Αχ αυτή η ζήλεια... Συμβουλες..

[Fenia27]

Just now, erin0000 είπε:

Αν υπήρχαν και πριν τιμωρίες και όρια δεν θα νιώσει ότι έχασε τη θέση του. Αν δεν υπήρχαν όμως είναι άλλη κουβέντα...

Η τιμωρία σαν λέξη ακούγεται αρνητικά. Εγώ εννοώ όχι εκδικητική τιμωρία, αλλά σαν συνέπεια της πράξης. Δηλαδή δεν γίνεται να χτυπάς-πονάς κάποιον και αυτός ο κάποιος να είναι μεσα στην καλή χαρά μαζί σου και να σε παίζει... Έτσι δεν είναι; χτυπάς την μαμά και μετά απαιτείς να έρθει να παίξει μαζί σου. Αν το κάνει αυτό η μαμά, τι μήνυμα θα δώσει;

 

δεν ειπα καθολου αυτο το πραγμα. Μιλαω καθαρα για το μεγαλυτερο παιδι και την απειλη που νιωθει απο το νεο μελος. Το μωρο ακομη δεν ειναι σε θεση να παιξει. Η επιθεση που κανει το μεγαλυτερο παιδι (που συχνα ειναι σε νηπιακη ηλικια) ειναι εκφραση ζηλειας/δυσανασχετισης/ανασφαλειας προς τους γονεις για αυτο το νεο μελος που ξαφνικα διεκδικει την μαμα. Πανω σε αυτο τιθεται το ερωτημα τιμωρια ή επιβεβαιωση της αγαπης?

[Nefeli2014]

4 ώρες πρίν, erin0000 είπε:

Πάνω σε αυτό που λέει η Έσπερος, άφησε και λίγο τις δουλειές πίσω... Μην τρέχεις πχ να προλάβεις να φροντίσεις το μωρό, να φροντίσεις το σπίτι, να παίξεις με την μεγάλη κτλ. άσε κάποια πράγματα στην άκρη.

Εγώ? Ούτε ούτε καν. Κάνω δουλειές αλλά όσο μπορώ. Έχω γυναίκα για βοήθεια. Εγώ έχω 3 μωρά και με αυτά ασχολούμαι. Τα παιδιά μου και τη δουλειά μου... Τέλος... Κλείνω... :) 

[Nefeli2014]

6 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

@Nefeli2014 μήπως η μικρή αντιλαμβάνεται ότι είσαι αγχωμένη με όλο αυτό και το εκμεταλλεύεται;* Έχω αντιληφθει ότι είσαι αγχώδης, σου αρέσει όλα να είναι τακτοποιημένα, θέλεις να βλέπεις αποτέλεσμα όταν προσπαθείς για κάτι κλπ, σε καταλαβαίνω γιατί έτσι είμαι κι εγώ, αλλά έχω καταλάβει ότι όταν είναι δύο τα παιδιά και ο έλεγχος θα χαθεί, και κάποια πράγματα δεν θα γίνουν όπως τα θέλουμε, μήπως πρέπει να κάνεις μια προσπάθεια να το αποδεχτείς και να εστιάσεις στα πολύ επικίνδυνα; Δεν νομίζω ότι υπάρχει οικογένεια που να μην της έχει συμβεί κάτι τέτοιο, δεν πιστεύω ότι κάνεις εσύ κάτι λάθος! Εξάλλου, όπως θα σου πουν και οι έμπειρες, κάποια χαρκατηριστικά δεν είναι και συνηθισμένα για την ηλικία ούτως ή άλλως, ασχέτως μωρού; 

 

Δεν το λέω επικριτικά, κι εγώ πιο πολύ τα γράφω για να πειστώ κι η ίδια, γιατί το θέμα της διαχείρισης αυτής της κατάστασης με τρομάζει πολύ για το μέλλον. Δεν θέλω να είμαι απροετοίμαστη, αλλά δεν θέλω και από την πολλή φοβία να φανεί μια υπερπροσπάθεια όλα να πάνε καλά, που το μεγάλο παιδάκι θα την εκλάβει σαν πανικό. 

 

* Η αν δεν το εκμεταλλεύεται, μήπως αυτό της δημιουργεί κι εκείνης αγωνία, την κάνει να νιώθει ότι για να είναι έτσι η μαμά της, η παρουσία του άλλου παιδιού είναι κάτι αρνητικό, άρα λογικό να αντιδρά κι εκείνη αρνητικά. 

Τι να σου πω.. Ειλικρινά δεν ξέρω, μπορεί να ναι κι αυτό. Η αλήθεια είναι πως είμαξ αγχώδης μου το λέει και η λογοθεραπευτρια το εντόπισε και η αναπτυξιολογος. Προσπαθω γενικά όσο μπορώ πάντως. Τώρα με το αν ειμακ του προγράμματος ναι ειμαι, δεν μπορώ δυστυχώς να λειτούργησω διαφορετικά. Χάνομαι.. Όσες φορές δηλαδή άφησα θέματα στη μοίρα τους χάθηκα.. Το να έχω λιγότερη αγωνία και πως τελικά δεν είναι και τίποτα και όλα τα παιδιά το περνάνε ναι θα μπορούσα να προσπαθήσω να σκέφτομαι αυτό. Δεν είναι κι εύκολο να είσαι παρατηρητής μέσα στο σπίτι σου βέβαια.. Αλλά καλό είναι.. 

