Αχ αυτή η ζήλεια... Συμβουλες..

[xaroumenh mama]

Just now, Nefeli2014 είπε:

Και γιατί σε όλα τα σαιτς ψυχολογίας που διαβάζω λένε όχι στην τιμωρία.. Η λέξη είναι το πρόβλημα? Δηλαδή να μη λέμε τη λέξη τιμωρία? Διαβάζω πως θα χειροτερεύει το πρόβλημα. Σε ένα άρθρο διάβαζα μόνο αγάπη και ασφάλεια όχι τιμωρία. Σε βγάζω άκρη. Δεν ξέρω ποιο είναι το σωστο. Όρια ναι κανόνες ναι, συνέπειες ναι. Προφανώς θα εννοουν όχι απειλές και φωνές? Αλλά απειλή δεν είναι άμα το ξανακάνεις θα σου κάνω αυτό? 

Γενικά ενθαρρύνουν τη θετική επιβράβευση. Συμφωνώ αλλά κάπου υπάρχουν και κάποια όρια. 

Η λογοθεραπευτρια είναι και ειδ παιδαγωγός με βοήθησε στο να μάθω να θέτω όρια. Δεν σημαίνει βέβαια πως πάντα την ακολουθώ. Απλώς έχω μπερδευτεί με το τι είναι σωστό και τι όχι. 

 

 

Κ εγώ δε χρησιμοποιώ τη τιμωρία προσπαθώ να την βγάλω τέλειος από το μυαλό μου δε τα καταφέρνω βέβαια πάντα κ έχω υποκύψει ..!!! Απλά κ εγώ στα βιβλία που έχω διαβάσει δεν τι θεωρούν ως σωστό μέσο διαπαιδαγώγησης ..!! 

[Έσπερος]

Just now, Nefeli2014 είπε:

Και γιατί σε όλα τα σαιτς ψυχολογίας που διαβάζω λένε όχι στην τιμωρία.. Η λέξη είναι το πρόβλημα? Δηλαδή να μη λέμε τη λέξη τιμωρία? Διαβάζω πως θα χειροτερεύει το πρόβλημα. Σε ένα άρθρο διάβαζα μόνο αγάπη και ασφάλεια όχι τιμωρία.

Ωραία είναι αυτά όλα να τα διαβάζεις και  μια χαρά φαίνονται στη θεωρία, στην πράξη όμως τι γίνεται; Γιατί στο σχολείο πχ με μεγαλύτερα παιδιά που μπορείς να συνεννοηθείς υποτίθεται, ο διευθυντής μας προσπαθεί να χρησιμοποιήσει ενσυναίσθηση, και το αποτέλεσμα είναι ένα μπάχαλο, αντί να μεταφέρουν οι καθηγητές τα παράπονά τους για τη συμπερφιροά των μαθητών στον διευθυντή, πάνε οι μαθητές στον διευθυντή για ψύλλου πήδημα περιμένοντας να τους δικαιώσει, ακόμα κι αν τους έχουν πιάσει με σκονάκι! 

 

Η τιμωρία κανονικά πρέπει να έρχεται αμέσως μετά την πράξη, για να φανεί η συσχέτιση (όχι να θυμηθείς 5 ώρες αργότερα δλδ να τιμωρήσεις) και να είναι κάποιο φυσικό επακόλουθο. Ας πούμε, χτύπησες την αδερφή σου και τώρα κλαίει, άρα η συνέπεια είναι ότι θα πρέπει να αφιερώσω περισσότερο χρόνο να την ηρεμήσω κι έτσι δεν θα προλάβω να κάνουμε μαζί αυτό που ήθελες. Ή, έκανες χάλια το μπάνιο με τα νερά, και θα πρέπει να το σφουγγαρίσω, κι έτσι θα διαβάσουμε λιγότερα παραμύθια. Για να καταλάβει δηλαδή ότι η αρνητική συμπεριφορά γυρίζει εις βάρος της. Ωραία λεγεται στη θεωρία, στην πράξη δεν ξέρω πώς εφαρμόζεται πάντα. 

[vicky86]

Μαλλον η λεξη ενοχλει

Συνεπειες θελουμε. Οπως κ ορια

Οχι φωνες, παντα συζητηση για να βρουμε την αιτια της συμπεριφορας, εκφραση συναισθηματων

Οχι εντολες τυπου θα κανεις αυτο γτ το λεω εγω

Οταν της εχεις πει δ χτυπαμε, γτ ποναει ο αλλος, κ στεναχωριεται. Οταν με κανεις ετσι, δ θελω να παιξω μαζι σου, μετα δ ειναι απειλη

Ειναι καποιοι κανονες που εχετε, οταν δ τους ακολουθει, υπαρχουν συνεπειες

Κ ριχνεις βαρος.στην θετικη επιβραβευση

Ακομη κ το να παει στο δωματιο δ το κανεις σαν τιμωρια, αλλα για να βοηθησει να ηρεμησει αν πχ ειχε ενα ξεσπασμα. Κ μετα συζητατε

Για παραδειγμα ο μικρος μου πεταει πολυ τα παιχνιδια, μπορει να χτυπησει κ την αδερφη του, οποτε τον απομακρυνω, σ αυτην την ηλικια μενω μαζι του, κ αφου ειναι ηρεμος του μιλαω

[Nefeli2014]

Πάντως αυτό που γράφτηκε, πως επιζητά την αρνητική έστω προσοχή ναι ειναι γεγονός και είμαι 100%σιγιυρη.αρκει να της δώσουμε σημασία. Ακόμα κι αν τη μαλωσουμε γιαυτό γενικά δεν πολύ ιδρώνει το αυτί της. Όταν όμως για αλλά θέματα πέραν μωρού έχουμε όρια εκεί Μαζεύεται πολύ. Πχ τρώμε στη κουζίνα όχι δύο σαλόνι, μαζεύουμε παιχνίδια πριν φέρουμε αλλά, δεν Πεταμέ ρούχα και βράκια όπου ναναι. Κανόνες έχουμε και τους τηρεί, όρια έχουμε ως προς το ποσό θα δει τηλεόραση πχ και ότι είναι ώρα για ύπνο στο κρεβάτι της επίσης. Τωρα με το θέμα χτύπημα στο μωρό είναι ένα θέμα. 

 

Εσπερο στα μεγάλα παιδιά είναι αλλιώς. Εγώ ας πούμε γενικά δε φωνάζω στα παιδιά στην τάξη αλλά αν το πράξηλωσει κάποιο το κρατάω στο διάλειμμα να γράψει η παραπάνω ώρα να κάνει επιπλέον ασκήσεις πχ. Και πάει καλά γενικώς δεν είχα ποτέ σοβαρά θέματα με ακούνε.τα συζητάω μετα. Άσε που δεν είμαστε και οι γονείς τους. Εκεί ξεθαρρευουν στο σπίτι. Αλλά στα μωρα είναι αλλιώς δεν καταλαβαίνουν ακριβώς τι συμβαίνει. Και η μικρη μου στο Σχολείο φοβερή τι δεξί χερι της δασκάλας. Της λέω τι κάνει σπίτι στο μωρό και με κοιτάει απορημενη. Έξω ευτυχώς είναι όλα οκ. Ίσα ίσα κιόλας... 

