Παιδί με δυσκολίες

[vicky86]

@popi76η αλήθεια είναι ότι εμάς δ ζητανε οι δασκάλες να γράφουν το όνομα τους, ούτε στα νηπια ούτε στα προνηπια. Κ είμαι σίγουρη ότι κάποια προνηπια περυσι δ ηξεραν

Εγω δ διαφωνώ με το σκεπτικό του δημοτικού τουλ ακομη, γτ δ ξερω πως θα ειναι

Με του νηπιαγωγειο δ διαφωνώ, γτ ότι εμαθε είναι χωρίς πίεση, κ ευχάριστα, πήγαινε κ παει με πολύ χαρά στο σχολειο. Ισως είχα κ μικρές απαιτησεις

[ΑΡΓΚ]

Just now, popi76 είπε:

 

Σε εμάς στο νηπιαγωγείο η δασκάλα ζητάει να ξέρει να γράφει το όνομά του. Δηλαδή παιδιά από το προνήπιο αυτό το έχουν κατακτήσει. Πάντως, επιτρέψτε μου να πω ότι σε εμάς που υπήρχε πολύ λιγότερη πίεση, μια χαρά γράμματα μάθαμε και με πολύ πιο ευχάριστο τρόπο από τα σημερινά παιδιά. Με λίγα λόγια, διαφωνώ με το σκεπτικό του δημοτικού. 

 

Nαι αλλα το να γραφει ενα παιδι εκει στα 4 το ονομα του με κεφαλαια γραμματα, μερικα ισως και λαθος, ηταν και ειναι μαλλον αναμενομενο σε ολα τα σχολεια και σημερα και σαραντα χρονια πριν. Δε σημαινει οτι το παιδι μπορει ν αδιαβασει η οτι ξερει καν τα γραμματα, συνηθως το μαθαινουν σαν εικονα, για να ξεχωριζουν τα προσωπικα τους αντικειμενα στον παιδικο και στο νηπιο. Δεν ειναι εκμαθηση γραφης και αναγνωσης, ειναι κατι τελειως διαφορετικο.

[popi76]

On 3/10/2019 at 12:40 ΜΜ, annoulen είπε:

 

Σε αυτό έχω τους ενδοιασμούς μου. Πολύ κοντινό μου συγγενικό παιδάκι, με διαγνωσμένη ΔΕΠΥ σε μεγάλο βαθμό (δεν γνωρίζω ακριβώς την ορολογία), με εργοθεραπείες - λογοθεραπείες - συνεδρίες με παιδοψυχολόγο εδώ και 6-7 χρόνια, και φαντάσου ότι ο πατέρας δεν το αποδέχεται. Το παιδί είναι σχεδόν 10 ετών τώρα. Κ δυστυχώς η μητέρα το παλεύει μόνη της ουσιαστικά (τουλάχιστον αυτή το παλεύει), γιατί είναι και δυναμικός χαρακτήρας και πιο "ψαγμένη" από τον πατέρα (εάν μπορώ να το θέσω έτσι). Εάν τον ακολουθούσε στο σκεπτικό του, ότι δηλαδή "το παιδί μια χαρά είναι και δεν χρειάζεται καμμία παρέμβαση" κλπ, δεν θα είχαν κάνει τίποτα.  

Και επίσης θεωρώ ότι σε αυτά τα θέματα, όσο πιο πρώιμη είναι η παρέμβαση, τόσο το καλύτερο. Αλλά αν δεν κάνει κάτι, σίγουρα με το που πάει το παιδί Δημοτικό, θα της/τους μιλήσει η δασκάλα. 

 

Παρ' όλα αυτά, και εγώ θα δίσταζα να μιλήσω στην συνάδελφο...... 

 

Έτσι είναι πολλοί αντρες (και ο σύζυγος ο δικός μου). Τολμώ να πω ότι είναι και θέμα εκπαίδευσης (άλλο να έχεις τελειώσει παιδαγωγικό, άλλο να έχεις τελειώσει οικονομικά, έχεις άλλες γνώσεις). Είναι και θέμα χαρακτήρα. Και ο σύζυγός μου και ο αδερφός του ήταν "κακοί" μαθητές, υποθέτω ότι υπήρχαν και σε αυτούς αδιάγνωστες μαθησιακές δυσκολίες. Π.χ ο σύζυγος δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί να διαβάσει, ούτε να προσέξει στο μάθημα. Ο αδερφός του ακόμη περισσότερο. Αν περνούσε με 10 την τάξη, πανηγύριζαν. Όλα αυτά που σήμερα μας χτυπάνε το καμπανάκι για διάσπαση προσοχής. Όταν λοιπόν τα βλέπεις και στο παιδί σου λες, ε σιγά κι εγώ έτσι ήμουνα. Αυτά τα παραδέχεται και η συννυφάδα μου.

Πάντως στην δική μας περίπτωση η κοπέλα ξέρει πολύ καλά ότι εγώ ασχολούμαι με αυτά τα θέματα και το ψάχνω και αν ήθελε θα με ρώταγε. Απορώ γιατί δεν το κάνει. 

