Συζήτηση με τα παιδιά μας σχετική με το νηπιαγωγείο.

[irin]

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Να, φοβάμαι για το αν θα πει εγκαίρως ότι θέλει τουαλέτα, αν θα προλάβει να πάει, αν θα μπερδευτεί κ δεν ξέρει πού είναι, αν θα κατεβάσει σωστά τα ρούχα του, γιατί αν βραχεί δεν μπορεί να τα αλλάξει μόνος του, αυτά είναι οι μεγάλοι φόβοι μου και μετά ότι θα παίζει μόνος του γιατί ποτέ δεν απευθύνει τον λόγο σε τριτους, μιλάει μόνο αν τον ρωτήσουν κατι. κι επίσης επειδή αν βρει κάτι που του αρέσει πολύ δεν το σταματάει, μην κάνει κανένα χαμό ότι δεν θέλει να πάει με το μάθημα. αυτά πέρα από το αν θα του φανεί πολύ, αν θα του λείψουμε κλπ. Πραγματικά έχω πολύ περισσότερο άγχος απ ο,τι δυο χρόνια πριν τον άφησα στην νταντά και δεν το περίμενα. νιώθω σαν να είναι να τον στείλουμε κάπου για να βασανίζεται. δεν το δείχνω φυσικά και δεν κάνω και πολλές συζητήσεις για το θέμα για να μην τον αγχωσω. 

Σε δυο εβδομαδες που θα εχουν παει ολα παρα πολυ καλα,κατι αλλο ακυρο θα βρεις για να αγχωνεσαι. Γιατι προφανως δεν εχει νοημα για σενα να μην εχεις κατι να τρωγεσαι. Κριμα για το παιδακι να το υποτιμας τοσο πολυ. 
ξερεις κατι; Και τα υπολοιπα τετραχρονα,ακομα κι αν πηγαινουν χρονια παιδικο σταθμο, τωρα θα ειναι σε νεο περιβαλλον,μπορει να μην ξερουν που ειναι οι τουαλετες,μπορει να μην εχουν ανεση να ανεβοκατεβασουν τα ρουχα σωστα,μπορει να κατουριουνται συχνα πανω τους,να τους λειπει η μαμα τους,να μην ξερουν αλλα παιδακια κλπ. Το παιδι σου δεν ειναι σε διαφορετικη μοιρα απο τα υπολοιπα. Αλλα αφου πιστευεις οτι ειναι, ας ειχες φροντισει να μεγαλωσει διαφορετικα για να μη δυσκολευτει να προσαρμοστει

[vicky86]

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Να, φοβάμαι για το αν θα πει εγκαίρως ότι θέλει τουαλέτα, αν θα προλάβει να πάει, αν θα μπερδευτεί κ δεν ξέρει πού είναι, αν θα κατεβάσει σωστά τα ρούχα του, γιατί αν βραχεί δεν μπορεί να τα αλλάξει μόνος του, αυτά είναι οι μεγάλοι φόβοι μου και μετά ότι θα παίζει μόνος του γιατί ποτέ δεν απευθύνει τον λόγο σε τριτους, μιλάει μόνο αν τον ρωτήσουν κατι. κι επίσης επειδή αν βρει κάτι που του αρέσει πολύ δεν το σταματάει, μην κάνει κανένα χαμό ότι δεν θέλει να πάει με το μάθημα. αυτά πέρα από το αν θα του φανεί πολύ, αν θα του λείψουμε κλπ. Πραγματικά έχω πολύ περισσότερο άγχος απ ο,τι δυο χρόνια πριν τον άφησα στην νταντά και δεν το περίμενα. νιώθω σαν να είναι να τον στείλουμε κάπου για να βασανίζεται. δεν το δείχνω φυσικά και δεν κάνω και πολλές συζητήσεις για το θέμα για να μην τον αγχωσω. 

που να τον εστελνες κατασκηνωση η φανταρο

εννοειται οτι θα του δειξουν που ειναι.σιγα τον λαβυρινθο που θα χαθει.κ ο δικος μου μια φορα ετρωγε κ βραχηκε(ειχε βγαλει πανε 1,5χρ),του ειπαν να αλλαξει,κ με πηραν γτ βραχηκαν τα παπουτσια του κ δ μπορουσε να βγει ατην αυλη οποτε του πηγα αλλα

νομιζω για τα ρουχα σου εχει πει κ μονος οτι στο σχολειο θα το κανει,σε εχει παρει χαμπαρι κ σε δουλευει

εννοειται βαζεις βολικα ρουχα

μια χαρα,θα του πει αλλο παιδακι εοα να παιξουμε κ θα παει.η θα τα παρακινησει η κυρια.στο κατω κατω ξερεις τι κανει μονο οταν ειστε εσεις μπροστα.σε διαβεβαιω οτι οταν δ ειναι παροντες οι γονεις το 90%των παιδιων εχουν αλλη συμπεριφορα

ο δικος μου ακομη κ τωρα δ μιλαει ουτε αν τον ρωτησουν συγγενεις δευτερου βαθμου που δ εχουμε επαφες

λιγο η πολυ αυτο ειναι το ωραριο,θα το συνηθισει.δ θα ειναι χωρις εσας πρωτη φορα,ετσι κ αλλιως ηταν με νταντα.θα του λειψετε οπως του λειπατε ως τωρα

λες να ειναι το μοναδικο παιδακι που δ θελει να μπει μεσα μετα το διαλλειμμα;η να συνεχισει με τα τουβλακια γτ δ θελει να κανει αριθμους;η να μην συμμετεχει καθολου στην ψυχοκινητικη γτ ντρεπεται;

[Mama_Anesti_]

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Να, φοβάμαι για το αν θα πει εγκαίρως ότι θέλει τουαλέτα, αν θα προλάβει να πάει, αν θα μπερδευτεί κ δεν ξέρει πού είναι, αν θα κατεβάσει σωστά τα ρούχα του, γιατί αν βραχεί δεν μπορεί να τα αλλάξει μόνος του, αυτά είναι οι μεγάλοι φόβοι μου και μετά ότι θα παίζει μόνος του γιατί ποτέ δεν απευθύνει τον λόγο σε τριτους, μιλάει μόνο αν τον ρωτήσουν κατι. κι επίσης επειδή αν βρει κάτι που του αρέσει πολύ δεν το σταματάει, μην κάνει κανένα χαμό ότι δεν θέλει να πάει με το μάθημα. αυτά πέρα από το αν θα του φανεί πολύ, αν θα του λείψουμε κλπ. Πραγματικά έχω πολύ περισσότερο άγχος απ ο,τι δυο χρόνια πριν τον άφησα στην νταντά και δεν το περίμενα. νιώθω σαν να είναι να τον στείλουμε κάπου για να βασανίζεται. δεν το δείχνω φυσικά και δεν κάνω και πολλές συζητήσεις για το θέμα για να μην τον αγχωσω. 

Έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, τα άγχη σου είναι φυσιολογικο να υπάρχουν και να εκφράζονται με υπερβολικό τρόπο. Είναι μεγάλη αλλαγή και για εμάς τις μαμάδες το σχολείο. Νιώθουμε πως χάνουμε τον έλεγχο που ειλικρινά τον χάνεις γιατί δεν ξέρεις τι κάνει, αν περνάει καλά, αν νιώθει ασφάλεια, μοναξιά ή φόβο. Είναι μια άγνωστη κ πρωτόγνωρη εμπειρία η πρώτη επαφή με το σχολείο για όλους. Παρότι είναι η δεύτερη χρονιά για μας κ ξέρω περίπου τι να περιμένω έχω κι εγώ ανησυχιες.

[Super.mum]

πρίν από 11 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, τα άγχη σου είναι φυσιολογικο να υπάρχουν και να εκφράζονται με υπερβολικό τρόπο. Είναι μεγάλη αλλαγή και για εμάς τις μαμάδες το σχολείο. Νιώθουμε πως χάνουμε τον έλεγχο που ειλικρινά τον χάνεις γιατί δεν ξέρεις τι κάνει, αν περνάει καλά, αν νιώθει ασφάλεια, μοναξιά ή φόβο. Είναι μια άγνωστη κ πρωτόγνωρη εμπειρία η πρώτη επαφή με το σχολείο για όλους. Παρότι είναι η δεύτερη χρονιά για μας κ ξέρω περίπου τι να περιμένω έχω κι εγώ ανησυχιες.

Δεν μπορώ να φανταστώ όταν θα έρθει και εμένα η ώρα να τον αποχωριστω. Και εγώ το θεωρώ ότι πιο φυσικό να ανησυχεί. 

[Mama_Anesti_]

Κορίτσια συμφωνώ απόλυτα, εκατοντάδες παιδιά θα πάνε σχολείο πρώτη φορά φέτος και για κάθε χρονιά το ίδιο συμβαινει και θα συμβαίνει. Κάποια παιδιά θα πάνε πιο "ψυλλιασμενα", αλλα θα πέσουν από τα σύννεφα, αλλα θα ενθουσιαστούν από την πρώτη στιγμή. Όλα φυσιολογικά. Δεν είναι φυσικό να ανησυχείς ή να αγχώνεσαι για την προσαρμογή του δικό σου του παιδιού? 

[Anna3011]

πρίν από 16 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Κορίτσια συμφωνώ απόλυτα, εκατοντάδες παιδιά θα πάνε σχολείο πρώτη φορά φέτος και για κάθε χρονιά το ίδιο συμβαινει και θα συμβαίνει. Κάποια παιδιά θα πάνε πιο "ψυλλιασμενα", αλλα θα πέσουν από τα σύννεφα, αλλα θα ενθουσιαστούν από την πρώτη στιγμή. Όλα φυσιολογικά. Δεν είναι φυσικό να ανησυχείς ή να αγχώνεσαι για την προσαρμογή του δικό σου του παιδιού? 

Η προσαρμογή του παιδιού είναι ζόρικη πίστα και για το γονιό, το βιώνω 3 μέρες τώρα και ειλικρινά νιώθω ότι κάνω και εγώ προσαρμογή. Πιθανό το παιδί να προσαρμοστεί πρίν από εμένα . Όμως θεωρώ ότι τα κορίτσια θέλουν να κατευθύνουν την Έσπερος στα "νορμάλ" άγχη της προσαρμογής γιατί αν απελπίζεται πριν το σχολείο για το πως πχ. θα διαμορφωθεί ο μεσημεριανός ύπνος ή αν θα βρει την τουαλέτα είναι δεδομένο πως με τις αλλαγές που θα βιώσει στη συμπεριφορά του παιδιού θα τρελαθεί.

Εμείς υποτίθεται έχουμε μια συμπαθητική αρχή στην προσαρμογή εδώ και 3 μέρες. Σήμερα έκατσε 5ωρο γιατί η δασκάλα τη βρήκε έτοιμη και αυξήσαμε τις ώρες. Συμμετέχει στο παιχνίδι και τις δραστηριότητες, τους τραγούδησε μάλιστα σήμερα τα αγαπημένα της τραγούδια, παίζει κτλ. Η δασκάλα βλέπει ένα παιδί που θα τα πάει ενδεχομένως καλά. Εγώ πάλι βλέπω ένα παιδί που πάει σχολείο κλαίγοντας και αρπάζει απεγνωσμένα το πόδι μου για να μην μπει στην τάξη, που με παρακαλάει κάθε βράδυ να μην πάει ξανά σχολείο, που έχει γίνει πιο ευερέθιστο, που το μεσημέρι είδα και έπαθα να φάει παρόλο που δεν άγγιξε το φαγητό του σχολείου. Γι αυτό @Έσπερος φιλική συμβουλή θα σου δώσω να εστιάσεις στα σημαντικά. Τα πρακτικά λύνονται. Αν σε κάτι αξίζει τον κόπο να δουλέψεις είναι στην ψυχολογία του παιδιού σου. Να είσαι ψύχραιμη, γλυκιά, υποστηρικτική, μη μεταδίδεις άγχος, το παιδί θα έχει ήδη αρκετό. Α και κατάλαβε επιτέλους ότι η νέα συνθήκη μπορεί να σας βγάλει για αρκετό καιρό εκτός ρουτίνας και προγράμματος. Για τον ύπνο και την ώρα του μεσημεριανού φαγητού συζητάς; Εμείς τρεις μέρες τώρα και το πρόγραμμα έχει γίνει τούμπα!

[vicky86]

δ ειμαστε ολοι οι ανθρωποι ιδιοι,ουτε ολα τα παιδια.καποια θα προσαρμοστουν αμεσως,αλλα νορμαλ,αλλα θα αργησουν πολυ..

αντιστοιχα ενας γονιος μπορει να ειναι αγχωμενος,ενας χαρουμενος για την νεα "πιστα",κ αλλος οτιδηποτε ενδιαμεσο

απλα αυτα που γραφει η εσπερος "ακουγονται" παρα πολυ υπερβολικα

[μαγιοπουλας]

On 30/8/2021 at 3:57 ΜΜ, vtgian είπε:

Εμάς άλλαζε 4 μάσκες στο βασικό πρόγραμμα (δεν πήγαινε ολοήμερο - βασικό δημόσιο). Η δασκάλα μας ήταν πολύ επιμελής στο θέμα αυτό.

Το σίδερο δε προσφέρει τίποτα στην αποστείρωση καθώς για να σκοτωθούν τα μικρόβια δε παίζει ρόλο μόνο η θερμοκρασία αλλά και η διάρκεια στην οποία εκτίθενται σε αυτήν. Από τη στιγμή που πλένονται στους 60 βαθμούς, δε χρειάζεται κάτι παραπάνω.

