Δίλημμα για δουλειά

[Lenia16]

Δεν ξέρω αν τοποθετουμαι στο σωστό θέμα αλλά δε βρήκα κάτι άλλο σχετικό. Είμαι τελείως πελαγωμενη κ είναι ευπρόσδεκτη οποιαδηποτε σκέψη κ συμβουλή. 

Την ερχόμενη εβδομάδα ξεκινάω σε μια καινουρια δουλειά η οποία έχει τις καλύτερες προϋποθέσεις και από οικονομικής άποψης αλλά κ σαν περιβάλλον. Τον εργοδότη τον γνωρίζω χρόνια κ θα εργάζομαι ουσιαστικά μόνη μου, θα λαμβάνω εγώ τις αποφάσεις κ θα ενεργώ κατά βούληση, θα διαχειριζομαι την επιχείρηση δλδ απλά με σταθερό μισθό, αρκετά υψηλό. Σήμερα όμως μου κοινοποιήθηκε ο διορισμός μου σε ένα δημόσιο οργανισμό που πάντα ονειρευόμουν να εργαστώ. Τα χρήματα είναι λιγότερα αλλά δε με απασχολει. Το πρόβλημα στην όλη υπόθεση είναι ότι είναι για δύο χρόνια μόνο κ μετά υπάρχει η δυνατότητα παράτασης αλλά δεν είναι τπτ σίγουρο. Πρέπει να απαντήσω εντός πέντε ημερων αν αποδέχομαι το διορισμό ή όχι. Στην άλλη δουλειά είμαι εξασφαλισμένη σε σημείο που θα φύγω μόνο όταν θελήσω εγώ για τα επόμενα δέκα χρόνια. Τι θα κάνατε στη θέση μου;;

[Έσπερος]

Συγχαρητήρια και για τα δύο!! 

 

Τα μεγάλα προνόμια της δουλειάς στο δημόσιο είναι η μονιμότητα και συνήθως το ωράριο που είναι κατάλληλο για οικογένεια. Το πρώτο προνόμιο δεν το έχεις. Το δεύτερο είναι τόσο καθοριστικό που να παίξει ρόλο στην απόφασή σου; 

 

Δεν σε ρωτάω πόσο σου αρέσει η δουλειά γιατί το Δημόσιο είναι τόσο προβληματικός οργανισμός που φροντίζει να σου εξαφανίσει γρήγορα και τον ενθουσιασμό και την πρωτοβουλία και τη δημιουργικότητα. 

[vtgian]

Συγχαρητήρια!

 

Δεν ξέρω σε ποιο δημόσιο τομέα σου πρότειναν να εργαστείς, γνωρίζω ωστόσο κάποιους φορείς που η δουλειά κάθε άλλο παρά με το τυπικό δημόσιο δεν είναι, ειναι πολύ πολύ ενδιαφέρουσα και δυναμική, αλλά και απαιτητική. Πχ ο σύζυγος που είναι σε φορέα δημοσίου, παραμονή Χριστουγέννων και σε άδεια την έβγαλε όλη μέρα στα τηλέφωνα και στα email! Το ωράριο είναι πλέον τυπικό 8ωρο στις υπηρεσίες απλά υπάρχει σε κάποιους φορείς μεγαλύτερη ανοχή σε άδειες. Συμβάσεις 2 ετών συνήθως ανανεώνονται. Από την άλλη έτσι όπως το γράφεις η δουλειά του ιδιωτικού ακούγεται πολύ δελεαστική και σίγουρη.

Επειδή εσύ ξέρεις τη δυναμική της οικογένειάς σου και τις επιθυμίες σου σε επαγγελματικό επίπεδο ζύγισε τα παρακάτω:

• Ωράριο εργασίας & χιλιομετρική απόσταση
• Απασχόληση σε αντικείμενο που σε ενδιαφέρει
• Ευκαιρίες που σου δίνονται επιλέγοντας το ένα ή το άλλο
• Ευκαιρίες που κόβονται επιλέγοντας το ένα ή το άλλο
• Τι προοπτικές υπάρχουν αν "στραβώσει" η ιδιωτική εργασία ή δεν ανανεωθεί η 2ετής σύμβαση.

[Lenia16]

Κορίτσια σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις! Πρόκειται για ΝΠΔΔ και εξ όσων γνωρίζω από συνάδελφο που εργάζεται εκεί η κατάσταση είναι κλασικό δημόσιο, μπορεί για καιρό να μην έχω ούτε αρμοδιότητες, ημιδιακοπες μου είπε συγκεκριμένα. Εμένα αυτό με αποθαρρύνει γιατί δεν έχω συνηθίσει έτσι. Βέβαια, στο συγκεκριμένο φορέα υπάρχουν πάρα πολλά διαφορετικά πόστα οπότε δεν μπορώ να είμαι σίγουρη για το φόρτο εργασίας στο καθένα.

Να απαντήσω στις άλλες ερωτήσεις: στην ιδιωτική δουλειά δε μου δίνεται καμία ευκαιρία πέραν του ότι θα απασχολούμαι στον κλάδο μου, κάνοντας ότι κάνω τα τελευταία δέκα χρόνια αλλά με ανεξαρτησία πλέον, με την ιδιαιτερότητα ότι δεν είναι αυτό που θέλω να κάνω μια ζωή. Στο δημόσιο με τα δεδομένα του επικουρικού πάλι δεν μπορούμε να μιλάμε για ευκαιρίες κ μέλλον, μόνο η επιπλέον μοριοδοτηση σε μελλοντική προκηρυξη. Το ωράριο στη μία είναι σπαστό τρεις φορές την εβδομάδα χωρίς να δουλεύω σκ κ στην άλλη ωράριο δημοσίου. Όσο για το αν στραβωσουν κ οι δύο δουλειές ο τομέας μου είναι τέτοιος που μπορώ να βρω άμεσα κάτι αλλο, ειδικά με την εμπειρία μου, απλά ως απλή υπάλληλος κ όχι με τις συνθήκες που έχω βρει τωρα. Το μόνο που θα χρειαστεί αν επιλέξω τη δημόσια θέση είναι να προσλάβουμε κοπέλα να παίρνει τη μικρή από το σχολείο ενώ στην ιδιωτική θα την παίρνω εγώ στις 2μιση. Να αναφέρω σαν σημαντικό ότι στην ιδιωτική θέση δεν θα μπορώ να λείψω καθόλου καθώς θα είμαι μόνη μου, μόνο καλοκαίρι κ σε πολύ έκτακτες περιπτώσεις. Την υπόλοιπη άδεια θα την πληρώνομαι.

