Φοβίες παιδιών και αντιμετώπιση τους

[giwta-la]

να μιλησεις μαζι της ανοιχτα για εκεινο το γεγονος που τη τραυματισε. ειναι απλο δε χρειαζεται μυαλο. εσυ εισαι μανα εσυ ξερεις πως θα την προσεγγυσεις και τι θα της πεις. εν αναγκη πηγαινε πρωτα σε παιδοψυχολογο και μετα μιλα της.

[derbybaby]

Καλημερα!ο γιος μ ειναι 19,5 μηνων, περπατα τρεχει κ λεει καμια 10αρια λεξουλες. γενικα ειναι παρα πολυ κοινωνικος με ολους τους μεγαλους,θα φοβηθει μονο οποιον (αντρα κυριως) τον πλησιασει αποτομα κ δεν τον ξερει, αλλα κ παλι στην αρχη μονο, ισως κλαψει μετα του περναει.

πριν μια βδομαδα ειχαμε παει πρωτη φορα σε παιδοτοπο κ ηταν πολυ συνεργασιμος με τα παιδακια της ηλικιας του κ τα λιγο μεγαλυτερα οπου επαιζε ησυχα κ φιλικα.εχω ομως παρατηρησει οτι φοβαται κ αποφευγει τα παιδακια που ειναι μικροτερα του, δλδ 14-15, ή εστω εκει κοντα στον χρονο.οσα τον πλησιαζουν τραβιεται να φυγει.

εχθες για παραδειγμα καναμε βολτα, κ ηταν στον καροτσακι το ελαφρυ, ξερετε το χαμηλο.μια χαρα γελαστος καθολου γκρινιασμενος.εκει που περπαταγαμε λοιπον ητανμια γιαγια με το εγγονακι της, ενα πολυ μικροκαμωμενο αγορακι(που αποδειχθηκε συνομιληκο).ερχεται το αγορακι λεω εγω του γιωργου να το παιδακι καντου γεια!κανει ο γιωργος γεια κ χαμογελουσε.ο αλλος ο μικρουλης αρχισε να πλησιαζει πολυ γιατι ηθελε ο καημενος να τον χαιδεψει τον δικο μ κ να τον φιλησει.ο γιωργος αρχισε να μαζευεται κ να τραβιεται στο καροτσι για να αποφυγει, χωρις ομως να προσπαθει να τον σπρωξει ή χτυπησει..κ εν τελει εβαλε κατι κλαμματα..μου χαμηλωσε το βλεμμα κ αρχισε να κλαιειι!!να του λεω εγω βρε φιλακι να σ δωσει ηθελε, πω-πω ηθελε να σε κανει τπτ...μονο οταν φυγαμε κ δεν τον εβλεπε σταματησε κ μετα ελεγε ντα!!!που δεν εχουμε κανει ποτε ντα ανθρωπο, μονο πχ το τραπεζι αμα φαει καμια κουτουλια.

κ αυτο ειναι ενα παραδειγμα.σε διαφορα μερη αμα τον πλησιασουν φευγει, απλα χθες λογω καροτσιου δεν μπορουσε να φυγει πιο μακρια.

τι να κανω???δεν εχω κ αλλα μικρα στον κυκλο μας για να τα βλεπει.να τον πηγαινω στο παιδοτοπο συχνοτερα????

πηγαινουμε συχνα στις κουνιες αλλα εκει συνηθως μπαινει σε μια κουνια κ μετα δε θελει να βγει να παει σε καποιο αλλο παιχνιαδι, οποτε η επαφη που εχει μα τα παιδακια ειναι κυριως οπτικη.δεν συναναστρεφεται ουσιαστικα μαζι τους.

κ η αληθει με αγχωνει αυτη η συμπεριφορα γιατι σε λιγο θα ερθει το 2ο μωρακι μ κ θα ηθελα να ειναι πιο "προετοιμασμενος"..δε θελω να περναει κ αγχος κ ζηλεια ο γιωργακης μου..

εχει τυχει σε καμια αλλη μανουλα?η αν καποια πιο ειδικος ξερει κατι??

[Marirenas Daddy]

κοριτσια η κορη μου 3 ετων φοβαται την θαλασσα δεν της αρεσει να μπαινει μεσα και ειδικα αν την βρεξουμε κατα λαθος τα μαλακια αρχιζει το σπαρακτικο κλαμα!!!!

