Μετατραυματικό στρες μωρού

[anemoni1989]

Just now, Mikraki2207 είπε:

 Πριν πεσετε καποιες να με φατε αυτό είναι απλα ένα παράδειγμα. 

Δεν υπάρχει λόγος να πέσει κάποια να σε φάει. Είναι ένα εύλογο ερώτημα που εκφράζεις.. αλλά και να μην ήταν έχεις κάθε δικαίωμα να ρωτήσεις ότι απορία έχεις... Για αυτό είναι το φόρουμ άλλωστε!

[Mikraki2207]

Just now, Maya14 είπε:

"Κάποια στιγμή στο φόρουμ ειχα διαβασει για το μετατραυματικό στρες που έχουν κάποια μωρά που δε γεννιούνται όπως τα προοριζει η φυση να γεννηθούν, κι απο τοτε αυτο χώθηκε στο κεφαλι μου και τειγυρνουσε."

"Και τωρα μόλις διαβασα αρθρο για το vaginal seeding και στεναχωρηθηκα ακόμα πιο πολυ που στο μωρό μου δεν προσφερα κατι τόσο απλο."

 

Αυτά είναι τα λόγια σου @Mikraki2207.  Ίσως διάβασες το λάθος κείμενο, τη λάθος στιγμή και σου ξύπνησε αμφιβολίες και ανασφάλεια. Εγώ με αυτά που σ έγραψα, που εσύ τα βρηκες επιθετικα, ηθελα να σου πω δες πόσες άλλες είμαστε εδώ, όπως εσύ, με μωρα απο καισαρική  κ όλα καλά. Μην μένεις εκεί, προχωρά. Άσε τις ανασφαλειες αυτές, ο φόβος μονο πισω κρατάει τον άνθρωπο. 
 

Δεν καταλαβαίνω γιατί μου παραθετεις τα λογια μου; τι θελεις να μου τονισεις; ξερω τι γραφω και τα θυμαμαι. Δεν ξέρω για τι πράγμα προσπαθείς να με πεισεις. Στη ζωη μου προχωράω μια χαρά, είμαι ευτυχισμένη με το μωρο μου και τον αντρα μου. Το οτι κάθομαι διαβαζω κατι που αφορα τη γεννα μου ή για το vag seeding που θα μπορουσα να το κάνω στην επόμενη γεννα μου αν δε μπορεσω vbac κι αν ρο κάνουν στην Ελλάδα, δε με καθιστα στρεσαρισμενη και βασικα δε με καθιστα τίποτα.. Και ανασφαλείς είσαι εσυ οχι εγω. κατσε διαβασε τις απαντησεις μου πρωτα και μετα απαντα μου κι εσυ γιατί μου φαίνεται αυτο που θελεις να πεις θα το πεις γιατί ετσι σου γουσταρει. 

[maripoz]

Just now, Mikraki2207 said:

Αυτό κάνω και θα συνεχισω να το κάνω! Σε μενα κάνει καλο οταν έρχεται κατα πάνω μου και νιώθω αυτη την αγάπη που κρύβουν μεσα τους. 

 

Πολυ ενδιαφέρον αυτο, δεν το γνώριζα ειλικρινά. 

Εννοείται πως σου κάνει καλό! Σε όλες μας κάνει καλό  Είναι η πρώτη Τετάρτη κάθε Μαΐου ημέρα για το περιγεννητικο τραύμα και η Φαιναρετη προσφέρει γενικά δωρεάν υποστήριξη σε γονείς που είχαν τραυματικες εμπειρίες. Το τηλ είναι 2109319054. Εύχομαι όλα να είναι σύντομα καλύτερα, το μωράκι σου σχεδόν σίγουρα το έχει ξεπεράσει με τόσο καλή μαμά, σημασία έχει τώρα να το ξεπεράσεις κι εσυ

[Mikraki2207]

Just now, maripoz είπε:

Εννοείται πως σου κάνει καλό! Σε όλες μας κάνει καλό  Είναι η πρώτη Τετάρτη κάθε Μαΐου ημέρα για το περιγεννητικο τραύμα και η Φαιναρετη προσφέρει γενικά δωρεάν υποστήριξη σε γονείς που είχαν τραυματικες εμπειρίες. Το τηλ είναι 2109319054. Εύχομαι όλα να είναι σύντομα καλύτερα, το μωράκι σου σχεδόν σίγουρα το έχει ξεπεράσει με τόσο καλή μαμά, σημασία έχει τώρα να το ξεπεράσεις κι εσυ

Δε θα έπαιρνα τηλέφωνο. Εννοείται μπορω να τα κανω ολα εγω καλύτερα όπως ολες οι μανουλες έχουν αυτη τη δύναμη για το παιδι τους. Σε ευχαριστώ για τα καλα σου λογια. 

[Anna3011]

@Mikraki2207 αν κάτι προσπαθώ να ακολουθώ στη ζωή μου (όχι πάντα με επιτυχία ομολογώ) είναι να μη βασανίζομαι για πράγματα που μου συνέβησαν χωρίς να μπορώ να επηρεάσω αλλά να προσπαθώ με δεδομένη την κατάσταση να κάνω τα πράγματα καλύτερα. Και στην περίπτωσή μας (καισαρική κάναμε και η δύο) ο μοναδικός τρόπος για επούλωση του όποιου τράυματος αφήνει αυτή η διαδικασία, είναι η αγάπη. Αυτή η αγάπη της μαμάς η άνευ όρων, το χάδι και η αγκαλιά. Και εγώ θυμάμαι το βράδυ πριν από την προγραμματισμένη καισαρική μου (το ήξερα από πολύ νωρίς ότι εκεί θα οδηγηθούμε) να σφίγγεται η καρδιά μου που το παιδάκι μου θα βιώσει το σοκ του βίαιου αποχωρισμού χωρίς να μπορεί να "επιλέξει" πότε θα γεννηθεί, όμως από τη στιγμή που την είδα καμία τέτοια σκέψη δεν ξαναπέρασε από το μυαλό μου, την είχα αγκαλιά και ήμουν σίγουρη ότι νιώθει πια ασφαλής. Δεν έτυχε βέβαια να ασχοληθώ ή να διαβάσω για τα τραύματα της καισαρικής και νιώθω τυχερή για αυτό, γιατί η έξτρα πληροφόρηση για μια νέα μανούλα που θέλει να τα κάνει όλα σωστά (και έχει επιπλέον και εύθραυστη ψυχολογία) η ανάγνωση ερευνών και λοιπών άρθρων που αγγίζουν θέματα που πονάνε μάλλον δε βοηθά. Συμφωνώ λοιπόν με όλα όσα σου είπαν τα περισσότερα κορίτσια. Το παιδάκι σου είναι υγιές και εσύ μια πολύ δοτική μαμά οπότε ο συνδυασμός βοηθάει στη καλύτερη δυνατή εξέλιξη και των δυο σας. 