Πιστεύω ομως πως αυτό που έχω έχει και τα καλά του δηλαδή αυτή η στόχο προσήλωση έχει δημιουργήσει ασφάλεια σπίτι μας, στα παιδιά, αν εξαιρέσουμε αυτό το νέο κακό που συμβαίνει τώρα που πιστεύω θα καλμαρει εν καιρώ. Τείνω κι εγώ όχι προς την Τιμωρια, όχι γιατί είναι κατά γενικά αλλά γιατί στο δικό μου το παιδί φέρνει διαφορετικά αποτελέσματα. Όταν μαλλιάζει η γλώσσα μου να εξηγώ και να παραδειγματιζω, να ειμαξ τρυφερή πάρα τα λάθη της και να δείχνω κατά νόηση ναι νομίζω πως πιάνει αν όχι πάντα αλλά τις περισσότερες φορές. Ειναι πολύ καλό παιδι και τρυφερό, μπερδεμένο ειναι και φοβάται μη του πάρει άλλο την καρδιά της μαμάς και του μπαμπά...Να δείτε μόνο πως με τραβάει όλη μερα από το παντελόνι... Που δεν ήταν έτσι. Ελα κι έλα κι έλα κι έλα.. Κι εγώ πάω πάω πάω.. Εκεί στο πολύ πάω κάπου τα φτύνω, εκεί πρέπει να βρω φόρμουλα. Θέλει παράλληλα και την αυτονομία της. Μεγαλώνω μια εν δυνάμει γυναίκα, σύνθετα πλάσματα τελικά :) 

Επεξεργάστηκαν 21 Μαρτίου,2019 by Nefeli2014

[Έσπερος]

Μα γιατί το βλέπεις σαν "κακό"; Δες το σαν μια αναμενόμενη κ φυσιολογική συμπεριφορά. Λογικο δεν ειναι να νιωσει ετσι το παιδακι; Αν ειχε μια μαμα τοσο αφοσιωμενη, λογικο δεν ειναι να χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του και να θέλει να αντιδράσει; Εγώ υποφέρω κ μόνο που το σξεφτομαι, αλήθεια δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα νιώθει ο μικρούλης μου αν κρατάω αγκαλιά ένα άλλον παιδάκι, νομίζω οτι θα κλαιω. Μη νιωθεις οτι εισαι παρατηρήτρια αν το αποδεχτείς, θα πρεπει απλως να το διαχειριστείς κ οχι να το αποτρέψεις. 

 

Εισαι σιγουρη οτι φερνεις ηρεμια κ ασφαλεια; φιλικά τελειως ρωταω. γιατι ο αντρας μου ειναι αγχώδης κ τυπος που θελει ολα να τα προλαβει κ να τα αποτρέψει ή να τα οργανώσει γιατι πιστευει οτι ετσι ολα θα πανε καλα κ ηρεμα, αλλα εμενα, που ειναι αγχώδης κ οργανωτική αλλα οχι ελεγκτική, αυτο μου προκαλει απιστευτο εκνευρισμο κ ενταση.,

[Nefeli2014]

Κακό που χτυπάει και φέρεται άσχημα, αυτό εννοώ κακό. 

Ναι λογικό είναι αλλά και κακό να χτυπάει και να δαγκώνει. 

 

μα τον τρόπο ψάχνω να το διαχειριστω... 

 

Δεν έχουμε εντάσεις, άγχος έχω άλλα δε με πιάνει πανικός γενικά. Ίσα ίσα είμαι πάρα πολύ ψύχραιμη, είναι διαφορετικά πράγματα. Ας πούμε έχω μια φίλη που γενικά άγχος δεν έχει άλλα στο σπίτι της επικρατεί φοβερή ένταση και φασαρία με τα παιδιά της  Γιατί ας πούμε δεν έχει υπομονή και ψυχραιμία. Και ειναι εντελώς ανοργάνωτη. Εμείς εδώ έχουμε ησυχία συζητάμε πολύ κοκ και έχουμε οργάνωση. 

 

Στις αρχές είχα τύψεις που αγκάλιαζα το μωρό, τις πρώτες μέρες αλλά τώρα δεν έχω Καμμια. 

 

Δεν ξέρω πως ειναι ο άντρας σου, δε σημαίνει πως ειμαι και ίδια :D 

 

Αλλά δεν έχω καταλάβει τι μου προτείνεις... 

