Δεν τρώει τίποτα , τρομερά κακοφάγο παιδί!

[Yovanna]

3 hours ago, Έσπερος said:

Τα λαδερά δεν με πολύ ενθουσιάζουν να τα φαω αλλα ειναι η πιο ευκολη λυση στο μαγειρεμα κ ετσι τα τρωμε τουλ δυο φορες την εβδομαδα. Εγω οχι με μεγακο ενθουσιασμο. Προσφερομαι λοιπον να με υιοθετήσεις για λιγες μερες να τρωω κις και σουφλέ. Μπορω να σου κανω κ τη ζύμη αν θες!!! 

 

Εκφραζεις πολυ εντονες αποψεις για το φαγητο κ λογικα καπως θα εχει περασει κ στο παιδι. μαλλον βαρεθηκε αυτα που τρώτε οπως ισως εκανε κ ο δικος μου. Κ επειδη δεν ηταν δεκτικός σε δοκιμες οπως επισης ο δικος μου, δεν τρωει σχεδον τιποτα γιατι απο τα συγκεκριμενα δεν εμειναν κ πολλα. 

Τι βαρέθηκε βρε Εσπέρος? Το 80% από αυτά που τρώμε, δεν τα έχει καν δοκιμάσει.. Αλλά δεν βαριέται να τρώει κάθε μέρα κεφτεδάκια? Επίσης έλεος, δεν είπα ότι τρώμε κάθε μέρα κις και σουφλέ. Η μέση οικογένεια φτιάχνει στην καθημερινότητα τα παραδοσιακά ελληνικά φαγητά. αυτά δεν τα βαριούνται τα παιδιά? Εμείς αντίθετα , εκτός από τα παραδοσιακά, φτιάχνουμε, γαλλική κουζίνα, μεξικάνικη, μαροκινή.. λες να τα βερέθηκε και να γίνεται όλο αυτό γιατί θέλει να φάει αγκινάρες γιαχνί? επίσης ποια έντονη άποψη εξέφρασα? Ότι δεν θεωρώ τα φασολάκια κυρίως γεύμα αν δεν φάω και παρελκόμενα? Εδώ παραπάνω γράφτηκε ότι το λαχανικό συνδυάζεται ωραιότατα με μια σαλατούλα.. σαν να λέμε μακαρόνια με πατάτες.. δεν είδα να σχολιάστηκε. Τέλος πάντων . έχω καλυφτεί από τα σχόλια που πρόθεση είχαν να βοηθήσουν.

5 hours ago, little lamb said:

 

Εμάς πάντως η παιδίατρος από 8 μηνών στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα μας είπε μια μέρα τη βδομάδα λαδερο ή όσπριο

Λαδερά είναι και τα γεμιστά, ο αρακάς με πατάτες, το σπανακόρυζο, οι κολοκυθοανθοί γεμιστοι, η μπριαμ με πατάτες.. Όχι σκέτα φασολάκια ή αρακάς. Όχι ότι είναι κακό. Μπορεί αν δεν πεινάω , να φάω και καρότα τριμμένα για μεσημεριανό. απλά δεν το θεωρώ πλήρες γεύμα.

[Έσπερος]

Just now, Yovanna είπε:

Τι βαρέθηκε βρε Εσπέρος? Το 80% από αυτά που τρώμε, δεν τα έχει καν δοκιμάσει.. Αλλά δεν βαριέται να τρώει κάθε μέρα κεφτεδάκια? Επίσης έλεος, δεν είπα ότι τρώμε κάθε μέρα κις και σουφλέ. Η μέση οικογένεια φτιάχνει στην καθημερινότητα τα παραδοσιακά ελληνικά φαγητά. αυτά δεν τα βαριούνται τα παιδιά? Εμείς αντίθετα , εκτός από τα παραδοσιακά, φτιάχνουμε, γαλλική κουζίνα, μεξικάνικη, μαροκινή.. λες να τα βερέθηκε και να γίνεται όλο αυτό γιατί θέλει να φάει αγκινάρες γιαχνί? επίσης ποια έντονη άποψη εξέφρασα? Ότι δεν θεωρώ τα φασολάκια κυρίως γεύμα αν δεν φάω και παρελκόμενα? Εδώ παραπάνω γράφτηκε ότι το λαχανικό συνδυάζεται ωραιότατα με μια σαλατούλα.. σαν να λέμε μακαρόνια με πατάτες.. δεν είδα να σχολιάστηκε. Τέλος πάντων . έχω καλυφτεί από τα σχόλια που πρόθεση είχαν να βοηθήσουν.

Το να πεις ότι δεν σου αρέσουν τα φασολάκια είναι μια άποψη. Το να πεις πως οτιδήποτε δεν έχει κρέας ή ψάρι (γιατί αυτό λες ουσιαστικά) δεν το θεωρείς γεύμα, ή ότι το θεωρείς κατοχικό γεύμα, και ουσιαστικά να απορρίπτεις μια ολόκληρη κουζίνα, είναι έντονη άποψη. 

 

Για μας η εναλλαγή μεξικάνικου, γιαπωνέζικου, ιταλικού, ισπανικού, είναι μια ωραία ποικιλία. Για το παιδί όμως μπορεί να είναι μπέρδεμα. Το ένα μυρίζει έτσι, το άλλο μυρίζει αλλιώς, το ένα έχει τέτοια χρώματα, το άλλο έχει άλλα.... Το σκέφτηκες ότι μπορεί να μπερδεύεται; Σκέψου και ότι δεν το αξιολογεί όπως εσύ, ότι στο σπίτι είμαστε πολύ ψαγμένοι και δεν τρώμε τα μίζερα φαγητά των φτωχών, οπότε βγαίνει εξω ο ιδεολογικός παράγοντας, λογικό μου φαίνεται να μην θέλει να δοκιμάσει. 

 

Επίσης οι περισσότεροι όταν λέμε ότι έχουμε λαδερό, εννοούμε φασολάκια με πατάτες, αρακά με καρότα και πατάτες ή αρακά με αγκινάρα κλπ, δλδ σε συνδυασμούς. Όχι ένα σκέτο πιάτο φασολάκια. Χάριν συντομίας λέγεται αυτό. Ή μπορεί να έχουμε όσπριο με παστό ψάρι. Δεν νομίζω ότι είμαστε στην κατηγορία να ρίχνουμε στην κατσαρόλα το λαχανικό που έχουμε στον κήπο γιατί δεν έχουμε άλλο φαγητό. Αυτό είναι όντως κατοχικό. 

[Yovanna]

Just now, Έσπερος said:

Το να πεις πως οτιδήποτε δεν έχει κρέας ή ψάρι (γιατί αυτό λες ουσιαστικά) δεν

Πού το είπα αυτό? Εγώ κρέας τρώω σπάνια. Δεν μου αρέσει. Μέχρι και στο παστίτσιο, βγάζω τον κιμά. Αν συνδυαστεί με άμυλο το λαχανικό, είναι ωραιότατο πλήρες γεύμα.

[Fifitsareal]

Η απάντηση σε όλα είναι μια.

Δεύτερο παιδί.

End and out  

(mother of six speaking.) 

[Yovanna]

Από τα αγαπημένα μου φαγητά, είναι κουσκους με ρεβύθια, πατάτες και σταφίδες.

Just now, Έσπερος said:

Το σκέφτηκες ότι μπορεί να μπερδεύεται; Σκέψου και ότι δεν το αξιολογεί όπως εσύ, ότι στο σπίτι είμαστε πολύ ψαγμένοι και δεν τρώμε τα μίζερα φαγητά των φτωχών, οπότε βγαίνει εξω ο ιδεολογικός παράγοντας, λογικό μου φαίνεται να μην θέλει να δοκιμάσει

Τώρα το είδα αυτό! Φαγητά των φτωχών?? Αυτό κατάλαβες? Κατοχικά φαγητά δεν σημαίνει φαγητά των φτωχών! Επίσης είναι άκυρο επειδή προφανώς θίχτηκες, να λες ότι το παιδί μου είναι λογικό να μην τρώει λόγω της "ιδεολογίας " μας . Εγώ δεν χορταίνω με φασολάκια! Πεινάω! Όποιος χορταίνει, καλά κάνει και τα τρώει. Το πώς βρέθηκα να λογοδοτώ για το τι τρώω και να φταίω που το παιδί μου αρνείται να φάει κάτι άλλο εκτός από κεφτεδάκια και μακαρόνια, με ξεπερνάει.

[Deena]

@Yovanna ξαναδιάβασα προσεκτικά το αρχικό σου μήνυμα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν πρέπει να αγχώνεσαι. Μπορεί π.χ. ότι τρώει 4 advance την ημέρα ή ότι τρώει ακόμα τα φρούτα σε φρουτόκρεμα να είναι για κάποιους "λάθος" (άντε σου λέω ότι  μπορεί να είναι και αντικειμενικά λάθος, αλλά και αυτό μεγάλη κουβέντα είναι και απολύτως άσκοπη), αλλά πραγματικά το παιδί δεν είναι ούτε 3 ετών, έχει μπροστά του πολλά αναπτυξιακά στάδια που θα επηρεάσουν τις διατροφικές του συνήθειες.

