Τι θα κάνατε στη θέση μου;

[ΑΡΓΚ]

Ο μικρότερος γιος μου είναι 8 χρονών και από την αρχή της σχολικής του καριέρας, συναντήσαμε προβλήματα. Είναι ένα παιδί εξαιρετικά κοινωνικό και αντικειμενικά "άτακτο". Που θα πει ανέκδοτα στην τάξη, θα κάνεις γκριμάτσες, θα διακόψει τη δασκάλα, τέτοια πράγματα, όχι βία, ζημιές κλπ.

Η δασκάλα του των δύο πρώτων τάξεων, νομίζω το έχω ξαναγράψει, ήταν ακραία ακατάλληλη, έγιναν αναφορές και από εμάς και από τη διευθύντρια, κλήθηκε επανειλημμένα σχολικός σύμβουλος, έγιναν συστάσεις, αλλά είχαμε αλλαγές στη συμπεριφορά για λίγες βδομάδες και μετά πάλι τα ίδια. Απαιτούσε πλήρη ακινησία στην τάξη, δεν άφηνε να πάνε τα παιδιά ούτε τουαλέτα, χρησιμοποιούσε ωριαια αποβολή ως μέθοδο τιμωρίας από την πρώτη βδομάδα της πρώτης, μιλούσε άσχημα, ούρλιαζε κλπ κλπ.  Και ήταν σε μία μόνιμη κόντρα με τον γιο μου, που συνήθως τελειώνει τις ασκήσεις του πολύ νωρίτερα από τους συμμαθητές του, βαριέται και την ενοχλούσε. Μας είχε ζητηθεί να κλείσουμε και ραντεβού με ΚΕΔΔΥ, μήπως και από μεριά του υπάρχει υπερκινητικότητα και μπορεσουν να δωθούν επίσημα οδηγίες στη δασκάλα, γιατί τις συστάσεις της διευθύντριας για να του δώσει έξτρα δουλειά  ή να τον αφήσει να ζωγραφίσει έστω, δεν δεχόταν η δασκάλα να τις ακολουθήσει.

Με τα πολλά έκλεισε αυτό το κεφάλαιο, αλλά το παιδί πλέον έχει για ευνόητους λόγους σιχαθεί το σχολείο και τις δασκάλες, και αμφισβητεί έντονα την εξουσία. Εχουμε μιλήσει, ξαναμιλήσει κλπ, αλλά καταλαβαίνω ότι αντιμιλά, του τύπου "άντε να πάμε παρακάτω, αυτά τα κατάλαβα" δυνατά στην τάξη, διορθώνει συμμαθητές του όταν κάνουν λάθη και κάποιες φορές αρνείται να συμμετάσχει σε δραστηριότητες που δεν του αρέσουν καθόλου, π.χ. είχε μία έντονη διαφωνία τις προάλλες με τη γυμνάστρια γιατί δεν ήθελε να μάθει ένα συγκεκριμένο παραδοσιακό χορό.

Η δασκάλα επανέφερε το θέμα του ΚΕΔΔΥ, όπου είχε γίνει μόνο ένα πολύ πρώτο ραντεβού με εμένα μόνο, μίλησα με την υπεύθυνη, επικεντρώθηκε στις σχολικές επιδόσεις του παιδιού που είναι πολύ πάνω από τους συμμαθητές του στα περισσότερα μαθήματα, τα τετράδιά του είναι υποδειγματικά, στα διαγωνίσματα σε όλα τα μαθήματα έχει πάντα το καλύτερο γραπτό της τάξης, και ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπε να την ξεφορτωθούμε.

Στο σχολείο τα προβλήματα παραμένουν, σε επίπεδο όπως ανέφερα: ανέκδοτα, ανυπομονησία κλπ. Επίσης έχει ένα χαρακτηριστικό που για πολλούς εκπαιδευτικούς ανάβει λαμπάκια, και καταλαβαίνω και τη σκοπιά τους: απαντά ως ενήλικας. Δηλαδή λέει η δασκάλα μία σαχλαμάρα στα νεύρα της του τύπου "αν ξαναμιλήσετε εσείς οι δύο, δε σας ξανακάνω μάθημα" και αυτός απαντά "συγγνώμη αλλά δε γίνεται αυτό που λέτε, πληρώνεστε για να κάνετε μάθημα σε όλη την τάξη".

Κατόπιν όλων αυτών, και εχουμε μιλήσει πάρα πολύ στο σπίτι, και έχουμε συζητήσει γιατί δεν πρέπει να ενοχλεί και ότι οι κανόνες ισχύουν για όλους κι ας μην μας αρέσουν, και τιμωρείται με στέρηση προνομίων όταν μαθαίνουμε ότι παρακάνει χαβαλέ στο σχολείο, αλλά υπάρχει σε μηνιαια βάση ένα τέτοιου τύπου επεισόδιο.

Η σύσταση της δασκάλας ήταν αφού το ΚΕΔΔΥ δε θέλει να ασχοληθεί, να ψάξουμε ιδιωτικά για ψυχίατρο για να του μάθει "να σέβεται την εξουσία". Το να πω ότι μου φαίνεται γελοίο είναι λίγο, και επειδή είναι ένα πολύ έξυπνο παιδί δεν θέλω να το τρέχω σε γιατρούς στην τύχη και να το ανησυχώ, αλλά από την άλλη κάποια μορφή αντιμετώπισης πρέπει να υπάρχει, γιατί το ίδιο το παιδί βασανίζεται με όλη αυτή την κόντρα.

Από εξωσχολικές δραστηριότητες είναι άψογος όπου η σχέση είναι 1-1 (ξένες γλώσσες και μουσική), πειθαρχεί πιο γρήγορα όπως έχω διαπιστώσει σε άντρες προπονητές στα αθλήματα (αν και στο σπίτι εγώ είμαι πιο αυστηρή από τον μπαμπά) και δοκιμάζει λίγο που τον παίρνει να κάνει εξυπνάδες σε ομαδικά αθλήματα, αλλά και πάλι όσο το έχω συζητήσει δε μου λένε ότι είναι κάτι έξω από τα συνηθισμένα.

 

Τι θα κάνατε στη θέση μου; Το σχολείο δεν μπορώ να το αλλάξω, αλλά από την άλλη το παιδί έχει μπει σε μία μόνιμη αντιπαράθεση που καλό δεν του κάνει. Ούτε μου αρέσει να στοχοποιείται, ούτε συνεχώς να μπαίνει και ο ίδιος στη διαδικασία να θεωρεί εκ των προτέρων ότι οι δασκάλες δεν τον χωνεύουν. Σε αυτό το θέμα έχει γίνει τεράστια ζημιά από τις προηγούμενες 2 τάξεις, αλλά ξέρω πώς να τον βοηθήσω να ξεκολλήσει και να είναι και ο ίδιος πιο θετικός.

 

 

[Dust pink]

3 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Ο μικρότερος γιος μου είναι 8 χρονών και από την αρχή της σχολικής του καριέρας, συναντήσαμε προβλήματα. Είναι ένα παιδί εξαιρετικά κοινωνικό και αντικειμενικά "άτακτο". Που θα πει ανέκδοτα στην τάξη, θα κάνεις γκριμάτσες, θα διακόψει τη δασκάλα, τέτοια πράγματα, όχι βία, ζημιές κλπ.

Η δασκάλα του των δύο πρώτων τάξεων, νομίζω το έχω ξαναγράψει, ήταν ακραία ακατάλληλη, έγιναν αναφορές και από εμάς και από τη διευθύντρια, κλήθηκε επανειλημμένα σχολικός σύμβουλος, έγιναν συστάσεις, αλλά είχαμε αλλαγές στη συμπεριφορά για λίγες βδομάδες και μετά πάλι τα ίδια. Απαιτούσε πλήρη ακινησία στην τάξη, δεν άφηνε να πάνε τα παιδιά ούτε τουαλέτα, χρησιμοποιούσε ωριαια αποβολή ως μέθοδο τιμωρίας από την πρώτη βδομάδα της πρώτης, μιλούσε άσχημα, ούρλιαζε κλπ κλπ.  Και ήταν σε μία μόνιμη κόντρα με τον γιο μου, που συνήθως τελειώνει τις ασκήσεις του πολύ νωρίτερα από τους συμμαθητές του, βαριέται και την ενοχλούσε. Μας είχε ζητηθεί να κλείσουμε και ραντεβού με ΚΕΔΔΥ, μήπως και από μεριά του υπάρχει υπερκινητικότητα και μπορεσουν να δωθούν επίσημα οδηγίες στη δασκάλα, γιατί τις συστάσεις της διευθύντριας για να του δώσει έξτρα δουλειά  ή να τον αφήσει να ζωγραφίσει έστω, δεν δεχόταν η δασκάλα να τις ακολουθήσει.

Με τα πολλά έκλεισε αυτό το κεφάλαιο, αλλά το παιδί πλέον έχει για ευνόητους λόγους σιχαθεί το σχολείο και τις δασκάλες, και αμφισβητεί έντονα την εξουσία. Εχουμε μιλήσει, ξαναμιλήσει κλπ, αλλά καταλαβαίνω ότι αντιμιλά, του τύπου "άντε να πάμε παρακάτω, αυτά τα κατάλαβα" δυνατά στην τάξη, διορθώνει συμμαθητές του όταν κάνουν λάθη και κάποιες φορές αρνείται να συμμετάσχει σε δραστηριότητες που δεν του αρέσουν καθόλου, π.χ. είχε μία έντονη διαφωνία τις προάλλες με τη γυμνάστρια γιατί δεν ήθελε να μάθει ένα συγκεκριμένο παραδοσιακό χορό.

Η δασκάλα επανέφερε το θέμα του ΚΕΔΔΥ, όπου είχε γίνει μόνο ένα πολύ πρώτο ραντεβού με εμένα μόνο, μίλησα με την υπεύθυνη, επικεντρώθηκε στις σχολικές επιδόσεις του παιδιού που είναι πολύ πάνω από τους συμμαθητές του στα περισσότερα μαθήματα, τα τετράδιά του είναι υποδειγματικά, στα διαγωνίσματα σε όλα τα μαθήματα έχει πάντα το καλύτερο γραπτό της τάξης, και ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπε να την ξεφορτωθούμε.

