Αχ αυτή η ζήλεια... Συμβουλες..

[marakiz]

Just now, anemoni1989 είπε:

Ειλικρινά, με το χέρι στην καρδιά, ποσα παιδιά κανουν αυτες τις σκέψεις?? Μακαρι τα δικα σας παιδιά να ειναι τοσο "εξυπνα"  και να κανουν τετοιες λογικες σκεψεις, αλλα εμενα μ φαινεται αδιανοητο ενα παιδι 2-3-4-5 χρονων να κανει μια τοσο δομημενη σκεψη!!! Μετα τα 6-7 σίγουρα ειναι αναμενομενο και το αποζηταμε!!! 

 

φυσικά και δεν έχει τόση δομημένη σκέψη, το μαθαίνεις να την αναπτύσσει. 

Κι ειναι γνωστό άλλωστε πως τα παιδιά όλων των συμφορουμίτισων εδώ είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ έξυπνα, δεν σε καταλαβαίνω! 

[erin0000]

Just now, anemoni1989 είπε:

Ειλικρινά, με το χέρι στην καρδιά, ποσα παιδιά κανουν αυτες τις σκέψεις?? Μακαρι τα δικα σας παιδιά να ειναι τοσο "εξυπνα"  και να κανουν τετοιες λογικες σκεψεις, αλλα εμενα μ φαινεται αδιανοητο ενα παιδι 2-3-4-5 χρονων να κανει μια τοσο δομημενη σκεψη!!! Μετα τα 6-7 σίγουρα ειναι αναμενομενο και το αποζηταμε!!! 

 

Κάπου είχα διαβάσει ότι ο παιδικός εγκέφαλος δεν είναι σε θέση να κάνει τόσο δομημένες σκέψεις. Πως αντιμετωπίζουμε τα παιδιά σαν να είναι ενήλικες σε μικρό μέγεθος. Αλλά δεν είναι σε θέση να βγάλουν λογικά συμπεράσματα και να κάνουν πιο περίπλοκες σκέψεις διότι πολύ απλά ο εγκέφαλός τους ακόμα αναπτύσσεται.

[Αννα 35]

Μα για το τρίχρονο παιδάκι "ποινή" δεν είναι να μην μπορεί ο γονιός να παίξει μαζί του το Χ παιχνίδι, επειδή δεν κοιμάται το μωρό εξαιτίας του;

Τι άλλες ποινές θα έπρεπε δηλαδή να επιβληθούν;

[erin0000]

Just now, Αννα 35 είπε:

Μα για το τρίχρονο παιδάκι "ποινή" δεν είναι να μην μπορεί ο γονιός να παίξει μαζί του το Χ παιχνίδι, επειδή δεν κοιμάται το μωρό εξαιτίας του;

Τι άλλες ποινές θα έπρεπε δηλαδή να επιβληθούν;

 

Φυσικά και είναι.

 

Αλλά καταλαβαίνω (διορθώστε με αν κάνω λάθος) ότι η Νεφέλη δεν θέλει να το κάνει αυτό. 

[Αννα 35]

Αυτό που χρειάζεται είναι να εμπεδώσουν την έννοια της αιτιοτητας, πράγμα εφικτό ακόμα και σε αυτές τις ηλικίες.

[erin0000]

Just now, Αννα 35 είπε:

Αυτό που χρειάζεται είναι να εμπεδώσουν την έννοια της αιτιοτητας, πράγμα εφικτό ακόμα και σε αυτές τις ηλικίες.

 

Πολύ χαίρομαι που καταλαβαίνεις τι λέω.

[anemoni1989]

Just now, marakiz είπε:

 

Οπως το περιγράφεις δεν είναι ότι η μαμα δεν φώναζε, είναι ότι η μαμά δεν έβαζε όρια. Τα όρια δεν μπαίνουν μόνο με φωνές. 

Η μαμα μια χαρα εβαζε ορια, αλλα εμενα δεν με ενδιεφερε ο τρόπος που τα εβαζε... Ημουν ενα δυσκολο παιδι. Η αδερφή μου που ηταν πιο ηρεμη μια χαρα την ακουγε... Εμενα ομως δεν με αγγιζαν τα "η αδερφη σ ποναει", "με στεναχωρεις" ή δεν ξερω και γω τι αλλο. Εμενα με ενδιεφερε να μη χασω τη βολη μου, οποτε οταν στερουμουν κατι που θεωρουσα δεδομένο τοτε μονο μαζευομουν (απεναντι στην αδερφη μου, στους αλλους ημουν Κυρια)!!! Φανταζομαι δεν ημουν το μονο παιδι που σκεφτοταν ετσι, ουτε πως σημερα τα παιδιά εχουν μεταλλαχθει... Υπαρχουν πιο ευκολα και πιο δυσκολα παιδιά... Εκτος αν εμενα οι παρεες μου ηταν ολες προβληματικες :P

(παραδοξως βεβαια στη ζωη μου εξελιχθηκα ικανοποιητικα, δε θεωρω πως η κακοποιηση ειναι λυση, δεν εχω ψυχολογικα και δεν μισω τς γονεις μου) 

[Fenia27]

Just now, erin0000 είπε:

 

Συμφωνώ. Αναφερόμουν στη Νεφέλη που λέει όχι μάλωμα και όχι τιμωρία. Άρα πως θα μπουν τα όρια; με σκέτη συζήτηση;

 

Αυτο δεν το λεει μονο οι νεφελη..πολλες ακομη μαμαδες το λενε, μαζι με πολλους ειδικους...Σας εχει πει καποιος ειδικος να μαλωσετε τα παιδια σας? Να τα βαλετε τιμωριες? Ειμαι και εγω περιεργη να ακουσω...

