Συζήτηση "Πρώτη φορά χωρίς τη μαμά στο νηπιαγωγείο"

[Sentir...natureza]

@Mama_Anesti_ πως τα πηγατε σημερα; Παντως, αληθεια εφοσον φανηκε τοσο δεκτικη η παιδαγωγος να γινει ομαλη προσαρμογη γιατι δεν ξεκινησε ετσι ομαλα και τον αφηνε να κλαιει τρεις ωρες, ωστε να αποφευγατε ολον αυτον τον κυκλο "διορθωσης" της αρνητικης εικονας για το σχολειο;

 

Εχθες ο δικος μου ηταν αρνητικος το πρωι, μου ελεγε "Μονο σημερα να μην παω!" και του ελεγα οτι θα παρει "ρεπο" οταν θα εχει και ο μπαμπας ρεπο και οταν μπει ο χειμωνας θα κανουμε καμια σκαστη αλλα ακομη ειναι νωρις. Το δεχθηκε ευτυχως.

Σημερα ηταν πιο αρνητικος, εκλαιγε, δεν ηθελε να παει. Τον ρωτουσα για ποιο λογο, καποια στιγμη μου ειπε "Εχει πολλη φασαρια" και η αληθεια ειναι οτι εχθες το σκεφτηκα και απορησα που δεν μου το ειχε αναφερει μεχρι τωρα, γιατι δεν εχει κατσει τοσες ωρες σε τοση φασαρια με παιδικες φωνες κλπ. Εν τελει του ειπα οτι οταν νιωθει οτι δεν αντεχει την φασαρια, να το λεει στην δασκαλα, μηπως παει σε μια γωνιτσα να διαβασει καποιο βιβλιο για να ξεχαστει. Καταφεραμε να φυγουμε χωρις κλαματα απο το σπιτι. Μολις φτασαμε στη αυλη αρχισε παλι να κλαιει και να μου λεει να μεινω απ'εξω να τον περιμενω. Του ειπα οτι μολις τελειωσω τις δουλειες μου θα παω να τον παρω και εστρεψα την προσοχη του στην τσουληθρα για να αλλαξω θεμα. Μολις ειδε την νηπιαγωγο, της ειπε κατ'ευθειαν "Εδω εχει πολλη φασαρια" και εκεινη του απαντησε οτι ακομη δεν εχουν μαθει τα παιδακια να παιζουν πιο ησυχα, οποτε τον ενθαρρυνα κι εγω λεγοντας του οτι σε λιγο καιρο τα παιδακια θα μαθουν να παιζουν πιο ηρεμα, χωρις να φωναζουν και δεχθηκε να μπει  

 

Παντως, ειναι ατοπο να αποφευγεται η αγκαλια. Ολη μερα βρισκονται στον ιδιο χωρο, βγαζουνε τις μασκες τους στα "διαλειμματα μασκας", αναπνεουνε τον ιδιο αερα, απο την αγκαλια θα κολλησουν; Αλλα για ακομη μια φορα, εξαρταται απο την νηπιαγωγο και ποσο λογικα βρισκει τα μετρα αυτα.

[ΑΡΓΚ]

Just now, Sentir...natureza είπε:

Παντως, ειναι ατοπο να αποφευγεται η αγκαλια. Ολη μερα βρισκονται στον ιδιο χωρο, βγαζουνε τις μασκες τους στα "διαλειμματα μασκας", αναπνεουνε τον ιδιο αερα, απο την αγκαλια θα κολλησουν; Αλλα για ακομη μια φορα, εξαρταται απο την νηπιαγωγο και ποσο λογικα βρισκει τα μετρα αυτα.

 

Mιλάς για νηπιαγωγείο και όχι παιδικό; Δεν νομίζω ότι ποτέ συνηθίζοταν η αγκαλιά. Θα υπέθετα ότι ρητά απαγορεύεται. Για λόγους προσωπικών ορίων και μόνο. 

[emmaki]

Just now, Sentir...natureza είπε:

 

 

Παντως, ειναι ατοπο να αποφευγεται η αγκαλια. Ολη μερα βρισκονται στον ιδιο χωρο, βγαζουνε τις μασκες τους στα "διαλειμματα μασκας", αναπνεουνε τον ιδιο αερα, απο την αγκαλια θα κολλησουν; Αλλα για ακομη μια φορα, εξαρταται απο την νηπιαγωγο και ποσο λογικα βρισκει τα μετρα αυτα.

 

Δεν ειναι ακριβως ετσι......

Ουτε τα παιδια αγκαλιαζονται στο νηπιαγωγειο γενικα, ουτε με το/τη νηπιαγωγο αγκαλιαζονται.

 

Επισης, ξεχνατε την παραμετρο οτι απο την αγκαλια μπορει ο/η νηπιαγωγος να κολλησει! Καπως πρεπει και εμεις να προστατευτουμε....

 

Τελος, θεωρω οτι ειναι κατι τελειως διαφορετικο το τι κανει το παιδι (οποια ηλικιας) εξω απο το σχολειο οπου την ευθυνη την εχει ο γονεας, απο το τι κανει μεσα στο σχολειο οπου την ευθυνη την εχει ο/η εκπαιδευτικος! Και οχι μονο στις τωρινες συνθηκες..... πχ εσεις μπορει να επιτρεπετε στο παιδι σας να ανεβαινει στο τραπεζι και να πηδα κατω προσπαθωντας να κανει οσο το δυνατον μεγαλυτερο αλμα, στο σχολειο δεν υπαρχει περιπτωση να επιτραπει αυτο! Ή μπορει να επιτρεπετε στο παιδι σας να σκαρφαλωνει στα δεντρα και να το επικροτειτε οταν φτανει ψηλα, στο σχολειο δεν υπαρχει περιπτωση να συμβει αυτο! Η ευθυνη ειναι τελειως διαφορετικη. Ετσι και πραγματα που κανετε εξω απο το σχολειο αυτο το διαστημα, στο σχολειο τα αποφευγουμε

[Mama_Anesti_]

Just now, Sentir...natureza είπε:

@Mama_Anesti_ πως τα πηγατε σημερα; Παντως, αληθεια εφοσον φανηκε τοσο δεκτικη η παιδαγωγος να γινει ομαλη προσαρμογη γιατι δεν ξεκινησε ετσι ομαλα και τον αφηνε να κλαιει τρεις ωρες, ωστε να αποφευγατε ολον αυτον τον κυκλο "διορθωσης" της αρνητικης εικονας για το σχολειο;

 

Εχθες ο δικος μου ηταν αρνητικος το πρωι, μου ελεγε "Μονο σημερα να μην παω!" και του ελεγα οτι θα παρει "ρεπο" οταν θα εχει και ο μπαμπας ρεπο και οταν μπει ο χειμωνας θα κανουμε καμια σκαστη αλλα ακομη ειναι νωρις. Το δεχθηκε ευτυχως.

