Zuchi

Έχω ταλαιπωρηθεί και εγώ αρκετά με καντινίαση και έκανε αρκετό καιρό να περάσει, γύρω στο 2μηνο νομίζω. Καλή η θεραπεία και επιβάλλεται αλλά το βασικό για να την πολεμήσεις είναι η διατροφή. Πρέπει να κόψεις μαχαίρι ζάχαρη και απλούς υδατάνθρακες (ψωμί, μακαρόνια κλπ) Ιδανικά για λίγες μέρες κόψε όλους τους υδατάνθρακες και θα δεις άμεση διαφορά στον πόνο, από την 1η-2η μέρα. Στη συνέχεια ξεκίνησε να προσθέτεις σιγά σιγά ξεκινώντας από μικρές ποσότητες ολικής και φρούτα, όχι ζάχαρη. Επίσης βοηθάνε πολύ τα προβιοτικά, ρώτα τον γιατρό σου τι μπορείς να πάρεις και εσύ και το μωρό (συνήθως δίνουν σταγόνες). Και να μην ξεχνάς τους κανόνες υγιεινής, μπλούζες, σουτιέν κλπ να πλένονται στους 60 και στέγνωμα ιδανικά στον ήλιο και να κρατάς το στήθος σου στεγνό, να μην χρησιμοποιείς επιθέματα κλπ. Είναι κρίμα να σταματήσεις τον θηλασμό για τέτοιο λόγο. Το ξέρω ότι είναι μεγάλη ταλαιπωρία αλλά κάνε λίγο υπομονή και να είσαι σταθερή στη διατροφή, μισό κουταλάκι ζάχαρη στον καφέ μπορεί να σου χαλάσει μια βδομάδα θεραπείας.

Πείτε μου σας παρακαλώ πως βάζετε τα μωρά σας για ημερήσιο ύπνο γιατί έχω αρχίσει να στερεύω από ιδέες. Μωρό 3+ μηνών το βράδυ κοιμόταν και κοιμάται θηλάζοντας. Την ημέρα ήταν πάντα λίγο δύσκολη αλλά τον τελευταίο μήνα το έχουμε χάσει το παιχνίδι. Νυστάζει, κοκκινίζουν τα μάτια της, σκουντουφλάει από τη νύστα και αρνείται να κοιμηθεί. Έχω δοκιμάσει: στήθος, αγκαλιά, μάρσιπο, στην κούνια, στο καρότσι, στην καλαθούνα. Με κούνημα, με περπάτημα, με χάδια. Να την αφήσω μόνη, να κάθομαι δίπλα. Με ησυχία, φασαρία, white noise, φως, σκοτάδι. Να την βάζω αμέσως μόλις νυστάξει, να την αφήσω να κουραστεί, να τη βάζω με το ρολόι για να προλάβω να μην νυστάξει. Με a/c ή χωρίς. Μέχρι και πιπίλα δοκίμασα παρόλο που είμαι αντίθετη. Αν βγούμε βόλτα το πρωί φαίνεται να βοηθάει καμία φορά αλλά εδώ που μένουμε έχει πολύ ζέστη και καθόλου σκιά και πλέον βγαίνουμε μόνο απόγευμα. Είναι λες και μόλις καταλάβει ότι πάει να νυστάξει να γυρίζει διακόπτης και να αντιστέκεται. Ότι τη νυστάζει την εκνευρίζει. Αν άντεχε δεν θα με πείραζε να μην κοιμάται, αλλά δεν αντέχει. Κόκκινα μάτια, μαύροι κύκλοι, κομμένο πρόσωπο, γκρίνια και στο τέλος φυσικά σπαρακτικό κλάμα. Όταν νυστάζει δεν θέλει τίποτα. Την παίρνω αγκαλιά κλαίει, την αφήνω κάτω τσιρίζει, την ξανασηκώνω χτυπιέται. Κοιμάται τελικά 2-2,5 ώρες μέσα στη μέρα σπασμένες σε 3-4 ύπνους αφού έχουμε εξαντληθεί και οι δύο από την προσπάθεια. Δώστε μου καμία ιδέα πως θα την πείσω να κλείνει λίγο τα ματάκια της χωρίς κλάματα!

Σε περίπτωση ισχιακής προβολής προτιμάται πράγματι ο προγραμματισμός της καισαρικής και όχι η αυτόματη έναρξη. Αυτό γιατί αν σπάσουν τα νερά υπάρχει ο κίνδυνος πρόπτωσης ομφαλίδας που είναι πολύ σοβαρή επιπλοκή. Όμως μου φαίνεται πολύ νωρίς να γίνει ο προγραμματισμός από τις 32 εβδομάδες. Θα μπορούσε να γίνει γύρω στις 37 αφού επιβεβαιωθεί ότι παραμένει ισχιακό. Η καισαρική γίνεται μετά την 38η εβδομάδα και οι νεότερες οδηγίες λένε να έχει ολοκληρωθεί και η 39η. (Σε περίπτωση φυσικά που δεν συντρέχει κάποιος άλλος λόγος να γίνει νωρίτερα)

