Ελλειμματική προσοχή - υπερκινητικότητα ΔΕΠΥ ή ΔΕΠ (Attention Deficit Hyperactivity Disorder)

[Super.mum]

16 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Τι να κοιτάξω μωρέ τώρα στα 40; 
Το βασικό στο οποίο δημιουργεί πρόβλημα στο σπίτι είναι η τσαπατσουλιά μ κ το ότι αφήνω ημιτελείς δουλειές, ανοίγω πολλά συη μέση κλπ. σήμερα το απόγευμα έχω μπει εδώ άπειρες φορές γιατί στο μεσοδιάστημα διορθωνω εκθέσεις. διορθωνω μια έκθεση, χαζεύω λίγο, διορθωνω άλλη μια, παίζουμε, μετά ξανά το ίδιο. αν πάρω να τις διορθώσω όλες μαζί, δεν αντέχω. κάθε μια που τελειώνει θα μετράω πόσες έμειναν. κ με τις μεγάλες δουλειές έτσι κάνω. για να φτιάξω ντουλάπες τα βγάζω όλα, τακτοποιω, μετά κουράζομαι, κάνω διάλειμμα, συνεχίζω, μετά χώνω τα τελευταία σε μια σακούλα για άλλη φορά. αυτό όντως τον εκνευρίζει. κ το ότι δεν θυμάμαι πού έχω βάλει πράγματα. αλλά δεν ξεχνάω ποτέ τι πρέπει να πάρουμε μαζί μας ή σε ψώνια. Στο μέτρο του φυσιολογικού δλδ, θα ξεχάσω μια στις τόσες, όχι συστηματικά. εγγ η ίδια βεβαθα αγχώνομαι κ είμαι στην τσίτα κ όλο νεύρα κ το κεφάλι μου βουίζει από σκέψεις. κ στην τάξη με αποσυντονίζει ο παραμικρός θόρυβος. καρέκλα να τρίξει εκνευρίζομαι κ χάνω τον ειρμό μου. Μάλλον έχω κ αισθητηριακα με την ανοχή σε θορύβους. Κ με μια δυσκολία που έχω κάποιες φορές στη διαχείριση συναισθημάτων κ αμηχανία όταν βλέπω γύρω μου στενοχώρια, καταλαβαίνεις αν με πήγαιναν για αξιολόγηση θα μου έβρισκαν πολλά. 

Εγώ το λέω από άποψη και για το παιδί. Ότι και για ένα παιδί που δεν έχει κάποιο σύνδρομο είναι δύσκολο να έχει έναν ενήλικα με δεπυ. Δεν ξέρω έτσι φαντάζομαι εγώ ότι ίσως είναι δύσκολο στην πορεία. Που το παιδί μεγαλώνει και Μιμείται .. μπορεί να κάνω και λάθος. 

πρίν από 13 λεπτά , Deena είπε:

'Έχω κι εγώ οικογενειακό ιστορικό μαθησιακών δυσκολιών (όχι ΔΕΠΥ), ήταν πάντα στο μυαλό μου και φαίνεται ότι μάλλον οι υποψίες μου επαληθεύονται. Το γεγονός ότι άκουσα πολύ νωρίς το ένστιγκτό μου, το έψαξα πολύ πρώιμα και αρχίσαμε πολύ νωρίς την παρέμβαση φαίνεται ήδη ότι αποφέρει καρπούς. Οπότε εγώ θα σου πω @Super.mum να μην το αφήσεις, να το κοιτάξεις οπωσδήποτε. 

Ναι θα το κοιτάξω .. έκλεισα ραντεβού με την παιδίατρο να με καθοδηγήσει για αρχή σε έναν αναπτυξιολογο που γνωρίζει. 

[kotsifikos]

19 minutes ago, Super.mum said:

Τον δικαιολογώ ακόμα και σε αυτά , απλά βλέπω τις διάφορες με τον αδερφό του τώρα σιγά σιγά. Να μου πεις άλλο παιδί το ένα και άλλο το άλλο. Αυτό βγαίνουμε έξω και μπορεί να μην βγάλει μηλιά η αν βγάλει κάτι θα θέλει. Τον μεγάλο όπου με βλέπουν να πηγαίνω μαζί νιώθω ότι λένε πίσω από την πλάτη μου «πάλι έφερε και αυτό το παιδί μαζί της». Δεν έχω που να τα αφήσω .. όπου πάω είναι μαζί μου. Η άλλη στην δημόσια υπηρεσία μπορεί να θέλει την ησυχία της οκ δεκτό αλλά δεν είναι δεκτό να βάζουν ταμπέλες. Νιώθω πραγματικά ότι έχουμε και εγώ και το παιδί μου λόγο αυτής της παρορμητικής συμπεριφοράς του μια τεράστια ταμπέλα που γράφει πάνω «ΜΠΕΛΑΣ». 