[Έσπερος]

Δηλαδή έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε ημιδιακοπές και καθόλου διακοπές!!! Εντάξει δεν βοηθάει το χιούμορ τώρα! 

 

Δηλαδή στο ιδιωτικό θα κάνεις διάλειμμα μεσημέρι αν κατάλαβα καλά και θα ξαναπηγαίνεις απόγευμα; Ή 3 φορές την εβδομα΄δα σπαστό και τις άλλες σχολάς 2.30; Πάντως το να γυρνάς μεσημέρι είναι ένα προνόμιο, αλλά από την άλλη το να μη λείπεις ποτέ για έκτακτα, είναι δύσκολο για το παιδί, εκτός αν έχει μια κάποια ευελιξία ο άντρας σου. 

[Lenia16]

Just now, Έσπερος είπε:

Δηλαδή έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε ημιδιακοπές και καθόλου διακοπές!!! Εντάξει δεν βοηθάει το χιούμορ τώρα! 

 

Δηλαδή στο ιδιωτικό θα κάνεις διάλειμμα μεσημέρι αν κατάλαβα καλά και θα ξαναπηγαίνεις απόγευμα; Ή 3 φορές την εβδομα΄δα σπαστό και τις άλλες σχολάς 2.30; Πάντως το να γυρνάς μεσημέρι είναι ένα προνόμιο, αλλά από την άλλη το να μη λείπεις ποτέ για έκτακτα, είναι δύσκολο για το παιδί, εκτός αν έχει μια κάποια ευελιξία ο άντρας σου. 

 @Έσπερος ακριβώς!

Το ωράριο θα είναι 3 φορές σπαστό κ τις άλλες δύο θα σχολαω 2.30 οπότε δεν υπάρχει θέμα με το παιδί παρά μόνο όταν αρρωσταίνει που θεωρώ πως θα τα καταφέρουμε κουτσα στραβα με άδειες του συζύγου κ έκτακτη συνδρομη των παππούδων. Στη χειρότερη θα μπορώ να την πάρω μαζί μου για κάποιες ώρες. Το πρόβλημα μου είναι αν αξίζει να αφήσω μια πολύ καλή επαγγελματική ευκαιρία για τη μικρή πιθανότητα εισόδου στο δημόσιο, μέσω ενός φορέα στον οποίο θέλω να εργαστώ αλλα το πιο πιθανό είναι για λίγο. Κ να αφήσω κ τον εργοδότη στον αέρα 

[Έσπερος]

πρίν από 6 λεπτά , Lenia16 είπε:

Το πρόβλημα μου είναι αν αξίζει να αφήσω μια πολύ καλή επαγγελματική ευκαιρία για τη μικρή πιθανότητα εισόδου στο δημόσιο, μέσω ενός φορέα στον οποίο θέλω να εργαστώ αλλα το πιο πιθανό είναι για λίγο.

Αν ήταν για κάτι μόνιμο θα έλεγα ότι ίσως αξίζει τον κόπο λόγω της ασφάλειας. Αλλά τώρα, όσο μου πέφτει λόγος, δεν το βρίσκω κάτι συγκλονιστικό. Οι μισθοί ξέρεις πώς είναι. Το περιβάλλον δεν είναι πάντα φιλικό, μη σου πω κιόλας ότι αν πας με ιδέες και διάθεση μπορεί να σε βάλουν κ σε μαύρη λίστα. Για ιδιωτικό τομέα κατλααβαίνω ότι γενικά έχεις καλό ωράριο. Το να γυρνάς μεσημέρι με το παιδί είναι μεγάλο προνόμιο ακόμα και σε σχέση με το 3-4 του δημοσίου.

[Chrysoum]

Θα φύγω σε τρία χρόνια από από το δημόσιο λόγω των διετών συμβάσεων. Για μένα η σταθερότητα πέραν της διετίας ήταν καθοριστική στην απόφαση μου. Παρόλα αυτά το σημαντικότερο είναι τι θέλεις να κάνεις, τι σου αρέσει. Αναφερεις ότι η δουλειά στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι κάτι που θα σκεφτόσουν να κάνεις για πάντα. Τι γίνεται με αυτήν του δημοσίου; Είναι κάτι που θα σε ενδιέφερε και μακροπροθεσμα τουλάχιστον όταν δεν θα είστε σε φάση ημιδιακοπές; 

Από την άλλη η ευελιξία του δημοσίου έχοντας ένα μικρό παιδί είναι ανεκτίμητη. Η κόρη μου αρρωσταίνει τουλάχιστον 2 φορές τον μήνα από τότε που ξεκίνησε παιδικό, αλλα πρώτον μου είπαν ότι είναι σύνηθες φαινόμενο αυτό τον πρώτο χρόνο μόνο και δευτερον είναι κάτι τελείως υποκειμενικο, αλλά παιδάκια αρρωσταινουν, αλλά όχι αυτή τη στιγμή λοιπόν μας βολεύει αφάνταστα που μπορώ να πάω στην δουλειά 2 ώρες αργότερα ή και καθόλου δεδομένου ότι την επόμενη θα μπορέσω να εργαστώ έξτρα για να καλύψω τις ώρες που έχασα. Αλλα εμάς επίσης η δουλειά του συζύγου είναι όπως αυτή στον ιδιωτικό τομέα στην δική σου περίπτωση, οπότε επωμιζομαι εγώ το μεγαλύτερο βάρος σε περίπτωση ασθένειας. 

[Lenia16]

πρίν από 32 λεπτά , Chrysoum είπε:

Θα φύγω σε τρία χρόνια από από το δημόσιο λόγω των διετών συμβάσεων. Για μένα η σταθερότητα πέραν της διετίας ήταν καθοριστική στην απόφαση μου. Παρόλα αυτά το σημαντικότερο είναι τι θέλεις να κάνεις, τι σου αρέσει. Αναφερεις ότι η δουλειά στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι κάτι που θα σκεφτόσουν να κάνεις για πάντα. Τι γίνεται με αυτήν του δημοσίου; Είναι κάτι που θα σε ενδιέφερε και μακροπροθεσμα τουλάχιστον όταν δεν θα είστε σε φάση ημιδιακοπές; 

Από την άλλη η ευελιξία του δημοσίου έχοντας ένα μικρό παιδί είναι ανεκτίμητη. Η κόρη μου αρρωσταίνει τουλάχιστον 2 φορές τον μήνα από τότε που ξεκίνησε παιδικό, αλλα πρώτον μου είπαν ότι είναι σύνηθες φαινόμενο αυτό τον πρώτο χρόνο μόνο και δευτερον είναι κάτι τελείως υποκειμενικο, αλλά παιδάκια αρρωσταινουν, αλλά όχι αυτή τη στιγμή λοιπόν μας βολεύει αφάνταστα που μπορώ να πάω στην δουλειά 2 ώρες αργότερα ή και καθόλου δεδομένου ότι την επόμενη θα μπορέσω να εργαστώ έξτρα για να καλύψω τις ώρες που έχασα. Αλλα εμάς επίσης η δουλειά του συζύγου είναι όπως αυτή στον ιδιωτικό τομέα στην δική σου περίπτωση, οπότε επωμιζομαι εγώ το μεγαλύτερο βάρος σε περίπτωση ασθένειας. 