Λυπάμαι πολύ. Δυστυχώς ξέρω τον πόνο σου. Είναι πολύ πρόσφατο αυτό που συνέβη και δεν είναι και κάτι που χωνεύεται. Πρέπει να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου και την οικογένεια σου να το επεξεργαστείτε. Έκανες πολύ καλά που απευθύνθηκες σε ειδικό. Να παρατηρείς όμως αν όντως σε βοηθά. (Η πρώτη ψυχολόγος που είχα πάει εγώ ήταν εντελώς ακατάλληλη σε θέματα διαχείρισης πένθους) Μίλα με τον ειδικό, μίλα με τον άντρα σου, μίλα με την οικογένεια σου. Ζήτα βοήθεια για τα άλλα σου παιδάκια αν τη χρειάζεσαι. Πες στους δικούς σου ανθρώπους πως νιώθεις, μην φοβάσαι να δείξεις τα συναισθήματα σου. Κάνε αυτό που νιώθεις. Μην φοβάσαι να κλαίς και να μιλάς για το παιδί σου. Σου υπόσχομαι ότι το βάρος που τώρα σου συνθλίβει το στήθος θα μειωθεί, τα χέρια σου τα πάψουν να πονούν τόσο και σιγά σιγά το μυαλό σου θα μπορέσει να ξεμπλοκάρει. Μπορεί να σου φαίνεται απίστευτο τώρα, αλλά ο πόνος κάποια στιγμή θα γίνει ηπιότερος. Είναι πολύ δύσκολο αυτό το ταξίδι που έχεις να κάνεις και δεν γίνεται τόσο σύντομα. Όσο περνούν οι μήνες θα τα βλέπεις διαφορετικά τα πράγματα. Σου εύχομαι πολύ πολύ δύναμη.

Καλημέρα σας κ. Χατζηαντωνίου, Είχα προ εξαμήνου έναν ενδομήτριο θάνατο στις 40 εβδομάδες λόγω βακτηριακής λοίμωξης σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση. Δυστυχώς δεν ήταν δυνατό να διευκρινίσουν ούτε το βακτήριο, ούτε τον τρόπο μετάδοσης, εξ αίματος ή ανιούσα. Όλες μου οι εξετάσεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ήταν άριστες, δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα, εγώ δεν νόσησα από καμία λοίμωξη και το μωρό είχε πολύ καλή ανάπτυξη (ΒΓ: 3350 γρ). Στην ιστολογική εξέταση του πλακούντα βρέθηκε εμβρυϊκή θρομβωτική αγγειοπάθεια φλεγμονώδους αρχής (φλεγμονώδεις θρομβώσεις κεντρικών χοριακών εμβρυϊκών αγγείων του πλακούντα). Ο γιατρός μου είπε ότι εφόσον οι θρομβώσεις ήταν φλεγμονώδεις σημαίνει ότι οφείλονται στη λοίμωξη και δεν υποψιάζεται κάποιο πρόβλημα που να σχετίζεται με την πήξη του αίματος. Παρόλα αυτά επειδή δεν έχουμε καταφέρει να εντοπίσουμε την αιτία ή οποιοδήποτε πρόβλημα μου πρότεινε τις εξής εξετάσεις: μεταλλάξεις προθρομβίνης, FV Leiden, MTHFR καθώς και Πρωτεϊνη C και S, Αντιπηκτικό Λύκου, αντιθρομβίνη, ομοκυστεϊνη, αντικαρδιολιπίνη, αντισώματα β2 GPI. Όλες αυτές οι εξετάσεις βγήκαν φυσιολογικές και δεν εντοπίστηκε κάτι. Θα ήθελα τη γνώμη σας σχετικά με τα εξής: 1) Έχει νόημα σε προχωρήσω σε περαιτέρω αιματολογικό έλεγχο ή όχι εφόσον δεν εντοπίστηκε κάτι στις "εξετάσεις θρομβοφιλίας" που έκανα; 2) Ένας γιατρός πρότεινε να κάνει και ο σύζυγος τον γονιδιακό έλεγχο θρομβοφιλίας, ένας άλλος διαφωνεί. Ποια είναι η γνώμη σας; Μπορεί ο πατέρας να κληρονομήσει στο έμβρυο γονίδια που μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα κατά την κύηση; Μέχρι τώρα έχουμε κάνει και εγώ και ο σύζυγος αρκετές εξετάσεις, έχουμε αποκλείσει γυναικολογικά θέματα, λοιμώξεις, μεταδοτικά νοσήματα κλπ. Γνωρίζω φυσικά ότι δεν μπορείτε να κάνετε ιατρική γνωμάτευση με αυτό τον τρόπο αλλά θα ήθελα κάποιες κατευθύνσεις. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να αποκλείσουμε τυχόν προβλήματα υγείας δικά μας που θα μπορούσαν να επιφέρουν το ίδιο αποτέλεσμα σε μία μελλοντική κύηση. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.