Ολιγόφαγο παιδί 20 μηνών

[Deena]

14 ώρες πρίν, Onar είπε:

Vicky μου δεν το ηθελε καθολου με κακαο το εφτυνε (ευτυχως). Σκετο του το δινω απλα σε ποτηρι χρωματιστο ν μην φαινεται απ εξω.

Συμφωνω σε ολα μαζι σου! Κριτσινια θ φτιαξω αυριο τωρα που μου το πες!

Τραχανα παιρνουμε μονο απ το χωριο μου χειροποιητο με γαλα ευτυχως μονο αυτο τρωει καθε μερα πια αναγκαστικα γιατι δεν τον αρνειται ποτε.σταματαει ομως στο μισο βαθυ πιατο. Το φακορυζο το δινω ακομα αλεσμενο γιατο το δεχεται σε μεγαλη ποσοτητα ετσι. Φοβαμαι ν το αρχισω ολοκληρο μεσημερι μηπως δεν φαει. Τι λες????? Ν το κανω αυριο βραδυ ολοκληρο που το βραδυ τρωει μονο τα ολοκληρα??

 

Κατι που ηθελα ν γραψω ειναι οτι η φρουτοκρεμα του καθε πρωι αποτελειται απο : 1 μπανανα, 1 μηλο μικρο ,1 αχλαδι μικρο,50 μλ γαλα,1 κ.γλ.μελι,2 μπισκοτα πτι μπερ κ 1 κ.γλ.πολυβιταμινες (που ξεκινησαμε 2 βδομαδες τωρα). Θα με πειτε τρελη με την ποσοτητα αλλα ειναι το μοναδικο γευμα που επειδη τον πιανουμε στον υπνο μπορουμε ν εκμεταλλευτουμε κ ν προσθεσουμε οτι θελουμε. Μηπως μπουχτιζει απο κει κ περα ολη μερα???

 

Γαλα συνολο 60-70 μλ.ολη μερα 3 μηνες τωρα (ελεος)  Αυγο ειναι φαν μπορω ν πω. 4-5 εβδομαδιαιως . Εσυ ποσα δινεις???

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

 

Βρε Onar, εσύ θα  μπορούσες να φας ένα ολόκληρο βαθύ πιάτο τραχανά? Εγώ πάντως όχι, μόνο που το σκέφτομαι μπουκώνω, πώς να το φάει ένα παιδί 20 μηνών?

 

Νομίζω ότι έχετε υπερβολικές απαιτήσεις, οι ποσότητες που περιγράφεις είναι πολύ μεγάλες.

 

Βάζε μπροστά του λίγο-λίγο φαγητό (το λέω επειδή λες ότι γεμίζει το στόμα του και μπουκώνεται, λογικό να το κάνει, αφού το μόνο που έχει μάθει μέχρι στιγμής ειναι μια συνεχή προσπάθεια "μπουκώματος") και άσε τον να φάει μόνος του χωρίς πίεση, με τα χέρια του. Μην φοβηθείς να βάλεις και φαγητά που "ταιριάζουν" να φαγωθούν με κουτάλι, κι ας γίνουν όλα χάλια. Η κόρη μου, η οποία γενικά είναι πολυ καλόφαγη, στους 17-18 μήνες περίπου παρουσίασε μεγάλη άρνηση με το φαγητό (μέχρι τότε έτρωγε αλεσμένα, την ταίζαμε) και μετά από διάφορα πειράματα καταλήξαμε να την αφήνουμε να τρώει τα πάντα μόνη της, ακόμα και το ρύζι και τον πουρέ. Το φακόρυζο είναι κατά την γνώμη μου μια χαρά φαγητό για τέτοια περίσταση, άσε που μπορείς μέσα να βάλεις διάφορα.

 

Μια καλή λύση ώστε να αποφύγεις την πιπίλα + να τον βοηθήσεις στην οδοντοφυία + να φάει κάτι θρεπτικό είναι να πάρεις μια συσκευή αποφυγής πνιγμού με δυχτάκι (έχει κάποια προϊόντα τέτοια η munchkin), να βάλεις μέσα κρύο καρότο ή αγγούρι ή μήλο και να του δώσεις να το μασουλάει. Θα γίνει χάλια, θα στάζουν ζουμιά κλπ, αλλά αξίζει τον κόπο.

 

Γενικώς, μην εστιάζεις στην ποσότητα, αλλά στην ποιότητα των τροφών που προσφέρεις και στο πώς μπορείς να τον οδηγήσεις να συνειδητοποιήσει ο ίδιος τί σημαίνει "Τώρα κάθομαι και τρώω". Το να κοροϊδέψεις το παιδί για να φάει παραπάνω, π.χ. λιώνοντας πολλά άσχετα πράγματα μαζί σε μια κρέμα δεν το βοηθάει καθόλου, δεν μαθαίνει καμία γεύση τελικά, απλά γεμίζει την κοιλιά του με φαγητό χωρις να έχει συναίσθηση τί τρωει, τί του αρέσει, τί προσπάθεια απαιτείται για να φαγωθεί η κάθε τροφή κ.λπ.

 

 

[vicky86]

Συμφωνω απολυτα με οσα λεει η ντινα

Ετσι οπως ταιζετε ως τωρα δ βοηθατε να αποκτησει υγιη σχεση με το φαγητο

Ετσι καταληγουμε σε ενηλικους που μασουλανε ασυνειδητα βλεπωντας τηλεοραση

Σε μας βοηθαει παρα πολυ η μιμηση.η μεγαλη ερχοταν κ ετρωγε απο μας.ο μικρος βλεπει τη μεγαλη κ ζηλευει

Συμφωνω οτι εχετε πολλες απαιτησεις στην ποσοτητα

Η ωρα του φαγητου θα επρεπε να ειναι ωρα ηρεμιας για ολους.ουτε αγχος ουτε ξεσηκωμος με παιχνιδια ουτε πιεση

Στα φρουτα ειδικα παντα προτιμω να κοβω κομματια διαφορα για να επιλεγει μονο ποια προτιμα

Για παραδειγμα θα κατσετε να φατε μπιφτεκι η τοστ.εχε εσυ ενα πιατο με ενα μπιφτεκι σε κομματια η το μισο τοστ σε μπουκιες,κ βαζε του στο πιατακι του στο καρεκλακι του 2-3μππυκιτσες κ αφησε τον να το φαει μονος.με το χερι,με το πηρουνι,οτι προτιμα

 

[Onar]

17 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Aν το παιδί δεν παίρνει βάρος, έχετε όντως πρόβλημα και πρέπει να μιλήστε με γιατρό.

Αλλιώς, έχετε μπει σε έναν τραγικό κύκλο με αποκλειστική ευθύνη των ενηλίκων και μελλοντικά καταστρεπτικά αποτελέσματα για το παιδί. Σταματήστε να κάνετε τον κλόουν, βάλτε σταθερές ώρες γευμάτων, με υγιεινά και ισορροπημένα γεύματα, και αφήστε το παιδί να αποφασίσει πόσο θα φάει. Αν δε φάει και σηκωθεί, μαζέψτε το φαγητό και τέλος. Οταν πεινάσει το ίδιο. Η το επόμενο γεύμα αν δεν πεινάσει. Αν δεν πεινάσει, είναι πραγματικά άρρωστη συνήθεια να το μπουκώνετε.

Κόψτε μπιμπερό και πιπίλες, δεν είναι της ηλικίας του.

Γεια σου Αργκ το προβλημα ειναι οτι δεν καθεται ακινητος ν φαει. Ουτε σε καρεκλακι,ουτε καναπε. Αν ξεκινησουμε το φαγητο καθιστος,με την πρωτη που σηκωθει,του λεω οτι τελειωσε κ σηκωνομαι κ γω. Αυτο μπορει ν γινει τις περισσοτερες φορες στις 3 πρωτες κουταλιες. Οι γιαγιαδες ομως σηκωνονται μαζι του κ συνεχιζουν το φαι κυνηγωντας τον. Δεν μπορω ν παραιτηθω για ν τον μαθει ν τρωει σε ιδανικες συνθηκες. Τι προτεινεις???

Το μπιμπερο το κοψε αυτοματα μονος του με το που εμαθε το καλαμακι 14 μηνων κ απο τοτε αρχισε ν σταματαει το γαλα σταδιακα μεχρι κ τους τελευταιους 3 μηνες που το κοψε εντελως. Σε ευχαριστω

[xaroumenh mama]

16 ώρες πρίν, Onar είπε:

Vicky μου δεν το ηθελε καθολου με κακαο το εφτυνε (ευτυχως). Σκετο του το δινω απλα σε ποτηρι χρωματιστο ν μην φαινεται απ εξω.

Συμφωνω σε ολα μαζι σου! Κριτσινια θ φτιαξω αυριο τωρα που μου το πες!

Τραχανα παιρνουμε μονο απ το χωριο μου χειροποιητο με γαλα ευτυχως μονο αυτο τρωει καθε μερα πια αναγκαστικα γιατι δεν τον αρνειται ποτε.σταματαει ομως στο μισο βαθυ πιατο. Το φακορυζο το δινω ακομα αλεσμενο γιατο το δεχεται σε μεγαλη ποσοτητα ετσι. Φοβαμαι ν το αρχισω ολοκληρο μεσημερι μηπως δεν φαει. Τι λες????? Ν το κανω αυριο βραδυ ολοκληρο που το βραδυ τρωει μονο τα ολοκληρα??