αυτο το ειχαμε και τις 2 προηγουμενες χρονιες

επισης οταν την λουζω στα μαλλια και εκει αρχιζει να κλαιει με το παραμικρο θελει μια πετσετα διπλα να σκουπιζει τα ματακια της και να φανταστειτε εχουμε βρει κολπο να γερνει το κεφαλακι προς τα πισω για να μην μπαινουν νερα στο προσωπακι της

χθες την πηγαμε θαλασσα της πηραμε την βαρκουλα της μπηκε στα ρηχα με τον μπαμπα της και φωναζε βγαλτε με ζαλιζομαι θα κανω εμετο

μολις την εβγαλε μετα απο λιγο επεσε σε κατι βραχακια και βγηκε πανικοβλητη εξω και ειχαμε παρει μαζι μας μια αποχη να πιασουμε κανα ψαρακι χαρηκε λιγο αλλα μετα που την επιασε για να πιασει μονη της ψαρακι επεσε και ιπιε λιγο νερακι και μετα φυγαμε!!!!!!!!!!!

 

καμοια συμβουλη???

[Λαΐδα]

Σχετικα με τη θαλασσα πιστευω οτι ειναι μικρουλα ακομη. Τις χαρες της θαλασσας , τα πρωτα παιδια που δεν εχουν αδερφια να τα ξεσηκωσουν, τις ανακαλυπτουν περιπου στα 5 εκτος και αν ειναι "μικροι εξερευνητες"

Ενω τα δευτερα παιδια, εκει στα 3 με 4 ξεθαρρευουν εντελως.

Μην την πιεζεις και αστην μονη της να αποφασισει ποτε ειναι ετοιμη.

[ΒΕΡΑ]

Κι εγώ πιστεύω δεν πρέπει να την πιέσεις καθόλου. Άστην να παίζει έξω και να την παίρνετε εσείς αγκάλίτσα στη θάλασσα αν θέλει. Κι εμένα με το νερό στα μάτια είχε τεράστιο θέμα. Έμπαινε βέβαια στη θάλασσα αλλά μία σταγόνα να έπεφτε στα μάτια της έκλαιγε. Γενικά δεν την πιέσαμε αλλά η αλήθεια είναι ότι πέρσυ που ήταν με τα ξαδέρφια της της έκανε κάτι πατητές ο θείος της ή την έπαιρνε και την πέταγε (όπως έκανε και στα δικά του παιδιά). Δεν το θεωρώ σωστό αυτό να το κάνετε γιατί μπορεί να φοβάται ακόμα περισσότερο αλλά εμείς το κάναμε γιατί έχουμε κρεατάκια και υγρό στο αφτί και έπρεπε να κάνουμε βουτιές.

 

Αυτό όμως που βοήθησε πολύ είναι το έξής:

Πήγαμε πισίνα! Εκεί εξοικειώθηκε πολύ με τις βουτιές και φέτος από την αρχή την έχω δει πολύ πιο θετική.

 

Μπορείς επίσης να της πάρεις γυαλάκια να της τα φοράς για αν μην μπαίνει νεράκι στα μάτια της.

 

Ελπίζω να βοήθησα!

[mar-tha]

Και η δικιά μου κόρη έχει μεγάλο θέμα με το νερό στα μάτια. Και στη θάλασσα, και στο μπάνιο. Φέτος έχω μαζί μου μία μικρή πετσετούλα και κάθε τόσο βγαίνει έξω και σκουπίζεται, της έχω δείξει πως να το κάνει και μόνη της στη θάλασσα, με τα δάχτυλα. Είμαστε 4 χρονών.

 

Και εγώ θα πω, σε καμιά περίπτωση να μην την πιέσετε. Τότε οι φοβίες ζωντανεύουν, γίνονται "τραύματα" και ο φόβος εγκαθίσταται μόνιμα μέσα μας. Δώστε της όσες ευκαιρίες χρειάζεται, ερεθίσματα, αλλά αφήστε την εκείνη να αποφασίσει πότε, πως και για πόσο..

[mar-tha]

Δεν το θεωρώ σωστό αυτό να το κάνετε γιατί μπορεί να φοβάται ακόμα περισσότερο αλλά εμείς το κάναμε γιατί έχουμε κρεατάκια και υγρό στο αφτί και έπρεπε να κάνουμε βουτιές.

 

Συγνώμη που βγαίνω από το θέμα, αλλά έχουμε ευαισθησία ακριβώς ίδια, με ωτίτιδες, υγρό στα αυτάκια, υπερμεγέθη κρεατάκια. Την Τετάρτη που πέρασε σταμάτησε η αντιβίωση που παίρναμε για το δεξί αυτί, και σήμερα το πρωί ήμασταν πάλι στην γιατρό γιατί ξεκίνησε το άλλο...

