Αχ αυτή η ζήλεια... Συμβουλες..

[Αννα 35]

Η έλευση του νέου μέλους είναι μια από τις πολλές προσαρμογές, στις οποίες θα κληθεί να ανταποκριθεί το παιδί καθόλη τη διάρκεια της νηπιακής, παιδικής και ύστερα εφηβικής και ενήλικης ζωής του. Δε χρειάζεται να τρομάζουμε, αλλά να βοηθούμε.

[anemoni1989]

Just now, Έσπερος είπε:

 @anemoni1989 ναι υπαρχουν αυτοι οι γονεις και μαλλον αυξάνονται οσο περναει ο καιρος. Πιστευεις ομως οτι αυτοι ειναι που εφαρμόζουν θετικη διαπαιδαγώγηση; Δεν το πιστευω. Ή μαλλον καποιοι θεωρουν οτι την εφαρμόζουν αλλα ξεφεύγουν. @erin0000

Σε αυτό ακριβώς αναφέρομαι!! Ποσοι γονείς από οσους αραδιαζουν σελίδες θεωρίας θεωρείς ότι στην πράξη το κάνει σωστά?? Αν ηταν έτσι, τα σχολεία δεν θα πηγαιναν από το κακο στο χειρότερο και θα είχαμε γίνει Σουηδία! 

[xaroumenh mama]

Just now, Αννα 35 είπε:

Πάντως, η μέθοδος απομακρύνομαι μαζί με το μωρό δε με βρίσκει σύμφωνη. Οξύνει τον ανταγωνισμό απέναντι στο μωρό.

Αντίθετα, έχω απομακρυνθεί μόνη από το χώρο όπου βρίσκονται τα παιδιά για να αποφορτιστω εγώ, με την πρόφαση πως πάω τουαλέτα, όχι ως αντίποινα προς τα παιδιά.

Δε διαφωνώ σε αυτό κ το έχω κάνει κ εγώ .. αλλά αν πχ ο μεγάλος πάει να βγάλει τα μάτια του μωρού δε πρέπει να πάρω το μωρό μαζί μου να το ηρεμήσω κ να ηρεμισει λίγο κ ο μεγάλος ; Συνήθως αν γίνεται κάτι τέτοιο περνώ το μωρό κ απομακρύνομαι για λίγο κ μετά ξαναγυρίζω στον χώρο αν δεν έχει έρθει ο μεγάλος εκεί που είμαστε ..

[Αννα 35]

Δηλαδή, ανεμονη, από την εμπειρία σου, η πλειοψηφία των παιδιών πλέον είναι σκάρτη; Αυτό διαφαίνεται από τα γραφόμενα σου και προσωπικά κάτι τέτοιο δεν μπορώ να το υιοθετήσω ως γενική παραδοχή.

[Έσπερος]

Just now, anemoni1989 είπε:

Σε αυτό ακριβώς αναφέρομαι!! Ποσοι γονείς από οσους αραδιαζουν σελίδες θεωρίας θεωρείς ότι στην πράξη το κάνει σωστά?? Αν ηταν έτσι, τα σχολεία δεν θα πηγαιναν από το κακο στο χειρότερο και θα είχαμε γίνει Σουηδία! 

Δεν ξέρω πόσοι. Γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν έχω γνωρίσει και από κοντά κάποιον που να λέει ότι έχει διαβάσει κάποια θεωρία και την εφαρμόζει. Γονέα εννοώ. Μόνο ό,τι βλέπω στις ομάδες. Εδώ τα συζητάμε μια χαρά φυσιολογικά. Στην ομάδα την αντίστοιχη στο facebook όμως, παρόλο που πλαισιώνουν τις συζητήσεις με μια επιστημονικότητα και έχουν διαβάσει και φαίνεται ότι έχουν διαβάσει, νομίζω ότι κάπου το χάνουν ακόμα και οι διαχειριστές, γιατί συχνά δεν προτείνουν συγκεκριμένες λύσεις παρά μόνο πιπιλίζουν τη θεωρία. Χθες μάλιστα διάβαζα ακριβώς γι αυτό το θέμα μια συζήτηση για το πόσο αποτρόπαιο και κακοποιητικό θεωρούν το καρεκλάκι σκέψης, και μια μαμά τους ρώτησε αυτό ακριβώς: ωραία όλα αυτά που κάνουμε για την πρόληψη, όταν όμως μέσα στον παιδικό ή το νηπιαγωγείο προκύψει μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά, τι ακριβώς προτείνουμε; Δεν πήρε καμία απάντηση φυσικά. Αλλά σ' αυτό το θέμα ας μην τα βάζουμε με τις θεωρίες. Οι θεωρίες είναι ένας μπούσουλας, κατευθυντήριες αρχές. Από κει και πέρα, εφαρμόζουμε όσα κρίνουμε ότι ταιριάζουν στο πλαίσιο της οικογένειας και τον χαρακτήρα μας προσπαθώντας να μην παρεκκλίνουμε από τις γενικές αρχές, αλλά και άνθρωποι είμαστε και θα ξεφύγουμε, και κάποιες καταστάσεις ίσως απαιτήσουν άλλους χειρισμούς, αυτό λέει η λογική μου. 

