Δεν νιωθω καλα με το μωρο μου...

[ΑΡΓΚ]

2 ώρες πρίν, fani_pap είπε:

Να σε ρωτησω κατι, οταν πρωτοειδες το δευτερο παιδι σου τι ενιωσες? 

Στο πρωτο μου παιδί, που δεν ειχα αμφιβολίες στην εγκυμοσύνη, έπαθα επιλόχειο κατάθλιψη και υπέφερα το πρώτο εξάμηνο. Μου πήρε και 3-4 μήνες να δεθώ. Στο τρίτο, που πραγματικά αμφέβαλλα ότι θα το αγαπήσω όσο τα άλλα, κι ας ήταν προγραμματισμένο, δέθηκα από το 1ο λεπτό και δεν είχα κανένα πρόβλημα παρόλο που είχα διάφορα σοβαρά οικογενειακά προβλήματα και θέματα υγείας. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις.

[vicky86]

Απο οταν πρωτοσκεφτομουν οτι θελω δευτερο ελεγα δ με νοιαζει το φυλο γτ το καθε ενα εχει τη χαρη του

Μας λεει λοιπον στην αυχενικη κατα 90%κοριτσι.ονειρα εγω για τις αδερφουλες.στη β επ αγορι

Δ το ειχα πιστεψει ως το ντοπλερ.γενικα ανησυχουσα λιγο γτ ηταν μικρουλης,οποτε κατα τη διαρκεια της καισαρικης αναρωτιομουν ποσα κιλα θα ναι τελικα κ πως να περναει η κορη μου μακρια μου

Οταν τον πρωτοειδα η απολυτη ευτυχια!ακριβως τα ιδια συναισθηματα οπως στην πρωτη

Η αγαπη πολλαπλασιαζεται,δ μοιραζεται.απλα εγω λεω οτι την κορη μου την αγαπαω πιο πολυ καιρο,χρονικα οχι ποσοτικα

Μετα τη γεννα στο σπιτι δ ειχα το χρονο να αναλυσψ τετοια θεματα.στην εγκυμοσυνη ειναι κ οι ορμονες κ τα βλεπεις ολα βουνο

[μαγιοπουλας]

Κοριτσια για τετοια θεματα μπορειτε να απευθυνθειτε κ στη Φαιναρετη.Νομιζω οτι υπαρχει κ ημερησια  τηλεφωνικη γραμμη υποστηριξης.Ειδικευονται στην επιλοχιο καταθλιψη αλλα κ σε ολο γενικοτερα το ψυχολογικο κομματι που αφορα την εγκυμονουσα κ τη μελλουσα μητερα.

[Έμπνευση]

Φαίνεται ότι η δεύτερη εγκυμοσύνη τα έχει αυτά. Εγώ έπαθα και επιλόχειο κατάθλιψη μετά τη γέννα, ευτυχώς ελαφριά. Ενώ στην πρώτη εγκυμοσύνη όχι. Πάντως, όλα ξεπεράστηκαν πολύ σύντομα και φυσικά αγάπησα και το 2ο παιδί αμέσως. Μην ανησυχείς, φυσιολογικά είναι όλα αυτά. Μόλις το πάρεις στην αγκαλιά σου, θα ξεκολλήσει το μυαλό

[belleblue]

εγω έπαθα επιλόχειο μετά την εγκυμοσύνη, λόγω προηγούμενου ιστορικού κατάθλιψης/απώλειας. κατάφερα και βγήκα από την κατάσταση μόνη μου επειδή είχα ξανακάνει θεραπεία και κατάλαβα τα συμπτώματα περίπου όταν ήταν 8 μηνών. Είχα θλίψη και δεν μπορούσα να νιώσω χαρά ή ευτυχία που είχα το μωράκι μου ή για μένα.  Δεν ήμουν χαρούμενη. Τα έκανα όλα σωστά (δεν ήμουν δηλαδή παράλογη) αλλά τα συναισθήματα δεν ήταν αυτά που έχουν άλλες μανούλες που είναι χαρούμενες. Ήταν ένα σκοτεινό μέρος όπου δεν μπορούσα να βρώ βοήθεια, αλλά και κυρίως προσπαθούσα μόνη μου να το πολεμήσω θεωρώντας ότι πρέπει να τα "καταφέρω".