 

Μου κάνει εντύπωση όμως, γιατί μας είπε να κάνουμε μία θεραπεία με αντισταμινικό (ζιρτέκ) για το υγρό στα αυτιά.. αλλά μας είπε ΟΧΙ βουτιές.

Μήπως ξέρεις γιατί αυτή η διαφορά;..

[ΒΕΡΑ]

Συγνώμη που βγαίνω από το θέμα, αλλά έχουμε ευαισθησία ακριβώς ίδια, με ωτίτιδες, υγρό στα αυτάκια, υπερμεγέθη κρεατάκια. Την Τετάρτη που πέρασε σταμάτησε η αντιβίωση που παίρναμε για το δεξί αυτί, και σήμερα το πρωί ήμασταν πάλι στην γιατρό γιατί ξεκίνησε το άλλο...

 

Μου κάνει εντύπωση όμως, γιατί μας είπε να κάνουμε μία θεραπεία με αντισταμινικό (ζιρτέκ) για το υγρό στα αυτιά.. αλλά μας είπε ΟΧΙ βουτιές.

Μήπως ξέρεις γιατί αυτή η διαφορά;..

 

Συγνώμη που θα το πω λίγο ωμά αλλά και χωρίς να ξέρω ακριβώς τις λεπτομέριες αλλά η γιατρός σας είναι άσχετη και μάλλον και παλιάς σχολής (τώρα εγώ κρίνω από αυτά που μου λες ... μπορεί να μην ξέρω κάτι και η περίπτωσή σας να έχει κάποια ιδιαιτερότητα). Αν είναι η παιδίατρος πηγαίνετε σε ΠαιδοΩΡΛ, αν είναι ΩΡΛ πηγαίνετε σε κάποιον καλύτερο!!!!

[mar-tha]

Συγνώμη που θα το πω λίγο ωμά αλλά και χωρίς να ξέρω ακριβώς τις λεπτομέριες αλλά η γιατρός σας είναι άσχετη και μάλλον και παλιάς σχολής (τώρα εγώ κρίνω από αυτά που μου λες ... μπορεί να μην ξέρω κάτι και η περίπτωσή σας να έχει κάποια ιδιαιτερότητα). Αν είναι η παιδίατρος πηγαίνετε σε ΠαιδοΩΡΛ, αν είναι ΩΡΛ πηγαίνετε σε κάποιον καλύτερο!!!!

 

Το θέμα δεν είναι αν θα το πεις ωμά ή ψημένα, αλλά να βγάλουμε άκρη.

Μήπως επειδή είναι ήδη ερεθισμένο το αυτί δεν κάνει; Τις πατητές, μου τις είχε συστήσει όταν είχαμε μπούκωμα ή αλλεργική ρινίτιδα, όχι για τα αυτιά. Μήπως βρω πληροφορίες σε άλλη ενότητα;..

[Marirenas Daddy]

ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις τωρα την αφηνουμε να παιζει με την αμμο και κουβαδακια αλλα εχει πεταχτει και 2-3 φορες να παει προς τον δρομο δεν προλαβε γιατι την βλεπουμε συνεχεια αλλα φοβομαστε τωρα και εμεις τι αλλη δραστηριοτητα μπορει να κανει ωστε να μην βαριετε στην παραλια???

[ΒΕΡΑ]

Το θέμα δεν είναι αν θα το πεις ωμά ή ψημένα, αλλά να βγάλουμε άκρη.

Μήπως επειδή είναι ήδη ερεθισμένο το αυτί δεν κάνει; Τις πατητές, μου τις είχε συστήσει όταν είχαμε μπούκωμα ή αλλεργική ρινίτιδα, όχι για τα αυτιά. Μήπως βρω πληροφορίες σε άλλη ενότητα;..

 

Sorry αλλά είμαι διακοπές και δε μπαίνω συχνά.

