Δικαιώματα εγκύου στον τοκετό

[pax]

Έπεφταν οι παλμοί κάθε φορά που είχα σύσπαση.

 

Αυτό είναι από τα πιο τρανταχτά σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά και χρειάζεται καισαρική. Εννοείται ότι σε τέτοιες περιπτώσεις λες δόξα τω θεώ που υπάρχει η καισαρική και έχεις ένα υγιές μωρό. Γι΄αυτό παρακολουθούν κάθε τόσο τους παλμούς, ακόμη και σε τοκετούς στο σπίτι.

Να προσθέσω, κι ας με διορθώσουν οι ειδικοί αν κάνω λάθος, ότι η περιτύλιξη δεν είναι απαραίτητα εμπόδιο στον φτ. Μόνο αν παρακολουθώντας τους παλμούς κατά τον τοκετό διαπιστώσεις δυσφορία του εμβρύου, καταλαβαίνεις ότι το μωρό δεν μπορεί να βρει φυσιολογικά.

[stellina]

Βρε κορίτσια να προτείνω κάτι; Ας μην ανάγουμε κι αυτό το θέμα σε μια μάχη για το κατά πόσο χρειάζεται να γίνονται καισαρικές ή όχι. Είναι ξεκάθαρο ότι η καισαρική είναι μια χρήσιμη επέμβαση κατά περίπτωση. Εδώ μιλάμε για το γενικότερο σεβασμό στα δικαιώματα της μητέρας και του βρέφους στο ελληνικό σύστημα υγείας. Φυσικά εκ των υστέρων κανένας δεν μπορεί να διαγνώσει αν μια καισαρική ήταν απαραίτητη ή όχι. Το διακύβευμα όμως δεν είναι μόνο η καισαρική, αλλά και όλες οι άλλες παρεμβάσεις και επεμβατικές μέθοδοι που εφαρμόζονται στη μέλλουσα μητέρα και στο νεογνό πολύ συχνά χωρίς ή με ελλιπέστατη ενημέρωση για τις πιθανές συνέπειες.

Ας μη χάνουμε το νόημα σε περιπτωσιολογίες. Πιστεύω θα είναι πιο γόνιμο να πάρουμε όλες οι μαμάδες, όλοι οι γονείς αν θέλετε, από το θέμα αυτό αφορμή να ψάξουμε περισσότερο και σε βάθος τι ακριβώς χρειάζεται και τι όχι σε έναν τοκετό.

[stellina]

Και για να μη χάσουμε την αρχική μας ορμή: Την επόμενη εβδομάδα θα πάμε με μια φίλη μου στο μαιευτήριο που πρόκειται να γεννήσουμε για να συζητήσουμε για τις συνθήκες τοκετού, νοσηλείας κτλ. Μαζεύω ερωτήσεις και απορίες λοιπόν. Κατ' αρχήν η φίλη μου έχει καταρτίσει ένα birth plan (είμαι ρεαλίστρια κορίτσια εννοείται ότι δεν περιμένω να δεχτούν κάτι τέτοιο, αν γνωρίζουν καν την ύπαρξη τους). Απο 'κει κι ύστερα και με την προυπόθεση ότι όλα θα πάνε ομαλά, θα ζητήσουμε να μην πάμε στην ανάνηψη, αλλά αμέσως στο δωμάτιο, να είναι το παιδί μαζί μας αμέσως μετά τον τοκετό και να θηλάσει, να κοπεί ο ομφάλιος λώρος αφού σταματήσει να πάλλεται, να είναι παρών ο ένας από τους δύο γονείς στην ιατρική εξέταση του μωρού, να μην δοθεί στο παιδί κανενός είδους συμπλήρωμα (ζαχαρόνερα και τα ρέστα). Όσον αφορά στη διάρκεια του τοκετού: Να μην έχουμε συνεχώς παρακολούθηση από καρδιοτοκογράφο, να είμαστε ελεύθερες να σηκωνόμαστε ή να παίρνουμε τη στάση που μας βολεύει κατά τη διάρκεια των ωδινών (ιδανικά και την ώρα των ωθήσεων, λέμε τώρα...), να μην μας χορηγηθεί ωκυτοκίνη και επισκληρίδιος αναισθησία παρά μόνο μετά από ενημέρωση και με τη σύμφωνη γνώμη μας.

Τη Δευτέρα έχω ραντεβού και με την παιδίατρό μας, γιατί θέλω να τη ρωτήσω περί Βιταμίνης Κ, κολλυρίου και άλλων χειρισμών. Επίσης πριν πάμε στο μαιευτήριο θα συναντηθώ και με το γυναικολόγο μου για να συζητήσουμε κάποια θέματα.

Σκέφτεστε κάτι άλλο που θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε/συζητήσουμε με τους υπεύθυνους του μαιευτηρίου;

[Melina22]

Βρε κορίτσια, γυναικολόγοι είστε;

Κάνετε διαγνώσεις από λίγες γραμμές στο ίντερνετ ή από το τι είπε η κοπέλα στο διπλανό κρεβάτι, η οποία είχε ΚΑΙ θρόμβωση;

Δηλαδή, το παν είναι να δοκιμάσουμε τον φυσιολογικό τοκετό, ακόμα και όταν υπάρχει ΚΙΝΔΥΝΟΣ; Η babycobra αναφέρει σαφώς ότι ένα σωρό άνθρωποι ήταν από πάνω της. Αρκετοί γιατροί την εξέταζαν και μάλιστα ανά τακτά διαστήματα. Σας κάνει αυτό για περίπτωση "άντε να ξεμπερδεύουμε με μια καισαρικούλα, ώστε να τσεπώσουμε.";;;

 

Έλεος με τους εύκολους αφορισμούς, τη γενικευμένη καχυποψία και την ισοπέδωση όλων των επαγγελματιών υγείας...

 

Επειδή παρέθεσες κ τα δικά μου λόγια(αναρωτιέμαι γιατί αλλά εσύ ξέρεις καλύτερα) θα σου πω ότι δεν θα το συνεχίσω, γιατί το θέμα είναι πολύ ενδιαφέρον κ δεν έχω κανέναν σκοπό να το χαλάσω μπαίνοντας σε αντιπαράθεση.

 

Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μην γίνονται πράγματα χωρίς σεβασμό στους γονείς κ στο μωρό. Και να γνωρίζουμε τα δικαιώματά μας. Ας μείνουμε εκεί λοιπόν.

[Melina22]

Και για να μη χάσουμε την αρχική μας ορμή: Την επόμενη εβδομάδα θα πάμε με μια φίλη μου στο μαιευτήριο που πρόκειται να γεννήσουμε για να συζητήσουμε για τις συνθήκες τοκετού, νοσηλείας κτλ. Μαζεύω ερωτήσεις και απορίες λοιπόν. Κατ' αρχήν η φίλη μου έχει καταρτίσει ένα birth plan (είμαι ρεαλίστρια κορίτσια εννοείται ότι δεν περιμένω να δεχτούν κάτι τέτοιο, αν γνωρίζουν καν την ύπαρξη τους). Απο 'κει κι ύστερα και με την προυπόθεση ότι όλα θα πάνε ομαλά, θα ζητήσουμε να μην πάμε στην ανάνηψη, αλλά αμέσως στο δωμάτιο, να είναι το παιδί μαζί μας αμέσως μετά τον τοκετό και να θηλάσει, να κοπεί ο ομφάλιος λώρος αφού σταματήσει να πάλλεται, να είναι παρών ο ένας από τους δύο γονείς στην ιατρική εξέταση του μωρού, να μην δοθεί στο παιδί κανενός είδους συμπλήρωμα (ζαχαρόνερα και τα ρέστα). Όσον αφορά στη διάρκεια του τοκετού: Να μην έχουμε συνεχώς παρακολούθηση από καρδιοτοκογράφο, να είμαστε ελεύθερες να σηκωνόμαστε ή να παίρνουμε τη στάση που μας βολεύει κατά τη διάρκεια των ωδινών (ιδανικά και την ώρα των ωθήσεων, λέμε τώρα...), να μην μας χορηγηθεί ωκυτοκίνη και επισκληρίδιος αναισθησία παρά μόνο μετά από ενημέρωση και με τη σύμφωνη γνώμη μας.

Τη Δευτέρα έχω ραντεβού και με την παιδίατρό μας, γιατί θέλω να τη ρωτήσω περί Βιταμίνης Κ, κολλυρίου και άλλων χειρισμών. Επίσης πριν πάμε στο μαιευτήριο θα συναντηθώ και με το γυναικολόγο μου για να συζητήσουμε κάποια θέματα.