Επεξεργάστηκαν 22 Μαρτίου,2019 by Nefeli2014

[Έσπερος]

Just now, Nefeli2014 είπε:

Δεν έχουμε εντάσεις, άγχος έχω άλλα δε με πιάνει πανικός γενικά. Δεν ξέρω πως ειναι ο άντρας σου, δε σημαίνει πως ειμαι ίδια :D

Ναι μωρέ, το ξέρω! Απλώς επειδή κι εκείνος θεωρεί ότι όλα τα προβλήματα πρέπει να τα επιλύσουμε και να τα προβλέψουμε και αν πάει κάτι στραβά, κάπου φταίμε, αλλά δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτό βγάζει άγχος και αγχώνει τους άλλους, γι' αυτό το λέω! Γιατί εσύ μέσα σου μπορεί να νιώθεις ψύχραιμη, είσαι σίγουρη πώς το εκλαμβάνουν οι άλλοι; Αν φαίνεσαι προβληματισμένη, δεν θα το καταλαβίνει η κόρη σου; 

 

Καθαρά θεωρητικά, με βάση τα διαβάσματά μου, θα έλεγα να μην το βλέπεις σαν μια άσχημη συμπεριφορά. Να το βλέπεις απλά σαν αυτό που είναι: μια απόλυτα δικαιολογημένη αντίδραση σε ένα απόλυτα δικαιολογημένο συναίσθημα, ενός μικρού παιδιού που δεν ξέρει πώς να αντιδράσει διαφορετικά. Άρα μην εστιάσεις στο πώς δεν θα φερθεί όπως φέρεται, αλλά στο πώς θα την βοηθήσεις να διοχετεύσει αλλού το συναίσθημά της. Πες ξεκάθαρα δηλαδή ότι καταλαβαίνεις απολύτως γιατί νιώθει έτσι και άφησέ την να εκφραστεί σε εσένα. Δεν ξέρω πώς γίνεται στην πράξη αυτό, αν δηλαδή οσοι το λε΄νε το έχουν πετύχει κιόλας, αλλά μου φαίνεται να έχει μια λογική. 

 

 

[Nefeli2014]

Αφήνω λίγο τα άλλα στην άκρη γιατί αν αρχίσω την ψυχανάλυση και αφήσω τα άλλα θα βρω το μωρό με βουλωμένο ματι:D

Να διοχετεύσει λες αλλού αυτό που νιώθει. Δηλαδή πωσ? Ας πούμε η λογοθεραπευτρια μου είπε πως πρέπει να την αφήνω να το εκφράζει το συναίσθημα της. Και την αφήνω, δηλαδή δεν της λέω κάτι αν βάζει Καμμια φύρα το χέρι στο στόμα η κανει το μωρό και κανει πως μπουσουλαει... Εμένα αυτά δε με πειράζουν. Και αρκετές φορές που μου τα κατουρησε όλα ενώ έχουμε βγάλει πάνα πάλι δεν είπα τίποτα. 

Εμένα η επιθετικότητα με ενοχλεί και πως να την σταματήσω χωρίς φωνές και ηρεμία. Γιατί _επανερχομαι_ολα με ηρεμία έχω μάθει να τα λύνω. Πχ η τιμωρία εμάς δε μας φέρνει ηρεμία. 

16 ώρες πρίν, Fenia27 είπε:

 

δεν ειπα καθολου αυτο το πραγμα. Μιλαω καθαρα για το μεγαλυτερο παιδι και την απειλη που νιωθει απο το νεο μελος. Το μωρο ακομη δεν ειναι σε θεση να παιξει. Η επιθεση που κανει το μεγαλυτερο παιδι (που συχνα ειναι σε νηπιακη ηλικια) ειναι εκφραση ζηλειας/δυσανασχετισης/ανασφαλειας προς τους γονεις για αυτο το νεο μελος που ξαφνικα διεκδικει την μαμα. Πανω σε αυτο τιθεται το ερωτημα τιμωρια ή επιβεβαιωση της αγαπης?

Εγώ γενικά συμφωνώ μαζί σου, είναι νομίζω αυτός και ο πιο δύσκολος δρόμος. Θεσ να με βοηθήσεις λίγο με παραδείγματα? Πχ. Πάει κοντά στο μωρό και πάει να την ζουληξει η να βάλει το νύχι της στο μάγουλο της νά το πιέσει. Πως εκεί να αδιαφόρησω. Πες μου εσύ πως το αντιμετώπιζες αυτό? Εχω δοκιμάσει να πάρω μακριά το μωρό αλλά τωρα το βάζω κάτω ας πούμε γιατί θέλει να μπιυσουκησει. Η δοκιμάζω να την ξεγελασω με κάτι άλλο αλλά εκείνη επιμένει και πάει εκεί με ύφος τώρα εγώ θα κάνω αυτό που θέλω κι αδιαφορώ μαμά για όσα μου λες. Χθες το βράδυ ξάπλωσαμε αγκαλίτσα και μιλούσαμε, μου υποσχέθηκε δε θα δαγκώνει και μόλις έκλεισα τα μάτια μου μου χώσε μια ελαφριά και γέλαγε. Της γύρισα κι εγώ την πλάτη και κοιμήθηκα. Την πείραξε βέβαια και σταμάτησε. 