Όσο για την ευαισθησία στις αγκαλίτσες που έθιξες κάποια στιγμή, θα σου πω ότι και η δική μου κόρη δεν ήταν καθόλου της αγκαλιάς ως μωρό, όμως τώρα που πλέον επικοινωνούμε λεκτικά βλέπω ενα απίστευτα τρυφερό και ευαίσθητο πλάσμα οπότε μην ανησυχείς. Η τρυφερότητα ενίοτε φαίνεται και με τα λόγια. Άσε που όσο μεγαλώνει μπορεί να δεχτείς από το πουθενά χαδάκια και αγκαλίτσες και να αναρωτιέσαι "μα πως άλλαξε αυτό το παιδί" .

[Sentir...natureza]

6 ώρες πρίν, Maya14 είπε:

@Sentir...natureza Η θεματοθετρια μπορεί και μονη της να μου πει πως αισθάνεται. Εκτός αν είσαι ενα ατομο με τρεις λογαριασμόυς. 

Σου απαντησε ηδη...Εγω απαντησα συγκεκριμενα στο τι ειναι ελευθερια και πως αντιλαμβανεται καποιος που εχει καποιον προβληματισμο την στηριξη. Δεν υπερασπιστηκα την θεματοθετρια, υπερασπιστηκα την ελευθερια του καθενος να αισθανεται οπως θελει και να μπορει να το εκφρασει χωρις να τον υποβιβασουν.

 

6 ώρες πρίν, Maya14 είπε:

Επίσης αυτά που γράφεις, ειλικρινά βαριέμαι.

Καποιες φορες βαριομαστε αυτα που δεν μπορουμε να αντιληφθουμε. Μπορει απλα και να μην σε ενδιαφερουν αυτα που γραφω και να τα βρισκεις βαρετα. Παντα μπορεις να μην τα διαβαζεις 

 

6 ώρες πρίν, Maya14 είπε:

Η ευφραδεια δεν συνηπαρχει πάντα με επιστημονική γνωση. Τώρα καποιοι μπορεί να μην είναι σε θέση να το καταλαβαινουν.

Η επιστημονικη γνωση δεν συνυπαρχει παντα με αυτα που συμβαινουν γυρω μας γιατι ειναι πολλα αυτα που δεν γνωριζουμε ή που δεν εχουμε αποδειξει ακομη οτι υπαρχουν ή οτι δεν υπαρχουν. Ο καθενας, με την λογικη του και τις γνωσεις του βγαζει ενα δικο του "συμπερασμα" γι'αυτα που δεν υπαρχει η επιστημονικη "ορθοτητα".

6 ώρες πρίν, Mikraki2207 είπε:

Δεν θα έμπαινα σε αυτη τη διαδικασία, γιατί θα το θεωρουσα καπως αχρείαστο. Όπως ειπαν και παραπάνω οι κοπελες κι εσυ που καλοπροεραιτα μου απαντησατε, το να μιλας και να δείχνεις οτι είσαι εδώ για το παιδι σου είναι οτι καλύτερο. Τωρα δε ξερω για περαιτέρω συμβουλες δε ξερω ποιος θα πρεπε να είναι αρμόδιος, ο παιδίατρος; δυσκολο. Εμενα θα με ενδιέφερε απλα π.χ αν το παιδι μου εχει μια ευαισθησια στα χαδια και δεν τα θέλει να ξέρω πως να τον κάνω να χαλαρωσει. Πριν πεσετε καποιες να με φατε αυτό είναι απλα ένα παράδειγμα. 

Μπορεις να ψαξεις για το μασαζ "αγγιγμα της πεταλουδας" που δρα θεραπευτικα και σε αυτες τις περιπτωσεις. Απ'οτι ξερω η Ελινα Ζαμπουνη το εφαρμοζει αλλα υπαρχουν κι αλλες βοηθοι μητροτητας που γνωριζουν την ηπια βιο-ενεργητικη.

[Iris89]

@Mikraki2207Αν κατάλαβα καλά έχεις αποκτήσει το πρώτο σου παιδάκι, σωστά; Κορίτσια μου, βλέπω από συζητήσεις εδώ στο φόρουμ πολλές φορές και φυσικά κρίνοντας από τον εαυτό μου ότι όσες έχουμε γίνει πρώτη φορά μανούλες πολύ βασανιζόμαστε οι καημένες. Σκεφτόμαστε συνεχώς διάφορες πιθανότητες για το μήπως έχει κάτι το παιδί ή μήπως δεν κάνουμε κάτι "σωστἀ". Εγώ π.χ. σκέφτομαι συνέχεια: τρώει όσο πρέπει; Του μιλάω αρκετά; Παίζω μαζί του αρκετά; Είμαστε έξω αρκετή ώρα; Κ φυσικά η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου: Έχει κάτι και δεν κοιμάται συνεχόμενα; Γιατί δεν κοιμάται; Όλες αυτές οι ανησυχίες προφανώς οφείλονται στην ανασφάλεια της μητρότητας ως νέα και άγνωστη εμπειρία. Αλλά ειλικρινά, όταν το σκέφτομαι ψύχραιμα, συνειδητοποιώ ότι δεν μας αξίζει να βασανιζόμαστε τόσο και να ταλαιπωρούμε το μυαλό μας. Έχουμε ήδη την αϋπνία, την κούραση, την δουλειά μας κ τόσα άλλα. Κ εγώ προσπαθώ να λέω στον εαυτό μου να χαλαρώσω και να το απολαύσω περισσότερο. Η άλλη λύση είναι αυτή που λέει η παιδίατρός μου μεταξύ σοβαρού και αστείου: να κάνεις και δεύτερο παιδί, τότε δεν θα έχεις χρόνο ούτε κάν να κάνεις τόσες σκέψεις. Αν δέ κάνεις και τρίτο...  Κατά πόσο ισχύει να μας το επιβεβαιώσουν οι πιο έμπειρες μαμάδες του φόρουμ!

[Mikraki2207]

Just now, Sentir...natureza είπε:

Μπορεις να ψαξεις για το μασαζ "αγγιγμα της πεταλουδας" που δρα θεραπευτικα και σε αυτες τις περιπτωσεις. Απ'οτι ξερω η Ελινα Ζαμπουνη το εφαρμοζει αλλα υπαρχουν κι αλλες βοηθοι μητροτητας που γνωριζουν την ηπια βιο-ενεργητικη.