Σημερα ηταν πιο αρνητικος, εκλαιγε, δεν ηθελε να παει. Τον ρωτουσα για ποιο λογο, καποια στιγμη μου ειπε "Εχει πολλη φασαρια" και η αληθεια ειναι οτι εχθες το σκεφτηκα και απορησα που δεν μου το ειχε αναφερει μεχρι τωρα, γιατι δεν εχει κατσει τοσες ωρες σε τοση φασαρια με παιδικες φωνες κλπ. Εν τελει του ειπα οτι οταν νιωθει οτι δεν αντεχει την φασαρια, να το λεει στην δασκαλα, μηπως παει σε μια γωνιτσα να διαβασει καποιο βιβλιο για να ξεχαστει. Καταφεραμε να φυγουμε χωρις κλαματα απο το σπιτι. Μολις φτασαμε στη αυλη αρχισε παλι να κλαιει και να μου λεει να μεινω απ'εξω να τον περιμενω. Του ειπα οτι μολις τελειωσω τις δουλειες μου θα παω να τον παρω και εστρεψα την προσοχη του στην τσουληθρα για να αλλαξω θεμα. Μολις ειδε την νηπιαγωγο, της ειπε κατ'ευθειαν "Εδω εχει πολλη φασαρια" και εκεινη του απαντησε οτι ακομη δεν εχουν μαθει τα παιδακια να παιζουν πιο ησυχα, οποτε τον ενθαρρυνα κι εγω λεγοντας του οτι σε λιγο καιρο τα παιδακια θα μαθουν να παιζουν πιο ηρεμα, χωρις να φωναζουν και δεχθηκε να μπει  

 

Παντως, ειναι ατοπο να μην αποφευγεται η αγκαλια. Ολη μερα βρισκονται στον ιδιο χωρο, βγαζουνε τις μασκες τους στα "διαλειμματα μασκας", αναπνεουνε τον ιδιο αερα, απο την αγκαλια θα κολλησουν; Αλλα για ακομη μια φορα, εξαρταται απο την νηπιαγωγο και ποσο λογικα βρισκει τα μετρα αυτα.

Σήμερα πηγαμε πάλι νωρίτερα μπήκαμε μαζι έφτιαξε καποια παζλς ήρεμος, ή νηπιαγωγός τον επιβραβευε, και πριν την ώρα προσέλευσης έπρεπε να φυγω, δεν καθόταν με τίποτα, πλανταξε, όσο κι αν του μιλήσαμε. Ή δασκάλα έκρινε πως ήταν καλύτερα να φύγουμε οπότε δεν κάθισε καθόλου μόνος του. 

 

Είχα κάνει τις καρδουλες, του άρεσε ή ιδέα που τις φορτιζουμε και τις πατάμε, δεν τον καθυσυχασε ομως καθόλου ή σκέψη πως θα φύγω κι ας την είχε στο χερι του. Νιώθω πως δεν μπορει να διαχειριστει το συναίσθημα που τον κατακλύζει. Και δεν έχω καταλάβει ακριβώς γιατί νιώθει έτσι. Ειναι φόβος εγκατάλειψης, άγχος αποχωρισμού, φοβος για το πως θα ανταπεξέλθει μόνος , φόβος για τα παιδάκια, δεν συμπαθησε την δασκάλα? Δεν μπορώ να καταλάβω.

 

Σίγουρα επαιξε ρολο ή πρώτη μέρα, γιατί βίωσε τους φόβους του σε έντονο βαθμό, δεν το χειριστηκαμε καλά εγώ νόμιζα πως θα με ειδοποιήσουν αν δεν προσαρμοζοταν κ ή δασκάλα προφανώς είχε τους λογους της για να μην το κάνει. Τον άκουσα που φώναζε αλλά δεν έκανα κάποια κίνηση γιατί δεν ήθελα να θεωρηθεί πως παρεμποδιζω την προσαρμογή του.  Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω οπότε δεν έχει και νόημα ή ανάλυση.  

 

Δεν έχω πει ποτέ στον μικρό μου πως αφού δεν θέλει δεν θα πάει σχολείο. Λέω πως όλα τα παιδιά πάνε, είναι λογικό να νιώθει έτσι στην αρχή αλλά οταν  αφεθει θα περνά ομορφα. Οταν νιώσει έτοιμος και δεν κλαίει θα παιζει, θα ζωγραφίζει, θα κάνει χειροτεχνιες κτλ. 

 

Χαιρομαι που ο γιος σου ξεπέρασε γρήγορα τις ανησυχίες του! Οι μικρές αντιδράσεις είναι φυσιολογικές, βλέπω πολλά παιδάκια που κλαίνε αλλά ξεχνιούνται μόλις τα πάρει μέσα ή δασκάλα. Δεν είναι κάτι ανησυχητικό αν και μας αγχωνει εμάς τις μαμαδες. 

 

 

Για τον κοροναιο ζούμε παράξενες καταστάσεις, αντιφατικές, με μέτρα ημιμετρα οπότε ουσιαστικά μας μένει ή ατομική ευθύνη.

Επεξεργάστηκαν 17 Σεπτεμβρίου,2020 by Mama_Anesti_

[kotsifikos]

Tο θέμα ''αγκαλιά'' στο σχολείο έχει πολλές παραμέτρους, προσωπικά δεν θέλω να τον παίρνει αγκαλιά ούτε η δασκάλα του -  με ή χωρίς κορονοιό, - (μη με πάρετε με τις πέτρες), δεν νιώθω άνετα να έχει τέτοια οικειότητα με τρίτα άτομα.

 

Just now, Mama_Anesti_ said:

. Νιώθω πως δεν μπορει να διαχειριστει το συναίσθημα που τον κατακλύζει. Και δεν έχω καταλάβει ακριβώς γιατί νιώθει έτσι. Ειναι φόβος εγκατάλειψης, άγχος αποχωρισμού, φοβος για το πως θα ανταπεξέλθει μόνος , φόβος για τα παιδάκια, δεν συμπαθησε την δασκάλα? Δεν μπορώ να καταλάβω.

 

Σίγουρα επαιξε ρολο ή πρώτη μέρα, γιατί βίωσε τους φόβους του σε έντονο βαθμό, δεν το χειριστηκαμε καλά εγώ νόμιζα πως θα με ειδοποιήσουν αν δεν προσαρμοζοταν κ ή δασκάλα προφανώς είχε τους λογους της για να μην το κάνει. Τον άκουσα που φώναζε αλλά δεν έκανα κάποια κίνηση γιατί δεν ήθελα να θεωρηθεί πως παρεμποδιζω την προσαρμογή του.  Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω οπότε δεν έχει και νόημα ή ανάλυση.  

 

Πιστεύω πως είναι όλα μαζί , είναι όλα τόσο καινούρια για εκείνον, δεν έχει προλάβει να προσαρμοστεί στην νέα πραγματικότητα, σου δείχνει την δυσαρέσκεια του με την αντίδραση του, εδώ που τα λέμε πως να προλάβει να προσαρμοστεί μέσα σε τρεις ημέρες. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου, δεν θα σε βοηθήσει σε κάτι , άσε που όσο πιο ανασφαλής γινεσαι για την επιλογή τόσο πιο πολύ θα φοβάται ο μικρός. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό να συμβεί αλλά μήπως να έκανες ένα ραντεβού με την νηπιαγωγό (χωρίς την παρουσία του παιδιού) προκειμένου να συζητήσετε για την μέθοδο που θα ακολουθήσετε ώστε το παιδί να έχει μία ομαλή προσαρμογή?

