Πληροφορίες για ιδιωτικά σχολεία

[Έσπερος]

Just now, Ilaeira είπε:

Δεν ξέρω. Εγώ θυμάμαι ακόμα και σήμερα παραδόσεις, συγκεκριμένα δίωρα της ζωής μου δηλαδή, που μου άλλαξαν όλο τον τρόπο σκέψης. Ίσως είμαι εξαίρεση όμως. 

Κι εγω θυμάμαι, όμως εγω το ήθελα. Οδό βλέπω όμως παιδιά να ταλαιπωρούνται κ οικογένειες να ματώνουν για να σπουδάσουν κάτι χωρίς κανένα πλάνο, λυπάμαι. κι ενώ με ζορίζουν τα γυμνασιόπαιδα, χαίρομαι παρα πολύ που δεν έχω καμία εμπλοκή στο θέμα της προετοιμασίας για πανελλήνιες. πέρσι επιτηρούσα μετά από χρόνια κ σιχάθηκα που συμμετείχα σ αυτή τη σοβαροφανή διαδικασια. ένιωθα σαν να κοροϊδεύουμε τα παιδιά, που νομίζουν ότι όλη η ζωή τους θα εξαρτηθεί απ αυτό. 

 

και σημειώνω ότι δεν έχω κανένα θέμα με τις σπουδές που δεν έχουν επαγγελματική αποκατάσταση. αν το παιδί μου θέλει να σπουδάσει γιατί γουστάρει το αντικείμενο, θα κάνω τα πάντα για να σπουδάσει κ να κάνει κ μεταπτυχιακό κ ο,τι άλλο θέλει. (ο άντρας μ δεν θα συμφωνούσε απόλυτα αλλά τέλος πάντων). αλλά η ιδέα του να πιέζω ένα παιδί που δεν ξέρει τι θέλει, για να βγάλει μια σχολή αμφίβολης ποιότητας με ένα χαρτι αμφίβολης αξίας, όχι, σε καμία περίπτωση. 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 37 λεπτά , chocolate_eater είπε:

 

Ναι, διαφωνούμε. Εγώ δε μπορώ ποτέ να καταλάβω τη λογική να κλειδώνουμε ενήλικους ή σχεδόν-ενήλικους ανθρώπους σε λογικές μονοδρόμου. Κι έχοντας περάσει πολλά χρόνια στα αμφιθέατρα, τα εργαστήρια και από την πλευρά του επιβλέποντα σε κάποιες περιπτώσεις, νομίζω οτι θα ήταν win-win για όλους, αν στο πανεπιστήμιο έρχονταν μόνοι εκείνοι που πραγματικά το ήθελαν και ήξεραν γιατί έρχονται, αντί να έρχεται το 70% για να "πάρει το χαρτί", επειδή τους πέρασε από το σπίτι οτι δεν υπάρχει καμία άλλη επιλογή. Και δυστυχώς τα ποσοστά δεν είναι από το μυαλό μου (προφανώς αλλάζουν από τμήμα σε τμήμα).

 

Από την άλλη δέχομαι και συμφωνώ απόλυτα οτι στα παιδιά πρέπει να προσφέρουμε όσες περισσότερες ευκαιρίες γίνεται και μάλιστα χωρίς αστερίσκους και προυποθέσεις (εδώ θα διαφωνήσω με την ΑΡΓΚ).....αλλά αυτό για μένα μεταφράζεται οτι στα 17-18 σου θα έχεις μια συμβουλή από την εμπειρία μου κι ένα μηνιαίο επίδομα για 3-5 χρόνια να κυνηγήσεις αυτό που θέλεις, χωρίς όμως ποτέ να σου υποδείξω ούτε τι θέλεις, ούτε τον τρόπο να φτάσεις εκεί...Τα χρόνια σπουδών είναι ίσως 5 από τα 15 πιο παραγωγικά χρόνια της ζωής του ανθρώπου και είμαι της άποψης οτι πρέπει να σκεφτόμαστε πολύ καλά πως και που τα ξοδεύουμε μόνοι μας, διότι εμείς θα λουστούμε και τις συνέπειες. Μέχρι σήμερα, από την εμπειρία μου τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, δεν έχω πειστεί οτι οι πανεπιστημιακές σπουδές είναι ο βέλτιστος τρόπος για όλους ανεξαιρέτως...μπορεί να είχαν ουσιαστικό πνευματικο-οικονομικό return για τους περισσότερους το 1970, πλέον η ελληνική κοινωνία, και κατ'επέκταση οι πνευματικοί θεσμοί, τα πανεπιστήμια και η οικονομια, είναι διαφορετικά από κάθε άποψη.  Το πανεπιστήμιο πλέον δεν είναι ούτε αναγκαία, αλλά ούτε και ικανή συνθήκη για να λάβει κάποιος παιδεία και ευκαιρίες.

 

 

Οι αστερίσκοι που βάζω, έχουν να κάνουν με το γιατί σπουδάζεις. Ο ένας μου γιος θέλει να γίνει μουσικός, δεν έχω αντίρρηση αν επιμένει και αν καταλάβει τι σημαίνει αυτό στην πράξη, αν θέλει να εργαστεί σα μουσικός και όχι να σπουδάσει μουσικός. Επειδή έχω παιδιά σε ηλικία που όντως επιλέγουν σπουδές ή καριέρα, δε θέλω από τα παιδιά επιλογή σπουδών αλλά επιλογή τρόπου ζωής. Φυσικά μπορεί να αλλάξει αργότερα ο οποιοσδήποτε γνώμη, να ξεκινήσει να σπουδάσει κάτι ή να κάνει μια δουλειά και να δει ότι δεν του ταιριάζει. Αλλά δε συμφωνώ με το παιδί που πρέπει να πάρει ένα χαρτί, γιατί "οι καλοί μαθητές σπουδάζουν" και δεν έχει ιδέα τι θα το κάνει το χαρτί μετά. 

Just now, Έσπερος είπε:

και σημειώνω ότι δεν έχω κανένα θέμα με τις σπουδές που δεν έχουν επαγγελματική αποκατάσταση. αν το παιδί μου θέλει να σπουδάσει γιατί γουστάρει το αντικείμενο, θα κάνω τα πάντα για να σπουδάσει κ να κάνει κ μεταπτυχιακό κ ο,τι άλλο θέλει. (ο άντρας μ δεν θα συμφωνούσε απόλυτα αλλά τέλος πάντων). αλλά η ιδέα του να πιέζω ένα παιδί που δεν ξέρει τι θέλει, για να βγάλει μια σχολή αμφίβολης ποιότητας με ένα χαρτι αμφίβολης αξίας, όχι, σε καμία περίπτωση. 

Και τι θα τις κάνει μετά τις σπουδές χωρίς επαγγελματική αποκατάσταση; Σοβαρή ερώτηση. Εκτός αν εννοείς ότι έχει άλλη διέξοδο και οι σπουδές είναι σαν χόμπυ, που αυτό μάλιστα είναι πολύ ωραίο. Αλλά αν απλά αφήσουμε το παιδί να σέρνεται από αμφιθέατρο σε αμφιθέατρο μέχρι τα 30 (πολύ συχνό) για να ανακαλύψει μόνο τότε ότι βασικά σερβιτόρος θα γίνει (επίσης πολύ συχνό) , δεν το έχουμε αδικήσει; Δεν του έχουεμ καταστρέψει τη ζωή τελικά, αφήνοντάς το να μείνει παιδί πολύ μετά την ενηλικίωση;

Just now, chocolate_eater είπε:

 

 

Δεν είμαι αφοριστικός, απλώς το οτι διαφωνούμε για μένα δεν είναι λόγος να σταματήσω την κουβένταμας λέει οτι "ας πάρει το χαρτί και μετά κάνει ό,τι θέλει" εκεί Προτιμώ να εξηγώ περαιτέρω τη σκέψη μου μπαίνοντας σε πιο δύσκολες κουβέντες...