Δεν κατάλαβα τι εννοείς με τις διετιες. Στην περίπτωση μας ο σύζυγος μπορεί σχετικά εύκολα να πάρει άδεια να κρατήσει τη μικρη αν αρρωστήσει, έστω μέχρι να καταφθάσουν οι παππούδες. Στο δημόσιο σίγουρα θα είναι πιο εύκολα τα πράγματα αλλά θα χρειαστεί να βρούμε γυναίκα για να παίρνει το παιδί από το σταθμό ο,τι ωράριο και να επιλέξω γιατί ο σταθμός κλείνει στις 4 κ για ιδιωτικό σταθμό δε βγαίνουμε με το μισθό του δημοσίου. Η μισθολογική διάφορα μεταξυ των δύο δουλειών είναι σχεδόν 6 μισθοί λιγότεροι ετησίως . Σαν αντικείμενο το ένα είναι συνεχής συναναστροφή με κόσμο κ το άλλο μόνο γραφειοκρατική αλλά ενδιαφέρουσα. Το μόνο που με κάνει να αμφιταλαντευομαι είναι το κατά πόσο είναι πιθανή μια παράταση της σύμβασης με απώτερο σκοπό τη μονιμοποίηση.

[Chrysoum]

34 minutes ago, Lenia16 said:

Το μόνο που με κάνει να αμφιταλαντευομαι είναι το κατά πόσο είναι πιθανή μια παράταση της σύμβασης με απώτερο σκοπό τη μονιμοποίηση.

Αυτό εννοουσα με τις διετιες. Οι συμβάσεις που είχα εγώ ήταν για 2 έτη και η πιθανότητα ανενεωσης μακροπροθεσμα μικρή, γι αυτό και αποφάσισα να φύγω. Μισθολογικα ακούγεται όντως πιο δελεαστική η δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, αλλά το θέμα είναι να πήγαινεις στην δουλειά και να βρίσκεις ενδιαφέρον αυτό που κάνεις. Ποιες πιστεύεις ότι είναι οι πιθανότητες για μονιμοποίηση; έχεις κάποιον στον χώρο σε ανάλογη περίπτωση; έχεις ακούσει κάτι πάνω κάτω; Για εμένα εκεί θα παιζόταν η απόφαση, αν ήταν 50-50 μαλλον θα το ρίσκαρα και θα έκανα αυτό που μου αρέσει περισσότερο (σ αυτή την περίπτωση δημόσιο), αν ήταν κατω από αυτό θα πήγαινα στην δουλειά στον ιδιωτικό τομέα. 

[Αννα 35]

Το βασικό ζητούμενο είναι αν η εργασία σου αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του οικογενειακού προϋπολογισμού. Αν η απάντηση είναι ναι και αυτό δεν πρόκειται σε βάθος διετίας να αλλάξει, τότε κατά τη γνώμη μου δεν τίθεται δίλημμα.

[erin0000]

Αν κατάλαβα καλά η δουλειά στο ΝΠΔΔ είναι με διετή σύμβαση;;

Στη συνέχεια θα ανανεωθεί με άλλη διετή σύμβαση; με αορίστου χρόνου; με τι ακριβώς;

Εάν μιλάγαμε για κάτι μόνιμο θα σου έλεγα να πας σίγουρα και ας ήταν λιγότερα τα χρήματα.

Όμως είπες ότι ήταν ο οργανισμός των ονείρων σου; Μήπως τότε πρέπει να ακολουθήσεις το όνειρο; αφού είπες ότι δεν σε απασχολεί που είναι λιγότερα τα χρήματα;

 

Στα υπέρ:

Θα έχεις καλύτερο ωράριο. 

Θα έχεις λογικά λιγότερες ευθύνες και άγχος, αφού είπες ότι την άλλη δουλειά θα την τρέχεις ουσιαστικά μόνη σου

Θα έχεις περισσότερες ευκολίες (πχ άδειες)

Είναι ο οργανισμός των ονείρων σου! :-)

Δεν έχεις συναναστροφή με πολύ κόσμο (βασικό για εμένα)

 

Στα κατά:

Χαμηλότερος μισθός

Διετής σύμβαση (αν και είπες ότι αν δεν ανανεωθεί η σύμβαση, πιστεύεις ότι μπορείς να βρεις εύκολα δουλειά έστω και σαν απλή υπάλληλος).

 

Δες λίγο και αν σε βολεύει η τοποθεσία...

 

Δεν θέλω να σε κατευθύνω προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Θα πρέπει μόνη σου να τα βάλεις κάτω συνυπολογίζοντας συναίσθημα, οικονομικά, απόσταση, συνθήκες εργασίας, οικογενειακές υποχρεώσεις κτλ.

Τη μελλοντική εξασφάλιση καλύτερα να μην την συνυπολογίσεις, γιατί ουσιαστικά σε καμία από τις δύο δουλειές δεν ξέρεις πως θα έρθουν τα πράγματα... Ακόμη και στο ιδιωτικό, δεν ξέρεις αν θα πάει καλά η επιχείρηση και αν όντως θα είσαι εκεί με τους ίδιους όρους σε 10 χρόνια.

 

[Έσπερος]

Μπορείς να μάθεις πόσο πιθανή είναι η ανανέωση; Το περιβάλλον εργασίας, οι άνθρωποι, είναι καλό; 

 

Επειδή καταλαβαίνω ότι σε προσελκύει η ιδέα του να κάνεις τη δουλειά που σου άρεσε, μπορείς να μάθεις ακριβώς ποιες είναι οι συνθήκες; Δηλαδή θα κάνεις όντως τη δουλειά, ή θα έχεις τόση γραφειοκρατία που θα πλήττεις; Οι ημιδιακοπές στο δημόσιο ακούγονται ελκυστικές απ' έξω αλλά από μέσα δεν είναι. Νιώθεις αποβλακωμένος και εγκλωβισμένος για ώρες. Εκτός αν έχει τέτοιες υποδομές και έχεις δικό σου άνετο γραφείο και υπολογιστή και θα μπορείς να κάθεσαι να γράφεις στο parents. :-) Το λέω γιατί 5-10 μέρες το χρόνο που είμαστε στο σχολείο χωρίς αντικείμενο, δεν έχουμε καλά καλά γραφέιο για να κάτσουμε όλοι, υπολογιστή δεν το συζητώ, 3 κοινόχρηστους για 25-30 άτομα,  και μία τουαλέτα. Δεν νομίζω ότι θα αντέχαμε να είμαστε έτσι για καιρό. 