[Sentir...natureza]

Παντως, σημερα μου ειπε οτι η δασκαλα τους ειπε να χαιρετανε εναν φιλο απο μακρυα, χωρις να τον ακουμπανε και του κακοφανηκε "Δεν μου αρεσε αυτο που ειπε!". Του εξηγησα οτι ειναι για λιγο καιρο, δεν ειναι κατι που το λεει παντα η δασκαλα και καπως την "συγχωρεσε" . Χαρηκα ομως που αντεδρασε. Οπως και να 'χει,  θεωρω οτι ο δασκαλος ειναι ο δευτερος "γονεας" του παιδιου και το ιδανικο για μενα ειναι να υπαρχουν εκφρασεις αγαπης. Εχει ξαναγινει η συζητηση εδω περυσι τετοιο καιρο, που ειχα μαθει για το νηπιαγωγειο που παει τωρα οτι δεν τους επιτρεπεται νομικα (μπουρδες) να ακουμπανε τα παιδια (για την βοηθεια στην αυτοεξυπηρετηση ηταν η κουβεντα) γιατι μπορει να τους κατηγορησουν για παιδεραστια! Τελοσπαντων, ενας/μια δασκαλος/α που αγαπαει τη δουλεια του και βλεπει τα παιδια σαν παιδια του, τα παιδια το καταλαβαινουν και τον υπεραγαπανε. Κι εμενα, οι/δασκαλοι/ες και καθηγητες/τριες που μου εχουν μεινει με ωραιες αναμνησεις ηταν ανθρωποι που αγκαλιαζαν, προσπαθουσαν να μιλησουν την γλωσσα σου (της γενιας σου), ηταν φιλαρακια, σε ρωτουσαν διαφορα προσωπικα θεματα (στην εφηβεια πχ), γενικα δεν ηταν οι "τυπικοι" τυποι που τους ενοιαζε να παραδοσουν το μαθημα και κρατουνταν αποστασιοποιημενοι συναισθηματικα.

[vtgian]

Αν εκτίμησα κάτι στη νηπιαγωγό μας, είναι που στην αρχή μας είπε 'η αγκαλιά είναι θεραπευτική". Προφανώς και δεν αγκαλιάζει με το παραμικρό κάθε παιδί, αλλά ειδικά στα μικρά που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο σχολείο, τα λόγια από μόνα τους δεν μπορούν να γίνουν ανακουφιστικά. Τόσο πολύ έχουμε υποτιμήσει την αξία του χαδιού και της αγκαλιάς, τόσο πολύ έχουμε δαιμονοποιήσει την επαφή; Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ θυμάμαι με πολύ αγάπη τη δασκάλα μου να μας αγκαλιάζει, και δε μιλάω για τον παιδικό, μιλάω για νήπιο και έως β δημοτικού. Εγώ όταν βλέπω παιδιά να τρέχουν να αγκαλιάσουν τη δασκάλα ή τον δάσκαλό τους (το οποίο συμβαίνει στους συγγενείς δασκάλους που έχω) καταλαβαίνω ότι τα παιδιά αυτά έχουν εισπράξει αγάπη και τη δίνουν έμπρακτα πίσω. Η δασκάλα για εμένα δεν είναι ένα τυχαίο τρίτο άτομο. Είναι ο άνθρωπος που περνάει με το παιδί μου ίσως περισσότερες ώρες από ότι εγώ, το διαμορφώνει, το επηρεάζει. Δεν ξέρω... με φοβίζει ο αποστειρωμένος από επαφή κόσμος. (μαζί γράφαμε sentir).

 

Εντάξει, τώρα με τον Covid θα προσέξουμε όλοι περισσότερο. Για αυτό έχουμε αντισηπτικά και μάσκες, και γάντια σε κάποιες περιπτώσεις, γιατί όταν δεν μπορείς να αποφύγεις την απόσταση, έχεις τα υπόλοιπα. Οι τελευταίες εκτιμήσεις είναι ότι από επαφή με αντικείμενα φαίνεται να υπάρχει ελάχιστος κίνδυνος μετάδοσης. Θα αγκαλιάσεις το παιδί που φοράει μάσκα, θα βάλεις αντισηπτικό στα χέρια σου αμέσως μετά. Υποθέτω ότι αν ήταν τόσο σοβαρός κίνδυνος θα είχε μπει και αυτός στα μέτρα.

 

 

 

[Yovanna]

Just now, Mama_Anesti_ said:

Σήμερα πηγαμε πάλι νωρίτερα μπήκαμε μαζι έφτιαξε καποια παζλς ήρεμος, ή νηπιαγωγός τον επιβραβευε, και πριν την ώρα προσέλευσης έπρεπε να φυγω, δεν καθόταν με τίποτα, πλανταξε, όσο κι αν του μιλήσαμε. Ή δασκάλα έκρινε πως ήταν καλύτερα να φύγουμε οπότε δεν κάθισε καθόλου μόνος του. 

 

Είχα κάνει τις καρδουλες, του άρεσε ή ιδέα που τις φορτιζουμε και τις πατάμε, δεν τον καθυσυχασε ομως καθόλου ή σκέψη πως θα φύγω κι ας την είχε στο χερι του. Νιώθω πως δεν μπορει να διαχειριστει το συναίσθημα που τον κατακλύζει. Και δεν έχω καταλάβει ακριβώς γιατί νιώθει έτσι. Ειναι φόβος εγκατάλειψης, άγχος αποχωρισμού, φοβος για το πως θα ανταπεξέλθει μόνος , φόβος για τα παιδάκια, δεν συμπαθησε την δασκάλα? Δεν μπορώ να καταλάβω.

 

Σίγουρα επαιξε ρολο ή πρώτη μέρα, γιατί βίωσε τους φόβους του σε έντονο βαθμό, δεν το χειριστηκαμε καλά εγώ νόμιζα πως θα με ειδοποιήσουν αν δεν προσαρμοζοταν κ ή δασκάλα προφανώς είχε τους λογους της για να μην το κάνει. Τον άκουσα που φώναζε αλλά δεν έκανα κάποια κίνηση γιατί δεν ήθελα να θεωρηθεί πως παρεμποδιζω την προσαρμογή του.  Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω οπότε δεν έχει και νόημα ή ανάλυση.  

 

Δεν έχω πει ποτέ στον μικρό μου πως αφού δεν θέλει δεν θα πάει σχολείο. Λέω πως όλα τα παιδιά πάνε, είναι λογικό να νιώθει έτσι στην αρχή αλλά οταν  αφεθει θα περνά ομορφα. Οταν νιώσει έτοιμος και δεν κλαίει θα παιζει, θα ζωγραφίζει, θα κάνει χειροτεχνιες κτλ. 

 

Χαιρομαι που ο γιος σου ξεπέρασε γρήγορα τις ανησυχίες του! Οι μικρές αντιδράσεις είναι φυσιολογικές, βλέπω πολλά παιδάκια που κλαίνε αλλά ξεχνιούνται μόλις τα πάρει μέσα ή δασκάλα. Δεν είναι κάτι ανησυχητικό αν και μας αγχωνει εμάς τις μαμαδες. 

 

 

Για τον κοροναιο ζούμε παράξενες καταστάσεις, αντιφατικές, με μέτρα ημιμετρα οπότε ουσιαστικά μας μένει ή ατομική ευθύνη.

Αναρωτιέμαι πώς θα προσαρμοστεί το παιδί, αν απλά ζωγραφίζετε μόνοι σας και όταν έρχονται παιδάκια και κλαίει για να φύγει, τον παίρνεις και φεύγετε. Και πόσο μπορεί να συνεχιστεί αυτό. Και αν κλαίει στην αρχή και ηρεμήσει μετά? ΄Τον δικό μου αν τον έπαιρνα να φύγουμε κάθε φορά που έκλαιγε (που δεν έκλαιγε απλά, σφάδαζε), ακόμη δεν θα είχαμε πάει σχολείο. Τώρα έχει λίγη γκρίνια , κλαψουρίζει λίγο όταν τον αφήνω , αλλά είναι πολύ καλύτερα. ευελπιστώ σε λίγο καιρό να πηγαίνει με χαρά, ή έστω χωρίς γκρίνια. Μου κάνει εντύπωση που η δασκάλα σας λέει να φύγετε αμέσως. Μήπως τη βολεύει για να μην τον έχει έννοια?