Με την ευκαιρία να γράψω και κάτι που θυμήθηκα. Μου είχε πει παλιότερα ότι σε ένα υπέρηχο που έκανε της είπαν ότι το παιδί θα αργήσει να μιλήσει και θα έχει δυσκολίες στα μαθηματικά. Αυτά με βάση την εικόνα του εγκεφάλου σε συγκεκριμένο μήνα κύησης. Έχετε ακούσει ποτέ κάτι τέτοιο; Ο δικός μου γιατρός δεν μου είχε πει τίποτε σχετικά. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, popi76 είπε:

Έτσι είναι πολλοί αντρες (και ο σύζυγος ο δικός μου). Τολμώ να πω ότι είναι και θέμα εκπαίδευσης (άλλο να έχεις τελειώσει παιδαγωγικό, άλλο να έχεις τελειώσει οικονομικά, έχεις άλλες γνώσεις). Είναι και θέμα χαρακτήρα. Και ο σύζυγός μου και ο αδερφός του ήταν "κακοί" μαθητές, υποθέτω ότι υπήρχαν και σε αυτούς αδιάγνωστες μαθησιακές δυσκολίες. Π.χ ο σύζυγος δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί να διαβάσει, ούτε να προσέξει στο μάθημα. Ο αδερφός του ακόμη περισσότερο. Αν περνούσε με 10 την τάξη, πανηγύριζαν. Όλα αυτά που σήμερα μας χτυπάνε το καμπανάκι για διάσπαση προσοχής. Όταν λοιπόν τα βλέπεις και στο παιδί σου λες, ε σιγά κι εγώ έτσι ήμουνα. Αυτά τα παραδέχεται και η συννυφάδα μου.

Για να κάνω το συνήγορο του διαβόλου, αν ο άντρας σου ή οποιοσδηποτε άλλος μαθητής που δεν ήταν και αστέρι στην τάξη και δε συγκεντρωνόταν εύκολα να διαβάσει, τελικά έκανε οικογένεια, βρήκε δουλειά, έφτιαξε γενικά μία καλή ζωή σαν ενήλικας, γιατί να έπρεπε να γίνει κάτι διαφορετικό; Το ότι κάτι θα μπορούσε να είναι πάθηση, δε σημαίνει πάντα ότι είναι ή ότι θέλει θεραπεία. Δεν είναι δυνατό να πρέπει όλα τα παιδιά να είναι ολόιδια.

Δεν εννοώ ότι δεν υπάρχουν ειδικές ανάγκες και παθήσεις, αλλά δεν είναι όλα ίδια. Έχεις ας πούμε ένα παιδάκι 1 έτους που δε στέκεται βασταζόμενο  ή ένα παιδί 2 ετών χωρίς κάμία λέξη ή ένα παιδί 3 ετών που μόνο οι οικείοι του καταλαβαίνουν τι λέει. Εκεί σαφώς και θα το ψάξεις, γιατί είναι δεξιότητες που τα συνομήλικα παιδιά έχουν, και υπάρχει μία σαφής ένδειξη ότι κάτι χρειάζεται να ερευνηθεί. Αλλά μεγαλώνοντας το παιδί, τα όρια δεν είναι τόσο σαφή, δηλαδή κάπου υπάρχει π.χ. η μαθησιακή δυσκολία, κάπου υπάρχει και το παιδί που απλά δεν το ενδιαφέρει καθόλου να αποκτήσει ακαδημαϊκές γνώσεις, ή που με τον τρόπο του το περιβάλλον το αποτρέπει, όπως υπάρχει και το παιδί που είναι όντως υπερκινητικό αλλά και εκείνο που είναι απλά ζωηρό. Δεν είναι πάντα πολύ σαφή τα όρια, σε θέματα συμπεριφοράς.

[ΑΡΓΚ]

Just now, popi76 είπε:

Πάντως στην δική μας περίπτωση η κοπέλα ξέρει πολύ καλά ότι εγώ ασχολούμαι με αυτά τα θέματα και το ψάχνω και αν ήθελε θα με ρώταγε. Απορώ γιατί δεν το κάνει. 

Εντάξει τώρα υπερβάλλεις λίγο. Αν έχω καταλάβει καλά, δεν είσαι γιατρός ούτε εκπαιδευτικός. Γιατί να σε ρωτήσει για την ανάπτυξη του παιδιού της; Μπορεί απλά να ρωτήσει τον παιδίατρο ή τους γονείς της, ή στην τελική να γκουγκλάρει.

[popi76]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Εντάξει τώρα υπερβάλλεις λίγο. Αν έχω καταλάβει καλά, δεν είσαι γιατρός ούτε εκπαιδευτικός. Γιατί να σε ρωτήσει για την ανάπτυξη του παιδιού της; Μπορεί απλά να ρωτήσει τον παιδίατρο ή τους γονείς της, ή στην τελική να γκουγκλάρει.

Όχι, δεν το παίζω ειδικός. Επειδή κάποια πολύ προσωπικά θέματα τα συζητάμε (π.χ. λέμε για τους γιατρούς μας) , θα περίμενε κανείς ότι θα με ρώταγε και γι' αυτό.

Αν κάτι είναι διαταραχή, θέλει αντιμετώπιση. Μόνο που την δεκαετία του '70 ή του '80 δεν υπήρχε ούτε η έννοια της δυσλεξίας ούτε της ΔΕΠΥ. Λέγανε απλώς "αυτός ο τεμπέλης". 

Just now, popi76 είπε:

Όχι, δεν το παίζω ειδικός. Επειδή κάποια πολύ προσωπικά θέματα τα συζητάμε (π.χ. λέμε για τους γιατρούς μας) , θα περίμενε κανείς ότι θα με ρώταγε και γι' αυτό.

