Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Μετακόμιση στην επαρχία!!!!


anemoni1989

Recommended Posts

πρίν από 11 λεπτά , little lamb είπε:

Ε ναι παντού υπάρχουν καλά και κακά, όπως σε όλα τα πράγματα. Και τα παιδιά της πόλης υστερούν όσον αφορά τη σχέση με τη φύση. Γιατί να λεμε ότι μόνο τα παιδιά της φύσης υστερούν; Σε άλλον τομέα υστερεί ο ένας σε άλλον ο άλλος. Δεν είναι πραγματικότητα μόνο η πόλη, ούτε μόνο η φύση. Το παιδί της πόλης πιθανώς πηγαινει στις διακοπές σε φύση κ το παιδί της φύσης σε πόλη οπότε όλα τα έχουν δει όλα.

Το παιδί της πόλης μπορεί να υστερεί στο πώς περνάει τη νηπιακή ή παιδική ηλικία, όμως υπερτερεί στο χτίσιμο της μελλοντικής εξέλιξης του. Το παιδί της επαρχίας θα περάσει ωραία παιδικά χρόνια, αλλά σε καποια μερη θα χασει πολλες ευκαιριες εξέλιξης κ δεν εννοω μονο το αν θα κανει μπαλέτο αλλα κ πιο απλα πραγματα οπως το να διαλεξει καποιον τομεα ΕΠΑΛ που δεν προσφέρεται στην περιοχη του. 

Just now, Lenia16 είπε:

 

Απο το λεξικό. Θα με σκάσετε! Προφανώς οι μεγάλες πόλεις όπως Λάρισα, Ηράκλειο, Θεσσαλονίκη, Πάτρα έχουν τα πάντα (σχεδόν) αλλά δεν είναι πρωτεύουσα, είναι επαρχί

να μας διαβάσει τώρα καμία Θεσσαλονικιά κ να δει ότι τη λες επαρχιωτισσα, τι ωραίος χαμός που θα γινει!!!!

πρίν από 11 λεπτά , Anna3011 είπε:

θέλει απλά αλληλεπίδραση. Πρόσβαση βέβαια εσείς σε όλα αυτά έχετε αφού έρχεστε συχνά στην Αθήνα. Φτάνει όταν έρχεστε να τα βάζετε στο πρόγραμμα και να μην αναλώνεστε μόβο στο να πηγαίνετε από τραπέζι σε τραπέζι 

και για ψώνια πάμε στην Αθήνα κ σε   .   παιδικές χαρές κ αλλου. 10-15 μέρες το χρόνο βέβαια δεν καλύπτουν το κενό κ φυσικά προέχει να συναντάει τους συγγενείς κ να παίζει με τα ξαδέρφια του. Το θεμα ειναι τι γινεται τον υπολοιπο χρονο,  αν οι αντικειμενικές συνθήκες δεν διευκολυνουν την κοινωνικοποιηση του παιδιου. 

Just now, Lenia16 είπε:

Επαρχία: το σύνολο των περιοχών ενός κράτους, ιδίως του ελληνικού, σε αντιδιαστολή με την πρωτεύουσά του: Διορίστηκε / υπηρετεί / ζει στην ~, όχι στην Aθήνα.

επαρχιακός:.που ανήκει ή γενικά αναφέρεται σε ορισμένη επαρχία: α. του ελληνικού κράτους: ~ δρόμος. Επαρχιακό οδικό δίκτυο. Επαρχιακή επιτροπή ενός κόμματος. β. οποιουδήποτε κράτους: Επαρχιακή πρωτεύουσα / διοίκηση. || (εκκλ.) Επαρχιακή σύνοδος. 2α. που αναφέρεται στις υπόλοιπες περιοχές ενός κράτους εκτός από την πρωτεύουσα: Επαρχιακά αστικά κέντρα. Επαρχιακή εφημερίδα. ~ τύπος. β. (σπάν.) επαρχιώτικος. 

Απο το λεξικό. Θα με σκάσετε! Προφανώς οι μεγάλες πόλεις όπως Λάρισα, Ηράκλειο, Θεσσαλονίκη, Πάτρα έχουν τα πάντα (σχεδόν) αλλά δεν είναι πρωτεύουσα, είναι επαρχία!

Καποοοο αναπληρωτές που μας έρχονται από πρωτευουσες νόμων ή μεγάλες επαρχιακές πόλεις έχουν ένα στιλ ότι έφυγαν από τον πολιτισμό κ ήρθαν κάπου που είμαστε πίσω από τον ήλιο, ενώ βέβαια δεν ύστερεί το νησί σε σχεση με τις περισσοτερες επαρχιακές πολεις (όχι τύπου Πάτρα ή Ηράκλειο προφανώς). Οπότε κ αυτος που μενει στην επαρχια, τα ορίζει αυτα διαφορετικα στο μυαλο του. 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 149
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Just now, vicky86 είπε:

Μα γτ τα χωριά δ εχουν παντοπωλείο; μίνι μαρκετ; φούρνο; μάλιστα στο χωριο μου περνάει με βανακι από άλλο χωριο, όπως κ ο ψαρας

Χωριά ειναι, με την κλασική έννοια, αλλα ένα τουλ μίνι μαρκετ το εχουν

 

Ναι καλέ δεν εννοούσα τέτοια καταστήματα! Η Παλλήνη (γιατί για την Παλληνη το είπα) έχει καταστήματα ρούχων, παπουτσιών, καλλυντικών, κούριερ, καταστήματα αλυσίδες και πολλά άλλα, ε δεν τη λες και χωριό! 

 

Επαρχία κι εγώ ξέρω ότι λέγεται οτιδήποτε εκτός πρωτεύουσας. Και οι πόλεις είναι επαρχία, όχι μόνο τα χωριά. Επαρχία δεν σημαίνει φύση, σημαίνει μη πρωτεύουσα.

Link to comment
Share on other sites

Eγώ έχω πολύ στενούς δεσμούς με δύο επαρχιακές πόλεις, μία στην Στερεά Ελλάδα και μία στην Πελοπόννησο και μάλιστα τις επισκέπτομαι και πάρα πολύ συχνά. Μόνο για αυτές μπορώ να μιλήσω (το τονίσω για να μην παρεξηγηθούν γενικώς όσοι μένουν εκτός Αθήνας) και σε καμία από τις δύο δεν θα σκεφτόμουν καν να μείνω, νομίζω ότι η έλλειψη επιλογών, αλλά και η κουλτούρα που έχουν και η μία και η άλλη θα με έκανε να ασφυκτιώ.

 

Και οι δύο είναι τίγκα στα σουβλατζίδικα, τις καφετέριες και τα κομμωτήρια, αλλά έχουν μόνο ένα βιβλιοπωλείο, μία ξεχαρβαλωμένη παιδική χαρά και από χώρους άθλησης μόνο γήπεδο ποδοσφαίρου. Σε ποιο φροντιστήριο θα πας το παιδί σου εξαρτάται από α) τί ψηφίζεις (όλοι το γνωρίζουν φυσικά), ώστε να μην πας στην επιχείρηση του δεξιού/αριστερού, β) από ποιο χωριό του νομού είναι η καταγωγή σου, για να στηρίξεις τον συμπατριώτη σου.

 

Ενώ είναι και οι δύο περιτριγυρισμένες από πανέμορφη φύση (η μία είναι και παραθαλάσσια), δεν έχω δει στα ντόπια παιδιά καμία ιδιαίτερη θετική επίδραση της φύσης πάνω τους, αντιθέτως έχω δει εικόνες που στην Αθήνα πραγματικά δεν τις έχω δει, όπως π.χ. 7χρονα με πατατάκια και κόκα κόλα στην παιδική χαρά με το βρίσιμο να πηγαίνει σύννεφο και εφήβους να εκφοβίζουν μικρότερα παιδιά να φύγουν από τα μπροστινά παγκάκια στην μαρίνα, ώστε να κάτσουν αυτά, να πιουνε τις μπύρες τους και μετά να πετάξουν τα κουτάκια στην θάλασσα.