Στο σχολείο τα προβλήματα παραμένουν, σε επίπεδο όπως ανέφερα: ανέκδοτα, ανυπομονησία κλπ. Επίσης έχει ένα χαρακτηριστικό που για πολλούς εκπαιδευτικούς ανάβει λαμπάκια, και καταλαβαίνω και τη σκοπιά τους: απαντά ως ενήλικας. Δηλαδή λέει η δασκάλα μία σαχλαμάρα στα νεύρα της του τύπου "αν ξαναμιλήσετε εσείς οι δύο, δε σας ξανακάνω μάθημα" και αυτός απαντά "συγγνώμη αλλά δε γίνεται αυτό που λέτε, πληρώνεστε για να κάνετε μάθημα σε όλη την τάξη".

Κατόπιν όλων αυτών, και εχουμε μιλήσει πάρα πολύ στο σπίτι, και έχουμε συζητήσει γιατί δεν πρέπει να ενοχλεί και ότι οι κανόνες ισχύουν για όλους κι ας μην μας αρέσουν, και τιμωρείται με στέρηση προνομίων όταν μαθαίνουμε ότι παρακάνει χαβαλέ στο σχολείο, αλλά υπάρχει σε μηνιαια βάση ένα τέτοιου τύπου επεισόδιο.

Η σύσταση της δασκάλας ήταν αφού το ΚΕΔΔΥ δε θέλει να ασχοληθεί, να ψάξουμε ιδιωτικά για ψυχίατρο για να του μάθει "να σέβεται την εξουσία". Το να πω ότι μου φαίνεται γελοίο είναι λίγο, και επειδή είναι ένα πολύ έξυπνο παιδί δεν θέλω να το τρέχω σε γιατρούς στην τύχη και να το ανησυχώ, αλλά από την άλλη κάποια μορφή αντιμετώπισης πρέπει να υπάρχει, γιατί το ίδιο το παιδί βασανίζεται με όλη αυτή την κόντρα.

Από εξωσχολικές δραστηριότητες είναι άψογος όπου η σχέση είναι 1-1 (ξένες γλώσσες και μουσική), πειθαρχεί πιο γρήγορα όπως έχω διαπιστώσει σε άντρες προπονητές στα αθλήματα (αν και στο σπίτι εγώ είμαι πιο αυστηρή από τον μπαμπά) και δοκιμάζει λίγο που τον παίρνει να κάνει εξυπνάδες σε ομαδικά αθλήματα, αλλά και πάλι όσο το έχω συζητήσει δε μου λένε ότι είναι κάτι έξω από τα συνηθισμένα.

 

Τι θα κάνατε στη θέση μου; Το σχολείο δεν μπορώ να το αλλάξω, αλλά από την άλλη το παιδί έχει μπει σε μία μόνιμη αντιπαράθεση που καλό δεν του κάνει. Ούτε μου αρέσει να στοχοποιείται, ούτε συνεχώς να μπαίνει και ο ίδιος στη διαδικασία να θεωρεί εκ των προτέρων ότι οι δασκάλες δεν τον χωνεύουν. Σε αυτό το θέμα έχει γίνει τεράστια ζημιά από τις προηγούμενες 2 τάξεις, αλλά ξέρω πώς να τον βοηθήσω να ξεκολλήσει και να είναι και ο ίδιος πιο θετικός.

 

 

Το παιδάκι βρίσκεται σε μια ιδιαίτερη ευαίσθητη ηλικία ,που το αίσθημα της αμφισβήτησης αρχίζει να ωριμάζει ,οπότε ένα τέτοιο σχολικό περιβάλλον οξύνει το πρόβλημα παρά το καλμάρει. Σίγουρα μεγαλώνοντας αυτή η υπερκινητικότητα θα μειωθεί, πολλά παιδιά στην ηλικία του περνούν αυτή την φάση και σίγουρα δεν είναι δείγμα παραπομπής σε ΚΕΔΔΥ. Από την στιγμή που το πρόβλημα  εντοπίζεται μόνο στο σχολείο  άρα είναι  στοχευμενο.Επίσης αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος γιατι απορρίπτεται; Έτσι όπως το ακούω μου φαίνεται δύσκολο έως και ακατόρθωτο να αλλάξει νοοτροπία το σχολείο. Όταν μιλάτε με το παιδί πώς αιτιολογεί την συμπεριφορά του;

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 2 λεπτά , Dust pink είπε:

Το παιδάκι βρίσκεται σε μια ιδιαίτερη ευαίσθητη ηλικία ,που το αίσθημα της αμφισβήτησης αρχίζει να ωριμάζει ,οπότε ένα τέτοιο σχολικό περιβάλλον οξύνει το πρόβλημα παρά το καλμάρει. Σίγουρα μεγαλώνοντας αυτή η υπερκινητικότητα θα μειωθεί, πολλά παιδιά στην ηλικία του περνούν αυτή την φάση και σίγουρα δεν είναι δείγμα παραπομπής σε ΚΕΔΔΥ. Από την στιγμή που το πρόβλημα  εντοπίζεται μόνο στο σχολείο  άρα είναι  στοχευμενο.Επίσης αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος γιατι απορρίπτεται; Έτσι όπως το ακούω μου φαίνεται δύσκολο έως και ακατόρθωτο να αλλάξει νοοτροπία το σχολείο. Όταν μιλάτε με το παιδί πώς αιτιολογεί την συμπεριφορά του;

 

Το παιδί στην αρχή, στην πρωτη, άρχισε να χάνει την αυτοπεποίθησή του. Είχε θορυβηθεί η ίδια η διευθύντρια όταν μπήκε μια μέρα στην τάξη και ρώτησε "Ποιο είναι καλό παιδί;" Ολα φώναξαν, εκτός από τον δικό μου που έκατσε στην άκρη και η γυναίκα το παρατήρησε και τον ρώτησε "εσύ γιατί δε σηκώνεις χέρι;",  και της απάντησε "γιατί εγώ είμαι κακός". Μας το διηγήθηκε η ίδια έξω φρενών με τη δασκάλα και είχε συνεδριάσει και ο σύλλογος μετά, αλλά, μονιμότητα... εδώ παιδεραστές δε φεύγουν εύκολα από σχολεία.

Από πέρσι, προσπαθήσαμε πολύ να του τονώσουμε την αυτοπεποίθηση, γιατί θεωρούσε τον εαυτό και κακό μαθητή παραδόξως, και ναι μεν έχει φτιάξει πολύ (στο κάτω κάτω είναι αρκετά μεγάλος για να ξέρει ότι αντικειμενικά είναι καλός), αλλά τώρα έχει περάσει στο στάδιο της πλήρους αμφισβήτησης των εκπαιδευτικών του σχολείου. Που ναι μεν είναι πολύ πιο υγιές από το να νιώθει ότι ο ίδιος φταίει, αλλά έχει και αυτό τα προβλήματά του, και δεν ξέρω πώς να βρούμε μία μέση λύση, να κάνει μία "νέα αρχή". Να καταλάβει ότι ούτε υπάρχει λόγος να νιώθει άσχημα, αλλά ούτε και να περνά προκαταβολικά στην "επίθεση".

Στην περιοχή, σε λογική απόσταση, υπάρχουν άλλα δύο σχολεία. Το ένα έχει ήδη διώξει μαθητές σε άλλα σχολεία γιατί είναι υπεράριθμοι, κάποια παιδιά έχουν έρθει στο δικό μας, οπότε αποκλείεται να τον δεχτούν με μετεγγραφή, ακόμη κι αν υπαγόμασταν εκεί, που δεν υπαγόμαστε, το είχα συζητήσει πέρσι. Στο άλλο, που είναι πιο απομακρυσμένο κιόλας, είναι καινούριο και ξέρω ότι έχουν υπάρξει πάρα πολλές διαμαρτυρίες, ακόμη λειτουργεί κυρίως με αναπληρωτές, γίνεται συχνή εναλλαγή δασκάλων, δεν ήταν έτοιμο ακόμη να δεχτεί τον αριθμό παιδιών που δέχτηκε υπό μεγάλη πίεση κλπ. Συν ότι το παιδί έχει παρέες στην τάξη από τα προνήπια, είναι ο αδερφός του σε μεγαλύτερη τάξη, και γενικά με ανησυχεί και το κομμάτι της αλλαγής μην το δει σαν τιμωρία. 

 

[Lisbet]

Όταν λες ότι η υπεύθυνη στο ΚΕΔΔΥ, ούτε λίγο ούτε πολύ, σας είπε να την ξεφορτωθείτε, τι εννοείς; Δεν ακολουθήθηκε η νόμιμη διαδικασία; Εχω περάσει από ΚΕΔΔΥ και εγώ και πολλές φίλες μου. Αυτός που βλέπεις στο πρώτο ραντεβού είναι συνήθως κοινωνικός λειτουργός, αλλά, ό,τι ειδικότητα κι αν έχει, δεν έχει καμια αρμοδιότητα να αξιολογήσει τη συμπεριφορά ενός παιδιού που δε βλέπει καν. Σου παίρνει τη συνέντευξη και σου κλείνει το ραντεβού με τον ειδικό.

 

Στην περίπτωσή σας δλδ αρνήθηκε να σου κλείσει αυτό  το επομενο ραντεβού;

Επεξεργάστηκαν 26 Απριλίου,2018 by Lisbet

[ΑΡΓΚ]

Just now, Lisbet είπε:

Όταν λες ότι η υπεύθυνη στο ΚΕΔΔΥ, ούτε λίγο ούτε πολύ, σας είπε να την ξεφορτωθείτε, τι εννοείς; Δεν ακολουθήθηκε η νόμιμη διαδικασία; Εχω περάσει από ΚΕΔΔΥ και εγώ και πολλές φίλες μου. Αυτός που βλέπεις στο πρώτο ραντεβού είναι συνήθως κοινωνικός λειτουργός, αλλά, ό,τι ειδικότητα κι αν έχει, δεν έχει καμια αρμοδιότητα να αξιολογήσει τη συμπεριφορά ενός παιδιού που δε βλέπει καν. Σου παίρνει τη συνέντευξη και σου κλείνει το ραντεβού με τον ειδικό.