 

Θα μιλησω με παραδειγματα και οχι θεωρια...

 

Οταν γεννηθικε ο μικρος μου, ο μεγαλος ηταν 15 μηνων.. Προφανως και σοκαριστηκε οταν ειδε την μαμα να θηλαζει ενα αλλο μωρο και ορμηξε πανω μου κλαιγοντας και προσπαθοντας να παρει την θεση του...Ξεκινησε να χτυπαει τον μικρο και εγω μεσα στα νευρα και την κουραση θα του φωναζα "οχι μην τον χτυπας!" "Δεν θα χτυπας τον αδερφο σου!" "σταματα"...προφανως και γινοταν χειροτερα..και τα δικα του νευρα και τα δικα μου...μιλησαμε με την παιδιατρο, διαβασα και εγω ενα βιβλιο να ξεστραβωθω (για μεγαλυτερες ηλικιες αλλα επιασα το νοημα) μπας και γινει κατι...Γιατι η κατασταση ηταν τραγικη...πως να τιμωρησεις ενα τοσο μικρο παιδι? Μονο και μονο η φωνη μου και η αυστηροτητα μου τα εκανα ολα πολυ χειροτερα...Οταν λοιπον ειπα μεσα μου..θα ριξω τους τονους και σε καθε χτυπημα η απαντηση μου θα ειναι η αγκαλια και ενα απλο "δεν χτυπαμε, ποναει" τοτε ειδα διαφορα μεγαλη...Του μιλουσα ηρεμα, του εξηγουσα οτι ηρθε ενα μωρο στην οικογενεια, η μαμα θα του δωσει γαλα οπως θα δωσει και σε σενα...δεν ξερω τι καταλαβαινε γιατι ηταν ουσιαστικα και αυτος ενα μωρο...Οταν ηταν να βαλω για υπνο τον μικρο ερχοταν μαζι και ο μεγαλος και καθομασταν ολοι αγκαλια, θα θηλαζαν και μαζι και αυτο γενικα βοηθησε πολυ...Ισως ηταν και αυτος τοσο μικρος που προσαρμοστηκε πολυ γρηγορα...δεν σημαινει ομως οτι ολα γιναν τελεια απο την μια στιγμη στην αλλη...εκει που θα τον χτυπουσε 5 φορες την μερα, πηγαμε στην μια φορα την μερα, μια φορα στις δυο μερες μεχρι που σταματησε απλα να τον χτυπαει...

 

τα παχνιδια ειναι αλλο κομματι...μεχρι και σημερα θα παρει καποιο παιχνιδι απο τα χερια του αδερφου του...(και ο ενας και ο αλλος)..θα τον πλησιασω και θα του πω χωρις καμια ενταση "με αυτο το παιχνιδι επαιζε ο αδερφος σου, του το πηρες απο τα χερια. Δεν αρπαζουμε τα παιχνιδια"  αν μου πει οχι...το θελω..θα του πω πιο αυστηρα "ξερω οτι θελεις να παιξεις με το παιχνιδι αλλα επαιζε ο αδερφος σου. Δωστο πισω και θα παιξεις αφου τελειωσει"...τις περισσοτερες φορες το δινει πισω...οταν ομως συνεχιζει να μην το δινει θα του πω " Εχεις παρει το παιχνιδι και ο αδερφος σου εχει στεναχωρεθει..αυτο δεν ειναι καθολου ωραιο.αν δεν το δωσεις πισω η μαμα θα το παρει" ...

 

Οταν λοιπον ο μικρος ξεκινησε να περπαταει να μπουσουλαει και να παιζει με τον μεγαλο, μια απο αυτες τις πρωτες μερες κοινου παιχνιδιου εγινε η πρωτη μεγαλη μαχη για τα ορια και την πειθαρχια...Θα σας εξηγησω τι ακριβως εγινε...Βγαλαμε ολα τα αυτοκινητα στο πατωμα και ξεκινησαν να παιζουν...ελα μου ντε ομως που οποιο παιχνιδι και να επαιρνε ο μικρος, ο μεγαλος του το αρπαζε...Του εξηγησα ολα τα παραπανω χωρις ομως κανενα απολυτως αποτελεσμα...τελευταιο warning " Αν δεν παιξετε ομορφα και δεν μοιραστητε τα αυτοκινητα, η μαμα θα τα μαζεψει ολα και δεν θα παιξει κανενας σας" Ουτε το βλεφαρο μου δεν κουνησα. Μιλουσα με τον τονο στη φωνη μου, οπως λεμε "το φαγητο ειναι ετοιμο"...Μαζεψα και το τελευταιο αυτοκινητο και τα εβαλα ψηλα στην βιβλιοθηκη. Ο μεγαλος? το κλαμα το ατελειωτο...δεν ηξερε τι να κανει απο τον θυμο του..εγω καθησα διπλα του και του εξηγουσα ξανα και ξανα "το ξερω οτι θυμωσες ομως δεν αρπαζουμε τα παιχνιδια, παιζουμε ωραια, η μαμα πηρε τα παιχνιδια γιατι δεν τα μοιραζοσασταν και μαλωνατε" "ολα καλα, θα περασει, δεν πειραζει να θυμωνεις, σε καταλαβαινω, και στην μαμα αρεσουν τα παιχνιδια, δεν μπορεις ομως να τα παρεις αυτη την στιγμη επειδη δεν παιζατε ομορφα με τον αδερφο σου"...καποια στιγμη ηρεμισε, εγω δεν θυμωσα καθολου, τα αυτοκινητα μεινανε στη βιβλιοθηκη, συνεχισαμε την μερα μας...οταν πλεον μου τα ζητησε ξανα και ηταν ηρεμος του θυμησα να παιξει ομορφα και να τα μοιραστει με τον αδερφο του...Τα ορια μπορουν να μπουνε χωρις απολυτως καμια ενταση απο μεριας της μαμας, χωρις να φωναξουμε, να τιμωρησουμε...Αυτο δεν σημαινει οτι το παιδι δεν θα κλαψει ή δεν θα ζοριστει...Την ωρα ομως που αυτο θα κλαιει η μαμα θα ειναι διπλα του να το παρηγορει...