 

Πάντως και στο εξωτερικό υπάρχουν προβλήματα με τους παρεμβατικούς γονείς που υπερπροστατεύουν τα παιδιά τους. Από κει ήρθε και ο όρος helicopter parenting εξάλλου. 

 

@Αννα 35 κι εγώ βρίσκω μια υπερβολή σε αυτά που λέει η @anemoni1989. Σαφώς και έχουν ανατραπεί πολλές ισορροπίες στον χώρο της σχέσης γονέων, μαθητών και καθηγητών, αλλά ας μην πάμε και στη υπερβολή ότι δεν τολμάς να βάλεις όρια γιατί θα σε καταγγείλουν οι γονείς! Η δική μου εμπειρία μου δείχνει ότι όντως υπάρχει στα σχολεία μια ας την πω αναστάτωση που δεν υπήρχε παλιά, μια γενική φασαρία, μια τάση για χαβαλέ, πράγματα που δεν κάναμε εμείς ως μαθητές, όμως δεν βλέπω ούτε άσχημες φάρσες ούτε ακραία περιστατικά καταστροφών ή προσβληυτικών συμπεριφορών. Πράγματα δηλαδή που παλιά συνέβαιναν σε περιορισμένη κλίμακα και ήταν δαχτυλοδεικτούμενα, τώρα πιστεύω ότι συμβαίνουν σπανιότερα. Αυτό το λένε και συνάδελφοι μεγαλύτεροι από εμένα που ως μαθητές έκαναν πολύ χοντρά ας τα πω έτσι πράγματα στην τάξη και μάλιστα με προσυνεννόηση και συντονισμό. Τέτοια εγώ δεν έχω δει. Απλώς τα παιδιά δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν, δεν κάθονται αμίλητα και ακίνητα να τρέμουν μην υψώσει τη φωνή ο καθηγητής (αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό...), και σίγουρα δεν ακούν εύκολα σε παρατηρήσεις στο προαύλιο, στην προσευχή, στις εκδρομές κλπ, δυσκολεύονται να αποδεχτούν κάποιους κανόνες. Αλλά δεν πιστεύω ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του εκπαιδευτικού συστήματος. 

 

[anemoni1989]

Just now, Αννα 35 είπε:

Δηλαδή, ανεμονη, από την εμπειρία σου, η πλειοψηφία των παιδιών πλέον είναι σκάρτη; Αυτό διαφαίνεται από τα γραφόμενα σου και προσωπικά κάτι τέτοιο δεν μπορώ να το υιοθετήσω ως γενική παραδοχή.

Δεν μιλάω για την πλειοψηφία των παιδιών.. Δεν μπορώ να ξέρω αλλωστε... Αλλα 2 χρονια που εργαστηκα σε σχολεία των 350 παιδιων, ενα μεγάλο ποσοστό αυτων ηταν αγενη και δε δισταζαν να αντιμιλησουν σε δασκαλους και λοιπο προσωπικό του σχολειου. Και για να σε διορθωσω, δεν υπάρχουν σκαρτα παιδιά, υπαρχουν λαθος γονεις

[erin0000]

Just now, Αννα 35 είπε:

Πάντως, η μέθοδος απομακρύνομαι μαζί με το μωρό δε με βρίσκει σύμφωνη. Οξύνει τον ανταγωνισμό απέναντι στο μωρό.

Αντίθετα, έχω απομακρυνθεί μόνη από το χώρο όπου βρίσκονται τα παιδιά για να αποφορτιστω εγώ, με την πρόφαση πως πάω τουαλέτα, όχι ως αντίποινα προς τα παιδιά.