 

Κατι που ηθελα ν γραψω ειναι οτι η φρουτοκρεμα του καθε πρωι αποτελειται απο : 1 μπανανα, 1 μηλο μικρο ,1 αχλαδι μικρο,50 μλ γαλα,1 κ.γλ.μελι,2 μπισκοτα πτι μπερ κ 1 κ.γλ.πολυβιταμινες (που ξεκινησαμε 2 βδομαδες τωρα). Θα με πειτε τρελη με την ποσοτητα αλλα ειναι το μοναδικο γευμα που επειδη τον πιανουμε στον υπνο μπορουμε ν εκμεταλλευτουμε κ ν προσθεσουμε οτι θελουμε. Μηπως μπουχτιζει απο κει κ περα ολη μερα???

 

Γαλα συνολο 60-70 μλ.ολη μερα 3 μηνες τωρα (ελεος)  Αυγο ειναι φαν μπορω ν πω. 4-5 εβδομαδιαιως . Εσυ ποσα δινεις???

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

αυτο που θελω πρωτον να σχολιασω ειναι οτι εφοσον ειχες γραψει ποιο πανω οτι ο γιος σου δε τρωει μπισκοτα αλλα κριτσινια μονο ισως δεν του αρεσουν οι γλυκες γευσεις....!!!! το παιδικο γαλα ειναι παρα πολυ γλυκο με κακαο ουτε να φανταστω δε θελω τι γευση θα ειχε.... στη φρουτοκρεμα και μπισκοτα και μπανανα και γαλα και μελι;;;;εσυ το εχεις δοκιμασει και σου αρεσει;;;; εγω στον γιο μου βαζω μιση μπανανα μισο μηλο ενα αχλαδι και στο ποτηρακι του του στιβω ενα πορτοκαλι και πινει.. το καλοκαιρι που ειχαμε ποιο πολλα φρουτα του εβαζα τα καλοκαιρινα...!! και σιγα σιγα τα φρουτα του τα δινω και τα τρωει και σκετα σε κομματια.. γαλα εγω του εδωσα και αγελαδινο και κατσικισιο απλα ειδα οτι του αρεσε καλυτερα το κατσικισιο και γιαυτο του δινω αυτο.... παντως πιστευω πως ο διατροφολογος που θες να πας ειναι μια πολυ καλη ιδεα....

[Onar]

2 ώρες πρίν, Deena είπε:

 

Βρε Onar, εσύ θα  μπορούσες να φας ένα ολόκληρο βαθύ πιάτο τραχανά? Εγώ πάντως όχι, μόνο που το σκέφτομαι μπουκώνω, πώς να το φάει ένα παιδί 20 μηνών?

 

Νομίζω ότι έχετε υπερβολικές απαιτήσεις, οι ποσότητες που περιγράφεις είναι πολύ μεγάλες.

 

Βάζε μπροστά του λίγο-λίγο φαγητό (το λέω επειδή λες ότι γεμίζει το στόμα του και μπουκώνεται, λογικό να το κάνει, αφού το μόνο που έχει μάθει μέχρι στιγμής ειναι μια συνεχή προσπάθεια "μπουκώματος") και άσε τον να φάει μόνος του χωρίς πίεση, με τα χέρια του. Μην φοβηθείς να βάλεις και φαγητά που "ταιριάζουν" να φαγωθούν με κουτάλι, κι ας γίνουν όλα χάλια. Η κόρη μου, η οποία γενικά είναι πολυ καλόφαγη, στους 17-18 μήνες περίπου παρουσίασε μεγάλη άρνηση με το φαγητό (μέχρι τότε έτρωγε αλεσμένα, την ταίζαμε) και μετά από διάφορα πειράματα καταλήξαμε να την αφήνουμε να τρώει τα πάντα μόνη της, ακόμα και το ρύζι και τον πουρέ. Το φακόρυζο είναι κατά την γνώμη μου μια χαρά φαγητό για τέτοια περίσταση, άσε που μπορείς μέσα να βάλεις διάφορα.

 

Μια καλή λύση ώστε να αποφύγεις την πιπίλα + να τον βοηθήσεις στην οδοντοφυία + να φάει κάτι θρεπτικό είναι να πάρεις μια συσκευή αποφυγής πνιγμού με δυχτάκι (έχει κάποια προϊόντα τέτοια η munchkin), να βάλεις μέσα κρύο καρότο ή αγγούρι ή μήλο και να του δώσεις να το μασουλάει. Θα γίνει χάλια, θα στάζουν ζουμιά κλπ, αλλά αξίζει τον κόπο.

 

Γενικώς, μην εστιάζεις στην ποσότητα, αλλά στην ποιότητα των τροφών που προσφέρεις και στο πώς μπορείς να τον οδηγήσεις να συνειδητοποιήσει ο ίδιος τί σημαίνει "Τώρα κάθομαι και τρώω". Το να κοροϊδέψεις το παιδί για να φάει παραπάνω, π.χ. λιώνοντας πολλά άσχετα πράγματα μαζί σε μια κρέμα δεν το βοηθάει καθόλου, δεν μαθαίνει καμία γεύση τελικά, απλά γεμίζει την κοιλιά του με φαγητό χωρις να έχει συναίσθηση τί τρωει, τί του αρέσει, τί προσπάθεια απαιτείται για να φαγωθεί η κάθε τροφή κ.λπ.

 

 

Εχεις δικιο Deena. Το παιδι μου εχει μαθει μονο ν τον μπουκωνουν. Στενοχωριεμαι πολυ γιατι μολις το συνειδητοποιησα....εχω κανει πολλα λαθη εχω την αποκλειστικη ευθυνη κ ενα απο αυτα ειναι οτι δεν μπορω ν κατσω ν συζητησω ηρεμα με τις 2 γιαγιαδες τι επιθυμω εγω για το παιδι μου,χωρις ν τους φωναζω καθε φορα που τον κυνηγανε.

Δεν εχει μαθει καμια υφη τροφης κ ξεχωριστες εκτος απο μπιφτεκι κουλουρακια κτλ

 

[xaroumenh mama]

6 ώρες πρίν, mama16 είπε:

Πονεμένη ιστορία το θέμα του φαγητού.. Νομίζω ότι είναι από τα πιο αγχωδες πράγματα για μία μητέρα όταν το παιδί της δεν τρώει.. Εμένα από την στιγμή που γεννήθηκε με το ζόρι την ταιζα γάλα.. Ποτέ δεν έχει γκρινιαξει για να φάει.. Είχαμε βέβαια και θέμα με γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση που έκανε κ οισοφαγίτιδα. Η μεγάλη μου ελπίδα ήταν να ξεκινήσει κρέμες για να τρώει αλλά κ αυτές δεν τις δέχτηκε ευκολα. Το πρώτο δίμηνο δεν έτρωγε πάνω από 20μλ. Σιγά σιγά επιτέλους η ποσότητα αυξήθηκε κ έφτασε να τρώει φαγητό γύρω στα 120-140μλ και κρέμες γύρω στα 100 μλ. Αλλα πλέον έχει κανένα μήνα κ παραπάνω που το φαγητό το μείωσε στα 100μλ και τις κρέμες στα 40μλ! Όλη μέρα προσπαθώ να την δίνω κάτι να φάει για να παίρνει λίγο παραπάνω θερμίδες. Έχει τύχει βέβαια να φάει το πρωί στις 9μιση 40μλ κ επειδή έχω δουλειές έξω να την ξανά ταισω πάλι το μεσημέρι κ να φάει την ίδια ποσότητα.. Σαν να μην έχει πεινασει καθόλου.. Τώρα η μικρούλα μ είναι σχεδόν 11 μηνών (γεννήθηκε βέβαια ένα μήνα πιο μπροστά) και από κιλά 6100.. Οι εξετάσεις της είναι φυσιολογικές, είναι υγιές κατά τ αλλά μωρό. Συγνώμη για το μεγάλο post αλλά ήθελα κάπου να πω τον πόνο μου!

αποτι ειδα στο βιβλιαριο για κοριτσι 11 μηνων 6100 κιλα ειστε πολυ κατω απο τις καμπυλες αναπτυξης...αλλα αποτι γραφεις εχετε κανει ολες τις εξετασεις εχετε ελενγξει και τον θυρωιδη;;ο παιδιατρος σας τι σας λεει και τι σας εχει προτεινει;;; ισως ειναι απο τα παιδακια τελικα που δεν τις αρεσει το φαγητο και θελει να ασχολητε με αλλα πραγματα τωρα σιγα σιγα που θα κινητε και ποιο πολυ ισως της ανοιξει η ορεξη και ξεκινησει να δειχνει ποιο πολυ ενδιαφερον για τον φαγητο...!!!!!!

[ΑΡΓΚ]

Αν είχα φάει αυτό το πρωινό χωρίς να κάνω εμετό (που δεν το πιστεύω, απλά θα τα είχα βγάλει και είμαι ενήλικας) δεν νομίζω ότι θα ξαναέτρωγα πριν το βράδυ! Η κόρη μου είναι 13, μάλλον στρουμπουλή και πολύ ψηλή και αθλείται και εντατικά και το πρωινό της είναι κάτι σαν ένα ποτήρι γάλα και 1-2 φρυγανιές, δεν έχει φάει όλα αυτά που περιγράφεις ούτε μέχρι τις 2 το μεσημέρι. 

Δεν ξέρω πώς να το πω ευγενικά, αλλά το παιδί δεν έχει το πρόβλημα, ως ενήλικες έχετε περάσει σε κατάσταση ψυχαναγκασμου. Μεγαλώνετε έναν μικρό τύραννο, και όσο αδύνατο και αν είναι τώρα (μιας και λογικά μισεί το φαγητό και νιώθει συνεχώς μπουκωμένο), μακροπρόθεσμα μεγαλώνετε έναν μελλοντικό παχύσαρκο.