 

Κατά τύχη είχα πέσει πάνω σε έναν κύριο στο πρώτο ραντεβού που μου δήλωσε ότι ήταν ο διευθυντής και παρακολουθούσε την κοπέλα που μιλήσαμε η οποία πρέπει να ήταν εκπαιδευόμενη και παρενέβη και είπε από την αρχή ότι το περιστατικό του ακούγεται πολύ χαμηλής προτεραιότητας και να περιμένουμε να μας φωνάξουν. Περασαν κοντά 2 χρόνια και δε μας κάλεσαν, και μετά από τρομερή πίεση δική μου φέτος βρήκα μία κυρία που δήλωσε η υπεύθυνη, μου έδωσε ένα όνομα, αλλά δεν θυμάμαι τίτλο. Ζήτησε πληροφορίες, για επιδόσεις κλπ, έκανε μερικές ερωτήσεις για τη συμπεριφορά του, της εξήγησα ότι το σχολείο πιέζει και εν ολίγοις μου είπε να πω στη δασκάλα ότι έχουν σοβαρά θέματα να ασχοληθούν και δε φταίει αυτή αν πολλοί δάσκαλοι είναι ανίκανοι να κάνουν τη δουλειά τους! Την πέτυχα σε κακή μέρα, έχει δει πολλές παραπομπές από το συγκεκριμένο σχολείο και έχει χάσει την υπομονή της, τι να πω; Και να επιμείνω να κλείσω ραντεβού εκ νέου, θα κοντεύει το παιδί να πάει γυμνάσιο. 

Συν ότι όταν μετέφερα το διάλογο στη δασκάλα μου είπε ότι όντως τα ΚΕΔΔΥ ασχολούνται με μαθησιακά θέματα, που δεν τίθεται θέμα, το ανάποδο έχουμε (δικά της λόγια) και εκεί μου συνέστησε ψυχίατρο για το θέμα της συμπεριφοράς. Που να πω την αμαρτία μου και βλακεία μου φάνηκε, και σαν να έψαχνε κι αυτή να πει κάτι, ό,τι να 'ναι. 

Υπάρχει κάποιου είδους ειδικότητα που να ασχολείται με τέτοιου τύπου θέματα;  Ξέρει κανείς; Γιατί το να πάω στο παιδοψυχιατρικό (που κατά τύχη είναι κοντά στο σπίτι και έχω δει τι περιστατικά αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι) και να τους πω ότι ο μικρός αντιμιλάει στη δασκάλα, θα με δείρουν. Και δεν μπορώ να κλείνω και ραντεβού ιδιωτικά στην τύχη, μπας και πετύχω την σωστή ειδικότητα ή το σωστό κέντρο, και να ταλαιπωρώ το παιδί και να πετάω και χρήματα.

[mariab]

Πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να πάτε στο ΚΕΔΔΥ για δεύτερο ραντεβού.  Εάν αυτό δεν είναι δυνατό νομίζω ότι θα πρέπει να σκεφτείτε στα σοβαρά την ιδέα να επισκεφτείτε ιδιωτικά παιδοψυχολόγο ή αναπτυξιολόγο. Σίγουρα θα σας βοηθήσει πολύ.

 

Έχοντας η ίδια ένα χαρισματικό παιδί (και με τη βούλα), βάσει της περιγραφής του μικρού θα σου πρότεινα να τον δει ένας αναπτυξιολόγος. Εμένα μου φαίνεται κυρίως βαρεμάρα σε συνδυασμό ίσως με λίγο έλλειψη "αυτοσυγκράτησης" (δεν ξέρω εάν είναι ο ενδεδειγμένος όρος). 

 

Χωρίς να είμαι ειδική, πιστεύω ότι η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος δεν θα λύσει τα προβλήματα. Να πω την αλήθεια, παρά τους κάκιστους χειρισμούς της πρώτης δασκάλας, εγώ βλέπω και ένα θέμα στην συμπεριφορά του μικρού απέναντι στους συμμαθητές τους. Άσχετα με το πόσο έξυπνος ή γρήγορος είσαι δεν διορθώνεις τους συμμαθητές σου, ούτε πετάγεσαι να πεις "τέλειωνε, εγώ το κατάλαβα".  Παρεπιπτόντως, και το να μιλάς πιο ευγενικά στη δασκάλα δεν βλάπτει , όσο και να την βαριέσαι. 

 

 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 14 λεπτά , mariab είπε:

Χωρίς να είμαι ειδική, πιστεύω ότι η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος δεν θα λύσει τα προβλήματα. Να πω την αλήθεια, παρά τους κάκιστους χειρισμούς της πρώτης δασκάλας, εγώ βλέπω και ένα θέμα στην συμπεριφορά του μικρού απέναντι στους συμμαθητές τους. Άσχετα με το πόσο έξυπνος ή γρήγορος είσαι δεν διορθώνεις τους συμμαθητές σου, ούτε πετάγεσαι να πεις "τέλειωνε, εγώ το κατάλαβα".  Παρεπιπτόντως, και το να μιλάς πιο ευγενικά στη δασκάλα δεν βλάπτει , όσο και να την βαριέσαι. 

 

 

 

Σαφέστατα και αυτό ακριβώς θα θελαμε να διορθωθεί και φαντάζομαι και η φετινή δασκάλα αυτό θα ήθελε να λύσει, αλλά δεν ξέρει πώς. Το θέμα είναι ότι είναι συμπεριφορά που έχει συνδέσει αποκλειστικά και μόνο με το σχολείο. Και με πρότυπο την προηγούμενη δασκάλα φαντάζομαι, που δεν έλεγε κουβέντα χωρίς να ειρωνευτεί και προσβάλει και είχε σε καθημερινή βάση αμίμητες ατάκες του τύπου "όταν μεγαλώσεις το μόνο που θα καταφέρεις είναι να βόσκεις πρόβατα". Οπότε τώρα αντιλαμβάνομαι ότι έχει γενικεύσει αυτή την κακή σχέση και γενικότερα απέναντι στους δασκάλους και έχει περάσει σε μία κατάσταση όπου τους θεωρεί "εχθρούς". Εχω συζητήσει εκτενώς το θέμα με διαφορετικούς προπονητές, δασκάλα μουσικής, αγγλικών και τους κάνει εντύπωση η στάση του στο σχολείο, γιατί γενικά δεν είναι αγενής. Βέβαια όποιος και να τον ρωτήσει, δηλώνει ότι το μισεί το σχολείο και οι δασκάλες είναι κακές, και δεν ξέρουμε καθόλου πώς να του αλλάξουμε στάση.  Το να μιλάμε, με τον τρόπο τουλάχιστον που το κάνουμε, μάλλον δεν έχει βοηθήσει ή θέλει περισσότερο χρόνο, αλλά δεν ξέρω πόσο κακό κάνει να περνά ο καιρός έτσι.

[ninaki80]

5 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Ο μικρότερος γιος μου είναι 8 χρονών και από την αρχή της σχολικής του καριέρας, συναντήσαμε προβλήματα. Είναι ένα παιδί εξαιρετικά κοινωνικό και αντικειμενικά "άτακτο". Που θα πει ανέκδοτα στην τάξη, θα κάνεις γκριμάτσες, θα διακόψει τη δασκάλα, τέτοια πράγματα, όχι βία, ζημιές κλπ.

Η δασκάλα του των δύο πρώτων τάξεων, νομίζω το έχω ξαναγράψει, ήταν ακραία ακατάλληλη, έγιναν αναφορές και από εμάς και από τη διευθύντρια, κλήθηκε επανειλημμένα σχολικός σύμβουλος, έγιναν συστάσεις, αλλά είχαμε αλλαγές στη συμπεριφορά για λίγες βδομάδες και μετά πάλι τα ίδια. Απαιτούσε πλήρη ακινησία στην τάξη, δεν άφηνε να πάνε τα παιδιά ούτε τουαλέτα, χρησιμοποιούσε ωριαια αποβολή ως μέθοδο τιμωρίας από την πρώτη βδομάδα της πρώτης, μιλούσε άσχημα, ούρλιαζε κλπ κλπ.  Και ήταν σε μία μόνιμη κόντρα με τον γιο μου, που συνήθως τελειώνει τις ασκήσεις του πολύ νωρίτερα από τους συμμαθητές του, βαριέται και την ενοχλούσε. Μας είχε ζητηθεί να κλείσουμε και ραντεβού με ΚΕΔΔΥ, μήπως και από μεριά του υπάρχει υπερκινητικότητα και μπορεσουν να δωθούν επίσημα οδηγίες στη δασκάλα, γιατί τις συστάσεις της διευθύντριας για να του δώσει έξτρα δουλειά  ή να τον αφήσει να ζωγραφίσει έστω, δεν δεχόταν η δασκάλα να τις ακολουθήσει.

Με τα πολλά έκλεισε αυτό το κεφάλαιο, αλλά το παιδί πλέον έχει για ευνόητους λόγους σιχαθεί το σχολείο και τις δασκάλες, και αμφισβητεί έντονα την εξουσία. Εχουμε μιλήσει, ξαναμιλήσει κλπ, αλλά καταλαβαίνω ότι αντιμιλά, του τύπου "άντε να πάμε παρακάτω, αυτά τα κατάλαβα" δυνατά στην τάξη, διορθώνει συμμαθητές του όταν κάνουν λάθη και κάποιες φορές αρνείται να συμμετάσχει σε δραστηριότητες που δεν του αρέσουν καθόλου, π.χ. είχε μία έντονη διαφωνία τις προάλλες με τη γυμνάστρια γιατί δεν ήθελε να μάθει ένα συγκεκριμένο παραδοσιακό χορό.

Η δασκάλα επανέφερε το θέμα του ΚΕΔΔΥ, όπου είχε γίνει μόνο ένα πολύ πρώτο ραντεβού με εμένα μόνο, μίλησα με την υπεύθυνη, επικεντρώθηκε στις σχολικές επιδόσεις του παιδιού που είναι πολύ πάνω από τους συμμαθητές του στα περισσότερα μαθήματα, τα τετράδιά του είναι υποδειγματικά, στα διαγωνίσματα σε όλα τα μαθήματα έχει πάντα το καλύτερο γραπτό της τάξης, και ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπε να την ξεφορτωθούμε.

