Βίαιη προσαρμογή των παιδιών στο παιδικό σταθμό

[zaxaroulini]

8 hours ago, kine said:

Το να προσπαθούμε να υπερασπιστούμε την άποψη μας, υποστηρίζοντας έμμεσα ή άμεσα ότι ο άλλος λέει ψέμματα ή έχει καλπάζουσα φαντασία και κουτσομπολεύει ασύστολα ή εν γένει ότι ο συνομιλητής μας είναι ανίκανος να κρίνει και να αξιολογήσει την εγκυρότητα όσων μας καταγράφει, δεν τιμά κανέναν μας, δεν βοηθά σε τίποτα τον διάλογο και είναι τουλάχιστον δείγμα έλλειψης σεβασμού στον άλλο, στον κάθε άλλο που συμμετέχει εξίσου ανώνυμα κι άρα έχοντας τα ίδια κίνητρα με εμάς να λέει αλήθεια ή ψέμματα.

 

Δεν καταλαβαίνω γιατί παρεξηγείσαι κοπέλα μου και κάνεις και τον δικηγόρο για λογαριασμό τρίτων! Μάλλον άλλα διαβάζεις εσύ και άλλα εγώ:

Εγώ διάβασα και σχολίασα αυτό: κάθε μέρα οι μαμάδες παίρνουν τα παιδιά στα μέσα του μήνα από παιδικούς!

Αν μας ενδιαφέρει η εγκυρότητα μιας πληροφορίας ας μας πουν για πόσες μαμάδες μιλάμε, για πόσα παιδιά και για πόσους σταθμούς αλλιώς ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει!

Τώρα αν το κάθε μέρα για κάποιους σημαίνει συχνά ή κάτι άλλο μάλλον δεν μιλάμε όλες το ίδιο τα Ελληνικά, τι να πω! Αν ήταν σχήμα λόγου ή υπερβολή και πάλι δεν είναι ωραίο να λέμε κάτι υπερβάλλοντας και φουσκώνοντας κάποια πράγματα για να «αποδείξουμε» το δικό μας!

Οπότε πριν κρίνουμε και κατακρίνουμε τον συνομιλητή μας ας διαβάσουμε προσεκτικά την τοποθέτησή του.

Και για να μην θεωρηθώ ότι έχω και κανένα όφελος από τους παιδικούς σταθμούς εγώ τον μεγάλο μου τον πήγα μετά τα 3, τον μικρούλη μου και αυτόν θα τον πάω μετά τα 3, αλλά έχω την δυνατότητα να τα κρατάω σπίτι. Από εκεί και πέρα όλες οι μανούλες που δεν έχουν αυτή την δυνατότητα θα διαβάζουν αυτές τις υπερβολές που γράφονται και θα νομίζουν ότι άμα πάνε το παιδί τους παιδικό θα συμβούν τα χίλια μύρια.

1 hour ago, kotsifikos said:

Δυστυχώς λόγω συνθηκών έχω τον γιο μου σε παιδικό απο αρκετά μικρό, ιδανικά θα ήθελα να πάει γύρω στα τρία όμως γυρνώντας στην δουλειά δεν υπήρχε άλλη λύση πέραν του παιδικού.  Δεν έχω μετανιώσει στιγμή για την επιλογή μου αυτή. Πιστεύω πως όλες οι μητέρες είτε το παιδί μας μιλάει είτε όχι καταλαβαίνουμε αν περνάει καλά εκεί που ειναι. Δεν έχω συναντήσει ποτέ συνθήκες σαν αυτές που διαβάζω εδώ, ούτε για μισά ταπεράκια ούτε για τρίωρες ουρές με την τσάντα στην πλάτη. Εννοείται πως είναι ιδανικό είναι ένα παιδί να μένει σπίτι έως τα τρία όμως υπάρχουν περιπτώσεις (όπως την δική μου ) που η λύση αυτή είναι η μοναδική. Φυσικά και δεν είναι όλοι οι παιδικοί αξιόλογοι, όπως όμως δεν είναι και όλοι ακατάλληλοι,όπως όμως δεν είναι και όλοι οι φροντιστές (παππούς-γιαγιά-νταντα) αξιόλογοι ή ακατάλληλοι, ο κάθε γονιός επιλέγει το κατάλληλο για εκείνον και το παιδί του με διαφορετικά κριτήρια. Αυτό που για εμένα είναι λάθος για τον άλλο είναι σωστό, εγώ πχ δεν μπορώ να βλέπω το παιδί μου στα δύο του να βλέπει τηλεόραση με την εκάστοτε νταντα στο σπίτι, προτιμώ να είναι στον σταθμό και να παίζει με 20 παιδιά.

 

 

 

Ακριβώς όπως τα λες!

[kine]

12 ώρες πρίν, zaxaroulini είπε:

όταν υπάρχουν τόσες κοπέλες που δουλεύουν εκεί και έχουν τα παιδιά καλύτερα και από τους γονείς τους

 

Συγνώμη βρε zaxaroulini μου, αλλά αυτό μου κάνει λίγο σαν κουτσομπολιό! Επειδή κάποιος ανώνυμος στο ιντερνετ, υποστηρίζει ότι αγαπά τα παιδιά των άλλων, περισσότερο από τους ίδιους τους γονείς τους, θα αρκεστούμε σε αυτές τις δηλώσεις και θα αποδεχτούμε όλους τους παιδικούς σταθμούς άκριτα; Θα εμπιστευτούμε τα παιδιά μας σε τρίτους, απλά και μόνο επειδή κάποιοι πιστεύουν ότι είναι πιο καλοί να μεγαλώσουν παιδιά, από τους ίδιους τους γονείς των παιδιών; Ειδικά τη στιγμή που υπάρχουν τόσες και τόσες μαρτυρίες, ανάρμοστων παιδαγωγικών πρακτικών σε τόσους και τόσους παιδικούς σταθμούς, από μανούλες αλλά και από εργαζόμενες;

 

πρίν από 58 λεπτά , zaxaroulini είπε:

Αν μας ενδιαφέρει η εγκυρότητα μιας πληροφορίας ας μας πουν για πόσες μαμάδες μιλάμε, για πόσα παιδιά και για πόσους σταθμούς αλλιώς ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει!

 

Δίκιο έχεις βρε κοπέλα μου. Ακριβώς όπως τα λές. Αν μας ενδιαφέρει η εγκυρότητα μιας πληροφορίας, ας μας πεις για πόσες κοπέλες, πόσα παιδιά και πόσους σταθμούς που έχουν τα παιδιά καλύτερα από τους γονείς, μιλάμε! Αλλιώς ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει.

 

Τουλάχιστον να μάθουμε ποιοι είναι αυτοί οι σταθμοί, να στέλνουμε εκεί τα παιδιά μας. Γιατί για τους "κακούς" παιδικούς σταθμούς, η κάθε μία που γνωρίζει, τους έχει βάλει στην μαύρη λίστα της και όχι μόνο δε θα στείλει το παιδί της, αλλά θα το πει και σε όποια μανούλα την ρωτήσει, για να προσέχει.

 

ΥΓ. Κανείς δεν κάνει τον δικηγόρο ή τον κατήγορο κανενός. Δημόσιος είναι ο διάλογος, όχι ιδιωτικός. Οποιος διαβάζει μπορεί να παίρνει θέση για οτιδήποτε διαβάζει, ανεξάρτητα από το αν του απευθύνεται ή όχι, προσωπικά ένα μέλος. Αυτά είναι αυτονόητα.

Επεξεργάστηκαν 27 Σεπτεμβρίου,2017 by kine

[erin0000]

Ένα παιδί θα προσαρμοστεί ομαλά στον παιδικό σταθμό, εφόσον και οι γονείς του αλλά και το περιβάλλον του παιδικού, το βοηθήσουν σε αυτό. Προφανώς και ένα μικρό παιδάκι που αποχωρίζεται για πρώτη φορά τους γονείς του μπορεί να αγχωθεί ή να κλάψει. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και με τη γιαγιά ή με την νταντά. Αυτό (το κλάμα) δεν συνιστά όμως "βίαιη προσαρμογή". Ούτε θα σημαδεύσει την ψυχολογία του παιδιού. Ούτε πρέπει να το συγκρίνουμε με ορφανοτροφεία!!!

Είναι κάποιο βήμα που αργά ή γρήγορα θα συμβεί. Δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να κάθονται σπίτι μαζί με το παιδί, αλλά ούτε είναι πάντα το ιδανικό. Το να επιμένει να είναι και η μαμά μαζί του στον παιδικό σταθμό ή να τη βλέπει να αγχώνεται ή ακόμα και να κλαίει, σίγουρα θα κάνει δυσκολότερη την κατάσταση. 

Σχετικά με τους παιδικούς σταθμούς δεν έχω συναντήσει πουθενά τόσο τραγικές καταστάσεις.  Υποτίθεται πριν στείλεις το παιδί κάπου, έχεις κάνει έναν σχετικό έλεγχο και στη συνέχεια "τους έχεις από κοντά" όπως θα έκανες με την νταντά. Από εκεί και πέρα πιστεύω ότι πιο πολύ ζορίζεται η μαμά, παρά το ίδιο το παιδί.