Εγώ εάν ξαναέμενα έγκυος οπωσδήποτε και θα πήγαινα  (ξανά) θεραπεία αλλά και θα ζήταγα φάρμακο γιατί δεν θέλω να το ξαναπεράσω. 

Είναι ένα πολύ πολύ άσχημο πράγμα, δεν το εύχομαι σε κανέναν. αφήνει και σημάδια στα παιδιά 100% και αργότερα. Μην το σκέφτεστε ούτε για αστείο να μην κάνετε θεραπεία ή να μην πάρετε φάρμακο εάν σας το προτείνουν.  

Δεν αξίζει η αναβολή, τα σημάδια θα τα αισθάνεστε για πάντα (και το παιδί που δεν μπορεί να δεθεί, ότι πιο σημαντικό, με την μητέρα του) και δεν είναι αναστρέψιμα όσο το καθυστερείτε.  Η ανάπτυξη του παιδιού αν ψαξετε στο google επηρεάζεται άμεσα.  (postnatal depression infant newborn

[Deena]

On ‎7‎/‎7‎/‎2017 at 2:54 ΜΜ, fani_pap είπε:

Να σε ρωτησω κατι, οταν πρωτοειδες το δευτερο παιδι σου τι ενιωσες? 

 

Όταν την πρωτοείδα ένιωσα ευτυχία και ανακούφιση, γιατί είχα μια επιπλοκή στον τοκετό και φοβήθηκα πολύ!

Τα όργανα άρχισαν μετά το πρώτο 10ήμερο λόγω του εκρηκτικού μίγματος ορμόνες+κούραση+ενοχές προς το πρώτο παιδί. Μετά από καιρό βλέπω ωστόσο ότι το θέμα μου δεν είχε κάποιο ψυχολογικό υπόβαθρο, ήταν απλά αποτέλεσμα των ορμονών του πρώτου καιρού, σε συνδυασμό με την μεγάλη κούραση. Στους δύο μήνες όταν έστρωσε λίγο το πρόγραμμα της μικρής και άρχισε να κοιμάται λίγο καλύτερα, συνήλθα πλήρως.

[blessedmom]

και να λοιπον που γεννησα και αρχισε η καταθλιψη κατευθειαν...δεν νιωθω κατι για το μωρο δυστυχως...Οι χειροτεροι φοβοι μου επιβεβαιωθηκαν. ολη μερα η σκεψη μου γυριζει στο οτι δεν θα καταφερω ποτε να το αγαπησω. Νιωθω οτι τα κατεστρεψα ολα. Τι το ηθελα το δευτερο παιδι? Τι σκεφτομουν? Μια χαρα δεν ειμασταν? Εκοψα τον θηλασμο στο μαιευτηριο και ξεκινησα αντικαταθλιπτικα. Ο θεος να με βοηθησει!

[vicky86]

Φανη λυπαμαι πολυ.το καλο ειναι οτι παιρνεις βοηθεια.θα γινουν καλυτερα τα πραγματα

[ΑΡΓΚ]

6 ώρες πρίν, fani_pap είπε:

και να λοιπον που γεννησα και αρχισε η καταθλιψη κατευθειαν...δεν νιωθω κατι για το μωρο δυστυχως...Οι χειροτεροι φοβοι μου επιβεβαιωθηκαν. ολη μερα η σκεψη μου γυριζει στο οτι δεν θα καταφερω ποτε να το αγαπησω. Νιωθω οτι τα κατεστρεψα ολα. Τι το ηθελα το δευτερο παιδι? Τι σκεφτομουν? Μια χαρα δεν ειμασταν? Εκοψα τον θηλασμο στο μαιευτηριο και ξεκινησα αντικαταθλιπτικα. Ο θεος να με βοηθησει!