 

Θέλω να αναφέρω κάποια παραδείγματα πολύ πιο ακραία :

 

Ένα από τα ανήψια μου μου μέχρι 4,5 ετών έτρωγε μόνο μακαρόνια (χωρίς σάλτσα, χωρίς τυρί), γάλα, γιαούρτι και ψωμί. Απολύτως τίποτα άλλο. Τρελλή πίεση από τους γονείς, πολύ άγχος. Η παιδίατρος τους έλεγε συνεχώς να σταματήσουν την πίεση γιατί το φαγητό είχε μετατραπεί σε πόλεμο. Κάποια στιγμή την άκουσαν (ίσως κουράστηκαν), το παιδί άρχισε δειλά να τρώει στο σχολείο φακές και σάλτσα στα μακαρόνια. Μετά από λίγο έφαγε μπιφτέκι (χαρές και πανηγύρια γιατί μπορούσαν να κρύβουν μέσα λαχανικά), μετά ήρθε καλοκαίρι και δοκίμασε τα καλοκαιρινά φρούτα. Στην ηλικία των 6 ετών μπορεί πια να ακολουθήσει κανονικά το οικογενειακό τραπέζι, δεν θα φάει χόρτα, μπάμιες, φασολάδα κλπ, αλλά πραγματικά εκτός από τα διάφορα "διαδικτυακά" παιδιά προσωπικά δεν ξέρω και πολλά παιδιά που τα τρώνε επειδή το θέλουν. Απλά από μια ηλικία και πάνω (όχι στα 3) είναι πολύ πιο εύκολο να πεις "Αυτό έχουμε και τίποτα άλλο" και να έχει αποτέλεσμα.

 

Στον γιο μου από τα 3 μέχρι τα 5 περίπου του έδινα το απόγευμα ένα παιδικό επιδόρπιο, τύπου σοκολατένιο γιαούρτι. Είχα την σύμφωνη γνώμη της παιδιάτρου για να παίρνει κάποιες έξτρα εύκολες θερμίδες την ημέρα, καθώς είναι παιδί που βάζει με δυσκολία βάρος όσο και να τρώει (και πλέον τρώει πολύ). Αν τον αφήσεις μόνο με σπιτικά υγιεινά γεύματα, μόνο φρούτα για σνακ κλπ, μπορεί να περάσει ένας χρόνος και να μην πάρει βάρος (έγινε από τα 5 στα 6). Μέσα στην καραντίνα είχαμε πολύ υγιεινή διατροφή, έτρωγε 2 πιάτα φαγητό το μεσημέρι και άλλα 2 το βράδυ και πολλά φρούτα, αλλά χτες που ζυγίστηκε στην παιδίατρο δεν έχει πάρει γραμμάριο εδώ και μήνες, αν και έχει πάρει 5 πόντους στο ύψος. Η παιδίατρος μου είπε τώρα το καλοκαίρι να τρώει και παγωτάκι κάθε μέρα, να δίνω και κανέναν έτοιμο χυμό κλπ

[Yovanna]

Just now, Deena said:

@Yovanna ξαναδιάβασα προσεκτικά το αρχικό σου μήνυμα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν πρέπει να αγχώνεσαι. Μπορεί π.χ. ότι τρώει 4 advance την ημέρα ή ότι τρώει ακόμα τα φρούτα σε φρουτόκρεμα να είναι για κάποιους "λάθος" (άντε σου λέω ότι  μπορεί να είναι και αντικειμενικά λάθος, αλλά και αυτό μεγάλη κουβέντα είναι και απολύτως άσκοπη), αλλά πραγματικά το παιδί δεν είναι ούτε 3 ετών, έχει μπροστά του πολλά αναπτυξιακά στάδια που θα επηρεάσουν τις διατροφικές του συνήθειες.

 

Θέλω να αναφέρω κάποια παραδείγματα πολύ πιο ακραία :

 

Ένα από τα ανήψια μου μου μέχρι 4,5 ετών έτρωγε μόνο μακαρόνια (χωρίς σάλτσα, χωρίς τυρί), γάλα, γιαούρτι και ψωμί. Απολύτως τίποτα άλλο. Τρελλή πίεση από τους γονείς, πολύ άγχος. Η παιδίατρος τους έλεγε συνεχώς να σταματήσουν την πίεση γιατί το φαγητό είχε μετατραπεί σε πόλεμο. Κάποια στιγμή την άκουσαν (ίσως κουράστηκαν), το παιδί άρχισε δειλά να τρώει στο σχολείο φακές και σάλτσα στα μακαρόνια. Μετά από λίγο έφαγε μπιφτέκι (χαρές και πανηγύρια γιατί μπορούσαν να κρύβουν μέσα λαχανικά), μετά ήρθε καλοκαίρι και δοκίμασε τα καλοκαιρινά φρούτα. Στην ηλικία των 6 ετών μπορεί πια να ακολουθήσει κανονικά το οικογενειακό τραπέζι, δεν θα φάει χόρτα, μπάμιες, φασολάδα κλπ, αλλά πραγματικά εκτός από τα διάφορα "διαδικτυακά" παιδιά προσωπικά δεν ξέρω και πολλά παιδιά που τα τρώνε επειδή το θέλουν. Απλά από μια ηλικία και πάνω (όχι στα 3) είναι πολύ πιο εύκολο να πεις "Αυτό έχουμε και τίποτα άλλο" και να έχει αποτέλεσμα.

 

Στον γιο μου από τα 3 μέχρι τα 5 περίπου του έδινα το απόγευμα ένα παιδικό επιδόρπιο, τύπου σοκολατένιο γιαούρτι. Είχα την σύμφωνη γνώμη της παιδιάτρου για να παίρνει κάποιες έξτρα εύκολες θερμίδες την ημέρα, καθώς είναι παιδί που βάζει με δυσκολία βάρος όσο και να τρώει (και πλέον τρώει πολύ). Αν τον αφήσεις μόνο με σπιτικά υγιεινά γεύματα, μόνο φρούτα για σνακ κλπ, μπορεί να περάσει ένας χρόνος και να μην πάρει βάρος (έγινε από τα 5 στα 6). Μέσα στην καραντίνα είχαμε πολύ υγιεινή διατροφή, έτρωγε 2 πιάτα φαγητό το μεσημέρι και άλλα 2 το βράδυ και πολλά φρούτα, αλλά χτες που ζυγίστηκε στην παιδίατρο δεν έχει πάρει γραμμάριο εδώ και μήνες, αν και έχει πάρει 5 πόντους στο ύψος. Η παιδίατρος μου είπε τώρα το καλοκαίρι να τρώει και παγωτάκι κάθε μέρα, να δίνω και κανέναν έτοιμο χυμό κλπ

Σε ευχαριστώ πολύ. Απλά με τρελαίνει που μέχρι πριν λίγο καιρό έτρωγε φαγάκια(γεμιστά, μοσχαράκι κοκκινιστό, παστίτσιο, μακαρόνια με σάλτσα από φρέσκια ντομάτα, αλμυρές τάρτες, αυγουλάκια, ταμπουλε), όλα πολύ ωφέλιμα για αυτόν και πρακτικό για μένα γιατί τα τρώμε και εμείς και δεν χρειαζόταν να φτιάχνω ιδιαίτερα. Τώρα δεν γίνεται να μαγειρεύω εναλλάξ καφτεδάκια και μακαρόνια με κιμά.

Τώρα , για όσες ανήκουν στην κατηγορία της @Έσπερος και κατάλαβαν ότι τους θεωρώ μπασκλασαρία επειδή τρώνε φασολάκια και αρακά, να πω πως στην οικογένεια μου δεν είμασταν φτωχοί. Τα φαγητά αυτά όμως, η μαμά μου τα έφτιαχνε συνεχώς, γιατί τα είχε συνηθίσει και άρεσαν πολύ στους γονείς μου. Και ναι, έτρωγαν πολύ ψωμί και τυρί με αυτά για να χορτάσουν. Όχι λοιπόν δεν τα θεωρώ φαγητά φτωχών.

Κατά τα άλλα ευχαριστώ θερμά όσους ασχολήθηκαν (να βοηθήσουν, όχι να μου την πούνε ή να χλευάσουν τις επιλογές μου). Θα συζητήσω και με την παιδίατρο μας πώς να το χειριστώ. Οπότε για μένα το θέμα κλείνει εδώ.

[little lamb]

Just now, Yovanna είπε:

Λαδερά είναι και τα γεμιστά, ο αρακάς με πατάτες, το σπανακόρυζο, οι κολοκυθοανθοί γεμιστοι, η μπριαμ με πατάτες.. Όχι σκέτα φασολάκια ή αρακάς. Όχι ότι είναι κακό. Μπορεί αν δεν πεινάω , να φάω και καρότα τριμμένα για μεσημεριανό. απλά δεν το θεωρώ πλήρες γεύμα.

 

Μα δεν είπε κανείς ότι τρώει σκέτο αρακά ή φασολάκια κ είναι πλήρες γεύμα. Εννοείται ότι αυτά έχουν και πατάτες, ίσως και καρότο. Έτσι είναι η συνταγή "από φυσικού της", όχι σκέτα. Δεν είπε κανείς να τα δώσεις σκέτα στο μικρό ή να τα φας εσύ σκέτα, εκτός αν κάτι έχασα.

[Fifitsareal]

Έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο να άκουσε κάποιον στην πισίνα να λέει ' δεν τρώμε πριν βουτήξουμε, είναι επικινδυνο' ή να είδε κάποια αφίσα - ειδοποίηση εκεί στο χώρο; 

[Sentir...natureza]

Γιατί τόση επιθετική άμυνα βρε @Yovanna;;;Δεν νομιζω ότι σε προσέβαλε κάποιος, ειδικά η @Έσπερος που της επιτέθηκες σου έκανε και πλάκα  Δεν μπορώ να καταλάβω αλήθεια γιατί εκφράζεται έτσι, μας βάζεις σε "κατηγορίες" και μας επιτίθεσαι επειδή σχολιάζουμε καποια πράγματα στα οποία φαίνεται να διαφωνούμε. Εσυ έγραψες εξ'αρχης οτι τον αρακά κτλ τα έτρωγαν στην κατοχη και δεν τα θεωρείς γευματα. Νομίζω όμως πως μπορούμε να διαφωνήσουμε διότι κάτι τέτοιο είναι υπερβολικο. Δεν διαφωνήσαμε γιατί νομίζουμε ότι μας χαρακτηριζεις "μπασκλασαρια" (προσωπικά ούτε που πηγε το μυαλο μου σε κάτι τετοιο) αλλά γιατί απλά κάτι τέτοιο θεωρούμε ότι δεν υφισταται.