Επεξεργάστηκαν 21 Μαρτίου,2019 by Nefeli2014

[Έσπερος]

Just now, Nefeli2014 είπε:

Εσπερο στα μεγάλα παιδιά είναι αλλιώς. Εγώ ας πούμε γενικά δε φωνάζω στα παιδιά στην τάξη αλλά αν το πράξηλωσει κάποιο το κρατάω στο διάλειμμα να γράψει η παραπάνω ώρα να κάνει επιπλέον ασκήσεις πχ. Και πάει καλά γενικώς δεν είχα ποτέ σοβαρά θέματα με ακούνε. Τα συζητάω μετά. Αλλά στα μωρα είναι αλλιώς δεν καταλαβαίνουν ακριβώς τι συμβαίνει. 

Ναι το ξέρω. Το έφερα ως παράδειγμα γιατί αν με μεγάλα παιδιά βλέπεις ότι κάποιες φορές η συζήτηση δεν πιάνει γιατί καταλήγει αλλού, πόσο μάλλον με μωρά που δεν έχουν τον ίδιο αυτοέλεγχο ή δεν υπάρχει πάντα καλή λεκτική επικοινωνία κλπ. Αλλά είναι πολύ ΄συνθετο θέμα. Πάντως καλό είναι να τα διαβάζουμε αυτά τα ψυχολογικά και να τα έχουμε σαν μπούσουλα, αλλά όχι πια και να αυτομαστιγωνόμαστε αν μια φορά μας βγει αλλιώς. Κάποια στιγμή θα αγανακτήσεις, θα φωνάξεις, ίσως θα απειλήσεις, ίσως θα βάλεις μια άκυρη τιμωρία. 

[Fenia27]

Η τιμωρια που λειτουργει σαν "εκδικηση" πανω στα παιδια δημιουργει εναν φαυλο κυκλο. Οταν το παιδι κανει κατι μη επιτρεπτο (συμπεριφερεται ασχημα στο σουπερ μαρκετ και εμποδιζει τα ψωνια της μαμας) και η μαμα σαν τιμωρια του απαγορευσει να δει τηλεοραση στο σπιτι τοτε το παιδι δεν βλεπει μια συνεπεια της πραξης του σε αυτο αλλα μια εκδικηση απο μερια της μητερας. Συνεπως δεν θα δει τηλεοραση, θα περασει η τιμωρεια αλλα το παιδι θα εχει "εξιλεωθει" μεσα απο αυτη. Φτου και απο την αρχη!

 

Η συνεπεια των πραξεων ομως του παιδιου θα ηταν το εξης. Αφου γυρισουνε σπιτι μετα απο ολο αυτο το μπαχαλο, η μαμα να εκφρασει την δυσαρεσκεια της για την συμπεριφορα του παιδιου. Την επομενη φορα λοιπον που θα θελει να πανε σουπερ μαρκετ ο διαλογος μπορει να ειναι ο εξης: Μαμα να ερθω μαζι σου? -οχι, θα παω μονη μου -Μα γιατι μαμα θελω να ερθω! - Δεν αισθανομαι ανετα να ερθεις μαζι μου. Την τελευταια φορα που ηρθες δεν με αφησες να ψωνισω. 

 

Η συνεπεια λοιπον μπορει να μην ειναι αμεση αλλα ειναι διδακτικη, χωρις ενταση και χωρις η μητερα να παιρνει την θεση του εκδικητη. Αυτο αφηνει τον χωρο και τον χρονο στο παιδι να συνηδητοποιησει οτι η δικη του συμπεριφορα εκανε την μητερα να στεναχωρεθει και να μην θελει να πανε ξανα μαζι. Επισης βαζει το παιδι στην διαδικασια να ζητησει συγνωμη και να κερδισει ξανα την εμπιστοσυνη.

 

Αυτο το παραδειγμα βεβαια αναφερεται σε μεγαλυτερες ηλικιες. Ενα παραδειγμα που αφορα ας πουμε τα παιδια μου (15 μηνων και 2 χρονων) ειναι το εξης: οταν περπαταμε στο δρομο και δεν πιανουμε το χερι της μαμας, η μαμα μας βαζει στο καροτσι...οταν δεν μοιραζομαστε/αρπαζουμε ενα παιχνιδι η μαμα θα παρει το παιχνιδι...οταν με χτυπας ποναω και δεν θελω να παιξω αλλο μαζι σου...οταν πεταξεις το μπισκοτο η μαμα δεν θα σου δωσει αλλο...

 

Σε αυτες τις μικρες ηλικιες τα ξεσπασματα ενος παιδιου ειναι κατι που δεν μπορει το ιδιο να διαχειριστει. Δηλαδη ο θυμος, το αγχος, η στεναχωρια που μπορει να αισθανθουν ειναι κατι που δεν μπορουν να το ορισουν. Συνεπως ενω καποιοι ειδικοι σαν ενα μετρο πειθαρχειας/αντιμετωπισης των ξεσπασματων αυτων προτεινουν το λεγομενο time out (πηγαινε στο δωματιο σου να ηρεμησεις) καποιοι αλλοι ειδικοι συστηνουν το time in (να παρεις αγκαλια στο παιδι η να σταθεις διπλα του και να του μιλησεις για τα συναισθηματα που νιωθει, να δειξεις οτι το καταλαβαινεις και οτι θα περασει). 

 

Εγω στα ξεσπασματα του μεγαλου μου γιου, τον πλησιαζω και αν εχω καταλαβει οτι θυμωσε γιατι πχ δεν θελει να μπει στο αυτοκινητο μετα απο την βολτα θα του πω "ξερω οτι εχεις θυμωσει, δεν θελεις να γυρισεις σπιτι, ειναι ωραια οταν βγαινουμε βολτα, περασαμε πολυ ομορφα, σε καταλαβαινω που θυμωνεις τωρα, πρεπει ομως να γυρισουμε σπιτι για να φαμε, να ξεκουραστουμε" ...το επαναλαμβανω και τον παρηγορω και τι να σας πω κοριτσια...η διαθεση του τις 8 απο τις 10 φορες αλλαζει...βλεπω δηλαδη στα ματακια του την ανακουφιση που τον καταλαβαινω...και τις περισσοτερες φορες το θεμα ληγει!

 

 

[kotsifikos]

Just now, Nefeli2014 said:

Και γιατί σε όλα τα σαιτς ψυχολογίας που διαβάζω λένε όχι στην τιμωρία.. Η λέξη είναι το πρόβλημα? Δηλαδή να μη λέμε τη λέξη τιμωρία? Διαβάζω πως θα χειροτερεύει το πρόβλημα. Σε ένα άρθρο διάβαζα μόνο αγάπη και ασφάλεια όχι τιμωρία. Σε βγάζω άκρη. Δεν ξέρω ποιο είναι το σωστο. Όρια ναι κανόνες ναι, συνέπειες ναι. Προφανώς θα εννοουν όχι απειλές και φωνές? Αλλά απειλή δεν είναι άμα το ξανακάνεις θα σου κάνω αυτό? 

