Ύπνος - προβλήματα με τον υπνο!!!!!

[vicky86]

Είναι κ το αλλο. Στο πρώτο σιδερωνεις τα φορμακια μέσα-έξω, στο δεύτερο κατευθείαν από το στεγνωτηριο

Γενικα οι γονεις ειναι λιγο υπερβολικοί με το πρώτο, το δεύτερο φέρνει ισορροπια

[Έσπερος]

Just now, vicky86 είπε:

Είναι κ το αλλο. Στο πρώτο σιδερωνεις τα φορμακια μέσα-έξω, στο δεύτερο κατευθείαν από το στεγνωτηριο

Γενικα οι γονεις ειναι λιγο υπερβολικοί με το πρώτο, το δεύτερο φέρνει ισορροπια

Ε ναι αυτό προσπαθώ να πω. αλλά για τον καθένα το τι είναι υπερβολή κ τι όχι, είναι υποκειμενικό. να σημειώσω εδω οτι δεν θεωρω υπερβολή τον θηλασμό ή τη συγκοιμηση ή τον μαρσιπο ούτε τα θεωρώ απαραιτήτως κουραστικά, το αντίθετο θα έλεγα σε καποιες περιπτωσεις. αλλα φαβταζομαι οτι σε καταστασεις που στο πρωτο η μαμα θα εδινε το στηθος με τη μια ακομα κι αν ειναι σιγουρη οτι το παιδι μολις χορτασε , στο δευτερο μαλλον θα εξαντλήσει καθε μεσο απασχόλησης κ παρηγοριάς αν προεχει καποια αναγκη του μεγάλου παιδιου. αυτο προσπαθω να πω. 

 

Μεσα εξω φορμακια δεν σιδερωσα ποτε αν κ ειμαι φαν του σιδερώματος. παντως εγω ειμαι απο τις μαμαδες που κανουν περισσοτερες υπερβολές οταν το παιδι μεγαλωνει παρα οταν ηταν νεογεννητο. 

[ΑΡΓΚ]

15 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Ε ναι αυτό προσπαθώ να πω. αλλά για τον καθένα το τι είναι υπερβολή κ τι όχι, είναι υποκειμενικό. να σημειώσω εδω οτι δεν θεωρω υπερβολή τον θηλασμό ή τη συγκοιμηση ή τον μαρσιπο ούτε τα θεωρώ απαραιτήτως κουραστικά, το αντίθετο θα έλεγα σε καποιες περιπτωσεις. αλλα φαβταζομαι οτι σε καταστασεις που στο πρωτο η μαμα θα εδινε το στηθος με τη μια ακομα κι αν ειναι σιγουρη οτι το παιδι μολις χορτασε , στο δευτερο μαλλον θα εξαντλήσει καθε μεσο απασχόλησης κ παρηγοριάς αν προεχει καποια αναγκη του μεγάλου παιδιου. αυτο προσπαθω να πω. 

 

Μεσα εξω φορμακια δεν σιδερωσα ποτε αν κ ειμαι φαν του σιδερώματος. παντως εγω ειμαι απο τις μαμαδες που κανουν περισσοτερες υπερβολές οταν το παιδι μεγαλωνει παρα οταν ηταν νεογεννητο. 

 

Προσωπικά είδα το ανάποδο, όχι μόνο σε εμένα,αλλά και στις φίλες με τις οποίες είχαμε μωρά σε παρόμοια ηλικία. Δηλαδή στο πρώτο μωρό, είσαι πιο επηρεασμένος από αυτό που ακούς γύρω σου, που είναι ότι το γάλα σου αποκλείεται να φτάσει, το μωρό πρέπει να κοιμάται πολύ και μόνο του, αν δεν τρώει ανά τρίωρο πρέπει να δώσεις ξένο κλπ, όπως προφανώς έχει ακούσει και ο μπαμπάς που έχει φτάσει να αναρωτιέται αν το μωρό του έχει κάποια πάθηση και δεν κοιμάται. Στα επόμενα, έχεις δει τι σε βασάνισε και τι δούλεψε, και ακούς λιγότερο τους τρίτους. Στην περίπτωση του θηλασμού ας πούμε, μάλλον πας πιο εύκολα από την αρχή στη συγκοίμηση ή στο να δίνεις το μωρό απλά το στήθος όποτε ανοίξει το στόμα, χωρίς καμία ανάλυση για το αν μία στο εκατομμύριο θέλει κάτι άλλο. Φαντάζομαι ότι αντίστοιχα ισχύουν για την πιπίλα, το φάσκιωμα, τις βόλτες ή οτιδήποτε άλλο κατέληξε κάθε οικογένεια να δει ότι της ταιριάζει σαν τρόπος ζωής. Μέχρι και το μίλκο  

[Sansa]

Κορίτσια καλημέρα. Θέλω τη πολύτιμη  συμβουλή σας και φυσικά την εμπειρία σας που εγώ δεν έχω. Λοιπόν, έχω ένα μωράκι 3 μηνών και είμαι άνεργη. Κοιμάται πλέον ήσυχα από το πρωί μέχρι το απόγευμα. Από όταν πέσει ο ήλιος, ή θα κοιμάται καμιά ωρίτσα ή καθόλου. Κυρίως τη νύχτα μετά τις 11 μεχρι 8-9 το πρωί δεν κοιμάται, παίζει νευρικά τα ποδαράκια. Κάνουμε συγκοιμηση για να καταφέρει να κοιμηθεί αλλά και πάλι τίποτα. Κάποιες φορές κοιμήθηκε μισή ώρα στην αγκαλιά μου στο κρεβάτι και ξύπνησε στη μισή ώρα με κλάματα (σαν να βλέπει εφιάλτες ένα πράγμα. Ρώτησα τον παιδίατρο καιμου είπε ότι δεν έχουν εφιάλτες από τόσο μικρά. Το έχει ελέγξει και δεν έχει κάτι παθολογικό).  Να διευκρινίσω ότι μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν δύσκολο στον ύπνο όλο το 24ωρο (κουράστηκα απίστευτα), όλη μέρα κοιμόταν μόνο στην αγκαλιά μου. το πρόβλημα είναι ότι είμαι μόνη και δεν έχω βοήθεια από τον συζυγο που λείπει 12ωρα λόγω δουλειάς και όταν επιστρέφει σπίτι τρώει και κοιμάται. Πλέον σκέφτομαι σοβαρά να χωρίσω γιατί η ψυχολογία μου είναι στα τάρταρα, είμαι πολύ κουρασμένη και άυπνη. Μέσα στη μέρα, που πλέον το μωρό κοιμάται στην κούνια (εφόσον έχει αποκοιμηθεί στην αγκαλιά μου και μόνο από τις 9 το πρωί μέχρι 5-6 το απόγευμα) δενξεκουραζομαι γιατί έχω να κάνω όλα τα υπόλοιπα :μαγειρεμα,καθαριοτητα, ετοιμασία των μπιμπερό, μπάνιο κλπ.  Δεν είμαι δυστυχώς και άνθρωπος που κοιμάται την μέρα, όσο κουρασμένη και να είμαι. Οπότε έχω αυτά τα προβλήματα :να μπορέσει να κοιμηθεί το μωρό έστω 2-3 ώρες το βράδυ για να ξεκουραστώ κι εγώ και τι θα κάνω με τον γάμο μου που βλέπω να διαλύεται. Ο σύζυγος δεν θέλει διαζύγιο αλλά αυτή η μη συμμετοχή του και η αδιαφορία για την ψυχική και κυρίως σωματική μου κούραση μου δείχνει ότι δεν ενδιαφέρεται πλέον για μένα. Καταλαβαίνω ότι είναι και οι ορμόνες και η αϋπνία που τα βλέω τόσο μαύρα αλλά δεν θέλω να μεγαλώσει το παιδί μου σε μια οικογένεια που ο πατέρας  αδιαφορεί και η μάνα είναι κουρασμένη και δυστυχισμένη. Νιώθω πολύ μόνη σε όλο αυτό. 

