Βιβλία για γονείς με θέμα την υγεία/ψυχολογία των παιδιών

[aglaia]

Όσον αφορά το δεσμό μητέρας-βρέφους (attachment) έχει γράψει πολλά και ο John Bowlby, δυστυχώς όμως δεν έχουν μεταφραστεί. Τo πιο κλασσικό είναι το "A Secure Base: Parent-Child Attachment and Healthy Human Development".

 

1907-1990!!! Περίπου σύγχρονος της Ντολτό και του Winnicott!!! Η Ντολτό τον υποτιμά ο Winnicott όχι

 

Τον εκτιμώ αν και μόνο ελάχιστα έχω διαβάσει για τη θεωρία της προσκόλησης από τον ίδιο. Κυρίως έχω διαβάσει αναφορές από άλλους.

 

Τον εκτιμώ ακόμη περισσότερο γιατί τα δυσάρεστα προσωπικά του βιόματα ως παιδί τον οδήγησαν σε μια υπέρμετρη ευαισθησία στα παιδιά που μεταφράστηκε ως αφιέρωση της δουλειάς του σε αυτά.

 

Ακόμη περισσότερο τον εκτιμώ γιατί να και είχε επιβλέπουσα την Μέλανι Κλάιν στην ψυναναλυτική του εκπαίδευση διαφοροποιεί τον τρόπο που βλέπει και αντιμετωπίζει τα παιδιά. Η Μέλανι κλάιν μεγενθύνει υπέρμετρα το ρόλο των φαντασιώσεων του παιδιού για τη μητέρα του ενώ το Μπόουλμπι δίνει έμφαση στη σχέση που έχει το παιδί με τη μητέρα του. Αυτό είναι πραγματικό γεγονός, είναι η ιστορία του παιδιού.

 

Θα τολμήσω να παραβώ τα όρια και να αναφερθώ στην Κλάιν πιο τολμηρά από ότι θα αναφερόταν ένας "Ψ" (είναι αυτό που λεμε "έξω από το χορό πολλά τραγούδια λες!!!).

Αυτά που λαμβάνει υπόψη της η Κλάιν δεν είναι παρά φαντασιώσεις δικές της που τις προβάλλει στα παιδιά. Την έχω διαβάσει και ομολογώ ότι μερικές φορές αγγίζει κατ' εμέ τα όρια της διαστροφής. "Βλέπει" ένα βρέφος επιθετικό, ένα βρέφος τέρας μερικές φορές...

 

 

 

Μεταφέρω:

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Melanie_Klein

She was the product of an unwanted birth - her parents showed her little affection. Her much loved elder sister died when Klein was four, and she was made to feel responsible for her brother’s death. Her academic studies were interrupted by marriage and children. Her marriage failed and her son died, while her daughter, the well-known psychoanalyst Melitta Schmideberg, fought her openly in the British Psycho-analytic Society and emigrated to America. Mother and daughter were not reconciled before Klein's death, and Schmideberg did not attend Klein's funeral. Melanie Klein was also clinically depressed.

 

Όταν διάβασα ένα βιβλίο της υπέθεσα ότι είχε τραγικά παιδικά χρόνια, δραματική οικογενειακή ζωή τόσο όταν ήταν μικρή όσο και αν και όταν έκανε την δική της οικογένεια...

 

Μπήκα στο διαδίκτυο και βρήκα τα παραπάνω... Ούτε μαντης να ήμουν...

 

Ο Μπόουλμπι στήριξε τις δημοσιεύσεις του σε συστηματική επιστημονική τεκμηρίωση, η Κλάιν δεν ξέρει καν τι σημαίνει αυτό! Κάνει μερικές παραδοχές (υπεροβολικές και παράλογες) και βασίζει σε αυτές τη θεωρία της. Πόσο σωστή μπορεί να είναι μια τέτοια θεωρία;;;

 

ΥΓ: Είμαι σκληρή το ξέρω, όμως σαν μη "Ψ" μιλώ πιο ανοιχτά γιατί δεν φοβάμαι να αμφισβητήσω τα μεγάλα ονόματα που προκαλούν δέος σε σας που τα σπουδάζετε! Μπορώ αρκετά εύκολα να διακρίνω ποιος ξέρει να τεκμηριώνει επιστημονικά τη δουλειά του και ποιος βγάζει θεωρίες που προσπαθεί να τις στηρίξει μετά με ανορθόδοξους τρόπους.