 

Η διαφορά 6 μισθών είναι κρίσιμη κατά τη γνώμη μου. Αλλά μόνο εσύ ξέρεις τις συνθήκες στην άλλη δουλειά, για να συγκρίνεις τι είναι τελικά πιο ασφαλές σε βάθος χρόνου. 

[vtgian]

@Lenia16 διάβασα και τα υπόλοιπα μηνύματά σου με τις λεπτομέρειες σχετικά με τις δύο δουλειές. Στη θέση σου θα πήγαινα σε αυτή του δημοσίου για ένα και μόνο λόγο. Θέλω όσο το δυνατόν περισσότερο ελεύθερο, και χωρίς άγχος, χρόνο με το παιδί μου και τον σύζυγο. Αυτή τη στιγμή, ακόμα και αν είχα πρόταση για τα διπλά λεφτά αλλά με ωράριο όπως αυτό που περιγράφεις στον ιδιωτικό τομέα, θα προτιμούσα την οικογένεια από τις αποδοχές. Επίσης μου φαίνεται πολύ πολύ καταπιεστικό να μπορώ να πάρω άδεια μόνο συγκεκριμένη εποχή του χρόνου. Αλλά όλα αυτά έχουν να κάνουν καθαρά και μόνο με τη δική μου οπτική γωνία και τις δικές μου προτεραιότητες στη ζωή αυτή τη στιγμή. Εδώ θα ακούσεις πολλές διαφορετικές απόψεις αλλά καμία δεν είναι σωστή ή λάθος, αφού καμιά μας δεν είναι εσύ.

[Josephine]

Δεν διάβασα καθόλου τα παραπάνω λόγω χρόνου, αν ήταν μόνιμος ο διορισμός θα σου έλεγα οπωσδήποτε δημόσιο για μια αξιοπρεπή εργασία και συνθήκες ζωής και έπειτα στο χέρι σου είναι, αν το ήθελες, να πάρεις μετάταξη σε θέση με αντικείμενο διατηρώντας τις αξιοπρεπείς συνθήκες (πλέον όλοι οι δημόσιοι έχουμε δυνατότητα για σεμινάρια, σχολή ΕΣΔΔ φυσικά με εξετάσεις ή γενικώς για τη βελτίωση της θέσης μας και για δημιουργικότητα ή καινοτομίες στον τρόπο εργασίας). 

 

Παρ' όλα αυτά, επειδή αισθάνομαι ότι η προοπτική είναι στην ιδιωτική θέση που σου προσφέρουν μάλλον εκεί θα έκλινα. Εφόσον φυσικά είσαι απολύτως βέβαιη ότι θα τον πληρώνεσαι όντως αυτόν τον υψηλό μισθό και ότι δεν είναι απλώς υποσχέσεις. 

Α, και φυσικά μόνο εφόσον η ιδιωτική θέση υπερβαίνει τη διετία. Αν δεν την υπερβαίνει, μάλλον κι εμένα οι υψηλές αποδοχές δεν θα με συγκινούσαν εν συγκρίσει με τη διετία στον οργανισμό που θα ήθελα χρόνια. 

Αχ, και μόνο που διάβασα αυτό το σπαστό ωράριο και έπειτα ότι είσαι σε θέση να βρεις εύκολα εργασία πάλι στον ιδιωτικό αν δεν ανανεωθεί η σύμβασή σου στο δημόσιο, τελικά μάλλον θα άλλαζα γνώμη. Μεγάλη σκλαβιά θεωρώ το σπαστό ωράριο, δεδομένου ότι έχεις και το παιδί σου που θα θες να το βλέπεις σε μια λογική ώρα ξεκούραστη. Επίσης, σκλαβιά θα είναι και το θέμα των απουσιών-διακοπών, κατάλαβα καλά; Όλα αυτά υπό το πρίσμα του παιδιού, πόσο μικρή είναι, πόσο σε χρειάζεται, τι ώρα κοιμάται και πόσο θα σε βλέπει. 

 

Αν πρόκειται για σύμβαση μην υποθέτεις αυτονόητα ότι η εργασία θα είναι όπως του γνωστού σου, αν τυχόν είναι μόνιμος σε μια θέση-σχεδόν ψυγείο. Πιθανότατα να καλύπτεις έκτακτες ανάγκες και ο φόρτος να '΄ναι σημαντικός. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως αρνητικό, διότι κυλάει η μέρα δημιουργικά, ενώ παράλληλα δεν εξοντώνεσαι με αόριστο ωράριο λήξης, όπως συνήθως στον ιδιωτικό τομέα. ΕΠίσης, θα 'λεγα ότι στον ιδιωτικό τομέα δεν μπορείς ποτέ να εμπιστευτείς ακόμα και τον καλύτερό σου φίλο ότι θα συνεχίσει να αμείβει έναν υψηλόμισθο όταν πάψει να τον χρειάζεται με τις δυνατότητες που του δίνει δυστυχώς η αγορά εργασίας για χαμηλές αμοιβές. Δυστυχώς, ουδείς αναντικατάστατος.

[Lenia16]

1 hour ago, erin0000 είπε:

Αν κατάλαβα καλά η δουλειά στο ΝΠΔΔ είναι με διετή σύμβαση;;

Στη συνέχεια θα ανανεωθεί με άλλη διετή σύμβαση; με αορίστου χρόνου; με τι ακριβώς;

Εάν μιλάγαμε για κάτι μόνιμο θα σου έλεγα να πας σίγουρα και ας ήταν λιγότερα τα χρήματα.

Όμως είπες ότι ήταν ο οργανισμός των ονείρων σου; Μήπως τότε πρέπει να ακολουθήσεις το όνειρο; αφού είπες ότι δεν σε απασχολεί που είναι λιγότερα τα χρήματα;

 

Στα υπέρ:

Θα έχεις καλύτερο ωράριο. 