 

Εγώ το ανέφερα αυτό στην συγκεκριμένη περίπτωση που προσπαθεί να το κοιμήσει και το μεγαλύτερο αδελφάκι δεν το αφήνει. Κάνει δηλαδή φασαρία επίτηδες... Δεν το είπα σαν γενική μέθοδο.

Εκεί είτε λες πήγαινε μέσα και θα έρθω σε λίγο μόλις κοιμηθεί το αδελφάκι σου.

ή λες πάω στην κρεβατοκάμαρα με το μωρό για να κοιμηθεί, κάτσε εσύ εδώ και δες το dvd σου ή παίξε και θα έρθω.

 

Αν δεν δέχεται και σε ακολουθεί από πίσω φωνάζοντας, γίνεσαι πιο αυστηρή και πιο επιτακτική.

 

Που είδες τα αντίποινα;

 

Η άλλη λύση ποια είναι; να μην κοιμηθεί το μωρό; ή να κάθεσαι να εξηγείς μέχρι τελικά να σε "αφήσει" (αν σε αφήσει) το μεγαλύτερο;

[anemoni1989]

Just now, Έσπερος είπε:

Δεν ξέρω πόσοι. Γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν έχω γνωρίσει και από κοντά κάποιον που να λέει ότι έχει διαβάσει κάποια θεωρία και την εφαρμόζει. Γονέα εννοώ. Μόνο ό,τι βλέπω στις ομάδες. Εδώ τα συζητάμε μια χαρά φυσιολογικά. Στην ομάδα την αντίστοιχη στο facebook όμως, παρόλο που πλαισιώνουν τις συζητήσεις με μια επιστημονικότητα και έχουν διαβάσει και φαίνεται ότι έχουν διαβάσει, νομίζω ότι κάπου το χάνουν ακόμα και οι διαχειριστές, γιατί συχνά δεν προτείνουν συγκεκριμένες λύσεις παρά μόνο πιπιλίζουν τη θεωρία. Χθες μάλιστα διάβαζα ακριβώς γι αυτό το θέμα μια συζήτηση για το πόσο αποτρόπαιο και κακοποιητικό θεωρούν το καρεκλάκι σκέψης, και μια μαμά τους ρώτησε αυτό ακριβώς: ωραία όλα αυτά που κάνουμε για την πρόληψη, όταν όμως μέσα στον παιδικό ή το νηπιαγωγείο προκύψει μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά, τι ακριβώς προτείνουμε; Δεν πήρε καμία απάντηση φυσικά. Αλλά σ' αυτό το θέμα ας μην τα βάζουμε με τις θεωρίες. Οι θεωρίες είναι ένας μπούσουλας, κατευθυντήριες αρχές. Από κει και πέρα, εφαρμόζουμε όσα κρίνουμε ότι ταιριάζουν στο πλαίσιο της οικογένειας και τον χαρακτήρα μας προσπαθώντας να μην παρεκκλίνουμε από τις γενικές αρχές, αλλά και άνθρωποι είμαστε και θα ξεφύγουμε, και κάποιες καταστάσεις ίσως απαιτήσουν άλλους χειρισμούς, αυτό λέει η λογική μου. 

 

Πάντως και στο εξωτερικό υπάρχουν προβλήματα με τους παρεμβατικούς γονείς που υπερπροστατεύουν τα παιδιά τους. Από κει ήρθε και ο όρος helicopter parenting εξάλλου. 

 

Μα αυτό ακριβώς λεω. Η θεωρία ειναι για να μας δινει μπουσουλα, οζι να την ακολουθουμε κατα γραμμα. Δεν ειναι μαθηματικα και φυσικη, περιλαμβανεται ο ανθρωπινος παραγοντας, αρα καπου θα παρεκκλινεις.. Εγω δε διαφωνώ με ολα αυτα, διαφωνω με την προσκολληση σε αυτα, αρνουμενοι οτι δεν γίνεται εκ των πραγμάτων  να το ακολουθει καποιος ολο αυτο κατα γραμμα!! Δε γινεται ολα τα παιδιά να ειναι ιδια, να μπαινουν στο ιδιο καλουπι να πιανουν τα ιδια κολπα. 

