ΔΕΝ ΤΡΩΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ..

[Yovanna]

Του άρεσε πολύ πρώτα η πισίνα. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα ότι μέχρι να φτάσουμε θα του έχει περάσει αλλά δεν. εξήγησα και στη δασκάλα του γιατί άλλο παιδί βρήκε από αυτό που ήξερε. Τα ίδια της έλεγε. έκανε τελικά 5 λεπτά και βγήκε και μετά ήταν χαρούμενος και έλεγε "ωραία κολύμπησα στη μεγάλη πισίνα!" Μετά βέβαια έλεγε να μην ξανάρθουμε!

[kotsifikos]

Just now, Yovanna said:

Ο μικρός και χθες και σήμερα με κλάματα πήγε (για την ακρίβεια έκανε σαν να το σφάζουνε), αλλά μου λένε ότι μετά από λίγη ώρα ηρεμεί και παίζει , μέχρι βέβαια να το ξαναθυμηθεί. Μου επιβεβαίωσε και η διευθύντρια ότι βιώνει στρες , οπότε δεν κοιμάται εκεί γιατί από την Δευτέρα δεν θέλει και κλαίει. Βέβαια από βδομάδα που θα δουλεύει ο άντρας μου θα πρέπει να μένει και για ύπνο ή παιχνίδι αν δεν θέλει να κοιμηθεί. Το πρωί ξύπνησε με κλάματα ότι θέλει να κάτσει σπίτι του με τα παιχνίδια του και να κάτσουμε και εμείς. Γενικά είναι σε μια κατάσταση πανικού από την αλλαγή και γίνεται εμμονικός και μπορεί να σου λέει 500 φορές το ίδιο πράγμα σε κατάσταση πανικού . Πχ χθες το απόγευμα ξεκινήσαμε πάλι πισίνα όπου λόγω της κατάστασης που βιώνει δεν ήθελε ούτε εκεί να πάει! Έλεγε λοιπόν συνέχεια με λυγμούς, θα μπω, θα κουνήσω μια φορά τα πόδια μου, δεν θα μου αρέσει και θα με βγάλεις και θα πάμε σπίτι εντάξει? Αυτό πρέπει να το είπε πάνω από 200 φορές και το εντάξει αμέτρητες. Παιδιά από τη μια το λυπάσαι, από την άλλη σε γονατίζει. Το ίδιο έκανε και στη μαμά μου που τον πήρε λίγο σπίτι και έκλαιγε συνέχεια (πριν λάτρευε να είναι στη μαμά μου) και με πήρε ότι δεν αντέχει και να πάω να τον πάρω. Αν αυτή η εμμονή να λέει συνεχώς τα ίδια συνεχιστεί Δευτέρα κιόλας θα μιλήσω με κάποιον. Κατά τα άλλα όταν τον παίρνουμε είναι χαρούμενος και χθες έφαγε όλο το μεσημεριανό του (χορτόσουπα και κοτομπουκιές , τα οποία κανονικά δεν τρώει).

Μήπως αυτό το ότι το λέει πολλές φορές είναι στοιχείο χαρακτήρα? Η ηλικία του είναι κομβική, θα δεις πολλές αλλαγές από εδώ και στο εξής, όχι μόνο λόγω σχολείου αλλά και λόγω ηλικίας. Εμένα ο γιος μου είναι ένα τέτοιο παιδί, μπορεί να πει το ίδιο πράγμα 200 φορές, δεν είναι ασφάλεια , είναι έτσι σαν παιδί, ευελπιστώ να αλλάξει μεγαλώνοντας.

Εγώ στην θέση σου δεν θα έκοβα την πισίνα εφόσον είναι κάτι το οποίο το έκανε και πριν το σχολείο, είναι μία ρουτίνα που είχε από πριν δεν είναι μία νέα συνήθεια.

Το ότι είναι χαρούμενος όταν τον παίρνεις από το σχολείο δείχνει πολλά, είναι μία καλή αρχή. Πως σου λέει ότι περνάει στο σχολείο ? έχει κάνει νέους φίλους? Αν και εσύ δεν έχεις αντίρρηση μπορείς να ρωτήσεις με ποιο παιδί παίζει περισσότερο ώστε να κανονίσεις κανένα play date σε κάποιο πάρκο - παιδική χαρά με την μαμά του. Ίσως αυτό να βοηθούσε λίγο την κατάσταση. Όπως και αν έχει όμως δώσε του περισσότερο χρόνο, θα δεις που όλο αυτό θα περάσει σιγά σιγά.

 

[Έσπερος]

Just now, kotsifikos είπε:

Μήπως αυτό το ότι το λέει πολλές φορές είναι στοιχείο χαρακτήρα? Η ηλικία του είναι κομβική, θα δεις πολλές αλλαγές από εδώ και στο εξής, όχι μόνο λόγω σχολείου αλλά και λόγω ηλικίας. Εμένα ο γιος μου είναι ένα τέτοιο παιδί, μπορεί να πει το ίδιο πράγμα 200 φορές, δεν είναι ασφάλεια , είναι έτσι σαν παιδί, ευελπιστώ να αλλάξει μεγαλώνοντας.

Κι εμένα στη ίδια ηλικία, αν περιμένει κάτι πολύ να γίνει το επαναλαμβάνει. πχ όταν πέσει ο αέρας θα πάμε στην παραλία. ή αύριο θα φάμε κι άλλη μπανάνα (τρώει δυο τη μέρα κ με το ζόρι τον κρατάμε για την 3ή(. σαν επιβεβαίωση θα το ένιωθα. ότι το λέει συνέχεια γιε να βεβαιωθεί ότι θα γινει. 

 

Για τις δραστηριότητες σκέφτομαι μήπως ακόμα του φαίνεται αυτό κουραστικό κ θέλει χρόνο μέχρι να συνηθίσει, μήπως γι αυτό να κάνει ένα διάλειμμα. μπορεί μετά να το αναζητήσει. 

[Yovanna]

Just now, kotsifikos said:

Μήπως αυτό το ότι το λέει πολλές φορές είναι στοιχείο χαρακτήρα? Η ηλικία του είναι κομβική, θα δεις πολλές αλλαγές από εδώ και στο εξής, όχι μόνο λόγω σχολείου αλλά και λόγω ηλικίας. Εμένα ο γιος μου είναι ένα τέτοιο παιδί, μπορεί να πει το ίδιο πράγμα 200 φορές, δεν είναι ασφάλεια , είναι έτσι σαν παιδί, ευελπιστώ να αλλάξει μεγαλώνοντας.