[ΑΡΓΚ]

Το μωρό σου έχει μπερδέψει τη μέρα με τη νύχτα. Θα αρχίσεις να το ξυπνάς, δε γίνεται αλλιώς. Τη μέρα θα κάνεις φασαρία, θα το ξυπνάς ανά δύο ώρες, θα το πηγαίνεις βόλτες, θα το κάνεις μπάνιο, θα του τραγουδάς. Και ας γκρινιάζει. Ο στόχος σου είναι να σπρώξεις τον μεγάλο ύπνο τη νύχτα, και δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Δεν είναι σπάνιο αυτό που σου συμβαίνει, μην ανησυχείς. Απλά θέλει λίγη υπομονη. Τη μερα θα βάζεις ξυπνητήρι, κάντε μαζί το πολύ έναν τρίωρο ύπνο το μεσημέρι, και πρέπει εκεί να κοιμηθείς κι εσύ, και μετά φασαρία, μουσική, παιχνίδι, παιχνίδι με το νερό που τα ξυπνάει γενικά, έξω κλπ. Τη νύχτα, συγκοίμηση αν σε βολεύει, αλλά φόσον τηρείς τους κανόνες ασφαλείας, ήσυχο δωμάτιο, ταϊσματα στο σκοτάδι όσο γίνεται, και μην του αλλάζεις καν πάνα σε κάθε τάισμα αν δεν έχει κάνει κακά.

Από εκεί και πέρα, μην πάρεις απόφαση για διαζύγιο μέσα στην αϋπνία. Δωσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου. Ζήτησε από τον άντρα σου να αναλάβει πολύ πιο ενεργό ρόλο τα Σαββατοκύριακα, λογικό είναι μέσα στη βδομάδα αν δουλεύει 12 ώρες να μην μπορεί να λειτουργήσει χωρίς να κοιμηθεί, έχω προκαλέσει τροχαίο από αϋπνία σε αντίστοιχη φάση, και ευτυχώς μόνο με υλικές ζημιές. Ρίξε τις απαιτήσεις σου για το σπίτι, ζήτησε από τον άντρα σου να μοιραστείτε το καθάρισμα τα Σαββατοκύριακα, περιόρισε το μαγείρεμα στο ελάχιστο, και τα μακαρόνια, και τα σάντουιτς και οι πίτσες μια χαρά είναι στη φάση που είστε. Επίσης αν δεν το έχεις ήδη δοκιμάσει, σκέψου μήπως το πειράζει το γάλα που πίνει. Πιπίλα φαντάζομαι έχετε δοκιμάσει;

 

[Yovanna]

Just now, Sansa said:

Κορίτσια καλημέρα. Θέλω τη πολύτιμη  συμβουλή σας και φυσικά την εμπειρία σας που εγώ δεν έχω. Λοιπόν, έχω ένα μωράκι 3 μηνών και είμαι άνεργη. Κοιμάται πλέον ήσυχα από το πρωί μέχρι το απόγευμα. Από όταν πέσει ο ήλιος, ή θα κοιμάται καμιά ωρίτσα ή καθόλου. Κυρίως τη νύχτα μετά τις 11 μεχρι 8-9 το πρωί δεν κοιμάται, παίζει νευρικά τα ποδαράκια. Κάνουμε συγκοιμηση για να καταφέρει να κοιμηθεί αλλά και πάλι τίποτα. Κάποιες φορές κοιμήθηκε μισή ώρα στην αγκαλιά μου στο κρεβάτι και ξύπνησε στη μισή ώρα με κλάματα (σαν να βλέπει εφιάλτες ένα πράγμα. Ρώτησα τον παιδίατρο καιμου είπε ότι δεν έχουν εφιάλτες από τόσο μικρά. Το έχει ελέγξει και δεν έχει κάτι παθολογικό).  Να διευκρινίσω ότι μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν δύσκολο στον ύπνο όλο το 24ωρο (κουράστηκα απίστευτα), όλη μέρα κοιμόταν μόνο στην αγκαλιά μου. το πρόβλημα είναι ότι είμαι μόνη και δεν έχω βοήθεια από τον συζυγο που λείπει 12ωρα λόγω δουλειάς και όταν επιστρέφει σπίτι τρώει και κοιμάται. Πλέον σκέφτομαι σοβαρά να χωρίσω γιατί η ψυχολογία μου είναι στα τάρταρα, είμαι πολύ κουρασμένη και άυπνη. Μέσα στη μέρα, που πλέον το μωρό κοιμάται στην κούνια (εφόσον έχει αποκοιμηθεί στην αγκαλιά μου και μόνο από τις 9 το πρωί μέχρι 5-6 το απόγευμα) δενξεκουραζομαι γιατί έχω να κάνω όλα τα υπόλοιπα :μαγειρεμα,καθαριοτητα, ετοιμασία των μπιμπερό, μπάνιο κλπ.  Δεν είμαι δυστυχώς και άνθρωπος που κοιμάται την μέρα, όσο κουρασμένη και να είμαι. Οπότε έχω αυτά τα προβλήματα :να μπορέσει να κοιμηθεί το μωρό έστω 2-3 ώρες το βράδυ για να ξεκουραστώ κι εγώ και τι θα κάνω με τον γάμο μου που βλέπω να διαλύεται. Ο σύζυγος δεν θέλει διαζύγιο αλλά αυτή η μη συμμετοχή του και η αδιαφορία για την ψυχική και κυρίως σωματική μου κούραση μου δείχνει ότι δεν ενδιαφέρεται πλέον για μένα. Καταλαβαίνω ότι είναι και οι ορμόνες και η αϋπνία που τα βλέω τόσο μαύρα αλλά δεν θέλω να μεγαλώσει το παιδί μου σε μια οικογένεια που ο πατέρας  αδιαφορεί και η μάνα είναι κουρασμένη και δυστυχισμένη. Νιώθω πολύ μόνη σε όλο αυτό. 