 

[Mama_Anesti_]

Just now, Yovanna είπε:

Αναρωτιέμαι πώς θα προσαρμοστεί το παιδί, αν απλά ζωγραφίζετε μόνοι σας και όταν έρχονται παιδάκια και κλαίει για να φύγει, τον παίρνεις και φεύγετε. Και πόσο μπορεί να συνεχιστεί αυτό. Και αν κλαίει στην αρχή και ηρεμήσει μετά? ΄Τον δικό μου αν τον έπαιρνα να φύγουμε κάθε φορά που έκλαιγε (που δεν έκλαιγε απλά, σφάδαζε), ακόμη δεν θα είχαμε πάει σχολείο. Τώρα έχει λίγη γκρίνια , κλαψουρίζει λίγο όταν τον αφήνω , αλλά είναι πολύ καλύτερα. ευελπιστώ σε λίγο καιρό να πηγαίνει με χαρά, ή έστω χωρίς γκρίνια. Μου κάνει εντύπωση που η δασκάλα σας λέει να φύγετε αμέσως. Μήπως τη βολεύει για να μην τον έχει έννοια?

 

Ή νηπιαγωγός με ενημερώσε πως έχει αντιμετωπίσει πολλά παιδιά στο παρελθόν με ανάλογη δυσκολία προσαρμογής, οπότε έχει την ανάλογη εμπειρία.

 

Just now, kotsifikos είπε:

 ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό να συμβεί αλλά μήπως να έκανες ένα ραντεβού με την νηπιαγωγό (χωρίς την παρουσία του παιδιού) προκειμένου να συζητήσετε για την μέθοδο που θα ακολουθήσετε ώστε το παιδί να έχει μία ομαλή προσαρμογή?

Σίγουρα θα προσπαθήσω να μιλήσουμε αναλυτικά  χωρίς να μας πιέζει ο χρονος. 

[kotsifikos]

Just now, vtgian said:

Αν εκτίμησα κάτι στη νηπιαγωγό μας, είναι που στην αρχή μας είπε 'η αγκαλιά είναι θεραπευτική". Προφανώς και δεν αγκαλιάζει με το παραμικρό κάθε παιδί, αλλά ειδικά στα μικρά που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο σχολείο, τα λόγια από μόνα τους δεν μπορούν να γίνουν ανακουφιστικά. Τόσο πολύ έχουμε υποτιμήσει την αξία του χαδιού και της αγκαλιάς, τόσο πολύ έχουμε δαιμονοποιήσει την επαφή; Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ θυμάμαι με πολύ αγάπη τη δασκάλα μου να μας αγκαλιάζει, και δε μιλάω για τον παιδικό, μιλάω για νήπιο και έως β δημοτικού. Εγώ όταν βλέπω παιδιά να τρέχουν να αγκαλιάσουν τη δασκάλα ή τον δάσκαλό τους (το οποίο συμβαίνει στους συγγενείς δασκάλους που έχω) καταλαβαίνω ότι τα παιδιά αυτά έχουν εισπράξει αγάπη και τη δίνουν έμπρακτα πίσω. Η δασκάλα για εμένα δεν είναι ένα τυχαίο τρίτο άτομο. Είναι ο άνθρωπος που περνάει με το παιδί μου ίσως περισσότερες ώρες από ότι εγώ, το διαμορφώνει, το επηρεάζει. Δεν ξέρω... με φοβίζει ο αποστειρωμένος από επαφή κόσμος. (μαζί γράφαμε sentir)

 

Συμφωνώ με όσα λες, για αυτό και επισήμανα πως έχει πολλές παραμέτρους . Είναι προσωπική επιλογή αυτή, δεν θα πω στον γιο μου ''μην πάρεις αγκαλιά την κυρία'' όμως όταν το δω κάτι θα τσιγκλίσει μέσα μου.  Εννοείται πως δεν ειναι ένα τυχαίο πρόσωπο όμως ένα παιδί 5 ετών πως μπορεί να ξεχωρίσει κάτι τέτοιο? θέλω να πω πως ένα παιδί αν εξοικειωθεί με την  επαφή αυτή πως θα ξεχωρίσει ότι μπορεί να το κάνει πχ με την δασκάλα αλλά όχι με τον προπονητή  ή με οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο?

Είναι ειλικρινής η απορία, με αυτή βάση αυτή την σκέψη έχω καταλήξει στό ότι δεν θέλω αγκαλιές στο παιδί μου. Το συζητάω μαζί σας τώρα γιατί αναρωτιέμαι μήπως τελικά αντί να κάνω καλό στο παιδί μου κάνω κακό??

[Yovanna]

Just now, kotsifikos said:

Συμφωνώ με όσα λες, για αυτό και επισήμανα πως έχει πολλές παραμέτρους . Είναι προσωπική επιλογή αυτή, δεν θα πω στον γιο μου ''μην πάρεις αγκαλιά την κυρία'' όμως όταν το δω κάτι θα τσιγκλίσει μέσα μου.  Εννοείται πως δεν ειναι ένα τυχαίο πρόσωπο όμως ένα παιδί 5 ετών πως μπορεί να ξεχωρίσει κάτι τέτοιο? θέλω να πω πως ένα παιδί αν εξοικειωθεί με την  επαφή αυτή πως θα ξεχωρίσει ότι μπορεί να το κάνει πχ με την δασκάλα αλλά όχι με τον προπονητή  ή με οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο?

Είναι ειλικρινής η απορία, με αυτή βάση αυτή την σκέψη έχω καταλήξει στό ότι δεν θέλω αγκαλιές στο παιδί μου. Το συζητάω μαζί σας τώρα γιατί αναρωτιέμαι μήπως τελικά αντί να κάνω καλό στο παιδί μου κάνω κακό??

Καταλαβαίνω τον προβληματισμό σου. Είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι. Το έχω σκεφτεί και εγώ, παρότι μου αρέσει το παιδί μου να είναι εκδηλωτικό και να εισπράττει αγάπη. Αξίζει να το συζητήσεις με κάποιον ειδικό πιστεύω. Εδώ θα ακούσεις διάφορες απόψεις.. καταλαβαίνεις πώς το εννοώ.

[Έσπερος]

Just now, kotsifikos είπε:

Συμφωνώ με όσα λες, για αυτό και επισήμανα πως έχει πολλές παραμέτρους . Είναι προσωπική επιλογή αυτή, δεν θα πω στον γιο μου ''μην πάρεις αγκαλιά την κυρία'' όμως όταν το δω κάτι θα τσιγκλίσει μέσα μου.  Εννοείται πως δεν ειναι ένα τυχαίο πρόσωπο όμως ένα παιδί 5 ετών πως μπορεί να ξεχωρίσει κάτι τέτοιο? θέλω να πω πως ένα παιδί αν εξοικειωθεί με την  επαφή αυτή πως θα ξεχωρίσει ότι μπορεί να το κάνει πχ με την δασκάλα αλλά όχι με τον προπονητή  ή με οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο?

Είναι ειλικρινής η απορία, με αυτή βάση αυτή την σκέψη έχω καταλήξει στό ότι δεν θέλω αγκαλιές στο παιδί μου. Το συζητάω μαζί σας τώρα γιατί αναρωτιέμαι μήπως τελικά αντί να κάνω καλό στο παιδί μου κάνω κακό??