 

Ούτε πνευματικό return δεν έχουν οι σπουδές για κάποιον που δεν τις διαλέγει συνειδητα. Το είπα πολλές φορές για να μην περάσει η εντύπωση οτι μένω μόνο στο οικονομικό. Αλλιώς οι χώρες με 50% πτυχιούχους θα έπρεπε να βρίθουν από επίπεδο και κριτική σκέψη....συμβαίνει αλήθεια κάτι τέτοιο στην Ελλάδα;

 

Θα συμφωνήσω οτι μια μεγάλη μερίδα 17ρηδων πραγματικά δεν ξέρει τι θέλει να κάνει....το να καταλήγει στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση ως αυτονόητο, ωστόσω, είναι ακριβώς, συνήθως αποτέλεσμα οικογενειακών/κοινωνικών αυτοματισμών και μιας αίσθησης επιλογής μονοδρόμου που όποιον δεν ξέρει τι να κάνει στη ζωή του, αντί να του δίνει ένα χρόνο sabbatical και την υποδομή να το σκεφτεί, τον στέλνει να πάρει ένα bachelor για το συρτάρι του επειδή "δεν πάει χαμένο" και "δεν κάνει κακό". Ε, αυτό θίγω εδώ πέρα γιατί θεωρώ την άποψη αυτή εντελώς παρωχημένη κι εντελώς λάθος απο όποια πλευρά και να το δεις...και δυστυχώς οι σερβιτόροι και τα ντελίβερυ με μάστερ (όχι πάντα από ανάγκη που είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΕΒΑΣΤΟ, αλλά συχνά από έλλειψη προοπτικής) το επιβεβαιώνουν με το χειρότερο τρόπο στην Ελλάδα.

 

Έλεγε μια φίλη μου που ζει πολλά χρόναι στο εξωτερικό, ότι αν είσαι Άγγλος, Σουηδός, Γερμανός κλπ και έχεις ένα πτυχίο φιλολόγου αλλά δουλεύεις 20 χρόνια γραμματέας σε ασφαλιστικό γραφείο, όταν σε ρωτάνει τι δουλειά κάνεις, λες "γραμματέας", ενώ οι Έλληνες "φιλόλογος" . Νομίζω ότι περιγράφει πλήρως την κατάσταση.

Just now, ninaki80 είπε:

 

Μην ξεχνας οτι σε ολη του την ζωη το παιδι θα δουλευει γιατι να μην το ωθησεις κ σε κατι αλλο που μονο καλο θα του κανει. 

Γιατί να μην το ωθήσεις να βρει μια δουλειά που θα το γεμίζει και θα το ευχαριστεί αλλά να το χαντακώσεις σε μια μιζέρια και να φτάσει σαράντα χρονων και τα highlight της ζωής του να είναι το 19,5 στο απολυτήριο του Λυκείου ή το κορνιζωμένο στον τοίχο πτυχίο που ποτέ δε βοήθησε σε τίποτα;

[Έσπερος]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Και τι θα τις κάνει μετά τις σπουδές χωρίς επαγγελματική αποκατάσταση; Σοβαρή ερώτηση. Εκτός αν εννοείς ότι έχει άλλη διέξοδο και οι σπουδές είναι σαν χόμπυ, που αυτό μάλιστα είναι πολύ ωραίο. Αλλά αν απλά αφήσουμε το παιδί να σέρνεται από αμφιθέατρο σε αμφιθέατρο μέχρι τα 30 (πολύ συχνό) για να ανακαλύψει μόνο τότε ότι βασικά σερβιτόρος θα γίνει (επίσης πολύ συχνό) , δεν το έχουμε αδικήσει; Δεν του έχουεμ καταστρέψει τη ζωή τελικά, αφήνοντάς το να μείνει παιδί πολύ μετά την ενηλικίωση;

Αυτό που εννοώ είναι ότι μου πει ότι του αρέσει μια επιστήμη κ θέλει να κάνει σταδιοδρομία ως επιστήμονας, δεν θέλω να του πω ότι πρέπει να δουλέψει. ας κάνει όσα post doc χρειάζεται κ όσες δημοσιεύσεις χρειάζονται για να μπορεί να διεκδικήσει μια θέση. βέβαια ο άντρας μου θεωρεί αδιανόητο να μην δουλεύει οποιοσδήποτε πέρασε τα 18 έστω κ παρτ ταιμ στις διακοπές, οπότε είναι καθαρα θεωρητική η σκέψη μου. Αλλά το λέω, αν ο γιος μου πει ότι θέλει να γίνει φιλόλογος γιατί του αρέσει η επιστήμη, θα κλάψω από τη χαρά μου. προσωπικό απωθημένο. 

 

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Έλεγε μια φίλη μου που ζει πολλά χρόναι στο εξωτερικό, ότι αν είσαι Άγγλος, Σουηδός, Γερμανός κλπ και έχεις ένα πτυχίο φιλολόγου αλλά δουλεύεις 20 χρόνια γραμματέας σε ασφαλιστικό γραφείο, όταν σε ρωτάνει τι δουλειά κάνεις, λες "γραμματέας", ενώ οι Έλληνες "φιλόλογος" . Νομίζω ότι περιγράφει πλήρως την κατάσταση.

Το φιλόλογος είναι η καλή απάντηση. το αδιόριστος καθηγητής είναι το κορυφαίο. 

[Chrysoum]

Just now, ΑΡΓΚ said:

 

 

Οι αστερίσκοι που βάζω, έχουν να κάνουν με το γιατί σπουδάζεις. Ο ένας μου γιος θέλει να γίνει μουσικός, δεν έχω αντίρρηση αν επιμένει και αν καταλάβει τι σημαίνει αυτό στην πράξη, αν θέλει να εργαστεί σα μουσικός και όχι να σπουδάσει μουσικός. Επειδή έχω παιδιά σε ηλικία που όντως επιλέγουν σπουδές ή καριέρα, δε θέλω από τα παιδιά επιλογή σπουδών αλλά επιλογή τρόπου ζωής. Φυσικά μπορεί να αλλάξει αργότερα ο οποιοσδήποτε γνώμη, να ξεκινήσει να σπουδάσει κάτι ή να κάνει μια δουλειά και να δει ότι δεν του ταιριάζει. Αλλά δε συμφωνώ με το παιδί που πρέπει να πάρει ένα χαρτί, γιατί "οι καλοί μαθητές σπουδάζουν" και δεν έχει ιδέα τι θα το κάνει το χαρτί μετά. 