[erin0000]

Just now, Έσπερος είπε:

 @erin0000 συζήτηση δεν σημαινει απουσια οριων και πληρη ανοχή. Δεν σημαινει οτι δεν επισημαινεις τα μη αποδεκτά κ δεν ξεκαθαρίζεις οτι αυτα δεν τα ανέχεσαι. και φανταζομαι κιολας οτι οσο κι αν τε εχεις αυτα σαν αρχη, θα δειξεις κ μια ευελιξια ωστε να γονεις κ πιο αυστηρός κ να μαλώσεις κ να επιβάλεις καμια συνέπεια ή στερησηή οπως αλλιως θες να το πεις, γιατι εχεθς κριτικη ικανότητα. 

 

 

Συμφωνώ. Αναφερόμουν στη Νεφέλη που λέει όχι μάλωμα και όχι τιμωρία. Άρα πως θα μπουν τα όρια; με σκέτη συζήτηση;

[anemoni1989]

Just now, erin0000 είπε:

 

Συμφωνώ. Αναφερόμουν στη Νεφέλη που λέει όχι μάλωμα και όχι τιμωρία. Άρα πως θα μπουν τα όρια; με σκέτη συζήτηση;

Αυτη ειναι και η απορία η δικια μ

[Αννα 35]

Επειδή το παιδί εκείνη τη στιγμή αναζητά την προσοχή σου κατά τη γνώμη μου είναι πολύ επώδυνο να το αφήσεις μόνο του. Εκεί βλέπω την αντίποινα.

Αντίθετα, ενώ κάνει φασαρία το ρωτάς: χρειάζεσαι κάτι; Γιατί φέρεσαι έτσι; Θα σου απαντήσει τι θέλει (κατα πάσα πιθανότητα θα περιλαμβάνει κι εσένα). Ωραία, θα μπορέσουμε να κάνουμε το Χ όταν κοιμηθεί το μωρο. 

Just now, anemoni1989 είπε:

Δεν μιλάω για την πλειοψηφία των παιδιών.. Δεν μπορώ να ξέρω αλλωστε... Αλλα 2 χρονια που εργαστηκα σε σχολεία των 350 παιδιων, ενα μεγάλο ποσοστό αυτων ηταν αγενη και δε δισταζαν να αντιμιλησουν σε δασκαλους και λοιπο προσωπικό του σχολειου. Και για να σε διορθωσω, δεν υπάρχουν σκαρτα παιδιά, υπαρχουν λαθος γονεις

Δεν αποκάλεσα εγώ τα παιδιά σκάρτα. Ανέφερα τι διαφαίνεται ως δική σου αντίληψη από τα γραφόμενα σου.

Χαίρομαι που πρόκειται απλώς για παρερμηνεία λόγω γραπτού λόγου.

[anemoni1989]

Just now, Αννα 35 είπε:

Επειδή το παιδί εκείνη τη στιγμή αναζητά την προσοχή σου κατά τη γνώμη μου είναι πολύ επώδυνο να το αφήσεις μόνο του. Εκεί βλέπω την αντίποινα.

Αντίθετα, ενώ κάνει φασαρία το ρωτάς: χρειάζεσαι κάτι; Γιατί φέρεσαι έτσι; Θα σου απαντήσει τι θέλει (κατα πάσα πιθανότητα θα περιλαμβάνει κι εσένα). Ωραία, θα μπορέσουμε να κάνουμε το Χ όταν κοιμηθεί το μωρο. 

Δεν αποκάλεσα εγώ τα παιδιά σκάρτα. Ανέφερα τι διαφαίνεται ως δική σου αντίληψη από τα γραφόμενα σου.

Χαίρομαι που πρόκειται απλώς για παρερμηνεία λόγω γραπτού λόγου.

Προφανως και δεν εννοούσα και δεν εννοώ κατι τετοιο. Για αυτο λεω συνέχεια για "λαθος αντιμετώπιση των καταστασεων απο τους γονεις"... Το παιδι ειναι πηλος που ο γονιος το πλαθει... Η απορία μου ειναι μηπως η υπερβολικη προσπάθεια να τα κανουμε ολα by the book εχει αντιθετα αποτελεσματα??? Γιατί εγω απο τον περιγυρο και απο οσα εχω δει στη δουλειά και οχι μονο, βλέπω παιδια καλο (κακο) μαθημενα, τα οποια έχουν φτασει ακομα και να απειλουν ενηλικες νε το κλασικο "θα το πω στη μαμα και το μπαμπα"... Προφανως δε φταιει το παιδι.. Ο γονιος εχει αποτυχει... 