[Manoulitsa75]

1 hour ago, erin0000 είπε:

Ένα παιδί θα προσαρμοστεί ομαλά στον παιδικό σταθμό, εφόσον και οι γονείς του αλλά και το περιβάλλον του παιδικού, το βοηθήσουν σε αυτό. Προφανώς και ένα μικρό παιδάκι που αποχωρίζεται για πρώτη φορά τους γονείς του μπορεί να αγχωθεί ή να κλάψει. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και με τη γιαγιά ή με την νταντά. Αυτό (το κλάμα) δεν συνιστά όμως "βίαιη προσαρμογή". Ούτε θα σημαδεύσει την ψυχολογία του παιδιού. Ούτε πρέπει να το συγκρίνουμε με ορφανοτροφεία!!!

Είναι κάποιο βήμα που αργά ή γρήγορα θα συμβεί. Δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να κάθονται σπίτι μαζί με το παιδί, αλλά ούτε είναι πάντα το ιδανικό. Το να επιμένει να είναι και η μαμά μαζί του στον παιδικό σταθμό ή να τη βλέπει να αγχώνεται ή ακόμα και να κλαίει, σίγουρα θα κάνει δυσκολότερη την κατάσταση. 

Σχετικά με τους παιδικούς σταθμούς δεν έχω συναντήσει πουθενά τόσο τραγικές καταστάσεις.  Υποτίθεται πριν στείλεις το παιδί κάπου, έχεις κάνει έναν σχετικό έλεγχο και στη συνέχεια "τους έχεις από κοντά" όπως θα έκανες με την νταντά. Από εκεί και πέρα πιστεύω ότι πιο πολύ ζορίζεται η μαμά, παρά το ίδιο το παιδί.

 

Εξαρτάται από το κάθε γονιό. Εγώ πάντως ποτέ δε θα άφηνα τη κόρη μου είτε σε γιαγιά, είτε σε νταντά, ενώ το παιδί δεν έχει εξοικειωθεί πλήρως μαζί τους. Το να κλάψει για 2 λεπτά και μετά να ξεχαστεί είναι φυσιολογικό, το να κλαίει όμως συνεχόμενα αυτό ναι, είναι πολύ κακό για το παιδί, τραυματίζεται η ψυχούλα του και ο συσσωρευμένος αρνητισμός κάποια στιγμή θα ξεσπάσει στη μάνα, γιατί εκείνη δεν το προστάτευσε όταν έπρεπε.

 

Το να μη μπορείς να κάνεις αλλιώς γιατί εργάζεσαι και δεν έχεις που να το αφήσεις το καταλαβαίνω, όμως πρέπει να είσαι έτοιμος μετά να δεχθείς τις συνέπειες.

 

"Υποτίθεται" ναι, ότι έχεις ένα σχετικό έλεγχο κι ότι "τους έχεις από κοντά". Με ποιό τρόπο όμως τους έχεις από κοντά όταν 60% των γονιών, αν διάβασες τη ψηφορία πιο πάνω, παρωτρύνονται από τον παιδικό να φύγουν ΑΠΟ ΤΗ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ. Εγώ ευτυχώς ήμουν από αυτές που δεν το έκαναν και είδα θετικά αποτελέσματα. Η κόρη μου προσαρμόστηκε χωρίς κλάματα, είναι χαρούμενη το πρωί που πηγαίνει εκεί και έχει αρχίσει να μη θέλει να φεύγει, ενώ στην αρχή δεν ήθελε καν να μπει στη τάξη. Βλέπω όμως άλλα παιδάκια να κλαίνε με τις ώρες και σπαράζει η καρδιά μου.

Και γι' αυτούς που ζητάνε νούμερα και αποδείξεις: από τη παραπάνω ψηφορορία προκύπτει ότι το 60% περίπου των παιδικών σταθμών δεν έχει ιδέα από παιδική ψυχολογία. Αν είχαν ιδέα, δε θα πίεζαν τους γονείς να φύγουν πριν τα παιδιά προσαρμοστούν και δε θα τα άφηναν να κλαίνε με τις ώρες. Κι ακόμα χειρότερα, όχι μόνο δεν έχουν ιδέα, αλλά δεν τους ενδιαφέρει κιόλας η ψυχολογία των παιδιών. Αυτό, για μένα, θυμίζει λίγο τριτοκοσμικό ορφανοτροφείο.

 

[vtgian]

@kotsifikos αυτό που προσπαθούμε να τονίσουμε πολλές κοπέλες σε αυτό το θέμα είναι την ανάδειξη της ιδιαίτερης αντιμετώπισης που οφείλει να δείχνει ο εκπαιδευτικός σε κάθε παιδί και κάθε οικογένεια. Ότι το να αντιμετωπίζονται όλα τα παιδιά σαν να είναι ίδια, δεν βοηθά ούτε το ίδιο το παιδί, ούτε την παιδαγωγό.

Συμφωνούμε όλοι ότι όταν και οι δύο γονείς εργάζονται και δεν υπάρχει βοήθεια, τότε ο παιδικός είναι μονόδρομος και ευτυχώς που υπάρχει έστω αυτή η λύση. Επίσης συμφωνούμε ότι δεν είναι όλες οι γιαγιάδες-θείες κλπ ικανές και κατάλληλες να μεγαλώσουν ένα νήπιο. Παράλληλα η εύρεση baby-sitter πολλές φορές αποδεικνύεται ακόμα πιο δύσκολη συν ότι πολλοί γονείς έχουν τις επιφυλάξεις τους στον να βάλουν ένα ξένο άτομο στο σπίτι τους (και όχι άδικα). Πρακτικά η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Ούτε όλοι οι παιδικοί είναι σκάρτοι, ούτε όλες οι νηπιαγωγοί θέλουν να ταλαιπωρήσουν το παιδάκι μας. Υπάρχουν εξαιρετικοί ανάμεσά τους. Υπάρχουν όμως και κακοί παιδικοί σταθμοί, όπως υπάρχουν και ανίκανες γιαγιάδες. Πρέπει να το παραδεχτούμε. Όπως υπάρχουν επαγγελματίες που δεν ενδιαφέρονται για την εξέλιξη της επιστήμης τους και τα σύγχρονα δεδομένα, έτσι υπάρχουν και παιδαγωγοί που δεν ενδιαφέρονται να επιμορφωθούν και λειτουργούν με αυτά που έμαθαν στη σχολή πριν 20 χρόνια. Αυτή είναι η αλήθεια δυστυχώς και με αυτή πορευόμαστε.

 

Προς διευκρίνιση, στην ομάδα που ανέφερα δεν συμμετέχουν μόνο γονείς αλλά και εκπαιδευτικοί (σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα) όπως και ιδιοκτήτες παιδικών σταθμών. Επίσης υπάρχει αυστηρό πλαίσιο ως προς την διαφήμιση και την συκοφάντηση. 

 

@erin0000 θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. [...εφόσον και οι γονείς του αλλά και το περιβάλλον του παιδικού, το βοηθήσουν σε αυτό...] Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν με πολλούς τρόπους, με προετοιμασία, με θετική αντιμετώπιση στην αντίδραση (όχι απαξίωση αλλά όχι και δραματοποίηση) και αναγνώριση των πραγματικών διαστάσεων της πίεσης που νιώθει το παιδί (αποχωρισμός, μετάβαση σε νέο περιβάλλον). Οι εκπαιδευτικοί πως βοηθάν όταν βλέπουμε συχνά να δίνεται μόνο η οδηγία "άστο να κλάψει μέχρι να το πάρει απόφαση". Σε εμάς αυτό συμβαίνει και δυστυχώς δεν έχω επιλογή, για ιδιωτικό δε βγαίνω, άνθρωπο δεν έχω, να σταματήσω τη δουλειά δε γίνεται. Η μόνη συμβουλή που μου δίνουν οι νηπιαγωγοί είναι "φέρνε την κάθε μέρα και άσε την να κλαίει, θα συνηθίσει". Και έτσι αναγκαστικά πρέπει μόνη μου να βρω πως θα αντισταθμίσω την πίεση που νιώθει το παιδί μου (και βγαίνει στο σπίτι με προσκόλληση, θυμό, επιθετικότητα, κλάμα, ανορεξία, δέκατα, εφιάλτες κ.α.) γιατί ο παιδικός αγνοεί/αδιαφορεί/δεν μπορεί να υποστηρίξει άλλους τρόπους προσαρμογής (σημειωτέο, 4η εβδομάδα και ακόμα είναι το τμήμα σαν τη σφαγή των νηπίων, περιμένω τον μαγικό μήνα). Ξαναφέρνω στο προσκήνιο το μοντέλο Βερολίνου γιατί καταλαβαίνω ότι πολλοί δεν το γνωρίζουν, δεν το έχουν μελετήσει και κάνουν παρανοήσεις. Δεν δαιμονοποιείται το κλάμα, μάλιστα τονίζεται ότι είναι μέσα στις αναμενόμενες αντιδράσεις. Είναι φυσική και υγιής αντίδραση ενός παιδιού σε μία καινούρια κατάσταση/περιβάλλον. Η συμμετοχή του γονέα εξαντλείται στην ολιγοήμερη παρουσία του. Αν ο γονιός κλαίει, παρεμβαίνει. αγχώνεται, τότε πρέπει να καταλάβει ότι ο ίδιος δε βοηθάει το παιδί του να εμπιστευτεί το νέο περιβάλλον και κανένα μοντέλο δεν είναι αρκετό. Πολύ ωραία όλα αυτά περί έρευνας πριν διαλέξει ο γονιός παιδικό, αλλά α)δεν έχουμε όλοι την πολυτέλεια να διαλέξουμε β)πολλοί οι παιδικοί που αλλά υπόσχονται και άλλα κάνουν (όχι δεν έχουμε τιμωρίες στα βρέφη και ξαφνικά το δίχρονο σου λέει για τη "σκεφτούλα"). Και όπως καταλαβαίνεις, δεν μπορείς να αλλάζεις παιδικό κάθε μήνα! 