 

Δεν ξέρω αν κατά τη διάρκεια της ωτίτιδας υπάρχει πρόβλημα με το νερό αλλά γενικά για τα παιδιά που μπουκώνουν πολύ και παθαίνουν εκκριτικές ωτίτιδες (δλδ υγρό στο αφτί) ΟΛΟΙ οι ωρλ στο Παίδον συστήνουν μπάνια! Πολλά μπάνια και βουτιές. Τι να πω κι εγώ ... δεν ξέρω. Απλά επειδή κι εμείς στην αρχή ταλαιπωρηθήκαμε με διάφορους που το είχαν πήξει το παιδί στις αντιβιώσεις και ήθελαν να το χώσουν χειρουργείο καλοκαιριάτικα γι' αυτό το λέω. Για το υγρό στο αφτί πάντως δεν κάνει τίποτα η αντιβίωση. Η αντιβίωση είναι μόνο για την οξεία ωτίτιδα και εφόσον περάσουν 3 ημέρες και φανεί ότι δεν είναι ιογενής.

[VASILIKI]

Κορίτσια καλησπέρα. Εδώ και λίγες μέρες αντιμετωπίζουμε ένα σοβαρό νομίζω πρόβλημα. Ο 6χρονος γιος μου φοβάται την αστυνομία. Αυτό ξεκίνησε μαζί με το σχολείο, και νομίζω πως οφείλεται εκεί. Πέρσι περάσαμε κάτι ανάλογο με το ασανσέρ. Δεν έμπαινε με τίποτα. Τώρα όμως είναι σε μεγαλύτερο βαθμό. Αφού απ' ότι μου λέει συνέχεια αυτό σκέφτεται. Εχθές πήρε καταλάθος μία πλαστελίνη από το σχολείο, και μετά φοβόταν ότι θα τον πάρει η αστυνομία. Επίσης έπεσε μία φίλη του και χτύπησε το πόδι της και νόμιζε πάλι πως θα έρθει η αστυνομία. Σήμερα στο πάρκο, έσκαψε μία μικρή λακούβα στο χώμα, και μόλις του είπε κάποιος ότι μπορεί να πέσει κανένα μικρό παιδάκι, νόμιζε πάλι πως θα έρθει η αστυνομία. Του έχει κοπεί τελείως η όρεξη, γιατί όλο αυτό σκέφτεται. Του μιλάμε όσο μπορούμε για να μην φοβάται, και ότι είναι τελείως αβάσιμοι οι φόβοι του κ.τ.λ. αλλά δεν μοιάζει να τον βοηθάει και πολύ. Εχθές το βράδυ του πονούσε και η κοιλιά, και είχε τάση για εμετό, και υποψιάζομαι ότι είναι άπ αυτό. Μήπως να πάω σε ειδικό, ή να περιμένω λιγάκι ακόμη?

[ΜΑΡΙΑΛ]

αγόρασέ του μια στολή αστυνομικού και πες του ότι είναι και αυτός αστυνομικός

αν έχεις κανένα γνωστό αστυνομικό πες του να το βάλει μέσα στο περιπολικό σαν πεχνίδι....

να δει δηλαδή ότι ο φόβος του δεν είναι κάτι τραγικό...

 

μην το τρέχεις σε ειδικούς το παιδί απλά έφαγε ένα κόληματάκι (όλα τρώνε)

[mar-tha]

Και εγώ κάτι παρόμοιο με την ΜΑΡΙΑΛ θα σου έλεγα.

Προφανώς κάποιος το φόβισε το παιδί "μην κάνεις αυτό.. θα έρθει η αστυνομία!".

 

Μπορείς επίσης να διαλέξεις κάποια ταινία με ήρωα αστυνομικό, μήπως καταλάβει κάτι παραπάνω για τον ρόλο του αστυνομικού.

 

Αλλά για να πας σε ειδικό, νομίζω είναι αρκετά νωρίς για να θορυβηθείς σε τέτοιο βαθμό.

[VASILIKI]

Κορίτσια σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις! Απ' ότι κατάλαβα είναι οι πρώτες μέρες του σχολείου, καινούργια δασκάλα, καινούργια παιδιά, κ.τ.λ. έχει πάθει ο καημενούλης ένα μικρό πατατράκ! Αυτό που με ανησυχεί είναι πως του έχει κοπεί τελείως η όρεξη. Όλη την ημέρα είναι με το σάντουιτσ που τρώει στο σχολείο. Έχω έναν γνωστό αστυνομικό, αλλά φοβάμαι μην τα κάνω χειρότερα τα πράγματα. Πού θα πάει όμως θα προσαρμοστούμε....