Είπες την κατάλληλη φράση ''παρορμητική συμπεριφορά'' κάτι που σημαίνει πως δεν υπάρχουν αυτές οι γκρίζες γραμμές σε κάποιες αντιδράσεις, ή δεν υπάρχει η δεύτερη σκέψη κάποιες φορές σε μία αντίδραση, όμως αυτά πράγματα τα οποία δουλεύονται σε μεγαλύτερη ηλικία καθώς το παιδί ωριμάζει σιγά σιγά.

Πολλές φορές διαβάζω αυτά που γράφεις για τον γιο σου και ειλικρινά κάνω εικόνα τον δικό μου στην ίδια ηλικία, θα μπορούσα αυτά που γράφεις εσύ να τα έχω γράψει εγώ 3,5 χρόνια πριν, ειλικρινά. Εγώ δεν θα σου κρύψω πως επειδή δυσκολεύτηκα στο να διαχειριστώ τις αντιδράσεις του ζήτησα βοήθησα και έτσι όλα άλλαξαν.

[Super.mum]

πρίν από 30 λεπτά , kotsifikos είπε:

Είπες την κατάλληλη φράση ''παρορμητική συμπεριφορά'' κάτι που σημαίνει πως δεν υπάρχουν αυτές οι γκρίζες γραμμές σε κάποιες αντιδράσεις, ή δεν υπάρχει η δεύτερη σκέψη κάποιες φορές σε μία αντίδραση, όμως αυτά πράγματα τα οποία δουλεύονται σε μεγαλύτερη ηλικία καθώς το παιδί ωριμάζει σιγά σιγά.

Πολλές φορές διαβάζω αυτά που γράφεις για τον γιο σου και ειλικρινά κάνω εικόνα τον δικό μου στην ίδια ηλικία, θα μπορούσα αυτά που γράφεις εσύ να τα έχω γράψει εγώ 3,5 χρόνια πριν, ειλικρινά. Εγώ δεν θα σου κρύψω πως επειδή δυσκολεύτηκα στο να διαχειριστώ τις αντιδράσεις του ζήτησα βοήθησα και έτσι όλα άλλαξαν.

Μπορεί να είναι έτσι όπως λες. Δεν με πειράζει αν είναι έτσι σαν παιδί εγώ το αγαπάω όπως και να είναι. Δεν θέλω απλά να υπάρχει από πίσω κάτι άλλο που του δυσκολεύει την καθημερινότητα. Αυτό φοβάμαι .. μην είναι κάτι που χρειάζεται βοήθεια και η αλήθεια είναι ότι από την στιγμή που έμαθα αυτό για τον άντρα μου έσκασε σαν βόμβα. Αλλά οκ θα το κοιτάξω και πραγματικά αν δεν είναι αυτό η αν τουλάχιστον κάπως με καθησυχάσουν να ξέρω ότι οκ έτσι είναι σαν παιδί δεν υπάρχει κάτι άλλο από πίσω που τον απασχολεί και το δουλεύουμε παρέα. Από ποιον ζήτησες βοήθεια ; Από παιδοψυχολόγο ; Ίσως χρειαζόμουν κάποιες συμβουλές αλλά γενικά θεωρώ ότι είμαστε πολύ οκ και τις αντιδράσεις του προσπαθώ πάντα χωρίς να υψώνω φωνή να τις διαχειριστώ εκτός και αν με έχει βγάλει εκτός εαυτού. Γενικά πολλές φορές βλέπω γονείς να ξεσπάνε κατά κάποιο τρόπο στα παιδιά τους και σε μικρότερη ηλικία από το δικό μου και από την μια σκέφτομαι «μα καλά δεν καταλαβαίνουν ότι τα παιδιά φέρονται παρορμητικά» και ότι εγώ ποτέ δεν θα μίλαγα έτσι στον δικό μου ότι και αν είχε προηγηθεί και από την άλλη σκέφτομαι μήπως είμαι πολύ χαλαρή. Μπερδεύομαι μερικές φορές. 