 

Μίλα με ψυχίατρο άμεσα. Οσο συχνά χρειάζεται. Μην πανικοβάλλεσαι, πολλές μαμάδες έχουν νιώσει έτσι, περνάει. Δεν έκανες λάθος, δεν είσαι περίεργη, είναι οι ορμόνες σου. 

Μίλησε με το γιατρό σου για το θεμα του θηλασμού. Με κάποια αντικαταθλιπτικά επιτρέπεται και μάλιστα βοηθά στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Προφανώς μην πειραματιστείς μόνη να κόψεις ή να αλλάξεις φάρμακα.

Υπομονή, θα περάσει. Και βεβαιώσου οτι ο άντρας σου ξέρει τι συμβαίνει και μιλά με τον ψυχίατρό σου.

[blessedmom]

18 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Μίλα με ψυχίατρο άμεσα. Οσο συχνά χρειάζεται. Μην πανικοβάλλεσαι, πολλές μαμάδες έχουν νιώσει έτσι, περνάει. Δεν έκανες λάθος, δεν είσαι περίεργη, είναι οι ορμόνες σου. 

Μίλησε με το γιατρό σου για το θεμα του θηλασμού. Με κάποια αντικαταθλιπτικά επιτρέπεται και μάλιστα βοηθά στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Προφανώς μην πειραματιστείς μόνη να κόψεις ή να αλλάξεις φάρμακα.

Υπομονή, θα περάσει. Και βεβαιώσου οτι ο άντρας σου ξέρει τι συμβαίνει και μιλά με τον ψυχίατρό σου.

Μιλαω με ψυχιατρο, εκεινος μου ειπε τι φαρμακα να παρω. Νομιζω πως δεν θα περασει ποτε. Φοβαμαι πολυ...

 

[belleblue]

από την στιγμή που έχεις άνθρωπο που σε προσέχει, να ξέρεις ότι κάνεις το καλύτερο για εσένα και το παιδί  σου! 

Είναι πολλές πολλές μητέρες που πρέπει να πάρουν αγωγή και μη σε κάνει αυτό να αισθάνεσαι καθόλου λιγότερο μητέρα , γυναίκα ή οτιδήποτε. 

όλα αυτά είναι μέσα στην ζωή μας. δώσε λίγο χρόνο να δράσει η αγωγή, γιατί ακόμα το σώμα σου συνηθίζει στις αλλαγές. Είσαι στην πιο δυσκολη φάση!

Εγώ που δεν είχα πάρει αγωγή, να ξέρεις ότι εάν ξαναπάθαινα , θα ήθελα να πάρω για να μη περάσω μήνες με αυτό το άσχημο συναίσθημα. 

Κάνεις το καλύτερο, δεν διακινδυνεύεις την υγεία σου κ του μωρού σου.  

Ρώτησες για τον θηλασμό σε σχέση με την lactancia την βιβλιοθήκη φαρμακολογίας που δείχνει ποια φάρμακα είναι συμβατά με τον θηλασμό ? Δεν περνάνε όλα στο μητρικό γάλα. 

όπως και να έχει, το σημαντικότερο είναι ότι κάνεις το καλύτερο. 

Το δέσιμο του μωρού δεν γίνεται μόνο με τον θηλασμό, μπορείς να κάνεις χίλια μύρια άλλα πράγματα. μασάζ,τραγούδι, χάδι την ώρα που τρώει. Ασχολήσου με άλλα πράγματα, 

εάν σου αρέσει το τραγούδι, θα σου φτιάξει την διάθεση και εσένα να τραγουδάς δικά σου αγαπημένα τραγούδια. βρες στίχους στο ιντερνετ κ την ώρα που δίνεις το γαλατάκι τραγούδα δικά σου - και ας είναι bangles πχ ή ότιδήποτε άλλο! 

Το συναίσθημα περνάει από τα αυτιά, από την φωνή σου... . 

[Deena]

fani_pap να σου ζήσει!

