Βραδυνό φαγητό

[Yovanna]

Just now, Έσπερος said:

συγγνώμη αλλά γιατρός που λέει 6 μηνών να δώσεις μιράντα, δεν ξέρει. Ή δεν τον νοιάζει. 

Μήπως ξέρει όμως? Δεν λέει δώσε οπωσδήποτε μπισκότο, αλλά να ξέρεις και μπισκότα μπορείς να δίνεις, και κείκ σπιτικό αν έχετε.

 

Just now, Έσπερος said:

Η αντίδραση μας σε κάτι που θεωρούμε υπερβολή ειναο επιλεκτική. αυτό λέει η @Chrysoum. κ μπερδεύουμε το επιστημονικά σωστό με την κοινωνική σύμβαση. επιστημονικά σωστό είναι ότι το μπισκότο δεν προσφέρει κάτι διατροφικά. κοινωνική σύμβαση είναι να το δεχτούμε αν μας κεράσουν (εγω πάντα σ ακόμα λέω ότι είναι μικρός κ δεν τρώει τετοια κ δεν με νοιάζει αν θα με πουν ακοινωνητη όπως δεν θα σχολιάσω εγω το ότι εκείνες το δίνουν στα παιδιά τους). κι εγω θεωρώ υπερβολή να θηλάζει ένα παιδί που μιλάει, περπατάει κ πάει σχολείο. ειναο αντιεπιστημονική άποψη κ δείχνει δικό μου κόλλημα κ δεν σχολιάζω όποιον το κάνει, αλλά δεν παύω να το θεωρώ υπερβολή. αν το πω εδώ, που είναι κ μετριοπαθές φορουμ, θα με βρίσετε κ καλά θα κάνετε. αν οποιοσδήποτε πει το κλασικό «το παιδάκι μου δεν τρώει φρουτάκια κ γι αυτό του βάζω λίγο μπισκοτάκι στη φρουτόκρεμες», δεν θα ανοίξει ρουθούνι. 

Κόιταξε, όπως θα σχολιάσω έναν γονιό που το παιδάκι του είναι υπέρβαρο και τον βλέπω να το ταίζει ντονατς και γαριδάκια, έτσι θα σχολιάσω και εκείνον που αν του προσφέρω μπισκοτάκι ή κριτσίνι , πει δεν τρώει τέτοια το δικό μου και βγάλει το γιούρτι με την πέτσα. Μιλάω για 3χρονα, όχι για ενός έτους. Δεν έχουμε αρνηθεί ποτέ κέρασμα. Του δίνω πάντα να δοκιμάσει και αν δεν του αρέσει, δεν το τρώει.

[ninaki80]

Just now, Έσπερος είπε:

αυτό που θέλω να πω είναι ότι πχ τα παιδθα έχουν στάνταρ ένα γεύμα φρούτων. αν σε ένα παιδάκι 2/3 προσφέρεις κέρασμα φρούτο, δεν θα απορήσει γιατί δεν το κερνάς γλυκό, γιατί δεν το ξέρει. Αν πάει 10, 15, που θα έχει παγιώσει τη δική μας νόρμα ότι το κέρασμα είναι γλυκό, θα απορήσει. αν σ έναν μεγάλο βγάλεις φρουτα σε επίσκεψη, θα απορήσει ή θα γελάσει. 

Ε οχι ρε συ πολλοι βαζουν εποχιακα φρουτα σαν κερασμα .. Εμεις που ειμαστε απο χωριο παντα αυτο κανουμε . Δεν ειναι παραξενο ή να προσφερεις χυμο αντι για καφε. 

Τα παραλετε τωρα .. 

Παντως γενικα ειναι ασχημο να γινονται υπερβολες .. Κ μπισκοτο γιατι να μην φαει ? Μπορει μια χαρα να το φτιαξεις κ μονη σου αλευρι γαλα πορτοκαλι σιγα τα κολλασιμα υλικα

[Chrysoum]

Just now, Yovanna said:

Μήπως ξέρει όμως? Δεν λέει δώσε οπωσδήποτε μπισκότο, αλλά να ξέρεις και μπισκότα μπορείς να δίνεις, και κείκ σπιτικό αν έχετε.

 

Κόιταξε, όπως θα σχολιάσω έναν γονιό που το παιδάκι του είναι υπέρβαρο και τον βλέπω να το ταίζει ντονατς και γαριδάκια, έτσι θα σχολιάσω και εκείνον που αν του προσφέρω μπισκοτάκι ή κριτσίνι , πει δεν τρώει τέτοια το δικό μου και βγάλει το γιούρτι με την πέτσα. Μιλάω για 3χρονα, όχι για ενός έτους. Δεν έχουμε αρνηθεί ποτέ κέρασμα. Του δίνω πάντα να δοκιμάσει και αν δεν του αρέσει, δεν το τρώει.

Πραγματικα προσπαθω να σκεφτω τι βγαζουν και τι βγαζω και εγω οταν εχουμε παιδακια στο σπιτι. Δεν ειναι και τοσο συχνα τελευταια λογω covid, οποτε πρεπει οντως να το σκεφτω. Οταν παμε καθαρα για παιχνιδι σε ωρες που δεν ειναι ωρες φαγητου, βγαζουν φρουτα συνηθως, πολλα και διαφορα φρουτα. Και καμια φορα μου εχει τυχει να βγαλουν κανενα σταφιδοψωμο ή να εχω κανει εγω κεικ καροτο και να ρωτησω την μαμα χωρις να το καταλαβουν τα παιδια εαν ειναι ενταξει να βγαλω. Και λεω ξανα, δεν εχω κανενα θεμα με αυτο. Εαν εβγαζαν ομως συνεχεια και μονο γλυκα και κερασματα και η μαμα ηταν φιλη μου και δεν ντρεπομουν θα της ελεγα οτι ξερεις κατι, μην το βγαλεις μωρε καλυτερα εχει φαει πολλα τελευταια. Αλλα αυτα συνηθως γινονται σπανια, η νορμα ειναι τα φρουτα. Οταν εχει πηγαινουμε για φαγητο και παιχνιδι καπου, πολλες φορες εχουν πιτσα ή κατι απλο και ευκολο. Δεν εχω κανενα θεμα, αλλα προυποθεση ειναι να φαει και σαλατα πρωτα οπως κανουμε στο σπιτι και το κανει απο μονη της, χωρις να της πω κατι, παρολο που καποια αλλα παιδακια δεν την αγγιζουν καν την σαλατα. 

[Yovanna]

Just now, Chrysoum said:

Πραγματικα προσπαθω να σκεφτω τι βγαζουν και τι βγαζω και εγω οταν εχουμε παιδακια στο σπιτι. Δεν ειναι και τοσο συχνα τελευταια λογω covid, οποτε πρεπει οντως να το σκεφτω. Οταν παμε καθαρα για παιχνιδι σε ωρες που δεν ειναι ωρες φαγητου, βγαζουν φρουτα συνηθως, πολλα και διαφορα φρουτα. Και καμια φορα μου εχει τυχει να βγαλουν κανενα σταφιδοψωμο ή να εχω κανει εγω κεικ καροτο και να ρωτησω την μαμα χωρις να το καταλαβουν τα παιδια εαν ειναι ενταξει να βγαλω. Και λεω ξανα, δεν εχω κανενα θεμα με αυτο. Εαν εβγαζαν ομως συνεχεια και μονο γλυκα και κερασματα και η μαμα ηταν φιλη μου και δεν ντρεπομουν θα της ελεγα οτι ξερεις κατι, μην το βγαλεις μωρε καλυτερα εχει φαει πολλα τελευταια. Αλλα αυτα συνηθως γινονται σπανια, η νορμα ειναι τα φρουτα. Οταν εχει πηγαινουμε για φαγητο και παιχνιδι καπου, πολλες φορες εχουν πιτσα ή κατι απλο και ευκολο. Δεν εχω κανενα θεμα, αλλα προυποθεση ειναι να φαει και σαλατα πρωτα οπως κανουμε στο σπιτι και το κανει απο μονη της, χωρις να της πω κατι, παρολο που καποια αλλα παιδακια δεν την αγγιζουν καν την σαλατα. 