Και τι θα τις κάνει μετά τις σπουδές χωρίς επαγγελματική αποκατάσταση; Σοβαρή ερώτηση. Εκτός αν εννοείς ότι έχει άλλη διέξοδο και οι σπουδές είναι σαν χόμπυ, που αυτό μάλιστα είναι πολύ ωραίο. Αλλά αν απλά αφήσουμε το παιδί να σέρνεται από αμφιθέατρο σε αμφιθέατρο μέχρι τα 30 (πολύ συχνό) για να ανακαλύψει μόνο τότε ότι βασικά σερβιτόρος θα γίνει (επίσης πολύ συχνό) , δεν το έχουμε αδικήσει; Δεν του έχουεμ καταστρέψει τη ζωή τελικά, αφήνοντάς το να μείνει παιδί πολύ μετά την ενηλικίωση;

 

Έλεγε μια φίλη μου που ζει πολλά χρόναι στο εξωτερικό, ότι αν είσαι Άγγλος, Σουηδός, Γερμανός κλπ και έχεις ένα πτυχίο φιλολόγου αλλά δουλεύεις 20 χρόνια γραμματέας σε ασφαλιστικό γραφείο, όταν σε ρωτάνει τι δουλειά κάνεις, λες "γραμματέας", ενώ οι Έλληνες "φιλόλογος" . Νομίζω ότι περιγράφει πλήρως την κατάσταση.

Γιατί να μην το ωθήσεις να βρει μια δουλειά που θα το γεμίζει και θα το ευχαριστεί αλλά να το χαντακώσεις σε μια μιζέρια και να φτάσει σαράντα χρονων και τα highlight της ζωής του να είναι το 19,5 στο απολυτήριο του Λυκείου ή το κορνιζωμένο στον τοίχο πτυχίο που ποτέ δε βοήθησε σε τίποτα;

Εγώ πάντως που στα 30 μετά από 12 χρόνια σπουδών σε ένα αντικείμενο είδα ότι δεν έχω επαγγελματική αποκατάσταση στην χώρα που επέλεξα να ζήσω εκτός κι αν κυνηγήσω την Ακαδημία (που δεν συνδυάζεται με τους ρυθμούς της οικογένειας που έχω τώρα) και άρα επέλεξα να αλλάξω τομέα και να αρχίσω σπουδές πάλι από το μηδέν, καθόλου δεν χαίρομαι για τα 12 αυτά χαμένα χρόνια. Βλέπω τους 22χρονους συμφοιτητές μου και τους ζηλεύω που θα έχουν 10 χρόνια περισσότερα επαγγελματική εμπειρία. 

[Έσπερος]

Just now, Chrysoum είπε:

Εγώ πάντως που στα 30 μετά από 12 χρόνια σπουδών σε ένα αντικείμενο είδα ότι δεν έχω επαγγελματική αποκατάσταση στην χώρα που επέλεξα να ζήσω εκτός κι αν κυνηγήσω την Ακαδημία (που δεν συνδυάζεται με τους ρυθμούς της οικογένειας που έχω τώρα) και άρα επέλεξα να αλλάξω τομέα και να αρχίσω σπουδές πάλι από το μηδέν, καθόλου δεν χαίρομαι για τα 12 αυτά χαμένα χρόνια. Βλέπω τους 22χρονους συμφοιτητές μου και τους ζηλεύω που θα έχουν 10 χρόνια περισσότερα επαγγελματική εμπειρία. 

Δεν ξέρεις όμως ποια επιλογή θα σου βγει. Όταν τελείωσα το διδακτορικό κ είχα ήδη περάσει ασεπ, πριν από 7-8 χρόνια, σε σχέση με φίλους που δεν είχαν κάτι επαγγελματικό κ απλώς ψάχνονταν για διάφορες ακαδημαϊκές θέσεις, εγω ήμουν πράγματι ένα βήμα μπροστά κ ένιωθα κ ότι είχα πετύχει πράγματα, κ εκείνοι ενδόμυχα ζήλευαν που είχα τακτοποιηθεί κάπως. Τώρα όμως, επειδή από δω κ από κει ψιλοβολευτηκαν, παραμένοντας μέσα στα πράγματα (δεν ξέρω όμως με τι υποστήριξη από γονείς), εκείνοι κάνουν αυτό που θέλουν, κι εγω είμαι απλώς άλλη μια γυναίκα που έδειχνε ότι θα μπορούσε να κάνει κάτι αλλά τελικά προτίμησε να παντρευτεί. Οπότε τα δικά τους χαμένα χρόνια απέδωσαν πολύ περισσότερα. Όχι οικονομικά, μάλλον στα ίδια είμαστε, αλλά σε θέμα αξιοπρέπειας. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Αυτό που εννοώ είναι ότι μου πει ότι του αρέσει μια επιστήμη κ θέλει να κάνει σταδιοδρομία ως επιστήμονας, δεν θέλω να του πω ότι πρέπει να δουλέψει. ας κάνει όσα post doc χρειάζεται κ όσες δημοσιεύσεις χρειάζονται για να μπορεί να διεκδικήσει μια θέση. βέβαια ο άντρας μου θεωρεί αδιανόητο να μην δουλεύει οποιοσδήποτε πέρασε τα 18 έστω κ παρτ ταιμ στις διακοπές, οπότε είναι καθαρα θεωρητική η σκέψη μου. Αλλά το λέω, αν ο γιος μου πει ότι θέλει να γίνει φιλόλογος γιατί του αρέσει η επιστήμη, θα κλάψω από τη χαρά μου. προσωπικό απωθημένο. 

 

Το φιλόλογος είναι η καλή απάντηση. το αδιόριστος καθηγητής είναι το κορυφαίο. 

 

Περιμένω από ένα παιδί να ξέρει γιατί επιλέγει σπουδές (ή να μην σπουδάσει) και ας αλλάξει γνώμη αργότερα. Ξέρω ότι είμαι μειοψηφία, γιατί βλέπω τώρα που είαμστε Β Λυκείου πώς αντιμετωπίζουν οι άλλοι γονείς το όλο θέμα και η προσέγγισή τους πραγματικά με γεμίζει τρόμο. Μιλάγαμε με μαμά πέρσυ τέτοιες μέρες και μου έλεγε ότι ο γιος της θα επεδίωκε να περάσει στην τάδε σχολή. Η σχολή τυχαίνει να ξέρω ότι έχει πολύ μεγάλη ανεργία και οι δουλειές που υπάρχουν δεν είναι ελκυστικές, γιατί τυχαίνει να έχω φίλο απόφοιτο και έλεγε ότι μέχρι και στην υποδοχή των φοιτητών ο Πρόεδρος ενθάρρυνε τα παιδιά απλά να ξαναδώσουν να περάσουν κάπου αλλού ! Όταν λοιπόν ρώτησα τη μαμά γιατί δεν δοκιμάζει τοπαιδί κάτι άλλο (πολύ καλός μαθητής) μου λέει "μα αυτό θέλει". Την ρώτησα τι δουλειά θα κάνει μετά και με κοίταζε σαν εξωγήινη. Τελικά κατέληξε σε ένα "θα την βρει καλέ την άκρη, αφού του αρέσει". Η αλήθεια είναι ότι είναι τμήμα που μάλλον δεν υπάρχει άκρη για να τη βρεις, και ακόμη χειρότερα, δε θα φταίει το παιδί, κανείς ποτέ δεν σκέφτηκε να του το πει. 

