Άσχημη συμπεριφορά και συνέπειες.

[little lamb]

Just now, elenip είπε:

Στο σχολείο καλώς ή κακώς αυτό αξιολογείται, η μαθητική επίδοση, οπότε εκεί διαφωνώ με την κατάργηση της επιβράβευσης ως υφίσταται μέχρι τώρα. Επίσης, ένα παιδί που διακρίνεται π.χ. στον αθλητισμό θα διακριθεί και εκτός σχολείου, δεν θα περιμένει το σχολείο να το επιβραβεύσει για κάτι που δεν αξιολογείται εκεί

 

Δεν αξιολογούνται στο σχολείο τα μαθήματα της μουσικής και της γυμναστικής; 

 

Πέρα από αυτό, η μαθητική επίδοση δεν είναι μόνο οι ακαδημαϊκές γνώσεις.Μαθητικη επίδοση (πρέπει να) είναι και η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, οι δημιουργικες ιδέες και άλλα πολλά.Ενα παράδειγμα: ήμουν πάντα μια μαθήτρια αντικειμενικά πολύ καλή, με εξαίρεση κάποια θετικά μαθήματα.Ειχα όμως την ταμπέλα της άριστης.Στο πανεπιστήμιο επίσης άριστη, είπα τον όρκο κλπ.Στο πρώτο μου μεταπτυχιακό, επίσης.Ηταν όλα όμως των "ακαδημαϊκών" γνώσεων σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο.Ξεκιναω λοιπόν πριν λίγα χρόνια δεύτερο μεταπτυχιακό, συναφές με το πρώτο αλλά πιο δημιουργικο-πιο εφαρμοσμένο. Σε πληροφορω ότι εκεί δεν ήξερα πώς να δουλέψω.Φοιτητες χαμηλότερου "ακαδημαϊκού" επιπέδου, από σχολές με πολύ χαμηλές βάσεις (ήταν διατμηματικο) που άρα δεν ήταν και στο σχολείο καλοί, ήταν πολύ καλύτεροι.Ειχαν ικανότητες οργάνωσης της ομάδας, φοβερές και δημιουργικες ιδέες και προτάσεις (εγώ απολύτως καμία, γιατί πάντα μου καλλιεργούσαν τις γνώσεις και τίποτα άλλο -οχι μόνο στο σχολείο αλλά και στο σπίτι η μητερα μου που ήταν εκπαιδευτικός θεωρούσε χάσιμο χρόνου πχ τη ζωγραφική, τις χειροτεχνίες και άλλα που μου αρεσαν), φοβερές ικανότητες και "αερα" στην παρουσίαση σε κόσμο (εγώ καθόλου, λαχανιαζω κ θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί) κλπ .Την προηγούμενη εβδομάδα τελειώσαμε κ παρουσιάσαμε τις διπλωματικές μας.Νομιζω πήγα χειρότερα απ' όλους, κι ας ήμουν η άριστη του σχολείου, του πανεπιστημίου κ του πρώτου μεταπτυχιακού.Δεν είχα όλες τις άλλες ικανότητες, που τις είχαν φοιτητές μη άριστοι στα προηγούμενα χρόνια, που σε αυτό το μεταπτυχιακό θεωρούνταν το παν και που σε μια συνέντευξη για δουλειά αυτές μετράνε.Κι αυτές (ιδέες, τρόπος παρουσίασης, οργάνωση) μαθητική επίδοση είναι.

[elenip]

Just now, Έσπερος said:

Ε μα τοτε βρε κοπελα μου ποια ειναι τα κακως κειμενα της εκπαιδευσης; το οτι οι καθηγητες κανουν δυο μηνες διακοπες κ σχολάνε νωρις; 

 

φυσικα και φταιει ΚΑΙ το συστημα για τη συμπεριφορα καποιων μαθητων. Και οταν λεμε συστημα εννοούμε οτιδηποτε. τα βιβλια, το ωρολόγιο προγραμμα, τηξ υλη, τους εκπαιδευτικους, τθς υποδομές, τον τροπο διδασκαλίας κ εξέτασης, τον αριθμο των μαθητων ανα τμημα, κ μυρια όσα. δεν είναι μονοσήμαντα τα πράγματα, φυσικά για πολλά φταίνε οι αρχές κ ο σεβασμός που λες αλλά δεν είναι μόνο αυτά. 

 

Τα κακώς κείμενα της εκπαίδευσης είναι αρκετά, επιγραμματικά αναφέρω: ότι δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, δεν υπάρχει ή εάν υπάρχει συγκεκριμένη γραμμή από το Υπουργείο για το πως γίνεται ένα μάθημα αυτό δεν μπορεί να ελεγθεί.. πχ. Αγγλικά ανάλογα τον δάσκαλο ανάλογα γίνεται και το μάθημα.. υπάρχουν πάρα πολλά κενά σε ώρες μαθημάτων, π..χ ευέλικτη ζώνη.. αυτή η ζώνη μεταφράζεται ότι ζωγραφίζουν τα παιδιά (και καλά να είναι πρωτάκια) και πόσα ακόμη...

Just now, little lamb said:

 

Δεν αξιολογούνται στο σχολείο τα μαθήματα της μουσικής και της γυμναστικής; 

 

Πέρα από αυτό, η μαθητική επίδοση δεν είναι μόνο οι ακαδημαϊκές γνώσεις.Μαθητικη επίδοση (πρέπει να) είναι και η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, οι δημιουργικες ιδέες και άλλα πολλά.Ενα παράδειγμα: ήμουν πάντα μια μαθήτρια αντικειμενικά πολύ καλή, με εξαίρεση κάποια θετικά μαθήματα.Ειχα όμως την ταμπέλα της άριστης.Στο πανεπιστήμιο επίσης άριστη, είπα τον όρκο κλπ.Στο πρώτο μου μεταπτυχιακό, επίσης.Ηταν όλα όμως των "ακαδημαϊκών" γνώσεων σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο.Ξεκιναω λοιπόν πριν λίγα χρόνια δεύτερο μεταπτυχιακό, συναφές με το πρώτο αλλά πιο δημιουργικο-πιο εφαρμοσμένο. Σε πληροφορω ότι εκεί δεν ήξερα πώς να δουλέψω.Φοιτητες χαμηλότερου "ακαδημαϊκού" επιπέδου, από σχολές με πολύ χαμηλές βάσεις (ήταν διατμηματικο) που άρα δεν ήταν και στο σχολείο καλοί, ήταν πολύ καλύτεροι.Ειχαν ικανότητες οργάνωσης της ομάδας, φοβερές και δημιουργικες ιδέες και προτάσεις (εγώ απολύτως καμία, γιατί πάντα μου καλλιεργούσαν τις γνώσεις και τίποτα άλλο -οχι μόνο στο σχολείο αλλά και στο σπίτι η μητερα μου που ήταν εκπαιδευτικός θεωρούσε χάσιμο χρόνου πχ τη ζωγραφική, τις χειροτεχνίες και άλλα που μου αρεσαν), φοβερές ικανότητες και "αερα" στην παρουσίαση σε κόσμο (εγώ καθόλου, λαχανιαζω κ θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί) κλπ .Την προηγούμενη εβδομάδα τελειώσαμε κ παρουσιάσαμε τις διπλωματικές μας.Νομιζω πήγα χειρότερα απ' όλους, κι ας ήμουν η άριστη του σχολείου, του πανεπιστημίου κ του πρώτου μεταπτυχιακού.Δεν είχα όλες τις άλλες ικανότητες, που τις είχαν φοιτητές μη άριστοι στα προηγούμενα χρόνια, που σε αυτό το μεταπτυχιακό θεωρούνταν το παν και που σε μια συνέντευξη για δουλειά αυτές μετράνε.Κι αυτές (ιδέες, τρόπος παρουσίασης, οργάνωση) μαθητική επίδοση είναι.

 

Αξιολογούνται και η μουσική και η γυμναστική στο πλαίσιο της μαθητικής επίδοσης, δεν είπα κάτι διαφορετικό.

Ένας άριστος μαθητής αποκλείεται να έχει "ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, οι δημιουργικες ιδέες και άλλα πολλά."?? ποιος είναι ο άριστος μαθητής? αυτός που μαθαίνει τα πάντα απέξω και γράφει άριστα στα διαγωνίσματα?

Γιατί έτσι όπως το λέτε είναι σαν ο άριστος μαθητής να είναι ένα φυτό και τίποτε άλλο.

[little lamb]

Δεν λέμε αυτό, εννοούμε ότι το "φυτό" στο σημερινό σχολείο θεωρείται πιο άριστος από αυτόν που έχει όλες τις άλλες ικανότητες και απλά δεν τα ξέρει όλα απ'εξω κ δεν γράφει άριστα στα διαγωνίσματα που είναι φτιαγμένα για αυτούς που απλά τα έμαθαν απ'εξω.Το σχολείο δηλαδή δεν ενισχύει όλα τα άλλα, αλλά μόνο το τι ξέρεις απ'εξω.Και πας μετά και τρως τα μούτρα σου γιατί αυτό το σύστημα σου έχει δημιουργήσει την εντύπωση ότι όντως είσαι άριστος.

[Έσπερος]

Just now, elenip είπε:

 

Τα κακώς κείμενα της εκπαίδευσης είναι αρκετά, επιγραμματικά αναφέρω: ότι δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, δεν υπάρχει ή εάν υπάρχει συγκεκριμένη γραμμή από το Υπουργείο για το πως γίνεται ένα μάθημα αυτό δεν μπορεί να ελεγθεί.. πχ. Αγγλικά ανάλογα τον δάσκαλο ανάλογα γίνεται και το μάθημα.. υπάρχουν πάρα πολλά κενά σε ώρες μαθημάτων, π..χ ευέλικτη ζώνη.. αυτή η ζώνη μεταφράζεται ότι ζωγραφίζουν τα παιδιά (και καλά να είναι πρωτάκια) και πόσα ακόμη...

Λοιπον εγω απο την πειρα μου θα σου πω οτι ειναι πολυ λιγότεροι αυτοι που δεν κανουν μαθημα οπως πρεπει ως προς το γνωστικο, γιατι εσυ μονο σε αυτο εστιάζεις, κ πολλοι περισσοτεροι αυτοι που ειναι ενταξει εως πολυ καλοι στο γνωστικο, αλλα αδιάφοροι ή ανενημέρωτοι ως προς την ψυχολογια, την κοινωνιολογία της εκπαιδευσης, τα αναπτυξιακά σταδια των παιδιων, την διαπολιτισμικότητα, την ομαδοσυνεργατικης διδασκαλια, τη διαθεματικότητα, την συμπερίληψη. αςε που πολλες φορες αυτοι που ειναι καλοι κ με το παραπανω στο ακαδημαϊκο σκελος του μαθηματος, ειναι συνειδητα αδιάφοροι για τα υπολοιπα, κανουν μαθημα με 5 παιδια, κ κρατούν τους αλλους με την απειλή του κοψίματος κ μονο κ φυςικα συντηρούν ολο το συςτημα της αδικίας. δεν αναφερω καν αυτους που εχουν ενα σωρο γνωςεις κ τυπικα προςοντα κ δεν μπορουν να σταθούν σε ταξη. Τα δευτερα που σου αναφερω ειναι αυτα που σε μεγαλο βαθμο θα μπορουσαν να δημιουργήσουν ενα ευχαριστο κλιμα, να συσφίξουν τις σχεσεις, να ενθαρρύνουν τξ συνεργασια, να βοηθησουν στην ένταξη οσο το δυνατον περισσότερων μαθητων, κ στο βαθμο που ειναι εφικτο να προλάβουν τα φαινόμενα βίας, περιθωριοποίησης κ εκφοβισμού.

 

Δεν εννοώ ότι οι καθηγητές δεν πρεπει να ειναι σωστοί και στα δυο, απλως εχω μια ευρύτερη εικονα ζώντας το συστημα απο μεσα, γιατι δουλειά μου είναι να ενδιαφερθω για ολα τα παιδια. κ ενδιαφερον σημαινει πρόληψη.

 

Το "δεν έκαναν τίποτε οι καθηγητες" δεν σημαινει κατι. τι θα εκαναν δηλαδη; συνεδριαση, επιστολή στον συμβουλο, προσκληση σε ψυχολόγο, αποβολές, αντε κ αλλαγη σχολικού περιβαλλοντος. Να φανει οτι ασχολήθηκαν δηλαδη. ειναι λαθος να μην γινουν ουτε αυτα, αλλα φυσικα δεν επαρκούν. 

Just now, elenip είπε:

ποιος είναι ο άριστος μαθητής? αυτός που μαθαίνει τα πάντα απέξω και γράφει άριστα στα διαγωνίσματα?

μα σοβαρα τωρα σε ποια χωρα πανε σχολείο τα παιδια σου; τι διαφορετικο ειναι ο αριστος απο αυτα που αναφέρεις, στο δημοτικο κ το γυμνάσιο τουλαχιστον; φυσικα με αυτα μόνο δεν γινεσαι άριστος στη θετική κατεύθυνση αλλά για όλα τα υπόλοιπα χρόνια αρκούν. μη σου πω Κιόλας ότι αν είσαι λίγο  δημιουργικός ο ανεξάρτητο πνεύμα, είναι εγγύηση ότι στο ελληνικο

σχολείο δεν θα γίνεις ποτέ άριστος. ακόμα κ η έκθεση μια αηδιαστική παπαγαλία έχει γίνει. 