Και εμένα και τη κόρη μου οι απλές χειρουργικές μας ενοχλούν πολύ στο δέρμα. Οι FFP2/KN95 (σκληρές, τριγωνικές) έχουν την καλύτερη εφαρμογή, μιλάς πιο εύκολα και δε μας ενοχλούν στο δέρμα (με ενοχλούν όμως στο πίσω μέρος του αυτιού αν την φοράω πολλές ώρες). Φέτος με την έξαρση της Δέλτα, ίσως πάμε σε αυτές, τις βρίσκω από εξωτερικό 15 ευρώ τις 50, 19 ευρώ αν θέλω με σχεδιάκι.

 

 

Από ποιο site?

[Έσπερος]

@Anna3011 τι εννοείς όταν λες ότι αλλαξε το πρόγραμμα αλλά δεν είναι πρόβλημα το φαγητό ή ο ύπνος; αλλαξε συνήθειες κλπ, επιθετικό κ τετοια; η αλήθεια είναι ότι δεν θα εκπλαγώ, τα θεωρώ και νορμαλ γιατί ξέρω ότι το σχολείο είναι πολύ κακή επίδραση. Από την άλλη όμως όσοι γονείς ακούω λενε ότι το σχολείο τους έσωσε γιατί η συμοεριφορα του παιδιού αλλαξε και είδαν τεράστιε πρόοδο κλπ, κ το λέω για δυο περιπτώσεις που από μισόλογα κατάλαβα ότι πήγαν παιδικό σταθμό φοβούμενοι κάποιο αναπτυξιακό θεματάκι (όχι σοβαρό, κάποια ανωριμότητα, καθυστέρηση ομιλίας κ τετοια) και λενε ότι τα παιδιά προσαρμόστηκαν εξαιρετικά κ τους αρέσει κ το αχολειο τους φάνηκε παρα πολύ βοηθητικό γιατί είδαν τα παιδιά να εξελίσσονται.  

Από τη μια σκέφτομαι ότι αν είχε γεννηθεί λίγες μέρες μετά, φέτος δεν θα χρειαζόταν να το περάσουμε αυτό και του χρόνου υα ήταν μεγαλύτερος. ενώ τότε ευχόμουν να γινόταν κάτι για να γεννηθεί το 17 κ να πάει σχολείο νωρίς για να τελειώνει νωρίτερα!!! Δυο συνομήλικα από φίλες μου γεννήθηκαν τον Γενάρη. Το ένα πάει σταθμό αλλά την πάνα την έβγαλε φέτος το καλοκαίρι, όμως δεν αγχώνονται αφού θα πάει σταθμό. Το άλλο κοριτσάκι πάει επίσης σταθμό και είναι έτη φωτός μπροστά από τον δικό μου και έμαθα τυχαία χτες ότι με το ντυσιμό της τψρα άρχισε να ασχολείται. όμως δεν έχουν την πίεση ότι πρέπει να το ξέρουν για το σχολείο τους… κι επίσης αν αυτό συμβαίνει κ σ άλλα παιδιά, πώς θα μας κατηγορήσουν εμάς ότι δεν είναι έτοιμος για το σχολείο; και δεν μοορω να πω ότι δεν θέλει να αυτενεργει. σε παρα πολλά θέλει κ επειδή αντιλαμβάνεται γρήγορα τι είναι το καθετί κ πού χρησιμεύει, μπορεί να κάνει πολλα και του αρέσει να ασχολείται κ φωνάζει κιόλας αν δεν τον αφήσω. στο ντύσιμο δεν ξέρω γιατί δεν θέλει να συνεργαστεί. και δεν το πιστεύω ότι θα μπορέσει μόνος του. στο σπίτι αν του πω να πάει στην τουαλέτα μόνος του γιατί κάνω κάτι, δεν πηγαίνει. εκεί  πώς θα πάει; 

Απο την άλλη δεν έχω καμία εγγύηση ότι η νταντά μας θα ήθελε κ φέτος για να τον κρατούσε αν είχε γεννηθεί το 18, οπότε μπορεί να πηγαίναμε κ σταθμό κ να φορτωνόταν άλλη μια χρονιά κ δεν έχει νόημα να σκέφτομαι αν αλλιώς θα ήταν καλύτερα τα πράγματα. 

[Yovanna]

3 hours ago, Έσπερος said:

@Anna3011 τι εννοείς όταν λες ότι αλλαξε το πρόγραμμα αλλά δεν είναι πρόβλημα το φαγητό ή ο ύπνος; αλλαξε συνήθειες κλπ, επιθετικό κ τετοια; η αλήθεια είναι ότι δεν θα εκπλαγώ, τα θεωρώ και νορμαλ γιατί ξέρω ότι το σχολείο είναι πολύ κακή επίδραση. Από την άλλη όμως όσοι γονείς ακούω λενε ότι το σχολείο τους έσωσε γιατί η συμοεριφορα του παιδιού αλλαξε και είδαν τεράστιε πρόοδο κλπ, κ το λέω για δυο περιπτώσεις που από μισόλογα κατάλαβα ότι πήγαν παιδικό σταθμό φοβούμενοι κάποιο αναπτυξιακό θεματάκι (όχι σοβαρό, κάποια ανωριμότητα, καθυστέρηση ομιλίας κ τετοια) και λενε ότι τα παιδιά προσαρμόστηκαν εξαιρετικά κ τους αρέσει κ το αχολειο τους φάνηκε παρα πολύ βοηθητικό γιατί είδαν τα παιδιά να εξελίσσονται.  

Από τη μια σκέφτομαι ότι αν είχε γεννηθεί λίγες μέρες μετά, φέτος δεν θα χρειαζόταν να το περάσουμε αυτό και του χρόνου υα ήταν μεγαλύτερος. ενώ τότε ευχόμουν να γινόταν κάτι για να γεννηθεί το 17 κ να πάει σχολείο νωρίς για να τελειώνει νωρίτερα!!! Δυο συνομήλικα από φίλες μου γεννήθηκαν τον Γενάρη. Το ένα πάει σταθμό αλλά την πάνα την έβγαλε φέτος το καλοκαίρι, όμως δεν αγχώνονται αφού θα πάει σταθμό. Το άλλο κοριτσάκι πάει επίσης σταθμό και είναι έτη φωτός μπροστά από τον δικό μου και έμαθα τυχαία χτες ότι με το ντυσιμό της τψρα άρχισε να ασχολείται. όμως δεν έχουν την πίεση ότι πρέπει να το ξέρουν για το σχολείο τους… κι επίσης αν αυτό συμβαίνει κ σ άλλα παιδιά, πώς θα μας κατηγορήσουν εμάς ότι δεν είναι έτοιμος για το σχολείο; και δεν μοορω να πω ότι δεν θέλει να αυτενεργει. σε παρα πολλά θέλει κ επειδή αντιλαμβάνεται γρήγορα τι είναι το καθετί κ πού χρησιμεύει, μπορεί να κάνει πολλα και του αρέσει να ασχολείται κ φωνάζει κιόλας αν δεν τον αφήσω. στο ντύσιμο δεν ξέρω γιατί δεν θέλει να συνεργαστεί. και δεν το πιστεύω ότι θα μπορέσει μόνος του. στο σπίτι αν του πω να πάει στην τουαλέτα μόνος του γιατί κάνω κάτι, δεν πηγαίνει. εκεί  πώς θα πάει; 

Απο την άλλη δεν έχω καμία εγγύηση ότι η νταντά μας θα ήθελε κ φέτος για να τον κρατούσε αν είχε γεννηθεί το 18, οπότε μπορεί να πηγαίναμε κ σταθμό κ να φορτωνόταν άλλη μια χρονιά κ δεν έχει νόημα να σκέφτομαι αν αλλιώς θα ήταν καλύτερα τα πράγματα. 