 

Just now, vicky86 είπε:

@popi76η αλήθεια είναι ότι εμάς δ ζητανε οι δασκάλες να γράφουν το όνομα τους, ούτε στα νηπια ούτε στα προνηπια. Κ είμαι σίγουρη ότι κάποια προνηπια περυσι δ ηξεραν

Εγω δ διαφωνώ με το σκεπτικό του δημοτικού τουλ ακομη, γτ δ ξερω πως θα ειναι

Με του νηπιαγωγειο δ διαφωνώ, γτ ότι εμαθε είναι χωρίς πίεση, κ ευχάριστα, πήγαινε κ παει με πολύ χαρά στο σχολειο. Ισως είχα κ μικρές απαιτησεις

Vicky, νομίζω ότι έχετε "πέσει" σε σωστή περίπτωση. Είναι και θέμα εκπαίδευσης της νηπιαγωγού, και επιμόρφωσης και διάθεσης. Τις νηπιαγωγούς στο δικό μας νηπιαγωγείο θα τις χαρακτήριζα "κλασικές". Δεν διαφέρουν σε κάτι από αυτές που είχα εγώ και τώρα είναι συνταξιούχοι.

Επεξεργάστηκαν 6 Οκτωβρίου,2019 by popi76

[Έσπερος]

23 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Τι να σου πω, ισως παιζει μεγαλο ρολο το σχολειο και η περιοχη. Εγω εχω εδω και χρονια στην περιοχη μας το αναποδο σαν εικονα: το μαθημα γινεται για να το καταλαβει ο μεσος ορος και κατω, και οσοι εχουν παραπανω δυνατοτητες, δεν νιωθουν να υπαρχει καμια προκληση.

Την εικονα αυτη την εχω απο πολλες περιοχες. Δεν ειναι λογικό ενας γονιος πανεπιστημιακής εκπαιδευσης να ζοριζεται με τις ασκησεις συντακτικού της ε δημοτικου. κ εχω πολλα τετοια παραδειγματα. Εγω ειμαι της αποψης (που διαμόρφωσα ομως αφου μπηκα στην εκπαιδευση) οτι το επιπεδο ανεβαινει απο κατω προς τα πανω. αλλα βεβαια η ισορροπια ειναι δυσκολη ειδικα οταν μιλαμε κ για μεγαλα τμηματα. 

[popi76]

Παίζει τεράστιο ρόλο η περιοχή και το σχολείο. Όπως λέω πολύ συχνά, το θέμα είναι "ταξικό". Δηλαδή στο σχολείο της φτωχογειτονιάς ή του κέντρου της Αθήνας, όπου τα περισσότερα παιδιά είναι αλλοδαποί, εκεί υπάρχει θέμα γλώσσας πρωτίστως. Απευθύνεσαι σε παιδιά που δεν έχουν ως μητρική την ελληνική. Εκεί οι "μαθησιακές δυσκολίες" πολλαπλασιάζονται, χωρίς να είναι απαραίτητα και ο κανόνας. 

Επίσης, σε μικρά νησιά υπάρχει και πάλι θέμα γλώσσα και έντονων μαθησιακών δυσκολιών. Όσοι έχετε βρεθεί σε τέτοια μέρη, μάλλον καταλαβαίνετε τι εννοώ. 

[Έσπερος]

Just now, popi76 είπε:

Όχι, δεν το παίζω ειδικός. Επειδή κάποια πολύ προσωπικά θέματα τα συζητάμε (π.χ. λέμε για τους γιατρούς μας) , θα περίμενε κανείς ότι θα με ρώταγε και γι' αυτό.

Αν κάτι είναι διαταραχή, θέλει αντιμετώπιση. Μόνο που την δεκαετία του '70 ή του '80 δεν υπήρχε ούτε η έννοια της δυσλεξία

Δεν είναι απαραίτητο ότι όλα τα θέματα του παιδιου του καποιος τα συζητά με ολους. Ειδικα αν ειναι διαταραχές ή εστω υποψία αυτων. Αλλο να ρωτησεις μια γνωμη για τον υπνο ή το φαγητο. κι εγω που δν μ αρεσει η κρυψινοια, δεν αναλύω στον καθενα οτι θελω ν αρχισω να ψάχνομαι για το οτι το παιδι μου δεν λεει λεξεις. Οπως δεν ανέλυσα στον καθενα τους λογους που μας οδήγησαν στην εξωσωματικη. Οπως δεν θα ανελυα στον καθενα το οποιοδηποτε προβλημα υγειας εχω εγω ή ο αντρας μου. 

 

Παντως δεν ειναι ολα διαταραχές κ δεν χρειαζονται ολα παρεμβαση, ακριβως σου ειπε η @ΑΡΓΚ. Δεν εχουμε ολοι τις ιδιες κλίσεις, την ιδια συμοεριφορα, τα ιδια ενδιαφεροντα, τον ιδιο χαρακτηρα.  Δεν λέω να παμε στην άρνηση, αλλα καπου εχει χαθει η μεση οδός κ η κοιμη λογικη, καποιοι θησαυρίζουν κ καποια παιδια στιγματιζονται κ ταλαιπωρούνται

[xaroumenh mama]

On 5/10/2019 at 8:09 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

 

Aν και φαντάζομαι από καλή πρόθεση το έκαναν οι γονείς σου, με συγχωρείς αλλά αν σου έμαθαν να "διαβάζεις" από λυσάρια από το δημοτικό, μάλλον η ομαλή διαδικασία της μάθησης πέθανε κάπου εκεί. Δεν ήταν κάτι που έκαναν παλιότερα οι γονείς ή που κάνουν τώρα οι γονείς. Κάποιοι ναι, και παλιά και σήμερα. Με πάντα το ίδιο αποτέλεσμα. Αν δεν έχεις μπει στη διαδικασία του να μάθεις πώς να μαθαίνεις από μικρός, δεν είναι κάτι που διορθώνεται στα 17 και στα 18, όχι σε μία χρονιά. Μάλλον κάπως έτσι "κατασκευάζει" ο γονιός ένα παιδί με γενικευμένες μαθησιακές δυσκολίες.