 

@Lilaioan πολύ χαίρομαι που φαίνεται ότι βρήκατε ένα τρόπο να συνεχίσετε πιο ομαλά την μετάβαση. Εύχομαι πραγματικά το παιδάκι σου να έχει μια ήρεμη προσαρμογή και ο παιδικός να καταλάβει ότι δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια.

[erin0000]

@vtgian πράγματι δεν γνωρίζω λεπτομέρειες για το μοντέλο του Βερολίνου. Εφόσον όμως είναι κάτι που δεν ακολουθείται εδώ, θα προσαρμοστούμε σε αυτό που υπάρχει. Το να πηγαίνουμε (ειδικά σε έναν δημόσιο σταθμό, αλλά και στους ιδιωτικούς) και να απαιτούμε να κάνει εξαίρεση ειδικά για εμάς, επειδή έτσι κάνουν στη Γερμανία, θα φέρει αναστάτωση και στα υπόλοιπα παιδιά που οι γονείς τους δεν μπορούν να παραμείνουν στο χώρο, ακόμη και αν θα το ήθελαν. Οπότε λογικό το βρίσκω να μην το επιτρέπουν. 

 

Από εκεί και πέρα, ειλικρινά δεν μου έχει πει ποτέ κανένας παιδαγωγός, "άστο να κλάψει, θα συνηθίσει"... Αυτό που μου είπαν και που το βρίσκω λογικό είναι να μην ταραχτώ εγώ από το κλάμα, συνήθως είναι κάτι που γίνεται όταν είναι ο γονιός παρών και πως μόλις φύγω σε 5 λεπτά θα έχει ηρεμήσει το παιδί. Και πράγματι έτσι γινόταν, όπως έτσι γινόταν όταν το άφηνα πχ στη γιαγιά. Έκλαιγε μπροστά μου, σε λίγα λεπτά είχε ηρεμήσει. Και από τον παιδικό σταθμό γύρναγε χαρούμενο. Μήπως σου είπαν κάτι τέτοιο και το παρερμήνευσες; 

 

Για την έρευνα, ναι δεν υπάρχει πάντα η πολυτέλεια να διαλέξεις. Εκεί ακολουθείς τη μέθοδο "τους έχω από κοντά". Αυτό ισχύει για τα πάντα. Δεν πρέπει να δείχνουμε απόλυτη εμπιστοσύνη σε κανέναν, αλλά ούτε και να τους δαιμονοποιούμε όλους. Ελέγχουμε, ρωτάμε κτλ

 

Για την "σκεφτούλα" ή όπως τη λένε, δεν ξέρω αν θεωρείται τιμωρία ή όχι, πάντως κάποιου είδους συνέπεια πρέπει να υπάρχει όταν ένα παιδί παραφέρεται. Πως αλλιώς; 

 

[vtgian]

@erin0000 αν παρακολούθησες από την αρχή τη συζήτηση θα είδες ότι το μοντέλο Βερολίνου ήδη ακολουθείται από κάποιους παιδικούς σταθμούς στην Ελλάδα. Επίσης το γεγονός ότι δεν είναι ευρέως διαδεδομένο δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία στο να μην απαιτούμε να γίνει. Όχι, δεν θα προσαρμοστούμε σε αυτό που έχουμε. Για τα παιδιά μας διεκδικούμε το καλύτερο. Προφανώς και δε ζητάω ειδική μεταχείριση για το παιδί μου. Τους τονίζω όμως καθημερινά ότι όπως και οι ίδιοι διαπιστώνουν, το μοντέλο που ακολουθούν δεν ταιριάζει σε όλα τα παιδιά.

 

Όχι, δεν έχει γίνει καμία παρανόηση. Δε μιλάμε για κλάμα πενταλέπτου του σταματά μόλις φύγω. Αν ήταν έτσι θα ήμουν μια χαρά, πίστεψέ με. Μιλάμε για κλάμα ανά διαστήματα στο δύωρο που την αφήνω, μιλάμε ότι μπαίνω στην αίθουσα και με το που με βλέπει τρέχει κλαίγοντας και γατζώνεται επάνω μου, μιλάμε ότι είναι με αναφιλητά. Ναι μεν παίζει λίγο όταν ξεχνιέται αλλά έχεις συχνές φάσεις που με θυμάται και δε μπορεί να διαχειριστεί ακόμα την απώλειά μου. Όταν την αφήνω στη γιαγιά της δεν κλαίει, θα ρωτήσει μέσα στη μέρα, ξέρει τι ώρα έρχομαι και τσεκάρει το ρολόι, είναι όμως μια χαρά κεφάτη. Ξεκάθαρα οι οδηγίες είναι κάνε υπομονή, για ένα μήνα θα είναι έτσι, αυτός είναι ο μόνος τρόπος. Θα δεχόμουν το "δεν είναι έτοιμη ακόμα". Δε μου το λένε όμως. Μου λένε ότι όλο αυτό είναι φυσιολογικό και ότι ξαφνικά το παιδί θα ηρεμήσει και θα πηγαίνει χαρούμενο.

 

Η σκεφτούλα ή καρεκλάκι σκέψης ή όπως αλλιώς το λένε, μπορεί να λειτουργήσει σε παιδιά που έχουν ήδη αναπτύξει πολύπλοκη σκέψη και σίγουρα όχι στο δίχρονο που η ανάπτυξη του προμετωπιαίου λοβού (κριτική σκεψη, λογική επακολουθία κ.α.) δεν έχει καν ολοκληρωθεί. Είναι τεράστιας σημασίας να ξέρουμε πως λειτουργεί ο εγκέφαλος του παιδιού από ηλικία σε ηλικία, τι διαφορές υπάρχουν, τι μπορεί να γίνει κατανοητό και τι όχι. Ότι πχ το δίχρονο αντιλαμβάνεται μόνο φυσικές συνέπειες και όχι λογικές. Ευτυχώς η επιστήμη τα τελευταία χρόνια έχει προχωρήσει πολύ σε αυτό και δεν έχουμε πλέον δικαιολογίες. 

[erin0000]

21 ώρες πρίν, Lilaioan είπε:

 

"Υποτίθεται" ναι, ότι έχεις ένα σχετικό έλεγχο κι ότι "τους έχεις από κοντά". Με ποιό τρόπο όμως τους έχεις από κοντά όταν 60% των γονιών, αν διάβασες τη ψηφορία πιο πάνω, παρωτρύνονται από τον παιδικό να φύγουν ΑΠΟ ΤΗ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ.

Όταν λέω ότι θα τους έχει κάποιος από κοντά, δεν εννοώ να μένει εκεί. Εννοώ να ρωτάει-ελέγχει, να ενημερώνεται, να ζητάει κάποιες αλλαγές στα πλαίσια του εφικτού, κτλ Να νιώθουν από τον παιδικό σταθμό ότι ελέγχονται.

 

Εμάς η προσαρμογή που έγινε ήταν την πρώτη εβδομάδα να αφήνω το παιδί για λίγες ώρες. πχ 2ώρες στην αρχή, 3 ώρες μετά κτλ. Προφανώς και έκλαψε, προφανώς και αγχώθηκε. Αν είχα μείνει εκεί όμως πιστεύω ότι θα τα έκανα χειρότερα γιατί θα νόμιζε ότι έτσι είναι τα πράγματα. Η μαμά θα μένει μαζί του και θα είναι κάτι σαν παιδότοπος. Στη συνέχεια προσαρμόστηκε. Κατάλαβε ότι η μαμά δεν το παρατάει εκεί, αλλά έρχεται το μεσημέρι και το παίρνει. Αυτό ήταν... Στη συνέχεια και τα επόμενα χρόνια μπορεί να υπήρχαν κάποιες στιγμές-περίοδοι που να είχαμε πάλι κλάμματα το πρωί. Δεν ήταν όμως άγχος αποχωρισμού. Μπορεί να ήταν κούραση, μπορεί να ήταν γκρίνια, πείσμα κτλ. Όπως ένα μεγαλύτερο παιδί γκρινιάζει το πρωί πριν πάει στο σχολείο γιατί πχ νυστάζει...

Αυτό που θέλω να πω είναι να μην τα βλέπετε όλα τόσο τραγικά. Ότι το παιδί υποφέρει, ότι κινδυνεύει και μαζί του υποφέρετε και εσείς.

