Δεν με αφήνουν να κοιμηθω με το αγόρι μου

[xaroumenh mama]

πρίν από 44 λεπτά , Έσπερος είπε:

Επειδή γενικα δν μ αρέσουν οι συγκρούσεις, γενικα δεμ πιστεύω ότι με το να έρθεις μια φορά σε ρήξη μετά παραμένεις όπως πριν ακόμα κ αν μιλάμε για συγγενείς. θεωρώ ότι κάτι μένει κ γιωαυτο δεν είμαι της λογικής ότι αν πατήσεις πόδι, θα δικαιωθείς. ο άντρας μου βάζει πάγο στους γονείς του σε θέματα (όχι καταπίεσης κ τετοια, δικά τους θέματα) κ απλώς έχουν μια μόνιμη ένταση. κ φυσικά τού καθίσταται σαφές με κάθε τρόπο ότι ο αδερφός του είναι ο αγαπημενος γιος. Οπότε πραγματικά δεν καταλαβαίνω  ποιο το νόημα να έχουν τετοια φθορά. δλδ σε τι τα έχει καλύτερα με τον εαυτό του αν είναι να υφίσταται γκρίνια κ επικρίσεις κ τετοια συνεχώς; 

 

Εγω πάντως μετά από κάποιες διακοπές που δεν θυμάμαι ακριβώς τι, αλλά τελικά κ με κόπο είχαν γίνει κάποια πράγματα όπως μας βόλευαν κ όχι όπως βόλευαν τις παγιωμένες συνήθειες, τα ακουσα εις διπλούν. κ από τον άντρα μου που δεν πατάω πόδι αν δεν φτάσουμε να τσακωθούμε άσχημα μεταξύ μας κ από τη μάνα μου ότι είμαστε μια μόνιμη αντίρρηση κ άρνηση. άντε βγάλε άκρη. προφανώς η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. 

να σου πω εγω το αντίθετο να γελάσεις. εμένα ο μπαμπάς μου είναι άγιος άνθρωπος πραγματικά κ ήρωας. όμως η μαμα μου μας μεγάλωσε με μια ιδέα ότι οι άντρες είναι όλοι φαλλοκράτης που θέλουν να σε υποδουλώσουν, να σε ξεκόψουν από την οικογένεια τους κ να σε καταπιέζουν μαζί με την πεθερά σου (προφανώς πολλοί είναι αλλά δεν το ελεγε από κάποιο βίωμα γι αυτο κ ήταν παράδοξη η επιμονη). έτσι μεσες άκρες εγω μέχρι και μετά τα 25 έλεγα ατάκες του στιλ «εγω είμαι φεμινίστρια, δεν μαγειρευω» κ είχα τεράστιο άγχος μην πέσω σε άντρα που δεν θέλει το σόι μου. η πλάκα είναι ότι με όλο το σόι μου ο άντρας μου βρίσκει πάντα πολλά να πει κ περναει ωραία, ενώ μόνο τους γονείς μ λίγο βαριέται. απλώς επειδή στη δίκη του οικογένεια δεν είχαν πολύ αυστηρό πρόγραμμα με τα οικογενειακά, δεν μπορεί το άγχος ότι πρέπει να τους βλέπουμε όλους οπότε είμαστε στην Αθήνα κλπ, αλλιώς μια χαρά περναει κ το ευχαριστιέται όποτε γίνεται. όλο αυτό όμως δυσκολεύτηκα πολύ να το οριοθετησω στο μυαλό μου τι ακριβώς δεν του αρέσει γιατί στην αρχή σκεφτόμουν ότι είναι άλλος ένας άντρας που δεν θέλει τα σόγια κ απορούσα γιατί στηξ αρχή παρουςιαζόταν σαν άνθρωπος της οικογένειας. απλώς εννοούσε τη δική μας οικογένεια κ όχι τη δική μου οικογένεια!! χαχαχα -κατά τη μαμα μου βέβαια είναι κτητικός!!!

Γενικά πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή τα καταφέρνεις με το να έχεις και τις δύο μεριές ευχαριστημένες γιατί μένετε μακρυά και δεν έχετε καθημερινή επαφή με τους "γονείς σας" εντάξει καταλαβαίνω ότι η μαμά σου θα σε παίρνει κάθε μέρα τηλ και θα σου λέει τα δικά της είναι πολύ κουραστικό και ψυχοφθορο αυτό.. Αλλά αν εισασταν κοντά με τις οικογένειες σας ίσως χρειαζόταν να μπουν κάποια όρια δλδ φαντάσου να είχατε μια γιορτή στο σπίτι να είχατε κανονίσει με φίλους να έρθουν να περάσετε όμορφα κ ξαφνικά να χτύπαγε το κουδούνι κ να ήταν η μαμά σου με την κατσαρόλα της στο χερι να έρθει να ευχηθεί σε αυτόν που γιορτάζει κ να κάτσει και στο τραπέζι... Αυτό έχει γίνει σε φίλη μου... Και μπορώ να το φανταστώ από τη μάμα σου έτσι όπως την περιγράφεις κατά καιρούς χωρίς την κατσαρόλα... Πόσες φορές θα μπορούσες να ξεφύγεις χωρίς να τσακωθείς με τον άντρα σου..;;; 

Τέτοια διπλωματικα κάνει κ ο άντρας μου με τη μαμά του σε κάτι που δε μαρεσει κ δε συμφωνώ και νομίζει πως δε τα καταλαβαίνω αλλά μέχρι πότε κάποια στιγμή θα πατήσω πόδι.. (το λέω δημόσια γελάστε και εσείς όπως γελάω κ εγώ αν το κάνω ποτέ ) 

[Έσπερος]

πρίν από 8 λεπτά , xaroumenh mama είπε:

Γενικά πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή τα καταφέρνεις με το να έχεις και τις δύο μεριές ευχαριστημένες γιατί μένετε μακρυά και δεν έχετε καθημερινή επαφή με τους "γονείς σας" εντάξει καταλαβαίνω ότι η μαμά σου θα σε παίρνει κάθε μέρα τηλ και θα σου λέει τα δικά της είναι πολύ κουραστικό και ψυχοφθορο αυτό.. Αλλά αν εισασταν κοντά με τις οικογένειες σας ίσως χρειαζόταν να μπουν κάποια όρια δλδ φαντάσου να είχατε μια γιορτή στο σπίτι να είχατε κανονίσει με φίλους να έρθουν να περάσετε όμορφα κ ξαφνικά να χτύπαγε το κουδούνι κ να ήταν η μαμά σου με την κατσαρόλα της στο χερι να έρθει να ευχηθεί σε αυτόν που γιορτάζει κ να κάτσει και στο τραπέζι... Αυτό έχει γίνει σε φίλη μου... Και μπορώ να το φανταστώ από τη μάμα σου έτσι όπως την περιγράφεις κατά καιρούς χωρίς την κατσαρόλα... Πόσες φορές θα μπορούσες να ξεφύγεις χωρίς να τσακωθείς με τον άντρα σου..;;; 

Τέτοια διπλωματικα κάνει κ ο άντρας μου με τη μαμά του σε κάτι που δε μαρεσει κ δε συμφωνώ και νομίζει πως δε τα καταλαβαίνω αλλά μέχρι πότε κάποια στιγμή θα πατήσω πόδι.. (το λέω δημόσια γελάστε και εσείς όπως γελάω κ εγώ αν το κάνω ποτέ ) 