[kotsifikos]

28 minutes ago, Super.mum said:

Μπορεί να είναι έτσι όπως λες. Δεν με πειράζει αν είναι έτσι σαν παιδί εγώ το αγαπάω όπως και να είναι. Δεν θέλω απλά να υπάρχει από πίσω κάτι άλλο που του δυσκολεύει την καθημερινότητα. Αυτό φοβάμαι .. μην είναι κάτι που χρειάζεται βοήθεια και η αλήθεια είναι ότι από την στιγμή που έμαθα αυτό για τον άντρα μου έσκασε σαν βόμβα. Αλλά οκ θα το κοιτάξω και πραγματικά αν δεν είναι αυτό η αν τουλάχιστον κάπως με καθησυχάσουν να ξέρω ότι οκ έτσι είναι σαν παιδί δεν υπάρχει κάτι άλλο από πίσω που τον απασχολεί και το δουλεύουμε παρέα. Από ποιον ζήτησες βοήθεια ; Από παιδοψυχολόγο ; Ίσως χρειαζόμουν κάποιες συμβουλές αλλά γενικά θεωρώ ότι είμαστε πολύ οκ και τις αντιδράσεις του προσπαθώ πάντα χωρίς να υψώνω φωνή να τις διαχειριστώ εκτός και αν με έχει βγάλει εκτός εαυτού. Γενικά πολλές φορές βλέπω γονείς να ξεσπάνε κατά κάποιο τρόπο στα παιδιά τους και σε μικρότερη ηλικία από το δικό μου και από την μια σκέφτομαι «μα καλά δεν καταλαβαίνουν ότι τα παιδιά φέρονται παρορμητικά» και ότι εγώ ποτέ δεν θα μίλαγα έτσι στον δικό μου ότι και αν είχε προηγηθεί και από την άλλη σκέφτομαι μήπως είμαι πολύ χαλαρή. Μπερδεύομαι μερικές φορές. 

Να μη μπερδεύεσαι, να δείχνεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου , εσύ ξέρεις καλύτερα από όλους το παιδί σου. Ναι από παιδοψυχολόγο ζήτησα βοήθεια, γιατί έβλεπα πως αυτό που κάνω δεν τον βοηθάει τον ίδιο, και η αλήθεια είναι πως τελικά έκανα την πιο σωστή επιλογή με αυτή μου την απόφαση. Χρειάζονταν η παρέμβαση του ειδικού, κυρίως για εμάς τους γονείς , γιατί τελικά εμείς ήμασταν που θέλαμε καθοδήγηση όχι το παιδί.

[Έσπερος]

1 ώρα πρίν, Super.mum είπε:

Εγώ το λέω από άποψη και για το παιδί. Ότι και για ένα παιδί που δεν έχει κάποιο σύνδρομο είναι δύσκολο να έχει έναν ενήλικα με δεπυ. Δεν ξέρω έτσι φαντάζομαι εγώ ότι ίσως είναι δύσκολο στην πορεία. Που το παιδί μεγαλώνει και Μιμείται .. μπορεί να κάνω και λάθος. 

Η ΔΕΠΥ, η διαγωνσμένη, όχι αυτά που λεμε μεταξύ μας, στις σοβαρές μορφές της μπορεί να είναι όντως δυσλειτουργική και επικίνδυνη ακόμη για τη ζωή του ατόμου που πάσχει. Εγώ αν έχω κάτι, δεν είναι δεπυ. Είναι σκέτο δεπ. Αλλά ο ειδικός μπορεί να μην έλεγε ούτε αυτό. Σίγουρα η ΄δυσκολία συγκέντρωσης που έχω και η αδυναμία προσοχής, είναι παραπάνω από το συνηθισμένο. Τώρα αν κάποιος αυτό θα το χαρακτήριζε δεπ, δεν το γνωρίζω. Δεν ξέρω επίσης αν μ πορεί το παιδί να αποκτήσει τέτοια χαρακτηριστικά από μίμηση μόνο. Να υπάρχει κληρονομικότητα, είναι άλλο θέμα. Δεν έχουμε ενδείξεις πάντως. Είναι πολύ συγκεντρωμένος και πάρα πολύ παρατηρητικός (πώς είμαι εγώ, καμία σχέση). Ουτε τα δείγματα υπερκινητικότητας του μπαμπά του έχει (που κι εκείνον δεν ξέρω αν θα τον κατέτασσαν στην επίσημη διάγνωση). 