 

@vtgian πόσο χρονών είναι το παιδάκι σου;

Εφόσον πιστεύεις ότι εσύ από πλευράς σου είσαι σωστή, με την έννοια ότι δεν δείχνεις στο παιδί το άγχος σου, δείχνεις ήρεμη και σταθερή κτλ, τότε ναι δεν θα έπρεπε να κλαίει με αναφιλητά όταν σε βλέπει. Εκτός και αν υπάρχει περίπτωση να είναι χειριστικό (αλλά μάλλον όχι από αυτά που μου λες)

Σε αυτή την περίπτωση να σου πω τι θα έκανα εγώ. Δεν θα δεχόμουν τα περί υπομονής που σου λέει ο παιδικός σταθμός. Ούτε το να είμαι εκεί το θεωρώ (εγώ ) λύση. Θα έπιανα τη νηπιαγωγό και θα της έλεγα ότι επειδή ήδη έχει περάσει ο μήνας και δεν βλέπω βελτίωση, πρέπει να δούμε λίγο το θέμα. Να σου πει ακριβώς πως είναι η μέρα του παιδιού και τι κάνει από πλευράς της για να τη βοηθήσει να ενταχθεί. Και να δείτε τι αλλαγές μπορούν να γίνουν. Μπορεί να μην κάνει σωστά τη δουλειά της εκείνη. Μπορεί να είναι πελαγωμένη, άπειρη, αδιάφορη, οτιδήποτε. Να σου προτείνει συγκεκριμένες λύσεις.

[belleblue]

Γειά σε όλους, έχω διαβάσει κάποιες δημοσιεύσεις ίσως κάποιες μου ξέφυγαν...  προσαρμογή ΔΕΝ είναι να αφήσεις το παιδί μια ώρα και να φύγεις. Η προσαρμογή είναι όταν είσαι στον χώρο (όχι στην τάξη απαραίτητα) αλλά όπως και να έχει σε σημείο που το παιδί να μπορεί να έρθει να δεί. 

 

Ο στόχος της προσαρμογής είναι το παιδί να προσαρμοστεί όσο είναι η μαμά εκεί, ... για μερικές ημέρες,  έτσι ώστε σε μερικές μέρες μετά, να μπορεί να το αφήσει κάποια ώρα στην αρχή και μετά περισσότερο. 

 

Πραγματικά είναι λάθος να λέει η παιδαγωγός/διευθύντρια ότι είναι προσαρμογή το να αφήνεις το παιδί σταδιακά μια ώρα δυο ωρες, όταν πριν δεν έχει μείνει καθόλου μαζί σου στο χώρο. 

ΔΕΝ είναι "προσαρμογή". Είναι απλώς να συνηθίσει το παιδί να είναι μόνο του.. ναι οκ θα προσαρμοστεί ακόμα και εάν το αφήναμε σε ένα άλλο σπίτι, τμηματικά. 

δεν είναι όμως αυτό που εννοείται διεθνώς "προσαρμογή" στην διάρκεια της οποίας ο γονέας ακόμα ΔΕΝ έχει φύγει. Παιδαγωγικά ΔΕΝ είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος.

 

Έχουν μάθει να το λένε έτσι για να παρηγορούνται οι γονείς! η απόλυτη κοροιδία....

 ... πραγματικά ,  απίστευτα τα ψέμματα που λένε οι παιδαγωγοί και οι διευθυντές, για να στηρίξουν την βόλη τους, απλώς δηλαδή ότι δεν μπορούν να διαχειριστούν αυτό που θα έπρεπε. 

Έχω βιώσει στα περισσότερα παιδάκια της οικογενείας, πως είναι η σωστή προσαρμογή, στην Ελλάδα κιόλας και σε ξενόγλωσσο και σε ελληνικό παιδικό. 

Λοιπόν, ... .ένα σας λέω!  Οι υπόλοιποι απλώς ΒΑΡΙΟΥΝΤΑΙ, και ΔΕΝ είναι παιδαγωγικά σωστά ενημερωμένοι και πουλάνε παραμύθια μάντολες. 

"δεν μπορούμε, δεν θα κάνει καλό στα άλλα παιδιά.... κλπ κλπ... "   

ΚΑΜΙΑ παιδαγωγική θεωρία δεν υπάρχει σε αυτό και αν το πείτε σε παιδοψυχολόγο, θα γελάσει! 

Εγώ το είδα,  ( η μαμά μένει στο διάδρομο ή στο μπαλκόνι , με μισάνοιχτη πόρτα, και άτομο προσέχει τη πορτα κ αφηνει εξω τα παιδια που θελουν να πανε να δουν τη μαμα, και δεν τα εμποδίζει)  και κανένα πρόβλημα δεν είχαν τα άλλα παιδιά που είχαν ήδη κάνει την προσαρμογή τους κανονικά. 

Και από άλλες μητέρες σε άλλους παιδικούς το έχω ακούσει.

Πολύ απλά, γιατί δεν ήταν μια τραυματική εμπειρία, και δεν το έβλεπαν σαν κάτι φρικτό να παθαίνουν ανάμνηση άσχημων σεναρίων....

Απλώς βαριούνται (ή κάνουν οικονομία) για να μην έχουν ένα επιπλέον άτομο που να βοηθάει στην αρχή του χρόνου....   εις βάρος των παιδιών. 

και αν μπει μια μέρα τη πρώτη μέρα η μαμά μέσα, το παιδί ΜΙΑ ΧΑΡΑ μετά την επόμενη βλέπει σιγά σιγά που η μαμά έχει να κάνει μια δουλειά έξω.... είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που φοβούνται μερικοί μερικοί διευθυντές/παιδαγωγοί,  μην τυχόν αφήσουν τη μητέρα λίγο μέσα!   

Ίσα Ίσα, μετά το παιδί έχει το βίωμα, θυμάται όταν ηταν  η μαμά εκεί, και παρηγορείται από την ιδέα ότι η μαμά του ξέρει τι κάνει και που βρίσκεται. 

 

εγώ λέω, μην δέχεστε εκπτώσεις!! μην αφήνετε να σας πουλάνε ιστορίες και να μιλάτε και στις άλλες μαμάδες να ζητάτε πράγματα μαζί από τους διευθυντές. Δεν ξέρουν την τύφλα τους, κανείς δεν τους ελέγχει, επιστημονικά! ΚΑ ΝΕ ΝΑΣ !  κανένας όμως.... !! 

 

 

 

 

[vtgian]

@erin0000 καταλαβαίνω ότι μάλλον το παιδί σου είναι αρκετά μεγαλύτερο από το δικό μου και έχετε περάσει αρκετές "πρώτες" χρονιές, οπότε δεν σε αφορά το μοντέλο Βερολίνου το οποίο υποστηρίζουμε πολλές μαμάδες σε αυτό το θέμα. Επειδή ωστόσο διαβάζουν και άλλες που ίσως έχουν παρόμοιας ηλικίας παιδάκια με το δικό μου (λίγο μεγαλύτερο από 2,5) οφείλω να το ξανατονίσω. Στο μοντέλο Βερολίνου ο γονέας δεν μένει αιώνια μέσα στη τάξη. Μένει μόνο τις 3 πρώτες μέρες. Μιλάμε για group 5-6 παιδιών. Γονιός και παιδί τις πρώτες μέρες δεν μένουν παραπάνω από 2 ώρες. Ο γονιός δεν παίζει με το παιδί, δε συμμετέχει στο πρόγραμμα της δασκάλας, δεν παρεμβαίνει. Κάθεται σε μία άκρη του χώρου και επικεντρώνεται σε κάτι άλλο (πχ διάβασμα βιβλίου). Η δασκάλα είναι αυτή που προσπαθεί να προσελκύσει το παιδί στην ομάδα. Αν αυτό επιθυμεί επαφή με τον γονιό, αυτός είναι εκεί μόνο σαν "λιμάνι". Να καθησυχάσει την ανασφάλεια και τίποτε άλλο. Την 4η ημέρα επιχειρείται η απομάκρυνση του γονέα από την αίθουσα και για σύντομο χρονικό διάστημα, όχι εκτός σχολικής μονάδας. Αποφασιστικά ο γονιός ενημερώνει το παιδί ότι θα βγει για λίγο έξω και θα ξαναγυρίσει γρήγορα. Η αντίδραση όπως έγραψα είναι αναμενόμενη, το βάρος όμως πλέον πέφτει στον παιδαγωγό να παρηγορήσει και να κάνει το παιδί να νιώσει ασφάλεια, εντάσσοντάς το στην παιδική ομάδα. Αναλόγως με το πόσο γρήγορα θα το πετύχει συνεχίζουν οι επόμενες ημέρες να σταδιακή αύξηση του χρόνου. Αν υπάρχει πλήρης αποτυχία στο να ηρεμήσει το παιδί, ξεκινάμε από την αρχή.

Ούτε παιδότοπος, ούτε χάβρα, ούτε προσκόλληση. Πολύ συγκεκριμένο και δομημένο πρόγραμμα που και τα παιδιά δε στρεσάρει και οι παιδαγωγοί είναι πιο ήρεμοι.

 

Το τμήμα μας είναι 30 παιδιά με 3 νηπιαγωγούς. Οι παλαιότερες δεν δέχονται κανένα άλλο τρόπο, όλο αυτό το βρίσκουν φυσιολογικό, ίσως πιο έντονο από ότι σε άλλα παιδιά αλλά δεν τους παραξενεύει κιόλας. Να δώσω χρόνο, μόνο αυτό. Στο διάστημα που μένει (δύωρο top, δοκιμάσαμε παραπάνω αλλά οι ίδιες μου είπαν ότι θα ξαναγυρίσουμε στο δύωρο γιατί δεν) πότε παίζει (και όταν το κάνει είναι πολύ καλή, συμμετέχει, χαίρεται) και πότε κλαίει και την παίρνουν αγκαλιά. Καταλαβαίνω ότι βρίσκει θετικά αλλά δεν μπορεί να αντισταθμίσει την ανασφάλεια που νιώθει. Είναι κάτι που έχει από βρέφος, έκανε το peak του στο αγχος αποχωρισμού (18 μηνών) και μετά ηρέμησε. Τώρα έχει επανέλθει. 