Σίγουρα από καλή πρόθεση το έκαναν αυτό απλά με τελειως λάθος τρόπο .. όπως το ίδιο έκαναν κ άλλοι γονείς που ειμασταν συμμαθητές τότε κ έκαναν παρέα οι γονείς μου κ εκεί υπήρχε κ ο ανταγωνισμός τότε γιατί η τάδε έγραψε καλύτερα από εσένα στο διαγώνισμα η γιατί η τάδε έβγαλε καλύτερο βαθμό στο τετράμηνο από εσένα δλδ οι γονείς ανταγωνίζονταν ποιο παιδί θα βγάλει καλύτερο βαθμό ..!! 

Μπορεί όπως λες η ομαλή διαδικασία της μάθησης να πέθανε κάπου εκεί ... Όμως μπορεί αν δεν υπήρχε όλη αυτή η πίεση του να είμαι καλή μαθήτρια τουλάχιστο στο δημοτικό που μπορούσαν να επέμβουν κ να με διαβάζουν ( κ ο φόβος ο δικός μου μήπως με τιμωρήσουν ) αν υπήρχε τελικά κάποια μαθησιακή δυσκολία να είχε φανεί ποιο νωρίς ..

[Έσπερος]

Just now, xaroumenh mama είπε:

Όμως μπορεί αν δεν υπήρχε όλη αυτή η πίεση του να είμαι καλή μαθήτρια τουλάχιστο στο δημοτικό που μπορούσαν να επέμβουν κ να με διαβάζουν ( κ ο φόβος ο δικός μου μήπως με τιμωρήσουν ) αν υπήρχε τελικά κάποια μαθησιακή δυσκολία να είχε φανεί ποιο νωρίς ..

Αυτό που λες εσύ μαθησιακή δυσκολία μπορει να ηταν απλως οτι καποιε δεξιοτητα που θα σε βοηθουσε σε καποιον τομεα, να μην ηταν επαρκώς ανεπτυγμένη. δεξιοτητα εννοω θέματα χωρικής αντίληψης, θέματα οπτικής αποτύπωσης κλπ. Σε μια εκπαιδευση που δεν ισοπεδώνει σαν οδοστρωτήρας οποιαδηποτε ιδιαιτερότητα ωστε να επιβιώσουν μονο οσοι ειναι μελετηροι και καθονται ησυχοι στο μαθημα, δεν θα υπηρχε περιπτωση να μιλαμε για μαθησιακές δυσκολιες σε τετοιες περιπτωσεις. θα δινόταν χωρος στον καθενα να μαθει με το δικο του στιλ (αλλος οπτικό, αλλος ακουστικό, αλλος βιωματικό, αλλος συνεργατικό). Δεν μπορω να γνωριζω την περιπτωση σου προφανως, αλλα γνωριζω πολυ καλα οτι το σχολείο ευνοεί μονο συγκεκριμενα προφιλ μαθητων. Ο βαθμος στον οποιο θα ανταποκριθούν οι υπολοιποι εξαρταται βεβαια κ απο το περιβαλλον του. Φυσικα αυτο που φανταζομαι εγω ως ιδανικο συστημα ειναι ουτοπικό, αλλα ειδικα η Ελλαδα ειναι μια χωρα οπου η εκπαιδευση δεν βοηθαει καθολου οποιον δεν μπορει να μαθει με το κλασικο στιλ "καθομαι στο θρανίο μου-προσεχω-ειμαι ησυχος-διαβαζω-κανω τις ασκησεις μου-με ελεγχει η μαμα μου-γραφω καλα στα τεστ".

[vicky86]

πρίν από 38 λεπτά , popi76 είπε:

Όχι, δεν το παίζω ειδικός. Επειδή κάποια πολύ προσωπικά θέματα τα συζητάμε (π.χ. λέμε για τους γιατρούς μας) , θα περίμενε κανείς ότι θα με ρώταγε και γι' αυτό.

Αν κάτι είναι διαταραχή, θέλει αντιμετώπιση. Μόνο που την δεκαετία του '70 ή του '80 δεν υπήρχε ούτε η έννοια της δυσλεξίας ούτε της ΔΕΠΥ. Λέγανε απλώς "αυτός ο τεμπέλης". 

 

Vicky, νομίζω ότι έχετε "πέσει" σε σωστή περίπτωση. Είναι και θέμα εκπαίδευσης της νηπιαγωγού, και επιμόρφωσης και διάθεσης. Τις νηπιαγωγούς στο δικό μας νηπιαγωγείο θα τις χαρακτήριζα "κλασικές". Δεν διαφέρουν σε κάτι από αυτές που είχα εγώ και τώρα είναι συνταξιούχοι.

Συμφωνω με όσα λένε η αργκ κ η εσπερος

Κ ναι οι δασκάλες μας είναι πολύ ενημερωμένες, συνολικά 5που ξερω στο σχολειο μας περυσι κ φέτος. Συμμετέχουν κ σαν σχολειο σε πολλά ευρωπαϊκά προγράμματα, κ βασίζονται πολύ στη βιωματική μάθηση, όσο το επιτρέπουν οι δομές μας

[xaroumenh mama]

Just now, Έσπερος είπε:

Αυτό που λες εσύ μαθησιακή δυσκολία μπορει να ηταν απλως οτι καποιε δεξιοτητα που θα σε βοηθουσε σε καποιον τομεα, να μην ηταν επαρκώς ανεπτυγμένη. δεξιοτητα εννοω θέματα χωρικής αντίληψης, θέματα οπτικής αποτύπωσης κλπ. Σε μια εκπαιδευση που δεν ισοπεδώνει σαν οδοστρωτήρας οποιαδηποτε ιδιαιτερότητα ωστε να επιβιώσουν μονο οσοι ειναι μελετηροι και καθονται ησυχοι στο μαθημα, δεν θα υπηρχε περιπτωση να μιλαμε για μαθησιακές δυσκολιες σε τετοιες περιπτωσεις. θα δινόταν χωρος στον καθενα να μαθει με το δικο του στιλ (αλλος οπτικό, αλλος ακουστικό, αλλος βιωματικό, αλλος συνεργατικό). Δεν μπορω να γνωριζω την περιπτωση σου προφανως, αλλα γνωριζω πολυ καλα οτι το σχολείο ευνοεί μονο συγκεκριμενα προφιλ μαθητων. Ο βαθμος στον οποιο θα ανταποκριθούν οι υπολοιποι εξαρταται βεβαια κ απο το περιβαλλον του. Φυσικα αυτο που φανταζομαι εγω ως ιδανικο συστημα ειναι ουτοπικό, αλλα ειδικα η Ελλαδα ειναι μια χωρα οπου η εκπαιδευση δεν βοηθαει καθολου οποιον δεν μπορει να μαθει με το κλασικο στιλ "καθομαι στο θρανίο μου-προσεχω-ειμαι ησυχος-διαβαζω-κανω τις ασκησεις μου-με ελεγχει η μαμα μου-γραφω καλα στα τεστ".

Όταν λέω μαθησιακή δυσκολία τα βάζω όλα μαζί δε τα γνωρίζω τόσο καλά όσο εσείς που σίγουρα τα ξέρετε καλύτερα που ασχολείστε με το χώρο ! Τώρα κ εγώ έχω ξεκινήσει να τα κοιταω για τα παιδιά μου .. το μόνο που θέλω για τα παιδιά μου είναι αργότερα να τα έχουν καλά με τον εαυτό τους το αν θα είναι " καλοι μαθητές " δε με νοιάζει τουλάχιστον για την ώρα .. απλά πιστεύω πως αν κάτι το αντιληφθούμε από νωρίς χωρίς πίεση κ πανικό τα βοηθάμε ώστε να το αντιμετωπίσουν μέχρι το σημείο που μπορούν να φτάσουν  κ να μη τους δημιουργεί τόσο μεγάλο " πρόβλημα "στο μέλλον να έχουν μάθει να το διαχειρίζονται .

Όσο για το σύστημα γενικά κ τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπίζονται οι μαθητές συμφωνώ μαζί σου γενικά από όσα έχω διαβάσει πάνω σε αυτα που έχεις γραψει .. κ εύχομαι σύντομα κ ποιο πολλοί δάσκαλοι / καθηγητές να το δουν κ λίγο διαφορετικά κ να έχουν καλύτερη αντιμετώπιση τα παιδιά ..

 

[Έσπερος]

Just now, xaroumenh mama είπε:

πλά πιστεύω πως αν κάτι το αντιληφθούμε από νωρίς χωρίς πίεση κ πανικό τα βοηθάμε ώστε να το αντιμετωπίσουν μέχρι το σημείο που μπορούν να φτάσουν  κ να μη τους δημιουργεί τόσο μεγάλο " πρόβλημα "στο μέλλον να έχουν μάθει να το διαχειρίζονται .

Αυτό είναι αυτονόητο. Απλώς δεν σημαίνει ότι όλα τα θέματα είναι ίσης σοβαρότητας και ότι όλα λύνονται, ούτε ότι αν τα λύσεις θα αλλάξει ξαφνικά κάτι. Η δυσλεξία πχ είναι ένα σοβαρό θέμα, γιατί επηρεάζει γενικά το πώς βλέπεις τον κόσμο, πώς αντιλαμβάνεσαι χωρικές κ χρονικές έννοιες κλπ. ΑΥτό προφανώς χρειάζεται παρέμβαση γιατί είναι κάτι που σου δυσκολεύει τη ζωή γενικά. Η ΔΕΠΥ επίσης, αν είναι να νιώθεις ότι στο κεφάλι σου γίνονται εκρήξεις κάθε λεπτό κ δεν μπορείς να συγκεντρωθείς σε τίποτα, προφανώς κ χρειάζεται κάποια παρέμβαση, σε όποιον βαθμό μπορεί αυτό να βοηθήσει. Αλλά από αυτό, μέχρι το να λες υπερκινητικό οποιοδήποτε παιδί δεν μπορεί να κάτσει 45 λεπτά ήσυχο κ ακίνητο και με την προσοχή του απερίσπαστη, υπάρχει τεράστια απόσταση.

[Nefeli2014]

On 5/10/2019 at 6:41 ΜΜ, vicky86 είπε:

Εγω δ θεωρώ ότι υπάρχει πίεση. Τουλ περυσι κ φέτος που πάει η κορη μου σε νηπιαγωγειο. Ότι εμαθε να γράφει ισχύει, αλλά δ έμαθαν όλοι οι συμμαθητές της

Κ πάντα οι δασκάλες λένε, κάνουμε ασκήσεις προγραφης(κύκλους, γραμμές) κ καποια παιδακια θα μάθουν κάποια πράγματα αριθμούς, το όνομα τους, καποια γραμματα. Αλλα χωρίς πιεση

Τα τελευταία χρόνια, μετά από έρευνες που έχουν γίνει, διαπίστωσαν ότι η προνηπιακη μάθηση, ως 7 ετών, είναι πολύ σημαντική γι αυτό άλλαξαν κ τα βιβλία από όσο ξέρω α-β δημοτικου