 

Κράτα ψηλά το κεφάλι και μην πιέζεις τον εαυτό σου, μην βιάζεσαι να αγαπήσεις το μωρό, μην νιώθεις ότι είσαι σε αγώνα δρόμου με σκοπό "να τα καταφέρεις". Προχώρα μέρα - μέρα ακολουθώντας την αγωγή σου, γιορτάζοντας τις μικρές σου νίκες και τις - ελάχιστες ίσως - στιγμές ευτυχίας που μπορεί να νιώθεις (π.χ. όταν η μεγάλη σου κόρη δώσει ένα χάδι στο μωρό, όταν το μωρό αποκοιμηθεί στην αγκαλιά σου χορτασμένο, όταν κοιμηθεί για αρκετή ώρα κ.λπ.), βήμα-βήμα θα χτιστεί η μεγάλη εικόνα.

 

Χίλια μπράβο που είσαι σε εγρήγορση για το πρόβλημα και τα αντανακλαστικά σου ήταν τόσο γρήγορα, αυτό από μόνο του δείχνει ότι και τα δυο σου παιδιά είναι τυχερά που σε έχουν μαμά και ότι θα κάνεις τα πάντα για να τα προστατεύσεις.

 

Να μπαίνεις να μας γράφεις αν αυτό σε κάνει να αποφορτίζεσαι και να αισθάνεσαι καλύτερα!

[blessedmom]

On 7/7/2017 at 10:08 ΠΜ, Deena είπε:

 

Fani_pap με το καλό το μωρό σου!

 

Εγώ ανήκω στις περιπτώσεις που ένα στραπάτσο το έπαθα με το δεύτερο παιδάκι, κυρίως λόγω κούρασης.

 

Είναι πολύ σημαντικό που έχεις αναζητήσει βοήθεια και εξίσου σημαντικό είναι να μην την παραμελήσεις στη συνέχεια, παρασυρμένη από τον τρελλό ρυθμό της καθημερινότητας που σε περιμένει.

 

Το γεγονός ότι θα αγαπήσεις και το δεύτερο παιδάκι είναι δεδομένο και σίγουρο, ωστόσο πρέπει να είσαι προετοιμασμένη για τα εξής :

α) μπορεί όντως στην αρχή να νιώσεις ότι αγαπάς το μεγάλο περισσότερο

β) μπορεί να νιώσεις ότι το νέο μωρό ήρθε και "χαλασε" την ηρεμία και την καθημερινότητά σου

γ) ίσως νιώσεις ότι έκανες λάθος και ότι τίποτα δεν θα πάει καλά από εδώ και πέρα

 

Αυτές τις σκέψεις (αναφέρω αυτές γιατί τίς βίωσα) δεν πρέπει να τις φοβηθείς, πρέπει να τις εκλογικεύσεις, να αποδεχθείς ότι στο μυαλό σου μιλάνε οι ορμόνες και όχι εσύ, να τις πάρεις από το χέρι και να βαδίσεις μαζί τους μέχρι να τις ξεπροβοδίσεις.

 

Είναι πολύ σημαντικό να εξασφαλίσεις κατά το δυνατόν μεγαλύτερη βοήθεια στα καθημερινά πρακτικά θέματα και να φροντίζεις να ξεκουράζεσαι έστω και λίγο...όλα μοιάζουν πιο μαύρα όταν είσαι κουρασμένος!

Εσενα Deena ποσο καιρο σου πηρε να νιωσεις καλα με το παιδι?

[blessedmom]

19 ώρες πρίν, belleblue είπε:

από την στιγμή που έχεις άνθρωπο που σε προσέχει, να ξέρεις ότι κάνεις το καλύτερο για εσένα και το παιδί  σου! 

Είναι πολλές πολλές μητέρες που πρέπει να πάρουν αγωγή και μη σε κάνει αυτό να αισθάνεσαι καθόλου λιγότερο μητέρα , γυναίκα ή οτιδήποτε. 

όλα αυτά είναι μέσα στην ζωή μας. δώσε λίγο χρόνο να δράσει η αγωγή, γιατί ακόμα το σώμα σου συνηθίζει στις αλλαγές. Είσαι στην πιο δυσκολη φάση!