Σκέφτεστε κάτι άλλο που θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε/συζητήσουμε με τους υπεύθυνους του μαιευτηρίου;

 

Στελλίνα μια χαρά μου φαίνονται όσα σκοπεύεις να συζητήσεις. Εύχομαι να τα καταφέρεις στα περισσότερα αν όχι σε όλα. (Μια ιδέα που είχα διαβάσει από μια μαμά κ τη βρήκα πολύ βολική είναι να ζητήσεις να έχεις μια σκέτη πεταλούδα στο χέρι σε περίπτωση που χρειαστεί ωκυτοκίνη ή οτιδήποτε. Έτσι θα είσαι πολύ πιο άνετα.Και δεν θα μπορούν να σου πουν κ κάτι γιατί θα είσαι σε ετοιμότητα)

[Melina22]

Γι΄αυτό παρακολουθούν κάθε τόσο τους παλμούς, ακόμη και σε τοκετούς στο σπίτι.

Να προσθέσω, κι ας με διορθώσουν οι ειδικοί αν κάνω λάθος, ότι η περιτύλιξη δεν είναι απαραίτητα εμπόδιο στον φτ. Μόνο αν παρακολουθώντας τους παλμούς κατά τον τοκετό διαπιστώσεις δυσφορία του εμβρύου, καταλαβαίνεις ότι το μωρό δεν μπορεί να βρει φυσιολογικά.

 

Η περιτύλιξη από μόνη της κ εγώ γνωρίζω (από τον γιατρό μου κ τις μαίες μου) ότι δεν αποτελεί εμπόδιο γιατί είναι κάτι το φυσιολογικό, τα περισσότερα μωρά τυλίγονται μέσα στην μήτρα. Επίσης για τους παλμούς γνωρίζω ότι ούτως ή άλλως πέφτουν δηλ δεν είναι φυσιολογικό να παραμένουν σταθεροί κατά τον τοκετό. Απλά στις περιπτώσεις που υπάρχει πρόβλημα πέφτουν πολύ πιο κάτω από ένα συγκεκριμένο όριο κ εκεί κρίνει ο μαιευτήρας ότι χρειάζεται να επέμβει. Η Mary η θεματοθέτρια αν παρακολουθεί το θέμα (ή οποιοσδήποτε ειδικός)φαντάζομαι θα μας το επιβεβαιώσει.

[Rosie]

Στελλίνα μια χαρά μου φαίνονται όσα σκοπεύεις να συζητήσεις. Εύχομαι να τα καταφέρεις στα περισσότερα αν όχι σε όλα. (Μια ιδέα που είχα διαβάσει από μια μαμά κ τη βρήκα πολύ βολική είναι να ζητήσεις να έχεις μια σκέτη πεταλούδα στο χέρι σε περίπτωση που χρειαστεί ωκυτοκίνη ή οτιδήποτε. Έτσι θα είσαι πολύ πιο άνετα.Και δεν θα μπορούν να σου πουν κ κάτι γιατί θα είσαι σε ετοιμότητα)

 

 

Συμφωνώ, αυτό κάνει και η γυναικολόγος μου βάζει μια πεταλούδα για παν ενδεχόμενο.

Εμένα τουλάχιστον δεν με ενόχλησε καθόλου.

[Rosie]

Stellina μπράβο σου για την αποφασιστικότητά σου!

Όλα αυτά που ζητάς είναι λογικά και ανθρώπινα.

 

Θα πρέπει όμως να σιγουρευτείς προκαταβολικά ότι ξέρουνε να χειρίζονται ένα fetal doppler κατά τη διάρκεια του τοκετού, γιατί γι' αυτό αμφιβάλλω αν το γνωρίζουνε οι πιο πολλοί δεδομένου ότι υπάρχει πια ο καρδιοτοκογράφος.

Οι παλμοί του μωρού πρέπει να ελέγχονται σε τακτά χρονικά διαστήματα.

 

Κάτι άλλο, ίσως λεπτομέρεια αλλά για μια επίτοκο είναι σημαντικό, είναι να υπάρχει χαμηλός φωτισμός και στο δωματιάκι οδινών (στην περίπτωσή μου ήμουνα στο σκοτάδι και στις δύο γέννες) αλλά και στο χειρουργείο αν γίνεται.

Πρέπει να είσαι ήρεμη όσο πιο πολύ μπορείς γιατί εμείς οι γυναίκες σαν θηλαστικά γεννάμε ευκολότερα στο σκοτάδι.

[ΜΑΡΙΑΛ]

έχω γενήσει τα τελευταία έξι χρόνια σε τρία διαφορετικά ιδιωτικά μαιευτήρια της αθήνας... το γαία και το λητώ (σε συνδιασμό με φιλικό γιατρό) μπορούν να ικανοποιήσουν αρκετά από τα αιτήματά σας

θα ζητήσουμε να μην πάμε στην ανάνηψη, αλλά αμέσως στο δωμάτιο,

αυτό αλήθεια γιατί το θελετε;

να είναι το παιδί μαζί μας αμέσως μετά τον τοκετό και να θηλάσει,

αυτό γίνεται άνετα

να κοπεί ο ομφάλιος λώρος αφού σταματήσει να πάλλεται,

ναι σε συνεργασία με τον γιατρό

να είναι παρών ο ένας από τους δύο γονείς στην ιατρική εξέταση του μωρού,

δεν ξέρω για αυτό

να μην δοθεί στο παιδί κανενός είδους συμπλήρωμα (ζαχαρόνερα και τα ρέστα).

αν δηλώσεις αποκλειστικό μητρικό δεν δίνουν τίποτα διαπιστωμένα

Να μην έχουμε συνεχώς παρακολούθηση από καρδιοτοκογράφο,

αυτό είναι θέμα γιατρού

να είμαστε ελεύθερες να σηκωνόμαστε ή να παίρνουμε τη στάση που μας βολεύει κατά τη διάρκεια των ωδινών

λογικά γίνεται (το έκανα και στα δύο μαιευτήρια κανείς δεν μου πε τίποτα

(ιδανικά και την ώρα των ωθήσεων, λέμε τώρα...),

δεν ξέρω γιατί εγώ προσοπικά εκείνη τη στιγμή ήθελα να είμαι ξαπλωμένη δεν διεκδίκησα κάτι άλλο (δεν το ήθελα βέβαια κιόλας)

να μην μας χορηγηθεί ωκυτοκίνη και επισκληρίδιος αναισθησία παρά μόνο μετά από ενημέρωση και με τη σύμφωνη γνώμη μας.

αυτό ενοείται βρε κορίτσια σιγα μη σου κάνουν επισκληρίδιο με το ζόρι, αν ζητήσεις σου κάνουν αν όχι δεν σου κάνουν

το ίδιο ισχύει και για την ωκυτοκίνη (για σιγουριά ρωτάτε και τι έχει μέσα ο ορός)

[kriaraki84]

Σίγουρα η καισαρική είναι μία επέμβαση που σώζει ζωές και ευτυχώς που υπάρχει. Νομίζω ότι στο σημείο που είχε φτάσει πια η προαναφερθείσα κατάσταση δεν έγινε άδικα. Το θέμα όμως είναι αν θα έφτανε σε αυτό το σημείο αν δεν είχαν γίνει οι παρεμβάσεις που έγιναν. Αυτό που εννοώ είναι πως πολύ πιθανό να μην είχαν πέσει τόσο οι παλμοί του μωρού αν δεν της είχαν βάλει με το κιλό την ωκυτοκίνη για να επισπεύσουν τον τοκετό. Τόσες ώρες με αυξανόμενες δόσεις ωκυτοκίνης πως να μην στρεσαριστεί το μωρό. Απ'ότι κατάλαβα δεν της άφησαν και πολλά περιθώρια να ξεκινήσουν κανονικά οι πόνοι. Το θέμα είναι λοιπόν αν δημιουργούν τέτοιες συνθήκες, ώστε να μην μπορείς πια να αποφύγεις την καισαρική, η οποία πράγματι αποδεικνύεται σωτήρια μετά.

 

μένω άφωνη όταν διαβάζω τέτοια ειλικρινά..

όταν οι παλμοί του παιδιού πέφτουν και φωνάζουν οι γιατροί επειγοντως για καισαρική γιατί θα το χάνανε χτύπα ξύλο..αντί να ευχαριστείς τον Θεό που η επιστήμη έχει προχωρήσει και σωθήκατε και οι δύο αναρωτιέσαι αν έφαγες τσάμπα το μαχαίρι? πραγματικά δεν το κατανοώ..τι συμφέρον είχαν σε αυτή τη φάση να σου κάνουν καισαρική αν είναι δυνατόν...είπαμε όχι σαν τα πρόβατα αλλά όχι κι έτσι..