 

@Nefeli2014 επειδη η κορη σου ειναι σε ηλικια που καταλαβαινει τα παντα, μπορεις να τις βαλεις ορια σε ολα τα θεματα που αφορουν το μωρο χωρις ομως να δειξεις οτι σε κατι φταιει εκεινη και την μαλωνεις λογω του μωρου...δηλαδη μπορεις να θεσεις ενα οριο οτι "δεν αρπαζουμε τα παιχνιδια απο τα χερια ενος αλλου παιδιου" δεν χρειαζεται να αναφερεις το μωρο ειδικα και να φαινεται οτι το κανεις προς οφελος του...κανονες που ισχυουν στα παιδια στο σχολειο, στην παιδικη χαρα..εφαρμοζονται και σπιτι...δηλαδη "κανεναν δεν χτυπαμε, δεν σπρωχνουμε κτλ"...Σιγα, σιγα θα τα εφαρμοσεις...δεν χρειαζονται αποτομα πραγματα..δεν θα δινεις σημασια "πω πω τι εκανες τωρα" και απο την αλλη ενω την κρατας αγκαλια θα αναγνωριζεις το συναισθημα της ( καταλαβαινω οτι σου αρεσει και εσενα αυτο το παιχνιδι) θετεις ενα οριο ( δεν αρπαζουμε ομως το παιχνιδι οταν ενα αλλο παιδακι παιζει) της δειχνεις η πραξη της τι επιπτωση ειχε σε καποιον αλλο ( η αδερφη σου στεναχωρεθηκε που της το πηρες)...Μπορεις ομως κατ εμε και να της προτεινεις αφου εχεις ηδη αναγνωρισει οτι θελει να παιξει, να βρειτε κατι αλλο να παιξει...Δεν νομιζω αυτο να την κανει κακομαθημενη..αλλα της δειχνει το δρομο οτι οταν θελει να παιξει μπορει να το ζητησει, αλλα οχι να ενοχλησει καποιον αλλο...

[erin0000]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Αυτο δεν το λεει μονο οι νεφελη..πολλες ακομη μαμαδες το λενε, μαζι με πολλους ειδικους...Σας εχει πει καποιος ειδικος να μαλωσετε τα παιδια σας? Να τα βαλετε τιμωριες? Ειμαι και εγω περιεργη να ακουσω...

 

Αν δεν παιξετε ομορφα και δεν μοιραστητε τα αυτοκινητα, η μαμα θα τα μαζεψει ολα και δεν θα παιξει κανενας σας" 

 

@Nefeli2014 επειδη η κορη σου ειναι σε ηλικια που καταλαβαινει τα παντα, μπορεις να τις βαλεις ορια σε ολα τα θεματα που αφορουν το μωρο χωρις ομως να δειξεις οτι σε κατι φταιει εκεινη και την μαλωνεις λογω του μωρου...δηλαδη μπορεις να θεσεις ενα οριο οτι "δεν αρπαζουμε τα παιχνιδια απο τα χερια ενος αλλου παιδιου" δεν χρειαζεται να αναφερεις το μωρο ειδικα και να φαινεται οτι το κανεις προς οφελος του...κανονες που ισχυουν στα παιδια στο σχολειο, στην παιδικη χαρα..εφαρμοζονται και σπιτι...δηλαδη "κανεναν δεν χτυπαμε, δεν σπρωχνουμε κτλ"...Σιγα, σιγα θα τα εφαρμοσεις...δεν χρειαζονται αποτομα πραγματα..δεν θα δινεις σημασια "πω πω τι εκανες τωρα" και απο την αλλη ενω την κρατας αγκαλια θα αναγνωριζεις το συναισθημα της ( καταλαβαινω οτι σου αρεσει και εσενα αυτο το παιχνιδι) θετεις ενα οριο ( δεν αρπαζουμε ομως το παιχνιδι οταν ενα αλλο παιδακι παιζει) της δειχνεις η πραξη της τι επιπτωση ειχε σε καποιον αλλο ( η αδερφη σου στεναχωρεθηκε που της το πηρες)...Μπορεις ομως κατ εμε και να της προτεινεις αφου εχεις ηδη αναγνωρισει οτι θελει να παιξει, να βρειτε κατι αλλο να παιξει...Δεν νομιζω αυτο να την κανει κακομαθημενη..αλλα της δειχνει το δρομο οτι οταν θελει να παιξει μπορει να το ζητησει, αλλα οχι να ενοχλησει καποιον αλλο...