[Έσπερος]

Just now, erin0000 είπε:

 

Συμφωνώ. Αναφερόμουν στη Νεφέλη που λέει όχι μάλωμα και όχι τιμωρία. Άρα πως θα μπουν τα όρια; με σκέτη συζήτηση;

Εξαρτάται πώς εννοούμε το μάλωμα. Η Νεφέλη νομίζω αναφερόταν σε περιπτώσεις που μάλωνε με εκνευρισμό και φωνές κλπ, που δεν νομίζω ότι φέρνει αποτελέσματα. Άλλο το μάλωμα, άλλο μια αυστηρή αποφασιστική φωνή που ξεκαθαρίζει τι είναι ανεκτό και τι όχι. Δηλαδή ένα παιδί είναι τόσο χαζό που δεν καταλαβαίνει τη δυσαρέσκεια ή ακόμα και τον θυμό του γονέα; Και δεν καταλαβαίνει ότι ένας δυσαρεστημένος και θυμωμένος γονιός δεν θα έχει την ίδια όρεξη για παιχνίδι, για τραγούδι, για αγκαλιές; ΑΥτό από μόνο του δεν είναι μια συνέπεια; Αρκεί φυσικά να το τηρείς έτσι. Δεν λέμε να χαϊδολογάς μόνιμα και να λες εντάξει αγάπη μου δεν πειράζει αλλά μην το ξανακάνεις. Αλλά είναι και μικρά παιδιά, κάπου θα πουλήσεις και τρέλα αν δεις ότι γίνεται μόνο και μόνο για να σου τραβήξουν την προσοχή. 

 

Εξάλλου αυτά πάνε κάπως και βλέποντας και κάνοντας. Αφού η κοπέλα λέει ότι όσο δεν ήταν ήρεμη και μάλωνε και φώναζε, δεν είχε αποτέλεσμα. Τι νόημα έχει να επιμένουμε στο μάλωμα και την τιμωρία; Λογικό δεν είναι να δοκιμάσουμε και μια άλλη μέθοδο; Ακόμα κι αν τώρα το τραβήξει  λίγο προς το άλλο άκρο, χρειάζεται κι αυτό να αποφορτίσει την ένταση, να επανέλθει η σχέση με το παιδί, και μετά θα βρει μια ισορροπία. Γιατί και το να επιμένεις σε πιο αυστηρή μέθοδο μόνο και μόνο λόγω αρχών, και με το φόβο μη σου πάρουν τον αέρα, αν βλέπεις ότι δεν έχει αποτέλεσμα, ή έχει το αντίθετο αποτέλεσμα, είναι εξίσου λάθος με το να είσαι με το εγχειρίδιο της ενσυναίσθησης στο χέρι και αντί να αντιδράς αυθόρμητα, να σκέφτεσαι κάθε φορά τι θα κάνεις με βάση αυτό και όχι με βάση το τι βλέπεις στο παιδί σου. 

Επεξεργάστηκαν 29 Μαρτίου,2019 by Έσπερος

[anemoni1989]

Just now, Έσπερος είπε:

Εξαρτάται πώς εννοούμε το μάλωμα. Η Νεφέλη νομίζω αναφερόταν σε περιπτώσεις που μάλωνε με εκνευρισμό και φωνές κλπ, που δεν νομίζω ότι φέρνει αποτελέσματα. Άλλο το μάλωμα, άλλο μια αυστηρή αποφασιστική φωνή που ξεκαθαρίζει τι είναι ανεκτό και τι όχι. Δηλαδή ένα παιδί είναι τόσο χαζό που δεν καταλαβαίνει τη δυσαρέσκεια ή ακόμα και τον θυμό του γονέα; Και δεν καταλαβαίνει ότι ένας δυσαρεστημένος και θυμωμένος γονιός δεν θα έχει την ίδια όρεξη για παιχνίδι, για τραγούδι, για αγκαλιές; ΑΥτό από μόνο του δεν είναι μια συνέπεια; Αρκεί φυσικά να το τηρείς έτσι. Δεν λέμε να χαϊδολογάς μόνιμα και να λες εντάξει αγάπη μου δεν πειράζει αλλά μην το ξανακάνεις. Αλλά είναι και μικρά παιδιά, κάπου θα πουλήσεις και τρέλα αν δεις ότι γίνεται μόνο και μόνο για να σου τραβήξουν την προσοχή. 