 

Δεν μου αρέσει να γενικεύω και δεν θέλω να το κάνω, ωστόσο στις συγκεκριμένες πόλεις πολλά χρόνια τώρα πραγματικά δεν βλέπω να αλλάζει τίποτα. Τα περισσότερα παιδιά απλά ονειρεύονται να περάσουν σε μια σχολή απλά για να φύγουν και οι επιλογές τους κατευθύνονται από αυτό, υπάρχουν επαγγέλματα πλήρως ανδροκρατούμενα σε σημείο που οι γυναίκες που κάνουν τις αντίστοιχες δουλειές αντιμετωπίζονται είτε ως άχρηστες είτε ως "εντάξει, ο άντρας της έχει λεφτά και αυτή κάνει την πλάκα της" (το τελευταίο έχει ειπωθεί για μένα στον τόπο καταγωγής μου που πήγα για μία δίκη και διαπίστωσα ότι στην πόλη υπάρχουν ελάχιστες γυναίκες δικηγόροι και οι περισσότερες ουσιαστικά παραμένουν για πάντα σε καθεστώς σχεδόν ασκούμενης).

 

Link to comment
Share on other sites

Just now, Έσπερος είπε:

να μας διαβάσει τώρα καμία Θεσσαλονικιά κ να δει ότι τη λες επαρχιωτισσα, τι ωραίος χαμός που θα γινει!!!!

 

Α μπα οι Θεσσαλονικιές είναι πολύ cool με το όλο θέμα, δε χαλιούνται.

Το γέλιο το πολύ είναι με τις Λαρισαίες, που θεωρούν ότι η πόλη τους είναι ο ομφαλός της γης κι ότι ακόμα και το Παρίσι ωχριά μπροστά της χαχαχ

Επεξεργάστηκαν by Lisbet
Link to comment
Share on other sites

Τελος παvτωv εvvοουμε μικρες πολεις επαρχιακες κ χωρια . Μια μεγαλη πολη δεv εχει vα ζηλεψει κατι. Επισης αλλο προβλημα ειvαι η ελλειψη επιλογωv πχ οκ εμεις εχουμε μια κοπελα που καvει αποτριχωση αλλα ειvαι μεσα στηv βρωμα κ 40 λεπτα μακρια . σκεψου αυτο vα συμβαιvει με τη γιατρο του παιδιου σου η με αυτη που καvει μουσικη η αθλημα η οτιδηποτε. Τι θα καvεις τοτε ? 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Just now, Deena είπε:

Eγώ έχω πολύ στενούς δεσμούς με δύο επαρχιακές πόλεις, μία στην Στερεά Ελλάδα και μία στην Πελοπόννησο και μάλιστα τις επισκέπτομαι και πάρα πολύ συχνά. Μόνο για αυτές μπορώ να μιλήσω (το τονίσω για να μην παρεξηγηθούν γενικώς όσοι μένουν εκτός Αθήνας) και σε καμία από τις δύο δεν θα σκεφτόμουν καν να μείνω, νομίζω ότι η έλλειψη επιλογών, αλλά και η κουλτούρα που έχουν και η μία και η άλλη θα με έκανε να ασφυκτιώ.

 

Και οι δύο είναι τίγκα στα σουβλατζίδικα, τις καφετέριες και τα κομμωτήρια, αλλά έχουν μόνο ένα βιβλιοπωλείο, μία ξεχαρβαλωμένη παιδική χαρά και από χώρους άθλησης μόνο γήπεδο ποδοσφαίρου. Σε ποιο φροντιστήριο θα πας το παιδί σου εξαρτάται από α) τί ψηφίζεις (όλοι το γνωρίζουν φυσικά), ώστε να μην πας στην επιχείρηση του δεξιού/αριστερού, β) από ποιο χωριό του νομού είναι η καταγωγή σου, για να στηρίξεις τον συμπατριώτη σου.

 

Ενώ είναι και οι δύο περιτριγυρισμένες από πανέμορφη φύση (η μία είναι και παραθαλάσσια), δεν έχω δει στα ντόπια παιδιά καμία ιδιαίτερη θετική επίδραση της φύσης πάνω τους, αντιθέτως έχω δει εικόνες που στην Αθήνα πραγματικά δεν τις έχω δει, όπως π.χ. 7χρονα με πατατάκια και κόκα κόλα στην παιδική χαρά με το βρίσιμο να πηγαίνει σύννεφο και εφήβους να εκφοβίζουν μικρότερα παιδιά να φύγουν από τα μπροστινά παγκάκια στην μαρίνα, ώστε να κάτσουν αυτά, να πιουνε τις μπύρες τους και μετά να πετάξουν τα κουτάκια στην θάλασσα.

 

Δεν μου αρέσει να γενικεύω και δεν θέλω να το κάνω, ωστόσο στις συγκεκριμένες πόλεις πολλά χρόνια τώρα πραγματικά δεν βλέπω να αλλάζει τίποτα. Τα περισσότερα παιδιά απλά ονειρεύονται να περάσουν σε μια σχολή απλά για να φύγουν και οι επιλογές τους κατευθύνονται από αυτό, υπάρχουν επαγγέλματα πλήρως ανδροκρατούμενα σε σημείο που οι γυναίκες που κάνουν τις αντίστοιχες δουλειές αντιμετωπίζονται είτε ως άχρηστες είτε ως "εντάξει, ο άντρας της έχει λεφτά και αυτή κάνει την πλάκα της" (το τελευταίο έχει ειπωθεί για μένα στον τόπο καταγωγής μου που πήγα για μία δίκη και διαπίστωσα ότι στην πόλη υπάρχουν ελάχιστες γυναίκες δικηγόροι και οι περισσότερες ουσιαστικά παραμένουν για πάντα σε καθεστώς σχεδόν ασκούμενης).

 

Για τη Στερεά Ελλάδα πιστεύω ότι ετσι ειναι οι περισσοτερες πολεις κρινοντας κ απο τα μερκ της μαμας μου. Αλλα γενικα απο επαρχια σε επαρχια τοερχει διαφορα, σε πολλα νησια πχ υπαρχει αλλη καλλιεργεια. οχι σε ολα αλλά ενας νησιώτης αν δει χωριο ή κωμόπολη της Στερεάς Ελλαδας  θα νιωσει σαν να τον πηραν απο τα χωρια της Αλσατίας κ να τον πηγαν στις παραγκουπόλεις της Ινδιας. κ δεν μιλω μονο για το αισθητικό κομματι αλλα κ για τη νοοτροπια των ανθρωπων. 

Link to comment
Share on other sites

Οι Λημνιοί είναι πολύ ωραίοι άνθρωποι κι οι Χιώτες. Έχω πάει πολλές φορές και συναναστράφηκα με ντόπιους, φιλοξενήθηκα στα σπίτια τους...έχει πολλά χρόνια βέβαια, αλλά δεν πιστεύω πως άλλαξε η νοοτροπία. Καμία σχέση με το να βλέπουν τον ξένο, ακόμα και τον τουρίστα, σαν πορτοφόλι. Και σαν νησιά άπαιχτα, τα λατρεύω, για διαφορετικούς λόγους το καθένα. 