Θα έχεις λογικά λιγότερες ευθύνες και άγχος, αφού είπες ότι την άλλη δουλειά θα την τρέχεις ουσιαστικά μόνη σου

Θα έχεις περισσότερες ευκολίες (πχ άδειες)

Είναι ο οργανισμός των ονείρων σου! :-)

Δεν έχεις συναναστροφή με πολύ κόσμο (βασικό για εμένα)

 

Στα κατά:

Χαμηλότερος μισθός

Διετής σύμβαση (αν και είπες ότι αν δεν ανανεωθεί η σύμβαση, πιστεύεις ότι μπορείς να βρεις εύκολα δουλειά έστω και σαν απλή υπάλληλος).

 

Δες λίγο και αν σε βολεύει η τοποθεσία...

 

Δεν θέλω να σε κατευθύνω προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Θα πρέπει μόνη σου να τα βάλεις κάτω συνυπολογίζοντας συναίσθημα, οικονομικά, απόσταση, συνθήκες εργασίας, οικογενειακές υποχρεώσεις κτλ.

Τη μελλοντική εξασφάλιση καλύτερα να μην την συνυπολογίσεις, γιατί ουσιαστικά σε καμία από τις δύο δουλειές δεν ξέρεις πως θα έρθουν τα πράγματα... Ακόμη και στο ιδιωτικό, δεν ξέρεις αν θα πάει καλά η επιχείρηση και αν όντως θα είσαι εκεί με τους ίδιους όρους σε 10 χρόνια.

 

Ευχαριστώ για την απάντηση. Η τοποθεσία του ΝΠΔΔ βολεύει περισσότερο, χωρίς κ η άλλη να είναι απαγορευτική. Συμφωνώ απόλυτα για τη μελλοντική εξασφάλιση ωστόσο, είναι πιο πιθανό η διετής σύμβαση να μην ανανεωθεί παρά να φύγω από την ιδιωτική επιχείριση που τρέχει επί 20 χρόνια. Κ αυτό ακριβώς είναι που με απασχολεί κ μόνο. Το μεν ιδιωτικό δεν έχει να μου προσφέρει τπτ παραπάνω στον τομέα εμπειρίας, μελλοντικής αποκατάστασης σε κάτι καλύτερο πέραν της υπαλλήλου (με πολύ καλύτερες συνθήκες από το μέσο υπάλληλο στον κλάδο μου βέβαια) αλλά σίγουρα θα με πληρώνει κ σίγουρα δε θα με απολύσει εκτός αν συμβεί κάτι φοβερά αναπάντεχο. Από την άλλη το δημόσιο ειναι σίγουρο μόνο για δύο χρόνια, με πιθανότητα ανανέωσης της σύμβασης για άλλα δύο (αν δεν αλλάξει κάτι με τις πολιτικές ανακατατάξεις) κ από κει κ πέρα μάλλον τέλος. Σχεδόν ποτέ δεν έγινε κάποιος αορίστου μετά από πολλαπλές ανανεώσεις, στον κλάδο μου νομίζω κάνεις. Τώρα αν μιλάμε για διοικητικούς στο ΙΚΑ, ναι ξέρω κ εγώ αλλά στο δικό μου επάγγελμα δε γνωρίζω κανεναν, που μάλιστα έχουν φοβερές ελλείψεις. 

πρίν από 45 λεπτά , vtgian είπε:

@Lenia16 διάβασα και τα υπόλοιπα μηνύματά σου με τις λεπτομέρειες σχετικά με τις δύο δουλειές. Στη θέση σου θα πήγαινα σε αυτή του δημοσίου για ένα και μόνο λόγο. Θέλω όσο το δυνατόν περισσότερο ελεύθερο, και χωρίς άγχος, χρόνο με το παιδί μου και τον σύζυγο. Αυτή τη στιγμή, ακόμα και αν είχα πρόταση για τα διπλά λεφτά αλλά με ωράριο όπως αυτό που περιγράφεις στον ιδιωτικό τομέα, θα προτιμούσα την οικογένεια από τις αποδοχές. Επίσης μου φαίνεται πολύ πολύ καταπιεστικό να μπορώ να πάρω άδεια μόνο συγκεκριμένη εποχή του χρόνου. Αλλά όλα αυτά έχουν να κάνουν καθαρά και μόνο με τη δική μου οπτική γωνία και τις δικές μου προτεραιότητες στη ζωή αυτή τη στιγμή. Εδώ θα ακούσεις πολλές διαφορετικές απόψεις αλλά καμία δεν είναι σωστή ή λάθος, αφού καμιά μας δεν είναι εσύ.

Το ωράριο και στις δύο περιπτώσεις με βολεύει αν αναλογιστείς ότι έως σήμερα δουλευα απόγευμα και Σάββατο κ δε βρισκόμασταν ποτέ σαν οικογένεια. Αυτό είναι το λιγότερο για μένα. Αυτό που σκέφτομαι κ προσπαθώ να αποφασίσω είναι τι θα κάνω αν σε δύο χρόνια δεν ανανεωθεί η σύμβαση στο δημόσιο κ βρεθω να ψάχνω δουλειά με συνθήκες χειρότερες από αυτές που θα έχω τώρα (μεσημέρι σπίτι, όχι Σάββατο, υψηλές αποδοχές, οικογενειακό περιβάλλον) και πόσο θα  με βοηθήσει να αποκτήσω μια μόνιμη θέση στο δημόσιο μελλοντικα αν το ρισκάρω. Γιατί δυστυχώς, τα ωραρια στο επάγγελμα μου είναι απαγορευτικα για οικογένεια αν θελήσω να κάνω κάτι δικό μου κ να πάψω να εργάζομαι ως υπάλληλος. 

17 ώρες πρίν, Αννα 35 είπε:

Το βασικό ζητούμενο είναι αν η εργασία σου αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του οικογενειακού προϋπολογισμού. Αν η απάντηση είναι ναι και αυτό δεν πρόκειται σε βάθος διετίας να αλλάξει, τότε κατά τη γνώμη μου δεν τίθεται δίλημμα.

Στη λήψη της απόφασης τα χρηματα δεν είναι αυτα που θα παίξουν τον πρώτο ρόλο. Σίγουρα τα λαμβάνουμε υποψη αλλά πιο πολύ θα μετρήσει η βελτίωση της καθημερινότητας της οικογένειας παρά του προϋπολογισμού. Ζούσαμε μια χαρά κ μέχρι τώρα που εργαζομουν με μερική απασχόληση.