 

Προφανώς και υπάρχουν ειδικοί που σου λένε να βάλεις όρια στο παιδί και να υπάρχουν επιπτώσεις εάν δεν τα τηρούν (ονόμασε αυτές τις επιπτώσεις όπως θέλεις). Δεν ξέρω πως φαντάζεσαι το "μάλωμα". Αυτά που περιέγραψες "μάλωμα είναι" και μάλιστα άδικο. Γιατί ενώ ο μεγάλος έκανε την αταξία, πήρες τα παιχνίδια και από τον μικρό... 

 

Σωστό το "δεν αρπάζουμε το παιχνίδι από άλλο παιδάκι". Όταν όμως δεν σταματάει να το κάνει;

 

Δεν ξέρω τι ηλικίας είναι τα παιδιά σου Φένια. Όταν όμως είναι και τα 2 σε μεγαλύτερη ηλικία είναι πιο δύσκολο να εφαρμόσεις διάφορες θεωρίες. πχ το αν δεν φέρεσαι καλά στις κούνιες φεύγουμε. Αν το ένα φέρεται καλά ενώ το άλλο όχι, θα γυρίσετε όλοι μαζί; 

[little lamb]

 

Νομίζω πως γενικά το υπεραναλύουμε. Πιστεύω πως δεν είναι τόσο απλά "θα κάνω αυτό κι έτσι θα γίνει αυτό". Παίζει ρόλο και ο χαρακτήρας κάθε παιδιού, ο οποίος ναι μεν σε μεγάλο βαθμό διαμορφώνεται από τους γονείς αλλά δεν παύει να είναι και ανεξάρτητος είτε επειδή είναι έμφυτος, είτε επειδή επηρεάζεται και από ένα σωρό άλλους παράγοντες εκτός σπιτιού που τους ζει το κάθε παιδί χωριστά (Δεν ξέρω ακριβώς γιατί δεν είμαι ψυχολόγος). Αλλά η λογική λέει ότι αν όλα εξαρτώνταν από τους γονείς, τότε όλα τα αδέρφια θα ήταν ίδια! Πάνω που σκεφτόμουν αυτά, είδα το μήνυμα της Ανεμώνης που επιβεβαίωσε τη σκέψη μου! 

 

Just now, anemoni1989 είπε:

Η μαμα μια χαρα εβαζε ορια, αλλα εμενα δεν με ενδιεφερε ο τρόπος που τα εβαζε... Ημουν ενα δυσκολο παιδι. Η αδερφή μου που ηταν πιο ηρεμη μια χαρα την ακουγε... Εμενα ομως δεν με αγγιζαν τα "η αδερφη σ ποναει", "με στεναχωρεις" ή δεν ξερω και γω τι αλλο. Εμενα με ενδιεφερε να μη χασω τη βολη μου, οποτε οταν στερουμουν κατι που θεωρουσα δεδομένο τοτε μονο μαζευομουν (απεναντι στην αδερφη μου, στους αλλους ημουν Κυρια)!!! Φανταζομαι δεν ημουν το μονο παιδι που σκεφτοταν ετσι, ουτε πως σημερα τα παιδιά εχουν μεταλλαχθει... Υπαρχουν πιο ευκολα και πιο δυσκολα παιδιά... Εκτος αν εμενα οι παρεες μου ηταν ολες προβληματικες :P

(παραδοξως βεβαια στη ζωη μου εξελιχθηκα ικανοποιητικα, δε θεωρω πως η κακοποιηση ειναι λυση, δεν εχω ψυχολογικα και δεν μισω τς γονεις μου) 

 

Επίσης μιας που λέτε πώς νιώθει το πρώτο παιδί για το δεύτερο κλπ: τυχαίνει να είμαι το δεύτερο παιδί (και με διαφορά εξαετίας) και οι περισσότεροι φίλοι μου είναι τα πρώτα παιδιά στις οικογένειές τους. Όλοι λοιπόν λένε ότι οι γονείς τους υπερασπίζονταν συνεχώς τα μικρά τους αδέρφια και τα δικαιολογούσαν πάντα κλπ, ενώ εγώ θυμάμαι το αντίθετο: να μου λένε συνεχώς να μην ενοχλώ τη μεγάλη μου αδερφή! Δεν ξέρω αν οι γονείς μας φέρονταν διαφορετικά από τους περισσότερους, ή αν απλώς τελικά και τα δύο παιδιά μιας οικογένειας (αν είναι δύο) νιώθουν αδικημένα το καθένα για τον δικό του λόγο! (δηλαδή και η αδερφή μου π.χ. μπορεί να θεωρούσε ότι υπερασπίζονταν εμένα, ή τα μικρότερα αδέρφια των φίλων μου να ένιωθαν όπως εγώ ότι τους λένε να μην ενοχλούν τα μεγάλα)

 

[anemoni1989]

Just now, erin0000 είπε:

 Αυτά που περιέγραψες "μάλωμα είναι" και μάλιστα άδικο. Γιατί ενώ ο μεγάλος έκανε την αταξία, πήρες τα παιχνίδια και από τον μικρό... 

 

Σωστό το "δεν αρπάζουμε το παιχνίδι από άλλο παιδάκι". Όταν όμως δεν σταματάει να το κάνει;

 

Συμφωνώ. Σε αυτη την περίπτωση ο μικρός δεν παίρνει το μήνυμα πως οτι και να κανει, αν δεν θα ειναι ο μεγαλος ικανοποιημενος δεν θα ειναι ουτε αυτος??? Για να μην στεναχωρησεις δηλαδή τον μεγαλο, αδικεις τον μικρό. 

