Πώς να αντιμετωπίσω την 6χρονη νέα φίλη της κόρης μου;

[Έσπερος]

Just now, nasia79 είπε:

Αυτό της το ανακοίνωσαν οι παππούδες της Γ γιατί μάλλον η Γ μπήκε σπίτι της και έχει απαγορεύσει στη δική μου να μπαίνει μέσα. Μετά απο μισή ώρα η Γ έκανε βόλτα στη γειτονιά πάλι. Άρα και οι παππούδες είπαν ψέματα προκειμένου να την «ξεφορτωθούν»??!!

Πολύ πιθανό. Και ταυτόχρονα ωραία αφορμή για να ξεκινήσετε συζήτηση στην κόρη σου για το τι όρια βάζουμε στους άλλους, πώς εκφράζουμε κάτι που δεν θέλουμε κλπ. Η ιδανική αφορμή θα ΄λεεγα. Για να συζητήσετε τι θα ήθελε εκέινη να κάνετε με τη "φίλη" της.

[nasia79]

Just now, Έσπερος είπε:

Πολύ πιθανό. Και ταυτόχρονα ωραία αφορμή για να ξεκινήσετε συζήτηση στην κόρη σου για το τι όρια βάζουμε στους άλλους, πώς εκφράζουμε κάτι που δεν θέλουμε κλπ. Η ιδανική αφορμή θα ΄λεεγα. Για να συζητήσετε τι θα ήθελε εκέινη να κάνετε με τη "φίλη" της.

Ναι δυστυχώς έχω αναγκαστεί να ξεκινήσω αυτή τη συζήτηση. Νόμιζα ότι σε αυτές τις ηλικίες τα πράγματα είναι πιο αθώα και απλά.

[Lenia16]

Εμένα πάλι μου φαίνεται ότι κάτι τρέχει με την οικογένεια του παιδιού, πολύ κρυψίνους είναι όλοι, οι γονείς δεν εμφανίζονται ποτέ κ πουθενά, οι παππούδες αποφεύγουν, δε θέλουν να μπαίνει κανείς στο σπίτι τους αλλά αυτοί στέλνουν το παιδί τους στα σπίτια των αλλων, το παιδι έχει περίεργη συμπεριφορά που από κάπου απορρεει, εμφανίστηκαν ξαφνικά στην περιοχή σας. Θα κρατούσα πολύ επιφυλακτική στάση, αφενός γιατί δεν ξέρεις τι συμβαίνει κ αφετέρου όπως λες θα είναι στην ίδια τάξη από Σεπτέμβρη οπότε δε θα ήθελα να ξεκινήσει το παιδί μου σχολείο έχοντας έναν τσακωμό στην πλάτη με ένα παιδί, που από ότι φαίνεται, έχει αναπτύξει ιδιαίτερες κοινωνικές άμυνες κ αντιστασεις κ δε διστάζει να συμπεριφερθεί ιδιοτελως, άρα κ να διαμορφωσει άποψη σε άλλα παιδάκια για το δικό μου -κ χωρίς να φταίει κιολας. Επειδή η ηλικία είναι πολύ μικρή για να θεωρήσω πως έτσι είναι ο χαρακτήρας του, κατά πάσα πιθανότητα κάτι συμβαίνει ενδοοικογενειακα που το έχει επηρεάσει. Εγώ στη θέση σου θα επιχειρουσα να προσεγγίσω τους γονείς. Κ εννοείται άπειρη κουβέντα με το παιδί σου. Οι παππούδες έμεναν εκεί; Τους γνωρίζετε;

 

Προσοχή, μην κατηγορήσεις ούτε το άλλο παιδί ούτε την οικογενεια του, θα μιλάς γενικά. Σε αυτές τις ηλικίες τα λένε όλα.

[Έσπερος]

Just now, nasia79 είπε:

Ναι δυστυχώς έχω αναγκαστεί να ξεκινήσω αυτή τη συζήτηση. Νόμιζα ότι σε αυτές τις ηλικίες τα πράγματα είναι πιο αθώα και απλά.

Τα παιδιά μπορεί να είναι αθώα αλλά να αντιγράφουν προβληματικές συμπεριφορές από το σπίτι. Δηλαδή να μην πράττουν ιδιοτελώς συνειδητά, αλλά να συμπεριφέρονται έτσι επειδή αυτό έχουν μάθει και αυτό θεωρούν φυσιολογικό. 

Just now, nasia79 είπε:

Όχι δεν τη γνωρίζω ακόμη. Μόνο τη γιαγιά λίγο! Δουλεύουν πολλές ώρες. Γι αυτό άλλωστε μετακόμισαν απο Αθήνα. Και ούτε θα ήθελα να εμπλακώ. 

Με την εικόνα που θα έχετε για την οικογένεια κρίνοντας από το παιδί, λογικό να μη θέλεις να εμπλακείς αλλά σίγουρα πρέπει. Αφού έγιναν τόσα περιστατικά, αφού το παιδί είναι συνέχεια έξω από το σπίτι σας, κι αφού θα έιναι και συμμαθήτριες, δεν γίνεται να μην επιδιώξεις να γνωριστείς. Άσε που δεν ξέριες και τι έχει μεταφερθεί στο άλλο σπίτι για σας, τι διαστρεβλωμένο εννοώ. Καλύτερα να εμφανιστείς και να δεις, είτε να λυθεί η όποια παρεξήγηση, είτε να κρατήσεις τις αποστάσεις σου και να δεις πώς θα το χειριστείς με το παιδί. 

[nasia79]

Just now, Lenia16 είπε:

Εμένα πάλι μου φαίνεται ότι κάτι τρέχει με την οικογένεια του παιδιού, πολύ κρυψίνους είναι όλοι, οι γονείς δεν εμφανίζονται ποτέ κ πουθενά, οι παππούδες αποφεύγουν, δε θέλουν να μπαίνει κανείς στο σπίτι τους αλλά αυτοί στέλνουν το παιδί τους στα σπίτια των αλλων, το παιδι έχει περίεργη συμπεριφορά που από κάπου απορρεει, εμφανίστηκαν ξαφνικά στην περιοχή σας. Θα κρατούσα πολύ επιφυλακτική στάση, αφενός γιατί δεν ξέρεις τι συμβαίνει κ αφετέρου όπως λες θα είναι στην ίδια τάξη από Σεπτέμβρη οπότε δε θα ήθελα να ξεκινήσει το παιδί μου σχολείο έχοντας έναν τσακωμό στην πλάτη με ένα παιδί, που από ότι φαίνεται, έχει αναπτύξει ιδιαίτερες κοινωνικές άμυνες κ αντιστασεις κ δε διστάζει να συμπεριφερθεί ιδιοτελως, άρα κ να διαμορφωσει άποψη σε άλλα παιδάκια για το δικό μου -κ χωρίς να φταίει κιολας. Επειδή η ηλικία είναι πολύ μικρή για να θεωρήσω πως έτσι είναι ο χαρακτήρας του, κατά πάσα πιθανότητα κάτι συμβαίνει ενδοοικογενειακα που το έχει επηρεάσει. Εγώ στη θέση σου θα επιχειρουσα να προσεγγίσω τους γονείς. Κ εννοείται άπειρη κουβέντα με το παιδί σου. Οι παππούδες έμεναν εκεί; Τους γνωρίζετε;

Οι παππούδες μένουν εδώ περίπου μια δεκαετία. Δεν έχουν δημιουργήσει προβλήματα. Ήσυχοι, τυπικοί, ευγενικοί. Το νέο ζευγάρι ήρθαν για δουλειά. Δεν τα ξέρω τα παιδιά. Νέο ζευγάρι με το κοριτσάκι τους. 

[Fenia27]

Just now, nasia79 είπε:

Οι παππούδες μένουν εδώ περίπου μια δεκαετία. Δεν έχουν δημιουργήσει προβλήματα. Ήσυχοι, τυπικοί, ευγενικοί. Το νέο ζευγάρι ήρθαν για δουλειά. Δεν τα ξέρω τα παιδιά. Νέο ζευγάρι με το κοριτσάκι τους. 

 

Εφοσον δεν τους ξερεις, καλυτερα η κορη σου που δεν μπαινει σπιτι τους και ουτε και να μπει...Δεν μπορουμε να αφηνουμε απλα τα παιδια μας να μπαινουν σε σπιτια που δεν ξερουμε τι κοσμος μενει εκει...