Την εψαξα και βρηκα το σαιτ της. Στην εισαγωγή εξηγεί τι είναι και τι κάνει και λεει για το δικο της τραυμα που απεκτησε οταν αποχωρίστηκε τη κορη της. Μαλλον αν εγραφε εδώ θα την λιντσαρανε. Ευχαριστώ πολύ! Θα ψαξω και για το αγγιγμα της πεταλουδας. 

[mama16]

Εγώ νομίζω ότι η @Maya14 δεν ήθελε ούτε να προσβάλει, ούτε να κοροϊδέψει ούτε να επιτεθεί την κοπέλα που έγραψε το θέμα. Ο γραπτός λόγος παρεξηγείται κ ίσως δεν χρησιμοποίησε τις κατάλληλες λέξεις που έπρεπε για αυτό σας φάνηκε έτσι το μνμ της... Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Τα λόγια που έγραψε της φάνηκαν σωστα γιατί είπε ότι έτσι είχε "αφυπνιστεί" αυτη. Κ εγώ η αλήθεια είναι ότι το διάβασα σαν μνμ στηριξης, δεν έμεινα όμως στις λέξεις που χρησιμοποίησε αλλά στο νόημα. Δεν πιστεύω να υπάρχει κάποια κοπέλα στο φόρουμ που διαβάζει κάτι κ απαντάει για να επιτεθεί. Απαντάει για να βοηθήσει με τα γραφόμενα της. Στο φόρουμ υπάρχουν πάρα πολλές κοπέλες κ άντρες, ο καθένας είναι διαφορετικός οπότε θα πάρουμε κ διαφορετικές απαντήσεις είτε συμφωνούμε σε κάτι είτε όχι.

 

Συμφωνώ απόλυτα με τη @maripoz με την @Anna3011 και την @Iris89. Νομίζω αυτό το νόημα ήθελε να δώσει κ η @Maya14 αλλά δεν βγήκε έτσι. Οπότε @Mikraki2207 δώσε όλη την αγάπη σου στο παιδάκι σου, αγκαλίτσες, φιλάκια, να νιώθει ασφάλεια μαζί σου κ αν όντως υπάρχει κ για το μωρό μετατραυματικό στρες από τον τοκετό θα το ξεπεράσει κ αυτό  (αν δεν το έχει ξεπεράσει ήδη) κ εσύ.. Φιλικά όλα αυτά, ελπίζω να μην παρεξηγήθηκες με το μνμ 

[ΑΡΓΚ]

Aν μου επιτρέπετε, σαν μαμά που πια έχουν μεγαλώσει τα παιδιά της, και που σε καμία περίπτωση δεν ειρωνεύομαι, γιατί έχω προφανώς υπάρξει μωρομάνα, όταν αρχίζετε να εστιάζετε σε θέματα τύπου "πόσο έχει τραυματιστεί το μωρό μου από τη γέννα ή από τη μία φορά που φώναξα, από τους κολικούς κλπ", απομακρυνθείτε από το διαδίκτυο για ένα διάστημα. Η ζωή είναι μικρή για να υπεραναλύουμε φυσιολογικές διαδικασίες, και οι απατεώνες που θα προπαθήσουν να κερδοσκοπήσουν από την αγωνία μίας νέας μαμάς, πουλώντας από μαγικές συνταγές διατροφής ως παιδική ψυχοθεραπεία, πολλοί. Σε καμία περίπτωση δε θεωρώ παράλογο μία νέα μαμά να αγωνιά για πράγματα που σε λίγα χρόνια θα της φαίνονται αστεία, είναι λογικό να μας τρομάζει και το άγνωστο και η ευθύνη. Αν ο προβληματισμός είναι σε φιλοσοφικό επίπεδο, έχει το ενδιαφέρον του. Αν όμως προκαλεί όντως άγχος, και κάποια μαμά πραγματικά αησυχεί για το αν το μωρό της τραυματίστηκε από κάτι, να θυμάστε να συγκρίνετε εμπειρίες με πραγματικούς ανθρώπους και όχι μετο διαδίκτυο: κοιτάξτε πώς γεννήθηκαν, πώς μεγάλωσαν συγγενείς και φίλοι και σκεφτείτε τι όντως τους έβλαψε και τι δεν είχε σημασία, στην πραγματική ζωή και όχι στη θεωρητική συζήτηση.

 

[Mikraki2207]

@Anna3011 @Iris89 @mama16

Ειπατε πάνω κατω ολες τα ιδια. Συμφωνώ μαζι σας. Δινω στο μωρό μου τα πάντα. Καταλαβαίνω οτι καποιες σαν την @Anna3011 μπορει να δυσαρεστηθηκαν με τη καισαρικη στην αρχη αλλα απο οταν πήραν στην αγκαλια τους το παιδι τους τα ξεχασαν ολα. Εγω δεν είμαι μια απο αυτες, γιατί δεν δυσαρεστηθηκα με τη καισαρική μου, μετα τη γεννα πετουσα και θα την ξαναεκανα αυτη τη καισαρικη. Εγω δεν ειπα όμως οτι θέλω κάτι να γιατρεψω σε μενα, το οτι σκέφτομαι οτι θα μπορούσα να το ειχα νιωσει πριν παει στο τμημα νεογνων αλλο αυτό, θα το σκέφτομαι μέχρι που κάποια στιγμή μπορει να το ξεχασω κιόλας. Επαναλαμβάνομαι συνεχως, αλλα θα το ξαναπω μια ακόμα φορα, δεν εψαξα για ψυχολόγο εδω μεσα να μου πει ηρεμησε, δεν είναι τίποτα, θα το ξεπερασεις, δώσε αγάπη στο παιδι σου κτλ, αλλα γυναίκες οι οποιες γνωρίζουν κατι παραπάνω πανω σε αυτο το θεμα ή καποιες που θέλουν να μαθουν κατι γιαυτο. Δεν ειναι η καθημερινότητα μου το θέμα που εθεσα και όπως το εθεσα. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Mikraki2207 είπε:

@Anna3011 @Iris89 @mama16

Ειπατε πάνω κατω ολες τα ιδια. Συμφωνώ μαζι σας. Δινω στο μωρό μου τα πάντα. Καταλαβαίνω οτι καποιες σαν την @Anna3011 μπορει να δυσαρεστηθηκαν με τη καισαρικη στην αρχη αλλα απο οταν πήραν στην αγκαλια τους το παιδι τους τα ξεχασαν ολα. Εγω δεν είμαι μια απο αυτες, γιατί δεν δυσαρεστηθηκα με τη καισαρική μου, μετα τη γεννα πετουσα και θα την ξαναεκανα αυτη τη καισαρικη. Εγω δεν ειπα όμως οτι θέλω κάτι να γιατρεψω σε μενα, το οτι σκέφτομαι οτι θα μπορούσα να το ειχα νιωσει πριν παει στο τμημα νεογνων αλλο αυτό, θα το σκέφτομαι μέχρι που κάποια στιγμή μπορει να το ξεχασω κιόλας. Επαναλαμβάνομαι συνεχως, αλλα θα το ξαναπω μια ακόμα φορα, δεν εψαξα για ψυχολόγο εδω μεσα να μου πει ηρεμησε, δεν είναι τίποτα, θα το ξεπερασεις, δώσε αγάπη στο παιδι σου κτλ, αλλα γυναίκες οι οποιες γνωρίζουν κατι παραπάνω πανω σε αυτο το θεμα ή καποιες που θέλουν να μαθουν κατι γιαυτο. Δεν ειναι η καθημερινότητα μου το θέμα που εθεσα και όπως το εθεσα. 

