Δεν με αφήνουν να κοιμηθω με το αγόρι μου

[Έσπερος]

πρίν από 3 λεπτά , little lamb είπε:

Αν πρόκειται για να πάω σε άλλη άσχετη δουλειά, εκεί ούτως ή άλλως πρεπει να ξεκινήσω με 0 εμπειρία μετά τα 30, το οποίο όντως συμβαίνει και είναι το τίμημα σε όλους όσους προσπάθησαν μέχρι τα 30 να βρίσκουν πάνω στις σπουδές τους

Είναι όμως άλλο το 0 εμπειρία στη συγκεκριμένη δουλειά, άλλο το 0 εμπειρία γενικώς. 

[little lamb]

πρίν από 2 λεπτά , Έσπερος είπε:

Είναι όμως άλλο το 0 εμπειρία στη συγκεκριμένη δουλειά, άλλο το 0 εμπειρία γενικώς. 

 

Δεν είπα κάπου το αντίθετο. Πάλι κάπου μπερδεύτηκε η συζήτηση! Απάντησα σε κάτι συγκεκριμένο που ούτε που θυμάμαι τώρα!

[ΑΡΓΚ]

1 hour ago, little lamb είπε:

Αν όμως στο παιδί αρέσει όντως το τάδε επάγγελμα (ως πράξη εννοώ, όχι μόνο ως επιστήμη) παρόλο που δεν έχει προοπτικές να βρει εύκολα δουλειά; 

(που και πάλι μπορεί να του αρέσει στα 18 και μετα να ανακαλύψει πώς είναι στην πραγματικότητα και να μην του αρέσει, ή και απλά να αλλάξει γούστα ή να ανακαλύψει κάτι άλλο που τον ενδιαφέρει περισσότερο κ δεν το είχε σκεφτεί, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Δύσκολο στα 18 να ξέρεις σίγουρα τι σου αρέσει δυστυχώς)

Την κάναμε αυτή την κουβέντα, εννοείται. Το ερώτημα είναι "σου αρέσει αρκετά για να ζεις κάνοντας και δεύτερο επάγγελμα άσχετο για να ζεις", "μπορείς να ασκήσεις το επάγγελμα αλλού αν δε γίνεται εδώ" και γενικά "πόση θυσία είσαι διατεθειμένος να κάνεις αν οι προοπτικές είναι κακές"; Το θεωρώ πιο τιμιο να ξέρει το παιδί ότι για να γίνει ξέρω γω ηθοποιός πολλά χρόνια θα κάνει τον κλόουν σε παιδικά πάρτυ και τη σερβιτόρα και να το κάνει γιατί όντως θεωρεί ότι αξίζει, παρά να ξυπνήσει μια μέρα στα 25 και να πάθει σοκ που δεν έχει ακόμη εμφανιστεί στο Μπροντγουεϊ.

[Έσπερος]

Στην Αγγλία είχα γνωρίσει πολλούς που σπούδαζαν classics ή literature/ languages (εννοώ ότι βασικ.ά αυτούς συναναστρεφόμουν). Σπούδαζαν σε μεταπτυχιακό / διδακτορικό επίπεδο. Κανείς τους δεν είχε στόχο να τα διδάξει αυτά στη Μέση Εκπαίδευση. Κάποιοι στόχευαν στην έρευνα, άλλοι είχαν κατά νου να μπουν σε υψηλές θέσεις της δημόσιας διοίκησης και οι σπουδές ήταν απλώς ένα διαβατήριο, ότι έχουν ολοκληρώσει διδακτορικό σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Άλλοι ενδιαφέρονταν για διπλωματικό σώμα, πολυεθνικές κλπ. Δεν ξέρω πού κατέληξαν όλοι αυτοί γιατί δεν είχαμε πολύ φιλικές σχέσεις. Αλλά σκέφτομαι το παράδοξο, ότι το πιο "ταπεινό" από αυτά, το να γίνεις καθηγητής και να διδάσκεις αυτό που σπούδασες, στην Ελλάδα το θεωρούμε σταδιοδρομία σχετική με τις σπουδές, που φυσικά δεν έχει καμία σχέση με το επίπεδο εμβάθυνσης που φτάνεις στο μεταπτυχιακό ή το διδακτορικό, και θεωρούμε και τυχερό όποιον το κάνει, ενώ αν ακούσεις ότι ένας φιλόλογος έγινε υπάλληλος τράπεζας, σκέφτεσαι ότι ήταν άτυχος γιατί δεν δουλεύει στο αντικείμενό του. Εϊχα πολλές συμφοιτήτριες που έτρεχαν να δώσουν στον διαγωνισμό της Εθνικής, υποθέτω κάποιες τα κατάφεραν, θα είχε ενδιαφέρον να ρωτήσει κανείς αυτές και όσες τρέχουν από δω κι από κει σε ιδιαίτερα που μάλλον για baby sitting μοιάζουν, ποια θεωρεί ότι έκανε πιο επιτυχημένη επιλογή....

 

Γενικά εδώ δεν έχουμε ευέλικτη σκέψη ως προς τις σπουδές και το επάγγελμα, τα βλέπουμε λίγο μονολιθικά. Ειδικά όσοι αφέθηκαν να επηρεαστούν πολύ από γονείς που είχαν νοοτροπία δημοσίου ή δεκο, εγκλωβίστηκαν πολύ από αυτές τις επιλογές. 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 2 λεπτά , Έσπερος είπε:

Στην Αγγλία είχα γνωρίσει πολλούς που σπούδαζαν classics ή literature/ languages (εννοώ ότι βασικ.ά αυτούς συναναστρεφόμουν). Σπούδαζαν σε μεταπτυχιακό / διδακτορικό επίπεδο. Κανείς τους δεν είχε στόχο να τα διδάξει αυτά στη Μέση Εκπαίδευση. Κάποιοι στόχευαν στην έρευνα, άλλοι είχαν κατά νου να μπουν σε υψηλές θέσεις της δημόσιας διοίκησης και οι σπουδές ήταν απλώς ένα διαβατήριο, ότι έχουν ολοκληρώσει διδακτορικό σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Άλλοι ενδιαφέρονταν για διπλωματικό σώμα, πολυεθνικές κλπ. Δεν ξέρω πού κατέληξαν όλοι αυτοί γιατί δεν είχαμε πολύ φιλικές σχέσεις. Αλλά σκέφτομαι το παράδοξο, ότι το πιο "ταπεινό" από αυτά, το να γίνεις καθηγητής και να διδάσκεις αυτό που σπούδασες, στην Ελλάδα το θεωρούμε σταδιοδρομία σχετική με τις σπουδές, που φυσικά δεν έχει καμία σχέση 

 

Μα είναι και αυτό σχετικό με τις σπουδές, όπως και όσα ανέφερες, και καλώς ή κακώς, είναι αυτό που έχει στο μυαλό της η πλειοψηφία όταν σκέφτεται σπουδές στην ΦΙλοσοφική. Άσχετο είναι να  ανοίξεις μπακάλικο, να γίνεις σερβιτόρος, ή να αξιοποιήσεις το πιάνο που μάθαινες παλιότερα. 