Η αλήθεια είναι ότι διαβάζοντας παραπάνω την απολυτότητα γθα την απαγόρευση οποιαδήποτε σωματικής επαφής με τους μαθητες, ξαφνιάστηκα. Το περί παιδεραστίας τα θεωρώ άσχετα με τη συζήτηση. Δέχομαι το ότι σε πολλούς, ανήλικους κ ενήλικες, δεν αρέσει να τους αγγίζουν κ να τους πλησιάζουν πολύ. Αυτό είναι ένα προσωπικό όριο που σέβομαι. Δεν έχω σκεφτεί όμως ποτέ να μην αγγίξω μαθητή γιατί θα παρεξηγηθεί. Στο γυμνάσιο πολλά κοριτσάκια της πρώτης έρχονται με τη νοοτροπία του δημοτικού κ τη διάθεση να μας αγκαλιάσουν. Δεν είναι πολύ συνηθισμένο κ δεν το κάνουν σε όλους αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ ότι δεν πρέπει να ανταποκριθώ. Επίσης δεν βρίσκω κάτι κ μεμπτό στο να ακουμπήσω τον ώμο ενός παιδιού που φαίνεται αγχωμένο σε ένα διαγώνισμα, για να τον καθησυχάσω. ή να ακουμπήσω απαλά ένα παιδί που είναι ανήσυχο κ υπερδραστήριο, για να τον επαναφέρω στο μάθημα, επειδή κρίνω ότι η παρατήρηση μπορεί να τον αναστατώσει περισσότερο. ή να ακουμπήσω απαλά κάποιους μαθητες που χαζολογάνε κ καθυστερούν, για να τους βαλω στην αίθουσα. ασχέτως φύλου αυτά. δεν τη γλιτώνω την καταγγελία μάλλον. εννοειται ότι κρίνω αν το παιδί είναι δεκτικό στην επαφή, αν είναι πιο ντροπαλό κλπ το αποφεύγω γθα λόγους ορίων, όχι για να μην θεωρηθεί ύποπτη κίνηση. Να μην πω κιόλας ότι σημερα ζήτησα την άδεια ενός μαθητή κ του έστριψα χιαστί το λαστιχάκι της μάσκας γιατί του έπεφτε, κ δεν καταλάβαινε τι του έλεγα να κάνει. Είχα πλύνει χέρια κ τον ρώτησα εννοειται πριν το κάνω. 

 

Δεν θα είχα την απαίτηση η νηπιαγωγός να αγκαλιάζει τον γιο μου αν δεν προσαρμόζεται, πράγμα πολύ πιθανό του χρόνου, αλλά θα με ξένιζε να έχει σαν αρχη την απουσία επαφης. Και για τον ιό ακόμα, αντικειμενικά είναι πιο επικίνδυνο να έρθει στο ύψος του κ να του μιλήσει από κοντά, ακόμα κ με μάσκα, από το να του χαϊδέψει την πλάτη κ να πλύνει χέρια. Με δεδομένο ότι δεν κάνει μάθημα από καθέδρας για να κρατά ούτως ή άλλως αποστάσεις. 

[Mary1976]

Εμάς πάντως η νηπιαγωγός πέρυσι τα αγκάλιαζε τα παιδιά, τα χάιδευε στο κεφάλι, τα φιλούσε στο κεφαλάκι επίσης και μου φαινόταν πολύ ωραίο. Επίσης αγκάλιαζε και φιλάτε και εμάς τους γονείς. Επίσης μου φαινόταν ωραίο αν και δεν είμαι καθόλου εκδηλωτική σαν άτομο. Καλά στον παιδικό δεν το συζητώ τα παιδιά συνέχεια αγκαλιά τα είχαν. ευτυχώς!

[Έσπερος]

Just now, kotsifikos είπε:

Συμφωνώ με όσα λες, για αυτό και επισήμανα πως έχει πολλές παραμέτρους . Είναι προσωπική επιλογή αυτή, δεν θα πω στον γιο μου ''μην πάρεις αγκαλιά την κυρία'' όμως όταν το δω κάτι θα τσιγκλίσει μέσα μου.  Εννοείται πως δεν ειναι ένα τυχαίο πρόσωπο όμως ένα παιδί 5 ετών πως μπορεί να ξεχωρίσει κάτι τέτοιο? θέλω να πω πως ένα παιδί αν εξοικειωθεί με την  επαφή αυτή πως θα ξεχωρίσει ότι μπορεί να το κάνει πχ με την δασκάλα αλλά όχι με τον προπονητή  ή με οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο?

Είναι ειλικρινής η απορία, με αυτή βάση αυτή την σκέψη έχω καταλήξει στό ότι δεν θέλω αγκαλιές στο παιδί μου. Το συζητάω μαζί σας τώρα γιατί αναρωτιέμαι μήπως τελικά αντί να κάνω καλό στο παιδί μου κάνω κακό??

Επίσης θα επαναλάβω το κλασικό ότι συνήθως οι κακοποιήσεις παιδιών γίνονται από άτομα έμπιστα που ο γονιός δεν θα σκεφτόταν να βγάλει από τη λίστα των εγκεκριμένων για άγγιγμα προσώπων...

 

Επισης επειδή ανέφερες τον προπονητή, στις ομάδες των αγοριών απ όσο ξέρω είναι πολύ έντονη η εκδηλωτικότατα κ η διαχυτικότητα με αγκαλιασματα, χτυπήματα στην πλάτη κλπ, κ σίγουρα το κάνουν κ προπονητές πάνω στον ενθουσιασμό του αγώνα. 
 

Οχι ότι δεν συμβαίνουν περιστατικά εκπαιδευτικούς. πχ ένας φλαουτίστας πριν από λίγα χρόνια. που είναι κ κάπως πιο υπεράνω υποψίας σε σχέση με έναν προπονητή ομάδας κοριτσιών σε άθλημα που έχει κάπως χαλαρό ντύσιμο..... 

 

Αλλά θέλω να πω ότι αυτά είναι λίγο στο μυαλό μας. έχουμε μια λίστα πιθανών υπόπτων, που πολλές φορές είναι στερεοτυπική (πχ ο νεαρός μαθηματικός που γοητεύει τη 17χρονη που ετοιμάζεται για πανελλήνιες) κ προσπαθούμε να αποφύγουμε αυτούς τους κινδύνους, φοβάμαι ότι τελικά όμως ποινικοποιουμε γενικα την επαφή κ δεν μαθαίνουμε στα παιδιά να διακρίνουν κ να αντιδρούν όταν κάτι τα ενοχλεί, γιατί έχουμε βάλει σε κουτάκια τα σωστά κ μη σωστά αγγίγματα, κ κάπως έτσι μπορεί να θεωρηθεί ένοχο το τρυφερό άγγιγμα της νηπιαγωγού αλλά αθώο το επιθετικό άγγιγμα ενός λίγο μεγαλύτερου παιδιού της παρέας, και το μοιραίο να έρθει από εκεί που δεν το περιμένουμε....

[kotsifikos]

Just now, Έσπερος said:

Επίσης θα επαναλάβω το κλασικό ότι συνήθως οι κακοποιήσεις παιδιών γίνονται από άτομα έμπιστα που ο γονιός δεν θα σκεφτόταν να βγάλει από τη λίστα των εγκεκριμένων για άγγιγμα προσώπων...