 

Αν σε απασχολεί από ερευνητικής/θεωρητικής απόψεως, λογικά υπάρχουν σχετικά επιστημονικά άρθρα, το έχεις κοιτάξει; Αν σε ενδιαφέρει από πρακτικής άποψης, δηλαδή πώς θα διορθώσεις το πιθανό ψυχικό τραύμα που νιώθεις ότι θα μπορούσε να έχει το μωρό, πρόσεχε, γιατί η αγωνία της μωρομάνας είναι καταπληκτική ευκαιρία για επιτήδειους (δεν εννοώ στο φόρουμ, εννοώ κόσμο που κάνει καριέρα με βιβλία, βίντεο, ματζούνια πατώντας στο πόσο ευάλωτη είναι μία γυναίκα που μόλις έγινε μαμά). 

[mama16]

Just now, Mikraki2207 είπε:

@Anna3011 @Iris89 @mama16

Ειπατε πάνω κατω ολες τα ιδια. Συμφωνώ μαζι σας. Δινω στο μωρό μου τα πάντα. Καταλαβαίνω οτι καποιες σαν την @Anna3011 μπορει να δυσαρεστηθηκαν με τη καισαρικη στην αρχη αλλα απο οταν πήραν στην αγκαλια τους το παιδι τους τα ξεχασαν ολα. Εγω δεν είμαι μια απο αυτες, γιατί δεν δυσαρεστηθηκα με τη καισαρική μου, μετα τη γεννα πετουσα και θα την ξαναεκανα αυτη τη καισαρικη. Εγω δεν ειπα όμως οτι θέλω κάτι να γιατρεψω σε μενα, το οτι σκέφτομαι οτι θα μπορούσα να το ειχα νιωσει πριν παει στο τμημα νεογνων αλλο αυτό, θα το σκέφτομαι μέχρι που κάποια στιγμή μπορει να το ξεχασω κιόλας. Επαναλαμβάνομαι συνεχως, αλλα θα το ξαναπω μια ακόμα φορα, δεν εψαξα για ψυχολόγο εδω μεσα να μου πει ηρεμησε, δεν είναι τίποτα, θα το ξεπερασεις, δώσε αγάπη στο παιδι σου κτλ, αλλα γυναίκες οι οποιες γνωρίζουν κατι παραπάνω πανω σε αυτο το θεμα ή καποιες που θέλουν να μαθουν κατι γιαυτο. Δεν ειναι η καθημερινότητα μου το θέμα που εθεσα και όπως το εθεσα. 

Κατάλαβα κοπέλα μου πως το εννοείς, εγώ νόμιζα ότι ήθελες κ γνώμες επανω σε αυτό το θέμα κ όχι μόνο τους τρόπους που μπορεί να φύγει το  μετατραυματικό στρες αν όντως υπάρχει γιατί κατά βάση συμφωνώ με την @ΑΡΓΚ. Σκέφτομαι ότι όλες αυτές οι θεωρίες είναι για να "φοβίσουν" την νέα μαμά που εννοείται όλες θέλουμε το καλύτερο για τα παιδάκια μας. Ακόμα κ το άγγιγμα της πεταλούδας δεν είδα να είναι κάτι διαφορετικό από το τρυφερό χάδι που θα δώσει η μανούλα στο παιδάκι της. Δεν ξέρω αν όλες αυτές οι θεωρίες βγαινουν για να νιώσουμε εμείς οι ίδιες οι μητέρες καλύτερα, ότι θα γιατρέψουμε τα παιδάκια μας κ στην ουσία προσπαθούμε να γιατρέψουμε εμάς τις ίδιες με την σκέψη ότι έχουν "τραυματιστεί" τα μωράκια μας. Κ δεν το λέω αυτό κάνοντας εσένα κάποια κριτική κλπ γιατί όλα αυτά τα έχω σκεφτεί κ εγώ... Κ εμένα η κόρη μου έμεινε κ στην θερμοκοιτίδα, οπότε υπάρχουν πολλές τύψεις!

[Mikraki2207]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Aν μου επιτρέπετε, σαν μαμά που πια έχουν μεγαλώσει τα παιδιά της, και που σε καμία περίπτωση δεν ειρωνεύομαι, γιατί έχω προφανώς υπάρξει μωρομάνα, όταν αρχίζετε να εστιάζετε σε θέματα τύπου "πόσο έχει τραυματιστεί το μωρό μου από τη γέννα ή από τη μία φορά που φώναξα, από τους κολικούς κλπ", απομακρυνθείτε από το διαδίκτυο για ένα διάστημα. Η ζωή είναι μικρή για να υπεραναλύουμε φυσιολογικές διαδικασίες, και οι απατεώνες που θα προπαθήσουν να κερδοσκοπήσουν από την αγωνία μίας νέας μαμάς, πουλώντας από μαγικές συνταγές διατροφής ως παιδική ψυχοθεραπεία, πολλοί. Σε καμία περίπτωση δε θεωρώ παράλογο μία νέα μαμά να αγωνιά για πράγματα που σε λίγα χρόνια θα της φαίνονται αστεία, είναι λογικό να μας τρομάζει και το άγνωστο και η ευθύνη. Αν ο προβληματισμός είναι σε φιλοσοφικό επίπεδο, έχει το ενδιαφέρον του. Αν όμως προκαλεί όντως άγχος, και κάποια μαμά πραγματικά αησυχεί για το αν το μωρό της τραυματίστηκε από κάτι, να θυμάστε να συγκρίνετε εμπειρίες με πραγματικούς ανθρώπους και όχι μετο διαδίκτυο: κοιτάξτε πώς γεννήθηκαν, πώς μεγάλωσαν συγγενείς και φίλοι και σκεφτείτε τι όντως τους έβλαψε και τι δεν είχε σημασία, στην πραγματική ζωή και όχι στη θεωρητική συζήτηση.