Βασικά αναφέρομαι σε κεράσματα σε πάρκα, παιδικές χαρές, παιδότοπους , εμπορικά κέντρα κτλ. Που θα πιάσεις κουβέντα με άλλους γονείς ή θα κάτσετε δίπλα τους και πιάσουν "φιλία" τα παιδάκια σας.

[Lenia16]

Κ εμείς βγάζουμε πάντα φρούτα σαν κέρασμα μετά το φαγητό. Κ στο παιχνίδι πάντα φρούτα παίρνω μαζί κ κάποιες φορές μπορεί να πάρω μουστοκουλουρα ή κέικ. Πολλές φορές παίρνω κανονικό φαγητό αν βγούμε αργά το πρωί η αργά το απόγευμα. Χωρίς σαλάτα βέβαια. Πίτσα η δική μου δεν τρώει καθόλου, ούτε μπεργκερ κανενός είδους -σπιτικό ή μη, ουτε τυροπιτάκια, λουκανικοπιτακια κ γενικά σφολιατοειδη, από junk food τρώει μόνο σουβλάκι κοτόπουλο. Σε αντίθεση με εμάς βέβαια. Έχει τύχει να πάμε μεγάλη παρέα για τύπου πικ νικ κ παιχνίδι στο άλσος κ να παραγγείλουμε πίτσες κ προτίμησε να φάει μπανανα. Επισης δεν τρώει κριτσινια κ αλμυρά μαφινς και τα αρνείται μόνη της αν της προσφέρουν, σε αντίθεση με τα γλυκά βέβαια. Ο ανιψιός μου αντιθέτως, παρόλο που σαν οικογένεια δεν παραγγέλνουν σχεδόν ποτέ, τύπου μια φορά στο 2μηνο, κ ο κουνιαδος μου μαγειρεύει 2 φορές την ημέρα, τρελαίνεται για μπεργκερ κ πίτσες όταν τις βρίσκει. Οπότε δε θεωρώ ότι είναι μόνο θέμα βάσεων από την οικογένειά αλλά κ προσωπικών προτιμήσεων. 

[Chrysoum]

Just now, Yovanna said:

Βασικά αναφέρομαι σε κεράσματα σε πάρκα, παιδικές χαρές, παιδότοπους , εμπορικά κέντρα κτλ. Που θα πιάσεις κουβέντα με άλλους γονείς ή θα κάτσετε δίπλα τους και πιάσουν "φιλία" τα παιδάκια σας.

Οσο περιεργο και αν ακουστει, δεν μου εχει τυχει ποτε. Μονο αποξηραμενα δαμασκηνα και μανγκο της εχουν προσφερει αγνωστοι που πιανουμε κουβεντα. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Lenia16 είπε:

Επίσης θα ήθελα να πω ότι η βρωμη με νερο είναι χάλια! Έβαλα σταφίδες, αμύγδαλα, μέλι κ κανέλα κ κατάφερα να φάω κάμποσο. Θα πάρω γάλα αμυγδάλου μήπως και. Μπορεί να φταίει το ότι ήταν παγωμένο. Θα δοκιμάσω να τη βράσω κιόλας. 

Μπλιαξ, η βρώμη είναι χάλια, τέλος  (εννοώ για εμένα προφανώς, είδες για να μη μου δίνει η μάνα μου μικρή; ) . Είναι κάτι που προστίθεται με μεγάλη επιτυχία σε πολλές τροφές, από μπιφτέκι μέχρι μπισκότα, αλλά αυτούσια μου φαίνεται εξίσου γευστική με το να τρώω χυλό με ωμό αλεύρι.

[Chrysoum]

Just now, Lenia16 said:

Κ εμείς βγάζουμε πάντα φρούτα σαν κέρασμα μετά το φαγητό. Κ στο παιχνίδι πάντα φρούτα παίρνω μαζί κ κάποιες φορές μπορεί να πάρω μουστοκουλουρα ή κέικ. Πολλές φορές παίρνω κανονικό φαγητό αν βγούμε αργά το πρωί η αργά το απόγευμα. Χωρίς σαλάτα βέβαια. Πίτσα η δική μου δεν τρώει καθόλου, ούτε μπεργκερ κανενός είδους -σπιτικό ή μη, ουτε τυροπιτάκια, λουκανικοπιτακια κ γενικά σφολιατοειδη, από junk food τρώει μόνο σουβλάκι κοτόπουλο. Σε αντίθεση με εμάς βέβαια. Έχει τύχει να πάμε μεγάλη παρέα για τύπου πικ νικ κ παιχνίδι στο άλσος κ να παραγγείλουμε πίτσες κ προτίμησε να φάει μπανανα. Επισης δεν τρώει κριτσινια κ αλμυρά μαφινς και τα αρνείται μόνη της αν της προσφέρουν, σε αντίθεση με τα γλυκά βέβαια. Ο ανιψιός μου αντιθέτως, παρόλο που σαν οικογένεια δεν παραγγέλνουν σχεδόν ποτέ, τύπου μια φορά στο 2μηνο, κ ο κουνιαδος μου μαγειρεύει 2 φορές την ημέρα, τρελαίνεται για μπεργκερ κ πίτσες όταν τις βρίσκει. Οπότε δε θεωρώ ότι είναι μόνο θέμα βάσεων από την οικογένειά αλλά κ προσωπικών προτιμήσεων. 

Σαλατα κλπ εχουν οταν παμε επισκεψη σε σπιτι για φαγητο, στα παρκα και γενικα εξω οσο πιο απλα, τοσο το καλυτερο. 

Και ναι ειναι στο παιδι, η μεγαλη αν την αφηναμε, θα ζουμε μονο με γλυκα και αντε και φρουτα και μπροκολο. Η μικρη τα φτυνει απλα και θελει ψαρι.

[Yovanna]

Εμένα μου αρέσει πολύ η βρώμη! Τη βάζω στο γιαούρτι με μέλι, μπανάνα και κανέλα. Επίσης όταν θέλω να χάσω κιλά, για πρωινο,  βάζω 3 κουταλιές της σούπας σε γάλα και το ζσεταίνω στα μικροκύματα και γίνεται σαν πόριτζ. Προσθέτω και ροδέλες μπανάνας και το τρώω. Πολύ ωραίο κα χορταστικό!

[vtgian]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Μπλιαξ, η βρώμη είναι χάλια, τέλος  (εννοώ για εμένα προφανώς, είδες για να μη μου δίνει η μάνα μου μικρή; ) . Είναι κάτι που προστίθεται με μεγάλη επιτυχία σε πολλές τροφές, από μπιφτέκι μέχρι μπισκότα, αλλά αυτούσια μου φαίνεται εξίσου γευστική με το να τρώω χυλό με ωμό αλεύρι.

 

Ωστόσο σαν porridge με γάλα, αποξηραμένα φρούτα τύπου σταφίδες, μήλο, μύρτιλα και κανέλα, μια μέρα σαν τη σημερινή, είναι ωραίο δε μπορείς να πεις... (μαζί γράφαμε Yovanna)

 

 Έσπερος, πραγματικά δεν έχω κάτι παραπάνω να πω, τα έχουμε πει άλλωστε πολλές φορές. Είναι περισσότερο θέμα δικό σου, ανάγκη να νιώθεις ότι έχεις τον έλεγχο και λιγότερο προσοχής μην δημιουργήσεις κακές διατροφικές συνήθειες. Σκέφτεσαι τι κακό θα κάνεις αν συνηθίσει το γιαούρτι με μέλι και κολλάς εκεί. Δε σκέφτεσαι το επόμενο, ότι χίλιες φορές να φάει το γιαούρτι με μέλι ή πετιμέζι, παρά να το σιχαθεί και να μη το ξαναφάει ούτε το μισό που τρώει τώρα. Βρες διατροφολόγο που να έχει ειδίκευση στη παιδική διατροφή, να τον εμπιστευτείς, εξήγησέ του τι τρώει το παιδί και ζήτα του εναλλακτικές. Άσε τις ομάδες και ειδικά τη συγκεκριμένη.