 

Επισης επειδή ανέφερες τον προπονητή, στις ομάδες των αγοριών απ όσο ξέρω είναι πολύ έντονη η εκδηλωτικότατα κ η διαχυτικότητα με αγκαλιασματα, χτυπήματα στην πλάτη κλπ, κ σίγουρα το κάνουν κ προπονητές πάνω στον ενθουσιασμό του αγώνα. 
 

Οχι ότι δεν συμβαίνουν περιστατικά εκπαιδευτικούς. πχ ένας φλαουτίστας πριν από λίγα χρόνια. που είναι κ κάπως πιο υπεράνω υποψίας σε σχέση με έναν προπονητή ομάδας κοριτσιών σε άθλημα που έχει κάπως χαλαρό ντύσιμο..... 

 

Αλλά θέλω να πω ότι αυτά είναι λίγο στο μυαλό μας. έχουμε μια λίστα πιθανών υπόπτων, που πολλές φορές είναι στερεοτυπική (πχ ο νεαρός μαθηματικός που γοητεύει τη 17χρονη που ετοιμάζεται για πανελλήνιες) κ προσπαθούμε να αποφύγουμε αυτούς τους κινδύνους, φοβάμαι ότι τελικά όμως ποινικοποιουμε γενικα την επαφή κ δεν μαθαίνουμε στα παιδιά να διακρίνουν κ να αντιδρούν όταν κάτι τα ενοχλεί, γιατί έχουμε βάλει σε κουτάκια τα σωστά κ μη σωστά αγγίγματα, κ κάπως έτσι μπορεί να θεωρηθεί ένοχο το τρυφερό άγγιγμα της νηπιαγωγού αλλά αθώο το επιθετικό άγγιγμα ενός λίγο μεγαλύτερου παιδιού της παρέας, και το μοιραίο να έρθει από εκεί που δεν το περιμένουμε....

Για να μην παρεξηγηθώ ο προπονητής ήταν ένα τυχαίο πρόσωπο, προς θεού δεν θέλω να θίξω κανέναν.

Δεν ποινικοποιώ την επαφή γενικά και δεν μαθαίνω στο παιδί μου να φοβάται, αντίθετα , προσπαθώ να το εκπαιδεύσω να ακούσει το σώμα του αν κάποια στιγμή πάει κάτι στραβά. Δεν θα το πιέσω ούτε να πάρει κάποιον αγκαλιά ούτε να το φιλήσει. Ότι δεν μου αρέσει η αγκαλιά (σε αυτή την ηλικία που το παιδί δεν μπορεί να κρίνει-ξεχωρίσει) από τρίτους ανέφερα και πριν πως είναι προσωπική επιλογή.

[Έσπερος]

Just now, kotsifikos είπε:

Για να μην παρεξηγηθώ ο προπονητής ήταν ένα τυχαίο πρόσωπο, προς θεού δεν θέλω να θίξω κανέναν.

Δεν ποινικοποιώ την επαφή γενικά και δεν μαθαίνω στο παιδί μου να φοβάται, αντίθετα , προσπαθώ να το εκπαιδεύσω να ακούσει το σώμα του αν κάποια στιγμή πάει κάτι στραβά. Δεν θα το πιέσω ούτε να πάρει κάποιον αγκαλιά ούτε να το φιλήσει. Ότι δεν μου αρέσει η αγκαλιά (σε αυτή την ηλικία που το παιδί δεν μπορεί να κρίνει-ξεχωρίσει) από τρίτους ανέφερα και πριν πως είναι προσωπική επιλογή.

ναι δεν παρεξήγησα κάτι, το καταλαβαίνω αυτό κ ξέρω ότι σε πολλούς δεν αρέσει η διαχυτικότητα  στα παιδιά τους, όπως άλλοι δεν θέλουν να δείχνουν φωτογραφίες τους κλπ, κ όπως εξάλλου πολλοί δεν θέλουν να τους πλησιάζεις κ να τους αγγίζεις πολύ όταν τους μιλάς. 
 

Είναι  δύσκολο πάντως να σκέφτεσαι σαν γονιός πώς θα προφυλάξεις από κακοποίηση. γιατί δεν ξέρεις, να πονηρέψεις το παιδί χωρίς λόγο; να σπείρεις αμφιβολία κ φοβία για τους ανθρώπους; να το αφήσεις ανέμελο; πολύ δύσκολο. έχουν δυσκολέψει κ οι εποχές, και μου φαίνεται θλιβερό που θεωρούμε πο αποδεκτό μια νηπιαγωγός να αποσπάσει το παιδί από την αγκαλιά της μάνας για να το πάει στην τάξη, και όχι να αγκαλιάζει κ να χαϊδευει τα νήπια. 

[Yovanna]

Just now, Έσπερος said:

Οχι ότι δεν συμβαίνουν περιστατικά εκπαιδευτικούς. πχ ένας φλαουτίστας πριν από λίγα χρόνια. που είναι κ κάπως πιο υπεράνω υποψίας σε σχέση με έναν προπονητή ομάδας κοριτσιών σε άθλημα που έχει κάπως χαλαρό ντύσιμο...

Small talk, αλλά επειδή ήμουν απο πολύ μικρή στο χώρο της μουσικής και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μπορώ να σε διαβεβαιώσω οτι με όσα έχω βιώσει και έχω δει, αν είχα κόρη, δεν θα έμενε μόνη της με καθηγητή μουσικής σε αίθουσα, ούτε καν σε ωδείο! Ότι και να φαντάζεσαι, είναι λίγο.

[Sentir...natureza]

πρίν από 44 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Ή νηπιαγωγός με ενημερώσε πως έχει αντιμετωπίσει πολλά παιδιά στο παρελθόν με ανάλογη δυσκολία προσαρμογής, οπότε έχει την ανάλογη εμπειρία.

 

Σίγουρα θα προσπαθήσω να μιλήσουμε αναλυτικά  χωρίς να μας πιέζει ο χρονος. 

Πολυ θετικο που η νηπιαγωγος ειναι τοσο προθυμη να το πατε πραγματικα σιγα-σιγα 

[diane2020]

Ο κιουριος Συψας βγηκε και ειπε οταν τα παιδια πανε να μας αγκαλιάσουν , εμας τους γονείς,  να μην τα αφήνουμε, λεει, και να φοραμε μασκα.

 

 

Μου θυμισε εναν δε θυμάμαι ποιος υπουργός ητανε που έλεγε να μη λέμε τα παιδια μας πρίγκιπες και πριγκίπισσες γιατι κακομαθαινουνε, λεει. Ελεγε δλδ. Ποιος τον ακουσε δεν ξερω! 

 

γενικως δεν ξερω αν το χετε καταλάβει αλλα η κατασταση ειναι για γελια και για κλάματα

4 ώρες πρίν, Yovanna είπε:

Small talk, αλλά επειδή ήμουν απο πολύ μικρή στο χώρο της μουσικής και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μπορώ να σε διαβεβαιώσω οτι με όσα έχω βιώσει και έχω δει, αν είχα κόρη, δεν θα έμενε μόνη της με καθηγητή μουσικής σε αίθουσα, ούτε καν σε ωδείο! Ότι και να φαντάζεσαι, είναι λίγο.

Γιατι συγκεκριμένα οι δάσκαλοι της μουσικής? 