 

Κι εγώ σίγουρα σε μερικά χρόνια αν κάποια μου πει για τις ανησυχιες της σαν αυτες που εχω εγω τωρα, θα χαμογελασω θα της πω κάτι για να τη βοηθήσω και θα της πω ότι θα περάσουν όλα θα τα θυμάται και θα γελάει. Έτσι πιστεύω ότι θα κάνω κι εγώ.  Κ οσο για το να ψαξω εμπειρίες από πραγματικούς ανθρωπους, νομιζα ότι ολοι εδώ μεσα είστε πραγματικοί άνθρωποι και εννοείται ότι με απασχολεί το συζητάω με τον περιγυρι μου. Και @mama16 δεν θα επεφτα ποτε θύμα και θα αγοραζα ότι μου έλεγαν οτι θα μου δώσει λυση σε καπιθο θέμα είτε με το παιδι μου ειτε οχι. Δεν είμαι ηλιθια εχω μυαλό και κριση. Προσπαθείτε να μου εξηγήσετε κατι όπου γνωριζω πολύ καλα. Δεν θεωρώ όμως καθόλου λαθος να εχει η καθε μαμα τις ανησυχιες της, έκτος κι αν φανατιστει και δοκιμασει τρόπους όπου μπορει να βλάψουν αυτη και το μωρο. Απο οταν γεννησα οτι κι αν μου ετυχε με το παιδι, δεν εκανα τίποτα παραπάνω απο το να μαθω λεπτομέρειες για το κάθε τι για να ξερω τι μου γίνεται. Και πολλές φορές απευθύνθηκα στο φορουμ οπου πολλές ειπαν τις εμπειριες τους και με βοηθησαν,επίσης πολλές απο εσας μπαίνετε για να βρειτε απαντήσεις σε δικά σας ερωτήματα, τωρα ξαφνικά γιατί το φόρουμ έγινε ακατάλληλο μεσο παραπληροφορησης και πλυσης εγκεφάλου;;; απορω! 

Επίσης κρίμα να σκέφτεστε καποιες, δε στοχοποιω καμια συγκεκριμένα, οτι δεν επηρεάζονται τα παιδιά απο δικες μας πράξεις ή συμπεριφορες ή ακομα και απο μια γέννα που ναι μεν του σώζει τη ζωη αλλα ποτε δε ξέρεις πως ενιωσε αυτο το μωρακι. Δηλαδή πως φτιάχνουμε χαρακτήρα και πτοαωπικοτητα; με τα παιχνίδια τγς φισερ πραις και τα μοντεσσοριανα παιχνίδια που είναι και στη μοδα;; εγω για παράδειγμα μικρη δεν ήθελα αγκαλιες, κατι έφταιξε σε αυτο, ενω ήθελα τρυφεροτητα δςν ενεδιδα σε αγκαλιες και φιλια και καθόμουν σφιγμενη, δς ξέρω ακομα τον λογο αλλα αν η μητέρα μου το παρατηρούσε και έκανε κατι γιαυτό ισως να ευχαριστιομουν πιο πολύ αγκαλιες καο φιλια με την οικογένεια μου ως παιδι ή ακομα και τωρα δεν μπορώ να δωσω εύκολα αγκαλια ακομα κι αν το θέλω πολύ... Αυτό το ειπα ως παράδειγμα, δε θέλω ψυχαμαλυση σας παρακαλώ. Πιο ψυχοφθορο πράγμα απο το βομβαρδισμό αποψεων που δεν έχουν καμια σχέση με το ερωτημα που εθεσα εξ αρχης δεν υπάρχει. 

[mama16]

Just now, Mikraki2207 είπε:

Κι εγώ σίγουρα σε μερικά χρόνια αν κάποια μου πει για τις ανησυχιες της σαν αυτες που εχω εγω τωρα, θα χαμογελασω θα της πω κάτι για να τη βοηθήσω και θα της πω ότι θα περάσουν όλα θα τα θυμάται και θα γελάει. Έτσι πιστεύω ότι θα κάνω κι εγώ.  Κ οσο για το να ψαξω εμπειρίες από πραγματικούς ανθρωπους, νομιζα ότι ολοι εδώ μεσα είστε πραγματικοί άνθρωποι και εννοείται ότι με απασχολεί το συζητάω με τον περιγυρι μου. Και @mama16 δεν θα επεφτα ποτε θύμα και θα αγοραζα ότι μου έλεγαν οτι θα μου δώσει λυση σε καπιθο θέμα είτε με το παιδι μου ειτε οχι. Δεν είμαι ηλιθια εχω μυαλό και κριση. Προσπαθείτε να μου εξηγήσετε κατι όπου γνωριζω πολύ καλα. Δεν θεωρώ όμως καθόλου λαθος να εχει η καθε μαμα τις ανησυχιες της, έκτος κι αν φανατιστει και δοκιμασει τρόπους όπου μπορει να βλάψουν αυτη και το μωρο. Απο οταν γεννησα οτι κι αν μου ετυχε με το παιδι, δεν εκανα τίποτα παραπάνω απο το να μαθω λεπτομέρειες για το κάθε τι για να ξερω τι μου γίνεται. Και πολλές φορές απευθύνθηκα στο φορουμ οπου πολλές ειπαν τις εμπειριες τους και με βοηθησαν,επίσης πολλές απο εσας μπαίνετε για να βρειτε απαντήσεις σε δικά σας ερωτήματα, τωρα ξαφνικά γιατί το φόρουμ έγινε ακατάλληλο μεσο παραπληροφορησης και πλυσης εγκεφάλου;;; απορω! 

Επίσης κρίμα να σκέφτεστε καποιες, δε στοχοποιω καμια συγκεκριμένα, οτι δεν επηρεάζονται τα παιδιά απο δικες μας πράξεις ή συμπεριφορες ή ακομα και απο μια γέννα που ναι μεν του σώζει τη ζωη αλλα ποτε δε ξέρεις πως ενιωσε αυτο το μωρακι. Δηλαδή πως φτιάχνουμε χαρακτήρα και πτοαωπικοτητα; με τα παιχνίδια τγς φισερ πραις και τα μοντεσσοριανα παιχνίδια που είναι και στη μοδα;; εγω για παράδειγμα μικρη δεν ήθελα αγκαλιες, κατι έφταιξε σε αυτο, ενω ήθελα τρυφεροτητα δςν ενεδιδα σε αγκαλιες και φιλια και καθόμουν σφιγμενη, δς ξέρω ακομα τον λογο αλλα αν η μητέρα μου το παρατηρούσε και έκανε κατι γιαυτό ισως να ευχαριστιομουν πιο πολύ αγκαλιες καο φιλια με την οικογένεια μου ως παιδι ή ακομα και τωρα δεν μπορώ να δωσω εύκολα αγκαλια ακομα κι αν το θέλω πολύ... Αυτό το ειπα ως παράδειγμα, δε θέλω ψυχαμαλυση σας παρακαλώ. Πιο ψυχοφθορο πράγμα απο το βομβαρδισμό αποψεων που δεν έχουν καμια σχέση με το ερωτημα που εθεσα εξ αρχης δεν υπάρχει. 