Εγώ στην θέση σου δεν θα έκοβα την πισίνα εφόσον είναι κάτι το οποίο το έκανε και πριν το σχολείο, είναι μία ρουτίνα που είχε από πριν δεν είναι μία νέα συνήθεια.

Το ότι είναι χαρούμενος όταν τον παίρνεις από το σχολείο δείχνει πολλά, είναι μία καλή αρχή. Πως σου λέει ότι περνάει στο σχολείο ? έχει κάνει νέους φίλους? Αν και εσύ δεν έχεις αντίρρηση μπορείς να ρωτήσεις με ποιο παιδί παίζει περισσότερο ώστε να κανονίσεις κανένα play date σε κάποιο πάρκο - παιδική χαρά με την μαμά του. Ίσως αυτό να βοηθούσε λίγο την κατάσταση. Όπως και αν έχει όμως δώσε του περισσότερο χρόνο, θα δεις που όλο αυτό θα περάσει σιγά σιγά.

 

Ούτε εγώ θέλω να μην πηγαίνει πισίνα. Ελπίζω να του περάσει. Έχεις δίκιο ότι είναι και στον χαρακτήρα του, είναι πολύ επίμονο παιδί , αλλά τώρα με τον "πανικό" του βγαίνει σε υπερβολικό βαθμό. Πραγματικά σε γονατίζει. ΄Χθες το απόγευμα έχασα την ψυχραιμία μου και άρχισα να του φωνάζω να σταματήσει γιατί δεν αντέχω άλλο. Δεν ίδρωσε το αυτί του, συνέχισε.

Δεν νομίζω ότι έχει αφεθεί ακόμη να κάνει φίλους παρότι είναι πολύ κοινωνικός. Έπίσης όταν τον πιάνουν τα δικά του τον έχουν αγκαλιά.. Μόνο ένα όνομα μου έχει αναφέρει. Όταν τον ρωτάω πώς πέρασε, λέει καλά.

Τώρα πήγε ο άντρας μου και τον πήρε. Ήταν μου είπε χαρούμενος και είχε  φάει όλο του το δεκατιανό και σχεδόν όλο το μεσημεριανό (φακές!). Θα τον πάει σπίτι για λίγο ύπνο τώρα.

[kotsifikos]

Just now, Yovanna said:

Ούτε εγώ θέλω να μην πηγαίνει πισίνα. Ελπίζω να του περάσει. Έχεις δίκιο ότι είναι και στον χαρακτήρα του, είναι πολύ επίμονο παιδί , αλλά τώρα με τον "πανικό" του βγαίνει σε υπερβολικό βαθμό. Πραγματικά σε γονατίζει. ΄Χθες το απόγευμα έχασα την ψυχραιμία μου και άρχισα να του φωνάζω να σταματήσει γιατί δεν αντέχω άλλο. Δεν ίδρωσε το αυτί του, συνέχισε.

Δεν νομίζω ότι έχει αφεθεί ακόμη να κάνει φίλους παρότι είναι πολύ κοινωνικός. Έπίσης όταν τον πιάνουν τα δικά του τον έχουν αγκαλιά.. Μόνο ένα όνομα μου έχει αναφέρει. Όταν τον ρωτάω πώς πέρασε, λέει καλά.

Τώρα πήγε ο άντρας μου και τον πήρε. Ήταν μου είπε χαρούμενος και είχε  φάει όλο του το δεκατιανό και σχεδόν όλο το μεσημεριανό (φακές!). Θα τον πάει σπίτι για λίγο ύπνο τώρα.

Πίστεψε με σε νοιώθω, καταλαβαίνω απόλυτα πως είναι, καθημερινά το αντιμετωπίζω αυτό, θέλει πολύ δουλειά ακόμα στο θέμα της υπομονή, μέχρι και βιβλίο του πήρα αλλά τίποτα! Είδες ξεκίνησε σιγά σιγά να τρώει, ένα βήμα την φορά. Σχετικά με την πισίνα εγώ όταν πέρασε αυτή την φάση τον πήγαινα, του έλεγα πως μπορεί να μπει και να βγει όποτε θελήσει, υπήρξαν φορές που πήγαμε και δεν μπήκε,  φορές που μπήκε και βγήκε σε δέκα λεπτά, φορές που μπήκε μόνο για να παίξει μέχρι που ένα απόγευμα μπήκε και παρακολούθησε κανονικά όλη την προπόνηση, βοήθησαν βέβαια και οι προπονητές στο να ξεπεράσουμε αυτή την φάση. Δεν τον πίεσα καμία φορά, απλά προσπαθούσα να του δώσω χρόνο χωρίς όμως να του δώσω την εναλλακτική να σταματήσει την πισίνα. Από τώρα και στο εξής επειδή μεγαλώνει το παιδάκι σου θα βγαίνει στην επιφάνεια πολυ και ο χαρακτήρας του, θα χρειαστεί σε πολλά πράγματα να αλλάξεις μέθοδο και στάση. (προς θεού μη με παρεξηγήσεις δεν το παίζω ξερόλας απλά τα έχω ζήσει ήδη και για αυτό τα λέω.  Εγώ επειδή δεν τα συζητάω κιόλας θεωρούσα πως φταίω εγώ και κάτι άλλο συμβαίνει, κατέληξα σε συνεδρίες με παιδοψυχολογό για να συνειδητοποιήσω τελικά πως όλη η αλλαγή στην συμπεριφορά του ήταν επειδή απλά το παιδί μεγάλωνε και άλλαζε πολύ πολυ γρήγορα).

 

Just now, Έσπερος said:

Κι εμένα στη ίδια ηλικία, αν περιμένει κάτι πολύ να γίνει το επαναλαμβάνει. πχ όταν πέσει ο αέρας θα πάμε στην παραλία. ή αύριο θα φάμε κι άλλη μπανάνα (τρώει δυο τη μέρα κ με το ζόρι τον κρατάμε για την 3ή(. σαν επιβεβαίωση θα το ένιωθα. ότι το λέει συνέχεια γιε να βεβαιωθεί ότι θα γινει.