Γενικά ενθαρρύνουν τη θετική επιβράβευση. Συμφωνώ αλλά κάπου υπάρχουν και κάποια όρια. 

Η λογοθεραπευτρια είναι και ειδ παιδαγωγός με βοήθησε στο να μάθω να θέτω όρια. Δεν σημαίνει βέβαια πως πάντα την ακολουθώ. Απλώς έχω μπερδευτεί με το τι είναι σωστό και τι όχι. 

 

 

Και εγώ δεν χρησιμοποιώ την τιμωρία. Προσπαθώ να του μάθω πως οι πράξεις έχουν συνέπειες, δεν τον απειλώ, δεν τον εκβιάζω, και έχεις απόλυτο δίκιο πως θέλουν ασφάλεια και αγάπη.

Εγώ την απειλή από την συνέπεια την διαχωρίζω ως εξής:

πχ κάτι που μας έχει συμβεί, θέλει να κάνει ποδήλατο χωρίς κράνος, του εξηγώ πως αυτό δεν γίνεται γιατί μπορεί να χτυπήσει αν πέσει οπότε δεν μπορεί να κάνει ποδήλατο χωρίς κράνος, επιμένει πως δεν θέλει να βάλει το κράνος του, του εξηγώ πως αυτό δεν γίνεται...συνεχίζει να επιμένει, και του λέω πως για να κατέβει κάτω να κάνει ποδήλατο πρέπει να βάλει κράνος αν δεν βάλει δυστυχώς δεν θα κάνει ποδήλατο, διαλέγει εκείνος τι προτιμάει να κάνει, φυσικά σαν παιδί επιλέγει να μην δεχθεί αυτό που του λέω (να βάλει κράνος) και αυτό έχει ως συνέπεια να μην κάνει ποδήλατο. Δεν τον απείλησα, δεν τον μάλωσα, δεν του φώναξα....απλά του εξήγησα πως η επιλογή του να μην δεχθεί να φορέσει το κράνος είχε αυτό το αποτέλεσμα. Εννοείται πως ως γονείς έχουμε υποχρέωση να θέτουμε όρια στα παιδιά, άλλωστε μέσα από αυτά τα όρια νιώθουν και τα ίδια ασφάλεια.

Νεφέλη μου μην είσαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό σου, καταλαβαίνω από αυτά που γράφεις πως κάνεις το καλύτερο δυνατό,και εγώ δεν τα καταφέρνω πάντα να κάνω πράξη αυτά που με συμβουλεύει η παιδοψυχολόγος..προσπαθώ όμως..και η αλήθεια είναι πως όσο κάνω αυτοκριτική και όσο έχω τα αφτιά και τα μάτια μου ανοιχτά τόσο καλύτερη γίνομαι για το παιδί μου.

[xaroumenh mama]

Just now, Fenia27 είπε:

Η τιμωρια που λειτουργει σαν "εκδικηση" πανω στα παιδια δημιουργει εναν φαυλο κυκλο. Οταν το παιδι κανει κατι μη επιτρεπτο (συμπεριφερεται ασχημα στο σουπερ μαρκετ και εμποδιζει τα ψωνια της μαμας) και η μαμα σαν τιμωρια του απαγορευσει να δει τηλεοραση στο σπιτι τοτε το παιδι δεν βλεπει μια συνεπεια της πραξης του σε αυτο αλλα μια εκδικηση απο μερια της μητερας. Συνεπως δεν θα δει τηλεοραση, θα περασει η τιμωρεια αλλα το παιδι θα εχει "εξιλεωθει" μεσα απο αυτη. Φτου και απο την αρχη!

 

Η συνεπεια των πραξεων ομως του παιδιου θα ηταν το εξης. Αφου γυρισουνε σπιτι μετα απο ολο αυτο το μπαχαλο, η μαμα να εκφρασει την δυσαρεσκεια της για την συμπεριφορα του παιδιου. Την επομενη φορα λοιπον που θα θελει να πανε σουπερ μαρκετ ο διαλογος μπορει να ειναι ο εξης: Μαμα να ερθω μαζι σου? -οχι, θα παω μονη μου -Μα γιατι μαμα θελω να ερθω! - Δεν αισθανομαι ανετα να ερθεις μαζι μου. Την τελευταια φορα που ηρθες δεν με αφησες να ψωνισω. 

 

Η συνεπεια λοιπον μπορει να μην ειναι αμεση αλλα ειναι διδακτικη, χωρις ενταση και χωρις η μητερα να παιρνει την θεση του εκδικητη. Αυτο αφηνει τον χωρο και τον χρονο στο παιδι να συνηδητοποιησει οτι η δικη του συμπεριφορα εκανε την μητερα να στεναχωρεθει και να μην θελει να πανε ξανα μαζι. Επισης βαζει το παιδι στην διαδικασια να ζητησει συγνωμη και να κερδισει ξανα την εμπιστοσυνη.

 

Αυτο το παραδειγμα βεβαια αναφερεται σε μεγαλυτερες ηλικιες. Ενα παραδειγμα που αφορα ας πουμε τα παιδια μου (15 μηνων και 2 χρονων) ειναι το εξης: οταν περπαταμε στο δρομο και δεν πιανουμε το χερι της μαμας, η μαμα μας βαζει στο καροτσι...οταν δεν μοιραζομαστε/αρπαζουμε ενα παιχνιδι η μαμα θα παρει το παιχνιδι...οταν με χτυπας ποναω και δεν θελω να παιξω αλλο μαζι σου...οταν πεταξεις το μπισκοτο η μαμα δεν θα σου δωσει αλλο...

 

Σε αυτες τις μικρες ηλικιες τα ξεσπασματα ενος παιδιου ειναι κατι που δεν μπορει το ιδιο να διαχειριστει. Δηλαδη ο θυμος, το αγχος, η στεναχωρια που μπορει να αισθανθουν ειναι κατι που δεν μπορουν να το ορισουν. Συνεπως ενω καποιοι ειδικοι σαν ενα μετρο πειθαρχειας/αντιμετωπισης των ξεσπασματων αυτων προτεινουν το λεγομενο time out (πηγαινε στο δωματιο σου να ηρεμησεις) καποιοι αλλοι ειδικοι συστηνουν το time in (να παρεις αγκαλια στο παιδι η να σταθεις διπλα του και να του μιλησεις για τα συναισθηματα που νιωθει, να δειξεις οτι το καταλαβαινεις και οτι θα περασει). 