Αχ βρε Έσπερος.. πολύ άγχος πραγματικά. Ένα τετράχρονο θα ξεκινήσει σχολείο. Σορυ, αλλά σιγά τα ωα. Νομίζεις ότι τα υπόλοιπα παιδάκια  έχουν κάνει κανα χρόνο εκπαίδευση για την εισαγωγή τους στο προνήπιο; Όλα θα αντιμετωπίσουν δυσκολίες, όλα θα ζήσουν εμπειριες, όλα θα αρρωστήσουν, θα παίξουν, θα γελάσουν, θα παρακαλέσουν σε κάποια φαση να μην πάνε σχολείο. Τι εννοεις κακή επίδραση το σχολείο; Ίσα ίσα. Εγώ το αντίθετο έχω δει, σε μας τουλάχιστον. 
Προσωπικα, δεν αγχωνόμουν καθόλου πέρσι που θα ξεκινούσε ο μικρός μου παιδικό. Το αντιμετώπιζα πολύ θετικά, και παρότι τελικά δυσκολευτήκαμε στην προσαρμογή, τα καταφέραμε και όλα πήγαν περίφημα. Εννοείται ότι και πανω του κατουρήθηκε κάποιες φορές, και παιδακι δάγκωσε και το χειρίστηκαν πολύ καλά και δεν έκανε ξανά  κάτι παρόμοιο, και κλάματα είχαμε μετά τις καραντίνες, μέχρι να συνηθίσει πάλι.

Αυτο που θέλω να πω είναι οτι είναι μακρύ το ταξίδι που μας περιμένει, αυτό του μεγαλωματος των παιδιών μας , όποτε το βρίσκω εξαιρετικά ψυχοφθόρο να μας καταβάλλει τόσο άγχος για απλά, φυσιολογικά πράγματα, όπως είναι η ένταξη του παιδιού μας στο προνήπιο. 

[Anna3011]

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

@Anna3011 τι εννοείς όταν λες ότι αλλαξε το πρόγραμμα αλλά δεν είναι πρόβλημα το φαγητό ή ο ύπνος; αλλαξε συνήθειες κλπ, επιθετικό κ τετοια; η αλήθεια είναι ότι δεν θα εκπλαγώ, τα θεωρώ και νορμαλ γιατί ξέρω ότι το σχολείο είναι πολύ κακή επίδραση. Από την άλλη όμως όσοι γονείς ακούω λενε ότι το σχολείο τους έσωσε γιατί η συμοεριφορα του παιδιού αλλαξε και είδαν τεράστιε πρόοδο κλπ, κ το λέω για δυο περιπτώσεις που από μισόλογα κατάλαβα ότι πήγαν παιδικό σταθμό φοβούμενοι κάποιο αναπτυξιακό θεματάκι (όχι σοβαρό, κάποια ανωριμότητα, καθυστέρηση ομιλίας κ τετοια) και λενε ότι τα παιδιά προσαρμόστηκαν εξαιρετικά κ τους αρέσει κ το αχολειο τους φάνηκε παρα πολύ βοηθητικό γιατί είδαν τα παιδιά να εξελίσσονται.  

Αυτό που προσπαθώ να σου πω είναι ότι προέχει η ψυχολογία του παιδιού και όχι η διατήρηση του προγράμματος το οποίο για σένα φαίνεται να είναι φλέγον θέμα. Η κόρη μου πχ χθες γύρισε μετά από 5 ώρες στο σχολείο χωρίς να έχει φάει το μεσημεριανό εκεί και αντί να πέσει με τα μούτρα στο φαγητό που έφτιαξα (από τα αγαπημένα της) δήλωσε ότι δεν πεινάει, δεν ερχόταν στο τραπέζι με τίποτα και έφτασα στο σημείο να την έχω αγκαλιά, να κάνει το μωρό και να την ταίζω (παιδί που τρώει μόνο του από 1 έτους). Εμένα σε αυτή τη φάση τι θα έπρεπε να με ενδιαφέρει; Το ότι χάσαμε τη ρουτίνα και έφαγε στις 3 και όχι στις 2 ή να διαχειριστώ την ανασφάλεια του παιδιού. Αυτά περί προγράμματος. Επιθετικότητα δε βλέπω, ευερεθιστότητα ναι, αλλά δε θα κατηγορήσω και το σχολείο για αυτό. Αντιθέτως με εσένα δεν έχω τόσο κακή εικόνα για το σχολείο και πιστεύω στην αναγκαιότητά του μετά τα 3.

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

κι επίσης αν αυτό συμβαίνει κ σ άλλα παιδιά, πώς θα μας κατηγορήσουν εμάς ότι δεν είναι έτοιμος για το σχολείο; και δεν μοορω να πω ότι δεν θέλει να αυτενεργει. σε παρα πολλά θέλει κ επειδή αντιλαμβάνεται γρήγορα τι είναι το καθετί κ πού χρησιμεύει, μπορεί να κάνει πολλα και του αρέσει να ασχολείται κ φωνάζει κιόλας αν δεν τον αφήσω. στο ντύσιμο δεν ξέρω γιατί δεν θέλει να συνεργαστεί. και δεν το πιστεύω ότι θα μπορέσει μόνος του. στο σπίτι αν του πω να πάει στην τουαλέτα μόνος του γιατί κάνω κάτι, δεν πηγαίνει. εκεί  πώς θα πάει; 

Απο την άλλη δεν έχω καμία εγγύηση ότι η νταντά μας θα ήθελε κ φέτος για να τον κρατούσε αν είχε γεννηθεί το 18, οπότε μπορεί να πηγαίναμε κ σταθμό κ να φορτωνόταν άλλη μια χρονιά κ δεν έχει νόημα να σκέφτομαι αν αλλιώς θα ήταν καλύτερα τα πράγματα. 