[ΑΡΓΚ]

4 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Όσο κι αν σου κάνει εντύπωση δεν διαφωνω μαζι σου. Απλως ολα αυτα που λες πιστευω οτι ειναι πολυ εντονότερα και φυσικα τα προκαλούν κ οι εκπαιδευτικοι, αλλα ο ασαφής όρος bullying εχει παρει μεγαλυτερες διαστασεις χωρις κανείς να γνωριζει ακριβως τι σημαινει κ χωρις να επισημαίνονται ολα τα φαινόμενα περιθωριοποίησης που υπαρχουν στο σχολείο, ενα σχολείο εξαλλου που απο τη φυση του προωθεί τη διακριση κ την περιθωριοποίηση. Αλλα στα αυτιά της κοινωνίας κ στους τίτλους των ειδήσεων ακουγεται πιο εντυπωσιακό το να πεις οτι τα σχολεια ειναι αντρο εκφοβισμού, απο το να πεις οτι το παιδι της διπλανής πόρτας θα περιθωριοποιήσει τον αδύναμο, τον ομοφυλόφιλο, τον ΑΜΕΑ κλπ. 

Αντίθετα, είναι από τις φορές που τα media υποβιβάζουν το πρόβλημα και δεν το μεγαλοποιούν. Η διάκριση και η περιθωριοποίηση είναι το Bullying. Για όλους, εκτος από το μέσο Έλληνα εκπαιδευτικό (δεν αναφέρομαι σε εσένα, μην το πάρεις προσωπικα) 

[ΑΡΓΚ]

1 hour ago, Έσπερος είπε:

Πέρα από αυτά, ποαι μέριμνα λαμβάνει το παιδί για να ενταχθούν πχ τα παιδιά των μεταναστών στο σχολείο; Με το να τους παρουσιάζει απλώς σαν μέλη της παρέας; Ξέρεις ότι σε απομακρυσμένες περιοχές που δεν υπάρχουν τάξεις υποδοχής, απλώς πετάνε μαθητές στην τάξη που αντιστοιχεί στην ηλικία τους, χωρίς να γνωρίζουν τη γλώσσα και χωρίς καμία μέριμνα για να τη μάθουν; σου λέει θα ακούει, θα ακούει, του κάνω και τη διευκόλυνση να τον απαλλάξω από την εξέταση στα γλωσσικά, του χαμηλώνω τη βάση κάτω από 10, εντάξει θα μάθει κουτσά στραβά τη γλώσσα, τι άλλο θέλει; ΑΥτό είναι ένταξη; Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες ή τα ΑμεΑ, τι βοήθεια έχουν στην ενσωμάτωσή τους; ότι κάθε 3 Δεκεμβρίου κάνουμε μια εκδήλωση επειδή είναι η παγκόσμια μέρα; Αυτά τα παιδιά πιστεύεις δεν είναι στόχος; και συχνά είναι θύματα διακρίσεων και συχνά καταλήγουν να ΄γινουν θύτες. Γι αυτό σου λέω, τα λόγια και οι δράσεις κρύβουν την ουσία.

 

Ενοχλεί όταν όλο το σύστημα περιστρέφεται γύρω από την επιβράβευση των αρίστων. Και αρίστων ως προςμια κατεύθυνση. γιατί δεν επιβραβεύεται πχ κάποιος που επιδεικνύει οργανωτικές δυνατότητες κ κάνει κάτι για την σχολική κοινότητα. πχ ως πρόεδρος του 5μελους βοηθάει να λυθούν καταστάσεις στο τμήμα. δεν επιβραβεύεται αυτός που ξεκινάει με δυσκολίες κ τις ξεπερνάει, δεν επιβραβεύεται αυτός που έχει ταλέντο στη μουσική ή τη ζωγραφική ή τον αθλητισμό, τιμωρείται όποιος δεν είναι "΄ησυχο" παιδί στην τάξη επειδή πετάγεται κ έχει άποψη, ακόμα κι αν οι γνώσεις του κ οι ικανότητές του ξεπερνούν κατά πολύ τον μέσο όρο, μπαίνει ταμπέλα στο ντροπαλό παιδί που δεν σηκώνει χέρι, ότι αδιαφορεί για το μάθημα. το σχολείο θέλει παιδιά ήσυχα, επιμελή, στα πρώτα θρανία βέβαια (ούτε κουβέντα για διαφορετική διάταξη τηςτάξης) που σηκώνουν το χέρι κ απαντούν σε αυτά που τα ρωτά ο καθηγητής, λέγοντας κάτι που ωραία ωραία παπαγάλισαν στο σπίτι, γράφουν στο διαγώνισμα αυτά που τους είπαμε ότι πρέπει να μάθουν, για να πάρουν άριστα, να πάρουν αριστείο, να καμαρώνει μετά ο γονιός, να δώσουν μετά ισοπεδωτικές εξετάσεις για να μπουν στο πανεπιστήμιο, και μετά δεν μας νοιάζει. το γιατί ένα παιδί δεν προσπαθεί, το σκεφτήκαμε ποτέ; μήπως τον έχει αποβάλει από νωρίς το ίδιο το σύστημα; μήπως δεν τον βοηθάει το περιβάλλον του; μέσα σε ποιο σύστημα πιστεύεις ότι προκύπτουν οι διακρίσεις κ η βία κ η περιθωριοποίηση; είναι απλά επειδή οι τραμπούκοι της γειτονιάς βάζουν στο μάτι τα παιδιά του καλού κόσμου, όπως έχει πλασαριστεί η όλη φάση για το bullying; 

 

Δε διαφωνώ επί της ουσίας, διαφωνώ στο ποιος φταίει. γιατί ο κάθε εκπαιδευτικός έχει ευθύνη, δεν υπάρχει κάποιος άλλος που φταιει. Αυτό το σχολείο, της παπαγαλίας, των διακρίσεων, της αδιαφορίας, είναι η συνισταμένη των παραιτημένων δημοσίων υπαλλήλων (με την κακή έννοια του δημοσίου) που το στελεχώνουν. Που βλέπουν το πρόβλημα, αλλά θεωρούν ότι κάποιος άλλος φταίει.

Μέσα στα χρόνια, είχα, και είχαν τα παιδιά μου, δασκάλους και καθηγητές που δεν προώθησαν την παπαγαλία, που ενίσχυσαν την κριτική σκέψη, που πλησίασαν τα παιδιά, που έκαναν το κάτι παραπάνω. Και που τελικά μόνοι τους κρατάνε το σχολείο να μη διαλυθεί. 

Απλά παραδείγματα, καλά και κακά: 

Είχαμε πριν κάποια χρόνια ασυνόδευτους πρόσφυγες στο σχολείο, πεταμένους όπως σωστά λες. Έκατσε η τότε διευθυντρια και οργάνωσε στα κενα της τάξεις εκμάθησης γλώσσας στο γραφείο της, έπεισε και 2 άλλες εκπαιδευτικούς να βοηθήσουν, βρηκαν τα βιβλία των πρώτων τάξεων του Δημοτικού και τα παιδιά έμαθαν και ενταχθηκαν ουσιαστικά. Ακούγεται σαν κάτι ηρωικό σε σχέση με την μέση μίζερη ατμόσφαιρα παραίτησης. Στο κάτω κάτω, δεν τους το είπε κανείς προϊστάμενος. Και όμως έγινε, και δεν ήθελε και τόσο κόπο τελικά.

Την ίδια περίοδο, φιλόλογος τότε με την υποστήριξη της διευθύντριας, οργάνωνε τα παιδιά σε ομάδες δημιουργικής γραφής, έδινε αντίστοιχες εργασίες, και κατέβαζε συμμετοχές σε πανελλήνιους διαγωνισμούς. 

Από την άλλη, με άλλη πια διεύθυνση,  έχω βαρεθεί να τρέχω δύο χρόνια τώρα ως μέλος συλλόγου γονέων σε καθηγητές που δεν δέχονται να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους για να υποστηρίξουν τίποτα: τους προτείναμε δωρεάν δράσεις γύρω από βιβλία, μας είπαν "μπα, δε θα αρέσει σε όλα τα παιδιά, τζάμπα κόπος", προτείναμε εισκέψεις συγγραφέων στο σχολείο (πάλι δωρεάν), μας είπαν να το οργανώσουμε σαν γονεις τα απογεύματα αν θέλουμε μόνοι μας, βρήκαμε ένα ωραιότατο και δωρεάν πρόγραμμα για κινματογράφο, απαιτεί μία επίσκεψη της τάξης σε κινηματογράφο (και πολλά άλλα που θα τα κάναμε σαν γονείς) και δε βρίσκεται ένας εκπαιδευτικός να συνοδεύσει, κινήσαμε γη και ουρανό σαν γονείς να φέρουμε ομιλητές στο σχολείο, και ο σύλλογος διδασκόντων δεν ανέλαβε ούτε τις προσκλήσεις να μοιράσει, το έκαναν τα παιδιά. 

Η εικόνα του σχολείου λοιπόν λίγα χρόνια πριν ήταν Α τώρα είναι Β. Δεν είναι άλλο σύστημα, δεν είναι άλλο κράτος. Είναι μία χαρισματική διευθύντρια τότε που παρακινούσε και τους έστω λίγο δραστήριους καθηγητές, και τώρα ένας παραιτημένος διευθυντής που καλλιεργεί το δημοσιοϋπαλληλισμό. Και διδάσκοντες που αν δεν τους κουνήσει ο διευθυντης και δεν πάρει πρωτοβουλία, αρκούνται στο ότι εργάστηκαν το τυπικό τους εικοσάωρο τη βδομάδα με μισή καρδιά, και όλα καλά. 

Δουλεύω 20κάτι χρόνια σε ιδιωτικές εταιρείες: η πρώτη διευθύντρια σαν υπάλληλος δε θα έπαιρνε κάποια τρελή αναγνώριση, το κάνω όσο καλύτερα μπορώ τη δουλειά μου και ας μη μου το είπαν, και αναλαμβάνω και καμιά πρωτοβουλία πού και πού, είναι το αυτονόητο, το αναμενόμενο. Απλά ο τωρινός διευθυντής και η πλειοψηφία των διδασκόντων, σε ένα καθεστώς υποτυπώδους αξιολόγησης, θα είχαν πάει σπίτι προ πολλού, όχι λόγω επιστημονικής ανεπάρκειας, αλλά λόγω παντελούς αδιαφορίας. 

Στην ίδια λογική είναι και το bullying και όλα: ας υπήρχε αξιολόγηση επί της ουσίας και άρση μονιμότητας, και θα δεις αν θα αναλάμβανε πρωτοβουλία ο κάθε εκπαιδευτικός να αναρρωτηθεί αν το μάθημα του αγγίζει τα παιδιά και γιατί ο τάδε και ο δείνα μαθητής είναι μόνος και φοβισμένος.

[Έσπερος]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Αντίθετα, είναι από τις φορές που τα media υποβιβάζουν το πρόβλημα και δεν το μεγαλοποιούν. Η διάκριση και η περιθωριοποίηση είναι το Bullying.

Αυτό που προσπαθώ να εξηγήσω είναι ότι αυτό που προβάλλουν τα media είναι μια ασαφής εικόνα, ότι υπάρχουν κάποιοι με συμπεριφορά τραμπούκου, για να το πω έτσι, που στα καλά καθούμενα τρομοκρατούν αθώα παιδάκια. ΠΟύ και πού αν συμβεί κάτι πολύ σοβαρό, όπως οι αυτοκτονίες, γίνεται κάποια συζήτηση, αλλά αν για παράδειγμα το θύμα ήταν μαθητής με λιγότερο αρρενωπή συμπεριφορά, για να μην πω κάτι πιο έντονο, αυτό κάπου αρχίζει να αποσιωπάται, γιατί είναι και ταμπού να πεις ότι το θύμα ήταν ή οι συμμαθητές θεωρούσαν ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Έτσι υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση για το θέμα, χωρίς να λέγεται τίποτα επί της ουσίας. Ο μέσος γονιός όμως ταυτίζεται με αυτό γιατί φοβάται ότι θα συμβεί και στο παιδί του. ΑΝτίθετα το πραγματικό bullying, όπως λες κι εσύ, η περιθωριοποίηση, οι διακρίσεις, και αποσιωπάται, αλλά αν πας να το πεις και στον μέσο Έλληνα γονιό, σφυρίζει αδιάφορα γιατί θεωρεί ότι θίγονται τα δικαιώματα του παιδιού του στην αριστεία, στον έπαινο, στο να κάνει ένα ήσυχο μάθημα χωρίς να το ενοχλεί ο "διαφορετικός" μαθητής κλπ. 

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Η εικόνα του σχολείου λοιπόν λίγα χρόνια πριν ήταν Α τώρα είναι Β. Δεν είναι άλλο σύστημα, δεν είναι άλλο κράτος. Είναι μία χαρισματική διευθύντρια τότε που παρακινούσε και τους έστω λίγο δραστήριους καθηγητές, και τώρα ένας παραιτημένος διευθυντής που καλλιεργεί το δημοσιοϋπαλληλισμό. Και διδάσκοντες που αν δεν τους κουνήσει ο διευθυντης και δεν πάρει πρωτοβουλία, αρκούνται στο ότι εργάστηκαν το τυπικό τους εικοσάωρο τη βδομάδα με μισή καρδιά, και όλα καλά. 