 

Εγω στα ξεσπασματα του μεγαλου μου γιου, τον πλησιαζω και αν εχω καταλαβει οτι θυμωσε γιατι πχ δεν θελει να μπει στο αυτοκινητο μετα απο την βολτα θα του πω "ξερω οτι εχεις θυμωσει, δεν θελεις να γυρισεις σπιτι, ειναι ωραια οταν βγαινουμε βολτα, περασαμε πολυ ομορφα, σε καταλαβαινω που θυμωνεις τωρα, πρεπει ομως να γυρισουμε σπιτι για να φαμε, να ξεκουραστουμε" ...το επαναλαμβανω και τον παρηγορω και τι να σας πω κοριτσια...η διαθεση του τις 8 απο τις 10 φορες αλλαζει...βλεπω δηλαδη στα ματακια του την ανακουφιση που τον καταλαβαινω...και τις περισσοτερες φορες το θεμα ληγει!

 

 

Και εγώ το time in χρησιμοποιώ όταν διάβασα αυτή τη μέθοδο μου άρεσε πάρα πολύ κ προσπαθώ όσο μπορώ να την εντάξω στη καθημερινότητα ..!!! 

Όπως έχω διαβάσει κ σε ένα άλλο βιβλίο όταν έχουν νεύρα κ θυμό τα παιδιά μπορείς να τους δώσει ένα μπλοκακι κ μαρκαδόρους να ζωγραφίσουν ότι νιώθουν μετά κ άλλη σελίδα μέχρι αυτό που θα ζωγραφίσουν να είναι ήρεμο η να έχουν ηρεμήσει κ εκείνα κ να μη νιώθουν την ανάγκη να ζωγραφίσουν κ άλλο ..!!

[mama16]

Just now, erin0000 είπε:

 

Όχι δεν συμφωνώ. Αν πρέπει πχ να κάνεις μπάνιο το μωρό μπορείς να της πεις, θέλεις να έρθεις να βλέπεις ή να κάθεσαι μαζί μας;  Θέλεις να μου πιάσεις αυτό το μπουκάλι; αν της πει εκείνη την ώρα εγώ θα κάνω μπάνιο το μωρό, εσύ πήγαινε μέσα στον παιδότοπο είναι σίγουρο ότι θα ζηλέψει... γιατί η μαμά θα απομονωθεί με το μωρό.

Αυτό που λέει η @Έσπερος το έχω ακούσει από παιδοψυχολογο ότι δεν πρέπει να αναθετεις να κάνει πράγματα για το μικρό. Τώρα βέβαια αν θέλει το ίδιο κ σου το ζητάει κ το βλέπει σαν παιχνίδι νομίζω δεν υπάρχει πρόβλημα. Πάντως @Nefeli2014 υπομονή, πιστεύω όταν θα μεγαλώσει λίγο το μωρό κ αρχίσει να παίζει θα είναι καλύτερα τα πράγματα... Σου το λέω αυτό γιατί να παίρνω κ εγώ κουράγιο δεδομένου ότι γεννάω τον Μάιο κ ξέρω ότι η μεγάλη μου κόρη θα ζηλεύει πολύ... Δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι σε αυτό παραπάνω από αυτά που κάνεις ήδη!

[erin0000]

Just now, mama16 είπε:

Αυτό που λέει η @Έσπερος το έχω ακούσει από παιδοψυχολογο ότι δεν πρέπει να αναθετεις να κάνει πράγματα για το μικρό. Τώρα βέβαια αν θέλει το ίδιο κ σου το ζητάει κ το βλέπει σαν παιχνίδι νομίζω δεν υπάρχει πρόβλημα. 

 

Μα δεν θα του αναθέσει πχ το άλλαγμα της πάνας. Το να του πει "φέρε μου την πάνα για να με βοηθήσεις να το αλλάξω", όπως θα του πει "φέρε μου την πατάτα για να μαγειρέψουμε" δεν νομίζω ότι λογίζεται σαν ανάθεση καθηκόντων...

[Chrysoum]

Νεφέλη δυστυχώς συμβουλές δεν εχω, το αντιθετο παρακολουθω το θεμα για να ξερω τι με περιμενει. Αλλα εχω μια ερωτηση, απο οτι καταλαβα η μεγαλη σου παει παιδικο. Ποσες ωρες απασχολειται εκει; Το ρωταω αυτο γιατι ειναι η μονη μου ελπιδα εμενα, οτι θα πηγαινει η μεγαλη μου και καπως θα αποφορτιζεται η κατασταση στο σπιτι. Εαν ομως ειναι 9 - 13 πχ τοτε καταλαβαινω οτι περνατε πολλες ωρες την ημερα ολες μαζι.

[Nefeli2014]

Πάει παιδικό 5 ώρες τη μέρα. αυτές τις μέρες δεν την έχω πάει και είναι συνέχεια μαζι και κάπου έχει ξεφύγει. Να ας πούμε παίξαμε φάγαμε όλα καλά πριν λίγο ποιυ γκρινιαξε η μπεμπα άρχισε πάλι. Ήρθε με βάρεσε μου είπε είναι τίγρης(μου δείχνει και τα δόντια της είναι να γελάς και να κλαις) της βούτηξε και το παιχνίδι. Όχι πείτε μου τι Time in να κάνω που το κάνω όλη μερα. Είναι μόνη της τώρα και παίζει. Μου ζήτησε να παίξουμε κλαίγοντας της είπα είμαι θυμωμένη γιαυτό και γιαυτό, της ζήτησα να μην το ξανακάνει μου είπε ΘΑ ΤΟ ξανακάνει κι εγώ την έστειλα μέσα. 

 

Όχι πείτε μου εδώ τι έπρεπε να κάνω. Που από την ώρα που ξύπνησε ειμαστε μαζί κι ασχολούμαι συνέχεια. 

 

Θέλει την προσοχή μου Συνέχεια είναι και η γιαγιά εδώ, χθες τη διέλυσε τη γιαγιά της που ήταν μόνες. Που δεν κανω τίποτε άλλο από το να ασχολούμαι. 

Επεξεργάστηκαν 21 Μαρτίου,2019 by Nefeli2014

[erin0000]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Η πολυ μεγαλη παγιδα που πεφτουν οι γονεις ειναι να μην κανουν χαδια, να παρουν αγκαλια και τελος παντων δειξουν την αγαπη τους στο μωρο οταν ειναι μπροστα το μεγαλυτερο παιδι για να μην ταραχτει. Τα δυο παιδια πρεπει να εχουν την αμεριστη φροντιδα και αγαπη της μαμας ασχετα αν το ενα θα ταραχτει. Ετσι μονο τα παιδια θα καταλαβουν οτι η μαμα δεν τα διαχωριζει, δεν αγαπει λιγοτερο το μικροτερο και οτι και τα δυο εχουν τα ιδια "δικαιωματα" απεναντι στην μαμα.

 

Οταν ο μεγαλος μου αρχισε να χτυπαει/πεταει αντικειμενα στο μωρο η αντιδραση μας ηταν να τον μαλωσουμε. Η παιδιατρος μας ειπε οτι πρεπει να αδιαφορουμε και να λεμε στον μεγαλο οτι δεν χτυπαμε. Απλα και ηρεμα. Το να τον μαλωσουμε ειναι ενα ειδος προσοχης που αποζηταει. Εστω και αρνητικα τα παιδια οταν θελουν την προσοχη την αποζητανε. Μας ειπε κατα λεξη οτι "αν τον μαλωνετε καθε φορα που χτυπαει το μωρο θα ξεκινησει να το κανει και στα κρυφα".