Επικεντρωνονται στην αναδυόμενη γνώση. Δλδ τα παιδια βλέπουν σαν εικόνα το όνομα τους, το μαθαίνουν ολόκληρο, κ μετα εμβαθύνουν σε ένα - ένα γραμμα

(τουλ κάπως έτσι τα εχουν παρουσιάσει σε εμας) 

Ότι γενικά υπάρχουν απαιτήσεις πολλές από τα παιδια, με το πρόγραμμα γεμάτο, ισχύει. Για το νηπιαγωγείο μόνο δ θεωρώ ότι υπάρχει τόσο μεγάλη πιεση(για κάποια χρόνια πριν 5-10 ετυχε να ακούσω από γνωστούς για παιδακια που έπρεπε να μάθουν να γράφουν στα νηπια, πότε δ καταλαβα το λόγο. Κ ενα σκηνικό που μου περιέγραψε για περυσι η κουμπαρα μου για μια γνωστή της, οπότε πιστεύω είναι κ θεμα δασκάλας) 

Τώρα θα τα ξαναλλαξουν τα βιβλία. Ελπίζω όχι σαν αυτά που εχουν. Αγόρασα της πρώτης την γλώσσα κι εμένα μου φάνηκε πολύ δύσκολο για πρωτακι. Ανάγνωση στο πρώτο μέρος η χιονιενια (ούτε εγώ δεν μπορώ να το πω καλά καλά και γρήγορα) και η συννεφενια. Ελπίζω πάντα σε καλές δασκάλες.. Και αλλαγή στα βιβλία πιο ήπια.. 

 

Υγ. Χιονενια. Απλώς το διάβασα χιονιενια.  κι εγώ μπερδεύτηκα... 

Επεξεργάστηκαν 7 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014

[Nefeli2014]

12 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

Συμφωνω με όσα λένε η αργκ κ η εσπερος

Κ ναι οι δασκάλες μας είναι πολύ ενημερωμένες, συνολικά 5που ξερω στο σχολειο μας περυσι κ φέτος. Συμμετέχουν κ σαν σχολειο σε πολλά ευρωπαϊκά προγράμματα, κ βασίζονται πολύ στη βιωματική μάθηση, όσο το επιτρέπουν οι δομές μας

Ναι στη βιωματική εκπαίδευση, όχι μόνο σε αυτή. Εγώ κάνω εναλλαγές με παραδοσιακό τρόπο αλλά και βιωματικό. Αποφεύγονται κραδασμοι με αυτόν τον τρόπο μέσα στην τάξη. Οι πιο νέες επιλέγουν βιωματική, κι εγώ νέα είμαι, εννοώ της νέας γενιάς αλλά πιστεύω πως ο συνδυασμός βοηθάει τα παιδιά περισσότερο και όλα τα παιδιά. Δεν αναφέρομαι στα νήπια, αναφέρομαι σε κανονικό μάθημα σε σχολείο πια.

Στα νήπια αναγκαστικά θα γίνει βιωματικά, πάντα γινόταν αλλά δεν είχαν βρει την ορολογία.

Γενικα κάθε σχολείο έχει τον τρόπο του.. Και τα αποτελέσματα του

Επεξεργάστηκαν 7 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014

[ΑΡΓΚ]

18 ώρες πρίν, xaroumenh mama είπε:

Σίγουρα από καλή πρόθεση το έκαναν αυτό απλά με τελειως λάθος τρόπο .. όπως το ίδιο έκαναν κ άλλοι γονείς που ειμασταν συμμαθητές τότε κ έκαναν παρέα οι γονείς μου κ εκεί υπήρχε κ ο ανταγωνισμός τότε γιατί η τάδε έγραψε καλύτερα από εσένα στο διαγώνισμα η γιατί η τάδε έβγαλε καλύτερο βαθμό στο τετράμηνο από εσένα δλδ οι γονείς ανταγωνίζονταν ποιο παιδί θα βγάλει καλύτερο βαθμό ..!! 

Μπορεί όπως λες η ομαλή διαδικασία της μάθησης να πέθανε κάπου εκεί ... Όμως μπορεί αν δεν υπήρχε όλη αυτή η πίεση του να είμαι καλή μαθήτρια τουλάχιστο στο δημοτικό που μπορούσαν να επέμβουν κ να με διαβάζουν ( κ ο φόβος ο δικός μου μήπως με τιμωρήσουν ) αν υπήρχε τελικά κάποια μαθησιακή δυσκολία να είχε φανεί ποιο νωρίς ..

 

H να ήσουν μία μαθήτρια του 16 και όχι του 19 ας πούμε, χωρίς καμία μαθησιακή δυσκολία. Για κάποιους γονείς, και δεν το λέω για να κατηγορήσω τους δικούς σου, είναι συνηθισμένο, είναι αδιανόητο το παιδί να μην ειναι αριστούχος, λες και όσοι δεν είναι στο τοπ 10% είναι ανάπηροι.

[popi76]

Με βάση όσα λέτε, αναρωτιέμαι αν είμαι υπερβολική. Μα, μιλάμε για ένα παιδί που σε 6 μήνες γίνεται 4 ετών, και ο λόγος του είναι εντελώς ακατάληπτος! Δεν ακούς σύμφωνα, τίποτα, και είμαι και μαμά και αναρωτιέμαι... Πού είναι το στίγμα να απευθυνθούμε σε έναν λογοθεραπευτή για μια αξιολόγηση; Γι΄ αυτό μιλάω για ένα περίπλοκο θέμα και άρνηση γονέων να δουν το πρόβλημα....Επιπλέον, δεν του έχουν βγάλει την πάνα, το αντιμετωπίζουν σαν να είναι μωρό, το παίρνει ο πατέρας του συνεχώς στα χέρια και όταν το αφήνει τρέχει και το κυνηγάει. Δεν μπορεί να σταθεί δευτερόλεπτο, όχι 45 λεπτά. Είμαι τελικά υπερβολική; Υπάρχει και η περίπτωση το παιδί να μην βοηθιέται από την στάση των γονιών του και να θέλουν αυτοί υποστήριξη.