Στο σχολείο τα προβλήματα παραμένουν, σε επίπεδο όπως ανέφερα: ανέκδοτα, ανυπομονησία κλπ. Επίσης έχει ένα χαρακτηριστικό που για πολλούς εκπαιδευτικούς ανάβει λαμπάκια, και καταλαβαίνω και τη σκοπιά τους: απαντά ως ενήλικας. Δηλαδή λέει η δασκάλα μία σαχλαμάρα στα νεύρα της του τύπου "αν ξαναμιλήσετε εσείς οι δύο, δε σας ξανακάνω μάθημα" και αυτός απαντά "συγγνώμη αλλά δε γίνεται αυτό που λέτε, πληρώνεστε για να κάνετε μάθημα σε όλη την τάξη".

Κατόπιν όλων αυτών, και εχουμε μιλήσει πάρα πολύ στο σπίτι, και έχουμε συζητήσει γιατί δεν πρέπει να ενοχλεί και ότι οι κανόνες ισχύουν για όλους κι ας μην μας αρέσουν, και τιμωρείται με στέρηση προνομίων όταν μαθαίνουμε ότι παρακάνει χαβαλέ στο σχολείο, αλλά υπάρχει σε μηνιαια βάση ένα τέτοιου τύπου επεισόδιο.

Η σύσταση της δασκάλας ήταν αφού το ΚΕΔΔΥ δε θέλει να ασχοληθεί, να ψάξουμε ιδιωτικά για ψυχίατρο για να του μάθει "να σέβεται την εξουσία". Το να πω ότι μου φαίνεται γελοίο είναι λίγο, και επειδή είναι ένα πολύ έξυπνο παιδί δεν θέλω να το τρέχω σε γιατρούς στην τύχη και να το ανησυχώ, αλλά από την άλλη κάποια μορφή αντιμετώπισης πρέπει να υπάρχει, γιατί το ίδιο το παιδί βασανίζεται με όλη αυτή την κόντρα.

Από εξωσχολικές δραστηριότητες είναι άψογος όπου η σχέση είναι 1-1 (ξένες γλώσσες και μουσική), πειθαρχεί πιο γρήγορα όπως έχω διαπιστώσει σε άντρες προπονητές στα αθλήματα (αν και στο σπίτι εγώ είμαι πιο αυστηρή από τον μπαμπά) και δοκιμάζει λίγο που τον παίρνει να κάνει εξυπνάδες σε ομαδικά αθλήματα, αλλά και πάλι όσο το έχω συζητήσει δε μου λένε ότι είναι κάτι έξω από τα συνηθισμένα.

 

Τι θα κάνατε στη θέση μου; Το σχολείο δεν μπορώ να το αλλάξω, αλλά από την άλλη το παιδί έχει μπει σε μία μόνιμη αντιπαράθεση που καλό δεν του κάνει. Ούτε μου αρέσει να στοχοποιείται, ούτε συνεχώς να μπαίνει και ο ίδιος στη διαδικασία να θεωρεί εκ των προτέρων ότι οι δασκάλες δεν τον χωνεύουν. Σε αυτό το θέμα έχει γίνει τεράστια ζημιά από τις προηγούμενες 2 τάξεις, αλλά ξέρω πώς να τον βοηθήσω να ξεκολλήσει και να είναι και ο ίδιος πιο θετικός.

 

 

νομιζω ειναι θεμα χαρακτηρα του παιδιου κ φυσικα αναπτυξιακης φασης που περναει. επισης η σταση σας κ η σκεψη σας οτι φταιει το σχολικο περιβαλλον οτι καποια δασκαλα εκανε την ζημια κ τωρα δεν γυρναει πισω το πραγμα ειναι κ αυτο λαθος γιατι χωρις να εχετε πει κατι στο μικρο πιανει το συναισθημα οτι δεν φταιει η συμπεριφορα του αλλα ολοι οι υπολοιποι.

ΔΕΝ  πιστευω οτι ψυχολογος κ γιατροι ειναι η λυση για το παιδι ισως εσεις οι γονεις πρεπει να μιλησετε σε εναν ειδικο για να μαθετε να χειριζεστε καποιες αντιδρασεις του μικρου καλητερα γιατι ολο αυτο σιγουρα ξεκιναει απο εσας. εμενα απλως μου φαινετε απλα ενα λιγο κακομαθημενο παιδακι που καποια στιγμη θα μεγαλωσει κ θα προσγειωθει..

[ponemeni]

6 hours ago, ΑΡΓΚ said:

Ο μικρότερος γιος μου είναι 8 χρονών και από την αρχή της σχολικής του καριέρας, συναντήσαμε προβλήματα. Είναι ένα παιδί εξαιρετικά κοινωνικό και αντικειμενικά "άτακτο". Που θα πει ανέκδοτα στην τάξη, θα κάνεις γκριμάτσες, θα διακόψει τη δασκάλα, τέτοια πράγματα, όχι βία, ζημιές κλπ.

Η δασκάλα του των δύο πρώτων τάξεων, νομίζω το έχω ξαναγράψει, ήταν ακραία ακατάλληλη, έγιναν αναφορές και από εμάς και από τη διευθύντρια, κλήθηκε επανειλημμένα σχολικός σύμβουλος, έγιναν συστάσεις, αλλά είχαμε αλλαγές στη συμπεριφορά για λίγες βδομάδες και μετά πάλι τα ίδια. Απαιτούσε πλήρη ακινησία στην τάξη, δεν άφηνε να πάνε τα παιδιά ούτε τουαλέτα, χρησιμοποιούσε ωριαια αποβολή ως μέθοδο τιμωρίας από την πρώτη βδομάδα της πρώτης, μιλούσε άσχημα, ούρλιαζε κλπ κλπ.  Και ήταν σε μία μόνιμη κόντρα με τον γιο μου, που συνήθως τελειώνει τις ασκήσεις του πολύ νωρίτερα από τους συμμαθητές του, βαριέται και την ενοχλούσε. Μας είχε ζητηθεί να κλείσουμε και ραντεβού με ΚΕΔΔΥ, μήπως και από μεριά του υπάρχει υπερκινητικότητα και μπορεσουν να δωθούν επίσημα οδηγίες στη δασκάλα, γιατί τις συστάσεις της διευθύντριας για να του δώσει έξτρα δουλειά  ή να τον αφήσει να ζωγραφίσει έστω, δεν δεχόταν η δασκάλα να τις ακολουθήσει.

Με τα πολλά έκλεισε αυτό το κεφάλαιο, αλλά το παιδί πλέον έχει για ευνόητους λόγους σιχαθεί το σχολείο και τις δασκάλες, και αμφισβητεί έντονα την εξουσία. Εχουμε μιλήσει, ξαναμιλήσει κλπ, αλλά καταλαβαίνω ότι αντιμιλά, του τύπου "άντε να πάμε παρακάτω, αυτά τα κατάλαβα" δυνατά στην τάξη, διορθώνει συμμαθητές του όταν κάνουν λάθη και κάποιες φορές αρνείται να συμμετάσχει σε δραστηριότητες που δεν του αρέσουν καθόλου, π.χ. είχε μία έντονη διαφωνία τις προάλλες με τη γυμνάστρια γιατί δεν ήθελε να μάθει ένα συγκεκριμένο παραδοσιακό χορό.

Η δασκάλα επανέφερε το θέμα του ΚΕΔΔΥ, όπου είχε γίνει μόνο ένα πολύ πρώτο ραντεβού με εμένα μόνο, μίλησα με την υπεύθυνη, επικεντρώθηκε στις σχολικές επιδόσεις του παιδιού που είναι πολύ πάνω από τους συμμαθητές του στα περισσότερα μαθήματα, τα τετράδιά του είναι υποδειγματικά, στα διαγωνίσματα σε όλα τα μαθήματα έχει πάντα το καλύτερο γραπτό της τάξης, και ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπε να την ξεφορτωθούμε.

Στο σχολείο τα προβλήματα παραμένουν, σε επίπεδο όπως ανέφερα: ανέκδοτα, ανυπομονησία κλπ. Επίσης έχει ένα χαρακτηριστικό που για πολλούς εκπαιδευτικούς ανάβει λαμπάκια, και καταλαβαίνω και τη σκοπιά τους: απαντά ως ενήλικας. Δηλαδή λέει η δασκάλα μία σαχλαμάρα στα νεύρα της του τύπου "αν ξαναμιλήσετε εσείς οι δύο, δε σας ξανακάνω μάθημα" και αυτός απαντά "συγγνώμη αλλά δε γίνεται αυτό που λέτε, πληρώνεστε για να κάνετε μάθημα σε όλη την τάξη".

Κατόπιν όλων αυτών, και εχουμε μιλήσει πάρα πολύ στο σπίτι, και έχουμε συζητήσει γιατί δεν πρέπει να ενοχλεί και ότι οι κανόνες ισχύουν για όλους κι ας μην μας αρέσουν, και τιμωρείται με στέρηση προνομίων όταν μαθαίνουμε ότι παρακάνει χαβαλέ στο σχολείο, αλλά υπάρχει σε μηνιαια βάση ένα τέτοιου τύπου επεισόδιο.

Η σύσταση της δασκάλας ήταν αφού το ΚΕΔΔΥ δε θέλει να ασχοληθεί, να ψάξουμε ιδιωτικά για ψυχίατρο για να του μάθει "να σέβεται την εξουσία". Το να πω ότι μου φαίνεται γελοίο είναι λίγο, και επειδή είναι ένα πολύ έξυπνο παιδί δεν θέλω να το τρέχω σε γιατρούς στην τύχη και να το ανησυχώ, αλλά από την άλλη κάποια μορφή αντιμετώπισης πρέπει να υπάρχει, γιατί το ίδιο το παιδί βασανίζεται με όλη αυτή την κόντρα.

Από εξωσχολικές δραστηριότητες είναι άψογος όπου η σχέση είναι 1-1 (ξένες γλώσσες και μουσική), πειθαρχεί πιο γρήγορα όπως έχω διαπιστώσει σε άντρες προπονητές στα αθλήματα (αν και στο σπίτι εγώ είμαι πιο αυστηρή από τον μπαμπά) και δοκιμάζει λίγο που τον παίρνει να κάνει εξυπνάδες σε ομαδικά αθλήματα, αλλά και πάλι όσο το έχω συζητήσει δε μου λένε ότι είναι κάτι έξω από τα συνηθισμένα.