[Έσπερος]

πρίν από 3 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

 

Μα είναι και αυτό σχετικό με τις σπουδές, όπως και όσα ανέφερες, και καλώς ή κακώς, είναι αυτό που έχει στο μυαλό της η πλειοψηφία όταν σκέφτεται σπουδές στην ΦΙλοσοφική. Άσχετο είναι να  ανοίξεις μπακάλικο, να γίνεις σερβιτόρος, ή να αξιοποιήσεις το πιάνο που μάθαινες παλιότερα. 

Σχετικό είναι προφανώς για όποιον θέλει να πάρει το πτυχίο και να διδάξει. Αν κάποιος κάνει έρευνα και εμβαθύνεικ σε θέματα που δεν έχουην σχέση με τη σχολική γνώση (η οποία συχνά διαστρεβλώνει την πραγματική επιστήμη), είναι κάπως εγκλωβιστικό να θεωρεί ότι η μόνη επόμενη πιο σχετική διέξοδος από το να γίνεις ερευνητής / πανεπιστημιακός είναι να γίνεις καθηγητής μέσης εκπαίδευσης. γιατί αυτό πχ είναι πιο σχετικό από το να γίνεις επιμελητής κειμένων, εκδότης, ή επιστημονικός σύμβουλος σε ντοκιμαντέρ;(τίποτα από αυτά δεν σε ζει στην Ελλάδα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα)

[little lamb]

πρίν από 23 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

Την κάναμε αυτή την κουβέντα, εννοείται. Το ερώτημα είναι "σου αρέσει αρκετά για να ζεις κάνοντας και δεύτερο επάγγελμα άσχετο για να ζεις", "μπορείς να ασκήσεις το επάγγελμα αλλού αν δε γίνεται εδώ" και γενικά "πόση θυσία είσαι διατεθειμένος να κάνεις αν οι προοπτικές είναι κακές"; Το θεωρώ πιο τιμιο να ξέρει το παιδί ότι για να γίνει ξέρω γω ηθοποιός πολλά χρόνια θα κάνει τον κλόουν σε παιδικά πάρτυ και τη σερβιτόρα και να το κάνει γιατί όντως θεωρεί ότι αξίζει, παρά να ξυπνήσει μια μέρα στα 25 και να πάθει σοκ που δεν έχει ακόμη εμφανιστεί στο Μπροντγουεϊ.

 

Σωστό αυτό. Εμένα ας πούμε δεν με πειράζει να κάνω κάτι άσχετο σαν δουλειά και να έχω πάρει τόσα εφόδια κοσμοθεωρίας από τις σπουδές και αν στοιχειωδώς μου άρεσε κι εκείνη η δουλειά. Καθόλου κακό δεν μου φαίνεται και θεωρώ ότι αυτό το "στο αντικείμενό σου" εγκλωβίζει. Όπως είπα και πριν, αν είσαι δεσμιος του, άνετα καταληγεις 30 έχοντας δουλέψει ελάχιστα. Και για να σας προλάβω, πριν που είπα ότι θα πήγαινα (και πήγα) σε κάτι που ενδιαφέρει και όχι σε οτιδήποτε άσχετο το είπα για την περίοδο που το παιδί είναι μικρό, κάτω των 2 ας πούμε. Μετά που μεγαλώνει εννοείται θα πήγαινα οπουδήποτε αν μου άρεσε στοιχειωδώς και ακόμα κι αν δεν μου άρεσε αν υπήρχε ανάγκη εννοείται.

Πάντως θεωρώ ας κάνει ο καθένας/η καθεμία ο,τι θεωρεί οτι τον συμφέρει, οικονομικά/ψυχολογικά βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα αρκεί να μην είναι ούτε θύμα, ούτε καταπιεσμένος κλπ εννοείται. Το ότι υπάρχει μία συνταγή για όλους δεν το καταλαβαίνω. Ο καθένας ξέρει καλύτερα τον κλάδο του, το τι έχει κάνει ως τώρα και το τι θέλει να κάνει. Κάποια που μοιράζει φυλλάδια/προσέχει παιδιά χωρίς να είναι παιδαγωγός/δουλεύει σερβιτόρα τα καλοκαίρια δεν της στοιχίζει τίποτα τη χρονιά που θα γεννήσει να μην ψάξει κ να μείνει λίγο με το παιδί, δεν θα είναι αυτός ο ένας-εναμισης χρόνος τόσο κομβικός ούτε για να συνεχίσει σε τέτοιες δουλειές ούτε για να ψάξει κάτι άλλο. Προφανώς είναι πολύ διαφορετικό από το να της προκύψει κάτι συγκεκριμένο πολύ καλό και αρνηθεί, εκεί ναι δεν χάνει τόσο εύκολα την ευκαιρία. Και πολύ διαφορετικό από το να σταματήσει από κάπου που είναι αν δεν πρόκειται για άδεια που θα ξαναγυρίσει. Γι'αυτό λέω "κατά περίπτωση".

Γιανα κλείσω και να επανέλθω στο θέμα των γονέων, η μαμά μου λοιπόν δεν ξέρει τι θέλει σε αυτόν τον τομέα. Το ιδανικό για εκείνη είναι να βρίσκεις κάτι μόνιμο πάνω στις σπουδές σου, ακόμα καλύτερα δημόσιο. Όταν βρίσκω πάνω στις σπουδές μου που όμως είναι συμβάσεις, γκρινιάζει που δεν είναι μόνιμο. Για όσους συμφοιτητές μου κάνουν άσχετα λέει ότι χαραμιστηκαν οι σπουδές τους και χαντακωθηκαν. Σε όσες φίλες μου εξασκησαν πολύ ένα χόμπι που είχαμε με αποτέλεσμα να γίνουν δασκάλες σε αυτό, λέει ότι εγώ δεν το αξιοποίησα, ενώ όταν είχαμε το χόμπι ήταν μες στην γκρίνια ότι μου τρώει χρόνο από τα μαθήματα του σχολείου αρχικά και τις σπουδές μετά κ δεν τολμούσα καν να πάω σε σεμινάρια κλπ που πήγαν αυτές οι κοπέλες κοπέλες που τώρα τις ζηλεύει. Και πρόσφατα μου είπε γιατί δεν πάω να κάνω ιδιαίτερα αγγλικών (που έχω να μιλήσω αγγλικά από το λύκειο που πήρα το proficiency) ώστε να αξιοποιήσω ένα προσόν, ενώ αν της έλεγα ότι πάω γραμματέας σε μια εταιρεία με προοπτική μόνιμη και με πολύ καλύτερα χρήματα από τα ιδιαίτερα αγγλικών θα έλεγε ότι χαντακωθηκαν τα προσόντα μου!