μπα, νομίζω ότι αν μέναμε κοντά θα ήταν καλύτερα γιατί δεν θα υπήρχε η πίεση χρόνου. σκεψου τώρα χριστούγεννα. πάμε για 12 μέρες περίπου, τις μισές συο ένα σπίτι στις μισές συο άλλο, συνήθως είμαστε πρώτα στο άλλο σπίτι οπότε η μαμα  μου τρώγεται ποτέ θα μας δει, όμως εμείς έχουμε φτάσει παραμονή χριστουγέννων, έχουμε να ψωνίσουμε δωρα, ανήμερα είναι το ένα τραπέζι, μετά έχουμε 2-3 εργάσιμες  που βασικά είναι γιατροί ή αλλά ψώνια συν στο ενδιάμεσο να κάνουμε μεγάλη βολτα το παιδί που δεν κάθεται με τους παππούδες κ αφηνιάζει κλεισμένο σε ένα δωμάτιο που είναι στριμωγμένα ένα διπλό κρεβάτι, μια κούνια, κ οι βαλίτσες μας. και αφού περάσει έτσι ένα εκνευριστικό πενθήμερο, πάμε στη μαμα μου, που έχει φτάσει πλέον η παραμονή πρωτοχρονιάς, που θα κάνουμε κάτι αλλά βασικά έχουμε άλλο τραπέζι την άλλη μέρα κ κάπως έτσι έμειναν τρεις μέρες για να «χαλαρώσουμε» κ μέσα εκεί υπάρχουν άλλοι συγγενείς που δεν έχουμε δει συν τους φίλους μου που δεν προλαβαίνω πια να βλέπω συν ο,τι θελουμε να κάνουμε με το παιδί, ενταξει αυτό δεν είναι διακοπές, είναι εφιάλτης. Αν ήμασταν στην Αθήνα το ένα σ/κ θα ήμασταν εδώ, το άλλο εκεί, το άλλο κάτι μόνοι μας, το άλλο κάτι με φίλους, δεν θα είχαμε άγχος μήπως κάτσουμε παραπάνω μέρες στον ένα κ παρεξηγηθεί, το παιδί θα τους ήξερε οπότε δεν θα ήταν μες στην γκρίνια κ την προσκόλληση, καμία σχέση. η καλύτερη μου ήταν τψρα που θα περάσουν δυο χρόνια να πάμε Αθήνα χωρίς να επιρρίψει κανεις ευθύνες ότι φταίμε που δεν πήγαμε. 

πρίν από 20 λεπτά , Yovanna είπε:

Δεν το παίζουμε εμείς τα καλά παιδιά και αφήνουμε τους συζύγους/συντρόφους να βγαίνουν οι κακοί. 

αυτό το κάνω εγω παρα πολύ αμφίπλευρα. δλδ δεν λέω ποτέ στη μαμα μου κάτι σε α πληθυντικό, απλώς προσπαθώ  να το αποφύγω, αλλά ούτε στον άντρα μου λέω ποτέ «θέλω να κάνω αυτό». λέω πάντα «πρέπει» ή «η μάνα μου  λέει ότι πρέπει». νομίζω ότι αν έλεγα θέλω, κάποιους καβγάδες θα τους είχαμε γλιτώσει. 

[little lamb]

Το να πηγαίνει μόνο ο ένας είναι μια λύση, αλλά το πρόβλημα υποθέτω είναι όταν ο/η σύζυγος θέλει να κάνουν κάτι τελείως άλλο σαν οικογένεια και δεν θέλει να χαθεί κοινος χρόνος επειδή ο ένας θα πάει στη θεία του.

Όσο για το ο καθένας αναλαμβάνει τη μανα του, εγώ μια φορά τα είχα ακούσει από τη μαμά μου γιατί κάτι της είχα πει μπροστά στον άντρα μου, ούτε που θυμάμαι τι, και μετά μου άρχισε ότι όταν ο/η σύζυγος βλέπει ότι έχεις κάποιο ρήγμα με τους γονείς σου μπορεί να το εκμεταλλευτεί και να σε απομακρύνει και να σε κάνει ο,τι θέλει και κάτι τέτοια (είχε τετοιο περιστατικό η αδερφή της κι έχουμε δει και μια αντίστοιχη περίπτωση αντίστροφα, η γυναίκα έστρεψε τον άντρα εναντίον της παλιάς του οικογένειας -σε ακραίο βαθμό εναντίον όμως, με ολέθριες συνέπειες για όλους κι ενώ είχαν καρπωθεί άπειρα οφέλη από εκείνη τη οικογένεια. Δεν θέλω να επεκταθω εδώ αλλά υπάρχουν όντως και τετοια δυστυχώς)

Επανέρχομαι λοιπόν: Από την άλλη αν της τα έλεγα χωρίς να είναι παρών ο άντρας μου μπορεί να θεωρούσε σύμφωνα με τη λογική της ότι μου έβαλε λόγια εκείνος. Από τότε κάθε φορά που "τσακωνόμαστε" με τη μάνα μου για κάτι σκέφτομαι ότι αν είναι παρών ο άντρας μου η μαμά μου θα μου λέει ότι παρουσιάζω στον άντρα μου μια εικόνα κακης σχέσης με τους γονείς μου κι αν δεν είναι παρών θα σκεφτεί ότι με επηρεάζει εκείνος. Δεν έχει πει ποτέ κάτι τέτοιο βέβαια αλλά το υποθέτω με βάση τον τρόπο σκέψης της. Οπότε καταλαβαίνω το πώς είναι να είναι κάποιος στη μέση. Εννοώ οταν όντως είναι στη μέση, σε δίλημμα ας πούμε και θέλει να τους ευχαριστήσει και τους δύο, όχι όταν θέλει ξεκαθαρα αυτό που θέλει η μία από τις δύο πλευρές (που δεν είναι πάντα η πλευρα του συζυγου) και θέλει να κρατήσει ευχαριστημένη και την άλλη. Αυτό δεν είναι καλό: είτε συμφωνείς με τον άντρα σου αλλα θες να ευχαριστήσεις και το γονιό σου, είτε συμφωνείς με το γονιο σου αλλά θες να ευχαριστήσεις  τον άντρα σου, προβληματικο είναι, δεν βάζεις όριο σε κανέναν τελικά και περνας άσχημα.

 

 

[vicky86]

1 hour ago, Έσπερος είπε:

Αυτό λοιπόν ακριβώς έχουμε κάνει σε πολύ πιο

ηπιο τόνο (δλδ προσπαθώ να βρω άλλες δικαιολογίες πιο πρακτικές κ όχι ότι σαν οικογένεια έχουμε άλλο πρόγραμμα) κ πίστεψε με δεν μου έχει βγει σε καλό. όχι ότι λέει κάτι πέρα από αυτή τι φορά που είπε ότι είμαστε μια άρνηση, αλλά το νιώθω. ότι δεν εγκρίνει αυτή τη συμπεριφορά γιατί ξεεει ότι πηγάζει από τον άντρα μου, θεωρεί ότι θέλει να με ξεκόψει από αυτούς κ τον συγκρίνει νε τον γαμπρό μου που βασικά πάει παντού όπου υπάρχει οικογενειακή εκδήλωση ακόμα κ με νεογέννητο. έτσι λοιπόν δεν βρίσκω καμία ευχαρίστηση στην όλη διευθέτηση. αφού σκεψου πέρασε 1,5 χρόνος κ κατά βάθος νιώθω ότι απαλλάχτηκα από ένα τεράστιο βάρος που δεν πηγαίναμε! 