 

Κι οι διαγνώσεις πάντως θέλουν προσοχή. Γιατί εύκολα μπερδεύεται ένα υπερδραστήριο παιδί με υπερκινητικό. Στη ΔΕΠΥ, όπως χαρακτηριστικά μας έχουν περιγράψει από την ειδική αγωγή, μαζεύεται τόση ένταση στο κεφάλι των παιδιών που είναι σαν να γίνεται μια έκρηξη. Γι αυτό μας λένε κ ότι αν ένα τέτοιο παιδί ζητάει συνέχεια τουαλέτα, που ξέρυμε ότι δεν το έχει ανάγκη, καλύτερα να τον αφηνουμε γιατί βγαίνει έξω λίγα λεπτά κ αποφορτιζεται. επίσης δεπυ σημαίνει ότι μπορεί να είσαι τόσο εκτός ελέγχου που να θέτεις σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητά σου και τη ζωή σου. απλώς πολύ ευκολα μπαινει η ταμπελα δεπυ, ειδικά σε σχολικό πλαίσιο, σε όποιο παιδί δυσκολευεται υπερβολικά να είναι ήρεμο και πειθαρχημένο στο μάθημα. ειδικά τις διαγνώσεις των κεσύ εγώ δεν τις εμπιστευομαι. από καλή διάθεση συχνα γράφουν κάτι είτε υπερβολικό, για να διευκολύνουν το παιδί, ειτε υποβαθμίζουν κάτι για να μην "στιγματίσουν". αν είναι να κοιταχτεί κάποιος, ας το κάνει σε αναπτυξιολόγο ή παιδοψυχίατρο, καθαρά ιατρικά δλδ, και όχι σε σχολικό πλαίσιο. το κεσύ ας είναι επικουρικό για ό,τι χρειαστεί, αν χρειαστεί, στο σχολείο (παράλληλη, τμήμα ένταξης κλπ). 

[Deena]

πρίν από 44 λεπτά , Έσπερος είπε:

Η ΔΕΠΥ, η διαγωνσμένη, όχι αυτά που λεμε μεταξύ μας, στις σοβαρές μορφές της μπορεί να είναι όντως δυσλειτουργική και επικίνδυνη ακόμη για τη ζωή του ατόμου που πάσχει. Εγώ αν έχω κάτι, δεν είναι δεπυ. Είναι σκέτο δεπ. Αλλά ο ειδικός μπορεί να μην έλεγε ούτε αυτό. Σίγουρα η ΄δυσκολία συγκέντρωσης που έχω και η αδυναμία προσοχής, είναι παραπάνω από το συνηθισμένο. Τώρα αν κάποιος αυτό θα το χαρακτήριζε δεπ, δεν το γνωρίζω. Δεν ξέρω επίσης αν μ πορεί το παιδί να αποκτήσει τέτοια χαρακτηριστικά από μίμηση μόνο. Να υπάρχει κληρονομικότητα, είναι άλλο θέμα. Δεν έχουμε ενδείξεις πάντως. Είναι πολύ συγκεντρωμένος και πάρα πολύ παρατηρητικός (πώς είμαι εγώ, καμία σχέση). Ουτε τα δείγματα υπερκινητικότητας του μπαμπά του έχει (που κι εκείνον δεν ξέρω αν θα τον κατέτασσαν στην επίσημη διάγνωση). 