[ninaki80]

1 hour ago, little lamb είπε:

 

Αυτά που δούλεψα πριν χρόνια (όχι και τόσο παλιά, το 15 και το 16) είναι δημόσιο οπότε για αντίστοιχες θέσεις στο δημόσιο μετράει όσα χρόνια κι αν περάσουν (απλά δεν βγαίνουν θεσεις-αλλο θέμα). Αυτό που ήμουν το 17 και είμαι και τώρα είναι ιδιωτικό οπότε για τον ιδιωτικό τομέα δεν θα είμαι χρόνια εκτός και είναι και πάνω στο δεύτερο μεταπτυχιακό μου που το πήρα πέρσι οπότε ούτως ή άλλως δεν γινόταν να έχω εμπειρία σε αυτό πιο πριν. Αλλά ούτως ή άλλως στον κλάδο μας κανείς δεν δουλεύει συνεχόμενα, είναι συμβάσεις που το πολύ να ανανεώνονται για 2-2μισι χρόνια ξερω'γω, ακόμα και σε όσους είναι 40 τώρα. Πάντα μεσολαβούν μήνες ή και χρόνος ανεργίας στην καλύτερη περίπτωση. Εκτός από όσους μπήκαν σε μόνιμες θέσεις που είχαν ανοίξει πριν 15 χρόνια και τώρα είναι 50ρηδες. 

Αν πρόκειται για να πάω σε άλλη άσχετη δουλειά, εκεί ούτως ή άλλως πρεπει να ξεκινήσω με 0 εμπειρία μετά τα 30, το οποίο όντως συμβαίνει και είναι το τίμημα σε όλους όσους προσπάθησαν μέχρι τα 30 να βρίσκουν πάνω στις σπουδές τους

Entaksei sto dimosio oloi mporoume na kanoume aitisi gia ergasia hte me empeiria hte xoris  alla to thema einai oti den yparxoun monimes theseis auto einai diaforetiko.  

[little lamb]

πρίν από 5 λεπτά , ninaki80 είπε:

Entaksei sto dimosio oloi mporoume na kanoume aitisi gia ergasia hte me empeiria hte xoris  alla to thema einai oti den yparxoun monimes theseis auto einai diaforetiko.  

Δημόσιο στις σπουδές μου εννοούσα, που μετράνε μόρια μεταπτυχιακών, συνάφειες κλπ, όχι οτιδήποτε που πας με το απολυτήριο. Τέλος πάντων με κούρασε λίγο αυτό το να γράφω όλο το βιογραφικό μου εδώ, χαχα και μόλις φτάσαμε και στββολτα μας οπότε θα σας αφήσω!

[mama16]

Εγώ καταλαβαίνω απόλυτα την @Little lamb στο τι θέλει να πει. Όλες όσες απαντήσατε έχετε μόνιμη δουλειά που δουλεύετε χρόνια κ εννοείται ότι θα βάλετε babysitter για να μην χάσετε όλο τον κόπο σας. Εγώ πριν κάνω τα παιδιά δούλευα σε δουλειά εκτός του επαγγέλματος που έχω σπουδάσει που δεν μου άρεσε καν κ την έκανα απλά για να βγάζω λεφτά κ να μην παίρνω των γονιών μου. Όταν έκανα την κόρη μου αποφασίσαμε με τον άντρα μου να σταματήσω για να την μεγαλώσω λίγο από το να πληρώνω babysitter. Όταν άρχισα να ψάχνω πάλι για δουλειά έμεινα απρόσμενα έγκυος στον δεύτερο. Τώρα πλέον δεν ψάχνω κάτι άλλο αλλά εξασκω  το επάγγελμα μου "μαύρα". Το να βρω σε αυτό που σπούδασα ειναι αδύνατον. Αν βγαίνουν προκηρύξεις κάνω απλά τα χαρτιά. Θα μπορούσα να ανοίξω δικο μου γραφείο σε αυτό που σπούδασα αλλά ούτε το κεφάλαιο διαθέτω ούτε είναι εύκολες οι εποχές κ μπορεί να μην γίνονταν να τα βγάλω πέρα με τα έξοδα, οπότε το αφήνω έτσι. Στο μέλλον αν θα μεγαλώσουν τα παιδιά θα δω τι θα είναι πιο συμφέρον για μένα

 

[little lamb]

3 ώρες πρίν, mama16 είπε:

Εγώ καταλαβαίνω απόλυτα την @Little lamb στο τι θέλει να πει. Όλες όσες απαντήσατε έχετε μόνιμη δουλειά που δουλεύετε χρόνια κ εννοείται ότι θα βάλετε babysitter για να μην χάσετε όλο τον κόπο σας. Εγώ πριν κάνω τα παιδιά δούλευα σε δουλειά εκτός του επαγγέλματος που έχω σπουδάσει που δεν μου άρεσε καν κ την έκανα απλά για να βγάζω λεφτά κ να μην παίρνω των γονιών μου. Όταν έκανα την κόρη μου αποφασίσαμε με τον άντρα μου να σταματήσω για να την μεγαλώσω λίγο από το να πληρώνω babysitter. Όταν άρχισα να ψάχνω πάλι για δουλειά έμεινα απρόσμενα έγκυος στον δεύτερο. Τώρα πλέον δεν ψάχνω κάτι άλλο αλλά εξασκω  το επάγγελμα μου "μαύρα". Το να βρω σε αυτό που σπούδασα ειναι αδύνατον. Αν βγαίνουν προκηρύξεις κάνω απλά τα χαρτιά. Θα μπορούσα να ανοίξω δικο μου γραφείο σε αυτό που σπούδασα αλλά ούτε το κεφάλαιο διαθέτω ούτε είναι εύκολες οι εποχές κ μπορεί να μην γίνονταν να τα βγάλω πέρα με τα έξοδα, οπότε το αφήνω έτσι. Στο μέλλον αν θα μεγαλώσουν τα παιδιά θα δω τι θα είναι πιο συμφέρον για μένα

 

 

Καλά εγώ δεν εννοώ ακριβώς αυτό αλλά δεν έχει σημασία, ο καθένας κρίνει τι τον βολεύει/αρέσει. Όσες έχουν μόνιμη δουλειά πάντως δεν τίθεται καν αυτό το δίλημμα (για τον πρώτο καιρό) οτι τα λεφτά θα πάνε στην νταντά γιατί υπάρχει άδεια. Το δίλημμα αυτό υπάρχει σε αυτές που δεν είχαν κατι όταν γέννησαν (οπότε δεν "σταματάνε"), ή που είχαν κάτι που εληγε σε 2-3 μήνες, οπότε το σκέφτονται αν θα ψάξουν κάτι για τα πρώτα 1-2 χρόνια. 

Αυτές που είναι κάτι σαν ελεύθεροι επαγγελματίες με ιδιαίτερα κλπ δεν τις ανέφερα καν γιατί αυτές είναι δεδομένο ότι δεν τις συμφέρει να σταματήσουν και μάλλον είναι στην πιο δύσκολη θέση απ'ολες και πραγματικά δεν ξέρω τι κάνουν. Οι δύο φίλες μου που ζουν από αυτό έτυχε και γέννησαν Μάιο και Ιούνιο οπότε από Σεπτέμβρη επανήλθαν αμέσως.