 

Πιστεύω ότι ούσα απ' έξω, μπορώ να σχηματίζω μια γενική άποψη χωρίς να εγκλωβίζομαι στις λεπτομέρειες... Όσο ένας ειδικός προσπαθεί λεπτομερώς να καταλάβει τι λεει η Ντολτό και η Κλάιν, εγώ παραμένω σε μια απλή αίσθηση, σε μια γενική εικόνα που τις ελέγχω εκ των υστέρων....

[Αικατερίνη]

Aglaia, συμφωνώ ότι η Dolto μοιάζει να αγνοεί το θέμα του θηλασμού και τα θετικά του. Ηταν περισσότερο προσανατολισμένη στην ανεξαρτητοποίηση του παιδιού και φαίνεται σε όλα τα βιβλία της, ακόμη κι αυτά που αναφέρονται σε μεγαλύτερα παιδιά. Γι αυτό πολλές φορές καταλήγει να γίνεται σκληρή, τουλάχιστον αυτή την εντύπωση είχα εγώ όταν διάβαζα κάποια περιστατικά που περιγράφει!!

Όμως, όπως αναφέρεις κι εσύ, έχουν κάνει διαφορετικές σπουδές και έχουν ζήσει σε διαφορετικό κοινωνικό- πολιτισμικό πλαίσιο. Ο θηλασμός είναι ένα οικουμενικό φαινόμενο που όμως αντιμετωπίζεται διαφορετικά σε κάθε κοινωνία και σε κάθε εποχή. Και θέλω να πιστεύω πως σʼαυτό το θέμα πάμε μπροστά και όχι πίσω...Εξάλλου, νομίζω (και διόρθωσέ με αν κάνω λάθος) ότι η Dolto δεν έκανε τόσο έρευνα ή παρατήρηση, όπως ο Winnicott, που μελετούσε τις αλληλεπιδράσεις μητέρων και βρεφών. Κατʼεπέκταση, τα όσα ισχυρίζεται και περιγράφει είναι περισσότερο απόσταγμα της κλινικής της εμπειρίας και των σπουδών της, και σίγουρα πιο επηρεασμένα από το πλαίσιο στο οποίο ζούσε καθημερινά. Πέρα όμως από αυτά, την κλινική εμπειρία και το πρακτικό έργο της, όσον αφορά τις διαταραχές και την αντιμετώπιση της ψυχοπαθολογίας, το παραδέχομαι.

Όσον αφορά την Klein, ουδέν σχόλιον παραπάνω από όσα είπες... Κι εγώ τη θεωρώ παράλογη και υπερβολική...

[aglaia]

Εξάλλου, νομίζω (και διόρθωσέ με αν κάνω λάθος) ότι η Dolto δεν έκανε τόσο έρευνα ή παρατήρηση, όπως ο Winnicott, που μελετούσε τις αλληλεπιδράσεις μητέρων και βρεφών.

 

Μα τι λές; Εσύ κανονικά πρέπει να με διορθώνεις! Γι αυτό τα γράφω!!! Όπως έγραψα και παραπάνω κάνω το δικηγόρο του διαβόλου! Δηλαδή γράφω όπου μπορώ τα αρνητικά. Δεν το κάνω κακόβουλα προσπαθώντας να επιβάλλω τη μία ή την άλλη άποψη, όμως το κάνω με την κριτική διάθεση που πιστεύω ότι καλό είναι να έχουμε όταν διαβάζουμε. Πιστεύω ότι αυτή η κριτική διάθεση μας προσφέρει ένα πλαίσιο βαθύτερης κατανόησης του συγγραφέα, μας προσφέρει ένα φίλτρο για να επεξεργαζόμαστε την υποκειμενικότητα και να καταλήγουμε σε πιο ασφαλή συμπεράσματα από τον ίδιο το συγγραφέα και τελικά να επωφελούμαστε περισσότερο από το έργο του

 

 

Κατʼεπέκταση, τα όσα ισχυρίζεται και περιγράφει είναι περισσότερο απόσταγμα της κλινικής της εμπειρίας και των σπουδών της, και σίγουρα πιο επηρεασμένα από το πλαίσιο στο οποίο ζούσε καθημερινά. Πέρα όμως από αυτά, την κλινική εμπειρία και το πρακτικό έργο της, όσον αφορά τις διαταραχές και την αντιμετώπιση της ψυχοπαθολογίας, το παραδέχομαι.