Εμάς είναι σε λίγο χειρότερο βαθμό, πχ πεινάει και εγώ μαγειρεύω, ξεκινάει  ''μαμά πεινάω'' του λέω ότι ετοιμάζω και θα κάνει υπομονή, και ξεκινάει ανά ένα λεπτά ''μαμά έτοιμο ? πεινάω??'' ''Μαμά τώρα είναι έτοιμο ή ακόμα?'' '' Μαμά πεινάω πιο πολύ τώρα'' '' Μαμά πόση ώρα θα κάνει το φαγητό'' '' μαμά πόσες φορές πρέπει να μετρήσω μέχρι το 60 για να έρθει η ώρα που θα φάμε?'' αυτές οι ερωτήσεις γίνονται στα πρώτα πέντε λεπτά από όταν πει ότι πεινάει!

[Yovanna]

Just now, kotsifikos said:

Εμάς είναι σε λίγο χειρότερο βαθμό, πχ πεινάει και εγώ μαγειρεύω, ξεκινάει  ''μαμά πεινάω'' του λέω ότι ετοιμάζω και θα κάνει υπομονή, και ξεκινάει ανά ένα λεπτά ''μαμά έτοιμο ? πεινάω??'' ''Μαμά τώρα είναι έτοιμο ή ακόμα?'' '' Μαμά πεινάω πιο πολύ τώρα'' '' Μαμά πόση ώρα θα κάνει το φαγητό'' '' μαμά πόσες φορές πρέπει να μετρήσω μέχρι το 60 για να έρθει η ώρα που θα φάμε?'' αυτές οι ερωτήσεις γίνονται στα πρώτα πέντε λεπτά από όταν πει ότι πεινάει!

Το "φτάσαμε?" το λέει όταν είστε στο αυτοκίνητο? Εμείς ξεκινάμε, μετά από λίγο , φτάσαμε?? Όχι αγάπη μου, σε λίγο.. Τώρα?? Όχι, σε λίγο. Φτάσαμε τώρα? Τώρα μήπως??

[vicky86]

Εμεις λόγω ηλικίας το έχουμε εξελιξει

Ποσους κύκλους θα κάνει το ρολόι; 

Κ φυσικα για την πείνα σε ρίχνουν στο φιλότιμο. Πονάει η κοιλιά μου

Κ μολις σηκωθώ, θα παίξω λίγο, κ μετα θα φαω

 

Κατά τα άλλα θα συμφωνήσω με την κοτσιφικος. Είναι σημαντικό που φεύγει χαρούμενος. Που άρχισε να τρωει. Όταν κάνει κ φίλους θα περνάει τελεια

Θέλει λίγο χρόνο ακομη

Θα το συνειδητοποιήσει όταν θα γυρίσει κ ο μπαμπας του στη δουλειά 

[Chrysoum]

Που λες @Yovanna τίποτα από όσα λες δεν μου προκαλεί έκπληξη! Τα έχω ακούσει και βιώσει τόσες μα τόσες φορές. Καταλαβαίνω απόλυτα ότι ανησυχείς είναι και η πρώτη φορά που το ζεις, είναι κάτι πολύ συνηθισμένο όμως και συμβαίνει σε πάρα πολλά παιδάκια. 2 παιδιά στον παιδικό και τα δύο ξεκίνησαν όταν έγιναν 12 μηνών. Η μικρή ξεκίνησε πριν από ένα μήνα. Η μικρή πολύ καλοφαγο παιδί, δεν προλαβαίνουμε να την ταΐζουμε ένα πράγμα, και πολύ ανεξάρτητη στο σπίτι. Μαγειρεύεις και φεύγει πάει στο δωμάτιο να παίξει μόνη της. Ξεκινάει στον παιδικό έκλαιγε συνέχεια, το φαγητό δεν το άγγιζε. Κράτησε 2 βδομάδες αυτό. Εννοείται ότι ανησυχούσα, αλλά επειδή το είχα ξαναζήσει και είχα ακούσει τόσες παρόμοιες ιστορίες, ήξερα ότι κατά πάσα πιθανότητα είναι κάτι παροδικό. Τώρα όταν την αφήνουμε κλαίει λίγο κάποιες λίγες φορές, αλλά μέχρι να φύγω έχει σταματήσει. Η μεγάλη, νομίζω είναι ακριβώς ίδια ηλικία με τον γιο σου, τι κι αν πηγαίνει τρίτη χρονιά στον παιδικό, άλλαξε τώρα παιδικό και κάθε πρωί είναι εφιάλτης όταν την αφήνω, είναι drama queen γενικά, το ζει δηλαδή. Κάθομαι έξω από την αυλή και άκουω, στα 3' έχει σταματήσει. Και γενικά αυτά τα θέματα τα έχω συζήτησει τόσες μα τόσες φορές με όλες τις γνωστές μου, όλες πάνω κάτω έχουν παρόμοια θέματα στις αρχές. Μόνο ένα παιδί ξέρω που ξεκίνησε και δεν έκλαιγε στην περίοδο προσαρμογής, και εδω που ζω το 90% πήγαινει παιδικό αφού κλείσουν τους 12 μήνες, οπότε το δείγμα είναι μεγάλο! Το μονο tip που μας λένε συνέχεια από τον παιδικό εδώ, είναι να μην πηγαίνει full time στις αρχές, τις πρώτες 2 - 3 εβδομάδες δηλαδή να πηγαίνει λιγότερες ώρες εάν αυτό είναι εφικτο, εμάς μας λένε περίπου 6 ώρες. Και αυτό που έχει αλλάξει τα απογεύματα, συμβαινει πολύ συχνά. Και η μεγάλη μου κόρη όταν ξεκίνησε πριν ένα μήνα ήταν τα απογεύματα πιο εμμονικη και αντιδρούσε σε όλα. Τώρα συνήθισε τους καινούργιους ρυθμούς και είναι οκ τα απογεύματα. Δώσε χρόνο και όλα θα φτιάξουν

[Ilaeira]

Ξεκίνησε κι εμένα αυτήν την εβδομάδα. 11 μηνών και κάτι. Κάθε μέρα είναι και λίγο καλύτερα, απλά όταν γυρίζει σπίτι πέφτει πάνω στο βυζί και δεν το αφήνει για καμιά ώρα. Στο μεταξύ σ' έναν μήνα γυρίζω στη δουλειά κι αναρωτιέμαι πώς θα τον κοιμίζουν, που έχει μάθει στο στήθος (μέγα λάθος δικό μου αυτό, αλλά στερνή μου γνώση κλπ). Ούτε ο δικός μου τρώει εκεί, που κανονικά στο σπίτι ανοίγει ένα στόμα να.