για μενα αυτο ειναι το λαθος,οτι προσπαθεις να βρεισ δικαιολογιες αρεστες στους αλλους.η γιοβαννα δ μιλησε για δικαιολογια,αλλα ξεκαθαρα την αληθεια

οποτε λογικο να αντιδρα ο αντρας σου

απο την αλλη οταν τοσα χρονια ειχες αυτην την συμπεριφορα αναμενομενη η απαντηση της μαμας σου οτι φταιει εκεινος

[xaroumenh mama]

πρίν από 11 λεπτά , little lamb είπε:

Το να πηγαίνει μόνο ο ένας είναι μια λύση, αλλά το πρόβλημα υποθέτω είναι όταν ο/η σύζυγος θέλει να κάνουν κάτι τελείως άλλο σαν οικογένεια και δεν θέλει να χαθεί κοινος χρόνος επειδή ο ένας θα πάει στη θεία του.

Όσο για το ο καθένας αναλαμβάνει τη μανα του, εγώ μια φορά τα είχα ακούσει από τη μαμά μου γιατί κάτι της είχα πει μπροστά στον άντρα μου, ούτε που θυμάμαι τι, και μετά μου άρχισε ότι όταν ο/η σύζυγος βλέπει ότι έχεις κάποιο ρήγμα με τους γονείς σου μπορεί να το εκμεταλλευτεί και να σε απομακρύνει και να σε κάνει ο,τι θέλει και κάτι τέτοια (είχε τετοιο περιστατικό η αδερφή της κι έχουμε δει και μια αντίστοιχη περίπτωση αντίστροφα, η γυναίκα έστρεψε τον άντρα εναντίον της παλιάς του οικογένειας -σε ακραίο βαθμό εναντίον όμως με ολέθριες συνέπειες για όλους κι ενώ είχαν καρπωθεί άπειρα οφέλη από εκείνη τη οικογένεια. Δεν θέλω να επεκταθω εδώ αλλά υπάρχουν όντως και τετοια δυστυχώς)

Επανέρχομαι λοιπόν: Από την άλλη αν της τα έλεγα χωρίς να είναι παρών ο άντρας μου μπορεί να θεωρούσε σύμφωνα με τη λογική της ότι μου έβαλε λόγια εκείνος. Από τότε κάθε φορά που "τσακωνόμαστε" με τη μάνα μου για κάτι σκέφτομαι ότι αν είναι παρών ο άντρας μου η μαμά μου θα μου λέει ότι παρουσιάζω στον άντρα μου μια εικόνα κακης σχέσης με τους γονείς μου κι αν δεν είναι παρών θα σκεφτεί ότι με επηρεάζει εκείνος. Δεν έχει πει ποτέ κάτι τέτοιο βέβαια αλλά το υποθέτω με βάση τον τρόπο σκέψης της. Οπότε καταλαβαίνω το πώς είναι να είναι κάποιος στη μέση. Εννοώ οταν όντως είναι στη μέση, σε δίλημμα ας πούμε και θέλει να τους ευχαριστήσει και τους δύο, όχι όταν θέλει ξεκαθαρα αυτό που θέλει η μία από τις δύο πλευρές (που δεν είναι πάντα η πλευρα του συζυγου) και θέλει να κρατήσει ευχαριστημένη και την άλλη. Αυτό δεν είναι καλό: είτε συμφωνείς με τον άντρα σου αλλα θες να ευχαριστήσεις και το γονιό σου, είτε συμφωνείς με το γονιο σου αλλά θες να ευχαριστήσεις  τον άντρα σου, προβληματικο είναι, δεν βάζεις όριο σε κανέναν τελικά και περνας άσχημα.

 

 

Και καταλήγουμε ότι εφόσον αγαπάμε και τους γονείς μας αλλά και τους /συζύγους μας και δε μπορούμε να βάλουμε όρια γιατί δε ξέρουμε ποιον να διαλέξουμε, τα όρια μπαίνουν από τον άλλον γαμπρό / νύφη και έτσι είναι όλοι ευχαριστημένοι......   η δεν ξέρουν από που τους ήρθε...... 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 6 λεπτά , xaroumenh mama είπε:

Και καταλήγουμε ότι εφόσον αγαπάμε και τους γονείς μας αλλά και τους /συζύγους μας και δε μπορούμε να βάλουμε όρια γιατί δε ξέρουμε ποιον να διαλέξουμε, τα όρια μπαίνουν από τον άλλον γαμπρό / νύφη και έτσι είναι όλοι ευχαριστημένοι......   η δεν ξέρουν από που τους ήρθε...... 

Δε νομίζω ότι έτσι μπαίνουν όρια, αλλά μάλλον δημιουργείται μια αμοιβαία αντιπάθεια;

Πάντως σας διαβάζω να λέτε για σογια και πραγματικά ζηλεύω.  Ο πατέρας μου είχε μεγάλη οικογένεια αλλά έχει ξεκόψει μαζί μας, οπότε μοιραία και εκείνοι, και η μάνα μου αντίθετα ελάχιστους εν ζωή συγγενείς, και λόγω διαφόρων προβλημάτων, ζήτημα να τους βλέπουμε δύο τρεις φορές το χρόνο.

 

[vicky86]

πρίν από 36 λεπτά , Έσπερος είπε:

μπα, νομίζω ότι αν μέναμε κοντά θα ήταν καλύτερα γιατί δεν θα υπήρχε η πίεση χρόνου. σκεψου τώρα χριστούγεννα. πάμε για 12 μέρες περίπου, τις μισές συο ένα σπίτι στις μισές συο άλλο, συνήθως είμαστε πρώτα στο άλλο σπίτι οπότε η μαμα  μου τρώγεται ποτέ θα μας δει, όμως εμείς έχουμε φτάσει παραμονή χριστουγέννων, έχουμε να ψωνίσουμε δωρα, ανήμερα είναι το ένα τραπέζι, μετά έχουμε 2-3 εργάσιμες  που βασικά είναι γιατροί ή αλλά ψώνια συν στο ενδιάμεσο να κάνουμε μεγάλη βολτα το παιδί που δεν κάθεται με τους παππούδες κ αφηνιάζει κλεισμένο σε ένα δωμάτιο που είναι στριμωγμένα ένα διπλό κρεβάτι, μια κούνια, κ οι βαλίτσες μας. και αφού περάσει έτσι ένα εκνευριστικό πενθήμερο, πάμε στη μαμα μου, που έχει φτάσει πλέον η παραμονή πρωτοχρονιάς, που θα κάνουμε κάτι αλλά βασικά έχουμε άλλο τραπέζι την άλλη μέρα κ κάπως έτσι έμειναν τρεις μέρες για να «χαλαρώσουμε» κ μέσα εκεί υπάρχουν άλλοι συγγενείς που δεν έχουμε δει συν τους φίλους μου που δεν προλαβαίνω πια να βλέπω συν ο,τι θελουμε να κάνουμε με το παιδί, ενταξει αυτό δεν είναι διακοπές, είναι εφιάλτης. Αν ήμασταν στην Αθήνα το ένα σ/κ θα ήμασταν εδώ, το άλλο εκεί, το άλλο κάτι μόνοι μας, το άλλο κάτι με φίλους, δεν θα είχαμε άγχος μήπως κάτσουμε παραπάνω μέρες στον ένα κ παρεξηγηθεί, το παιδί θα τους ήξερε οπότε δεν θα ήταν μες στην γκρίνια κ την προσκόλληση, καμία σχέση. η καλύτερη μου ήταν τψρα που θα περάσουν δυο χρόνια να πάμε Αθήνα χωρίς να επιρρίψει κανεις ευθύνες ότι φταίμε που δεν πήγαμε. 