Κοριτσάκι μου πολλά συγχαρητήρια για το μωράκι σου!! Δεν το γνώριζα! Χάρηκα πάρα πολύ!! Στενοχωρήθηκα όμως που βιώνεις έτσι την περίοδο αυτή και στενοχωριέσαι τόσο. Έχεις δίκιο να νοιώθεις έτσι, όμως προσωπική μου γνώμη, γιατί μόνο εσύ ξέρεις τι γίνεται στο σπίτι σου, μην σκέφτεσαι προσ το παρών τουλάχιστον χωρισμούς και διαζύγια. Δες το και έτσι. Καλύτερα δεν θα νοιώσεις, δεν θα σε βοηθήσει σε κάτι. Χειρότερα θα είναι στην παρούσα φάση. Αργότερα βλέπεις. Μηπως και κείνος δεν έχει προσαρμαστεί ακόμη στα νέα δεδομένα? Μήπως έχει γαλουχηθεί με την νοοτροπία ότι η γυναίκα φροντίζει το παιδί? Άντρας γνωστής μου της έλεγε, "σιγά ένα παιδί έκανες" .. Να του εξηγήσεις ότι αν εσύ καταρρεύσεις, μετά θα πρέπει να αναλάβει εκείνος.. 

Για το θέμα του ύπνου του παιδιού στα είπε πολύ καλά η Αργκ. Το έκανε και φίλη μου που είχε το ίδιο πρόβλημα και τώρα κοιμάται κυρίως την νύχτα και λιγότερο τη μέρα.  Εύχομαι να φτιάξει η κατάσταση σύντομα, είμαι βέβαιη πως θα φτιάξει, και όσο μπορείς (είναι και οι άτιμες οι ορμόνες,) μην κάνεις άσχημες σκέψεις. 

[Sansa]

Έχω δοκιμάσει πιπίλα μόνο για να την πάρει ο ύπνος, την μέρα λειτουργεί, το βράδυ ούτε με πιπίλα κοιμάται. Κι εγώ νομίζω ότι έχει μπερδέψει τη νύχτα με τη μέρα αλλά από την άλλη τη νύχτα δεν είναι απλά άυπνη αλλά συμπεριφέρεται σαν κάτι να την τρομάζει, λίγο να κοιμηθεί 10 λεπτά ξυπνάει σαν από εφιάλτη και δεν ηρεμεί ούτε στην αγκαλιά μου. Όσο για τον άντρα μου, πριν παντρευτούμε νόμιζα ότι ήταν ο πιο μοντέρνος άνθρωπος στον κόσμο και από όταν γέννησα νιώθω ότι ζω στο 1950! Ξέρω, είναι και κωμικό μαζί με τραγικό...

[maripoz]

Just now, Sansa said:

Έχω δοκιμάσει πιπίλα μόνο για να την πάρει ο ύπνος, την μέρα λειτουργεί, το βράδυ ούτε με πιπίλα κοιμάται. Κι εγώ νομίζω ότι έχει μπερδέψει τη νύχτα με τη μέρα αλλά από την άλλη τη νύχτα δεν είναι απλά άυπνη αλλά συμπεριφέρεται σαν κάτι να την τρομάζει, λίγο να κοιμηθεί 10 λεπτά ξυπνάει σαν από εφιάλτη και δεν ηρεμεί ούτε στην αγκαλιά μου. Όσο για τον άντρα μου, πριν παντρευτούμε νόμιζα ότι ήταν ο πιο μοντέρνος άνθρωπος στον κόσμο και από όταν γέννησα νιώθω ότι ζω στο 1950! Ξέρω, είναι και κωμικό μαζί με τραγικό...

Να σου ζήσει το μωράκι σου. Δεν είναι η στιγμή για να σκέφτεσαι διαζυγια τώρα είστε και οι δύο θολωμενοι και σε περίοδο προσαρμογής. Προσπαθησε να κάνετε μια ήρεμη συζήτηση με τον άντρα σου και να του εξηγήσεις πώς νιώθεις. Για διαζυγια κλπ μην πάρεις καμία απόφαση τώρα και για αρκετό καιρό ακόμα. Εγώ προσωπικά, και αυτή είναι η δική μου γνώμη, θα σου έλεγα να μην πάρεις καμία απόφαση για τουλάχιστον ένα χρόνο ακόμα, εκτός βέβαια αν ο άντρας σου κάνει κάτι που πραγματικά είναι προφανής λόγος διαζυγίου. Ένα παιδί είναι μεγάλη δοκιμασία για το ζευγάρι ειδικά αν δεν υπάρχει άλλη βοήθεια και μπορεί να πάρει και ένα και δύο χρονια για να προσαρμοστουν οι γονείς στους νέους ρυθμούς. Όσο για το θέμα του ύπνου, δεν είναι ασυνήθιστο τα μωράκια να μπερδεύουν τη μέρα με τη νύχτα, δεν έχω πολλές συμβουλές να σου δώσω καθώς, γνωρίζοντας αυτό το φαινόμενο φροντισα από νωρίς να του δώσω τα "μηνύματα" να ξεχωρίζει μέρα με νύχτα ( πάνω κάτω αυτά που σου είπε η @ΑΡΓΚ) δηλαδή ανοιχτά φώτα και παράθυρα τη μέρα, όχι ησυχία κλπ. Αντίστοιχα το βράδυ χαμηλωνουν τα φώτα και γενικότερα οι ρυθμοί σταδιακά . Θα έλεγα να μην το κάνεις πολύ απότομα αλλά σπρωξε τον ύπνο ένα μισάωρο τη μέρα. Δλδ ξυπνα το περίπου μισή ώρα πριν από αυτή που περιμένεις να ξυπνήσει. Αν δεν ξέρεις καθόλου τι ώρα θα ξυπνήσει αυτοσχεδιασε τέλος πάντων αλλά καντο ήπια και δώσε 2-3 βδομάδες ώστε να φτιάξει κάπως η κατάσταση. Υπομονή, μετά τους έξι μήνες θα είναι ευκολότερα. Εύχομαι το καλύτερο 

[Mamaloulou]

Καλησπέρα αντιμετώπιζα το ίδιο πρόβλημα με εσένα το μωρό είχε μπερδέψει τη μέρα με την νύχτα  μεχρι που δεν πήγαινε αλλο και ετσι το ξυπναγα εκανα φασαρια το πηγαινα βολτα δεν ήταν εύκολο γκρίνιαζε λογο νυστας αλλά μετά από τρεις τέσσερις ημέρες έστρωσε το πράμα 

[Maya14]