 

[Έσπερος]

Πάντως δεν ξέρω αν είμαι τόσο στην κοσμάρα μου, δεν έχω κ πολλούς γνωστούς με παιδθα για να ξέρω, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ ότι ένας νέος γονιός θα προσφέρει κάποιο γλυκό σε παιδάκι, έτσι χωρίς σκέψη ότι μπορεί η οικογένεια σε παιδί μη σχολικής ηλικίας τουλάχιστον, να μην δίνει. Μιλάω για νέους μορφωμένους γονείς, όχι για τη γιαγιά μου που μου έδινε αυγό χτυπητό με ζαχαρη. Ασχέτως του αν έχω ασχοληθεί υπερβολικά με μια φανατική ομάδα, αυτό το όχι γλυκά κ μπισκότα ή πατατάκια σε ξένα παιδιά, το θεωρούσα αυτονόητο ανέκαθεν χωρίς να έχω μεγαλώσει και σε σπίτι που τα πρόσεχε αυτά. (δεν εννοώ όχι σε τούρτα σε πάρτι, εννοώ το απλό κέρασμα, που βλέπεις δίπλα ένα παιδάκι δυο τριών κ έτσι απλα προσφέρεις μπισκότο κ σου φαίνεται κ ακραίο να μην το τρώει). 

[little lamb]

Just now, Ilaeira είπε:

Το έχω διαβάσει κι εγώ αυτό, αλλά δεν μου φαίνεται σωστό. Νομίζω ότι αν θα το δει το παιδί σαν αγγαρεία ή όχι εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως αν είναι καλόφαγο, αν του αρέσει το φαγητό που τρώνε οι υπόλοιποι, αν έχει μπει στο πνεύμα ότι το φαγητό είναι θρέψη και απόλαυση. Από εκεί και πέρα, σωστός δεν είναι αυτός ο κανόνας; Ακόμα και τις μέρες που δεν μας αρέσει ιδιαίτερα το φαγητό, δεν το παραλείπουμε για να φάμε σκέτο γλυκό. Μπορεί κι εμείς οι ίδιοι ένα φαγητό που δεν μας ξετρελαίνει να το τρώμε επειδή πρέπει. Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να μάθει το παιδί, στο πλαίσιο του να μάθει να αυτορυθμίζεται και να ελέγχει τη διατροφή του. "Κάποια πιάτα μου αρέσουν λιγότερο κι αυτό είναι ΟΚ, όμως θα το φάω γιατί μου κάνει καλό."

 

Για τα στερεότυπα ότι στα παιδιά αρέσουν τα γλυκά, νομίζω είναι ένα κοινώς αποδεκτό στερεότυπο ότι στον περισσότερο κόσμο αρέσουν τα γλυκά. Οπότε φαντάζομαι ότι αυτό το επεκτείνει κανείς και στα παιδιά, που δεν διαφέρουν σε κάτι από τους άλλους.

 

Σαν κανόνας σωστός είναι, αλλά τον καταλαβαίνουμε εμείς που ξέρουμε τι είναι το ένα και τι το άλλο. Ένα παιδί (όχι όλα προφανώς) μπορεί να το συνδέσει σαν το πολυπόθητο που πρέπει να κάνει μια "θυσία" (κανονικό φαγητό) για να το φάει. Είναι σαν την πλήρη απαγόρευση, το κάνει πιο επιθυμητό. Επίσης όλες οι ανταμοιβές έχουν την πιθανότητα το παιδί να κάνει αυτό που του λέμε καθαρά για την ανταμοιβή, κι αυτό είναι πιο χειραγώγηση από το να του επιλέγουμε υγιεινά φαγητά (όταν δεν έχει δει ακομα τα υγιεινά ώστε να τα ζητήσει).

 

Για το στερεότυπο, δεν συμφωνώ. Κανείς δεν θα ρωτήσει μεγάλο πόσα παγωτά έφαγε ούτε θα του πει "καημένε τρως γιαούρτι με πέτσα".

 

Just now, Yovanna είπε:

Στο μεταξύ από 6 μηνών η παιδίατρος μου είχε πει να δίνουμε μπισκοτάκια τύπου Μιράντα. Αλλά είπαμε, δεν ξέρουν οι γιατροί..

 

Είπε "να δίνετε" ή "μπορείτε να δίνετε"; Γιατί έχει διαφορά. Δεν νομίζω γιατρός να το συστηνε σαν συμβουλή, άλλο να πει ότι δεν πειράζει να φάει. Εκτός αν πρόκειται για παιδί που δεν τρώει τίποτα κ είναι η τελευταία επιλογή. Αν είπε να δίνετε, τι είπε ότι προσφέρει; Δεν ειρωνευομαι, ειλικρινά ρωτάω. Γιατί ξέρω ότι πλέον ακόμα και το ρυζαλευρο δεν το συστήνουν για να αποφύγουν τον εθισμό στις γλυκές γεύσεις. Ή για τον ίδιο λόγο ξεκινάνε την εισαγωγή στερεών πρώτα με φαγητό κ μετά με φρούτο. Όχι όλοι βέβαια, έχω ακούσει και σήμερα για παιδιατρους που δίνουν ρυζαλευρα, advance κλπ αλλά είχα την εντύπωση ότι είναι μεγαλυτεροι και ακολουθούν την παλαιά σχολή, όπως ήταν όταν ήμασταν εμείς μωρά. Πέρα από αυτό, τα συσκευασμένα μπισκότα δεν έχουν συντηρητικά; Αυτό είναι το σημαντικότερο για εμένα. Αυτά με τα αμυλα κ τους υδατάνθρακες μου φαίνονται κι εμένα υπερβολικά, μόνο στην "αγνότητα" θα στεκομουν αν πρόκειται για βρέφος.

 

Just now, Belmar είπε:

ΚΑΝΕΙΣ ομως δεν θα πει ότι το γλυκό είναι απαίσιο και δεν μπορώ ούτε να το μυρίσω.

 

Κι όμως έχω φίλη που απεχθάνεται τη σοκολάτα και το μέλι!! Εννοείται ότι μου κάνει τεράστια εντύπωση, γιατί παρόλο που υποστηρίζω την υγιεινή διατροφή, μου αρέσουν πολύ τα γλυκά. Είναι όμως και θέμα συνήθειας, δηλαδη αν για κάποιες μερες δεν φάω αρχίζει να μη μου λείπει τόσο. Η ζάχαρη είναι αποδεδειγμένα εξαρτησιογονα.

 

Just now, Belmar είπε:

Αν ήταν επίσης μόνο θέμα οικογενειακής επιμονής, όλα τα αδέρφια θα είχαν τις ίδιες προτιμήσεις στο φαγητό, να πω ένα απλό παράδειγμα.

 

Σε αυτο συμφωνώ και ισχύει για όλα τα θέματα που απασχολούν τους γονείς. Από την αγάπη για το βιβλίο, την άθληση, την ποιοτική μουσική, τα μουσεία κλπ. Δεν είπε όμως κανείς ότι εξαρτάται ΜΟΝΟ από την οικογένεια, αλλά ότι δίνεις βάσεις. Όπως ας πούμε δεν θα πεις "μεγαλώνοντας μπορεί να ακούει Αργυρό, ας του βάζω από τώρα μη γίνει ρεζίλι στο γυμνάσιο αν δεν τον ξέρει".

 

Just now, Lenia16 είπε:

Αν όμως δεν το τρώει κ εγώ αδυνατω να δείξω ευελιξία κ επιμένω σε αυτό κ τρώγομαι με τα ρουχα μου ότι το παιδί δε θα έχει καλές συνήθειες αντί απλώς να δοκιμάσω μήπως τρώει το στραγγιστό ή με μέλι για λίγο καιρό ή με φρουτα (παράδειγμα φέρνω το γιαούρτι), αυτό είναι φυσιολογικο;

 

Σ' αυτό συμφωνώ. Πολλοί όμως, με τη σύμφωνη γνώμη γιατρών ομολογουμένως, δεν δοκιμάζουν καν αυτό με την πέτσα και δίνουν κατ'ευθειαν το παιδικό, παίρνοντας ως δεδομένο ότι δεν θα αρέσει στο παιδί το κανονικό.