 

Και σιγουρα παιρνω πισω την συμβουλη να πας να τους μιλησεις τοσο αμεσα για αυτο το θεμα..γιατι οντως δεν θελεις διαπληκτισμους πριν το σχολειο...θα μπορουσες ομως να δωσεις λιγο χρονο την κορη σου, μιλωντας της, εξηγωντας της πραγματα να βρει ισως μονη της της ισορροπιες και παντα να επιβλεπεις οσο μπορεις...Σιγουρα θα προσπαθουσα να πλησιασω με καποιο τροπο τους γονεις, για να εχω καποια αποψη τελος παντων...Ισως εναν καφε ενω τα παιδια παιζουν...Για να δεις και την συμπεριφορα του κοριτσιου μπροστα στους γονεις της...την αντιδραση τους...Αν αυτο ειναι βεβαια εφικτο..

[samsympan]

@nasia79 δε θα σταθώ καθόλου στο θέμα της συμπεριφοράς της συμμαθήτριας της κόρης σου. Ο καθένας μας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, τα οποία και φυσικά είναι αυθαίρετα αφού δεν έχουμε σφαιρική γνώση της κατάστασης. Ούτε θα σταθώ στην αντίδραση της κόρης σου σε όλο αυτό. Έχουν γραφτεί, κατά την άποψη μου, κάποια σωστά σχόλια σχετικά, φιλτράρισε τα και μίλα στο παιδί με ειλικρίνεια και αγάπη.

 

Επέτρεψε μου να επιστήσω την προσοχή σου κάπου αλλού (έχουν ήδη γίνει αναφορές παραπάνω σχετικά με αυτό που θα πω από άλλα μέλη) και να σου πω ότι,

Δεν αφήνουμε ΠΟΤΕ το ανήλικο τέκνο μας (τόσο μικρής ηλικίας μάλιστα), ΑΣΥΝΟΔΕΥΤΟ σε σπίτι αγνώστων.  Σε σπίτι ανθρώπων που δεν έχουμε μια καλή σχέση, έστω σε επίπεδο κοινωνικών γνωριμιών, και το οποίο δεν έχουμε επισκεφτεί εμείς προηγουμένως. Ακόμη και αν μιλούσαμε για φιλικό/συγγενικό σπίτι, ακόμη σε μια τέτοια περίπτωση, όταν μιλάμε για τόσο μικρό παιδί, το να είναι ασυνόδευτο γενικότερα, τίθεται υπό συζήτηση. Ομοίως, δεν δεχόμαστε ποτέ στο σπίτι μας ΑΣΥΝΟΔΕΥΤΟ παιδί τόσο μικρό, όταν δεν γνωρίζουμε την οικογένεια του. Για την ασφάλεια της δικής μας οικογένειας και την ασφάλεια του ίδιου του ξένου παιδιού. Εάν αυτό το κοριτσάκι, έχει την άνεση να μπαινοβγαίνει στο σπίτι σας με αυτόν τον τρόπο, έχει την άνεση να μπει και στο σπίτι του ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ.

Αντιλαμβάνομαι ότι ο τρόπος ζωής σας και ο τόπος διαμονής σας ευνοεί μια άλλη θεώρηση του πράγματος. ΟΜΩΣ, κίνδυνοι για τα παιδιά ελλοχεύουν παντού, ανεξαρτήτως τόπου διαμονής, κοινωνικο-οικονομικής τάξης και εκπαιδευτικού επιπέδου. Ελλοχεύουν δυστυχώς και μέσα στο  ίδιο το οικογενειακό περιβάλλον.

 

Θα πρότεινα λοιπόν, με ευγένεια και διακριτικότητα να μην δεχτείς ξανά το παιδί στο σπίτι σου, μόνο του, εάν δεν γνωριστείτε με τους γονείς του. Και επίσης να συζητήσεις με την νηπιαγωγό σας, το θέμα της προστασίας-αυτοπροστασίας των παιδιών. Να ζητήσεις να γίνει θεματική πάνω σε αυτό στην τάξη. Προς Θεού, χωρίς να αναφερθείς στο παιδί αυτό, ούτε να υπονοήσεις το οτιδήποτε! Είναι πολύ πολύ πολύ σημαντικό θέμα και τα παιδιά θα πρέπει να διδάσκονται σχετικά. Εννοείται με τρόπο κατάλληλο. Και υπάρχουν πολλές δραστηριότητες που μπορούν να γίνουν και πρέπει να γίνονται (εγκεκριμένες και εφαρμοσμένες). Δραστηριότητες που σέβονται την αγνότητα και τον ψυχισμό των παιδιών και που ταυτόχρονα τα θωρακίζουν από κινδύνους.

[vtgian]

Αν κατάλαβα καλά, στην τελευταία "παρέα" που έκαναν τα παιδιά ήταν εντάξει, δεν υπήρξαν κλάματα από την κόρη σου. Καλό αυτό. Γενικά μιλώντας και θα σου το επιβεβαιώσουν και εκπαιδευτικοί αυτό, σε αυτές τις ηλικίες είναι πολύ συχνό το "μαλώνω - τα ξαναβρίσκω". Δεν σκέφτονται ακόμα τα παιδάκια σαν εμάς τους μεγάλους. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι μια συνεχόμενη κακή συμπεριφορά πρέπει να είναι και αποδεκτή. Εκεί μιλάμε για όρια.

Επειδή καταλαβαίνω ότι εκεί που μένετε τα παιδιά κυκλοφορούν εύκολα ασυνόδευτα και πλησιάζει και καλοκαίρι (περισσότερη ώρα έξω) ξεκινήστε βάζοντας κανόνες για το ποιες ώρες μπορεί να κυκλοφορεί και μέχρι που μπορεί να πάει. Θα συμφωνήσω και εγώ ότι δεν μπαίνουμε σε άλλο σπίτι χωρίς την άδεια του γονιού μας (όχι ότι το κάνει λιγότερο επικίνδυνο αν ξέρεις την οικογένεια, αλλά όπως και να έχει).  Το συντομότερο να γνωρίσετε την οικογένεια του άλλου κοριτσιού καλύτερα, ειδικά αφού θα είναι συμμαθήτριες. Μέσα στο καλοκαίρι δηλαδή να ξέρετε πως να το χειριστείτε, ειδικά αν όντως το άλλο παιδάκι έχει προβλήματα συμπεριφοράς.

 

Χωρίς να θέλω να αποκλείσω κάτι, ας σκεφτούμε ότι το άλλο κοριτσάκι μπορεί να είναι πιεσμένο από τη μετακόμιση, να του λείπουν οι δικοί του και να αντιμετωπίζει το νέο περιβάλλον πολύ εχθρικά, να του είναι μια δύσκολη περίοδος. Όχι ότι αλλάζει κάτι ως προς το τι θα κάνετε, απλά μη βιαστείτε να το απομονώσετε φορώντας του τη ταμπέλα του "κακού" παιδιού.

[Έσπερος]

Just now, vtgian είπε:

Χωρίς να θέλω να αποκλείσω κάτι, ας σκεφτούμε ότι το άλλο κοριτσάκι μπορεί να είναι πιεσμένο από τη μετακόμιση, να του λείπουν οι δικοί του και να αντιμετωπίζει το νέο περιβάλλον πολύ εχθρικά, να του είναι μια δύσκολη περίοδος. Όχι ότι αλλάζει κάτι ως προς το τι θα κάνετε, απλά μη βιαστείτε να το απομονώσετε φορώντας του τη ταμπέλα του "κακού" παιδιού.

Σ' αυτό συμφωνώ. Υπάρχει και το ενδεχόμενο επίσης το παιδάκι να έχει κάποιο αναπτυξιακό θέμα που να δυσχεραίνει τις κοινωνικές συνανστροφές του. Λίγο απίθανο βέβαια να έχει τέτοιο θέμα και να το αφήνουν οι γονείς να κυκλοφορεί με τόση άνεση και ελευθερία, αλλά δεν ξέρεις ποτέ. Γι αυτό καλό είναι να αποφευχθουν οι ταμπέλες και οι απαγορεύσεις. 

[Macgyver]

@nasia79 εγώ στη θέση σου θα χτυπούσα κουδούνι κ θα ζητούσα να δω τους γονείς με τη δικαιολογία : 

1) γεια σας, επειδή οι κόρες μας παίζουν πολύ μαζί και η μικρή σας ΟΠΩΣ ξέρετε έρχεται συχνά σπίτι μας, σκέφτηκα να ανταλλάξουμε τηλέφωνα για περίπτωση ανάγκης !!!!! 