[oneiraki]

Δεν ξέρω αν μπορώ να γράψω στο συγκεκριμένο θέμα μιας και είμαστε μικροί σε ηλικία αλλά είπα να μην ανοίξω καινούριο. Κάναμε την περασμένη βδομάδα στον μικρό μας (13μηνών) μία επέμβαση ρουτίνας (απόφραξη ρυνοδακρυικού πόρου).Από τότε νομίζω πως του έχει δημιουργηθεί φοβία γενικότερα και στεναχωριέμαι πάρα πολύ γιατί δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω όλο αυτό. Και έχει 10 μέρες που ξεκίνησα & δουλειά και συνέπεσαν όλα μαζί..νομίζω πως το πράγμα σημιουργήθηκε γιατί την 1η μέρα που πήγαμε για εξετάσεις αίματος μπήκαμε και εμείς μαζί του μέσα και εκείνος τρόμαξε & πονούσε και μας έβλεπε από πάνω του που δεν κάναμε τίποτα για να τον προστατέψουμε.Και μετά την επόμενη μέρα περιμένοντας έξω από το χειρουργείο να έρθουν να τον πάρουν ο νοσοκόμος (ή ότι ήταν αυτός τέλος πάντων) κυριολεκτικά τον άρπαξε από την αγκαλιά μου για να τον πάρει μέσα όπως και όταν τον κρατούσα μετά την νάρκωση στην αγκαλιά μου & έκλαιγε ακατάπαυστα τον άρπαξε πάλι για να τον πάει στο δωμάτιο -λες και δεν μπορούσα να τον κρατάω εγώ- και άρχισε να τρέχει σχεδόν στους διαδρόμους..Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα πλέον ο μικρός να μην κάθεται ούτε για αστείο να τον ξαπλώσεις για να τον αλλάξεις,να του βάλεις κολλύριο,να του ξεβουλώσεις την μύτη ,να του κάνεις μπάνιο,να τον καθίσεις στο καθισματάκι φαγητού για να φάει..Στον μπαμπά του & στην κοπέλα που τον κρατάει τα πράγματα είναι σχεδόν τραγικά,με εμένα είναι κάπως καλύτερα.Επίσης ενώ γενικώς ήτανε ένα πολύ ανεξάρτητο παιδί έχει αρχίσει και προσκολλάται πάνω μου.Εκεί που είχαμε ρυθμίσει τους θηλασμούς στο πρωί βράδυ και την νύχτα τώρα το ΣΚ όλη μέρα θηλάζαμε που ήμουνα σπίτι..Σήμερα το πρωί όπως κάθε πρωί τον σήκωσα κοιμισμένο να τον θηλάσω πριν φύγω από την δουλειά και άρχισε να χτυπιέται μέσα στον ύπνο του στην αγκαλιά μου μέχρι που άνοιξε τα μάτια του και με κοίταξε και μετά ηρέμησε.Το ίδιο συνέβη και χθες το βράδυ..Έχουμε καταντήσει να αλλάζουμε πάνες στο όρθιο και να εφευρίσκουμε ένα σωρό τρικ για να τον ντύσουμε..Στεναχωριέμαι πάρα πολύ γιατί δεν ειναι σε ηλικία να του μιλήσεις και να σε καταλάβει και δεν ξέρω πως μπορώ να τον ανακουφίσω,να τον κάνω να νιώσει ασφαλής ξανά και πραγματικά αισθάνομαι τόσο ανύμπορη..έχει διαλυθεί όλο το σύμπαν μετά από αυτή την επέμβαση..

[ΒΕΡΑ]

Δώσε του λίγο χρόνο! Θα το ξεπεράσει ... δε θα του μείνει τραύμα μην ανησυχείς. Κι εμάς όταν ξεκίνησε παιδικό έτσι ήταν ... που ένιωθε ότι την παρατούσαμε αλλά το ξεπέρασε. Δώστε του όση πιο πολύ αγάπη μπορείτε και θα το ξεπεράσει!

[espr]

το δικο μου το αγορακι 2,5 χρονων τωρα, φοβοταν να μπει σε σκοτεινο δωματιο -μαμα φοβαμαι που ειναι σκοτεινα μου ελεγε. του ελεγα μεσα στο σπιτι μας εισαι ασφαλης δεν χρειαζεται να φοβασαι τιποτα! απλα το φως δεν ειναι αναμενο και δεν βλεπεις, τιποτε αλλο! τον επερνα απο το χερακι και πηγαιναμε μαζι χωρις να αναψω το φως κοιτα του ελεγα δεν ειναι τιποτα ολα ειναι ηρεμα οπως και στο υπολοιπο σπιτι. αναβα το φως, κοιτα δεν εχει αλλαξει κατι δεν υπαρχει τιποτε αλλο εκτως απο τα πραγματα σου! τωρα πια μπαινει ανετα μεσα στο δωματιο με κλειστο φως εκτως αν δεν βρισκει κατι φωναζει -μαμα ελα γιατι δεν φτανω να αναψω το φως και δεν βρισκω το παιχνιδι μου!

