσει δυστυχώς)

Nai alla h empeiria an meineis xronia anergos den prosmetrate san empeiria pia.. Dhladi  perimeneis sta 40 na sou poun oti exeis empeiria epeidi doulepses prin 10 xronia sto antikeimeno ??? Prepei na to sinipologizeis asxeto me tin hlikia. 

Sto leo giati k mena stin douleia mou isa isa oso pio megalos eisai toso kalitera alla na douleyeis synexomena xronia oxi na stamatiseis k meta apo 5-6 10 xronia na peis ksekinao pali 

[Ilaeira]

Πάντως αυτό που μπορώ να πω με απόλυτη σιγουριά είναι ότι υπάρχουν ακόμα πάρα πολλά ζευγάρια όπου τα πράγματα είναι εκατό χρόνια πίσω. Κάνουμε συνήθως παρέα με ανθρώπους που ζουν και σκέφτονται σαν κι εμάς, οπότε τείνουμε να αγνοούμε άλλες πραγματικότητες, επειδή απλά δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι υπάρχει κόσμος που ζει έτσι. 

[Yovanna]

1 hour ago, little lamb said:

Το πρώτο πρώτο μήνυμα, που απαντούσα στο ανεκδιηγητο "δεν συμβάλλεις άρα μη μιλάς" που ελπίζω να μην υπάρχει κάποιος πού το λέει σήμερα. Αν και μ'αυτα που λέτε φοβάμαι πώς υπάρχουν!

Kαι να μην το λέει, συχνά είτε το σκέφτεται, είτε το δείχνει με τις πράξεις του. Φιλικό ζευγάρι πρώην σχέσης μου, early 30s, αποφάσισε όταν έκαναν μωρό, αν σταματήσει αυτή τη δουλειά. Βασικά απ'ότι κατάλαβα αυτή το αποφάσισε και εκέινος το δέχτηκε. Είχαμε βγει λοιπόν γαι φαγητό (ευτυχώς τους βλέπαμε σπάνια) και εκέινη παραπονιόταν ότι από τότε που σταμάτησε τη δουλειά, εκείνος δεν κάνει απολύτως τίποτα, ούτε στο σπίτι, ούτε για το μωρό. Ούτε και όταν του το ζητούσε. Ακόμη και τη βαλίτσα του μετά από ταξίδι, περίμενε εκείνη να του την αδειάσει. Εκείνος το θεωρούσε απόλυτα λογικό να τα κάνει όλα εκείνη εφόσον δεν προσέφερε τίποτε άλλο στην οικογένεια. Στο τέλος, απευθυνόμενος σε μένα, μου είπε "μη σταματήσεις ποτέ τη δουλειά. Η γυναίκα πρέπει να δουλεύει για να είναι η σχέση ισότιμη. " Το περίεργο είναι ότι εκείνη , γνωρίζοντας τις απόψεις του, εξακολουθούσε να μη θέλει να δουλεύει, πράγμα που για μένα σημαίνει ότι είχε βολευτεί και δεν την ένοιαζε ότι είχε "πέσει" στα μάτια του άντρα της. 

33 minutes ago, little lamb said:

Τώρα το είδα αυτό,μάλλον το προσθεσες μετά και συγχωνεύτηκαν. Κοίτα στον κλάδο μου είναι λίγο παράδοξα, ισχύει το αντίθετο, δηλαδή η ηλικία δεν παίζει κανένα ρόλο, αν έχεις εμπειρία βρίσκεις ακόμα και 40 να είσαι (απλά δεν υπάρχουν γενικώς θέσεις ούτε καν για τους έχοντες εμπειρία, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, η ηλικία πάντως δεν παίζει ρόλο). Αν πάλι θέλω να βρω κάτι άλλο, ούτως ή άλλως πρέπει να ξεκινήσω από το 0 γιατι δεν ισχύει το "μια δουλειά βρίσκεται" γιατί η προϋπηρεσία που έχω είναι παντελώς άχρηστη σε οποιαδήποτε άλλη δουλειά, είναι απολύτως μέσα στον κλάδο μου και χρησιμεύει μόνο για εκεί. Και τώρα δηλαδή που θα έχω μια δουλεια μεταξύ των δύο παιδιών (αν όντως κάνουμε άλλο), δεν θα μπορώ να τη χρησιμοποιήσω για οποιαδήποτε άλλη δουλειά, είναι πάλι μέσα στο ίδιο στενό αντικείμενο και χρησιμεύει μόνο για αντίστοιχες δουλειές.