 

Κοιταξτε δεν διαφωνω σε τιποτα αλλα ηθελα να γεννησω Φυσιολογικα αν και δεν εχει σημασια πια. Εγω ειχα ορο απο το βραδυ που πηγα στο νοσοκομειο. Δεν πονουσα ιδιαιτερα και απλα περιμενα. Τοκογραφω ειχα απο την ωρα που πηγα γιαυτο δεν μπορουσα να σηκωθω. Ειχα κανει απο τον 3ο μηνα μαθηματα ανοδυνου τοκετου και ηξερα να κοντρολαρω τις συσπασεις. Οταν μου βαλαν το φαρμακο δεν μιλουσαμε πια για πονους. Νομιζα οτι μου κοβοταν η μεση στα 2. Εκει δειλιασα και ζητησα μετα απο 21 ωρες λιγο ανεσθησια γιατι μετα απο τοσες ωρες δεν ειχα αλλο κουραγιο και δεν μου εδωσαν τιποτα.. "Το νοσοκομειο δεν κανει επισκλειριδιο ουτε καποιο ειδος ανεσθησιας μου ειπαν"! Γιαυτο λεω αν ειμαι δειλη που δεν καταφερα να περιμενω αλλο... Να επισημανω οτι απο την 36 βδομαδα η μπεμπα ηταν στην λεκανη μου ειχε παρει θεση!

[stellina]

έχω γενήσει τα τελευταία έξι χρόνια σε τρία διαφορετικά ιδιωτικά μαιευτήρια της αθήνας...

Μαριάλ η δική μου εμπειρία είναι μόνο από μαιευτήριο στο Ηράκλειο Κρήτης και απ' ό,τι καταλαβαίνω είναι αρκετά διαφορετικά τα πράγματα από την Αθήνα...

 

Όχι αναμονή στην ανάνηψη

αυτό αλήθεια γιατί το θελετε;

 

Στη δεύτερη γέννα μου που όλα πήγαν καλά, περίμενα 1μιση ώρα στην ανάνηψη ρωτώντας κάθε 10λεπτο πότε θα δω το παιδί και θα το θηλάσω...

 

 

αν δηλώσεις αποκλειστικό μητρικό δεν δίνουν τίποτα διαπιστωμένα

 

Χμμμ και όμως...και στον πρώτο και στη δεύτερη ενώ είχα δηλώσει προφορικά, αλλά αρκετά ξεκάθαρα πιστεύω ότι θα κάνω αποκλειστικό θηλασμό έδωσαν σίγουρα ζαχαρόνερο (στην κόρη μας είχε μπει ο σύζυγός μου στο θάλαμο νεογνών ακριβώς τη στιγμή που της έδιναν ζαχαρόνερο) στον πρώτο και ένα γεύμα συμπλήρωμα.

 

 

 

Ελευθερία στάσης στη διάρκεια των ωδινών

λογικά γίνεται (το έκανα και στα δύο μαιευτήρια κανείς δεν μου πε τίποτα

 

Στον πρώτο έχω ήδη αναφέρει ήμουν σε ύπτια θέση σε όλη τη διάρκεια. Στη δεύτερη από τη στιγμή που έσπασαν τα νερά μου επέβαλαν ύπτια θέση.

 

 

αυτό ενοείται βρε κορίτσια σιγα μη σου κάνουν επισκληρίδιο με το ζόρι, αν ζητήσεις σου κάνουν αν όχι δεν σου κάνουν

 

Ναι εννοείται ότι δεν θα σου κάνουν επισκληρίδιο αν δεν ζητήσεις, αλλά το αν θα χρειαστείς ή όχι και σε ποιά φάση του τοκετού θα τη χρειαστείς εξαρτάται από τους φυσικούς τρόπους με τους οποίους σε αφήνουν να διαχειριστείς τον πόνο.

 

το ίδιο ισχύει και για την ωκυτοκίνη (για σιγουριά ρωτάτε και τι έχει μέσα ο ορός)

Και πάλι είναι θολό το τοπίο, γιατί στον πρώτο που μπήκα στο μαιευτήριο με σπασμένα νερά συνειδητοποίησα εκ των υστέρων ότι ο ορός που μου έβαλαν για ενυδάτωση περιείχε και ωκυτοκίνη...

 

Rosie και Melina22 ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές περί fetal doppler και πεταλούδας, θα τα προσθέσω στη λίστα μας...

[Palladin]

Η περιτύλιξη από μόνη της κ εγώ γνωρίζω (από τον γιατρό μου κ τις μαίες μου) ότι δεν αποτελεί εμπόδιο γιατί είναι κάτι το φυσιολογικό, τα περισσότερα μωρά τυλίγονται μέσα στην μήτρα.

όντως από μόνη της δεν αποτελεί εμπόδιο, η δεύτερη κόρη μου είχε διπλή περιτύλιξη και γεννήθηκε φυσιολογικά χωρίς κανένα πρόβλημα (πρέπει να αλλάξω και τικεράκι)

 

Κάτι άλλο, ίσως λεπτομέρεια αλλά για μια επίτοκο είναι σημαντικό, είναι να υπάρχει χαμηλός φωτισμός και στο δωματιάκι οδινών (στην περίπτωσή μου ήμουνα στο σκοτάδι και στις δύο γέννες) αλλά και στο χειρουργείο αν γίνεται.

Πρέπει να είσαι ήρεμη όσο πιο πολύ μπορείς γιατί εμείς οι γυναίκες σαν θηλαστικά γεννάμε ευκολότερα στο σκοτάδι.

όντως, το διαπίστωσα κι εγώ, όσο είχα πόνους (γιατί μετά ζήτησα επισκληρίδιο), ήθελα πολύ χαμηλό φωτισμό και να μην μου μιλάνε

[stellina]

Νομίζω ότι αδικούμε το θέμα με τον τρόπο που το διαχειρίζονται τα τελευταία μηνύματα. Ας συγκεντρωθούμε στο να δίνουμε ένα κίνητρο για περισσότερο ψάξιμο, παρά στο να αποδείξουμε η μια στην άλλη το δίκιο της. Άλλωστε οκ καμιά μας δεν είναι γυναικολόγος (κι αν κάποια είναι ας το πει ευθέως και να προσφέρει τις γνώσεις της που θα είναι πολύτιμες για το θέμα). Είμαστε όμως όλες γυναίκες που έχουμε περάσει από την εμπειρία της γέννας και αν μη τι άλλο έχουμε τη γνώμη μας να καταθέσουμε.

Δίνοντας μια πιο ήπια συνέχεια, με αφορμή ένα βιβλίο που διαβάζει ο σύζυγός μου τελευταία, κάναμε χτες μια κουβέντα για το ότι σήμερα οι θεσμοί έχουν αντικαταστήσει τις αξίες. πχ. Το σχολείο και η επίσημη εκπαίδευση έχει αντικαταστήσει την καλλιέργεια και την σε βάθος παιδεία. Αντίστοιχα και σχετικά με το θέμα μας η ιατρική ως θεσμός θεραπευτικός έχει αντικαταστήσει το ένστικτο της πρόληψης. Εννοώ δηλαδή ότι πχ και η τόση παρεμβατικότητα στον τοκετό έχει αντικαταστήσει τις προβλέψεις της φύσης. Και φυσικά στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν πολυεπηρρεάζει αυτή η παρέμβαση το υπόλοιπο της ζωής, δηλαδή δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι ξέρεις κάτι γεννήθηκε με καισαρική ή με επισκληρίδιο ή με τεχνητές ωδίνες και να, παθαίνει συνέχεια πχ. ωτίτιδες/αλλεργίες κτλ κτλ. Θέλω να πω ότι στην τελική φαίνεται ασήμαντο το πως ακριβώς θα γεννηθεί κάποιος, αλλά εδώ συζητάμε 5,10, 20 άνθρωποι που μας φαίνεται σημαντικό αυτό, μπορεί και να έχουμε άδικο, όμως έτσι νοιώθουμε. Επιπλέον θεωρώ θεμιτή τη φαρμακευτική προσέγγιση, ότι δηλαδή κάνε μου επισκληρίδιο για να μην πονάω που οκ είναι εύκολη, γρήγορη, αλλά να μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν κι άλλες μέθοδοι ανακούφισης πόνου λιγότερο ή μη παρεμβατικές. Το δε δικαίωμα της γυναίκας στην επιλογή είναι ιερό ειδικά για τη συγκεκριμένη περίπτωση και οφείλει να γίνεται σεβαστό. Αυτό συζητάμε εδώ, σωστά;

 

Συγγνώμη για την επεξεργασία, αλλά μόλις το είδα από ένα φίλο στο fb: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_23/02/2013_512187

[Melina22]

Στελλινα συμφωνώ μαζί σου. Να πω πως πέρα από τις όποιες σωματικές επιπτώσεις που μπορεί ή όχι να υπάρχουν σε ένα παιδί ανάλογα με τις παρεμβάσεις είναι κ το ηθικό κομμάτι του πράγματος, δηλαδή του πώς μια κοινωνία υποδέχεται τα μέλη της. Ακόμα κ αν ξέραμε με βεβαιότητα ότι σε επίπεδο αισθήσεων κ από ψυχικής πλευράς δεν υπάρχει καμία απολύτως επίδραση στο βρέφος (που δεν το ξέρουμε, ίσως το αντίθετο φαίνεται να συμβαίνει) κ πάλι κατά τη γνώμη μου δείχνει πολλά για μια κοινωνία το πως αντιμετωπίζεται ο ερχομός ενός νέου ανθρώπου. Και φυσικά είναι κ το ψυχικό κόστος της μητέρας όταν αποχωρίζεται χωρίς λόγο το παιδί της κ όταν συντελούνται όλες αυτές οι παρεμβάσεις που την κάνουν να αισθάνεται ότι χάνει τον έλεγχο του σώματός της κ ότι κανείς δεν την ρωτά ή δεν λαμβάνει υπόψιν τα συναισθήματά της. Σε πολλές περιπτώσεις όπως έχουμε δει κ από περιγραφές κ μαρτυρίες τοκετών είναι πάρα πολύ τραυματική η εμπειρία λόγω λεκτικής κ μόνο αντιμετώπισης. Πόσο μάλλον αν προστεθούν κ άλλοι χειρισμοί που δείχνουν έλλειψη σεβασμού.