[oneiraki]

Καλημέρα και πάλι.Δεν ξέρω αν έπαιξε ρόλο η αλλαγή περιβάλλοντος ή το γεγονός οτι περάσαμε όλοι μαζί οι 3 μας τα χριστούγεννα εκτός σπιτιού ή ότι του πέρασε και το συνάχι άρα τέλος οι οροί,κολλύρια κλπ κλπ πάντως μετά τα χριστούγεννα ο μικρός μας έκανε τρομερή στροφή στο θέμα του αρνητισμού που είχε σε όλα. Πλέον είναι ξανά ήρεμος,βέβαια δεν συνεργάζεται παρά μόνο μαζί μου για το άλλαγμα και το μπάνιο αλλά πια ελάχιστες φορές ξυπνάει κλάιγοντας το βράδυ. Πραγματικά μου φαίνεται απίστευτο δεν πίστευα ότι θα το ξεπερνούσε ποτέ το σοκ της επέμβασης..

[nikoleta773]

καλησπερα σας. εχω ενα σοβαρο προβλημα με το γιο μου 2 χρονων. τις τελευταιες μερες δεν θελει να παει για υπνο γιατι εχει λεει κατι στη μπαλκονοπορτα, "γαου" οπως λεει αυτος. καθε βραδυ εδω και πολλους μηνες μου δειχνει εκει και καταλαβαινω οτι κατι φοβαται αλλα δεν μπορει να μου εξηγησει τι ακριβως. εγω αυτο το γαου το εδιωξα, το πατησαμε μαζι κατω, το πεταξαμε στα σκουπιδια κτλ. αλλα τιποτα δεν επιασε. να πω οτι παντα ηταν προσεκτικος, ηξερε οτι αν θα ανεβει καπου θα πεσει, και ποτε δεν ειχα προβλημα με τον υπνο του, δεν τον κουνησα ποτε παντα κοιμοταν μονος του και χωρις προβλημα ειναι γενικα ευκολο παιδι. κοιμαται ακομα μαζι μας στο ιδιο δωματιο αλλα ξαφνικα δεν θελει να κοιμηθει το βραδυ γιατι το μεσημερι κοιμαται μια χαρα. εβγαλα μεχρι και την κουρτινα... τιποτα... εβαλα αλλη... τιποτα... να βγαλω τη πορτα δεν μπορω.

βεβαια ποτε δεν του ειπα παραμυθια για μαγισσες κτλ. ουτε τον φοβησαμε ποτε. φοβαται λιγο τους ξενους αλλα θελει το χρονο του, τον παιρνω αγκαλια και μετα παει κοντα τους οταν θελει αυτος. δεν ειναι ομως αυτο κατι που με απασχολει.

τι να κανω πια δεν ξερω παω εγω μαζι του να κοιμηθει θελει το μπαμπα... παει ο μπαμπας θελει τη μαμα. τελικα κατα τις 12 καταληγουμε να τον βγαλω στο σαλονι και καθεται ωσπου να κοιμηθει στην αγκαλια μου κατα τις 1. δεν αντεχεται αυτο καθε βραδυ στα καλα καθουμενα.

και για να συμπληρωσω κανεις απο το οικογενειακο η φιλικο περιβαλλον δεν τον φοβησε, διοτι ειμαι παντα μαζι του δεν τον αφηνω σε κανεναν.

αν μπορει καποια να βοηθησει θα το εκτιμουσα πολυ.

[MagosTorini]

Καλησπέρα σε όλους,

Ο γιος μου 9 ετών έχει εδώ και χρόνια έντονη δυσανεξία στα σκυλιά.

Με το που τα βλέπει τον πιάνει πανικός, αποσυντονίζεται και χάνει την διάθεσή του.

Είτε μικρό σκυλί είτε μεγάλο, είτε με λουρί είτε όχι, είτε είναι με εμάς τους γονείς του είτε όχι...

Έχουμε προσπαθήσει πολλές φορές να του εξηγήσουμε και να του περάσουμε την ιδέα ότι δεν πρέπει να θεωρεί όλα τα σκυλιά επικίνδυνα...