 

Όπως καταλαβαίνεις δεν μπορώ να βοηθήσω, τον καημό μου ήθελα να μοιραστώ...

[xaroumenh mama]

7 ώρες πρίν, Yovanna είπε:

Ο μικρός και χθες και σήμερα με κλάματα πήγε (για την ακρίβεια έκανε σαν να το σφάζουνε), αλλά μου λένε ότι μετά από λίγη ώρα ηρεμεί και παίζει , μέχρι βέβαια να το ξαναθυμηθεί. Μου επιβεβαίωσε και η διευθύντρια ότι βιώνει στρες , οπότε δεν κοιμάται εκεί γιατί από την Δευτέρα δεν θέλει και κλαίει. Βέβαια από βδομάδα που θα δουλεύει ο άντρας μου θα πρέπει να μένει και για ύπνο ή παιχνίδι αν δεν θέλει να κοιμηθεί. Το πρωί ξύπνησε με κλάματα ότι θέλει να κάτσει σπίτι του με τα παιχνίδια του και να κάτσουμε και εμείς. Γενικά είναι σε μια κατάσταση πανικού από την αλλαγή και γίνεται εμμονικός και μπορεί να σου λέει 500 φορές το ίδιο πράγμα σε κατάσταση πανικού . Πχ χθες το απόγευμα ξεκινήσαμε πάλι πισίνα όπου λόγω της κατάστασης που βιώνει δεν ήθελε ούτε εκεί να πάει! Έλεγε λοιπόν συνέχεια με λυγμούς, θα μπω, θα κουνήσω μια φορά τα πόδια μου, δεν θα μου αρέσει και θα με βγάλεις και θα πάμε σπίτι εντάξει? Αυτό πρέπει να το είπε πάνω από 200 φορές και το εντάξει αμέτρητες. Παιδιά από τη μια το λυπάσαι, από την άλλη σε γονατίζει. Το ίδιο έκανε και στη μαμά μου που τον πήρε λίγο σπίτι και έκλαιγε συνέχεια (πριν λάτρευε να είναι στη μαμά μου) και με πήρε ότι δεν αντέχει και να πάω να τον πάρω. Αν αυτή η εμμονή να λέει συνεχώς τα ίδια συνεχιστεί Δευτέρα κιόλας θα μιλήσω με κάποιον. Κατά τα άλλα όταν τον παίρνουμε είναι χαρούμενος και χθες έφαγε όλο το μεσημεριανό του (χορτόσουπα και κοτομπουκιές , τα οποία κανονικά δεν τρώει).

Το ότι λέει συνέχεια το ίδιο πράμα είναι της ηλικίας αλλά κ θέμα άγχους με αυτό το πρωτόγνωρο για εκείνον που βιώνει τώρα.... 

Κ εγώ δε νομίζω να σταματούσα μια δραστηριότητα που  ξέρω ότι το παιδι πηγενε πάντα με ενθουσιασμό κ του άρεσε γιατί ίσως έτσι λάβει κ λάθος μηνύματα, θα του εδεινα όμως την επιλογή να απόφαση πόση ώρα θέλει να μείνει όπως αναφέρθηκε πάρα πάνω.. 

Προσπάθησε όσο μπορείς να δείχνεις κατανόηση στο συναίσθημα του. "ναι καταλαβαίνω πόσο καινούργιο είναι για σένα αυτό κ πως πραγματικά θες να μείνεις στο σπίτι."  "δείχνεις να αναζητήσες πολύ το σπίτι σου κ τα παιχνίδια σου αυτές τις ώρες που εισουν στο σταθμό πάμε να παίξουνε σε περιμένουν κ εκείνα."  κ όταν είστε σπίτι φτιάξτε μια ιστορία για το πως ξεκίνησε η μέρα με ότι ακριβώς έγινε ξύπνησες το πρωί δεν ήθελες να πας σχολείο σε πήρα αγκαλιά μετά φύγαμε έκλαιγες φτάσαμε στο σχολείο σε πήρε η κυρία σου αγκαλιά κτλπ. 

Αυτό το έχω διαβάσει σε ένα βιβλίο κ πιστεύω πως βοηθάει πάρα πολύ εμένα μου άρεσε κ αυτές τις ιστορίες έχω  ξεκινήσει να τις χρησιμοποιώ αρκετά κ μας έχουν βοηθήσει.. 

Κ κάτι πολύ βασικό όσο γίνετε που δεν είναι εύκολο το ξέρω μέσα στη μέρα προσπάθησε να φερεσε όπως εισουν κ πριν το παιδικό για να μη περάσει στο παιδί το άγχος σου.. 

Εύχομαι όλα αυτά να ξεπεραστούν γρήγορα κ αργότερα να τα θυμάστε απλά σαν μια ανάμνηση..!!!! 

[Chrysoum]

Just now, Ilaeira said:

Στο μεταξύ σ' έναν μήνα γυρίζω στη δουλειά κι αναρωτιέμαι πώς θα τον κοιμίζουν, που έχει μάθει στο στήθος (μέγα λάθος δικό μου αυτό, αλλά στερνή μου γνώση κλπ). Ούτε ο δικός μου τρώει εκεί, που κανονικά στο σπίτι ανοίγει ένα στόμα να.