 

Και είναι θλιβερό αυτό που παρέθεσες αν συνέβη κ δείχνει αυτό ακριβώς που αναφέρεται ότι «Δυστυχώς, κάποιοι δείχνουν να παραγνωρίζουν το γεγονός ότι ο αγώνας για την ελεύθερη επιλογή και τον αυτοκαθορισμό των γυναικών, σε μια τόσο «ιερή» στιγμή της ζωής τους, δεν είναι το επαγγελματικό μαγαζάκι κανενός». Σίγουρα κάποια συμφέροντα θίγονται κ σε κάποιους δεν αρέσει καθόλου όλο αυτό γιατί κρύβει μεγάλο κίνδυνο αν επεκταθεί σε μεγαλύτερα ποσοστά. «Πρόκειται για συντονισμένο πόλεμο στον τοκετό στο σπίτι και γενικότερα στον φυσικό τοκετό.

 

Πάντως για να μην τρομάξουμε κ όποιες μαμάδες σκέφτονται τον τοκετό στο σπίτι να πούμε ότι αυτό είναι μεμονωμένο περιστατικό κ πως υπάρχει απόλυτη νομιμότητα στους τοκετούς αυτούς. Οι μαίες έχουν επαγγελματική άδεια κ υπάρχουν γραφειοκρατικές διαδικασίες σε σχέση με το ελληνικό κράτος (σχετικά έγγρφα που προσκομίζεις κλπ) στα οποία αναγράφεται πως ο τοκετός διεξήχθη σπίτι χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα για κανέναν. Αλλά φαντάζομαι ότι οι μητέρες που θα θελήσουν να κάνουν μια τέτοια επιλογή θα το έχουν ψάξει τόσο, που ίσως είναι περιττή η διευκρίνηση.

[stellina]

Πολύ σωστά Μελίνα. Επιπλέον υπάρχει δεδικασμένο όπως αναφέρει και το άρθρο της Καθημερινής και μάλιστα απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου, η οποία ισχύει και στην Ελλάδα φυσικά. (εκτός κι αν είμαστε και επισήμως η βορειότερη χώρα της Αφρικής )

Η όλη ιστορία της μαίας στην Ουγγαρία περιγράφεται αρκετά αναλυτικά στο ντοκιμαντέρ freedom of birth που είχα βάλει σε προηγούμενο link... Αξίζει τον κόπο να το δουν οι μέλλουσες μαμάδες και όχι μόνο.

[mirini]

Εγώ να πω, ότι είναι εξαιρετικό το τόπικ αυτό και πολύ χρήσιμο για όποιους θέλουν να υποδεχτούν τα παιδιά τους, όπως τους αρμόζει, σαν ένα όμορφο καλωσόρισμα.

Παρά το ψάξιμο που έκανα πριν τον τοκετό μου, παρά το ότι άλλαξα γιατρό στον 7ο μήνα για να συμφωνεί με όλα όσα προαναφέρατε, όντας ενήμερη από την "ευτοκία" για το πως θέλω να γεννήσω, μην τολμώντας να γεννήσω στο σπίτι, δεν ήταν ο τοκετός ούτε όπως τον ονειρευόμουν, ούτε μια ευχάριστη εμπειρία.

Το μόνο ευχάριστο κομμάτι ήταν οι αρχικές οδύνες που τις πέρασα στο σπίτι 20 ώρες παρέα με τον σύντροφό μου, και έφτασα στο νοσοκομείο με διαστολή 4-5. Εκεί όμως, δημόσιο νοσοκομείο, και με καθήλωσαν στο κρεβάτι και φασαρία είχε και άπειρα υποτιμητικά σχόλια άκουγα προς τις άλλες επιτόκους, κυρίως αλλοδαπές και συγχυζόμουν και την κοιλιά που πάτησε η μαία, (πρώην πρόεδρος του σωματείου μαιών) και.... για να μην αρχίσω για την συμπεριφορά και υποστήριξη προς το θέμα του θηλασμού και να μην τελειώνω. Για να μην πω ότι τους εκλιπαρούσα 4 ώρες μετά τον τοκετό, στο θάλαμο νεογνών να πάρω το μωρό μου μαζί μου στο δωμάτιο.

Ακόμη τα θυμάμαι και θέλω την επόμενη φορά που εύχομαι να βρεθώ ετοιμόγεννη να κρυφτώ κάπου σαν τα ζώα να γεννήσω με την ησυχία μου.

[Cωνσταντίνα]

Εγώ να πω, ότι είναι εξαιρετικό το τόπικ αυτό και πολύ χρήσιμο για όποιους θέλουν να υποδεχτούν τα παιδιά τους, όπως τους αρμόζει, σαν ένα όμορφο καλωσόρισμα.

Παρά το ψάξιμο που έκανα πριν τον τοκετό μου, παρά το ότι άλλαξα γιατρό στον 7ο μήνα για να συμφωνεί με όλα όσα προαναφέρατε, όντας ενήμερη από την "ευτοκία" για το πως θέλω να γεννήσω, μην τολμώντας να γεννήσω στο σπίτι, δεν ήταν ο τοκετός ούτε όπως τον ονειρευόμουν, ούτε μια ευχάριστη εμπειρία.

Το μόνο ευχάριστο κομμάτι ήταν οι αρχικές οδύνες που τις πέρασα στο σπίτι 20 ώρες παρέα με τον σύντροφό μου, και έφτασα στο νοσοκομείο με διαστολή 4-5. Εκεί όμως, δημόσιο νοσοκομείο, και με καθήλωσαν στο κρεβάτι και φασαρία είχε και άπειρα υποτιμητικά σχόλια άκουγα προς τις άλλες επιτόκους, κυρίως αλλοδαπές και συγχυζόμουν και την κοιλιά που πάτησε η μαία, (πρώην πρόεδρος του σωματείου μαιών) και.... για να μην αρχίσω για την συμπεριφορά και υποστήριξη προς το θέμα του θηλασμού και να μην τελειώνω. Για να μην πω ότι τους εκλιπαρούσα 4 ώρες μετά τον τοκετό, στο θάλαμο νεογνών να πάρω το μωρό μου μαζί μου στο δωμάτιο.

Ακόμη τα θυμάμαι και θέλω την επόμενη φορά που εύχομαι να βρεθώ ετοιμόγεννη να κρυφτώ κάπου σαν τα ζώα να γεννήσω με την ησυχία μου.

 

Τρομερο..

[Cωνσταντίνα]

Πραγματικα συγκινητικό και πολυ ενδιαφερον το βιντεο της μαιας απο την Ουγγαρια, αξιζει να το δουμε ολοι μας, τετοιες πληροφοριες ειναι πολυ χρησιμες, κυριως για να καταλαβουμε οτι το σωμα μας μας ανηκει.. Ερευνες αποδεικνύουν οτι καθολου ασημαντο δεν ειναι τελικα το πως θα ερθει στον κοσμο ενας ανθρωπος. Βρεφη που ερχονται στον κοσμο μεσω της προγραμματισμενης καισαρικης τομης, υφίστανται μεγαλο σοκ, διοτι τοσο το εμβρυο οσο και το σωμα της γυναικας δεν εχουν προετοιμαστει με φυσικο τροπο για τη διαδικασια τοκετου, με αποτελεσμα να αποχωριζεται το βρεφος την γνωριμη μητρα αποτομα διχως να αντιλαμβανεται το γιατι και διχως την "παλη" για την ζωη του που φυσιολογικα θα εδινε. Παραλληλα λογω του οτι ο εγκεφαλος ενδεχομένως να μην εχει αναπτυχθει πληρως, παρουσιαζουν στο μελλον μαθησιακες δυσκολιες οπως δυσλεξία κλπ.. Ωστοσο αναμφισβητητα η επιλογη τροπου τοκετου της καθε γυναικας ειναι δικαιωμα σεβαστο.