@Sansa Να σου ζήσει το μωράκι! Λοιπόν στο θέμα υπνου ότι ειπαν τα κορίτσια πιο πριν συμφωνώ και επαυξάνω. Μήπως το βράδυ την ταιζεις και κλαιει; Για να μου έφευγε και τελειως απο το μυαλό, ίσως να πηγαινα το παιδί κ σε έναν παιδογαστρεντερολογο μήπως το γαλα ευθύνεται για την ανησυχία. Η δυσπεψια και η γοπ, εάν συμβαίνουν, συνήθως το απογευματάκι ξεκινούν την επιδείνωση γιατί το στομαχι του μωρού έχει επιβαρυνθει απο τα προηγούμενα γεύματα. Όσον αφορά τη σχέση με τον σύζυγό, να ξέρεις ότι με τον ερχομό του παιδιού έρχεται  και ο επαναπροσδιορισμος της σχέσης του ζευγαριού. Αν δουλεύει 12 ωρο και το βράδυ δεν κοιμάται καλά λογω της ανησυχιας του παιδιού, τι να κάνει κ αυτός. Θα σε συμβουλευα εαν δεν υπάρχει κάποιος φίλος συγγενής να σε βοηθήσει λίγο με το μωρό, ψαξε βρες μια κοπέλα είτε να κραταει λίγο το μωρό είτε για δουλειές στο σπίτι, εστω κ για δύο ώρες. Αν είναι ανεφικτο, θα ασχολείσαι μονο με το μωρό, ενα ντους κ ενα φαι αν προλαβαίνεις. Υπομονή, προσωπικά μετά τους εξι μηνες βρηκα εναν μπουσουλα με το μωρό και σταματησα να αντιπαθω τον άντρα μου.

[Έσπερος]

Just now, Maya14 είπε:

σταματησα να αντιπαθω τον άντρα μου

κι εγώ τους πρώτους μήνες του παιδιού ένιωθα μια απίστευτη αντιπάθεια για τον άντρα μου!!! παρόλο που κρατούσε το σπίτι πεντακάθαρο  κ μου είχε πάντα φαγητό κι εγώ έτρωγα σαν βόδι μέρα νύχτα και πολλές φορές δεν του άφηνα κι έτρωγε σαλάτες ή βραστά λαχανικά. 

 

Για αυτό @Sansa πριν πάρεις καμία περίεργη απόφαση, προσπάθησε λίγο να ηρεμήσεις, και σκέψου καθαρά τι ακριβώς σου φταίει στον άντρα σου. Αν σου φταίει απλώς το ότι εκείνος δεν περνάει αυτά που περνάς εσύ, δυστυχώς δεν είναι δική του ευθύνη. Αν σου φταίει για άλλους λόγους, συζητήστε το με ηρεμία κατά προτίμηση σε φάση που δεν θα έχετε μεγάλη αϋπνία και εξάντληση. 

[Yovanna]

Just now, Έσπερος said:

δεν είναι δική του ευθύνη.

Τι εννοείς με αυτό ? Η Sansa είπε οτι της φταίει που εκείνος είναι αμέτοχος και δεν βοηθάει όταν βρίσκεται στο σπίτι.

[Έσπερος]

Just now, Yovanna είπε:

Τι εννοείς με αυτό ? Η Sansa είπε οτι της φταίει που εκείνος είναι αμέτοχος και δεν βοηθάει όταν βρίσκεται στο σπίτι.

Το αμέτοχος είναι σχετικό. ΠΡώτα απ όλα αν λείπει τη μισή μέρα, πότε να βοηθήσει; Τώρα αν εννοεί ότι γυρνάει σπίτι, λέει "γυναίκα, φαί", περιμένει να του σερβίρει εκείνη κρατώντας κ το μωρό μαζί, και μετά αυτός αράζει στον καναπέ, τρώει, δεν τον νοιάζει αν η γυναίκα του είναι νηστικοί, κ μετά ροχαλίζει, κ το σ/κ κοιμάται μέχρι τις 12 το μεσημέρι, οκ προφανώς είναι ευθύνη του. Αλλά αν γυρνάει από τη δουλειά κ έχει φέρει μαζί κ τα ψώνια από το σούπερ μάρκετ, κ βάζει κ να μαγειρέψει, παίζει λίγο με το παιδί κ μετά είναι ψόφιος, ε δεν είναι δική του ευθύνη που δουλεύει 12 ώρες κ δεν ξέρω κιόλας αν τρώει κ καμιά ώρα στη μετακίνηση κ τα σχετικά, τι να κάνει, πού θα τις βρει τις ώρες;  Το θέμα είναι ότι στη φάση αυτή δεν βλέπουμε καθαρά, γιατί όλη η κατάσταση είναι πολύ επίπονη για μας,  δεν θα βάλουμε κ φυτιλιές σ ένα ζευγάρι που δεν γνωρίζουμε. 

[Sansa]

Just now, Έσπερος είπε:

κι εγώ τους πρώτους μήνες του παιδιού ένιωθα μια απίστευτη αντιπάθεια για τον άντρα μου!!! παρόλο που κρατούσε το σπίτι πεντακάθαρο  κ μου είχε πάντα φαγητό κι εγώ έτρωγα σαν βόδι μέρα νύχτα και πολλές φορές δεν του άφηνα κι έτρωγε σαλάτες ή βραστά λαχανικά. 

 

Για αυτό @Sansa πριν πάρεις καμία περίεργη απόφαση, προσπάθησε λίγο να ηρεμήσεις, και σκέψου καθαρά τι ακριβώς σου φταίει στον άντρα σου. Αν σου φταίει απλώς το ότι εκείνος δεν περνάει αυτά που περνάς εσύ, δυστυχώς δεν είναι δική του ευθύνη. Αν σου φταίει για άλλους λόγους, συζητήστε το με ηρεμία κατά προτίμηση σε φάση που δεν θα έχετε μεγάλη αϋπνία και εξάντληση. 

Δεν μου φταίει "απλώς " επειδή δεν περνάει αυτά που περνάω εγώ . Φταίει όπως είπε και η @Yovanna ότι δεν συμμετέχει, δεν συμπονει την ταλαιπωρία μου, δεν βοηθάει ούτε εμένα ούτε το παιδί μας.  Νομίζω ήταν σαφές όπως το έγραψα. Ούτε έχω πολλές απαιτήσεις. Του έχω μιλήσει, λέει ότι θα βοηθήσει και μετά πάει τα ίδια. Δεν την αναλαμβάνει ούτε ένα Σάββατο βράδυ (που Κυριακή δεν δουλεύει)  ώστε να κοιμηθώ ανθρώπινα έστω 1 νύχτα την εβδομάδα. Σήμερα το πρωί πάλι τσακωθήκαμε, γι'αυτο ένιωσα την ανάγκη να σας γράψω το πρόβλημα μου. Φυσικά είναι πιο δύσκολο να σας το περιγράψω από ότι αν το βλέπατε από μόνες σας.  Έχω φτάσει να λυπηθω τον εαυτό μου. Φυσικά κάποιο στιγμή θα φτιάξει ο ύπνος της μπέμπας και μόνο επειδή θα έχει μεγαλώσει, απλά μέχρι τότε ελπίζω να μην έχει χαθεί ο γάμος μου. Είμαι κι από τους ανθρώπους που όταν πληγώνομαι δεν ξεχνάω και δεν συγχωρώ. 