Link to comment
Share on other sites

Just now, Lisbet είπε:

Ανάλογα το χωριό. Στο χωριό της πεθεράς μου πχ που είναι στα 1.200 μέτρα υψόμετρο, δεν έχει τίποτα απολύτως από καταστήματα, ούτε το μικρότερο μίνι μάρκετ, ούτε το καλοκαίρι που έχει κόσμο.

Για ψωμί θέλεις αυτοκίνητο για το διπλανό χωριό, για ψάρια, κρέας, σούπερ μάρκετ, πάνω από μισάωρο με στροφές για την κοντινότερη κωμόπολη. Μόνο ένας τσιγγάνος περνάει με καρότσα για μαναβική - ευτυχώς έχει πολύ καλά πράγματα.

Μόνιμοι κάτοικοι είναι μόνοι όσοι έχουν ζώα, 2-3 ταβέρνες κι έναν ξενώνα.

Τώρα που μεγάλωσαν τα παιδιά και μπορούν να κυκλοφορούν μόνα, δε με πειράζει να πηγαίνω πού και πού για καναδυο διανυκτερεύσεις μες στο καλοκαίρι, ειδικά στον καύσωνα είναι ό,τι πρέπει, παλιότερα ήταν ο εφιάλτης μου κι ένας μόνιμος λόγος προστριβής με το σύζυγο και τα πεθερικά.

 

Φυσικα συμφωνώ. Επειδή δ ξερουμε που πάει η ανεμώνη, Αλλα κ όσες είπαν ότι μένουν σε χωριο, δ σημαινει οτι σε κανενα χωριο δ εχει

Στου μπαμπα μου το χωριό δ εχει. Το καφενείο λειτουργεί κ σαν παντοπωλείο. Κ σε ένα τέταρτα κι με το αμάξι βρίσκεις τα περισσοτερα

Just now, Έσπερος είπε:

Κάτσε βρε συ λίγο, ακόμα κι εγώ την Πάτρα ή το Ηράκλειο δεν θα τα έλεγα επαρχία!!! 

Οι φίλοι που έχουμε τώρα στην Αθήνα δεν έχουν παιδιά ή έχουν λίγο μεγαλύτερα. Αν όμως μέναμε μόνιμα εκει, θα είχαμε γνωρίσει κι άλλους από τις δουλειές ή από άλλου, στατιστικά όλο κ κάποιος θα βρισκόταν για να παίζουν τα παιδιά μας κ θα είχαμε κ τα ξαδέρφια μας. Αλλα κ να μην ειχαμε, εκεί θα βοηθούσαν οι δραστηριότητες. 

Πραγματικά δ ξερω αν ειναι δυσκολότερο να γνωρίσεις συνάδελφο σε μικρό μέρος ή στην Αθήνα που αλλαζεις περισσότερα σχολεία, σε κάποια μαθηματα

Το από αλλού επίσης δ ειναι κ σίγουρο. Εξαρτάται γενικα από το πόσο εύκολα πιάνεις φιλίες 

Τυχατε σε άσχημη συγκυρία με την μουσικοκινητική, αλλα μεγαλωνοντας το παιδι, ειδικα οταν παει σχολειο, θα αλλάξει αυτο

Just now, Lenia16 είπε:

Οτιδήποτε πλην της πρωτευουσας εγώ ξέρω ότι λέγεται επαρχία. Χωριο, κεφαλοχώρι, κωμοπολη, μικρή πόλη, μεγάλη πόλη, πρωτεύουσα νομού, υπάρχουν υποκατηγορίες αλλά είναι επαρχία. Η Πάτρα ειναι επαρχία, δεν μπορεί ο Πατρινός να πει πάω να μείνω επαρχία και να εννοεί το Αίγιο βρε νινακι. Δε συνεννοούμαστε μου φαίνεται! Μόνο κάποιος που ζει στην Αθήνα μπορεί να πει πάω να μείνω στην επαρχία.

Αυτό ακριβώς. Το πολύ πολύ αν πάει θεσ/νικη να πει παει στην συμπρωτευουσα

Εννοείται όμως η Λάρισα, το Λουτράκι, η χώρα της Νάξου, η ενα ορεινό χωριο στη Θάσο έχουν τελειως διαφορετικές συνθήκες. Όλα επαρχία ειναι

Link to comment
Share on other sites

Just now, vicky86 είπε:

Πραγματικά δ ξερω αν ειναι δυσκολότερο να γνωρίσεις συνάδελφο σε μικρό μέρος ή στην Αθήνα που αλλαζεις περισσότερα σχολεία, σε κάποια μαθηματα

Το από αλλού επίσης δ ειναι κ σίγουρο. Εξαρτάται γενικα από το πόσο εύκολα πιάνεις φιλίες 

Τυχατε σε άσχημη συγκυρία με την μουσικοκινητική, αλλα μεγαλωνοντας το παιδι, ειδικα οταν παει σχολειο, θα αλλάξει αυτο

Δεν ξέρω, υποθέσεις κάνω. Αλλά λογικά δεν είναι όλοι στην θδια οικογενειακή κατάσταση με τους σχολικούς κ φοιτητικούς φιλους, κ απο αλλου βρισκουν παρεες για τα παιδια τους οταν δεν πανε ακομα σχολείο. Φαντασου να πηγαινα ετσι ως δια μαγείας στην Αθηνα κ να γκρίνιαζα παλι για το ιδιο πραγμα!!!

 

Καποιοι αναπληρωτες μας εχουν πει οτι σε πολύ μικρά νησιά όπως το Αγαθονησι εκαναν ευκολοτερα γνωριμίες με τους ντοπιους παρα στα πιο μεγάλα νησιά. δεν είναι δλδ κάποια δίκη μας ιδιορρυθμία αυτό. 

 

Η σχολική ηλικία όντως κοντεύει. σε λιγότερο από 1,5 χρόνο. μεχρι τοτε ελπιζω καποιες περιστασιακές παρεες να εχεο βρει. Σημερα ξανοίχτηκαμε λιγο στο περπάτημα κ είδαμε ένα συνομήλικό που έπαιζε έξω από το σπίτι του, έτοιμο να μας αγκαλιάσει ηταν το καημενο. Φυγαμε αρον αρον βεβαια. Ελπιζω μετα απο το τωρινό καψωνι της καραντίνας, οι γονεις στο μελλον να ειναι πιο ανοιχτοί. Αλλα τψρα αυτα ειναι εκτος θεματος κ δεν εχουν σχεση με την επαρχια. 

Link to comment
Share on other sites

22 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

 Επιφανειακα ειναι ευσεβείς κ παραδοσιακοί κ από πίσω γίνεται χαμός σε εξωσυζυγικές σχέσεις. Τα προβληματα κουκουλώνονται αντι να λυνονται. Το βλεπω κ στο σχολείο. . προς τα εξω ολα νς δειχνουν καλα κ ας μην ειναι. Ολοι εχουν καποια μικροδιαπλοκή. ο ενας ξάδερφος του δημάρχου, ο αλλος προμηθευτής στο μαγαζι του ταδε, μην πουμε κατι για τον χ γιατι θα παρεξηγηθει ο ψ που ειναι κουμπάροι.... κ μεσα στη δουλεια αρχιζουν τα μισολογα κ οι ψίθυροι για διαφορα τοπικα συμβάντα, που αν τα αναφερει ο "ξένος" κάνουν τους ανήξερους. Οποτε απ αυτην την αποψη, ουτε τα μουσεια ουτε οι ορχήστρες ουτε τα χορευτικα ουτε οι σπουδες εξω ουτε τα ταξιδια στο Μπαλί κ το Γκςτααντ τους εχουν διευρύνει τους ορίζοντες. Ο,τι θα κανανε στο χωριο της γιαγιας μ με τους 500 κατοίκους που σπουδαγμένος ειναι οποιος τελειωσε το λυκειο, τα ιδια κανουν κ στο νησι κ σε ολα τα μικρα μερη. 