[Fenia27]

Just now, erin0000 είπε:

 

Προφανώς και υπάρχουν ειδικοί που σου λένε να βάλεις όρια στο παιδί και να υπάρχουν επιπτώσεις εάν δεν τα τηρούν (ονόμασε αυτές τις επιπτώσεις όπως θέλεις). Δεν ξέρω πως φαντάζεσαι το "μάλωμα". Αυτά που περιέγραψες "μάλωμα είναι" και μάλιστα άδικο. Γιατί ενώ ο μεγάλος έκανε την αταξία, πήρες τα παιχνίδια και από τον μικρό... 

 

Σωστό το "δεν αρπάζουμε το παιχνίδι από άλλο παιδάκι". Όταν όμως δεν σταματάει να το κάνει;

 

 

Οταν δεν σταματαει λοιπον...Για πες μου εσυ τι κανεις...να μας δωσεις καμια ιδεα? θα του πεις οτι δεν θα φαει παγωτο? 

 

Εχουμε ξεκαθαρισει μεσα στα ποστ την διαφορα της τιμωριας και συνεπειας..οταν εσυ μιλας για τιμωρια και εννοεις συνεπεια...ισως να αρχισεις να χρησιμοποιεις την σωστη λεξη?...γιατι εγω δεν τα θεωρω ιδια...

 

Μπορω να σου εξηγησω το σκεπτικο μου πισω απο αυτη την "αδικια"...

[anemoni1989]

Just now, little lamb είπε:

 

Νομίζω πως γενικά το υπεραναλύουμε. Πιστεύω πως δεν είναι τόσο απλά "θα κάνω αυτό κι έτσι θα γίνει αυτό". Παίζει ρόλο και ο χαρακτήρας κάθε παιδιού, ο οποίος ναι μεν σε μεγάλο βαθμό διαμορφώνεται από τους γονείς αλλά δεν παύει να είναι και ανεξάρτητος είτε επειδή είναι έμφυτος, είτε επειδή επηρεάζεται και από ένα σωρό άλλους παράγοντες εκτός σπιτιού που τους ζει το κάθε παιδί χωριστά (Δεν ξέρω ακριβώς γιατί δεν είμαι ψυχολόγος). Αλλά η λογική λέει ότι αν όλα εξαρτώνταν από τους γονείς, τότε όλα τα αδέρφια θα ήταν ίδια! Πάνω που σκεφτόμουν αυτά, είδα το μήνυμα της Ανεμώνης που επιβεβαίωσε τη σκέψη μου! 

 

 

Επίσης μιας που λέτε πώς νιώθει το πρώτο παιδί για το δεύτερο κλπ: τυχαίνει να είμαι το δεύτερο παιδί (και με διαφορά εξαετίας) και οι περισσότεροι φίλοι μου είναι τα πρώτα παιδιά στις οικογένειές τους. Όλοι λοιπόν λένε ότι οι γονείς τους υπερασπίζονταν συνεχώς τα μικρά τους αδέρφια και τα δικαιολογούσαν πάντα κλπ, ενώ εγώ θυμάμαι το αντίθετο: να μου λένε συνεχώς να μην ενοχλώ τη μεγάλη μου αδερφή! Δεν ξέρω αν οι γονείς μας φέρονταν διαφορετικά από τους περισσότερους, ή αν απλώς τελικά και τα δύο παιδιά μιας οικογένειας (αν είναι δύο) νιώθουν αδικημένα το καθένα για τον δικό του λόγο! (δηλαδή και η αδερφή μου π.χ. μπορεί να θεωρούσε ότι υπερασπίζονταν εμένα, ή τα μικρότερα αδέρφια των φίλων μου να ένιωθαν όπως εγώ ότι τους λένε να μην ενοχλούν τα μεγάλα)

 

Οντας η μεγαλύτερη, νιωθω ακριβως οπως οι φιλοι σου!!! Η αδερφή μου νιώθει οπως εσυ!!! :p

[erin0000]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Οταν δεν σταματαει λοιπον...Για πες μου εσυ τι κανεις...να μας δωσεις καμια ιδεα? θα του πεις οτι δεν θα φαει παγωτο? 

 

Εχουμε ξεκαθαρισει μεσα στα ποστ την διαφορα της τιμωριας και συνεπειας..οταν εσυ μιλας για τιμωρια και εννοεις συνεπεια...ισως να αρχισεις να χρησιμοποιεις την σωστη λεξη?...γιατι εγω δεν τα θεωρω ιδια...

 

Μπορω να σου εξηγησω το σκεπτικο μου πισω απο αυτη την "αδικια"...

 

Θα του πω, σου είπα πολλές φορές ότι δεν αρπάζουμε παιχνίδια από τα χέρια άλλου παιδιού και εσύ συνεχίζεις να το κάνεις. Πήγαινε μέσα λοιπόν και σήμερα δεν θα παίξεις καθόλου με αυτοκινητάκια.

 

Ξέρω τη διαφορά μεταξύ συνέπειας και τιμωρίας. Υπάρχουν συνθήκες που δεν μπορείς να επιβάλεις άμεσα μια συνέπεια. Εκεί μπαίνει η τιμωρία (η οποία είναι ετεροχρονισμένη)

 

Παράδειγμα, κάνεις τον κόσμο άνω κάτω στην βόλτα μας; δεν ακούς; φωνάζεις; φέρεσαι άσχημα παρόλες τις προειδοποιήσεις; Δεν μπορούμε να γυρίσουμε επιτόπου για κάποιον λόγο. Μόλις γυρίσουμε όμως σπίτι, θα πας κατευθείαν στο κρεββάτι σου και δεν θα δεις το dvd που είχαμε συμφωνήσει.