[Συντονιστής Περιεχομένου]

Γειά σας,

μεταφέρθηκαν κάποιες δημοσιεύσεις εδώ

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=128412

 

 

Στην περίπτωση που στο θέμα αυτό, μετά απο αυτή την ειδοποίηση εμφανιστούν νέες δημοσιεύσεις οι οποίες είτε στρέφουν την τροπή της συζήτησης μακριά απο το αρχικό θέμα, είτε απαντούν/συνεχίζουν με κείμενα που αποτελούν σχολιασμό συμπεριφοράς άλλου μέλους ή της διαχείρισης θα επιδέχονται απευθείας και μόνο για αυτό το θέμα, κάρτα πόντων αλλά και προσωρινό αποκλεισμό απο όλες τις συζητήσεις, καθώς θα θεωρηθεί ότι συμβάλλουν στο να μην συνεχιστεί η συζήτηση σε ένα ενδιαφέρον και ενημερωτικό επίπεδο.Διαφορές προσωπικές ανάμεσα στα μέλη, εξαιτίας οποιουδήποτε λόγου θα πρέπει να λύνονται εκτός του δημόσιου φόρουμ.

Στην περίπτωση που στις δημοσιεύσεις που μεταφέρθηκαν στο αρχείο βρίσκεται κάποιο ενημερωτικό κείμενο το οποίο επιθυμείτε να επανατοποθετήσετε, μπορείτε να κάνετε χρήση copy paste (αντιγραφή/επικόλληση) και να πατήσετε "απάντηση" με το επιθυμητό κείμενο - αρκεί να μην παραβαίνει τους κανόνες του φόρουμ, όπως σημειώνεται και στην ανακοίνωση μας.

Αναφορικά με το θέμα Καισαρική ή Φυσικός Τοκετός σας υπενθυμίζουμε ότι

 

τα επιχειρήματα υπέρ ή κατά αυτών των μεθόδων, έχουν πάντα να κάνουν με την κάθε ξεχωριστή ιατρική περίπτωση.

 

Η γενίκευση είτε προς την μία είτε προς την άλλη πλευρά, δεν προσφέρει στην ορθή ενημέρωση των μελών, ενώ πιθανώς να οδηγήσει στην παραπληροφόρηση.

 

Ευχαριστούμε

[πεπα]

Καλησπέρα!

Χθες το βράδυ έπεσα πάνω σε ένα θέμα για γέννες στο Παπαγεωργίου. Σε λίγο παλιές δημοσιεύσεις(2010) είδα πως μια γυναίκα-έγκυος-μαία έγραφε για αρνητική κατάσταση στο νοσοκομείο αυτό, όπως και κάποιες άλλες γυναίκες που τους είπαν τα ίδια γυναικολόγοι τους. Συγκεκριμένα πήρα αφορμή από την απάντηση ενός μέλους -που θεώρησα αρκετά ειρωνική- για να δημοσιεύσω κι εγώ την άποψη μου για τους τοκετούς στα δημόσια νοσοκομεία της Θεσ/νίκης...

 

Προσωπικά είμαι φοιτήτρια μαιευτικής στη θεσ/νίκη και τα τελευταία 3 χρόνια πηγαίνω 2 φορές την εβδομάδα πότε στο Ιπποκράτειο πότε στο Παπαγεωργιου για κλινική άσκηση. Δεν πρόκειται να κατηγορήσω κανένα, απλά θα πω αυτά που βλέπω κι αυτά που πιστεύω.

 

Έχω δει και στα δύο νοσοκομεία και πολύ καλούς γιατρούς και μαίες αλλά και πολύ απαράδεκτους και το πιο επικίνδυνο ανίδεους "γιατρούς" και "μαίες". Η ευθύνη όμως δεν είναι μόνο των επαγγελματιών υγείας. Και δυστυχώς, η κατάσταση με τους τοκετούς δεν είναι μόνο θέμα της Ελλάδας... Η άποψή μου είναι πως ο τοκετός έχει γίνει εμπόριο. (Και μιλάω μόνο για ό,τι έχω δει μέχρι τώρα σ'αυτά τα δύο δημόσια νοσοκομεία γιατί δεν έχω ιδέα τι γίνεται στον ιδιωτικό τομέα) Βλέπω στην πλειοψηφία αντιμετώπιση των γυναικών που πιο πολύ με παραπέμπει σε άβουλο ζώο(συγχωρέστε την λέξη) παρά σε ανθρώπους με νου και ελεύθερη βούληση. Αλλά δεν φταίνε μόνο αυτοί. Ναι, έχουν αγαπήσει το χρήμα και γι αυτό κάνουν ό,τι μπορούν. Πιστεύω ότι πάνω απ' όλα φταίμε εμείς που τους αφήνουμε. Κι όταν λέω "εμείς" εννοώ εμείς οι γυναίκες, γιατί θα έρθει και εμένα η σειρά μου κάποια μέρα να γεννήσω και δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα βρεθεί κάποιος να με βλέπει σαν ζωντανό χιλιάρικο.

 

Και αν κάποιος μπορεί να αλλάξει την κατάσταση αληθινά το πιστεύω πως είμαστε εμείς. Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται γνώση. Εγώ σαν Μαρία και σαν φοιτήτρια δεν μπορώ να πω στο γιατρό τι είναι αυτά που κάνεις, αλλά αν το πει η εγκυμονούσα έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα.

 

Γι' αυτό αποφάσισα να δημοσιεύσω αυτό το θέμα και να γράψω όσο καλύτερα μπορώ ό,τι βρήκα μετά από έρευνα για τα δικαιώματα της εγκύου στον τοκετό.

 

Το πρώτο και κυριότερο για μένα -και να γιανα πω την αλήθεια αυτό που με πείραξε στην απάντηση του μέλους που ανέφερα πιο πάνω, η οποία ανέφερε "μας αρκούν οι παλιές τεχνικές γέννας"- είναι η ΘΕΣΗ του τοκετού! Είναι το πιο μεγάλο φάουλ και των δύο νοσοκομείων, και από ότι διάβασα, γενικά όσον αφορά τον τοκετό και στις υπόλοιπες χώρες. Η στάση της λιθοτομής (αυτή με τα πόδια ψηλά, πιστεύω όσες γεννήσατε την ξέρετε καλά) είναι η πλέον ακατάλληλη και λιγότερο βοηθητική για τον τοκετό. Ακόμα και από αυτό να γίνει η αρχή, αν η έγκυος πει ΔΕ ΘΕΛΩ να γεννήσω έτσι, θέλω να γεννήσω ΑΛΛΙΩΣ, υπάρχει ελπίδα. Το μόνο πλεονέκτημα αυτής της στάσης είναι η ευκολία του γιατρού ή της μαίας που κάνει τον τοκετό.

 

Και μαζί μ'αυτή τη θέση, πάει πακέτο και ο χειρισμός Κριστέλερ (που η μαία σου πιέζει την κοιλιά για να "βγει" το μωρό). Ο οποίος χειρισμός πρέπει να γίνεται ΜΟΝΟ σε ειδικές περιπτώσεις και όχι σε κάθε τοκετό που έχω δει, με κίνδυνο να προκληθεί ατονία μήτρας και άλλα πόσα.

 

Και τέλος, η χορήγηση οξυτοκίνης σε κάθε τοκετό. Ευτυχώς, στο Παπαγεωργίου δεν χορηγούν οξυτοκίνη (ορμόνη που προκαλεί συσπάσεις της μήτρας) και αν δώσουν είναι όταν η διαστολή είναι ήδη 7-8 εκατοστά (απ'ότι έχω δει μέχρι τώρα τουλάχιστον), που και πάλι δεν θα πρέπε, αλλά ΕΣΤΩ δεν κάνουν το ανήκουστο του Ιπποκρατείου που σε κάθε γυναίκα που εισάγεται για τοκετό δίνουν οξυτοκίνη με το καλημέρα σας. Ο τοκετός θα πρέπει να γίνεται χωρίς φαρμακευτική παρέμβαση, γιατί η οξυτοκίνη παράγεται φυσιολογικά από το σώμα της γυναίκας και σε δόσεις ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ. Η απ'εξω χορήγηση οξυτοκίνης ουσιαστικά ψοφάει τη γυναίκα στον πόνο ΑΛΛΑ, προς θεού, επιταχύνει τον τοκετό και ξεμπερδευουμε μια ώρα αρχίτερα . . .