 

Κι οι διαγνώσεις πάντως θέλουν προσοχή. Γιατί εύκολα μπερδεύεται ένα υπερδραστήριο παιδί με υπερκινητικό. Στη ΔΕΠΥ, όπως χαρακτηριστικά μας έχουν περιγράψει από την ειδική αγωγή, μαζεύεται τόση ένταση στο κεφάλι των παιδιών που είναι σαν να γίνεται μια έκρηξη. Γι αυτό μας λένε κ ότι αν ένα τέτοιο παιδί ζητάει συνέχεια τουαλέτα, που ξέρυμε ότι δεν το έχει ανάγκη, καλύτερα να τον αφηνουμε γιατί βγαίνει έξω λίγα λεπτά κ αποφορτιζεται. επίσης δεπυ σημαίνει ότι μπορεί να είσαι τόσο εκτός ελέγχου που να θέτεις σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητά σου και τη ζωή σου. απλώς πολύ ευκολα μπαινει η ταμπελα δεπυ, ειδικά σε σχολικό πλαίσιο, σε όποιο παιδί δυσκολευεται υπερβολικά να είναι ήρεμο και πειθαρχημένο στο μάθημα. ειδικά τις διαγνώσεις των κεσύ εγώ δεν τις εμπιστευομαι. από καλή διάθεση συχνα γράφουν κάτι είτε υπερβολικό, για να διευκολύνουν το παιδί, ειτε υποβαθμίζουν κάτι για να μην "στιγματίσουν". αν είναι να κοιταχτεί κάποιος, ας το κάνει σε αναπτυξιολόγο ή παιδοψυχίατρο, καθαρά ιατρικά δλδ, και όχι σε σχολικό πλαίσιο. το κεσύ ας είναι επικουρικό για ό,τι χρειαστεί, αν χρειαστεί, στο σχολείο (παράλληλη, τμήμα ένταξης κλπ). 

 

Καλά, αν είναι να περιμένουμε το ΚΕΣΥ, φέξε μου και γλιστρησε.

 

Της περιοχής μου έχει αναμονή πάνω από 1,5 χρόνο. Ειδικά για τις μαθησιακές δυσκολίες όπου η προτροπή είναι να τηρείς στάση αναμονής μέχρι το τέλος της Β' Δημ., αν κάνει κάποιος αίτηση στην αρχή της Γ' Δημ., πιθανότατα θα φτάσει στην Ε' Δημ. ώστε να τον καλέσουν για αξιολόγηση.

 

Εγώ που έχω ξεκινήσει ιδιωτικά την παρέμβαση και λέω τώρα να κάνω την αίτηση για να υπάρχει, πιθανόν όταν μας καλέσουν, το παιδί τα περισσότερα θέματα θα τα έχει δουλέψει και αντιμετωπίσει.

[tzenaki1982]

On 30/10/2021 at 1:03 ΜΜ, Super.mum είπε:

Καλησπέρα κορίτσια! Το τελευταίο διάστημα με απασχολεί παρά πολύ το θέμα αυτό και έχω ασχοληθεί κι έχω διαβάσει για Δ.Ε.Π.Υ. Έχω υποψίες ότι έχει ο μεγάλος μου γιος. Έχω μιλήσει με την παιδίατρο σχετικά με αυτό και μου είπε ότι είναι ακόμα πολύ νωρίς για να διαγνωστεί δ.Ε.π.υ και ότι θα πρέπει να περιμένω και άλλο και να παρατηρώ το παιδί. Η αλήθεια είναι ότι νιώθω ότι έχει σχεδόν όλα τα συμπτώματα. Είναι ένα πολύ μα πολύ υπερκινητικό παιδί δεν μπορεί να βολευτεί πουθενά. Έχω την αίσθηση ότι παντού νιώθει εγκλωβισμένος και ότι θέλει να Κινείται όλη την ώρα. Δεν μπορεί να κάτσει στιγμή. Ενώ πιο παλιά μπορούσε να κάτσει να ασχοληθεί λίγο με ένα παιχνίδι τώρα τον βλέπω που ενώ προσπαθεί να αφιερώσει χρόνο (ειδικά αν του το ζητάω) δείχνει ότι είναι αδύνατον να ασχοληθεί για κάποια λεπτά με κάτι συγκεκριμένο. Γενικά η προσοχή του αποσπάται πολύ εύκολα από ότι κάνει. Ακόμα και στην καρέκλα δυσκολεύεται να κάτσει στριφογυρνάει όλη την ώρα. Τις προάλλες σε μια συζήτηση με την πεθερά μου μου είπε ότι και ο άντρας μου μικρός στην πρώτη δημοτικού είχε διαγνωστεί με ένα σύνδρομο .. δεν ήταν σίγουρη αν το λέγανε δεπυ η κάπως αλλιώς (αυτό με βγάζει έξω από τα ρούχα μου που δεν γνωρίζει αλλά ας μην μείνω εκεί) και ότι είχε πάει σε Ανάπτυξηολόγο αρκετές συναντήσεις και ότι μετά από αυτές τους είπαν ότι είναι πολύ καλύτερα και θα μπορεί να συμμετέχει. Αυτό το είχε καταλάβει τότε η δασκάλα του στο δημοτικό και τους είχε παροτρύνει να το κοιτάξουν. Τέλος πάντων και ερχόμαστε στο σήμερα που ενώ εγώ δεν είχα ιδέα και πάντα θεωρούσα τον άντρα μου απρόσεκτο , ότι ξεχνάει εύκολα ότι πολλές φορές χάνεται , ότι βαριέται τις πολύωρες συζητήσεις και κάπου χάνεται και ότι μερικές φορές νιώθω ότι δεν με ακούει , ότι είναι τελείως ανοργάνωτος και παντού αργεί και καταλαβαίνω ότι όλα αυτά προέρχονται από εκεί. Άρχισα το έψαξα πολύ διάβασα για δέπυ σε ενήλικες , μπορεί να μην το έχει σε πολύ έντονο βαθμό αλλά υπάρχει. Τώρα καταλαβαίνω .. είναι πολλές οι φορές που είπα ότι μιλάω στον τοίχο και δεν με ακούει σε κάποια πράγματα που του αναφέρω. Δεν είναι έτσι. Και ενώ κάθομαι και μιλάω με την κουνιάδα μου (την αδερφή του) παρατηρώ ότι και εκείνη έχει το ίδιο θέμα. Πράγματα που μπορεί απλά να μην έδωσα ποτέ σημασία τώρα τα βλέπω. Υπάρχει λοιπόν η κληρονομικότητα και ανησυχώ μήπως όλα αυτά που εγώ δικαιολογώ λόγο της ηλικίας του που είναι μόλις 2 μισή να μην είναι σωστό. Ίσως πρέπει όντως να ανησυχώ. 

Η μικρή μου κόρη μολισ έγινε 2 χρόνων...κ είναι σαν το αγοράκι σου...

είναι πολύ υπερκινητική..δεν κάθεται ποτέ σε ένα σημείο..πηγαίναμε για μπάνιο στη θάλασσα κ ούτε με τα κουβαδάκια δεν έπαιζε πάνω από 2 λεπτό..μονιμωσ τρέχω να την προλάβω ( είναι κ πολύ γρήγορη)..σε εστιατόριο δεν πρόκειται να πάω γιατί δεν μπορεί να καθίσει σε καρέκλα για να φάει..κ θα μου βγει από τη μύτη το φαγητό για να την κηνυγαω...σήμερα που πήγαμε για καφέ δεινοπάθησα..μόνο καφέ δεν ήπια...καθίσαμε ( λέμε τώρα) μιση ώρα με το ζόρι κ φύγαμε..

Με τα παιχνίδια δεν παίζει σχεδόν πότε..άντε ελάχιστα με 1 το πολύ 2...θα ασχοληθεί μόνο όταν με δει να τα μαζευω μεσα στο καλάθι, κ αυτό μόνο για να τα πεταξει παλι κάτω...ούτε η τηλεόραση ούτε το κινητό μπορούν να την ακινητοποιήσουν..μόνο αργά το απόγευμα πάει κ κάθεται στο δωμάτιο τησ αδερφής της κ βλέπει λιγο( ισωσ τότε τησ βγαίνει η κούραση).γενικά όλη την μέρα τρέχει κ ανακατεύει πράγματα..η καλύτερη τησ είναι να σκορπάει πράγματα από τα ντουλάπια...

Ποτέ μου δεν ανησύχησα ούτε κ ανησυχώ..απλά την θεωρώ πιο υπερκινητική κ πιο ζωηρή...μιλάει από 11 μηνών..κ τώρα στα 2 συνεννοούμαστε σαν μεγάλοι...κ ο παιδίατρος μασ που την βλέπει κάθε μηνα είναι πολύ έμπειρος..αν έβλεπε κάτι θα το συζητούσαμε..

Εσύ ξερεισ καλύτερα το παιδάκι σου.κ ψάξ το αν φοβάσαι...εγώ στα γράφω για να δεισ πωσ κ άλλα παιδάκια είναι το ίδιο υπερκινητικά..