 

6 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Μα είναι και αυτό σχετικό με τις σπουδές, όπως και όσα ανέφερες, και καλώς ή κακώς, είναι αυτό που έχει στο μυαλό της η πλειοψηφία όταν σκέφτεται σπουδές στην ΦΙλοσοφική. Άσχετο είναι να  ανοίξεις μπακάλικο, να γίνεις σερβιτόρος, ή να αξιοποιήσεις το πιάνο που μάθαινες παλιότερα. 

 

Το πιάνο βασικά καμία σχέση με τα άλλα δύο, γιατί για να το αξιοποιήσεις ως δάσκαλος πρέπει να έχεις πάρει το πτυχίο μετά από 12-15 χρόνια, οπότε κι αυτό σπουδές είναι. Εκτός αν "αξιοποίηση" εννοείς να έχεις κάνει 5 χρόνια πιάνο κ να πας να παίζεις σε πανηγύρια 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 30 λεπτά , little lamb είπε:

Το πιάνο βασικά καμία σχέση με τα άλλα δύο, γιατί για να το αξιοποιήσεις ως δάσκαλος πρέπει να έχεις πάρει το πτυχίο μετά από 12-15 χρόνια, οπότε κι αυτό σπουδές είναι. Εκτός αν "αξιοποίηση" εννοείς να έχεις κάνει 5 χρόνια πιάνο κ να πας να παίζεις σε πανηγύρια 

 

Ναι καλέ, απλά αν έχεις φάει 2-3 χρόνια φροντιστήρια, 4 χρόνια σπουδές ξέρω γω στη Βιολογία και άλλα 2 μεταπτυχιακό, και ξυπνήσεις ένα πρωί και καταλήξεις ότι θα διδάξεις πιάνο σαν κύρια απασχόληση, είναι άσχετο με αυτό που υποτίθεται επέλεξες να σπουδάσεις. Με βάση το σχόλιο της Εσπερος πιο πάνω.

Πιάνο σε πανηγύρια το βλέπω δύσκολο, το έχω πει και στην κόρη μου. Ο αδερφός της που παίζει κιθάρα, πιο πιθανό το βλέπω και στην ανάγκη βγαίνει και σε κανέναν πεζόδρομο. Της έχω πει να μάθει και κανένα κλαρίνο, ή έστω βιολί, αλλά δεν ακούει 

[mama16]

πρίν από 30 λεπτά , little lamb είπε:

 

Καλά εγώ δεν εννοώ ακριβώς αυτό αλλά δεν έχει σημασία, ο καθένας κρίνει τι τον βολεύει/αρέσει. Όσες έχουν μόνιμη δουλειά πάντως δεν τίθεται καν αυτό το δίλημμα (για τον πρώτο καιρό) οτι τα λεφτά θα πάνε στην νταντά γιατί υπάρχει άδεια. Το δίλημμα αυτό υπάρχει σε αυτές που δεν είχαν κατι όταν γέννησαν (οπότε δεν "σταματάνε"), ή που είχαν κάτι που εληγε σε 2-3 μήνες, οπότε το σκέφτονται αν θα ψάξουν κάτι για τα πρώτα 1-2 χρόνια. 

Αυτές που είναι κάτι σαν ελεύθεροι επαγγελματίες με ιδιαίτερα κλπ δεν τις ανέφερα καν γιατί αυτές είναι δεδυ ότι δεν τις συμφέρει να σταματήσουν και μάλλον είναι στην πιο δύσκολη θέση απ'ολες και πραγματικά δεν ξέρω τι κάνουν. Οι δύο φίλες μου που ζουν από αυτό έτυχε και γέννησαν Μάιο και Ιούνιο οπότε από Σεπτέμβρη επανήλθαν αμέσως.

 

Το πιάνο βασικά καμία σχέση με τα άλλα δύο, γιατί για να το αξιοποιήσεις ως δάσκαλος πρέπει να έχεις πάρει το πτυχίο μετά από 12-15 χρόνια, οπότε κι αυτό σπουδές είναι. Εκτός αν "αξιοποίηση" εννοείς να έχεις κάνει 5 χρόνια πιάνο κ να πας να παίζεις σε πανηγύρια 

Το παράδειγμα μου το έβαλα για να δείξω ότι δεν είχα κάτι να χάσω με το να σταματήσω για κάποια χρόνια. Ο καθένας κάνει αυτό που βολεύει αυτόν κ την οικογένεια του. Αν κάποιος έχει μια θέση στον ιδιωτικό τομέα που έχει μοχθήσει για αυτήν κ είναι κάτι στον τομέα του η κάτι που του αρέσει κ το κάνει ευχάριστα εννοείται ότι δεν θα την αφήσει για να μην πληρώνει παιδικό σταθμό κλπ

[Έσπερος]

Η βασική διαφωνία μας στη συζήτηση έγκειται στο ποσο ασχημο θεωρούμε όχι το να μείνεις σπίτι επειδή σε συμφέρει ή σ αρέσει ή δεν το θεωρείς τόσο τραγικό, αλλά το ότι αυτό ακόμα μπορεί όντως να είναι μονόδρομος για μια οικογένεια, οπως κ για το ότι περιβάλλοντας το με τον εξωραϊσμο ότι είναι βολικό για την οικογένεια κ ενταξει δεν έγινε και κάτι, ούτως ή άλλως δεν θα δούλευα κλπ., το νομιμοποιούμε αθελά μας. Έτσι αντί να το θεωρήσουμε ένδειξη περιορισμένων δικαιωμάτων σε εργαζόμενους γονείς σε συνδυασμό με την ανεργία των νέων, το ταυτίζουμε με τις πραγματικά συνειδητές επιλογές, που είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Το να πάρεις άδεια άνευ αποδοχών πχ όντως εξοικονομεί χρήματα από φροντίδα παιδιών κ δεν έχει σοβαρές επιπτώσεις στο μέλλον αν είσαι στο δημόσιο. το να είσαι ελεύθερος  επαγγελματίας κ να κανεις οικειοθελώς λίγο πίσω κρατώντας απλώς μια επαφή ή αναθέτοντας ευθύνες σε έναν συνεργάτη, είναι επίσης επικογη. το να μην ψάχνεις για άλλη μια εποχική σύμβαση όταν είσαι άνω των 25, είναι κοινωνικό πρόβλημα. Όχι γιατί δεν ψάχνεις αλλά γιατί είσαι 25 κ δεν εχεις σταθερή δουλειά κ κανεις δεν αναρωτιέται πώς θα φτιάξεις τη ζωή σου. 