 

 

[erin0000]

@vtgian όχι δεν με αφορά η προσαρμογή σε παιδικό σταθμό στην παρούσα φάση, αλλά πίστεψε με, με έχει απασχολήσει στο παρελθόν.  Δεν είμαι αντίθετη στο μοντέλο του Βερολίνου. Αλλά ψάχνω λύσεις για το τι μπορεί να κάνει κανείς σε έναν παιδικό σταθμό που δεν ακολουθούν αυτή τη μέθοδο, πέραν του να μαλώνει προσπαθώντας να πείσει τον δ/ντη. Εσύ έχεις ήδη πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση, χωρίς αποτέλεσμα, στην τάξη βλέπω ότι υπάρχουν πολλά παιδιά, αυτό που προτείνω να κάνεις είναι να έχεις τη δασκάλα από κοντά και να συζητάτε για πολύ συγκεκριμένα πράγματα (να κάνει κάτι και η ίδια και όχι να σου λέει απλώς υπομονή) και βέβαια να δουλεύεις και εσύ με το παιδί στο σπίτι (όπως κάνεις ήδη).  Το να σου λένε να ξαναγυρίσετε στο δίωρο ένα μήνα μετά, είναι μόνο για δική τους διευκόλυνση. Και το παιδί μπερδεύεται και δεν ακολουθεί το πρόγραμμα των υπολοίπων και φαντάζομαι δεν είναι εύκολο για έναν εργαζόμενο γονιό, να μην μπορεί να τον εξυπηρετήσει ο παιδικός σταθμός...

[vtgian]

Με το να μαλώνεις έτσι και αλλιώς δε βγαίνει άκρη, το μόνο σίγουρο! και σε ευχαριστώ που ασχολείσαι!

Σήμερα μίλησα ξανά ξεχωριστά με δύο από τις δασκάλες της και ήδη εντόπισα ένα πράγμα που ξέρω ότι προκαλεί ανασφάλεια στην κόρη μου. Τους λέει κατά διαστήματα ότι θέλει να μου μιλήσει στο τηλέφωνο και της λένε εντάξει, σε λίγο, δεν το αρνούνται δηλαδή αλλά δεν το κάνουν κιόλας. Προφανώς και δεν είναι εφικτό να παίρνουν τη κάθε μαμά τηλέφωνο, ούτε έχω τέτοια απαίτηση. Αλλά τουλάχιστον η δικιά μου κόρη χαζή δεν είναι, όταν της λες ναι, ναι,  αλλά τη γράφεις το καταλαβαίνει και εκνευρίζεται. Καταλαβαίνω ότι ο εύκολος τρόπος είναι να ξεγελάσουμε το παιδί και να το κάνουμε να ξεχαστεί, με τη δικιά μου όμως αυτό δε δουλεύει. Ή θα της το ξεκόψεις χωρίς δικαιολογίες, ή θα την πείσεις για το αδύνατο της επιθυμίας της ή θα κάνεις αυτό που θέλει. Όπως με έναν ενήλικα. Δεν παίζει η απόσπαση προσοχής, αυτό είναι το τίμημα του να μεγαλώνεις παιδί με κρίση και έτσι θέλω να είναι η σχέση μου με το παιδί μου, ισότιμη. 

Ευτυχώς έχω την πολυτέλεια να διαμορφώνω το ωράριο εργασίας με τον εργοδότη μου, και δεν με πειράζει προς το παρόν το δύωρο. Κάνει υπομονή και η γιαγιά και την κρατά όσο αντέχει. Θα το πάμε και την επόμενη εβδομάδα έτσι και βλέπουμε.

[nat2308]

πρίν από 25 λεπτά , vtgian είπε:

Με το να μαλώνεις έτσι και αλλιώς δε βγαίνει άκρη, το μόνο σίγουρο! και σε ευχαριστώ που ασχολείσαι!

Σήμερα μίλησα ξανά ξεχωριστά με δύο από τις δασκάλες της και ήδη εντόπισα ένα πράγμα που ξέρω ότι προκαλεί ανασφάλεια στην κόρη μου. Τους λέει κατά διαστήματα ότι θέλει να μου μιλήσει στο τηλέφωνο και της λένε εντάξει, σε λίγο, δεν το αρνούνται δηλαδή αλλά δεν το κάνουν κιόλας. Προφανώς και δεν είναι εφικτό να παίρνουν τη κάθε μαμά τηλέφωνο, ούτε έχω τέτοια απαίτηση. Αλλά τουλάχιστον η δικιά μου κόρη χαζή δεν είναι, όταν της λες ναι, ναι,  αλλά τη γράφεις το καταλαβαίνει και εκνευρίζεται. Καταλαβαίνω ότι ο εύκολος τρόπος είναι να ξεγελάσουμε το παιδί και να το κάνουμε να ξεχαστεί, με τη δικιά μου όμως αυτό δε δουλεύει. Ή θα της το ξεκόψεις χωρίς δικαιολογίες, ή θα την πείσεις για το αδύνατο της επιθυμίας της ή θα κάνεις αυτό που θέλει. Όπως με έναν ενήλικα. Δεν παίζει η απόσπαση προσοχής, αυτό είναι το τίμημα του να μεγαλώνεις παιδί με κρίση και έτσι θέλω να είναι η σχέση μου με το παιδί μου, ισότιμη. 

Ευτυχώς έχω την πολυτέλεια να διαμορφώνω το ωράριο εργασίας με τον εργοδότη μου, και δεν με πειράζει προς το παρόν το δύωρο. Κάνει υπομονή και η γιαγιά και την κρατά όσο αντέχει. Θα το πάμε και την επόμενη εβδομάδα έτσι και βλέπουμε.

Αγαπητή μου, χαίρομαι που η κόρη σου έχει τόσο καλή αντίληψη! Πλέον τα παιδιά μας πουλάνε και μας αγοράζουν, το έχω πει και θα το ξαναπώ!!!

 

Γενικά το να νομίζουμε ότι μπορούμε να ξεγελάσουμε τα παιδιά είναι λάθος σαν αντιμετώπιση, και οι ίδιες οι δασκάλες θα έπρεπε να το γνωρίζουν ακόμα καλύτερα! Μίλα μαζί τους και κατέστησε σαφές το ότι οφείλουν να λένε στο παιδί την αλήθεια, ακόμα κι αν αυτή είναι η πλήρης άρνηση σε κάτι που θα ζητήσει.

 

Εγώ νιώθω τύψεις όταν λέω στο δικό μου "κάνε λίγη υπομονή, σε 2' τελειώνει η μαμά" και τελικά η δουλειά που κάνω μου παίρνει παραπάνω χρόνο, γιατί αισθάνομαι ότι θα χάσει την εμπιστοσύνη του σ'αυτά που του λέω! Η αντιμετώπισή σου είναι πολύ σωστή!!!

[EYAGGELIA.G.2016]

Καλησπέρα σε όλους! Χρειάζομαι τη βοήθεια σας κ τις εμπειρίες σας.. Έχω ένα κοριτσάκι που σε λίγο κλείνει τα 3. Ξεκινήσαμε παιδικό σταθμό τον Σεπτέμβριο όπου μετά τη φάση της προσαρμογής ήταν όλα καλά.. Χρειάστηκε τον περασμένο μήνα να λείψει περίπου 20 μέρες γιατί κάναμε χειρουργείο κρεατακια/ αμυγδαλές. Επέστρεψε κανονικά χωρίς κανένα θέμα. Εδώ κ 2 εβδομάδες ξεκινά από το βράδυ να λέει ότι δεν θα πάει την επόμενη σχολειο,το πρωί ετοιμαζόμαστε κανονικά αλλά όταν φτάσουμε στο σταθμό κλαίει παααρα πολύ κ τις τελευταίες 3 μέρες κλαίει κ ολη την ώρα που μένει εκεί.Δοκιμασαμε να μένει κ λιγότερη ώρα αλλά πάλι τα ίδια... Τι κάνω?????

[kotsifikos]

16 hours ago, EYAGGELIA.G.2016 said:

Καλησπέρα σε όλους! Χρειάζομαι τη βοήθεια σας κ τις εμπειρίες σας.. Έχω ένα κοριτσάκι που σε λίγο κλείνει τα 3. Ξεκινήσαμε παιδικό σταθμό τον Σεπτέμβριο όπου μετά τη φάση της προσαρμογής ήταν όλα καλά.. Χρειάστηκε τον περασμένο μήνα να λείψει περίπου 20 μέρες γιατί κάναμε χειρουργείο κρεατακια/ αμυγδαλές. Επέστρεψε κανονικά χωρίς κανένα θέμα. Εδώ κ 2 εβδομάδες ξεκινά από το βράδυ να λέει ότι δεν θα πάει την επόμενη σχολειο,το πρωί ετοιμαζόμαστε κανονικά αλλά όταν φτάσουμε στο σταθμό κλαίει παααρα πολύ κ τις τελευταίες 3 μέρες κλαίει κ ολη την ώρα που μένει εκεί.Δοκιμασαμε να μένει κ λιγότερη ώρα αλλά πάλι τα ίδια... Τι κάνω?????