Επεξεργάστηκαν 22 Μαρτίου,2019 by Nefeli2014

[Fenia27]

Just now, Έσπερος είπε:

Ναι μωρέ, το ξέρω! Απλώς επειδή κι εκείνος θεωρεί ότι όλα τα προβλήματα πρέπει να τα επιλύσουμε και να τα προβλέψουμε και αν πάει κάτι στραβά, κάπου φταίμε, αλλά δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτό βγάζει άγχος και αγχώνει τους άλλους, γι' αυτό το λέω! Γιατί εσύ μέσα σου μπορεί να νιώθεις ψύχραιμη, είσαι σίγουρη πώς το εκλαμβάνουν οι άλλοι; Αν φαίνεσαι προβληματισμένη, δεν θα το καταλαβίνει η κόρη σου;

 

Το να χτυπαει ενα παιδι το αδερφακι του δεν ειναι κατι ωραιο. Λογικο ειναι ο γονεας να προβληματιζεται. Ολοι οι γονεις θελουν τα αδερφια να ειναι αγαπημενα μεταξυ τους. Το να παιζουν ξυλο μεταξυ τους ειναι μεσα στο προγραμμα και οχι παντα κακο! Η συζυτηση ομως αφορα ενα νηπιο που χτυπαει ενα νεο μελος.

 

Η επιθετηκοτητα αυτη λοιπον ειναι η εκφραση ενος αρνητικου συναισθηματος του παιδιου. Με τους λαθους χειρισμους του γονεα, το αρνητικο συναισθημα μπορει να μην φυγει, να διογκωθει, να ριζωσει και να δημιουργηθει ενα προβλημα στη σχεση των δυο αδερφιων αλλα και στη σχεση γονεα. Αυτο που θελω να πω ειναι οτι δεν ειναι ολα τα πραγματα "αστο θα περασει..." "δεν ειναι τιποτα μην ασχολεισαι"

 

Καθε κατασταση θελει και καποιον χειρισμο..ο χειρισμος αυτος θα κανει την διαφορα αν θα εξομαλυνθει η κατασταση ή οχι...

 

[Nefeli2014]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Το να χτυπαει ενα παιδι το αδερφακι του δεν ειναι κατι ωραιο. Λογικο ειναι ο γονεας να προβληματιζεται. Ολοι οι γονεις θελουν τα αδερφια να ειναι αγαπημενα μεταξυ τους. Το να παιζουν ξυλο μεταξυ τους ειναι μεσα στο προγραμμα και οχι παντα κακο! Η συζυτηση ομως αφορα ενα νηπιο που χτυπαει ενα νεο μελος.

 

Η επιθετηκοτητα αυτη λοιπον ειναι η εκφραση ενος αρνητικου συναισθηματος του παιδιου. Με τους λαθους χειρισμους του γονεα, το αρνητικο συναισθημα μπορει να μην φυγει, να διογκωθει, να ριζωσει και να δημιουργηθει ενα προβλημα στη σχεση των δυο αδερφιων αλλα και στη σχεση γονεα. Αυτο που θελω να πω ειναι οτι δεν ειναι ολα τα πραγματα "αστο θα περασει..." "δεν ειναι τιποτα μην ασχολεισαι"

 

Καθε κατασταση θελει και καποιον χειρισμο..ο χειρισμος αυτος θα κανει την διαφορα αν θα εξομαλυνθει η κατασταση ή οχι...

 

Συμφωνώ με όλα. Μου φαίνονται βουνο η αλήθεια είναι, αλλά νιώθω πως αυτό είναι το σωστό, μπορείς να μου δώσεις μερικά παραδείγματα? 

[Fenia27]

Just now, Nefeli2014 είπε:

Εγώ γενικά συμφωνώ μαζί σου, είναι νομίζω αυτός και ο πιο δύσκολος δρόμος. Θεσ να με βοηθήσεις λίγο με παραδείγματα? Πχ. Πάει κοντά στο μωρό και πάει να την ζουληξει η να βάλει το νύχι της στο μάγουλο της νά το πιέσει. Πως εκεί να αδιαφόρησω. Πες μου εσύ πως το αντιμετώπιζες αυτό? Εχω δοκιμάσει να πάρω μακριά το μωρό αλλά τωρα το βάζω κάτω ας πούμε γιατί θέλει να μπιυσουκησει. 

 

Μπορεις να την πλησιασεις και να της πεις "μωρο μου δεν βαζουμε το νυχι μας στο μαγουλο του αδερφου/αδερφης σου...Θα πονεσει..Μπουρουμε να χαιδεψουμε το κεφαλακι της ομως..." Γενικα οταν πηγαινει να κανει κατι πιο επιθετικο εσυ θα της λες οτι αυτο θα πονεσει αλλα ταυτοχρονα οσο γινεται θα της δινεις μια εναλλακτικη που δεν θα πονεσει...μια αγκαλια, ενα χαδι...αν το σπρωξει τωρα που μπορει να μπουσουλαει, να της πεις "δεν σπρωχνουμε, θα πεσει το μωρο και θα χτυπησει...μπορεις να τον κανεις μια αγκαλια αν θελεις"

 

δεν χρειαζεται βεβαια παντα να δινεις αυτη την εναλλακτικη..δηλαδη οταν βλεπεις οτι εχει πιο αγριες διαθεσεις τοτε απλα της λες οτι δεν χτυπαμε, ποναει...