[samsympan]

@Sansa έχουν μιλήσει σωστά οι μαμάδες παραπάνω. Το ωράριο του παιδιού μην έχεις αμφιβολία σταδιακά σε λίγες μέρες θα φτιάξει με τον τρόπο που προτάθηκε. Γενικότερα όμως θα πρότεινα και τα εξής δύο προς διευκόλυνση της κατάστασης.

1) Καταρχήν μην φορτώνεις την ημέρα με πολλές δουλειές. Τα απαραίτητα και ίσως μία μόνο πιο έξτρα δουλειά. Και για μένα πολύ βασικό, να έχεις μαζί σου το μωρό σε ότι κάνεις. Τι εννοώ. Μην περιμένεις να κοιμηθεί για να αρχίσεις να τρέχεις σαν τον Βέγγο να τα προλάβεις όλα πριν ξυπνήσει! Πχ ξυπνάς το πρωί και έχεις για την ημέρα εκείνη πλυντήριο-άπλωμα, μαγείρεμα, ηλεκτρική σκούπα. Το μωρό μαζί σου. Είτε στο ριλάξ, είτε σε μάρσιπο, είτε στο γυμναστηριάκι του κάτω. Όπως σε βολεύει ανά περίπτωση. Και αυτό θα σε χαζεύει και θα έχει παραστάσεις και θα μένει ξύπνιο και θα είσαστε παρεούλα. Και σε στάδια οι δουλειές. Δε χρειάζεται να βγαίνουν μια κι έξω. Πχ βάζεις το μωρό στο ριλάξ σε σημείο να σε βλέπει και ξεκινάς μαγείρεμα (εύκολα πράγματα της κατσαρόλας) και αν χρειαστεί διακόπτεις και 1-2 φορές για να αλλάξεις πάνα ή να πάρεις αγκαλιά το μωρό για λίγο. Θα κάνεις πιο πολλή ώρα αλλά δεν τρέχει κάτι. Και όταν το μωρό θα κοιμηθεί μέσα στην μέρα, δεν θα σε περιμένουν όλες οι δουλειές. Οι μισές θα έχουν γίνει. Μην κοιμηθείς εάν δεν μπορείς. Άραξε στον καναπέ, διάβασε ένα βιβλίο, δες μια ταινία, κάνε ένα ντουζ, βάψε τα νύχια σου. Ότι σε ευχαριστεί και σε χαλαρώνει.

2) Να μιλάς στον άντρα σου, όπως θα μιλούσες στον κολλητό σου. Χωρίς να τον κατηγορείς οτι είναι απών (ξέρω δεν είναι εύκολο αλλά θα πρέπει να είσαι διπλωμάτισσα!) αλλά με απόλυτη ειλικρίνεια. Και να του περιγράφεις το πως νιώθεις και ευθέως να ζητάς βοήθεια. Και τις ρόδινες και τις μαύρες σκέψεις σου. Όλες! Πχ "Σήμερα το μωρό ήταν ήρεμο και μου έκανε πολλά γελάκια. Σκεφτόμουν, πωπω τι θαύμα είναι αυτό στην αγκαλιά μας! Δεν κουράστηκα ιδιαίτερα" αλλά και "Σήμερα το μωρό γκρινιάζει πολύ, ήθελε όλη μέρα αγκαλιά, με το που κάθόμουν να πάρω μια ανάσα έκλαιγε. Είμαι φορτισμένη. Νιώθω να ασφυκτιώ. Χρειάζομαι λίγη απόσταση. Ανέλαβε σε παρακαλώ μισή-μια ώρα να βγω να περπατήσω/τρέξω στην γειτονιά να ανασάνω λίγο". Ήρεμα και ωραία και βάζεις μπουφάν και βγαίνεις. Δεν επεκτείνομαι άλλο γιατί είναι εκτός θέματος. Αλλά να μη κρατάς πράγματα μέσα σου. Με ηρεμία να τα λες όλα. Να έχει ο άλλος πλήρη εικόνα της κατάστασης. Και με το πέρας του χρόνου όλα θα μπουν στον δρόμο τους...

[ΑΡΓΚ]

Just now, Sansa είπε:

Δεν μου φταίει "απλώς " επειδή δεν περνάει αυτά που περνάω εγώ . Φταίει όπως είπε και η @Yovanna ότι δεν συμμετέχει, δεν συμπονει την ταλαιπωρία μου, δεν βοηθάει ούτε εμένα ούτε το παιδί μας.  Νομίζω ήταν σαφές όπως το έγραψα. Ούτε έχω πολλές απαιτήσεις. Του έχω μιλήσει, λέει ότι θα βοηθήσει και μετά πάει τα ίδια. Δεν την αναλαμβάνει ούτε ένα Σάββατο βράδυ (που Κυριακή δεν δουλεύει)  ώστε να κοιμηθώ ανθρώπινα έστω 1 νύχτα την εβδομάδα. Σήμερα το πρωί πάλι τσακωθήκαμε, γι'αυτο ένιωσα την ανάγκη να σας γράψω το πρόβλημα μου. Φυσικά είναι πιο δύσκολο να σας το περιγράψω από ότι αν το βλέπατε από μόνες σας.  Έχω φτάσει να λυπηθω τον εαυτό μου. Φυσικά κάποιο στιγμή θα φτιάξει ο ύπνος της μπέμπας και μόνο επειδή θα έχει μεγαλώσει, απλά μέχρι τότε ελπίζω να μην έχει χαθεί ο γάμος μου. Είμαι κι από τους ανθρώπους που όταν πληγώνομαι δεν ξεχνάω και δεν συγχωρώ. 

 

Μην παρακαλάς, μην ρωτάς, ανακοίνωσέ του το: Είμαι πάρα πολύ κουρασμένη, δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι, θα τρελαθώ από την κούραση, θα μου πέσει το μωρό από τα χέρια. Το Σάββατο, θα κρατήσεις το μωρό από τις 10 μέχρι τις 6, μακάρι να μην ξυπνήσει πολλές φορές, αλλά πραγματικά χρειάζομαι να κοιμηθώ. Αν σε αγνοήσει, σε ειρωνευτεί κλπ, όντως έχετε πρόβλημα στο γάμο σας.

Και το ίδιο μέσα στη μέρα το Σαββατοκύριακο, άσε του το μωρό 1-2 ώρες και πήγαινε μία βόλτα. Μη ζητήσεις την άδεια, μην τον κατηγορήσεις. Απλώς πες του πως το έχεις ανάγκη.