6 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

Συμφωνώ με όσα λες, για αυτό και επισήμανα πως έχει πολλές παραμέτρους . Είναι προσωπική επιλογή αυτή, δεν θα πω στον γιο μου ''μην πάρεις αγκαλιά την κυρία'' όμως όταν το δω κάτι θα τσιγκλίσει μέσα μου.  Εννοείται πως δεν ειναι ένα τυχαίο πρόσωπο όμως ένα παιδί 5 ετών πως μπορεί να ξεχωρίσει κάτι τέτοιο? θέλω να πω πως ένα παιδί αν εξοικειωθεί με την  επαφή αυτή πως θα ξεχωρίσει ότι μπορεί να το κάνει πχ με την δασκάλα αλλά όχι με τον προπονητή  ή με οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο?

Είναι ειλικρινής η απορία, με αυτή βάση αυτή την σκέψη έχω καταλήξει στό ότι δεν θέλω αγκαλιές στο παιδί μου. Το συζητάω μαζί σας τώρα γιατί αναρωτιέμαι μήπως τελικά αντί να κάνω καλό στο παιδί μου κάνω κακό??

Υπερβολικό εμενα μου φαίνεται αλλα οκ δεν έχεις άδικο να φοβάσαι με ολα αυτα που ακουμε. Δεν ξερω αν του κανεις κακο, μπορεί ναι μπορεί και όχι. Στην καλυτερη να τον γλιτώσεις απο κανα κακο,  στην χειρότερη να χάσει την ελευθερία εκφρασης των συναισθημάτων του. Πιο πιθανο μου φαίνεται το δεύτερο αλλα ειπαμε, στη χειροτερη. Γενικά οσο σε εχω διαβασει μου μοιάζεις αυστηρη σε πολλα θεματα. Οκ ετσι εισαι τι να κάνουμε τώρα, όπως λειτουργείς θα μαθεις και το παιδι σου να λειτουργεί! Δεν ειναι κακο αυτο. Κι αν φοβασαι δεν μπορείς εύκολα αυτο να το αλλαξεις, ισως να το ρεγουλαρεις.

 

Εμενα πχ η μια μου κορη ειναι η πιο απόμακρη ever, δε θελει πολλα πολλα το λεει κιολας , αγκαλίτσες και φιλακια ειδικα με οσους δεν ξέρει. Με εμας και τους φίλους της ειναι μια χαρα. Η μικρη απο την αλλη παει παντου αγκαλιάζει και τη κουτση μαρια και μιλαει σε οποιον βρει μπροστα της. Προς ώρας δεν κανω κατι αλλα εχω το νου μου οταν ερθει η κατάλληλη στιγμή να της εξηγησω δυο πράγματα . Σε κανα χρονο ας πουμε που θα καταλαβαίνει καλυτερα αν δεν εχει απο μόνη της αποτραβηχτει.

 

Αλλα οκ η νηπιαγωγός με τοσα παιδακια μεσα, ενταξει ας μη γινομαστε υπερβολικοι. Κι εμας ειπε πως δεν μπορεί να τα αγκαλιάσει ενω θελει ειδικα οσα κλαινε! 

[Yovanna]

Just now, diane2020 said:

 

Γιατι συγκεκριμένα οι δάσκαλοι της μουσικής? 

Ανέφερε η @Έσπερος το σκάνδαλο με τον γνωστό φλαουτίστα της Κρατικής, λέγοντας ότι λογικά ήταν υπεράνω υποψίας. Σε αυτό αναφέρθηκα, ότι βάσει της εμπειρίας μου στο χώρο, καλό είναι να μη θεωρούμε κανέναν υπεράνω υποψίας. Αυτά, γιατί είμαι εκτός θέματος και είναι και λεπτό θέμα.

[diane2020]

Just now, Yovanna είπε:

Ανέφερε η @Έσπερος το σκάνδαλο με τον γνωστό φλαουτίστα της Κρατικής, λέγοντας ότι λογικά ήταν υπεράνω υποψίας. Σε αυτό αναφέρθηκα, ότι βάσει της εμπειρίας μου στο χώρο, καλό είναι να μη θεωρούμε κανέναν υπεράνω υποψίας. Αυτά, γιατί είμαι εκτός θέματος και είναι και λεπτό θέμα.

Οκ

2 ώρες πρίν, Sentir...natureza είπε:

Πολυ θετικο που η νηπιαγωγος ειναι τοσο προθυμη να το πατε πραγματικα σιγα-σιγα 

Ναι κι εμενα καλη μου ακουγεται γενικα. Και που την αφησε να μπει εστω και γιαυτο το λιγο.. μικρα παιδακια ειναι θελουν ολα το χωρο και τον χρονο τους...

Κι εμας δηλαδη αν μας βάλεις καπου και μας ξεβολεψεις, θα δυσανασχέτησουμε. Ποσο μαλλον τα μωρα!!!

[kotsifikos]

12 hours ago, Έσπερος said:

ναι δεν παρεξήγησα κάτι, το καταλαβαίνω αυτό κ ξέρω ότι σε πολλούς δεν αρέσει η διαχυτικότητα  στα παιδιά τους, όπως άλλοι δεν θέλουν να δείχνουν φωτογραφίες τους κλπ, κ όπως εξάλλου πολλοί δεν θέλουν να τους πλησιάζεις κ να τους αγγίζεις πολύ όταν τους μιλάς. 
 

Είναι  δύσκολο πάντως να σκέφτεσαι σαν γονιός πώς θα προφυλάξεις από κακοποίηση. γιατί δεν ξέρεις, να πονηρέψεις το παιδί χωρίς λόγο; να σπείρεις αμφιβολία κ φοβία για τους ανθρώπους; να το αφήσεις ανέμελο; πολύ δύσκολο. έχουν δυσκολέψει κ οι εποχές, και μου φαίνεται θλιβερό που θεωρούμε πο αποδεκτό μια νηπιαγωγός να αποσπάσει το παιδί από την αγκαλιά της μάνας για να το πάει στην τάξη, και όχι να αγκαλιάζει κ να χαϊδευει τα νήπια. 

Έτσι είναι, δυστυχώς, δεν ξέρω αν έχουν δυσκολέψει οι εποχές ή αν απλά τώρα ακούγονται περισσότερο πάντως σίγουρα δεν ξέρουμε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να προστατεύσουμε τα παιδιά μας (εγώ δηλαδή δεν ξέρω). Προσπαθώ να μην το τρομάζω και να μην το πονηρεύω, κρατάω μία σταθερή γραμμή ώστε να του περνούν διάφορα μηνύματα ως δεδομένα. Τα παιδιά από όταν μπαίνουν στο σχολείο και έπειτα μένουν πολλές ώρες χωρίς εμάς του γονείς, δεν θεωρείται πως ένα παιδί στα 5 πρέπει να είναι προετοιμασμένο να προστατεύσει τον εαυτό του?  Έσπερος προσωπικά σε κανέναν δεν έχω τυφλή εμπιστοσύνη.

 

5 hours ago, diane2020 said:

Υπερβολικό εμενα μου φαίνεται αλλα οκ δεν έχεις άδικο να φοβάσαι με ολα αυτα που ακουμε. Δεν ξερω αν του κανεις κακο, μπορεί ναι μπορεί και όχι. Στην καλυτερη να τον γλιτώσεις απο κανα κακο,  στην χειρότερη να χάσει την ελευθερία εκφρασης των συναισθημάτων του. Πιο πιθανο μου φαίνεται το δεύτερο αλλα ειπαμε, στη χειροτερη. Γενικά οσο σε εχω διαβασει μου μοιάζεις αυστηρη σε πολλα θεματα. Οκ ετσι εισαι τι να κάνουμε τώρα, όπως λειτουργείς θα μαθεις και το παιδι σου να λειτουργεί! Δεν ειναι κακο αυτο. Κι αν φοβασαι δεν μπορείς εύκολα αυτο να το αλλαξεις, ισως να το ρεγουλαρεις.