 

Απλα εκτος απο τις φορες που οντως θελουν να χτυπησουν, τα μικρα παιδακια δεν μπορουν να ξεχωρισουν ποτε κατι ποναει..μπορει να θελουν να δειξουν την αγαπη τους αλλα δεν ξερουν πως...και εμεις οταν βλεπουμε ενα μωρο δεν εχουμε αυτο το ενστικτο να το ζουλιξουμε? απλα εμεις μπορουμε να διαχωρισουμε ποτε θα πονεσει...Επισης εχουνε και την περιεργεια να ζουληξουν οντως το φουσκωτο μαγουλακι, να βαλουνε το δαχτυλο στο ματι, στομα ενος μωρου...

 

Νομιζω απλα πρεπει να κανεις υπομονη, να εχεις το νου σου, και να εξηγεις...να εξηγεις...:)))

 

Δεν ξερω...ελπιζω να βοηθησα

 

 

 

 

[Έσπερος]

Just now, Nefeli2014 είπε:

Να διοχετεύσει λες αλλού αυτό που νιώθει. Δηλαδή πωσ? Ας πούμε η λογοθεραπευτρια μου είπε πως πρέπει να την αφήνω να το εκφράζει το συναίσθημα της.

Τώρα δεν θέλω να κάνω την έξυπνη γιατί αυτά τα έχω διαβάσει απλά. Αλλά μ ενδιαφέρει το θέμα και τα γράφω για να τα θέσω κ προς συζήτηση κ για να πουν τη γνώμη τους οι έμπειρες. ΌΠως το καταλαβαίνω εγώ, να εκφράσει το συναίσθημα σημαίνει να την αφήσεις να σου πει ευθέως πχ ότι την ενοχλεί που το μωρό θέλει αγκαλιά. Αν δεν μπορεί να το πει η ίδια, να τη ρωτήσεις εσύ αν την ενοχλεί. Να το βγάλει από μέσα της. να καταλάβει ότι εσύ τη νιώθεις κ μπαίνεις στη θέση της και ότι δεν θεωρείς κακό το συναίσθημα, αλλά την αντίδραση. 

[Fenia27]

@Nefeli2014 να προσθεσω και κατι ακομα που εκανα (η πονηρο η μαμα)...οταν καθομασταν και το μωρο πλησιαζε τον μεγαλο θα απλωνε το χερακι του να πιασει το προσωπο/μαλλια του μεγαλου και του ελεγα πχ " μπεμπη μου δεν τραβαμε τα  μαλλια, δεν βαζουμε τα χερακια στα ματια/προσωπο..θα πονεσει ο αδερφος σου...μονο χαιδευουμε" και του εδειχνα πως να κανει "καλο καλο" με το χερακι του...

 

και αυτο για να καταλαβει ο μεγαλος οτι οι "παρατηρησεις" δεν αφορουν εκεινον μοναχα, αλλα και τα δυο αδερφια..και οτι η μαμα δεν "προστατευει" μονο τον μικρο...

[xaroumenh mama]

Συμφωνώ με τη fenia  αυτό το κάνω κ εγώ τώρα που έχει ξεκινήσει ο μπέμπης κ πλησιάζει τον μεγάλο ... Θα τραβήξει το μωρό τα μαλλια του μεγάλου η κ τα δικά μου κ θα του πω δε τραβάμε μαλλιά αυτό πονάει με τα χεράκια κάνουμε αλλά πράγματα παιζουμε παλαμάκια στέλνουμε φιλάκια χερεταμε κτλπ.. η όταν πάει να πάρει το παιχνίδι του μεγάλου θα του πω με αυτό το παιχνίδι παίζει τώρα ο αδερφός σου εσύ πάρε να παίξεις με αυτό το παιχνίδι ώστε να καταλάβει ο μεγάλος ότι κ τους δυο τους έχω το ίδιο κ μέσα από αυτά να παίρνει το παράδειγμα ..!! Η εχθές το μωρό πηγενε συνέχεια στον μεγάλο κ τον πειραζε ήθελε να παίξει ο μεγάλος δεν είχε όρεξη κ μου έλεγε μαμα παρτον από εδώ όταν το επερνα του έλεγα ο αδερφός σου είναι κουρασμένος τώρα από το σχολείο κ έχει ανάγκη να ξεκουραστεί κ να χαλαρώσει εμείς πάμε αλλού να παίξουμε ..!!

[Nefeli2014]

Έχετε δίκιο τα κάνω όλα αυτά ήδη, και όσες φορές της φώναξα επειδή δεν άντεχα άλλο η δεν ήμουν συγκέντρωμενη εκεί, είχαμε μεγαλύτερη έκρηξη. Αυτό που κατάλαβα είναι πως καλά το πάμε απλά θέλει χρόνο. 

Και η μεγάλη ερώτηση. Μέχρι πότε όλο αυτό? :D

Δηλαδή χρονικά ας πούμε κάνα χρόνο ακόμα? Εγώ όλα αυτά τα κάνω και από μόνη μου και από συμβουλές από παιδίατρο και εγώ και τη λογοθεραπευτρια και τη φίλη ψυχολόγο και όλες μου λένε τα ίδια και τα κάνω. Απλά πολλές φορές φοβάμαι μην κρατήσει χρόνια αυτή η Κολωνια και τελικά καταλήξω πως κάτι δεν έκανα σωστά αυτά τα χρόνια. 