[vicky86]

πρίν από 40 λεπτά , Έσπερος είπε:

Η βασική διαφωνία μας στη συζήτηση έγκειται στο ποσο ασχημο θεωρούμε όχι το να μείνεις σπίτι επειδή σε συμφέρει ή σ αρέσει ή δεν το θεωρείς τόσο τραγικό, αλλά το ότι αυτό ακόμα μπορεί όντως να είναι μονόδρομος για μια οικογένεια, οπως κ για το ότι περιβάλλοντας το με τον εξωραϊσμο ότι είναι βολικό για την οικογένεια κ ενταξει δεν έγινε και κάτι, ούτως ή άλλως δεν θα δούλευα κλπ., το νομιμοποιούμε αθελά μας. Έτσι αντί να το θεωρήσουμε ένδειξη περιορισμένων δικαιωμάτων σε εργαζόμενους γονείς σε συνδυασμό με την ανεργία των νέων, το ταυτίζουμε με τις πραγματικά συνειδητές επιλογές, που είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Το να πάρεις άδεια άνευ αποδοχών πχ όντως εξοικονομεί χρήματα από φροντίδα παιδιών κ δεν έχει σοβαρές επιπτώσεις στο μέλλον αν είσαι στο δημόσιο. το να είσαι ελεύθερος  επαγγελματίας κ να κανεις οικειοθελώς λίγο πίσω κρατώντας απλώς μια επαφή ή αναθέτοντας ευθύνες σε έναν συνεργάτη, είναι επίσης επικογη. το να μην ψάχνεις για άλλη μια εποχική σύμβαση όταν είσαι άνω των 25, είναι κοινωνικό πρόβλημα. Όχι γιατί δεν ψάχνεις αλλά γιατί είσαι 25 κ δεν εχεις σταθερή δουλειά κ κανεις δεν αναρωτιέται πώς θα φτιάξεις τη ζωή σου. 

παρολο που καταλαβαινω τι λενε η λιτλ κ η μαμα γτ καπως ετσι κινηθηκαμε κ εμεις σαν οικογενεια,συμφωνω μαζι σου κ με τις υπολοιπες αυτης της αποψης.γτ μπορουμε να το δουμε κ σε αλλη βαση

ενας αντρας στα 25-30που για οποιονδηποτε λογο δ εχει μια "σταθερη" δουλεια δ νομιζω οτι προχωραει ευκολα σε αποκτηση παιδιου

αν πχ ειναι σε ασχετη θεση με τις σπουδες,δ περναει καλα κ θελει να αλλαξει.η ειναι με συμβασεις ορισμενου χρονου,ποσο μαλλον αν η γυναικα του ειναι μονιμη κ πουν να μεινει κανα 2χρ σπιτι,κ επιστρεφει στις συμβασεις μετα

[little lamb]

Μα εμείς το λέμε για περιπτώσεις που όντως έτσι βολεύει, όχι για περιπτώσεις που αναγκάζονται εμμέσως ή και ευθέως. Δεν διαφωνεί κανείς ότι το δεύτερο είναι κοινωνικό πρόβλημα. Αλλά όπως εσείς λέτε ότι κάποιες εξωραΐζουν το πρόβλημα, αντίστοιχα λέμε κι ότι κάποιες τραγικοποιουν/θαυματοποιούν περιπτώσεις που όντως βολεύει, είναι συνειδητη επιλογή και όντως δεν έχουν να χάσουν κάτι. Και τα δύο υπάρχουν. 

Τους πρώτους μήνες ενός παιδιού (έστω τρίμηνο) κακά τα ψέματα καλο είναι να είναι μαζί του κάποιος από τους γονείς του. Το ιδανικό είναι ας πούμε να δουλεύουν αντίστροφα ωράρια αλλά αυτό είναι από σπάνιο ως ακατόρθωτο. Οπότε κάποιος από τους είναι πιθανό να μείνει, τι να κάνουμε. Το λογικό είναι αυτό να κανονιστεί με βάση τι συμφέρει την οικογένεια. Τα συζητουσα με τον άντρα μου σήμερα στη βόλτα και μου είπε ότι το καλύτερο θα ήταν να έχουν άδεια και οι δύο!! Όχι να κοιτάμε πώς δεν θα διακόψει η γυναίκα δηλαδή, αλλα να διακόπτουν και οι δύο! Και ότι είναι καλύτερα για το παιδί να είναι με γονείς παρά από νεογέννητο να είναι με έναν τρίτο. Εκείνος επειδή έτυχε να μη δουλεύει για μεγάλο διάστημα της ζωής της μικρής έζησε παρα πολύ όλη την ανατροφή της, πλυσίματα, ταΐσματα κλπ και του αρέσει πάρα πολύ που το έζησε αυτό παρά να γυρνούσε κάθε μέρα 7+ η ώρα που γυρνούσε όταν δούλευε. Εξάλλου οι μητέρες μας που γυρνούσαν πολύ νωρίς, πχ 40 μέρες, ήταν πολύ βάρβαρο, καλά καλά ο οργανισμός δεν έχει συνέλθει. Η μητέρα μου που ήταν καθηγήτρια λέει ότι έβγαζαν το γάλα στις τουαλέτες του σχολείου για να μην πετρώνει... Τέτοια θέλουμε; Καταλαβαινω ότι μιλάτε για κοπέλες που αναγκάζονται να σταματήσουν χάνοντας ευκαιρίες ζωής, αλλά το ότι υπάρχουν αρκετές ενδεχομένως τέτοιες δεν σημαίνει ότι πρέπει να αναγκάζονται όλες να πιεστούν να δουλέψουν με το που γεννήσουν (ενώ έχουν την ευκαιρία να καθίσουν λίγο με το παιδί χωρίς να χάσουν κάτι) για να σπάσουν το στερεότυπο!

[Έσπερος]

πρίν από 5 λεπτά , little lamb είπε:

Τέτοια θέλουμε; Καταλαβαινω ότι μιλάτε για κοπέλες που αναγκάζονται να σταματήσουν χάνοντας ευκαιρίες ζωής, αλλά το ότι υπάρχουν αρκετές ενδεχομένως τέτοιες δεν σημαίνει ότι πρέπει να αναγκάζονται όλες να πιεστούν να δουλέψουν με το που γεννήσουν (ενώ έχουν την ευκαιρία να καθίσουν λίγο με το παιδί χωρίς να χάσουν κάτι) για να σπάσουν το στερεότυπο!

Βασικά λέμε ότι είναι πρόβλημα να μην έχει κάποιος άδεια, να μην έχει κάποιος σταθερή δουλειά που να του προσφέρει τη δυνατότητα άδειας, το να είσαι ενήλικας βασικά με οικογένεια κ να μην εχεις επαγγελματικές προοπτικές. αυτό είναι το πρόβλημα. το «βολεύει» μπορείς να το πεις για μια ελεύθερη επαγγελματία που την βολεύει να κόψει λίγο ρυθμούς γιατί έχει σταθερή πελατεία ή καλούς συνεργάτες ή αν ξέρω κ εγώ τι άλλο. το να σταματήσεις μια άσχετη, υποαμειβομενη κ μη ικανοποιητική δουλειά, δεν είναι κάτι που βολεύει. είναι εξαναγκασμός. γιατί δεν θα έπρεπε να βρίσκεται κάποιος σ αυτήν την θέση όταν είναι άνω των 25 κ έχει μεταπτυχιακά. απλώς αν αυτό συμβεί σε μια γυναίκα, το θεωρούμε πιο ανώδυνο ή ευκαιρία για απόκτηση παιδιού. εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα. ότι το καθιστούμε νόρμα. 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 7 λεπτά , little lamb είπε:

Μα εμείς το λέμε για περιπτώσεις που όντως έτσι βολεύει, όχι για περιπτώσεις που αναγκάζονται εμμέσως ή και ευθέως. Δεν διαφωνεί κανείς ότι το δεύτερο είναι κοινωνικό πρόβλημα. Αλλά όπως εσείς λέτε ότι κάποιες εξωραΐζουν το πρόβλημα, αντίστοιχα λέμε κι ότι κάποιες τραγικοποιουν/θαυματοποιούν περιπτώσεις που όντως βολεύει, είναι συνειδητη επιλογή και όντως δεν έχουν να χάσουν κάτι. Και τα δύο υπάρχουν. 