 

 

 

 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Πάντως δεν ξέρω αν είμαι τόσο στην κοσμάρα μου, δεν έχω κ πολλούς γνωστούς με παιδθα για να ξέρω, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ ότι ένας νέος γονιός θα προσφέρει κάποιο γλυκό σε παιδάκι, έτσι χωρίς σκέψη ότι μπορεί η οικογένεια σε παιδί μη σχολικής ηλικίας τουλάχιστον, να μην δίνει. Μιλάω για νέους μορφωμένους γονείς, όχι για τη γιαγιά μου που μου έδινε αυγό χτυπητό με ζαχαρη. Ασχέτως του αν έχω ασχοληθεί υπερβολικά με μια φανατική ομάδα, αυτό το όχι γλυκά κ μπισκότα ή πατατάκια σε ξένα παιδιά, το θεωρούσα αυτονόητο ανέκαθεν χωρίς να έχω μεγαλώσει και σε σπίτι που τα πρόσεχε αυτά. (δεν εννοώ όχι σε τούρτα σε πάρτι, εννοώ το απλό κέρασμα, που βλέπεις δίπλα ένα παιδάκι δυο τριών κ έτσι απλα προσφέρεις μπισκότο κ σου φαίνεται κ ακραίο να μην το τρώει). 

Και όμως σε θυμάμαι να έχεις φρικάρει γιατί γειτόνισσα πρόσφερε μπισκότο στο παιδί σου.

Στο γενικότερο, εννοείται ότι όπου υπάρχει γειτονιά, προσφέρεις στα άλλα παιδιά στο πάρκο, στην παιδική χαρά, την αυλή σου, ό,τι έχεις, από μανταρίνι μέχρι πατατάκια. Και κάθεσαι στην πλατεία να παίξουν μπάλα, και προσφέρεσαι να πας να πάρεις σουβλάκια για όλους, και μετά ο γείτονας να φέρει παγωτά.

Λογικά οι γονείς που ασχολούνται με το συκώτι για πρωινό, δεν βρίσκονται όμως σε τέτοιες παρέες, γιατί φαντάζομαι ότι εξίσου τους φρικάρει η ιδέα ότι τα παιδιά ανεβαίνουν την τσουλήθρα ανάποδα, σπρώχνονται, βουτάνε τα βρώμικα χέρια στην κοινή σακούλα με σνακ (προ κορονοϊού) και μιλάνε για ήρωες των παιδικών που είδαν. Είναι θέμα επιλογών, και τι ταιριάζει σε κάθε οικογένεια. 

[mama16]

Just now, Έσπερος είπε:

Πάντως δεν ξέρω αν είμαι τόσο στην κοσμάρα μου, δεν έχω κ πολλούς γνωστούς με παιδθα για να ξέρω, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ ότι ένας νέος γονιός θα προσφέρει κάποιο γλυκό σε παιδάκι, έτσι χωρίς σκέψη ότι μπορεί η οικογένεια σε παιδί μη σχολικής ηλικίας τουλάχιστον, να μην δίνει. Μιλάω για νέους μορφωμένους γονείς, όχι για τη γιαγιά μου που μου έδινε αυγό χτυπητό με ζαχαρη. Ασχέτως του αν έχω ασχοληθεί υπερβολικά με μια φανατική ομάδα, αυτό το όχι γλυκά κ μπισκότα ή πατατάκια σε ξένα παιδιά, το θεωρούσα αυτονόητο ανέκαθεν χωρίς να έχω μεγαλώσει και σε σπίτι που τα πρόσεχε αυτά. (δεν εννοώ όχι σε τούρτα σε πάρτι, εννοώ το απλό κέρασμα, που βλέπεις δίπλα ένα παιδάκι δυο τριών κ έτσι απλα προσφέρεις μπισκότο κ σου φαίνεται κ ακραίο να μην το τρώει). 

Μου έχει τύχει πριν πολύ καιρό στην παιδική χαρά όταν η μεγάλη ήταν 2 χρόνων κ λίγο (πριν γεννησω τον δεύτερο) να προσφέρουν στην μικρή ζελεδακια αυτά που είναι σε σακουλάκι αρκουδάκια. Το παιδάκι του ήταν κ λίγο μικρότερο απ' την δική μου! Όταν ήταν γύρω πάλι σε εκείνη την ηλικία ένας συγγενής του άντρα μου ήρθε επίσκεψη κ της έφερε ένα γλυφιτζουρι. Εκείνη την ώρα ντραπηκα να του πω όχι δεν τρώει (χαζομάρα μου) κ από τότε τα γνώρισε η μεγάλη μου! 

[ΑΡΓΚ]

Just now, little lamb είπε:

 

Είπε "να δίνετε" ή "μπορείτε να δίνετε"; Γιατί έχει διαφορά. Δεν νομίζω γιατρός να το συστηνε σαν συμβουλή, άλλο να πει ότι δεν πειράζει να φάει. Εκτός αν πρόκειται για παιδί που δεν τρώει τίποτα κ είναι η τελευταία επιλογή. Αν είπε να δίνετε, τι είπε ότι προσφέρει; Δεν ειρωνευομαι, ειλικρινά ρωτάω. Γιατί ξέρω ότι πλέον ακόμα και το ρυζαλευρο δεν το συστήνουν για να αποφύγουν τον εθισμό στις γλυκές γεύσεις.

Η κόρη μου δυσκολευόταν με τη μάσηση, την υφή του μη αλεσμένου και δεν ήθελε και να λερώνεται. Το μπισκότο προτάθηκε από τη γιατρό μαζί με το ψωμί για να συνηθίσει στην ιδέα να πιάνει το φαγητό και να το μασάει. Η ίδια γιατρός ήταν εντελώς εναντίον των έτοιμων τροφών και των ρυζάλευρων. Μιλάμε για ένα μπισκότο τύπου μιράντα ή πτι μπερ το απόγευμα, όχι για ένα κουτί γεμιστά μπισκότα ως μεσημεριανό.

[mama16]

Just now, Lenia16 είπε:

Κ εμείς βγάζουμε πάντα φρούτα σαν κέρασμα μετά το φαγητό. Κ στο παιχνίδι πάντα φρούτα παίρνω μαζί κ κάποιες φορές μπορεί να πάρω μουστοκουλουρα ή κέικ. Πολλές φορές παίρνω κανονικό φαγητό αν βγούμε αργά το πρωί η αργά το απόγευμα. Χωρίς σαλάτα βέβαια. Πίτσα η δική μου δεν τρώει καθόλου, ούτε μπεργκερ κανενός είδους -σπιτικό ή μη, ουτε τυροπιτάκια, λουκανικοπιτακια κ γενικά σφολιατοειδη, από junk food τρώει μόνο σουβλάκι κοτόπουλο. Σε αντίθεση με εμάς βέβαια. Έχει τύχει να πάμε μεγάλη παρέα για τύπου πικ νικ κ παιχνίδι στο άλσος κ να παραγγείλουμε πίτσες κ προτίμησε να φάει μπανανα. Επισης δεν τρώει κριτσινια κ αλμυρά μαφινς και τα αρνείται μόνη της αν της προσφέρουν, σε αντίθεση με τα γλυκά βέβαια. Ο ανιψιός μου αντιθέτως, παρόλο που σαν οικογένεια δεν παραγγέλνουν σχεδόν ποτέ, τύπου μια φορά στο 2μηνο, κ ο κουνιαδος μου μαγειρεύει 2 φορές την ημέρα, τρελαίνεται για μπεργκερ κ πίτσες όταν τις βρίσκει. Οπότε δε θεωρώ ότι είναι μόνο θέμα βάσεων από την οικογένειά αλλά κ προσωπικών προτιμήσεων. 