[Chrysoum]

Just now, Έσπερος said:

Δεν ξέρεις όμως ποια επιλογή θα σου βγει. Όταν τελείωσα το διδακτορικό κ είχα ήδη περάσει ασεπ, πριν από 7-8 χρόνια, σε σχέση με φίλους που δεν είχαν κάτι επαγγελματικό κ απλώς ψάχνονταν για διάφορες ακαδημαϊκές θέσεις, εγω ήμουν πράγματι ένα βήμα μπροστά κ ένιωθα κ ότι είχα πετύχει πράγματα, κ εκείνοι ενδόμυχα ζήλευαν που είχα τακτοποιηθεί κάπως. Τώρα όμως, επειδή από δω κ από κει ψιλοβολευτηκαν, παραμένοντας μέσα στα πράγματα (δεν ξέρω όμως με τι υποστήριξη από γονείς), εκείνοι κάνουν αυτό που θέλουν, κι εγω είμαι απλώς άλλη μια γυναίκα που έδειχνε ότι θα μπορούσε να κάνει κάτι αλλά τελικά προτίμησε να παντρευτεί. Οπότε τα δικά τους χαμένα χρόνια απέδωσαν πολύ περισσότερα. Όχι οικονομικά, μάλλον στα ίδια είμαστε, αλλά σε θέμα αξιοπρέπειας. 

Ισχύει, αλλά με την ίδια λογική, όσοι συνάδελφοι μου στο διδακτορικό αποφάσισαν όντως να ακολουθήσουν ακαδημαϊκή καριέρα μπορεί σε μερικά χρόνια να θεωρούν ότι εγώ πέτυχα περισσότερα που αποφάσισα να σταματήσω, να ξεκινήσω κάτι καινούργιο, να κάνω οικογένεια "νωρίς" και να μην σπαταλω χρήματα μέχρι να βρω το επόμενο συμβόλαιο/επιδοτηση. Είναι θέμα οπτικής, απλά εγώ που βρέθηκα να κάνω διδακτορικό από τύχη και δεν είχα ως 15χρονη βλέψεις για ακαδημαϊκή καριέρα, μετανιώνω που δεν ακολούθησα εξ αρχής σπουδές με καλύτερες επαγγελματικες προοπτικές. Επίσης μου δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία στα 30 γιατί επίσης ήμουν πάλι τυχερή και έχω την οικονομική δυνατότητα να το κάνω, αλλιώς το πιο πιθανό θα ήταν να δουλεύω ως ταμίας στο σούπερ μάρκετ και τότε πραγματικά θα έκλαιγα κάθε στιγμή από τα 12 αυτά χρόνια. 

[μαγιοπουλας]

πρίν από 39 λεπτά , VANILIA123M είπε:

Νομίζω ότι έχουμε ξεφύγει από το θέμα μας!!! Ο καθένας έχει τις απόψεις του και είναι σεβαστές άσχετα με το αν διαφωνούμε ή όχι!!! 

Θέλω να ρωτήσω μήπως κάποιος γνωρίζει το ιδιωτικό σχολείο Jeanne d Arc στο Πειραιά. Θα ήθελα πολύ τις απόψεις σας έστω και με pm.

Ευχαριστώ πολύ!

 

 

 

 

Για γυμνάσιο λύκειο εχω αποψη μέχρι τέσσερα χρόνια πριν.Σχολειο μαζεμενο και καθαρό, ασφαλές περιβάλλον από άποψη παρατατικός συμπεριφορών αλλα ζωρις να δίνει ιδιαίτερες προοπτικές από άποψη εκπαίδευσης.Καποιοι καθηγητές ειναι καλοί και κάποιοι οχι.Δεν είναι σύγχρονο σχολειο θα έλεγα.Διβει έμφαση στα γαλλικα κ το παιδι πιθανον να χρειαστεί έξτρα ενίσχυση όπως κ σε αλλα σχοκεια βεβαια.Ειναι συνήθως παιδια από την περιοχή οποτε και πι συμμαθητές θα είναι όλοι σχετικά κοντά.

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Για γυμνάσιο λύκειο εχω αποψη μέχρι τέσσερα χρόνια πριν.Σχολειο μαζεμενο και καθαρό, ασφαλές περιβάλλον από άποψη παρατατικός συμπεριφορών αλλα ζωρις να δίνει ιδιαίτερες προοπτικές από άποψη εκπαίδευσης.Καποιοι καθηγητές ειναι καλοί και κάποιοι οχι.Δεν είναι σύγχρονο σχολειο θα έλεγα.Διβει έμφαση στα γαλλικα κ το παιδι πιθανον να χρειαστεί έξτρα ενίσχυση όπως κ σε αλλα σχοκεια βεβαια.Ειναι συνήθως παιδια από την περιοχή οποτε και πι συμμαθητές θα είναι όλοι σχετικά κοντά.

*παραβατικων συμπεριφορών.

[VANILIA123M]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Για γυμνάσιο λύκειο εχω αποψη μέχρι τέσσερα χρόνια πριν.Σχολειο μαζεμενο και καθαρό, ασφαλές περιβάλλον από άποψη παρατατικός συμπεριφορών αλλα ζωρις να δίνει ιδιαίτερες προοπτικές από άποψη εκπαίδευσης.Καποιοι καθηγητές ειναι καλοί και κάποιοι οχι.Δεν είναι σύγχρονο σχολειο θα έλεγα.Διβει έμφαση στα γαλλικα κ το παιδι πιθανον να χρειαστεί έξτρα ενίσχυση όπως κ σε αλλα σχοκεια βεβαια.Ειναι συνήθως παιδια από την περιοχή οποτε και πι συμμαθητές θα είναι όλοι σχετικά κοντά.

*παραβατικων συμπεριφορών.

Ευχαριστώ πολύ. Και εγώ το κοιτάω για γυμνάσιο.....

[μαγιοπουλας]

Just now, VANILIA123M είπε:

Ευχαριστώ πολύ. Και εγώ το κοιτάω για γυμνάσιο.....

Για Πειραιά ενδιαφέρεσαι?

[VANILIA123M]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Για Πειραιά ενδιαφέρεσαι?

Για δυτικά προάστια και Πειραιά αλλά σκέφτομαι και το πρότυπο στον Πειραιά την Ιωνίδειο

[μαγιοπουλας]

Just now, VANILIA123M είπε:

Για δυτικά προάστια και Πειραιά αλλά σκέφτομαι και το πρότυπο στον Πειραιά την Ιωνίδειο

Εάν κανει προετοιμασία για πρότυπα το παιδι σας πέφτει μάλλον μακριά η Ευαγγελική στη Ν.Σμυρνη?

[VANILIA123M]

Το σκέφτηκα αλλά είναι μακρυά δυστυχώς η Ευαγγελική

Επεξεργάστηκαν 31 Ιανουαρίου,2021 by VANILIA123M

[μαγιοπουλας]

Just now, VANILIA123M είπε:

Το σκέφτηκα αλλά είναι μακρυά δυστυχώς η Ευαγγελική

Είναι δημοσιο σχολειο με εξαιρετικούς καθηγητές και πολύ καλό επίπεδο μαθητών.

[VANILIA123M]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Είναι δημοσιο σχολειο με εξαιρετικούς καθηγητές και πολύ καλό επίπεδο μαθητών.

Η Ευαγγελική ή η Ιωνίδειος? Για την Ευαγγελική έχω ακούσει τα καλύτερα ...για την Ιωνίδειο δεν γνωρίζω τι επίπεδο υπάρχει.