Τους πρώτους μήνες ενός παιδιού (έστω τρίμηνο) κακά τα ψέματα καλο είναι να είναι μαζί του κάποιος από τους γονείς του. Το ιδανικό είναι ας πούμε να δουλεύουν αντίστροφα ωράρια αλλά αυτό είναι από σπάνιο ως ακατόρθωτο. Οπότε κάποιος από τους είναι πιθανό να μείνει, τι να κάνουμε. Το λογικό είναι αυτό να κανονιστεί με βάση τι συμφέρει την οικογένεια. Τα συζητουσα με τον άντρα μου σήμερα στη βόλτα και μου είπε ότι το καλύτερο θα ήταν να έχουν άδεια και οι δύο!! Όχι να κοιτάμε πώς δεν θα διακόψει η γυναίκα δηλαδή, αλλα να διακόπτουν και οι δύο! Και ότι είναι καλύτερα για το παιδί να είναι με γονείς παρά από νεογέννητο να είναι με έναν τρίτο. Εκείνος επειδή έτυχε να μη δουλεύει για μεγάλο διάστημα της ζωής της μικρής έζησε παρα πολύ όλη την ανατροφή της, πλυσίματα, ταΐσματα κλπ και του αρέσει πάρα πολύ που το έζησε αυτό παρά να γυρνούσε κάθε μέρα 7+ η ώρα που γυρνούσε όταν δούλευε. Εξάλλου οι μητέρες μας που γυρνούσαν πολύ νωρίς, πχ 40 μέρες, ήταν πολύ βάρβαρο, καλά καλά ο οργανισμός δεν έχει συνέλθει. Η μητέρα μου που ήταν καθηγήτρια λέει ότι έβγαζαν το γάλα στις τουαλέτες του σχολείου για να μην πετρώνει... Τέτοια θέλουμε; Καταλαβαινω ότι μιλάτε για κοπέλες που αναγκάζονται να σταματήσουν χάνοντας ευκαιρίες ζωής, αλλά το ότι υπάρχουν αρκετές ενδεχομένως τέτοιες δεν σημαίνει ότι πρέπει να αναγκάζονται όλες να πιεστούν να δουλέψουν με το που γεννήσουν (ενώ έχουν την ευκαιρία να καθίσουν λίγο με το παιδί χωρίς να χάσουν κάτι) για να σπάσουν το στερεότυπο!

 

Noμίζω ότι έχεις παρεξηγήσει. Προσωπικά θα ήθελα να έχουν ΚΑΙ οι δύο άδεια, ο ένας μετά τον άλλον.

Να μην "βολεύει" η γυναίκα να μείνει σπίτι και να μην έχει καριέρα, γιατί όλως τυχαίως είναι η γυναίκα πάντα κακοπληρωμένη.

Να μην γυρίζει ο μπαμπάς τη νύχτα, όπως και η μαμά δεν μπορεί να γυρίζει τη νύχτα.

Να έχει το παιδί και τους δύο γονείς όταν υπάρχουν, και να έχουν και οι δύο ίσες ευκαιρίες και υποχρεώσεις, όχι να μην έχει το παιδί κανέναν.

 

[little lamb]

πρίν από 31 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

 

Noμίζω ότι έχεις παρεξηγήσει. Προσωπικά θα ήθελα να έχουν ΚΑΙ οι δύο άδεια, ο ένας μετά τον άλλον.

Να μην "βολεύει" η γυναίκα να μείνει σπίτι και να μην έχει καριέρα, γιατί όλως τυχαίως είναι η γυναίκα πάντα κακοπληρωμένη.

Να μην γυρίζει ο μπαμπάς τη νύχτα, όπως και η μαμά δεν μπορεί να γυρίζει τη νύχτα.

Να έχει το παιδί και τους δύο γονείς όταν υπάρχουν, και να έχουν και οι δύο ίσες ευκαιρίες και υποχρεώσεις, όχι να μην έχει το παιδί κανέναν.

 

 

Σε αυτά, όπως και σε αυτά που λέει η Έσπερος, δεν νομίζω να διαφωνεί κανένας. Αυτά είναι οι αιτίες ουσιαστικά, το έγραψα και λίγο παραπανω. Αλλά η συζήτηση ξεκίνησε με δεδομένο το πώς είναι τώρα η κατάσταση (όχι πως θα ήταν ιδανικά) και βασικά από το αν, δεδομένης αυτής της κατάστασης, πρεπει να λέει κάποιος στον άλλο "αφού δεν συμβάλεις οικονομικα δεν έχεις και λόγο στις αποφάσεις". Μετά πήγε στο τι επιλογές υπάρχουν, αλλά και πάλι εγώ τουλάχιστον έγραψα τι επιλογές υπάρχουν δεδομένης αυτής της κατάστασης, όχι τι θα έπρεπε να γίνεται ιδανικά. Και ναι η κατάσταση πρέπει να αλλάξει αλλά η αλλαγή δεν διεκδικείται με το να πηγαίνει σε μια άκυρη εποχική σύμβαση κάποια κοπέλα το πρώτο εξάμηνο του παιδιού της απλά και μόνο για να σπάσει το στερεότυπο. Δεν συμφέρει κανέναν αυτό, ούτε την ίδια, ούτε το παιδί, ούτε την οικογένεια. Ούτε καν την κοινωνία δεν ξέρω αν συμφέρει, αν θα βοηθούσε δηλαδή κάπου στο να σπάσει όντως το στερεότυπο και να αλλάξει κάτι!

 

Επίσης επειδή συχνά στην κουβέντα αναφέρθηκε το "ένας άντρας στην ίδια ηλικία δεν θα μπορούσε να κάνει οικογένεια έχοντας δουλέψει μόνο περιστασιακά" ναι είναι στερεοτυπικο, αλλά δεν νομίζω ότι οι άντρες είναι σε προνομιακή θέση που το έχουν αυτό. Αντιθέτως απελπισμένοι είναι πολλοί που ενώ θέλουν οικογένεια δεν μπορούν και που ακόμα και σχέσεις χαλάνε γι'αυτο το λόγο. Στερεοτυπικο μεν, άδικο και για τους άντρες δε.

