Μετακόμιση στην επαρχία!!!!

[anemoni1989]

Καλημέρα!! Υπάρχουν εδώ γονείς που να πήραν την απόφαση να φύγουν από μεγαλούπολη και να μετακομίσουν στην επαρχία?? Πρόκειται να μετακομίσουμε οικογενειακώς στην ιδιαίτερη πατρίδα του συζύγου και (κακά τα ψέματα) έχω φρικαρει, αν και ήταν κοινή επιλογή... Θα ήθελα πληροφορίες σχετικά με το πώς περνάει η μέρα σας, σας αρέσει η ζωή εκεί, γενικότερα "την παλεύετε"??

Πάντα ονειρευόμουν μια ζωή στην επαρχία, αλλά τώρα που έρχομαι αντιμέτωπη με αυτό το ενδεχόμενο, τρομάζω, μιας και είμαι γέννημα θρέμμα Αθηναία (υπάρχει χωριό και από τη μεριά μου, φυσικα, αλλά άλλο να πηγαίνεις τα σ/κ και το καλοκαίρι και τα Χριστούγεννα και άλλο να μένεις μόνιμα). Επίσης, αν υπάρχουν άτομα από Ηλεία-Αχαια, θα ήθελα να μου δώσετε πληροφορίες!!! Εκεί πρόκειται να μετοικήσουμε, οπότε κάθε συμβουλή δεκτή!!

Ευχαριστώ προκαταβολικά!!! 

[kotsifikos]

On 2/13/2020 at 9:05 AM, anemoni1989 said:

Καλημέρα!! Υπάρχουν εδώ γονείς που να πήραν την απόφαση να φύγουν από μεγαλούπολη και να μετακομίσουν στην επαρχία?? Πρόκειται να μετακομίσουμε οικογενειακώς στην ιδιαίτερη πατρίδα του συζύγου και (κακά τα ψέματα) έχω φρικαρει, αν και ήταν κοινή επιλογή... Θα ήθελα πληροφορίες σχετικά με το πώς περνάει η μέρα σας, σας αρέσει η ζωή εκεί, γενικότερα "την παλεύετε"??

Πάντα ονειρευόμουν μια ζωή στην επαρχία, αλλά τώρα που έρχομαι αντιμέτωπη με αυτό το ενδεχόμενο, τρομάζω, μιας και είμαι γέννημα θρέμμα Αθηναία (υπάρχει χωριό και από τη μεριά μου, φυσικα, αλλά άλλο να πηγαίνεις τα σ/κ και το καλοκαίρι και τα Χριστούγεννα και άλλο να μένεις μόνιμα). Επίσης, αν υπάρχουν άτομα από Ηλεία-Αχαια, θα ήθελα να μου δώσετε πληροφορίες!!! Εκεί πρόκειται να μετοικήσουμε, οπότε κάθε συμβουλή δεκτή!!

Ευχαριστώ προκαταβολικά!!! 

Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα Αθήνα, επαρχία έχω ζήσει ελάχιστα στα παιδικά μου χρόνια και οι αναμνήσεις μου είναι θολές. Όμως θα σου μιλήσω ως άνθρωπος της πόλης...θέλω να φύγω και εγώ από την πόλη, δεν μπορώ κουράστηκα πολυ, αυτή η φασαρία που έχει με έχει τσακίσει θα έλεγα, δεν μπορώ να κάνω 1 ώρα στο αυτοκίνητο για να διασχίσω μία απόσταση 8 χλμ, τρέχω από την μία περιοχή στην άλλη για τις δραστηριότητες του παιδιού μου και γενικά δεν απολαμβάνω τίποτα από την ζωή στην πόλη. Ιδανικά θα ήθελα να φύγω! Εξαρτάται βέβαια σε ποια επαρχία πηγαίνεις, υπάρχουν δήμοι που είναι αρκετά οργανωμένοι έτσι ώστε να υπάρχουν πράγματα γι εσένα αλλά και για το παιδί,  η ποιότητα ζωής θεωρώ πως είναι καλύτερη από ότι εδώ στην Αθήνα.

[Έσπερος]

Έπεσα στο θέμα τυχαία, δεν ξέρω αν μετακομίσατε ή σας πρόλαβαν οι εξελιξεις. 

 

ειναι σοκ για τον Αθήναιο η ρπαρχια, αναλογα βεβαια πώς το εννοεις γιατι αλλο  μια πρωτεύουσα νομου, αλλο ενα χωριο αλλο ενα νησι. 

 

Εχει πολλα πλεονεκτήματα αλλα για μενα το σοκ ειναι οτθ το παιδι σου θα μεγαλωσει εκτος πραγματικότητας. το σκεφτομουν σημερα που εβλεπα τον μικρο να παιζει με τα φυτα κ σκεφτομουν οτι δεν ξερει τι ειναι φανάρι, δεν εχει δει μετρό, δεν ξερει τι ειναι πολυκατάστημα. είναι σοκαριστικό το να ξέρεις ότι μεγαλώνει σε άλλο κόσμο. 

 

[anemoni1989]

On 15/4/2020 at 12:39 ΠΜ, Έσπερος είπε:

Έπεσα στο θέμα τυχαία, δεν ξέρω αν μετακομίσατε ή σας πρόλαβαν οι εξελιξεις. 

 

ειναι σοκ για τον Αθήναιο η ρπαρχια, αναλογα βεβαια πώς το εννοεις γιατι αλλο  μια πρωτεύουσα νομου, αλλο ενα χωριο αλλο ενα νησι. 

 

Εχει πολλα πλεονεκτήματα αλλα για μενα το σοκ ειναι οτθ το παιδι σου θα μεγαλωσει εκτος πραγματικότητας. το σκεφτομουν σημερα που εβλεπα τον μικρο να παιζει με τα φυτα κ σκεφτομουν οτι δεν ξερει τι ειναι φανάρι, δεν εχει δει μετρό, δεν ξερει τι ειναι πολυκατάστημα. είναι σοκαριστικό το να ξέρεις ότι μεγαλώνει σε άλλο κόσμο. 

 

Καλησπέρα!!! Δυστυχώς μας πρόλαβαν οι εξελίξεις, αν και από ότι φάνηκε ήταν για καλό, αλλά ελπίζω πως τον επόμενο μήνα θα μετακομίσουμε!!!

Αν σου πω πως αυτό που μου περιγράφεις μου ακούγεται τέλειο??? Είναι ευλογία ένα παιδί να ξέρει να παίζει με τα φυτά και ας μην ξέρει τι είναι το μετρό ή το φανάρι!!! Άλλωστε είμαστε πλασμένοι να ζούμε πάνω από τη γη και όχι κάτω από αυτή!!! (Εγώ σκέψου έφτασα 27 ετών για να "μάθω" πως τα φασολάκια κρέμονται από δέντρο ή ότι οι αγγουριες μπορεί να είναι όρθιες ή ξαπλωτες!!! Δεν είχα δει ποτέ στην Αθήνα!!! Και περιττό να σου πω ότι ένιωσα ηλίθια και ντράπηκα!!! Επίσης, αγελάδα είδα πρώτη φορά στη ζωή μου όταν ήμουν 25 ετών! Τραγικό!)