Επεξεργάστηκαν 31 Ιανουαρίου,2021 by VANILIA123M

[chocolate_eater]

1 hour ago, Ilaeira said:

 

Είσαι αφοριστικός όχι επειδή συνεχίζεις μια κουβέντα που ο άλλος επέλεξε να σταματήσει (και του τη λες κιόλας, λες κι είναι υποχρεωμένος να τη συνεχίσει μέχρι εκεί που θέλεις εσύ), αλλά επειδή διάλεξες να επικεντρωθείς στους ελάχιστους 16χρονους που ξέρουν ότι δεν θέλουν να σπουδάσουν, κόντρα στις επιθυμίες των γονιών τους.

 

 

Δεν ξέρω. Εγώ θυμάμαι ακόμα και σήμερα παραδόσεις, συγκεκριμένα δίωρα της ζωής μου δηλαδή, που μου άλλαξαν όλο τον τρόπο σκέψης. Ίσως είμαι εξαίρεση όμως. 

 

Δεν περιμένω από κάποιον να απαντήσει σε όσα γράφω....όσο για την κουβέντα σε ένα δημόσιο φόρουμ, τελειώνει όταν κανείς δεν έχει να γράψει κάτι πλέον για το ζήτημα, δεν είναι διμερής και στην πραγματικότητα δε μπορείς να "επιλέξεις" πότε και πως θα σταματήσει.

 

Ως προς τα υπόλοιπα, σε παραπέμπω στο υπόλοιπο μηνυμά μου, διότι στην πραγματικότητα ΔΕΝ επικεντρώνομαι στη συγκεκριμένη κατηγορία μαθητών (αν και, ακόμη κι αν επικεντρωνόμουν, αμφιβάλλω τόσο στο οτι είναι "ελάχιστοι", όσο και οτι πρέπει να περνάμε στο ντούκου και να λέμε κιόλας οτι "είναι ΟΚ" το οτι οι Έλληνες μαθητές, σε ηλικία που ψηφίζουν, δεν τους προσφέρεται κανένας σοβαρός ΣΕΠ και, ως εκ τούτου, το οτι δεν ξέρουν τι θέλουν να κάνουν δεν είναι φυσικό θέσφατο, αλλά μάλλον αποτυχία της οικογένειας και του σχολείου).

41 minutes ago, ΑΡΓΚ said:

 

 

Οι αστερίσκοι που βάζω, έχουν να κάνουν με το γιατί σπουδάζεις. Ο ένας μου γιος θέλει να γίνει μουσικός, δεν έχω αντίρρηση αν επιμένει και αν καταλάβει τι σημαίνει αυτό στην πράξη, αν θέλει να εργαστεί σα μουσικός και όχι να σπουδάσει μουσικός. Επειδή έχω παιδιά σε ηλικία που όντως επιλέγουν σπουδές ή καριέρα, δε θέλω από τα παιδιά επιλογή σπουδών αλλά επιλογή τρόπου ζωής. Φυσικά μπορεί να αλλάξει αργότερα ο οποιοσδήποτε γνώμη, να ξεκινήσει να σπουδάσει κάτι ή να κάνει μια δουλειά και να δει ότι δεν του ταιριάζει. Αλλά δε συμφωνώ με το παιδί που πρέπει να πάρει ένα χαρτί, γιατί "οι καλοί μαθητές σπουδάζουν" και δεν έχει ιδέα τι θα το κάνει το χαρτί μετά. 

Και τι θα τις κάνει μετά τις σπουδές χωρίς επαγγελματική αποκατάσταση; Σοβαρή ερώτηση. Εκτός αν εννοείς ότι έχει άλλη διέξοδο και οι σπουδές είναι σαν χόμπυ, που αυτό μάλιστα είναι πολύ ωραίο. Αλλά αν απλά αφήσουμε το παιδί να σέρνεται από αμφιθέατρο σε αμφιθέατρο μέχρι τα 30 (πολύ συχνό) για να ανακαλύψει μόνο τότε ότι βασικά σερβιτόρος θα γίνει (επίσης πολύ συχνό) , δεν το έχουμε αδικήσει; Δεν του έχουεμ καταστρέψει τη ζωή τελικά, αφήνοντάς το να μείνει παιδί πολύ μετά την ενηλικίωση;

 

Έλεγε μια φίλη μου που ζει πολλά χρόναι στο εξωτερικό, ότι αν είσαι Άγγλος, Σουηδός, Γερμανός κλπ και έχεις ένα πτυχίο φιλολόγου αλλά δουλεύεις 20 χρόνια γραμματέας σε ασφαλιστικό γραφείο, όταν σε ρωτάνει τι δουλειά κάνεις, λες "γραμματέας", ενώ οι Έλληνες "φιλόλογος" . Νομίζω ότι περιγράφει πλήρως την κατάσταση.

Γιατί να μην το ωθήσεις να βρει μια δουλειά που θα το γεμίζει και θα το ευχαριστεί αλλά να το χαντακώσεις σε μια μιζέρια και να φτάσει σαράντα χρονων και τα highlight της ζωής του να είναι το 19,5 στο απολυτήριο του Λυκείου ή το κορνιζωμένο στον τοίχο πτυχίο που ποτέ δε βοήθησε σε τίποτα;

 

Εγώ θεωρώ valid λόγο, εφ'όσον υπάρχει η επιθυμία και η δυνατότητα του "χρηματοδότη", να σπουδάσει και κάποιος επειδή απλώς θέλει,  συνειδητά, να εκτεθεί στην Επιστήμη και σε ένα συγκεκριμένο γνωστικό πεδίο. Θεωρώ πολύ καλό φυσικά αν υπάρχει και επαγγελματικό πλάνο.....συνήθως είναι ολα τότε πολύ πιο εύκολα για όλους....απλώς δεν το θεωρώ, φιλοσοφικά, απαραίτητο. Προφανώς θα πρέπει να γίνεται διάκριση ανάμεσα στο ώριμο παιδί που θέλει όντως να μάθει κάτι και σ'εκείνο που απλώς θέλει χρηματοδότηση για να παρατείνει την εφηβεία του....αλλά αυτά θεωρώ πως ένας γονιός μπορεί να τα ξεχωρίσει.

 

Κατα τ'αλλα συμφωνώ απόλυτως - και επαυξάνω - ως προς όλα τα υπόλοιπα. Για το παράδειγμα του γραμματέα-φιλολόγου, να προσθέσω μόνο οτι μερικοί το έχουν ξεφτιλίσει τόσο που δε λένε απλώς φιλόλογος, αλλά "καθηγητής"...

[Έσπερος]

Just now, chocolate_eater είπε:

Ως προς τα υπόλοιπα, σε παραπέμπω στο υπόλοιπο μηνυμά μου, διότι στην πραγματικότητα ΔΕΝ επικεντρώνομαι στη συγκεκριμένη κατηγορία μαθητών (αν και, ακόμη κι αν επικεντρωνόμουν, αμφιβάλλω τόσο στο οτι είναι "ελάχιστοι", όσο και οτι πρέπει να περνάμε στο ντούκου και να λέμε κιόλας οτι "είναι ΟΚ" το οτι οι Έλληνες μαθητές, σε ηλικία που ψηφίζουν, δεν τους προσφέρεται κανένας σοβαρός ΣΕΠ και, ως εκ τούτου, το οτι δεν ξέρουν τι θέλουν να κάνουν δεν είναι φυσικό θέσφατο, αλλά μάλλον αποτυχία της οικογένειας και του σχολείου).