Επεξεργάστηκαν 7 Οκτωβρίου,2019 by popi76

[Έσπερος]

Just now, popi76 είπε:

Με βάση όσα λέτε, αναρωτιέμαι αν είμαι υπερβολική. Μα, μιλάμε για ένα παιδί που σε 6 μήνες γίνεται 4 ετών, και ο λόγος του είναι εντελώς ακατάληπτος! Δεν ακούς σύμφωνα, τίποτα, και είμαι και μαμά και αναρωτιέμαι... Πού είναι το στίγμα να απευθυνθούμε σε έναν λογοθεραπευτή για μια αξιολόγηση; Γι΄ αυτό μιλάω για ένα περίπλοκο θέμα και άρνηση γονέων να δουν το πρόβλημα....Επιπλέον, δεν του έχουν βγάλει την πάνα, το αντιμετωπίζουν σαν να είναι μωρό, το παίρνει ο πατέρας του συνεχώς στα χέρια και όταν το αφήνει τρέχει και το κυνηγάει. Δεν μπορεί να σταθεί δευτερόλεπτο, όχι 45 λεπτά. Είμαι τελικά υπερβολική; 

Το αν είσαι υπερβολική δεν το γνωρίζουμε γιατί δεν έχουμε δει το παιδί ούτε ξέρουμε την οικογένεια. Υπερβολικη ειδαι στο να πιστευεις οτι η οικογενρια εθελοτυφλεί, μονο οκο επειδη δεν απευθύνθηκε σε εσενα για συμβουλες ή επειδη δεν σου εχει αναφερει οτι κατι τους προβληματιζει. Δεν ειναι απιθανο να συμβαινει κι αυτο, σιγουρα υπαρχουν τετοιες περιπτωσεις. Αλλα δεν γινεται να εισαι τοσο σιγουρη οτι μια οικογενεια με την οποια δεν ειστε κολλητοί, θα επρεπε να σου αναλύσει αυτο το θεμα;

[xaroumenh mama]

Just now, popi76 είπε:

Με βάση όσα λέτε, αναρωτιέμαι αν είμαι υπερβολική. Μα, μιλάμε για ένα παιδί που σε 6 μήνες γίνεται 4 ετών, και ο λόγος του είναι εντελώς ακατάληπτος! Δεν ακούς σύμφωνα, τίποτα, και είμαι και μαμά και αναρωτιέμαι... Πού είναι το στίγμα να απευθυνθούμε σε έναν λογοθεραπευτή για μια αξιολόγηση; Γι΄ αυτό μιλάω για ένα περίπλοκο θέμα και άρνηση γονέων να δουν το πρόβλημα....Επιπλέον, δεν του έχουν βγάλει την πάνα, το αντιμετωπίζουν σαν να είναι μωρό, το παίρνει ο πατέρας του συνεχώς στα χέρια και όταν το αφήνει τρέχει και το κυνηγάει. Δεν μπορεί να σταθεί δευτερόλεπτο, όχι 45 λεπτά. Είμαι τελικά υπερβολική; Υπάρχει και η περίπτωση το παιδί να μην βοηθιέται από την στάση των γονιών του και να θέλουν αυτοί υποστήριξη.

Εγώ από αυτο που έγραψες τώρα πιστεύω πως η υπερπροστστευτικοτητα των γονέων κ η υπερβολή ίσως να μην αφήνουν το παιδί να προχωρήσει ..!!!! 

Αν το αφήσουν λίγο ελεύθερο να λυθεί τελείως ..! 

 

[popi76]

Just now, Έσπερος είπε:

Το αν είσαι υπερβολική δεν το γνωρίζουμε γιατί δεν έχουμε δει το παιδί ούτε ξέρουμε την οικογένεια. Υπερβολικη ειδαι στο να πιστευεις οτι η οικογενρια εθελοτυφλεί, μονο οκο επειδη δεν απευθύνθηκε σε εσενα για συμβουλες ή επειδη δεν σου εχει αναφερει οτι κατι τους προβληματιζει. Δεν ειναι απιθανο να συμβαινει κι αυτο, σιγουρα υπαρχουν τετοιες περιπτωσεις. Αλλα δεν γινεται να εισαι τοσο σιγουρη οτι μια οικογενεια με την οποια δεν ειστε κολλητοί, θα επρεπε να σου αναλύσει αυτο το θεμα;

Όχι δεν πιστεύω ότι πρέπει να απευθυνθούν σε μένα. Αλλά θα ήθελα να υπάρχει περισσότερη εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας όταν κάτι είναι οφθαλμοφανές. Επιπλέον, στενοχωριέμαι γιατί αν το παιδάκι είχε βοηθηθεί, θα πήγαινε καλύτερα...

[Έσπερος]

Just now, popi76 είπε:

Όχι δεν πιστεύω ότι πρέπει να απευθυνθούν σε μένα. Αλλά θα ήθελα να υπάρχει περισσότερη εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας όταν κάτι είναι οφθαλμοφανές. Επιπλέον, στενοχωριέμαι γιατί αν το παιδάκι είχε βοηθηθεί, θα πήγαινε καλύτερα...