Εγω παντως θυμαμαι οταν ημουν μικρή ηξερα πως επειδη η μαμα δε φωναζει θα εκανα τις σκανταλιες σε αυτη και οχι στον πατέρα μου που δεν με επαιρνε επειδή θα με μαλωνε. Δε θυμαμαι να ειπα ποτε "αααα η καημενη η μανουλα μ δειχνει πως με αγαπαει ας τη σεβαστω"... Ελεγα η μαμα δε φωναζει το πολυ πολυ να μας φαει τα αυτια με το μπιρι μπιρι... Και το ιδιο ελεγαν και οι φιλες μου... Μαλλον εμεις ειμασταν ειμασταν αλλης παστας παιδια... 

Επισης δεν ειπα ποτε "α ειναι θυμωμενος αρα δεν θα παίξει μαζι μας..."... Σκεφτόμουν πως αν μας μαλωσει και νευριασει δεν θα μας κανει τα χατηρια, αρα θα κανω τα νευρα κροσια του αδυναμου κρικου (της μανας μου δηλαδή που ηταν πιο συναισθηματικη) 

[Αννα 35]

Βασικά χρειάζεται να επιλέγεις τις μάχες σου, να διαβάζεις το παιδί σου και να είσαι έτοιμος να διαχειριστείς μια κατάσταση ανάλογα με την ποιότητα της.

Δεν έχω διαβάσει κανένα βιβλίο/ θεωρία σχετικά με το γονεϊκό ρόλο, καθώς πιστεύω στην εξατομικευμένη προσέγγιση που περιλαμβάνει τόσο την προσωπικότητα του γονιού, όσο και του παιδιού, οπότε τα όσα εγώ προσωπικά αναφέρω απορρέουν καθαρά από τις δικές μου πρακτικές.

[erin0000]

Just now, Έσπερος είπε:

Εξαρτάται πώς εννοούμε το μάλωμα. Η Νεφέλη νομίζω αναφερόταν σε περιπτώσεις που μάλωνε με εκνευρισμό και φωνές κλπ, που δεν νομίζω ότι φέρνει αποτελέσματα. Άλλο το μάλωμα, άλλο μια αυστηρή αποφασιστική φωνή που ξεκαθαρίζει τι είναι ανεκτό και τι όχι. Δηλαδή ένα παιδί είναι τόσο χαζό που δεν καταλαβαίνει τη δυσαρέσκεια ή ακόμα και τον θυμό του γονέα; Και δεν καταλαβαίνει ότι ένας δυσαρεστημένος και θυμωμένος γονιός δεν θα έχει την ίδια όρεξη για παιχνίδι, για τραγούδι, για αγκαλιές; ΑΥτό από μόνο του δεν είναι μια συνέπεια; Αρκεί φυσικά να το τηρείς έτσι. Δεν λέμε να χαϊδολογάς μόνιμα και να λες εντάξει αγάπη μου δεν πειράζει αλλά μην το ξανακάνεις. Αλλά είναι και μικρά παιδιά, κάπου θα πουλήσεις και τρέλα αν δεις ότι γίνεται μόνο και μόνο για να σου τραβήξουν την προσοχή. 

 

Μα το ίδιο πράγμα λέμε.

 

Το να πω επιτακτικά (ύστερα από απόπειρες να εξηγήσω) πως πήγαινε μέσα μέχρι να κοιμήσω το μωρό και θα τα πούμε μετά, εγώ το θεωρώ μάλωμα. Δεν χρειάζεται να ουρλιάζω.

 

Όταν πάω μέσα όμως, δεν θα πω εντάξει ξεμπέρδεψα τι θέλεις αγαπούλα μου να παίξουμε; Θα μιλήσω αυστηρά ότι αυτό που έκανε δεν ήταν σωστό (να μην με αφήνει να κοιμίσω το μωρό) και εκτός όλων των άλλων με έκανε να καθυστερήσω οπότε τώρα έχουμε λιγότερο χρόνο για παιχνίδι ή και καθόλου, ανάλογα την περίπτωση.