 

Τι θα κάνατε στη θέση μου; Το σχολείο δεν μπορώ να το αλλάξω, αλλά από την άλλη το παιδί έχει μπει σε μία μόνιμη αντιπαράθεση που καλό δεν του κάνει. Ούτε μου αρέσει να στοχοποιείται, ούτε συνεχώς να μπαίνει και ο ίδιος στη διαδικασία να θεωρεί εκ των προτέρων ότι οι δασκάλες δεν τον χωνεύουν. Σε αυτό το θέμα έχει γίνει τεράστια ζημιά από τις προηγούμενες 2 τάξεις, αλλά ξέρω πώς να τον βοηθήσω να ξεκολλήσει και να είναι και ο ίδιος πιο θετικός.

 

 

 

Καλησπέρα σας,
Χωρίς καμία διάθεση κριτικής θα ήθελα να επισημάνω κάποια πράγματα. Μου δίδετε την εντύπωση ότι κάποια πράγματα στην συμπεριφορά του παιδιού τα υποτιμάτε, παραδείγματος χάριν λέτε: «Που θα πει ανέκδοτα στην τάξη, θα κάνεις γκριμάτσες, θα διακόψει τη δασκάλα, τέτοια πράγματα, όχι βία, ζημιές κλπ.»
Μήπως το παιδί δεν έχει μάθει πως πρέπει να φέρεται αναλόγως του χώρου που βρίσκετε? Και αυτό δεν μαθαίνεται στην ηλικία των 8 ετών, μαθαίνεται όταν το παιδί μπαίνει για πρώτη φορά στην τάξη! Μήπως πήγατε κατευθείαν το παιδί σας στο νήπιο και δεν πήγε παιδικό? Συνήθως έτσι εξηγείται πολλές φορές η μη «συμμόρφωση» του παιδιού σε κανόνες!
Δυστυχώς πολλοί γονείς ταλαιπωρούνται καθώς στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο και μάθημα δεν γίνεται καθώς κάποια παιδιά όπως το δικό σας θεωρούν πολύ χαριτωμένο να διακόπτουν την δασκάλα, να λένε ανέκδοτα κλπ κάτι που δεν είναι σε καμία περίπτωση αποδεκτό.
Και το λέω αυτό γιατί για παράδειγμα το δικό σας το παιδί θα πρέπει να κατανοήσει ότι εάν το ίδιο έχει εντρυφήσει στην ύλη και έχει κάνει κτήμα του τα διδασκόμενα, δεν ισχύει αυτό και για τα άλλα τα παιδιά μέσα στην τάξη, οπότε θα πρέπει σε πρώτο χρόνο να μάθετε να σέβεται τους υπόλοιπους συμμαθητές του.
Σε ότι αφορά το δικό σας το παιδί για να βοηθηθεί το ίδιο αλλά και να βοηθηθούν και τα υπόλοιπα θα σας πρότεινα να συζητήστε το θέμα με έναν ειδικό για το τι μπορείτε να κάνετε.
Αντιλαμβάνομαι ότι με μία συγκεκριμένη δασκάλα μπορεί να υπήρξε κακή εμπειρία αλλά γενικότερα μιλώντας μήπως να αναλογιστείτε ότι η λύση του «προβλήματος» δεν είναι στο σχολείο?
Λέτε: «Επίσης έχει ένα χαρακτηριστικό που για πολλούς εκπαιδευτικούς ανάβει λαμπάκια, και καταλαβαίνω και τη σκοπιά τους: απαντά ως ενήλικας. Δηλαδή λέει η δασκάλα μία σαχλαμάρα στα νεύρα της του τύπου "αν ξαναμιλήσετε εσείς οι δύο, δε σας ξανακάνω μάθημα" και αυτός απαντά "συγγνώμη αλλά δε γίνεται αυτό που λέτε, πληρώνεστε για να κάνετε μάθημα σε όλη την τάξη".
Χωρίς καμία διάθεση κριτικής εσείς από όλο αυτό αποκωδικοποιείτε ότι το παιδί σας απαντά ως ενήλικας? Γιατί ως τρίτο πρόσωπο διαβάζοντάς το μου περνάνε δύο μηνύματα: πρώτον ότι το παιδί μιλάει μέσα στην τάξη και δεύτερον σε παρατήρηση της δασκάλας επ΄αυτού (άστοχη συμφωνώ) απαντά ως πνεύμα αντιλογίας, προφανώς για να «δειχθεί» και στους συμμαθητές του?
Με αυτά που γράφετε μου φαίνεται η ανάγκη ενός παιδιού να γίνει αποδεκτός στην τάξη ως ο αστείος (ανέκδοτα) ως ο εξυπνάκιας (αντιμιλά) ως ο αντιδραστικός (δεν υπακούει στην δασκάλα).
Συνήθως πίσω από τέτοιες συμπεριφορές υπάρχει μία έλλειψη αυτοπεποίθησης από την πλευρά του παιδιού! εργάζεστε? Αφιερώνετε ποιοτικό χρόνο με το παιδί?
Νομίζω ότι ένας ειδικός θα σας βοηθούσε πολύ και εσάς για να αποκωδικοποείτε σωστά κάποια πράγματα και το παιδί για να μην νιώθει άσχημα στο σχολείο, καλή τύχη σας εύχομαι!

[anath]

Εγω θεωρω ότι οι περισσοτερες συμπεριφορες που αναφερεις ειναι απλα συμπεριφορες της παιδικής-προεφηβικης ηλικιας. Δεν είναι όλα τα παιδακια ίδια, αλλα ναι, υπαρχουν παιδια που βαριουνται να περιμενουν τους άλλους ή δεν θελουν να ακουν ανακρίβειες και "απειλες" απο τους μεγαλους.

Είναι αναμενόμενο να είναι προκατειλλημένος μετά από τη συμπεριφορά της πρώτης δασκάλας. Δεν συμφωνώ ως προς το σεβασμό της "εξουσίας".  Ίσα ίσα,  το σεβασμό προς τους όμοιούς του και τον εαυτό του θα πρέπει να δουλέψει, δηλ την ομαδική δουλειά (αφού στην ατομική είναι άψογος). Μάλλον δεν έχει μάθει να λειτουργεί σε ομαδα. Αυτό θα πρέπει να δουλέψετε, δεν ξέρω αν χρειάζεται ψυχολόγος για αυτό.

Όσο για την οδηγία να απευθυνθείτε στο ΚΕΔΥ ώστε το ΚΕΔΥ να κατευθύνει τη δασκάλα, μου φαίνεται πολύ "τραβηγμένη".

Άρα εγώ στη θέση σου θα κοιτούσα να λύσουμε το "πρόβλημα" ως οικογένεια πρώτα (να συζητήσουμε  και σε 2η φάση να πάρουμε γνώμη από ειδικό αν η συζήτηση με τό παιδί δεν είχε αποτέλεσμα), χωρίς να αλλάξουμε σχολείο, γιατί μάλλον και στο άλλο σχολείο παρόμοια θα συμπεριφέρθεί

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 43 λεπτά , ponemeni είπε:

 

Καλησπέρα σας,
Χωρίς καμία διάθεση κριτικής θα ήθελα να επισημάνω κάποια πράγματα. Μου δίδετε την εντύπωση ότι κάποια πράγματα στην συμπεριφορά του παιδιού τα υποτιμάτε, παραδείγματος χάριν λέτε: «Που θα πει ανέκδοτα στην τάξη, θα κάνεις γκριμάτσες, θα διακόψει τη δασκάλα, τέτοια πράγματα, όχι βία, ζημιές κλπ.»
Μήπως το παιδί δεν έχει μάθει πως πρέπει να φέρεται αναλόγως του χώρου που βρίσκετε? Και αυτό δεν μαθαίνεται στην ηλικία των 8 ετών, μαθαίνεται όταν το παιδί μπαίνει για πρώτη φορά στην τάξη! Μήπως πήγατε κατευθείαν το παιδί σας στο νήπιο και δεν πήγε παιδικό? Συνήθως έτσι εξηγείται πολλές φορές η μη «συμμόρφωση» του παιδιού σε κανόνες!
Δυστυχώς πολλοί γονείς ταλαιπωρούνται καθώς στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο και μάθημα δεν γίνεται καθώς κάποια παιδιά όπως το δικό σας θεωρούν πολύ χαριτωμένο να διακόπτουν την δασκάλα, να λένε ανέκδοτα κλπ κάτι που δεν είναι σε καμία περίπτωση αποδεκτό.
Και το λέω αυτό γιατί για παράδειγμα το δικό σας το παιδί θα πρέπει να κατανοήσει ότι εάν το ίδιο έχει εντρυφήσει στην ύλη και έχει κάνει κτήμα του τα διδασκόμενα, δεν ισχύει αυτό και για τα άλλα τα παιδιά μέσα στην τάξη, οπότε θα πρέπει σε πρώτο χρόνο να μάθετε να σέβεται τους υπόλοιπους συμμαθητές του.
Σε ότι αφορά το δικό σας το παιδί για να βοηθηθεί το ίδιο αλλά και να βοηθηθούν και τα υπόλοιπα θα σας πρότεινα να συζητήστε το θέμα με έναν ειδικό για το τι μπορείτε να κάνετε.
Αντιλαμβάνομαι ότι με μία συγκεκριμένη δασκάλα μπορεί να υπήρξε κακή εμπειρία αλλά γενικότερα μιλώντας μήπως να αναλογιστείτε ότι η λύση του «προβλήματος» δεν είναι στο σχολείο?
Λέτε: «Επίσης έχει ένα χαρακτηριστικό που για πολλούς εκπαιδευτικούς ανάβει λαμπάκια, και καταλαβαίνω και τη σκοπιά τους: απαντά ως ενήλικας. Δηλαδή λέει η δασκάλα μία σαχλαμάρα στα νεύρα της του τύπου "αν ξαναμιλήσετε εσείς οι δύο, δε σας ξανακάνω μάθημα" και αυτός απαντά "συγγνώμη αλλά δε γίνεται αυτό που λέτε, πληρώνεστε για να κάνετε μάθημα σε όλη την τάξη".
Χωρίς καμία διάθεση κριτικής εσείς από όλο αυτό αποκωδικοποιείτε ότι το παιδί σας απαντά ως ενήλικας? Γιατί ως τρίτο πρόσωπο διαβάζοντάς το μου περνάνε δύο μηνύματα: πρώτον ότι το παιδί μιλάει μέσα στην τάξη και δεύτερον σε παρατήρηση της δασκάλας επ΄αυτού (άστοχη συμφωνώ) απαντά ως πνεύμα αντιλογίας, προφανώς για να «δειχθεί» και στους συμμαθητές του?
Με αυτά που γράφετε μου φαίνεται η ανάγκη ενός παιδιού να γίνει αποδεκτός στην τάξη ως ο αστείος (ανέκδοτα) ως ο εξυπνάκιας (αντιμιλά) ως ο αντιδραστικός (δεν υπακούει στην δασκάλα).
Συνήθως πίσω από τέτοιες συμπεριφορές υπάρχει μία έλλειψη αυτοπεποίθησης από την πλευρά του παιδιού! εργάζεστε? Αφιερώνετε ποιοτικό χρόνο με το παιδί?
Νομίζω ότι ένας ειδικός θα σας βοηθούσε πολύ και εσάς για να αποκωδικοποείτε σωστά κάποια πράγματα και το παιδί για να μην νιώθει άσχημα στο σχολείο, καλή τύχη σας εύχομαι!