 

δεν διαφωνώ καθόλου, πιστεύω μάλιστα αν έχουμε κατά νου τους περιορισμούς της, μπορούμε να καταλάβουμε τις όποιες ανεπάρκειές της και να δούμε την πολύτιμη εμπειρία της πιο πλατιά από την ίδια.

 

Δεν κάνω κριτικη για να απορρίψω, κάνω την κριτική για να μπορώ να διαβάζω με κριτήρια και τα γράφω εδώ για να τα συμπληρώνεις ως πιο ειδική. Είμαι σίγουρη ότι η κριτική μου είναι ελλειπής μια και πολλά δεν μπορώ να τα αντιληφθώ

 

Όσον αφορά την Klein, ουδέν σχόλιον παραπάνω από όσα είπες... Κι εγώ τη θεωρώ παράλογη και υπερβολική...

 

Εξακολουθεί όμως να είναι χρήσιμη!!! Πιστεύω ότι το έργο της θα άξιζε ψυχανάλυση και μελέτη ώστε να αξιολογηθεί με άλλη ματιά! Η Μέλανι Κλάιν ως ειδικός μπορεί να περιγράψει με ακρίβεια τις φαντασιώσεις τις δικές της για τη μητέρα. Κάνει προβολές σε όλα τα μωρά του κόσμου και σε όλες τις μητέρες του κόσμου γιατί σε κάθε δυάδα μητέρας-μωρού βλέπει τη δική της σχέση με τη μητέρα της... Η προσωπική της εμπειρία είναι αναμενόμενο να την επηρεάσει στη συμπεριφορά της απέναντι στα παιδιά της. Αν και ειδική, αν και έχει η ίδια ψυχαναλυθεί, δεν καταφέρνει να σπάσει το φαύλο κύκλο στον οποίο μοιραία έχει μπει.

 

Νομίζω ότι το έργο της προσφέρει πολλά στο να κατανοήσουμε πώς βιώνει ένα μη επιθυμητό παιδί την απόρριψη και πώς βιώνει η μητέρα τη μητρότητα ενός μη επιθυμητού παιδιού. Πολύτιμο υλικό για έναν "Ψ"!

 

Δεν ξέρω αν κάποιος έχει προσεγγίσει έτσι το έργο της Μέλανι Κλάιν αλλά νομίζω ότι θα άξιζε να γίνει.

[Αικατερίνη]

Κι εγώ δε γνωρίζω να σου πω αν κάποιος έχει αναλύσει και ασκήσει κριτική, επιστημονικά, στο έργο της. Ούτε στη Σχολή, στο Ψυχολογικό της Θεσσαλονίκης τουλάχιστο, υπάρχει μάθημα λεπτομερές, γίνονται αναφορές στο έργο της πιο πολύ αποσπασματικά.

Αν πέσει κάτι στα χέρια μου θα σε ενημερώσω. Σίγουρα αξίζει να μελετούμε διάφορες θεωρίες και απόψεις και από κει και πέρα, κρίνουμε και επιλέγουμε ο καθένας ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του.

[Αικατερίνη]

Και συνεχίζω…Συγνώμη που κόβω τα posts αλλά η σύνδεσή μου έχει κάποιο πρόβλημα και δεν μπορώ να μείνω πολλή ώρα συνεχόμενη συνδεδεμένη, οπότε αναγκαστικά διακόπτω..

 

Τον εκτιμώ αν και μόνο ελάχιστα έχω διαβάσει για τη θεωρία της προσκόλησης από τον ίδιο. Κυρίως έχω διαβάσει αναφορές από άλλους.