Εγώ που δεν είχα πάρει αγωγή, να ξέρεις ότι εάν ξαναπάθαινα , θα ήθελα να πάρω για να μη περάσω μήνες με αυτό το άσχημο συναίσθημα. 

Κάνεις το καλύτερο, δεν διακινδυνεύεις την υγεία σου κ του μωρού σου.  

Ρώτησες για τον θηλασμό σε σχέση με την lactancia την βιβλιοθήκη φαρμακολογίας που δείχνει ποια φάρμακα είναι συμβατά με τον θηλασμό ? Δεν περνάνε όλα στο μητρικό γάλα. 

όπως και να έχει, το σημαντικότερο είναι ότι κάνεις το καλύτερο. 

Το δέσιμο του μωρού δεν γίνεται μόνο με τον θηλασμό, μπορείς να κάνεις χίλια μύρια άλλα πράγματα. μασάζ,τραγούδι, χάδι την ώρα που τρώει. Ασχολήσου με άλλα πράγματα, 

εάν σου αρέσει το τραγούδι, θα σου φτιάξει την διάθεση και εσένα να τραγουδάς δικά σου αγαπημένα τραγούδια. βρες στίχους στο ιντερνετ κ την ώρα που δίνεις το γαλατάκι τραγούδα δικά σου - και ας είναι bangles πχ ή ότιδήποτε άλλο! 

Το συναίσθημα περνάει από τα αυτιά, από την φωνή σου... . 

πηρα χαπι και τον εκοψα τον θηλασμο. Δεν μου ειπαν οτι εχω επιλογη αλλη. Δεν πειραζει παει τωρα αυτο. Οντως περναω πολυ δυσκολα. Δεν εχω και υπομονη. Τα βραδια αισθανομαι λιγο καλυτερα και την επομενη σηκωνομαι χαλια και απογοητευομαι. Θελω πολυ να μου μιλατε μου δινεται πολυ κουραγιο. Οταν δεν μου απαντατε μπαινω και διαβαζω ολη την ενοτητα απο την αρχη για να καταλαβω οτι περναει...

[blessedmom]

2 ώρες πρίν, Deena είπε:

fani_pap να σου ζήσει!

 

Κράτα ψηλά το κεφάλι και μην πιέζεις τον εαυτό σου, μην βιάζεσαι να αγαπήσεις το μωρό, μην νιώθεις ότι είσαι σε αγώνα δρόμου με σκοπό "να τα καταφέρεις". Προχώρα μέρα - μέρα ακολουθώντας την αγωγή σου, γιορτάζοντας τις μικρές σου νίκες και τις - ελάχιστες ίσως - στιγμές ευτυχίας που μπορεί να νιώθεις (π.χ. όταν η μεγάλη σου κόρη δώσει ένα χάδι στο μωρό, όταν το μωρό αποκοιμηθεί στην αγκαλιά σου χορτασμένο, όταν κοιμηθεί για αρκετή ώρα κ.λπ.), βήμα-βήμα θα χτιστεί η μεγάλη εικόνα.

 

Χίλια μπράβο που είσαι σε εγρήγορση για το πρόβλημα και τα αντανακλαστικά σου ήταν τόσο γρήγορα, αυτό από μόνο του δείχνει ότι και τα δυο σου παιδιά είναι τυχερά που σε έχουν μαμά και ότι θα κάνεις τα πάντα για να τα προστατεύσεις.

 

Να μπαίνεις να μας γράφεις αν αυτό σε κάνει να αποφορτίζεσαι και να αισθάνεσαι καλύτερα!

Εδρασα γρηγορα γιατι τρομαξα. Περασα και στο πρωτο αυτα τα baby blues αλλα εκεινα ηταν πολυ light σε σχεση με αυτα που βιωνω τωρα. Σε ευχαριστω για ολα. Πραγματικα πιανω τον ευατο μου να βιαζεται να αισθανθει πραγματα. Καθομαι τον κοιταω, τον φιλαω τον αγκαλιαζω...αλλα σκοτεινιαζω. Μπαινω καθε μιση ωρα να δω τι μου γραψατε, Ειναι πολυ συγκινητικο να παιρνεις κουραγιο απο γυναικες που ουτε καν σε ξερουν ουτε σου εχουν και καμια υποχρεωση! Χιλια ευχαριστω!