Εντάξει όχι λ junk food το σουβλάκι κοτόπουλο!!! 

[little lamb]

Just now, Έσπερος είπε:

αυτό που θέλω να πω είναι ότι πχ τα παιδθα έχουν στάνταρ ένα γεύμα φρούτων. αν σε ένα παιδάκι 2/3 προσφέρεις κέρασμα φρούτο, δεν θα απορήσει γιατί δεν το κερνάς γλυκό, γιατί δεν το ξέρει. Αν πάει 10, 15, που θα έχει παγιώσει τη δική μας νόρμα ότι το κέρασμα είναι γλυκό, θα απορήσει. αν σ έναν μεγάλο βγάλεις φρουτα σε επίσκεψη, θα απορήσει ή θα γελάσει. 

 

Πολύ σωστό, όντως δεν ξέρει ότι υπάρχει άλλο κέρασμα. Εμείς ακόμα στις τελευταίες επισκέψεις προ καραντίνας που ήταν ενάμισι, όταν μας κερνούσαν κ ρωτούσαν αν θα φάει και η μικρή, λέγαμε όχι κι όταν ρωτούσαν τι να της φέρουν λέγαμε ένα φρούτο. Και έτρωγε μια χαρά το φρούτο της κι ας τρώγαμε εμείς γλυκό. Προφανώς όταν θα διεκδικεί να φάει κι εκείνη γλυκό δεν θα το αρνουμαστε, αλλά επειδή θα γίνει αυτο σε λίγο, πρέπει από την αρχή; Και οι πιο πολλοί ενθουσιάζονται σαν να είναι κάτι τελείως εξωπραγματικό που τρώει το φρούτο αντί το γλυκό ενάμισι έτους μωρό!

 

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Η κόρη μου δυσκολευόταν με τη μάσηση, την υφή του μη αλεσμένου και δεν ήθελε και να λερώνεται. Το μπισκότο προτάθηκε από τη γιατρό μαζί με το ψωμί για να συνηθίσει στην ιδέα να πιάνει το φαγητό και να το μασάει. Η ίδια γιατρός ήταν εντελώς εναντίον των έτοιμων τροφών και των ρυζάλευρων. Μιλάμε για ένα μπισκότο τύπου μιράντα ή πτι μπερ το απόγευμα, όχι για ένα κουτί γεμιστά μπισκότα ως μεσημεριανό.

 

Άρα το ίδιο λέμε, το πρότεινε ως λύση σε ένα συγκεκριμένο παιδί για συγκεκριμένο λόγο, δεν λέει γενικώς "δώστε Μιράντα, μια χαρά"!

 

 

 

Just now, Yovanna είπε:

Δεν λέει δώσε οπωσδήποτε μπισκότο, αλλά να ξέρεις και μπισκότα μπορείς να δίνεις, και κείκ σπιτικό αν έχετε.

 

Δεν είναι στην ίδια κατηγορία όμως το σπιτικό με το συσκευασμένο

[Ilaeira]

Just now, little lamb είπε:

 

Σαν κανόνας σωστός είναι, αλλά τον καταλαβαίνουμε εμείς που ξέρουμε τι είναι το ένα και τι το άλλο. Ένα παιδί (όχι όλα προφανώς) μπορεί να το συνδέσει σαν το πολυπόθητο που πρέπει να κάνει μια "θυσία" (κανονικό φαγητό) για να το φάει. Είναι σαν την πλήρη απαγόρευση, το κάνει πιο επιθυμητό. Επίσης όλες οι ανταμοιβές έχουν την πιθανότητα το παιδί να κάνει αυτό που του λέμε καθαρά για την ανταμοιβή, κι αυτό είναι πιο χειραγώγηση από το να του επιλέγουμε υγιεινά φαγητά (όταν δεν έχει δει ακομα τα υγιεινά ώστε να τα ζητήσει).

 

Για το στερεότυπο, δεν συμφωνώ. Κανείς δεν θα ρωτήσει μεγάλο πόσα παγωτά έφαγε ούτε θα του πει "καημένε τρως γιαούρτι με πέτσα".

 

Οπότε, παίρνοντας ως δεδομένο ότι υπάρχει γλυκό στο σπίτι (επειδή είναι γιορτή, επειδή κάποιος το έφερε ή επειδή το έφτιαξαν οι γονείς για κάποιο λόγο) και το παιδί αρνείται να φάει επειδή θέλει το γλυκό, πώς το διαχειρίζεσαι; Γενικά, με δεδομένο ότι ακόμα κι αν δεν δίνεις ζάχαρη στο παιδί, κάποια στιγμή θα έρθει σε επαφή μαζί της, πώς του μαθαίνεις ότι δεν τρώμε μόνο γλυκό όταν έχουμε μπροστά μας και το φαγητό μας; Ποια είναι η σωστή προσέγγιση για να μην εκλάβει το φαγητό ως τιμωρία;

 

Για τα στερεότυπα, το έγραψα επειδή ανέφερες το τραγουδάκι στα παιχνίδια της γνωστής εταιρείας. Δεν πιστεύω ότι το έβαλαν επειδή πιστεύουν ότι στα παιδιά αρέσουν τα γλυκά και όχι οι υγιεινές τροφές, αλλά επειδή πιστεύουν ότι στον περισσότερο κόσμο αρέσουν τα γλυκά, είναι ένα κοινώς αποδεκτό θέμα.

[samsympan]

Κατά πρώτον, κι εμένα μου τελείωσαν τα like.

Κατά δεύτερον, δεν έχω να προσφέρω κάτι για "βραδυνό φαγητό" κατ'εμέ είναι κλασικό clickbait topic το οποίο και δουλεύει περίφημα (κι εγώ το παρακολουθώ μέσες άκρες και πάλι μου τρέχουν τα σάλια που σας διαβάζω και κρατάω συνταγές).

 

Θα γράψω κάτι από την παιδική μου ηλικία. Η μητέρα μου, μέτρια μαγείρισσα (άλλα φαγητά τα πετύχαινε, άλλα όχι) ήταν της εξής άποψης σχετικά με το φαγητό. Όχι γαριδάκια, δρακουλίνια, φουντούνια (ήταν της μόδας τότε, δεκαετία '80, στα μικρά παιδιά... απλά τραγικό), όχι αναψυκτικά φυσικά, όχι junk food. Σοκολατίτσα λίγη ναι, "βοηθάει στο μυαλό" λέγανε τότε. Φαγητό σπιτικό (γλυκό πολύ αραιά - τα σπιτικά γλυκά πολύ μίζερα). Το σπιτικό φαγητό πρέπει να αποτελείται από "μετρημένα υλικά" για να μην γίνονται συνδυασμοί που καταστρέφουν μέρος των θρεπτικών συστατικών, να μην σκεπάζει το ένα το άλλο και να γεύεσαι τα υλικά. Επίσης το φρούτο πρέπει να τρώγεται σκέτο (άντε το πολύ δύο φρούτα μαζί) και στην κανονική του μορφή (όχι χυμός) για να διατηρεί τα θρεπτικά του συστατικά.

 

Λοιπόν μετά από χρόνια ως μαγείρισσα η ίδια, αυτές τις δύο προσεγγίσεις τις κατανοώ και τις σέβομαι και τις υπολογίζω πολύ.

ΑΛΛΑ

Δεν μπορώ να ξεπεράσω:

α) την συμμαθήτρια μου στο δημοτικό που έτρωγε σάντουιτς με αυγό, σαλάμι, τυρί, ντομάτα, μαρούλι, κάποια σως, εγώ να ξερογλύφομαι και την μάνα μου να μου κάνει γκριμάτσα αηδίας (σε εμένα μετά, όχι στο παιδί εννοείται) και ότι το σκέτο τοστ τυρι-γαλοπούλα (ή πάριζα νομίζω τότε παριζάκι, μετά έγινε η γαλοπούλα της μόδας) που έπαιρνα για κολατσιο ήταν καλύτερο.