αυτό το κάνω εγω παρα πολύ αμφίπλευρα. δλδ δεν λέω ποτέ στη μαμα μου κάτι σε α πληθυντικό, απλώς προσπαθώ  να το αποφύγω, αλλά ούτε στον άντρα μου λέω ποτέ «θέλω να κάνω αυτό». λέω πάντα «πρέπει» ή «η μάνα μου  λέει ότι πρέπει». νομίζω ότι αν έλεγα θέλω, κάποιους καβγάδες θα τους είχαμε γλιτώσει. 

καλα με αυτα τα δεδομενα δ παιζει να πηγαινα ποτε για γιορτες.κ πιστεψε με αν τους ειχατε κοντα θα βρισκαν 1000αλλους λογους να γκρινιαζουν

κ τα διαβαζει αυτα η θεματοθετρια,κ σκεφτεται,δ νου φτανει ο πατερας μου,θα χω να με ελεγχουν κ τα πεθερικα;κ ετσι κ να το σκεφτοταν ,νομιζω θα αποκλεισει τον λογο σαν ενδεχομενο κ οπου φυγει-φυγει

[Έσπερος]

πρίν από 13 λεπτά , vicky86 είπε:

για μενα αυτο ειναι το λαθος,οτι προσπαθεις να βρεισ δικαιολογιες αρεστες στους αλλους.η γιοβαννα δ μιλησε για δικαιολογια,αλλα ξεκαθαρα την αληθεια

οποτε λογικο να αντιδρα ο αντρας σου

απο την αλλη οταν τοσα χρονια ειχες αυτην την συμπεριφορα αναμενομενη η απαντηση της μαμας σου οτι φταιει εκεινος

Το θέμα είναι ότι πριν κάνουμε παιδί δεν είχαμε τετοια θέματα. Επίσης όταν ήμουν στην Αγγλία πχ κ ερχόμουν στις διακοπές, βασικά δρν ήμουν ποτέ σπίτι εκτός από τα τραπέζια κ δεν με κυνηγούσε κανεις πότε θα πάμε σε ποιον. μετά άρχισε σαν να είχαν επι τούτου άγχος μήπως με το γάμο ξεκόψω. 

[vicky86]

πρίν από 2 λεπτά , Έσπερος είπε:

Το θέμα είναι ότι πριν κάνουμε παιδί δεν είχαμε τετοια θέματα. Επίσης όταν ήμουν στην Αγγλία πχ κ ερχόμουν στις διακοπές, βασικά δρν ήμουν ποτέ σπίτι εκτός από τα τραπέζια κ δεν με κυνηγούσε κανεις πότε θα πάμε σε ποιον. μετά άρχισε σαν να είχαν επι τούτου άγχος μήπως με το γάμο ξεκόψω. 

μα το παιδι θελουν,οχι εσαςπαιζει αν αφηνατε τον μικρο να πηγαινει μονος στα τραπεζια με τους παππουδες,να μην σας θελανε οπωσδηποτε μαζι

[Έσπερος]

πρίν από 3 λεπτά , vicky86 είπε:

πιστεψε με αν τους ειχατε κοντα θα βρισκαν 1000αλλους λογους να γκρινιαζουν

σίγουρα θα έβρισκαν όμως θα ήταν για πιο ανώδυνα. τα είχα κάθε μέρα μπιρι μπιρι γθα το πώς τρώει, τι τρώει, γιατί κυλιέται κάτω, γιατί έτσι γιατί αλλιώς, όμως αυτά είναι αντιμετωπισιμα. το βάρος ότι παντρευτηκα κ με βλέπουν τρεις φορές το χρόνο κ οι υπόλοιποι συγγενείς ακόμα αραιότερα, είναι το πιο δύσκολα διαχειρίσιμο. 

[vicky86]

πρίν από 2 λεπτά , Έσπερος είπε:

σίγουρα θα έβρισκαν όμως θα ήταν για πιο ανώδυνα. τα είχα κάθε μέρα μπιρι μπιρι γθα το πώς τρώει, τι τρώει, γιατί κυλιέται κάτω, γιατί έτσι γιατί αλλιώς, όμως αυτά είναι αντιμετωπισιμα. το βάρος ότι παντρευτηκα κ με βλέπουν τρεις φορές το χρόνο κ οι υπόλοιποι συγγενείς ακόμα αραιότερα, είναι το πιο δύσκολα διαχειρίσιμο. 

δ το βλεπω ετσι

στην τελικη τουλ τα εχεις αραια.το καθημερινο κουραζει

αληθεια δ εχεις απαντησει κτ πανω σε αυτο ποτε;

επισης ειναι κ πως το βλεπεις.εσυ λες οτι εχεις το "βαρος" οτι παντρευτηκες κ μενεις μακρια.εγω ποτε δ θα το εξεφραζα ετσι

αλλα οτι οι γονεις μου εχουν ενα κολλημα κ νομιζουν οτι μενω μακρια μονο λογω του αντρα μου

[Anna3011]

πρίν από 11 λεπτά , Έσπερος είπε:

Το θέμα είναι ότι πριν κάνουμε παιδί δεν είχαμε τετοια θέματα. Επίσης όταν ήμουν στην Αγγλία πχ κ ερχόμουν στις διακοπές, βασικά δρν ήμουν ποτέ σπίτι εκτός από τα τραπέζια κ δεν με κυνηγούσε κανεις πότε θα πάμε σε ποιον. μετά άρχισε σαν να είχαν επι τούτου άγχος μήπως με το γάμο ξεκόψω. 

Νομίζω στο.έχω ξαναγράψει και θα το ξαναγράψω, θεωρώ ότι αν μένατε κοντά στη μάνα σου τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα. Σόρρυ αλλά από τις περιγραφές που κατά καιρούς κάνεις για τη μαμά σου ακόμα αναρωτιέμαι πώς την παλεύει ο άντρας σου και δεν έχει ακόμα ξεκόψει. Και για σένα αναρωτιέμαι αλλά είσαι γαλουχημένη τόσα χρόνια και αντέχεις. Περιττό να σου πω ότι από την περιγραφή των διακοπών σας στην Αθήνα σκιάχτηκα λιγάκι. Αυτό δεν είναι διακοπές, αγώνας δρόμου είναι και πάω στοίχημα ότι όταν γυρνάτε στο νησί ανακουφίζεστε.

[little lamb]

Το βλέπω για κλειδωματακι το thread πάντως  Στο θέμα πάλι αλλάξαμε τα φώτα, η (υποτιθέμενη; ) θεματοθετρια άφαντη... 