 

Σαν να περιέγραψες τη γειτονιά μου.Σε προάστιο της Αθήνας :)  Μάλλον σαν να περιγράφεις την οποιαδήποτε Ελληνική γειτονιά, απλά δεν είχε χρειαστεί να τη ζήσεις ως ενήλικη ;) 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Just now, Lisbet είπε:

Οι Λημνιοί είναι πολύ ωραίοι άνθρωποι κι οι Χιώτες. Έχω πάει πολλές φορές και συναναστράφηκα με ντόπιους, φιλοξενήθηκα στα σπίτια τους...έχει πολλά χρόνια βέβαια, αλλά δεν πιστεύω πως άλλαξε η νοοτροπία. Καμία σχέση με το να βλέπουν τον ξένο, ακόμα και τον τουρίστα, σαν πορτοφόλι. Και σαν νησιά άπαιχτα, τα λατρεύω, για διαφορετικούς λόγους το καθένα. 

Αχ έχω γνωρίσει κι εγώ Χιώτες πολύ ωραίοι τύποι πράγματι. Θα θελα πολύ να κάνω αυτά τα ταξίδια Λήμνο και Χίο. Ελπίζω να αξιωθουμε να πάμε κάποια στιγμή! 

Link to comment
Share on other sites

6 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

 ομως αν μεναμε Αθηνα, που κ παλι δεν θα ειχα φιλους με παιδια, δεν θα ανησυχούσα γιατι το παιδι μ δεν μιλαει ή ειναο αδέξιο κοινωνικα γιατι θα μπορπυσε να κανει ενα σωρο πραγματα για εναλλαγη, κ θα το πηγαινα κ σε εμπορικά κ σε παιδότοπους κ οπουδήποτε πανε ολα για να μην υστερεί κ μενει πισω σε κατι. θα ειχε ολόπλευρη αναπτυξη κ σιγουρα θα ηταν πολυ πιο εξελιγμένος. 

 

Γιατί; Πώς το να πάτε σε ένα παιδότοπο μόνοι σας θα οδηγούσε σε κοινωνικοποίηση; Κοινωνικοποίηση σε μικρές ηλικίες γίνεται μέσω της γειτονιάς ή των φίλων των γονιών, και μέσω της ρουτίνας τύπου κάθε απόγευμα τα παιδιά μαζεύονται στην τάδε πλατεία, ή κάθε μεσημέρι σταματάμε στο σπίτι της γειτόνισσας για καφέ ή το Σάββατο έρχεται για παρέα ή φίλη με το συνομήλικο παιδί. Κοινωνικοποίηση σε παιδότοπο και εμπορικό κέντρο δεν έχω ξανακούσει και τις ελάχιστες φορές που έχω πάει, είναι μάλλον θλιβερή εμπειρία. 

Link to comment
Share on other sites

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Σαν να περιέγραψες τη γειτονιά μου.Σε προάστιο της Αθήνας :)  Μάλλον σαν να περιγράφεις την οποιαδήποτε Ελληνική γειτονιά, απλά δεν είχε χρειαστεί να τη ζήσεις ως ενήλικη ;) 

Συμβαίνουν και στην Αθήνα ναι μόνο που στην Αθήνα έχεις εξόδους διαφυγής, στην επαρχία όχι...

Link to comment
Share on other sites

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Γιατί; Πώς το να πάτε σε ένα παιδότοπο μόνοι σας θα οδηγούσε σε κοινωνικοποίηση; Κοινωνικοποίηση σε μικρές ηλικίες γίνεται μέσω της γειτονιάς ή των φίλων των γονιών, και μέσω της ρουτίνας τύπου κάθε απόγευμα τα παιδιά μαζεύονται στην τάδε πλατεία, ή κάθε μεσημέρι σταματάμε στο σπίτι της γειτόνισσας για καφέ ή το Σάββατο έρχεται για παρέα ή φίλη με το συνομήλικο παιδί. Κοινωνικοποίηση σε παιδότοπο και εμπορικό κέντρο δεν έχω ξανακούσει και τις ελάχιστες φορές που έχω πάει, είναι μάλλον θλιβερή εμπειρία. 

Εντάξει σε παιδότοπο η αλήθεια είναι τι παρέες να αναπτύξεις.. Αφού κάθε φορά βλέπεις κι άλλα παιδάκια, κοινωνικοποιηση κάναμε εμείς στα σχολεία γιατί και συγγενείς που έχω με μικρά παιδιά δεν τους βλέπω και ούτε θα ήθελα και πολλά πάρε δώσε να σου πω, ενώ στην επαρχία αναγκαστικά τους τρως στη μάπα.. 

Link to comment
Share on other sites

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Γιατί; Πώς το να πάτε σε ένα παιδότοπο μόνοι σας θα οδηγούσε σε κοινωνικοποίηση; Κοινωνικοποίηση σε μικρές ηλικίες γίνεται μέσω της γειτονιάς ή των φίλων των γονιών, και μέσω της ρουτίνας τύπου κάθε απόγευμα τα παιδιά μαζεύονται στην τάδε πλατεία, ή κάθε μεσημέρι σταματάμε στο σπίτι της γειτόνισσας για καφέ ή το Σάββατο έρχεται για παρέα ή φίλη με το συνομήλικο παιδί. Κοινωνικοποίηση σε παιδότοπο και εμπορικό κέντρο δεν έχω ξανακούσει και τις ελάχιστες φορές που έχω πάει, είναι μάλλον θλιβερή εμπειρία. 

Εντάξει κι εμα δεν είναι η καλύτερη μου τα εμπορικά ούτε οι παιδότοποι αλλά αν δεν υπάρχει φίλος με συνομήλικα παιδιά κ στην παιδική χαρά δεν βλέπεις συνομήλικα γιατί θεωρούν ότι έχουν κάποια καλύτερη εναλλακτικη, τι κανεις; βολεύεσαι με ο,τι διαθέτεις. εγω βολευομςι με κάτι γιαγιάδες που έχουν κότες κ κοτοπουλα, χήνες κ χηνόπουλα, που δεν το λες κ ακριβώς κοινωνικοποιητική εμπειρία, αλλα λογικο δεν ειναι να ζηλευω κ κατι αλλο; αληθεια εσεις που ειστε τοσο άνετες για την κοινωνικοποίηση των παιδιών, πού στο καλό τους βρίσκετε τους φίλους με παιδιά; εγώ δεν είμαι μικρή αλλά κ πάλι από τις παλιές μ παρέες όσοι έχουν παιδιά ζουν σε άλλη πόλη, άλλοι είναι ανύπαντροι κ άλλοι νιόπαντροι χωρίς άμεσο πλάνο τεκνοποίησης. δηλαδή έτσι όπως τα περιγράφετε, κ στην Αθήνα στο ιδιο αδιέξοδο θα ημουν γιατι αν υπολογισω κ την ηλικια των εκπαιδευτικων, δύσκολα θα έβρισκα νέους γονείς κ εκεί για παρεα. 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Just now, Έσπερος είπε:

Εντάξει κι εμα δεν είναι η καλύτερη μου τα εμπορικά ούτε οι παιδότοποι αλλά αν δεν υπάρχει φίλος με συνομήλικα παιδιά κ στην παιδική χαρά δεν βλέπεις συνομήλικα γιατί θεωρούν ότι έχουν κάποια καλύτερη εναλλακτικη, τι κανεις; βολεύεσαι με ο,τι διαθέτεις. εγω βολευομςι με κάτι γιαγιάδες που έχουν κότες κ κοτοπουλα, χήνες κ χηνόπουλα, που δεν το λες κ ακριβώς κοινωνικοποιητική εμπειρία, αλλα λογικο δεν ειναι να ζηλευω κ κατι αλλο; αληθεια εσεις που ειστε τοσο άνετες για την κοινωνικοποίηση των παιδιών, πού στο καλό τους βρίσκετε τους φίλους με παιδιά; εγώ δεν είμαι μικρή αλλά κ πάλι από τις παλιές μ παρέες όσοι έχουν παιδιά ζουν σε άλλη πόλη, άλλοι είναι ανύπαντροι κ άλλοι νιόπαντροι χωρίς άμεσο πλάνο τεκνοποίησης. δηλαδή έτσι όπως τα περιγράφετε, κ στην Αθήνα στο ιδιο αδιέξοδο θα ημουν γιατι αν υπολογισω κ την ηλικια των εκπαιδευτικων, δύσκολα θα έβρισκα νέους γονείς κ εκεί για παρεα. 