Επίσης, όπως έγραψα το "μέτρο" είναι υποκειμενικό. Εσένα σου φαίνεται νορμάλ να τρώει 2-4 advance την ημέρα, εγώ του έχω δώσει επιδόρπιο γιαουρτιού ούτε 15 φορές στα 5 χρόνια. Εσένα σου φαίνεται καλή συχνότητα να τρως μια φορά την εβδομάδα σουφλέ, εμένα μου φαίνεται καλή συχνότητα η μια φορά το 3μηνο. Μπορεί και η δική σου συχνότητα να μην είναι βλαβερή (αν και έχει ξεκαθαριστεί το τοπίο με το τι προκαλουν τα σάκχαρα, τα επεξεργασμενα λιπαρά, τα συντηρητικά κτλ) αλλα για εμένα να φαίνεται υπερβολικη.

Εγραψες έναν προβληματισμό σου, απαντήσαμε (με σκοπό να βοηθήσουμε την κατάσταση) λέγοντας οι περισσότερες ότι μαλλον χρειάζεσαι άλλη τακτική κι εσύ επιτίθεσαι λες και σε κακοχαρακτηρισαμε επειδή διαφωνήσαμε σε κάποιες απόψεις που μας φάνηκαν υπερβολικες. Αν δεν είσαι έτοιμη να ακούσεις την αντίθετη άποψη χωρίς να εκνευρίζεται τότε να το σκέφτεσαι καλυτερα πριν ζητήσεις άλλες γνώμες. Κρίμα είναι να καταλήγει έτσι η συζήτηση, κι εσύ εκνευρίζεται κι εμείς μετανιώνουμε στο τέλος που πάμε να βοηθήσουμε 

 

 

Τέλος, να προσθέσω ότι διαφωνώ με την προσέγγιση ότι επειδή ένα παιδί δεν παίρνει βάρος πρέπει να τρώει junk food επειδή έχουν πολλές θερμίδες. Υπάρχουν πολλές φυσικές τροφές με καλά λιπαρά (φυστικοβουτυρο, ξηροί καρποι, ταχίνι κα) και εφ'οσον το παιδί δείχνει υγιες και δραστήριο (και έχουν αποκλειστεί παθολογικοί λόγοι μη πρόσληψης βάρους) δεν θεωρώ ότι πρέπει να το "παχαινουμε" για να φτάσει έναν μέσο αριθμό σε μια καμπύλη.

[Yovanna]

Just now, Sentir...natureza said:

Γιατί τόση επιθετική άμυνα βρε @Yovanna;;;Δεν νομιζω ότι σε προσέβαλε κάποιος, ειδικά η @Έσπερος που της επιτέθηκες σου έκανε και πλάκα  Δεν μπορώ να καταλάβω αλήθεια γιατί εκφράζεται έτσι, μας βάζεις σε "κατηγορίες" και μας επιτίθεσαι επειδή σχολιάζουμε καποια πράγματα στα οποία φαίνεται να διαφωνούμε. Εσυ έγραψες εξ'αρχης οτι τον αρακά κτλ τα έτρωγαν στην κατοχη και δεν τα θεωρείς γευματα. Νομίζω όμως πως μπορούμε να διαφωνήσουμε διότι κάτι τέτοιο είναι υπερβολικο. Δεν διαφωνήσαμε γιατί νομίζουμε ότι μας χαρακτηριζεις "μπασκλασαρια" (προσωπικά ούτε που πηγε το μυαλο μου σε κάτι τετοιο) αλλά γιατί απλά κάτι τέτοιο θεωρούμε ότι δεν υφισταται.

Επίσης, όπως έγραψα το "μέτρο" είναι υποκειμενικό. Εσένα σου φαίνεται νορμάλ να τρώει 2-4 advance την ημέρα, εγώ του έχω δώσει επιδόρπιο γιαουρτιού ούτε 15 φορές στα 5 χρόνια. Εσένα σου φαίνεται καλή συχνότητα να τρως μια φορά την εβδομάδα σουφλέ, εμένα μου φαίνεται καλή συχνότητα η μια φορά το 3μηνο. Μπορεί και η δική σου συχνότητα να μην είναι βλαβερή (αν και έχει ξεκαθαριστεί το τοπίο με το τι προκαλουν τα σάκχαρα, τα επεξεργασμενα λιπαρά, τα συντηρητικά κτλ) αλλα για εμένα να φαίνεται υπερβολικη.

Εγραψες έναν προβληματισμό σου, απαντήσαμε (με σκοπό να βοηθήσουμε την κατάσταση) λέγοντας οι περισσότερες ότι μαλλον χρειάζεσαι άλλη τακτική κι εσύ επιτίθεσαι λες και σε κακοχαρακτηρισαμε επειδή διαφωνήσαμε σε κάποιες απόψεις που μας φάνηκαν υπερβολικες. Αν δεν είσαι έτοιμη να ακούσεις την αντίθετη άποψη χωρίς να εκνευρίζεται τότε να το σκέφτεσαι καλυτερα πριν ζητήσεις άλλες γνώμες. Κρίμα είναι να καταλήγει έτσι η συζήτηση, κι εσύ εκνευρίζεται κι εμείς μετανιώνουμε στο τέλος που πάμε να βοηθήσουμε 

 

 

Τέλος, να προσθέσω ότι διαφωνώ με την προσέγγιση ότι επειδή ένα παιδί δεν παίρνει βάρος πρέπει να τρώει junk food επειδή έχουν πολλές θερμίδες. Υπάρχουν πολλές φυσικές τροφές με καλά λιπαρά (φυστικοβουτυρο, ξηροί καρποι, ταχίνι κα) και εφ'οσον το παιδί δείχνει υγιες και δραστήριο (και έχουν αποκλειστεί παθολογικοί λόγοι μη πρόσληψης βάρους) δεν θεωρώ ότι πρέπει να το "παχαινουμε" για να φτάσει έναν μέσο αριθμό σε μια καμπύλη.

 

Just now, Έσπερος said:

Το σκέφτηκες ότι μπορεί να μπερδεύεται; Σκέψου και ότι δεν το αξιολογεί όπως εσύ, ότι στο σπίτι είμαστε πολύ ψαγμένοι και δεν τρώμε τα μίζερα φαγητά των φτωχών, οπότε βγαίνει εξω ο ιδεολογικός παράγοντας, λογικό μου φαίνεται να μην θέλει να δοκιμάσει.

Μάλλον έχουμε διαφορετική αίσθηση του χιούμορ. Σε έχω για πολύ έξυπνη και καταλαβαίνεις ότι αυτό δεν ήταν πλάκα. Έχω εξηγήσει σε άπειρα ποστς ότι στο παιδί προσφέρουμε ποικιλία, αλλά δεν δοκιμάζει. Έχω γράψει επίσης ότι αδιαφορεί για το τι τρώμε εμείς. Δεν είπα ποτέ ότι κάνω σωστή διατροφή, καλύτερη από των άλλων. Είναι τόσα αυτά που δεν τρώω και που θα έπρεπε να τρώω. Όμως στο σπίτι υπάρχουν και προσφέρονται στο παιδί όλα τα είδη τροφών. από πείσμα δεν ανοίγει το στόμα να δοκιμάσει. Δεν βλέπω πώς το να εστιάζουμε στο τι τρώω εγώ και το να λέμε ε, βαρέθηκε αυτά που τρώτε και μετά α!, έχετε μεγάλη ποικιλία, λογικό να μην δοκιμάζει, 'η "αφού δεν σε ενδιαφέρει τι τρώει το παιδί"είναι λογικά επιχειρήματα και με βοηθούν.

Επίσης δεν προσπαθώ να παχύνω το παιδί μου. Απλά δεν θέλω να πεινάει. είναι 2,5 και έχω την πλήρη ευθύνη για εκείνον.

[Sentir...natureza]

Just now, Yovanna είπε:

 

Μάλλον έχουμε διαφορετική αίσθηση του χιούμορ. Σε έχω για πολύ έξυπνη και καταλαβαίνεις ότι αυτό δεν ήταν πλάκα. Έχω εξηγήσει σε άπειρα ποστς ότι στο παιδί προσφέρουμε ποικιλία, αλλά δεν δοκιμάζει. Έχω γράψει επίσης ότι αδιαφορεί για το τι τρώμε εμείς. Δεν είπα ποτέ ότι κάνω σωστή διατροφή, καλύτερη από των άλλων. Είναι τόσα αυτά που δεν τρώω και που θα έπρεπε να τρώω. Όμως στο σπίτι υπάρχουν και προσφέρονται στο παιδί όλα τα είδη τροφών. από πείσμα δεν ανοίγει το στόμα να δοκιμάσει. Δεν βλέπω πώς το να εστιάζουμε στο τι τρώω εγώ και το να λέμε ε, βαρέθηκε αυτά που τρώτε και μετά α!, έχετε μεγάλη ποικιλία, λογικό να μην δοκιμάζει, 'η "αφού δεν σε ενδιαφέρει τι τρώει το παιδί"είναι λογικά επιχειρήματα και με βοηθούν.

Ακόμη κι αν διαφωνείς με κάποια επιχειρήματα ή φαίνεται κάποιο μέλος να έχει καταλάβει κάτι άλλο από αυτό που εννοείς δεν υπάρχει δικαιολογία να επιτίθεσαι έτσι. Μπορείς να απαντήσεις όμορφα. Να σε βοηθήσουμε πήγαμε όλοι και τ'ακουμε κι από πάνω. 