 

Μάλλον κάτι δεν εξηγώ σωστα, γιατί ακριβώς ΔΕΝ μου αρέσει το παιδί συστηματικά να ενοχλεί την τάξη. Εξηγώ οτι δεν τίθεται θέμα βίας ή αντικοινωνικότητας, γιατί είναι οι ερωτήσεις που μου έκαναν από το ΚΕΔΔΥ, οπότε υποθέτω ότι έχουν διαγνωστικό χαρακτήρα. Οτι δεν συμπεριφέρεται αυτή τη στιγμή στο σχολείο με το σεβασμό που θα όφειλε, είναι γεγονός και είναι ακριβώς το θέμα μας ως γονείς: πώς το αντιμετωπίζουμε, πριν χρονίσει και χωρίς να καταφύγουμε σε αλλοπρόσαλλες κινήσεις. Σε ακριβώς αυτό το πρόβλημα εστιάζω και ψάχνω ιδέες.

Το παιδί παρεπιπτόντως πήγε πρώτη φορά σχολείο πριν κλείσει τα 4.

Τα περιστατικά με τη δασκάλα των 2 προηγούμενων χρόνων ακριβώς τα αναφέρω γιατί εξηγούν την έλλειψη αυτοπεποίθησης και την ανάγκη να γίνει αποδεκτός. Οι συμπεριφορές της συγκεκριμένης κυρίας αντικειμενικά θα είχαν τσακίσει την αυτοπεποίθηση ενήλικα, όχι παιδιού της πρώτης.

Το σχόλιο για το αν εργάζομαι ή όχι και η υπόνοια ότι μία μαμά με το να εργάζεται ή να μην εργάζεται δεν μεγαλώνει το παιδί της σωστά (και τα 2 τα έχω κατά καιρούς ακούσει) θα το θεωρήσω άστοχο, γιατί ο,τι και από τα δύο και να υπονοεί, δεν είναι συζήτηση που νομίζω ότι είναι παραγωγική από καμία σκοπιά.

 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 47 λεπτά , anath είπε:

Εγω θεωρω ότι οι περισσοτερες συμπεριφορες που αναφερεις ειναι απλα συμπεριφορες της παιδικής-προεφηβικης ηλικιας. Δεν είναι όλα τα παιδακια ίδια, αλλα ναι, υπαρχουν παιδια που βαριουνται να περιμενουν τους άλλους ή δεν θελουν να ακουν ανακρίβειες και "απειλες" απο τους μεγαλους.

Είναι αναμενόμενο να είναι προκατειλλημένος μετά από τη συμπεριφορά της πρώτης δασκάλας. Δεν συμφωνώ ως προς το σεβασμό της "εξουσίας".  Ίσα ίσα,  το σεβασμό προς τους όμοιούς του και τον εαυτό του θα πρέπει να δουλέψει, δηλ την ομαδική δουλειά (αφού στην ατομική είναι άψογος). Μάλλον δεν έχει μάθει να λειτουργεί σε ομαδα. Αυτό θα πρέπει να δουλέψετε, δεν ξέρω αν χρειάζεται ψυχολόγος για αυτό.

Όσο για την οδηγία να απευθυνθείτε στο ΚΕΔΥ ώστε το ΚΕΔΥ να κατευθύνει τη δασκάλα, μου φαίνεται πολύ "τραβηγμένη".

Άρα εγώ στη θέση σου θα κοιτούσα να λύσουμε το "πρόβλημα" ως οικογένεια πρώτα (να συζητήσουμε  και σε 2η φάση να πάρουμε γνώμη από ειδικό αν η συζήτηση με τό παιδί δεν είχε αποτέλεσμα), χωρίς να αλλάξουμε σχολείο, γιατί μάλλον και στο άλλο σχολείο παρόμοια θα συμπεριφέρθεί

 

Χμ, αυτό το έχω σκεφτεί κι εγώ και συζητήσει και με τις δασκάλες, αν και έχω την εντύπωση ότι περισσότερο είναι το θέμα της αυτοπεποίθησης που ανέφερε και άλλη κοπέλα, ότι κάπως ο συνδυασμός ομάδας και σχολικού περιβάλλοντος του δημιουργεί την ανάγκη να κάνει τον καραγκιόζη, να πάρει την ομάδα με το μέρος του, να δείξει ότι μπορεί να αψηφήσει τη δασκάλα; Δεν κάνει το ίδιο π.χ. στα αθλήματα ή σε άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες, το έχω εκτενώς συζητήσει με τους εκπαιδευτικούς εκτός σχολείου.

 

[Dust pink]

4 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Το παιδί στην αρχή, στην πρωτη, άρχισε να χάνει την αυτοπεποίθησή του. Είχε θορυβηθεί η ίδια η διευθύντρια όταν μπήκε μια μέρα στην τάξη και ρώτησε "Ποιο είναι καλό παιδί;" Ολα φώναξαν, εκτός από τον δικό μου που έκατσε στην άκρη και η γυναίκα το παρατήρησε και τον ρώτησε "εσύ γιατί δε σηκώνεις χέρι;",  και της απάντησε "γιατί εγώ είμαι κακός". Μας το διηγήθηκε η ίδια έξω φρενών με τη δασκάλα και είχε συνεδριάσει και ο σύλλογος μετά, αλλά, μονιμότητα... εδώ παιδεραστές δε φεύγουν εύκολα από σχολεία.

Από πέρσι, προσπαθήσαμε πολύ να του τονώσουμε την αυτοπεποίθηση, γιατί θεωρούσε τον εαυτό και κακό μαθητή παραδόξως, και ναι μεν έχει φτιάξει πολύ (στο κάτω κάτω είναι αρκετά μεγάλος για να ξέρει ότι αντικειμενικά είναι καλός), αλλά τώρα έχει περάσει στο στάδιο της πλήρους αμφισβήτησης των εκπαιδευτικών του σχολείου. Που ναι μεν είναι πολύ πιο υγιές από το να νιώθει ότι ο ίδιος φταίει, αλλά έχει και αυτό τα προβλήματά του, και δεν ξέρω πώς να βρούμε μία μέση λύση, να κάνει μία "νέα αρχή". Να καταλάβει ότι ούτε υπάρχει λόγος να νιώθει άσχημα, αλλά ούτε και να περνά προκαταβολικά στην "επίθεση".

Στην περιοχή, σε λογική απόσταση, υπάρχουν άλλα δύο σχολεία. Το ένα έχει ήδη διώξει μαθητές σε άλλα σχολεία γιατί είναι υπεράριθμοι, κάποια παιδιά έχουν έρθει στο δικό μας, οπότε αποκλείεται να τον δεχτούν με μετεγγραφή, ακόμη κι αν υπαγόμασταν εκεί, που δεν υπαγόμαστε, το είχα συζητήσει πέρσι. Στο άλλο, που είναι πιο απομακρυσμένο κιόλας, είναι καινούριο και ξέρω ότι έχουν υπάρξει πάρα πολλές διαμαρτυρίες, ακόμη λειτουργεί κυρίως με αναπληρωτές, γίνεται συχνή εναλλαγή δασκάλων, δεν ήταν έτοιμο ακόμη να δεχτεί τον αριθμό παιδιών που δέχτηκε υπό μεγάλη πίεση κλπ. Συν ότι το παιδί έχει παρέες στην τάξη από τα προνήπια, είναι ο αδερφός του σε μεγαλύτερη τάξη, και γενικά με ανησυχεί και το κομμάτι της αλλαγής μην το δει σαν τιμωρία. 

 

Εκεί ήθελα να εστιάσω, στην ψυχολογία του παιδιού, που προέχει. Από το σχολείο και γενικά από δημόσιο φορέα μην περιμένεις τίποτα και γενικά με φειδώ οι "συμβουλές" περί αυτού που ενδεχομένως ακούσεις. Το πιθανότερο είναι πως αν μπλέξεις και ακολουθήσεις τύφλα θα ταλαιπωρηθει και το παιδί και εσείς και για καιρό... Ότι κανείς με ιδιώτη, ίσως παιδοψυχολογο γιατί από την στιγμή που βγάζει αυτή την συμπεριφορά μόνο στο σχολείο είναι θέμα ψυχολογίας παιδιού. Και έπειτα δικό σου προσωπικό αγώνα με το παιδί, άπειρη κουβέντα και υπομονή. Σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε λάθος χειρισμοί δασκάλων να οδηγήσουν το παιδί στην αυτοταπεινωση! Σχετικά με το σχολείο, η μονιμότητα είναι αήττητη, δυστυχώς δεν μπορείς να κάνεις κάτι, αυτό που μπορεί να γίνει είναι μια στενή και αυστηρή από μεριάς σου επικοινωνία με όποιον εκεί μέσα είναι συνεργάσιμος (διευθυντής?δασκάλα?) . Σίγουρα όμως το παιδί πρώτα απ' όλα πρέπει να το δει κάποιος παιδοψυχολογος για να δώσει και σωστές κατευθύνσεις.