Just now, anemoni1989 είπε:

Οντας η μεγαλύτερη, νιωθω ακριβως οπως οι φιλοι σου!!! Η αδερφή μου νιώθει οπως εσυ!!! :p

 

Μα το κάθε παιδί βλέπει το θέμα από την πλευρά του και πάντα θα εντοπίζει μεγαλύτερη επιείκεια στα αδέλφια του... 

[Fenia27]

Just now, anemoni1989 είπε:

Συμφωνώ. Σε αυτη την περίπτωση ο μικρός δεν παίρνει το μήνυμα πως οτι και να κανει, αν δεν θα ειναι ο μεγαλος ικανοποιημενος δεν θα ειναι ουτε αυτος??? Για να μην στεναχωρησεις δηλαδή τον μεγαλο, αδικεις τον μικρό.

 

Just now, anemoni1989 είπε:

Οντας η μεγαλύτερη, νιωθω ακριβως οπως οι φιλοι σου!!! Η αδερφή μου νιώθει οπως εσυ!!! :p

 

Just now, little lamb είπε:

Επίσης μιας που λέτε πώς νιώθει το πρώτο παιδί για το δεύτερο κλπ: τυχαίνει να είμαι το δεύτερο παιδί (και με διαφορά εξαετίας) και οι περισσότεροι φίλοι μου είναι τα πρώτα παιδιά στις οικογένειές τους. Όλοι λοιπόν λένε ότι οι γονείς τους υπερασπίζονταν συνεχώς τα μικρά τους αδέρφια και τα δικαιολογούσαν πάντα κλπ, ενώ εγώ θυμάμαι το αντίθετο: να μου λένε συνεχώς να μην ενοχλώ τη μεγάλη μου αδερφή! Δεν ξέρω αν οι γονείς μας φέρονταν διαφορετικά από τους περισσότερους, ή αν απλώς τελικά και τα δύο παιδιά μιας οικογένειας (αν είναι δύο) νιώθουν αδικημένα το καθένα για τον δικό του λόγο! (δηλαδή και η αδερφή μου π.χ. μπορεί να θεωρούσε ότι υπερασπίζονταν εμένα, ή τα μικρότερα αδέρφια των φίλων μου να ένιωθαν όπως εγώ ότι τους λένε να μην ενοχλούν τα μεγάλα)

 

Πως σας φαινεται λοιπον που καταληγουμε, μαζι και εγω στο οτι οι γονεις μας, μας κανανε να νιωθουμε αδικημενοι σε σχεση με τα αδερφια μας? οτι περνανε θεση υπερ και κατα?

 

Εγω αυτο θελω να μην το εχουν τα παιδια μου..θελω να ειμαι εκτος πλανου...θελω να μην γινομαι διατητης οταν μαλωνουν...δεν θελω να λεω "εφταιξες εσυ μπρος τιμωρια...ποιος χτυπησε ποιον? ποιος εσπασε αυτο? ποιος λερωσε εκει? τι-μω-ρια εσυ που φταις..δεν θελω κανενα απο τα παιδια μου να μου λεει "δεν φταιω εγω, εκεινος το εκανε..." 

 

Προς το παρον (εκτος αν αναθεωρησω που συχνα το κανω) ο κανονας ειναι ο εξης:  δεν με νοιαζει ποιος ξεκινησε τον καβγα..δεν θα μαλωνετε...δεν με νοιαζει αν μαλωνετε για ενα παιχνιδι και ποιος το πηρε απο ποιον και ποιος επαιζε πρωτος...μαλωνετε για ενα παιχνιδι? μαντεψτε τι γινετε! παααει το παιχνιδι...Καποιος δεν συμπεριφερεται καλα στην παιδικη χαρα? λυπαμαι παιδια φταιτε δεν φταιτε φευγουμε...

 

Μεχρι τωρα (ο μεγαλος ειναι στα 2,5 και ο μικρος 1,5) οσες φορες δω τον μεγαλο να παρει ενα παιχνιδι απο τον μικρο και του πω τελος παντων "δωστο η το πηρα" εκεινος επιλεγει παντα να το δωσει στον αδερφο του για να παιξει αντι να το παρω εγω και να μην παιξει κανενας!!! εντυπωσιακο? για μενα ναι...

 

Πως θα σας φαινοτανε σαν παιδια να μην επρεπε να απευθυνθειτε/καρφωσετε ο ενας τον αλλον αδερφο στους γονεις...αν οι κανονες ηταν εκει..ισχυαν και κανενας δεν ελεγε απο τους γονεις οτι φταις εσυ, δεν φταις εσυ...θα νιωθατε αδικημενοι? θα μαλωνατε πιο πολυ με τα αδερφια σας σαν να ειχατε κατι να χωρισετε? οτι κανει ο ενας επηρεαζει και τον αλλο...αδικο και ξεαδικο...θα σας εφερνε πιο κοντα ή πιο μακρια...? Οι γονεις παντως μεχρι τωρα τεινουν να δημιουργουν εναν ανταγωνισμο στα αδερφια...επειδη θα παρουν θεση...δεν χρειαζεται ομως...

[marakiz]

Δεν ξέρω αν έχω καταλάβει καλά, πάντως αν την πλήρωνα και εγώ για λάθος της αδερφής μου, θα με χαλούσε πολύ.