Υστ : η πρόσκληση για υιοθεσία ηταν ξεκάθαρα πλάκα. Η @Έσπερος δεν έχω διαβάσει ποτέ να γραφει ειρωνικά ή να θέλει να προσβάλλει. Αντιθετα, χλευάζει τον εαυτό της αν δεν το κατάλαβες γιατί και η ίδια γουστάρει τα σουφλέ και όλα τα παχυντικα 

[Yovanna]

Just now, Sentir...natureza said:

Ακόμη κι αν διαφωνείς με κάποια επιχειρήματα ή φαίνεται κάποιο μέλος να έχει καταλάβει κάτι άλλο από αυτό που εννοείς δεν υπάρχει δικαιολογία να επιτίθεσαι έτσι. Μπορείς να απαντήσεις όμορφα. Να σε βοηθήσουμε πήγαμε όλοι και τ'ακουμε κι από πάνω. 

Υστ : η πρόσκληση για υιοθεσία ηταν ξεκάθαρα πλάκα. Η @Έσπερος δεν έχω διαβάσει ποτέ να γραφει ειρωνικά ή να θέλει να προσβάλλει. Αντιθετα, χλευάζει τον εαυτό της αν δεν το κατάλαβες γιατί και η ίδια γουστάρει τα σουφλέ και όλα τα παχυντικα 

Λοιπόν και δεν γράφω άλλο. Δεν είμαι ηλίθια, κατάλαβα ότι η πρόσκληση 'ηταν πλάκα. Το παραπάνω που παρέθεσα όμως για τα μίζερα φαγητά των φτωχών δεν ήταν. Επίσης θέλεις να μου πείς πού προσέβαλα και επιτέθηκα ?? Και λίγο ήρεμα μαζί μου. Δεν σε έκρινα , ούτε και εσύ να το κάνεις. Απαντάω και εξηγώ σε όλα τα ποστς , παρότι κάποιες αναμασάνε τα ίδια. Ότι δηλαδή το παιδί δεν τρώει, επειδή εγώ είμαι πολύ επιλεκτική στο φαγητό.

[Sentir...natureza]

Just now, Yovanna είπε:

Και λίγο ήρεμα μαζί μου. Δεν σε έκρινα , ούτε και εσύ να το κάνεις.

Ήρεμα απαντάω, δεν σε κρινω, που είδες τα αντίθετα;

Εγώ δεν είπα για την παράθεση που έβαλες (αλήθεια γιατί να υπάρχει κάποιος λόγος να εννοώ αυτην;) αλλά για το αστείο σχόλιο που έκανε, για την μη επιθετική της διάθεση εν τέλει και την δική σου έντονη αμυντικη σταση βάζοντας ανθρώπους σε κατηγορίες, λέγοντας ότι σκοπός ήταν να σου την πούμε η να σε χλευάσουμε και κλείνοντας τελικά το θέμα φαίνοντας ότι παρεξηγήθηκες.

[Έσπερος]

@Yovanna προσπαθύσα να κάνω χιούμορ, ίσως αποτυχημένο, γιατί όταν αναφωνείς αγανακτισμένη, γιατί το παιδί μου να αναζητήσει σαν γεύση το κατοχικό φαγητό (που δεν μπορείς να αρνηθείς ότι είναι αξιολογικός χαρακτηρισμός όταν τον ανάγεις στο σήμερα, για πιάτα καθιερωμένα και αναπόσπαστα σε κάθε σπίτι, πλούσιο ή φτωχό), ενώ εγώ του μαγειρεύω τόσα έθνικ φαγητά, είναι κάτι που σηκώνει πείραγμα. Εγώ σε καταλαβαίνω πάντως, όσο κι αν σου κάνει εντύπωση, γιατί αν διαβάσεις το δικό σου θέμα, κι εγώ αγανακτούσα με τα όσα μου είχαν πει, επειδή στο μυαλό μου τα είχα κάνει όλα σωστά στη διατροφή του παιδιού και δεν καταλάβαινα τι έφταιξε για τα θεματάκια που έχει, και δεν μπορούσα να αντιληφθώ την έννοια της ποικιλίας πχ, σε σχέση με το τι προσφέρω και το τι τρώει. Οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να επιτεθώ σε κάποιον που θεωρώ ομοιοπαθή μου. 

[Yovanna]

Just now, Έσπερος said:

@Yovanna προσπαθύσα να κάνω χιούμορ, ίσως αποτυχημένο, γιατί όταν αναφωνείς αγανακτισμένη, γιατί το παιδί μου να αναζητήσει σαν γεύση το κατοχικό φαγητό (που δεν μπορείς να αρνηθείς ότι είναι αξιολογικός χαρακτηρισμός όταν τον ανάγεις στο σήμερα, για πιάτα καθιερωμένα και αναπόσπαστα σε κάθε σπίτι, πλούσιο ή φτωχό), ενώ εγώ του μαγειρεύω τόσα έθνικ φαγητά, είναι κάτι που σηκώνει πείραγμα. Εγώ σε καταλαβαίνω πάντως, όσο κι αν σου κάνει εντύπωση, γιατί αν διαβάσεις το δικό σου θέμα, κι εγώ αγανακτούσα με τα όσα μου είχαν πει, επειδή στο μυαλό μου τα είχα κάνει όλα σωστά στη διατροφή του παιδιού και δεν καταλάβαινα τι έφταιξε για τα θεματάκια που έχει, και δεν μπορούσα να αντιληφθώ την έννοια της ποικιλίας πχ, σε σχέση με το τι προσφέρω και το τι τρώει. Οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να επιτεθώ σε κάποιον που θεωρώ ομοιοπαθή μου. 

Βρε το ξέρω ότι είναι καθιερωμένα. Στο σπίτι μου τι νομίζεις? Ότι τρώγαμε φασιανό?(Αν και πλάκα πλάκα ο μπαμπάς μου κυνηγούσε και έφερνε διάφορα στο σπίτι). Είχαμε πήξει στο φασολάκι , στα γεμιστά και στις μελιτζάνες. Κατοχικά εννοώ ότι έχουν καθιερωθεί από  τότε και τα έχουμε συνηθίσει(εκτός από μένα που δεν τα έτρωγα).Ακόμη και να τα θεωρούσα φαγητά των φτωχών , θα έβγαινα εδώ να το πώ ? (βασικά δεν θεωρώ κάποιο φτωχικό φαγητό. Ίσως τις ελιές με το κρεμμύδι που σπας με το χέρι και το ψωμί μέσα στο καρό τραπεςζομάντηλο, στις ταινίες με τον Παπαμιχαήλ) Γενικά είμαι πάρα πολύ φαγανή. Με τα γεμιστά πχ θέλω και τυρόπιτα. Δεν χορταίνω. Τα έθνικ φαγητά τα ανέφερα , όχι για να κάνω επίδειξη(μου αρεσε κάποτε να ψάχνομαι με τη μαγειρική και έχω μάθει και τα φτιάχνω), αλλά για να σου εξηγήσω ότι δεν του βγάζουμε 5 φαγητά για να βαρεθεί, αλλά αρκετά διαφορετικά , αλλά δεν δοκιμάζει πιά. Στενοχωρήθηκα πολύ, όχι γιατί εκφράζονται διαφορετικές απόψεις,  άλλωστε δεν έχω συγκεκριμένη άποψη επί του θέματος , αλλά γιατί ένιωσα πως αντιμετωπίζομαι ως Madame Σουσού και ότι αυτό έχει πλέον καθορίσει/ επηρεάσει τις απαντήσεις που παίρνω. Χίλια συγνώμη αν σε παρεξήγησα και σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου.

[vtgian]

23 ώρες πρίν, Yovanna είπε:

Επίσης με τρελαίνει που δεν τρώει πράγματα που ξέρω ότι του αρέσουν , απλά από πείσμα.

 

 

Αυτό συμβαίνει όταν το παιδί έχει ταυτίσει το φαγητό με αρνητικά συναισθήματα. Στο λέω γιατί έκανα το ίδιο λάθος, στο άγχος μου να τρώει από όλα, πίεσα, αγχώθηκα, το παιδί το κατάλαβε και το χρησιμοποίησε για να βγάλει προς εμένα τη πίεση που ένιωθε. Αυτό που σου ανέφερα με το ψαρονέφρι που το έφαγε εύκολα ενώ στην αρχή είπε όχι, είναι αντίστοιχο παράδειγμα. Ξέρω ότι της αρέσει αλλά επειδή την έχω πιέσει πολλές φορές, ήρθε αρνητικά φορτισμένη. 

 

Το πρώτο βήμα για εμένα είναι να βελτιώσεις τις δικές σου εσωτερικές και μετά εξωτερικές αντιδράσεις. Αν πίεσες, απείλησες κλπ το παιδί έχει καταλάβει ότι το φαγητό είναι θέμα τριβής, αγχώνεται και το ίδιο και έτσι αντιδρά. Έπειτα σκέψου ότι είναι και αυτό μια φάση, το κάνουν τα περισσότερα. Από τη στιγμή που κάτι το έτρωγε ευχάριστα, θα το ξανακάνει κάποια στιγμή. Αυτό για τη μίμηση δεν έχει πιάσει ούτε σε εμάς να ξέρεις, και ας τρώω εμείς τα πάντα (εκτός ψαρόσουπας). Το άνοιγμα σε ποικιλίες καλό είναι, απλά είναι ευκολότερο να γίνει αν το θέλει και ο γονιός για τον ίδιο. Αλλιώς παίρνεις ένα σωρό πράγματα και σε πιάνει η απογοήτευση γιατί ο μικρός πρίγκηπας τα βγάζει όλα άχρηστα.