β) εμένα να ζηλεύω τον χυμό πορτοκάλι/τον ανάμεικτο και η μάνα μου να μου βάζει κομματάκια το πορτοκάλι, το μήλο-αχλάδι, αντε το πολύ και μπανάνα μαζί. Και χυμό μία φορά στα 10 χρόνια. Επίσης φράουλες 1 φορά στα 10 χρόνια γιατί είχαν ορμόνες/φυτοφάρμακα (ναι είχαν-έχουν... αλλά...).

γ) οτιδήποτε είχε κρέμα γάλακτος ή μπεσαμέλ ήταν κατά την άποψη της μπλιάξ και ποτέ δεν φάγαμε καρμπονάρα, ούτε παστίτσιο γιατί "η κρέμα/μπεσαμέλ είναι μια αηδία".

δ) μεγάλη εγώ πια και να βλέπουμε εκπομπές μαγειρικής με συνταγές διάφορες... μαντεύετε την έκφραση της. Ή να έχει έρθει σπίτι να φάμε, να τρώει να της αρέσει αυτό που τρώει και παράλληλα να σκέφτεται πως να το απλοποιήσει. Δηλαδή πχ λαζάνια με κοτόπουλο πως να το φτιάξει χωρίς την άσπρη σάλτσα το x/y συστατικό που είχα βάλει.

Λοιπόν... μιλάμε για ψυχαναγκασμό (κι εγώ είμαι δυστυχώς, σε άλλους τομείς όμως).

Ο πατέρας μου στον αντίποδα. Ότι ενδιαφέρον δοκίμασα το δοκίμασα από αυτόν (μίξεις αλμυρού-γλυκού, διαφόρων γεύσεων) και φυσικά μονίμως ανικανοποιητος από το φαγητό του σπιτιού.

 

Θλίβομαι όταν σκέφτομαι στιγμές από τα παιδικά μου χρόνια και για αυτόν τον λόγο. Για τον χυμό που δεν ήπια και τις φράουλες που δεν έφαγα. Για την καρμπονάρα και το παστίτιο που έτρωγα την "σωστή εναλλακτική". Πραγματικά κρίμα και χωρίς λόγο. Δεν είχα ποτέ θέμα βάρους. Ποτέ ροπή στο junk. Πάντα έτρωγα τα πάντα. Μου αρέσει-προτιμώ το σπιτικό-υγεινό φαγητό.

 

Μια μιζέρια άνευ λόγου. Ή μάλλον με λόγο αλλά όχι ουσιαστικά διατροφικό.

[Yovanna]

Just now, samsympan said:

Κατά πρώτον, κι εμένα μου τελείωσαν τα like.

Κατά δεύτερον, δεν έχω να προσφέρω κάτι για "βραδυνό φαγητό" κατ'εμέ είναι κλασικό clickbait topic το οποίο και δουλεύει περίφημα (κι εγώ το παρακολουθώ μέσες άκρες και πάλι μου τρέχουν τα σάλια που σας διαβάζω και κρατάω συνταγές).

 

Θα γράψω κάτι από την παιδική μου ηλικία. Η μητέρα μου, μέτρια μαγείρισσα (άλλα φαγητά τα πετύχαινε, άλλα όχι) ήταν της εξής άποψης σχετικά με το φαγητό. Όχι γαριδάκια, δρακουλίνια, φουντούνια (ήταν της μόδας τότε, δεκαετία '80, στα μικρά παιδιά... απλά τραγικό), όχι αναψυκτικά φυσικά, όχι junk food. Σοκολατίτσα λίγη ναι, "βοηθάει στο μυαλό" λέγανε τότε. Φαγητό σπιτικό (γλυκό πολύ αραιά - τα σπιτικά γλυκά πολύ μίζερα). Το σπιτικό φαγητό πρέπει να αποτελείται από "μετρημένα υλικά" για να μην γίνονται συνδυασμοί που καταστρέφουν μέρος των θρεπτικών συστατικών, να μην σκεπάζει το ένα το άλλο και να γεύεσαι τα υλικά. Επίσης το φρούτο πρέπει να τρώγεται σκέτο (άντε το πολύ δύο φρούτα μαζί) και στην κανονική του μορφή (όχι χυμός) για να διατηρεί τα θρεπτικά του συστατικά.

 

Λοιπόν μετά από χρόνια ως μαγείρισσα η ίδια, αυτές τις δύο προσεγγίσεις τις κατανοώ και τις σέβομαι και τις υπολογίζω πολύ.

ΑΛΛΑ

Δεν μπορώ να ξεπεράσω:

α) την συμμαθήτρια μου στο δημοτικό που έτρωγε σάντουιτς με αυγό, σαλάμι, τυρί, ντομάτα, μαρούλι, κάποια σως, εγώ να ξερογλύφομαι και την μάνα μου να μου κάνει γκριμάτσα αηδίας (σε εμένα μετά, όχι στο παιδί εννοείται) και ότι το σκέτο τοστ τυρι-αλλαντικό που έπερνα για κολατσιο ήταν καλύτερο.

β) εμένα να ζηλεύω τον χυμό πορτοκάλι/τον ανάμεικτο και η μάνα μου να μου βάζει κομματάκια το πορτοκάλι, το μήλο-αχλάδι, αντε το πολύ και μπανάνα μαζί. Και χυμό μία φορά στα 10 χρόνια. Επίσης φράουλες 1 φορά στα 10 χρόνια γιατί είχαν ορμόνες/φυτοφάρμακα (ναι είχαν-έχουν... αλλά...).

γ) οτιδήποτε είχε κρέμα γάλακτος ή μπεσαμέλ ήταν κατά την άποψη της μπλιάξ και ποτέ δεν φάγαμε καρμπονάρα, ούτε παστίτσιο γιατί "η κρέμα/μπεσαμέλ είναι μια αηδία".

δ) μεγάλη εγώ πια και να βλέπουμε εκπομπές μαγειρικής με συνταγές διάφορες... μαντεύετε την έκφραση της. Ή να έχει έρθει σπίτι να φάμε, να τρώει να της αρέσει αυτό που τρώει και παράλληλα να σκέφτεται πως να το απλοποιήσει. Δηλαδή πχ λαζάνια με κοτόπουλο πως να το φτιάξει χωρίς την άσπρη σάλτσα το x/y συστατικό που είχα βάλει.

Λοιπόν... μιλάμε για ψυχαναγκασμό.

Ο πατέρας μου στον αντίποδα. Ότι ενδιαφέρον δοκίμασα το δοκίμασα από αυτόν (μίξεις αλμυρού-γλυκού, διαφόρων γεύσεων) και φυσικά μονίμως ανικανοποιητος από το φαγητό του σπιτιού.

Θλίβομαι όταν σκέφτομαι στιγμές από τα παιδικά μου χρόνια και για αυτόν τον λόγο. Για τον χυμό που δεν ήπια και τις φράουλες που δεν έφαγα. Για την καρμπονάρα και το παστίτιο που έτρωγα την "σωστή εναλλακτική". Πραγματικά κρίμα και χωρίς λόγο. Δεν είχα ποτέ θέμα βάρους. Ποτέ ροπή στο junk. Πάντα έτρωγα τα πάντα. Μια μιζέρια άνευ λόγου. Ή μάλλον με λόγο αλλά όχι ουσιαστικά διατροφικό.

Εμένα γινόταν το αντίθετο στο πατρικό μου. Με έχει στοιχειώσει η μισή συσκευασία βούτυρο που έπεφτε στο τηγάνι και περιμέναμε να "κάψει" για να ρίξουμε στα μακαρόνια! Και η κατσαρόλα γεμάτη λάδι στο 1/3 για έναν κιμά! Αυτά τα έκοψα μαχαίρι όταν έφυγα για σπουδές ! Αυτό για να μην λέμε ότι πράττουμε όπως μάθαμε στο σπίτι μας.

[Chrysoum]

Just now, samsympan said:

Κατά πρώτον, κι εμένα μου τελείωσαν τα like.