2) όταν ξανάρθει η μικρή , κι αν η κόρη σου θέλει να παίξει μαζί της κλπ , να ρωτάς την άλλη : ξέρει η μαμά σου ότι είσαι εδώ ; Κάτσει να την πάρω να της πω μια καλησπέρα και να τη ρωτήσω αν μπορώ να σας δώσω λίγο παγωτό (και καλά ) 

3) η συμπεριφορά της μικρής είναι λίγο περίεργη για τόσο μικρή ηλικία ! Και ορθώς σε προβληματίζει . Να κόψεις εντελώς επαφές είναι ανέφικτο δεδομένου ότι θα είναι στην ίδια τάξη (θα υπάρχουν πάρτυ , εκδρομές κλπ κλπ - πρέπει να είσαι διπλωματική με λίγα λόγια) 

4) προφανώς πολλή συζήτηση με τη μικρή σου ώστε να μην ανέχεται χειριστική συμπεριφορά 

5) εσυ από την άλλη ως ενήλικας , μπορείς να επέμβεις με χειριστική συμπεριφορά εντός οριων απέναντι σε ανάρμοστη συμπεριφορά της «φίλης». Σε αυτό διαφωνώ με κάποιες προλαλησασες- τι σημαίνει δεν παρεμβαίνουμε σε ξένο παιδί ; Δεν το προσβάλουμε, αλλά μπορούμε να το νουθετήσουμε απουσία γονέα δικού του. 

Δηλαδη αν βλέπετε πχ  δυο εξάχρονα να πετάνε πέτρες με κίνδυνο να χτυπήσουν , θα το αφήνατε έτσι από φόβο μην προσβληθούν οι απόντες γονείς τους  ;; Δεν τα προσβάλουμε , μιλάμε όμορφα και με χαμόγελο και εξηγούμε. 

 

[ΑΡΓΚ]

Η κατάσταση με τα παιδιά που μπαινοβγαίνουν στα σπίτια των γειτόνων σε αυτή την ηλικία, μου θυμίζει αρκετά τον τρόπο που μεγάλωσα, σε ήσυχη γειτονιά τότε της Αθήνας. Αλλά: οι γονείς, ή οι γιαγιάδες, γνωρίζονταν. Επίσης μπαινόβγαιναν ελεύθερα σχεδόν στα σπίτια. Πήγαινα εγώ μεν στο σπίτι της κυρίας Μαρίας δίπλα να παίξω ό,τι ώρα μου κατέβαινε με τα εγγόνια της, αλλά με εξίσου μεγάλη άνεση κυκλοφορούσε και η κυρία Μαρία στο σπίτι της δικής μου γιαγιάς για να πιει "απρόσκλητη" ένα καφέ. Μέσα λοιπόν σε αυτό το πλαίσιο της γειτονιάς, σε περιστατικό σαν αυτά που περιγράφονται στο αρχικό θέμα, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι οι γονείς ή η γιαγιά της φίλης μου της Διονυσίας, αν εγώ συμπεριφερόμουν σαν το κοριτσάκι, χωρίς καμία ντροπή και μπροστά σε όλες μας, θα με είχαν μαλώσει για την αγένεια μου, και θα είχα πιθανότατα τιμωρηθεί επιτόπου, με κανέναν δικό μου να μην έχει αντίρρηση. Αυτό το συλλογικό μεγάλωμα των παιδιών, με τα παιδιά της γειτονιάς να περιφέρονται από σπίτι σε σπίτι, σήμαινε ότι ο κάθε ενήλικας είχε εξίσου ευθύνη και εξουσία απέναντι σε όλα τα παιδιά, έτσι το θυμάμαι να συμβαίνει. Δεν υπήρχε δηλαδή περίπτωση να μπω σε σπίτι παιδιού που δεν γνωρίζαν οι δικοί μου τους δικούς του και που δεν ήταν αυτονόητο ότι αν έκανα κάτι που δεν επιτρεπόταν, θα με έβαζαν στη θέση μου. Και μάλιστα κάποιοι γονείς που δεν ενσωματώθηκαν ποτέ στη γειτονιά, με τα παιδιά τους σαφώς και δεν υπήρξε ποτέ αυτή η άνεση.

Δεν μπορώ να φανταστώ ένα μοντέλο "χωριού" που ναι μεν υπάρχει η λογική τα παιδιά να πηγαινοέρχονται ελεύθερα αλλά οι ενήλικες να μην έχουν αντίστοιχους δεσμούς. Δεν νομίζω ότι είναι δυνατό να δουλέψει καν αυτό. Καταλαβαίνω λοιπόν ένα σύστημα όπου η θεματοθέτρια χτυπά και αυτή την πόρτα της μικρής να φέρει ένα κέικ που έψησε και να πει δυο κουβέντες γενικά με τη γιαγιά, που καλεί την άλλη μαμά για ένα καφέ μετά τη δουλειά κοκ, και σε αυτό το πλαίσιο ναι μεν μπαινοβγαίνει και το ένα κοριτσάκι στο σπίτι του άλλου, αλλά ξέροντας ότι δεν μένει κάτι κρυφό και όλοι οι ενηλικες έχουν άνεση να μιλήσουν και να διορθώσουν όλα τα παιδιά της παρέας. Αν το μοντέλο δε δουλεύει με τους ενήλικες, τότε το "η πόρτα είναι πάντα ανοιχτή για τα παιδιά" σίγουρα δεν μπορεί να εφαρμοστεί.

[Nefeli2014]

Ωχ θε μου τι έχω να δω κι εγώ, είναι η πρώτη μου σκέψη. 

Εγώ ήδη της μιλάω κι ας μην έχει παρουσιαστεί θέμα. Μιλάμε τύπου, πως περνάς στο σχολείο αν έχεις φίλους, όλα καλά μου τα λέει αλλά κάποιες φορές συνεχίζω κι εγώ, αν κάποιον δεν το συμπαθείς δεν είσαι υποχρεωμένη να τον κάνεις παρέα, κάνουμε φίλους αυτούς που Μας φέρονται καλά και μας κάνουν να γελάμε, αν κάτι δε σου αρέσει να λες όχι και τέτοια. Δεν ξέρω αν κάνω καλά που της τα λέω έτσι στο άσχετο χωρίς να έχει γίνει κάτι αλλά μου βγαίνει κάπως να την προετοιμάσω. Θέλω να την μάθω να επιλέγει κι όχι να την επιλέγουν μονο οι άλλοι. Κι αν είναι αμοιβαίο να μια ωραία φιλια...

 

 

 

Κάτι ακόμα που μας συνέβη πρόσφατα και μου έκανε φοβερή και αρνητική εντύπωση. Είμαστε διακοπές σε ξενοδοχείο και σε κάποιο δωμάτιο παραδίπλα μένουν κάποια παιδάκια. Οκ τα είχαμε Δει αλλά δε βρέθηκε η ευκαιρία να παίξουν με τη κόρη μου στον προαύλιο χώρο που είχε το ξενοδοχείο. Ένα πρωινό χτυπάει η πορυα, ανοίγω βλέπω το ένα το πιτσιρίκι (η δικιά μου τότε ήταν 3 αυτό να ταν 4...)γεια σου της λέω, θα ήθελες κάτι? Σε μου μιλάει, μπαίνει χύμα μέσα στο δωμάτιο και πάει στα παιχνίδια της δικιάς μου. Κάθεται κι αρχίζει να παίζει. Εγώ είχα βρει στο διάδρομο να δω που είναι η μαμά της... Ψυχή δεν υπήρχε... Ξέρει η μαμά σου ότι είσαι εδώ? Που είναι αγάπη μου η μαμά σου, ο μπαμπάς σου? Απάντηση μηδέν.. Εν τω μεταξύ είχαν αρχίσει να παίζουν κι εγώ Ειχ μείνει κάγκελο, η δικιά μου μέσ στην τρελή χαρα έπαιζε... Εγώ αναμεσα σε πορτα και διάδρομο με την πυζαμα τα είχα χαμένα.. Ηθελα να το διώξω μη βρω και τον μπελά μου και δεν ήξερα πως... Μικρούλα της λέω πάμε να βρούμε τη μαμά σου που σε ψάχνει? Έτοιμη ήμουν να κατέβω κάτω να την παραδώσω στη ρεσεψιόν με τις πυτζάμες όπως ημουν..αυτο ούτε καν μου απαντούσε είχε θρονιαστει κι έπαιζε παζλ... Την σηκώνω και την παίρνω από το χεράκι,, έλα πάμε κορίτσια βόλτα λέω και βγαίνουμε έξω... Ακούω φωνές χάχανητα... Δύο γυναίκες κι ένας άντρας περπατούσαν στο διάδρομο και το μικρό έτρεξε προς τα εκεί... Είστε η μαμά της λέω? Ήρθε μας χτύπησε την πορτα για να παίξουν.. Άρχισα να εξηγώ, αυτή χαμογέλασε αόριστα σα να μην άκουσε τίποτα και έφυγαν.. Εγώ έμεινα κάγκελο... 