[vicky86]

Φανη δ ξερω τι μπορω να σου πω για να νιωσεις καλυτερα.αλλα αν εσυ θελεις να γραφεις να ηρεμεις.το μονο σιγουρο ειναι οτι θα γινουν καλυτερα τα πραγματα

[ΑΡΓΚ]

21 ώρες πρίν, fani_pap είπε:

Εδρασα γρηγορα γιατι τρομαξα. Περασα και στο πρωτο αυτα τα baby blues αλλα εκεινα ηταν πολυ light σε σχεση με αυτα που βιωνω τωρα. Σε ευχαριστω για ολα. Πραγματικα πιανω τον ευατο μου να βιαζεται να αισθανθει πραγματα. Καθομαι τον κοιταω, τον φιλαω τον αγκαλιαζω...αλλα σκοτεινιαζω. Μπαινω καθε μιση ωρα να δω τι μου γραψατε, Ειναι πολυ συγκινητικο να παιρνεις κουραγιο απο γυναικες που ουτε καν σε ξερουν ουτε σου εχουν και καμια υποχρεωση! Χιλια ευχαριστω!

  Βρες ένα ψυχαναλητη αν μπορείς, να πηγαίνεις ένα διάστημα να μιλάτε. Βοηθάει πάρα πολύ σε τέτοιες φάσεις, ανεξάρτητα από την φαρμακευτική αγωγή, ή τουλάχιστον αυτή ήταν η προσωοική μου εμπειρία. Ο ψυχαναλυτής μπορεί να είναι ή κλινικός ψυχολόγος ή ψυχίατρος, και σε βοηθάει να "ξεφορτώσεις" όλα αυτά που νιώθεις, χωρίς να φοβάσαι ότι θα σε κρίνουν, και χωρίς να κινδυνεύεις από επικίνδυνες συμβουλές. Σε φάση κατάθλιψης που πέρασε, μου δώθηκαν απλές συμβουλές που βοήθησαν. Δεν είσαι μόνη, δεν σου συμβαίνει κάτι περίεργο, μην ανησυχείς, περνάει.

[Deena]

19 ώρες πρίν, fani_pap είπε:

Εσενα Deena ποσο καιρο σου πηρε να νιωσεις καλα με το παιδι?

 

18 ώρες πρίν, fani_pap είπε:

Εδρασα γρηγορα γιατι τρομαξα. Περασα και στο πρωτο αυτα τα baby blues αλλα εκεινα ηταν πολυ light σε σχεση με αυτα που βιωνω τωρα. Σε ευχαριστω για ολα. Πραγματικα πιανω τον ευατο μου να βιαζεται να αισθανθει πραγματα. Καθομαι τον κοιταω, τον φιλαω τον αγκαλιαζω...αλλα σκοτεινιαζω. Μπαινω καθε μιση ωρα να δω τι μου γραψατε, Ειναι πολυ συγκινητικο να παιρνεις κουραγιο απο γυναικες που ουτε καν σε ξερουν ουτε σου εχουν και καμια υποχρεωση! Χιλια ευχαριστω!

 

Περίπου στους 2 μήνες άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα, στους 3 μήνες είχα ξαναβρεί πλήρως τον εαυτό μου. Είσαι πολύ κοντά στον τοκετό, ακόμα και χωρίς την προδιάθεσή σου, όλα μαύρα θα σου φαίνονταν σε αυτό το χρονικό σημείο....μην βιάζεσαι. Το πρώτο παιδί είναι μη συγκρίσιμη περίπτωση κατά την γνώμη μου, γιατί υπάρχει ο ενθουσιασμός της πρώτης φοράς και γιατί όπως και να το κάνουμε η κούραση είναι λιγότερη, η φροντίδα του μοιράζεται, πέφτουν κατά κανόνα όλοι να βοηθήσουν κ.λπ.