Εγώ πάντως όποτε γράφω σε τέτοια "κοινωνικά" ποστ καταστρέφομαι, παίζω με τη μικρή και κοιτάω όλο το κινητό, με απορροφούν μιλάμε, χαχα, μ'αρεσει παρα πολύ να διαβάζω τόσες απόψεις και χάνω τη μερα τελικά! Δεν θα ξαναγράψω σε τέτοιο μου φαίνεται. Μόνο σε ποδηλατακια, διατροφή και τέτοια!

[Έσπερος]

πρίν από 2 λεπτά , vicky86 είπε:

μα το παιδι θελουν,οχι εσαςπαιζει αν αφηνατε τον μικρο να πηγαινει μονος στα τραπεζια με τους παππουδες,να μην σας θελανε οπωσδηποτε μαζι

τροπον τινά, ισχύει αυτό. το βέβαιο είναι ότι δεν κόπτονται ιδιαίτερα αν θα ειναο ο άντρας μου μαζί, πράγμα που κάποια στιγμή άρχισε να τον κάνει να νιώθει ότι είναι μια οικογένεια (εγω κ οι γονείς μου) κ ένας παρείσακτος πράγμα που μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω τι εννοούσε κ προσπαθούσα να τον καθησυχάσω ότι δεν είναι έτσι με κορυφαίες ατάκες όπως «μα αφού σου κάνουν κι εσένα δώρο όταν γιορτάζεις, γθατι λες ότι δεν σε θεωρούν μέλος της οικογένειας», που με ντροπή ομολογώ ότι τις εννοούσα. 

 

πρίν από 3 λεπτά , vicky86 είπε:

αληθεια δ εχεις απαντησει κτ πανω σε αυτο ποτε;

ε δεν μου έχουν πει κάτι ευθέως για να απαντήσω. απλώς το κατακαβαινω ότι δεν τους αρέσει κ δεν το περίμενα. 

 

πρίν από 4 λεπτά , vicky86 είπε:

επισης ειναι κ πως το βλεπεις.εσυ λες οτι εχεις το "βαρος" οτι παντρευτηκες κ μενεις μακρια.εγω ποτε δ θα το εξεφραζα ετσι

πριν κάνουμε το παιδί δεν το έβλεπα έτσι, όμως τότε πηγαίναμε πιο συχνά γθα διάφορους λόγους ή πήγαινα κ μόνη μου κ επίσης ο καθένας εμενε στο πατρικό του κατά βάση κ δεν είχα κατανοήσει ακριβώς τι γινόταν, ένιωθα σαν όταν ήμουν μόνη μου κ έτσι δεν το είχα επεξεργαστεί ότι με το παιδί θα ήταν αλλιώς ούτε ότι θα τους κακοφαινοταν. βασικά από όλη την ευρύτερη οικογένεια είμαι το μόνο άτομο που έφυγε κ μένει σε άλλη πόλη κ νομίζω ότι κανεις δεν το έχει επεξεργαστεί. ενώ για συγγενείς που ούτως ή

ελλως έμεναν αλλού από πάντα δεν υπήρχε ποτέ η προσδοκία ότι θα βλέπονται έτσι. εννοώ πχ θείες που μένουν εκτός Αθηνών φυσικά δεν βλέπουν τη γιαγιά μου ή τους γονείς κου κάθε φορά που είναι στην Αθήνα, ποσο μάλλον τα παιδιά τους. 

πρίν από 4 λεπτά , Anna3011 είπε:

Νομίζω στο.έχω ξαναγράψει και θα το ξαναγράψω, θεωρώ ότι αν μένατε κοντά στη μάνα σου τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα. Σόρρυ αλλά από τις περιγραφές που κατά καιρούς κάνεις για τη μαμά σου ακόμα αναρωτιέμαι πώς την παλεύει ο άντρας σου και δεν έχει ακόμα ξεκόψει. Και για σένα αναρωτιέμαι αλλά είσαι γαλουχημένη τόσα χρόνια και αντέχεις. Περιττό να σου πω ότι από την περιγραφή των διακοπών σας στην Αθήνα σκιάχτηκα λιγάκι. Αυτό δεν είναι διακοπές, αγώνας δρόμου είναι και πάω στοίχημα ότι όταν γυρνάτε στο νησί ανακουφίζεστε.

ναι αυτό δεν είναι διακοπές αλλά δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. δεν έχουμε δικό μας σπίτι άρα θα μας φιλοξενήσουν κ πρέπει να πάμε εξίσου κ στους δυο, που κανένας τους δεν έχει ακριβώς άνεση για να είμαστε κάπως ανθρώπινα κ όχι σαν πλανόδιοι με την πραμάτεια μας, κ φυσικά είναι γιορτές που το μίνιμουμ είναι να βρεθούμε με τους δυο γονείς κ τα δυο αδέρφια κ τη γιαγιά μου κ τη θεια μου κ ίσως τους θείους του άντρα μου στον ελάχιστο δυνατό αριθμό τραπεζιών κ εντωμεταξύ να κάνουμε κ κάτι για μας (εννοειται ότι τους γιατρούς στην Αθήνα για θέματα ρουτίνας τους καταργήσαμε). οποιοσδήποτε στη θέση μας τα ίδια θα περνούσε εκτός αν είχε την τύχη να έχει τουλάχιστον δικό του χώρο έστω κ μια αποθήκη σε ένα υπόγειο. 

[vicky86]

πρίν από 11 λεπτά , Έσπερος είπε:

τροπον τινά, ισχύει αυτό. το βέβαιο είναι ότι δεν κόπτονται ιδιαίτερα αν θα ειναο ο άντρας μου μαζί, πράγμα που κάποια στιγμή άρχισε να τον κάνει να νιώθει ότι είναι μια οικογένεια (εγω κ οι γονείς μου) κ ένας παρείσακτος πράγμα που μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω τι εννοούσε κ προσπαθούσα να τον καθησυχάσω ότι δεν είναι έτσι με κορυφαίες ατάκες όπως «μα αφού σου κάνουν κι εσένα δώρο όταν γιορτάζεις, γθατι λες ότι δεν σε θεωρούν μέλος της οικογένειας», που με ντροπή ομολογώ ότι τις εννοούσα. 

 

ε δεν μου έχουν πει κάτι ευθέως για να απαντήσω. απλώς το κατακαβαινω ότι δεν τους αρέσει κ δεν το περίμενα. 

 

πριν κάνουμε το παιδί δεν το έβλεπα έτσι, όμως τότε πηγαίναμε πιο συχνά γθα διάφορους λόγους ή πήγαινα κ μόνη μου κ επίσης ο καθένας εμενε στο πατρικό του κατά βάση κ δεν είχα κατανοήσει ακριβώς τι γινόταν, ένιωθα σαν όταν ήμουν μόνη μου κ έτσι δεν το είχα επεξεργαστεί ότι με το παιδί θα ήταν αλλιώς ούτε ότι θα τους κακοφαινοταν. βασικά από όλη την ευρύτερη οικογένεια είμαι το μόνο άτομο που έφυγε κ μένει σε άλλη πόλη κ νομίζω ότι κανεις δεν το έχει επεξεργαστεί. ενώ για συγγενείς που ούτως ή

ελλως έμεναν αλλού από πάντα δεν υπήρχε ποτέ η προσδοκία ότι θα βλέπονται έτσι. εννοώ πχ θείες που μένουν εκτός Αθηνών φυσικά δεν βλέπουν τη γιαγιά μου ή τους γονείς κου κάθε φορά που είναι στην Αθήνα, ποσο μάλλον τα παιδιά τους. 