Καλημέρα.

Την έχεις ρωτήσει τι δεν της αρέσει και δεν θέλει να πηγαίνει?

το έχεις συζητήσει μαζί της και με τις δασκάλες της?

 

[EYAGGELIA.G.2016]

7 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

Καλημέρα.

Την έχεις ρωτήσει τι δεν της αρέσει και δεν θέλει να πηγαίνει?

το έχεις συζητήσει μαζί της και με τις δασκάλες της?

 

Χθες της μίλησα αρκετά κ αυτό που μου είπε αρκετές φορές η μικρή μου είναι ότι φοβάται να είναι στο σχολείο γιατί μια μέρα που έκλαιγε η κοπέλα που είναι μαζί με τη δασκάλα της την πήρε από το χέρι κ την έβαλε μόνη της στην τραπεζαρία μέχρι να σταματήσει να κλαίει κ αυτή φοβήθηκε που ήταν μόνη της εκεί.Σημερα πήγα στο σταθμό κ ρώτησα αν αυτό αληθεύει κ μου είπε η κοπέλα αυτή πως έτσι έγινε κ την πήγε για να σταματήσει.. Της εξήγησα πως από τότε η μικρή δεν θέλει ούτε να ακούσει για το σταθμό κ επίσης έχει βγάλει κ μια τρομερή ανασφάλεια για τα πάντα. Η απάντηση που πήρα ήταν πως έπρεπε να ηρεμήσει κ για αυτό την άφησε μόνη.Μιλησα κ με την διευθύντρια η οποία δικαιολογούσε την κοπέλα.Της είπα πως πιστεύω θα ήταν προτιμότερο να προσεγγίσει το παιδί για να σταματήσει να κλαίει παρά να το ξεχωρίσει κ να το αφήσει μόνο να ηρεμήσει..  Μιλάμε για 2.5 χρόνων παιδάκι...

[belleblue]

Οριστε;; Παίρνεις το παιδι σου απο εκει και δεν ξαναπατάς! 

Α) δεν αφηνεις σε τετοια ηλικα παιδι χωρις επιβλεψη

β) η αντιμετωπιση δειχνει στοιχειώδεις ελλείψεις γνωσης σε θεμα ασφαλειας και παιδοψυχολογίας- προφανως και το παιδι σου ενιωσε εγκατάλειψη! 

Γ)το οτι το δικαιολογησε διευθυντρια σημαινει οτι ή δεν εχει γνωσεις ή πανω απο ολα εχει τον πελατη απο την σωστη αντιμετωπιση λαθος πρακτικης 

δεν ειπε συγνωμη , ουτε η δασκαλα ειπε συγνωμη για το λαθος της, το παιδι δεν ειναι υποχρεωμενο να δεχεται τετοια κοροιδια εκτος και εαν εσυ θελεις να του το μαθεις.

 

πάρε σε οποιαδηποτε γραμμή για παιδια και θα στα πούνε. 

[EYAGGELIA.G.2016]

6 ώρες πρίν, belleblue είπε:

Οριστε;; Παίρνεις το παιδι σου απο εκει και δεν ξαναπατάς! 

Α) δεν αφηνεις σε τετοια ηλικα παιδι χωρις επιβλεψη

β) η αντιμετωπιση δειχνει στοιχειώδεις ελλείψεις γνωσης σε θεμα ασφαλειας και παιδοψυχολογίας- προφανως και το παιδι σου ενιωσε εγκατάλειψη! 

Γ)το οτι το δικαιολογησε διευθυντρια σημαινει οτι ή δεν εχει γνωσεις ή πανω απο ολα εχει τον πελατη απο την σωστη αντιμετωπιση λαθος πρακτικης 

δεν ειπε συγνωμη , ουτε η δασκαλα ειπε συγνωμη για το λαθος της, το παιδι δεν ειναι υποχρεωμενο να δεχεται τετοια κοροιδια εκτος και εαν εσυ θελεις να του το μαθεις.

 

πάρε σε οποιαδηποτε γραμμή για παιδια και θα στα πούνε. 

Μίλησα κ με παιδοψυχολογο σήμερα κ μου είπε πως αυτό ήταν μια λάθος αντιμετώπιση για τόσο μικρό παιδάκι. Δεν ξέρω πραγματικά.

 

 

[kotsifikos]

15 hours ago, EYAGGELIA.G.2016 said:

Χθες της μίλησα αρκετά κ αυτό που μου είπε αρκετές φορές η μικρή μου είναι ότι φοβάται να είναι στο σχολείο γιατί μια μέρα που έκλαιγε η κοπέλα που είναι μαζί με τη δασκάλα της την πήρε από το χέρι κ την έβαλε μόνη της στην τραπεζαρία μέχρι να σταματήσει να κλαίει κ αυτή φοβήθηκε που ήταν μόνη της εκεί.Σημερα πήγα στο σταθμό κ ρώτησα αν αυτό αληθεύει κ μου είπε η κοπέλα αυτή πως έτσι έγινε κ την πήγε για να σταματήσει.. Της εξήγησα πως από τότε η μικρή δεν θέλει ούτε να ακούσει για το σταθμό κ επίσης έχει βγάλει κ μια τρομερή ανασφάλεια για τα πάντα. Η απάντηση που πήρα ήταν πως έπρεπε να ηρεμήσει κ για αυτό την άφησε μόνη.Μιλησα κ με την διευθύντρια η οποία δικαιολογούσε την κοπέλα.Της είπα πως πιστεύω θα ήταν προτιμότερο να προσεγγίσει το παιδί για να σταματήσει να κλαίει παρά να το ξεχωρίσει κ να το αφήσει μόνο να ηρεμήσει..  Μιλάμε για 2.5 χρόνων παιδάκι...

Mε λίγα λόγια τιμώρησε το παιδί επειδή έκλαιγε....απαράδεκτο, λογικό να μην θέλει να πάει, ούτε εγώ θα ήθελα να ξαναπάω!!

Όταν ένα παιδί κλαίει προσπαθείς να μάθεις τον λόγο και έπειτα να το ηρεμήσεις και όχι να το αφήσεις μόνο του.

 

[vtgian]

Η πρώτη χρονιά στον παιδικό είναι έτσι και αλλιώς μια προσαρμογή από μόνη της. Πολλά παιδάκια δεν κλαίνε καθόλου για ένα-δύο μήνες και μετά που συνειδητοποιούν το μόνιμο της κατάστασης (συν την κούραση της ρουτίνας) αντιδρούν. Εσείς κόψατε για αρκετό διάστημα, οπότε αυτό ίσως την μπέρδεψε λιγάκι. Απλά το λέω γιατί μπορεί να μην είχε προσαρμοστεί εντελώς, αλλά απλά να έδειχνε έτσι.

Ωστόσο, αν ήταν μόνο αυτό, δεν θα έκλαιγε όση ώρα ήταν εκεί. Θα εκλαιγε κατά τον αποχωρισμό και μετά θα επάνερχονταν. 

Ένας βασικός κανόνας για την ομαλή προσαρμογή οποιουδήποτε νηπίου σε νέο περιβάλλον είναι να εμπιστευτεί το νέο άτομο που θα το φροντίζει. Ένας νέος χώρος και νέα άτομα, είναι δεδομένο ότι προκαλούν ανασφάλεια στα περισσότερα παιδιά και ο κύριος στόχος των εκπαιδευτικών είναι να καθησυχάσουν αυτούς τους φόβους. Το σχολείο φαίνεται ότι δεν αναγνωρίζει καν βασικές αρχές παιδοψυχολογίας και το κλάμα ενός παιδιού το φοβούνται, οπότε και γι'αυτό το απομονώνουν. Εννοείται ότι αν ήμουν στη θέση του παιδιού σου θα είχα τρομοκρατηθεί και δε θα ήθελα να ξαναπάω. Ήταν κάκιστος ο χειρισμός τους. 

Το παιδί πρέπει να ανακτήσει την εμπιστοσύνη του. Ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι οι δασκάλες να την αγκαλιάσουν και πάλι και να τη διαβεβαιώσουν ότι αυτό δε θα συμβεί ξανά. Συζήτησε μαζί τους για το πως θα αντιμετωπίσουν το παιδί την επόμενη φορά που θα συμβεί κάτι αντίστοιχο.

Δεν ξέρω αν εργάζεσαι και έχεις την ευχέρεια να ξεκινήσετε εκ νέου σταδιακή προσαρμογή, αν ναι, ίσως βοηθούσε. Εσύ πως το σκέφτεσαι;

[Mary1976]

Πρώτη φορά ακούω τέτοια αντιμετώπιση σε μικρό νηπιάκη που κλαίει!!! Πέρυσι στον παιδικό σταθμό, όσα παιδάκια κλαίγανε τα παίρνανε οι δασκάλες αγκαλιά και τα καλοπιάνανε. Καλύτερα και από μανάδες τους φερόντουσαν! 

Πας σε δημόσιο ή σε ιδιωτικό? Αν είσαι σε ιδιωτικό άλλαξε κατευθείαν. Αν είσαι σε δημόσιο δεν ξέρω πως θα μπορούσες να το αντιμετωπίσεις. Ίσως να ζήταγες από το δήμο αλλαγή παιδικού σταθμού εφόσον υπάρχει θέση. 