[Yovanna]

18 minutes ago, little lamb said:

 

Σε αυτά, όπως και σε αυτά που λέει η Έσπερος, δεν νομίζω να διαφωνεί κανένας. Αυτά είναι οι αιτίες ουσιαστικά, το έγραψα και λίγο παραπανω. Αλλά η συζήτηση ξεκίνησε με δεδομένο το πώς είναι τώρα η κατάσταση (όχι πως θα ήταν ιδανικά) και βασικά από το αν, δεδομένης αυτής της κατάστασης, πρεπει να λέει κάποιος στον άλλο "αφού δεν συμβάλεις οικονομικα δεν έχεις και λόγο στις αποφάσεις". Μετά πήγε στο τι επιλογές υπάρχουν, αλλά και πάλι εγώ τουλάχιστον έγραψα τι επιλογές υπάρχουν δεδομένης αυτής της κατάστασης, όχι τι θα έπρεπε να γίνεται ιδανικά. Και ναι η κατάσταση πρέπει να αλλάξει αλλά η αλλαγή δεν διεκδικείται με το να πηγαίνει σε μια άκυρη εποχική σύμβαση κάποια κοπέλα το πρώτο εξάμηνο του παιδιού της απλά και μόνο για να σπάσει το στερεότυπο. Δεν συμφέρει κανέναν αυτό, ούτε την ίδια, ούτε το παιδί, ούτε την οικογένεια. Ούτε καν την κοινωνία δεν ξέρω αν συμφέρει, αν θα βοηθούσε δηλαδή κάπου στο να σπάσει όντως το στερεότυπο και να αλλάξει κάτι!

Προσωπικά δεν είχα καταλάβει ότι αναφέρεσαι στους πρώτους μήνες της γέννησης. Την περίοδο αυτή, ούτως η άλλως υπάρχει η άδεια μητρότητας (και πατρότητας θα έπρεπε). Εάν η γυναίκα δεν εργαζόταν ούτε πριν, εννοείται ότι δεν θα επιδιώξει να βρει δουλειά στις 40 μέρες από τον τοκετό. Εγώ αναφερόμουν στο να σταματήσει η γυναίκα τη δουλειά μέχρι να πάει το παιδί σχολείο, ή μέχρι να ολοκληρώσει την οικογένεια της ή να τη σταματήσει γενικά μόλις κάνει οικογένεια. Επίσης όπως είπε πολύ σωστά η @vicky86, πολύ σπάνια άντρας θα αποφάσιζε να προχωρήσει σε οικογένεια , χωρίς να είναι εξασφαλισμένος επαγγελματικά ή έστω να έχει μια δουλειά, ενώ όπως είπες παραπάνω, αν η γυναίκα περιμένει να αποκατασταθεί επαγγελματικά, "χάνει ευκαιρίες σχέσης και οικογένειας". Οπότε πηγαίνει προς το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, ελπίζοντας πως δεν θα βρεθεί ξεκρέμαστη με ένα ή δύο κουτσούβελα. 

[MagdaP]

Απλώς ξερω περιπτώσεις που το θα μείνω λίγο χωρίς δουλειά ισα να ξεπεταχτεί το παιδί, εγινε χρόνια, γιατί το ένα παιδί έφερε το άλλο, ίσως συνήθισαν κιολας καπως και ξαφνικά ένα πρωι συνειδητοποίησαν οτι για χι ψι λόγους δεν τα έβρισκαν αλλο και εγκλωβιστηκαν σε εναν αποτυχημένο γάμο γιατί η απόφαση να φύγουν χωρίς δουλειά με 2 ή 3 παιδιά ηταν πολυ δύσκολη. Δε λεω οτι θα συμβεί και ελπίζω να μη συμβεί σε καμία, αλλά επειδή όλα μέσα στη ζωή είναι καλό είναι να το έχουμε σαν ενδεχόμενο στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Επίσης, άντρας φίλης μου που πρόσφατα τον έπιασε να την απατάει και εφυγε με τα 2 παιδιά από το σπίτι, ειπε σε κοινό γνωστό: "δεν θα αντέξει (οικονομικά) πάνω απο μήνα και θα γυρίσει πίσω εκτεθειμένη"

[Yovanna]

5 minutes ago, MagdaP said:

Απλώς ξερω περιπτώσεις που το θα μείνω λίγο χωρίς δουλειά ισα να ξεπεταχτεί το παιδί, εγινε χρόνια, γιατί το ένα παιδί έφερε το άλλο, ίσως συνήθισαν κιολας καπως και ξαφνικά ένα πρωι συνειδητοποίησαν οτι για χι ψι λόγους δεν τα έβρισκαν αλλο και εγκλωβιστηκαν σε εναν αποτυχημένο γάμο γιατί η απόφαση να φύγουν χωρίς δουλειά με 2 ή 3 παιδιά ηταν πολυ δύσκολη. Δε λεω οτι θα συμβεί και ελπίζω να μη συμβεί σε καμία, αλλά επειδή όλα μέσα στη ζωή είναι καλό είναι να το έχουμε σαν ενδεχόμενο στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Επίσης, άντρας φίλης μου που πρόσφατα τον έπιασε να την απατάει και εφυγε με τα 2 παιδιά από το σπίτι, ειπε σε κοινό γνωστό: "δεν θα αντέξει (οικονομικά) πάνω απο μήνα και θα γυρίσει πίσω εκτεθειμένη"

Εδώ ακούς από παλιούς λάτρεις τις πατριαρχικής οικογένειας, ατάκες όπως "από τότε που χειραφετήθηκε η γυναίκα, ο θεσμός της οικογένειας νοσεί, γιατί πλέον ανοίγει την πόρτα και φεύγει!"

Θεία φίλης μου , πανέμορφη γυναίκα, σπουδαγμένη, παντρεύτηκε πριν από πολλά χρόνια πολύ ευκατάστατο κύριο, από μεγάλο έρωτα. Έκαναν 2 παιδιά, αυτή ουσιαστικά δεν δούλεψε ποτέ, είχε καλοπαντρευτεί γαρ και δεν χρειαζόταν να μεγαλώνουν τα παιδιά οι ξένες , ώσπου λίγο πριν τα 50, ο μεγάλος έρωτας βρήκε μια μικρή και την παράτησε. Και βρέθηκε η σπουδαγμένη / ρομαντική ομορφονιά να κρατάει παιδάκια στα 50 της για να ζήσει, διότι η διατροφή δεν έφτανε ούτε για ζήτω. Απ' τα σαλόνια στ΄'αλώνια..