κοιτα αv πας σε μια δραστηριοτητα οι γοvεις συvηθως περιμεvουv απεξω οποτε σιγουρα  θα γvωρισεις κοσμο. Στηv αθηvα το καλο ειvαι οτι αv καvεις δυο δραστηριοτητες διαφορετικες τηv εβδομαδα πχ εχεις επιλογες ποιος θα καvεις καλητερη παρεα.

επαρχια ισως σε ολες τις δραστηριοτητες βλεπεις τους ιδιους κ αv δεv ταιριαζετε δυσκολα τα πραγματα. Γεvικα τωρα καταλαβαιvω οτι φοβασαι για δραστηριοτητες παιδοτοπους κτλ αλλα σε δυο χροvια πχ δεv θα εχεις φοβο ιωσεωv το παιδι θα ειvαι αρκετα θωρακισμεvο ωστε vα μηv αρρωσταιvει συχvα . 

Just now, Lenia16 είπε:

Κορίτσια καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα με υγεια, αγάπη και ψυχραιμία!

καλη αvασταση κ τοθ χροvου με τις οικογεvειες μας !! 

Link to comment
Share on other sites

Just now, Έσπερος είπε:

Εντάξει κι εμα δεν είναι η καλύτερη μου τα εμπορικά ούτε οι παιδότοποι αλλά αν δεν υπάρχει φίλος με συνομήλικα παιδιά κ στην παιδική χαρά δεν βλέπεις συνομήλικα γιατί θεωρούν ότι έχουν κάποια καλύτερη εναλλακτικη, τι κανεις; βολεύεσαι με ο,τι διαθέτεις. εγω βολευομςι με κάτι γιαγιάδες που έχουν κότες κ κοτοπουλα, χήνες κ χηνόπουλα, που δεν το λες κ ακριβώς κοινωνικοποιητική εμπειρία, αλλα λογικο δεν ειναι να ζηλευω κ κατι αλλο; αληθεια εσεις που ειστε τοσο άνετες για την κοινωνικοποίηση των παιδιών, πού στο καλό τους βρίσκετε τους φίλους με παιδιά; εγώ δεν είμαι μικρή αλλά κ πάλι από τις παλιές μ παρέες όσοι έχουν παιδιά ζουν σε άλλη πόλη, άλλοι είναι ανύπαντροι κ άλλοι νιόπαντροι χωρίς άμεσο πλάνο τεκνοποίησης. δηλαδή έτσι όπως τα περιγράφετε, κ στην Αθήνα στο ιδιο αδιέξοδο θα ημουν γιατι αν υπολογισω κ την ηλικια των εκπαιδευτικων, δύσκολα θα έβρισκα νέους γονείς κ εκεί για παρεα. 


Εγώ δεν ανήκω στις άνετες, αντιθέτως πιστεύω ότι στην σημερινή εποχή οι συνθήκες ζωης απαιτούν προσπάθεια ώστε να αναπτυχθούν οι κοινωνικές δεξιότητες ενός παιδιού, δεν έρχεται φυσικά όπως παλιά ούτε συμφωνώ να το αφήνει κανείς στην τύχη.

 

Εγω έκανα πρώτη παιδί από την παρέα μου, ταυτόχρονα με την κολλητή μου, ήμασταν τυχερές σε αυτό και οι δύο. Μένουμε όμως μακριά και στη καθημερινότητα δεν μπορούσαμε να βλεπόμαστε, συναντιόμασταν όμως τα Σ/Κ σταθερά από όταν ήταν μωρά τα παιδιά.

 

Επισης, θέλεις γιατί ήμασταν πολύ νέες και σχετικά αδαείς, θέλεις γιατί και οι μπαμπάδες ήταν χαλαροί, ο μόνος μας περιορισμός για να πάμε κάπου ήταν ο καπνός, ούτε ιώσεις είχαμε έννοια, ούτε γρίπη, ούτε μικρόβια ούτε τίποτα.   Και σε εμπορικά πηγαίναμε μήνα Φλεβάρη με τα μωρά, και σε καφετέριες και σε σπίτια φίλων και με μύξες συναντιόμασταν και το ένα μωρό να κοιμηθεί στα σεντόνια του άλλου βάζαμε.

 

Τα δικά μου άρχισαν να πηγαίνουν παιδική χαρά με την νταντά από όταν μπορούσαν να κάτσουν σε κούνια, η νταντά το είχε πολύ με τα παιδιά και στο άψε σβήσε οργάνωνε παρέες μέσα στην παιδική χαρά, τους έπαιζε θέατρο, τους έδειχνε παιχνίδια κλπ. Παρόλα αυτά παρέες από την παιδική χαρά δεν γίνανε, αν και πηγαίναμε κι εμείς το απόγευμα, τους πρώτους γονείς-μη φίλους τους γνωρίσαμε όταν άρχισαν να πηγαίνουν μουσικοκινητική τα μικρά, σε ηλικία 10 μηνών περίπου. Εκεί όλοι οι γονείς ήταν σε ίδια φάση, είχαν κλειστεί μέσα μήνες και αποζητούσαν παρέες με κοινό πρόγραμμα, κοινούς περιορισμούς κλπ. Δεν ταιριάξαμε με όλους, βασικά από τις οικογένειες που γνωρίσαμε τότε και ψιλοκαναμε παρέα πλέον δεν έχουμε κρατήσει επαφή με καμία γιατί στο μεταξύ πήγαν σχολείο, σταθεροποιήθηκαν οι φίλοι και χτίστηκαν σχέσεις με μεγαλύτερη τακτικότητα στις επαφές. Παρόλα αυτά, ήταν ότι χρειαζόμασταν εκείνη την εποχή, έως έναυσμα κοινωνικοποίησης των παιδιών. Και φυσικά, ζώντας στην Αθήνα δεν έχω να ανησυχώ ότι κάποιος από τότε μπορεί πχ να παρεξηγήθηκε που σταματήσαμε τις επαφές κλπ

Link to comment
Share on other sites

Just now, Έσπερος είπε:

Εντάξει κι εμα δεν είναι η καλύτερη μου τα εμπορικά ούτε οι παιδότοποι αλλά αν δεν υπάρχει φίλος με συνομήλικα παιδιά κ στην παιδική χαρά δεν βλέπεις συνομήλικα γιατί θεωρούν ότι έχουν κάποια καλύτερη εναλλακτικη, τι κανεις; βολεύεσαι με ο,τι διαθέτεις. εγω βολευομςι με κάτι γιαγιάδες που έχουν κότες κ κοτοπουλα, χήνες κ χηνόπουλα, που δεν το λες κ ακριβώς κοινωνικοποιητική εμπειρία, αλλα λογικο δεν ειναι να ζηλευω κ κατι αλλο; αληθεια εσεις που ειστε τοσο άνετες για την κοινωνικοποίηση των παιδιών, πού στο καλό τους βρίσκετε τους φίλους με παιδιά; εγώ δεν είμαι μικρή αλλά κ πάλι από τις παλιές μ παρέες όσοι έχουν παιδιά ζουν σε άλλη πόλη, άλλοι είναι ανύπαντροι κ άλλοι νιόπαντροι χωρίς άμεσο πλάνο τεκνοποίησης. δηλαδή έτσι όπως τα περιγράφετε, κ στην Αθήνα στο ιδιο αδιέξοδο θα ημουν γιατι αν υπολογισω κ την ηλικια των εκπαιδευτικων, δύσκολα θα έβρισκα νέους γονείς κ εκεί για παρεα. 