Δεν διαφωνώ σε τίποτα από όλα αυτά. Το σύστημα όμως παραμένει το ίδιο: ατομική αξιολόγηση των μαθητών, διαγωνίσματα, εξετάσεις, "αριστεία". Ας πούμε ότι εγώ, ο χ, ο ψ, κάνουμε ένα μάθημα πῖο καινοτόμο. ομαδοσυνεργατικό, με φύλλα εργασίας, βιωματικό. θα μείνουμε πίσω στην ύλη, θα υπάρχει φασαρία στην τάξη, το καλοκαίρι δεν θα μπορούμε να βάλουμε θέματα με άλλους συναδέλφους γιατί δεν θα συμβαδίζουμε, τα διαγωνίσματά μας ίσως να έιναι παράτυπα ως προς τη δομή και το τι ζητάμε, αλλά ας πούμε ότι τα κανουμε σε μέγιστο βαθμό (όχι σαν εμπλουτισμό δηλαδή, αλλά σαν καθημερινότητα). ΜΕτά πάλι θα βάλουμε ένα διαγώνισμα που θα στεκόμαστε σαν μπαμπούλες να μην αντιγράψουν, θα πάρουν έναν ατομικό βαθμό κι ας δούλευαν ομαδικά, και μετά ο πρώτος θα γίνει απουσιολόγος κοκ. Δεν μπορούμε πχ από τον νόμο να πούμε ότι δεν θα δώσουμε το απουσιολόγιο στον πρώτο, αλλά στον πιο υπεύθυνο, ή θα το δίνουμε εκ περιτροπής σε όλους, ή δεν θα το δίνουμε καθόλου. Γιατί το απουσιολόγιο, δεν είναι ένα από τα πράγματα που προκαλούν ρήξη στις σχέσεις μετξαύ μαθητών; ο απουσιολόγος δεν δέχεται τρομοκρατία και πίεση για να κρύψει απουσίες (όχι στα γυμνάσια προφανώς); ή δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν θα δώσουμε αριστεία γιατί διαφωνούμε με το πνεύμα των διακρίσεων, ούτε ότι θα κάνουμε τη μισή ύλη γιατί η τάξη που παραλάβαμε μετά βίας ήξερε ανάγνωση και θέλουμε να τους φέρουμε στο ίδιο επίπεδο, ούτε ότι θα βάζουμε διαφορετικές ασκήσεις στους μαθητές για το σπίτι ή σε διαγωνίσματα ανάλογα με τις δυνατότητες και τις μαθησιακές δυσκολίες τους κλπ. Ο,τι κάνουμε θα είναι το κάτι παραπάνω, ο εμπλουτισμός της διδασκαλίας, το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, μια έκτακτη δράση, αυτά. Το ίδιο το σύστημα δεν επιτρέπει κάτι διαφορετικό και βέβαια έχει εμποτίσει τόσο με αυτή τη νοοτροπία τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, που αν αυτά τα έλεγα στο σχολείο, οι μισοί θα πάθαιναν εγκεφαλικό. Σήμερα κιόλας, επειδή τις προάλλες κυκλοφόρησε είδηση ότι  το υπουργείο θέλει να περιορίσει τους ψηλούς βαθμούς στα δημοτικά για να βαθμολογούνται όλοι από 5 έως 10, το συζητούσαμε στο γραφείο, εγώ είμαι κατά της βαθμολογίας γενικά έτσι κι αλλιώς αλλά αν θέλω να βάλω λίγο νερό στο κρασί μου λέω ότι είναι αδιανόητο να βάλεις 5 ή 6 σε παιδί 10 χρονών, πέσανε να με φάνε οι περισσότεροι. Δεν τα λέω για να κλαφτώ ότι εγώ και κάποιοι άλλοι είμαστε οι μοναχικοί καουμπόυδες που παλεύουμε κόντρα στο σύστημα, απλώς εξηγώ ότι όλα αυτά είναι βαθιά ριζωμένα. Ο ΈΛληνας εκπαιδευτικός συνολικά αναπαράγει αυτό το κλίμα, μέσα στο οποίο διαμόρφωσε την ταυτότητά του. Η σχέση είναι αμφίδρομη. 

Και να επισημάνω ότι σε όσες χώρες υπάρχει αξιολόγηση, δεν ενδιαφέρεται κανείς κατά βαση για τον μαθητή του τελευταίου θρανίου. Τα σχολεία κρίνονται για τις επιδόσεις των μαθητών συνολικά, κι έτσι απλώς χωρίζονται σε καλά, μέτρια και σχολεία - γκέτο. Στην Αγγλία, που έχουν πολύ σχολαστική αξιολόγηση, έχουν ξεμείνει από καλούς δασκάλους, γιατί όσοι είναι καλοί, φεύγουν για τον ιδιωτικό τομέα, γιατί αυτόν τον τρόπο αξιολόγησης τον θεωρούν γελοίο, ασφυκτικό και περιοριστικό και χωρίς κανένα μαθησιακό αποτέλεσμα, παρά μόνο προπόνηση για να πάνε καλά στις εξετάσεις. Κι εγώ θα μπορούσα να πω ότι δεν με νοιάζει, γιατί έχω τόση χαρτούρα, που θα έπαιρνα άριστα έτσι κι αλλιώς. Απλώς αυτά τα ζητήματα ωραία λέγονται και ακούγονται, αλλά στην πράξη είναι πιο σύνθετα. Φυσικά και μπορεί να γίνει αξιολόγηση και με άλλα κριτήρια, όπως τα ποσοστά σχολικής διαρροής, ο βαθμός ενσωμάτωσης μειονοτήτων κλπ, ή οι χαμηλές επιδόσεις να συνδυαστούν με αυξημένη χρηματοδότηση και τοποθέτηση σε αυτά τα σχολεία εκπαιδευτικών με αυξημένα προσόντα, έτσι ώστε να βελτιωθούν και όχι να περιθωριοποιηθούν, αλλά δεν έχω δει καμία τέτοια σοβαρή πρόταση παρά μόνο σε εκπαιδευτική βιβλιογραφία.

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Αυτό που προσπαθώ να εξηγήσω είναι ότι αυτό που προβάλλουν τα media είναι μια ασαφής εικόνα, ότι υπάρχουν κάποιοι με συμπεριφορά τραμπούκου, για να το πω έτσι, που στα καλά καθούμενα τρομοκρατούν αθώα παιδάκια. ΠΟύ και πού αν συμβεί κάτι πολύ σοβαρό, όπως οι αυτοκτονίες, γίνεται κάποια συζήτηση, αλλά αν για παράδειγμα το θύμα ήταν μαθητής με λιγότερο αρρενωπή συμπεριφορά, για να μην πω κάτι πιο έντονο, αυτό κάπου αρχίζει να αποσιωπάται, γιατί είναι και ταμπού να πεις ότι το θύμα ήταν ή οι συμμαθητές θεωρούσαν ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Έτσι υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση για το θέμα, χωρίς να λέγεται τίποτα επί της ουσίας. Ο μέσος γονιός όμως ταυτίζεται με αυτό γιατί φοβάται ότι θα συμβεί και στο παιδί του. ΑΝτίθετα το πραγματικό bullying, όπως λες κι εσύ, η περιθωριοποίηση, οι διακρίσεις, και αποσιωπάται, αλλά αν πας να το πεις και στον μέσο Έλληνα γονιό, σφυρίζει αδιάφορα γιατί θεωρεί ότι θίγονται τα δικαιώματα του παιδιού του στην αριστεία, στον έπαινο, στο να κάνει ένα ήσυχο μάθημα χωρίς να το ενοχλεί ο "διαφορετικός" μαθητής κλπ. 

Δεν διαφωνώ σε τίποτα από όλα αυτά. Το σύστημα όμως παραμένει το ίδιο: ατομική αξιολόγηση των μαθητών, διαγωνίσματα, εξετάσεις, "αριστεία". Ας πούμε ότι εγώ, ο χ, ο ψ, κάνουμε ένα μάθημα πῖο καινοτόμο. ομαδοσυνεργατικό, με φύλλα εργασίας, βιωματικό. θα μείνουμε πίσω στην ύλη, θα υπάρχει φασαρία στην τάξη, το καλοκαίρι δεν θα μπορούμε να βάλουμε θέματα με άλλους συναδέλφους γιατί δεν θα συμβαδίζουμε, τα διαγωνίσματά μας ίσως να έιναι παράτυπα ως προς τη δομή και το τι ζητάμε, αλλά ας πούμε ότι τα κανουμε σε μέγιστο βαθμό (όχι σαν εμπλουτισμό δηλαδή, αλλά σαν καθημερινότητα). ΜΕτά πάλι θα βάλουμε ένα διαγώνισμα που θα στεκόμαστε σαν μπαμπούλες να μην αντιγράψουν, θα πάρουν έναν ατομικό βαθμό κι ας δούλευαν ομαδικά, και μετά ο πρώτος θα γίνει απουσιολόγος κοκ. Δεν μπορούμε πχ από τον νόμο να πούμε ότι δεν θα δώσουμε το απουσιολόγιο στον πρώτο, αλλά στον πιο υπεύθυνο, ή θα το δίνουμε εκ περιτροπής σε όλους, ή δεν θα το δίνουμε καθόλου. Γιατί το απουσιολόγιο, δεν είναι ένα από τα πράγματα που προκαλούν ρήξη στις σχέσεις μετξαύ μαθητών; ο απουσιολόγος δεν δέχεται τρομοκρατία και πίεση για να κρύψει απουσίες (όχι στα γυμνάσια προφανώς); ή δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν θα δώσουμε αριστεία γιατί διαφωνούμε με το πνεύμα των διακρίσεων, ούτε ότι θα κάνουμε τη μισή ύλη γιατί η τάξη που παραλάβαμε μετά βίας ήξερε ανάγνωση και θέλουμε να τους φέρουμε στο ίδιο επίπεδο, ούτε ότι θα βάζουμε διαφορετικές ασκήσεις στους μαθητές για το σπίτι ή σε διαγωνίσματα ανάλογα με τις δυνατότητες και τις μαθησιακές δυσκολίες τους κλπ. Ο,τι κάνουμε θα είναι το κάτι παραπάνω, ο εμπλουτισμός της διδασκαλίας, το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, μια έκτακτη δράση, αυτά. Το ίδιο το σύστημα δεν επιτρέπει κάτι διαφορετικό και βέβαια έχει εμποτίσει τόσο με αυτή τη νοοτροπία τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, που αν αυτά τα έλεγα στο σχολείο, οι μισοί θα πάθαιναν εγκεφαλικό. Σήμερα κιόλας, επειδή τις προάλλες κυκλοφόρησε είδηση ότι  το υπουργείο θέλει να περιορίσει τους ψηλούς βαθμούς στα δημοτικά για να βαθμολογούνται όλοι από 5 έως 10, το συζητούσαμε στο γραφείο, εγώ είμαι κατά της βαθμολογίας γενικά έτσι κι αλλιώς αλλά αν θέλω να βάλω λίγο νερό στο κρασί μου λέω ότι είναι αδιανόητο να βάλεις 5 ή 6 σε παιδί 10 χρονών, πέσανε να με φάνε οι περισσότεροι. Δεν τα λέω για να κλαφτώ ότι εγώ και κάποιοι άλλοι είμαστε οι μοναχικοί καουμπόυδες που παλεύουμε κόντρα στο σύστημα, απλώς εξηγώ ότι όλα αυτά είναι βαθιά ριζωμένα. Ο ΈΛληνας εκπαιδευτικός συνολικά αναπαράγει αυτό το κλίμα, μέσα στο οποίο διαμόρφωσε την ταυτότητά του. Η σχέση είναι αμφίδρομη. 

Και να επισημάνω ότι σε όσες χώρες υπάρχει αξιολόγηση, δεν ενδιαφέρεται κανείς κατά βαση για τον μαθητή του τελευταίου θρανίου. Τα σχολεία κρίνονται για τις επιδόσεις των μαθητών συνολικά, κι έτσι απλώς χωρίζονται σε καλά, μέτρια και σχολεία - γκέτο. Στην Αγγλία, που έχουν πολύ σχολαστική αξιολόγηση, έχουν ξεμείνει από καλούς δασκάλους, γιατί όσοι είναι καλοί, φεύγουν για τον ιδιωτικό τομέα, γιατί αυτόν τον τρόπο αξιολόγησης τον θεωρούν γελοίο, ασφυκτικό και περιοριστικό και χωρίς κανένα μαθησιακό αποτέλεσμα, παρά μόνο προπόνηση για να πάνε καλά στις εξετάσεις. Κι εγώ θα μπορούσα να πω ότι δεν με νοιάζει, γιατί έχω τόση χαρτούρα, που θα έπαιρνα άριστα έτσι κι αλλιώς. Απλώς αυτά τα ζητήματα ωραία λέγονται και ακούγονται, αλλά στην πράξη είναι πιο σύνθετα. Φυσικά και μπορεί να γίνει αξιολόγηση και με άλλα κριτήρια, όπως τα ποσοστά σχολικής διαρροής, ο βαθμός ενσωμάτωσης μειονοτήτων κλπ, ή οι χαμηλές επιδόσεις να συνδυαστούν με αυξημένη χρηματοδότηση και τοποθέτηση σε αυτά τα σχολεία εκπαιδευτικών με αυξημένα προσόντα, έτσι ώστε να βελτιωθούν και όχι να περιθωριοποιηθούν, αλλά δεν έχω δει καμία τέτοια σοβαρή πρόταση παρά μόνο σε εκπαιδευτική βιβλιογραφία.