 

Οσο δυσκολο και να ηταν καναμε οτι μας ειπε και οντως ο μεγαλος σταματησε να χτυπαει και να ειναι επιθετηκος στον μικρο. Το ξυλο πλεον μεταξυ τους ειναι σπανιο.

 

Συμφωνώ στο πρώτο σκέλος, ότι δεν πρέπει να φοβάται να αγκαλιάσει ή να φιλήσει το μωρό. Το ίδιο θα φροντίζει να κάνει και με το μεγαλύτερο.

 

Το να χτυπήσει το μωρό ή να του πετάξει κάτι στο κεφάλι είναι επικίνδυνο.  Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να μην δείξεις εκείνη την ωρα στο παιδί ότι αυτό που κάνει είναι ανεπίτρεπτο. Δεν λέω να αρχίσει κανείς να φωνάζει ή να απειλεί. Αλλά πιστεύω ότι πρέπει να προειδοποιήσεις το μεγαλύτερο ότι αυτό που κάνει είναι κακό και αν τυχόν το επαναλαμβάνει συχνά να έχει και τιμωρία-συνέπεια. Παράλληλα θα κάνεις και συζήτηση ότι αυτό που κάνει είναι επικίνδυνο, ότι το αγαπάς το ίδιο με το αδερφάκι του, να του το δείχνεις στην καθημερινότητα με πράξεις, να μην νιώθει παραμελημένο κτλ. Αλλά πρέπει να ξέρει και μέχρι που το παίρνει.

 

Just now, Έσπερος είπε:

Ωραία είναι αυτά όλα να τα διαβάζεις και  μια χαρά φαίνονται στη θεωρία, στην πράξη όμως τι γίνεται;

 

Διάφορες θεωρίες που διαβάζω από ψυχολόγους βλέπω ότι δεν εφαρμόζονται στην πράξη ή ότι δεν λαμβάνουν υπόψη τους άλλους παράγοντες. Επιπλέον, πολλές φορές κάτι που είπε κάποιος ψυχολόγος, εμείς το μεταφράζουμε όπως νομίζουμε... 

 

Just now, Nefeli2014 είπε:

Πάει παιδικό 5 ώρες τη μέρα. αυτές τις μέρες δεν την έχω πάει και είναι συνέχεια μαζι και κάπου έχει ξεφύγει. Να ας πούμε παίξαμε φάγαμε όλα καλά πριν λίγο ποιυ γκρινιαξε η μπεμπα άρχισε πάλι. Ήρθε με βάρεσε μου είπε είναι τίγρης(μου δείχνει και τα δόντια της είναι να γελάς και να κλαις) της βούτηξε και το παιχνίδι. Όχι πείτε μου τι Time in να κάνω που το κάνω όλη μερα. Είναι μόνη της τώρα και παίζει. Μου ζήτησε να παίξουμε κλαίγοντας της είπα είμαι θυμωμένη γιαυτό και γιαυτό, της ζήτησα να μην το ξανακάνει μου είπε ΘΑ ΤΟ ξανακάνει κι εγώ την έστειλα μέσα. 

 

Όχι πείτε μου εδώ τι έπρεπε να κάνω. Που από την ώρα που ξύπνησε ειμαστε μαζί κι ασχολούμαι συνέχεια. 

 

Θέλει την προσοχή μου Συνέχεια είναι και η γιαγιά εδώ, χθες τη διέλυσε τη γιαγιά της που ήταν μόνες. Που δεν κανω τίποτε άλλο από το να ασχολούμαι. 

 

 

Αυτό το παιχνίδι με την τίγρη προφανώς είναι άλλοθι για να χτυπάει.  Θα της πεις ότι μπορεί να το κάνει όταν παίζετε, χωρίς να χτυπάει όμως. Αλλιώς δεν θα παίζεις αυτό το παιχνίδι.

Αφού βούτηξε το παιχνίδι του μωρού, πάρτο πίσω και πες της ότι το ζητάμε το παιχνίδι ακόμα και από μωρά και δεν το αρπάζουμε βίαια.

 

Καλά έκανες και την έστειλες μέσα. Πες της ότι θα παίξετε μαζί όταν καταλάβει ότι πρέπει να ακολουθεί κάποιους κανόνες. Και όταν θα παίζετε μαζί θα υπάρχει κάποιο χρονικό περιθώριο. Δηλαδή αν σηκωθείς από το παιχνίδι για να βάλεις πχ να μαγειρέψεις εκείνη θα πρέπει να βρει κάτι άλλο να απασχοληθεί μόνη της μέχρι να τελειώσεις τη δουλειά σου.

[Έσπερος]

Just now, erin0000 είπε:

Διάφορες θεωρίες που διαβάζω από ψυχολόγους βλέπω ότι δεν εφαρμόζονται στην πράξη ή ότι δεν λαμβάνουν υπόψη τους άλλους παράγοντες. Επιπλέον, πολλές φορές κάτι που είπε κάποιος ψυχολόγος, εμείς το μεταφράζουμε όπως νομίζουμε... 

Αυτό ισχύει, είναι και θέμα το πού το διαβάζουμε, για παράδειγμα σε ένα άρθρο εκλαϊκευμένο μπορεί να έχει χαθεί το νόημα. Ή να δούμε κάπου ένα απόσπασμα εκτός συμφραζομένων. Για την εφαρμογή έχω προβληματιστεί πολύ λόγω δουλειάς, με το μικρό ακόμα δεν έχω φτάσει σε τέτοιο σημείο,είναι πιο απλές οι καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε! 

 

Just now, erin0000 είπε:

Μα δεν θα του αναθέσει πχ το άλλαγμα της πάνας. Το να του πει "φέρε μου την πάνα για να με βοηθήσεις να το αλλάξω", όπως θα του πει "φέρε μου την πατάτα για να μαγειρέψουμε" δεν νομίζω ότι λογίζεται σαν ανάθεση καθηκόντων...

Ναι λογικά αν το παιδι΄έχει συνηθίσει να βοηθάει σε διάφορα ή να επαναλαμβάνει κινήσεις μιμούμενο τους γονείς, θα βγει πιο φυσικό και λογικά δεν θα του κάνει εντύπωση, θα του φανεί πολύ φυσικό. Άλλο όμως να το κάνεις αυθόρμητα, άλλο να το κάνεις πιο στημένο, "εσύ αγάπη μου τώρα που είσαι μεγάλο παιδί θα με βοηθάς με το μωρό" επειδή κάπου διάβασες ότι είναι καλή ιδέα. 

[Fenia27]

Just now, erin0000 είπε:

 

Συμφωνώ στο πρώτο σκέλος, ότι δεν πρέπει να φοβάται να αγκαλιάσει ή να φιλήσει το μωρό. Το ίδιο θα φροντίζει να κάνει και με το μεγαλύτερο.