Άλλος καημός και αυτός! Μη μας κατηγορήσουν ότι δεν εκπαιδεύσαμε το παιδί! Εμ γι αυτό σου λέω ότι εστιάζεις σε λάθος πράγματα και τρελαίνεσαι. Και επιτέλους σταμάτα να επεξεργάζεσαι τα υποθετικά σενάρια για το τι θα γινόταν αν είχε γενηθεί το 18. Τι νόημα έχει; Ναι τα παιδάκια μας πάνε μικρά σχολείο. Τότε γεννήθηκαν και τώρα πάνε προνήπιο. Ας το ξεπεράσουμε. Όντως και εγώ που τα είδα στην αυλή να παίζουν προνήπια και νήπια το δικό μου φαινόταν το πιο μικρό (και είναι και ψηλή φαντάσου). Και τι να κάνουμε τώρα; Μια χαρά θα προσαρμοστούν και εμείς θα τα καμαρώνουμε. Όχι άλλη μιζερια .

[Ilaeira]

Έτσι ακριβώς. Ναι είναι μικρός, ναι το πρόγραμμα θα αλλάξει. Αντί να σκέφτεσαι ότι θα σας κακοχαρακτηρισουν αν κατουρηθεί πάνω του, προσπάθησε να είσαι εκεί και να τον αφουγκράζεσαι, να καλύψεις τις νέες ανάγκες του, να τον βοηθήσεις να προσαρμοστεί σ' αυτήν τη μεγάλη αλλαγή και να φτιάξετε μαζί μια νέα καθημερινότητα που θα λειτουργεί και για τους τρεις σας. Αυτή είναι η δουλειά σου τους επόμενους μήνες. 

[μαγιοπουλας]

πρίν από 19 λεπτά , Ilaeira είπε:

Έτσι ακριβώς. Ναι είναι μικρός, ναι το πρόγραμμα θα αλλάξει. Αντί να σκέφτεσαι ότι θα σας κακοχαρακτηρισουν αν κατουρηθεί πάνω του, προσπάθησε να είσαι εκεί και να τον αφουγκράζεσαι, να καλύψεις τις νέες ανάγκες του, να τον βοηθήσεις να προσαρμοστεί σ' αυτήν τη μεγάλη αλλαγή και να φτιάξετε μαζί μια νέα καθημερινότητα που θα λειτουργεί και για τους τρεις σας. Αυτή είναι η δουλειά σου τους επόμενους μήνες. 

Ασε που το να κατουρηθει εινσι απολύτως φυσιολογικό.Θα έχει πολλά ερεθίσματα κ θα είναι συγκεντρώσεις αλλού,κάτι που θα ρον κάνει να ξεχαστεί.

Η Έσπερος προβάλλει τα δικά της παιδικα χρόνια σε αυτό,το στρες που την είχε υποβάλλει το περιβάλλον της πιστεύω.

[Super.mum]

πρίν από 33 λεπτά , μαγιοπουλας είπε:

Ασε που το να κατουρηθει εινσι απολύτως φυσιολογικό.Θα έχει πολλά ερεθίσματα κ θα είναι συγκεντρώσεις αλλού,κάτι που θα ρον κάνει να ξεχαστεί.

Η Έσπερος προβάλλει τα δικά της παιδικα χρόνια σε αυτό,το στρες που την είχε υποβάλλει το περιβάλλον της πιστεύω.

Πάνω σε αυτό έχω να πω .. ότι αγχώνομαι πραγματικά πολύ όταν πρέπει να αφήσω τα παιδιά σε κάποια γιαγια ακόμα και για 2 ώρες για να πεταχτώ σε δημόσια υπηρεσία. Το θέμα είναι ότι το έψαξα που λες και κατέληξα από αυτά που διάβασα ότι αυτό το άγχος που αισθάνομαι όταν τα αφήνω μπορεί να προέρχεται από το άγχος που ένιωθα σαν παιδί και εγώ όταν με αφήνανε σε κάποιον άλλο φροντιστή οι γονείς μου. Η μητέρα μου ας πούμε ήταν πολύ λαρτζ και με άφηνε να κοιμάμαι από μικρή στην γιαγιά μου και να μένω εκεί. Η με πήγαινε στο χωριό στην άλλη γιαγιά όπου και εμένα κάνα 2 εβδομάδες σχεδόν ενώ ήμουν ακόμα νήπιο. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω αλλά τελικά σου αφήνει στο υποσυνείδητο διαφορα που μπορεί να τα βρίσκεις μπροστά σου μελλοντικά. Για αυτο δίνω τόση βάση στην ψυχική υγεία του μωρού ακόμα από βρέφος. Ποσα έχω ακούσει όπως γιαγιάδες να λένε «καλά αν αφήσεις και δυο μέρες τον μικρό τι θα καταλάβει ο μικρός ; Ο μεγάλος θα σε ψάχνει αλλά ο μικρός δεν θα καταλάβει ότι λείπεις» και αυτό το νιώθω σαν αγκάθι στην καρδιά γιατί μπορεί να είναι 10 μηνών αλλά δεν μπορώ να φανταστώ να τον αφήσω ξαφνικά να μείνει την νύχτα αλλου και να ξυπνάει και αντί για εμένα να βρίσκει ένα πρόσωπο που ούτε καν βλέπει συχνά. Σορυ για το εκτός θέματος .. είχα την ανάγκη να το πω. 

[mama16]

πρίν από 20 λεπτά , Super.mum είπε:

Ποσα έχω ακούσει όπως γιαγιάδες να λένε «καλά αν αφήσεις και δυο μέρες τον μικρό τι θα καταλάβει ο μικρός ; 

Καλά είναι δυνατόν να σου λένε κάτι τέτοιο? Μπορεί μελλοντικά να μην το θυμάται οτι συνέβη αλλά το μωρό θα νιώσει απίστευτο άγχος όταν ο φροντιστής του δεν είναι μαζί του. Όταν είναι μεγάλο το παιδάκι καλύτερα καταλαβαίνει κ είναι δεκτικό γιατί ξέρει ότι μπορεί να περάσει ωραία για ένα βράδυ. Το να περάσει με άλλον το βράδυ είναι πολύ δύσκολο, να κοιμηθείς κ να ξυπνήσει χωρίς την μαμά κ τον μπαμπά!