 

Νομίζω ότι άθελά σου, δικαιώνεις αυτό που λέω: η ισοπέδωση και το "όλα τα παιδιά να έχουν άριστα" καμια σχέση δεν έχει με το να πλησιάσει κάποιος τους μαθητές, να τους κεντρίσει το ενδιαφέρον και να καταλάβει αν και τι πρόβλημα έχουν. Είναι η λύση του κουκουλώματος και η κατεξοχήν προσέγγιση του κακού καθηγητή, που τελικά δεν εκτιμάται καν από τους μαθητές. Να σου πω ότι η με διαφορά πιο δημοφιλής π.χ. φιλόλογος στο γυμνάσιό μας (στα παιδιά αλλά όχι απαραίτητα στους γονείς   ) είναι κυρία που βάζει άντε σε δυο παιδιά 18 και η πλειοψηφία είναι κάτω από το 15. Γιατί είναι δημοφιλής; Γιατί εξηγεί, στέκεται πάνω από κάθε παιδί και δίνει ως και εξατομικευμένες έξτρα ασκήσεις, συζητά πολύ μέσα στην τάξη, είναι δίκαιη, και προγραμματίζει δραστηριότητες εκτός των συνηθισμένων (π.χ. στα πλαίσια των αρχαίων έβαλε τα παιδιά να φτιάξουν πιτάκια από αρχαία συνταγή, ή με αφορμή ένα κείμενο της Οδύσσειας να συγγράψουν ένα παραμύθι με εικονογράφηση). Και ομαδικές εργασίες βάζει, και τα παιδιά ενδιαφέρονται και δίνουν το κάτι παραπάνω, και η ατομική αξιολόγηση συνυπάρχει και είναι ασυνήθιστα αυστηρή,γιατί να αποκλείει το ένα το άλλο;

Από την άλλη, στο Λύκειο έχει η κόρη μου φιλόλογο για την οποία γίνονται επί μήνες καταγγελίες σε όλα ατα αρμόδια όργανα για να φύγει, γιατί αδυνατεί να διδαξει. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα βάλει 19 και 20 σε όλους, και λοιπόν; Δεν έχει διδάξει απολύτως τίποτα, δεν είναι σχήμα λόγου, απλά κάθε μέρα ανακοινώνει στα παιδιά τι να  διαβάσουν για την επόμενη, δεν τηρεί καν τα προσχήματα, και το κυριότερο, όντας ανίκανη να επιβληθεί, αφήνει τους 1-2 νταήδες (και μιλάμε για Λύκειο, δεν είναι αθώα τα πράγματα) να αλωνίζουν, να αποθρασύνονται και να βγαίνουν ενισχυμένοι. Η δε διευθύντρια, επικεντρώνει στο να είναι "φίλη με τα παιδιά".  Ο νόμος της ζούγκλας. Οι απαντήσεις όλων των αρμοδίων; Γραπτά "θα παρθούν όλα τα αναγακαία διορθωτικά μέτρα" και προφορικά "δίκιο έχετε κι εσείς, αλλά σε εκπαιδευτικό με οργανική θέση, τα χέρια μας είναι δεμένα αν δε μιλάμε για σεξουαλική παρενόχληση, κάντε υπομονή, θα πάρει κάποια στιγμή μετάθεση, δε βοηθά και η διεύθυνση". Όσο και αν δεν ακούγεται προφανές, αυτή η απαξίωση και η διάλυση και η αίσθηση της ατιμωρησίας  έχουν οδηγήσει τα παιδιά σε μία πόλωση, με την πλειοψηφια απογοητευμένη και τους νταήδες να έχουν ενισχύσει την κακή συμπεριφορά, που ναι, είναι πλέον καθαρός εκφοβισμός (σεξουαλικά "αστειάκια", σπρωξιές, απειλές κλπ). Είχαμε στο πρώτο τρίμηνο ήδη δύο από τα ήσυχα παιδιά να φεύγουν από το σχολείο για ιδιωτικό.

Θα μου πεις είναι λύση ή μονόδρομος η αυστηρότητα και η τιμωρία; Εξαρτάται ποια είναι η εναλλακτική. Το να φτάσεις σε ένα σημείο όπου όλα δουλεύουν με την καλή θέληση, υπάρχει προσέγγιση όλων των μαθητών, επίλυση όλων των θεμάτων με συζήτηση κλπ, θέλει και άλλου είδους κατάρτιση των εκπαιδευτικών, θέλει χάρισμα, θέλει αυστηρή επιλογή του ποιος μπορεί και δεν μπορεί να σταθεί σε μία τάξη, θέλει υπομονή και άλλα πολλά. Καλά να ξηλώσεις ένα σύστημα πιο αυταρχικό, αλλά αν δεν είσαι σε θέση να το αντικαταστήσεις με κάτι άλλο, καλύτερα ένα ελλειπές και στραβό σύστημα, από το κανένα σύστημα. 

 

[Lenia16]

Γενικά από ότι καταλαβαίνω εγώ συμφωνείτε κατά βάση και έχετε όλες δίκιο σε αυτά που λέτε, οι απόψεις που έχουν διατυπωθεί έχουν πολύ ενδιαφέρον. Το πρόβλημα ξέρετε που το εντοπίζω εγώ προσωπικά διαχρονικά; Στην πάρα πολύ βαθιά ριζωμένη ελληνική αντίληψη η οποία είναι δαπανώ το λιγότερο δυνατό κόπο, κατά περίπτωση και όπου με παίρνει, ανάλογα τις απολαβές κ το κόστος που θα έχω αν με πάρουν χαμπάρι. Όπου υπάρχει μπαμπούλας βλ. ιδιωτικός τομεας, δουλεύω σαν το σκυλί κ το παρουσιάζω (και είναι ως ένα βαθμό) ως φυσιολογικό αλλά κατά βάθος θα ήθελα να είμαι στο δημόσιο (πλην κάποιων εξαιρέσεων βέβαια), όπου ο καθένας το έχει δει τσιφλίκι του, κάνει αυτά που θεωρεί απαραίτητα για το μισθό που παίρνει κ τις φοβερές σπουδές του αλλά χωρίς να τον περνάνε κ μαλ... Και φυσικά, αν ο ίδιος βρισκόταν στον ιδιωτικό τομέα θα έβριζε τους δημοσίους. Γιατί πάντα εμείς είμαστε καλύτεροι από τους άλλους. Είμαστε μια χώρα μονο με άριστους που όμως τα πάει παντού χάλια. Είμαστε τόσο έξυπνοι που επιλέγουμε με τρομερό ζήλο κιόλας αυτόν που μας κατέστρεψε για να μας σώσει. Τόσο έξυπνοι που όλοι οι υπόλοιποι λαοί ανά την υφήλιο δε μας φτάνουν ούτε στο μικρό μας δαχτυλακι. Ο δάσκαλος στο ιδιωτικό σχολείο κάνει δουλειά γιατί ξέρει ότι αλλιώς δε θα έχει δουλειά και ονειρεύεται να διοριστεί για να είναι χαλαρός. Ο δάσκαλος στο δημόσιο που θέλει πραγματικά να δουλέψει κ έχει μεράκι περιθωριοποιείται από τους ίδιους τους συναδέλφους του γιατί χαλάει την πιάτσα. Οι σύμβουλοι στα υπουργεία κ οι υπουργοί αλλάζουν τόσο συχνά κ μαζί με αυτούς και οοοολο το πρόγραμμα κατά πως τους συμφέρει και είναι αδύνατον να μπουν βάσεις σε έναν από τους πιο σημαντικους τομεις μιας χώρας, την παιδεία. Κ κατά συνέπεια, καταλήγουμε γενιές αμόρφωτων ουσιαστικά ανθρωπων, που είναι ο βαθύτερος στόχος όλων των κυβερνώντων για να μπορούν να μας χειραγωγούν. Μην το ψάχνετε κορίτσια, δεν υπάρχει σωτηρία. Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα. 

 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Lenia16 είπε:

Γενικά από ότι καταλαβαίνω εγώ συμφωνείτε κατά βάση και έχετε όλες δίκιο σε αυτά που λέτε, οι απόψεις που έχουν διατυπωθεί έχουν πολύ ενδιαφέρον. Το πρόβλημα ξέρετε που το εντοπίζω εγώ προσωπικά διαχρονικά; Στην πάρα πολύ βαθιά ριζωμένη ελληνική αντίληψη η οποία είναι δαπανώ το λιγότερο δυνατό κόπο, κατά περίπτωση και όπου με παίρνει, ανάλογα τις απολαβές κ το κόστος που θα έχω αν με πάρουν χαμπάρι. Όπου υπάρχει μπαμπούλας βλ. ιδιωτικός τομεας, δουλεύω σαν το σκυλί κ το παρουσιάζω (και είναι ως ένα βαθμό) ως φυσιολογικό αλλά κατά βάθος θα ήθελα να είμαι στο δημόσιο (πλην κάποιων εξαιρέσεων βέβαια), όπου ο καθένας το έχει δει τσιφλίκι του, κάνει αυτά που θεωρεί απαραίτητα για το μισθό που παίρνει κ τις φοβερές σπουδές του αλλά χωρίς να τον περνάνε κ μαλ... Και φυσικά, αν ο ίδιος βρισκόταν στον ιδιωτικό τομέα θα έβριζε τους δημοσίους. Γιατί πάντα εμείς είμαστε καλύτεροι από τους άλλους. Είμαστε μια χώρα μονο με άριστους που όμως τα πάει παντού χάλια. Είμαστε τόσο έξυπνοι που επιλέγουμε με τρομερό ζήλο κιόλας αυτόν που μας κατέστρεψε για να μας σώσει. Τόσο έξυπνοι που όλοι οι υπόλοιποι λαοί ανά την υφήλιο δε μας φτάνουν ούτε στο μικρό μας δαχτυλακι. Ο δάσκαλος στο ιδιωτικό σχολείο κάνει δουλειά γιατί ξέρει ότι αλλιώς δε θα έχει δουλειά και ονειρεύεται να διοριστεί για να είναι χαλαρός. Ο δάσκαλος στο δημόσιο που θέλει πραγματικά να δουλέψει κ έχει μεράκι περιθωριοποιείται από τους ίδιους τους συναδέλφους του γιατί χαλάει την πιάτσα. Οι σύμβουλοι στα υπουργεία κ οι υπουργοί αλλάζουν τόσο συχνά κ μαζί με αυτούς και οοοολο το πρόγραμμα κατά πως τους συμφέρει και είναι αδύνατον να μπουν βάσεις σε έναν από τους πιο σημαντικους τομεις μιας χώρας, την παιδεία. Κ κατά συνέπεια, καταλήγουμε γενιές αμόρφωτων ουσιαστικά ανθρωπων, που είναι ο βαθύτερος στόχος όλων των κυβερνώντων για να μπορούν να μας χειραγωγούν. Μην το ψάχνετε κορίτσια, δεν υπάρχει σωτηρία. Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα. 

 

 

 

Επειδή έχω διοριστεί 2 φορές στη ζωή μου στο Δημόσιο, και την πρώτη παραιτήθηκα, τη δεύτερη δεν αποδέχτηκα το διορισμό τελικά, (στην Αθήνα όπου ζω, στο αντικείμενό μου, δεν υπήρχαν δηλαδή θέματα τύπου μετακόμισης ή αλλαγής αντικειμένου να παίζουν) δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι με το όνειρο του να μην κάνουν κόπο για τίποτα, ούτε τα παιδιά από παντού αυτό μαθαίνουν. Και δεν πιστεύω ότι ο μέσος εκπαιδευτικός δεν έχει τη δυνατότητα να προσφέρει, ίσα ίσα. Αλλά είναι πολύ κρίμα ότι αυτό το 10-20% που είναι πραγματικά χάλια, καταφέρνει και τραβάει προς το κάτω τους υπόλοιπους, αντί να γίνει το ανάποδο.  

[Nefeli2014]

5 ώρες πρίν, Nina24 είπε:

Μα ακριβώς εκεί βρίσκεται το πρόβλημα, ότι η "αριστεία" αφορά μόνο τα γνωστικά αντικείμενα. Τα παιδιά όμως και όλοι οι άνθρωποι μπορούν να διακριθούν και σε άλλους τομείς πχ σε ένα άθλημα η μια καλλιτεχνική δραστηριότητα. Τα παιδιά που έχουν ταλέντο σε κάτι άλλο πέρα από τα γνωστικά αντικείμενα δεν αναγνωρίζονται πότε στο σημερινό σχολείο αλλά ούτε και βοηθούνται ή ενθαρρύνονται. Και απλά νιώθουν μειονεκτικά και τελικά πολλές φορές γίνονται αδιάφορα. Επίσης, στα παιδιά με έφεση στα γνωστικά αντικείμενα δημιουργείται η εντύπωση ότι υπερέχουν έναντι των άλλων, κάτι που πολλές φορές η ίδια η ζωή καταρρίπτει.