 

[Sansa]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Μην παρακαλάς, μην ρωτάς, ανακοίνωσέ του το: Είμαι πάρα πολύ κουρασμένη, δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι, θα τρελαθώ από την κούραση, θα μου πέσει το μωρό από τα χέρια. Το Σάββατο, θα κρατήσεις το μωρό από τις 10 μέχρι τις 6, μακάρι να μην ξυπνήσει πολλές φορές, αλλά πραγματικά χρειάζομαι να κοιμηθώ. Αν σε αγνοήσει, σε ειρωνευτεί κλπ, όντως έχετε πρόβλημα στο γάμο σας.

Και το ίδιο μέσα στη μέρα το Σαββατοκύριακο, άσε του το μωρό 1-2 ώρες και πήγαινε μία βόλτα. Μη ζητήσεις την άδεια, μην τον κατηγορήσεις. Απλώς πες του πως το έχεις ανάγκη.

 

Στο περίπου έχει γίνει. Τον παρακάλεσα κάποιες φορές, στις 9 το βράδυ μου λέει ότι χρειάζεται μια ώρα ύπνο και μετά όλο το βράδυ θα την κρατήσει, μετά από μιάμιση ώρα τον ξυπνάω, κάνει μισή ώρα να σηκωθεί (ήδη έχει πάει 11), πάω για ύπνο, σε 3 ώρες ξυπνάω από τα ουρλιαχτά του μωρού και βλέπω αυτόν με αγκαλιά το μωρό να κλαίει κι αυτός να κοιμάται. Έχει πάει ήδη 2:30 το πρωί, λέει έχω ανάγκη να κοιμηθώ, σε 3 ώρες θα ξυπνήσω για δουλειά!  Οπότε αναλαμβάνω εγώ το μωρό. Αυτό γίνεται τις λίγες φορές που δέχεται να βοηθήσει. Και εντάξει μέσα στη βδομάδα να του δώσω ελαφρυντικά επειδή δουλεύει (και ένα μωρό 24ωρο με δουλειές του σπιτιού, δουλειά είναι και πιο κουραστική αλλά τέλος πάντων),  το σαββατοκύριακο όμως θα μπορούσε να  κοιμηθεί μέσα στη μέρα και τη νύχτα να πιει 5-6 καφέδες για να κρατηθεί ξύπνιος και να κοιμηθώ εγώ. Τόσο απλά. Εγώ 3 μήνες τώρα με καφέδες όλη μέρα τη βγάζω γιατί αν κλατάρω τι θα γίνει το μωρό; 

[maripoz]

Just now, Sansa said:

Στο περίπου έχει γίνει. Τον παρακάλεσα κάποιες φορές, στις 9 το βράδυ μου λέει ότι χρειάζεται μια ώρα ύπνο και μετά όλο το βράδυ θα την κρατήσει, μετά από μιάμιση ώρα τον ξυπνάω, κάνει μισή ώρα να σηκωθεί (ήδη έχει πάει 11), πάω για ύπνο, σε 3 ώρες ξυπνάω από τα ουρλιαχτά του μωρού και βλέπω αυτόν με αγκαλιά το μωρό να κλαίει κι αυτός να κοιμάται. Έχει πάει ήδη 2:30 το πρωί, λέει έχω ανάγκη να κοιμηθώ, σε 3 ώρες θα ξυπνήσω για δουλειά!  Οπότε αναλαμβάνω εγώ το μωρό. Αυτό γίνεται τις λίγες φορές που δέχεται να βοηθήσει. Και εντάξει μέσα στη βδομάδα να του δώσω ελαφρυντικά επειδή δουλεύει (και ένα μωρό 24ωρο με δουλειές του σπιτιού, δουλειά είναι και πιο κουραστική αλλά τέλος πάντων),  το σαββατοκύριακο όμως θα μπορούσε να  κοιμηθεί μέσα στη μέρα και τη νύχτα να πιει 5-6 καφέδες για να κρατηθεί ξύπνιος και να κοιμηθώ εγώ. Τόσο απλά. Εγώ 3 μήνες τώρα με καφέδες όλη μέρα τη βγάζω γιατί αν κλατάρω τι θα γίνει το μωρό; 

Το έχετε συζητήσει το θέμα ήρεμα? Τι πιστεύει? Ότι είναι δική σου ευθύνη αποκλειστικά το μωρό ή δέχεται ότι είναι και δική του αλλά τον εγκαταλειπουν οι δυνάμεις του? Επίσης θηλαζεις? Γιατί αν θηλαζεις μπορεί η καφεΐνη να επηρεάζει το μωρό και γιαυτό να μην κοιμάται 

Just now, Sansa said:

Στο περίπου έχει γίνει. Τον παρακάλεσα κάποιες φορές, στις 9 το βράδυ μου λέει ότι χρειάζεται μια ώρα ύπνο και μετά όλο το βράδυ θα την κρατήσει, μετά από μιάμιση ώρα τον ξυπνάω, κάνει μισή ώρα να σηκωθεί (ήδη έχει πάει 11), πάω για ύπνο, σε 3 ώρες ξυπνάω από τα ουρλιαχτά του μωρού και βλέπω αυτόν με αγκαλιά το μωρό να κλαίει κι αυτός να κοιμάται. Έχει πάει ήδη 2:30 το πρωί, λέει έχω ανάγκη να κοιμηθώ, σε 3 ώρες θα ξυπνήσω για δουλειά!  Οπότε αναλαμβάνω εγώ το μωρό. Αυτό γίνεται τις λίγες φορές που δέχεται να βοηθήσει. Και εντάξει μέσα στη βδομάδα να του δώσω ελαφρυντικά επειδή δουλεύει (και ένα μωρό 24ωρο με δουλειές του σπιτιού, δουλειά είναι και πιο κουραστική αλλά τέλος πάντων),  το σαββατοκύριακο όμως θα μπορούσε να  κοιμηθεί μέσα στη μέρα και τη νύχτα να πιει 5-6 καφέδες για να κρατηθεί ξύπνιος και να κοιμηθώ εγώ. Τόσο απλά. Εγώ 3 μήνες τώρα με καφέδες όλη μέρα τη βγάζω γιατί αν κλατάρω τι θα γίνει το μωρό; 

Επίσης η αλήθεια είναι ότι αν έχει να ξυπνήσει 5:30-6 για τη δουλειά πώς θα ξαγρυπνησει όλη τη νύχτα με το μωρό? Κι αυτό ανεφικτο μου φαίνεται. Για τα ΣΚ είμαι 100% να το κρατάει αυτός τη νύχτα.