Άλλος ένας μεγάλος προβληματισμούς των περισσότερων γονέων (και δικός μου την πρώτη φορά). Η κόρη μου κοιμοταν επίσης μόνο με εμένα στο κρεβάτι, μέχρι 11 μηνών μόνο με στήθος μετά το κόψαμε με πολύ κόπο γιατί ανησυχούσα πως θα κοιμαται στον παιδικό τον επόμενο μηνα, και πάλι όμως έπρεπε να είμαι εκεί για να κοιμηθει και ξυπνάγε και συνέχεια και έπρεπε να την παίρνω αγκαλιά για να συνεχίσει τον ύπνο της. Κοιμήθηκε με την μια στον παιδικό, και από τότε κατά κανόνα κοιμόταν πάντα καλύτερα στον παιδικό από ότι στο σπίτι, 2 με 3 ώρες σερί. Η μικρή πάλι κοιμάται 2 ώρες στον παιδικό και τα ΣΚ 35 λεπτά στο σπίτι. Και γενικά να σου πω την αλήθεια δεν έχω ακούσει ποτέ κανένα να μην κοιμάται στον παιδικό (εννοώ από τα παιδιά που θέλουν στήθος/γονέα/συγκεκριμένη ρουτίνα για να κοιμηθούν), υποθέτω ότι υπάρχουν όντως κάποια που δεν μπορούν και δεν τα καταφέρνουν, αλλά υποθέτω ότι είναι πολύ λίγα. 

[kotsifikos]

14 hours ago, Yovanna said:

Το "φτάσαμε?" το λέει όταν είστε στο αυτοκίνητο? Εμείς ξεκινάμε, μετά από λίγο , φτάσαμε?? Όχι αγάπη μου, σε λίγο.. Τώρα?? Όχι, σε λίγο. Φτάσαμε τώρα? Τώρα μήπως??

Εννοείται το λέει!!!χαχαχα

[vtgian]

19 ώρες πρίν, Yovanna είπε:

Ο μικρός και χθες και σήμερα με κλάματα πήγε (για την ακρίβεια έκανε σαν να το σφάζουνε), αλλά μου λένε ότι μετά από λίγη ώρα ηρεμεί και παίζει , μέχρι βέβαια να το ξαναθυμηθεί. Μου επιβεβαίωσε και η διευθύντρια ότι βιώνει στρες , οπότε δεν κοιμάται εκεί γιατί από την Δευτέρα δεν θέλει και κλαίει. Βέβαια από βδομάδα που θα δουλεύει ο άντρας μου θα πρέπει να μένει και για ύπνο ή παιχνίδι αν δεν θέλει να κοιμηθεί. Το πρωί ξύπνησε με κλάματα ότι θέλει να κάτσει σπίτι του με τα παιχνίδια του και να κάτσουμε και εμείς. Γενικά είναι σε μια κατάσταση πανικού από την αλλαγή και γίνεται εμμονικός και μπορεί να σου λέει 500 φορές το ίδιο πράγμα σε κατάσταση πανικού . Πχ χθες το απόγευμα ξεκινήσαμε πάλι πισίνα όπου λόγω της κατάστασης που βιώνει δεν ήθελε ούτε εκεί να πάει! Έλεγε λοιπόν συνέχεια με λυγμούς, θα μπω, θα κουνήσω μια φορά τα πόδια μου, δεν θα μου αρέσει και θα με βγάλεις και θα πάμε σπίτι εντάξει? Αυτό πρέπει να το είπε πάνω από 200 φορές και το εντάξει αμέτρητες. Παιδιά από τη μια το λυπάσαι, από την άλλη σε γονατίζει. Το ίδιο έκανε και στη μαμά μου που τον πήρε λίγο σπίτι και έκλαιγε συνέχεια (πριν λάτρευε να είναι στη μαμά μου) και με πήρε ότι δεν αντέχει και να πάω να τον πάρω. Αν αυτή η εμμονή να λέει συνεχώς τα ίδια συνεχιστεί Δευτέρα κιόλας θα μιλήσω με κάποιον. Κατά τα άλλα όταν τον παίρνουμε είναι χαρούμενος και χθες έφαγε όλο το μεσημεριανό του (χορτόσουπα και κοτομπουκιές , τα οποία κανονικά δεν τρώει).

 

Μου είναι πολύ δύσκολο να μην κάνω προβολή τα όσα έζησα εγώ με τη δική μου, όταν πήγε πρωτή φορά στα 2,5 (επίσης παιδί με πολύ ανεπτυγμένο λόγο). Αν απλά έκλαιγε το πρωί και μετά ήταν οκ, θα έλεγα εντάξει. Αλλά δυστυχώς, ηρεμούσε μόνο παροδικά, μέχρι να το θυμηθεί όπως λες, και μετά πάλι κλάμα, στην αρχή την έπαιρνα χαρούμενη αλλά μετά τις δύο εβδομάδες όταν πήγαινα να την πάρω την έβλεπα αναστατωμένη και με το που με έβλεπε έβαζε τα κλάματα (σαν να της έβγαινε όλη η πίεαση). Έπειτα τρελή προσκόλληση, δεν έμενε λεπτό στη γιαγιά της (που μέχρι τότε ήταν συνέχεια μαζί), δεν ήθελε να με χάσει από τα μάτια της ούτε λεπτό. Έτρωγε μεν στο σχολείο (που γενικά ήταν μίζερη) αλλά το παιδί είχε αλλάξει εντελώς. Μου έλεγαν όλοι ότι θα περάσει κάποια στιγμή, θα προσαρμοστεί αλλά μπορεί να πάει και μέχρι τα Χριστούγεννα. Από τις δασκάλες δεν είχα πραγματικά κανένα παράπονο, οι γυναίκες την είχαν αγκαλιά συνέχεια, το προσπαθούσαν πάρα πολύ. Εν τέλει, εμάς δεν είχε καλή κατάληξη. Μετά από 1,5 μήνα, με καθημερινούς λυγμούς, αδυναμία να κάτσει όλο το ωράριο, είπα δε θα γίνει το παιδί φοβικό, δεν είναι λογικό και δε θα πρέπει να δυσκολεύεται τόσο πολύ. Την κράτησα στο σπίτι και το παιδί ηρέμησε. Δεν ήταν έτοιμη. Τόσο απλά. Ένα χρόνο μετά, στα 3.5, ήταν ένα άλλο παιδί, που δεν χρειάστηκε καν προσαρμογή.

Δε λεω ότι αυτό συμβαίνει και σε εσάς. Απλά με ανησύχησε αυτό που έγραψες, το ότι ξυπνάει με κλάμα (όχι γκρίνια), ότι δυσκολεύεται να το "ξεχάσει", ότι άλλαξε συμπεριφορά και σε δραστηριότητα που του άρεσε. Φαίνεται να βιώνει όχι απλά πίεση αλλά big time stess. Δεν ξέρω, παρακολούθα το. Δε φταίει πάντα ούτε το σχολείο, ούτε οι γονείς. Κάποιες φορές δεν είναι έτοιμο το παιδί.