[Έσπερος]

Just now, anemoni1989 είπε:

Εγω παντως θυμαμαι οταν ημουν μικρή ηξερα πως επειδη η μαμα δε φωναζει θα εκανα τις σκανταλιες σε αυτη και οχι στον πατέρα μου που δεν με επαιρνε επειδή θα με μαλωνε. Δε θυμαμαι να ειπα ποτε "αααα η καημενη η μανουλα μ δειχνει πως με αγαπαει ας τη σεβαστω"... Ελεγα η μαμα δε φωναζει το πολυ πολυ να μας φαει τα αυτια με το μπιρι μπιρι... Και το ιδιο ελεγαν και οι φιλες μου... Μαλλον εμεις ειμασταν ειμασταν αλλης παστας παιδια... 

Αυτό τι δείχνει όμως; Ότι τις σκανταλιές θα τις κάναμε αν μας έπαιρνε και δεν θα τις κάναμε αν δεν μας έπαιρνε. Δεν ήμασταν άλλης πάστας παιδιά, τη σκανταλιά είχαμε πάλι στο μυαλό μας απλώς περιορίζαμε την εμβέλειά της ανάλογα με τις αντιδράσεις. Κανονικά όμως δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι να ενεργείς σωστά όχι επειδή φοβάσαι την αντίδραση του άλλου, αλλά επειδή ξέρεις ποιο είναι το σωστό και ποιο όχι και συνειδητά αποφασίζεις να μην το κάνεις. Φυσικά αυτό δεν θα γίνει από τη μία μέρα στην άλλη και σίγουρα χρειάζεται πολλή δουλειά για να το μάθεις. 

Επεξεργάστηκαν 29 Μαρτίου,2019 by Έσπερος

[marakiz]

Just now, Έσπερος είπε:

 Άλλο το μάλωμα, άλλο μια αυστηρή αποφασιστική φωνή που ξεκαθαρίζει τι είναι ανεκτό και τι όχι.

 

ΠΑΡΑ πολυ σημαντικό αυτό! Και μάλιστα, όταν είναι σπανιος αυτό το τόνος το παιδί μαζεύεται πολύ πιο εύκολα γιατί καταλαβαίνει πως ο γονιός για να κάνει έτσι είναι σοβαρό και το εννοεί.

[Αννα 35]

Παράθεση

 

Πάντως, όπως προανέφερα, ούτε εγώ ούτε ο σύζυγος φωνάζουμε, σε κανέναν. Τα παιδιά μας όμως μια χαρά έχουν κατανοήσει τα όρια και τους κανόνες που έχουν τεθεί.

[erin0000]

Just now, Έσπερος είπε:

ΑΥτό τι δείχνει όμως; Ότι τις σκανταλιές θα τις κάναμε αν μας έπαιρνε και δεν θα τις κάναμε αν δεν μας έπαιρνε. Δεν ήμασταν άλλης πάστας παιδιά, τη σκανταλιά είχαμε πάλι στο μυαλό μας απλώς περιορίζαμε την εμβέλειά της ανάλογα με τις αντιδράσεις. Κανονικά όμως δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι να ενεργείς σωστά όχι επειδή φοβάσαι την αντίδραση του άλλου, αλλά επειδή ξέρεις ποιο είναι το σωστό και ποιο όχι. 

 

Το να μάθεις το σωστό είναι μια διαδικασία που παίρνει χρόνο. Πρέπει όμως να υπάρχει και ο φόβος των συνεπειών. Και εμείς σαν ενήλικες δεν δρούμε πάντοτε με γνώμονα το ηθικά σωστό. Κάποια πράγματα θα θέλαμε να τα κάνουμε, αλλά δεν τα κάνουμε φοβούμενοι τις συνέπειες.

 

 

[marakiz]

Just now, anemoni1989 είπε:

Εγω παντως θυμαμαι οταν ημουν μικρή ηξερα πως επειδη η μαμα δε φωναζει θα εκανα τις σκανταλιες σε αυτη και οχι στον πατέρα μου που δεν με επαιρνε επειδή θα με μαλωνε. Δε θυμαμαι να ειπα ποτε "αααα η καημενη η μανουλα μ δειχνει πως με αγαπαει ας τη σεβαστω"... Ελεγα η μαμα δε φωναζει το πολυ πολυ να μας φαει τα αυτια με το μπιρι μπιρι... Και το ιδιο ελεγαν και οι φιλες μου... Μαλλον εμεις ειμασταν ειμασταν αλλης παστας παιδια... 