Δεν ειναι απλα αποτυχια. Ειναι ολοκληρο συστημα απο πισω. Οι πελατειακές εξυπηρετήσεις για την ίδρυση απίθανων τμημάτων σε καθε χωριο και ραχούλα, οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην προετοιμασια υποψηφίων αλλα κ στα φροντιστηριακά για φοιτγτες, το γεγονός οτι τα ελληνόπουλα θεωρουνται παιδια κ οχι άνεργοι νεοι σχεδον μεχρι τα 30... Ειναι μια στρεβλή νοοτροπια που διαπερνά ολη την κοινωνια. Κ οι συζητησεις τωρα για την περίφημη αναβάθμιση των ΑΕΙ ειναι ενας καταπληκτικός αποπροσανατολισμός. Αντι να συζηταμε για το οτι οι εξετασεις για να μπεις σε μια σχολη θεωρουνται ο ύψιστος κ πιο αδιάφθορος θεσμός του κράτους, ενω αν μπεις, κουτσά στραβα θα βγεις κ ας κρέμονται κ ζωές στα χερια σου, ασχολουμαστε με ανοησίες. 

[chocolate_eater]

Just now, Έσπερος said:

Δεν ειναι απλα αποτυχια. Ειναι ολοκληρο συστημα απο πισω. Οι πελατειακές εξυπηρετήσεις για την ίδρυση απίθανων τμημάτων σε καθε χωριο και ραχούλα, οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην προετοιμασια υποψηφίων αλλα κ στα φροντιστηριακά για φοιτγτες, το γεγονός οτι τα ελληνόπουλα θεωρουνται παιδια κ οχι άνεργοι νεοι σχεδον μεχρι τα 30... Ειναι μια στρεβλή νοοτροπια που διαπερνά ολη την κοινωνια. Κ οι συζητησεις τωρα για την περίφημη αναβάθμιση των ΑΕΙ ειναι ενας καταπληκτικός αποπροσανατολισμός. Αντι να συζηταμε για το οτι οι εξετασεις για να μπεις σε μια σχολη θεωρουνται ο ύψιστος κ πιο αδιάφθορος θεσμός του κράτους, ενω αν μπεις, κουτσά στραβα θα βγεις κ ας κρέμονται κ ζωές στα χερια σου, ασχολουμαστε με ανοησίες. 

 

Εννοείται οτι δεν διαιωνίζονται τυχαία κάποιες καταστάσεις....δε θεωρώ τυχαίο το γεγονός οτι οι εγγεγραμμένοι φοιτητές δε λογίζονται ως άνεργοι άλλωστε (όπως και οι φαντάροι, όσο περισσότερο υπηρετούν, τόσο περισσότερο μένουν, πλασματικά, εκτός ανεργίας), κάτι που βολεύει αφάνταστα την εκάστοτε κυβέρνηση....

[μαγιοπουλας]

Just now, VANILIA123M είπε:

Η Ευαγγελική ή η Ιωνίδειος? Για την Ευαγγελική έχω ακούσει τα καλύτερα ...για την Ιωνίδειο δεν γνωρίζει τι επίπεδο υπάρχει.

Ευαγγελικη

[ninaki80]

1 hour ago, ΑΡΓΚ είπε:

Γιατί να μην το ωθήσεις να βρει μια δουλειά που θα το γεμίζει και θα το ευχαριστεί αλλά να το χαντακώσεις σε μια μιζέρια και να φτάσει σαράντα χρονων και τα highlight της ζωής του να είναι το 19,5 στο απολυτήριο του Λυκείου ή το κορνιζωμένο στον τοίχο πτυχίο που ποτέ δε βοήθησε σε τίποτα;

Γιατι το πιο πιθανο στα 18 να μην ξερει τι δουλεια θελει να κανει ή να μην παρει στα σοβαρα οποιαδηποτε δουλεια ωστε να την εξελιξει.. Δεν μιλαμε για καποιο παιδι που αγαπαει κατι πολυ κ θελει να το κανει αλλα για ενα απτα περισσοτερα παιδια που εχουν στο μυαλο τους 5 επιλογες κ απλα σκεφτονται οτι θελουν να τις ακολουθησουν. 

Συνηθως τα χρονια του πτυχιου ειναι μια πιο ομαλη μεταβαση στον πραγματικο κοσμο δηλαδη βαζεις καποιους στοχους διαβαζεις πετυχαινεις ζεις σε ενα κοσμο που εισαι ενηλικας πια κ διαχειριζεσε μονος σου τα της σχολης κ επιτυνχανεις το στοχο να την τελειωσεις .

Ειπα εξαλλου οτι εργαζομενος θα εισαι μια ζωη γιατι να μην περασεις απο αλλη μια φαση διαφορετικη πριν μπεις σε μια εργασια. 

Φυσικα αν το παιδι αγαπαει ενα επαγγελμα κ θελει να μπει δεν θα το εμποδισω . Απλως η πραξη εχει δειξει οτι τα περισσοτερα παιδια οταν ξεκινανε μια εργασια συγκεκριμενη απο μικρα συντομα το μετανιωνουν . Ενα πτυχιο δεν το θεωρω αχρηστο ακομα κ να μην κανεις ακριβως την ιδια δουλεια πολλες φορες θα σε βοηθησει να προχωρησεις παραπερα γιατι ειναι ο τροπος σκεψης που αποκτας . Ασε που αργοτερα μπορει να βρεθει μια ευκαιρια που να χρειαζετε κ το πτυχιο σου. 

[little lamb]

Κατ'αρχας θα πω ότι προς το παρόν τουλάχιστον που το παιδί μου δεν είναι ούτε 2, συμφωνώ στο ότι στο δημόσιο αποκτά εικόνα της πραγματικής κοινωνίας. Θεωρώ πολύ σημαντικό που είχα συμμαθητές από περιβάλλοντα που δεν είχαν καμία μα καμία σχέση με το δικό μου -με ένα μικρό διάλειμμα στο λύκειο που ήταν πειραματικό, αλλά μετά ως φοιτήτρια επανήλθα στην πραγματική κοινωνία. Και μπορεί μεν στο σχολείο να μην είχα πολλές παρέες με παρόμοια ενδιαφέροντα (πχ ήμασταν μόνο 2-3 που παίζαμε μουσική), το κενό όμως αυτό καλυπτόταν από τις παρέες του ωδείου. Για γυμνάσιο και λύκειο μου αρέσει πολύ ο θεσμός των μουσικών-καλλιτεχνικων-αθλητικων σχολείων αν το παιδί έχει τετοια ενδιαφεροντα, ώστε να εχει παρέες με κοινα.