Κατά δεύτερον, δεν έχω να προσφέρω κάτι για "βραδυνό φαγητό" κατ'εμέ είναι κλασικό clickbait topic το οποίο και δουλεύει περίφημα (κι εγώ το παρακολουθώ μέσες άκρες και πάλι μου τρέχουν τα σάλια που σας διαβάζω και κρατάω συνταγές).

 

Θα γράψω κάτι από την παιδική μου ηλικία. Η μητέρα μου, μέτρια μαγείρισσα (άλλα φαγητά τα πετύχαινε, άλλα όχι) ήταν της εξής άποψης σχετικά με το φαγητό. Όχι γαριδάκια, δρακουλίνια, φουντούνια (ήταν της μόδας τότε, δεκαετία '80, στα μικρά παιδιά... απλά τραγικό), όχι αναψυκτικά φυσικά, όχι junk food. Σοκολατίτσα λίγη ναι, "βοηθάει στο μυαλό" λέγανε τότε. Φαγητό σπιτικό (γλυκό πολύ αραιά - τα σπιτικά γλυκά πολύ μίζερα). Το σπιτικό φαγητό πρέπει να αποτελείται από "μετρημένα υλικά" για να μην γίνονται συνδυασμοί που καταστρέφουν μέρος των θρεπτικών συστατικών, να μην σκεπάζει το ένα το άλλο και να γεύεσαι τα υλικά. Επίσης το φρούτο πρέπει να τρώγεται σκέτο (άντε το πολύ δύο φρούτα μαζί) και στην κανονική του μορφή (όχι χυμός) για να διατηρεί τα θρεπτικά του συστατικά.

 

Λοιπόν μετά από χρόνια ως μαγείρισσα η ίδια, αυτές τις δύο προσεγγίσεις τις κατανοώ και τις σέβομαι και τις υπολογίζω πολύ.

ΑΛΛΑ

Δεν μπορώ να ξεπεράσω:

α) την συμμαθήτρια μου στο δημοτικό που έτρωγε σάντουιτς με αυγό, σαλάμι, τυρί, ντομάτα, μαρούλι, κάποια σως, εγώ να ξερογλύφομαι και την μάνα μου να μου κάνει γκριμάτσα αηδίας (σε εμένα μετά, όχι στο παιδί εννοείται) και ότι το σκέτο τοστ τυρι-γαλοπούλα (ή πάριζα νομίζω τότε παριζάκι, μετά έγινε η γαλοπούλα της μόδας) που έπαιρνα για κολατσιο ήταν καλύτερο.

β) εμένα να ζηλεύω τον χυμό πορτοκάλι/τον ανάμεικτο και η μάνα μου να μου βάζει κομματάκια το πορτοκάλι, το μήλο-αχλάδι, αντε το πολύ και μπανάνα μαζί. Και χυμό μία φορά στα 10 χρόνια. Επίσης φράουλες 1 φορά στα 10 χρόνια γιατί είχαν ορμόνες/φυτοφάρμακα (ναι είχαν-έχουν... αλλά...).

γ) οτιδήποτε είχε κρέμα γάλακτος ή μπεσαμέλ ήταν κατά την άποψη της μπλιάξ και ποτέ δεν φάγαμε καρμπονάρα, ούτε παστίτσιο γιατί "η κρέμα/μπεσαμέλ είναι μια αηδία".

δ) μεγάλη εγώ πια και να βλέπουμε εκπομπές μαγειρικής με συνταγές διάφορες... μαντεύετε την έκφραση της. Ή να έχει έρθει σπίτι να φάμε, να τρώει να της αρέσει αυτό που τρώει και παράλληλα να σκέφτεται πως να το απλοποιήσει. Δηλαδή πχ λαζάνια με κοτόπουλο πως να το φτιάξει χωρίς την άσπρη σάλτσα το x/y συστατικό που είχα βάλει.

Λοιπόν... μιλάμε για ψυχαναγκασμό (κι εγώ είμαι δυστυχώς, σε άλλους τομείς όμως).

Ο πατέρας μου στον αντίποδα. Ότι ενδιαφέρον δοκίμασα το δοκίμασα από αυτόν (μίξεις αλμυρού-γλυκού, διαφόρων γεύσεων) και φυσικά μονίμως ανικανοποιητος από το φαγητό του σπιτιού.

 

Θλίβομαι όταν σκέφτομαι στιγμές από τα παιδικά μου χρόνια και για αυτόν τον λόγο. Για τον χυμό που δεν ήπια και τις φράουλες που δεν έφαγα. Για την καρμπονάρα και το παστίτιο που έτρωγα την "σωστή εναλλακτική". Πραγματικά κρίμα και χωρίς λόγο. Δεν είχα ποτέ θέμα βάρους. Ποτέ ροπή στο junk. Πάντα έτρωγα τα πάντα. Μια μιζέρια άνευ λόγου. Ή μάλλον με λόγο αλλά όχι ουσιαστικά διατροφικό.

Αχχ και εγώ θλιβομαι για τις φράουλες που δεν έφαγα, και τον χυμό που δεν ήπια, γιατί εγώ ήμουν το παιδί που μπορούσε να φάει ότι μα ότι ήθελε χωρίς έλεγχο και περιορισμό, οπότε κουκουρουκου και δρακουλινια έτρωγα μέρα παρά μέρα. 

 

Θέματα βάρους δεν είχα ούτε εγώ ποτέ, δεν έτρωγα ιδιαίτερα πολύ μάλλον γι αυτό. Απλά όταν ενηλικιώθηκα και ασχολήθηκα με την διατροφή και κατάλαβα πόσο διαφορετική προσέγγιση μπορούσαν οι γονείς μου να έχουν πραγματικά θλιβομαι. Άραγε θα συμπεριφερομουν διατροφικά περισσότερο ως ενηλικας και όχι σαν κακομαθημένο σχολιαροπαιδο, "α εγώ δεν τρώω αυτό, αυτό κι αυτό"; θα είχα καλύτερη ανάπτυξη εγκεφάλου εάν οι γονείς μου μου έδιναν ψάρι με ωμέγα 3 αντί για τα κορεσμένα στα δρακουλινια; θα είχα αναπτύξει και πάλι IBS? δεν θα το μάθουμε ποτέ δυστυχώς! 

[Mama_Anesti_]

10 ώρες πρίν, little lamb είπε:

Το σύστημα "θα φας πρώτα φαγητό κ μετά γλυκό ή γενικώς ανθυγιεινό" που καπου το διάβασα και παραπάνω, έχω διαβάσει ότι έχει τον κίνδυνο να περνάς στο παιδί το μήνυμα ότι το κανονικό φαγητό δεν είναι τόσο ωραίο όσο το γλυκό ή το τζανκ και το τρώμε αγγαρικα και διεκπεραιωτικα για να φάμε μετά τη λιχουδια

Κι εγώ ανέφερα πως ακολουθώ αυτή την τακτική. Δεν το ειχα σκεφτεί έτσι, ούτε εισέπραξα κάτι τέτοιο απ' το γιο μου. "Λιχουδιές" για ένα παιδί μπορεί να είναι και το ψωμί, τα τυρια ή τα φρούτα εκτός απ' τα γλυκα. Προσφερω πρώτα το γεύμα και μετά ό,τι ζήτησε γιατί θα του κόψει την όρεξη και δεν θα φάει όσο φαγητό θα ετρωγε, δεν θα πείναει τόσο. Με αυτή την λογική το κάνω. Αυτό με συχνότητα δύο-τρεις φορές την εβδομάδα, αν τύχει και μου ζητήσει κάτι άλλο πριν το γεύμα. 

 

Δεν σας προλαβαίνω από χτες! Έχω μείνει πολλές σελίδες πίσω!