Μάλλον υπερβάλλω τωρα. Το βλέπω. :D

[kotsifikos]

Just now, Nefeli2014 said:

Έχετε δίκιο τα κάνω όλα αυτά ήδη, και όσες φορές της φώναξα επειδή δεν άντεχα άλλο η δεν ήμουν συγκέντρωμενη εκεί, είχαμε μεγαλύτερη έκρηξη. Αυτό που κατάλαβα είναι πως καλά το πάμε απλά θέλει χρόνο. 

Και η μεγάλη ερώτηση. Μέχρι πότε όλο αυτό? :D

Δηλαδή χρονικά ας πούμε κάνα χρόνο ακόμα? Εγώ όλα αυτά τα κάνω και από μόνη μου και από συμβουλές από παιδίατρο και εγώ και τη λογοθεραπευτρια και τη φίλη ψυχολόγο και όλες μου λένε τα ίδια και τα κάνω. Απλά πολλές φορές φοβάμαι μην κρατήσει χρόνια αυτή η Κολωνια και τελικά καταλήξω πως κάτι δεν έκανα σωστά αυτά τα χρόνια. 

Μάλλον υπερβάλλω τωρα. Το βλέπω. :D

Aν και πιστεύω πως το αντιμετωπίζεις καλά το θέμα που έχει προκύψει, εγώ θα σε συμβούλευα να μιλήσεις με παιδοψυχολόγο, εγώ το κάνω (επειδή τα βρήκα ζόρικα τον τελευταίο χρόνο) και πραγματικά με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στο να αντιμετωπίσω πολλά θέματα και κυρίως με έχει προετοιμάσει τι να κάνω την ώρα της κρίσης.

Θέλει χρόνο μέχρι να  βρείτε τις ισορροπίες σας, όμως νομίζω πως δεν έχει να κάνει μόνο με το αδερφάκι της, έχει να κάνει και με την ηλικία την οποία βρίσκεται.

Επεξεργάστηκαν 22 Μαρτίου,2019 by kotsifikos

[xaroumenh mama]

Just now, Nefeli2014 είπε:

Έχετε δίκιο τα κάνω όλα αυτά ήδη, και όσες φορές της φώναξα επειδή δεν άντεχα άλλο η δεν ήμουν συγκέντρωμενη εκεί, είχαμε μεγαλύτερη έκρηξη. Αυτό που κατάλαβα είναι πως καλά το πάμε απλά θέλει χρόνο. 

Και η μεγάλη ερώτηση. Μέχρι πότε όλο αυτό? :D

Δηλαδή χρονικά ας πούμε κάνα χρόνο ακόμα? Εγώ όλα αυτά τα κάνω και από μόνη μου και από συμβουλές από παιδίατρο και εγώ και τη λογοθεραπευτρια και τη φίλη ψυχολόγο και όλες μου λένε τα ίδια και τα κάνω. Απλά πολλές φορές φοβάμαι μην κρατήσει χρόνια αυτή η Κολωνια και τελικά καταλήξω πως κάτι δεν έκανα σωστά αυτά τα χρόνια. 

Μάλλον υπερβάλλω τωρα. Το βλέπω. :D

Απάντηση στο πόσο ακόμα δε μπορώ να δώσω γιατί είμαστε ακριβώς στην ίδια φάση κ την ίδια απορία έχω κ εγώ..!! 

Κάτι άλλο απλά που θέλω να προσθέσω είναι ότι πρέπει να κοιτάξουμε κ να δούμε από που πηγάζει καμιά φορά αυτή η επιθετικότητα πχ ο μεγάλος μου γιος έχει αισθητηριακά θέματα κάτι που του προκαλεί πολύ άγχος κ στρες .. για τα αισθητηριακά το υποψιαζομουν κ το ψάχναμε για το ότι τον έπιανε πανικός όμως δε το είχα καταλάβει μου το είπε η δασκάλα του στο σχολείο κ μετά άρχισα να τον παρατηρώ κ εγώ στο σπίτι ..!!!

Κ όταν πήγα στη παιδοψυχολογο μου το είπε ότι αγχονεται κ στρεσαρετε παρά πολύ λόγο των αισθητηριακών θεμάτων που έχει που όλα αυτά όμως δικαιολογούν την επιθετικότητα που βγάζει απέναντι στο μωρό 

[Fenia27]

Just now, Nefeli2014 είπε:

Έχετε δίκιο τα κάνω όλα αυτά ήδη, και όσες φορές της φώναξα επειδή δεν άντεχα άλλο η δεν ήμουν συγκέντρωμενη εκεί, είχαμε μεγαλύτερη έκρηξη. Αυτό που κατάλαβα είναι πως καλά το πάμε απλά θέλει χρόνο. 

Και η μεγάλη ερώτηση. Μέχρι πότε όλο αυτό? :D

Δηλαδή χρονικά ας πούμε κάνα χρόνο ακόμα? Εγώ όλα αυτά τα κάνω και από μόνη μου και από συμβουλές από παιδίατρο και εγώ και τη λογοθεραπευτρια και τη φίλη ψυχολόγο και όλες μου λένε τα ίδια και τα κάνω. Απλά πολλές φορές φοβάμαι μην κρατήσει χρόνια αυτή η Κολωνια και τελικά καταλήξω πως κάτι δεν έκανα σωστά αυτά τα χρόνια. 