 

Το να χτυπήσει το μωρό ή να του πετάξει κάτι στο κεφάλι είναι επικίνδυνο.  Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να μην δείξεις εκείνη την ωρα στο παιδί ότι αυτό που κάνει είναι ανεπίτρεπτο. Δεν λέω να αρχίσει κανείς να φωνάζει ή να απειλεί. Αλλά πιστεύω ότι πρέπει να προειδοποιήσεις το μεγαλύτερο ότι αυτό που κάνει είναι κακό και αν τυχόν το επαναλαμβάνει συχνά να έχει και τιμωρία-συνέπεια. Παράλληλα θα κάνεις και συζήτηση ότι αυτό που κάνει είναι επικίνδυνο, ότι το αγαπάς το ίδιο με το αδερφάκι του, να του το δείχνεις στην καθημερινότητα με πράξεις, να μην νιώθει παραμελημένο κτλ. Αλλά πρέπει να ξέρει και μέχρι που το παίρνει.

 

 

Διάφορες θεωρίες που διαβάζω από ψυχολόγους βλέπω ότι δεν εφαρμόζονται στην πράξη ή ότι δεν λαμβάνουν υπόψη τους άλλους παράγοντες. Επιπλέον, πολλές φορές κάτι που είπε κάποιος ψυχολόγος, εμείς το μεταφράζουμε όπως νομίζουμε... 

 

 

τι να σου πω...εμας αυτο μας συμβουλεψε η παιδιατρος μας, την ακουσαμε και οντως ειχε αποτελεσμα. Μας ειπε βεβαια να εχουμε παντα το νου μας ωστε να μην χτυπησει σοβαρα το μικρο. και απλα να του λεμε οτι δεν χτυπαμε. ουτε τιμωρια ουτε φωνες κτλ. Δεν του εχει πεταξει ποτε κατι βαρυ/αιχμηρο που μπορει να προκαλεσει σοβαρο τραυματισμο γιατι δεν υπαρχει καποιο αντικειμενο τετοιο γυρω στο σπιτι. Αυτο ειναι κοινη λογικη νομιζω...Μας επισημανε οτι το παιδι πιθανον θα προσπαθησει στα κρυφα να χτυπησει το αδερφακι οταν ο γονεας δεν ειναι εκει για να το μαλωσει. και αυτο οπως καταλαβαινεις ειναι πιο σοβαρο.

 

Να προσθεσω μερικες σκεψεις μου ακομα.

 

Οταν τιμωρεις ενα παιδι το οποιο με εναν αρνητικο τροπο προσπαθει να δειξει την δυσφορια του για κατι, δεν του ενισχυεις εμμεσα αυτη την συμπεριφορα και αρνητικοτητα?

Δηλαδη οταν ενα παιδι νιωθει οτι χανει την θεση που ειχε, τον "θρονο" του και χτυπαει/δειχνει οτι δεν θελει αυτον που διεκδικει τον "θρονο"...Η τιμωρια στο μυαλο του δεν επιβεβαιωνει οτι εχασε την θεση του?

 

Γιατι ενα παιδι να συνεχιζει να εχει μια συμπεριφορα ασχημη οταν η μαμα/μπαμπας την στιγμη που πχ θα χτυπησει το αδερφακι, τον παρει αγκαλια και του πει "αγαπη μου δεν χτυπαμε γιατι ποναει, δεν ειναι ωραιο"...του δειξει δηλαδη την αγαπη της και οτι δεν εχει χασει την θεση του αντι να του προκαλεσει ακομη πιο μεγαλη δυσφορια με μια τιμωρια?

 

 

[erin0000]

Just now, Έσπερος είπε:

Αυτό ισχύει, είναι και θέμα το πού το διαβάζουμε, για παράδειγμα σε ένα άρθρο εκλαϊκευμένο μπορεί να έχει χαθεί το νόημα. Ή να δούμε κάπου ένα απόσπασμα εκτός συμφραζομένων. Για την εφαρμογή έχω προβληματιστεί πολύ λόγω δουλειάς, με το μικρό ακόμα δεν έχω φτάσει σε τέτοιο σημείο,είναι πιο απλές οι καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε! 

 

Ναι λογικά αν το παιδι΄έχει συνηθίσει να βοηθάει σε διάφορα ή να επαναλαμβάνει κινήσεις μιμούμενο τους γονείς, θα βγει πιο φυσικό και λογικά δεν θα του κάνει εντύπωση, θα του φανεί πολύ φυσικό. Άλλο όμως να το κάνεις αυθόρμητα, άλλο να το κάνεις πιο στημένο, "εσύ αγάπη μου τώρα που είσαι μεγάλο παιδί θα με βοηθάς με το μωρό" επειδή κάπου διάβασες ότι είναι καλή ιδέα. 

 

Αυτή η φράση λογικά θα φέρει αντίδραση από το παιδί. Είναι και πως θα του το πασάρεις. Αν το πεις έτσι, θα αντιδράσει το παιδί. Αν όμως σου φέρει την πάνα του μωρού ή το παιχνίδι και του πεις μπράβο αγάπη μου με βοηθάς πολύ, τι καλή αδελφούλα που είσαι κτλ, θα νιώσει ωραία.

 

Όσο για τα άρθρα, πολλές φορές μεταφέρει ο αρθρογράφος αυτό που αντιλαμβάνεται ή μεταφράζει ο ίδιος ή βάζει μια απλοϊκή περίληψη, οπότε όντως χάνεται το νόημα.

[mama16]

Just now, erin0000 είπε:

 

Μα δεν θα του αναθέσει πχ το άλλαγμα της πάνας. Το να του πει "φέρε μου την πάνα για να με βοηθήσεις να το αλλάξω", όπως θα του πει "φέρε μου την πατάτα για να μαγειρέψουμε" δεν νομίζω ότι λογίζεται σαν ανάθεση καθηκόντων...

Μα εννοείται ότι δεν θα βάζαμε το μικρό παιδί να αλλάξει την πάνα. Για τα καθήκοντα εννοώ να φέρει την πάνα του μικρού για να το αλλάξουμε.. έτσι τουλάχιστον έχω ακούσει. Τώρα αν θέλει από μόνο του δεν υπάρχει θέμα. Πχ εμένα η μικρή μου θέλει να φέρνει την πάνα κ δεν θέλει να πηγαίνω εγώ. Αν θέλει να φέρνει κ την πάνα του μωρού θα την αφήνω αλλά δεν θα της το λέω από μόνη μου για να το βλέπει σαν καθήκον

[Έσπερος]