 

Οπως το περιγράφεις δεν είναι ότι η μαμα δεν φώναζε, είναι ότι η μαμά δεν έβαζε όρια. Τα όρια δεν μπαίνουν μόνο με φωνές. 

 

Άσχετο αλλά αν τύχει να του φωνάξω έρχεται μετά και με ρωτάει ηρέμησες τώρα? 

[Έσπερος]

Just now, erin0000 είπε:

 

Το να μάθεις το σωστό είναι μια διαδικασία που παίρνει χρόνο. Πρέπει όμως να υπάρχει και ο φόβος των συνεπειών. Και εμείς σαν ενήλικες δεν δρούμε πάντοτε με γνώμονα το ηθικά σωστό. Κάποια πράγματα θα θέλαμε να τα κάνουμε, αλλά δεν τα κάνουμε φοβούμενοι τις συνέπειες.

 

 

Το να φοβάσαι τις συνέπειες δεν είναι κακό, αν συνέπειες εννοούμε το ότι μπορεί πχ να προκαλέσεις ατύχημα ή να δυσαρεστήσεις κάποιον, ή τέλος πάντων να επέλθει μια τέτοια αναστάτωση από αυτό που θα  κάνεις, που να μην θες να το ζήσεις. Το να φοβάσαι όμως μόνο τις ποινές, κανονικά δείχνει κάποιο έλλειμμα. Δεν λέω ότι δεν το κάνουμε, κι εγώ έχει τύχει να είμαι στη θέση του συνοδηγού και να κρατάω απλά τη ζώνη για να φαίνεται ότι τη φοράω επειδή θα κάνουμε πολλές στάσεις και βαριέμάι τη διαδικασία γιατί κάπου σκαλώνει το κουμπί, δεν αρνούμαι όμως ότι δείχνει μια επιπολαιότητα! 

[marakiz]

Κορίτσια πάντως εγώ το παιδί μου δεν θέλω να κάνει τα πράγματα όπως πρέπει επειδή θα φοβάται κάτι. Δεν θέλω το παιδί μου να είναι υπάκουο, θέλω να είναι συνεργάσιμο. 

[anemoni1989]

Just now, Έσπερος είπε:

 Το ζητούμενο είναι να ενεργείς σωστά όχι επειδή φοβάσαι την αντίδραση του άλλου, αλλά επειδή ξέρεις ποιο είναι το σωστό και ποιο όχι. 

Ειλικρινά, με το χέρι στην καρδιά, ποσα παιδιά κανουν αυτες τις σκέψεις?? Μακαρι τα δικα σας παιδιά να ειναι τοσο "εξυπνα"  και να κανουν τετοιες λογικες σκεψεις, αλλα εμενα μ φαινεται αδιανοητο ενα παιδι 2-3-4-5 χρονων να κανει μια τοσο δομημενη σκεψη!!! Μετα τα 6-7 σίγουρα ειναι αναμενομενο και το αποζηταμε!!! 

[erin0000]

Just now, Έσπερος είπε:

Το να φοβάσαι τις συνέπειες δεν είναι κακό, αν συνέπειες εννοούμε το ότι μπορεί πχ να προκαλέσεις ατύχημα ή να δυσαρεστήσεις κάποιον, ή τέλος πάντων να επέλθει μια τέτοια αναστάτωση από αυτό που θα  κάνεις, που να μην θες να το ζήσεις. Το να φοβάσαι όμως μόνο τις ποινές, κανονικά δείχνει κάποιο έλλειμμα. Δεν λέω ότι δεν το κάνουμε, κι εγώ έχει τύχει να είμαι στη θέση του συνοδηγού και να κρατάω απλά τη ζώνη για να φαίνεται ότι τη φοράω επειδή θα κάνουμε πολλές στάσεις και βαριέμαι τη διαδικασία γιατί κάπου σκαλώνει το κουμπί, δεν αρνούμαι όμως ότι δείχνει μια επιπολαιότητα! 

 

Το πως δρα  ένα άτομο εγώ πιστεύω ότι είναι απόρροια ηθικής, σεβασμού, ενσυναίσθησης, αλλά και φόβου συνεπειών/ποινών.

 

Το να σκέφτεσαι μόνο τις ποινές σίγουρα είναι παθογένεια. Αλλά αν δεν υπήρχαν καθόλου ποινές, σίγουρα θα φερόμασταν διαφορετικά.