 

Και εγώ θα αγχωνόμουν αν το παιδί ενώ έτρωγε, σταδιακά μείωνε και έμενε σε μόνο 2 πράγματα. Πέρα από την υγεία του ίδιου είναι και λειτουργικά πολύ δύσκολο. Αλλά χαλάρωσε, δεν τρώει αντικειμενικά μόνο δύο πράγματα. Έχεις ένα πολύ καλά ανεπτυγμένο παιδάκι που έχει περιθώρια αλλαγών (όσο και να μη σου αρέσει εσένα στο μάτι). Δε θα σταθώ για το αν είναι ή όχι "σωστή" η κουζίνα σας, σίγουρα ακούγεται αρκετά διαφορετική από το μέσο Ελληνικό τραπέζι αλλά ισχύει ότι κάποιοι οργανισμοί δουλεύουν με διαφορετικά "υλικά", ζωντανό παράδειγμα τα πεθερικά μου που οι εξετάσεις τους είναι τέλειες και τρώνε βασικά κρέας, πατάτες, ζυμαρικά, ντενεκέδες λάδι ωμό αλλά ελάχιστα λαδερά και όσπρια και από σαλάτα, σχεδόν άγνωστη λέξη, μόνο ντομάτα και αυτό εποχιακά. Θα σταθώ μόνο στο ότι η γεύση μας είναι κάτι που δουλεύεται, εξελίσσεται, και το γευστικό κριτήριο ενός παιδιού είναι αρκετές φορές πιο απλοϊκό. Πχ το ρεβίθια με σταφίδες που ανέφερες, νοστιμότατο ακούγεται αλλά είναι για πολλούς εξελιγμένη γεύση, ιδιαίτερη που θα φτάσουν σε αυτή μετά από πειραματισμούς. Στο παιδί μπορεί να φανεί περίεργο. Επίσης, σε γενικές γραμμές, από τα φαγητά που ανέφερες, κοινό χαρακτηριστικό όλων είναι η βαρύτητα είτε σε λίπη, υδατάνθρακες (δεν λέω αν είναι καλό ή κακό). Μπορεί ο οργανισμός του παιδιού να μην τα έχει τόσο ανάγκη, οπότε αυτόματα κόβει. Είναι ένας από τους λόγους που οι χώρες έχουν διαφορετικές κουζίνες, οι πιο Βόρειες περισσότερα λίπη και πρωτεϊνη και λόγω κλίματος και αυξημένων ενεργειακών αναγκών, οι πιο νότιες, πιο "ελαφριές" χορτοφαγικές, οι ασιατικές εντελώς διαφορετικές. Θα μου πεις αν έχει άλλες ανάγκες γιατί δεν ανοίγει σε άλλα τρόφιμα; Είπαμε, είναι και η ηλικία τέτοια.

 

Πάντως η μητέρα μου ήταν πολύ αυστηρή στο φαγητό, υπό την έννοια ότι έπρεπε να φάμε ό,τι ήταν το μενού μας, είτε μας άρεσε, είτε όχι. Δεν έλειπαν οι βλακείες από το σπίτι (κάθε άλλο) αλλά το βασικό γεύμα ήταν συγκεκριμένο και χωρίς εναλλακτικές. Κυρίως γεύμα και σαλάτα. Τις μπάμιες και το ντοματόρυζο ακόμα τα θυμάμαι ιιιου (αν και τώρα τα τρώω ευχάριστα). Γενικά το φαγητό το είχα ως καταπίεση, χωρίς όμως να με έχουν απειλήσει, φοβερίσει, εκβιάσει. Ήταν απλά νέτο σκέτο, κοφτό, αυτό έχουμε σου αρέσει δε σου αρέσει, αυτό θα φας. Ως ενήλικη βέβαια την ευχαριστώ γιατί μας έμαθε να τρώμε από όλα και εν τέλει νομίζω ότι αυτή η καταπίεση δεν ήταν και τόσο κακή. Σημειωτέον, ήμουν εντελώς τσιλιβίθρι, του στυλ μετράμε κοκκαλάκια, οπότε το να μείνω νηστική την άγχωνε σίγουρα. Προφανώς και δεν είναι εύκολο να μη λυγίζεις όταν το άλλο σε κοιτάει με μάτια κουταβιού, πεινάω μανουλίτσα, αλλά είναι και λίγο χειρισμός το όλο θέμα. Δεν ξέρω αν σε βοηθάει αλλά οι βασικοί λόγοι που η μητέρα μου το έκανε αυτό ειναι ότι α) η ίδια μεγάλωσε με εντελώς περιορισμένο διαιτολόγιο και δυσκολεύτηκε πααααρα πολύ ως φοιτήτρια στη φοιτητική εστία, και β) γιατί έχοντας δύο δουλειές και ολοκληρη οικογένεια πρακτικά δεν υπήρχε τρόπος να συνδυάσει τις ιδιοτροπίες όλων, εκτός και αν τρώγαμε μόνο ένα φαγητό για πάντα  Οπότε από ανάγκη κυριολεκτικά εκπαίδευσε και την ίδια και τον πατέρα μου (ο mister πατάτες με λουκάνικα, αποκλειστικά) αλλά και τον παππού μου (πεθερό της) να τρώμε από όλα. 

 

Τέλος, ναι, είναι ίσως και ο τρόπος που γράφεις, πολλές φορές (και σε άλλα θέματα) λαμβάνεται ως επιθετικός και εκνευρισμένος. Και εμένα αυτή την εντύπωση μου δίνεις, ότι δεν δέχεσαι εύκολα κάτι που σου πάει κόντρα. Μπορεί και μάλλον κάνω λάθος. Μπορεί και εσύ να είσαι κουρασμένη και να σου βγαίνει έτσι. Χαίρομαι που λύσατε την παρεξήγηση. Ελπίζω παρά την κούρασή σου, κάποια στιγμή πιο ήρεμη να ξαναδιαβάσεις τα σχόλια και ίσως να βρεις κάποια βοηθητικά στοιχεία.

[Έσπερος]

Just now, Yovanna είπε:

αλλά για να σου εξηγήσω ότι δεν του βγάζουμε 5 φαγητά για να βαρεθεί, αλλά αρκετά διαφορετικά , αλλά δεν δοκιμάζει πιά.

Την έννοια της ποικιλίας κι εγώ την είχα παρεξηγήσει αλλά μετά την κατάλαβα. Εσείς στο σπίτι σας έχετε μια χ ποικιλία. Κι εμείς έχουμε ποικιλία, πχ τρώμε πολλά είδη κρέατος γιατί τα βρίσκουμε εύκολα εδώ από χωριά. Γενικά όμως δεν είμαστε ανοιχτοί σε πειραματισμούς, ο άντρας μου λόγω κολλημάτων, εγώ επειδή δεν είναι το αγαπημένο μου χόμπι. Έτσι κι εσείς καταλαβαίνω ότι είστε κλειστοί στο να δοκιμάσετε κάποια πράγματα διαφορετικά επειδή εσύ, δεν ξέρω αν το έχει κ ο άντρας σου αυτό, έχεις κάποιες πολύ συγκεκριμένες απόψεις για το τι θες στο πιάτο σου. όταν όμως για λόγους που δεν ξέρουμε, το παιδί σου δεν θέλει αρκετά από αυτά που φτιάχνεις, κάποια επειδή τα βαρέθηκε και κάποια επειδή δεν του αρέσουν για να τα δοκιμάσει, η ποικιλία που έχεις ακυρώνεται. Αν δεν έχεις ευελιξία το τάδε όσπριο ή λαχανικό να το παρουσιάσεις σε άλλη μορφή, πχ σε κεφτέδες ή σε συνοδευτικό με κρέας ή κάτι άλλο, δεν ξέρεις αν το παιδί σου θα το προτιμήσει αλλιώς. Αυτό εννοούμε ποικιλία. Ποικλία στο κάτι διαφορετικό τελείως, όχι ποικιλία σε αυτά που έχετε ήδη (που μπορεί να είναι μενού εστιατορίου πλουσιότατο). 

[Yovanna]

Just now, vtgian said:

 

Αυτό συμβαίνει όταν το παιδί έχει ταυτίσει το φαγητό με αρνητικά συναισθήματα. Στο λέω γιατί έκανα το ίδιο λάθος, στο άγχος μου να τρώει από όλα, πίεσα, αγχώθηκα, το παιδί το κατάλαβε και το χρησιμοποίησε για να βγάλει προς εμένα τη πίεση που ένιωθε. Αυτό που σου ανέφερα με το ψαρονέφρι που το έφαγε εύκολα ενώ στην αρχή είπε όχι, είναι αντίστοιχο παράδειγμα. Ξέρω ότι της αρέσει αλλά επειδή την έχω πιέσει πολλές φορές, ήρθε αρνητικά φορτισμένη. 

 

Το πρώτο βήμα για εμένα είναι να βελτιώσεις τις δικές σου εσωτερικές και μετά εξωτερικές αντιδράσεις. Αν πίεσες, απείλησες κλπ το παιδί έχει καταλάβει ότι το φαγητό είναι θέμα τριβής, αγχώνεται και το ίδιο και έτσι αντιδρά. Έπειτα σκέψου ότι είναι και αυτό μια φάση, το κάνουν τα περισσότερα. Από τη στιγμή που κάτι το έτρωγε ευχάριστα, θα το ξανακάνει κάποια στιγμή. Αυτό για τη μίμηση δεν έχει πιάσει ούτε σε εμάς να ξέρεις, και ας τρώω εμείς τα πάντα (εκτός ψαρόσουπας). Το άνοιγμα σε ποικιλίες καλό είναι, απλά είναι ευκολότερο να γίνει αν το θέλει και ο γονιός για τον ίδιο. Αλλιώς παίρνεις ένα σωρό πράγματα και σε πιάνει η απογοήτευση γιατί ο μικρός πρίγκηπας τα βγάζει όλα άχρηστα.