[little lamb]

Εγώ πιστεύω ότι αν πάτε σε πόλη δεν θα σου κάνει μεγάλη διαφορά. Θα είναι σαν Αθήνα αλλά θα κινείσαι σχεδόν πάντα με τα πόδια, που για εμένα είναι τεράστιο πλεονέκτημα. Το μόνο που θα λειπει σε σχέση με την Αθήνα είναι τα θέατρα κ οι μουσικές εκδηλώσεις, αλλά το καλοκαίρι έχει περιοδείες παντού. Αν πάτε σε χωριό μόνο θα έχει μεγάλη διαφορά. Κι εγώ μεγάλωσα στην Αθήνα, έζησα για ένα εξάμηνο σε μεσαία πόλη του εξωτερικού κ μετά για ένα εξάμηνο σε μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας εκτος Αθήνας. Δεν μου είχε φανεί διαφορά, μόνο προς το καλύτερο (όλα πιο κοντά κ πας με τα πόδια). Μετά έμεινα άλλο ένα εξάμηνο σε μικρή πόλη (δεύτερη πόλη νομού) και πάλι μου άρεσε, το μόνο που έλειπε ήταν τα πολιτιστικά που σου είπα. Αλλά εμένα μου αρέσει η αίσθηση της μικρής πόλης κ η αίσθηση "γειτονιάς", το στυλ "αυτή είναι η πλατεία μας", "αυτό το δημαρχείο μας", "αυτό το αξιοθέατό μας" γιατί νιώθω ότι κάπου ανήκω, οπότε η Αθήνα δεν μου ταίριαζε, δεν ένιωθα να έχω κάποιο δεσιμο-ταυτοτητα. Να σκεφτείς μ'αρεσει τόσο πολύ η έννοια "η πλατεία μας" κλπ που τώρα μένουμε σε εξοχική περιοχή της Αττικής και παρόλο που μ'αρεσει η φύση θα μου άρεσε να μένουμε στην κοντινότερη μικρη "πόλη" γιατί πρωτον δεν νιώθω ότι ανήκουμε κάπου, είναι μόνο σπίτια εδώ κ δεύτερον δεν πας με τα πόδια σε δουλίτσες πχ για ψωμί, στην τράπεζα κλπ. Και ο άντρας μου γελάει που έχουμε δέντρα, θέα κλπ κ του λέω αυτά!

[Έσπερος]

1 ώρα πρίν, anemoni1989 είπε:

Εγώ σκέψου έφτασα 27 ετών για να "μάθω" πως τα φασολάκια κρέμονται από δέντρο ή ότι οι αγγουριες μπορεί να είναι όρθιες ή ξαπλωτες!!! Δεν είχα δει ποτέ στην Αθήνα!!! Και περιττό να σου πω ότι ένιωσα ηλίθια και ντράπηκα!!! Επίσης, αγελάδα είδα πρώτη φορά στη ζωή μου όταν ήμουν 25 ετών! Τραγικό!)

Αυτό με τις αγγουριες το μαθαίνω μόλις τώρα που είμαι 36! χαχαχαχα

 

Μια ισορροπια χρεθαζεται πιστευω. Εμείς έχουμε αρκετά πολιτιστικά για πιο μεγαλα παιδακια αλλα τωρα που ειναι μικρός υστερεί πολύ σε σχέση με τα παιδάκια της πόλης. απλώς βγαίνει έξω όποτε θέλει κ γενικά είναι πιο ξεκούραστη η ζωή. 

[Sentir...natureza]

Mην το σκεφτεσαι καν...φυγετε μολις μπορεσετε  Εγω μεγαλωσα σε πολη με κατι σαν 100.000 κατοικους αλλα σε γειτονια που θυμιζει χωριο. Εζησα καποια χρονια στη Θεσσαλονικη οταν ημουν φοιτητρια και απλα αδημονουσα να γυρισω πισω. Η ταλαιπωρια της κινησης (ουτε θελω σκεφτω πως ειναι να ζεις καθε μερα στην Αθηνα), τα καυσαερια, η ηχορυπανση ειναι καταστασεις που δεν θα αντεχα. Εδω και 4 χρονια μενουμε σε χωριο-κωμοπολη (με μονιμους κατοικους περιπου 2.000) και επιθυμουμε στο μελλον να μεταβουμε σε ακομη πιο μικρο χωριο (με 300 κατοικους). Εδω που μενουμε εχει αρκετες ανεσεις, αλλα εξαρταται και απ'το τι θεωρει ο καθενας "ανεση". Προσωπικα, την επαρχια δεν την αλλαζω με τιποτα. Η επαφη με τη φυση ειναι συνεχης, μια βολτα κανουμε στα διπλανα χωραφια και μαζευουμε βατραχακια, χελωνιτσες, γυρινους. Μιση ωρα βγαινουμε στην αυλη και ασχολουμαστε με το χωμα, τα φυτα, παρατηρουμε τα εντομα, τα πουλια...Φυτευουμε τον κηπο μας, τα λαχανικα μας, περπαταμε ξυπολυτοι ολοι την ωρα στο χωμα και τοσα αλλα. Πηγαινουμε βολτες με το ποδηλατο συνεχως και το παιχνιδι στη θαλασσα (ειμαστε παραλιακο χωριο) ειναι σχεδον καθημερινο. Οταν θα μεγαλωσουν τα παιδια θα κυκλοφορουν μονα τους με το ποδηλατο. Θεωρω οτι αυτα ειναι που εχουν αξια στη ζωη και οχι αν θα μπορει το παιδι να παει μπαλετο ή μουσικοκινητικη ή ποδοσφαιρο (κατι που ακομη και λιγο απομονωμενος να εισαι καποιο διπλανο χωριο ή διπλανη πολη θα εχει).

Το μονο που με "προβληματιζει" ειναι να μην μεγαλωσουν και τρεξουν σαν λυσσασμενα στη πολη Βεβαια, πηγαιναμε συχνα (προ κορονοιου) στους παππουδες στη πρωτευουσα (ανταλλαξαμε μερη χαχα) του νομου μας αλλα θεωρω οτι οταν εχεις δωσει τα σωστα εφοδια στο παιδι οταν ηταν παιδι θα βρει τον τροπο να γινει πραγματικα ευτυχισμενο. 

Μια χαρα θα προσαρμοστειτε...και μολις συνηθισετε θα σας φαινεται τοσο αλλοκοτο και βιτσιοζικο που μενατε στη τσιμεντενια ζουγκλα  Και πιστεψε με οταν θα βλεπεις τα παιδια ελευθερα να παιζουν μπαλα στη γειτονια ή να φτιαχνουν "γλυκα" απο λασπη και "αρωματα" απο τις τριανταφυλλιες της γειτονισσας θα συνειδητοποιησεις ποσο σωστη ηταν η αποφαση που πηρατε 

Μπορείς να δεις μια παλιά εκπομπή "αυτοί που πήραν τα βουνά" για να δεις εμπειρίες ατόμων που άφησαν πίσω τους τις μεγαλουπολεις. 

 

(@Έσπερος γιατι να μεγαλωσει εκτος πραγματικοτητας; Ποια ειναι η πραγματικοτητα; Τα φαναρια και τα μετρο; ή η φυση, τα ζωα, η ψυχικη ηρεμια, η επαφη με τον γειτονα κλπ; Και γιατι να μην γνωρισει τα φαναρια και το μετρο; Το διαδικτυο ειναι μεγαλο εργαλειο για να δουνε πραγματα που δεν προβλεπεται να δουνε συντομα-αληθεια ουτε φαναρια δεν εχετε εκει; . Εμενα ο μεγαλος ξερει ολα τα δηλητηριωδη εντομα της Κοστα Ρικα απο ντοκιμαντερ στο διαδικτυο και ποσα αλλα που δεν τα εχει δει απο κοντα αλλα ανατρεχουμε στην εγκυκλοπαιδεια του ιντερνετ που εχει απειρες πληροφοριες για ο,τι μπορεις να φανταστεις! Ο "αλλος κοσμος" που γραφεις ειναι για μενα ο κοσμος της μεγαλουπολης που καμια σχεση δεν εχει με την φυσικη ζωη του ανθρωπου και νιωθω τυχερη που εχοντας εκτιμησει την ζωη στην επαρχια αντιλαμβανομαι ποσο ασχημη ειναι η ζωη στη πολη).