Δεν νομίζω ποτέ με αυτά που σου είπα να είπα έμμεσα ότι είσαι χαζή η δεν έχεις δικιά σου κρίση κ πραγματικά συγνώμη αν κατάλαβες κάτι τέτοιο. Στη ζωή μου δεν το έχω κάνει ποτέ αυτό.. Κ ακόμα αν μια μητέρα πχ έδινε τα λεφτά της σε κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση δεν θα την έλεγα έτσι γιατί πάνω απ' όλα είναι μια μητέρα που θέλει να κάνει το καλύτερο που μπορεί για το παιδί της. Κ το φόρουμ αυτό το σκοπό έχει, να δίνει κάποιες λύσεις σε κάποιον που έχει κάποιο θέμα ή να ανταλλάσουν απόψεις. 100 άτομα να ρωτήσεις κάτι (όχι εσύ γενικά) 100 διαφορετικές απαντήσεις θα πάρεις. Όλες είναι δέκτες κ κρατάς αυτές που σου είναι πιο "σωστές" σύμφωνα με τα πιστεύω σου. Εγώ γεννήθηκα φυσιολογικά μεν αλλά έμεινα μια εβδομάδα στη θερμοκοιτίδα... Αλλά λατρεύω τις αγκαλιές κ τα φιλιά 

 

Για να το κλείσω το θέμα, να μην διαβάζεις εκτός θέματος πράγματα που δεν σε ενδιαφέρουν ελπίζω να βρεις επιστημονικά άρθρα κ να βρεις τις λύσεις που ψάχνεις για να κανεις ότι δυνατόν καλύτερο που θεωρείς για το παιδάκι σου. 

 

[Anna3011]

1 ώρα πρίν, Mikraki2207 είπε:

@Anna3011 @Iris89 @mama16

Ειπατε πάνω κατω ολες τα ιδια. Συμφωνώ μαζι σας. Δινω στο μωρό μου τα πάντα. Καταλαβαίνω οτι καποιες σαν την @Anna3011 μπορει να δυσαρεστηθηκαν με τη καισαρικη στην αρχη αλλα απο οταν πήραν στην αγκαλια τους το παιδι τους τα ξεχασαν ολα. Εγω δεν είμαι μια απο αυτες, γιατί δεν δυσαρεστηθηκα με τη καισαρική μου, μετα τη γεννα πετουσα και θα την ξαναεκανα αυτη τη καισαρικη. Εγω δεν ειπα όμως οτι θέλω κάτι να γιατρεψω σε μενα, το οτι σκέφτομαι οτι θα μπορούσα να το ειχα νιωσει πριν παει στο τμημα νεογνων αλλο αυτό, θα το σκέφτομαι μέχρι που κάποια στιγμή μπορει να το ξεχασω κιόλας. Επαναλαμβάνομαι συνεχως, αλλα θα το ξαναπω μια ακόμα φορα, δεν εψαξα για ψυχολόγο εδω μεσα να μου πει ηρεμησε, δεν είναι τίποτα, θα το ξεπερασεις, δώσε αγάπη στο παιδι σου κτλ, αλλα γυναίκες οι οποιες γνωρίζουν κατι παραπάνω πανω σε αυτο το θεμα ή καποιες που θέλουν να μαθουν κατι γιαυτο. Δεν ειναι η καθημερινότητα μου το θέμα που εθεσα και όπως το εθεσα. 

Αντιλαμβάνομαι τώρα με αυτό σου το μήνυμα και το πιο κάτω ότι αυτό που ζητάς προφανώς είναι πιο εξειδικευμένο και όντως με αυτά που γράφουμε ως μαμάδες που ασχολούμαστε με την ψυχολογία των παιδιών μας μόνο εμπειρικά, μάλλον δε βοηθάμε. Καλα κάνεις και δεν ψάχνεις ψυχολόγο όπως λες (νομίζω ότι καμία μας δεν είναι άλλωστε ούτε κάνει την ψυχολόγο) και είναι πολύ ευχάριστο που δε βίωσες τελικά μια τραυματική εμπειρία καισαρικής. Όμως στο αρχικό σου ποστ τα περιγράφεις κάπως διαφορετικά γι αυτό και θεωρήσαμε ότι χρειάζεσαι κάποιου είδους στήριξη. Συγκεκριμένα αναφέρεις μια βίαιη έξοδο του παιδιού στον έξω κόσμο με πολύ κλάμα από πλευράς σου, λέγοντας παράλληλα ότι έχεις και εσύ τραύμα. Εξ ου και η παρανόηση. Καλά κάνεις πάντως και διευκρινίζεις τι ακριβώς ζητάς για να συμμετέχουν στην κουβέντα αυτοί που χρειάζονται. Οι υπόλοιπες που δεν ψάχνουμε και πολύ τα πράγματα ας αρκεστούμε στα φίσερ πράις και τα μοντεσοριανά που είναι και της μόδας.

 

[ΑΡΓΚ]

Δεν καταλαβαίνω που υπονοήσαμε ότι είσαι χαζή ή αφελής @Mikraki2207. Αντίθετα, αντιλαμβάνομαι γιατί έχεις τους προβληματισμούς που έχεις, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι και βάσιμοι. Απλά το διαδίκτυο ειναι πολύ κακός σύμβουλος για νέες μαμάδες, ή για οποιονδήποτε άνθρωπο αγχωμένο ή ευάλωτο και με αρκετό ελεύθερο χρόνο. Τι να πω, ότι όλοι οι άνθρωποι έπρεπε να είμαστε ίδιοι, και κάτι μας χάλασε και μας απομακρυνε από το ιδανικό; Ότι κάτι πρέπει να πήγε λάθος ώστε ο ένας να είναι λίγο πιο απόμακρος ή πιο γκρινιάρης; Όταν πρωτοκάνουμε παιδί, συχνά έχουμε μία αίσθηση ότι μας ανατέθηκε ένα έργο σε επίπεδο Θεού (δεν ειρωνεύομαι). Ότι κάπως μπορούμε να πλάσουμε συνειδητά το χαρακτήρα και τη ζωή του μικρού αυτού πλάσματος, με τις προοπτικές και την ευθύνη που αυτό εμπεριέχει. Αν και προφανώς το οικογενειακό περιβάλλον θα ορίσει πολλά πράγματα στην ζωή ενός ανθρώπου, αυτό είναι και πολύ λιγότερο προβλέψιμο από όσο θα φανταζόμασταν ποτέ, και από τη μία μπορεί να αφιερώσουμε χρόνο προσπαθώντας να "διορθώσουμε" λεπτομέρειες που δεν θα έκαναν καμία διαφορά, ενώ από την άλλη η ζωή του παιδιού μας να καθοριστεί από πράγματα που άθελά μας κάναμε ή δεν κάναμε ή εντελώς έξω από εμάς. Τρομακτικό από τη μία, εντυπωσιακό από την άλλη.  