 

Ο Bowlby επηρεάστηκε από την ψυχανάλυση όμως, όπως είπες, διαφώνησε με την Klein που υποστηρίζει ότι τα συναισθηματικά προβλήματα των παιδιών οφείλονται βασικά σε φαντασιώσεις που δημιουργούνται από την εσωτερική σύγκρουση των ενορμήσεων. Ο Bowlby αντίθετα θεωρεί ότι κύριο αίτιο των συναισθηματικών προβλημάτων των παιδιών είναι οι οικογενειακές εμπειρίες και ότι η ψυχική υγεία των βρεφών εξασφαλίζεται από την αδιάκοπη σχέση με τη μητέρα τους. Η σχέση μητέρας-βρέφους λειτουργεί ως πρότυπο και ως βάση για τη δημιουργία των μετέπειτα κοινωνικών και συναισθηματικών σχέσεων. Έχει γράψει μια Τριλογία με τίτλιο "Δεσμός και Απώλεια", ο πρώτος τόμος ουσιαστικά περιέχει τη θεωρία του για το Δεσμό, αξίζει να το διαβάσεις, αν σε ενδιαφέρει. Βέβαια, όπως συμβαίνει συχνά με τις θεωρίες, ορισμένα στοιχεία της θεωρίας του για το δεσμό έχουν αποδειχθεί εσφαλμένα κι έχουν τροποποιηθεί. Όμως η σημασία του δεσμού για τη μετέπειτα κοινωνική ζωή του παιδιού παραμένει αδιαμφισβήτητη!

[Ε1976]

να ρωτησω κατι γιατι δεν καταλβα.

Αυτο το βιβλιο που λετε (Τα πρωτα 6 χρονια της ζωης) ειναι μονο στα Αγγλικα? Υπαρχει και ελληνικη εκδοση?

[aglaia]

να ρωτησω κατι γιατι δεν καταλβα.

Αυτο το βιβλιο που λετε (Τα πρωτα 6 χρονια της ζωης) ειναι μονο στα Αγγλικα? Υπαρχει και ελληνικη εκδοση?

 

Τα 6 πρώτα χρόνια της ζωής Λουκία Δημητρίου Χατζηνεοφύτου Dr.Rer.Nat.Ψυχολόγος εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

960 393 844Χ το ISBN..

 

Μόνο στα ελληνικά είναι!

[aglaia]

τι πιστεύεις? είναι καλό να πάρουν το βιβλίο αυτό και κάποιο άλλο συμπληρωματικά για θηλασμό, ή έχεις κάποιο άλλο υπόψη σου που μπορεί να το αντικαταστήσει?

 

Μαρία, μου ξέφυγε το ποστ! Τώρα το είδα..

 

Ξέρεις ότι το κοινό για τέτοια βιβλια στην Ελλάδα είναι περιορισμένο, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι καλύτερο γιατί τα περισσότερα που κυκλοφορούν δεν έχουν καν βιβλιογραφία.

 

Νομίζω ότι αυτό το βιβλίο γράφτηκε στα πλαίσια πανεπιστημιακής διδασκαλίας και το θεωρώ πολύ καλό.

 

Απλά στο θέμα το θηλασμού ξεπερνά τα όρια της μεροληψία και φθάνει στα όρια της ανηθικότητας. Αναφέρει ότι ψυχολογικά είναι το ίδιο να τρέφεται ένα παιδί από το στήθος και από το μπιμπερό ενώ έχουν δημοσιευθεί εδώ και δεκαετίες μελέτες που δείχνουν το αντίθετο... Απαξιώνει εντελώς το θηλασμό και τον περιορίζει στην υλική του διάσταση...

 

Στα υπόλοιπα πιστεύω ότι παραμένει αντικειμενική...