ναι αυτό δεν είναι διακοπές αλλά δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. δεν έχουμε δικό μας σπίτι άρα θα μας φιλοξενήσουν κ πρέπει να πάμε εξίσου κ στους δυο, που κανένας τους δεν έχει ακριβώς άνεση για να είμαστε κάπως ανθρώπινα κ όχι σαν πλανόδιοι με την πραμάτεια μας, κ φυσικά είναι γιορτές που το μίνιμουμ είναι να βρεθούμε με τους δυο γονείς κ τα δυο αδέρφια κ τη γιαγιά μου κ τη θεια μου κ ίσως τους θείους του άντρα μου στον ελάχιστο δυνατό αριθμό τραπεζιών κ εντωμεταξύ να κάνουμε κ κάτι για μας (εννοειται ότι τους γιατρούς στην Αθήνα για θέματα ρουτίνας τους καταργήσαμε). οποιοσδήποτε στη θέση μας τα ίδια θα περνούσε εκτός αν είχε την τύχη να έχει τουλάχιστον δικό του χώρο έστω κ μια αποθήκη σε ένα υπόγειο. 

εννοειται θα σας φιλοξενησουν,αλλα αυτο πρεπει να παμε κ στους δυο εξισου δ ειναι αυτονοητο για ολους

δ νομιζω οτι ολοι οσοι πανε στους δικους τους περνανε ετσι

απο την στιγμη που δ εχουν εκφρασει τπτ,να μην το νιωθεις κ εσυ σαν βαρος

[xaroumenh mama]

πρίν από 18 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

Δε νομίζω ότι έτσι μπαίνουν όρια, αλλά μάλλον δημιουργείται μια αμοιβαία αντιπάθεια;

Πάντως σας διαβάζω να λέτε για σογια και πραγματικά ζηλεύω.  Ο πατέρας μου είχε μεγάλη οικογένεια αλλά έχει ξεκόψει μαζί μας, οπότε μοιραία και εκείνοι, και η μάνα μου αντίθετα ελάχιστους εν ζωή συγγενείς, και λόγω διαφόρων προβλημάτων, ζήτημα να τους βλέπουμε δύο τρεις φορές το χρόνο.

 

Κάπως όμως η κάποιος δε πρέπει να βάλει τα όρια  

Ένα παράδειγμα εμείς έχουμε μεγάλη αυλή έχει μια είσοδο κ μια έξοδο τα πεθερικά μου βέβαια πολύ υπερπροστατευτικα δεν άφηναν τα παιδιά ποτέ μόνα τους έτρεχαν συνέχεια από πίσω τους εγώ είχα θέμα γιατί δεν κλείνουν τις αυλό πόρτες όταν είναι τα παιδιά έξω να είναι κ εκείνοι ποιο χαλαροί το έλεγα στον άντρα μου δεν τους το έλεγε ποτέ.. Μια μέρα τον άκουσα που το είπε στη μαμά του να κλείνει τις αυλό πόρτες όταν είναι με τα παιδιά εξω κ η απάντηση της μαμάς του ήταν εγώ παιδί μου δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να αφήσω τα παιδιά μόνα τους απάντηση ο άντρας μου δεν της έδωσε... Αν ήταν καμιά άλλη νύφη που δεν είχε το δικό μου χαρακτήρα πιστεύω θα είχε μιλήσει.... 

Εγω ωστόσο παίρνω τα κλειδιά  κ πάω κ βγάζω αντικλείδια για όλους κ έξτρα να υπάρχουν το λέω στον άντρα μου να τους τα δώσει περίμενα περίμενα περνούσε ο καιρός ο άντρας μου δεν έκανε τίποτα γιατί σκεφτόταν πως θα τους το πει επειδή για να μπαίνουν στο σπίτι τους θα κσουραδτουν να βγουν από το αυτοκίνητο να ξεκλειδώσουν τη πόρτα.. Εε μια μέρα παίρνω το θάρρος κ πάω κ τους τα δίνω εγώ ήταν κ ο άντρας μου μπροστά.. Βέβαια ο άντρας μου μετά μου είπε εε δεν άντεξες κ τους τα έδωσες αυτό είχα σκοπό να τους πω την ώρα που ήρθες ... Εε απκ τότε κλείνουν τις πόρτες κ οπότε με βλέπουν έξω με τα παιδιά τα πεθερικά μου, μου λένε έκλεισες τις πόρτες να μη βγουν στο δρόμο τα παιδιά.... 

[mama16]

Γράψατε τόσα πολλά κ δεν θυμάμαι τι ήθελα να σχολιάσω. @Εσπερος κ εγώ πιστεύω ότι αν ησασταν κοντά με τους γονείς σας θα τσακωνοσασταν συνέχεια με τον άντρα σου γιατί απ' ότι κατάλαβα η μητέρα σου είναι αρκετά παρεμβατική.

 

Διαβάζω όλα αυτά που λέτε κ μου κάνει τρομερή εντύπωση γιατί εγώ γενικά ήμουν πολύ ελεύθερη, ούτε είχα θέμα να μιλήσω στις γιαγιάδες μου για τον άντρα μου (όταν ήμουν σε σχέση ακόμα), όταν ήμασταν 10 μήνες μαζί τον κάλεσα στην βάπτιση απ' τον ανιψιό μου, στην αποφοίτηση μου ήρθε κ έτσι γνώρισε όλη την οικογένεια μου. Ούτε σκεφτόμουν να μην με δει κάποιος απ' το σόι μου μαζί του για να μην σχολιαστω. Ούτε θα ήθελα να φανταστώ την μητέρα μου να επεμβαίνει στην οικογένεια μου, γιατί θεωρώ ότι οικογένεια είμαι εγώ, ο άντρας μου κ τα παιδιά μου. Με αυτούς πάνω απ' όλα θέλω να είμαι καλά κ δεν διανοουμαι ότι θα μπαίνω στην μέση για να μην δυσαρεστηθεί κάνεις

[Έσπερος]

πρίν από 2 λεπτά , vicky86 είπε:

εννοειται θα σας φιλοξενησουν,αλλα αυτο πρεπει να παμε κ στους δυο εξισου δ ειναι αυτονοητο για ολους

δ νομιζω οτι ολοι οσοι πανε στους δικους τους περνανε ετσι

απο την στιγμη που δ εχουν εκφρασει τπτ,να μην το νιωθεις κ εσυ σαν βαρος

το να πάμε εξίσου είναι κάτι δεδομένο για όταν είναι πολλές μέρες δλδ κ ο άντρας μου δεν το συζητά. αν πάμε για λίγο πχ ένα σ/κ μένουμε όπου βολεύει σε σχέση με τον λόγο που πάμε κ επίσης αν λείπουν τα πεθερικά μένουμε μόνο εκεί κ φυσικά περνάμε πολύ καλύτερα. όμως για να καταλάβεις, την πρώτη χρόνια, πήγαμε στην πεθερά μου πρώτα για 5 μέρες που ήταν μάλιστα όλες φουλ κ μετά θα πηγαίναμε στην μάνα μου κ δν έβγαινε να ιδωθουμε κ ενδιάμεσα στο πενθήμερο κ έπαιρνε τηλ συνεχώς κ ελεγε ότι είμαστε στην ιδθα πόλη κ δεν έχουμε ιδωθεί κ τη ρωτάνε όλοι πώς κ δεν μας έχουν δει κ ντρέπεται κ τέλος πάντων αυτοπροσκλήθηκε να έρθει σε μια ακατάλληλη στιγμή που η πεθερά μου εμμέσως μου είπε να της πω όχι κ εγω  απάντησα «μην ανησυχείτε, δεν θα κάνετε τίποτα ιδιαίτερο, καθολου δεν θα σας ενοχλήσουν» κ αναγκαστικά είπε οκ. συτα όλα για να μην περιμένει πέντε μέρες, σκεψου δλδ κ να μην τις μοιράζαμε...