[mama16]

Εγώ δεν ζούσα Αθήνα για να έχω πιο ολοκληρωμένη άποψη αλλά στη Λάρισα μέχρι τα 29 όπου εδώ κ ένα χρόνο κ κάτι μετακόμισα σε χωριό μισή ώρα με το αυτοκίνητο. Εμένα δεν με πειράζει καθόλου γιατί γενικά είμαι σπιτογατα κ όταν έκανα την πρώτη μου κόρη πάλι δεν βγαίναμε πολύ έξω εκτός απ' την παιδικά χαρά. Μου αρέσει που ξέρω πως τα παιδια μου θα μεγαλώσουν σε ένα μέρος που θα είναι πιο ελεύθερα κ δεν θα είναι έξω να παίζουν κ να σκέφτομαι ότι μπορεί να πάθουν κάποιο κακο! Επίσης μου αρέσει στο ότι έχουν κήπο για να παίξουν κ δεν είναι εγκλεισμενα σε μια βεράντα.. ακόμα δεν υπάρχει η βαβούρα των αυτοκινήτων να μην σε αφήνουν σε ησυχία. Κ ακόμα κάτι σημαντικό εφόσον ζούμε σε μονοκατοικία δεν υπάρχουν δίπλα η κάτω μας η πάνω μας γείτονες κ να τους ενοχλούμε ή να μας ενοχλούν. Στα αρνητικά είναι ότι δεν υπάρχουν επιλογές για εξωσχολικές δραστηριότητες.. πχ αν θέλουν κολυμβητήριο ή να μάθουν κάποιο όργανο θα πρέπει να πηγαίνουμε στη Λάρισα. Κάτι άλλο που μου λείπει είναι ότι θέλω πχ να φάω κρέπα, η πίτσα ή οτιδήποτε να παραγγείλω... Δεν υπάρχει όμως εκτός από γυραδικο.. κ αυτό όχι delivery αλλά πρέπει να τα πάρουμε εμείς. Ή θέλω το χειμώνα να φάω παγωτό... Που θα το βρω????

Κ κάτι τελευταίο που βέβαια τώρα που έχω μικρά παιδιά πάλι δεν μπορούσα να το κάνω οπότε προς το παρόν δεν το σκέφτομαι καν... Θέλω να ξεσκασω κ να κάνω μια βόλτα στα μαγαζιά να δω βιτρίνες.. δεν μπορώ όμως εδώ που είμαι!

[Chrysoum]

Εγώ πάλι μεγάλωσα σε "επαρχία - επαρχία", 20κατι χιλιάδες κάτοικοι, οπου πολλοί γνωρίζονταν μεταξύ τους. Δεν μου αρέσει εκεί που μεγάλωσα (για διάφορους λόγους) και δεν θα πήγαινα να ζήσω ξανά εκεί. Ομως, δύσκολα φαντάζομαι την ζωή μου με παιδιά στην Αθήνα. (έχω ζήσει στην Αθήνα κάποια χρόνια). Τα καλά της επαρχίας όταν έχεις οικογένεια είναι για εμένα πάρα πολλά. 

Σκέψου ότι όταν γνώρισα την κολλητή μου στην σχολή που είναι Αθηναία και περιγραφαμε περιστατικά από την παιδική μας ηλικία κοιτούσαμε η μία την άλλη σαν ούφο! Αυτή που της έλεγα ότι δεν είχα πάει στα Zara πχ πριν την 3ημερη του σχολείου στην Αθήνα όταν ήμουν 16 και εγώ όταν μου περιέγραφε πόση λίγη ελευθερία είχε ως παιδί στο ελεύθερο παιχνίδι έξω. Μου είχε κάνει δε εντύπωση το ότι δεν ήξερε ότι τα καρότα είναι μέσα στην γη! Δεν τα είχε δει ποτέ!

Εγώ μεγάλωσα εντελώς μέσα στην φύση, περνάμε τα ποδήλατα και πηγαίναμε στο δάσος και στο ποταμάκι και παίζαμε με βατράχια, λάσπες, λουλούδια, πέτρες, ότι μπορείς να φανταστείς. 

 

Σκεφτόμαστε με τον άντρα μου να έρθουμε στην Ελλάδα για ένα χρόνο όσο τα παιδιά είναι μικρά, και μου λέει να πάμε στην Αθήνα και απλά το αποκλείω. Η ιδέα να κλείσω τα παιδιά ανάμεσα σε τσιμέντα δεν μου κολλάει καθόλου. Επίσης δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα ζούμε συνεχώς μέσα στον φόβο και δεν θα μπορώ να γυρίσω το κεφάλι μου που λέει ο λόγος όταν είμαστε έξω. 

 

Από την άλλη η επαρχία έχει και τα κακά της όταν πρόκειται για πολιτιστικά δρώμενα. Αλλά εσείς έχετε μικρο παιδάκι από ότι θυμάμαι, οπότε ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσατε να κάνετε πάρα πολλά πράγματα. Άσε που η Ηλεία δεν είναι πολύ μακριά από την Αθήνα, οπότε φαντάζομαι όταν πηγαίνετε στους δικούς σου μπορείς να κάνεις και κάτι πιο πολιτιστικο, ενώ το παιδί είναι με τους γονείς σου. 

[anemoni1989]

Καλημέρα!!!!

Σε χωριό θα πάμε!!! Δεν υπήρχε περίπτωση να φύγω από την Αθήνα και να πάω σε πόλη!!! Θα ήταν τζάμπα η ταλαιπωρία!!!

Θέλω το παιδί μου να ζήσει όλα αυτά που περιγράφετε όσες μεγαλώσατε στην επαρχία!!! Οι εξωσχολικές δραστηριότητες προσωπικα δεν με αγγίζουν... Τι να το κάνει το κολυμβητήριο όταν θα ζούμε 5 λεπτά από τη θάλασσα?? Γιατί να πάει ποδοσφαιρο όταν θα έχει τη δυνατότητα να παίξει στην αλάνα και στην πλατεία του χωριού??? Εγώ τα εκανα όλα αυτά στην Αθήνα, αλλά σαν το παιχνίδι που έκανα στους δρόμους του χωριού μου, δεν ήταν ούτε κατά διάνοια!!

Αυτό με τα καρότα, δεν μου φαίνεται περίεργο!!! Είχα πάθει και εγώ σοκ, όπως και με τις πατάτες!!! Γενικά, οτιδήποτε σχετικό με τη φύση ήταν και μια καινούρια ανακάλυψη για εμένα, αφού στην πόλη τίποτα από όλα αυτά δεν είναι μέρος της καθημερινότητας!!! Όσον αφορά τα πολιτιστικά δρώμενα κλπ, παραστάσεις γίνονται παντού ανά την Ελλάδα... Επιπλέον, στην Αθήνα θα έχουμε ακόμα συγγενείς (γονείς μου), οπότε θα ανεβαίνουμε συχνά!!

[ninaki80]

Just now, anemoni1989 είπε:

Καλημέρα!!!!

Σε χωριό θα πάμε!!! Δεν υπήρχε περίπτωση να φύγω από την Αθήνα και να πάω σε πόλη!!! Θα ήταν τζάμπα η ταλαιπωρία!!!

Θέλω το παιδί μου να ζήσει όλα αυτά που περιγράφετε όσες μεγαλώσατε στην επαρχία!!! Οι εξωσχολικές δραστηριότητες προσωπικα δεν με αγγίζουν... Τι να το κάνει το κολυμβητήριο όταν θα ζούμε 5 λεπτά από τη θάλασσα?? Γιατί να πάει ποδοσφαιρο όταν θα έχει τη δυνατότητα να παίξει στην αλάνα και στην πλατεία του χωριού??? Εγώ τα εκανα όλα αυτά στην Αθήνα, αλλά σαν το παιχνίδι που έκανα στους δρόμους του χωριού μου, δεν ήταν ούτε κατά διάνοια!!