 

 

[my1stbaby]

Η μικρή είναι πλέον 6,5 και ξεκινάμε δημοτικό , κάνει εδώ και χρόνια λογοθεραπεία, ψυχοθεραπεία και εργοθεραπεία, έχει ξεκάθαρα ΔΕΠΥ μας το έχουν πει και το τελευταίο καιρό ειδικά τα συμπτώματα είναι φανερά όπως παρορμητικότητα, πολύ συχνά ξεκινάει πρόταση και τη ξαναξεκινάει 3-4 φορές και δεν θέλει κανείς να τη διακόψει γιατί χάνει τον ειρμό της σκέψης της,  πετάγεται από το ένα θέμα στο άλλο και ενώ ξεκινάει κάτι το σταματάει και δεν το ολοκληρώνει, υπερκινητική, πρέπει να πούμε κάτι πολλές φορές γιατί δεν το κάνει εύκολα και διάφορα άλλα τα οποία ενώ πιο παλιά δεν φαινόντουσαν τόσο έντονα, τώρα θα δημιουργήσουν πρόβλημα στο δημοτικό που θα ξεκινήσουμε σε λίγες μέρες.  Στο νηπιαγωγείο οι δασκάλες δεν είχαν προβλημα και ενώ τους είχαμε πει διάφορα πράγματα , μας εξήγησαν ότι συνεργάζεται και με άλλα παιδιά και δεν χρειαζόταν κάτι σε παράλληλη στήριξη.  Ούτε τώρα στο δημοτικό έχουμε επιλέξει κάτι τέτοιο και ελπίζω να μην το μετανιώσουμε...  Κάποιος που να έχει παρόμοια εμπειρία από το παιδί του να μου χτυπήσει τη πλάτη και να μου πει μερικές συμβουλές υπάρχει ; 

[ninaki80]

3 ώρες πρίν, my1stbaby είπε:

Η μικρή είναι πλέον 6,5 και ξεκινάμε δημοτικό , κάνει εδώ και χρόνια λογοθεραπεία, ψυχοθεραπεία και εργοθεραπεία, έχει ξεκάθαρα ΔΕΠΥ μας το έχουν πει και το τελευταίο καιρό ειδικά τα συμπτώματα είναι φανερά όπως παρορμητικότητα, πολύ συχνά ξεκινάει πρόταση και τη ξαναξεκινάει 3-4 φορές και δεν θέλει κανείς να τη διακόψει γιατί χάνει τον ειρμό της σκέψης της,  πετάγεται από το ένα θέμα στο άλλο και ενώ ξεκινάει κάτι το σταματάει και δεν το ολοκληρώνει, υπερκινητική, πρέπει να πούμε κάτι πολλές φορές γιατί δεν το κάνει εύκολα και διάφορα άλλα τα οποία ενώ πιο παλιά δεν φαινόντουσαν τόσο έντονα, τώρα θα δημιουργήσουν πρόβλημα στο δημοτικό που θα ξεκινήσουμε σε λίγες μέρες.  Στο νηπιαγωγείο οι δασκάλες δεν είχαν προβλημα και ενώ τους είχαμε πει διάφορα πράγματα , μας εξήγησαν ότι συνεργάζεται και με άλλα παιδιά και δεν χρειαζόταν κάτι σε παράλληλη στήριξη.  Ούτε τώρα στο δημοτικό έχουμε επιλέξει κάτι τέτοιο και ελπίζω να μην το μετανιώσουμε...  Κάποιος που να έχει παρόμοια εμπειρία από το παιδί του να μου χτυπήσει τη πλάτη και να μου πει μερικές συμβουλές υπάρχει ; 

Γενικα όλα τα παιδιά ανεξάρτητα έχουν διαφορετική συμπεριφορά στους δασκαλους κ άλλη στο σπιτι. Οποτε αν οι δασκάλες της στην ειδική αγωγή αλλα κ στο σχολείο σου λένε  ότι συνεργαζετε δεν έχεις λόγο να αγχώνεσαι. Η συμπεριφορά στο σπιτι είναι άλλο κεφάλαιο το πως θα συνεργαστείς.  Γενικα παντως όλα τα παιδιά είναι πιο δύσκολα στο σπιτι συνήθως.