[little lamb]

πρίν από 23 λεπτά , Yovanna είπε:

Προσωπικά δεν είχα καταλάβει ότι αναφέρεσαι στους πρώτους μήνες της γέννησης. Την περίοδο αυτή, ούτως η άλλως υπάρχει η άδεια μητρότητας (και πατρότητας θα έπρεπε). Εάν η γυναίκα δεν εργαζόταν ούτε πριν, εννοείται ότι δεν θα επιδιώξει να βρει δουλειά στις 40 μέρες από τον τοκετό. Εγώ αναφερόμουν στο να σταματήσει η γυναίκα τη δουλειά μέχρι να πάει το παιδί σχολείο, ή μέχρι να ολοκληρώσει την οικογένεια της ή να τη σταματήσει γενικά μόλις κάνει οικογένεια. Επίσης όπως είπε πολύ σωστά η @vicky86, πολύ σπάνια άντρας θα αποφάσιζε να προχωρήσει σε οικογένεια , χωρίς να είναι εξασφαλισμένος επαγγελματικά ή έστω να έχει μια δουλειά, ενώ όπως είπες παραπάνω, αν η γυναίκα περιμένει να αποκατασταθεί επαγγελματικά, "χάνει ευκαιρίες σχέσης και οικογένειας". Οπότε πηγαίνει προς το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, ελπίζοντας πως δεν θα βρεθεί ξεκρέμαστη με ένα ή δύο κουτσούβελα. 

 

Μα ναι δεν είπα μέχρι τόσο πολύ. Αλλά βασικά τώρα που το λες κι αν κάποια το θέλει κι αυτο γιατί να το δαιμονοποιούμε κ να την κάνουμε να αισθάνεται άσχημα γι'αυτο και ότι εκείνη ευθύνεται για τα δεινά των γυναικών στην κοινωνία;  Αρκεί να μην είναι εγκλωβισμός όπως λέει η Μάγδα.

Για τους άντρες μάλλον γράφαμε ταυτόχρονα κ δεν το είδες γιατί το δικό μου συγχωνεύτηκε, έγραψα το εξής "Επίσης επειδή συχνά στην κουβέντα αναφέρθηκε το "ένας άντρας στην ίδια ηλικία δεν θα μπορούσε να κάνει οικογένεια έχοντας δουλέψει μόνο περιστασιακά" ναι είναι στερεοτυπικο, αλλά δεν νομίζω ότι οι άντρες είναι σε προνομιακή θέση που το έχουν αυτό. Αντιθέτως απελπισμένοι είναι πολλοί που ενώ θέλουν οικογένεια δεν μπορούν και που ακόμα και σχέσεις χαλάνε γι'αυτο το λόγο. Στερεοτυπικο μεν, άδικο και για τους άντρες δε."

 

Για το ότι καλό είναι να έχει και δικά της λεφτά γιατί δεν είναι δεδομένο ότι ο γάμος θα κρατήσει για πάντα εννοείται ότι ισχύει και σκέφτηκα κάποια στιγμή να το γράψω, αλλά μετά προς στιγμήν σκέφτηκα ότι αν βγάζει τόσο λίγα που ίσα ίσα καλύπτουν την νταντά τελικά δεν της μένει κάτι στην άκρη για μια τέτοια κατάσταση, αλλά μετά το ξανασκέφτηκα και λέω ότι το γεγονός οτι βγάζει ποσό ίσο με της νταντάς δεν σημαίνει ότι τα δικά της λεφτά πάνε στην νταντά, μπορεί να βάζει μισά ο ένας μισά ο άλλος που είναι το δίκαιο. Μετά βέβαια θυμήθηκα ότι κάποια ζευγάρια δεν έχουν χωριστά ο καθένας τα λεφτά του κ τελικά παράτησα την πολλή σκέψη 

[irin]

πρίν από 5 λεπτά , little lamb είπε:

 

Μα ναι δεν είπα μέχρι τόσο πολύ. Αλλά βασικά τώρα που το λες κι αν κάποια το θέλει κι αυτο γιατί να το δαιμονοποιούμε κ να την κάνουμε να αισθάνεται άσχημα γι'αυτο και ότι εκείνη ευθύνεται για τα δεινά των γυναικών στην κοινωνία;  Αρκεί να μην είναι εγκλωβισμός όπως λέει η Μάγδα.

Για τους άντρες μάλλον γράφαμε ταυτόχρονα κ δεν το είδες γιατί το δικό μου συγχωνεύτηκε, έγραψα το εξής "Επίσης επειδή συχνά στην κουβέντα αναφέρθηκε το "ένας άντρας στην ίδια ηλικία δεν θα μπορούσε να κάνει οικογένεια έχοντας δουλέψει μόνο περιστασιακά" ναι είναι στερεοτυπικο, αλλά δεν νομίζω ότι οι άντρες είναι σε προνομιακή θέση που το έχουν αυτό. Αντιθέτως απελπισμένοι είναι πολλοί που ενώ θέλουν οικογένεια δεν μπορούν και που ακόμα και σχέσεις χαλάνε γι'αυτο το λόγο. Στερεοτυπικο μεν, άδικο και για τους άντρες δε."

 

Για το ότι καλό είναι να έχει και δικά της λεφτά γιατί δεν είναι δεδομένο ότι ο γάμος θα κρατήσει για πάντα εννοείται ότι ισχύει και σκέφτηκα κάποια στιγμή να το γράψω, αλλά μετά προς στιγμήν σκέφτηκα ότι αν βγάζει τόσο λίγα που ίσα ίσα καλύπτουν την νταντά τελικά δεν της μένει κάτι στην άκρη για μια τέτοια κατάσταση, αλλά μετά το ξανασκέφτηκα και λέω ότι το γεγονός οτι βγάζει ποσό ίσο με της νταντάς δεν σημαίνει ότι τα δικά της λεφτά πάνε στην νταντά, μπορεί να βάζει μισά ο ένας μισά ο άλλος που είναι το δίκαιο. Μετά βέβαια θυμήθηκα ότι κάποια ζευγάρια δεν έχουν χωριστά ο καθένας τα λεφτά του κ τελικά παράτησα την πολλή σκέψη 

Κι ερχομαι να δωσω μια αλλη τροπη στην κουβεντα που ηδη εχει παρει τρελη τροπη! λογικο δεν ειναι σε ενα γαμο να μην ειναι χωριστα τα χρηματα;

αν κρατανε χωριστο ταμειο ή πληρωνουν πχ τη ΔΕΗ μισα -μισα ειναι σαν να λενε «επειδη συντομα θα χωρισουμε,ας εχουμε χωριστα ταμεια..»

[little lamb]

Πώς το κάνουν όμως να είναι μαζί; Για μισθοδοσία ας πούμε όταν παντρεύονται παύει ο καθένας να δίνει στις δουλειές τον λογαριασμό που έδινε και δίνει πλέον έναν κοινό; Και ο,τι είχε στους λογαριασμούς του το μεταφέρει πλέον στον κοινό; Ή απλά βάζει ο ένας τον άλλο συνδικαιούχο στους δικούς του λογαριασμούς; Εμάς χωριστά είναι πάντως, έχουμε έναν κοινό αλλά εκεί μπήκαν βασικά τα δώρα του γάμου. Μπορεί να με έχει βάλει και καπου συνδικαιούχο ο άντρας μου, δεν θυμάμαι αν το κάναμε ή απλά το λέγαμε να το κάνουμε.