 

Για το θηλασμο δεν θα μπω καν στον κόπο να αναφερθώ γιατί και σε αυτό και τα δύο νοσοκομεία είναι για κλάμματα... Μπουκώνουν τα νεογνά με ξένο γάλα και μετά τα πηγαίνουν στις μητέρες να τα "θηλάσουν". Στις οποίες μητέρες τις περισσότερες φορές δεν δίνουν καν σωστές οδηγίες για επιτυχή θηλασμό. Πάνω σε αυτό το μόνο που έχω να πω είναι να ρωτάτε για το θηλασμό και το πως γίνεται (αν δεν ξέρετε, πχ. 1ο παιδί) μέχρι να τους σπάσετε τα νεύρα όσο είστε μέσα στο νοσοκομείο και από εκεί και πέρα αν δείτε πως δεν υπάρχει σωτηρία να ψάξετε ΜΟΝΕΣ σας τις τεχνικές του θηλασμού... Σε βιβλία, στο ίντερνετ, σε βίντεο, αν βρείτε κάποιον καλό γιατρό ή μαία... Όπως μπορείτε...

 

 

Για τα δικαιώματα των εγκύων τώρα. Το καλύτερο όπλο είναι η γνώση. Και επίσης, το καλύτερο όπλο είναι η ομιλία ! Αν κάτι δε σας αρέσει ή δεν το θέλετε ΠΕΣΤΕ το. Το σώμα και το μωρό (και τα λεφτά που θα τους δώσετε στην τελική) είναι ΔΙΚΑ σας και θα κάνετε ό,τι ΕΣΕΙΣ θέλετε μαζί τους. Θα βάλω σαν απάντηση σε αυτό το ποστ ό,τι βρήκα για τα δικαιώματα της εγκύου και τις θέσεις τοκετού αλλά και άλλες σχετικές πληροφορίες, γιατί θα βγουν πάρα πολλά αν τα βάλω όλα εδώ...

 

Δεν ξέρω αν θα βοηθήσω κάπου ή πως σας ακούγονται αυτά που έγραψα, αλλά το θέμα είναι ότι κυριολεκτικά έχει φοβηθεί το μάτι μου και δε θέλω να ξαναπατήσω σε νοσοκομείο! Και τρέμω τη μέρα που θα είμαι έγκυος και θα σκέφτομαι που να γεννήσω. Δεν είναι σκοπός μου να τρομοκρατήσω κανέναν... Αλλά δεν μπορώ να δεχτώ να κάνει ο κάθε γυναικολόγος/μαιευτήρας και η κάθε μαία ό,τι θέλει για τα χρήματα κι οι έγκυες να μην αντιδρούν από φόβο ή/και άγνοια... Αν είναι δυνατόν, που ζούμε...

 

 

συγχαρητηρια στη φοιτητρια!!!! εχει ενα λαμπρο μελλον στο φορουμ .πραγματικα μου ανοιξε τα ματια:shock:

[Melina22]

Και για να μη χάσουμε την αρχική μας ορμή: Την επόμενη εβδομάδα θα πάμε με μια φίλη μου στο μαιευτήριο που πρόκειται να γεννήσουμε για να συζητήσουμε για τις συνθήκες τοκετού, νοσηλείας κτλ. Μαζεύω ερωτήσεις και απορίες λοιπόν. Κατ' αρχήν η φίλη μου έχει καταρτίσει ένα birth plan (είμαι ρεαλίστρια κορίτσια εννοείται ότι δεν περιμένω να δεχτούν κάτι τέτοιο, αν γνωρίζουν καν την ύπαρξη τους). Απο 'κει κι ύστερα και με την προυπόθεση ότι όλα θα πάνε ομαλά, θα ζητήσουμε να μην πάμε στην ανάνηψη, αλλά αμέσως στο δωμάτιο, να είναι το παιδί μαζί μας αμέσως μετά τον τοκετό και να θηλάσει, να κοπεί ο ομφάλιος λώρος αφού σταματήσει να πάλλεται, να είναι παρών ο ένας από τους δύο γονείς στην ιατρική εξέταση του μωρού, να μην δοθεί στο παιδί κανενός είδους συμπλήρωμα (ζαχαρόνερα και τα ρέστα). Όσον αφορά στη διάρκεια του τοκετού: Να μην έχουμε συνεχώς παρακολούθηση από καρδιοτοκογράφο, να είμαστε ελεύθερες να σηκωνόμαστε ή να παίρνουμε τη στάση που μας βολεύει κατά τη διάρκεια των ωδινών (ιδανικά και την ώρα των ωθήσεων, λέμε τώρα...), να μην μας χορηγηθεί ωκυτοκίνη και επισκληρίδιος αναισθησία παρά μόνο μετά από ενημέρωση και με τη σύμφωνη γνώμη μας.

Τη Δευτέρα έχω ραντεβού και με την παιδίατρό μας, γιατί θέλω να τη ρωτήσω περί Βιταμίνης Κ, κολλυρίου και άλλων χειρισμών. Επίσης πριν πάμε στο μαιευτήριο θα συναντηθώ και με το γυναικολόγο μου για να συζητήσουμε κάποια θέματα.

Σκέφτεστε κάτι άλλο που θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε/συζητήσουμε με τους υπεύθυνους του μαιευτηρίου;

 

Στελλίνα δεν ξέρω αν θες να θέσεις υπό συζήτηση κ κάτι άλλο που ίσως το έχεις υπόψιν αλλά ξέχασες να γράψεις εδώ. Το ζήτημα της περινεοτομής...

Εννοώ να ρωτήσεις τον γιατρό σου πως αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο θέμα κ να συζητήσετε (σε περίπτωση που το βλέπει κ αυτός όχι όπως η πλειοψηφία-κόβουμε ράβουμε όλες τις γυναίκες ανεξαιρέτως) πώς θα σε βοηθήσει κ πριν αλλά κ κατά την διάρκεια του τοκετού να το προφυλάξεις.

 

Νομίζω μας είχες πει αλλά δεν το συγκράτησα, σε ποια εβδομάδα είσαι;

[stellina]

Νέα από το μέτωπο:

 

Χτες συναντήθηκα με την παιδίατρό μας. Μια χαρά μου τα είπε. Εννοείται ότι το παιδί πρέπει να είναι μαζί μου από την πρώτη στιγμή, ναι εννοείται ότι δεν πρέπει να δίνουν τίποτα σε παιδί το οποίου οι γονείς έχουν δηλώσει αποκλειστικό θηλασμό. Μου είπε ότι η βιταμίνη Κ είναι standard operating procedure, αλλά ούτε κολλύριο, ούτε φυσιολογικός ορός. Να σημειώσω ότι η ίδια συνεργάζεται με (το) άλλο ιδιωτικό μαιευτήριο της πόλης, αλλά μου δήλωσε ότι δεν έχει καμία αντίρρηση να έρθει στη γέννα μου και για να είμαι ειλικρινής τείνω προς τα εκεί.

 

Σήμερα συναντήθηκα με το γυναικολόγο μου...μεγάη απογοήτευση. Οκ ξέρω ότι είναι γενικά συντηρητικός, αλλά αντιμετώπισα την κλασική στάση εκφοβισμού και χειραγώγησης. Ως προς το να βρίσκομαι σε ό,τι στάση επιλέξω κατά τη διάρκεια των ωδινών ήταν θετικός. (Βέβαια μια χαρά θετικός ήταν και την προηγούμενη φορά και μια χαρά ξάπλα με είχαν οι μαίες) Τεχνηέντως βέβαια μου είπε ότι δεν είναι απαραίτητο να με παρακολουθεί συνεχώς στν καρδιοτοκογράφο, αλλά ίσως οι μαίες να το θέλουν αυτό!!! Ως προς τον ομφάλιο λώρο: Η απάντησή του ήταν ότι γίνεται κατάλληλος χειρισμός ώστε να περάσει όλο το αίμα του λώρου στο μωρό, οπότε δεν είναι απαράιτητο να περιμένουμε να σταματήσει να πάλλεται.(τώρα εμένα γιατί μου ακούγεται λίγο κουλό αυτό; ) Το μπατιρντί άρχισε στη συζήτηση για το να έχω το μωρό επάνω μου, να θηλάσει αμέσως και να είναι μαζί μου συνεχώς. Ε, εκεί μου έλεγε ότι οι παιδίατροι εξετάζουν το μωρό μέσα σε θερμοκοιτίδα για να αποκατασταθεί η απώλεια θερμοκρασίας, ότι γίνεται ουσιαστικά μια ελαφριά ανάνηψη, χορηγούν οξυγόνο, αφαιρούν τις βλέννες κτλ κτλ. Όταν του είπα για την επαφή σώμα με σώμα και για τις οδηγίες του ΠΟΥ περί θηλασμού την πρώτη ώρα, μου απάντησε ότι αυτά είναι κατευθυντήριες οδηγίες και όχι χειρισμοί που πρέπει να γίνουν έτσι απαραίτητα και ότι οι οδηγίες αυτές αφορούν περισσότερο χώρες του τρίτου κόσμου (ενώ η Ελλαδάρα ανήκει στον πρώτο;;;!!) και γέννες υπό αγροτικές συνθήκες!Φυσικά πέταξε και υπαινιγμούς του στυλ ότι οι παιδίατροι θέλουν να παίρνουν το μωρό στο θάλαμο νεογνών γιατί αν παέι κάτι στραβά εκεί έχουν όλο τον εξοπλισμό να το αντιμετωπίσουν ενώ αν είναι πάνω μου είναι μια διαδικασία (να μεταφερθεί στο θάλαμο που είναι 5 μέτρα παραπέρα; ) Όταν του μίλησα για την παραμονή στην ανάνηψη μυο ανέφερε ότι αυτό γίνεται για να ελέγχεται η μήτρα (τηλεπαθητικά προφανώς, γιατί στην τελευταία γέννα δεν θυμάμαι να πέρασε ούτε καν μαία από την ανάνηψη να με ρωτήσει τι κάνω έστω) και να αποφευχθεί το ενδεχόμενο αιμορραγίας που όπως φρόντισε να μου τονίσει είναι πολύ επικίνδυνη επιπλοκή.