[Mikraki2207]

Just now, mama16 είπε:

Δεν νομίζω ποτέ με αυτά που σου είπα να είπα έμμεσα ότι είσαι χαζή η δεν έχεις δικιά σου κρίση κ πραγματικά συγνώμη αν κατάλαβες κάτι τέτοιο. Στη ζωή μου δεν το έχω κάνει ποτέ αυτό.. Κ ακόμα αν μια μητέρα πχ έδινε τα λεφτά της σε κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση δεν θα την έλεγα έτσι γιατί πάνω απ' όλα είναι μια μητέρα που θέλει να κάνει το καλύτερο που μπορεί για το παιδί της. Κ το φόρουμ αυτό το σκοπό έχει, να δίνει κάποιες λύσεις σε κάποιον που έχει κάποιο θέμα ή να ανταλλάσουν απόψεις. 100 άτομα να ρωτήσεις κάτι (όχι εσύ γενικά) 100 διαφορετικές απαντήσεις θα πάρεις. Όλες είναι δέκτες κ κρατάς αυτές που σου είναι πιο "σωστές" σύμφωνα με τα πιστεύω σου. Εγώ γεννήθηκα φυσιολογικά μεν αλλά έμεινα μια εβδομάδα στη θερμοκοιτίδα... Αλλά λατρεύω τις αγκαλιές κ τα φιλιά 

 

Για να το κλείσω το θέμα, να μην διαβάζεις εκτός θέματος πράγματα που δεν σε ενδιαφέρουν ελπίζω να βρεις επιστημονικά άρθρα κ να βρεις τις λύσεις που ψάχνεις για να κανεις ότι δυνατόν καλύτερο που θεωρείς για το παιδάκι σου. 

 

Εντάξει συγγνώμη κι αν εγω μιλησα καπως έντονα, αλλα μου λετε ολες καποια πράγματα και νιωθω κάπως. 

 Κι εγώ φυσιολογικα γεννηθηκα και ουτε σε θερμοκοιτίδα εκατσα ούτε τίποτα. 

Εννοείται θα διαβάσω επιστημονικα ή μη αρθρα που θα βρω ενδιαφέροντα αλλα δεν είναι βεβαιο ότι θα με επηρεάσουν κιόλας. 

[Summer love]

@Mikraki2207 Προσωπικά διάβασα το αρχικό σου ποστ και σκέφτηκα ότι θα χρειαζόσουν βοήθεια ψυχολόγου ώστε να μικησεις για αυτά που σκέφτεσαι . Μετά η αλήθεια είναι ότι με εμπλέξες τελείως και ειλικρινά δεν έχω καταλάβει τελικά αν σε απασχολεί το θέμα θεωρητικά η αν σε επηρεάζει στην καθημερινότητα σου . 

Το θεωρητικό κομμάτι δεν το γνωρίζω καθόλου νομίζω ποτέ δεν θα έμπαινα σε μια διαδικασία να σκεφτώ κάτι τέτοιο επειδή ας πούμε γέννησα με καισαρική .Οσο για τη μωρό θεραπεία δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορεί να γίνει καν αυτό αφού το βρέφος δεν έχει τις απαιτούμενες νευροψυχολογικες ικανότητες αλλά τεσπα ... είμαι σίγουρη πως κάτι πραγματικό επιστημονικό δεν θα βρεις . Παντως μην δέχεσαι ως a priori σωστά αυτά που γράφονται στο διαδύκτιο . 

 

Καπου ξέρεις και αλήθεια μην το παίρνεις στραβά δεν θες να ακούσεις την αντίθετη γνώμη γι αυτό και αφορίσες εκείνες που στην είπαν . 

[Mikraki2207]

Just now, Anna3011 είπε:

Οι υπόλοιπες που δεν ψάχνουμε και πολύ τα πράγματα ας αρκεστούμε στα φίσερ πράις και τα μοντεσοριανά που είναι και της μόδας.

 

Δεν το είπα προσβλητικά για τα φίσερ πραις και τα μοντεσοριανά, εξ άλλου κι εγώ αυτα επιλεγω. 

 

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Δεν καταλαβαίνω που υπονοήσαμε ότι είσαι χαζή ή αφελής @Mikraki2207. Αντίθετα, αντιλαμβάνομαι γιατί έχεις τους προβληματισμούς που έχεις, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι και βάσιμοι. Απλά το διαδίκτυο ειναι πολύ κακός σύμβουλος για νέες μαμάδες, ή για οποιονδήποτε άνθρωπο αγχωμένο ή ευάλωτο και με αρκετό ελεύθερο χρόνο. Τι να πω, ότι όλοι οι άνθρωποι έπρεπε να είμαστε ίδιοι, και κάτι μας χάλασε και μας απομακρυνε από το ιδανικό; Ότι κάτι πρέπει να πήγε λάθος ώστε ο ένας να είναι λίγο πιο απόμακρος ή πιο γκρινιάρης; Όταν πρωτοκάνουμε παιδί, συχνά έχουμε μία αίσθηση ότι μας ανατέθηκε ένα έργο σε επίπεδο Θεού (δεν ειρωνεύομαι). Ότι κάπως μπορούμε να πλάσουμε συνειδητά το χαρακτήρα και τη ζωή του μικρού αυτού πλάσματος, με τις προοπτικές και την ευθύνη που αυτό εμπεριέχει. Αν και προφανώς το οικογενειακό περιβάλλον θα ορίσει πολλά πράγματα στην ζωή ενός ανθρώπου, αυτό είναι και πολύ λιγότερο προβλέψιμο από όσο θα φανταζόμασταν ποτέ, και από τη μία μπορεί να αφιερώσουμε χρόνο προσπαθώντας να "διορθώσουμε" λεπτομέρειες που δεν θα έκαναν καμία διαφορά, ενώ από την άλλη η ζωή του παιδιού μας να καθοριστεί από πράγματα που άθελά μας κάναμε ή δεν κάναμε ή εντελώς έξω από εμάς. Τρομακτικό από τη μία, εντυπωσιακό από την άλλη.  

Με κάλυψες, τα λες πολύ ωραία και συμφωνώ. Εχεις απολυτο δικιο, νομίζουμε ότι πλάθουμε εναν άνθρωπο και ισως γιαυτο αγχωνομαστε για να κάνουμε το καλύτερο. 