Βγάλτε συμπεράσματα εσείς... 

[kotsifikos]

14 hours ago, nasia79 said:

Όχι δεν τη γνωρίζω ακόμη. Μόνο τη γιαγιά λίγο! Δουλεύουν πολλές ώρες. Γι αυτό άλλωστε μετακόμισαν απο Αθήνα. Και ούτε θα ήθελα να εμπλακώ. 

Συγγνώμη αλλά αλήθεια δεν καταλαβαίνω, αυτό το παιδάκι έρχεται σπίτι σας απρόσκλητο όποτε θέλει, και οι γονείς δεν γνωρίζεστε μεταξύ σας ????

Ε θα τρελαθώ!!! Είναι μόλις 5 1/2 ετών το παιδί, δεν θέλουν οι γονείς του να γνωρίζουν σε τι σπίτι μπαίνει? τι περιβάλλον επικρατεί εκεί?? αυτό ένας γονιός (στο δικό μου μυαλό) είναι δεδομένο πως το επιδιώκει ακόμα και στα 15 1/2 όχι απλά στα 5 1/2.

Εγώ γενικά συμφωνώ με την άποψη του άντρα σου, επίσης δεν πειράζει αν κάποιο παιδί δεν θέλει να κάνει παρέα με την κόρη σου, πειράζει όμως να την κοροϊδεύουν και να γελούν εις βάρος της μαζί με άλλα παιδιά, και εκεί είναι η στιγμή που θα πρέπει να επέμβεις, κυρίως εφόσον επηρεάζει το παιδί σου, γιατί όπως λες σήμερα είναι στην γειτονιά και αύριο θα είναι στο σχολείο, φαντάζομαι δεν θα ήθελες να έχει αυτόν τον ''πόλεμο'' στο σχολείο.

[nasia79]

Just now, kotsifikos είπε:

Συγγνώμη αλλά αλήθεια δεν καταλαβαίνω, αυτό το παιδάκι έρχεται σπίτι σας απρόσκλητο όποτε θέλει, και οι γονείς δεν γνωρίζεστε μεταξύ σας ????

Ε θα τρελαθώ!!! Είναι μόλις 5 1/2 ετών το παιδί, δεν θέλουν οι γονείς του να γνωρίζουν σε τι σπίτι μπαίνει? τι περιβάλλον επικρατεί εκεί?? αυτό ένας γονιός (στο δικό μου μυαλό) είναι δεδομένο πως το επιδιώκει ακόμα και στα 15 1/2 όχι απλά στα 5 1/2.

Εγώ γενικά συμφωνώ με την άποψη του άντρα σου, επίσης δεν πειράζει αν κάποιο παιδί δεν θέλει να κάνει παρέα με την κόρη σου, πειράζει όμως να την κοροϊδεύουν και να γελούν εις βάρος της μαζί με άλλα παιδιά, και εκεί είναι η στιγμή που θα πρέπει να επέμβεις, κυρίως εφόσον επηρεάζει το παιδί σου, γιατί όπως λες σήμερα είναι στην γειτονιά και αύριο θα είναι στο σχολείο, φαντάζομαι δεν θα ήθελες να έχει αυτόν τον ''πόλεμο'' στο σχολείο.

Καλημέρα! Τα πράγματα δεν φαίνονται να εξελισσονται ομαλά. Πραγματικά δεν με ενδιαφέρει αν θα κάνει παρέα με το συγκεκριμένο παιδί. Δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους!! Όμως νομίζουμε ότι προσπαθεί να απομονώσει τη μικρή και από τα υπόλοιπα παιδιά. Ίσως να μην είναι έτσι. Πρέπει να δούμε τι γίνεται για κάποιες μέρες ακόμη για να μην αδικήσω το ξένο παιδί. Ίσως να φταίει η κόρη μου;;; Δεν ξέρω. Χθες για παράδειγμα η μικρή ζήτησε να βγεί έξω στη γειτονιά ακούγοντας τα παιδιά να παίζουν. Έπρεπε να φύγουμε και της είπα μόνο για δέκα λεπτά μέχρι να ετοιμαστούμε. Βγήκε έπαιξε για λίγο και στο τέλος ακούω το αγοράκι της γειτονιάς, με το οποίο είχε πάντα καλές σχέσεις και παίζουν το καλοκαίρι να της λέει ότι πρέπει τώρα να πάει σπίτι της γιατί έχει αράχνες. Το σκέφτηκε μόνο του , του το είπε να το πεί το άλλο κορίτσι. Κάνει κάτι ενοχλητικό η κόρη μου και δεν το έχω καταλάβει; Αυτό πάντως που διαπίστωσα και είμαι σίγουρη είναι ότι και στο άλλο κορίτσι της γειτονιάς που είναι 4 χρόνια μεγαλύτερο μιλάει με πολύ άσχημο τρόπο. Δεν ξέρω!!!???? Δεν θέλω να είμαι από τους γονείς που φταίνε πάντα οι άλλοι και όχι το δικό τους παιδί.

[erin0000]

15 ώρες πρίν, nasia79 είπε:

 Πλέον έχω καταλάβει οτί το κοριτσάκι δεν τη θέλει τη μικρή μου. Δεν ξέρω γιατί έρχεται, δεν ξέρω γιατί περιμένει έξω απο την πόρτα τα απογεύματα. Μάλιστα μια φορά διαπίστωσα ότι την κορόιδευε μαζί με ένα άλλο παιδάκι. Η κόρη μου είναι τελείως χαϊβάνι από την άλλη. Ενώ φαίνεται έντονα ότι αυτή η στάση την ενοχλεί, μόλις την δει βγαίνει για παιχνίδι. Τα ξεχνάει. 

 

Ίσως να ζηλεύει το άλλο το παιδί και να έρχεται με σκοπό να κάνει την κόρη σου να νιώσει άσχημα... Πρόσεξέ το αυτό.

 

Εφόσον η μικρή σου τα ξεχνάει, θα πρέπει να βάλεις εσύ κάποια όρια και να κάνεις και το παιδί σου να καταλάβει ότι δεν μπορούμε να συγχωρούμε συνέχεια το ίδιο παράπτωμα, ειδικά αν ο άλλος δεν δείχνει μεταμέλεια.

Just now, nasia79 είπε:

Καλημέρα! Τα πράγματα δεν φαίνονται να εξελισσονται ομαλά. Πραγματικά δεν με ενδιαφέρει αν θα κάνει παρέα με το συγκεκριμένο παιδί. Δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους!! Όμως νομίζουμε ότι προσπαθεί να απομονώσει τη μικρή και από τα υπόλοιπα παιδιά. Ίσως να μην είναι έτσι. Πρέπει να δούμε τι γίνεται για κάποιες μέρες ακόμη για να μην αδικήσω το ξένο παιδί. Ίσως να φταίει η κόρη μου;;; Δεν ξέρω. Χθες για παράδειγμα η μικρή ζήτησε να βγεί έξω στη γειτονιά ακούγοντας τα παιδιά να παίζουν. Έπρεπε να φύγουμε και της είπα μόνο για δέκα λεπτά μέχρι να ετοιμαστούμε. Βγήκε έπαιξε για λίγο και στο τέλος ακούω το αγοράκι της γειτονιάς, με το οποίο είχε πάντα καλές σχέσεις και παίζουν το καλοκαίρι να της λέει ότι πρέπει τώρα να πάει σπίτι της γιατί έχει αράχνες. Το σκέφτηκε μόνο του , του το είπε να το πεί το άλλο κορίτσι. Κάνει κάτι ενοχλητικό η κόρη μου και δεν το έχω καταλάβει; Αυτό πάντως που διαπίστωσα και είμαι σίγουρη είναι ότι και στο άλλο κορίτσι της γειτονιάς που είναι 4 χρόνια μεγαλύτερο μιλάει με πολύ άσχημο τρόπο. Δεν ξέρω!!!???? Δεν θέλω να είμαι από τους γονείς που φταίνε πάντα οι άλλοι και όχι το δικό τους παιδί.