[elenik]

" Aναπτυξη και διαπαιδαγωγηση του παιδιου" - tsintas Publications

 

Τομος 1:

Ο τοκετος, Η καθημερινη ζωη του βρεφους (υπνος - η ιεροτελεστεια του αποκοιμησματος και η εξελιξη του υπνου, οι ατομικοι ρυθμοι , Διατροφη:ενας διαλογος μητερας και παιδιου, η διατροφη της πρωτης ηληκιας), Οι αρωστιες της νηπιακης ηληκιας (δεν με βοηθησε ιδιαιτερα αυτο το κοματι ), Φυλαξη μικρων παιδιων (ο συνδεσμος μητερας-παιδιου, ο παιδικος σταθμος, αλλοι τροποι φυλαξης, το παιχνιδι της αναπτυξης, επιλογη και θεση γονεων ) - Οι πρωτοι 6 μηνες , 6-12 μηνων, 1-3 ετων, 3-7, 7-12, 12-17 )το ψυχοκινητικο ξυπνημα του βρεφους , τα σταδια της παιδικης ηληκιας, εκπαιδευση : οι σχεσεις γονεων παιδιων)

 

ΤΟΜΟΣ 2:

Εκπαιδευση : οι σχεσεις γονεων παιδιων --> η καθημερινη ζωη (το παιδι και το φαγητο, το παιδι και η φυση, το παιδι και η πολη, το παιδι και η σωματικη αγωγη, το παιδι και τα ρουχα), το παιδι μεσα στην οικογενεια (ελευθερια και εξουσια, το παιδι και ο φοβος, σημασια της ευγενειας, ταξη και καθαριοτητα, ο ρολος του παπου και της γιαγιας,το μοναχοπαιδι, το υιοθετημενο παιδι, χωρισμος γονιων, το αρωστο παιδι....), η προσωπικη και δημιουργικη ζωη του παιδιου (το πνευματικο ξυπνημα, ρολος και εξελιξη της γραφικης εκφρασης στο παιδι, το παιδι και η τεχνη, το παιδι και το διαβασμα, το παιδι και τα παιχνιδια, μικρος οδηγος παιχνιδιων αναλογα με την ηληκια, ερωτηματα του παιδιου για τη ζωη και τον θανατο, παιδι και θρησκεια, σεξουαλικοτητα), Το παιδι στο σχολειο και την κοινωνια (επιτυχιες και δυσκολιες, σχολικος και επαγγελματικος προσανατολισμος, φιλοι, παιδι και χρημα, επιδρασεις μεσων μαζικης ενημερωσης).

 

Σε ολα τα παραπανω αναλυει αντιδρασεις παιδιου αναλογα με την ηληκια (0-13 ετων)

 

Εγραψα τα περιεχομενα για να καταλαβεται τι αφορα. Ειναι 200 σελιδες ο καθε τομος και εχει πολλους ακομα (δεν τους εχω παρει ακομα τους υπολοιπους )

[elenik]

Ενα χαρακτηριστικο αποσπασμα του παραπανω που προσπαθω και θελω να εφαρμοσω για το σταδιο 3-7 :

 

Οταν οι γονεις νομιζουν οτι διακρινουν μερικα αρνητικα χαρακτηριστικα στην προσωπικοτητα του παιδιου τους, βιαζονται μερικες φορες να βρουν ενα επιθετο που να το περιγραφει. Ετσι αποκαλουν το παιδι νευρικο, τεμπελικο, δειλο και αυτο το επιθετο μπορει να του μεινει για πολυ καιρο.

Αυτοι ομως οι χαρακτηρισμοι δεν καλυπτουν παρα μονο μια στιγμη της ζωης του παιδιουκαι των σχεσεων με την οικογενεια του. Η συμπεριφορα του, τις περισσοτερες φορες ειναι η ηχω της συμπεριφορας των γονιων του. Απο την δικη του μερια, το παιδι μπορει να βρει ενα ευκολο καταφυγιο στην ταξινομηση αυτη. Αφου το λενε νευρικο, σημαινει πως αυτο που περιμενουν απο εκεινο ειναι να εκφραζει τα νευρα του. Προσαρμοζεται λοιπον στην εικονα που του δειχνουν οτι εχουν γι αυτο. Αντι να περιοριστουμε σε μια τετοια διαγνωση, πρεπει καλυτερα να προσπαθησουμε να καταλαβουμε τις αιτιες αυτης της νευρικοτητας ή της δειλιας του, εχοντας εμπιστοσυνη στη ζωτικοτητα και τον δυναμισμο του παιδιου.