Λοιπόν συγγνώμη σε ολες αν ήμουν αποτομη. Η @Summer love έχει δικιο, μαλλον επειδή δεν άκουγα αυτό που ήθελα λίγο "στραβωσα". Επίσης μπήκα στη διαδικασία να ξαναδιαβασω το πρώτο μου σχόλιο και μάλλον το διατυπωσα λάθος ολο αυτό που ήθελα να πω και γιαυτό ολες μου είπατε πάνω κατω τα ιδια πράγματα. Εγω πιο πολύ να πω την εμπειρία μου ήθελα οτι π.χ στεναχωρηθηκα που δεν πήρα τον μπέμπη μου πρωτη αγκαλιά και ήθελα να ανταλλάξουμε γνώμες πανω σε αυτο που δηλώνει ο τίτλος του θέματος. Μιλησα τόσο πολύ που μου φαίνεται ότι προσπαθουσα να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας. Χάθηκε και το νόημα στη τελικη. Εκτιμώ πάντως όλα τα σχολια και πηρα απο όλα κατι. Πιο πολύ αντέδρασα στα σχόλια γιατί δε μαρέσει να παρανοουν τα λογια μου. 

[Νεκταρινακι]

@Mikraki2207 ήθελα να σου γράψω και πιο πριν αλλά δεν πρόλαβα. Εγώ πιστεύω πως έγραψες αυτό που ένιωσες, όπως ακριβώς το ένιωσες εκείνη τη στιγμή.

Αυτή εξάλλου είναι και η αρχή της λύσης κάθε κατάστασης, το να αναγνωρίσεις και να ονοματισεις συγκεκριμένα αυτό που σε απασχολεί.

Κανένας δε μπορεί να πει σε κανέναν άνθρωπο ότι αυτό που νιώθει είναι σωστό ή λάθος, λογικό ή παράλογο, βάσιμο ή αβάσιμο.

Από τη στιγμή που το νιώθεις, καλά κάνεις και το εξωτερικευεις και δε χρειάζεται να αισθάνεσαι καθολου άβολα γι'αυτό. 

Εδώ μέσα είμαστε όχι για να κρίνουμε τον άλλον αλλά για να παίρνουμε γνώμες και να βοηθούμε όπου και όπως μπορούμε.

Καλή δύναμη κι εύχομαι όλα να περάσουν

 

[Ilaeira]

Έκανα κι εγώ τις ίδιες σκέψεις μ' εσένα. Προγραμματισμένη καισαρική και να κλαίω έξω απ' το χειρουργείο με μαύρο δάκρυ που θα τον βγάλουμε πριν την ώρα του. Μετά μου τον πήραν για λόγους υγείας και μου τον έφεραν την επόμενη μέρα, μετά από 20 ώρες.

 

Ακόμα και τώρα δεν θέλω να σκέφτομαι πώς πέρασε το πρώτο εκείνο βράδυ μοναχός του. Ψέγω και τον εαυτό μου, που ως χάπατο έκατσα κι έκανα ό,τι βόλευε τον γιατρό και το νοσοκομείο, χωρίς να διεκδικήσω έστω να τον κρατήσω ένα δίωρο για skin to skin και θηλασμό πριν τον πάρουν για παρακολούθηση. 

 

Τα συζητούσα λοιπόν πρόσφατα όλα αυτά με την αδελφή μου, που είναι ψυχολόγος. Η οποία ρητά και ξεκάθαρα μου δήλωσε πως εκείνη η εμπειρία δεν του έχει αφήσει κανένα τραύμα, αφού έχει αντισταθμιστεί από στενή και συνεχή επαφή, χάδια και αγάπη από τη δεύτερη μέρα της ζωής του μέχρι και σήμερα. Κι ότι αν μου έχει μείνει εμένα τραύμα, κατανοητό και θεμιτό, μπορώ να πάω να το δουλέψω, αλλά ν' αφήσω το παιδί ήσυχο. Όταν, δε, της μίλησα για ψυχοθεραπεία βρεφών, έβαλε τα γέλια. 

 

Από τον προβληματισμό σου συμπεραίνω ότι είσαι μια αφοσιωμένη μαμά. Απόλαυσε το μωράκι σου και μην ξοδεύεις την ενέργειά σου σε τέτοιες σκέψεις.

[Mikraki2207]

1 hour ago, Ilaeira είπε:

Έκανα κι εγώ τις ίδιες σκέψεις μ' εσένα. Προγραμματισμένη καισαρική και να κλαίω έξω απ' το χειρουργείο με μαύρο δάκρυ που θα τον βγάλουμε πριν την ώρα του. Μετά μου τον πήραν για λόγους υγείας και μου τον έφεραν την επόμενη μέρα, μετά από 20 ώρες.

 

Ακόμα και τώρα δεν θέλω να σκέφτομαι πώς πέρασε το πρώτο εκείνο βράδυ μοναχός του. Ψέγω και τον εαυτό μου, που ως χάπατο έκατσα κι έκανα ό,τι βόλευε τον γιατρό και το νοσοκομείο, χωρίς να διεκδικήσω έστω να τον κρατήσω ένα δίωρο για skin to skin και θηλασμό πριν τον πάρουν για παρακολούθηση. 

 

Τα συζητούσα λοιπόν πρόσφατα όλα αυτά με την αδελφή μου, που είναι ψυχολόγος. Η οποία ρητά και ξεκάθαρα μου δήλωσε πως εκείνη η εμπειρία δεν του έχει αφήσει κανένα τραύμα, αφού έχει αντισταθμιστεί από στενή και συνεχή επαφή, χάδια και αγάπη από τη δεύτερη μέρα της ζωής του μέχρι και σήμερα. Κι ότι αν μου έχει μείνει εμένα τραύμα, κατανοητό και θεμιτό, μπορώ να πάω να το δουλέψω, αλλά ν' αφήσω το παιδί ήσυχο. Όταν, δε, της μίλησα για ψυχοθεραπεία βρεφών, έβαλε τα γέλια. 

 

Από τον προβληματισμό σου συμπεραίνω ότι είσαι μια αφοσιωμένη μαμά. Απόλαυσε το μωράκι σου και μην ξοδεύεις την ενέργειά σου σε τέτοιες σκέψεις.

Τι καλά που έχεις αδερφή ψυχολόγο, εγώ αμ είχα θα την είχα πρήξει γιατί μαρέσει να τα αναλύω όλα. 

Πάντως χαίρομαι αν όντως καλύπτεται το μικρο αυτό κενό με την αγάπη που δεχεται αυτούς τους μήνες. Όσο για skin to skin αστο, προέκταση του στήθους μου έχει γίνει. 

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου! Να χαίρεσαι κι εσυ το παιδάκι σου!