Θε εκεί που κάνουν το άθλημα διακρίνονται εγώ ξέρω μαθήτριες μου που είναι αδύναμες στα μαθήματα αλλά με ένα σωρό μεταλλεια στο Άθλημα τους.. Μπράβο τους. Και προς τα κει θα κινηθούν εφόσον δεν μπορούν στα άλλα.. Εννοείτε να αρχίσουμε να κάνουμε ενόργανη στο σχολειο? Τόσα μαθήματα βαρύτητας δεν υπάρχει χρόνος για αυτά. Εκτός αν σχολανε στις 5

Επεξεργάστηκαν 11 Δεκεμβρίου,2019 by Nefeli2014

[Nefeli2014]

Just now, Lenia16 είπε:

Γενικά από ότι καταλαβαίνω εγώ συμφωνείτε κατά βάση και έχετε όλες δίκιο σε αυτά που λέτε, οι απόψεις που έχουν διατυπωθεί έχουν πολύ ενδιαφέρον. Το πρόβλημα ξέρετε που το εντοπίζω εγώ προσωπικά διαχρονικά; Στην πάρα πολύ βαθιά ριζωμένη ελληνική αντίληψη η οποία είναι δαπανώ το λιγότερο δυνατό κόπο, κατά περίπτωση και όπου με παίρνει, ανάλογα τις απολαβές κ το κόστος που θα έχω αν με πάρουν χαμπάρι. Όπου υπάρχει μπαμπούλας βλ. ιδιωτικός τομεας, δουλεύω σαν το σκυλί κ το παρουσιάζω (και είναι ως ένα βαθμό) ως φυσιολογικό αλλά κατά βάθος θα ήθελα να είμαι στο δημόσιο (πλην κάποιων εξαιρέσεων βέβαια), όπου ο καθένας το έχει δει τσιφλίκι του, κάνει αυτά που θεωρεί απαραίτητα για το μισθό που παίρνει κ τις φοβερές σπουδές του αλλά χωρίς να τον περνάνε κ μαλ... Και φυσικά, αν ο ίδιος βρισκόταν στον ιδιωτικό τομέα θα έβριζε τους δημοσίους. Γιατί πάντα εμείς είμαστε καλύτεροι από τους άλλους. Είμαστε μια χώρα μονο με άριστους που όμως τα πάει παντού χάλια. Είμαστε τόσο έξυπνοι που επιλέγουμε με τρομερό ζήλο κιόλας αυτόν που μας κατέστρεψε για να μας σώσει. Τόσο έξυπνοι που όλοι οι υπόλοιποι λαοί ανά την υφήλιο δε μας φτάνουν ούτε στο μικρό μας δαχτυλακι. Ο δάσκαλος στο ιδιωτικό σχολείο κάνει δουλειά γιατί ξέρει ότι αλλιώς δε θα έχει δουλειά και ονειρεύεται να διοριστεί για να είναι χαλαρός. Ο δάσκαλος στο δημόσιο που θέλει πραγματικά να δουλέψει κ έχει μεράκι περιθωριοποιείται από τους ίδιους τους συναδέλφους του γιατί χαλάει την πιάτσα. Οι σύμβουλοι στα υπουργεία κ οι υπουργοί αλλάζουν τόσο συχνά κ μαζί με αυτούς και οοοολο το πρόγραμμα κατά πως τους συμφέρει και είναι αδύνατον να μπουν βάσεις σε έναν από τους πιο σημαντικους τομεις μιας χώρας, την παιδεία. Κ κατά συνέπεια, καταλήγουμε γενιές αμόρφωτων ουσιαστικά ανθρωπων, που είναι ο βαθύτερος στόχος όλων των κυβερνώντων για να μπορούν να μας χειραγωγούν. Μην το ψάχνετε κορίτσια, δεν υπάρχει σωτηρία. Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα. 

 

Εμένα τα τριπλά να μου δίνες δεν έμπαινα στο δημόσιο ούτε με σφαίρες. Θα σιχτιριζα τη ζωή μου. Μια χαρά είμαι στον ιδιωτικό τομέα με τα παιδάκια μου και μια χαρά όλα και με σύστημα και πρόγραμμα. Κι όλα σε τάξη.. Πραγματικά το λέω με το χέρι στη καρδιά. Επειδή μου αρέσει το επάγγελμα μου. Αν ήταν διαφορετικά στο δημόσιο τα πράγματα πολυ ευχαρίστως κι εκεί. 

[Nefeli2014]

8 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Έχεις αναρωτηθεί όμως αυτή η επιβράβευση τους 1/4 των μαθητών (που θεωρείται κ μεγάλο ποσοστό κ πρέπει να μειωθεί, σύμφωνα με τους φωσ΄τηρες), τι εντύπωση αφήνει στα υπόλοιπα 3/4; έχεις σκεφτεί πόσοι μαθητές έχουν υποστεί κοροιδία επειδή συλλαβίζουν στην ανάγνωση ακόμα κ σε μεγάλες τάξεις; έχεις σκεφτεί πόσοι εκπαιδευτικοί έχουν αδιαφορήσει για όποιον δεν τα πάει καλά, μόνο κ μόνο επειδή είναι ήσυχος και δεν ενοχλεί τα "καλά" παιδιά; 

 

Σήμερα ήταν από τις στιγμές που σιχάθηκα τον ρόλο μου. ΈΝας μαθητής με φοβερό επίπεδο εγκυκλοπαιδικών γνώσεων, πρόεδρος της τάξης γιατί είναι συμπαθητικός κ οργανωτικός, όμως στο μάθημα φουλ αντίδραση, κρυάδες, εξυπνάδες για να τραβήξει την προσοχή ενώ απλώς θα μπορούσε να βάλει το μυαλό του να δουλέψει κλπ. Μιλούσε ασταμάτητα, ή πεταγόταν ή ενοχλούσε τους άλλους, μου έλεγε διάφορα ασυνάρτητα έτσι για να ασχοληθώ μαζί του, είχα χάσει τον ειρμό μου, περνούσε η ώρα, ε τελικά έφαγε γερή κατσάδα, τον άλλαξα θέση, λίγη ένταση γιατί δεν ήθελε, τελικά όλο νεύρα πήγε στην άλλη θέση κ αν δεν είχε κ τον εγωισμό θα έκλαιγε κιόλας Αυτό δεν είναι στοχοποίηση; Γιατί είναι ο σάκος του μποξ. ένα παιδί που ξέρει πολλά από αυτά που λέμε κ το σχολείο το βαριέται, βαριέται την όλη φάση να διαβάζει κ να σηκώνει χεράκι κ τα σχετικά, έχει βρει τρόπους να μαθαίνει μόνος του, φυσικά κάνει κακό σοτν εαυτό του για΄τι με το υπάρχον σύστημα δεν θα πάει κ πολύ μακριά, αυτό δεν είναι αρκετή τιμωρία; όχι, δεν φτάνει, πρέπει να τον μαλώνουμε γιατί μας ενοχλεί. φυσικά θα του μιλήσω γιατί δεν ήταν ωραίο το σκηνικό αλλά δεν γινόταν κάτι άλλο, είχαν αρχίσιε να ενοχλούνται κ οι συμμαθητές του. σου αναφέρω αυτό ως παράδειγμα για να μην πεις ότι λέω για αυτόν που δεν προσπαθεί, κ δεν αξίζει κλπ. μιλάω για αυτόν που 5 λεπτά να ασχολιόταν, θα ξεπερνούσε τους "αρίστους". Αυτό δεν είναι μια περιθωριοποίηση; 

Εμένα δε μου φαίνεται περιθώριο ποίηση αυτό πάντως. Τον μαζέψες γιατί στην τάξη πρέπει να φερομαστε κόσμια. Είναι τόσο απλό. Για μένα τουλάχιστον.. Έχω κι εγώ κάτι τέτοια "διαμάντια"που τα ξέρουν όλα και είναι όλο κρυάδες. Όλοι οι άλλοι είμαστε βούρλα. Μαζί κι εγω. Η μία ερώτηση μετά την άλλη ασταμάτητα, να είναι συνεχώς στο επίκεντρο. Κι όλα αυτά γιατί τους έχουν δώσει τόση ελευθερία από το σπίτι που κοντεύουν να μας μπιπ κιόλας. Αριστα ναι, πολύ διαβασμένα με (πάρα) μορφωμένους γονείς. Αλλά δυστυχώς αγενή. Χωρίς τρόπους και χωρίς φίλους. Εγώ τα έχω βάλει στη θέση τους πάντως. Έχουν ήδη πςριθωριποιηθει και απομονωθεί και στιχοποιηθει  από το σπίτι τους, δεν περίμεναν το σχολείο. Που στο σχολείο οφείλουν να σέβονται και να τηρούν τα της τάξης. Οφειλω δε να ομολογήσω πως πριν 3 χρόνια η μανούλα του ενός μου είχε ζητήσει τα θέματα του διαγωνίσματος.. Ναι ναι η μορφωμένη μαμα. 

Καλα του έκανες λοιπόν για μένα. Πάντως γενικώς μου φαίνεται πως πας να τους βάλεις όλους ισους και πολύ απλά δεν είναι. 

Γιατί αν σταματήσει η επιβράβευση δε θα δίνεται η δυνατότητα στους πιο δυνατούς να επαινουνται. Γιατί να μην επαινουνται δεν το καταλαβαίνω. 

Παντως Πριτιμω έναν μέτριο μαθητή που σέβεται τους γύρω του πάρα έναν εξυπνάκια που θέλει τι? Να περασει αυτόματα στο πανεπιστήμιο? Ας βγάλει το άχτι σπίτι του. Στο σχολείο δεν πάμε για να κάνουμε τους έξυπνους. Κι αν είναι τόσο έξυπνος που αμφιβάλλω θα ήταν και πιο ταπεινός. 

Γνώμη μου... 

Αυτός που έχει γνώσεις δε σημαίνει πως ειναι έξυπνος πάντως. 

 

 

Σε ότι αφορά τα 3/4 που αναφέρεις εγώ προσωπικά θα τα επιβαβευα κι αυτά με κάποιον άλλον τρόπο. Για μένα πχ εκτός βαθμών παιζει ρόλο και η συμπεριφορά. Θα ανέβαζα λοιπόν βαθμό σε κάποιον μέτριο που έχει πολύ καλή συμπεριφορά και θα κατέβαζα ανετότατα βαθμό σε έναν του 20 που μας το παίζει και μας τσακίζει τα νεύρα. Απλά. Το έχω κανει το κάνω και θα το κάνω κι αν δεν αρέσει σε κάποιους γονεις ας σπουδαζαν φιλόλογοι να γίνονταν καλύτεροι. Γενικώς το σημαντικότερο είναι οι καθηγητές να είναι δίκαιοι. Να τα κοιτούν όλα όχι μόνο τις γνώσεις και ποιος διαβάζει καλύτερα. 

 

Στην δική μου Τάξη στο τέλος του μαθήματος οποίος έχει δείξει σωστή συμπεριφορά παίρνει ένα συν επιπλέον. Επίσης στη δική μου Τάξη κάνουμε κι άλλα πράγματα εκτός από μάθημα. Πόσο συμμετέχουν στις δραστηριότητες, στα αθλήματα όπως ειπες, στις τέχνες. Και παίρνουν κι εκεί έξτρα πόντους. 

Για μένα αυτό είναι το δίκαιο. 

 

Αν εμένα  μου τύχει αδικος δάσκαλος που θέλει μόνο το παιδί μου να είναι άριστο  στα δικά μου τα παιδιά θα φροντίσω να τα κάνω αναισθητα σε τέτοιου είδους αδικίες. Που γίνονται τι να κάνουμε τώρα.

Οι μισοί δάσκαλοι που ξέρω εγώ έγιναν από σπόντα. Τι να κάνουμε τώρα... 

 

Εσείς θα λέτε στα παιδιά σας πως εκεί πάμε για να μάθουμε όσα πιο πολλά μπορούμε και να προσπαθούμε. Δε θα τα βάζετε να επενδύουν συναισθηματικά σε ξένους ανθρώπους. Αν είναι να υπάρξει χημεία με δάσκαλο θα υπάρξει. Αν είναι να γίνει κάποιος εμπνευστής θα υπάρξει. Όσο για το μπλα μπλα της Τάξης και τα σχόλια έχουμε μάθει από νωρίς τα παιδιά να απαντούν στους χλευασμους αναλόγως. Μάθημα ζωής είναι και αυτό. Απλώς σταματήστε να θεωρείτε τον δάσκαλο φωτεινό παντογνωστη και πως το σχολείο είναι το παν στη ζωή. Είναι ένα μερος στο όλον. Σημαντικό για την πορεια μαςνκαι την εξέλιξη μας όπως το φαι και η διατροφή μας. 