 

Καταλαβαίνω ότι είναι λίγο πιο χύμα τα πράγματα εκεί που μένετε, αλλά για να βγάλεις συμπεράσματα πρέπει να είσαι και εσύ από κοντά. Δεν πρόκειται να βγάλεις άκρη συζητώντας με 6χρονα. Από τη στιγμή που παίζουν μόνα τους και πηγαίνουν βόλτα μόνα τους, δεν ξέρεις τι λένε και τι κάνουν.

 

Θα συμφωνήσω και εγώ ότι δεν θα έπρεπε να δεχόμαστε ασυνόδευτα παιδιά, ούτε και να στέλνουμε το δικό μας μόνο σε άλλα σπίτια ή στη γειτονιά. Θα πρέπει να παίζουν υπό την επίβλεψη κάποιου ενήλικα. Είναι πολύ μικρά ακόμη.

[nasia79]

Just now, erin0000 είπε:

 

Ίσως να ζηλεύει το άλλο το παιδί και να έρχεται με σκοπό να κάνει την κόρη σου να νιώσει άσχημα... Πρόσεξέ το αυτό.

 

Εφόσον η μικρή σου τα ξεχνάει, θα πρέπει να βάλεις εσύ κάποια όρια και να κάνεις και το παιδί σου να καταλάβει ότι δεν μπορούμε να συγχωρούμε συνέχεια το ίδιο παράπτωμα, ειδικά αν ο άλλος δεν δείχνει μεταμέλεια.

 

Καταλαβαίνω ότι είναι λίγο πιο χύμα τα πράγματα εκεί που μένετε, αλλά για να βγάλεις συμπεράσματα πρέπει να είσαι και εσύ από κοντά. Δεν πρόκειται να βγάλεις άκρη συζητώντας με 6χρονα. Από τη στιγμή που παίζουν μόνα τους και πηγαίνουν βόλτα μόνα τους, δεν ξέρεις τι λένε και τι κάνουν.

 

Θα συμφωνήσω και εγώ ότι δεν θα έπρεπε να δεχόμαστε ασυνόδευτα παιδιά, ούτε και να στέλνουμε το δικό μας μόνο σε άλλα σπίτια ή στη γειτονιά. Θα πρέπει να παίζουν υπό την επίβλεψη κάποιου ενήλικα. Είναι πολύ μικρά ακόμη.

Καταλαβαίνω ότι για όσους μένουν σε πόλεις είναι δύσκολο να κατανοήσουν τον τρόπο ζωής στην επαρχία. Και εγώ και ο σύζυγος έτσι μεγαλώσαμε. Παιχνίδι όλη μέρα στη γειτονιά. Τα καλοκαίρια μόνο τα μεσημέρια μαζευόμασταν. Τώρα οι εποχές έχουν αλλάξει. Ακόμη και εδώ τα παιδιά δεν πολυβγαίνουν έξω. Τάμπλετ και κινήτα στο χέρι όλη μέρα. Όταν λοιπόν ακούω παιδιά να παίζουν έξω χαίρομαι πάρα πολύ. Δεν με νοιάζει αν θα έρχονται σπίτι μου, αν θα ουρλιάζουν έξω από την πόρτα. Λίγο πολύ όλοι τους ξέρουμε όλους. Το μόνο που με νοιάζει είναι μήπως πέσει και χτυπήσει τρέχοντας. Αλλα και αυτό μες το πρόγραμμα είναι. Όταν το κοριτσάκι ήρθε τις πρώτες φορές εννοείται ότι το έστειλα να ενημερώσει τη γιαγιά του για το που βρίσκεται. Το σπίτι είναι ένα λεπτό ποδαρόδρομος απο το δικό μας. 

[Fenia27]

Just now, nasia79 είπε:

Καταλαβαίνω ότι για όσους μένουν σε πόλεις είναι δύσκολο να κατανοήσουν τον τρόπο ζωής στην επαρχία. Και εγώ και ο σύζυγος έτσι μεγαλώσαμε. Παιχνίδι όλη μέρα στη γειτονιά. Τα καλοκαίρια μόνο τα μεσημέρια μαζευόμασταν. Τώρα οι εποχές έχουν αλλάξει. Ακόμη και εδώ τα παιδιά δεν πολυβγαίνουν έξω. Τάμπλετ και κινήτα στο χέρι όλη μέρα. Όταν λοιπόν ακούω παιδιά να παίζουν έξω χαίρομαι πάρα πολύ. Δεν με νοιάζει αν θα έρχονται σπίτι μου, αν θα ουρλιάζουν έξω από την πόρτα. Λίγο πολύ όλοι τους ξέρουμε όλους. Το μόνο που με νοιάζει είναι μήπως πέσει και χτυπήσει τρέχοντας. Αλλα και αυτό μες το πρόγραμμα είναι. Όταν το κοριτσάκι ήρθε τις πρώτες φορές εννοείται ότι το έστειλα να ενημερώσει τη γιαγιά του για το που βρίσκεται. Το σπίτι είναι ένα λεπτό ποδαρόδρομος απο το δικό μας. 

 

Και εγω μεγαλωσα ετσι αλλα αυτο δεν σημαινει οτι οι κινδυνοι δεν υπαρχουν...Οταν μεγαλωσαμε εμεις, μπορει να παιζαμε ελευθερα με μια αισθηση ασφαλειας...Αλλα δεν ηταν πραγματικη ασφαλεια μαλλον ψευδαισθηση και αφελεια των γονεων...Πολλες φορες σκεφτομαι που πηγαιναμε και τι καναμε, πως κανενας δεν ηξερε που ημαστε...Τυχη ηταν πιο πολυ που δεν γκρεμοτσακιστηκαμε ή που δεν πεσαμε σε καποιον ανθρωπο πιο πονηρο..Πραγματα συμβαινουν πολλα γυρω μας και ειναι εντελως αφελες να πιστευουμε οτι τα 6χρονα παιδια μας ειναι ασφαλη σε ξενα σπιτια...Μην ξεχνας οτι το κακο δεν χρειαζεται να συμβει πολλες φορες για να σου αλλαξει την ζωη...Μια φορα αρκει...Και σου το λεω, εχοντας μεγαλωσει σε χωριο....Το χωριο ομως δεν αλλαζει τους ανθρωπους ουτε τους κανει πιο αγαθους...

[Έσπερος]

Just now, nasia79 είπε:

Όταν το κοριτσάκι ήρθε τις πρώτες φορές εννοείται ότι το έστειλα να ενημερώσει τη γιαγιά του για το που βρίσκεται. Το σπίτι είναι ένα λεπτό ποδαρόδρομος απο το δικό μας. 

Συγγνώμη που θα το πω, αλλά πιστεύω ότι εκεί έγινε το λάθος. πρώτα από όλα δεν ξέρεις τι είπε το κοριτσάκι στη γιαγιά του. επίσης έδωσες την εντύπωση ότι δεν σε ξενίζει αυτός ο τρόπος "επισκεψης". Εγώ πιστεύω ότι θα έπαιρνα τηλέφωνο, αν το παιδάκι ήξερε να μου το πει, κ θα έλεγα ότι το παιδί είναι σπίτι μου κ θέλω να βεβαιωθώ ότι οι γονείς το γνωρίζουν κ το εγκρίνουν  κλπ κλπ.  δεν ξερω αν θα επαιρναν το μηνυμα οτι εμμέσως αναρωτιεμαι για την απουσια επίβλεψης, αλλα ποστευω αν αυτο γινοταν καθε φορα κατι θα περνουσε απο το μυαλο τους. 

 

Τώρα σκέφτομαι μήπως έτσι από όλη σας την καλή πρόθεση δώσατε το μήνυμα ότι εσείς είστε η χύμα οικογένεια κ όχι οι άλλοι κ αυτό έχει κάποιον αντίκτυπο, ισως αρνητικα σχολια για σας πχ. το συνδυάζω κ με το ψεματάκι για να αποφύγουν τη μικρη σας αυτο. 

[Fenia27]

Just now, Έσπερος είπε:

Τώρα σκέφτομαι μήπως έτσι από όλη σας την καλή πρόθεση δώσατε το μήνυμα ότι εσείς είστε η χύμα οικογένεια κ όχι οι άλλοι κ αυτό έχει κάποιον αντίκτυπο, ισως αρνητικα σχολια για σας πχ. το συνδυάζω κ με το ψεματάκι για να αποφύγουν τη μικρη σας αυτο.