Αυτές τις μέρες που πηγαίνει και κλαίει όλη την ώρα οι δασκάλες πώς την αντιμετωπίζουν? Τη βάζουν στην τραπεζαρία? Την αφήνουν να κλαίει? Τι σου λένε? 

Πάντως επειδή είναι πολύ μικρούλα, ίσως να έκλαιγε έτσι και αλλιώς. 

[EYAGGELIA.G.2016]

Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον καταρχήν.. Πήγα στο σταθμό ο οποίο ς είναι δημόσιος, μίλησα με την δασκάλα της κ συμφωνήσαμε η κοπέλα που την έβαλε στην τραπεζαρία να την πλησιάσει κ να την καθησυχάσει.. επίσης ζήτησα κ ξεκινήσαμε προσαρμογή από την αρχή, δηλαδή την αφήνω για αρχή πάλι δύο ώρες την ημέρα.. Ήδη σήμερα ήταν αρκετά καλύτερα κ μου είπε η δασκάλα της πως δεν έκλαψε καθόλου. Ρώτησα τι διαφορετικό έγινε σήμερα κ μου είπε πως η κοπέλα που την είχε πάει στην τραπεζαρία σήμερα ασχολήθηκε κ έπαιξε μαζί της. Θα περιμένω να δω πως θα εξελιχθεί.. Αν ξεκινήσει πάλι τα ίδια σκέφτομαι να σταματήσει κ ξεκινάμε του χρόνου σε καινούργιο σταθμό. 

[belleblue]

θα έπρεπε να της ζητήσει συγνώμη! όχι απλώς να την πλησιάσει τώρα εκ των υστέρων....

επειδή είναι δημόσιο, το δέχεσαι, εάν ηταν ιδιωτικό δεν θα δεχόσουν....

η αληθεια είναι όμως ότι το δημόσιο το έχεις πληρώσει και αυτό! με ΔΙΚΑ ΣΟΥ λεφτά έχει η κοπέλα αυτή εργασία, και ΟΦΕΙΛΕΙ να φερθεί όπως θα φερόταν και εάν την πλήρωνες σε ιδιωτικό. 

Η ανέχεια σε ΤΕΤΟΙΑ, τόσο απλά και ΤΟΣΟ προφανή περιστατικά δίνει το δικαίωμα μετά στις κοπέλες και διευθύντριες αυτές να παίρνουν λανθασμένες αποφασεις και να εχουν την σιγουριά ότι ΔΕΝ ΕΤΡΕΞΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, που πήραν δα μια λάθος απόφαση μια λάθος στιγμή. 

Τα παιδιά αυτά τα θυμούνται και ΠΛΑΘΕΤΑΙ ο χαρακτήρας τους απο ΚΑΘΕ τέτοιο περιστατικό.  

Εμένα μου φαίνεται περίεργο που δεν έχεις θυμώσει!  

Στο παιδί δεν παίζει η φιλοσοφία  "αν ξαναρχίσει τα ίδια".... ένα παιδί από την ΜΙΑ φορά,

από την ΠΡΩΤΗ κακή εμπειρία, μετά ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΤΑΙ στην μαμακία  (ΣΟΡΡΥ ΕΙΝΑΙ!) του άλλου, ο οποίος  θεώρησε στην δύσκολη στιγμή του παιδιού σου  ότι το κλάμα " δεν το αντέχει " και για αυτό βάζει το παιδί να "ηρεμήσει" αφήνοντας το μόνο του. !!!!!! 

Το παιδί σου την επόμενη φορά ενδέχεται (ενδέχεται!) να κρατηθεί και να μην κλάψει, μόνο και μόνο για να μην το αφήσουν μόνο του ή για να μην "απογοητεύσει" τη δασκάλα.

θα το θυμάται! και που ξέρεις ότι τώρα, δεν κλαίει, για να μην ξαναπαθει το ίδιο?  

Προσπάθησε για λίγο να καταλάβεις, ότι άνθρωπος παιδαγωγός,

που δεν συνειδητοποιεί ότι ΚΑΘΕ ΤΟΥ ΠΡΑΞΗ ,  ΣΗΜΕΡΑ,  ΠΛΑΘΕΙ το παιδί αυτό, 

δεν έχει θέση να εργάζεται με παιδιά! 

ΜΕ  την ΚΑ  ΜΙ  Α ! 

Το ΕΛΑΧΙΣΤΟ που μπορεί να κάνει ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ όχι παιδαγωγός, ΑΝΘΡΩΠΟΣ σε ένα παιδί που κλαίει είναι να το πάρει μια αγκαλιά, 

και να είναι απλώς μαζί του.  

Τα άλλα παιδιά, θα πρέπει να προσαρμοστούν στην αδυναμια του ενός παιδιού και μια παιδαγωγός θα έπρεπε να το χρησιμοποιήσει κιόλας ως διδακτική εμπειρία για τα παιδιά. 

άρα λοιπόν, 

η κοπέλα αυτή είναι απλώς μια κοπέλα,

παιδαγωγός ΔΕΝ είναι! ! 

Πόσο κρίμα να μην μπορώ να την είχα μπροστά μου.... και θα σου πω πόσο γρήγορα θα σας ζήταγε συγνώμη για την ΑΣΧΕΤΟΣΥΝΗ ΤΗΣ - και αυτή και η διευθύντρια!. 

13 ώρες πρίν, EYAGGELIA.G.2016 είπε:

Μίλησα κ με παιδοψυχολογο σήμερα κ μου είπε πως αυτό ήταν μια λάθος αντιμετώπιση για τόσο μικρό παιδάκι. Δεν ξέρω πραγματικά.

 

 

Ξέρεις ΠΟΛΥ καλά μέσα σου. Ότι και εάν σου λένε και εάν σου τάζουν από τον παιδικό, ευτυχώς που στάπε και η παιδοψυχολόγος. Οι εμπειρίες του παιδιού σου ΤΩΡΑ πλάθουν τις αντιδράσεις του παιδιού  σου για πάντα!  για αυτό υπαρχει η παιδαγωγική και όχι η φύλαξη. γιατί κάτι διαβάζουν στο πανεπιστήμιο υποτίθεται για να ξέρουν τι σημαίνει παιδί! ! 

Άτομο που κάνει τέτοιο πράγμα, ή δεν διάβασε ποτέ του βιβλίο, ή δεν ενδιαφέρεται. Θα το κάνει η διευθύντρια να "ενδιαφέρεται" και να "αισθάνεται"?

Τα άλλα παιδιά, μπορείς να φανταστείς τι μήνυμα πήραν?  

"Εάν κλάψουμε η δασκάλα θα συνεχίσει το παιχνίδι και θα μας αφήσει σε ένα δωμάτιο να "ηρεμήσουμε" αφού αυτό έκανε κια με την τάδε. Αυτός που κλαίει τον αφήνουμε μόνο του να λύσει το πρόβλημα του. Δικό του το πρόβλημα. "

Συνειδητοποίησε τι ομάδα χτίζει αυτό το άτομο. 

Εάν δεν το μάθαινες ποτέ, εάν δεν στο έλεγε ποτέ το παιδί σου, τι μήνυμα θα είχε πάρει. 

Ότι και εάν είπατε στο ενδιάμεσο, εάν αισθάνεσαι ότι αυτά δεν ειπώθηκαν, 

αν θες μιλα ξανά στην διευθύντρια, πες της το αυτό, ρώτα την, έτσι σε συζήτηση,... για να δείς.

 

=> Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται κατά λάθος μια στιγμή. δεν γίνονται .... "εκ παραδρομής"...... 

και το ότι η διευθύντρια δεν διόρθωσε αμέσως το λάθος, .... δείχνει και τις δικές τις γνώσεις

 

αναρωτιέμαι εάν κάτι τέτοιο θα σήκωνε καταγγελία/σύσταση. Είναι εγκατάλειψη του παιδιού μόνο του σε ένα δωμάτιο. και μόνο για λόγους ασφαλείας δεν μπορεί να επιτρέπεται. 

[EYAGGELIA.G.2016]

πρίν από 4 λεπτά , belleblue είπε:

θα έπρεπε να της ζητήσει συγνώμη! όχι απλώς να την πλησιάσει τώρα εκ των υστέρων....

επειδή είναι δημόσιο, το δέχεσαι, εάν ηταν ιδιωτικό δεν θα δεχόσουν....

η αληθεια είναι όμως ότι το δημόσιο το έχεις πληρώσει και αυτό! με ΔΙΚΑ ΣΟΥ λεφτά έχει η κοπέλα αυτή εργασία, και ΟΦΕΙΛΕΙ να φερθεί όπως θα φερόταν και εάν την πλήρωνες σε ιδιωτικό. 

Η ανέχεια σε ΤΕΤΟΙΑ, τόσο απλά και ΤΟΣΟ προφανή περιστατικά δίνει το δικαίωμα μετά στις κοπέλες και διευθύντριες αυτές να παίρνουν λανθασμένες αποφασεις και να εχουν την σιγουριά ότι ΔΕΝ ΕΤΡΕΞΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, που πήραν δα μια λάθος απόφαση μια λάθος στιγμή. 

Τα παιδιά αυτά τα θυμούνται και ΠΛΑΘΕΤΑΙ ο χαρακτήρας τους απο ΚΑΘΕ τέτοιο περιστατικό.  

Εμένα μου φαίνεται περίεργο που δεν έχεις θυμώσει!  