[ninaki80]

βρε κοριτσια μηπως ειναι λιγο υπερβολικο να παει ενα παιδι σε παιδοψυχολογο επειδη πεταει αστεια στην ταξη του κ  ειναι λιγο περισσοτερο ζωηρο.??? η κοπελα λεει οτι δεν υπαρχει θεμα βιας ουτε θεμα αποδοσης στο σχολειο.

ολα τα παιδια εχουν διαφορετικες συμπεριφορες σε καθε δραστηριοτητα γιατι πολυ απλα εχουν διαφορετικους ανθρωπους απεναντι τους. προφανως ισως στο σχολειο βλεπει οτι ετσι τα υπολοιπα παιδακια τον υποστηριζουν περισσοτερο κ κανει την επιδειξη του. καθε παιδι εκφραζετε διαφορετικα αλλα εχουν περισσοτερο θαρρος αλλα ειναι πιο ντροπαλα καποια στιγμη βρισκουν μια ισσοροπια..

[Lenia16]

πρίν από 20 λεπτά , ninaki80 είπε:

βρε κοριτσια μηπως ειναι λιγο υπερβολικο να παει ενα παιδι σε παιδοψυχολογο επειδη πεταει αστεια στην ταξη του κ  ειναι λιγο περισσοτερο ζωηρο.??? η κοπελα λεει οτι δεν υπαρχει θεμα βιας ουτε θεμα αποδοσης στο σχολειο.

ολα τα παιδια εχουν διαφορετικες συμπεριφορες σε καθε δραστηριοτητα γιατι πολυ απλα εχουν διαφορετικους ανθρωπους απεναντι τους. προφανως ισως στο σχολειο βλεπει οτι ετσι τα υπολοιπα παιδακια τον υποστηριζουν περισσοτερο κ κανει την επιδειξη του. καθε παιδι εκφραζετε διαφορετικα αλλα εχουν περισσοτερο θαρρος αλλα ειναι πιο ντροπαλα καποια στιγμη βρισκουν μια ισσοροπια..

Φαντάζομαι δεν προταθηκε ο παιδοψυχολογος γιατί θεωρείται ότι το παιδί έχει κάποιο πρβλ αλλά περισσότερο ως πιο ειδικός στο να καταλάβει τι του φταίει κ έχει αυτή τη συμπεριφορά και να συζητηθούν λύσεις κ τρόποι αντιμετώπισης. Υπάρχουν σχολικοί ψυχολόγοι, και εγώ θα απευθυνομουν αν έβλεπα ότι το παιδί μου βασανίζεται έτσι στο σχολείο σε σημείο που να λέει οτι το μισεί και εκφράζεται κατά αυτόν τον τρόπο σε αυτό το περιβάλλον και μονο. Είναι φανερό ότι κάτι έχει συμβεί που το έχει ταράξει και το εκφράζει με αυτή τη συμπεριφορά κ καλό θα ήταν να μην το αφήσεις να διαιωνίζεται.

 

Πολλές φορές άθελά μας, δημιουργείται ανάμεσα στα αδέρφια ένα κλίμα ανταγωνισμού κ σύγκρισης και τα μικρότερα παιδιά πασχίζουν να αποδείξουν ότι είναι ισάξια ή καλύτερα από τα μεγαλύτερα με όποιον τρόπο σκεφτούν στο μυαλουδακι τους. Υπάρχει τέτοια περίπτωση; Επειδή ανέφερες ότι πάνε στο ίδιο σχολείο με τον μεγαλύτερο. Παίζει η δασκάλα να έκανε καμία σύγκριση του τύπου δεν έχεις καμία σχέση με τον αδερφό σου, ή κ εσείς οι γονείς ακόμη, χωρίς να το καταλαβετε;

Επεξεργάστηκαν 26 Απριλίου,2018 by Lenia16

[Lisbet]

Όχι, δεν ειναι υπερβολικό. Το παιδί έχει αναπτύξει απέχθεια προς το σχολείο κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί...χθες. Από καπου πρέπει να ξεκινήσει η διαδικασία. Αυτό το κάπου ειναι μια σωστή αξιολόγηση. Μέχρι στιγμής, δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο, το παιδί δεν το έχει δει κανείς. Η δασκάλα όμως το βλέπει κάθε μέρα. Για να επιμένει, καποιον λογο θα έχει και είναι λάθος, κατά τη γνώμη μου, να την προσπερνάμε. ΟΚ η μια δασκάλα ήταν ακατάλληλη, δεν άξιζε να ληφθεί υπόψη η άποψή της, η φετινή έχει κι αυτή καποιο θέμα προσωπικό με το ίδιο παιδι; Δεν το νομίζω. Εμείς οι γονείς πολλές φορές υποτιμάμε ή υπερβάλλουμε για πολλά πράγματα σχετικά με τα παιδιά μας. Είναι πολύ δύσκολο να αποστασιοποιηθεις και να σχηματισεις αντικειμενική άποψη, πολυ περισσότερο να επιλυσεις προβλήματα, χωρίς τη σωστή καθοδήγηση. 

 

Λόγω της ώρας, δε μπορώ να γράψω οσα θέλω, θα περιοριστώ προς το παρόν  να πω στην @ΑΡΓΚ ότι όταν έχει ήδη γίνει ένα ραντεβού στο ΚΕΔΔΥ, το δεύτερο κλείνεται πολύ γρηγορότερα. Ο γιος σου είναι τριτη δημοτικού, σαν τον μικρό μου, σίγουρα δε θα φτάσετε γυμνάσιο για να τον δουν, μην ανησυχείς γι αυτό. Επιπλέον, η άποψη ότι ασχολούνται μόνο με τα μαθησιακά δεν είναι σωστή, έχω συγγενείς που ακολουθούν συμβουλευτική γονέων αυτόν τον καιρό σε αυτόν τον φορεα για τα θέματα που έχουν με τη 15χρονη κορη τους - κι όχι τίποτα φοβερό, τα κλασσικά της εφηβείας.

 

Οπότε, συνοπτικά, ή ξαναπαιρνεις τηλ και ζητάς οπωσδήποτε ραντεβού για το ίδιο το παιδί, ή πηγαίνεις ιδιωτικά. Οχι όμως να πηγαίνεις εσύ και να μιλάς. Να δει ο όποιος ειδικός, έστω μία φορά, το ίδιο το παιδί. Αν δεν εμπιστεύεσαι το δημόσιο φορέα,  γιατί δεν ξερεις ποιος θα σου τύχει, πηγαινε σε καποιον της επιλογης σου. Δεν ειναι τόσο δυσβάσταχτο το κόστος για 1-2 φορές. Πάντως, αφού ρωτας τη γνωμη μας, εγω σε καμιά περίπτωση δε θα το άφηνα. 

Επεξεργάστηκαν 26 Απριλίου,2018 by Lisbet

[anath]

Γενικά ένα παιδί συμπεριφέρεται ανάλογα προς την αντιμετώπιση που εχει. Σε αυτή την περίπτωση η πρώτη δασκάλα μάλλον τον θεώρησε "κακό παιδί" άρα συνέχισε να φέρεται ως "κακό παιδί". Και το ευχαριστιεται κιόλας....(γελάω γιατί κ ο δικός μου ο 2ος αν κ 2,5 ετών κάνει κτ αντίστοιχα).

Αρα φαίνεται ότι κάτι δεν του κάθεται καλά στο σχολικό περιβάλλον κ επιλέγει να είναι ατίθασος.

Συζητήστε μαζί του και με τη δασκάλα/διευθυντή κλπ και καταλήξτε σε μια κοινή πορεία με το σχολείο όσο γινεται, ώστε να αλλάξει λίγο η  οπτική του παιδιού. Δεν θέλετε να του αλλάξετε χαρακτήρα και προσωπικότητα απλά να λειτουργήσει πιο "σωστά" στο πλαίσιο του σχολείου, για να μην είναι μονιμα στο στοχαστρο

[ninaki80]

πρίν από 3 λεπτά , Lenia16 είπε:

Φαντάζομαι δεν προταθηκε ο παιδοψυχολογος γιατί θεωρείται ότι το παιδί έχει κάποιο πρβλ αλλά περισσότερο ως πιο ειδικός στο να καταλάβει τι του φταίει κ έχει αυτή τη συμπεριφορά και να συζητηθούν λύσεις κ τρόποι αντιμετώπισης. Υπάρχουν σχολικοί ψυχολόγοι, και εγώ θα απευθυνομουν αν έβλεπα ότι το παιδί μου βασανίζεται έτσι στο σχολείο σε σημείο που να λέει οτι το μισεί και εκφράζεται κατά αυτόν τον τρόπο σε αυτό το περιβάλλον και μονο. Είναι φανερό ότι κάτι έχει συμβεί που το έχει ταράξει και το εκφράζει με αυτή τη συμπεριφορά κ καλό θα ήταν να μην το αφήσεις να διαιωνίζεται.

η πιθανοτητα να ειναι ο χαρακτηρας του παιδιου ετσι κ να ειναι κ λιγο πιο θαραλλεο απτα αλλα παιδια δεν υπαρχει? ισως κ οι γονεις του απλα να του δινουν λιγο παραπανω θαρρος κ να εχει καλομαθει απλα εγω νομιζω οτι απο εκει πηγαζει ολο το θεμα. κανενα παιδι δεν ειναι το ιδιο με το αλλο. ισως κ στο σχολειο βρισκει κ την καταλληλη παρεα που μπορει να εκφραστει πιο ανετα κ το ενα φερνει το αλλο..

[Lenia16]

πρίν από 2 λεπτά , ninaki80 είπε:

η πιθανοτητα να ειναι ο χαρακτηρας του παιδιου ετσι κ να ειναι κ λιγο πιο θαραλλεο απτα αλλα παιδια δεν υπαρχει? ισως κ οι γονεις του απλα να του δινουν λιγο παραπανω θαρρος κ να εχει καλομαθει απλα εγω νομιζω οτι απο εκει πηγαζει ολο το θεμα. κανενα παιδι δεν ειναι το ιδιο με το αλλο. ισως κ στο σχολειο βρισκει κ την καταλληλη παρεα που μπορει να εκφραστει πιο ανετα κ το ενα φερνει το αλλο..