@Nefeli2014 μήπως η μικρή αντιλαμβάνεται ότι είσαι αγχωμένη με όλο αυτό και το εκμεταλλεύεται;* Έχω αντιληφθει ότι είσαι αγχώδης, σου αρέσει όλα να είναι τακτοποιημένα, θέλεις να βλέπεις αποτέλεσμα όταν προσπαθείς για κάτι κλπ, σε καταλαβαίνω γιατί έτσι είμαι κι εγώ, αλλά έχω καταλάβει ότι όταν είναι δύο τα παιδιά και ο έλεγχος θα χαθεί, και κάποια πράγματα δεν θα γίνουν όπως τα θέλουμε, μήπως πρέπει να κάνεις μια προσπάθεια να το αποδεχτείς και να εστιάσεις στα πολύ επικίνδυνα; Δεν νομίζω ότι υπάρχει οικογένεια που να μην της έχει συμβεί κάτι τέτοιο, δεν πιστεύω ότι κάνεις εσύ κάτι λάθος! Εξάλλου, όπως θα σου πουν και οι έμπειρες, κάποια χαρκατηριστικά δεν είναι και συνηθισμένα για την ηλικία ούτως ή άλλως, ασχέτως μωρού; 

 

Δεν το λέω επικριτικά, κι εγώ πιο πολύ τα γράφω για να πειστώ κι η ίδια, γιατί το θέμα της διαχείρισης αυτής της κατάστασης με τρομάζει πολύ για το μέλλον. Δεν θέλω να είμαι απροετοίμαστη, αλλά δεν θέλω και από την πολλή φοβία να φανεί μια υπερπροσπάθεια όλα να πάνε καλά, που το μεγάλο παιδάκι θα την εκλάβει σαν πανικό. 

 

* Η αν δεν το εκμεταλλεύεται, μήπως αυτό της δημιουργεί κι εκείνης αγωνία, την κάνει να νιώθει ότι για να είναι έτσι η μαμά της, η παρουσία του άλλου παιδιού είναι κάτι αρνητικό, άρα λογικό να αντιδρά κι εκείνη αρνητικά. 

Επεξεργάστηκαν 21 Μαρτίου,2019 by Έσπερος

[erin0000]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Οταν τιμωρεις ενα παιδι το οποιο με εναν αρνητικο τροπο προσπαθει να δειξει την δυσφορια του για κατι, δεν του ενισχυεις εμμεσα αυτη την συμπεριφορα και αρνητικοτητα?

Δηλαδη οταν ενα παιδι νιωθει οτι χανει την θεση που ειχε, τον "θρονο" του και χτυπαει/δειχνει οτι δεν θελει αυτον που διεκδικει τον "θρονο"...Η τιμωρια στο μυαλο του δεν επιβεβαιωνει οτι εχασε την θεση του?

 

Γιατι ενα παιδι να συνεχιζει να εχει μια συμπεριφορα ασχημη οταν η μαμα/μπαμπας την στιγμη που πχ θα χτυπησει το αδερφακι, τον παρει αγκαλια και του πει "αγαπη μου δεν χτυπαμε γιατι ποναει, δεν ειναι ωραιο"...του δειξει δηλαδη την αγαπη της και οτι δεν εχει χασει την θεση του αντι να του προκαλεσει ακομη πιο μεγαλη δυσφορια με μια τιμωρια?

 

 

 

Αν υπήρχαν και πριν τιμωρίες και όρια δεν θα νιώσει ότι έχασε τη θέση του. Αν δεν υπήρχαν όμως είναι άλλη κουβέντα...

Η τιμωρία σαν λέξη ακούγεται αρνητικά. Εγώ εννοώ όχι εκδικητική τιμωρία, αλλά σαν συνέπεια της πράξης. Δηλαδή δεν γίνεται να χτυπάς-πονάς κάποιον και αυτός ο κάποιος να είναι μεσα στην καλή χαρά μαζί σου και να σε παίζει... Έτσι δεν είναι; χτυπάς την μαμά και μετά απαιτείς να έρθει να παίξει μαζί σου. Αν το κάνει αυτό η μαμά, τι μήνυμα θα δώσει;

 

 

 

Just now, mama16 είπε:

Μα εννοείται ότι δεν θα βάζαμε το μικρό παιδί να αλλάξει την πάνα. Για τα καθήκοντα εννοώ να φέρει την πάνα του μικρού για να το αλλάξουμε.. έτσι τουλάχιστον έχω ακούσει. Τώρα αν θέλει από μόνο του δεν υπάρχει θέμα. Πχ εμένα η μικρή μου θέλει να φέρνει την πάνα κ δεν θέλει να πηγαίνω εγώ. Αν θέλει να φέρνει κ την πάνα του μωρού θα την αφήνω αλλά δεν θα της το λέω από μόνη μου για να το βλέπει σαν καθήκον

Αυτό λέω και εγώ. Όχι σαν καθήκον. Μόνο αν θέλει το παιδί να εμπλακεί. Του δίνεις την επιλογή. "Θέλεις;" αν δεν θέλει δεν θα δείξεις δυσφορία.

Αλλά νομίζω και μόνο που θα το ρωτήσει (δηλαδή θα το καλέσει να έρθει μαζί με εκείνη και το μωρό) θα νιώσει ότι δεν το αποκλείει η μαμά. Ενώ αν του πει πήγαινε μέσα για να το αλλάξω με την ησυχία μου, θα έχει αρνητικό αντίκτυπο.

[Fenia27]

Just now, Έσπερος είπε:

@Nefeli2014 μήπως η μικρή αντιλαμβάνεται ότι είσαι αγχωμένη με όλο αυτό και το εκμεταλλεύεται;* Έχω αντιληφθει ότι είσαι αγχώδης, σου αρέσει όλα να είναι τακτοποιημένα, θέλεις να βλέπεις αποτέλεσμα όταν προσπαθείς για κάτι κλπ, σε καταλαβαίνω γιατί έτσι είμαι κι εγώ, αλλά έχω καταλάβει ότι όταν είναι δύο τα παιδιά και ο έλεγχος θα χαθεί, και κάποια πράγματα δεν θα γίνουν όπως τα θέλουμε, μήπως πρέπει να κάνεις μια προσπάθεια να το αποδεχτείς και να εστιάσεις στα πολύ επικίνδυνα; Δεν νομίζω ότι υπάρχει οικογένεια που να μην της έχει συμβεί κάτι τέτοιο, δεν πιστεύω ότι κάνεις εσύ κάτι λάθος! Εξάλλου, όπως θα σου πουν και οι έμπειρες, κάποια χαρκατηριστικά δεν είναι και συνηθισμένα για την ηλικία ούτως ή άλλως, ασχέτως μωρού; 

 

Δεν το λέω επικριτικά, κι εγώ πιο πολύ τα γράφω για να πειστώ κι η ίδια, γιατί το θέμα της διαχείρισης αυτής της κατάστασης με τρομάζει πολύ για το μέλλον. Δεν θέλω να είμαι απροετοίμαστη, αλλά δεν θέλω και από την πολλή φοβία να φανεί μια υπερπροσπάθεια όλα να πάνε καλά, που το μεγάλο παιδάκι θα την εκλάβει σαν πανικό. 