Θεωρούμε υπερβολή να απευθυνθούμε σε ειδικό. 
Έχει κάποιος από σας παρόμοια εμπειρία

 

Ευχαριστώ.

[mama16]

21 ώρες πρίν, MagosTorini είπε:

Καλησπέρα σε όλους,

Ο γιος μου 9 ετών έχει εδώ και χρόνια έντονη δυσανεξία στα σκυλιά.

Με το που τα βλέπει τον πιάνει πανικός, αποσυντονίζεται και χάνει την διάθεσή του.

Είτε μικρό σκυλί είτε μεγάλο, είτε με λουρί είτε όχι, είτε είναι με εμάς τους γονείς του είτε όχι...

Έχουμε προσπαθήσει πολλές φορές να του εξηγήσουμε και να του περάσουμε την ιδέα ότι δεν πρέπει να θεωρεί όλα τα σκυλιά επικίνδυνα...

Θεωρούμε υπερβολή να απευθυνθούμε σε ειδικό. 
Έχει κάποιος από σας παρόμοια εμπειρία

 

Ευχαριστώ.

Είχε συμβεί ποτέ μικρότερος να το δαγκώσει κάποιο σκυλί ή τπτ τέτοιο? Γιατί συνήθως αυτοί οι φόβοι νομίζω έτσι δημιουργούνται. Αν είναι υποερβολικες οι αντιδράσεις του κ του δημιουργούν άγχος στην καθημερινότητα του ίσως θα έπρεπε να το κοιτάξετε με ένα ειδικό. Πχ έχω γνωστή που αν ξέρει ότι υπάρχει σκυλί σε συγκεκριμένο δρόμο δεν περνάει καθόλου ή αν δεν γίνεται αλλιώς ζητάει να την μεταφέρει κάποιος είτε με αυτοκίνητο είτε να είναι μαζί της. Αυτό όμως νομίζω δημιουργεί δυσκολία στη ζωή. Αν όμως απλώς φοβάται κ όταν βλέπει ένα σκυλί περνάει από την άκρη ώστε να μην πάει πολύ κοντά αλλά δεν αλλάζει δρόμο δεν χρειάζεται πιστεύω κάποιος ειδικός

[ΑΡΓΚ]

21 ώρες πρίν, MagosTorini είπε:

Καλησπέρα σε όλους,

Ο γιος μου 9 ετών έχει εδώ και χρόνια έντονη δυσανεξία στα σκυλιά.

Με το που τα βλέπει τον πιάνει πανικός, αποσυντονίζεται και χάνει την διάθεσή του.

Είτε μικρό σκυλί είτε μεγάλο, είτε με λουρί είτε όχι, είτε είναι με εμάς τους γονείς του είτε όχι...

Έχουμε προσπαθήσει πολλές φορές να του εξηγήσουμε και να του περάσουμε την ιδέα ότι δεν πρέπει να θεωρεί όλα τα σκυλιά επικίνδυνα...

Θεωρούμε υπερβολή να απευθυνθούμε σε ειδικό. 
Έχει κάποιος από σας παρόμοια εμπειρία

 

Ευχαριστώ.

 

Eγώ ήμουν έτσι, παρόλο που μεγάλωσα σε σπίτι με σκύλο. Αν έβλεπα σκυλί, σκαρφάλωνα σε δέντρα κυριολεκτικά μέχρι μετά την εφηβεία, υπήρχε όμως ιστορικό επίθεσης από σκυλί όταν ήμουν νήπιο.

Το ξεπέρασα κατά τύχη. Κάποιος παράτησε ένα σκυλάκι έξω από το σπίτι, το λυπήθηκα και το μάζεψα πολύ διστακτικά. Προσπάθησα να του βρω άλλη οικογένεια, δεν έγινε, οπότε τελικά το κράτησα, μεγάλωσε και ξεπέρασα και τη φοβία.

Η κόρη μου επίσης φοβόταν πολύ όλα τα σκυλιά, μέχρι που υιοθετήσαμε ένα κουτάβι.

Σε καμία περίπτωση δε λέω να υιοθετήσετε, γιατί μπορεί να έχει το ανάποδο αποτέλεσμα, και ένα φοβισμένο παιδί και ένα σκυλί που κανείς δε θέλει. Αλλά ίσως αναδοχή; Πάντα ψάχνουν οι φιλοζωικές για προσωρινή φιλοξενία χωρίς μόνιμη υιοθεσία.