[Ilaeira]

10 ώρες πρίν, Chrysoum είπε:

Άλλος ένας μεγάλος προβληματισμούς των περισσότερων γονέων (και δικός μου την πρώτη φορά). Η κόρη μου κοιμοταν επίσης μόνο με εμένα στο κρεβάτι, μέχρι 11 μηνών μόνο με στήθος μετά το κόψαμε με πολύ κόπο γιατί ανησυχούσα πως θα κοιμαται στον παιδικό τον επόμενο μηνα, και πάλι όμως έπρεπε να είμαι εκεί για να κοιμηθει και ξυπνάγε και συνέχεια και έπρεπε να την παίρνω αγκαλιά για να συνεχίσει τον ύπνο της. Κοιμήθηκε με την μια στον παιδικό, και από τότε κατά κανόνα κοιμόταν πάντα καλύτερα στον παιδικό από ότι στο σπίτι, 2 με 3 ώρες σερί. Η μικρή πάλι κοιμάται 2 ώρες στον παιδικό και τα ΣΚ 35 λεπτά στο σπίτι. Και γενικά να σου πω την αλήθεια δεν έχω ακούσει ποτέ κανένα να μην κοιμάται στον παιδικό (εννοώ από τα παιδιά που θέλουν στήθος/γονέα/συγκεκριμένη ρουτίνα για να κοιμηθούν), υποθέτω ότι υπάρχουν όντως κάποια που δεν μπορούν και δεν τα καταφέρνουν, αλλά υποθέτω ότι είναι πολύ λίγα. 

 

Μακάρι! Το έχω μεγάλο άγχος. 

[Yovanna]

15 minutes ago, vtgian said:

 

Μου είναι πολύ δύσκολο να μην κάνω προβολή τα όσα έζησα εγώ με τη δική μου, όταν πήγε πρωτή φορά στα 2,5 (επίσης παιδί με πολύ ανεπτυγμένο λόγο). Αν απλά έκλαιγε το πρωί και μετά ήταν οκ, θα έλεγα εντάξει. Αλλά δυστυχώς, ηρεμούσε μόνο παροδικά, μέχρι να το θυμηθεί όπως λες, και μετά πάλι κλάμα, στην αρχή την έπαιρνα χαρούμενη αλλά μετά τις δύο εβδομάδες όταν πήγαινα να την πάρω την έβλεπα αναστατωμένη και με το που με έβλεπε έβαζε τα κλάματα (σαν να της έβγαινε όλη η πίεαση). Έπειτα τρελή προσκόλληση, δεν έμενε λεπτό στη γιαγιά της (που μέχρι τότε ήταν συνέχεια μαζί), δεν ήθελε να με χάσει από τα μάτια της ούτε λεπτό. Έτρωγε μεν στο σχολείο (που γενικά ήταν μίζερη) αλλά το παιδί είχε αλλάξει εντελώς. Μου έλεγαν όλοι ότι θα περάσει κάποια στιγμή, θα προσαρμοστεί αλλά μπορεί να πάει και μέχρι τα Χριστούγεννα. Από τις δασκάλες δεν είχα πραγματικά κανένα παράπονο, οι γυναίκες την είχαν αγκαλιά συνέχεια, το προσπαθούσαν πάρα πολύ. Εν τέλει, εμάς δεν είχε καλή κατάληξη. Μετά από 1,5 μήνα, με καθημερινούς λυγμούς, αδυναμία να κάτσει όλο το ωράριο, είπα δε θα γίνει το παιδί φοβικό, δεν είναι λογικό και δε θα πρέπει να δυσκολεύεται τόσο πολύ. Την κράτησα στο σπίτι και το παιδί ηρέμησε. Δεν ήταν έτοιμη. Τόσο απλά. Ένα χρόνο μετά, στα 3.5, ήταν ένα άλλο παιδί, που δεν χρειάστηκε καν προσαρμογή.

Δε λεω ότι αυτό συμβαίνει και σε εσάς. Απλά με ανησύχησε αυτό που έγραψες, το ότι ξυπνάει με κλάμα (όχι γκρίνια), ότι δυσκολεύεται να το "ξεχάσει", ότι άλλαξε συμπεριφορά και σε δραστηριότητα που του άρεσε. Φαίνεται να βιώνει όχι απλά πίεση αλλά big time stess. Δεν ξέρω, παρακολούθα το. Δε φταίει πάντα ούτε το σχολείο, ούτε οι γονείς. Κάποιες φορές δεν είναι έτοιμο το παιδί.

Τι να πώ? Θα δείξει. Δύσκολά πάντως 3 χρονών παιδί , πολύ κοινωνικό, που έχει αποχωριστεί από 3 μηνών μαμά και μπαμπά και είναι με νταντάδες να μην είναι έτοιμο για παιδικό. τίποτα δεν αποκλείεται όμως. Αν δεν είναι έτοιμος, θα του πάρει περισσότερο καιρό να προσαρμοστεί λογικά. Πάντως πιστεύω ότι σήμερα θα τα πήγαινε καλύτερα γιατί χθες το απόγευμα ήταν πολύ χαρούμενος, το βράδυ δεν είχε καθόλου γκρίνια, απλά ρώτησε αν θα πάει σχολείο το πρωί, και το πρωί είχε γκρίνια μεν, αλλά λιγότερη από τις άλλες μέρες. Δεν τον έστειλα όμως γιατί ξύπνησε με πυρετό και μπούκωμα. Και φτερνίσματα. Νωρίς αρχίσαμε. Κακό timing πάνω στην προσαρμογή. Την άλλη βδομάδα που θα πάει λογικά τα ίδια θα έχουμε..