 

Και εγώ θα αγχωνόμουν αν το παιδί ενώ έτρωγε, σταδιακά μείωνε και έμενε σε μόνο 2 πράγματα. Πέρα από την υγεία του ίδιου είναι και λειτουργικά πολύ δύσκολο. Αλλά χαλάρωσε, δεν τρώει αντικειμενικά μόνο δύο πράγματα. Έχεις ένα πολύ καλά ανεπτυγμένο παιδάκι που έχει περιθώρια αλλαγών (όσο και να μη σου αρέσει εσένα στο μάτι). Δε θα σταθώ για το αν είναι ή όχι "σωστή" η κουζίνα σας, σίγουρα ακούγεται αρκετά διαφορετική από το μέσο Ελληνικό τραπέζι αλλά ισχύει ότι κάποιοι οργανισμοί δουλεύουν με διαφορετικά "υλικά", ζωντανό παράδειγμα τα πεθερικά μου που οι εξετάσεις τους είναι τέλειες και τρώνε βασικά κρέας, πατάτες, ζυμαρικά, ντενεκέδες λάδι ωμό αλλά ελάχιστα λαδερά και όσπρια και από σαλάτα, σχεδόν άγνωστη λέξη, μόνο ντομάτα και αυτό εποχιακά. Θα σταθώ μόνο στο ότι η γεύση μας είναι κάτι που δουλεύεται, εξελίσσεται, και το γευστικό κριτήριο ενός παιδιού είναι αρκετές φορές πιο απλοϊκό. Πχ το ρεβίθια με σταφίδες που ανέφερες, νοστιμότατο ακούγεται αλλά είναι για πολλούς εξελιγμένη γεύση, ιδιαίτερη που θα φτάσουν σε αυτή μετά από πειραματισμούς. Στο παιδί μπορεί να φανεί περίεργο. Επίσης, σε γενικές γραμμές, από τα φαγητά που ανέφερες, κοινό χαρακτηριστικό όλων είναι η βαρύτητα είτε σε λίπη, υδατάνθρακες (δεν λέω αν είναι καλό ή κακό). Μπορεί ο οργανισμός του παιδιού να μην τα έχει τόσο ανάγκη, οπότε αυτόματα κόβει. Είναι ένας από τους λόγους που οι χώρες έχουν διαφορετικές κουζίνες, οι πιο Βόρειες περισσότερα λίπη και πρωτεϊνη και λόγω κλίματος και αυξημένων ενεργειακών αναγκών, οι πιο νότιες, πιο "ελαφριές" χορτοφαγικές, οι ασιατικές εντελώς διαφορετικές. Θα μου πεις αν έχει άλλες ανάγκες γιατί δεν ανοίγει σε άλλα τρόφιμα; Είπαμε, είναι και η ηλικία τέτοια.

 

Πάντως η μητέρα μου ήταν πολύ αυστηρή στο φαγητό, υπό την έννοια ότι έπρεπε να φάμε ό,τι ήταν το μενού μας, είτε μας άρεσε, είτε όχι. Δεν έλειπαν οι βλακείες από το σπίτι (κάθε άλλο) αλλά το βασικό γεύμα ήταν συγκεκριμένο και χωρίς εναλλακτικές. Κυρίως γεύμα και σαλάτα. Τις μπάμιες και το ντοματόρυζο ακόμα τα θυμάμαι ιιιου (αν και τώρα τα τρώω ευχάριστα). Γενικά το φαγητό το είχα ως καταπίεση, χωρίς όμως να με έχουν απειλήσει, φοβερίσει, εκβιάσει. Ήταν απλά νέτο σκέτο, κοφτό, αυτό έχουμε σου αρέσει δε σου αρέσει, αυτό θα φας. Ως ενήλικη βέβαια την ευχαριστώ γιατί μας έμαθε να τρώμε από όλα και εν τέλει νομίζω ότι αυτή η καταπίεση δεν ήταν και τόσο κακή. Σημειωτέον, ήμουν εντελώς τσιλιβίθρι, του στυλ μετράμε κοκκαλάκια, οπότε το να μείνω νηστική την άγχωνε σίγουρα. Προφανώς και δεν είναι εύκολο να μη λυγίζεις όταν το άλλο σε κοιτάει με μάτια κουταβιού, πεινάω μανουλίτσα, αλλά είναι και λίγο χειρισμός το όλο θέμα. Δεν ξέρω αν σε βοηθάει αλλά οι βασικοί λόγοι που η μητέρα μου το έκανε αυτό ειναι ότι α) η ίδια μεγάλωσε με εντελώς περιορισμένο διαιτολόγιο και δυσκολεύτηκε πααααρα πολύ ως φοιτήτρια στη φοιτητική εστία, και β) γιατί έχοντας δύο δουλειές και ολοκληρη οικογένεια πρακτικά δεν υπήρχε τρόπος να συνδυάσει τις ιδιοτροπίες όλων, εκτός και αν τρώγαμε μόνο ένα φαγητό για πάντα  Οπότε από ανάγκη κυριολεκτικά εκπαίδευσε και την ίδια και τον πατέρα μου (ο mister πατάτες με λουκάνικα, αποκλειστικά) αλλά και τον παππού μου (πεθερό της) να τρώμε από όλα. 

 

Τέλος, ναι, είναι ίσως και ο τρόπος που γράφεις, πολλές φορές (και σε άλλα θέματα) λαμβάνεται ως επιθετικός και εκνευρισμένος. Και εμένα αυτή την εντύπωση μου δίνεις, ότι δεν δέχεσαι εύκολα κάτι που σου πάει κόντρα. Μπορεί και μάλλον κάνω λάθος. Μπορεί και εσύ να είσαι κουρασμένη και να σου βγαίνει έτσι. Χαίρομαι που λύσατε την παρεξήγηση. Ελπίζω παρά την κούρασή σου, κάποια στιγμή πιο ήρεμη να ξαναδιαβάσεις τα σχόλια και ίσως να βρεις κάποια βοηθητικά στοιχεία.

Σίγουρα με κάποιο τρόπο έχω συμβάλλει στο πρόβλημα. Η αλήθεια είναι ότι δεν τον πιέζω να φάει. Του ζητάω μόνο να δοκιμάσει και αν δεν του αρέσει, δεν θα φάει. Στο μεταξύ ξέρω τι του αρέσει και ότι αν το δοκιμάσει θα το φάει, αλλά δεν.. Το κουσκους με τις σταφίδες το φτιάχνω για μένα. Δεν περιμένω να το φάει ο μικρός. Θα χαλαρώσω πάντως, γιατί τις τελευταίες μέρες, δεν κοιμόμουν από τη στενοχώρια μου.

Για το τελευταίο που γράφεις, για να έχεις αυτή την εντύπωση, έτσι θα είναι. Είμαι όντως πάρα πολύ κουρασμένη . Το παιδί και οι ευθύνες του, με κουράζουν περισσότερο από το να δουλεύω όλη μέρα. Και ο ερχομός του παιδιού συνέπεσε με το ότι ανέλαβα πολλές ευθύνες στην επιχείρηση του μπαμπά μου, καθότι εκείνος έφυγε ένα μήνα πριν γεννήσω. Κουβέντα να γίνεται στα λέω αυτά. Γενικά είμαι πολύ ήρεμη, εκτός από όταν με πνίγει η αδικία. Ευχαριστώ για το ποστ!

[Έσπερος]

Just now, Yovanna είπε:

Στο μεταξύ ξέρω τι του αρέσει και ότι αν το δοκιμάσει θα το φάει, αλλά δεν..

Αυτό με βασάνιζε κ εμένα για καιρό και ως ένα βαθμό ισχύει. Όμως μπορεί απλώς κάτι να μην θέλει πια να το φάει όπως δεν θέλει πια ένα βιβλίο ή ένα παιχνίδι. δεν νομίζω ότι μπορούν ακόμα να το διαχωρίσουν αυτό. Κι εσύ ακόμα δεν αλλάζεις προτιμήσεις; δεν σου έχει τύχει κάτι να μην σου αρέσει τόσο όπως παλιά ή να σου αρέσει κάτι που δεν προτιμούσες, και μετά από λίγο καιρό να μην το θες;

[Fenia27]

πρίν από 17 λεπτά , Deena είπε:

 

Στον γιο μου από τα 3 μέχρι τα 5 περίπου του έδινα το απόγευμα ένα παιδικό επιδόρπιο, τύπου σοκολατένιο γιαούρτι. Είχα την σύμφωνη γνώμη της παιδιάτρου για να παίρνει κάποιες έξτρα εύκολες θερμίδες την ημέρα, καθώς είναι παιδί που βάζει με δυσκολία βάρος όσο και να τρώει (και πλέον τρώει πολύ). Αν τον αφήσεις μόνο με σπιτικά υγιεινά γεύματα, μόνο φρούτα για σνακ κλπ, μπορεί να περάσει ένας χρόνος και να μην πάρει βάρος (έγινε από τα 5 στα 6). Μέσα στην καραντίνα είχαμε πολύ υγιεινή διατροφή, έτρωγε 2 πιάτα φαγητό το μεσημέρι και άλλα 2 το βράδυ και πολλά φρούτα, αλλά χτες που ζυγίστηκε στην παιδίατρο δεν έχει πάρει γραμμάριο εδώ και μήνες, αν και έχει πάρει 5 πόντους στο ύψος. Η παιδίατρος μου είπε τώρα το καλοκαίρι να τρώει και παγωτάκι κάθε μέρα, να δίνω και κανέναν έτοιμο χυμό κλπ

 

Συγνωμη που θα ξεφυγω τωρα και σιγουρα δεν ξερω το παιδι σου και την αναπτυξη του ουτε βεβαια ειμαι και γιατρος...Αλλα οπως και μονη σου ειπες οι θερμιδες απο γλυκα και παγωτα ειναι ευκολες και θα προσθεσω και εγω "κενες"...Το ζητημα ειναι να παρει βαρος κι ας ειναι απο λιπη και ζακχαρα? Δηλαδη τι του προσφερει το παγωτο καθε μερα και οι ετοιμοι χυμοι περα απο "παχος"? τι ειναι βρε τα παιδια μοσχαρακια να τα παιχαινουμε? ειδικα οταν εχεις ενα παιδι που τρωει πολυ υγιεινα...και σου μιλαω σαν μαμα που και το δικο μου παιδι ηταν παντα στην κατωτατη καμπυλη και δυσκολο στο να παιρνει βαρος...Η παιδιατρος μου ποτε δεν μου ειπε να δωσω γλυκα αντιθετα ταχινι τραχανα,, κρεμες με βρωμη και γαλα, φυστικοβουτυρο κτλ...