Το στομάχι του παιδιού είναι όσο η μπουνιά του. Σερβίρετε αντίστοιχη ποσότητα σε κάθε γεύμα, επιλέγετε ως ενήλικες το τι πρέπει να έχει το κάθε γεύμα, και το παιδί επιλέγει αν και πόσο θα φάει. Μόνο του. Σε κανονική μορφή φαγητού, δεν είναι βρέφος. Με τα χέρια, ή άντε με δύο κουτάλια αν είναι σούπα/ρύζι κλπ, για να βοηθάει (αλλά όχι να μπουκώνει) ένας ενήλικας.

 

[mama16]

Ναι δυστυχώς είμαστε πολύ κάτω απ τα φυσιολογικά, μετραω βέβαια σαν να είναι 10 μηνών λόγω προωροτητας αλλά κ πάλι πιο κάτω είμαστε στις καμπύλες.. Έχουμε κάνει διάφορες εξετάσεις αλλά δεν βρίσκουν κάτι ανησυχητικό. Κ τον θυροειδή ελεγξαμε. Ή γιατρός θέλει βέβαια να παχύνει αλλά αφού είναι φυσιολογικό και ψυχοκινητικα καλά δεν ανησυχεί. Μακάρι να αρχίσει να τρώει αργότερα αλλά φοβάμαι ότι όταν θα περπατήσει θα καίει ακόμα περισσότερες θερμίδες! Ευχαριστώ πάντως για την απάντηση

[Onar]

8 ώρες πρίν, mama16 είπε:

Πονεμένη ιστορία το θέμα του φαγητού.. Νομίζω ότι είναι από τα πιο αγχωδες πράγματα για μία μητέρα όταν το παιδί της δεν τρώει.. Εμένα από την στιγμή που γεννήθηκε με το ζόρι την ταιζα γάλα.. Ποτέ δεν έχει γκρινιαξει για να φάει.. Είχαμε βέβαια και θέμα με γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση που έκανε κ οισοφαγίτιδα. Η μεγάλη μου ελπίδα ήταν να ξεκινήσει κρέμες για να τρώει αλλά κ αυτές δεν τις δέχτηκε ευκολα. Το πρώτο δίμηνο δεν έτρωγε πάνω από 20μλ. Σιγά σιγά επιτέλους η ποσότητα αυξήθηκε κ έφτασε να τρώει φαγητό γύρω στα 120-140μλ και κρέμες γύρω στα 100 μλ. Αλλα πλέον έχει κανένα μήνα κ παραπάνω που το φαγητό το μείωσε στα 100μλ και τις κρέμες στα 40μλ! Όλη μέρα προσπαθώ να την δίνω κάτι να φάει για να παίρνει λίγο παραπάνω θερμίδες. Έχει τύχει βέβαια να φάει το πρωί στις 9μιση 40μλ κ επειδή έχω δουλειές έξω να την ξανά ταισω πάλι το μεσημέρι κ να φάει την ίδια ποσότητα.. Σαν να μην έχει πεινασει καθόλου.. Τώρα η μικρούλα μ είναι σχεδόν 11 μηνών (γεννήθηκε βέβαια ένα μήνα πιο μπροστά) και από κιλά 6100.. Οι εξετάσεις της είναι φυσιολογικές, είναι υγιές κατά τ αλλά μωρό. Συγνώμη για το μεγάλο post αλλά ήθελα κάπου να πω τον πόνο μου!

Εισαι κ συ απογοητευμενη πολυ πιο δικσιολογημενα απο μενα!ειχατε κ τα θεματα σας .. ειναι πισω πολυ σε βαρος κ καμπυλες. Ποσο γεννηθηκε κ ποσων εβδομαδων?  Καλα κανεις κ λες τον πονο σου να ξαλαφρωνεις

[Deena]

17 ώρες πρίν, Onar είπε:

Εχεις δικιο Deena. Το παιδι μου εχει μαθει μονο ν τον μπουκωνουν. Στενοχωριεμαι πολυ γιατι μολις το συνειδητοποιησα....εχω κανει πολλα λαθη εχω την αποκλειστικη ευθυνη κ ενα απο αυτα ειναι οτι δεν μπορω ν κατσω ν συζητησω ηρεμα με τις 2 γιαγιαδες τι επιθυμω εγω για το παιδι μου,χωρις ν τους φωναζω καθε φορα που τον κυνηγανε.

Δεν εχει μαθει καμια υφη τροφης κ ξεχωριστες εκτος απο μπιφτεκι κουλουρακια κτλ

 

 

Μην απογοητεύεσαι, πάρτο από την αρχή! Το παιδί είναι μικρό, πρόβλημα βάρους δεν έχει, έχετε όλο τον χρόνο μπροστά σας να διορθώσετε την κατάσταση.

 

Με τις γιαγιάδες θα δεις προκοπή αν δεν φωνάζεις, χτύπα τις στο φιλότιμο, επικαλέσου, εν ανάγκη, ότι συμβουλεύτηκες διατροφολόγο (αν το κάνεις όντως, ακόμα καλύτερα), γράψε τους ένα πρόγραμμα διατροφής με ποσότητες και κόλλα το στο ψυγείο (όπως κάνουμε οι ενήλικες με τις δίαιτες) και hope for the best!!! Επικεντρώσου στο να χαλαρώσεις εσύ, σταμάτα να το συζητάς μαζί τους, έτσι θα χαλαρώσει και το παιδί και σιγά-σιγά θα συνεργαστούν όλοι.

 

Επίσης, να ξέρεις ότι καθοριστικό στην διατροφική του συμπεριφορά θα είναι να αρχίσει να τρώει μαζί με άλλους ανθρώπους σε ομάδα. Κι επειδή στις σημερινές οικογένειες με εργαζόμενες μαμάδες, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο στην καθημερινότητα, συνήθως επιτυγχάνεται στον παιδικό σταθμό. Μέχρι τότε όμως, μπορείς να το καθιερώσεις στα γεύματα που είσαι μαζί του, καθώς και τα Σ/Κ.

[vicky86]

19 ώρες πρίν, Onar είπε:

Γεια σου Αργκ το προβλημα ειναι οτι δεν καθεται ακινητος ν φαει. Ουτε σε καρεκλακι,ουτε καναπε. Αν ξεκινησουμε το φαγητο καθιστος,με την πρωτη που σηκωθει,του λεω οτι τελειωσε κ σηκωνομαι κ γω. Αυτο μπορει ν γινει τις περισσοτερες φορες στις 3 πρωτες κουταλιες. Οι γιαγιαδες ομως σηκωνονται μαζι του κ συνεχιζουν το φαι κυνηγωντας τον. Δεν μπορω ν παραιτηθω για ν τον μαθει ν τρωει σε ιδανικες συνθηκες. Τι προτεινεις???

Το μπιμπερο το κοψε αυτοματα μονος του με το που εμαθε το καλαμακι 14 μηνων κ απο τοτε αρχισε ν σταματαει το γαλα σταδιακα μεχρι κ τους τελευταιους 3 μηνες που το κοψε εντελως. Σε ευχαριστω

Ποιες μερες κ ωρες ταιζουν οι γιαγιαδες;

[ΑΡΓΚ]

20 ώρες πρίν, Onar είπε:

Γεια σου Αργκ το προβλημα ειναι οτι δεν καθεται ακινητος ν φαει. Ουτε σε καρεκλακι,ουτε καναπε. Αν ξεκινησουμε το φαγητο καθιστος,με την πρωτη που σηκωθει,του λεω οτι τελειωσε κ σηκωνομαι κ γω. Αυτο μπορει ν γινει τις περισσοτερες φορες στις 3 πρωτες κουταλιες. Οι γιαγιαδες ομως σηκωνονται μαζι του κ συνεχιζουν το φαι κυνηγωντας τον. Δεν μπορω ν παραιτηθω για ν τον μαθει ν τρωει σε ιδανικες συνθηκες. Τι προτεινεις???

Το μπιμπερο το κοψε αυτοματα μονος του με το που εμαθε το καλαμακι 14 μηνων κ απο τοτε αρχισε ν σταματαει το γαλα σταδιακα μεχρι κ τους τελευταιους 3 μηνες που το κοψε εντελως. Σε ευχαριστω

 

Καταρχήν να πω ότι καρεκλάκι φαγητού χρησιμοποίησα όσο είχα μωρά. 6-9 μηνών και πολύ λέω. 

Βρες ένα τραπεζάκι χαμηλό και βάλε το φαγητό εκεί. Η μία καρέκλα από την οποία εύκολα να ανεβοκατεβαίνει για να φτάνει το τραπέζι.

Αν θέλει να πηγαινοέρχεται και να γυρνάει να τρώει, πού είναι το θέμα; Αρκεί να μην έχει την εντυπωση ότι το φαγητό τον ακολουθεί παντού

Επίσης δεν υπάρχει λόγος να φάει αν δεν πεινάει. Ρωτήστε τον αν πεινάει και αν όχι ας φάει αργότερα.

Δώστε του απλές επλογές: μπανάνα ή μήλο; Ντομάτα ή αγγούρι; Γάλα ή γιαούρτι; Και μέχρι εκεί. Ούτε άσχετα σνακ, ούτε τσιμπολόγημα. 

Αν πεινάσει, θα φάει. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάτσει νηστικό 5 μέρες γιατί ήταν απασχολημένο να τρέχει κανένα παιδί.