[ΑΡΓΚ]

Just now, Yovanna είπε:

Τι να πώ? Θα δείξει. Δύσκολά πάντως 3 χρονών παιδί , πολύ κοινωνικό, που έχει αποχωριστεί από 3 μηνών μαμά και μπαμπά και είναι με νταντάδες να μην είναι έτοιμο για παιδικό. τίποτα δεν αποκλείεται όμως. Αν δεν είναι έτοιμος, θα του πάρει περισσότερο καιρό να προσαρμοστεί λογικά. Πάντως πιστεύω ότι σήμερα θα τα πήγαινε καλύτερα γιατί χθες το απόγευμα ήταν πολύ χαρούμενος, το βράδυ δεν είχε καθόλου γκρίνια, απλά ρώτησε αν θα πάει σχολείο το πρωί, και το πρωί είχε γκρίνια μεν, αλλά λιγότερη από τις άλλες μέρες. Δεν τον έστειλα όμως γιατί ξύπνησε με πυρετό και μπούκωμα. Και φτερνίσματα. Νωρίς αρχίσαμε. Κακό timing πάνω στην προσαρμογή. Την άλλη βδομάδα που θα πάει λογικά τα ίδια θα έχουμε..

 

Για τους παιδικούς δεν ισχύει ότι δεν επιστρέφει το παιδί σχολείο χωρίς βεβαίωση από γιατρό; Γιατί στο Γυμνάσιο αυτό μας είπαν. Αλλα δεν εμπιστεύομαι και πολύ τον διευθυντή και προσπαθώ να καταλάβω τι ισχύει τελικά.

[μαγιοπουλας]

Just now, Yovanna είπε:

Τι να πώ? Θα δείξει. Δύσκολά πάντως 3 χρονών παιδί , πολύ κοινωνικό, που έχει αποχωριστεί από 3 μηνών μαμά και μπαμπά και είναι με νταντάδες να μην είναι έτοιμο για παιδικό. τίποτα δεν αποκλείεται όμως. Αν δεν είναι έτοιμος, θα του πάρει περισσότερο καιρό να προσαρμοστεί λογικά. Πάντως πιστεύω ότι σήμερα θα τα πήγαινε καλύτερα γιατί χθες το απόγευμα ήταν πολύ χαρούμενος, το βράδυ δεν είχε καθόλου γκρίνια, απλά ρώτησε αν θα πάει σχολείο το πρωί, και το πρωί είχε γκρίνια μεν, αλλά λιγότερη από τις άλλες μέρες. Δεν τον έστειλα όμως γιατί ξύπνησε με πυρετό και μπούκωμα. Και φτερνίσματα. Νωρίς αρχίσαμε. Κακό timing πάνω στην προσαρμογή. Την άλλη βδομάδα που θα πάει λογικά τα ίδια θα έχουμε..

Είναι ομως κ άρρωστος.Περαστικα.Αυτο συμβάλλει στο να του κάνει χειρότερη τη διαθεση.Αν εχει κ μπουκωμένη μύτη ισως δεν εχει κοιμηθει κ καλά.Οποτε όλα αυτα εμποδίζουν. οι δασκαλες τι σου λένε?πως πρεπει να το διαχειριστειτε ολοι μαζί?

[vtgian]

Just now, Yovanna είπε:

Τι να πώ? Θα δείξει. Δύσκολά πάντως 3 χρονών παιδί , πολύ κοινωνικό, που έχει αποχωριστεί από 3 μηνών μαμά και μπαμπά και είναι με νταντάδες να μην είναι έτοιμο για παιδικό. τίποτα δεν αποκλείεται όμως. Αν δεν είναι έτοιμος, θα του πάρει περισσότερο καιρό να προσαρμοστεί λογικά. Πάντως πιστεύω ότι σήμερα θα τα πήγαινε καλύτερα γιατί χθες το απόγευμα ήταν πολύ χαρούμενος, το βράδυ δεν είχε καθόλου γκρίνια, απλά ρώτησε αν θα πάει σχολείο το πρωί, και το πρωί είχε γκρίνια μεν, αλλά λιγότερη από τις άλλες μέρες. Δεν τον έστειλα όμως γιατί ξύπνησε με πυρετό και μπούκωμα. Και φτερνίσματα. Νωρίς αρχίσαμε. Κακό timing πάνω στην προσαρμογή. Την άλλη βδομάδα που θα πάει λογικά τα ίδια θα έχουμε..

Τα ίδια με εμάς όμως! Ακριβώς τα ίδια! έτσι μας έκατσε τότε ρε Yovanna, πραγματικά εύχομαι να μην είστε το ίδιο. Στην πρώτη εβδομάδα, και εκεί που μετά από γερή αντίδραση πήγαινε καλά, ανέβασε πυρετό και μπούκωμα. Εγώ τότε το απέδωσα στην ψυχολογική πίεση και την εξάντληση που πέρασε. Την κράτησα σπίτι μέχρι να καθαρίσει και μετά άρχισε το γερό δράμα.

Δεν αντέχονταν αυτό το πράγμα, πήγαινα στη δουλειά πρησμένη από το κλάμα, ο δε άντρας μου ξεκίνησε και πάλι το τσιγάρο μετά από 5 χρόνια! 

Ειλικρινά το λέω από την καρδιά μου, μακάρι να πάνε όλα καλά!

[Yovanna]

Just now, ΑΡΓΚ said:

 

Για τους παιδικούς δεν ισχύει ότι δεν επιστρέφει το παιδί σχολείο χωρίς βεβαίωση από γιατρό; Γιατί στο Γυμνάσιο αυτό μας είπαν. Αλλα δεν εμπιστεύομαι και πολύ τον διευθυντή και προσπαθώ να καταλάβω τι ισχύει τελικά.

Ναι, ναι, θα χρειαστεί χαρτί από την παιδίατρο.

 

Just now, μαγιοπουλας said:

Είναι ομως κ άρρωστος.Περαστικα.Αυτο συμβάλλει στο να του κάνει χειρότερη τη διαθεση.Αν εχει κ μπουκωμένη μύτη ισως δεν εχει κοιμηθει κ καλά.Οποτε όλα αυτα εμποδίζουν. οι δασκαλες τι σου λένε?πως πρεπει να το διαχειριστειτε ολοι μαζί?

Ευχαριστώ! Οι δασκάλες είναι αισιόδοξες. Μου λένε ότι ξεχνιέται και παίζει και ότι είναι πολύ έξυπνος και χειριστικός. Η διευθύντρια είναι βέβαιη ότι είναι θέμα ημερών. Γι αυτό έσκασα που μου αρρώστησε (πέρα από το ίδιο το γεγονός), γιατί είχα σημάδια ότι άρχισε να το αποδέχεται και ανυπομονούσα να δω πώς θα πάει σήμερα! Τώρα που θα κάτσει πάλι σπίτι κάποιες μέρες θα του κακοφανεί πάλι μετά.