Στο παιδί δεν παίζει η φιλοσοφία  "αν ξαναρχίσει τα ίδια".... ένα παιδί από την ΜΙΑ φορά,

από την ΠΡΩΤΗ κακή εμπειρία, μετά ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΤΑΙ στην μαμακία  (ΣΟΡΡΥ ΕΙΝΑΙ!) του άλλου, ο οποίος  θεώρησε στην δύσκολη στιγμή του παιδιού σου  ότι το κλάμα " δεν το αντέχει " και για αυτό βάζει το παιδί να "ηρεμήσει" αφήνοντας το μόνο του. !!!!!! 

Το παιδί σου την επόμενη φορά ενδέχεται (ενδέχεται!) να κρατηθεί και να μην κλάψει, μόνο και μόνο για να μην το αφήσουν μόνο του ή για να μην "απογοητεύσει" τη δασκάλα.

θα το θυμάται! και που ξέρεις ότι τώρα, δεν κλαίει, για να μην ξαναπαθει το ίδιο?  

Προσπάθησε για λίγο να καταλάβεις, ότι άνθρωπος παιδαγωγός,

που δεν συνειδητοποιεί ότι ΚΑΘΕ ΤΟΥ ΠΡΑΞΗ ,  ΣΗΜΕΡΑ,  ΠΛΑΘΕΙ το παιδί αυτό, 

δεν έχει θέση να εργάζεται με παιδιά! 

ΜΕ  την ΚΑ  ΜΙ  Α ! 

Το ΕΛΑΧΙΣΤΟ που μπορεί να κάνει ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ όχι παιδαγωγός, ΑΝΘΡΩΠΟΣ σε ένα παιδί που κλαίει είναι να το πάρει μια αγκαλιά, 

και να είναι απλώς μαζί του.  

Τα άλλα παιδιά, θα πρέπει να προσαρμοστούν στην αδυναμια του ενός παιδιού και μια παιδαγωγός θα έπρεπε να το χρησιμοποιήσει κιόλας ως διδακτική εμπειρία για τα παιδιά. 

άρα λοιπόν, 

η κοπέλα αυτή είναι απλώς μια κοπέλα,

παιδαγωγός ΔΕΝ είναι! ! 

Πόσο κρίμα να μην μπορώ να την είχα μπροστά μου.... και θα σου πω πόσο γρήγορα θα σας ζήταγε συγνώμη για την ΑΣΧΕΤΟΣΥΝΗ ΤΗΣ - και αυτή και η διευθύντρια!. 

Φυσικά κ έχω θυμώσει κ θέλω να πάρω το παιδί μου κ να μην ξανά πάει ποτέ.. Κ νευρίασα κ έντονα μίλησα. Όμως αυτό που προέχει για μένα τώρα είναι η ψυχολογία της μικρής μου κ όπως με συμβούλευσε μια φίλη παιδοψυχολογος το να πάρω το παιδί κ να το πάω αλλού είναι λάθος για την ίδια. Εκτός κ αν συμβαίνουν συνεχώς τα ίδια περιστατικά. Για αυτό κ ξεκινήσαμε προσαρμογή από την αρχή, για να δούμε τις αντιδράσεις του παιδιου. 

[EYAGGELIA.G.2016]

πρίν από 18 λεπτά , belleblue είπε:

θα έπρεπε να της ζητήσει συγνώμη! όχι απλώς να την πλησιάσει τώρα εκ των υστέρων....

επειδή είναι δημόσιο, το δέχεσαι, εάν ηταν ιδιωτικό δεν θα δεχόσουν....

η αληθεια είναι όμως ότι το δημόσιο το έχεις πληρώσει και αυτό! με ΔΙΚΑ ΣΟΥ λεφτά έχει η κοπέλα αυτή εργασία, και ΟΦΕΙΛΕΙ να φερθεί όπως θα φερόταν και εάν την πλήρωνες σε ιδιωτικό. 

Η ανέχεια σε ΤΕΤΟΙΑ, τόσο απλά και ΤΟΣΟ προφανή περιστατικά δίνει το δικαίωμα μετά στις κοπέλες και διευθύντριες αυτές να παίρνουν λανθασμένες αποφασεις και να εχουν την σιγουριά ότι ΔΕΝ ΕΤΡΕΞΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, που πήραν δα μια λάθος απόφαση μια λάθος στιγμή. 

Τα παιδιά αυτά τα θυμούνται και ΠΛΑΘΕΤΑΙ ο χαρακτήρας τους απο ΚΑΘΕ τέτοιο περιστατικό.  

Εμένα μου φαίνεται περίεργο που δεν έχεις θυμώσει!  

Στο παιδί δεν παίζει η φιλοσοφία  "αν ξαναρχίσει τα ίδια".... ένα παιδί από την ΜΙΑ φορά,

από την ΠΡΩΤΗ κακή εμπειρία, μετά ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΤΑΙ στην μαμακία  (ΣΟΡΡΥ ΕΙΝΑΙ!) του άλλου, ο οποίος  θεώρησε στην δύσκολη στιγμή του παιδιού σου  ότι το κλάμα " δεν το αντέχει " και για αυτό βάζει το παιδί να "ηρεμήσει" αφήνοντας το μόνο του. !!!!!! 

Το παιδί σου την επόμενη φορά ενδέχεται (ενδέχεται!) να κρατηθεί και να μην κλάψει, μόνο και μόνο για να μην το αφήσουν μόνο του ή για να μην "απογοητεύσει" τη δασκάλα.

θα το θυμάται! και που ξέρεις ότι τώρα, δεν κλαίει, για να μην ξαναπαθει το ίδιο?  

Προσπάθησε για λίγο να καταλάβεις, ότι άνθρωπος παιδαγωγός,

που δεν συνειδητοποιεί ότι ΚΑΘΕ ΤΟΥ ΠΡΑΞΗ ,  ΣΗΜΕΡΑ,  ΠΛΑΘΕΙ το παιδί αυτό, 

δεν έχει θέση να εργάζεται με παιδιά! 

ΜΕ  την ΚΑ  ΜΙ  Α ! 

Το ΕΛΑΧΙΣΤΟ που μπορεί να κάνει ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ όχι παιδαγωγός, ΑΝΘΡΩΠΟΣ σε ένα παιδί που κλαίει είναι να το πάρει μια αγκαλιά, 

και να είναι απλώς μαζί του.  

Τα άλλα παιδιά, θα πρέπει να προσαρμοστούν στην αδυναμια του ενός παιδιού και μια παιδαγωγός θα έπρεπε να το χρησιμοποιήσει κιόλας ως διδακτική εμπειρία για τα παιδιά. 

άρα λοιπόν, 

η κοπέλα αυτή είναι απλώς μια κοπέλα,

παιδαγωγός ΔΕΝ είναι! ! 

Πόσο κρίμα να μην μπορώ να την είχα μπροστά μου.... και θα σου πω πόσο γρήγορα θα σας ζήταγε συγνώμη για την ΑΣΧΕΤΟΣΥΝΗ ΤΗΣ - και αυτή και η διευθύντρια!. 

Ξέρεις ΠΟΛΥ καλά μέσα σου. Ότι και εάν σου λένε και εάν σου τάζουν από τον παιδικό, ευτυχώς που στάπε και η παιδοψυχολόγος. Οι εμπειρίες του παιδιού σου ΤΩΡΑ πλάθουν τις αντιδράσεις του παιδιού  σου για πάντα!  για αυτό υπαρχει η παιδαγωγική και όχι η φύλαξη. γιατί κάτι διαβάζουν στο πανεπιστήμιο υποτίθεται για να ξέρουν τι σημαίνει παιδί! ! 

Άτομο που κάνει τέτοιο πράγμα, ή δεν διάβασε ποτέ του βιβλίο, ή δεν ενδιαφέρεται. Θα το κάνει η διευθύντρια να "ενδιαφέρεται" και να "αισθάνεται"?

Τα άλλα παιδιά, μπορείς να φανταστείς τι μήνυμα πήραν?  

"Εάν κλάψουμε η δασκάλα θα συνεχίσει το παιχνίδι και θα μας αφήσει σε ένα δωμάτιο να "ηρεμήσουμε" αφού αυτό έκανε κια με την τάδε. Αυτός που κλαίει τον αφήνουμε μόνο του να λύσει το πρόβλημα του. Δικό του το πρόβλημα. "

Συνειδητοποίησε τι ομάδα χτίζει αυτό το άτομο. 

Εάν δεν το μάθαινες ποτέ, εάν δεν στο έλεγε ποτέ το παιδί σου, τι μήνυμα θα είχε πάρει. 

Ότι και εάν είπατε στο ενδιάμεσο, εάν αισθάνεσαι ότι αυτά δεν ειπώθηκαν, 

αν θες μιλα ξανά στην διευθύντρια, πες της το αυτό, ρώτα την, έτσι σε συζήτηση,... για να δείς.

 

=> Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται κατά λάθος μια στιγμή. δεν γίνονται .... "εκ παραδρομής"...... 

και το ότι η διευθύντρια δεν διόρθωσε αμέσως το λάθος, .... δείχνει και τις δικές τις γνώσεις

 

αναρωτιέμαι εάν κάτι τέτοιο θα σήκωνε καταγγελία/σύσταση. Είναι εγκατάλειψη του παιδιού μόνο του σε ένα δωμάτιο. και μόνο για λόγους ασφαλείας δεν μπορεί να επιτρέπεται.