 

[Macgyver]

Διάβασα όλο το θέμα και έχω να κάνω τις εξής δηλώσεις:

 

1) Από την πλευρά του ιδιότροπου παιδιού στο φαγητό ( όταν εγώ ήμουν μικρή δηλαδή) 

Είχα καβαλήσει συνειδητά ( το θυμάμαι δηλαδή ) τη μάνα μου, τον παππού μου και τη γιαγιά μου στο θέμα του φαγητού: από κουκλοθέατρα, κεράκια, τραγούδια, παιχνίδια έως να με κυνηγούν από πίσω κι εγώ κατά βάθος απολάμβανα την τρεχάλα τους. 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το παιχνίδι εξουσίας το είχα κερδισμένο. 

Ο παιδίατρος δήλωσε να με αφήσουν ήσυχη και όταν πεινάσω, τότε θα φάω. Έτσι και έγινε. Είχα φτάσει πλέον 4 χρόνων και ήμουν ένα στριμάδι και μισό στο θέμα φαγητού. Από τότε μέχρι και σήμερα όταν πεινάω, τότε τρώω. Ήμουν ένα αδύνατο παιδί ( 4 χρονών, 13 κιλά ) και μετά πήρα κιλά και πλέον είμαι μία κανονική γυναίκα σε κιλά, βάρος και κατανομή λίπους. 

 

2) Από την πλευρά της μαμάς: 

Η πειθαρχεία είναι για μένα το Α και το Ω. Ποτέ δεν έχω κυνηγήσει τον μικρό να φάει οτιδήποτε. 

Υποχρεωτικά κάθεται στο καρεκλάκι του φαγητού με τους ιμάντες του για να φάει το οτιδήποτε, από φρούτο και μεσημεριανό έως μπισκοτάκι και παγωτό. 

Είμαι κάθετη, γιατί θέλω να ξέρει ότι το φαγητό είναι μεν απόλαυση , αλλά ΔΕΝ είναι παιχνίδι. 

Όσες φορές έχει περάσει περιόδους ιδιοτροπίας, πχ χθες έτρωγε μπιφτέκι , σήμερα δεν το θέλει: του έδινα και του δίνω 2 ευκαιρίες να φάει μόνος του. Αν δεν το φάει και αρχίσει τη γκρίνια: πετάω το φαγητό μπροστά του και τρώει στο επόμενο γεύμα. Επίσης, κόβονται τα μπισκότα και τα σνακ ( του παίρνω βιολογικά HIPP με μέτρο πάντα). 

 

Στη γιαγιά: της κάνει τη ζωή πατίνι, επειδή δεν με ακούει και δεν του ακολουθεί τους κανόνες. Επειδή όμως δεν τον κρατάει συστηματικά πχ 1-2 φορές στις 10 ημέρες, δεν με ενοχλεί γιατί ο μικρός ξέρει ότι τους κανόνες τους θέτει η μαμά. 

 

ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ: Κάντε εξετάσεις αιματολογικές και υπέρηχο άνω κάτω κοιλίας να αποκλείσετε οτιδήποτε το παθολογικό. Αφού το αποκλείσετε, πάρτε απόφαση ότι το παιδί απλά σας "δουλεύει" ψιλό γαζί. Είναι σύνηθες τα παιδιά μετά τους 18 μήνες να προσπαθούν να αποκτήσουν έλεγχο πάνω στο γονιό τους. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ. Αλλά σε θέματα σημαντικό πχ ασφάλεια, φαγητό , ύπνος κλπ δεν τα αφήνουμε να πάρουν τα ηνία. 

 

Το παιδί είναι όπως το μάθεις. Έτσι λοιπόν θα το μάθεις κι εσύ να τρώει τις ώρες που πρέπει και αυτά που πρέπει. Θα χρειαστείς υπομονή και συνέπεια στους κανόνες που θα θέσεις. Θα γκρινιάξει καμία εβδομάδα, αλλά θα μάθει. Θα κάνει παλινδρομήσεις στη γκρίνια του στο μέλλον, αλλά είναι στο χέρι σου να του διδάξεις ότι αρχηγός είσαι εσύ και το κάνεις για καλό του. 

Κόψε μαχαίρι την πιπίλα για τη διάρκεια της ημέρας ( εκτός από τους ημερήσιους ύπνους ) και το νερό να είναι προσβάσιμο μόνο αφού τελειώνει το γεύμα. 

Αυτά από μένα και καλή δύναμη

 

 

Υγ ακόμα θυμάμαι μία μέρα που είχε βάλει τη μάνα μου να μου αγοράσει ό,τι ήθελα να φάω από το σούπερ μάρκετ και τελικά δεν έφαγα τίποτα. Μου είχε φτιάξει 4 φαγητά απανωτά επειδή το ένα μου βρώμαγε και το άλλο μου ξίνιζε. Τι καλό παιδάκι που ήμουν !!!! 

[mama16]

21 ώρες πρίν, Onar είπε:

Εισαι κ συ απογοητευμενη πολυ πιο δικσιολογημενα απο μενα!ειχατε κ τα θεματα σας .. ειναι πισω πολυ σε βαρος κ καμπυλες. Ποσο γεννηθηκε κ ποσων εβδομαδων?  Καλα κανεις κ λες τον πονο σου να ξαλαφρωνεις

Γεννήθηκε την 34 εβδομάδα αλλά σε βάρος ήταν 1540γρ λόγω ενδομητριας καθυστέρησης ανάπτυξης. Από τότε και μέχρι σήμερα είμαι σε ένα διαρκή αγώνα πάχυνσης!! . Απ την πλευρά σ εσύ προσπάθησε να χαλαρώσεις με το φαγητό του μωρού σ ( όσο μπορείς βέβαια γιατί πάνω απ όλα είμαστε μανουλεςκαι όπως κ να έχει αγχωνομαστε). Το μωρακι σ ήδη είναι 20 μηνών κ όσο μεγαλώνει θα καταλαβαίνει ότι πειναει κ πρέπει να φάει. Έχω κ εγώ έναν ανηψιό που από μικρός έτρωγε λίγο κ πάντα ήταν αδύνατος αλλά τώρα πλέον που άρχισε το δημοτικό μ λέει η αδερφή μου ότι τρώει σαν μεγάλος άνθρωπος. Βέβαια όλοι στις συμβουλές καλοί είμαστε αλλά το να έχεις ένα παιδάκι που δεν τρώει είναι ψυχοφθορο για όλες τις μαμαδες.. Υπομονή λοιπόν κ σ εύχομαι μεχρι να κλείσει τα 2 να τρώει πολύ καλύτερα κ να μην το κυνηγάς! 

[Onar]

On 26/10/2017 at 0:30 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

 

Καταρχήν να πω ότι καρεκλάκι φαγητού χρησιμοποίησα όσο είχα μωρά. 6-9 μηνών και πολύ λέω. 

Βρες ένα τραπεζάκι χαμηλό και βάλε το φαγητό εκεί. Η μία καρέκλα από την οποία εύκολα να ανεβοκατεβαίνει για να φτάνει το τραπέζι.

Αν θέλει να πηγαινοέρχεται και να γυρνάει να τρώει, πού είναι το θέμα; Αρκεί να μην έχει την εντυπωση ότι το φαγητό τον ακολουθεί παντού

Επίσης δεν υπάρχει λόγος να φάει αν δεν πεινάει. Ρωτήστε τον αν πεινάει και αν όχι ας φάει αργότερα.

Δώστε του απλές επλογές: μπανάνα ή μήλο; Ντομάτα ή αγγούρι; Γάλα ή γιαούρτι; Και μέχρι εκεί. Ούτε άσχετα σνακ, ούτε τσιμπολόγημα. 

Αν πεινάσει, θα φάει. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάτσει νηστικό 5 μέρες γιατί ήταν απασχολημένο να τρέχει κανένα παιδί.

 

Σ ευχαριστω πολυ! Εχεις δικιο! Εχω καθυστερησει ηδη παρα πολυ το καρεκλακι. Να συνδεσει λες το συγκεκριμενο καρεκλακι κ τραπεζακι με το φαγητο? Οτι δηλαδη εκει καθεται κ τρωει ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΙΑ???

On 26/10/2017 at 0:30 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

 

Καταρχήν να πω ότι καρεκλάκι φαγητού χρησιμοποίησα όσο είχα μωρά. 6-9 μηνών και πολύ λέω. 

Βρες ένα τραπεζάκι χαμηλό και βάλε το φαγητό εκεί. Η μία καρέκλα από την οποία εύκολα να ανεβοκατεβαίνει για να φτάνει το τραπέζι.

Αν θέλει να πηγαινοέρχεται και να γυρνάει να τρώει, πού είναι το θέμα; Αρκεί να μην έχει την εντυπωση ότι το φαγητό τον ακολουθεί παντού

Επίσης δεν υπάρχει λόγος να φάει αν δεν πεινάει. Ρωτήστε τον αν πεινάει και αν όχι ας φάει αργότερα.

Δώστε του απλές επλογές: μπανάνα ή μήλο; Ντομάτα ή αγγούρι; Γάλα ή γιαούρτι; Και μέχρι εκεί. Ούτε άσχετα σνακ, ούτε τσιμπολόγημα. 

Αν πεινάσει, θα φάει. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάτσει νηστικό 5 μέρες γιατί ήταν απασχολημένο να τρέχει κανένα παιδί.

 

Σ ευχαριστω πολυ! Εχεις δικιο! Εχω καθυστερησει ηδη παρα πολυ το καρεκλακι. Να συνδεσει λες το συγκεκριμενο καρεκλακι κ τραπεζακι με το φαγητο? Οτι δηλαδη εκει καθεται κ τρωει ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΙΑ???