Εμένα μια καλή μου φίλη μένει στην άλλη άκρη της Αθήνας. Βρισκόμαστε μια στο τόσο... Αυτός ήταν βασικά και ο λόγος που επέλεξα το παιδί να πάει παιδικό, αντί για νταντά στο σπίτι ή την εναλλακτική του παππού... Η κοινωνικοποίηση... Αλήθεια, εσύ δεν το σκέφτεσαι από Σεπτέμβρη??? Γιατί κακά τα ψέματα... Σαν το σχολείο δεν έχει!!

Link to comment
Share on other sites

2 ώρες πρίν, Lisbet είπε:

 

Α μπα οι Θεσσαλονικιές είναι πολύ cool με το όλο θέμα, δε χαλιούνται.

Το γέλιο το πολύ είναι με τις Λαρισαίες, που θεωρούν ότι η πόλη τους είναι ο ομφαλός της γης κι ότι ακόμα και το Παρίσι ωχριά μπροστά της χαχαχ

Λοιπόν τώρα συνομιλείς με Λαρισαία... Κ δεν είναι όπως τα λες, απλά η Λάρισα είναι στο κέντρο της χωρας κ θα έπρεπε κανονικά αυτή να είναι η πρωτεύουσα!!!! :P:P

Τώρα πέρα απ' την πλάκα δεν ξέρω με ποιον Λαρισαίο έχεις συνομιλήσει αλλά εγώ θεωρώ πολύ πιο ωραίο το Βόλο, θέση/νίκη, Καβάλα.. γενικά δλδ μου αρέσουν όλες οι παραθαλάσσιες πόλεις.

 

Όσο για αυτό που είπατε ότι μερικά χωριά δεν έχουν ούτε ένα παντοπωλείο ούτε φούρνο πέφτω απ' τα σύννεφα. Κ θεωρούσα το χωριό που γεννήθηκε ο πατέρας μου εκτός πολιτισμού που τα έχει όλα αυτά!!! :grin:

Link to comment
Share on other sites

8 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Εντάξει κι εμα δεν είναι η καλύτερη μου τα εμπορικά ούτε οι παιδότοποι αλλά αν δεν υπάρχει φίλος με συνομήλικα παιδιά κ στην παιδική χαρά δεν βλέπεις συνομήλικα γιατί θεωρούν ότι έχουν κάποια καλύτερη εναλλακτικη, τι κανεις; βολεύεσαι με ο,τι διαθέτεις. εγω βολευομςι με κάτι γιαγιάδες που έχουν κότες κ κοτοπουλα, χήνες κ χηνόπουλα, που δεν το λες κ ακριβώς κοινωνικοποιητική εμπειρία, αλλα λογικο δεν ειναι να ζηλευω κ κατι αλλο; αληθεια εσεις που ειστε τοσο άνετες για την κοινωνικοποίηση των παιδιών, πού στο καλό τους βρίσκετε τους φίλους με παιδιά; εγώ δεν είμαι μικρή αλλά κ πάλι από τις παλιές μ παρέες όσοι έχουν παιδιά ζουν σε άλλη πόλη, άλλοι είναι ανύπαντροι κ άλλοι νιόπαντροι χωρίς άμεσο πλάνο τεκνοποίησης. δηλαδή έτσι όπως τα περιγράφετε, κ στην Αθήνα στο ιδιο αδιέξοδο θα ημουν γιατι αν υπολογισω κ την ηλικια των εκπαιδευτικων, δύσκολα θα έβρισκα νέους γονείς κ εκεί για παρεα. 

 

Δεν είμαι ιδιαίτερα κοινωνική η ίδια, ίσα ίσα, έχω το ανάποδο πρόβλημα, ότι έχω κρατήσει ελάχιστες φίλες μέσα στα χρόνια, άντε 3-4 και από αυτές μία μένει κοντά. Και μάλλον έχω άλλη αντίληψη για την κοινωνικοποίηση ενός παιδιού σε μικρή ηλικία από όσο εσύ, δεν θεωρώ δηλαδή ότι απλά το να βλέπεις κόσμο και φασαρία, και να μην αλληλεπιδράς (παιδότοπος) ή μια οργανωμένη δρστηριότητα με κανόνες (μουσικοκινητική) κοινωνικοποιεί ένα παιδί. Το να καλέσεις τη γειτόνισσα για ένα καφέ όμως (που το έκανα όταν είχα μικρά παιδιά και όχι τώρα, γιατί είπα ότι δεν είμαι κοινωνική), το να έχετε μία στάνταρ ώρα για παιδική χαρά, πλατεία ή όπου αλλού είναι σημείο συνάντησης της περιοχής για τα παιδιά ή το να πηγαίνετε τακτικά μαζί στο μπακάλικο/μανάβικο/χαρτοποπωλείο και να μαθαίνει το παιδί να αλληλεπιδρά με τους ανθρώπους που βλέπετε συχνά, είναι κοινωνικοποίηση σαφέστατα.Οι επαρχιακές πόλεις και μεγάλα χωριά, από την εμπειρία μου λίγο από τόπους καταγωγής και από τα ξαδέρφια μου, λόγω πιο περιορισμένων επιλογών, μάλλον βοηθάνε στο να κάνεις παρέες. Ας πούμε οι ξαδέρφες μου πήγαιναν συχνά στη (μεγάλη) δημοτική βιβλιοθήκη της πόλης τους που είχε και αρκετές δραστηριότητες ήδη από το 80,, που ήταν σε περπατίσιμη απόσταση, ενώ στην Αθήνα σπάνια συμβαίνει αυτό (θες αμάξι, δε θα βρεις γνωστούς, πού να παρκάρεις κλπ), συμμετείχαν στον έναν και μοναδικό αθλητικό σύλλογο της πόλης και είχαν σταθερές παρέες εκεί, ενώ στην Αττική ακόμη και σε ένα απομακρυσμένο προάστιο τα παιδιά μοιράζονται σε καμιά δεκαριά συλλόγους και σωματεία κλπ.