[samsympan]

Θα μπορούσα να γράφω κατεβατά για το θέμα "παιδί και φαγητό" και πως το βιώνω μέσα από τα παιδιά μου. Θα περιοριστώ να αναφέρω στο τι δούλεψε για εμάς και ίσως φανεί βοηθητικό.
Λοιπόν, τα παιδιά μου και τα δύο έως τον χρόνο (στο περίπου) ήταν αντικειμενικά κακόφαγα παιδιά. Δοκίμαζαν, αλλά μπορεί να έτρωγαν 2 μπουκιές και τέλος. Πότε δεν άνοιξαν διάπλατο στόμα να φάνε με το κουτάλι. Ποτέ! Έβλεπα άλλα παιδάκια αντίστοιχης ηλικίας πχ να αδειάζουν το μπολ της φρουτόκρεμας με 5φρούτα (!) κι έλεγα πως είναι δυνατόν (ακόμη απορώ). Βέβαια δεν θεώρησα ποτέ οτι τα παιδιά μου κάτι έχουν και δεν τρώνε. Ήξερα ότι είναι φυσιολογικό. Βοήθησε και η παιδίατρος μας σε αυτό που είναι ψύχραιμη και ενήμερη σε θέματα παιδικής διατροφής. Ωστόσο πέρασα τις "φρίκες μου" που λέμε και έκανα και βαρβάτα λάθη. Ευτυχώς σήμερα έχουμε δύο παιδιά χαμηλά στις καμπύλες του βάρους μεν, αλλά υγιέστατα, που τρώνε: η μεγάλη (4μισι ετών) τα πάντα και κανονική μερίδα (μεγάλη εάν της αρέσει πολύ το φαγητό) και η μικρή (1μισι έτους) τρώει από τα πάντα, μικρή ποσότητα (είμαι ικανοποιημένη εάν φάει 5 μπουκιές και υπερευχαριστημένη εάν φάει παραπάνω).

 

Λοιπόν, έχω καταλήξει ότι τα παρακάτω έχουν παίξει τον ρόλο τους σε αυτό:
- Κοινό φαγητό όλη η οικογένεια.
Από νωρίς (περίπου από 10μηνών τα παιδιά, μετά το έτος σίγουρα) τρώμε το ίδιο φαγητό όλη η οικογένεια και σχεδόν στην ίδια μορφή. Δηλαδή τα παιδιά πολύ λίγο έφαγαν αλεσμένα.

- Ποικιλία στο φαγητό.
Πρωινό προσφέρουμε διαφορετικό κάθε μέρα (ψωμί-ταχίνι/μαρμελάδα/μέλι, γάλα δημητριακά φρούτο, τόστ με γάλα/χυμό. Δεκατιανό, φρούτο σε κομμάτια κάποιες φορές πολτοποιημένα σε χυμό. Μεσημεριανό, mainstream ελληνική κουζίνα. Μαγειρεύουμε ένα κυρίως φαγητό την ημέρα. Δεν υπάρχει χρόνος (ούτε διάθεση) για παραπάνω. Απογευματινό-βραδυνό είτε από το μεσημεριανό, είτε πιο "πρόχειρο" γεύμα (αυγά, σπιτική πίτσα, σουβλάκι, ένα απλό ζυμαρικό, κλπ). Τώρα το πιο σημαντικό σε αυτό. Εμείς δεν εφαρμόζουμε την τακτική "αν δεν φάει το μεσημεριανό προσφέρω το ίδιο την υπόλοιπη ημέρα και τίποτε άλλο".Κάνουμε το εξής: Αν δεν φάει ή φάει μια μπουκιά από το μεσημεριανό, με παιχνίδια, τρικ, κουβέντα το προσπαθούμε να φάνε λίγο ακόμη. Δεν έχω κανέναν ενδοιασμό επ'αυτού. Μιλώ για προσπάθεια λίγων λεπτών κι όχι κυνηγάμε με το κουτάλι, μια ώρα το παιδί από πίσω. Πχ εγώ τους λέω κάντε μια βολτίτσα στο μπαλκόνι κι ελάτε για μπουκίτσα, ή μπορεί να πω μια ιστορία στην μεγάλη, ή να βγάλω ένα παιχνίδι να κάτσουμε κάτω με την μικρή. Συνήθως πιάνει, αν όχι δεν επιμένω. Μπορεί να προσφέρουμε το ίδιο φαγητό για βραδυνό ή μεσημεριανό την επομένη ημέρα εάν έχει περισέψει. Αν δεν το φάνε όμως δεν επιμένουμε. Προσφέρουμε τις άλλες επιλογές. Και το μαγειρεύουμε πάλι μετά από κάποιες μέρες.

- Αυτονομία.
Για εμένα το πιο σημαντικό στην διαμόρφωση υγιούς σχέσης με το φαγητό. Δηλαδή, για να το πω εντελώς σχηματικα. Το παιδί από όταν πιάσει τροφή στα χέρια και μπορεί να την διαχειριστεί, πχ καταργούμε τον πουρέ καρότου και το τάισμα και προσφέρουμε τα στικς καρότου να πάρει μόνο του. Από όταν μπορεί του δίνουμε το μπολ, το γάλα, τα δημητριακά, το φρούτο σε κομμάτια και κάνει μόνο του την μίξη. Ή την φέτα το ψωμί, το βούτυρο, το μέλι και το μαχαίρι αλείμματος. Ή ζητάμε την βοήθεια του στο στρώσιμο του τραπεζιού, στο σερβίρισμα και στο μάζεμα. Είναι σημαντικό να του γίνει βίωμα το ενεργητικό "ήρθε η ώρα του φαγητού, βοηθώ στην ετοιμασία του γεύματος, έχω λόγο σε όλο αυτό που είναι κάτι συλλογικό" αντί του παθητικού πχ "παίζω ή βλέπω βιντεάκια, και κάποιος με ταίζει εξολοκλήρου, εγώ μόνο ανοίγω-κλείνω το στόμα μου".
Όχι βέβαια ότι το παιδί που πχ το ταΐζουν αλεσμένα στα 2 και βλέπει και βιντεάκια όπως τρώει, θα έχει με μαθηματική ακρίβεια προβληματική σχέση με το φαγητό πιο μεγάλο.
Ούτε ότι το 2χρονο που τρώει μόνο του, δεν θα εμφανίσει παραξενιές στο φαγητό μελλοντικά. Το "Όχι!" του παιδιού στο φαγητό κατά κύριο λόγο, δεν έχει σχέση με την πείνα ή την γεύση. Έχει σχέση με το "Εγώ αποφασίζω για εμένα!". Έτσι εάν έχει γίνει βίωμα στο παιδί το παραπάνω και η όποια φάση θα περάσει πιο ανώδυνα διότι: α) το παιδί έχει υγιείς βάσεις και β) εμείς έχουμε μάθει να αντιμετωπίζουμε το παιδί διαφορετικά και θα περνάμε οι ίδιοι την όποια φάση πιο ανώδυνα.
 

[Deena]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Συγνωμη που θα ξεφυγω τωρα και σιγουρα δεν ξερω το παιδι σου και την αναπτυξη του ουτε βεβαια ειμαι και γιατρος...Αλλα οπως και μονη σου ειπες οι θερμιδες απο γλυκα και παγωτα ειναι ευκολες και θα προσθεσω και εγω "κενες"...Το ζητημα ειναι να παρει βαρος κι ας ειναι απο λιπη και ζακχαρα? Δηλαδη τι του προσφερει το παγωτο καθε μερα και οι ετοιμοι χυμοι περα απο "παχος"? τι ειναι βρε τα παιδια μοσχαρακια να τα παιχαινουμε? ειδικα οταν εχεις ενα παιδι που τρωει πολυ υγιεινα...και σου μιλαω σαν μαμα που και το δικο μου παιδι ηταν παντα στην κατωτατη καμπυλη και δυσκολο στο να παιρνει βαρος...Η παιδιατρος μου ποτε δεν μου ειπε να δωσω γλυκα αντιθετα ταχινι τραχανα,, κρεμες με βρωμη και γαλα, φυστικοβουτυρο κτλ...

 

Κοίτα να δεις, δεν είμαι από τους γονείς που δαιμονοποιούν το παγωτό και το χυμό σε κουτάκι, πιστεύω ότι τα παιδιά δικαιούνται να απολαμβάνουν και λιχουδιές, ειδικά τα παιδιά (όπως ο γιος μου) που δεν είναι περίεργα στο φαγητό, που δεν θα αφήσουν το γεύμα τους για να φάνε σοκοφρέτα, που δεν τρώνε μόνο μακαρόνια και τηγανιτές πατάτες, που αθλούνται κλπ.