[ΑΡΓΚ]

Just now, Onar είπε:

Σ ευχαριστω πολυ! Εχεις δικιο! Εχω καθυστερησει ηδη παρα πολυ το καρεκλακι. Να συνδεσει λες το συγκεκριμενο καρεκλακι κ τραπεζακι με το φαγητο? Οτι δηλαδη εκει καθεται κ τρωει ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΙΑ???

Τα παιδιά κάνουν ο,τι τους μάθουμε. Μην κάνετε το φαγητό σόου. Αν μόνος του πηγαινοέρχεται και τρώει, ας πηγαινοέρχεται, τι πειράζει; Αλλα βεβαιώσου οτι πεινάει πριν σερβίρεις. Αν δεν πεινάει και φαίνεται ότι δε θα φάει, απλά ξαναμάζεψε το φαγητό. Ενα μικρό παιδί να θέλει να τρωει 3 μπουκιές και να κατεβαίνει από την καρέκλα και να ξαναέρχεται, δεν το βρίσκω κακό. Αρκει να περιορίζεται στην κουζίνα, μη νομίζει ότι είναι φυσιολογικό να σέρνει το πιάτο και να πασαλείβει φαγητό παντού.

[Onar]

On 26/10/2017 at 10:54 ΠΜ, vicky86 είπε:

Ποιες μερες κ ωρες ταιζουν οι γιαγιαδες;

Εδω ειναι το μεγαλυτερο προβλημα! Δουλευω με κυλιομενο 8ωρο ωραριο Πρωι-Απογευμα-Νυχτα. Μπορει ν περασουν απο 8 εως κ 11 μερες χωρις ν παρω ρεπο. Η κυριως γιαγια/νταντα ταιζει ολα τα γευματα εξαρταται τι δουλευω.

Αυτο μας εχει αποσυντονισει ολους. Δεν ειναι καποιος απ την οικογενεια σταθερος. Ο αντρας μου κ αυτος εναλλαξ πρωι-απογευμα. Το παιδι δεν μπορει ν συνδυασει στο μυαλο του οτι πχ.το πρωινο μου ειναι παντα με την μαμα. Εχω τρελαθει

[poulxeria]

Δες αυτό:

 

 

Τέτοιου τύπου καθισματάκια τα δένεις σε μια καρέκλα της τραπεζαρίας (κατά κανόνα κουμπώνουν σε κάθε τύπο καρέκλας) και μπορείτε έτσι να τρώτε όλοι παρέα ή τελοσπάντων οποιος είναι μαζί με το παιδί. Χρησιμοποιούμε το δικό μας πάνω από χρόνο και δε βλέπω να το αποσύρουμε σύντομα. Θα δεις ικανοποίηση που θα πάρει το μικρό που έκατσε επιτέλους να φάει με τους μεγάλους!

[vicky86]

Εμεις εχουμε μονο τετοιο καρεκλακι.που η κορη μου το χρησιμοποιησε 6-12μηνων,στις προσπαθειες δλδ να φαει.μετα το χρονο μονη σε καρεκλα.αλλα πολλες φορες ειδικα σε καποιο σνακ που δ τρωγαμε εμεις ηταν το πιατακι της στο τραπεζι του σαλονιο,εκεινη επαιζε κ επεστρεφε να τσιμπησει.δ το θεωρω κακο

Οχι ομως να κυνηγαμε το παιδι απο πισω να φαει

Παντως με τις ποσοτητες που εχεις πει,δ θα ελεγα οτι ειναι ολιγοφαγο το παιδακι σου."κακοφαγο"ισως αν μου επιτρεπεις

Αλλα οι ενηλικες ειστε που πρεπει να αλλαξετε αντιμετωπιση

Θα πρεπει να μιλησεις σοβαρα σε οποιον δινει γευματα στο παιδι.κ να ξεκαθαρισετε τις ποσοτητες που περιμενετε να φαει.ειναι 2κουτ.σουπας για την ηλικια του.η μεριδα απο καθε ειδος ειναι οσο ειναι το χερακι του

Θα συνεχισετε να προσφερετε 3γευματα κ δυο σνακ.απλα θα προσεξεις να ειναι υγιεινες επιλογες,με καλες θερμιδες,κ κτ που θα αρχισει να τρωει μονος

Το ιδανικο θα ειναι οσο τρωει να μην βλεπει τηλεοραση,κ να προσφερουμε το γευμα μιση με μια ωρα,δ προσπαθουμε περισσοτερο αν δ θελει.μαζευουμε,κ προτεινουμε αν δ εφαγε σε κανενα διωρο ξανα κτ αλλο

[Αννα 35]

Καταρχάς να συμφωνήσω με τις συνομιλητριες που πρότειναν τον αποκλεισμό παθολογικών αιτίων.

Στη συνέχεια να επισημάνω πως πράγματι έχετε δώσει στο ζήτημα της σίτισης πέραν του δέοντος αξία. Αποτελεί πλέον για το παιδί μια παγιωμένη μορφή προσέλκυσης της προσοχής σας.

Επίσης, έχοντας ανατραφεί οι περισσότεροι με τις δυτικές αξίες, ας μου επιτραπεί η έκφραση, πλέον ακόμα και στο φαγητό υπάρχει μια υπερβολή. Το μέγεθος του ανθρώπινου στομαχιού δεν ξεπερνά το μέγεθος της μπουνιάς του και άρα η ποσότητα τροφής που συνίσταται να καταναλώνεται σε κάθε γεύμα είναι αυτή.

Κλείνω με ένα προσωπικό βίωμα. Η κόρη μου υπήρξε τρομερά κακοφαγο παιδί, σε σημείο που ακόμα και μετά το έτος βασική τροφή ήταν το μητρικό γάλα. Ποτέ δεν την πιέσαμε, ποτέ δεν την κυνηγήσαμε, ποτέ δεν αντικαταστήσαμε το γεύμα με κάτι άλλο ή προσπαθήσαμε να την ξεγελάσουμε ώστε να φάει.

Χρειάστηκε λίγο παραπάνω χρόνο, όμως έμαθε να τρώει σωστά και σε ο,τι αφορά την ποιότητα και σε ο,τι αφορά την ποσότητα.

Καλή, ξεκάθαρη συζήτηση με τη γιαγιά, σταθερότητα, ηρεμία, επιμονή και θα δείτε αποτελέσματα.

[kine]

Διάβασα κι εγώ όλες τις απαντήσεις και υπάρχουν ΠΟΛΛΕΣ εξαιρετικές συμβουλές, που ΠΡΕΠΕΙ να ακολουθήσεις. (Κάποιες θα τις ακολουθήσω κι εγώ )

 

Η κόρη μου ξεκίνησε φυσιολογικά την ανάπτυξη της, ακολουθώντας την καμπύλη της όσο θήλαζε αποκλειστικά και από την στιγμή που μπήκαν τα στερεά, άρχισε να πέφτει σιγά σιγά στις καμπύλες. Είναι τώρα 17 μηνών και 9 κιλά, έχοντας πέσει σχεδόν 2 καμπύλες, έχουμε κάνει αιματολογικές και είναι υγιέστατη.

Δώσαμε αλεσμένα για πολύ λίγο και γρήγορα έπιασε με το χέρι και άρχισε να διαχειρίζεται όλες τις τροφές, χωρίς ανησυχία πνιγμονής. Δοκιμάζει τα πάντα. ΑΛΛΑ Δεν τρώει πολύ, τις περισσότερες φορές μετά από 2-3 μπουκιές σταματά. Αν και με έχει ανησυχήσει πολλές φορές με το πόσο λίγο τρώει, προσπαθώ να μην χάνω τη λογική μου και να θυμάμαι ότι ΑΝ ΠΕΙΝΑΕΙ, θα ζητήσει να φάει. Είναι δύσκολο να κρατάς την ψυχραιμία σου και να μην προσπαθείς να μπουκώσεις ένα παιδί - ενώ μπορείς, αλλά προσπαθώ να θυμάμαι, ότι είναι ακόμη πιο σημαντικό να αισθάνεται το παιδί τί τρώει, πώς το τρώει, πότε το τρώει. Να τρώει για τον εαυτό του, όχι για τους άλλους. Να τρώει επειδή πεινάει κι όχι για να ασχοληθούν οι άλλοι μαζί του.

 

Ενα λάθος που κάναμε εμείς για κάποιο καιρό, ήταν ότι επειδή έτρωγε λίγο, της προσφέραμε συνέχεια κάτι να φάει, ανα πάσα ώρα και στιγμή - δεν τηρούσαμε τον κανόνα των 5 γευμάτων. Το αποτέλεσμα ήταν να έχει φάει μια μπουκιά από το ένα, μια μπουκιά από το άλλο και όταν ερχόταν η ώρα του φαγητού, να τρώει άλλη μια μπουκιά και να σταματά. Αυτό με απογοήτευε πολύ. Και μετά αποφάσισα ότι τουλάχιστον για ένα 2ωρο-3ωρο, δεν θα τρώει ΤΙΠΟΤΑ. Κι αν δεν πεινάει την ώρα του γεύματος, θα το μαζεύω και θα τρώει μετά στο επόμενο γευμα, όχι μετά από 10 λεπτά, άλλο φαγητό.