Αλλα δε θα επενδύουμε συναισθηματικά στο δάσκαλο η τον καθηγητή αλλιώς να επενδύουμε το ίδιο και στο γιατρό. Και ο γιατρός μπορεί να μας κάνει λάθος διάγνωση η να μας πει αρλούμπες κάποια στιγμή. Τι πάει να πει.. Θα τα βάλουμε και με όλους τους γιατρούς. ?

 

Όσοι αγαπούν το ρόλο του δασκάλου μια χαρά είναι όσοι δεν τον αγαπούν και τύχει να πέσουμε σε αυτούς απλώς δώστε ασπίδα στα παιδιά. Απλό μου φαίνεται εμένα...

 

 

 

Επεξεργάστηκαν 12 Δεκεμβρίου,2019 by Nefeli2014

[elenip]

15 hours ago, little lamb said:

Δεν λέμε αυτό, εννοούμε ότι το "φυτό" στο σημερινό σχολείο θεωρείται πιο άριστος από αυτόν που έχει όλες τις άλλες ικανότητες και απλά δεν τα ξέρει όλα απ'εξω κ δεν γράφει άριστα στα διαγωνίσματα που είναι φτιαγμένα για αυτούς που απλά τα έμαθαν απ'εξω.Το σχολείο δηλαδή δεν ενισχύει όλα τα άλλα, αλλά μόνο το τι ξέρεις απ'εξω.Και πας μετά και τρως τα μούτρα σου γιατί αυτό το σύστημα σου έχει δημιουργήσει την εντύπωση ότι όντως είσαι άριστος.

 

 

Συγνώμη, μαθηματικά Δημοτικού έχετε δει? Για να μην μιλήσω για Μαθηματικά Γυμνασίου – Λυκείου. Πως προκύπτει ότι ο «άριστος» μαθητής είναι αυτός που μαθαίνει παπαγαλία ότι του δώσουν και δεν διαθέτουν καμία κριτική σκέψη ή δημιουργικότητα. Ένα παιδί που απλώς παπαγαλίζει πως θα λύσει ασκήσεις Μαθηματικών κλπ??

Αυτό που περιγράφετε ως άριστος μαθητής, το ήσυχο δηλαδή παιδάκι, που τα μαθαίνει απέξω όλα καθότι δεν του κόβει για παραπέρα και σηκώνει το χεράκι και είναι άριστος γιατί μαθαίνει την ύλη απέξω είναι άκρως υποτιμητικό.

10 hours ago, Lenia16 said:

 Μην το ψάχνετε κορίτσια, δεν υπάρχει σωτηρία. Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα. 

 

 

Lenia συμφωνώ απόλυτα σε αυτά που λες, ωστόσο διαφωνώ με το τελευταίο. Εάν δεν γίνουμε ενεργοί πολίτες, να μιλάμε, να διεκδικούμε τα κεκτημένα μας, να αντιδρούμε, να μην τρώμε αμάσητα ότι μας λένε, τότε ναι δεν υπάρχει σωτηρία.

Εγώ πάντως αυτό που προσπαθώ να εντρυφήσω στα παιδιά μου είναι πως δεν είναι πρόβατα να τα κάνουν ότι θέλουν οι άλλοι και να συμβιμάζονται με την μετριότητα.

 

[Lenia16]

πρίν από 36 λεπτά , elenip είπε:

Lenia συμφωνώ απόλυτα σε αυτά που λες, ωστόσο διαφωνώ με το τελευταίο. Εάν δεν γίνουμε ενεργοί πολίτες, να μιλάμε, να διεκδικούμε τα κεκτημένα μας, να αντιδρούμε, να μην τρώμε αμάσητα ότι μας λένε, τότε ναι δεν υπάρχει σωτηρία.

Εγώ πάντως αυτό που προσπαθώ να εντρυφήσω στα παιδιά μου είναι πως δεν είναι πρόβατα να τα κάνουν ότι θέλουν οι άλλοι και να συμβιμάζονται με την μετριότητα.

Δεν έχεις άδικο ότι η λύση μπορεί να έρθει μόνο αν όλοι κ ο καθένας δεν αρχίσουμε να αντιδρούμε κ τα λοιπά. Συμφωνω και το κάνω κ εγω όσο αντεχω. Έχεις δει όμως να υπάρχει αντίκρυσμα; Τι να σου πω, ότι έχω καλέσει 4 φορές την τροχαία γιατί στο δρόμο μου παρκάρουν παράνομα ενώ έχει σήμανση κ δε χωράνε να στρίψουν τα λεωφορεία κ κολλάνε ουρές αυτοκινήτων στο φανάρι κ δεν έχει γίνει απολύτως τπτ; Ότι πήγα στο Δήμο για δουλειά με όλα τα έγγραφα έτοιμα από πριν κ με κοιτούσαν με μισό μάτι γιατί έπρεπε να δουλέψουν κ όχι να με διώξουν; Ότι ο σύλλογος εργαζομενων του οργανισμού που εργάζομαι αντέδρασε σε μια κατάφωρη αδικία (βασικά παρανομία) καταγγέλοντας στα ΜΜΕ κ αυτά το παρουσιάσανε ότι φταίμε εμείς για να μην θιγούν τα συμφέροντα του υπουργού κ των φίλων του; Όπως παρουσιάζουν τους γιατρούς που αντιδρούν στα ΣΔΙΤ σαν παράφρονες κ αντιδραστικούς που δε θέλουν να δουλέψουν; Ποιοι; Οι νοσοκομειακοί γιατροί. Γελάει ο κόσμος. Ότι τα ηλεκτρονικά μέσα κατά πως τους συμφερει, αποσιωπούν σοβαρές ειδήσεις που σε αφορούν κ αν δεν διαβαζεις ξένο τύπο δεν τα μαθαίνεις ποτέ; 

Όσον αφορά τη μετριότητα, αυτοαναιρεισαι μερικώς γιατί στο σχολείο αν πας να διαφοροποιηθεις κάπως σε απομονωνουν, δε σε επιβραβεύουν. Η Έσπερος έχει πολύ δίκιο σε αυτό. Επίσης, η μετριότητα δεν αφορά μόνο τη σχολική αποδοση. Μπορεί κάποιος να είναι παντελώς αδιάφορος για τα μαθήματα κ για ποικίλους λόγους να μην αποδίδει αλλά να είναι ταλέντο στον αθλητισμό κ να παίρνει αβερτα μεταλλια. Αυτός θεωρείται κακός, μέτριος, άριστος, και πού και για ποιον;

[elenip]

Just now, Lenia16 said:

Δεν έχεις άδικο ότι η λύση μπορεί να έρθει μόνο αν όλοι κ ο καθένας δεν αρχίσουμε να αντιδρούμε κ τα λοιπά. Συμφωνω και το κάνω κ εγω όσο αντεχω. Έχεις δει όμως να υπάρχει αντίκρυσμα; Τι να σου πω, ότι έχω καλέσει 4 φορές την τροχαία γιατί στο δρόμο μου παρκάρουν παράνομα ενώ έχει σήμανση κ δε χωράνε να στρίψουν τα λεωφορεία κ κολλάνε ουρές αυτοκινήτων στο φανάρι κ δεν έχει γίνει απολύτως τπτ; Ότι πήγα στο Δήμο για δουλειά με όλα τα έγγραφα έτοιμα από πριν κ με κοιτούσαν με μισό μάτι γιατί έπρεπε να δουλέψουν κ όχι να με διώξουν; Ότι ο σύλλογος εργαζομενων του οργανισμού που εργάζομαι αντέδρασε σε μια κατάφωρη αδικία (βασικά παρανομία) καταγγέλοντας στα ΜΜΕ κ αυτά το παρουσιάσανε ότι φταίμε εμείς για να μην θιγούν τα συμφέροντα του υπουργού κ των φίλων του; Όπως παρουσιάζουν τους γιατρούς που αντιδρούν στα ΣΔΙΤ σαν παράφρονες κ αντιδραστικούς που δε θέλουν να δουλέψουν; Ποιοι; Οι νοσοκομειακοί γιατροί. Γελάει ο κόσμος. Ότι τα ηλεκτρονικά μέσα κατά πως τους συμφερει, αποσιωπούν σοβαρές ειδήσεις που σε αφορούν κ αν δεν διαβαζεις ξένο τύπο δεν τα μαθαίνεις ποτέ; 

Όσον αφορά τη μετριότητα, αυτοαναιρεισαι μερικώς γιατί στο σχολείο αν πας να διαφοροποιηθεις κάπως σε απομονωνουν, δε σε επιβραβεύουν. Η Έσπερος έχει πολύ δίκιο σε αυτό. Επίσης, η μετριότητα δεν αφορά μόνο τη σχολική αποδοση. Μπορεί κάποιος να είναι παντελώς αδιάφορος για τα μαθήματα κ για ποικίλους λόγους να μην αποδίδει αλλά να είναι ταλέντο στον αθλητισμό κ να παίρνει αβερτα μεταλλια. Αυτός θεωρείται κακός, μέτριος, άριστος, και πού και για ποιον;

 

Εάν το κάνει ένας και δύο ναι δεν έχει αντίκρυσμα, αν όμως το κάνουν πολλοί ναι έχει αντίκρυσμα. Και εγώ είχα καλέσει την Τροχαία γιατί μπροστά στο σχολείο μας ανεβάζουν κατεβάζουν τα αυτοκίνητά τους όλοι οι ανεγκέφαλοι για να αφήσουν τα παιδιά τους πάνω στο πεζοδρόμιο έτσι? και μου έλεγαν ότι και καλά δεν έχουν περιπολικό να στείλουν να κόψει καμία 10αρια κλήσεις... Επειδή δεν είδα φως έστειλα γραπτή καταγγελία σε όλους, σχολειο, Δήμο, Τροχαία κλπ κλπ πως αν πάθω εγώ ή οποιοδήποτε παιδί ατύχημα θα έχουν την ευθύνη. Μέσα σε μία εβδομάδα πήγε ο Δήμος και έβαλε κολωνάκια στο πεζοδρόμιο για να μην παρκάρουν/ ανεβοκατεβάζουν τα αυτοκίνητά τους.

Το θέμα είναι πως δυστυχώς ως πολίτες πρέπει να ελέγχουμε τους άλλους για να κάνουν την δουλειά τους.

Γιατί όλα είναι θέμα παιδείας. Όταν ο ίδιος ο δάσκαλος και η πρόεδρος του Συλλόγου γονέων κάνανε μανούβρες πάνω στο πεζοδρόμιο ανάμεσα στα παιδιά, αρνούμαι να δεχτώ ότι δεν υπάρχει σωτηρία και αντιδρώ! Και ας γίνομαι η γραφική!

[elenip]

16 hours ago, ΑΡΓΚ said:

 

Δε διαφωνώ επί της ουσίας, διαφωνώ στο ποιος φταίει. γιατί ο κάθε εκπαιδευτικός έχει ευθύνη, δεν υπάρχει κάποιος άλλος που φταιει. Αυτό το σχολείο, της παπαγαλίας, των διακρίσεων, της αδιαφορίας, είναι η συνισταμένη των παραιτημένων δημοσίων υπαλλήλων (με την κακή έννοια του δημοσίου) που το στελεχώνουν. Που βλέπουν το πρόβλημα, αλλά θεωρούν ότι κάποιος άλλος φταίει.

Μέσα στα χρόνια, είχα, και είχαν τα παιδιά μου, δασκάλους και καθηγητές που δεν προώθησαν την παπαγαλία, που ενίσχυσαν την κριτική σκέψη, που πλησίασαν τα παιδιά, που έκαναν το κάτι παραπάνω. Και που τελικά μόνοι τους κρατάνε το σχολείο να μη διαλυθεί. 

Απλά παραδείγματα, καλά και κακά: 

Είχαμε πριν κάποια χρόνια ασυνόδευτους πρόσφυγες στο σχολείο, πεταμένους όπως σωστά λες. Έκατσε η τότε διευθυντρια και οργάνωσε στα κενα της τάξεις εκμάθησης γλώσσας στο γραφείο της, έπεισε και 2 άλλες εκπαιδευτικούς να βοηθήσουν, βρηκαν τα βιβλία των πρώτων τάξεων του Δημοτικού και τα παιδιά έμαθαν και ενταχθηκαν ουσιαστικά. Ακούγεται σαν κάτι ηρωικό σε σχέση με την μέση μίζερη ατμόσφαιρα παραίτησης. Στο κάτω κάτω, δεν τους το είπε κανείς προϊστάμενος. Και όμως έγινε, και δεν ήθελε και τόσο κόπο τελικά.

Την ίδια περίοδο, φιλόλογος τότε με την υποστήριξη της διευθύντριας, οργάνωνε τα παιδιά σε ομάδες δημιουργικής γραφής, έδινε αντίστοιχες εργασίες, και κατέβαζε συμμετοχές σε πανελλήνιους διαγωνισμούς. 