Μάλλον υπερβάλλω τωρα. Το βλέπω. :D

 

Δεν νομιζω να παρει τοσο πολυ χρονο οσο νομιζεις...εγω να σου πω δεν θυμαμαι αλλα εστρωσε πολυ γρηγορα η κατασταση και μας εξεπληξε (ουτε καν χρονο)...μολις τηρησαμε την ιδια γραμμη με τον συζυγο (γιατι εγω ειμαι ψυχραιμη γενικα, εκεινος νευριαζει πιο ευκολα) τα ξεσπασματα σιγα σιγα αρχισαν να μειωνονται και το παιδι ενιωθε οτι δεν θα χασει την μαμα και τον μπαμπα..

 

ακομη ομως και να την μαλωσεις γιατι δεν εχουμε την ιδια υπομονη παντα, δεν πειραζει..παρτην αγκαλια, ζητα της συγνωμη που της φωναξες, εξηγησε της οτι θυμωσες, οτι σε στεναχωρει οταν χτυπαει τον αδερφο της, οτι δεν σου αρεσει να κλαιει ο μικρος...Τα παιδια ειναι σε θεση να καταλαβουν οτι και εμεις εχουμε συναισθηματα.

@xaroumenh mama τι ειναι τα αισθητηριακα θεματα? 

[marakiz]

Just now, Έσπερος είπε:

Τώρα δεν θέλω να κάνω την έξυπνη γιατί αυτά τα έχω διαβάσει απλά. Αλλά μ ενδιαφέρει το θέμα και τα γράφω για να τα θέσω κ προς συζήτηση κ για να πουν τη γνώμη τους οι έμπειρες. ΌΠως το καταλαβαίνω εγώ, να εκφράσει το συναίσθημα σημαίνει να την αφήσεις να σου πει ευθέως πχ ότι την ενοχλεί που το μωρό θέλει αγκαλιά. Αν δεν μπορεί να το πει η ίδια, να τη ρωτήσεις εσύ αν την ενοχλεί. Να το βγάλει από μέσα της. να καταλάβει ότι εσύ τη νιώθεις κ μπαίνεις στη θέση της και ότι δεν θεωρείς κακό το συναίσθημα, αλλά την αντίδραση. 

 

Διαβάζουμε φουλ ενσυναίσθηση εεεεε?? 

Παρακολουθώ μιας και αν όλα πάνε καλά θα με αφορά σε λίγο καιρό..

Γενικά συμφωνώ με όσα γράφει η Φένια, μου βγάζουν ψυχραιμία και κατανόηση.

 

Νεφέλη είναι σπάνιο το να να μην είναι δύσκολα στην αρχή. Σίγουρα όσο πιο ψύχραιμη είσαι εσύ, τόσο πιο ήρεμα θα είναι τα πράγματα με το "μεγάλο" παιδί.

Όταν πάει να χτυπήσει το μωρό, ρητά, ψύχραιμα και κατηγορηματικά θα λες "δεν μπορώ να σε αφήσω να χτυπήσεις το μωρό γιατί πονάει". 
Μπορείς να συμπληρώνεις αναλόγως με την κατάσταση "σε καταλαβαίνω που έχεις τσαντιστεί κλπ κλπ αλλά δεν μπορείς να πειράζεις το μωρό όπως και το μωρό δεν θα αφήνω ποτέ να σε πειράζει". 

Επίσης (δεν εχω καλοδιαβάσει όλο το θέμα, σορι αν έχεις αναφερθεί έτσι) να βρίσκεις αποκλειστικό χρόνο μαζί της έστω και μισή ώρα την ημέρα.

 

ΜΙα χαρά τα πας, θα τους βρείτε τους ρυθμούς σας! :) 
 

 

[Έσπερος]

Just now, marakiz είπε:

Διαβάζουμε φουλ ενσυναίσθηση εεεεε?? 

ναι είμαι πολύ μελετηρή και καλή μαθήτρια! πέρα από την πλάκα, χάρηκα πολύ όταν άρχισα να το διαβάζω γιατί είδα ότι κάποια πράγματα που εκανα διαισθητικά στους μαθητές και έπιαναν, βασίζονται στην ενσυναίσθηση, οπότε με βοηθά πρώτα απ΄' όλα στη δουλειά (θα δείξει δηλαδή σε λίγους μήνες που θα γυρίσω αν θα έχω την ίδια υπομονή). Σε κάποια άλλα ακόμα έχω συγκρούσεις μέσα μου γιατί βγαίνει και ο παλιός καλός αυταρχικός τρόπος που μεγαλώσαμε όλοι, αλλά το παλεύω. 

[marakiz]

Δεν ξέρω αν θα έχεις την ίδια υπομονή, νομίζω περισσότερη, πιστεύω μάλιστα πως θα λειτουργείς με περισσότερη ενσυναίσθηση όντας μαμά η ίδια πια.