Το παιδί λέει ότι μισεί το σχολείο ενώ είναι άριστος μαθητής και υπόδειγμα σε όλες τις άλλες δραστηριοτητες. Μπορεί κ να συμβαίνει αυτό που λες αλλά εγώ προσωπικά δε άφηνα το σχολικο μέλλον του παιδιου μου στην τύχη.

[Dust pink]

πρίν από 21 λεπτά , ninaki80 είπε:

βρε κοριτσια μηπως ειναι λιγο υπερβολικο να παει ενα παιδι σε παιδοψυχολογο επειδη πεταει αστεια στην ταξη του κ  ειναι λιγο περισσοτερο ζωηρο.??? η κοπελα λεει οτι δεν υπαρχει θεμα βιας ουτε θεμα αποδοσης στο σχολειο.

ολα τα παιδια εχουν διαφορετικες συμπεριφορες σε καθε δραστηριοτητα γιατι πολυ απλα εχουν διαφορετικους ανθρωπους απεναντι τους. προφανως ισως στο σχολειο βλεπει οτι ετσι τα υπολοιπα παιδακια τον υποστηριζουν περισσοτερο κ κανει την επιδειξη του. καθε παιδι εκφραζετε διαφορετικα αλλα εχουν περισσοτερο θαρρος αλλα ειναι πιο ντροπαλα καποια στιγμη βρισκουν μια ισσοροπια..

@ninaki80 Ίσως φαίνεται υπερβολικό σε πολλούς, όμως οι γονείς χρειάζονται κάποιες υπεύθυνες κατευθυντήριες οδηγίες που το σχολείο ΔΕΝ μπορεί να τους παράσχει! Αντίθετα τους πετάει μπαλάκι σε ΚΕΔΔΥ προς αξιολόγηση. Από κάπου δεν πρέπει να πιαστούν αυτοί οι άνθρωποι? Δεν θεωρώ το παιδί είναι λογικό να απαξιώνει το σχολείο επειδή κάποιοι δάσκαλοι δεν έδειξαν την προσοχή που αρμόζει στην περίπτωση του. Διαφαινεται από τα λεγόμενα ότι σε συνδιασμό με την προεφηβική φάση του η στάση της προηγούμενης δασκάλας οδήγησε το παιδί σε απομόνωση, οπότε και ψάχνει τρόπους (αστεία, ενόχληση) να τραβήξει με κάποιο τρόπο την προσοχή, είναι ένα είδος αντίδρασης επειδή λόγω της ηλικίας του δυσανασχετεί με συμπεριφορές. Θα μιλαγαμε για λάθος διαπαιδαγώγηση αν το πρόβλημα ήταν γενικευμένο η αν είχε παραβατική συμπεριφορά. Προτείνω λοιπόν μια απλή επίσκεψη χωρίς το παιδί να έρθει σε δύσκολη θέση πριν η αποστροφή του προς το σχολείο γενικευτεί και σε άλλα πράγματα. Αρκετά παιδιά σκέφτονται πιο συνολικά του τύπου ένας κακος- όλοι κακοί, ιδιαίτερα σε ηλικίες τέτοιες!

[ponemeni]

9 minutes ago, Lenia16 said:

Φαντάζομαι δεν προταθηκε ο παιδοψυχολογος γιατί θεωρείται ότι το παιδί έχει κάποιο πρβλ αλλά περισσότερο ως πιο ειδικός στο να καταλάβει τι του φταίει κ έχει αυτή τη συμπεριφορά και να συζητηθούν λύσεις κ τρόποι αντιμετώπισης. Υπάρχουν σχολικοί ψυχολόγοι, και εγώ θα απευθυνομουν αν έβλεπα ότι το παιδί μου βασανίζεται έτσι στο σχολείο σε σημείο που να λέει οτι το μισεί και εκφράζεται κατά αυτόν τον τρόπο σε αυτό το περιβάλλον και μονο. Είναι φανερό ότι κάτι έχει συμβεί που το έχει ταράξει και το εκφράζει με αυτή τη συμπεριφορά κ καλό θα ήταν να μην το αφήσεις να διαιωνίζεται.

 

Πολλές φορές άθελά μας, δημιουργείται ανάμεσα στα αδέρφια ένα κλίμα ανταγωνισμού κ σύγκρισης και τα μικρότερα παιδιά πασχίζουν να αποδείξουν ότι είναι ισάξια ή καλύτερα από τα μεγαλύτερα με όποιον τρόπο σκεφτούν στο μυαλουδακι τους. Υπάρχει τέτοια περίπτωση; Επειδή ανέφερες ότι πάνε στο ίδιο σχολείο με τον μεγαλύτερο. Παίζει η δασκάλα να έκανε καμία σύγκριση του τύπου δεν έχεις καμία σχέση με τον αδερφό σου, ή κ εσείς οι γονείς ακόμη, χωρίς να το καταλαβετε;

 

Θα συμφωνήσω μαζί σας, η γνώμη ενός ειδικού χρειάζεται για να μπορέσει να καθοδηγήσει σωστά τον γονέα ως προς την αντιμετώπιση. Ιδανικό θα ήταν να δρα ο γονέας παράλληλα, για παράδειγμα παρακολουθώντας κάποιο σεμινάριο / μάθημα "συμβουλευτικής γονέων". Ο παιδοψυχολόγος σε ένα παιδί έχει ως ένα βαθμό τον ίδιο ρόλο που έχει και ο ψυχολόγος σε έναν ενήλικα. Για παράδειγμα ένας ενήλικας απευθύνεται σε έναν ειδικό, εν προκειμένω ψυχολόγο όχι γιατί απαραιτήτως έχει κάποιο πρόβλημα αλλά για ποικίλους λόγους. Π.χ. κάποιον να μιλήσει, να αισθάνεται ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο, να χρειάζεται μία υποστήριξη / μία λύση και άλλα πολλά. Επειδή όμως το παιδί δεν διαθέτει την κριτική σκέψη για να αναζητήσει μόνο του την βοήθεια τότε εκεί θεωρώ πως πρέπει να δράσσει ο γονέας.

[Lisbet]

Το παιδί ειναι 8 ετών...νομίζω πως δεν τίθεται θεμα προεφηβειας σε αυτη την ηλικία. Ούτε πιστεύω πως ειναι κάποια αναπτυξιακή φάση, με ολα αυτά που εχουν προηγηθεί τα προηγούμενα χρόνια, όπως τα περιγράφει η μαμά του.

[ponemeni]

2 minutes ago, Dust pink said:

@ninaki80 Ίσως φαίνεται υπερβολικό σε πολλούς, όμως οι γονείς χρειάζονται κάποιες υπεύθυνες κατευθυντήριες οδηγίες που το σχολείο ΔΕΝ μπορεί να τους παράσχει! Αντίθετα τους πετάει μπαλάκι σε ΚΕΔΔΥ προς αξιολόγηση. Από κάπου δεν πρέπει να πιαστούν αυτοί οι άνθρωποι? Δεν θεωρώ το παιδί είναι λογικό να απαξιώνει το σχολείο επειδή κάποιοι δάσκαλοι δεν έδειξαν την προσοχή που αρμόζει στην περίπτωση του. Διαφαινεται από τα λεγόμενα ότι σε συνδιασμό με την προεφηβική φάση του η στάση της προηγούμενης δασκάλας οδήγησε το παιδί σε απομόνωση, οπότε και ψάχνει τρόπους (αστεία, ενόχληση) να τραβήξει με κάποιο τρόπο την προσοχή, είναι ένα είδος αντίδρασης επειδή λόγω της ηλικίας του δυσανασχετεί με συμπεριφορές. Θα μιλαγαμε για λάθος διαπαιδαγώγηση αν το πρόβλημα ήταν γενικευμένο η αν είχε παραβατική συμπεριφορά. Προτείνω λοιπόν μια απλή επίσκεψη χωρίς το παιδί να έρθει σε δύσκολη θέση πριν η αποστροφή του προς το σχολείο γενικευτεί και σε άλλα πράγματα. Αρκετά παιδιά σκέφτονται πιο συνολικά του τύπου ένας κακος- όλοι κακοί, ιδιαίτερα σε ηλικίες τέτοιες!

 

Να πω ακόμη ότι δεν γνωρίζουμε και τον ρόλο του γονέα εδώ και δεν μιλάω για την συγκεκριμένη κοπέλα. Αν για παράδειγμα ο γονέας άθελά του πολλές φορές, υποσυνείδητα, αποδέχεται μία απέχθεια π.χ. του παιδιού προς το σχολείο, δείχνοντας πως έχει δίκιο να αισθάνεται έτσι γιατί π.χ. η δασκάλα δεν είναι σωστή, τότε μπορεί να γιγαντώνεται αυτό μέσα στο παιδί.

[Lenia16]

πρίν από 6 λεπτά , Dust pink είπε:

η στάση της προηγούμενης δασκάλας οδήγησε το παιδί σε απομόνωση, οπότε και ψάχνει τρόπους (αστεία, ενόχληση) να τραβήξει με κάποιο τρόπο την προσοχή, είναι ένα είδος αντίδρασης επειδή λόγω της ηλικίας του δυσανασχετεί με συμπεριφορές

Συμφωνώ πάρα πολύ. Είναι πιθανό να έχουν ειπωθεί ή συμβει κ άλλα πράγματα από τα οποια το παιδί ένιωσε προσβεβλημένο ή μειονεκτικά και που οι γονείς αγνοούν;

[Dust pink]

πρίν από 2 λεπτά , Lisbet είπε:

Το παιδί ειναι 8 ετών...νομίζω πως δεν τίθεται θεμα προεφηβειας σε αυτη την ηλικία. Ούτε πιστεύω πως ειναι κάποια αναπτυξιακή φάση, με ολα αυτά που εχουν προηγηθεί τα προηγούμενα χρόνια, όπως τα περιγράφει η μαμά του.

Θα διαφωνήσω! Πολλά παιδιά ξεκινούν την προεφηβική φάση από την ηλικία των 8 ετών και εκδηλώνουν διάφορες συμπεριφορές πάνω σε θέματα όπως και ένταση.