[elenik]

Ξέρεις ότι το κοινό για τέτοια βιβλια στην Ελλάδα είναι περιορισμένο, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι καλύτερο γιατί τα περισσότερα που κυκλοφορούν δεν έχουν καν βιβλιογραφία.

 

Δεν σχολιαζω καν

[fotiniv]

Εγώ έχω αγοράσει το βιβλίο 'Η φροντίδα του μωρού και του μικρού σας παιδιού Από τη γέννηση ώς τα 5 του χρόνια' από τις εκδόσεις ΠΟΤΑΜΟΣ.(700 περίπου σελίδες)

 

Το βιβλίο μιλάει για τις διάφορες φάσεις ανάπτυξης του παιδιού και δίνει αρκετές χρήσιμες συμβουλές σε πολλούς τομείς

 

Πρόσφατα είδα ότι η ίδια σειρά έχει παρόμοια βιβλία για μεγαλύτερες ηλικίες

 

Καταπληκτικό βιβλίο, αλλά δεν ασχολείται αποκλειστικά με την ψυχολογία του παιδιού. Πάντως εμένα με βοήθησε στα πάντα και το είχα πολύτιμο βοηθό τους πρώτους κυρίως δύσκολους μήνες, ως εντελώς άσχετη που ήμουν.

 

Αυτό που έχω ξεκινήσει να διαβάζω και βρίσκω πολύ καλό προς το παρόν είναι το:

"Ο πλήρης οδηγός για την ανατροφή και την ευτυχία των παιδιών σας", Jan Parker-Jan Stimpson, ISBN:978-960-16-1857-9

http://shopping.pathfinder.gr/?q=%CF+%F0%EB%DE%F1%E7%F2+%EF%E4%E7%E3%FC%F2+%E3%E9%E1+%F4%E7%ED+%E1%ED%E1%F4%F1%EF%F6%DE+%EA%E1%E9+%F4%E7%ED+%E5%F5%F4%F5%F7%DF%E1+%F4%F9%ED+%F0%E1%E9%E4%E9%FE%ED+%F3%E1%F2&cat=0

[maira07]

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή είχαμε το γιατρό της οικογενείας και ανατρέχαμε σε κάθε περίπτωση. Γνωρίζετε κάποιο βιβλίο που ν' αναφέρεται στη σωματική/νοητική ανάπτυξη και σε ΄θέματα υγείας για βρέφη και παιδιά;

[Μαρια Στυλιανακη]

Τα 6 πρώτα χρόνια της ζωής Λουκία Δημητρίου Χατζηνεοφύτου Dr.Rer.Nat.Ψυχολόγος εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

960 393 844Χ το ISBN..

 

 

αυτό που γράφω στην πρώτη σελίδα αυτού του τόπικ - διάβασε εκεί περισσότερα για αυτό.

[maira07]

το διάβασα το topic αλλά είχα την εντύπωση ότι πρόκειται περισσότερο για βιβλίο ψυχολογίας και όχι ιατρικής. Γιατί προς το παρόν μ' ενδιαφέρει περισσότερο κάτι για την ανάπτυξη και την αντιμετώπιση πιθανών παιδικών ασθενειών κλπ. Το παρήγγειλα από το βιβλιοπωλείο και θα το έχω σήμερα. Ευχαριστώ

[hierophantis]

ευχαριστώ για της πληροφορίες , από δευτέρα ξεκινάω μελέτη , θέλω να είμαι σίγουρος οτι βαδίζω καλά στο μεγάλωμα του γιου μου!!!

[ΑΡΙΑΔΝΗ]

Υπάρχει κάποιο καλό βιβλίο που να επικεντρώνεται και σε πρακτικά- ιατρικά ζητήματα, όπως τη βρεφική περιποίηση και να είναι ένα είδος "οδηγός" για εμάς τις αρχάριες;

[starlight]

Έχω να σας προτείνω 2 βιβλία που αναφέρονται στην παιδική ηλικία

και στα ψυχολογικά προβλήματα αυτής. Τα προτείνω γιατί είναι αρκετά καλογραμμένα και πάρα μα πάρα πολύ απλά.