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 6 λεπτά , Έσπερος είπε:

το να πάμε εξίσου είναι κάτι δεδομένο για όταν είναι πολλές μέρες δλδ κ ο άντρας μου δεν το συζητά. αν πάμε για λίγο πχ ένα σ/κ μένουμε όπου βολεύει σε σχέση με τον λόγο που πάμε κ επίσης αν λείπουν τα πεθερικά μένουμε μόνο εκεί κ φυσικά περνάμε πολύ καλύτερα. όμως για να καταλάβεις, την πρώτη χρόνια, πήγαμε στην πεθερά μου πρώτα για 5 μέρες που ήταν μάλιστα όλες φουλ κ μετά θα πηγαίναμε στην μάνα μου κ δν έβγαινε να ιδωθουμε κ ενδιάμεσα στο πενθήμερο κ έπαιρνε τηλ συνεχώς κ ελεγε ότι είμαστε στην ιδθα πόλη κ δεν έχουμε ιδωθεί κ τη ρωτάνε όλοι πώς κ δεν μας έχουν δει κ ντρέπεται κ τέλος πάντων αυτοπροσκλήθηκε να έρθει σε μια ακατάλληλη στιγμή που η πεθερά μου εμμέσως μου είπε να της πω όχι κ εγω  απάντησα «μην ανησυχείτε, δεν θα κάνετε τίποτα ιδιαίτερο, καθολου δεν θα σας ενοχλήσουν» κ αναγκαστικά είπε οκ. συτα όλα για να μην περιμένει πέντε μέρες, σκεψου δλδ κ να μην τις μοιράζαμε...

Εντάξει, εγώ αν ερχόταν μετά από μήνες η κόρη μου στη πόλη, και δεν κανόνιζε να βρεθούμε άμεσα, θα ειχα πάθει κατάθλιψη, και όχι γιατί θα σχολιάσει ο κόσμος. Εδώ το έχει ένα δίκιο η μαμά.

[Yovanna]

11 minutes ago, Έσπερος said:

το να πάμε εξίσου είναι κάτι δεδομένο για όταν είναι πολλές μέρες δλδ κ ο άντρας μου δεν το συζητά. αν πάμε για λίγο πχ ένα σ/κ μένουμε όπου βολεύει σε σχέση με τον λόγο που πάμε κ επίσης αν λείπουν τα πεθερικά μένουμε μόνο εκεί κ φυσικά περνάμε πολύ καλύτερα. όμως για να καταλάβεις, την πρώτη χρόνια, πήγαμε στην πεθερά μου πρώτα για 5 μέρες που ήταν μάλιστα όλες φουλ κ μετά θα πηγαίναμε στην μάνα μου κ δν έβγαινε να ιδωθουμε κ ενδιάμεσα στο πενθήμερο κ έπαιρνε τηλ συνεχώς κ ελεγε ότι είμαστε στην ιδθα πόλη κ δεν έχουμε ιδωθεί κ τη ρωτάνε όλοι πώς κ δεν μας έχουν δει κ ντρέπεται κ τέλος πάντων αυτοπροσκλήθηκε να έρθει σε μια ακατάλληλη στιγμή που η πεθερά μου εμμέσως μου είπε να της πω όχι κ εγω  απάντησα «μην ανησυχείτε, δεν θα κάνετε τίποτα ιδιαίτερο, καθολου δεν θα σας ενοχλήσουν» κ αναγκαστικά είπε οκ. συτα όλα για να μην περιμένει πέντε μέρες, σκεψου δλδ κ να μην τις μοιράζαμε...

5 μέρες??? Καλά, στο λιμάνι θα με περίμεναν. Για ποιο λόγο να μην δεις του δικούς σου για τόσες μέρες ενώ είσαι Αθήνα? Θέλω να πω εφόσον έχεις καιρό να πας. Γιατί δεν μπορούσατε να πάτε να τους δείτε? Καλά η πεθερά δεν ντράπηκε να σου πει να μην έρθει η μαμά σου? Εντάξει είπαμε. Πρώτα βλέπουμε τους γονείς μας , αν έχουμε καιρό να τους δούμε και μετά όλα τα άλλα. Τα σόγια πάλι, είναι άλλη ιστορία.

[Anna3011]

Θα συμφωνήσω με τα κορίτσια. Σιγά μην έμενα 5 μέρες με την πεθερά και οι γονείς μου να είναι στην ίδια πόλη. Και πόσο φουλ ήταν πια οι 5 μέρες που δεν περίσσευε ένας 2ωρος καφές με τους γονείς σου ας πούμε. Έλεος διακοπες πάτε, το πρόγραμμα του πρωθυπουργού έχετε; Πόσες είναι επιτέλους αυτές οι θείες που πρέπει να δείτε;

[Έσπερος]

πρίν από 18 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

Εντάξει, εγώ αν ερχόταν μετά από μήνες η κόρη μου στη πόλη, και δεν κανόνιζε να βρεθούμε άμεσα, θα ειχα πάθει κατάθλιψη, και όχι γιατί θα σχολιάσει ο κόσμος. Εδώ το έχει ένα δίκιο η μαμά.

μα ποσο άμεσα; τη μια μέρα ήταν χριστούγεννα που είχε τραπέζι η πεθερά μου για να δούμε κ τον κουνιάδο μου που μετά θα έφευγε για τό χωριό της γυναίκας του δλδ αλλιώς δν θα τους βλέπαμε καθολου  κ μετά σιγιυρα την επόμενη ή την μεθεπόμενη  είχαμε γιατρούς κ μετά από 1-2 μέρες θα πηγαίναμε σ εκείνους. ήδη είναι κουραστικό να είσαι από σπίτι σε σπίτι ανά πέντε μέρες κ να ξεφορτώνεις πράγματα με ένα μικρό που δεν αναγνωρίζει παππούδες κ κάθεται μόνο με τη μαμα του. πραγματικά δεν γινόταν κάτι άλλο. η πεθερά μου είπε όχι για τη μέρα που το ζήτησαν δλδ το απόγευμα μετά το τραπέζι κ πρότεινε άλλη μέρα που όμως δεν θυμάμαι γιατί δεν γινόταν. δεν έγινε συζήτηση για άλλη μέρα, έγινε συζήτηση ακριβώς για την πρώτη μέρα που ήμασταν εκεί (με εξαίρεση την προηγούμενη που ταξιδεύαμε). εξάλλου αντίστοιχα όταν φεύγουμε από την πεθερά μου κ πάμε στη μαμα μου, δεν ξανά πηγαινουμε στην πεθερά μου, κάνουμε μια στάση για να χαιρετίσουμε χωρίς να βγούμε από το αυτοκίνητο. 

πρίν από 6 λεπτά , Anna3011 είπε:

Σιγά μην έμενα 5 μέρες με την πεθερά και οι γονείς μου να είναι στην ίδια πόλη.