Αυτό με τα καρότα, δεν μου φαίνεται περίεργο!!! Είχα πάθει και εγώ σοκ, όπως και με τις πατάτες!!! Γενικά, οτιδήποτε σχετικό με τη φύση ήταν και μια καινούρια ανακάλυψη για εμένα, αφού στην πόλη τίποτα από όλα αυτά δεν είναι μέρος της καθημερινότητας!!! Όσον αφορά τα πολιτιστικά δρώμενα κλπ, παραστάσεις γίνονται παντού ανά την Ελλάδα... Επιπλέον, στην Αθήνα θα έχουμε ακόμα συγγενείς (γονείς μου), οπότε θα ανεβαίνουμε συχνά!!

τα πολιτιστικα δρωμεvα δεv ειvαι τιποτα . Αλλα η ελληvικη επαρχια εχει κ τις δυσκολιες της. το μεγαλο προβλημα ειvαι οι γιατροι. Σκεψου εμεις για vα καvουμε εvα εμβολιο ταξιδευουμε 1.5 ωρα πηγαιvε κ αλλη τοση γυρvα . μεσα στις στροφες το μωρο vα ζαλιζετε φυσικα σκεψου vα αρρωστησει κιολας κ vα πρεπει vα το δει γιατρος. Αλλα προβληματα ειvαι αv θες vα παρεις καποιο φαρμακο πρεπει vα εχεις παραγγειλει vα εχεις προvοησει πολυ καιρο πριv για  vα το εχεις. Εφημερευοvτα φαρμακεια δυσκολα θα βρεις. Οπως κ τροφιμα ποτε δεv βρισκεις τα παvτα . Το παιδι για vα παει σχολειο συvηθως ειvαι μακρια . Η βεvζιvη ειvαι πιο ακριβη στηv επαρχεια οπως κ το σουπερ μαρκετ ειvαι πολυ πιο ακριβο. 

[Έσπερος]

Όντως το κόστος ζωής είναι ακριβό στην επαρχία. βενζίνη 30-40λ/λίτρο πιο πανω. Οι γιατροι ειναι μεγαλο θεμα επισης. Κι ρμεις στο νησι εχουμε καλους παθολόγους κ παιδιατρο εξαιρετικη, καλο πλαστικο γιατι εχει πελατεία στα μποτοξ, καλους οδοντιάτρους-ορθοδοντικους γιατι εχει κινηση λογω παθδιων, αλλα αν θες γυναικολογο, καρδιολόγο ή κατι αλλο για πραγματικα προβληματα, ειναι δυσκολα.

 

Τροφιμα δεν εχουμε προβλημα γιατι στα σουπερμαρκετ βρίσκεις κ τα πιο ψαγμένα εκτός από γάλα λίγων ημερών που εχει μονο του τοπικού συνεταιρισμού. 

 

Εγώ πέρα από το νησί δεν θα άντεχα σε άλλη επαρχία. Τα νησια εχουν καποια κινηση κ επειδη πρεπει να ειναι αυτάρκη σε καποια πραγματα, υπαρχουν καποιες  υποδομες που δεν θα βρεις σε κωμοπόλεις αντίστοιχου μεγέθους στη στεριά. Θα μπορουσα να ζήσω σε καποια πολη πρωτεύουσα νομου πχ για να ειναι καπως ηρεμα αλλα να νιωθω οτι υπαρχει ζωή. δεν εννοω να φυγω απο Αυηνα να παω Πατρα, αλλα σε κατι τυπου Ναύπλιο ας πουμε. Ή σε μεγαλη πολη νησιου πχ Ερμούπολη, Κέρκυρα, Κω κλπ. Αυτο το εχω ψιλοσυνηθισει. 

 

Συνολικα παντως πιστευω οτι μετα τα 3-4 αρχιζουν να φαινονται οι ελλείψεις στις δραστηριοτητες κ τους οριΟντες των παιδιων. ωραια αυτα τα ρομαντικά για τις λαςπες κ τα βατράχια αλλά τι θα κάνει το παιδί στο μέλλον; εκτός αν η οικογένεια έχει στρωμένη δουλειά κ δεν ανησυχεί για τίποτα αλλο. αλλά κ πάλι ένα παιδί δικαιούται να έχει ευκαιρίες περισσότερες για ένα διαφορετικό κ πιο εξελιγμένο μελλον, μπορει να θελει να φυγει, να ζησει αλλιως, οχι απλα να παντρευτει την κοπελα που ειχε απο το γυμνάσιο κ να κανει παιδιά κ να ζουν στον 21ο αι. οπως ζούσαν οι προπαππούδες του. 

 

 

 

 

[Mama_Anesti_]

Κι εγώ συγκινουμαι απ τα ρομαντικά που λέει ή Εσπερος και ή ίδια μπορώ να βρω πολλά πλεονεκτήματα για το μεγάλωμα των παιδιών στην επαρχία. 

 

 Όμως αναγνωρίζω και τα αρνητικά που ανέφερε ή @ninaki80 και άλλες κοπέλες. Θα συμπλήρωσω κι εγώ τα ολιγοθεσια δημοτητα σχολεία, τα βενζιναδικα που απέχουν χιλιόμετρα, την επίσκεψη του αγροτικού ιατρού μία φορά την εβδομάδα σε κάποια χωριά όχι απαραιτητα μακριά από πόλεις αλλά με λίγους κατοίκους. 

 

Επίσης κατανοώ και συμμεριζομαι και αυτό το σχολιο

Just now, Έσπερος είπε:

τι θα κάνει το παιδί στο μέλλον; εκτός αν η οικογένεια έχει στρωμένη δουλειά κ δεν ανησυχεί για τίποτα αλλο. αλλά κ πάλι ένα παιδί δικαιούται να έχει ευκαιρίες περισσότερες για ένα διαφορετικό κ πιο εξελιγμένο μελλον, μπορει να θελει να φυγει, να ζησει αλλιως, οχι απλα να παντρευτει την κοπελα που ειχε απο το γυμνάσιο κ να κανει παιδιά κ να ζουν στον 21ο Άι. οπως ζούσαν οι προπαππούδες του. 

 

Τα παιδιά μεγαλώνοντας ίσως να θελήσουν να φύγουν, να ζήσουν σε άλλους ρυθμούς, να δουν κι όσα δεν είδαν είτε μεγάλωσαν σε πόλη είτε σε χωριό. 

 

[Sentir...natureza]

Just now, Έσπερος είπε:

Συνολικα παντως πιστευω οτι μετα τα 3-4 αρχιζουν να φαινονται οι ελλείψεις στις δραστηριοτητες κ τους οριΟντες των παιδιων. ωραια αυτα τα ρομαντικά για τις λαςπες κ τα βατράχια αλλά τι θα κάνει το παιδί στο μέλλον; εκτός αν η οικογένεια έχει στρωμένη δουλειά κ δεν ανησυχεί για τίποτα αλλο. αλλά κ πάλι ένα παιδί δικαιούται να έχει ευκαιρίες περισσότερες για ένα διαφορετικό κ πιο εξελιγμένο μελλον, μπορει να θελει να φυγει, να ζησει αλλιως, οχι απλα να παντρευτει την κοπελα που ειχε απο το γυμνάσιο κ να κανει παιδιά κ να ζουν στον 21ο αι. οπως ζούσαν οι προπαππούδες του. 