[Sansa]

Όσο θήλαζε έπινα 1 καφέ την ημέρα που επιτρέπουν και οι γιατροί, εδώ κι ένα μήνα που σταμάτησα τον θηλασμό πίνω περισσότερους γιατί έχω συσσωρευμένη κούραση και δεν μπορώ να σταθώ αλλιώς. Δεν ξέρω τι περνάει από το μυαλό του, δεν είναι ο πιο εξωστρεφης άνθρωπος, αυτό που βλέπω είναι ότι αν δεν ζητήσω βοήθεια δεν την δίνει κι ας με βλέπει κομμάτια, αν την δώσει είναι όπως περιέγραψα πριν οπότε για να μην κλαίει και σπαράζει το μωρό όσο αυτός κοιμάται, το αναλαμβάνω εγώ. Για τα σαββατοκύριακα όμως δεν έχει δικαιολογία. Επαναλαμβάνω, το πρόβλημά μου δεν είναι να έχω χρόνο δικό μου την ημέρα αλλά τη νύχτα. Εκεί πιστεύω ότι έχει βολευτεί. 

[Mamaloulou]

Γιατί δεν κοιμάσαι την ημέρα μαζί με το μωρό,εγώ αυτό έκανα κοιμόταν το μωρό πχ 5 το πρωί κοιμόμουν και εγώ και ξυπναγεμε 2 η ώρα το μεσημέρι και απο εκει και πέρα καναμε ότι δουλειά είχαμε το έβαζα στο ρηλαξ όσο ήτανε πιο μικρό η στο καρότσι,εγώ βέβαια είχα τον αντρα μου μετά της 3 να με βοηθάει αλλά υπήρχανε και μέρες που ήτανε όλη ημέρα στη δουλειά,επισεις δεν μου το κρατούσε βράδυ άρα έπρεπε να βρω τρόπο να αντέξω και έτσι είχα κάνει και εγώ τη μέρα νύχτα 

[Sansa]

Just now, Mamaloulou είπε:

Γιατί δεν κοιμάσαι την ημέρα μαζί με το μωρό,εγώ αυτό έκανα κοιμόταν το μωρό πχ 5 το πρωί κοιμόμουν και εγώ και ξυπναγεμε 2 η ώρα το μεσημέρι και απο εκει και πέρα καναμε ότι δουλειά είχαμε το έβαζα στο ρηλαξ όσο ήτανε πιο μικρό η στο καρότσι,εγώ βέβαια είχα τον αντρα μου μετά της 3 να με βοηθάει αλλά υπήρχανε και μέρες που ήτανε όλη ημέρα στη δουλειά,επισεις δεν μου το κρατούσε βράδυ άρα έπρεπε να βρω τρόπο να αντέξω και έτσι είχα κάνει και εγώ τη μέρα νύχτα 

Από 10 το βράδυ μέχρι 8-9 το πρωί ή δεν κοιμάται ή κάνα δίωρο σπαστό. Μετά τις 9 το πρωί ξυπνάει κάθε 2-3 ώρες. Δεν είναι δυστυχώς συνεχόμενες. Μέχρι να φάει και να ρευτει έχει πάει 10-11 το πρωί και πλέον δεν μπορει να με πάρει ο ύπνος. Ο άντρας μου έρχεται μετά τις 8μμ

[ΑΡΓΚ]

Just now, Sansa είπε:

Στο περίπου έχει γίνει. Τον παρακάλεσα κάποιες φορές, στις 9 το βράδυ μου λέει ότι χρειάζεται μια ώρα ύπνο και μετά όλο το βράδυ θα την κρατήσει, μετά από μιάμιση ώρα τον ξυπνάω, κάνει μισή ώρα να σηκωθεί (ήδη έχει πάει 11), πάω για ύπνο, σε 3 ώρες ξυπνάω από τα ουρλιαχτά του μωρού και βλέπω αυτόν με αγκαλιά το μωρό να κλαίει κι αυτός να κοιμάται. Έχει πάει ήδη 2:30 το πρωί, λέει έχω ανάγκη να κοιμηθώ, σε 3 ώρες θα ξυπνήσω για δουλειά!  Οπότε αναλαμβάνω εγώ το μωρό. Αυτό γίνεται τις λίγες φορές που δέχεται να βοηθήσει. Και εντάξει μέσα στη βδομάδα να του δώσω ελαφρυντικά επειδή δουλεύει (και ένα μωρό 24ωρο με δουλειές του σπιτιού, δουλειά είναι και πιο κουραστική αλλά τέλος πάντων),  το σαββατοκύριακο όμως θα μπορούσε να  κοιμηθεί μέσα στη μέρα και τη νύχτα να πιει 5-6 καφέδες για να κρατηθεί ξύπνιος και να κοιμηθώ εγώ. Τόσο απλά. Εγώ 3 μήνες τώρα με καφέδες όλη μέρα τη βγάζω γιατί αν κλατάρω τι θα γίνει το μωρό; 

 

χμμμ, δεν είμαι σίγουρη ότι έχεις σωστές προσδοκίες ομως. Το ένα τρίωρο είναι λογικό διάστημα ύπνου για ένα γονιό νεογέννητου, και ένα τρίωρο αργότερα κλπ, το σερί 7-8 ώρες είναι πολύ δύσκολο. Αν τον παίρνει ο ύπνος, δεν είναι το ίδιο σαν να σου λέει ότι θα κάτσει να δει τηλεόραση, προσπαθεί.

Το βασικό είναι να φτιάξεις τον ύπνο του μωρού, και μέχρι να γίνει αυτό, να κοιμάσαι κι εσύ όταν κοιμάται. Άσε το ένα τρίωρο το μεσημέρι και κοιμήσου. Μην κάνεις δουλειές.

[Yovanna]

28 minutes ago, Έσπερος said:

Το αμέτοχος είναι σχετικό. ΠΡώτα απ όλα αν λείπει τη μισή μέρα, πότε να βοηθήσει; Τώρα αν εννοεί ότι γυρνάει σπίτι, λέει "γυναίκα, φαί", περιμένει να του σερβίρει εκείνη κρατώντας κ το μωρό μαζί, και μετά αυτός αράζει στον καναπέ, τρώει, δεν τον νοιάζει αν η γυναίκα του είναι νηστικοί, κ μετά ροχαλίζει, κ το σ/κ κοιμάται μέχρι τις 12 το μεσημέρι, οκ προφανώς είναι ευθύνη του. Αλλά αν γυρνάει από τη δουλειά κ έχει φέρει μαζί κ τα ψώνια από το σούπερ μάρκετ, κ βάζει κ να μαγειρέψει, παίζει λίγο με το παιδί κ μετά είναι ψόφιος, ε δεν είναι δική του ευθύνη που δουλεύει 12 ώρες κ δεν ξέρω κιόλας αν τρώει κ καμιά ώρα στη μετακίνηση κ τα σχετικά, τι να κάνει, πού θα τις βρει τις ώρες;  Το θέμα είναι ότι στη φάση αυτή δεν βλέπουμε καθαρά, γιατί όλη η κατάσταση είναι πολύ επίπονη για μας,  δεν θα βάλουμε κ φυτιλιές σ ένα ζευγάρι που δεν γνωρίζουμε. 