[Έσπερος]

πρίν από 59 λεπτά , Super.mum είπε:

Πάνω σε αυτό έχω να πω .. ότι αγχώνομαι πραγματικά πολύ όταν πρέπει να αφήσω τα παιδιά σε κάποια γιαγια ακόμα και για 2 ώρες για να πεταχτώ σε δημόσια υπηρεσία. Το θέμα είναι ότι το έψαξα που λες και κατέληξα από αυτά που διάβασα ότι αυτό το άγχος που αισθάνομαι όταν τα αφήνω μπορεί να προέρχεται από το άγχος που ένιωθα σαν παιδί και εγώ όταν με αφήνανε σε κάποιον άλλο φροντιστή οι γονείς μου. Η μητέρα μου ας πούμε ήταν πολύ λαρτζ και με άφηνε να κοιμάμαι από μικρή στην γιαγιά μου και να μένω εκεί. Η με πήγαινε στο χωριό στην άλλη γιαγιά όπου και εμένα κάνα 2 εβδομάδες σχεδόν ενώ ήμουν ακόμα νήπιο. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω αλλά τελικά σου αφήνει στο υποσυνείδητο διαφορα που μπορεί να τα βρίσκεις μπροστά σου μελλοντικά. Για αυτο δίνω τόση βάση στην ψυχική υγεία του μωρού ακόμα από βρέφος. Ποσα έχω ακούσει όπως γιαγιάδες να λένε «καλά αν αφήσεις και δυο μέρες τον μικρό τι θα καταλάβει ο μικρός ; Ο μεγάλος θα σε ψάχνει αλλά ο μικρός δεν θα καταλάβει ότι λείπεις» και αυτό το νιώθω σαν αγκάθι στην καρδιά γιατί μπορεί να είναι 10 μηνών αλλά δεν μπορώ να φανταστώ να τον αφήσω ξαφνικά να μείνει την νύχτα αλλου και να ξυπνάει και αντί για εμένα να βρίσκει ένα πρόσωπο που ούτε καν βλέπει συχνά. Σορυ για το εκτός θέματος .. είχα την ανάγκη να το πω. 

Καμία σχέση με αυτό. Πρώτα απ' όλα εγώ τον άφησα σε νταντά 3 μηνών και μετά ξανά από 20 μηνών που γύρισα κανονικά στο σχολείο είναι με νταντά και πίστεψέ με, τότε δεν ένιωσα έτσι όπως νιώθω τώρα. Είχα απλώς μια αγωνία αν θα τα βρουν και αν θα κλαίει όταν φεύγω, μέχρι εκεί και τίποτα παραπάνω. Έκανα περιστασιακά κάποια μυστηρια σκέψη το τελευταίο καλοκαίρι αλλά ούτε άγχος, ούτε ενοχές, ούτε τίποτα. Ούτως ή άλλως δεν άντεχα να μείνω κι άλλο σπίτι, πετούσα από τη χαρά μου. Εμένα μικρή με άφηναν παντού και δεν είχα θέμα, το ζητούσα κιόλας. Σχολείο πήγα 3,5 (πιο μικρή από όσο είναι τωρα ο γιος μου), θυμάμαι μόνο ότι είχα προσκόλληση στη δασκάλα και ντρεπόμουν τα παιδάκια, αυτά σίγουρα με επηρεάζει ώς ένα σημείο, αλλά δεν θυμάμαι κάτι άλλο για να πω ότι επηρεάζομαι. Απλώς τώρα νιώθω ότι θα πάει κάπου που δεν θα περνάει το ίδιο καλά όπως στο σπι΄τι, δεν θα είναι το ίδιο φροντισμένος, λογικά θα στενοχωριέται, στην αρχή τουλάχιστον, κι εμείς θα πρέπει να πουλάμε τρέλα ότι είναι μια χαρά. Τώρα δηλαδή πραγματικά νιώθω ότι εγκαταλείπω το παιδί μου κάπου. 

4 ώρες πρίν, Anna3011 είπε:

Άλλος καημός και αυτός! Μη μας κατηγορήσουν ότι δεν εκπαιδεύσαμε το παιδί! Εμ γι αυτό σου λέω ότι εστιάζεις σε λάθος πράγματα και τρελαίνεσαι.

Κι όμως ένα από τα βασικά που τονίζουν οι νηπιαγωγοί είναι ότι τα παιδιά πρέπει να αυτοεξυπηρετούνται. Το  νηπιαγωγείο είναι σχολείο, όχι φύλαξη και η δασκάλα δεν μπορεί να φροντίζει τις ατομικές τους ανάγκες. Οπότε με τα δίκια της θα πει ό,τι είναι να πει. Απλώς στενοχωριέμαι γιατί δεν είναι ότι δεν έχει δουλέψει την κινητικότητα ή τρέχουμε συνέχιεα από πίσω του να μην ακουμπήσει κάτι κλπ. 

4 ώρες πρίν, Anna3011 είπε:

Αυτό που προσπαθώ να σου πω είναι ότι προέχει η ψυχολογία του παιδιού και όχι η διατήρηση του προγράμματος το οποίο για σένα φαίνεται να είναι φλέγον θέμα.

όχι, δεν καταλάβατε. Το θέμα μου δεν είνια το πρόγραμμα ως πρόγραμμα, το θέμα μου είναι ότι αν το παιδί κουράζεται πολύ και δεν θέλει να φάει (που το δικό μου παιδί για να μην θέλει να φάει, σημαίνει ότι κάτι πάει πολύ στραβά), μάλλον θα πρέπει να κοιμάται. Αν όμως κοιμαται, θα κοιμάται αργά το βράδυ και το πρωί δεν θα ξυπνάει. Το έχω ζήσει το έργο, δεν έχω καταφέρει να βρω τη χρυσή τομή, δεν βολεύει κανέναν, ούτε κάνει καλό σε παιδί που πάει σχολείο να κοιμάται στις 12 το βράδυ. Γι αυτό αγχώνομαι. 

Και να περάσω και στα πρακτικά: τι γνώμη έχετε για τις ισοθερμικές τσάντες φαγητού που είναι σακίδια;αυτή κάνει για να βάζω και τα ρούχα του δλδ να είναι και η τσάντα του και ταυτόχρονα για να κρατάει κρύα τα φρούτα κ το νερό; 

[Mama_Anesti_]

15 ώρες πρίν, Anna3011 είπε:

την Έσπερος στα "νορμάλ" άγχη της προσαρμογής γιατί αν απελπίζεται πριν το σχολείο για το πως πχ. θα διαμορφωθεί ο μεσημεριανός ύπνος ή αν θα βρει την τουαλέτα είναι δεδομένο πως με τις αλλαγές που θα βιώσει στη συμπεριφορά του παιδιού θα τρελαθεί.

Το κατανοώ αυτό που λες, το έχω βιώσει πολύ δύσκολα πέρυσι και καταλαβαίνω πως όλα αυτά είναι δεύτερης σημασίας όταν το παιδί σου κλαίει για να μην πάει! 

 

Κατανοώ την ορθότητα των συμβουλων που δίνουμε κατά καιρούς στην Έσπερος, φαίνεται ένας ανθρώπους που καταβάλλεται πολυ από το άγχος και θέλουμε να την βοηθήσουμε να ξεμπλοκαρει. Παρόλα αυτά οι προβληματισμοί της για την αυτοεξυπηρετηση, την κοινωνικοποίηση  κτλ δεν είναι ατοποι στην φάση που βρίσκεται. Δεν δυσκολεύονται όλα τα παιδιά να προσαρμοστούν και αν συμβεί κάτι τέτοιο το αντιμετωπίζεις στην ώρα του και οι παραπάνω προβληματισμοί, μπαίνουν σε δεύτερο πλάνο.