Τον πρώτο καιρό πχ. Ξυπνούσε 7 το πρωί, της κάναμε τραχανά. Τρώει 2 κουταλιές κι άλλες 2 με το ζόρι. Ξεκινάει να παίζει. 10 λεπτά μετά πηγαίνουμε και της δίνουμε μισή μπανά. Τρώει μια μπουκιά και μας επιστρέφει το υπόλοιπο, συνεχίζει το παιχνίδι. Μετά από λίγη ώρα, της δίνουμε λίγο ψωμάκι. Μετά βγαίνουμε βόλτα, της δίνουμε λίγο κουλούρι - τρώει άλλες δυο μπουκιές και το παρατάει. Ερχεται η ώρα για ύπνο, θηλάζει, κοιμάται. Οταν ξυπνάει, είναι η ώρα για μεσημεριανό και τρώει 4 μπουκιές και σταματάει πάλι. κτλ κτλ κτλ. Εμείς νιώθαμε ότι δεν τρώει τίποτα, αλλά αν το σκεφτείς, το παιδί έτρωγε όλο μπουκιές μπουκιές με αποτέλεσμα να μην είναι ποτέ πεινασμένη και να μην τρώει ποτέ, σωστά γεύματα - με όρεξη.

Πλέον κάνουμε το εξής. πχ. Ξυπνάει 7 το πρωί. Της κάνουμε τον τραχανά κανένα μισάωρο μετά. Να έχει προλάβει να ξυπνήσει και να μας έχει πει ότι θέλει να φάει. Τηνν βάζουμε να φάει με το πιατάκι μπροστά της και το κουτάλι. Τρώει ότι θέλει, όσο θέλει. Την ρωτάω: τελείωσες το φαγητό; Χόρτασες; Μου λέει: Ναι. Και τότε την παίρνω να πάμε να πλυθεί και να παίξουμε. Μετά από κανένα 2 ωρο θα βγούμε βόλτα και τότε θα της προσφέρω ένα σνακ κι όσο φάει. Θα κοιμηθεί κι όταν ξυπνήσει, μεσημεριανό, ΟΤΙ ΤΡΩΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ, όσο θέλει. κτλ.

Πάντοτε την ρωτάω αν πεινάει, πάντοτε την ρωτάω αν έχει χορτάσει. Θέλω να ξέρει ότι το φαγητό είναι μια διαδικασία, έχει αρχή, μέση και τέλος, έχει ένα πλαίσιο, λειτουργεί με ορισμένους κανόνες. Δεν θέλω να εξοικειωθεί με την εικόνα των γονιών και των παππούδων της να την παρακαλάνε για άλλη μια μπουκίτσα και να την γυροφέρνουν με ένα κουτάλι, όσο παίζει ή τρέχει μέσα στο σπίτι. Ενίοτε τόσο ο άντρας μου, όσο και οι γιαγιάδες, μπορεί να την κηνυγήσουν, αλλά τους λέω με ήρεμο τρόπο πάντα, τον λόγο για τον οποίο της κάνουν κακό και δεν κερδίζουν τίποτα με το να καταφέρουν άλλη μια εκβιαστική μπουκιά στο στόμα του παιδιού. Από κει και πέρα, σιγά σιγά το καταλαβαίνουν κι αυτοί ότι αυτό το κηνυγητό είναι εις βάρος του παιδιού κι ας καταφέρνουν δυο κουταλιές περισσότερες, απ' ότι όταν τρώει μόνη της.

 

Καταλαβαίνω ότι έχεις την αίσθηση ότι δεν τρώει πολύ. Αλλά οι ποσότητες που περιγράφεις είναι τραγικά ΜΕΓΑΛΕΣ! Τα μισά να έτρωγε κάθε μέρα η δικιά μας, θα κάναμε party! Απλά δεν μπορείτε να το συνειδητοποιήσετε. Εϊναι πολύ σημαντικό να καταλάβεις ότι όση σημασία  έχει να τρέφεται, άλλο τόσο και ακόμη περισσότερο, έχει σημασία το να μάθει να τρώει κι όχι να το ταΪζουν. Πρέπει να πεινάσει. Αφήστε το παιδί να πεινάσει. Αφήστε το να ζητήσει να φάει. Δεν είναι μωρό. Είναι παιδάκι πλέον. Μπορεί να ζητήσει αυτό που θέλει. Δεν υπάρχει δικαιολογία για αλεσμένα, δεν υπάρχει δικαιολογία να μην τρώει μόνο του, δεν υπάρχει δικαιολογία να το κυνηγάτε. Δεν είναι βρεφάκι. Είναι παιδί. Αφήστε το να μεγαλώσει. Να αισθανθεί την ανάγκη του για τροφή και να τη ζητήσει.

 

Συμπερασματικά, οι ενήλικες πρέπει να αλλάξουν νοοτροπία και προσέγγιση. Το παιδί θα ανταποκριθεί πολύ γρήγορα, μόλις βρεις εσύ τον τρόπο να το προσεγγίσεις υγιώς (γιατί όλο αυτό το παιχνδοκηνυγητό, είναι πολύ άρρωστο και εξαντλειτικό για όλους σας).

 

 

[mama16]

13 ώρες πρίν, kine είπε:

Διάβασα κι εγώ όλες τις απαντήσεις και υπάρχουν ΠΟΛΛΕΣ εξαιρετικές συμβουλές, που ΠΡΕΠΕΙ να ακολουθήσεις. (Κάποιες θα τις ακολουθήσω κι εγώ )

 

Η κόρη μου ξεκίνησε φυσιολογικά την ανάπτυξη της, ακολουθώντας την καμπύλη της όσο θήλαζε αποκλειστικά και από την στιγμή που μπήκαν τα στερεά, άρχισε να πέφτει σιγά σιγά στις καμπύλες. Είναι τώρα 17 μηνών και 9 κιλά, έχοντας πέσει σχεδόν 2 καμπύλες, έχουμε κάνει αιματολογικές και είναι υγιέστατη.

Δώσαμε αλεσμένα για πολύ λίγο και γρήγορα έπιασε με το χέρι και άρχισε να διαχειρίζεται όλες τις τροφές, χωρίς ανησυχία πνιγμονής. Δοκιμάζει τα πάντα. ΑΛΛΑ Δεν τρώει πολύ, τις περισσότερες φορές μετά από 2-3 μπουκιές σταματά. Αν και με έχει ανησυχήσει πολλές φορές με το πόσο λίγο τρώει, προσπαθώ να μην χάνω τη λογική μου και να θυμάμαι ότι ΑΝ ΠΕΙΝΑΕΙ, θα ζητήσει να φάει. Είναι δύσκολο να κρατάς την ψυχραιμία σου και να μην προσπαθείς να μπουκώσεις ένα παιδί - ενώ μπορείς, αλλά προσπαθώ να θυμάμαι, ότι είναι ακόμη πιο σημαντικό να αισθάνεται το παιδί τί τρώει, πώς το τρώει, πότε το τρώει. Να τρώει για τον εαυτό του, όχι για τους άλλους. Να τρώει επειδή πεινάει κι όχι για να ασχοληθούν οι άλλοι μαζί του.

 

Ενα λάθος που κάναμε εμείς για κάποιο καιρό, ήταν ότι επειδή έτρωγε λίγο, της προσφέραμε συνέχεια κάτι να φάει, ανα πάσα ώρα και στιγμή - δεν τηρούσαμε τον κανόνα των 5 γευμάτων. Το αποτέλεσμα ήταν να έχει φάει μια μπουκιά από το ένα, μια μπουκιά από το άλλο και όταν ερχόταν η ώρα του φαγητού, να τρώει άλλη μια μπουκιά και να σταματά. Αυτό με απογοήτευε πολύ. Και μετά αποφάσισα ότι τουλάχιστον για ένα 2ωρο-3ωρο, δεν θα τρώει ΤΙΠΟΤΑ. Κι αν δεν πεινάει την ώρα του γεύματος, θα το μαζεύω και θα τρώει μετά στο επόμενο γευμα, όχι μετά από 10 λεπτά, άλλο φαγητό.

Τον πρώτο καιρό πχ. Ξυπνούσε 7 το πρωί, της κάναμε τραχανά. Τρώει 2 κουταλιές κι άλλες 2 με το ζόρι. Ξεκινάει να παίζει. 10 λεπτά μετά πηγαίνουμε και της δίνουμε μισή μπανά. Τρώει μια μπουκιά και μας επιστρέφει το υπόλοιπο, συνεχίζει το παιχνίδι. Μετά από λίγη ώρα, της δίνουμε λίγο ψωμάκι. Μετά βγαίνουμε βόλτα, της δίνουμε λίγο κουλούρι - τρώει άλλες δυο μπουκιές και το παρατάει. Ερχεται η ώρα για ύπνο, θηλάζει, κοιμάται. Οταν ξυπνάει, είναι η ώρα για μεσημεριανό και τρώει 4 μπουκιές και σταματάει πάλι. κτλ κτλ κτλ. Εμείς νιώθαμε ότι δεν τρώει τίποτα, αλλά αν το σκεφτείς, το παιδί έτρωγε όλο μπουκιές μπουκιές με αποτέλεσμα να μην είναι ποτέ πεινασμένη και να μην τρώει ποτέ, σωστά γεύματα - με όρεξη.

Πλέον κάνουμε το εξής. πχ. Ξυπνάει 7 το πρωί. Της κάνουμε τον τραχανά κανένα μισάωρο μετά. Να έχει προλάβει να ξυπνήσει και να μας έχει πει ότι θέλει να φάει. Τηνν βάζουμε να φάει με το πιατάκι μπροστά της και το κουτάλι. Τρώει ότι θέλει, όσο θέλει. Την ρωτάω: τελείωσες το φαγητό; Χόρτασες; Μου λέει: Ναι. Και τότε την παίρνω να πάμε να πλυθεί και να παίξουμε. Μετά από κανένα 2 ωρο θα βγούμε βόλτα και τότε θα της προσφέρω ένα σνακ κι όσο φάει. Θα κοιμηθεί κι όταν ξυπνήσει, μεσημεριανό, ΟΤΙ ΤΡΩΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ, όσο θέλει. κτλ.