Το συμπέρασμα: Ένοιωσα πού άσχημα βρε παιδιά γιατί γενικά δεν είμαι άνθρωπος των συγκρούσεων και δεν είπα κάτι έντονο, παρ' όλο που φρόντισα να κάνω ολοφάνερη τη διάθεσή μου για αυτή τη γέννα. Σκέφτομαι να του δώσω άλλη μια ευκαιρία, όπου θα ξεκαθαρίσω ότι ή τα πράγματα γίνονται όπως τα ζητώ ή σας χαιρετώ και σας φιλώ. Θα μου είναι πολύ δύσκολο, αλλά ως εδώ και μη παρέκει. Ωστόσο θα κάνω μια έρευνα αγοράς (παρεμπιπτόντως αν κάποια γνωρίζει γυναικολόγο που να υπάρχει περίπτωση να δείξει κατανόσηση στα παραπάνω στο Ηράκλειο Κρήτης παρακαλώ ας μου στείλει π.μ.) και δεν σας κρύβω ότι αν και δεν είναι άμεσος στόχος μου, έχω αρχίσει να φλερτάρω με την ιδέα του τοκετού στο σπίτι, υπό αγροτικές συνθήκες που λέει κι ο γιατρός μου, αν και το σπίτι μας είναι τόσο κέντρο της πόλης που μάλλον αστικές θα είναι οι συνθήκες. Επιπλέον έχουμε το πλεονέκτημα να είμαστε σε απόσταση 5 λεπτών με τα πόδια από ιδιωτικό μαιευτήριο και η παιδίατρός μου δήλωσε πρόθυμη να στηρίξει μια τέτοια επιλογή. Ο σύζυγος βέβαια δεν τρελλαίνεται στην ιδέα, μάλλον θα ήθελε να το αποφύγει, αλλά πιστεύω καταλαβαίνει και σέβεται πάνω απ' όλα την επιθυμία μου για ένα φυσικό τοκετό. Να ομολογήσω ότι κι εμένα δεν θα είναι η πρώτη επιλογή μου, αλλά αν δω τα σκούρα θα το σκεφτώ σοβαρά.

Θα ήθελα τέλος, να ζητήσω τη βοήθειά σας στο εξής:

Έχετε να μου παραθέσετε επιστημονικά άρθρα που θα στηρίζουν τα παραπάνω επιχειρήματα;

Συγγνωμη για το μακροσκελές και ευχαριστώ για τη στήριξη...

[Melina22]

Ακόμη τα θυμάμαι και θέλω την επόμενη φορά που εύχομαι να βρεθώ ετοιμόγεννη να κρυφτώ κάπου σαν τα ζώα να γεννήσω με την ησυχία μου.

 

Αυτό ακριβώς το συναίσθημα μου έβγαινε κ εμένα όσο διάβαζα τα όσα συμβαίνουν στους τοκετούς, ψάχνοντας κατά την εγκυμοσύνη μου.

[Aimee]

Καλημέρα!

 

Ήθελα να ενημερώσω για τη δίκη στη Θεσσαλονίκη αλλά βλέπω ότι έχει ήδη αναφερθεί.

 

Ας παραθέσω όμως το ρεπορτάζ των ΝΕΩΝ:

Γιατροί στη Θεσσαλονίκη κατηγορούνται για απάτη σε 40 κατ'οίκον τοκετούς

 

 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 26/02/2013 18:45 |

Εννέα γιατροί και άλλα 70 άτομα παραπέμπονται να δικαστούν με απευθείας κλήση στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης για υπόθεση που αφορά κατ' οίκον τοκετούς.

 

Σύμφωνα με τη δικογραφία, οι γυναικολόγοι - μαιευτήρες, μεταξύ αυτών και δύο πανεπιστημιακοί καθηγητές, χορηγούσαν ψευδείς ιατρικές βεβαιώσεις σε γυναίκες που είχαν γεννήσει στο σπίτι τους, χωρίς όμως να παραστούν στους τοκετούς.

 

Οι περιπτώσεις αυτές είναι περίπου 40 από το 2008 έως το 2010, ενώ η υπόθεση αποκαλύφθηκε έπειτα από εισαγγελική έρευνα.

 

Οι ίδιοι αντιμετωπίζουν επίσης κατηγορίες για ρύπανση του περιβάλλοντος καθώς σύμφωνα με καταγγελία, πλακούντες νεογνών και ιατρικά απόβλητα βρέθηκαν πεταμένα σε κάδους απορριμμάτων.

 

 

 

 

------------------------

 

Παρόλο που υπάρχει μία διαφοροποίηση στα ρεπορτάζ των ΝΕΩΝ και της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, και εφόσον τα στοιχεία είναι ακριβή, νομίζω ότι δεν υπονομεύεται ο θεσμός του τοκετού στο σπίτι. Είναι πολύ σημαντικό ότι δεν έγινε καμία αναφορά περί δήθεν επικινδυνότητάς του για τη μητέρα και το έμβρυο, δεδομένου μάλιστα ότι η ασφάλεια (ή μάλλον η έλλειψή της) είναι το κύριο επιχείρημα όσων αντιτίθενται στον "τοκετό στο σπίτι". Άρα μήπως εκ του αντιθέτου -δηλαδή από την απουσία οποιασδήποτε αναφοράς περί ασφάλειας και προστασίας της υγείας- προκύπτει ότι το δικαστήριο θεώρησε δεδομένη την ασφάλεια αυτής της μορφής τοκετού;

 

Αυτό που διερευνάται είναι ορισμένες πράξεις, οι οποίες -αν συνέβησαν- είναι ποινικά κολάσιμες, αδιαφόρως του τόπου του τοκετού.

Ο πλακούντας είναι ιατρικό απόβλητο και υπάρχει ειδική νομοθεσία για τη ρίψη του. Δεν μπορεί ούτε να θάβεται όπου να 'ναι ούτε να πετιέται στα σκουπίδια. Και η έκδοση ψευδών ιατρικών βεβαιώσεων είναι επίσης πολύ σοβαρή κατηγορία. Οι ιατρικές βεβαιώσεις πιστοποιούν τη βιολογική μητέρα του μωρού (είναι τα έγγραφα που καταθέτουμε στο ληξιαρχείο). Αν κάποιοι ιατροί υπέγραψαν βεβαιώσεις χωρίς να είναι παρόντες στον τοκετό πρέπει να τιμωρηθούν γιατί υπάρχει κίνδυνος ο "τοκετός στο σπίτι" να τύχει εκμετάλλευσης από όσους εμπορεύονται βρέφη.

 

Εντύπωση μου προξενούν τα πρόσωπα του δράματος: μηνύτρια η Πρόεδρος του Συλλόγου Μαιών, κατηγορούμενοι ακόμα και Πανεπιστημιακοί. Χμμμ...

[Aimee]

Νέα από το μέτωπο:

 

Χτες συναντήθηκα με την παιδίατρό μας. Μια χαρά μου τα είπε. Εννοείται ότι το παιδί πρέπει να είναι μαζί μου από την πρώτη στιγμή, ναι εννοείται ότι δεν πρέπει να δίνουν τίποτα σε παιδί το οποίου οι γονείς έχουν δηλώσει αποκλειστικό θηλασμό. Μου είπε ότι η βιταμίνη Κ είναι standard operating procedure, αλλά ούτε κολλύριο, ούτε φυσιολογικός ορός. Να σημειώσω ότι η ίδια συνεργάζεται με (το) άλλο ιδιωτικό μαιευτήριο της πόλης, αλλά μου δήλωσε ότι δεν έχει καμία αντίρρηση να έρθει στη γέννα μου και για να είμαι ειλικρινής τείνω προς τα εκεί.