Κοίτα εγώ η ίδια έχω σχολιάσει την κρυψίνοια, αλλά κάποια θέματα υγείας είναι λογικό κάποιοι να προτιμούν να τα κρατούν ιδιωτικά. Εσύ τα δικά σου θέματα υγείας ή του άντρα σου (ελπίζω βέβαια να μην έχετε) τα συζητάς με όλους; 

 

Το παιδάκι μπορεί να έχει βοηθηθεί, μπορεί και όχι. Αυτό δεν το γνωρίζεις.

[Nefeli2014]

Εγώ καταλαβαίνω την Πόπη που το έχει πάρει πατριωτικά γιατί ειναι και το επάγγελμα της τέτοιο που την ευαίσθητοποιει ακόμα περισσότερο. Πόπη πίστεψε με εκεί που είμαι βλέπω πολλά και ενω κάνω ενστάσεις μερικές φορές η στάση των γονέων δεν αλλάζει. Σπάνιες περιπτώσεις αλλά ισχύει. Είτε γιατί οι γονείς όπως είπες κι εσύ έχουν οι ίδιοι πρόβλημα δικό τους είτε γιατί απλώς βαριούνται να ασχοληθούν, συνήθως αυτό συμβαίνει.. Εσύ τι λες είναι το σωστό να γίνει? Μήπως να τους μιλήσεις ευθέως να ησυχάσεις? Αλλά μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Μπορεί και να μη σου ξαναμιλήσουν, μπορεί απλώς να δικαιολογούν, εν ολίγοις πρέπει να είσαι έτοιμη να δεχτείς κάθε συνέπεια... Είσαι? Τουλάχιστον θα ηρεμήσεις από την άποψη ότι έκανες το καθήκον σου.. 

Εμεις λέμε όχι για τους παραπάνω λόγους, αλλά εσύ δεν αντέχεις να το βιώνεις. Αν επιμένεις μέσα σου, μίλησε τους, καλή πρόθεση έχεις άλλωστε. Και ότι γίνει. 

[annoulen]

8 ώρες πρίν, popi76 είπε:

Όχι δεν πιστεύω ότι πρέπει να απευθυνθούν σε μένα. Αλλά θα ήθελα να υπάρχει περισσότερη εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας όταν κάτι είναι οφθαλμοφανές. Επιπλέον, στενοχωριέμαι γιατί αν το παιδάκι είχε βοηθηθεί, θα πήγαινε καλύτερα...

 

Πόπη,  θα συμφωνήσω με την Έσπερος, μήπως έχουν ήδη απευθυνθεί σε ειδικό και δεν θέλουν να το γνωστοποιήσουν ? Μπορεί το παιδί να παρακολουθείται ήδη. 

[student]

10 ώρες πρίν, popi76 είπε:

Με βάση όσα λέτε, αναρωτιέμαι αν είμαι υπερβολική. Μα, μιλάμε για ένα παιδί που σε 6 μήνες γίνεται 4 ετών, και ο λόγος του είναι εντελώς ακατάληπτος! Δεν ακούς σύμφωνα, τίποτα, και είμαι και μαμά και αναρωτιέμαι... Πού είναι το στίγμα να απευθυνθούμε σε έναν λογοθεραπευτή για μια αξιολόγηση; Γι΄ αυτό μιλάω για ένα περίπλοκο θέμα και άρνηση γονέων να δουν το πρόβλημα....Επιπλέον, δεν του έχουν βγάλει την πάνα, το αντιμετωπίζουν σαν να είναι μωρό, το παίρνει ο πατέρας του συνεχώς στα χέρια και όταν το αφήνει τρέχει και το κυνηγάει. Δεν μπορεί να σταθεί δευτερόλεπτο, όχι 45 λεπτά. Είμαι τελικά υπερβολική; Υπάρχει και η περίπτωση το παιδί να μην βοηθιέται από την στάση των γονιών του και να θέλουν αυτοί υποστήριξη.

Αυτό που πιθανόν να συμβαίνει με αυτούς τους γονείς θα μπορούσε να συμβαίνει με τον καθένα από εμάς. Το να μην βλέπεις το προφανές η να το βλέπεις αλλά να μην ενεργοποιείσαι συμβαίνει και σε άλλα θέματα εξίσου σοβαρά και καθημερινά, από τον τρόπο που μιλάμε στα παιδιά, που τα αντιμετωπίζουμε, που τους συμπεριφερομαστε. Πιστευεις ότι σε ολ αυτά ένας γονέας είναι 100% αντικειμενικα σωστός? Γιατί εγώ προσωπικά δεν το πιστεύω, για εμένα τουλάχιστον..Θεωρώ απίθανο οι δασκάλες να μην έχουν ενημερώσει για τον λόγο και την πάνα κλπ. Συνεπώς μάλλον οι γονείς είναι αδύναμοι, βλέπουν η δεν βλέπουν (δεν το ξέρουμε) και αυτό επηρεαζει το παιδί. Δεν ξέρω πόσο θα μπορούσες να βοηθήσεις εσύ είτε οποιοσδήποτε άλλος.. Μαλλον όπως λες το πρόβλημα να ξεκινά απ τους γονείς, και αν είναι έτσι ίσως μόνο ένας ειδικός να καταφέρει να τους προσεγγίσει με αποτέλεσμα. Το ζητούμενο είναι αυτό!

Σχετικα με το αν είσαι υπερβολικη η όχι θα σου πω ότι δεν είσαι απλά στην προκειμένη πιστεύω ότι δεν μπορείς να τους βοηθήσεις.. Αν πχ το είπε η δασκάλα και οι γονείς δεν έχουν απευθυνθεί στον ειδικό φαντάσου πόσο δύσκολη απόφαση είναι γι αυτούς να το κατανοήσουν, να το αποδεχτούν, να το λύσουν.