Just now, vtgian said:

Τα ίδια με εμάς όμως! Ακριβώς τα ίδια! έτσι μας έκατσε τότε ρε Yovanna, πραγματικά εύχομαι να μην είστε το ίδιο. Στην πρώτη εβδομάδα, και εκεί που μετά από γερή αντίδραση πήγαινε καλά, ανέβασε πυρετό και μπούκωμα. Εγώ τότε το απέδωσα στην ψυχολογική πίεση και την εξάντληση που πέρασε. Την κράτησα σπίτι μέχρι να καθαρίσει και μετά άρχισε το γερό δράμα.

Δεν αντέχονταν αυτό το πράγμα, πήγαινα στη δουλειά πρησμένη από το κλάμα, ο δε άντρας μου ξεκίνησε και πάλι το τσιγάρο μετά από 5 χρόνια! 

Ειλικρινά το λέω από την καρδιά μου, μακάρι να πάνε όλα καλά!

Και εγώ το σκέφτηκα ότι αρρώστησε από την εξάντληση, αλλά μπορεί και όχι. Δεν θέλω να τα βλέπω δραματικά. Σταμάτησα να κλαίω και κανείς δεν θα ξεκινήσει να καπνίζει! Θέλω να σκέφτομαι θετικά! Εδώ ακούω πολλές κοπέλες που είχαν το ίδιο πρόβλημα και όλα πήγαν μια χαρά! Ελπίζω ότι έτσι θα γίνει και με μας! Αν χρειαστεί επιπλέον βοήθεια, θα του την δώσουμε.

[vicky86]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Για τους παιδικούς δεν ισχύει ότι δεν επιστρέφει το παιδί σχολείο χωρίς βεβαίωση από γιατρό; Γιατί στο Γυμνάσιο αυτό μας είπαν. Αλλα δεν εμπιστεύομαι και πολύ τον διευθυντή και προσπαθώ να καταλάβω τι ισχύει τελικά.

Κ στα νηπια κ στο δημοτικο επιστρέφει με χαρτί γιατρου

@Yovannaπεραστικα του. Κακο timing αλλα πιστεύω κ εύχομαι σύντομα θα έχουν περάσει ολα

[μαγιοπουλας]

Just now, vicky86 είπε:

Κ στα νηπια κ στο δημοτικο επιστρέφει με χαρτί γιατρου

@Yovannaπεραστικα του. Κακο timing αλλα πιστεύω κ εύχομαι σύντομα θα έχουν περάσει ολα

Υπάρχει ιωση στο σταθμο?

[vtgian]

Just now, Yovanna είπε:

Και εγώ το σκέφτηκα ότι αρρώστησε από την εξάντληση, αλλά μπορεί και όχι. Δεν θέλω να τα βλέπω δραματικά. Σταμάτησα να κλαίω και κανείς δεν θα ξεκινήσει να καπνίζει! Θέλω να σκέφτομαι θετικά! Εδώ ακούω πολλές κοπέλες που είχαν το ίδιο πρόβλημα και όλα πήγαν μια χαρά! Ελπίζω ότι έτσι θα γίνει και με μας! Αν χρειαστεί επιπλέον βοήθεια, θα του την δώσουμε.

 

Ναι μωρέ, όλα καλά θα πάνε! Σου λέω είναι δική μου προβολή, γιατί σε εμάς ήταν όντως πολύ χάλια. Το σύνηθες είναι να υπάρχει αντίδραση στην αρχή αλλά μετά όλα στρώνουν. Έτσι να είναι και με εσάς!

 

Υ.Γ. Ο άντρας μου τότε είχε δηλώσει "εγώ να ξέρεις, ή έμφραγμα θα πάθω ή θα αρχίσω να καπνίζω". Για έμφραγμα του λέω δεν μας παίρνει, του αγόρασα ένα IQOS μπας και σώσουμε τα άσωστα 

[vicky86]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Υπάρχει ιωση στο σταθμο?

Για τα δικά μας σχολεία πήγαινε; εμεις θα παμε νηπια κ δημοτικο. Αυτές είναι οι οδηγίες που έδωσε ο εοδυ, νομιζω για όλες τις βαθμιδες

Δ εχω ακουσει για ιωση στους παιδικούς στην πόλη μου. Γενικα προς το παρόν λειτουργούν κανονικα

[μαγιοπουλας]

Yovanna Το γέλιο απελευθερωνει φόβο και αμηχανια.Ισως θα επρεπε να βρεις για το σπίτι κάποια θεραπευτικά παιχνίδια όπου γελάτε παραβαινοντας κανονες.Πχ περπατάτε με το ένα πόδι αντί των δυο.

Το παιδι εχει μπει με το σχολειο σε κάποιους κανόνες.οπως και να έχει.Κατι τετοιο πιστευω οτι θα τον χαλαρώσει και θα επανασυνδεθειτε.Το λεω για τα κλαματα και τις αντιδράσεις. Συζητά το με την ψυχολογο διευθυντρια μηπως σου προτείνει κάτι τώρα που είστε κ σπιτι 

Just now, vicky86 είπε:

Για τα δικά μας σχολεία πήγαινε; εμεις θα παμε νηπια κ δημοτικο. Αυτές είναι οι οδηγίες που έδωσε ο εοδυ, νομιζω για όλες τις βαθμιδες

Δ εχω ακουσει για ιωση στους παιδικούς στην πόλη μου. Γενικα προς το παρόν λειτουργούν κανονικα

Γενικά ρώτησα για να δω τι παίζει.

[vicky86]

Δ εχω ακουσει κτ να κυκλοφορεί ιωση

Κ εκτός από αυτά που βγαίνουν στην τηλ, όσα σχολεία ξεκίνησαν δ εχω ακουσει κτ περιεργο

Στο δημοτικο έχουν ενημερώσει ήδη, κοινοποιησαν τις κυα τις οδηγίες κλπ. Ανακοινώθηκε πως θα γίνει ο αγιασμος(ζήτησαν 3μασκες να έχουν τα παιδιά μαζί) 

Στις δραστηριότητες βλέπω παίρνονται μετρα

Αλλα βλέπω πολλά νηπιαγωγεια να μην έχουν ολοημερο