[erin0000]

πρίν από 20 λεπτά , Lenia16 είπε:

Ευχαριστώ για την απάντηση. Η τοποθεσία του ΝΠΔΔ βολεύει περισσότερο, χωρίς κ η άλλη να είναι απαγορευτική. Συμφωνώ απόλυτα για τη μελλοντική εξασφάλιση ωστόσο, είναι πιο πιθανό η διετής σύμβαση να μην ανανεωθεί παρά να φύγω από την ιδιωτική επιχείριση που τρέχει επί 20 χρόνια. Κ αυτό ακριβώς είναι που με απασχολεί κ μόνο. Το μεν ιδιωτικό δεν έχει να μου προσφέρει τπτ παραπάνω στον τομέα εμπειρίας, μελλοντικής αποκατάστασης σε κάτι καλύτερο πέραν της υπαλλήλου (με πολύ καλύτερες συνθήκες από το μέσο υπάλληλο στον κλάδο μου βέβαια) αλλά σίγουρα θα με πληρώνει κ σίγουρα δε θα με απολύσει εκτός αν συμβεί κάτι φοβερά αναπάντεχο. Από την άλλη το δημόσιο ειναι σίγουρο μόνο για δύο χρόνια, με πιθανότητα ανανέωσης της σύμβασης για άλλα δύο (αν δεν αλλάξει κάτι με τις πολιτικές ανακατατάξεις) κ από κει κ πέρα μάλλον τέλος. Σχεδόν ποτέ δεν έγινε κάποιος αορίστου μετά από πολλαπλές ανανεώσεις, στον κλάδο μου νομίζω κάνεις. Τώρα αν μιλάμε για διοικητικούς στο ΙΚΑ, ναι ξέρω κ εγώ αλλά στο δικό μου επάγγελμα δε γνωρίζω κανεναν, που μάλιστα έχουν φοβερές ελλείψεις. 

 

Σε αυτή την περίπτωση εγώ δεν θα προτιμούσα τις διετείς συμβάσεις... Εφόσον υπάρχει και οικογένεια από πίσω, θα διάλεγα την πιο σίγουρη δουλειά (με βάση τα δεδομένα που θα είχα). Γιατί αν μιλάμε για το πολύ 4 χρόνια, όλα τα υπέρ που σου είπα εξανεμίζονται... Αν υπήρχε πιθανότητα για σύμβαση έστω αορίστου χρόνου θα το προσπαθούσα στο ΝΠΔΔ.

 

Μήπως να κάνεις μια συζήτηση με αυτόν που θα σε προσλάβει στον ιδιωτικό τομέα, ότι έχεις και άλλη πρόταση και χρειάζεσαι κάποιες διασφαλίσεις εκ μέρους του;

[Αννα 35]

Εφόσον λοιπόν προτεραιότητα έχει η οικογένεια, η εργασία στο ΝΠΔΔ είναι η πλέον συμφέρουσα. Το σπαστό ωράριο κατά τη γνώμη μου είναι απαγορευτικό. Παράλληλα δεν τίθεται και οικονομικό ζήτημα, οπότε έχεις ύστερα και την επιλογή αναζήτησης άλλης θέσης, ακόμα και με μερική απασχόληση.

[Lenia16]

2 ώρες πρίν, erin0000 είπε:

 

Σε αυτή την περίπτωση εγώ δεν θα προτιμούσα τις διετείς συμβάσεις... Εφόσον υπάρχει και οικογένεια από πίσω, θα διάλεγα την πιο σίγουρη δουλειά (με βάση τα δεδομένα που θα είχα). Γιατί αν μιλάμε για το πολύ 4 χρόνια, όλα τα υπέρ που σου είπα εξανεμίζονται... Αν υπήρχε πιθανότητα για σύμβαση έστω αορίστου χρόνου θα το προσπαθούσα στο ΝΠΔΔ.

 

Μήπως να κάνεις μια συζήτηση με αυτόν που θα σε προσλάβει στον ιδιωτικό τομέα, ότι έχεις και άλλη πρόταση και χρειάζεσαι κάποιες διασφαλίσεις εκ μέρους του;

Γνωρίζεις πολύ καλά ότι με το ελληνικό δημόσιο αλλα ισχύουν σήμερα κ άλλα αύριο. Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τπτ. Ουσιαστικά ο μόνος λόγος που θα πήγαινα στο δημόσιο είναι η μοριοδοτηση για μελλοντική προκηρυξη ΑΣΕΠ αλλά κ πάλι δύσκολο το βλεπω. Δεν ξέρω τι να πω..

[Sunshine8]

Εγω μαλλον θα προτιμούσα τη δουλειά στο δημόσιο, με τη λογική οτι αυτες οι ευκαιριες δεν παρουσιάζονται κάθε μέρα,  ενώ η εναλλακτική που αναφέρεις θεωρω πως μπορει να σου παρουσιαστεί και σε αλλες φάσεις της ζωης σου. 

[love kids]

Είπα να γράψω σε αυτό το θέμα για να μην ανοίγω καινούργιο. Από όταν αποφοίτησα από το πανεπιστήμιο εργάζομαι πάνω στο αντικείμενό μου. Έχω αλλάξει περιβάλλοντα εργασίας κι έχω περάσει από διάφορες θέσεις. Ποτέ όμως δεν σταμάτησα τις σπουδές, έκανα μεταπτυχιακά, επιμορφώσεις κλπ. και συνεχίζω για περαιτέρω προσωπική  βελτίωση ως επαγγελματίας αλλά και για να δημιουργήσω προοπτικές εργσιακής ανελιξης. Αυτή τη στιγμή είμαι σε μια θέση που μου προσφέρει έναν καλό για την εποχή μισθό κ μια σχετική σταθερότητα, με την έννοια ότι αν επιθυμώ να συνεχίσω σε αυτή τη θέση, θα έχω δουλειά. Προέκυψε όμως η πιθανότητα για μια νέα θέση εργασίας με μικρότερο μισθό αρχικά, λόγω λιγότερων ωρών εργασίας αλλά με πολύ καλύτερες προοπτικές αν συνεχιστεί η συνεργασία. Είναι ένα πόστο που πάντα ήθελα παρόμοιο κι αρκετοί άλλοι στον κλάδο μου και δύσκολα προσλαμβάνεσαι σε αντίστοιχο. Επίσης, είναι καλή προϋπηρεσία για αντίστοιχη θέση στο εξωτερικό που επίσης με ενδιαφέρει. Βέβαια απαιτεί πολλή δουλειά, πιο πολλή από αυτή που κάνω τώρα, και δεν δουλεύω λίγο. Το δίλημμά μου έγκειται στο γεγονός πως αν αφήσω την τωρινή μου δουλειά για να πάω στη νέα, δεν θα μπορώ να επιστρέψω. Επίσης, δεν με πειράζει τόσο ο μικρότερος μισθός προς το παρόν, καθώς αν αυξηθούν οι ώρες, θα αυξηθούν και τα χρήματα. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι σε περίπτωση μη συνέχισης της συνεργασίας, μη ανανέωσης σύμβασης, θα βρεθώ πάλι να ψάχνω δουλειά. Δεν φοβάμαι ότι δε θα βρω,. πάντα έβρισκα δουλειά αλλά δεν είμαι ό,τι καλύτερο αυτή την εποχή να μένεις έστω και για λίγο άνεργος και με το άγχος της επόμενης θέσης. Θα με ενδιέφερε να ακούσω τις σκέψεις σας καθώς μπορεί να δω το θέμα από άλλη οπτική.

Συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο

 

 

 

[ninaki80]

Just now, love kids είπε:

Είπα να γράψω σε αυτό το θέμα για να μην ανοίγω καινούργιο. Από όταν αποφοίτησα από το πανεπιστήμιο εργάζομαι πάνω στο αντικείμενό μου. Έχω αλλάξει περιβάλλοντα εργασίας κι έχω περάσει από διάφορες θέσεις. Ποτέ όμως δεν σταμάτησα τις σπουδές, έκανα μεταπτυχιακά, επιμορφώσεις κλπ. και συνεχίζω για περαιτέρω προσωπική  βελτίωση ως επαγγελματίας αλλά και για να δημιουργήσω προοπτικές εργσιακής ανελιξης. Αυτή τη στιγμή είμαι σε μια θέση που μου προσφέρει έναν καλό για την εποχή μισθό κ μια σχετική σταθερότητα, με την έννοια ότι αν επιθυμώ να συνεχίσω σε αυτή τη θέση, θα έχω δουλειά. Προέκυψε όμως η πιθανότητα για μια νέα θέση εργασίας με μικρότερο μισθό αρχικά, λόγω λιγότερων ωρών εργασίας αλλά με πολύ καλύτερες προοπτικές αν συνεχιστεί η συνεργασία. Είναι ένα πόστο που πάντα ήθελα παρόμοιο κι αρκετοί άλλοι στον κλάδο μου και δύσκολα προσλαμβάνεσαι σε αντίστοιχο. Επίσης, είναι καλή προϋπηρεσία για αντίστοιχη θέση στο εξωτερικό που επίσης με ενδιαφέρει. Βέβαια απαιτεί πολλή δουλειά, πιο πολλή από αυτή που κάνω τώρα, και δεν δουλεύω λίγο. Το δίλημμά μου έγκειται στο γεγονός πως αν αφήσω την τωρινή μου δουλειά για να πάω στη νέα, δεν θα μπορώ να επιστρέψω. Επίσης, δεν με πειράζει τόσο ο μικρότερος μισθός προς το παρόν, καθώς αν αυξηθούν οι ώρες, θα αυξηθούν και τα χρήματα. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι σε περίπτωση μη συνέχισης της συνεργασίας, μη ανανέωσης σύμβασης, θα βρεθώ πάλι να ψάχνω δουλειά. Δεν φοβάμαι ότι δε θα βρω,. πάντα έβρισκα δουλειά αλλά δεν είμαι ό,τι καλύτερο αυτή την εποχή να μένεις έστω και για λίγο άνεργος και με το άγχος της επόμενης θέσης. Θα με ενδιέφερε να ακούσω τις σκέψεις σας καθώς μπορεί να δω το θέμα από άλλη οπτική.

Συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο

 

 

 

Σκεψου βασικα αν εισαι ευχαριστημενη απο την τωρινη δουλεια. Μετα παει αν θες τοσο πολυ την καινουρια δουλεια ωστε αν δεν ευοδωθει η συνεργασια θα εισαι απλα ευτυχισμενη με την εμπειρια ... 

Απο την στιγμη που λες οτι δεν σε νοιαζει κ να μεινεις χωρις δουλεια κ θα ανταπεξελθεις τοτε δεν μπορει κανεις να σου πει οτι ειναι δυσκολοι οι καιροι. Δηλαδη το μεγαλητερο ρισκο ειναι αυτο να μην βρεις μια καλη δουλεια μετα αν το εχεις λυσει αυτο δεν υπαρχει αλλο ρισκο. 

[student]

On 29/1/2019 at 2:21 ΜΜ, Lenia16 είπε:

Δεν ξέρω αν τοποθετουμαι στο σωστό θέμα αλλά δε βρήκα κάτι άλλο σχετικό. Είμαι τελείως πελαγωμενη κ είναι ευπρόσδεκτη οποιαδηποτε σκέψη κ συμβουλή. 

Την ερχόμενη εβδομάδα ξεκινάω σε μια καινουρια δουλειά η οποία έχει τις καλύτερες προϋποθέσεις και από οικονομικής άποψης αλλά κ σαν περιβάλλον. Τον εργοδότη τον γνωρίζω χρόνια κ θα εργάζομαι ουσιαστικά μόνη μου, θα λαμβάνω εγώ τις αποφάσεις κ θα ενεργώ κατά βούληση, θα διαχειριζομαι την επιχείρηση δλδ απλά με σταθερό μισθό, αρκετά υψηλό. Σήμερα όμως μου κοινοποιήθηκε ο διορισμός μου σε ένα δημόσιο οργανισμό που πάντα ονειρευόμουν να εργαστώ. Τα χρήματα είναι λιγότερα αλλά δε με απασχολει. Το πρόβλημα στην όλη υπόθεση είναι ότι είναι για δύο χρόνια μόνο κ μετά υπάρχει η δυνατότητα παράτασης αλλά δεν είναι τπτ σίγουρο. Πρέπει να απαντήσω εντός πέντε ημερων αν αποδέχομαι το διορισμό ή όχι. Στην άλλη δουλειά είμαι εξασφαλισμένη σε σημείο που θα φύγω μόνο όταν θελήσω εγώ για τα επόμενα δέκα χρόνια. Τι θα κάνατε στη θέση μου;;

Σκέφτομαι ότι η εργασία στον ιδιωτικό τομέα ήρθε για να σε βάλει στην διαδικασία να σκεφτείς ξανά πόσο πολύ θέλεις η όχι να εργαστείς για το δημόσιο. Το ερώτημα είναι αν θα ρισκάρεις για κάτι που το ονειρευεσαι η όχι.