ε μ αυτή τη λογική όμως γιατί να πας στους γονείς σου κ να μείνει μαζί τους ο άντρας σου ενώ η μαμα του είναι στηξ

πολη; ουυε γίνεται να παίρνω εγγ το παιδί να είμαι μόνη μου στη μαμα μου κ να μην το βλέπουν οι άλλοι παποιυδες, ίδια δικαιώματα έχουν. εμείς τα μοιράζουμε, 5 μέρες εδώ, 5 μέρες εκεί. δεν πάμε σε έναν μόνο εκτός αν είναι σ/κ που δεν νομίζω ότι θα ήταν λογικό να αλλάζουμε σπίτι για ένα βράδυ. 

[Ilaeira]

Βρε Έσπερος, ταράχτηκα βραδιάτικα. Χαρά στο κουράγιο σας.

Πάντως ειλικρινά θα εξέταζα σοβαρά το ενδεχόμενο να μείνουμε μια-δυο μέρες χωριστά με τον άντρα μου, ο καθένας στο πατρικό του. Από το πρωί της μίας μέρας μέχρι το απόγευμα της επόμενης, ας πούμε. Βλέπει ο καθένας θείους και συγγενείς, περνάει και λίγο αποκλειστικό χρόνο με τους δικούς του και μπόνους, αν έχω καταλάβει σωστά τις οικογένειές σας, όταν ξαναβρεθείτε θα πέσετε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου με ανακούφιση, οπότε αναζωπυρώνεται και η σχέση. 

[Anna3011]

πρίν από 20 λεπτά , Έσπερος είπε:

 

ε μ αυτή τη λογική όμως γιατί να πας στους γονείς σου κ να μείνει μαζί τους ο άντρας σου; ουυε γίνεται να παίρνω εγγ το παιδί να είμαι μόνη μου στη μαμα μου κ να μην το βλέπουν οι άλλοι παποιυδες, ίδια δικαιώματα έχουν. εμείς τα μοιράζουμε, 5 μέρες εδώ, 5 μέρες εκεί. δεν πάμε σε έναν μόνο εκτός αν είναι σ/κ που δεν νομίζω ότι θα ήταν λογικό να αλλάζουμε σπίτι για ένα βράδυ. 

Δεν ξέρω βρε συ Έσπερος αλλά έχω πολύ πιο χαλαρή στάση απέναντι στη συνθήκη "διακοπές στους γονείς". Εσάς σας έχει φάει το πρωτόκολλο. Βάζοντας τον εαυτό μου στη θέση σου, να μένω σε νησί δηλαδή και να κάνω μήνες να δω τους δικούς μου, πιθανότατα θα μοιράζαμε τον ύπνο στα 2 σπίτια αλλά δε θα επέτρεπα σε καμία περίπτωση να χάνουμε τον πολύτιμο χρόνο μας και την ξεκούρασή μας τρέχοντας από τραπέζι σε τραπέζι. Αν αρχικά μέναμε στον άντρα μου θεωρώ δεδομένο ότι την επομένη της άφιξής μας θα άφηνα σε εκείνον και στα πεθερικά μου το παιδί για ένα 2ωράκι να πιώ ένα καφέ με τη μάνα μου, ή μπορεί και να το έπαιρνα μαζί, δεν ξέρω. Θα βλέπαμε σίγουρα φίλους, θα κάναμε ψώνια κτλ. Εσείς όλα αυτά πότε τα κάνετε;

[Έσπερος]

πρίν από 3 λεπτά , Anna3011 είπε:

Δεν ξέρω βρε συ Έσπερος αλλά έχω πολύ πιο χαλαρή στάση απέναντι στη συνθήκη "διακοπές στους γονείς". Εσάς σας έχει φάει το πρωτόκολλο. Βάζοντας τον εαυτό μου στη θέση σου, να μένω σε νησί δηλαδή και να κάνω μήνες να δω τους δικούς μου, πιθανότατα θα μοιράζαμε τον ύπνο στα 2 σπίτια αλλά δε θα επέτρεπα σε καμία περίπτωση να χάνουμε τον πολύτιμο χρόνο μας και την ξεκούρασή μας τρέχοντας από τραπέζι σε τραπέζι. Αν αρχικά μέναμε στον άντρα μου θεωρώ δεδομένο ότι την επομένη της άφιξής μας θα άφηνα σε εκείνον και στα πεθερικά μου το παιδί για ένα 2ωράκι να πιώ ένα καφέ με τη μάνα μου, ή μπορεί και να το έπερνα μαζί, δεν ξέρω. Θα βλέπαμε σίγουρα φίλους, θα κάναμε ψώνια κτλ. Εσείς όλα αυτά πότε τα κάνετε;

Όταν πήγαινα στην αρχη το παιδί δεν ξεκολλούσε από εμένα ούτε για να πάω στην τουαλέτα, ενώ ποτέ δεν ήταν έτσι. με το ζόρι το άφηνα για να πάω στον γυναικολόγο. Το να πάω εγω να δω τη μαμα μου τι νόημα έχει αν δεν πάρω το παιδί μαζί, και γιατί να πάρω το παιδί από τους παππούδες που μόλις έχει δει κ ίσως συνηθίσει για να πάμε στους άλλους παππούδες κ μετά πάλι μπρος πίσω για πόσες μέρες σαν μπαλάκι του τένις; 

 

δεν τρέχουμε από τραπέζι σε τραπέζι. χριστούγεννα τρώμε με την πεθερά μου κ τον κουνιάδο μου. 2η μέρα συνήθως στη μαμα μου που την πρώτη χρόνο του παιδιού δεν το κάναμε έτσι κ έγινε ο χαμός αυτός. μετά αναλόγως, αν είναι εργάσιμες μέρες πηγαίναμε σε γυναικολόγο, οδοντίατρο οφθαλμίατρο κλπ που τώρα τέρμα, πάμε στο νησί πλέον ή κάποια ψώνια. παιδικές χαρές στο ενδιάμεσο γιατί ο μικρός έχει συνηθίσει να βγαίνει κ να παίζει έξω, αν είμαστε τυχεροί βλέπουμε τον κουνιάδο μου άλλη μια μέρα στην παιδική χαρα. μετά πάμε στη μαμα μου, κάνουμε εκεί τα γενέθλια άρα φεύγει μια μέρα έτσι, μετά φτάνει κ πρωτοχρονιά, κάνουμε ένα τραπέζι με τη γθαγια μου κ τη θεια μου, και ποτέ δεν καταφέρνουμε κάτι άλλο γιατί κ τις δυο φορές που πήγαμε ο μικρός αρρώστησε στο ενδιάμεσο κ κολλούσαμε κ εμεισ κ το δεύτερο μισο των διακοπών περνούσε έτσι. αυτά ειδικά τα χριστούγεννα. ειλικρινα κάτι άλλες φορές που πήγαμε για 3 μέρες κ με πολύ τρέξιμο, τη μια επιτροπές εξωσωματικής, την άλλη άλλο θέμα υγείας, την αλλη κάτι βαφτίσια, είχαμε περάσει πολύ πιο χαλαρά, όσο κι αν είναι παράδοξο. μέναμε σε ένα από τα δυο σπίτια, πηγαίναμε τη μια μέρα βόλτα με τους άλλους, κάναμε τις δουλειές μας κ όλα οκ.