[Lenia16]

Just now, marakiz είπε:

Δεν ξέρω αν θα έχεις την ίδια υπομονή, νομίζω περισσότερη, πιστεύω μάλιστα πως θα λειτουργείς με περισσότερη ενσυναίσθηση όντας μαμά η ίδια πια.

@marakiz να πούμε με έναν πόνο δηλαδή; Περιμένεις μωρό;

[marakiz]

Just now, Lenia16 είπε:

@marakiz να πούμε με έναν πόνο δηλαδή; Περιμένεις μωρό;

 

Περιμένω περιμένω, πολύ αρχή και με διάφορα ήδη αλλά είμαστε παντα αισιόδοξοι! 

[Lenia16]

Just now, marakiz είπε:

 

Περιμένω περιμένω, πολύ αρχή και με διάφορα ήδη αλλά είμαστε παντα αισιόδοξοι! 

Μπράβο συγχαρητήρια εύχομαι ο,τι καλύτερο!

[Nefeli2014]

Just now, xaroumenh mama είπε:

Απάντηση στο πόσο ακόμα δε μπορώ να δώσω γιατί είμαστε ακριβώς στην ίδια φάση κ την ίδια απορία έχω κ εγώ..!! 

Κάτι άλλο απλά που θέλω να προσθέσω είναι ότι πρέπει να κοιτάξουμε κ να δούμε από που πηγάζει καμιά φορά αυτή η επιθετικότητα πχ ο μεγάλος μου γιος έχει αισθητηριακά θέματα κάτι που του προκαλεί πολύ άγχος κ στρες .. για τα αισθητηριακά το υποψιαζομουν κ το ψάχναμε για το ότι τον έπιανε πανικός όμως δε το είχα καταλάβει μου το είπε η δασκάλα του στο σχολείο κ μετά άρχισα να τον παρατηρώ κ εγώ στο σπίτι ..!!!

Κ όταν πήγα στη παιδοψυχολογο μου το είπε ότι αγχονεται κ στρεσαρετε παρά πολύ λόγο των αισθητηριακών θεμάτων που έχει που όλα αυτά όμως δικαιολογούν την επιθετικότητα που βγάζει απέναντι στο μωρό 

OK... Καταλαβαίνω.. Κι εμάς δε μιλάει καθαρά. Μπορεί και σε εμάς να επιβαρύνεται. Κάνουμε λογοθεραπεια θα ξεκινήσω και έργο θεραπεία κίνηση, δε νομίζω να μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Γενικά το κάνει για πλάκα, αλλά όπως και να έχει είναι επίθεση. Αλλού δεν το κάνει. Ειδομεν... 

[xaroumenh mama]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Δεν νομιζω να παρει τοσο πολυ χρονο οσο νομιζεις...εγω να σου πω δεν θυμαμαι αλλα εστρωσε πολυ γρηγορα η κατασταση και μας εξεπληξε (ουτε καν χρονο)...μολις τηρησαμε την ιδια γραμμη με τον συζυγο (γιατι εγω ειμαι ψυχραιμη γενικα, εκεινος νευριαζει πιο ευκολα) τα ξεσπασματα σιγα σιγα αρχισαν να μειωνονται και το παιδι ενιωθε οτι δεν θα χασει την μαμα και τον μπαμπα..

 

ακομη ομως και να την μαλωσεις γιατι δεν εχουμε την ιδια υπομονη παντα, δεν πειραζει..παρτην αγκαλια, ζητα της συγνωμη που της φωναξες, εξηγησε της οτι θυμωσες, οτι σε στεναχωρει οταν χτυπαει τον αδερφο της, οτι δεν σου αρεσει να κλαιει ο μικρος...Τα παιδια ειναι σε θεση να καταλαβουν οτι και εμεις εχουμε συναισθηματα.

@xaroumenh mama τι ειναι τα αισθητηριακα θεματα? 

Έχουν να κάνουν με τις αισθήσεις αφή γεύση ακοή όραση .. ο εγκέφαλος δυσκολευται να επεξεργαστεί κάποιες πληροφορίες κ πχ κάποιος μπορεί να έχει θέμα με τις υφές με τους δυνατούς θορύβους με τις έντονες γεύσεις μυρωδιές .. ακόμα κάποιος μπορεί να μην έχει καλή ισορροπία κ να πέφτει εύκολα η να μη μπορεί να συγχρωνησει καλά τις κινήσεις στα χέρια του κ να του πέφτουν πράγματα κάτω η να μη μπορεί να πιάσει καλά το μολύβι. Κ η σωματική επαφή να μη δέχεται να τον πλησιάζουν εύκολα άτομα η όταν θέλει να πλησιάσει εκείνος κάποιον οι κινήσεις του να είναι λίγο ποιο " αγαρμπες " κάπως έτσι δε ξέρω αν τα έχω περιγράψει σωστά ..!! Δλδ πχ ο γιος μου θέλει έντονη σωματική επαφή όταν μας πλησιάζει κ του είναι δύσκολο να καταλάβει την λέξη χαϊδεύουμε ακόμα κ εμένα όταν θέλει να μου δείξει την αγάπη του σηκώνει τη μπλούζα μου κ μου ξηνει τη πλάτη αντί να με χαιδεψει ..!!