 

Πιστεύω οτι αν όντως το θέλεις πολύ θα κάνεις το πρώτο βήμα και αυτό θα σε πάει παραπέρα ακόμα και μετά την διετία. Θα σε βάλει στο μονοπατι να παλέψεις γι αυτό που τόσο θέλεις και θα βρεις τον τρόπο. 
Ίσως να βοηθούσε να κάνεις εικόνα και τις δύο εκδοχές, δηλαδή το που σε φαντάζεσαι αυτή την στιγμή.
Νομιζω ότι αν είσαι σε καλή περίοδο στην ζωή σου, δημιουργική κατά καποιο τρόπο θα επιλέξεις τον χώρο που θα σε κάνει να νιώθεις ευχάριστα. 

 

Όλα όσα θέλουμε να ζησουμε, απαιτούν αποφασιστικότητα.

Υποθετικα, αν μπεις στο δημόσιο και στην διετία τελειώσει αυτό το όνειρο και δεν αναθεωρεί η σύμβαση σου θα είσαι ηδη ένα σκαλοπάτι πιο πάνω και αυτό θα σου φέρει το επόμενο σκαλοπάτι που μπορεί να είναι κάτι που δεν το είχες καν σκεφτεί. Εκεί ίσως έρθει ένα νέο όνειρο.

Αντίστοιχα αν εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα και με τα χρόνια τελικά νιώσεις μια δυσφορία σε σχέση με το αντικείμενο αυτό, αυτό θα σε φέρει στο επόμενο σκαλοπάτι που πάλι μπορεί να μην έχεις καν φανταστεί. 

Και οι δύο περιπτώσεις θα έχουν κάτι να σου δώσουν.

 

Νομίζω ότι η απόφαση έγκειται στο τι θέλεις για τον εαυτό σου σε προσωπικό επίπεδο. Υπάρχουν περίοδοι που νιώθουμε ανασφάλεια οπότε μένουμε όπου είμαστε υπάρχουν όμως και περίοδοι που θέλουμε να εξελιχθουμε γιατί υπάρχει η ανάγκη. 

[Adios amigos]

5 ώρες πρίν, love kids είπε:

Είπα να γράψω σε αυτό το θέμα για να μην ανοίγω καινούργιο. Από όταν αποφοίτησα από το πανεπιστήμιο εργάζομαι πάνω στο αντικείμενό μου. Έχω αλλάξει περιβάλλοντα εργασίας κι έχω περάσει από διάφορες θέσεις. Ποτέ όμως δεν σταμάτησα τις σπουδές, έκανα μεταπτυχιακά, επιμορφώσεις κλπ. και συνεχίζω για περαιτέρω προσωπική  βελτίωση ως επαγγελματίας αλλά και για να δημιουργήσω προοπτικές εργσιακής ανελιξης. Αυτή τη στιγμή είμαι σε μια θέση που μου προσφέρει έναν καλό για την εποχή μισθό κ μια σχετική σταθερότητα, με την έννοια ότι αν επιθυμώ να συνεχίσω σε αυτή τη θέση, θα έχω δουλειά. Προέκυψε όμως η πιθανότητα για μια νέα θέση εργασίας με μικρότερο μισθό αρχικά, λόγω λιγότερων ωρών εργασίας αλλά με πολύ καλύτερες προοπτικές αν συνεχιστεί η συνεργασία. Είναι ένα πόστο που πάντα ήθελα παρόμοιο κι αρκετοί άλλοι στον κλάδο μου και δύσκολα προσλαμβάνεσαι σε αντίστοιχο. Επίσης, είναι καλή προϋπηρεσία για αντίστοιχη θέση στο εξωτερικό που επίσης με ενδιαφέρει. Βέβαια απαιτεί πολλή δουλειά, πιο πολλή από αυτή που κάνω τώρα, και δεν δουλεύω λίγο. Το δίλημμά μου έγκειται στο γεγονός πως αν αφήσω την τωρινή μου δουλειά για να πάω στη νέα, δεν θα μπορώ να επιστρέψω. Επίσης, δεν με πειράζει τόσο ο μικρότερος μισθός προς το παρόν, καθώς αν αυξηθούν οι ώρες, θα αυξηθούν και τα χρήματα. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι σε περίπτωση μη συνέχισης της συνεργασίας, μη ανανέωσης σύμβασης, θα βρεθώ πάλι να ψάχνω δουλειά. Δεν φοβάμαι ότι δε θα βρω,. πάντα έβρισκα δουλειά αλλά δεν είμαι ό,τι καλύτερο αυτή την εποχή να μένεις έστω και για λίγο άνεργος και με το άγχος της επόμενης θέσης. Θα με ενδιέφερε να ακούσω τις σκέψεις σας καθώς μπορεί να δω το θέμα από άλλη οπτική.

Συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο

 

 

 

Καλημέρα. Εγώ προσωπικά δε θα έφευγα από την παρούσα δουλειά, γιατί δεν είναι σίγουρο ότι θα αναγνωριστούν οι κόποι και οι προσπάθειές σου. Αν μπορείς να το κάνεις ως δεύτερη δουλειά, θα ήταν το ιδανικό. Όταν σιγουρευτείς για τις προοπτικές του, τότε μπορείς να αφήσεις την παλιά δουλειά και να απασχοληθείς πλήρως στη νέα, βάζοντας όλο το μεράκι και την ενέργειά σου ώστε να ανελιχθείς. Υπάρχει αυτή η δυνατότητα;

Επεξεργάστηκαν 7 Φεβρουαρίου,2021 by jellyfishch

[love kids]

Just now, jellyfishch είπε:

Καλημέρα. Εγώ προσωπικά δε θα έφευγα από την παρούσα δουλειά, γιατί δεν είναι σίγουρο ότι θα αναγνωριστούν οι κόποι και οι προσπάθειές σου. Αν μπορείς να το κάνεις ως δεύτερη δουλειά, θα ήταν το ιδανικό. Όταν σιγουρευτείς για τις προοπτικές του, τότε μπορείς να αφήσεις την παλιά δουλειά και να απασχοληθείς πλήρως στη νέα, βάζοντας όλο το μεράκι και την ενέργειά σου ώστε να ανελιχθείς. Υπάρχει αυτή η δυνατότητα;

Ευχαριστώ για την απάντηση! Σκέφτομαι κι εγώ ότι μπορεί να μην αναγνωριστούν οι προσπάθειές μου αλλά πάλι, αν έχω το αποτέλεσμα που θέλουν, δε θα είναι πιθανό να συνεχιστεί η συνεργασία; Δυστυχώς δυνατότητα συνδυασμού δεν υπάρχει, μόνο επιλογή.