 

Για τις σπουδές, πιστεύω η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Δεν θεωρώ ότι σπουδάζουμε μόνο με σκοπό τον επαγγελματικό προσανατολισμό (αν ήταν έτσι, ορισμένες επιστήμες θα εξαφανίζονταν) αλλά για να μάθουμε περισσότερα πάνω στο αντικείμενο που μας ενδιαφέρει. Το τι θέλουμε επαγγελματικά πολλές φορές το ανακαλύπτουμε μέσα στη σχολή, που ερχόμαστε σε πραγματική επαφή με διάφορους κλάδους του αντικειμένου που τελειώνοντας το σχολείο δεν είχαμε ιδέα τι είναι. Σίγουρα δεν πάνε χαμένες οι σπουδές αν δουλέψεις σε κάτι άλλο. Αλλά αυτό ισχύει κυρίως αν αυτό που σπούδασες σου άρεσε και το ήθελες και μπήκες συνειδητά και απλά έτυχε να μην μπορέσεις να "αποκατασταθείς" είτε γιατί άλλαξαν τα δεδομένα είτε γιατί δεν ήξερες εξ αρχής το ποσο χάλια προοπτικές υπήρχαν. Δεν έχει καμία σχέση με το "να περάσει κάπου όπου να'ναι απλά για να έχει ένα πτυχίο ή να ανοίξει τους ορίζοντες/τον τρόπο σκέψης έτσι γενικώς και αορίστως". Έχω δύο φίλες που σπούδασαν ιστορία και αρχαιολογία, συνειδητά επειδή τους άρεσε, η επαγγελματική αποκατάσταση είναι χάλια κι ετσι η μία πήρε την επιχείρηση των γονιών της και η άλλη δουλεύει χρόνια σε μια εταιρεία ως γραμματέας. Και οι δύο δηλώνουν ότι δεν μετανιώνουν με τίποτα τις σπουδές και ότι τις διαμόρφωσαν ως ανθρώπους κ ήταν εμπειρία ζωής. Και συμφωνώ. Ίσως είναι και το αντικείμενο, η ιστορία δηλαδη, που όντως ανοίγει ορίζοντες. Αλλά γενικά αν το παιδί μου αγαπούσε πολύ κάτι που ήξερα ότι δεν έχει καλή επαγγελματική αποκατάσταση δεν θα του έκοβα τα φτερά για να βρει κάτι άλλο, θα το ενθάρρυνα γιατί θα ήξερα ότι θα το γέμιζε αυτή η γνώση κι ας δούλευε μετά σε κάτι άσχετο. Και που ξέρεις, μπορεί να γινόταν πανεπιστημιακός στο αντικείμενο -μπορει και όχι. Αλλά δεν θα πήγαιναν χαμένα τα χρόνια, αφού θα εμβαθυνε τόσο σε κάτι που αγαπά, συνειδητά. Ο,τι κι αν έκανε σαν δουλειά μετά. Δεν έχει σχέση αυτό με το "να σπουδάσει κάτι, οτιδήποτε, απλά για να σπουδάσει ενώ ξεκάθαρα δεν τον πολυενδιαφερει". Και το πανεπιστήμιο δεν σημαίνει "μαθητευόμενος σε κάποιο επάγγελμα" αλλά εμβάθυνση σε κάποια επιστήμη. Δεν θεωρώ ότι συνδέεται απαραιτήτως με το τι θα κάνεις βγαίνοντας από αυτό. Φυσικά αν καταφέρεις να βιοποριζεσαι από κάτι που σου αρέσει είναι επιτυχία και χαρά, αλλά για μένα δεν είναι αυτοσκοπός.

(Συγγνώμη για το ασυντακτο κείμενο, δεν είχα περισσότερο χρόνο για επεξεργασία)

[μαγιοπουλας]

On 31/1/2021 at 12:25 ΜΜ, Deena είπε:

Εγώ πάντως που έχω επιλέξει συνειδητά την ιδιωτική εκπαίδευση, το έκανα κοιτώντας βραχυπρόθεσμα και όχι μακροπρόθεσμα. Δεν σκέφτομαι δηλαδή ακόμα προοπτικές σπουδών στο εξωτερικό, ούτε κοινωνικούς κύκλους για την ενήλικη ζωή κλπ.

Ήθελα peace of mind ως προς τα (για εμένα) βασικά, δηλαδή τις αξιοπρεπείς εγκαταστάσεις, την καθαριότητα, την ασφάλεια, την παρουσία νοσηλευτή, τον κεντρικό σχεδιασμό του εκπαιδευτικού προγράμματος ώστε να μην κρέμομαι από την διάθεση και την ποιότητα του δασκάλου που θα μου τύχει κλπ

 

Στην πορεία βλέπω φυσικά και τα παρεπόμενα θετικά, δηλαδή πως η εκπαιδευτική διαδικασία γίνεται για τα παιδιά πιο θελκτική μέσω παράλληλων δράσεων και δραστηριοτήτων, αλλά επίσης -τον τελευταίο χρόνο- πώς σε μια έκτακτη συνθήκη όπως η τωρινή, μπορείς να έχεις απρόσκοπτη πρόοδο της εκπαιδευτικής διαδικασίας με δεδομένη την ευελιξία που απολαμβάνει η ιδιωτική εκπαίδευση.

Τα είπες όλα.Και οποιος πει οτι δεν θα ήθελε το παιδι του να πηγαίνει σε ένα ιδιωτικο σχολειο ψεύδεται.Το δεν μπορώ είναι κατανοητό.Το οτι δεν θέλω όμως με τις συνθήκες που επικρατούν νομιζω οτι δεν στέκει.Τα παιδια ειδικά με αυτές τις συνθήκες έμειναν στο έλεος του Θεού.Αλλα και από πλευράς ααφαλειας και μέτρων για τον ιο βλεπω μεγαλη διαφορα.Βεβαια ολα αυτα δεν ισχύουν για όλα τα ιδιωτικά.

On 29/1/2021 at 9:09 ΜΜ, chocolate_eater είπε:

 

Εντάξει, σίγουρα μπορεί να μην έχουν όλοι απο μόνοι τους την τάση αυτή, αλλά σε μια λογική/αντικειμενική κουβέντα με επιχειρήματα, μου φαίνεται περίεργο κάποιος να μην αναγνωρίσει που προσφέρονται περισσότερες ευκαιρίες και που όχι. Δηλαδή, τουλάχιστον για μερικά ιδιωτικά τουλάχιστον, βγάζει μάτι η διαφορά από ένα οποιοδήποτε καλό δημόσιο.   Μετά οκ, μπορεί να μην θεωρεί αξιολογο το value for money, αυτή είναι άλλη υπόθεση...

 

Τα περί "ψώνιο" κλπ. πιστεύω έχουν να κάνουν με τη δική μας στάση περισσότερο....ένα παιδί που δε θα του περάσουν οι γονείς οτι είναι κάποιοι ή οτι ειναι καλύτεροι απο άλλους επειδή πάει σε ένα ιδιωτικό, για ποιο λόγο να γίνει ψώνιο; Δε νομίζω οτι γινονται ψώνια τα παιδιά του Κολλεγίου που πάνε με υποτροφίες, λόγου χάρη. Αν υπάρχουν ψώνια, υπάρχουν διότι είναι ούτως ή άλλως από το σπίτι τους, δεν έχει σχέση που φοιτούν.

 

Πάντως εγώ ειμαι υπερ των δοκιμών.....δεν πιστεύω οτι χανει κατι ενα παιδι αν αρχίσει κάπου και στην πορεία δει οτι δεν ειναι και τόσο καλά κι απλώς συνεχίσει κάπου αλλου. Δε λέω να αλλάζει σχολεία κάθε χρόνο, αλλά ΟΚ, το οτι δεν πήγε σε ένα καλό σχολειο εξάρχής δε σημαινει οτι δε θα πάει αργότερα....και μακροπρόθεσμα νομίζω η διαφορά θα ειναι ελάχιστη.