 

Αυστηρή είμαι , σε ότι έχει να κάνει με την ασφάλεια και την ζωή του. Έχω θέμα με τις αγκαλιές και το άγγιγμα γενικότερα όμως το παιδί μου έχει πραγματικά φοβερή έκφραση συναισθημάτων, είναι πάρα πολυ κοινωνικός -περισσότερο από όσο πρέπει - είναι το παιδί που πχ θα σε δει στην ουρά του σουπερ μαρκετ και θα αρχίσει να σου μιλάει μέχρι να φύγεις, έτσι χωρίς να σε ξέρει , χωρίς να του έχεις μιλήσει εσύ πριν, χωρίς να έχεις το παιδί μαζί σου,  (ίσως και για αυτό φοβάμαι και λίγο παραπάνω), δεν έχει φοβίες και ανασφάλειες, ότι και αν βασανίζει το μυαλό μου προσπαθώ να το δουλέψω εγώ προσωπικά, δεν θα του περάσω τις δικές μου υστερίες, όμως θέλω να του μάθει να προστατεύει τον εαυτό του. Εδώ που τα λέμε δεν θα χάσει την ελευθερία έκφρασης συναισθημάτων επειδή δεν θα πάρει αγκαλιά κάποιον  όταν  μεγαλώνει σε ένα υγιές περιβάλλον.

 

[diane2020]

Just now, kotsifikos είπε:

Έτσι είναι, δυστυχώς, δεν ξέρω αν έχουν δυσκολέψει οι εποχές ή αν απλά τώρα ακούγονται περισσότερο πάντως σίγουρα δεν ξέρουμε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να προστατεύσουμε τα παιδιά μας (εγώ δηλαδή δεν ξέρω). Προσπαθώ να μην το τρομάζω και να μην το πονηρεύω, κρατάω μία σταθερή γραμμή ώστε να του περνούν διάφορα μηνύματα ως δεδομένα. Τα παιδιά από όταν μπαίνουν στο σχολείο και έπειτα μένουν πολλές ώρες χωρίς εμάς του γονείς, δεν θεωρείται πως ένα παιδί στα 5 πρέπει να είναι προετοιμασμένο να προστατεύσει τον εαυτό του?  Έσπερος προσωπικά σε κανέναν δεν έχω τυφλή εμπιστοσύνη.

 

Αυστηρή είμαι , σε ότι έχει να κάνει με την ασφάλεια και την ζωή του. Έχω θέμα με τις αγκαλιές και το άγγιγμα γενικότερα όμως το παιδί μου έχει πραγματικά φοβερή έκφραση συναισθημάτων, είναι πάρα πολυ κοινωνικός -περισσότερο από όσο πρέπει - είναι το παιδί που πχ θα σε δει στην ουρά του σουπερ μαρκετ και θα αρχίσει να σου μιλάει μέχρι να φύγεις, έτσι χωρίς να σε ξέρει , χωρίς να του έχεις μιλήσει εσύ πριν, χωρίς να έχεις το παιδί μαζί σου,  (ίσως και για αυτό φοβάμαι και λίγο παραπάνω), δεν έχει φοβίες και ανασφάλειες, ότι και αν βασανίζει το μυαλό μου προσπαθώ να το δουλέψω εγώ προσωπικά, δεν θα του περάσω τις δικές μου υστερίες, όμως θέλω να του μάθει να προστατεύει τον εαυτό του. Εδώ που τα λέμε δεν θα χάσει την ελευθερία έκφρασης συναισθημάτων επειδή δεν θα πάρει αγκαλιά κάποιον  όταν  μεγαλώνει σε ένα υγιές περιβάλλον.

 

Τι να σου πω, εσυ ξερεις καλυτερα τι ειναι σωστο και τι λάθος... δηλαδη αν θέλει να αγκαλιασει τη δασκαλα του θα του πεις οχι?

 

απλως θέλω να πω οι "υστερίες " που αναφέρεις,  αφουγκράζονται απο τα παιδια οσο και να προσπαθείς εσυ.  Καπου στη μέση πιστευω ειναι τα πράγματα πρωτα για εμάς μετα για τα παιδια. Θελω να πω πως ο φοβος γενικα ειναι κακος συμβουλος. Εμενα πχ αν με ρωτήσεις ναι ανησυχώ με οσα γίνονται και ακουω αλλα δε φοβαμαι με την έννοια οτι τα αφηνω να εκφράζονται και παραλληλα τους διδασκω πραγματα τα συζηταμε. Στη μεγαλη δλδ γτ η μικρη ακομα δεν τα πιάνει. Αλλα αγκαλιες αφηνω και φιλια αν νιωθει ανετα και ειναι ατομα που ξερουμε. Μονη της δεν άλλωστε δεν ειναι ποτέ με κανέναν 

Γενικα δεν τη πιεζω οτι θελει ας κάνει. Δεν ξερω αν είναι και σωστό αυτο αλλα ετσι ειμαι κι εγω σαν ατομο ,ετσι μεγάλωσα κι εγω. Απο μπροστα μου πέρασαν ειδικα σαν έφηβη πολλα πραγματα. Ηξερα ομως πως να φευγω, ειχΑ καλη επικοινωνια με την οικογένεια μου, δε θυμαμαι να μου είπαν ποτε μην αγκαλιασεις μην φιλήσεις μη καπνισεις μην μην κοκ

Είχα μαθει να λεω οχι απο πολυ νωρις,  αυτο ειναι το σημαντικό δίδαγμα να πατανε γερα στα ποδια τους και να χουν τσαγανο, τωρα απο κει κ περα ,νομίζω, και διορθωστε με αν με βρισκετε λαθος, οι πολλες απαγορεύσεις φέρνουν συνήθως αντιθετα αποτελεσματα..

[kotsifikos]

17 hours ago, kotsifikos said:

Είναι προσωπική επιλογή αυτή, δεν θα πω στον γιο μου ''μην πάρεις αγκαλιά την κυρία'' όμως όταν το δω κάτι θα τσιγκλίσει μέσα μου.

 

Just now, diane2020 said:

Τι να σου πω, εσυ ξερεις καλυτερα τι ειναι σωστο και τι λάθος... δηλαδη αν θέλει να αγκαλιασει τη δασκαλα του θα του πεις οχι?

Έχω ήδη απαντήσει σε αυτό, δεν μπορώ να καταλάβω πως έβγαλες όλα αυτά τα συμπεράσματα για εμένα ως μητέρα και για το παιδί μου επειδή δεν μου αρέσουν οι αγκαλιές με τρίτους.

[Yovanna]

Just now, kotsifikos said:

 

Έχω ήδη απαντήσει σε αυτό, δεν μπορώ να καταλάβω πως έβγαλες όλα αυτά τα συμπεράσματα για εμένα ως μητέρα και για το παιδί μου επειδή δεν μου αρέσουν οι αγκαλιές με τρίτους.

Έτσι γίνεται δυστυχώς στο φόρουμ σε "τέτοια" θέματα. Θα γράψεις μια άποψη, μια σκέψη, έναν προβληματισμό , από τους 50 που θα το διαβάσουν οι 40 θα καταλάβουν άλλα ντι άλλων (δεν φταίνε απαραίτητα, είναι δύσκολο να σε "διαβάσει " κάποιος σε λίγες γραμμές), και μετά κάθεσαι και απαντάς και εξηγείς ότι δεν είσαι ελέφαντας. Γι" αυτό τα αποφεύγω γενικά..