 

Ο γιος μου λοιπόν τρώει τρία μεγάλα γεύματα την ημέρα και ενδιάμεσα τρώει πολλά φρούτα. Χτες για παράδειγμα έφαγε το πρωί δύο φέτες ψωμί με φυστικοβούτυρο, ένα τοστ και μια μπανάνα για δεκατιανό στο summer camp,  2 πιάτα κοτόπουλο με ρύζι το μεσημέρι στο σπίτι, δύο βερύκοκα + μια κούπα κεράσια το απόγευμα πριν το ποδόσφαιρο και ένα μια μερίδα ενηλίκου ομελέτα + σαλάτα το βράδυ. Είναι 7,5 ετών, έχει ύψος 1,25 και είναι με το ζόρι 21 κιλά. Εάν δεν έτρωγε δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να του δίνω γλυκά και παγωτά με σκοπό να παχύνει. Υπό αυτές τις συνθήκες λοιπόν, ναι μαζί με το φαγητό του δεν έχω πρόβλημα να του δώσω να πιει έτοιμο χυμό ούτε θα κολλήσω να του δώσω παγωτό για επιδόρπιο. Θα μιλούσαμε οπωσδήποτε διαφορετικά εάν επρόκειτο για παιδί κακόφαγο ή για παιδί με πρόβλημα βάρους.

[Έσπερος]

Just now, samsympan είπε:

Λοιπόν, έχω καταλήξει ότι τα παρακάτω έχουν παίξει τον ρόλο τους σε αυτό:
- Κοινό φαγητό όλη η οικογένεια.
Από νωρίς (περίπου από 10μηνών τα παιδιά, μετά το έτος σίγουρα) τρώμε το ίδιο φαγητό όλη η οικογένεια και σχεδόν στην ίδια μορφή. Δηλαδή τα παιδιά πολύ λίγο έφαγαν αλεσμένα.

 

 

Just now, samsympan είπε:

- Αυτονομία.
Για εμένα το πιο σημαντικό στην διαμόρφωση υγιούς σχέσης με το φαγητό. Δηλαδή, για να το πω εντελώς σχηματικα. Το παιδί από όταν πιάσει τροφή στα χέρια και μπορεί να την διαχειριστεί, πχ καταργούμε τον πουρέ καρότου και το τάισμα και προσφέρουμε τα στικς καρότου να πάρει μόνο του. Από όταν μπορεί του δίνουμε το μπολ, το γάλα, τα δημητριακά, το φρούτο σε κομμάτια και κάνει μόνο του την μίξη. Ή την φέτα το ψωμί, το βούτυρο, το μέλι και το μαχαίρι αλείμματος. Ή ζητάμε την βοήθεια του στο στρώσιμο του τραπεζιού, στο σερβίρισμα και στο μάζεμα. Είναι σημαντικό να του γίνει βίωμα το ενεργητικό "ήρθε η ώρα του φαγητού, βοηθώ στην ετοιμασία του γεύματος, έχω λόγο σε όλο αυτό που είναι κάτι συλλογικό" αντί του παθητικού πχ "παίζω ή βλέπω βιντεάκια, και κάποιος με ταίζει εξολοκλήρου, εγώ μόνο ανοίγω-κλείνω το στόμα μου".
Όχι βέβαια ότι το παιδί που πχ το ταΐζουν αλεσμένα στα 2 και βλέπει και βιντεάκια όπως τρώει, θα έχει με μαθηματική ακρίβεια προβληματική σχέση με το φαγητό πιο μεγάλο.
Ούτε ότι το 2χρονο που τρώει μόνο του, δεν θα εμφανίσει παραξενιές στο φαγητό μελλοντικά. Το "Όχι!" του παιδιού στο φαγητό κατά κύριο λόγο, δεν έχει σχέση με την πείνα ή την γεύση. Έχει σχέση με το "Εγώ αποφασίζω για εμένα!". Έτσι εάν έχει γίνει βίωμα στο παιδί το παραπάνω και η όποια φάση θα περάσει πιο ανώδυνα διότι: α) το παιδί έχει υγιείς βάσεις και β) εμείς έχουμε μάθει να αντιμετωπίζουμε το παιδί διαφορετικά και θα περνάμε οι ίδιοι την όποια φάση πιο ανώδυνα.
 

Ειδικά για το τελευταίο το γράφω για επιβεβαίωση, γιατί εμένα αυτό μου είχε προκαλέσει μεγάλη ένταση. Επειδή το παιδί ακολούθησε, ή μάλλον εμείς ακολουθήσαμε, αυτά τα "σωστά" βήματα, και πραγματικά αυτό ήταν το μόνο για το οποίο ήμουν περήφανη που το παιδί είναι μπροστά από πολλά άλλα παιδάκια και σίγουρη ότι τα έχουμε κάνει όλα σωστά, δεν αποφύγαμε τις ιδιοτροπίες, οι οποίες κρατάνε ένα χρόνο τώρα (χωρίς επιδείνωση όμως, ίσως και με μικρές βελτιώσεις κατά καιρούς). Κι η ανιψιά μου η μεγάλη έτσι ακριβώς έμαθε, κι έχει κ εκείνη έντονες αποψεις (δύο χρονών τώρα). Ο μεγάλος μου ανιψιός πέρασε από όλα τα λάθη. Τάισμα από παππούδες, άρα προσοχή μην λερωθεί, αλεσμένα για πολύ καιρό, αποφυγή να πιάνει με τα χέρια και σε καμία περίπτωση να παίζει με το φαγητό, βιντεάκια, απόσπαση προσοχής,  κλπ κλπ. Ήταν ολιγόφαγος εξαρχής και έφαγε μόνος του για πρώτη φορά στον παιδικό, και τώρα που έχει περάσει τα 4 πολλές φορές τον ταΐζουν για συντομία, γιατι βαριέται, κλπ. Επειδή λοιπόν έιχε εξαρχής κάποιον πάνω από το κεφάλι του να ασχολείται με το τι τρώει, τελικά πότε με παρακάλια, πότε μια κουβέντα, πότε με κόλπα, δοκιμάζει λίγο απ' όλα οπότε τουλάχιστον δεν έχεις την έγνοια ότι δεν θα φάει φαγητό. Ενώ για τον δικό μου κ την αδερφή του, ξέρεις ότι αυτά που τους αρέσουν θα τα τσακίσουν και δεν θα χρειαστεί να ασχοληθείς καθόλου, ξεχνάς ότι έχεις παιδί στο τραπέζι που λέει ο λόγος, αλλά αν κάτι δεν το θέλουν, απλώς δεν θα το αγγίξουν. Τι είναι τελικά καλύτερο; Ή θα δείξει σε βάθος χρόνου ποια τακτική αποδίδει;

[vicky86]

Just now, Έσπερος είπε:

 

Ειδικά για το τελευταίο το γράφω για επιβεβαίωση, γιατί εμένα αυτό μου είχε προκαλέσει μεγάλη ένταση. Επειδή το παιδί ακολούθησε, ή μάλλον εμείς ακολουθήσαμε, αυτά τα "σωστά" βήματα, και πραγματικά αυτό ήταν το μόνο για το οποίο ήμουν περήφανη που το παιδί είναι μπροστά από πολλά άλλα παιδάκια και σίγουρη ότι τα έχουμε κάνει όλα σωστά, δεν αποφύγαμε τις ιδιοτροπίες, οι οποίες κρατάνε ένα χρόνο τώρα (χωρίς επιδείνωση όμως, ίσως και με μικρές βελτιώσεις κατά καιρούς). Κι η ανιψιά μου η μεγάλη έτσι ακριβώς έμαθε, κι έχει κ εκείνη έντονες αποψεις (δύο χρονών τώρα). Ο μεγάλος μου ανιψιός πέρασε από όλα τα λάθη. Τάισμα από παππούδες, άρα προσοχή μην λερωθεί, αλεσμένα για πολύ καιρό, αποφυγή να πιάνει με τα χέρια και σε καμία περίπτωση να παίζει με το φαγητό, βιντεάκια, απόσπαση προσοχής,  κλπ κλπ. Ήταν ολιγόφαγος εξαρχής και έφαγε μόνος του για πρώτη φορά στον παιδικό, και τώρα που έχει περάσει τα 4 πολλές φορές τον ταΐζουν για συντομία, γιατι βαριέται, κλπ. Επειδή λοιπόν έιχε εξαρχής κάποιον πάνω από το κεφάλι του να ασχολείται με το τι τρώει, τελικά πότε με παρακάλια, πότε μια κουβέντα, πότε με κόλπα, δοκιμάζει λίγο απ' όλα οπότε τουλάχιστον δεν έχεις την έγνοια ότι δεν θα φάει φαγητό. Ενώ για τον δικό μου κ την αδερφή του, ξέρεις ότι αυτά που τους αρέσουν θα τα τσακίσουν και δεν θα χρειαστεί να ασχοληθείς καθόλου, ξεχνάς ότι έχεις παιδί στο τραπέζι που λέει ο λόγος, αλλά αν κάτι δεν το θέλουν, απλώς δεν θα το αγγίξουν. Τι είναι τελικά καλύτερο; Ή θα δείξει σε βάθος χρόνου ποια τακτική αποδίδει;

Αρχικά να πω ότι η φιλοσοφία μου ταιριάζει πολύ με της samsypan

Μετα τα 3θεωρω ότι η επικοινωνία ειναι πολυ καλη, οποτε ξερω τι τους αρέσει κ τι είναι πείσμα. Φυσικα σε δίχρονο δ θα το αφήσω νηστικό όλη μέρα για να φαει το μπριαμ

Προσωπικα προτιμω την δεύτερη τακτική. Φυσικα κ ειναι κ στον χαρακτήρα του παιδιού κατά πόσο δοκιμάζει. Η πόσο έντονες απόψεις εχει

Αλλα μην κρίνεις από τώρα που είναι τόσο μικρά. Η κόρη μου υπάρχουν πράγματα που δ ετρωγε ποτέ, φετος μετά τα 5τουλ έγινε πιο δεκτική να δοκιμάσει πολλά πράγματα, οπότε πλέον τρωει ρυζόγαλο, κ χθες εφαγε κ λιγο συκωτι 

Ούτε με βρίσκει αντίθετη η πρακτική της Deena, ένα καλοφαγο παιδι, αφού φαει κανονικά το φαγητο του, δ ειναι κακο να έχει κ μια λιχουδιά. Δ μιλαει καν για πολυ μικρό παιδακι