Από την άλλη, με άλλη πια διεύθυνση,  έχω βαρεθεί να τρέχω δύο χρόνια τώρα ως μέλος συλλόγου γονέων σε καθηγητές που δεν δέχονται να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους για να υποστηρίξουν τίποτα: τους προτείναμε δωρεάν δράσεις γύρω από βιβλία, μας είπαν "μπα, δε θα αρέσει σε όλα τα παιδιά, τζάμπα κόπος", προτείναμε εισκέψεις συγγραφέων στο σχολείο (πάλι δωρεάν), μας είπαν να το οργανώσουμε σαν γονεις τα απογεύματα αν θέλουμε μόνοι μας, βρήκαμε ένα ωραιότατο και δωρεάν πρόγραμμα για κινματογράφο, απαιτεί μία επίσκεψη της τάξης σε κινηματογράφο (και πολλά άλλα που θα τα κάναμε σαν γονείς) και δε βρίσκεται ένας εκπαιδευτικός να συνοδεύσει, κινήσαμε γη και ουρανό σαν γονείς να φέρουμε ομιλητές στο σχολείο, και ο σύλλογος διδασκόντων δεν ανέλαβε ούτε τις προσκλήσεις να μοιράσει, το έκαναν τα παιδιά. 

Η εικόνα του σχολείου λοιπόν λίγα χρόνια πριν ήταν Α τώρα είναι Β. Δεν είναι άλλο σύστημα, δεν είναι άλλο κράτος. Είναι μία χαρισματική διευθύντρια τότε που παρακινούσε και τους έστω λίγο δραστήριους καθηγητές, και τώρα ένας παραιτημένος διευθυντής που καλλιεργεί το δημοσιοϋπαλληλισμό. Και διδάσκοντες που αν δεν τους κουνήσει ο διευθυντης και δεν πάρει πρωτοβουλία, αρκούνται στο ότι εργάστηκαν το τυπικό τους εικοσάωρο τη βδομάδα με μισή καρδιά, και όλα καλά. 

Δουλεύω 20κάτι χρόνια σε ιδιωτικές εταιρείες: η πρώτη διευθύντρια σαν υπάλληλος δε θα έπαιρνε κάποια τρελή αναγνώριση, το κάνω όσο καλύτερα μπορώ τη δουλειά μου και ας μη μου το είπαν, και αναλαμβάνω και καμιά πρωτοβουλία πού και πού, είναι το αυτονόητο, το αναμενόμενο. Απλά ο τωρινός διευθυντής και η πλειοψηφία των διδασκόντων, σε ένα καθεστώς υποτυπώδους αξιολόγησης, θα είχαν πάει σπίτι προ πολλού, όχι λόγω επιστημονικής ανεπάρκειας, αλλά λόγω παντελούς αδιαφορίας. 

Στην ίδια λογική είναι και το bullying και όλα: ας υπήρχε αξιολόγηση επί της ουσίας και άρση μονιμότητας, και θα δεις αν θα αναλάμβανε πρωτοβουλία ο κάθε εκπαιδευτικός να αναρρωτηθεί αν το μάθημα του αγγίζει τα παιδιά και γιατί ο τάδε και ο δείνα μαθητής είναι μόνος και φοβισμένος.

 

Αυτή η μιζέρια που περιγράφεις με ενοχλεί και εμένα. Επειδή κάτι δεν είναι όπως θα έπρεπε να είναι το απαξιώνουμε και δεν κάνουμε και τίποτε για να κάνουμε την ζωή μας και των άλλων καλύτερη. Ένας άνθρωπος που μπορεί να αλλάξει κάτι θα το αλλάξει. Ειδάλως θα κρύβεται πίσω από Νόμους, όποιος δεν θέλει να ζυμώσει 10 ημέρες θα κοσκινίζει.

Για το ότι γίνεται στο σχολείο από θέματα bulling κλπ την ευθύνη την έχουν οι εκπαιδευτικοί. Ούτε οι γονείς, ούτε ο γείτονας, ούτε ο Δήμος.

Είναι σαν να έρχεται ο άλλος στην δική μου εταιρεία να γίνονται όλα στραβά και ανάποδα και εγώ να λέω: δεν φταίω εγώ, φταίει ο περιπτεράς, φταίει που η εταιρεία θα έπρεπε να λειτουργεί όπως λειτουργούν στην Σουηδία.

Επίσης, βγάζω το καπέλο στα δημόσια σχολεία που συμμετέχουν σε διαγωνισμούς μαθητικούς Ευρωπαικούς για διάφορα θέματα κλπ... και αυτό γιατί κάποιοι καθηγητές αφιερώνουν προσωπικό χρόνο γι'  αυτό! και αυτοί από την ίδια Νομοθεσία διέπονται!

 

[little lamb]

1 ώρα πρίν, elenip είπε:

Συγνώμη, μαθηματικά Δημοτικού έχετε δει? Για να μην μιλήσω για Μαθηματικά Γυμνασίου – Λυκείου. Πως προκύπτει ότι ο «άριστος» μαθητής είναι αυτός που μαθαίνει παπαγαλία ότι του δώσουν και δεν διαθέτουν καμία κριτική σκέψη ή δημιουργικότητα. Ένα παιδί που απλώς παπαγαλίζει πως θα λύσει ασκήσεις Μαθηματικών κλπ??

Αυτό που περιγράφετε ως άριστος μαθητής, το ήσυχο δηλαδή παιδάκι, που τα μαθαίνει απέξω όλα καθότι δεν του κόβει για παραπέρα και σηκώνει το χεράκι και είναι άριστος γιατί μαθαίνει την ύλη απέξω είναι άκρως υποτιμητικό.

 

Νομίζω δεν έχεις καταλάβει τι λέμε. Δεν λέμε ότι άριστος σημαίνει ήσυχος παπαγάλος. Λέμε ακριβώς το αντίθετο. Ότι το σημερινό σχολείο/σύστημα (και εδώ και πολλά χρόνια) θεωρεί άριστο αυτόν και δεν ενθαρρύνει πιο δημιουργικά πράγματα και ικανότητες και την αριστεία σε άλλους τομείς πέραν του να τα μαθαίνεις όλα απ'έξω. Και ότι αυτό πρέπει να αλλάξει γιατί άριστος κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι ο παπαγάλος αλλά ο δημιουργικός, ο ικανός σε πολλούς τομείς, ο έχων κριτική σκέψη ακόμα κι αν δεν καταφέρνει τέλεια να μάθει απ'ἐξω κλίσεις και ρήματα κλπ.

[elenip]

Just now, little lamb said:

 

Νομίζω δεν έχεις καταλάβει τι λέμε. Δεν λέμε ότι άριστος σημαίνει ήσυχος παπαγάλος. Λέμε ακριβώς το αντίθετο. Ότι το σημερινό σχολείο/σύστημα (και εδώ και πολλά χρόνια) θεωρεί άριστο αυτόν και δεν ενθαρρύνει πιο δημιουργικά πράγματα και ικανότητες και την αριστεία σε άλλους τομείς πέραν του να τα μαθαίνεις όλα απ'έξω. Και ότι αυτό πρέπει να αλλάξει γιατί άριστος κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι ο παπαγάλος αλλά ο δημιουργικός, ο ικανός σε πολλούς τομείς, ο έχων κριτική σκέψη ακόμα κι αν δεν καταφέρνει τέλεια να μάθει απ'ἐξω κλίσεις και ρήματα κλπ.

 

Εχω καταλάβει τι λέτε! ένα παιδί που δεν διαθέτει κριτική σκέψη και απλώς απομνημονεύει και τα μαθαίνει απέξω δεν μπορεί να είναι άριστος. Αντε να μαθαίνει παπαγαλία την Ιστορία ή την Βιολογία. Στα μαθηματικά που θα τον βοηθήσει η παπαγαλία? εχετε δει ασκήσεις μαθηματικών Γυμνασίου? γιατί εάν αυτά τα λύνει ο παπαγάλος τότε πρέπει να είναι σπάνιο είδος!

Και εγώ Φιλοσοφική έχω τελειώσει, αλλά για να κάνεις άγνωστο αρχαίο κείμενο δεν αρκούσε να είσαι απλώς παπαγάλος! Έγραψα την καλύτερη έκθεση στις Πανελλήνιες στον Νομό μου, και η έκθεση παπαγαλία??

Μπορείτε να μου πείτε από ποια μαθήματα προκύπτει ότι ένας μαθητής είναι άριστος γιατί τα κάνει παπαγαλία?

 

[vtgian]

Υποθέτω ότι εστιάζουμε στο τρέχον σύστημα σε συνάρτηση με το πως περιθωριοποιεί παιδιά, έως και ενισχύει κάποιες φορές το bullying και δε δίνει ίδιες ευκαιρίες ανάδειξης των καλών χαρακτηριστικών του καθενός ξεχωριστά. Όχι γενικά και αόριστα για τα κακά του συστήματος.

 

Ο άριστος μαθητής με τα τρέχοντα κριτήρια μπορεί να είναι οτιδήποτε. "Φυτό", κοινωνικά αδέξιος, κακός χαρακτήρας, απροσάρμοστος, ενοχλητικός, αγενής. Αλλά μπορεί να είναι και πανέξυπνος, δημιουργικότατος, το καλύτερο παιδί του κόσμου. Δεν έχει καμία σημασία τι είναι, γιατί το μόνο που επιβραβεύει το τρέχον σύστημα, το μόνο κριτήριο για να χαρακτηριστεί ένα παιδί ως άριστο, για να διακριθεί, είναι να μην δημιουργεί πρόβλημα στον καθηγητή, να τα "λέει" και να τα "γράφει". Αυτά στο μέσο σχολείο. Τα δημόσια σχολεία που ασχολούνται και με άλλες δράσεις, είναι εξαιρέσεις. Μπορεί εσένα @elenip το παιδί σου να τα καταφέρνει μια χαρά μαθησιακά και παράλληλα να είναι και ο καλύτερος χαρακτήρας, τα πράγματα όμως δεν είναι μαύρο άσπρο. Παπαγαλία μπορεί να μην χρειάζεται στα μαθηματικά, αλλά το παιδί που τα καταφέρνει καλά στο γνωστικό αντικείμενο δεν σημαίνει ότι αυτόματα είναι και δημιουργικό, συνεργατικό, συναισθηματικά ώριμο, πολυτάλαντο κλπ. Σημαίνει μόνο ότι γράφει καλά στα διαγωνίσματα του σχολείου. Η κριτική σκέψη δεν το κάνει αυτόματα εξίσου καλό ως κοινωνικό ον. Το πρόβλημα είναι ότι το σύστημα το ίδιο έρχεται περιθωριοποιεί. Αριστος ο του 19-20, αδύναμος ο 13-16. Μπορεί ο άριστος να υποβιβάζει τους γύρω του, να είναι μεγαλομανής αλλά θα κρατήσει το απουσιολόγιο. Γιατί σας κάνει τόση εντύπωση; Δεν είχατε ποτέ συμμαθητές επαίνων που να ήταν πολύ κακοί χαρακτήρες; που παρενοχλούσαν τους πιο αδύναμους;  Δεν είχατε "αδύναμους" μαθησιακά συμμαθητές που τα έχουν πάει εξαιρετικά τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο ή είχαν άλλα ταλέντα;

 

Το ελληνικό σχολείο δεν αγαπά την διαφορετικότητα σε κανένα επίπεδο και τα αποτελέσματά αυτού του σχολείου βλέπουμε γύρω μας. Έχει το παιδί διάσπαση, οι γονείς πέρα βρέχει και μπάχαλο στη τάξη γιατί ο δάσκαλος δεν έχει την ικανότητα να το αντιμετωπίσει; κακός δάσκαλος, κακό παιδί, άμεση περιθωριοποίηση του παιδιού. Επιμένω όμως, γιατί το να εστιάζουμε σε αυτό το κακό χαρακτηριστικό σημαίνει ότι αυτόματα θέλουμε ισοπέδωση και μετριότητα, δεν έχω καταλάβει. Μου θυμίζει τον σάλο που είχε γίνει για την περιγραφική αξιολόγηση στο δημοτικό, η οποία είναι σαφώς ανώτερη και ουσιαστικότερη από τη βαθμολόγηση αλλά είχαν ξεσηκωθεί δάσκαλοι και γονείς ότι καταργείται η αξιοκρατία!

 

Δυστυχώς η esperos περιγράφει πολύ καλά το τι γίνεται εντός σχολικών δομών, το ξέρω και εγώ εκ των έσω από γονείς, συγγενείς και φίλους στην εκπαίδευση. Οι λίγοι που πάνε κόντρα έχουν κάνει στομάχι παπούτσι από τις συνεχείς διενέξεις με συναδέλφους και γονείς. Και δυστυχώς δεν έχουν όλοι τις ίδιες αντοχές να πολεμάνε. Φέτος συγγενής μου έφυγε για ελληνικό σχολείο στο εξωτερικό, σε χώρα βόρειας Ευρώπης. Έχει ανακουφιστεί. Και εκεί μου λέει έχουν προβλήματα αλλά αυτή τη φαγωμάρα μεταξύ συναδέλφων, μόνο Ελλάδα την βλέπεις.

 

@esperos ανέφερες την έκθεση και θυμήθηκα πόσο σοκαρίστηκα όταν κατάλαβα πως διδάσκεται πλέον η έκθεση στο λύκειο (μέσω της μεγάλης μας). Καμία εστίαση στην ουσία, μόνο δομή. Να μετρήσεις τις προτάσεις, να είναι πρόλογος επίλογος αναλογικοί, να μη βάλεις πάνω από τόσα επιχειρήματα, κανόνες, κανόνες, κανόνες και καμία δημιουργική διεργασία. Τουλάχιστον στα χρόνια μου είχαμε το ελεύθερο να εκφραστούμε λίγο πιο ελεύθερα...