 

Link to comment
Share on other sites

10 hours ago, Έσπερος said:

Εντάξει κι εμα δεν είναι η καλύτερη μου τα εμπορικά ούτε οι παιδότοποι αλλά αν δεν υπάρχει φίλος με συνομήλικα παιδιά κ στην παιδική χαρά δεν βλέπεις συνομήλικα γιατί θεωρούν ότι έχουν κάποια καλύτερη εναλλακτικη, τι κανεις; βολεύεσαι με ο,τι διαθέτεις. εγω βολευομςι με κάτι γιαγιάδες που έχουν κότες κ κοτοπουλα, χήνες κ χηνόπουλα, που δεν το λες κ ακριβώς κοινωνικοποιητική εμπειρία, αλλα λογικο δεν ειναι να ζηλευω κ κατι αλλο; αληθεια εσεις που ειστε τοσο άνετες για την κοινωνικοποίηση των παιδιών, πού στο καλό τους βρίσκετε τους φίλους με παιδιά; εγώ δεν είμαι μικρή αλλά κ πάλι από τις παλιές μ παρέες όσοι έχουν παιδιά ζουν σε άλλη πόλη, άλλοι είναι ανύπαντροι κ άλλοι νιόπαντροι χωρίς άμεσο πλάνο τεκνοποίησης. δηλαδή έτσι όπως τα περιγράφετε, κ στην Αθήνα στο ιδιο αδιέξοδο θα ημουν γιατι αν υπολογισω κ την ηλικια των εκπαιδευτικων, δύσκολα θα έβρισκα νέους γονείς κ εκεί για παρεα. 

Βασικά και για εμένα ισχύει αυτο που λέει η @Deena. Όταν ήρθα στην χώρα δουλεύα πολλές ώρες και ήταν και η τρίτη χώρα που μετακόμιζα οπότε δεν είχα διάθεση να κάνω πάλι γνωριμίες ούτε καν για τον εαυτό μου. Άσε που σκεφτόμουν ότι ίσως και να φύγω μετά το διδακτορικό (γι αυτό ήρθα). Έγιναν αλλιώς τα πράγματα. Όταν γεννήθηκε η κόρη μου, δεν ήξερα κυριολεκτικά κανέναν που να έχει παιδιά. Η κοινωνικοποιηση θέλει πολλή προσπάθεια όπως είπε και η Deena. Το καλό εδώ είναι ότι είναι μεγάλη πόλη και έχει πολλές δραστηριότητες για μωρα και μαμάδες (να ένα αρνητικό της επαρχίας λοιπόν). Έτσι λοιπόν βρισκόμουν από σχεδόν νεογέννητο με άλλες μαμάδες. Πηγαίναμε γυμναστήριο και βόλτες με τα καρότσια, ακόμη κι αν έβρεχε, χιόνιζε κλπ κλπ. Πιστεύω ότι αν πήγαινα απλά περιστασιακά μια στο τόσο οπότε είχε καλό καιρό ή είχα διάθεση ή οτιδήποτε, δεν θα είχαμε κρατήσει επαφές μετα. Με κάποιες από αυτές λοιπον έχουμε ακόμη επαφές και βρισκόμαστε ένα ΣΚ τον μήνα και παίζουν τα παιδιά. Με την δεύτερη δεν πήγα πουθενά γιατί δεν ένιωσα ότι πρέπει να προσπαθήσω για να κοινωνικοποιηθει. Πολλές από τις μαμάδες που έκανα παρέα από την πρώτη έχουν κάνει κι αυτές δεύτερο. Όμως όλες τους μένουν στην άλλη άκρη της πόλης, οπότε θέλουμε ένα μισάωρο με αυτοκίνητο ή μια ώρα με το μετρό για να βρεθούμε, άρα έπρεπε να βρω παρέες κοντά μας. Άρχισα να πηγαίνω σε παιδικές χαρές και στην βιβλιοθήκη στο προάστιο που ζούμε και οποίους πετυχαινα να έχουν σταθερές ώρες με εμάς και είχαν την διάθεση για ψιλοκουβεντα, αρχίσαμε να μιλάμε και με κάνα 2 κανονίσαμε να βρεθούμε. Ακόμα βρισκόμαστε. Τώρα το επόμενο μου πλάνο είναι να κάνουμε παρέες ακόμα πιο κοντά (γειτονιά φάση) αλλά δυστυχώς οι πολλοί κοντινοί γείτονες έχουν πιο μεγάλα παιδιά. Τον Αύγουστο αλλάζει η μεγάλη μου κόρη παιδικό και έρχεται σε έναν που είναι πιο κοντά μας και αρχίζει και η μικρή. Θα προσπαθήσω λοιπόν να πιάσω επαφές με τους γονείς που όσων κάνει παρέα η μεγάλη μου κόρη (εάν ενδιαφέρονται φυσικά). Νομίζω ότι μακροπροθεσμα αυτοί θα είναι και οι παιδικοί της φίλοι, ειδικά αν συνεχίσουν και στο ίδιο δημοτικό. Στον παιδικό που είναι τώρα είναι πιο μακρυά, αλλά και πάλι βρισκόμαστε με τα 2 παιδάκια που έπαιζαν πολύ μαζί στον παιδικό. Εγώ τους το πρότεινα κιόλας.

Αν εμένα επαρχία θα έκανα λοιπόν πάνω κάτω ότι κι εδώ, εκτός από τις δραστηριότητες. Αν έστελνα το παιδί στον παιδικό θα έπιανα κουβέντα με τους γονείς και θα τους καλούσα για παιχνίδι, αν όχι θα έβρισκα μέρη που έχει παιδάκια της ίδιας ηλικίας. Ίσα ίσα που το θεωρώ και πιο εύκολο να το έκανα στην Ελλάδα αυτό μιας και θα μιλούσα την μητρική μου. Πάντως να πω εδώ ότι μου ηταν πολυ πιο εύκολο να επικοινωνήσω με τους γονείς στον παιδικό γιατί είχαμε ένα κοινό σημείο αναφοράς, τον παιδικό. Γενικά έχω παρατηρήσει ότι η κοινωνικοποιηση είναι δύσκολη (τουλάχιστον για μένα) και θέλει πολύ προσπάθεια και θάρρος (αν δεν είσαι κοινωνική η ίδια) . 

Link to comment
Share on other sites

Όσον αφορά το θέμα της κοινωνικοποίησης, θα συμφωνήσω με τις προηγούμενες αναφορές... Αν δεν "το χεις", είναι δύσκολο για όλους... Παρόλα αυτά, θεωρώ πως υπάρχουν κάποια κόλπα όταν έχεις παιδιά... Δηλαδή, ακόμα κι εγώ που ακοινωνητη με ανεβάζουν, ακοινωνητη με κατεβάζουν (όλες μου οι φιλίες είναι χρόνων και μόνο μια μετράει 7 χρόνια και είναι η πιο πρόσφατη) με το παιδί πιάνω πιο εύκολα κουβέντα... Πχ πάμε βόλτα Με το καρότσι... Θα πάνε σε πάρκο που έχει παιδάκια πχ πάνω κάτω στην ηλικία της μικρής και θα μιλήσω εγώ στα παιδάκια αν οι γονείς δεν το κάνουν.. αυτό και μόνο θεωρώ πως είναι καλό παράδειγμα για το παιδί, αν και μικρό, για το πώς πιάνουμε κουβέντα... Μετά, δεν καταλαβαινω γιατί πρέπει να "κλείσεις ραντεβού" για παιχνίδι... Βγαίνεις έξω και παίζεις ή πιάνεις κουβέντα με όποιο παιδάκι βρεις... Γιατί πρέπει δηλαδή ακόμα και αυτό το απλό και αθώο, όπως το παιδικό παιχνίδι, να γίνεται με ραντεβού???