[xaroumenh mama]

Πάντως στις σχέσεις ανάμεσα σε δύο αδέρφια από τα λίγα που ξέρω κ έχω διαβάσει λένε να μη ριχνουμε τις ευθύνες ούτε στον έναν ούτε στον άλλο αλλά να αφήνουμε μεταξύ τους να βρουν μια λύση προφανως με ένα μωρό 1 έτους δε γίνεται αυτό αλλά σιγά σιγά χτίζεται ..!!!.. μια μέρα που ο μεγάλος φενοταν πως ήθελε να παίξει με τον αδερφό του άφησα το μωρό στο χαλί κ είπα θέλω να σας ενημερώσω πως δε θέλω να ακούσω ούτε τον ένα ούτε τον άλλον να κλαει ..!! Στο πρόσωπο του μεγάλου μου γιου είδα ότι τον ξάφνιασε κ του άρεσε κ πράγματι εκείνη την ημέρα έπαιξαν πάρα πολύ ωραία δε ξέρω αν φταίει αυτό που είπα βέβαια η αν έτυχε ..!!!!

[erin0000]

Just now, marakiz είπε:

Δεν ξέρω αν έχω καταλάβει καλά, πάντως αν την πλήρωνα και εγώ για λάθος της αδερφής μου, θα με χαλούσε πολύ.

 

 

Καλά κατάλαβες..

 

Φένια, αν τιμωρείς και τους δύο για κάτι που έκανε ο ένας, θα δημιουργήσεις πολύ μεγαλύτερο ανταγωνισμό ανάμεσά τους και θα νιώθουν και οι δύο ότι τους αδικείς και δεν ασχολείσαι προκειμένου να έχεις την ησυχία σου.

 

 

[Fenia27]

Οταν δωσουμε την ευκαιρια στα παιδια να τα βρουνε οντως μονα τους, ειναι απολυτως ικανα να το κανουν...Τι να πω, εμενα μου κανει εντυπωση πως ενα διχρονο (ο γιος μου) αρπαζει ενα παιχνιδι απο τον αδερφο του γιατι το θελει , η μαμα του εξηγει πως οταν δεν παιζουμε ωραια με ενα παιχνιδι αυτο το παιχνιδι δεν θα το εχει κανενας, και εκεινος επιλεγει μονος του να το δωσει πισω για να παιξει ο αδερφος του...αυτο απο μονο του δεν λεει κατι?

[erin0000]

Δεν λέω ότι πρέπει συνέχεια να κάνουμε τον διαιτητή και να αποδίδουμε ευθύνες. Αλλά και αυτή η ουδετερότητα δεν θα βγει σε καλό. Είναι μικρά ακόμα. 

 

[Fenia27]

Just now, erin0000 είπε:

 

 

Καλά κατάλαβες..

 

Φένια, αν τιμωρείς και τους δύο για κάτι που έκανε ο ένας, θα δημιουργήσεις πολύ μεγαλύτερο ανταγωνισμό ανάμεσά τους και θα νιώθουν και οι δύο ότι τους αδικείς και δεν ασχολείσαι προκειμένου να έχεις την ησυχία σου.

 

 

 

Μεχρι τωρα αυτη η θεωρια εχει διαψευστει..θα δουμε στο μελλον...

[erin0000]

Just now, Fenia27 είπε:

Οταν δωσουμε την ευκαιρια στα παιδια να τα βρουνε οντως μονα τους, ειναι απολυτως ικανα να το κανουν...Τι να πω, εμενα μου κανει εντυπωση πως ενα διχρονο (ο γιος μου) αρπαζει ενα παιχνιδι απο τον αδερφο του γιατι το θελει , η μαμα του εξηγει πως οταν δεν παιζουμε ωραια με ενα παιχνιδι αυτο το παιχνιδι δεν θα το εχει κανενας, και εκεινος επιλεγει μονος του να το δωσει πισω για να παιξει ο αδερφος του...αυτο απο μονο του δεν λεει κατι?

 

 

Ότι μέχρι στιγμής είναι όλα καλά. Μιλάμε για την περίπτωση που συνεχίζει να το κάνει παρά τις εξηγήσεις. 

 

Αν ήταν όμως μεγαλύτερες ηλικίες, αμέσως θα αντιδρούσε ο μικρός γιατί θα ένιωθε αδικημένος... Ή αλλιώς θα υποχωρούσε και θα έδινε το παιχνίδι που του άρπαξε ο αδερφός του προκειμένου να μην βρει τον μπελά του και εκείνος.. 

[Αννα 35]

Το ζητούμενο νομίζω είναι να αντιληφθεί το παιδί τη συνάφεια μεταξύ αιτίου και αιτιατού. Στην περίπτωση που το αιτιατό αφορά και το παιδί που ουδεμία σχέση έχει με το αίτιο θεωρώ πως δεν μπορεί η συνάφεια αυτή να γίνει αντιληπτή.

Ποιο μήνυμα περνάμε λοιπόν στα παιδιά; Ότι είναι αδιάφορο το ποιος προκάλεσε μια κατάσταση, οι συνέπειες είναι ίδιες για όλους; Για ποιο λόγο λοιπόν κάποιος να επιδείξει θετική συμπεριφορά;

Just now, Αννα 35 είπε:

 

 

Επεξεργάστηκαν 29 Μαρτίου,2019 by Αννα 35

[marakiz]

Just now, Αννα 35 είπε:

Το ζητούμενο νομίζω είναι να αντιληφθεί το παιδί τη συνάφεια μεταξύ αιτίου και αιτιατού. Στην περίπτωση που το αιτιατό αφορά και το παιδί που ουδεμία σχέση έχει με το αίτιο θεωρώ πως δεν μπορεί η συνάφεια αυτή να γίνει αντιληπτή.