 

Κατά τα άλλα, η Lenia με έχει καλύψει πλήρως.

 

Και για όσες ενδιαφέρονται, υπάρχει ένα εξαιρετικό δοκίμιο ενός Ιταλού καθηγητή ιστορίας της οικονομίας στο Berkley, το Laws of stupidity. Δίνει μια πολύ ωραία κοινωνική διάσταση στον ορισμό του ευφυή, του ηλίθιου, του αδύναμου και του απατεώνα, όπου "ηλίθιος" μπορεί να είναι ακόμα και ένας καθηγητής πανεπιστημίου. 

[little lamb]

Είχα ετοιμάσει να στείλω αυτό και δεν είχα πατήσει αποστολή. Στο μεταξύ νομίζω τα έγραψε πολύ καλύτερα η vtgian, αλλά στέλνω και το δικό μου:

 

Η παπαγαλία είναι ένα σκέλος του ότι το σχολείο ενθαρρύνει λάθος πράγματα. Δεν είναι μόνο αυτό. Και μην μου πείτε ότι δεν ενθαρρύνει την παπαγαλία! Προφανώς όχι σε όλα τα μαθήματα, αλλά σε όσα γίνεται, ναι. Και για να θεωρείται κανείς άριστος στο σχολείο όπως είναι διαμορφωμένο το σύστημα δεν χρειάζεται να είναι καλός σε όλα τα μαθήματα, αρκεί να βγάζει μέσο όρο πάνω από κάποιο συγκεκριμένο βαθμό (18.5 ήταν στα χρόνια μου). Εγώ ας πούμε στα θετικά μαθήματα δεν ήμουν καλή, ήμουν με το ζόρι 14, στα φιλολογικά όμως ήμουν του 19, οπότε ο μέσος όρος έβγαινε πάντα στο άριστα κ έτσι είχα την ταμπέλα "άριστη" (επειδή με ήξεραν ως άριστη από πριν δυσκολέψουν τα θετικά), έπαιρνα αριστεία, απουσιολόγιο κλπ, χωρίς να είμαι καλή σε όλα. Μπορει να μην ήμουν παπαγάλος, όμως υπήρχαν και παπαγάλοι που έβγαζαν πάνω από 18.5 χωρίς να είναι καλοί στα θετικά. Το σχολείο λοιπόν τους θεωρούσε άριστους και φυσικά αργότερα πάτωσαν και δεν πέρασαν πουθενά. Άρα ήταν άριστοι για τα δεδομένα του σχολείου (πάνω από 18,5) χωρίς να μπορούν να κάνουν όλα αυτά που λες. Μάθαιναν απλά απ'έξω κάποια μαθήματα και τους ανέβαινε ο μέσος όρος. Αυτό ακριβώς που λες δηλαδή. Αντίθετα όπως είπα και σε προηγούμενο παράδειγμα στο μεταπτυχιακό μου είχαμε φοιτητές από σχολές με βάση 11-12 που ήταν καλύτεροι απ΄όλους. Είχαν τις πιο δημιουργικές ιδέες, τους ψηφίζαμε παμψηφεί αρχηγούς της ομάδας στις εργασίες, παρουσίαζαν τέλεια στα προφορικά κλπ. Ε τέτοια παιδιά στο σχολείο δεν επιβραβεύονται καθόλου. Μπορεί κάποιος να είναι άριστος απλώς επειδή τα πηγαίνει καλά, αλλά να μην έχει καθόλου το θάρρος να παρουσιάσει σε κοινό, να μην μπορεί να γίνει αρχηγός, να μην έχει δημιουγικές ιδέες (ακριβώς αυτά ήμουν εγώ). Η επιβράβευση λοιπόν γιατί έπρεπε να πηγαίνει μόνο σε εμένα και όχι σε παιδιά που διακρίνονταν σε άλλα πράγματα; Και επειδη είπες ότι το σχολείο αξιολογεί τη μαθητική επίδοση μόνο, μαθητική επίδοση είναι και η παρουσίαση της εργασίας στο κοινό, όχι μόνο η γραπτή.  Μαθητική επίδοση είναι και η ιδέα, μαθητική επίδοση είναι και η οργάνωση της ομάδας. Στο μέσο σχολείο θα πουν "είναι πολύ καλή, τα ξέρει τέλεια, γράφει τέλεια, απλά ντρέπεται να τα πει, τα γράφει όμως". Οπότε άριστη. Τα άλλα παρακάμπτονται.

[Έσπερος]

1 hour ago, elenip είπε:

Επίσης, βγάζω το καπέλο στα δημόσια σχολεία που συμμετέχουν σε διαγωνισμούς μαθητικούς Ευρωπαικούς για διάφορα θέματα κλπ... και αυτό γιατί κάποιοι καθηγητές αφιερώνουν προσωπικό χρόνο γι'  αυτό! και αυτοί από την ίδια Νομοθεσία διέπονται!

Δεν υπάρχει δημόσιο σχολείο που να μην έχει κάθε χρόνο έστω και μία δραστηριότητα (περιβαλλοντικό ή πολιτιστικό πρόγραμμα, εφημερίδες, θεατρικές ομάδες πχ), και είναι πολλά σχολεία που συμμετέχουν σε διαγωνισμούς μαθηματικών, φυσικής, αυτόν της ΕΕ που στέλνει μαθητές στο Στρασβούργο κλπ. ΑΥτά είναι κανόνας πλέον για όλους. Εκτός πια αν πέσεις σε κανέναν τελείως βαριεστημένο σύλλογο αστικού κέντρου με εκπαιδευτικούς άνω των 55 που μετράνε ανάποδα για τη σύνταξη. Συγγνώμη αλλά η εικόνα του καθηγητή που φεύγει από το σχολείο στις 11 κ βαριέται τόσο που ούτε τα διαγωνίσματα δεν διορθώνει, αρκετά συχνή στα δικά μας μαθητικά χρόνια, δεν υπάρχιε. όχι γιατί άλλαξε κάτι συγκλονιστικά, απλώς έφυγαν όλοι αυτοί και γενικά οι νεότεροι έχουν άλλη συνείδηση, περισσότερες γνώσεις κ προσόντα κ φυσικά πολύ πιο αυξημένο ωράριο. Αυτό που δεν έχει αλλάξει, είναι η παιδαγωγική αντιμετώπιση διαφόρων ζητημάτων. Υπάρχει μια κάποια συνειδητοποίηση για τις μαθησιακές δυσκολίες, μια υποτυπώδης κατανόηση για να μην μείνουν στην ίδια τάξη αυτά τα παιδιά, αλλά μέχρι εκεί. γι αυτό ξαναείπα κ πριν, ο κίνδυνος να έρχεται κάποιος απροετοίμαστος κ να μην διδάσκει την ύλη που πρέπει, είναι πολύ μικρός. πολύ μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος να μην χρησιμοποιείται η κατάλληλη μέθοδος, να γίνεται περισσότερη ύλη από αυτήν που κατανοούν τα παιδιά, να μην δίνεται ισότιμη σημασία σε όλους τους μαθητές (αυτό δεν είναι κίνδυνος, είναι βεβαιότητα), να μην αντιμετωπίζονται σωστά διάφορα ζητήματα συμπεριφοράς, φυσικά να μην γίνεται εξατομίκευση (κι αυτό βεβαιότητα). κ φυσικά δεν έχει αλλάξει η ευθυνοφοβία κ η γραφειοκρατική νοοτροπία. δεν τα λέω αυτά για να υπερασπιστώ τον κλάδο, απλώς το λέω γιατί μου κάνει εντύπωση να αναφέρονται σαν εξαιρέσεις διάφορες δράσεις κ εξωδιδακτικές δραστηριότητες, λες κ είναι κάτι τόσο σπάνιο. έχουν αλλάξει τα πράγματα από τότε που ήμασταν μαθητές. απλώς δεν έχουν αλλάξει όλα όσα πρέπει να αλλάξουν. τέτοιες δραστηριότητες είναι πχ ένα βήμα για να δημιουργηθεί ένα άλλο δέσιμο μεταξύ των μελών της σχολικής κοινότητας, αλλά δυστυχώς υπάρχει η τάση να συμμετέχουν σε αυτές μόνο καλοί μαθητές, είτε γιατί οι καθηγητές από συνήθεια απευθύνονται σε αυτούς, είτε γιατί κάποιοι τις κάνουν με τρόπο που να μην διαφέρει από το μάθημα κ έτσι αποθαρρύνονται όσοι δεν τους αρέσει ούτως ή άλλως το σχολείο, είτε γιατί απλώς κάποιοι μαθητές έχουν πάψει να συγκινούνται από οτιδήποτε έχει να κάνει με το σχολείο. 

[ΑΡΓΚ]

Eχω λίγο μπερδευτεί με το συσχετισμό αριστείας - παπαγαλίας - εξυπνάδας - χαρακτήρα. Πώς σχετίζονται όλα αυτά; Ποιον ενδιαφέρει αν ο μαθητής που είναι διάνοια στα μαθηματικά είναι ακοινώνητος, έχει σύνδρομο Asperger με τις όποιος αδεξιότητες, ή είναι η ψυχή του πάρτυ; Και αν ένα παιδί έχει καταπληκτικό χαρακτήρα και βοηθά τους πάντες, τι σχέση έχει αυτό με το βαθμό του στην έκθεση;

Από εκεί και πέρα, @Έσπερος ίσως επειδή είσαι σε επαρχία, έχεις μία πολύ ωραιοποιημένη εικόνα για το τι γίνεται μέσα στο σχολείο. Επειδή είμαι τραγικά απογοητευμένη από την πραγματικότητα στο σχολείο μας (ναι, σε ήσυχο προάστιο της Αττικής) έχω περάσει το τελευταίο τρίμηνο να ψάχνω να δω τι γίνεται στα  υπόλοιπα σχολεία του Δήμου, και των γύρω Δήμων, συνολικά πρέπει να έχω πάρει πληροφορίες για 9-10 Γυμνάσια και Λύκεια. Σε ένα και μόνο υπάρχει μία δραστηριότητα, προσπαθούν και να  μπουν στο πρόγραμμα για τα αειφόρα σχολεία φέτος. Στα υπόλοιπα μηδέν, τίποτα απολύτως. Δεν ξεκινά από παιδιά ούτε από γονείς το πρόβλημα, υπάρχουν στην περιοχή και χορωδίες, και αθλητικά σωματεία, και θεατρικές ομάδες, μέχρι και γειτονική ενορία που φιλοξενεί μαθήματα ξένων γλωσσών εντόπισα. Αλλά το σχολείο είναι εντελώς έξω, δεν συμμετέχει σε τίποτα. Στα δημοτικά παραδόξως είναι αλλιώς, και ξαφνικά στη δευτεροβάθμια, κόβονται όλα, εκτός αν κάτσει ο "περίεργος" διευθυντής. Το μόνο που κινείται παντού είναι τα προσχηματικά πολιτιστικά προγράμματα (που δεν γίνεται ούτε μία ώρα για τα μάτια του κόσμου) για να ενταχθεί εκεί η εκδρομή στο εξωτερικό, και να βγάλει δωρεάν ταξίδι ο διευθυντής, εκεί όντως όλα μα όλα τα σχολεία συμμετέχουν  

[vicky86]

Εγω παλι θυμαμαι ότι κ στο δημοτικο, κ στο γυμνασιο κ στο λυκειο είχαμε τέτοια προγράμματα, διαγωνισμούς μαθηματικών, δοκιμίων, ζωγραφικής, περιβάλλοντα προγράμματα. Φουλ παπαγαλια, κ ακομη κ στην έκθεση συγκεκριμένες οδηγίες. 

Δ ξερω αν έχουν αλλάξει τα πράγματα, από πολλά που καταλαβαίνω όχι σημαντικά τουλ

Κ bullying υπήρχε αλλα δ το λέγαμε έτσι

[Έσπερος]

Just now, vicky86 είπε:

Εγω παλι θυμαμαι ότι κ στο δημοτικο, κ στο γυμνασιο κ στο λυκειο είχαμε τέτοια προγράμματα, διαγωνισμούς μαθηματικών, δοκιμίων, ζωγραφικής, περιβάλλοντα προγράμματα. Φουλ παπαγαλια, κ ακομη κ στην έκθεση συγκεκριμένες οδηγίες. 

Δ ξερω αν έχουν αλλάξει τα πράγματα, από πολλά που καταλαβαίνω όχι σημαντικά τουλ

ναι μωρέ από παλιά υπήρχαν, ίσως όχι τόσο διαδεδομένα στα δημόσια, αλλά δεν ήταν σπάνιο. γι αυτό εκπλήσσομαι που τώρα αναφέρονται σαν σπάνια κ εξαιρέσεις. κατά τ άλλα λίγα πράγματα έχουν αλλάξει. από τη γενιά μου (γιατί συνομήλικες είμαστε όπως φαίνεται), έχουν αλλάξει αρκετά όμως από πιο παλιά όμως που ήταν ο άντρας μου, που πήγαινε μάλιστα και σε πολύ καλή περιοχή αλλά έχιε άθλιες αναμνήσεις από τη συμποεριφο΄ρα των καθηγητών.