@Έσπερος πχ αυτό το παιδάκι που είδατε προχθές στη βόλτα, μπορείτε την επόμενη φορά που θα το δείτε να του πιάσετε κουβέντα... Και γιατί όχι να το προσκαλέσετε να παίξετε κιόλας μαζί !!! Έτσι κοινωνικοποιουνται τα παιδιά και όχι στο mall ή στο μπαλέτο!!! Ειδικά αφού είναι και στην ηλικία του μικρού, είναι ευκαιρία να τον κάνετε και φίλο!!! :)

Link to comment
Share on other sites

5 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Δεν είμαι ιδιαίτερα κοινωνική η ίδια, ίσα ίσα, έχω το ανάποδο πρόβλημα, ότι έχω κρατήσει ελάχιστες φίλες μέσα στα χρόνια, άντε 3-4 και από αυτές μία μένει κοντά. Και μάλλον έχω άλλη αντίληψη για την κοινωνικοποίηση ενός παιδιού σε μικρή ηλικία από όσο εσύ, δεν θεωρώ δηλαδή ότι απλά το να βλέπεις κόσμο και φασαρία, και να μην αλληλεπιδράς (παιδότοπος) ή μια οργανωμένη δρστηριότητα με κανόνες (μουσικοκινητική) κοινωνικοποιεί ένα παιδί.

Είναι όμως μέρος της κοινωνικοποίησης και το να ξέρει πώς ζει ο κόσμος. Το να είσαι σε μια φούσκα κ να νομίζεις ότι η ζωή είναι τα παιχνίδια στους αγρούς κ οι περίπατοι στα σοκάκια, είναι μια μεγάλη κοινωνική έλλειψη. 

 

5 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Το να καλέσεις τη γειτόνισσα για ένα καφέ όμως (που το έκανα όταν είχα μικρά παιδιά και όχι τώρα, γιατί είπα ότι δεν είμαι κοινωνική), το να έχετε μία στάνταρ ώρα για παιδική χαρά, πλατεία ή όπου αλλού είναι σημείο συνάντησης της περιοχής για τα παιδιά ή το να πηγαίνετε τακτικά μαζί στο μπακάλικο/μανάβικο/χαρτοποπωλείο και να μαθαίνει το παιδί να αλληλεπιδρά με τους ανθρώπους που βλέπετε συχνά, είναι κοινωνικοποίηση σαφέστατα.

Σε ψώνια κ άλλες δουλειές έρχεται πολλές φορές μαζί αφούδ εν έχουμε πού να τον αφήσουμε. Και στο σχολείο έχει έρθει σε μέρες διοικητικών εργασιών, και με παρέες δικές μας κάθεται. Αυτό όμως δεν καλύπτει την έλλειψη παιδιών. Και όπως φαίνεται μας λείπει αυτό το περίφημο σημείο συνάντησης παιδιών. Ήταν για μήνες κλειστή η παιδική, αλλά και που άνοιξε, δεν έτρεξαν οι γονείς με τα μικρά παιδιά. Μόνο τα μεγάλα πάνε και τη χαλάνε. 

 

1 hour ago, anemoni1989 είπε:

Δηλαδή, ακόμα κι εγώ που ακοινωνητη με ανεβάζουν, ακοινωνητη με κατεβάζουν (όλες μου οι φιλίες είναι χρόνων και μόνο μια μετράει 7 χρόνια και είναι η πιο πρόσφατη) με το παιδί πιάνω πιο εύκολα κουβέντα... Πχ πάμε βόλτα Με το καρότσι... Θα πάνε σε πάρκο που έχει παιδάκια πχ πάνω κάτω στην ηλικία της μικρής και θα μιλήσω εγώ στα παιδάκια αν οι γονείς δεν το κάνουν.. αυτό και μόνο θεωρώ πως είναι καλό παράδειγμα για το παιδί, αν και μικρό, για το πώς πιάνουμε κουβέντα...

Αν κ δεν είμαι τύπος που κάνει εύκολοα φιλίες κ γνωριμίες, αυτό το να πιάνω κουβέντα το έχω κάνει πολλές φορές κ σε βαθμό που φοβάμαι μήπως γίνομαι ενοχλητική. σε ταβέρνες, καφέ, παραλίες, καράβια, οπουδήποτε. μέχρι κ σε παιδικές χαρές της Αθήνας που φαίνεται ότι υπήρχαν ήδη σχηματισμένες παρέες, έχουμε πιάσει κουβέντα. αυτό όμως μπορεί να επαρκεί για ένα παιδάκι το πολύ μέχρι τα 1,5 που απλώς θέλει να δει κ άλλα παιδάκια. δεν καλύπτει τις ανάγκες μεγαλύτερων παιδιών. στη δική μας παιδική χαρά, λίγες φορές έχω δει μικρά, αλλά χωρίς διάθεση από τους γονείς να πλησιάσουν άλλες παρέες, ίσως φοβούνται τα μεγάλα που πετάνε μπάλες, δεν ξέρω γιατί. και γνωστούς μας, όχι φίλους, που έχω ρωτήσει αν πάνε στην παιδική, λένε ότι πάνε σπάνια, για΄τι συνήθως παίζουν στον κήπο ή με ξαδέρφια ή γειτονάκια. μέχρι κ μήνυμα έχω στείλει ότι πάμε την τάδε ώρα αλλά δεν είδα ανταπόκριση. μη νομίζεις ότι δεν εχω κάνει κινήσεις. Μπορεί όμως να μην είναι όλοι οι γονείς τόσο αγχωμένοι με αυτό. Ίσως επειδή έχουν εδώ γονείς, αδέρφια, φίλους, κουμπάρους, τα παιδιά τους είναι πάντα κάπου με κόσμο που θα βρουν παρέα, και δεν το έχουν άγχος για την καθημερινότητα. δεν εξηγείται αλλιώς γιατί δεν είναι ότι είναι αφιλόξενοι ή αντικοινωνικοί. απλώς δεν νιώθουν την ανάγκη να βάλουν κάποιον στον κύκλο τους. 

Link to comment
Share on other sites

Just now, Έσπερος είπε:

Είναι όμως μέρος της κοινωνικοποίησης και το να ξέρει πώς ζει ο κόσμος. Το να είσαι σε μια φούσκα κ να νομίζεις ότι η ζωή είναι τα παιχνίδια στους αγρούς κ οι περίπατοι στα σοκάκια, είναι μια μεγάλη κοινωνική έλλειψη. 

 

 

αυτό όμως μπορεί να επαρκεί για ένα παιδάκι το πολύ μέχρι τα 1,5 που απλώς θέλει να δει κ άλλα παιδάκια. δεν καλύπτει τις ανάγκες μεγαλύτερων παιδιών.

Φαντάζομαι έχετε σκοπό να κάνετε ταξίδια. Φυσικα οχι τώρα. Κ αναλόγως οικονομικών. Πηγαίνετε έτσι κ αλλιώς αθηνα. Θα πατε κ πουθενα αλλού κ θα δει ότι αλλα παιδια μένουν σε άλλες συνθήκες από ότι εκείνος. Δ ειναι οτι ζει σε μια φουσκα

Κ πολλα παιδια σε μια πόλη δ μπορουν να φανταστούν πως ζει ένα παιδί σε ένα χωριό. Η ενα παιδι στην Πάτρα δ μπορει να φανταστεί πως ειναι η ζωή στο λονδινο

Γι αυτό είναι τα ταξιδια

 

 

Στο δεύτερο κομμάτι από αυτά που είπες. 

Φυσικα κ αρκεί για τώρα.δ είστε 1,5 αλλα ούτε 2,5.ετσι κ αλλιως μέχρι τα 3τα παιδακια παίζουν συνηθως παράλληλα κ οχι μαζί. Δ χρειαζεται να είναι ένας σταθερός φίλος απλα στην βολτα στη χώρα πχ κάθε φορά κ αλλο παιδακι που μπορεί να είναι κ τουρίστας, κ απλα θα τρέχουν παρεα.για τώρα αρκεί. Για πιο μετά θα το δεις όταν θα έρθει το μετα. Θα παει κ σχολειο κ όλα θα βρουν τον δρόμο τους

 

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...