Ποιους οριζοντες βρε @Έσπερος;;;; Ανοιγουν οι οριζοντες του παιδιου οταν μεγαλωνει στη πολη;;;;Που δεν ξερει πως φτανει στο στομαχι του αυτο που τρωει; Ανοιγουν οι οριζοντες του που δεν εχει ακουσει πως κελαηδανε τα πουλια; Οι οριζοντες σου ανοιγουν οταν ζεις με ενσυνειδητοτητα. Οταν γνωριζεις για το φυσικο σου περιβαλλον, για τις λειτουργιες του, για τους συγκατοικους σου και το σημαντικοτερο: οι οριζοντες σου ανοιγουν οταν εισαι ελευθερος. Ελευθερος να εξερευνησεις αυτο το περιβαλλον, να μαθεις πως λειτουργει ο κοσμος(ο φυσικος, οχι της ανταγωνιστικοτητας), να κινηθεις μεσα σε αυτον με ασφαλεια, να ερχεσαι σε ουσιαστικη επαφη με τους ανθρωπους, να ζεις στην ηρεμια που προσφερει το χωριο (παρεμπιπτοντως η ηχορυπανση που υπαρχει στην πολη εχει βρεθει οτι διαταρασσει το σωμα σε κυτταρικο επιπεδο και εχει συσχετιστει με καρδιακαγγειακα προβληματα, ζαλαδες, κρισεις πανικου, μπορει να επηρεασει τον μεταβολισμο και αλλα). Γιατι το μελλον δηλαδη να βρισκεται μονο στη πολη; Εσεις τοτε γιατι δεν ειστε στην Αθηνα;  Μου φαινεται οτι κανουμε συζητηση κατα την εναρξη της βιομηχανικης επαναστασης   Γιατι πρεπει να υπαρχει στρωμενη δουλεια για να μεινει καποιος στην επαρχια; Ισα ισα που η ανεργια ειναι μεγαλυτερη στα αστικα κεντρα απ'οτι στην επαρχια. Γιατι το "εξελιγμενο" μελλον βρισκεται μονο στις μεγαλουπολεις;;;; Τι θεωρεις εξελιξη;;; Αληθεια ειναι αποριες που δεν μπορω να τις αντιληφθω πως τις εννοεις. Και εννοειται οτι το παιδι μπορει να επιλεξει να παει στην πολη να μεινει...αλλα θα εχει μεγαλωσει οσο γινεται πιο κοντα στον φυσικο τροπο ζωης του ειδους μας και ειναι πιο πιθανο να αντιληφθει οτι "κατι δεν παει καλα" οταν ζησει στα αστικα κεντρα. Απο την αλλη μπορει οντως να του αρεσει η πολη και να επιλεξει να μεινει εκει μια ζωη.  Και παλι σεβαστο  Δεν καταλαβαινω γιατι ειναι κατακριτεο να παντρευτει την κοπελα που ειχε στο γυμνασιο και να μεινουν στο χωριο..δεν θα τους κανετε και προξενιο...ελευθεροι ανθρωποι θα ειναι να επιλεξουν τα βηματα τους...και δηλαδη ποια θα ηταν μια "εξελιγμενη" αποφαση; Να πανε ολοι στην πολη να γινουν επιστημονες; Απο ποτε η οικογενειακη ζωη στην επαρχια θεωρειται ξεπερασμενη;;; Εσενα παλι σε βρισκω αρκετα παλιομοδιτικη. Δηλαδη αν το παιδι σου αποφασιζε να μεινει στο νησι με την κοπελα που αγαπησε θα θεωρουσες οτι χαραμιζει την ζωη του; και θα τον θεωρουσες επιτυχημενο ανθρωπο μονο αν πηγαινε στην πολη; στις δοξες και στα μετρο;;;; Τετοιες αποψεις ακουω απο την γιαγια μου που ειναι 90 χρονων.

[mama16]

Άσχετο αλλά απ' ότι νομίζω είσαι νοσηλεύτρια στο δημόσιο η κάνω λάθος? Πως θα μπορέσεις να φύγεις? Η δουλειά?

 

Κάτι άλλο που δεν μου αρέσει σε χωριά αν είναι ιδιαίτερα πολύ μικρά είναι το σχολείο.. μπορεί να κάνουν 2-3 τμήματα μαζί στην ίδια τάξη (που η αλήθεια είναι επειδή μεγάλωσα στην πόλη νόμιζα ότι αυτό συνέβαινε σε πιο παλιές εποχές) η να πρέπει να πας σε άλλο χωριό για να φοιτησεις στο σχολείο. Κ όπως είπαν ότι μπορεί να μην υπάρχουν γιατροί κ για παιδίατρο να πρέπει να κάνεις 1,5 ώρα να φτάσεις... Το καλύτερο πιστεύω είναι ναι μεν να ζεις σε χωριό αλλά να είσαι κοντά στην πόλη έτσι ώστε ότι θες να μπορείς εύκολα να το κάνεις!

[Sentir...natureza]

Just now, mama16 είπε:

Κάτι άλλο που δεν μου αρέσει σε χωριά αν είναι ιδιαίτερα πολύ μικρά είναι το σχολείο.. μπορεί να κάνουν 2-3 τμήματα μαζί στην ίδια τάξη (που η αλήθεια είναι επειδή μεγάλωσα στην πόλη νόμιζα ότι αυτό συνέβαινε σε πιο παλιές εποχές)

Eγω αυτο το εχω στα θετικα

 

Παράθεση

η να πρέπει να πας σε άλλο χωριό για να φοιτησεις στο σχολείο. 

με δωρεαν λεωφορεια ή ταξι αν εισαι πιο απομακρυνσμενα

 

Just now, mama16 είπε:

Κ όπως είπαν ότι μπορεί να μην υπάρχουν γιατροί κ για παιδίατρο να πρέπει να κάνεις 1,5 ώρα να φτάσεις...

Την παιδιατρο τα πρωτα χρονια την βλεπεις σχετικα συχνα...μετα σπανια (εκτος αν εισαι-οχι εσυ, γενικως-απο τους γονεις που καθε φορα που αρρωσταινει το παιδι πανε στον παιδιατρο). Παντως, εκτος του αν μενεις πολυ απομονωμενα, τα περισσοτερα χωρια (ή εστω τα διπλανα αν εισαι σε πολυ μικρο) θα εχουν κεντρο υγειας για κατι επειγον. Οπως και να ΄χει, το θεμα των γιατρων ισως ηταν ανασταλτικος παραγοντας για να παω σε νησι αλλα στη στερια δεν θα με ενοχλουσε να μενω σε μικρο χωριο. Το μονο που δεν θα μπορεσω μαλλον να κανω λογω της ελλειψης νοσοκομειου στα 10 λεπτα θα ειναι να γεννησω στο σπιτι, διαφορετικα θα το εκανα. Να! Βρηκα κατι για το οποιο θα εμενα στην πολη.....μεχρι να γεννησω 

[Yovanna]