( Όταν τα είχα πάρει στα χέρια μου διάβασα και τα δύο μέσα σε

δύο ημέρες -δεν είχα παιδιά τότε!!!-)

Έτσι, μπορεί να τα καταλάβει με τη μία ο καθένας, ακόμα και αν

δεν έχει ασχοληθεί ποτέ με θεωρίες ψυχολογίας.

 

Είναι 2 τόμοι, του Martin Herbert και ονομάζονται

Ψυχολογικά Προβλήματα Παιδικής Ηλικίας

[maryp]

Κορίτσια ένα πολύ καλό που με έχει βοηθήσει αρκετά είναι το "Η ΤΕΧΝΗ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΟΝΙΟΣ" - Μυρτώ Γεωργίου Νίλσεν, ISBN 960-03-3392-0, εκδόσεις Καστανιώτης.

[chiquititas]

γεια σας

Εγω θα προτινα το βιβλιο ψυχολογιας {ενα απο τα αγαπημενα μου}

που μεσα εχει και ια γονεις και παιδια + ψηλο εφηβεια

 

το βιβλιο λεγεται ΕΙΜΑΙ Ο΄ΚΕΫ ΕΙΣΑΙ Ο΄ΚΕΫ του ΤΟΜΑΣ ΧΑΡΡΙΣ

εχει γινει μπεστ-σελλερ

εκδοσεις ΚΑΣΤΑΝΙΟΤΗ

Καλη αναγνωση...

[starlight]

γεια σας

Εγω θα προτινα το βιβλιο ψυχολογιας {ενα απο τα αγαπημενα μου}

που μεσα εχει και ια γονεις και παιδια + ψηλο εφηβεια

 

το βιβλιο λεγεται ΕΙΜΑΙ Ο΄ΚΕΫ ΕΙΣΑΙ Ο΄ΚΕΫ του ΤΟΜΑΣ ΧΑΡΡΙΣ

εχει γινει μπεστ-σελλερ

εκδοσεις ΚΑΣΤΑΝΙΟΤΗ

Καλη αναγνωση...

 

Φοβερό βιβλίο! Μπράβο Chiquititas που μου το θύμησες!!!

[mata]

Ένα βιβλίο που μου πρότεινε η δασκάλα που είχε ο γιος μου πέρυσι στον παιδικό σταθμό είναι το ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΑΓΟΡΙΑ του Steve Bidulph Εκδόσεις Ωρίων. Δεν το ξεκίνησα ακόμα, αλλά από από τα λίγα που διάβασα, τις κριτικές, αλλά και από την ίδια που μου είπε ότι τους το πρότειναν σε σεμινάριο που είχε παρακολουθήσει, θεωρώ ότι είναι ένα πολύ καλό βιβλίο για τις αγορομάνες. Μόλις το τελειώσω θα σας γράψω και περισσότερες εντυπώσεις.

[naina]

Εγω εχω ενα απλο "Μεγαλωνοντας ευτυχισμενα παιδια". Περιγραφει με πολυ απλο τροπο πραγματα που κανουμε στην καθημερινοτητα μας και μπορει να πληγωσουν το παιδι μας (πχ. οταν φωναζουμε απο πανω του βλεπει εναν γιγαντα να οριεται και φοβαται, ενω αν κατεβαινουμε στο υψος του και να του λεμε με ηρεμο τονο το λαθος του - αλλα παντα στο υψος του)

Ελενη αυτα που εγραψες ειναι ακριβως αυτο που ηθελα.

Θελω να ψαξω πολυ τις ζωγραφιες του (οταν γινουν επιτελους). Ξερω τα βασικα αλλα τα πιο βαθια ....

 

Είναι πολύ καλό βιβλίο. Ευκολοδιάβαστο, μπορείς να το περάσεις ξανά και ξανά για να το εμπεδώσεις, έχει απλά και κατανοητά παραδείγματα από την καθημερινότητα, και δίνει πολύ συγκεκριμένες και πρακτικές συμβουλές.

[haido]

D. W. Winnicott

Εκδ. Ελληνικά Γράμματα

Μωρά και μητέρες

 

...