 

Μπα δεν νομιζω βρε εσπερος...μπορει να δεχτηκαν το κοριτσακι στο σπιτι τους, αλλα το χυμα ειναι οτι οι αλλοι γονεις δεν σκεφτηκαν "μα που παει το παιδι μου"...Επιπλεον, μας ειπε η κοπελα οτι οι γονεις δουλευουν πολυ, οποτε το κοριτσι μαλλον ειναι υπο την επιβλεψη των παππουδων του, που μενουν χρονια εκει στο χωριο, και ισως δεν εχουν το ιδιο σκεπτικο με εμας...

[Έσπερος]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Μπα δεν νομιζω βρε εσπερος...μπορει να δεχτηκαν το κοριτσακι στο σπιτι τους, αλλα το χυμα ειναι οτι οι αλλοι γονεις δεν σκεφτηκαν "μα που παει το παιδι μου"...Επιπλεον, μας ειπε η κοπελα οτι οι γονεις δουλευουν πολυ, οποτε το κοριτσι μαλλον ειναι υπο την επιβλεψη των παππουδων του, που μενουν χρονια εκει στο χωριο, και ισως δεν εχουν το ιδιο σκεπτικο με εμας...

Τι να σου πω δεν ξέρω... Απλώς έιναι πολύ αλλοπρόσαλλα και ασυνάρτητα όλα αυτά! Είναι πιθανό βέβαια η οικογένεια λόγω της μετακόμισης και της προσαρμογής στο νέο μέρος να μην εχει αντιληφθεί και πολλά και να πιστευει ότι το παιδί της απλώς γνωρίζεται με τα παιδάκια της γειτονιάς και έχει φυσιολογικές συμπάθειες και αντιπάθειες. και το παιδί κατα τ' άλλα να έχει θέματα προσαρμογής, να ψάχνεται, να θέλει ίσως να βρει έναν ρόλο στις καινούργιες παρέες και να συμπεριφέρεται έτσι, κ η οικογένεια να μην το καταλαβαίνει και την πληρώνει το άλλο παιδί. 

[Έσπερος]

18 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Η κατάσταση με τα παιδιά που μπαινοβγαίνουν στα σπίτια των γειτόνων σε αυτή την ηλικία, μου θυμίζει αρκετά τον τρόπο που μεγάλωσα, σε ήσυχη γειτονιά τότε της Αθήνας. Αλλά: οι γονείς, ή οι γιαγιάδες, γνωρίζονταν. Επίσης μπαινόβγαιναν ελεύθερα σχεδόν στα σπίτια. Πήγαινα εγώ μεν στο σπίτι της κυρίας Μαρίας δίπλα να παίξω ό,τι ώρα μου κατέβαινε με τα εγγόνια της, αλλά με εξίσου μεγάλη άνεση κυκλοφορούσε και η κυρία Μαρία στο σπίτι της δικής μου γιαγιάς για να πιει "απρόσκλητη" ένα καφέ. Μέσα λοιπόν σε αυτό το πλαίσιο της γειτονιάς, σε περιστατικό σαν αυτά που περιγράφονται στο αρχικό θέμα, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι οι γονείς ή η γιαγιά της φίλης μου της Διονυσίας, αν εγώ συμπεριφερόμουν σαν το κοριτσάκι, χωρίς καμία ντροπή και μπροστά σε όλες μας, θα με είχαν μαλώσει για την αγένεια μου, και θα είχα πιθανότατα τιμωρηθεί επιτόπου, με κανέναν δικό μου να μην έχει αντίρρηση. Αυτό το συλλογικό μεγάλωμα των παιδιών, με τα παιδιά της γειτονιάς να περιφέρονται από σπίτι σε σπίτι, σήμαινε ότι ο κάθε ενήλικας είχε εξίσου ευθύνη και εξουσία απέναντι σε όλα τα παιδιά, έτσι το θυμάμαι να συμβαίνει. Δεν υπήρχε δηλαδή περίπτωση να μπω σε σπίτι παιδιού που δεν γνωρίζαν οι δικοί μου τους δικούς του και που δεν ήταν αυτονόητο ότι αν έκανα κάτι που δεν επιτρεπόταν, θα με έβαζαν στη θέση μου. Και μάλιστα κάποιοι γονείς που δεν ενσωματώθηκαν ποτέ στη γειτονιά, με τα παιδιά τους σαφώς και δεν υπήρξε ποτέ αυτή η άνεση.

Δεν μπορώ να φανταστώ ένα μοντέλο "χωριού" που ναι μεν υπάρχει η λογική τα παιδιά να πηγαινοέρχονται ελεύθερα αλλά οι ενήλικες να μην έχουν αντίστοιχους δεσμούς. Δεν νομίζω ότι είναι δυνατό να δουλέψει καν αυτό. Καταλαβαίνω λοιπόν ένα σύστημα όπου η θεματοθέτρια χτυπά και αυτή την πόρτα της μικρής να φέρει ένα κέικ που έψησε και να πει δυο κουβέντες γενικά με τη γιαγιά, που καλεί την άλλη μαμά για ένα καφέ μετά τη δουλειά κοκ, και σε αυτό το πλαίσιο ναι μεν μπαινοβγαίνει και το ένα κοριτσάκι στο σπίτι του άλλου, αλλά ξέροντας ότι δεν μένει κάτι κρυφό και όλοι οι ενηλικες έχουν άνεση να μιλήσουν και να διορθώσουν όλα τα παιδιά της παρέας. Αν το μοντέλο δε δουλεύει με τους ενήλικες, τότε το "η πόρτα είναι πάντα ανοιχτή για τα παιδιά" σίγουρα δεν μπορεί να εφαρμοστεί.

Αυτό είναι πολύ διαφορετικό και έχει μια λογική. Βέβαια ήταν εποχές που γενικά οι γονείς είχαν εύκολο το μάλωμα και τις παρατηρήσεις πρώτα πρώτα στα δικά τους παιδιά. Οπότε δεν θα τους ξένιζε αν κάποιος άλλος έκανε παρατήρηση στο παιδί τους, μάλλον θα ντρέπονταν που έδωσε αφορμή για να γίνει η παρατήρηση. Τώρα είναι λίγο διαφορετικά. Υπάρχει μια ευαισθησία αναγκαία σε σχέση με το παρελθόν αλλά και μεγαλύτερη ευθιξία, οπότε το σκέφτεσαι και λίγο παραπάνω τι θα πεις.

 

Εγώ πάντως δεν το έχω καθόλου εύκολο να κάνω παρατήρηση σε ξένα παιδιά. Εκτός επαγγελματικού πλαισίου εννοείται που είναι μέρος της δουλειάς δυστυχώς. Μπορώ να φανταστώ ότι αν το παιδί μου παίζει με άλλλα παιδιά και κάνουν φασαρία ή κάτι που θα οδηγήσει σε ζημιά θα κάνω παρατήρηση σε όλους, ή θα εξηγήσω κάποιον κανόνα του σπιιτού ή θα προστατέψω από βία, αλλά μέχρι εκεί. Στο σπίτι που μέναμε παλιότερα, στην ίδια γειτονιά με το τωρινό αλλά τότε δεν ήμασταν εξοικειωμένοι με τους γείτονες, μένει λίγο πιο δίπλα μια οικογένεια με δύο παιδάκια, που όποτε ανοίγει ο καιρός κυκλοφορούν έξω με τα ποδήλατα ή παίζουν. Επειδή μας αρέσουν οι γάτες, στο μπαλκόνι μας έχουμε πάντα τροφή και κατά καιρούς "φιλοξενούμε" και νεογέννητα γατάκια. Στα παιδάκια άρεσε πολύ να έρχονται να δουν τα γατάκια, απολυτα φυσιολογικό. Όμως το έκαναν με έναν τρόπο που εμένα μου φαίνεται κάπως σαν παραβίαση ιδιωτικού χώρου. Το σπίτι μας ήταν ισόγειο με ισόγεια βεράντα με είσοδο. Υπάρχει χαμηλή μάντρα και πόρτα που δεν κλείνει ποτέ, γιατί δεν είναι μόνο για το συγκεκριμένο σπίτι και έτσι κ αλλιώς δεν προστατεύει από κάτι, απλώς οριοθετεί. Τα παιδάκία έμπαιναν από την πόρτα και έρχονταν και κοιτούσαν μέσα στη βεράντα και ένιωθα σαν να είναι ένας άνθρωπος απ έξω που κοιτάει μέσα στο σπίτι μου. Επειδή έχω μεγαλώσει σε διαμέρισμα, γενικά με ξενίζει η ιδέα ότι εδώ υπάρχει πλήρης ορατότητα σε όλα, αλλά αυτό πήγαινε πολύ κατά τη γνώμη μου. Ποτέ όμως δεν βγήκα να πω κάτι για΄τι ντρεπόμουν. Και τι να έλεγα ακριβώς; Φύγετε γιατί ενοχλείτε; Δεν θέλω να μας κοιτάτε; Και πού να ξέρω εγώ πώς θα το μεταφέρουν στην οικογένεια και πώς θα το ερμηνεύσει η οικογένεια; Και να μας ακολουθεί μετά η φήμη ότι οι τάδε(ξένοι) καθηγητές δεν θέλουν τα παιδιά ή δεν ξέρω κι εγω τι άλλο θα έλεγαν... 