Εγώ πάλι που μεγάλωσα στην πόλη, και τα πουλιά έχω ακούσει από μικρή πώς κελαηδούν, (εκτός αν κελαηδούν αλλιώς στην επαρχία), και πώς φυτρώνουν οι πατάτες και τα καρότα ήξερα, και φράουλες μάζευα από τον μπαξέ του παππού μου, και σύκα από τις συκιές κτλ. Το ότι ζει κανείς στην πόλη, δεν σημαίνει ότι δεν βγαίνει ποτέ από αυτή. Φαντάζομαι και πολλά παιδιά στην επαρχία δεν τα έχουν δει αυτά, εκτός αν λέγοντας ζωή στην επαρχία, εννοείτε ζωή στο χωριό. Εκεί φαντάζομαι τα ξέρουν όλα αυτά αλλά θεωρώ πολύ χειρότερο να μην ξέρεις τι είναι θεατρική παράσταση, επίσκεψη σε μουσείο, τι είναι το ωδείο, και να ασχολείσαι τις ώρες εκτός σχολείου με τα ζαρζαβατικά αντί να διαβάζεις ένα εξωσχολικό βιβλίο, ή να μαθαίνεις μουσική. Πόσα ερεθίσματα να προσφέρουν δηλαδή τα καρότα και το χώμα? Επίσης από πότε τα κουτσομπολιά του τύπου τι έκανε ο ένας και ο άλλος και τίνος είναι αυτή που δεν έχουμε ξαναδεί, ουσιαστική επαφή με τους ανθρώπους? Είχα πάει προ 3ετίας στο χωριό της πεθεράς μου (και δεν είναι και μικρό), και την επόμενη έμαθα ότι όλοι ήξεραν ποια είμαι, πόσο μηνών έγκυος ήμουν κτλ. Αφήστε τα βλέμματα..  Αυτό που αναφέρει η Έσπερος , να πάρει ο γιός της το κορίτσι του από το γυμνάσιο, να ανοίξουν το σπιτικό τους , να αραδιάσουν και μερικά κουτσούβελα , να μπαίνει κάθε μέρα το τσουκάλι και να περνάει η ζωή, σε κάποια όπως εγώ που έχω μεγαλώσει τελείως διαφορετικά, φαντάζει σαν σενάριο από παλιά ελληνική ταινία  Όχι ότι θα με πείραζε ο γιός μου να επιλέξει να ζήσει στην επαρχία, εφόσον όμως έχει σπουδάσει, ζήσει στην πόλη και έχει αποκτήσει καλλιέργεια, μόρφωση και ερεθίσματα σαν άνθρωπος. 

[Lisbet]

Μου φαίνεται κάπως παρακινδυνευμένη η απόφαση να μετακομίσει κάποιος μόνιμα σε ένα χωριό, αν δεν έχει περάσει πρώτα αρκετό διάστημα εκεί. Και το λέω αυτό εγώ, που γεννήθηκα και μεγάλωσα σε επαρχιακή πόλη και ξαναγύρισα σε αυτή μετά τις σπουδές μου, εδώ επέλεξα να παντρευτώ και να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Μιλάμε όμως για πρωτεύουσα νομού, με 60.000 κατοίκους, όπου πραγματικά δε σου λείπει τίποτα κι αν σου λείψει, η Θεσσαλονίκη είναι δίπλα.

 

Δε συμφωνώ καθόλου με αυτά που γράφει πχ η @Έσπερος , θεωρώ ότι έχουμε αλλοτριωθεί κι έχουμε χάσει την αίσθηση του φυσιολογικού. Η ζωή στις μεγαλουπόλεις δεν είναι φυσιολογική, ούτε αξιοζήλευτοι όσοι τη ζουν. Πολλοί φίλοι και γνωστοί έχουν ξαναγυρίσει στην πόλη μας αφού δημιούργησαν οικογένεια, ακόμα κι από τη Στουτγκάρδη και το Γκέτεμποργκ, πράγμα που μου έκανε τρομερή εντύπωση. Βέβαια, εργάζονται Θεσσαλονίκη και πηγαινοέρχονται.

 

Αντιλαμβάνεστε πως είμαι υπέρ της ζωής στην επαρχία, αλλά με χωριό των 300 κατοίκων κι εγώ θα είχα πρόβλημα, κυρίως γιατί θεωρώ πως, αν πήγαινα εκεί ουρανοκατέβατη, θα δυσκολευόμουν πολύ στις παρέες. Δεν αντέχω μακριά από συγγενείς και φίλους, προσωπικά. Η μόνη περίπτωση να έκανα μια τέτοια κίνηση θα ήταν μετά τη σύνταξη, εφόσον δεν υπάρχουν σοβαρά προβλήματα υγείας, σε ένα νησί ή παραθαλάσσιο χωριό στα νότια (με φοβερή θάλασσα όμως), γιατί είμαι λάτρης και θα θυσίαζα πολλά για την πολυτέλεια να είμαι δίπλα σε εκπληκτικά παραλία και μπορώ να κάνω μπάνιο το μισό χρόνο. Και πάλι όμως, δεν ξέρω αν αξίζει να τρως την πίκρα του χειμώνα και μετά πρέπει να τη μοιράζεσαι με τα στίφη στα καλύτερα!

Αν έχει καμια κοπέλα εμπειρία ας μας πει!

[Yovanna]

Έχω ζηλέψει πάντως ζωή στην επαρχία, και συγκεκριμένα στα Χανιά. Όταν είχα πάει, μας φιλοξενούσε ένα ζευγάρι γιατρών. Τόσο εκείνοι, όσο και οι υπόλοιποι συνάδελφοι τους, μόλις έκλειναν τα ιατρεία τους, μαζευόντουσαν με φίλους και συνάδελφους κάθε βράδυ στα ταβερνάκια και τα ουζερί, το ΣΚ σινεμά και μπαράκια. Πολύ μου άρεσε!

[Lisbet]

υγ αυτό το "επαρχία" είναι λάθος, όπως χρησιμοποιείται. Επαρχία είναι και το Διδυμότοιχο, επαρχία και ο Βόλος. Επαρχία η Σαμοθράκη, επαρχία και τα Χανιά. You know what I mean. 

Αντιλαμβάνομαι βέβαια πως για τις γέννημα θρέμμα Αθηναίες, τα πάντα όλα επαρχία είναι lol

[Sentir...natureza]

Just now, Yovanna είπε:

Εγώ πάλι που μεγάλωσα στην πόλη, και τα πουλιά έχω ακούσει από μικρή πώς κελαηδούν, (εκτός αν κελαηδούν αλλιώς στην επαρχία), και πώς φυτρώνουν οι πατάτες και τα καρότα ήξερα, και φράουλες μάζευα από τον μπαξέ του παππού μου, και σύκα από τις συκιές κτλ. Το ότι ζει κανείς στην πόλη, δεν σημαίνει ότι δεν βγαίνει ποτέ από αυτή. Φαντάζομαι και πολλά παιδιά στην επαρχία δεν τα έχουν δει αυτά, εκτός αν λέγοντας ζωή στην επαρχία, εννοείτε ζωή στο χωριό. Εκεί φαντάζομαι τα ξέρουν όλα αυτά αλλά θεωρώ πολύ χειρότερο να μην ξέρεις τι είναι θεατρική παράσταση, επίσκεψη σε μουσείο, τι είναι το ωδείο, και να ασχολείσαι τις ώρες εκτός σχολείου με τα ζαρζαβατικά αντί να διαβάζεις ένα εξωσχολικό βιβλίο, ή να μαθαίνεις μουσική. Πόσα ερεθίσματα να προσφέρουν δηλαδή τα καρότα και το χώμα? Επίσης από πότε τα κουτσομπολιά του τύπου τι έκανε ο ένας και ο άλλος και τίνος είναι αυτή που δεν έχουμε ξαναδεί, ουσιαστική επαφή με τους ανθρώπους? Είχα πάει προ 3ετίας στο χωριό της πεθεράς μου (και δεν είναι και μικρό), και την επόμενη έμαθα ότι όλοι ήξεραν ποια είμαι, πόσο μηνών έγκυος ήμουν κτλ. Αφήστε τα βλέμματα..  Αυτό που αναφέρει η Έσπερος , να πάρει ο γιός της το κορίτσι του από το γυμνάσιο, να ανοίξουν το σπιτικό τους , να αραδιάσουν και μερικά κουτσούβελα , να μπαίνει κάθε μέρα το τσουκάλι και να περνάει η ζωή, σε κάποια όπως εγώ που έχω μεγαλώσει τελείως διαφορετικά, φαντάζει σαν σενάριο από παλιά ελληνική ταινία  

 