 

 

 

 

[mama16]

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Κι εγώ ανέφερα πως ακολουθώ αυτή την τακτική. Δεν το ειχα σκεφτεί έτσι, ούτε εισέπραξα κάτι τέτοιο απ' το γιο μου. "Λιχουδιές" για ένα παιδί μπορεί να είναι και το ψωμί, τα τυρια ή τα φρούτα εκτός απ' τα γλυκα. Προσφερω πρώτα το γεύμα και μετά ό,τι ζήτησε γιατί θα του κόψει την όρεξη και δεν θα φάει όσο φαγητό θα ετρωγε, δεν θα πείναει τόσο. Με αυτή την λογική το κάνω. Αυτό με συχνότητα δύο-τρεις φορές την εβδομάδα, αν τύχει και μου ζητήσει κάτι άλλο πριν το γεύμα. 

 

Δεν σας προλαβαίνω από χτες! Έχω μείνει πολλές σελίδες πίσω!

 

 

 

 

Καλά κ εγώ το κάνω αυτό, μπορεί πχ 10 λεπτά πριν το φαγητό να ζητήσει το οτιδήποτε (ακόμα κ φρούτο) κ να της πω ότι σε λίγο θα φάμε φαγητό κ μετά αν θες θα φας. Πιο σημαντικό θεωρώ το φαγητό εκείνη την ώρα από οτιδήποτε άλλο!

[Έσπερος]

Just now, samsympan είπε:

Μια μιζέρια άνευ λόγου. Ή μάλλον με λόγο αλλά όχι ουσιαστικά διατροφικό.

πέφτεις  κι εσύ στην παγίδα του να θεωρείς ότι οποίος αποφεύγει παχυντικά κ ανθυγιεινά, τρώει μιζερα. μιζερο ειναι το φαγητο που μαγειρευεις αγγαρικα. Η μαμα μου μαγειρευε μίζερα τα λαδερά κ τα όσπρια γιατί τα σιχαινόταν κ τα σιχάθηκα με κ εμείς.ο,τι είχε κρέμα κ τυρί, δεν τα έκανε μίζερα γιατί τα θεωρούσε νόστιμα. θυμάμαι  πολύ να τρώμε κάτι ζυμαρικά με έτοιμη σάλτσα σκόνη που με το ζέσταμα  έλιωσε. πολύ ωραία γεύση για τα δεδομενα μας, πραγματικα ομως μίζερη επιλογή, από βαρεμάρα κ οικονομία χρόνου κ ως αποφυγή της κουζίνας που θεωρούνταν μεγάλη φεμινιστική επανάσταση. Κι αυτό δεν είναι μίζερο, από γυναίκα με διδακτορικό; Μεγαλωσα με πολλη νοστιμιά σε άσχετα πράγματα, θεωρώντας μίζερο το κανονικό φαγητό. 

 

 

 

 

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Και όμως σε θυμάμαι να έχεις φρικάρει γιατί γειτόνισσα πρόσφερε μπισκότο στο παιδί σου.

Στο γενικότερο, εννοείται ότι όπου υπάρχει γειτονιά, προσφέρεις στα άλλα παιδιά στο πάρκο, στην παιδική χαρά, την αυλή σου, ό,τι έχεις, από μανταρίνι μέχρι πατατάκια. Και κάθεσαι στην πλατεία να παίξουν μπάλα, και προσφέρεσαι να πας να πάρεις σουβλάκια για όλους, και μετά ο γείτονας να φέρει παγωτά.

Λογικά οι γονείς που ασχολούνται με το συκώτι για πρωινό, δεν βρίσκονται όμως σε τέτοιες παρέες, γιατί φαντάζομαι ότι εξίσου τους φρικάρει η ιδέα ότι τα παιδιά ανεβαίνουν την τσουλήθρα ανάποδα, σπρώχνονται, βουτάνε τα βρώμικα χέρια στην κοινή σακούλα με σνακ (προ κορονοϊού) και μιλάνε για ήρωες των παιδικών που είδαν. Είναι θέμα επιλογών, και τι ταιριάζει σε κάθε οικογένεια. 

Είχα φρικάρει από αμηχανία κ γιατί το παιδί δεν ήταν ούτε δυο. Προφανως θεωρησα ευνόητο οτι δεν δινεις γεμιστά Παπαδόπουλος σε παιδι ουτε δυο ετων!!!!αλλα αν αυτο ειχε γινει απο γονεα συνομήλικό μου, το σοκ θα ηταν μεγαλυτερο. 

 

 

Σκηνικο οπως το περιγραφεις με σουβλακια κ παγωτά απι το περιπτερο πραγματι δεν θα ηθελα να ειναι μερος  της διασκέδασης μας και ναι θα απεφευγα τετοιες παρεες μεχρι την ηλικια που δεν μπορουσα να το αρνηθώ στο παθδι. Οπως θα απέφυγα τις μαμαδες που σχολιαζουν το shopping star. Δεν ειμαστε όλοι ίδιοι, τι να κάνουμε. 

[little lamb]

Just now, Ilaeira είπε:

Οπότε, παίρνοντας ως δεδομένο ότι υπάρχει γλυκό στο σπίτι (επειδή είναι γιορτή, επειδή κάποιος το έφερε ή επειδή το έφτιαξαν οι γονείς για κάποιο λόγο) και το παιδί αρνείται να φάει επειδή θέλει το γλυκό, πώς το διαχειρίζεσαι; Γενικά, με δεδομένο ότι ακόμα κι αν δεν δίνεις ζάχαρη στο παιδί, κάποια στιγμή θα έρθει σε επαφή μαζί της, πώς του μαθαίνεις ότι δεν τρώμε μόνο γλυκό όταν έχουμε μπροστά μας και το φαγητό μας; Ποια είναι η σωστή προσέγγιση για να μην εκλάβει το φαγητό ως τιμωρία;

 

Νομίζω θα έλεγα ότι θα φάμε το απόγευμα (που μπορεί και να το ξέχναγε ως τότε), δεν θα το συνέδεα δηλαδη με το φαγητό ούτε χρονικά (πρώτα το ένα, μετά το άλλο), ούτε σαν προϋπόθεση (αν φας το φαγητό θα φας και το γλυκό). 

 

Just now, Ilaeira είπε:

Για τα στερεότυπα, το έγραψα επειδή ανέφερες το τραγουδάκι στα παιχνίδια της γνωστής εταιρείας. Δεν πιστεύω ότι το έβαλαν επειδή πιστεύουν ότι στα παιδιά αρέσουν τα γλυκά και όχι οι υγιεινές τροφές, αλλά επειδή πιστεύουν ότι στον περισσότερο κόσμο αρέσουν τα γλυκά, είναι ένα κοινώς αποδεκτό θέμα.

 

Ναι αλλά και το ότι τα παιδιά δεν πρέπει να τρώνε πολλά γλυκά είναι επίσης κοινώς αποδεκτό. Ενα τέτοιο τραγουδάκι δεν κάνει τα γλυκά ακόμα πιο επιθυμητά; Προφανώς δεν λέω "το βάλανε επίτηδες για να καταστρέψουν τα παιδιά μας" αλλά ότι δεν σκέφτονται και πολύ για να επιλέξουν τραγούδια (γενικά σε αυτά τα παιχνίδια) Ίσως φταίνε και οι μεταφράσεις, δεν ξέρω τι λένε τα πρωτότυπα.

 

Just now, Chrysoum είπε:

Αχχ και εγώ θλιβομαι για τις φράουλες που δεν έφαγα, και τον χυμό που δεν ήπια, γιατί εγώ ήμουν το παιδί που μπορούσε να φάει ότι μα ότι ήθελε χωρίς έλεγχο και περιορισμό, οπότε κουκουρουκου και δρακουλινια έτρωγα μέρα παρά μέρα. 

 

Κι εμείς το ίδιο. Κολατσιό για το σχολείο κρουασάν Μολτο και γαριδάκια... Και για υγιεινό υποτίθεται το φρατζολακι του σούπερ μάρκετ με παριζα. Ευτυχως οι γονείς μου έχουν αναθεωρήσει και δεν θέλουν να δίνουν τέτοια στα παιδιά. Λένε ότι έτσι ήταν τότε γενικά. Εντωμεταξυ τους έτυχαν και δύο γαμπροί μεγαλωμένοι οντως υγιεινά.