 

Σε μένα, ένα από τα κύρια πράγματα που βάρυναν στην ψυχολογία μου ήταν ότι όλο το περιβάλλον (εκτός του συζύγου μου) είχε πέσει πάνω στο μεγάλο παιδί για να μην ζηλέψει κι εγώ ένιωθα ότι : α) με είχαν παρατήσει μόνη μου και κανένας δεν νοιαζόταν πώς ήμουν, β) μου στερούσαν το μεγάλο μου παιδί, γ) δεν με βοηθούσαν καθόλου με την μπέμπα για να μην έχω χρόνο για τον μεγάλο (). Όλα τα παραπάνω έχουν στο βάθος τους κάποια αλήθεια αλλά προφανώς όχι με την τραγικότητα που τα σκεφτόμουν εγώ τότε!

[blessedmom]

Ρε κοριτσια υπαρχει περιπτωση να μην το αγαπησω ποτε? 

[vicky86]

Οχι φανη μου

Να δεις που σε κανενα μηνα θα γραφεις αλλα

Αν σου κανει καλο μιλα μας για την καθημερινοτητα σας κ το μικρουλι σου

[ΑΡΓΚ]

15 ώρες πρίν, fani_pap είπε:

Ρε κοριτσια υπαρχει περιπτωση να μην το αγαπησω ποτε? 

Οχι. Ηρέμησε. Μην βιάζεσαι. Παίρνε το μωρό αγκαλιά και ας μην το νιώθεις, αλλά μην έχεις τύψεις αν δεν νιώθεις ακόμη τίποτα. Δεν είναι όλες οι γέννες ίδιες και δε σου συμβαίνει κάτι εξωτικό, μην ανησυχείς. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου.

[Deena]

Συμφωνώ με Βίκυ...επικεντρώσου στα καθημερινά πρακτικά, να απασχολείται το μυαλό σου και δώσε χρόνο στον εαυτό σου.

[blessedmom]

On 19/7/2017 at 6:43 ΜΜ, vicky86 είπε:

Οχι φανη μου

Να δεις που σε κανενα μηνα θα γραφεις αλλα

Αν σου κανει καλο μιλα μας για την καθημερινοτητα σας κ το μικρουλι σου

Καθημερινοτητα...ταισμα, ξεσκατισμα, ρεψιμο και φτου και απο την αρχη. Το καλο ειναι οτι ειναι ησυχος ο κακομοιρης. Δεν ενοχλει. Κατα τα αλλα δεν εχω αναλαβει δραση ακομα. Ειναι εδω η μαμα μου οποτε αυτη μαγειρευει σκουπιζει κτλ. Να δω πως θα τα καταφερω οταν φυγει. Κι αυτο βουνο μου φαίνεται. Μονη με δυο παιδια! Θα μου πειτε παραπονιεμαι για τα παντα!!! Αλλες τα καταφερνουν με 3 η με 4!!!

[vicky86]

Σιγουρα θα υπαρχουν στιγμες πιο ομορφες.οταν κρατας το μικρουλι σου αγκαλια.οταν ερχεται το μεγαλο κ του δινει φιλακι.θα μεγαλωσει,θα αντιδρα περισσοτερο κ θα ερθουν πολυ ομορφες στιγμες

Φυσικα κ θα τα καταφερεις κ ιταν θα φυγει η μαμα σου.αλλα χρησιμοποιησε οσο μπορεις τη βοηθεια της

[blessedmom]

18 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

Σιγουρα θα υπαρχουν στιγμες πιο ομορφες.οταν κρατας το μικρουλι σου αγκαλια.οταν ερχεται το μεγαλο κ του δινει φιλακι.θα μεγαλωσει,θα αντιδρα περισσοτερο κ θα ερθουν πολυ ομορφες στιγμες

Φυσικα κ θα τα καταφερεις κ ιταν θα φυγει η μαμα σου.αλλα χρησιμοποιησε οσο μπορεις τη βοηθεια της

υπαρχουν το βραδυ κυριως που ηρεμω τα βλεπω αλλιως τα πραγματα. Την ημερα που ξυπναω ειναι δυσκολα ακομη.