Μαλλον επρεπε να ξεκαθαρισω την σημαντικοτητα του ρολου του γονεα. Φυσικα και ενας γονεας που μενει στην Αθηνα μπορει να προσφερει εμπεριες με τη φυση στο παιδι του αν το θελει, απλα στο χωριο κατι τετοιο μπορει να γινει και χωρις την εμπλοκη του γονεα. Εκτος αν μιλαμε για εναν γονεα που παρ'ολο που μενει στο χωριο και εχει αυλη δεν αφηνει πχ το παιδι να παιξει για να μην λερωθει. Η μορφωση των μουσειων, των μουσικων οργανων κλπ γιατι δεν ειναι εφικτα; Δεν μπορουν να γινουν επισκεψεις εστω με τους γονεις, τουλαχιστον στην διπλανη πολη σε καποιο λαογραφικο μουσειο; Εγω εχω υποσχεθει στον μεγαλο οτι καποια στιγμη θα τον παω στο μουσειο φυσικης ιστοριας της Στουτγκαρδης να δει τους δεινοσαυρους!  Για τα μουσικα οργανα αν δεν υπαρχει καμια επιλογη τοτε ευτυχως υπαρχει και το διαδικτυο. Ας μην ξεχναμε ποσες μουσικες ιδιοφυιες ηταν αυτοδιδακτες. Για τα εξωσχολικα βιβλια δεν καταλαβαινω τι εννοεις. Μηπως δημιουργηθηκε η εντυπωση οτι μετα το σχολειο θα τον βαζεις στα χωραφια να δουλευει; 

 

Το κουτσομπολιο ειναι ενα θεμα αν σε ενδιαφερει τι λενε οι αλλοι. Αν εισαι ξεκαθαρισμενος μεσα σου και πραγματικα δεν σε νοιαζει τοτε το ξεπερνας. Η ουσιαστικη επαφη αναφεροταν κυριως στα παιδια με αλλα παιδια. Κι εγω μιλαω με καποιες γειτονισσες αλλα φιλιες δεν εχω κανει. Βεβαια, δεν εχει καμια σχεση με την λογικη της πολυκατοικιας που δεν ξερει ο ενας τον αλλον και λενε μια καλημερα αν βρεθουνε τυχαια στο ασανσερ. Αλλα και παλι δεν θα υπαρξει ουσιαστικη επαφη (ειτε στο χωριο ειτε στην πολη)αν δεν το επιδιωξεις, απλα ισως ειναι λιγο ευκολοτερο στο χωριο.

 

Just now, Yovanna είπε:

Όχι ότι θα με πείραζε ο γιός μου να επιλέξει να ζήσει στην επαρχία, εφόσον όμως έχει σπουδάσει, ζήσει στην πόλη και έχει αποκτήσει καλλιέργεια, μόρφωση και ερεθίσματα σαν άνθρωπος. 

Καταλαβαινω να εχει ζησει στην πολη για την εμπειρια αλλα γιατι η καλλιεργεια και η μορφωση ειναι συνυφασμενες με τα αστικα κεντρα δεν το καταλαβαινω. Κατανοω οτι υπαρχουν περισσοτερα ερεθισματα αλλα δεν θεωρω οτι ενας ανθρωπος της Νεας Υορκης ειναι πιο μορφωμενος ή πιο καλλιεργημενος απο ενα μελος της πυγμαιας φυλης των Ακα ή απο μια μητερα που μενει σε οικοκοινοτητα στη Βραζιλια απο τα 20 της.

[anemoni1989]

Συγγνώμη, είμαι ακόμα στο 2020 ή μεταπήδησαν στο 1950??? (Χιουμορακι)

Καλέ, σε ποια εποχή νομίζετε ότι είναι η ελληνική επαρχία??? Ναι, οκ, μπορεί να μην έχουν ανά γειτονιά και σχολή μπαλέτου ή φροντιστήριο αγγλικών, αλλά τα παιδιά και δραστηριότητες κάνουν και μουσική μπορούν να μάθουν και μουσεία υπάρχουν και αρχαιολογικοί χώροι και βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία και από όλα!!! Απλα, αντί να κάνεις μια ώρα για να πας στο κοντινότερο μουσείο (με μέτρο, λεωφορείο, περπάτημα κλπ) κάνεις από 5 λεπτά έως 1 ώρα (για να αλλάξεις νόμο)...

Αυτό που λέτε για τα σχολεία έχω την εντύπωση ότι γίνεται στα πολύ μικρά ακριτικά νησιά και χωριά (στυλ Καστελόριζο ή πάνω στον Έβρο σε κάνα απομακρυσμένο χωριό)... Εκεί που θα πάμε εμείς τουλάχιστον, μια χαρά σχολείο εχει... Απλά Γυμνάσιο και λύκειο θα πάει στο διπλανό χωριό (μικρό το κακό, 2 λεπτά με το αυτοκίνητο ή 20 με τα πόδια, μια ευθεία, χωρίς άσχημο δρόμο, με πεζοδρόμιο κλπ)...

Παιδίατρο θα κρατήσω αυτή που έχω και τώρα στην Αθήνα... Λόγω επαγγέλματος, επειδή έχουν δει πολλά τα μάτια μου, δύσκολα εμπιστεύομαι επαγγελματια υγείας ασχετο...Αν τύχει τώρα κάτι πάρα πολυ επείγον, που δεν θα μπορώ να το αντιμετωπίσω εγώ κλπ, τότε έχω εναλλακτική, αφού συγγενείς του άντρα μου έχουν παιδιατρο, χρόνια δοκιμασμένο... Οπότε για το έκτακτο, καλός θα είναι...

Όσον αφορά τη δουλειά, καλά θυμάσαι @mama16 , έχω ήδη δρομολογήσει παραίτηση γιατί δεν με σήκωνε ο τρόπος λειτουργίας του ελληνικού δημοσίου και έχω ήδη φροντισει για την επαγγελματική μου αποκατάσταση εκει!!! Δεν θα μπορούσα να πάω κάπου και να μη δουλεύω!!! Δηλώνω workaholic!!!

Επιπλέον, σκοπεύω αφού εγκατασταθουμε, να κοιτάξω στα κοντινά Πανεπιστήμια για κάποιον καλό καθηγητή για να ξεκινήσω ένα διδακτορικό κάποια στιγμή... Το ότι μένεις εκτός αστικού κέντρου δεν θα πρέπει να είναι συνώνυμο με την κοινωνική απομόνωση και Βλαχιά!!! Ευκαιρίες μπορούν να έχουν όλοι, το θέμα είναι πόσο το θέλουν!!! Στο εξωτερικό δεν θεωρείται τόσο κακή η αποκέντρωση... Πολλοί επιτυχημενοι επιστήμονες είναι από προάστια των χωρών ή επαρχιακές πόλεις... Ας γίνουμε εμείς το παράδειγμα για τα παιδιά μας, ότι μπορείς να κάνεις πράγματα και μακριά από την Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα κλπ... Αλλά και από την άλλη, γιατί να έχουμε στο νου μας ότι όλοι πρέπει να γίνουν επιστήμονες??? Προκοψαμε κι εμείς!!! Οι πιο πολλοί συμφοιτητές μου, είναι άνεργοι ή εργάζονται για 500€... Εγώ ήμουν τυχερή, έκανα κάποιες έξυπνες κινήσεις μετά το πτυχίο, έπιασα αμέσως δουλειά παρότι δεν είχα κάνα τρελό βύσμα και τώρα είμαι σε θέση να μπορώ να επιλέξω την εργασία μου... Ελάχιστοι, όμως, μπορούν να το κάνουν αυτό στις μέρες μας... Και είναι παιδιά που μπήκαν στη σχολή με 17000 και 18000 μόρια και όμως στα 30φευγα τους, μένουν ακόμα με τους γονείς τους και τους δίνουν χαρτζιλίκι... Αντίθετα, στο χωριό μου, τα πιο πολλά παιδιά εργάζονται από πιο νέοι, σπούδασαν τεχνικά επαγγέλματα (υδραυλικός, ηλεκτρολόγος, κομμώτριες κλπ) και είναι οικονομικα ανεξάρτητοι από τα 22.... Ποιος είναι σε καλύτερη φάση??? Γιατί απαγορεύεται ένας υδραυλικός   να ταξιδεύει, να διαβάζει λογοτεχνία ή να ακούει κλασική μουσική?? Ή μήπως εγώ επειδή σιχαίνομαι τα κλασικά και τα βαριά έντεχνα και προτιμώ τα ρεμπέτικα και τα μπουζούκια, δεν είμαι αξιόλογη επαγγελματιας??? Αν μη τι άλλο, εν έτει 2020, θα έπρεπε να έχουμε εξαλείψει τέτοιου είδους ταμπού, θεωρώ...