Πάντοτε την ρωτάω αν πεινάει, πάντοτε την ρωτάω αν έχει χορτάσει. Θέλω να ξέρει ότι το φαγητό είναι μια διαδικασία, έχει αρχή, μέση και τέλος, έχει ένα πλαίσιο, λειτουργεί με ορισμένους κανόνες. Δεν θέλω να εξοικειωθεί με την εικόνα των γονιών και των παππούδων της να την παρακαλάνε για άλλη μια μπουκίτσα και να την γυροφέρνουν με ένα κουτάλι, όσο παίζει ή τρέχει μέσα στο σπίτι. Ενίοτε τόσο ο άντρας μου, όσο και οι γιαγιάδες, μπορεί να την κηνυγήσουν, αλλά τους λέω με ήρεμο τρόπο πάντα, τον λόγο για τον οποίο της κάνουν κακό και δεν κερδίζουν τίποτα με το να καταφέρουν άλλη μια εκβιαστική μπουκιά στο στόμα του παιδιού. Από κει και πέρα, σιγά σιγά το καταλαβαίνουν κι αυτοί ότι αυτό το κηνυγητό είναι εις βάρος του παιδιού κι ας καταφέρνουν δυο κουταλιές περισσότερες, απ' ότι όταν τρώει μόνη της.

 

Καταλαβαίνω ότι έχεις την αίσθηση ότι δεν τρώει πολύ. Αλλά οι ποσότητες που περιγράφεις είναι τραγικά ΜΕΓΑΛΕΣ! Τα μισά να έτρωγε κάθε μέρα η δικιά μας, θα κάναμε party! Απλά δεν μπορείτε να το συνειδητοποιήσετε. Εϊναι πολύ σημαντικό να καταλάβεις ότι όση σημασία  έχει να τρέφεται, άλλο τόσο και ακόμη περισσότερο, έχει σημασία το να μάθει να τρώει κι όχι να το ταΪζουν. Πρέπει να πεινάσει. Αφήστε το παιδί να πεινάσει. Αφήστε το να ζητήσει να φάει. Δεν είναι μωρό. Είναι παιδάκι πλέον. Μπορεί να ζητήσει αυτό που θέλει. Δεν υπάρχει δικαιολογία για αλεσμένα, δεν υπάρχει δικαιολογία να μην τρώει μόνο του, δεν υπάρχει δικαιολογία να το κυνηγάτε. Δεν είναι βρεφάκι. Είναι παιδί. Αφήστε το να μεγαλώσει. Να αισθανθεί την ανάγκη του για τροφή και να τη ζητήσει.

 

Συμπερασματικά, οι ενήλικες πρέπει να αλλάξουν νοοτροπία και προσέγγιση. Το παιδί θα ανταποκριθεί πολύ γρήγορα, μόλις βρεις εσύ τον τρόπο να το προσεγγίσεις υγιώς (γιατί όλο αυτό το παιχνδοκηνυγητό, είναι πολύ άρρωστο και εξαντλειτικό για όλους σας).

 

 

Μπράβο σου για την αντιμετώπιση του παιδιού σου, είναι πολύ δύσκολο να ξέρεις ότι δεν τρώει πολύ κ να μην επιμένεις.. Ελπίζω όταν μεγαλώσει λίγο κ εμένα η μικρή μου να το τηρησω, προς το παρόν βέβαια χλωμό το βλέπω!! 

[belleblue]

η αίσθηση της πείνας είναι ένα πολύ σημαντικό συναίσθημα το οποίο εάν ένα παιδί δεν το αφήνουμε να το ανακαλύψει, είναι σαν να του απαγορεύουμε να αισθανθεί. 

 

Είναι σαν να του λέμε, δεν έχεις εσύ συναισθημα τη πεινας εμείς θα το βρούμε για εσένα.  

Στο αναπτυξιακό στάδιο που είσαστε  όπου τα παιδιά αποζητούν τον έλεγχο για να μπορέσουν να βρούν που είναι τα όρια της δικής τους ύπαρξης, αυτό είναι καταστροφικό ,παρόμοια με το να  περιορίζεις ένα παιδί τέτοιας ηλικίας, σε ένα πάρκο 2 τετραγωνικών, μέσα σε ένα δωμάτιο και να μην το αφήνεις να περιπλανηθεί στο δωμάτιο, με τα ρίσκα που αυτό συνεπάγεται και την μάθηση και ανάπτυξη που αυτό συνεπάγεται. 

 

Το να πεινάσει ένα παιδί είναι ένα ρίσκο που φοβόσαστε να πάρετε εξαιτίας μη πραγματικών λόγων...;. 

Όταν 3 άτομα (δυο γιαγιάδες νταντά ?και μια μαμά ) είναι πανικόβλητοι για το τι τρώει το παιδί, κατανοείτε ότι είναι σαν να μεγαλώνει σε συνθήκες τρομερής έντασης, κορτιζόλης, 

που θα είναι αδύνατο να αναπτύξει ή να ακούσει το συναίσθημα της πείνας.

Όλα αυτά που περιγράφεις, είναι φασαρία, είναι στρές. Πού είναι η χαλάρωση, η ηρεμία, που θα οδηγήσει και στην φυσική πείνα;

εννοείται και το ωράριο που περιγράφεις ότι αλλαζουν τα άτομα που το φροντίζουν.  φυσικά και αυτό είναι στρές. 

μπορείς να αλλάξεις το ωράριό σου? τι μπορείς να κάνεις για να μειωθεί το στρες? 

πρέπει οπωσδήποτε να έχετε όλοι την ίδια κοινή γραμμή, χωρίς αποκλίσεις, νομίζω...  

προσωπικά στην κόρη μου έδινα ότι ήθελε ότι ώρα το ήθελε (υγιεινές τροφές), με επιλογές μεταξύ 3  πραγμάτων συνήθως,  (φρούτο, υδατάνθρακα πχ κριτσίνι, πχ ταχίνι, πρωτεινη πχ τυρί κλπ) και πάντα αποφάσιζε εκείνη πόσο και τι, και ας ήταν ανά 1 ώρα ή ανά 2 ώρες ΟΠΟΤΕ ήθελε..

 στα σπιτικά φαγητά πάντα έτσι και αλλιώς υπήρχε 1-2 πράγματα προς επιλογη, οπότε και εκεί διάλεγε μεταξύ των δύο, την ρωτάω μέσα στην εβδομάδα την επόμενη μέρα αν θα προτιμούσε κάτι μεταξύ 2 προτεινόμενων φαγητών, και έτσι αισθάνεται ότι έχει λόγο στο γίγνεσθαι της μαγειρικής, συμμετείχε και στην ομελέτα από 2 ετών (έσπαγε τα αυγά),

τώρα είναι 5 ετών σχεδόν, τρώει απολύτως κανονικά, όλα τα λαχανικά, όλα τα όσπρια, ... κλπ κλπ στο σχολείο έμαθε και προσαρμόστηκε στα πάντα χωρίς κανένα πρόβλημα.  

επειδή τα διατροφικά τα έζησα πολύ κοντά στην μητέρα μου , σε φίλη μου και σε μένα, είναι εξαιρετικα κακό να ζορίζουμε τα παιδιά στο θέμα του φαγητού.

τα επηρεάζει για πάντα αυτή η πίεση, τα παιδιά, επηρεάζει τον χαρακτήρα τους.  Μην τα μεγαλοποιείτε σαν να είναι το τέλοςτου κόσμου κάθε μπουκιά ή κάθε επιλογή, η πείνα και η σίτιση είναι κάτι φυσικό, είναι κάτι ωραίο, πρέπει να το βρουν μόνα τους όπως βρήκαν μόνα τους πως φτιάχνουμε ένα πυργάκι. 

Είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να κάτσεις να μάθεις σε ένα παιδί και θα ήταν και κακό, πως πρέπει να τοποθετήσει τα κυβάκια για να φτιάξει ένα πυργάκι, πότε πρέπει να το φτιάξει, ή να θέλει να το φτιάξει, εάν εκείνη την ώρα δεν θέλει να φτιάξει πυργάκια.  είναι τόσο απλό...  αφού δεν το κάνουμε με ασήμαντα πράγματα γιατί να το κάνουμε με κάτι σημαντικό, την σίτιση, που συμπεριλαμβάνει την αίσθηση της όσφρησης, τη γεύσης, της υφής... 

δηλαδή να το κάνουμε το παιδί να μην θέλει να αισθανθεί μόνο του τίποτα από όλα αυτά ???.....  πως να το κάνει με τέτοια πίεση κ άγχος και ΠΡΕΠΕΙ....  ? 

 

 

[mama16]

14 ώρες πρίν, belleblue είπε:

η αίσθηση της πείνας είναι ένα πολύ σημαντικό συναίσθημα το οποίο εάν ένα παιδί δεν το αφήνουμε να το ανακαλύψει, είναι σαν να του απαγορεύουμε να αισθανθεί. 

 

Είναι σαν να του λέμε, δεν έχεις εσύ συναισθημα τη πεινας εμείς θα το βρούμε για εσένα.  