 

Είναι μεγάλη αλλαγή και για μας τους ενήλικες το σχολείο. Παρόμοιες αμφιβολίες είχα κι εγώ πέρυσι, πως αν είχε γεννηθεί λίγες μέρες αργότερα θα ήταν καλύτερα για εκείνον και στην αρχή δεν μπορούσα να αποδεχτώ την υποχρεωτικοτητα του σχολείου. Στο τέλος της δύσκολης αυτής χρονιάς κάνοντας τον απολογισμό κατέληξα πως ήταν προς όφελος του. 

[Έσπερος]

πρίν από 5 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Παρόμοιες αμφιβολίες είχα κι εγώ πέρυσι, πως αν είχε γεννηθεί λίγες μέρες αργότερα θα ήταν καλύτερα για εκείνον και στην αρχή δεν μπορούσα να αποδεχτώ την υποχρεωτικοτητα του σχολείου.

Μπράβο, αυτό ακριβώς, δεν έχω αποδεχτεί την υποχρεωτικότητα του σχολείου σ' αυτή τη φάση. Παρόλο που θεωρητικά ήμουν υπέρ του υποχρεωτικού προνηπίου στα 4 και πριν γεννήσω ευχόμουν να κέρδιζε χρονιά, και θεωρητικά έλεγα ότι αν δεν ήταν να πάει φέτος σχολείο θα τον γράφαμε στον σταθμό, τώρα δεν το έχω αποδεχτεί. Σαν λύση ανάγκης για να κάνει παρέες μου φαίνεται, κατά τ' άλλα δεν έχω αποδεχτεί ότι θα κερδίσει κάτι ιδιαίτερο που να αντισταθμίζει το ζόρι που θα περάσει. 

[μαγιοπουλας]

1 ώρα πρίν, Super.mum είπε:

Πάνω σε αυτό έχω να πω .. ότι αγχώνομαι πραγματικά πολύ όταν πρέπει να αφήσω τα παιδιά σε κάποια γιαγια ακόμα και για 2 ώρες για να πεταχτώ σε δημόσια υπηρεσία. Το θέμα είναι ότι το έψαξα που λες και κατέληξα από αυτά που διάβασα ότι αυτό το άγχος που αισθάνομαι όταν τα αφήνω μπορεί να προέρχεται από το άγχος που ένιωθα σαν παιδί και εγώ όταν με αφήνανε σε κάποιον άλλο φροντιστή οι γονείς μου. Η μητέρα μου ας πούμε ήταν πολύ λαρτζ και με άφηνε να κοιμάμαι από μικρή στην γιαγιά μου και να μένω εκεί. Η με πήγαινε στο χωριό στην άλλη γιαγιά όπου και εμένα κάνα 2 εβδομάδες σχεδόν ενώ ήμουν ακόμα νήπιο. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω αλλά τελικά σου αφήνει στο υποσυνείδητο διαφορα που μπορεί να τα βρίσκεις μπροστά σου μελλοντικά. Για αυτο δίνω τόση βάση στην ψυχική υγεία του μωρού ακόμα από βρέφος. Ποσα έχω ακούσει όπως γιαγιάδες να λένε «καλά αν αφήσεις και δυο μέρες τον μικρό τι θα καταλάβει ο μικρός ; Ο μεγάλος θα σε ψάχνει αλλά ο μικρός δεν θα καταλάβει ότι λείπεις» και αυτό το νιώθω σαν αγκάθι στην καρδιά γιατί μπορεί να είναι 10 μηνών αλλά δεν μπορώ να φανταστώ να τον αφήσω ξαφνικά να μείνει την νύχτα αλλου και να ξυπνάει και αντί για εμένα να βρίσκει ένα πρόσωπο που ούτε καν βλέπει συχνά. Σορυ για το εκτός θέματος .. είχα την ανάγκη να το πω. 

Καλά έκανες κ το πες.κι εγώ δεν θα το άφηνα νύχτα.

Να σου πω εδώ ότι πέρα από τον  σύζυγο η μη περίπτωση που αισθάνομαι ελεύθερη κ χαλαρή είναι όταν είναι στο σχολείο.κ ακόμη καλύτερα από τον μπαμπά γιατί δεν αισθάνομαι την υποχρέωση να γυρίσω γρήγορα πίσω.

πρίν από 21 λεπτά , Έσπερος είπε:

Μπράβο, αυτό ακριβώς, δεν έχω αποδεχτεί την υποχρεωτικότητα του σχολείου σ' αυτή τη φάση. Παρόλο που θεωρητικά ήμουν υπέρ του υποχρεωτικού προνηπίου στα 4 και πριν γεννήσω ευχόμουν να κέρδιζε χρονιά, και θεωρητικά έλεγα ότι αν δεν ήταν να πάει φέτος σχολείο θα τον γράφαμε στον σταθμό, τώρα δεν το έχω αποδεχτεί. Σαν λύση ανάγκης για να κάνει παρέες μου φαίνεται, κατά τ' άλλα δεν έχω αποδεχτεί ότι θα κερδίσει κάτι ιδιαίτερο που να αντισταθμίζει το ζόρι που θα περάσει. 

Μην ανησυχείς.τα οφέλη για το παοδι είναι πάρα πολλά.αλλα κ για σένα.να πάρεις μια ανάσα.εχουμε αφήσει πολύ πίσω τις ανάγκες μας για τα παιδιά.

[Έσπερος]

πρίν από 6 λεπτά , μαγιοπουλας είπε:

Μην ανησυχείς.τα οφέλη για το παοδι είναι πάρα πολλά.αλλα κ για σένα.να πάρεις μια ανάσα.εχουμε αφήσει πολύ πίσω τις ανάγκες μας για τα παιδιά.

Μα για μένα δεν είναι ανάσα, είναι πολύ μεγαλύτερη πίεση. Το ωράριο του σχολείου είναι δεδομένο, η νταντά ήταν πιο ευέλικτη. Η νταντά ζήτημα αν έλειψει στα δύο χρόνια μια βδομάδα συνολικά, που πήραμε άδεια (ή δεν πήραμε γιατί συνέπεσε με την τηλεκπαίδευση). Τώρα αν συμβεί κάτι στο σχολείο, όταν το παιδί θα αρρωσταίνει κλπ, θα πρέπει να βρίσκουμε λύση. Το μόνο ευχάριστο είναι ότι δεν θα με νοιάζει το πρωί να αφήνω το σπίτι άψογο  αλλά τώρα έχω πολυ αγχος και δεν το έχω συνειδητοποιήσει!