[Adios amigos]

εγώ μεγάλωσα σε πρωτεύουσα νομού, έζησα κάποια χρόνια ως εργένισσα στην Αθήνα, και επέστρεψα στη γενέτειρά μου, όχι ακριβώς από επιλογή μου, λόγω καταστάσεων πιο πολύ.

Για το παιδί μου δεν το συζητώ ότι είναι πολύ πολύ καλύτερα εδώ σε σχέση με την πρωτεύουσα πχ. Έχει τα πάντα, βρίσκεται σε επαφή με τη φύση, τους γιατρούς του, τα εργαστήριά του, τις θεραπείες του, τα πάντα χωρίς τον συνωστισμό και την βρωμιά των μεγαλύτερων πόλεων.

Επειδή δε θέλω να τα χάσω όλα αυτά, ακόμη και αν φύγουμε σε μικρότερο μέρος, θα ήθελα να είναι κοντά σε αστικό κέντρο. Θα ήθελα το παιδί μου να έχει πνευματική καλλιέργεια και να έρχεται σε επαφή με ανθρωπογενείς επιστήμες και τέχνες. 

Η Αθήνα μου άρεσε πάαααααρα πολύ, δεν ήθελα να φύγω με τίποτα Μου αρέσει το χάος της, οι επιλογές της, η αποξένωση, η ανεξαρτησία της, η ελευθερία που μου προσέφερε. Όμως ξέρω ότι για το παιδί μου θα ήταν καλό να μείνουμε εκεί μόνο λόγω των τεχνών και των θεαμάτων κι γενικότερα των υπηρεσιών που προσφέρει. Κακά τα ψέμματα η επαφή με τη φύση είναι σημαντική για τα παιδιά. Εδώ με έχει κουράσει αρκετά το κουτσομπολιό και η τα κλειστά μυαλά, μεγάλη διαφορά με μεγαλύτερες πολεις  

Αν μπορούσα να επιλέξω, θα έμενα σε προάστιο μεγαλούπολης

 

Επεξεργάστηκαν 17 Απριλίου,2020 by jellyfishch

[anemoni1989]

Just now, jellyfishch είπε:

 Εδώ με έχει κουράσει αρκετά το κουτσομπολιό και η τα κλειστά μυαλά, μεγάλη διαφορά με μεγαλύτερες πολεις  

 

Αυτό είναι η αλήθεια πως είναι το μοναδικό που με προβληματίζει... Το κουτσομπολιο... Βέβαια, από την άλλη, είν';ι ανθρωπος που δεν δίνει σημασία στο τι θα πει ο ένας και ο άλλος (ούτε καν οι κοντινοί συγγενείς) και δεν με "καίει" το να κάνω μεγάλες παρέες, οπότε πιστεύω θα την παλεψω!!! Ίσως σε ακραία φάση βαρεμάρας και πλήξης να ασχοληθώ και με τα κοινά!!!! Αχαχαχαχαχχαχ

Καλό θα τους κάνει η οπτική μιας "Αθηναίας"!!!! Αχαχαχαχαχχαχ

[Lenia16]

Just now, Sentir...natureza είπε:

Ποιους οριζοντες βρε @Έσπερος;;;; Ανοιγουν οι οριζοντες του παιδιου οταν μεγαλωνει στη πολη;;;;Που δεν ξερει πως φτανει στο στομαχι του αυτο που τρωει; Ανοιγουν οι οριζοντες του που δεν εχει ακουσει πως κελαηδανε τα πουλια; Οι οριζοντες σου ανοιγουν οταν ζεις με ενσυνειδητοτητα. Οταν γνωριζεις για το φυσικο σου περιβαλλον, για τις λειτουργιες του, για τους συγκατοικους σου και το σημαντικοτερο: οι οριζοντες σου ανοιγουν οταν εισαι ελευθερος. Ελευθερος να εξερευνησεις αυτο το περιβαλλον, να μαθεις πως λειτουργει ο κοσμος(ο φυσικος, οχι της ανταγωνιστικοτητας), να κινηθεις μεσα σε αυτον με ασφαλεια, να ερχεσαι σε ουσιαστικη επαφη με τους ανθρωπους, να ζεις στην ηρεμια που προσφερει το χωριο (παρεμπιπτοντως η ηχορυπανση που υπαρχει στην πολη εχει βρεθει οτι διαταρασσει το σωμα σε κυτταρικο επιπεδο και εχει συσχετιστει με καρδιακαγγειακα προβληματα, ζαλαδες, κρισεις πανικου, μπορει να επηρεασει τον μεταβολισμο και αλλα). Γιατι το μελλον δηλαδη να βρισκεται μονο στη πολη; Εσεις τοτε γιατι δεν ειστε στην Αθηνα;  Μου φαινεται οτι κανουμε συζητηση κατα την εναρξη της βιομηχανικης επαναστασης   Γιατι πρεπει να υπαρχει στρωμενη δουλεια για να μεινει καποιος στην επαρχια; Ισα ισα που η ανεργια ειναι μεγαλυτερη στα αστικα κεντρα απ'οτι στην επαρχια. Γιατι το "εξελιγμενο" μελλον βρισκεται μονο στις μεγαλουπολεις;;;; Τι θεωρεις εξελιξη;;; Αληθεια ειναι αποριες που δεν μπορω να τις αντιληφθω πως τις εννοεις. Και εννοειται οτι το παιδι μπορει να επιλεξει να παει στην πολη να μεινει...αλλα θα εχει μεγαλωσει οσο γινεται πιο κοντα στον φυσικο τροπο ζωης του ειδους μας και ειναι πιο πιθανο να αντιληφθει οτι "κατι δεν παει καλα" οταν ζησει στα αστικα κεντρα. Απο την αλλη μπορει οντως να του αρεσει η πολη και να επιλεξει να μεινει εκει μια ζωη.  Και παλι σεβαστο  Δεν καταλαβαινω γιατι ειναι κατακριτεο να παντρευτει την κοπελα που ειχε στο γυμνασιο και να μεινουν στο χωριο..δεν θα τους κανετε και προξενιο...ελευθεροι ανθρωποι θα ειναι να επιλεξουν τα βηματα τους...και δηλαδη ποια θα ηταν μια "εξελιγμενη" αποφαση; Να πανε ολοι στην πολη να γινουν επιστημονες; Απο ποτε η οικογενειακη ζωη στην επαρχια θεωρειται ξεπερασμενη;;; Εσενα παλι σε βρισκω αρκετα παλιομοδιτικη. Δηλαδη αν το παιδι σου αποφασιζε να μεινει στο νησι με την κοπελα που αγαπησε θα θεωρουσες οτι χαραμιζει την ζωη του; και θα τον θεωρουσες επιτυχημενο ανθρωπο μονο αν πηγαινε στην πολη; στις δοξες και στα μετρο;;;; Τετοιες αποψεις ακουω απο την γιαγια μου που ειναι 90 χρονων.

Όπως το βλέπει κανείς. Εγω και μόνο που τα διάβασα μου σηκώθηκε η τρίχα, συγνώμη