[Fenia27]

Just now, Έσπερος είπε:

Αυτό είναι πολύ διαφορετικό και έχει μια λογική. Βέβαια ήταν εποχές που γενικά οι γονείς είχαν εύκολο το μάλωμα και τις παρατηρήσεις πρώτα πρώτα στα δικά τους παιδιά. Οπότε δεν θα τους ξένιζε αν κάποιος άλλος έκανε παρατήρηση στο παιδί τους, μάλλον θα ντρέπονταν που έδωσε αφορμή για να γίνει η παρατήρηση. Τώρα είναι λίγο διαφορετικά. Υπάρχει μια ευαισθησία αναγκαία σε σχέση με το παρελθόν αλλά και μεγαλύτερη ευθιξία, οπότε το σκέφτεσαι και λίγο παραπάνω τι θα πεις.

 

Εγώ πάντως δεν το έχω καθόλου εύκολο να κάνω παρατήρηση σε ξένα παιδιά. Εκτός επαγγελματικού πλαισίου εννοείται που είναι μέρος της δουλειάς δυστυχώς. Μπορώ να φανταστώ ότι αν το παιδί μου παίζει με άλλλα παιδιά και κάνουν φασαρία ή κάτι που θα οδηγήσει σε ζημιά θα κάνω παρατήρηση σε όλους, ή θα εξηγήσω κάποιον κανόνα του σπιιτού ή θα προστατέψω από βία, αλλά μέχρι εκεί. Στο σπίτι που μέναμε παλιότερα, στην ίδια γειτονιά με το τωρινό αλλά τότε δεν ήμασταν εξοικειωμένοι με τους γείτονες, μένει λίγο πιο δίπλα μια οικογένεια με δύο παιδάκια, που όποτε ανοίγει ο καιρός κυκλοφορούν έξω με τα ποδήλατα ή παίζουν. Επειδή μας αρέσουν οι γάτες, στο μπαλκόνι μας έχουμε πάντα τροφή και κατά καιρούς "φιλοξενούμε" και νεογέννητα γατάκια. Στα παιδάκια άρεσε πολύ να έρχονται να δουν τα γατάκια, απολυτα φυσιολογικό. Όμως το έκαναν με έναν τρόπο που εμένα μου φαίνεται κάπως σαν παραβίαση ιδιωτικού χώρου. Το σπίτι μας ήταν ισόγειο με ισόγεια βεράντα με είσοδο. Υπάρχει χαμηλή μάντρα και πόρτα που δεν κλείνει ποτέ, γιατί δεν είναι μόνο για το συγκεκριμένο σπίτι και έτσι κ αλλιώς δεν προστατεύει από κάτι, απλώς οριοθετεί. Τα παιδάκία έμπαιναν από την πόρτα και έρχονταν και κοιτούσαν μέσα στη βεράντα και ένιωθα σαν να είναι ένας άνθρωπος απ έξω που κοιτάει μέσα στο σπίτι μου. Επειδή έχω μεγαλώσει σε διαμέρισμα, γενικά με ξενίζει η ιδέα ότι εδώ υπάρχει πλήρης ορατότητα σε όλα, αλλά αυτό πήγαινε πολύ κατά τη γνώμη μου. Ποτέ όμως δεν βγήκα να πω κάτι για΄τι ντρεπόμουν. Και τι να έλεγα ακριβώς; Φύγετε γιατί ενοχλείτε; Δεν θέλω να μας κοιτάτε; Και πού να ξέρω εγώ πώς θα το μεταφέρουν στην οικογένεια και πώς θα το ερμηνεύσει η οικογένεια; Και να μας ακολουθεί μετά η φήμη ότι οι τάδε(ξένοι) καθηγητές δεν θέλουν τα παιδιά ή δεν ξέρω κι εγω τι άλλο θα έλεγαν... 

 

Αυτο ομως που περιγραφεις δεν εχει καμια σχεση με αυτο που λεει η @ΑΡΓΚ... Καθε ενηλικας που επιβλεπει ανηλικα παιδια εχει καθε δικαιωμα να επεμβει και να τα "μαλωσει" οπως ακριβως θα μαλωνε και τα δικα του παιδια εφοσον εκεινος ειναι παρων και οι γονεις του καθε παιδιου ειναι απωντες, κατι που σημαινει οτι εχουν αφησει την επιβλεψη τους καπου αλλου...Αυτο ειναι το φυσιολογικο και το "μαλωμα" δεν σημαινει βρισιες, προσβολες...Οποτε μην παμε στο αλλο ακρο που οι ενηλικες δεν τολμανε να μιλησουν καν σε ξενο παιδι απο την πολυ ευαισθησια και διακριτικοτητα ταχα μου...Και εφοσον δεχομαστε ενα παιδι μεσα στο σπιτι μας σημαινει οτι ξερουμε καλα τους γονεις του και εκεινοι μας εμπιστευονται να τα επιβλεπουμε και οτι επακολουθει με αυτο...Απλα τα πραγματα...

 

Οσον αφορα τα παιδια που μπαινουν σε αυλες...αυτο συμβαινει και στο πατρικο μου, ειδικα τωρα που εχω και τα μικρα παιδια=μαγνητης...Δεν ειναι κακο, αν ομως θελεις για καποιο λογο να μην ερθουν απλα να τους πεις "παιδια δεν ειναι καλη ωρα τωρα, ελατε καποια αλλη μερα αν θελετε να δειτε πχ τα γατακια" "Ξεκουραζομαστε και θελουμε ησυχια..." 

Λογω επαγγελματος θα επρεπε να ξερεις οτι τα παιδια δεν προσβαλλονται απο το παραμικρο, καταλαβαινουν πολυ καλα οταν θελεις να τα διωξεις και αν ειναι ανεπιθυμητα οπως και εκτιμουν οταν απλα εισαι ειλικρινης...

[vtgian]

Αυτό που περιγράφει η ΑΡΓΚ το έχω ζήσει και εγώ και ας μεγάλωσα σε κέντρο πόλης. Το μοντέλο όμως ήταν ακριβώς το ίδιο, οι γονείς γνωρίζονταν μεταξύ τους και είχαν το ελεύθερο να μαλώσουν τα παιδιά φίλων όταν αυτά παρεκτρέπονταν. Ωστόσο, σε άγνωστα σπίτια δεν μπαίναμε. Σε εμάς τουλάχιστον ήταν έντονο το "να ρωτήσω τη μαμά μου". Γενικά όμως υπήρχε μια μεγαλύτερη ανοχή και μια κοινή παραδοχή ότι τα παιδιά είναι ευθύνη όλων.

Αυτό επικρατεί και σαν λογική στο κάμπινγκ που πάμε (οργανωμένο, με πολλούς παππουδες/γιαγιάδες που κρατάνε εκεί τα εγγόνια όλο το καλοκαίρι, μήνες δηλαδή). Τα παιδιά μπορεί να είναι χύμα στο δρόμο όλη μέρα και να γυρνάνε από τροχόσπιτο σε τροχόσπιτο αλλά αυτός που τα "φορτώνεται" έχει και το ελεύθερο να βάλει και κανόνες ή να τα διώξει αν δεν γουστάρει.  Εγώ πάντως δεν έχω κανένα κόλλημα να "μαζέψω" παιδί τρίτου, ειδικά αν ο γονιός είναι πέρα βρέχει. Στο κάμπινγκ μπορεί να μαζευόταν και 6-7 παιδάκια στην αυλή μας, φυσικά και θα έβαζα φωνή αν έβλεπα να επικρατεί χαμός. Οπως και υπήρχαν φορές που τα έδιωχνα γιατί πχ έπρεπε να φάμε, ετοιμαστούμε ή γιατί γινόταν ενοχλητικά. Αλλά και σε παιδότοπο ή παιδική χαρά θα μιλήσω, ειδικά αν τίθεται θέμα ασφαλείας.