[μαγιοπουλας]

πρίν από 14 λεπτά , Έσπερος είπε:

Μα για μένα δεν είναι ανάσα, είναι πολύ μεγαλύτερη πίεση. Το ωράριο του σχολείου είναι δεδομένο, η νταντά ήταν πιο ευέλικτη. Η νταντά ζήτημα αν έλειψει στα δύο χρόνια μια βδομάδα συνολικά, που πήραμε άδεια (ή δεν πήραμε γιατί συνέπεσε με την τηλεκπαίδευση). Τώρα αν συμβεί κάτι στο σχολείο, όταν το παιδί θα αρρωσταίνει κλπ, θα πρέπει να βρίσκουμε λύση. Το μόνο ευχάριστο είναι ότι δεν θα με νοιάζει το πρωί να αφήνω το σπίτι άψογο  αλλά τώρα έχω πολυ αγχος και δεν το έχω συνειδητοποιήσει!

Στα λόγια μου έρχεσαι.εχει να κάνει με δικό σου τραύμα.Δεν φρόντισαν τις ανάγκες σου όταν ήσουν μικρη κ δεν τις αφουγκραστηκαν.

Μέχρι ενός σημείου είναι λογικό το άγχος σου.ασε να πάει πρώτα βρε παιδί μου κ βλέπεις.

Εγώ νιώθω υπέροχα που δεν είναι στην ευθύνη μου όταν είναι σχολείο 

[Έσπερος]

πρίν από 8 λεπτά , μαγιοπουλας είπε:

Στα λόγια μου έρχεσαι.εχει να κάνει με δικό σου τραύμα.Δεν φρόντισαν τις ανάγκες σου όταν ήσουν μικρη κ δεν τις αφουγκραστηκαν.

Μέχρι ενός σημείου είναι λογικό το άγχος σου.ασε να πάει πρώτα βρε παιδί μου κ βλέπεις.

Εγώ νιώθω υπέροχα που δεν είναι στην ευθύνη μου όταν είναι σχολείο 

Πότε είπα ότι δεν φρόντισαν τις ανάγκες μου; επειδή είπα ότι με άφηναν; δεν το θεωρώ κακό αυτό de facto, με άφηναν σε αυτούς που ήταν φροντιστές μου από τριών μηνών. Το δικό μου παιδί φυσικά δεν μπορούσα να το αφήσω ούτε μισή ώρα αφού δεν είχε ποτέ σχέσεις με τους παππούδες, δεν είναι το ίδιο με τα παιδιά που είναι οι επόμενοι βασικοί φροντιστές μετά τους γονείς. 

 

εσένα πριν πάει σχολείο ήταν συνέχεια μαζί σου; είναι διαφορετικό από εμάς, εγω έχω ήδη φύγει και έχω ζήσει αυτή την απίστευτη ανακούφιση να μην εχεις όλη μέρα το παιδί. Οπότε το σχολείο μου φαίνεται κάπως σαν πισωγύρισμα γιατί προκαλεί περισσότερα άγχη σε σχέση με την νταντά. 

[Mama_Anesti_]

1 hour ago, Έσπερος είπε:

Μπράβο, αυτό ακριβώς, δεν έχω αποδεχτεί την υποχρεωτικότητα του σχολείου σ' αυτή τη φάση. Παρόλο που θεωρητικά ήμουν υπέρ του υποχρεωτικού προνηπίου στα 4 και πριν γεννήσω ευχόμουν να κέρδιζε χρονιά, και θεωρητικά έλεγα ότι αν δεν ήταν να πάει φέτος σχολείο θα τον γράφαμε στον σταθμό, τώρα δεν το έχω αποδεχτεί. Σαν λύση ανάγκης για να κάνει παρέες μου φαίνεται, κατά τ' άλλα δεν έχω αποδεχτεί ότι θα κερδίσει κάτι ιδιαίτερο που να αντισταθμίζει το ζόρι που θα περάσει. 

Δεν το ξέρεις πως θα περάσει ζόρι, δεν είναι σίγουρο ότι δεν θα του αρέσει. 

 

Για την αυτοεξυπηρετηση δεν δέχεται να προσπαθήσει? Πηγαινει τουαλέτα μόνος του? 

[Yovanna]

46 minutes ago, Έσπερος said:

Πότε είπα ότι δεν φρόντισαν τις ανάγκες μου; επειδή είπα ότι με άφηναν; δεν το θεωρώ κακό αυτό de facto, με άφηναν σε αυτούς που ήταν φροντιστές μου από τριών μηνών. Το δικό μου παιδί φυσικά δεν μπορούσα να το αφήσω ούτε μισή ώρα αφού δεν είχε ποτέ σχέσεις με τους παππούδες, δεν είναι το ίδιο με τα παιδιά που είναι οι επόμενοι βασικοί φροντιστές μετά τους γονείς. 

 

εσένα πριν πάει σχολείο ήταν συνέχεια μαζί σου; είναι διαφορετικό από εμάς, εγω έχω ήδη φύγει και έχω ζήσει αυτή την απίστευτη ανακούφιση να μην εχεις όλη μέρα το παιδί. Οπότε το σχολείο μου φαίνεται κάπως σαν πισωγύρισμα γιατί προκαλεί περισσότερα άγχη σε σχέση με την νταντά. 

Εγώ πάλι μόνο που δεν πέταγα από τη χαρά μου που θα ξεφορτωνόμουν τις νταντάδες! Πολύ περισσότερη σιγουριά και ασφάλεια ένιωσα  όταν πήγε σχολείο!

Δεν χαίρεσαι που μεγαλώνει το παιδακι σου και προχωράει;
 

[Έσπερος]

πρίν από 58 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Για την αυτοεξυπηρετηση δεν δέχεται να προσπαθήσει? Πηγαινει τουαλέτα μόνος του? 

Σε οτιδήποτε άλλο γίνεται στο σπίτι τρέχει από πίσω για να το κάνει εκείνος κ κάνει χαμό αν το κάνουμε εμείς κλπ. και σ αυτά που πρέπει να βοηθήσω οπωσ βούρτσισμα δοντιών. οτιδήποτε εκτός από το ντύσιμο. στην τουαλέτα κόβει χαρτι, σκουπιζεται, τραβάει καζανάκι, πλένεται μόνος του αλλά δεν ασχολείται με τα ρούχα. αν είναι με τον μπαμπά του τα καταφέρνει κάπως. αν είμαι εγω, δεν θέλει. το καλό σενάριο δλδ είναι τις πρώτες μέρες να παιδευτεί κ να λερωθεί κ μετρ να τπ πάρει απόφαση κ να το κάνει σωστά. 

1 hour ago, Yovanna είπε:

Εγώ πάλι μόνο που δεν πέταγα από τη χαρά μου που θα ξεφορτωνόμουν τις νταντάδες! Πολύ περισσότερη σιγουριά και ασφάλεια ένιωσα  όταν πήγε σχολείο!

Δεν χαίρεσαι που μεγαλώνει το παιδακι σου και προχωράει;
 

ενταξει χαίρομαι στη θεωρια, στην πράξη όμως αυτή τη στιγμή μιυ φαίνεται σαν να ειναο η μεγαλύτερη συμφορά του…