Ε νομίζω αν ήταν έτσι , δεν θα έβγαζε τόση πικρία και παράπονο. Και δεν είδα να βάζει κάποιος φυτιλιές . Ίσα ίσα όλες της είπαμε να μην παίρνει βιαστικές αποφάσεις διότι είναι περίεργη αυτή η φάση. Εγώ ας πούμε δεν ήθελα να πηγαίνει σούπερ μάρκετ, να φτιάχνει το σπίτι και να μαγειρεύει. δεν με ένοιαζε πώς ήταν το σπίτι, ούτε τι θα φάω. Τον περίμενα σαν το μάνα εξ ουρανού όταν γυρνούσε (την περίοδο που δεν είχα γυρίσει ακόμη στη δουλειά),για να αναλάβει το παιδί, για να πάω εγώ σούπερ μάρκετ, εξωτερικές δουλειές, μια βόλτα στην αδερφή μου, ή να χαζολογήσω και να κάνω μπάνιο, λούσιμο , μάσκες προσώπου. Σίγουρα δεν μπορεί να αφιερώσει τον ίδιο χρόνο στο παιδί, όμως όταν ο άνθρωπος μας "βουλιάζει", είμαστε εκεί και υπερβαίνουμε εαυτόν. 

Sansa ,  μόλις φτιάξει ο ύπνος του παιδιού, θα δείς μεγάλη διαφορά. Στο μεταξύ ζήτα βοήθεια όσο και απ'όπου μπορείς. Για τον γάμο σου θα σκεφτείς αργότερα, με καθαρό μυαλό. Ο ύπνος κάνει θαύματα στην ψυχολογία!

[Sentir...natureza]

4 ώρες πρίν, Sansa είπε:

Κάποιες φορές κοιμήθηκε μισή ώρα στην αγκαλιά μου στο κρεβάτι και ξύπνησε στη μισή ώρα με κλάματα (σαν να βλέπει εφιάλτες ένα πράγμα. Ρώτησα τον παιδίατρο καιμου είπε ότι δεν έχουν εφιάλτες από τόσο μικρά.

Φυσικα και μπορουν βλεπουν εφιαλτες! Για την ακριβεια τον περισσοτερο χρονο υπνου τον περνανε βλεποντας ονειρα (ηδη απο την 24η εβδομαδα της εγκυμοσυνης). Συγκεκριμενα, ο εφιαλτης στα βρεφη μπορει να προερχεται απο φοβο για το σκοταδι, απο κατι που τα τρομαξε, απο "συσσωρευση" ερεθισματων, πχ πολλα χρωματιστα και θορυβωδη παιχνιδια ή πολλες ωρες τηλεοραση και ο εγκεφαλος προκειμενου να "αποφορτιστει" δημιουργει εφιαλτες (επεξηγηση παιδοψυχολογου). 

Δοκιμασε να κανεις οτι σου ειπε η @ΑΡΓΚ για την εναλλαγη μερας-νυχτας. Αυτο το μπερδεμα μπορει απο μονο του να την αναστατωνει. Επισης, δοκιμασε να της κανεις μασαζακι πριν τον βραδυνο υπνο με λαδακι λεβαντας ή χαμομηλιου (αμυγδαλελαιο με αιθεριο ελαιο λεβαντα ή χαμομηλι) για να χαλαρωνει και να κοιμαται πιο ευχαριστα. Ακομη, μπορεις να ριξεις λιγες σταγονες αιθεριο ελαιο λεβαντα σε ενα πανακι και να το βαλεις διπλα της οταν κοιμαται.

[maripoz]

Just now, Sansa said:

Όσο θήλαζε έπινα 1 καφέ την ημέρα που επιτρέπουν και οι γιατροί, εδώ κι ένα μήνα που σταμάτησα τον θηλασμό πίνω περισσότερους γιατί έχω συσσωρευμένη κούραση και δεν μπορώ να σταθώ αλλιώς. Δεν ξέρω τι περνάει από το μυαλό του, δεν είναι ο πιο εξωστρεφης άνθρωπος, αυτό που βλέπω είναι ότι αν δεν ζητήσω βοήθεια δεν την δίνει κι ας με βλέπει κομμάτια, αν την δώσει είναι όπως περιέγραψα πριν οπότε για να μην κλαίει και σπαράζει το μωρό όσο αυτός κοιμάται, το αναλαμβάνω εγώ. Για τα σαββατοκύριακα όμως δεν έχει δικαιολογία. Επαναλαμβάνω, το πρόβλημά μου δεν είναι να έχω χρόνο δικό μου την ημέρα αλλά τη νύχτα. Εκεί πιστεύω ότι έχει βολευτεί. 

Λοιπόν κοίτα τι νομίζω: η κατάσταση είναι δύσκολη ούτως ή άλλως γιατί ο μπαμπάς δουλεύει όλη την ημέρα καθ δεν γίνεται να μην κοιμάται τη νύχτα. Θα μου πεις και η μαμά όμως είναι 24/24 ωρο on call. Δύο πράγματα πρέπει να γίνουν: 1. Τα ΣΚ να αναλαμβάνει ο μπαμπάς το παιδί τη νύχτα, για τις υπόλοιπες ημέρες δεν νομίζω ότι είναι ρεαλιστική απαίτηση καθώς δεν μπορεί να πηγαίνει αϋπνος στην δουλειά. 2. Εσύ πρέπει, μέχρι να φτιάξει το πρόγραμμα του παιδιού και να κοιμάται τη νύχτα, να καταφέρεις να κοιμάσαι την ημέρα. Πρέπει να βρεθεί τρόπος, δεν υπάρχει άλλη λύση. Εφόσον δεν θηλαζεις θα πρότεινα ακόμα να πάρεις και κάποιο φυτικο σκευάσμα πχ βαλεριανα. Είναι η κατάσταση πολύ δύσκολη και τείνεις, απόλυτα φυσιολογικό και εγω Το έκανα, να την φορτώνεις όλη στον άντρα σου ένω ένας παρατηρητής απέξω βλέπει πως, όπως ειπώθηκε και από άλλη κοπέλα, οι προσδοκίες σου δεν είναι ρεαλιστικές. Να σου πω και κάτι άλλο: τις πρώτες 50 μέρες είχα 23,5 ώρες το 24ωρο το μωρο πάνω μου. Δεν υπερβαλω, το μωρό δεν καθόταν άλλου. Την μισή ώρα που το έδινα στο μπαμπά του, συνήθως γύρω στις 12 τη νύχτα που το μωρό έκανε τον πιο βαθύ ύπνο και εγώ έμπαινα για ντους, ε μέσα σε αυτό τομισαωρο τον έπαιρνε ο ύπνος τον μπαμπά με το μωρό στην αγκαλιά και έβγαινα έξω από το μπανιο τρελαμενη. Γινόταν σκοτωμος. Δεν σου λέω τι άκουγε. Ε τώρα πια ο μπαμπάς έχει εκπαιδευτέι τόσο πολύ που μπορεί να ξυπνάει και 2 και 3 φορές τη νύχτα να νανουριζει. Οπότε υπάρχει ελπίδα!