Στην περίπτωσή σας Νάσια, μπορεί οι παππούδες να είναι αυτής της λογικής και μάλιστα να νομίζουν ότι όλα είναι μια χαρά και να μη το μεταφέρουν καν στους γονείς ως πρόβλημα το ότι το παιδί γυρνάει όλο έξω. Καλά για κοροϊδέματα και τέτοια, οι μεγαλύτεροι άνθρωποι δεν τα ακούνε καν!  Μπορεί πχ το κοριτσάκι να μην αφήνει άλλα παιδιά να μπουν στο σπίτι γιατί έτσι ξέρει από τους γονείς της αλλά να έχει το ελεύθερο από τους παππούδες να κυκλοφορεί όπου θέλει. 

. 

[Έσπερος]

Just now, Fenia27 είπε:

Οποτε μην παμε στο αλλο ακρο που οι ενηλικες δεν τολμανε να μιλησουν καν σε ξενο παιδι απο την πολυ ευαισθησια και διακριτικοτητα ταχα μου...

Κι εμένα η λογική μου αυτό λέει. Όμως σε ομάδα στο φβ διαβάζω μαμάδες να επιμένουν ότι αν δέχεσαι στο σπίτι σου παιδιά, έχεις απομακρύνει ό,τι δεν θες να σπάσει ή χαλάσει για να μην βάλεις περιορισμούς κλπ κλπ. Και δεν εννοούν να μαζέψεις τα κρύσταλλα και τις μπουχάρες, αλλά γενικά έχουν τη λογική ότι ένα παιδί δεν ενοχλεί και όποιος ενοχλείται έχει προσωπικό πρόβλημα. Οπότε δεν ξέρεις ποτέ τι νοοτροπία έχει ο κάθε γονιός, ακόμα κι αν έιναι φίλος σου ή συγγενής. 

 

Just now, Fenia27 είπε:

Οσον αφορα τα παιδια που μπαινουν σε αυλες...αυτο συμβαινει και στο πατρικο μου, ειδικα τωρα που εχω και τα μικρα παιδια=μαγνητης...Δεν ειναι κακο, αν ομως θελεις για καποιο λογο να μην ερθουν απλα να τους πεις "παιδια δεν ειναι καλη ωρα τωρα, ελατε καποια αλλη μερα αν θελετε να δειτε πχ τα γατακια" "Ξεκουραζομαστε και θελουμε ησυχια..." 

Εμένα αυτό μου φαίνεται περίεργο και αδιανόητο. Να παίζουν σε μια αλάνα ή ένα αδιέξοδο χωρίς επιτήρηση το καταλαβαίνω. Αλλά να μπαίνουν σε ξένα σπίτια, δεν μπορώ να το φανταστώ. Γενικά δεν μπορώ να φανταστώ ότι παιδιά είναι σε δημόσιο χώρο και ο ενήλικας δεν κάνει πού και πού έναν έλεγχο να δει αν τηρούνται οι κανόνες που έχει βάλει ως προς το τι θα πρέπει να προσέχουν και να σέβονται. Αλλά έχω ακόμα μωρό και ίσως μιλάω χωρίς να ξέρω. 

 

Just now, Fenia27 είπε:

Λογω επαγγελματος θα επρεπε να ξερεις οτι τα παιδια δεν προσβαλλονται απο το παραμικρο, καταλαβαινουν πολυ καλα οταν θελεις να τα διωξεις και αν ειναι ανεπιθυμητα οπως και εκτιμουν οταν απλα εισαι ειλικρινης...

Δεν έχω εικόνα από τόσο μικρά. Για τα μεγαλύτερα έχω καταλάβει ότι συχνά ενεργούν αψυχολόγητα και θίγονται με το παραμικρό ή ενοχλούνται από περιορισμούς, μάλλον ασυνείδητα και πάνω στην παρόρμηση. Επίσης ίσως πάλι αφελώς θεωρώ ότι αν κυκλοφορούν τόσο ελεύθερα μάλλον δεν έχουν μάθει να ακούν όχι στο σπίτι τους και οι γονείς τος δεν έχουν ιδιαίτερες ευαισθησίες ως προς τον σεβασμό των άλλων, οπότε δεν μπορώ να προβλέψω πώς θα αντιδράσουν. Ελπίζω βέβαια να μη βρεθεί το παιδί μου σε τέτοια θέση ποτέ! 

[Αννα 35]

Καταρχάς θα συμφωνήσω με όσες είπαν πως οι επισκέψεις χωρίς ειδοποίηση είναι αγενείς. Κι εγώ είμαι της νοοτροπίας πως πριν πάω κάπου βεβαιωνομαι πως το πράττω σε κατάλληλο χρόνο. Την ίδια απαίτηση έχω φυσικά και από όσους με επισκέπτονται. Επίσκεψη δίχως πρότερη ενημέρωση θεωρώ πως αγγίζει τα όρια της καταπάτησης της ιδιωτικότητας μου. Ίσως να είναι και θέμα χαρακτήρα, αλλά οι περιγραφές της Chryssum, όσο ρομαντικές και αν ακούγονται, προσωπικά μου προκαλούν μια αμηχανία.

 

Ταυτόχρονα θεωρώ ασύλληπτο να δέχομαι στο σπίτι μου άγνωστο παιδί. Είναι τεράστια η ευθύνη, αλλά και οι κίνδυνοι. Θα με προβλημάτιζε πάρα πολύ συνολικά η συγκεκριμένη οικογένεια, από την άποψη του ότι δεν ενδιαφέρεται προφανώς για τις κινήσεις του παιδιού της. 

 

Η συμπεριφορά του παιδιού θεωρώ πως σχετίζεται άμεσα με το οικογενειακό περιβάλλον. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι ακριβώς συμβαίνει κεκλεισμένων των θυρών, το προφανές όμως είναι ότι κυριαρχεί μια ασυδοσία, η οποία προκαλεί στο παιδί και σχετική ανασφάλεια.

 

Για το πώς επιδρά η συγκεκριμένη συμπεριφορά στο παιδί της θεματοθετριας. Τυχαίνει να αντιμετωπισε φέτος στην αρχή της σχολικής χρονιάς η κόρη μου κάτι αντίστοιχο. Ένα κοριτσάκι που η κόρη μου θεωρούσε φίλη της, το οποίο μια έπαιζε μαζί της, μια την έδιωχνε λέγοντας πως δεν θέλει να είναι φίλες, συμμαχώντας σε αυτό και με άλλα 3 κοριτσάκια. Το πρώτο διάστημα η κόρη μου υπέφερε. Κυριολεκτω, όταν λέω ότι ορισμένες ημέρες ήταν για εκείνη βασανιστικές στο σχολείο. Μιλούσαμε, της εξηγούσα, πως προσωπικά εγώ δεν θέλω να κάνω παρέα με ανθρώπους που με διώχνουν ή με στενοχωρουν, την παρηγορουσα, κοκ. 

Μετά από ένα μήνα κι εφόσον συνεχιζόταν η κατάσταση, κάποια ημέρα που πάλι μου εξιστορούσε τα ίδια και τα ίδια, αποφάσισα να προσεγγίσω διαφορετικά το θέμα. Τη ρώτησα εάν της επιβάλλει κάποιος να συναναστρέφεται τα συγκεκριμένα κορίτσια ή αν είναι επιλογή της. Εάν υπάρχουν άλλες εναλλακτικές για παρέα, πέραν του διδύμου αδερφού της, που δεν τις επιλέγει. Απάντησε και στις δύο ερωτήσεις καταφατικά.

Ε, τότε της λέω, βασικά δεν έχεις και πολύ δίκιο να παραπονιέσαι κάθε μέρα για κάτι που η ίδια επιλέγεις, ενώ θα μπορούσες να επιλέξεις κάτι άλλο πιο ευχάριστο.

Μεσολάβησαν περίπου δέκα ημέρες χωρίς να έρθει να μου μεταφέρει κάποιο παράπονο κι εγώ δεν ρωτούσα εσκεμμένα. Μετά από τις δέκα εκείνες ημέρες άρχισε να μου διηγείται πάλι ιστορίες από το σχολείο και τα διαλείμματα και τις δραστηριότητες και τις καινούργιες φίλες της, χωρίς παράπονο, κλάμα και στενοχώριες.