[vtgian]

21 ώρες πρίν, MagosTorini είπε:

Καλησπέρα σε όλους,

Ο γιος μου 9 ετών έχει εδώ και χρόνια έντονη δυσανεξία στα σκυλιά.

Με το που τα βλέπει τον πιάνει πανικός, αποσυντονίζεται και χάνει την διάθεσή του.

Είτε μικρό σκυλί είτε μεγάλο, είτε με λουρί είτε όχι, είτε είναι με εμάς τους γονείς του είτε όχι...

Έχουμε προσπαθήσει πολλές φορές να του εξηγήσουμε και να του περάσουμε την ιδέα ότι δεν πρέπει να θεωρεί όλα τα σκυλιά επικίνδυνα...

Θεωρούμε υπερβολή να απευθυνθούμε σε ειδικό. 
Έχει κάποιος από σας παρόμοια εμπειρία

 

Ευχαριστώ.

 

Τέτοιοι φόβοι είτε δημιουργούνται από κακή εμπειρία (όχι απαραίτητα επίθεση, μπορεί απλά ως μωρό να έτυχε να τρομάξει κάποιες φορές από άγριο γαύγισμα σκύλου, ή να έγινε μάρτυρας επίθεσης), είτε ο φόβος αυτός να έχει "φυτευτεί" από άλλο άτομο, φροντιστή του παιδιού, που άθελά του εκδήλωσε μπροστά στο παιδί ανήσυχη συμπεριφορά λόγω σκύλου. Το δεύτερο όμως σπάνια να δημιουργήσει τέτοιο φόβο στο παιδί που να λειτουργεί όπως το περιγράφετε, με πανικό δηλαδή.

 

Οι περιπτώσεις που γνωρίζω να έχουν θέμα στην καθημερινότητά τους (αλλάζουν πεζοδρόμιο, χρειάζονται άτομο δίπλα τους) είναι άτομα που δεν είχαν ποτέ επαφή με κατοικίδια και έτυχε να δεχτούν επίθεση. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο τρόπος που ξεπέρασαν το φόβο τους ήταν με αργή σταδιακή επαφή με ήρεμα και στοργικά σκυλιά, μιλάω για ενήλικες ωστόσο.

[Sentir...natureza]

23 ώρες πρίν, MagosTorini είπε:

Καλησπέρα σε όλους,

Ο γιος μου 9 ετών έχει εδώ και χρόνια έντονη δυσανεξία στα σκυλιά.

Με το που τα βλέπει τον πιάνει πανικός, αποσυντονίζεται και χάνει την διάθεσή του.

Είτε μικρό σκυλί είτε μεγάλο, είτε με λουρί είτε όχι, είτε είναι με εμάς τους γονείς του είτε όχι...

Έχουμε προσπαθήσει πολλές φορές να του εξηγήσουμε και να του περάσουμε την ιδέα ότι δεν πρέπει να θεωρεί όλα τα σκυλιά επικίνδυνα...

Θεωρούμε υπερβολή να απευθυνθούμε σε ειδικό. 
Έχει κάποιος από σας παρόμοια εμπειρία

 

Ευχαριστώ.

Παρομοια εμπειρία δεν έχω γιατί παρ'ολο που με δάγκωσε σκύλος μικρή (ήταν δικό μου λάθος φυσικά, μπήκα στην αγέλη από αφέλεια και ο αρχηγός με πήρε στο κυνηγι) δεν έπαψα ποτέ να τα λατρεύω και να φροντίζω αδέσποτα. Συμφωνώ με τα παραπάνω και να προσθέσω ότι είναι πιθανόν να είδε κάποιον εφιάλτη παλιά και να του εχει μεινει ο φοβος;Ή ακομη και να άκουσε εμπειρίες η κάτι στις ειδήσεις για επιθέσεις σκυλιών σε παιδια;Σκεφτείτε ποτέ περίπου ξεκίνησε να τα φοβάται και προσπαθειστε να δείτε αν έγινε κάτι εκείνη την περιοδο. Ειχατε ποτε επαφες με σκυλους;Πολλες φορες φοβόμαστε αυτό που δεν γνωρίζουμε.Συζητήστε μαζί του.Τι είναι αυτό που φοβαται;Διαβάστε τους τροπους επικοινωνίας των σκυλιών,την γλώσσα του σώματος τους,ποτέ πραγματικά μπορεί να είναι επιθετικό και ποια είναι η καλύτερη αντίδραση μας; Αν βρω κάποιο καλό άρθρο θα το παραθέσω.