 

Ως προς τα ελληνογαλλικά σχολεία, αν γνωρίζετε, υπάρχουν αμιγώς δίγλωσσα; Δηλαδή που να μην κάνουν απλώς γαλλικά ως γλώσσα μια ώρα κάθε μέρα, αλλά πραγματικά να έχουν μέρος του προγράμματος γαλλόφωνο, π.χ. μαθηματικά κλπ.

Ναι.Αυτο στην Αγία Παρασκευή.Επισης αν έχεις γαλλική υπηκοότητα τα δίδακτρα τα αναλαμβάνει το γαλλικό κράτος. 

Ως προς τα υπόλοιπα που γράφεις εξαρταται που θα ταιριάξει το κάθε παιδί.Το τέλειο σχολειο για κάποιον ισως ειναι το χειρότερο για κάποιον άλλον.

On 30/1/2021 at 8:11 ΜΜ, Yovanna είπε:

Εγώ πάντως σε όλο το δημοτικό (δημόσιο) , είχα τραγικούς δασκάλους. Πρώτη-Δευτέρα δημοτικού, μια θειά, η οποία δεν μας μάθαινε τίποτα , έβαζε στα πόδια της σόμπα που είχε φέρει μια μαμά για μας τα παιδιά, και από την οποία έχω ακόμη ψυχολογικά, διότι με είχε κάνει ρόμπα διαβάζοντας σε όλη την τάξη "ερωτικό" ραβασάκι που είχα γράψει σε συμμαθητή μου. Τρίτη δημοτικού , ένας παππούς άνοστος, άοσμος, άγευστος. Τετάρτη δημοτικού, μια τρελή κυριολεκτικά , που από τις 5 ώρες, τις 3 έκανε αριθμητική και αποκαλούσε μαθήτρια , "τίποτα", κούτσουρο" και "τεμπέλα". Πέμπτη δημοτικού, ένας άχρηστος, που ακόμη και τη Φυσική, μας την εξέταζε από το βιβλίο, και τα ήθελε κατα λέξη. Έκτη δημοτικού, συμπαθητικός. Γυμνάσιο-Λύκειο μεγάλη 'επιτυχία ". Χημικοί που αποκαλούσαν τις μαθήτριες "τσ..ες", μαθηματικοί που πλάγιαζαν με μαθήτριες τάζοντας βαθμούς, φιλόλογοι που έδιναν ξύλο και κοπανούσαν βιβλία σε κεφάλια , άλλες που μας κλαίγονταν για τις απιστίες του άντρα τους κτλ. Έχεις "δίκιο" @ΑΡΓΚ. Καλύτερα οποιοδήποτε κακό δημόσιο σχολείο παρά ιδιωτικό. Μόνο ψωνάκι μη μας βγει. Όλα τα υπόλοιπα μας είναι αδιάφορα.

Ξεφεύγω από το θεμα αλλά έχω φρικάρει. Έχουμε ξανασυζητάμε και μαζί τα περι εμπιστοσύνης στο περιβάλλον κ διατυπώσετε επιφυλάξεις.

Ακούσατε αυτο με την 36χρονη που τα φτιαξε με τον 13χρονο μαθητη της και ηταν και φιλη της οικογενειας?ειχαν σχέσεις κ βρίσκονταν την ωρα του μαθήματος αλλα και εκτός σπιτιού.Ηθελε να τον πάρει στο εξωτερικό λεει....Τι εκπαιδευση πρέπει πλέον να λάβουμε για να τα εκπαιδευσουμε να έχουν τα μάτια τους δεκατέσσερα?

[ΑΡΓΚ]

10 ώρες πρίν, μαγιοπουλας είπε:

Τα είπες όλα.Και οποιος πει οτι δεν θα ήθελε το παιδι του να πηγαίνει σε ένα ιδιωτικο σχολειο ψεύδεται.Το δεν μπορώ είναι κατανοητό.Το οτι δεν θέλω όμως με τις συνθήκες που επικρατούν νομιζω οτι δεν στέκει.Τα παιδια ειδικά με αυτές τις συνθήκες έμειναν στο έλεος του Θεού.Αλλα και από πλευράς ααφαλειας και μέτρων για τον ιο βλεπω μεγαλη διαφορα.Βεβαια ολα αυτα δεν ισχύουν για όλα τα ιδιωτικά.

 

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, σαφές; Οι μισοί συμμαθητές των παιδιών θα είχαν την οικονομική δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά σε ιδιωτικό και δεν το έκαναν, οι γονείς μου μπορούσαν να μας στείλουν σε ιδιωτικό και δεν το έκαναν, ο κουνιάδος μου θα μπορούσε να στείλει τα παιδιά σε ιδιωτικό και δεν το έκανε.

Καταλαβαίνω γιατί να επιλέξει κάποιος ιδιωτικό, αλλά μην τρελαθούμε ότι όλοι όσοι μπορούν το επιλέγουν.

 

[μαγιοπουλας]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, σαφές; Οι μισοί συμμαθητές των παιδιών θα είχαν την οικονομική δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά σε ιδιωτικό και δεν το έκαναν, οι γονείς μου μπορούσαν να μας στείλουν σε ιδιωτικό και δεν το έκαναν, ο κουνιάδος μου θα μπορούσε να στείλει τα παιδιά σε ιδιωτικό και δεν το έκανε.

Καταλαβαίνω γιατί να επιλέξει κάποιος ιδιωτικό, αλλά μην τρελαθούμε ότι όλοι όσοι μπορούν το επιλέγουν.

 

Μα δεν αναφερόμουν σε σένα.Δεν καταλαβα γιατι το γράφεις αυτο.

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Μα δεν αναφερόμουν σε σένα.Δεν καταλαβα γιατι το γράφεις αυτο.

Και δεν έχω διαβάσει ολες τις αναρτήσεις.Δεν εχω καν καταλαβει οτι έχεις γράψει για τον κουνιάδο σου και τους γονείς σου  Στην Deena εκανα παράθεση.Γραφεις λες και σου ζήτησα εξηγήσεις γιατί δεν πηγαίνεις τα παιδια σου σε ιδιωτικό.

[ΑΡΓΚ]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Μα δεν αναφερόμουν σε σένα.Δεν καταλαβα γιατι το γράφεις αυτο.

Και δεν έχω διαβάσει ολες τις αναρτήσεις.Δεν εχω καν καταλαβει οτι έχεις γράψει για τον κουνιάδο σου και τους γονείς σου  Στην Deena εκανα παράθεση.Γραφεις λες και σου ζήτησα εξηγήσεις γιατί δεν πηγαίνεις τα παιδια σου σε ιδιωτικό.

"οποιος πει οτι δεν θα ήθελε το παιδι του να πηγαίνει σε ένα ιδιωτικο σχολειο ψεύδεται"

Σε αυτό απαντάω  

Και για να το συνδέσω με το θέμα, δεν υπάρχει λογική "όλα τα ιδιωτικά είναι καλύτερα από όλα τα δημόσια".

Εφόσον υπάρχει η διάθεση για επιλογή από οποιοδήποτε γονιό, θα πρέπει να το ψάξει.

Μπορεί το δημόσιο σχολείο της δίπλα γειτονιάς να είναι εξαίσιο σε σχέση με το πιο κοντινό, όπως μπορεί και ένα ιδιωτικό σχολείο να είναι καταπληκτικό ενώ ένα άλλο άθλιο.