Στο αναπτυξιακό στάδιο που είσαστε  όπου τα παιδιά αποζητούν τον έλεγχο για να μπορέσουν να βρούν που είναι τα όρια της δικής τους ύπαρξης, αυτό είναι καταστροφικό ,παρόμοια με το να  περιορίζεις ένα παιδί τέτοιας ηλικίας, σε ένα πάρκο 2 τετραγωνικών, μέσα σε ένα δωμάτιο και να μην το αφήνεις να περιπλανηθεί στο δωμάτιο, με τα ρίσκα που αυτό συνεπάγεται και την μάθηση και ανάπτυξη που αυτό συνεπάγεται. 

 

Το να πεινάσει ένα παιδί είναι ένα ρίσκο που φοβόσαστε να πάρετε εξαιτίας μη πραγματικών λόγων...;. 

Όταν 3 άτομα (δυο γιαγιάδες νταντά ?και μια μαμά ) είναι πανικόβλητοι για το τι τρώει το παιδί, κατανοείτε ότι είναι σαν να μεγαλώνει σε συνθήκες τρομερής έντασης, κορτιζόλης, 

που θα είναι αδύνατο να αναπτύξει ή να ακούσει το συναίσθημα της πείνας.

Όλα αυτά που περιγράφεις, είναι φασαρία, είναι στρές. Πού είναι η χαλάρωση, η ηρεμία, που θα οδηγήσει και στην φυσική πείνα;

εννοείται και το ωράριο που περιγράφεις ότι αλλαζουν τα άτομα που το φροντίζουν.  φυσικά και αυτό είναι στρές. 

μπορείς να αλλάξεις το ωράριό σου? τι μπορείς να κάνεις για να μειωθεί το στρες? 

πρέπει οπωσδήποτε να έχετε όλοι την ίδια κοινή γραμμή, χωρίς αποκλίσεις, νομίζω...  

προσωπικά στην κόρη μου έδινα ότι ήθελε ότι ώρα το ήθελε (υγιεινές τροφές), με επιλογές μεταξύ 3  πραγμάτων συνήθως,  (φρούτο, υδατάνθρακα πχ κριτσίνι, πχ ταχίνι, πρωτεινη πχ τυρί κλπ) και πάντα αποφάσιζε εκείνη πόσο και τι, και ας ήταν ανά 1 ώρα ή ανά 2 ώρες ΟΠΟΤΕ ήθελε..

 στα σπιτικά φαγητά πάντα έτσι και αλλιώς υπήρχε 1-2 πράγματα προς επιλογη, οπότε και εκεί διάλεγε μεταξύ των δύο, την ρωτάω μέσα στην εβδομάδα την επόμενη μέρα αν θα προτιμούσε κάτι μεταξύ 2 προτεινόμενων φαγητών, και έτσι αισθάνεται ότι έχει λόγο στο γίγνεσθαι της μαγειρικής, συμμετείχε και στην ομελέτα από 2 ετών (έσπαγε τα αυγά),

τώρα είναι 5 ετών σχεδόν, τρώει απολύτως κανονικά, όλα τα λαχανικά, όλα τα όσπρια, ... κλπ κλπ στο σχολείο έμαθε και προσαρμόστηκε στα πάντα χωρίς κανένα πρόβλημα.  

επειδή τα διατροφικά τα έζησα πολύ κοντά στην μητέρα μου , σε φίλη μου και σε μένα, είναι εξαιρετικα κακό να ζορίζουμε τα παιδιά στο θέμα του φαγητού.

τα επηρεάζει για πάντα αυτή η πίεση, τα παιδιά, επηρεάζει τον χαρακτήρα τους.  Μην τα μεγαλοποιείτε σαν να είναι το τέλοςτου κόσμου κάθε μπουκιά ή κάθε επιλογή, η πείνα και η σίτιση είναι κάτι φυσικό, είναι κάτι ωραίο, πρέπει να το βρουν μόνα τους όπως βρήκαν μόνα τους πως φτιάχνουμε ένα πυργάκι. 

Είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να κάτσεις να μάθεις σε ένα παιδί και θα ήταν και κακό, πως πρέπει να τοποθετήσει τα κυβάκια για να φτιάξει ένα πυργάκι, πότε πρέπει να το φτιάξει, ή να θέλει να το φτιάξει, εάν εκείνη την ώρα δεν θέλει να φτιάξει πυργάκια.  είναι τόσο απλό...  αφού δεν το κάνουμε με ασήμαντα πράγματα γιατί να το κάνουμε με κάτι σημαντικό, την σίτιση, που συμπεριλαμβάνει την αίσθηση της όσφρησης, τη γεύσης, της υφής... 

δηλαδή να το κάνουμε το παιδί να μην θέλει να αισθανθεί μόνο του τίποτα από όλα αυτά ???.....  πως να το κάνει με τέτοια πίεση κ άγχος και ΠΡΕΠΕΙ....  ? 

 

 

Τα λες πολύ σωστά, είναι σημαντικό να τα αφήνουμε να πεινασουν κ να μην τα μπουκωνουμε χωρίς να θέλουν. Αν το δικό μ ήταν μέσα στα φυσιολογικά όρια βάρους θα το έκανα. Αλλά τι γίνεται στην περίπτωση που είναι εκτός καμπύλης (δεν έχει κάτι παθολογικό),  πως αντιδρω? Το αφήνω όταν πεινασει κ οσο θέλει ή το πιεζω? Γιατί πιστεύω ότι αν την είχα αφήσει εγώ τελείως χαλαρή το δικό μου παιδάκι θα ήταν σίγουρα ένα κιλό κάτω με ότι αυτό συνεπάγεται. Ναι εγώ (είναι 11 μηνών) κ ξυπναω ακόμα το βράδυ για να την ταισω χωρίς να γκρινιαξει αυτή, προσπαθώ να την δίνω γάλα οπότε είναι να κοιμηθεί για να πιει λίγο γιατί αν είναι ξύπνια πίνει το πολύ 20μλ. Κατά τις 10 η ώρα το βράδυ της δίνω πάλι φαγητό μεσημεριανό για να αναπληρώσει αυτό που δεν έχει φάει, πριν κοιμηθεί της ξανά δίνω γάλα. Κ όλα αυτά μ τα έχει προτείνει η γιατρός γιατί δοκιμασα χωρίς να τα κάνω κ δεν έπαιρνε καθόλου βάρος. Οπότε εγώ τι κάνω?? Δεν γίνεται να μην δεν την πιεσω..

[kine]

Θα στο αντιστρέψω @mama16 .  Ακριβώς επειδή είναι ένα παιδί που αρνείται το φαγητό, πρέπει να το αφήσεις να βρει τη δική του αίσθηση πείνας και να του δώσεις το χώρο να αποζητήσει την τροφή του. Εσύ είσαι εκεί για να του δώσεις τις κατάλληλες συνθήκες, ώστε να μπορέσει να αυτονομηθεί και να αποζητήσει να τραφεί, με την ποσότητα που του χρειάζεται. Επίσης είσαι εκεί, για να ελέγχεις ότι δεν υπάρχει παθολογία, με εξετάσεις όταν κρίνει ο γιατρός κτλ. .

 

Δεν χρειάζεται να το αφήσεις μια μέρα χωρίς φαγητό, αλλά μπορείς να βρεις σιγά σιγά τις μεθόδους εκείνες, που θα αρχίσουν να αφηνουν την πρωτοβουλία στο παιδί σου και να κάνεις ένα βήμα πίσω, για να δεις τι θα συμβεί. Κάντο σιγά σιγά, άλλαξε τις πρακτικές σου σε ένα γεύμα την ημέρα, όχι σε όλα από την αρχή, πάρε μια μικρή απόσταση από τα πράγματα και δες την να απολαμβάνει την διερεύνηση των αισθήσεων της, να αξιοποιεί την αντίληψη της, να επιλέγει τροφές και υφές και μετά αρχίζεις να προσαρμόζεσαι στα γούστα της. Εχεις σκεφτεί οτι μπορεί να μην τρώει πράγματα, επειδή απλώς δεν της αρέσουν; Η δικιά μου το έκανε από την πρώτη μέρα των στερεών. Τη μια μέρα τρώει μια μπανάνα στην καθησιά και την άλλη ούτε να την μυρίσει. Αν της προσφέρω κάθε μέρα μπανάνα, γιατί αυτό λέει το πρόγραμμα της φρουτόκρεμας, δεν πρόκειται να φάει μπουκιά.  

 

Οσο για τις καμπύλες, είναι ένας οδηγός που βασίζεται σε στατιστικές μετρήσεις. Δεν είνια κανόνας υγείας. Τις προσέχουμε, αλλά υπάρχουν κι άλλοι παράμετροι που θα εξετάσει τόσο ο γονιός όσο και ο γιατρός, για να κρίνει αν είναι υγιής η απόκλιση από την καμπύλη. Να το πάω κι ένα βήμα παρακάτω: όταν ένα παιδί πέφτει μια καμπύλη, αναστατώνεται ο κόσμος και έχουμε δικαιολογία να το μπουκώσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε. Οταν ένα παιδί ανεβαίνει όχι μία, αλλά 2 και τέσσερις και 5 καμπύλες, ανησυχεί κανείς; Σταματά καμιά μαμά να ταϊζει επειδή ανέβηκε καμπύλη το παιδί; Πηγαίνει να κάνει εξετάσεις το παιδί; Λέει κανένας γιατρός ΣΤΑΜΑΤΑ να το ταϊζεις; Γιατί αν είναι ανησυχητική η απόκλιση από την καμπύλη, τότε πρέπει να είναι εξίσου και προς τα πάνω και προς τα κάτω.