Ναι, αλλά εσύ έχεις πολύ μικρή εμπειρία. Οπότε αν περίμενες να κάνεις και δεύτερο και μετά να βγεις στην αγορά , δεν θα σε έπαιρνε κανείς. Και αν όπως λες η προϋπηρεσία που έχεις είναι άχρηστη οπουδήποτε αλλού, θα κινδύνευες να βρεθείς στην ανεργία.

[Έσπερος]

Επίσης το ότι η προϋπηρεσια είναι αχρηστη, είναι πολύ σχετικό. Σίγουρα είναι προτιμότερη από το τίποτα. Αν εχεις δουλέψει κάπου δείχνεις ότι μπορείς να φέρεις εις πέρας ένα έργο, εχεις κάποιες δεξιότητες (πέρα από την καθαρα επαγγελματική σου κατάρτιση), μπορείς να αναλάβεις υποχρεώσεις, να σε εμπιστευτούν κλπ, υπάρχει κάποιος να δώσει συστάσεις αν ζητηθούν... 

[little lamb]

πρίν από 35 λεπτά , ninaki80 είπε:

Nai alla h empeiria an meineis xronia anergos den prosmetrate san empeiria pia.. Dhladi  perimeneis sta 40 na sou poun oti exeis empeiria epeidi doulepses prin 10 xronia sto antikeimeno ??? Prepei na to sinipologizeis asxeto me tin hlikia. 

Sto leo giati k mena stin douleia mou isa isa oso pio megalos eisai toso kalitera alla na douleyeis synexomena xronia oxi na stamatiseis k meta apo 5-6 10 xronia na peis ksekinao pali 

 

Αυτά που δούλεψα πριν χρόνια (όχι και τόσο παλιά, το 15 και το 16) είναι δημόσιο οπότε για αντίστοιχες θέσεις στο δημόσιο μετράει όσα χρόνια κι αν περάσουν (απλά δεν βγαίνουν θεσεις-αλλο θέμα). Αυτό που ήμουν το 17 και είμαι και τώρα είναι ιδιωτικό οπότε για τον ιδιωτικό τομέα δεν θα είμαι χρόνια εκτός και είναι και πάνω στο δεύτερο μεταπτυχιακό μου που το πήρα πέρσι οπότε ούτως ή άλλως δεν γινόταν να έχω εμπειρία σε αυτό πιο πριν. Αλλά ούτως ή άλλως στον κλάδο μας κανείς δεν δουλεύει συνεχόμενα, είναι συμβάσεις που το πολύ να ανανεώνονται για 2-2μισι χρόνια ξερω'γω, ακόμα και σε όσους είναι 40 τώρα. Πάντα μεσολαβούν μήνες ή και χρόνος ανεργίας στην καλύτερη περίπτωση. Εκτός από όσους μπήκαν σε μόνιμες θέσεις που είχαν ανοίξει πριν 15 χρόνια και τώρα είναι 50ρηδες. 

Αν πρόκειται για να πάω σε άλλη άσχετη δουλειά, εκεί ούτως ή άλλως πρεπει να ξεκινήσω με 0 εμπειρία μετά τα 30, το οποίο όντως συμβαίνει και είναι το τίμημα σε όλους όσους προσπάθησαν μέχρι τα 30 να βρίσκουν πάνω στις σπουδές τους