Ποιο μήνυμα περνάμε λοιπόν στα παιδιά; Ότι είναι αδιάφορο το ποιος προκάλεσε μια κατάσταση, οι συνέπειες είναι ίδιες για όλους; Για ποιο λόγο λοιπόν κάποιος να επιδείξει θετική συμπεριφορά;

 

 

Ε ναι βρε Φενάκι.. Εσύ λες είσαι εναντίον της τιμωρίας αλλά τελικά τιμωρείται το ένα παιδί σου μιας και αυτό δεν το λες συνέπεια από κάτι που.. ποτέ δεν έγινε! Το θέμα είναι να καταλαβαίνουν τα παιδιά για πιο λόγο μπορεί να στερούνται κάτι. Όχι να υπακούν για να μην το στερηθούν.

[Lenia16]

Just now, Fenia27 είπε:

 

 

 

Πως σας φαινεται λοιπον που καταληγουμε, μαζι και εγω στο οτι οι γονεις μας, μας κανανε να νιωθουμε αδικημενοι σε σχεση με τα αδερφια μας? οτι περνανε θεση υπερ και κατα?

 

Εγω αυτο θελω να μην το εχουν τα παιδια μου..θελω να ειμαι εκτος πλανου...θελω να μην γινομαι διατητης οταν μαλωνουν...δεν θελω να λεω "εφταιξες εσυ μπρος τιμωρια...ποιος χτυπησε ποιον? ποιος εσπασε αυτο? ποιος λερωσε εκει? τι-μω-ρια εσυ που φταις..δεν θελω κανενα απο τα παιδια μου να μου λεει "δεν φταιω εγω, εκεινος το εκανε..." 

 

Προς το παρον (εκτος αν αναθεωρησω που συχνα το κανω) ο κανονας ειναι ο εξης:  δεν με νοιαζει ποιος ξεκινησε τον καβγα..δεν θα μαλωνετε...δεν με νοιαζει αν μαλωνετε για ενα παιχνιδι και ποιος το πηρε απο ποιον και ποιος επαιζε πρωτος...μαλωνετε για ενα παιχνιδι? μαντεψτε τι γινετε! παααει το παιχνιδι...Καποιος δεν συμπεριφερεται καλα στην παιδικη χαρα? λυπαμαι παιδια φταιτε δεν φταιτε φευγουμε...

 

Μεχρι τωρα (ο μεγαλος ειναι στα 2,5 και ο μικρος 1,5) οσες φορες δω τον μεγαλο να παρει ενα παιχνιδι απο τον μικρο και του πω τελος παντων "δωστο η το πηρα" εκεινος επιλεγει παντα να το δωσει στον αδερφο του για να παιξει αντι να το παρω εγω και να μην παιξει κανενας!!! εντυπωσιακο? για μενα ναι...

 

Πως θα σας φαινοτανε σαν παιδια να μην επρεπε να απευθυνθειτε/καρφωσετε ο ενας τον αλλον αδερφο στους γονεις...αν οι κανονες ηταν εκει..ισχυαν και κανενας δεν ελεγε απο τους γονεις οτι φταις εσυ, δεν φταις εσυ...θα νιωθατε αδικημενοι? θα μαλωνατε πιο πολυ με τα αδερφια σας σαν να ειχατε κατι να χωρισετε? οτι κανει ο ενας επηρεαζει και τον αλλο...αδικο και ξεαδικο...θα σας εφερνε πιο κοντα ή πιο μακρια...? Οι γονεις παντως μεχρι τωρα τεινουν να δημιουργουν εναν ανταγωνισμο στα αδερφια...επειδη θα παρουν θεση...δεν χρειαζεται ομως...

Η αλήθεια είναι πως είναι λίγο άδικο να "τιμωρούνται" κ τα δυο παιδιά για κάτι που έκανε μόνο το ένα. Ουσιαστικά μέχρι τώρα ανέφερες ότι ο μεγάλος παίρνει τα παιχνίδια του μικρού -λογικο- αλλά μετά κανεις απτους δυο δεν έχει παιχνίδια. Ο μικρός τι καταλαβαίνει από αυτό; Να δίνει υποτακτικά κ χωρίς αντίδραση τα παιχνίδια του στον μεγάλο αν θέλει να συνεχίσει να παίζει. Όπου παιχνίδια βάλε ότι άλλο θέλεις. Γιατί μεγαλώνοντας δε θα μείνουν στα παιχνίδια. Δεν μου ακούγεται πολύ σωστό. Αλλά δε μου ακούγεται κ σωστος ο συνεχής διαχωρισμός μεταξύ των δύο αδερφων, φαίνεται από τα πιο πάνω ποστ τι ανεξίτηλα συναισθηματα δημιουργουνται εντυπωνονται στον καθένα. Εγώ πολύ πρόχειρα σκεπτόμενη αυτό που θα έκανα αν είχαν τόσο μικρή διαφορά τα παιδιά μου είναι να λέω στο μεγάλο οκ, παίξε με το παιχνίδι που εκλεψες, εγώ κ ο αδερφός σου θα παίξουμε με κάτι αλλο μαζί. Προφανώς θα τσινουσε κ θα του έλεγα εάν θελεις να παίζετε μαζί πρέπει να μοιράζεστε τα παιχνίδια σας.