 

Σήμερα συναντήθηκα με το γυναικολόγο μου...μεγάη απογοήτευση. Οκ ξέρω ότι είναι γενικά συντηρητικός, αλλά αντιμετώπισα την κλασική στάση εκφοβισμού και χειραγώγησης. Ως προς το να βρίσκομαι σε ό,τι στάση επιλέξω κατά τη διάρκεια των ωδινών ήταν θετικός. (Βέβαια μια χαρά θετικός ήταν και την προηγούμενη φορά και μια χαρά ξάπλα με είχαν οι μαίες) Τεχνηέντως βέβαια μου είπε ότι δεν είναι απαραίτητο να με παρακολουθεί συνεχώς στν καρδιοτοκογράφο, αλλά ίσως οι μαίες να το θέλουν αυτό!!! Ως προς τον ομφάλιο λώρο: Η απάντησή του ήταν ότι γίνεται κατάλληλος χειρισμός ώστε να περάσει όλο το αίμα του λώρου στο μωρό, οπότε δεν είναι απαράιτητο να περιμένουμε να σταματήσει να πάλλεται.(τώρα εμένα γιατί μου ακούγεται λίγο κουλό αυτό; ) Το μπατιρντί άρχισε στη συζήτηση για το να έχω το μωρό επάνω μου, να θηλάσει αμέσως και να είναι μαζί μου συνεχώς. Ε, εκεί μου έλεγε ότι οι παιδίατροι εξετάζουν το μωρό μέσα σε θερμοκοιτίδα για να αποκατασταθεί η απώλεια θερμοκρασίας, ότι γίνεται ουσιαστικά μια ελαφριά ανάνηψη, χορηγούν οξυγόνο, αφαιρούν τις βλέννες κτλ κτλ. Όταν του είπα για την επαφή σώμα με σώμα και για τις οδηγίες του ΠΟΥ περί θηλασμού την πρώτη ώρα, μου απάντησε ότι αυτά είναι κατευθυντήριες οδηγίες και όχι χειρισμοί που πρέπει να γίνουν έτσι απαραίτητα και ότι οι οδηγίες αυτές αφορούν περισσότερο χώρες του τρίτου κόσμου (ενώ η Ελλαδάρα ανήκει στον πρώτο;;;!!) και γέννες υπό αγροτικές συνθήκες!Φυσικά πέταξε και υπαινιγμούς του στυλ ότι οι παιδίατροι θέλουν να παίρνουν το μωρό στο θάλαμο νεογνών γιατί αν παέι κάτι στραβά εκεί έχουν όλο τον εξοπλισμό να το αντιμετωπίσουν ενώ αν είναι πάνω μου είναι μια διαδικασία (να μεταφερθεί στο θάλαμο που είναι 5 μέτρα παραπέρα; ) Όταν του μίλησα για την παραμονή στην ανάνηψη μυο ανέφερε ότι αυτό γίνεται για να ελέγχεται η μήτρα (τηλεπαθητικά προφανώς, γιατί στην τελευταία γέννα δεν θυμάμαι να πέρασε ούτε καν μαία από την ανάνηψη να με ρωτήσει τι κάνω έστω) και να αποφευχθεί το ενδεχόμενο αιμορραγίας που όπως φρόντισε να μου τονίσει είναι πολύ επικίνδυνη επιπλοκή.

Το συμπέρασμα: Ένοιωσα πού άσχημα βρε παιδιά γιατί γενικά δεν είμαι άνθρωπος των συγκρούσεων και δεν είπα κάτι έντονο, παρ' όλο που φρόντισα να κάνω ολοφάνερη τη διάθεσή μου για αυτή τη γέννα. Σκέφτομαι να του δώσω άλλη μια ευκαιρία, όπου θα ξεκαθαρίσω ότι ή τα πράγματα γίνονται όπως τα ζητώ ή σας χαιρετώ και σας φιλώ. Θα μου είναι πολύ δύσκολο, αλλά ως εδώ και μη παρέκει. Ωστόσο θα κάνω μια έρευνα αγοράς (παρεμπιπτόντως αν κάποια γνωρίζει γυναικολόγο που να υπάρχει περίπτωση να δείξει κατανόσηση στα παραπάνω στο Ηράκλειο Κρήτης παρακαλώ ας μου στείλει π.μ.) και δεν σας κρύβω ότι αν και δεν είναι άμεσος στόχος μου, έχω αρχίσει να φλερτάρω με την ιδέα του τοκετού στο σπίτι, υπό αγροτικές συνθήκες που λέει κι ο γιατρός μου, αν και το σπίτι μας είναι τόσο κέντρο της πόλης που μάλλον αστικές θα είναι οι συνθήκες. Επιπλέον έχουμε το πλεονέκτημα να είμαστε σε απόσταση 5 λεπτών με τα πόδια από ιδιωτικό μαιευτήριο και η παιδίατρός μου δήλωσε πρόθυμη να στηρίξει μια τέτοια επιλογή. Ο σύζυγος βέβαια δεν τρελλαίνεται στην ιδέα, μάλλον θα ήθελε να το αποφύγει, αλλά πιστεύω καταλαβαίνει και σέβεται πάνω απ' όλα την επιθυμία μου για ένα φυσικό τοκετό. Να ομολογήσω ότι κι εμένα δεν θα είναι η πρώτη επιλογή μου, αλλά αν δω τα σκούρα θα το σκεφτώ σοβαρά.

Θα ήθελα τέλος, να ζητήσω τη βοήθειά σας στο εξής:

Έχετε να μου παραθέσετε επιστημονικά άρθρα που θα στηρίζουν τα παραπάνω επιχειρήματα;

Συγγνωμη για το μακροσκελές και ευχαριστώ για τη στήριξη...

 

Για τον ομφάλιο λώρο, ίσως μπορεί να σου απαντήσει ο ιατρός κ. Μιχαλόπουλος.

 

Για την ανάνηψη: Και στο δημόσιο και στο ιδιωτικό μαιευτήριο, και τις 3 φορές που γέννησα, παρέμεινα θηλάζοντας το μωρό μου περίπου 30 λεπτά. Στο διάστημα αυτό υπήρχε έλεγχος από μαίες και γιατρούς. Νομίζω ότι και στο σπίτι αν γεννήσεις, η μαία/γιατρός δεν θα φύγει με το που θα βγει το παιδί αλλά θα παραμείνουν λίγο για να δουν πώς τα πας. Σε απασχολεί αυτό το θέμα προκειμένου να ξεκινήσεις με μεγαλύτερη ηρεμία το θηλασμό;

 

Όλα αυτά για το μωρό και το πώς το εξετάζουν οι παιδίατροι και γιατί (οξυγόνο, έλεγχος κλπ.) δεν είναι της ειδικότητας του γυναικολόγου αλλά του παιδίατρου-νεογνολόγου. Ο μαιευτήρας σου ανέφερε όσα γνωρίζει από ... δεύτερο χέρι. Εφόσον θα παρίσταται η παιδίατρός σας, νομίζω ότι μπορείς να του πεις ότι το θέμα αυτό θα το λύσει η αρμόδια.

 

Τέλος, θα ήθελα να σου πω ότι όσα έχουν ιδιαίτερη σημασία για σένα και είσαι βέβαιη ότι τα θέλεις 100% (π.χ. όχι συμπλήρωμα, κολλύριο, κριστέλερ κλπ.), μπορείς να τα συμπεριλάβεις σε έναν κατάλογο και ενυπόγραφα (σαν υπεύθυνη δήλωση) να τον υποβάλεις στο μαιευτήριο (με κοινοποίηση στη νομική υπηρεσία). Βέβαια θα γίνει ντόρος αλλά είναι μεγάλο σφάλμα αυτό που έζησες την πρώτη φορά, να δίνουν κατ' επανάληψη συμπλήρωμα όταν η μαμά ζήτησε ΑΜΘ.

 

Η Ελλάδα δεν ανήκει στη Βόρεια Αφρική. Έχει νόμους που προστατεύουν τα δικαιώματά μας και η μη εφαρμογή τους είναι υπόθεση όλων μας. Πάντως, να ξέρεις, ο γιατρός δύναται να παραβλέψει την επιθυμία του ασθενούς του μόνο όταν συντρέχει κίνδυνος άμεσης και βαρύτατης βλάβης της υγείας του. Κλασικό παράδειγμα τέτοιου κινδύνου που μας μνημόνευαν στη Σχολή ήταν η αιμορραγία ασθενούς -μάρτυρα του Ιεχωβά. Τότε, εφόσον ο ασθενής αρνείται να μεταγγιστεί και έχει πέσει ο αιματοκρίτης, ο γιατρός παρανομεί εάν τον μεταγγίσει κι ας είναι και στο 12 ο αιματοκρίτης. Αντίθετα, οφείλει να επικοινωνήσει με τον εισαγγελέα, ο οποίος θα δώσει και την εντολή της μετάγγισης του ασθενούς (καθώς η Πολιτεία προστατεύει πάντα και σε κάθε περίπτωση τη ζωή ως αγαθό).

 

Να σου πάνε όλα καλά!