 

Αναφερόμενος στην πρώιμη σχέση μητέρας-βρέφους:

 

"...Πόσο δύσκολο είναι για τη μητέρα να εξασφαλίσει σε κάθε βρέφος με τη σειρά του το αίσθημα πως απόκτησε τα ουσιώδη της αγάπης, προτού του ζητηθεί (του βρέφους) να αρκεστεί σε λιγότερα από τα πάντα..."

 

Νομίζω ότι αυτή η φράση είναι μεγαλειώδης και φανερώνει τη δική του στάση απέναντι στο βρέφος. Θεωρεί ότι ένα βρέφος χρειάζεται τα πάντα και μακάρι να υπάρχει μια μητέρα πρόθυμη να του τα δώσει (τουλάχιστον στην αρχή). Στην πορεία το παιδί θα μάθει, έστω και με συγκρουσεις ή δυσκολίες να αρκείται σε λιγότερα από τα πάντα όμως θεωρεί δεδομένο ότι στο βρέφος αξίζουν τα πάντα!... (μάλλον δεν έχει υπόψη του τις θεωρίες που επικρατούν για το πώς "κακομαθαίνουν" τα παιδιά με αγκαλιές... )

 

 

Επίσης αναφερόμενος στο ίδιο θέμα:

 

"Στην αρχή η μητέρα πρέπει να προσφέρει στο βρέφος την αίσθηση ότι αποτελεί κτήμα του, την αίσθηση ότι την ελέγχει, ότι έχει δημιουργηθεί για την περίσταση....

 

....Πόσο εσφαλμένη είναι η αντίληψη ότι τα μικροπράγματα δεν έχουν σημασία τους πρώτους μήνες..."

 

Για τον αποχωρισμό βρέφους μητέρας τις πρώτες μέρες:

Οι γιατροί και οι νοσοκόμες... δε γνωρίζουν για τη σημασία της επαφής ανάμεσα στο παιδί και τη μητέρα κατά τις πρώτες μέρες της διατροφής, γιατί είναι ένα λεπτό θέμα που ξεπερνάει κανονες και κανονισμούς και μόνο η ίδια η μητέρα ξέρει τι και πώς να το κάνει....

 

quote]

 

Aglaia,

σε ευχαριστώ που επισήμανες αυτά τα αποσπάσματα, και μου έδωσες την ευκαιρία να τα βιαβάσω! Μου αρεσει και μένα πολύ η "ψ", αλλά διαβάζω πολύ ερασιτεχνικά.

Μεγαλειώδη!

[40+mama]

Αγαπητές φίλες,

Τελευτάί διάβασα ένα εξαιρετικό βιβλίο από τις εκδόσεις Πατάκη:

"Ο πλήρης οδηγός για την ανατροφή και την ευτυχία των παιδιών σας" των Jan Parker και Jan Stimpson.

Παρα τον ευπεπτο και εμπορικό τίτλο, το βιβλίο αποτελεί μια πληρέστατη με λέτη της ψυχολογίας των παιδιών από τη γεννησή τους έως και την εφηβεία τους καθώς και έναν οδηγό επιβίωσης γονέων και παιδιών στις διαφορες καταστάσεις. Περιλαμβάνει συμβουλές και πραγματικά περιστατικά από δεκάδες ειδικούς, γραμμένες με ευχάριστο ύφος που θα σας κάνει να μην το αφήνετε από τα χέρια σας. Καθώς μεγαλώνει το παιδί μου ανατρέχω τακτικά και το συμβουλεύομαι.

Ασχολείται από τα προβλήματα του ύπνου στη βρεφική ηλικία, την εδραίωση της αυτοεκτίμησης του παιδιού,τις σχέσεις των γονέων,μέχρι το διαζύγιο,την αντιμετώπιση του θανάτου.

 

Σας βεβαιώ ότι δεν παίρνω ποσοστά, απλα όταν βλέπω κάτι καλό έχω την ανάγκη να το μοιραστώ με όλον τον κόσμο...

 

Φιλικά

40+mama

 

ΥΓ. ¨Οποια το διαβάσει ασ μου στείλει ps γιαν να μου πει τη γνμη της