 

* Η αν δεν το εκμεταλλεύεται, μήπως αυτό της δημιουργεί κι εκείνης αγωνία, την κάνει να νιώθει ότι για να είναι έτσι η μαμά της, η παρουσία του άλλου παιδιού είναι κάτι αρνητικό, άρα λογικό να αντιδρά κι εκείνη αρνητικά. 

Θα συμφωνησω μαζι σου. Τα παιδια μας παρατηρουν και αντιλαμβανονται πολυ καλυτερα το πως αισθανομαστε απο οτι εμεις νομιζουμε. Το καθε αγχος, η καθε αγωνια μας και η συγχυση μας περνανε στα παιδια. Δεν ξερω αν αυτο ειναι σε θεση να το "εκμεταλλευτουν" αλλα σιγουρα διαταρασσει και την δικη τους ισορροπια. 

 

Αυτα βεβαια ειναι φυσιολογικα σταδια που περναει μια οικογενεια οταν ενα νεο μελος ερχεται...

[erin0000]

Πάνω σε αυτό που λέει η Έσπερος, άφησε και λίγο τις δουλειές πίσω... Μην τρέχεις πχ να προλάβεις να φροντίσεις το μωρό, να φροντίσεις το σπίτι, να παίξεις με την μεγάλη κτλ. άσε κάποια πράγματα στην άκρη.

[Έσπερος]

Just now, Fenia27 είπε:

Δεν ξερω αν αυτο ειναι σε θεση να το "εκμεταλλευτουν" αλλα σιγουρα διαταρασσει και την δικη τους ισορροπια. 

 

Λίγο άσχημη λέξη το εκμεταλλευτούν. Εννοούσα να το δει σαν ευκαιρία για να πάρει την προσοχή που έχει χάσει, ή απλά να το βλέπει σαν κάτι αστείο, μικρό παιδάκι είναι, και να το επαναλαμβάνει γιατι της φάινεται κωμική η αντίδραση. 

[erin0000]

Α επίσης μην γελάς όταν σε χτυπάει κάνοντας την τίγρη... Μπορεί να είναι από τη μια χαριτωμένο, από την άλλη την μπερδεύεις. Ειδικά αν βλέπεις να κλιμακώνει την ένταση του χτυπήματος...

[xaroumenh mama]

Just now, Nefeli2014 είπε:

Πάει παιδικό 5 ώρες τη μέρα. αυτές τις μέρες δεν την έχω πάει και είναι συνέχεια μαζι και κάπου έχει ξεφύγει. Να ας πούμε παίξαμε φάγαμε όλα καλά πριν λίγο ποιυ γκρινιαξε η μπεμπα άρχισε πάλι. Ήρθε με βάρεσε μου είπε είναι τίγρης(μου δείχνει και τα δόντια της είναι να γελάς και να κλαις) της βούτηξε και το παιχνίδι. Όχι πείτε μου τι Time in να κάνω που το κάνω όλη μερα. Είναι μόνη της τώρα και παίζει. Μου ζήτησε να παίξουμε κλαίγοντας της είπα είμαι θυμωμένη γιαυτό και γιαυτό, της ζήτησα να μην το ξανακάνει μου είπε ΘΑ ΤΟ ξανακάνει κι εγώ την έστειλα μέσα. 

 

Όχι πείτε μου εδώ τι έπρεπε να κάνω. Που από την ώρα που ξύπνησε ειμαστε μαζί κι ασχολούμαι συνέχεια. 

 

Θέλει την προσοχή μου Συνέχεια είναι και η γιαγιά εδώ, χθες τη διέλυσε τη γιαγιά της που ήταν μόνες. Που δεν κανω τίποτε άλλο από το να ασχολούμαι. 

Σε αυτή την περίπτωση της λες πως είσαι θυμωμένη για το λόγο που είσαι κ απομακρυνεσε δε χρειάζεται να πεις περισσότερα γιατί απλά στην ηλικία που είναι δε μπορεί να επεξεργαστεί πολλές πληροφορίες μαζί ..!! Κ πχ αντί να την στείλεις εκείνη μέσα σε ένα άλλο δωμάτιο μπορεις εσύ με το μωρό να πας σε ένα άλλο δωμάτιο να ασχοληθείς μαζί του ..!! Επειδή η συμπεριφορά της κόρης σου έτσι όπως τα περιγράφεις μου θυμίζει πολύ τον γιο μου .. αυτή η μέθοδος σε εμάς πιάνει περισσότερο κ μετά είναι ποιο ήρεμος 

[kotsifikos]

15 minutes ago, Nefeli2014 said:

Πάει παιδικό 5 ώρες τη μέρα. αυτές τις μέρες δεν την έχω πάει και είναι συνέχεια μαζι και κάπου έχει ξεφύγει. Να ας πούμε παίξαμε φάγαμε όλα καλά πριν λίγο ποιυ γκρινιαξε η μπεμπα άρχισε πάλι. Ήρθε με βάρεσε μου είπε είναι τίγρης(μου δείχνει και τα δόντια της είναι να γελάς και να κλαις) της βούτηξε και το παιχνίδι. Όχι πείτε μου τι Time in να κάνω που το κάνω όλη μερα. Είναι μόνη της τώρα και παίζει. Μου ζήτησε να παίξουμε κλαίγοντας της είπα είμαι θυμωμένη γιαυτό και γιαυτό, της ζήτησα να μην το ξανακάνει μου είπε ΘΑ ΤΟ ξανακάνει κι εγώ την έστειλα μέσα. 

 

Όχι πείτε μου εδώ τι έπρεπε να κάνω. Που από την ώρα που ξύπνησε ειμαστε μαζί κι ασχολούμαι συνέχεια. 

 

Θέλει την προσοχή μου Συνέχεια είναι και η γιαγιά εδώ, χθες τη διέλυσε τη γιαγιά της που ήταν μόνες. Που δεν κανω τίποτε άλλο από το να ασχολούμαι. 

Εμένα μου έκανε αυτό ο γιος μου, εγώ έφευγα από τον χώρο που ήμασταν μαζί, και ερχόταν μαζί μου κλαίγοντας και παρακαλώντας με να παίξουμε, (φυσικά καταλάβαινε πως έκανε κάτι κακό) του έλεγα πως τον αγαπώ όμως αυτή την στιγμή δεν θέλω να παίξουμε γιατί με έχει πονέσει, γιατί με έχει χτυπήσει ενώ δεν είναι σωστό αυτό, φυσικά και  δεν ήθελε να το δεχθεί όμως επέμενα, και κρατούσα αυτή την σταθερή στάση, έπιασε όμως..είδα αποτελέσματα !! Τώρα πλέον λέει μόνος του πως δεν κάνει να χτυπάει κανέναν και αν κανένα παιδάκι στον παιδικό του σηκώσει χέρι δεν το δέχεται και ο ίδιος γιατί πλέον ξέρει πως δεν κάνει ποτέ να χτυπάει κανέναν!

Νομίζω πως τελικά όλα τα παιδιά σε αυτή την ηλικία (γύρω στα 3 1/2 κάνουν τα ίδια..)

Επεξεργάστηκαν 21 Μαρτίου,2019 by kotsifikos