Δεν με αφήνουν να κοιμηθω με το αγόρι μου

[ninaki80]

πρίν από 8 λεπτά , Yovanna είπε:

Το ότι κρατάει τα χρήματα κάποιος στο λογ/μό του, δεν σημαίνει ότι θα τα ξοδέψει όλα γι'αυτόν 'η ότι τα κρατάει για την πάρτη του. Και όχι, η ακριβή  τσάντα δεν είναι για την οικογένεια, είναι προσωπικό έξοδο/πολυτέλεια. Ο λόγος που θέλει να μπουν σε λογ/μό αποταμίευσης ή σε λογ/μό του μικρού , είναι ακριβώς για να μην γίνουν τέτοιου είδους έξοδα, τα οποία θεωρεί περιττά και δεν τα καταλαβαίνει. Αυτοκίνητα /υπολογιστές/ λαπτοπ / κινητά τηλέφωνα είναι ευτυχώς παροχές από την εταιρία και τα χαίρεται όταν τα βλέπει , όσο ακριβά και αν είναι! Αλλά όταν αγοράζω ακριβά πράγματα με δικά μου/μας λεφτά, δυσανασχετεί του στυλ πάλι παππούτσια?? Έχεις άλλα 50 ζευγάρια !!

Ego tha diafoniso me to eksoxiko stin athina.  Ti na to kaneis to eksoxiko stin athina otan tora me ton kainourio dromo pas se ligotero apo 2 ores pelloponiso aproblimaatista k ksekourasta.? 

 

 

[Yovanna]

5 minutes ago, ΑΡΓΚ said:

 

Αυτό που περιγράφει η @Yovanna και ξαναλέω συγγνώμη αν ακούγεται άσχημο, μου κάνει σαν η μεν Γιοβάννα να ετοιμάζεται ψυχολογικά για ένα "μετά" που δε θα είναι μαζί, και ο μεν άντρας της παρομοίως, γιατί και μετά από ένα διαζύγιο θα έχουν και οι δύο έλεγχο στην περιουσία του ανήλικου, εν αντιθέσει με έναν κοινό λογαριασμό όπου τελικά θα χωριστούν πιο εύκολα όσα προέρχονται από κληρονομιές και περιουσία που προϋπήρχε του γάμου. Μια οικογένεια που νιώθει αγαπημένη, δε φτάνει στο σημείο να σκέφτεται τέτοιες κινήσεις νομίζω.

Πιο έξω και για τους 2 δεν θα μπορούσες να έχεις πέσει! Για κανένα μετά δεν ετοιμάζομαι, απλά δεν θέλω να μου κάνουν έλεγχο στο τι ξοδεύω. Επίσης ο άντρας μου δεν θα άγγιζε ποτέ ούτε μισό ευρώ από την περιουσία του μικρού. της πείνας να πέθαινε.

[irin]

πρίν από 7 λεπτά , Yovanna είπε:

Το ότι κρατάει τα χρήματα κάποιος στο λογ/μό του, δεν σημαίνει ότι θα τα ξοδέψει όλα γι'αυτόν 'η ότι τα κρατάει για την πάρτη του. Και όχι, η ακριβή  τσάντα δεν είναι για την οικογένεια, είναι προσωπικό έξοδο/πολυτέλεια. Ο λόγος που θέλει να μπουν σε λογ/μό αποταμίευσης ή σε λογ/μό του μικρού , είναι ακριβώς για να μην γίνουν τέτοιου είδους έξοδα, τα οποία θεωρεί περιττά και δεν τα καταλαβαίνει. Αυτοκίνητα /υπολογιστές/ λαπτοπ / κινητά τηλέφωνα είναι ευτυχώς παροχές από την εταιρία και τα χαίρεται όταν τα βλέπει , όσο ακριβά και αν είναι! Αλλά όταν αγοράζω ακριβά πράγματα με δικά μου/μας λεφτά, δυσανασχετεί του στυλ πάλι παππούτσια?? Έχεις άλλα 50 ζευγάρια !!

Αν είναι περιουσία που προέρχεται από την οικογένειά σου, προφανώς δεν μπορεί να επέμβει. Παρ'όλο που θεωρώ ότι, αν έκανες εσύ μια προσωπική επένδυση, πάλι σας αφορά και τους δύο. 
Για παπούτσια κλπ, διαφωνώ μαζί του, εφόσον δεν τίθεται οικονομικό πρόβλημα! Αλλά, όπως λέω  και παραπάνω, αν υπάρχουν τέτοιες δυσαρέσκειες/απαγορεύσεις κλπ, κάποιο πρόβλημα υπάρχει. Δεν διανοούμαι ότι θα έκρυβα τα παπούτσια μου από τον άντρα μου. Στην τελική..θα τα δεί! Για πόσο θα τα κρύβω? Αν θέλει ας πάρει κι εκείνος παπούτσια ή ότι άλλο αντίστοιχο θέλει. Δεν είναι θέμα "δικής μου περιουσίας". 

[Yovanna]

3 minutes ago, ninaki80 said:

Ego tha diafoniso me to eksoxiko stin athina.  Ti na to kaneis to eksoxiko stin athina otan tora me ton kainourio dromo pas se ligotero apo 2 ores pelloponiso aproblimaatista k ksekourasta.? 

 

 

Όχι μέσα στην Αθήνα, αλλά μέχρι μια ώρα απόσταση για να πηγαίνουμε κάθε ΣΚ τα καλοκαίρια!

[irin]

πρίν από 3 λεπτά , Yovanna είπε:

Πιο έξω και για τους 2 δεν θα μπορούσες να έχεις πέσει! Για κανένα μετά δεν ετοιμάζομαι, απλά δεν θέλω να μου κάνουν έλεγχο στο τι ξοδεύω. Επίσης ο άντρας μου δεν θα άγγιζε ποτέ ούτε μισό ευρώ από την περιουσία του μικρού. της πείνας να πέθαινε.

Μα εσύ καλά κάνεις και δεν δέχεσαι έλεγχο, εφόσον είστε τόσο άνετοι οικονομικά και συνεισφέρεις σε τόσο μεγάλο βαθμό! Το περίεργο είναι ότι θα υπήρχε αυτός ο έλεγχος!

[Yovanna]

6 minutes ago, irin said:

Μα εσύ καλά κάνεις και δεν δέχεσαι έλεγχο, εφόσον είστε τόσο άνετοι οικονομικά και συνεισφέρεις σε τόσο μεγάλο βαθμό! Το περίεργο είναι ότι θα υπήρχε αυτός ο έλεγχος!

Δεν μίλησα για οικονομική άνεση. Μια μέση οικογένεια είμαστε. Μιλάω για κάποια ανεξαρτησία βάσει των αποδοχών μας πάντα.

[Έσπερος]

Το «περιουσία μου» το καταλαβαίνω αν μιλάμε για το σπίτι πχ που κληροδοτεί ο γονιός εξ αδιαιρέτου στα παιδιά του κ εκεί το λογικό είναι να έχουν λόγο οι εξ αιματος συγγενείς πρωτίστως κ όχι οι σύζυγοι τους. Το εισόδημα που μπαίνει στο σπίτι όμως από το ζευγάρι εγω δν το καταλαβαίνω σαν ατομικό. Δλδ αν ο ένας αποταμιεύει για το παιδί κ την οικοσκευή κ ο άλλος τα δίνει σε γκατζετακια κ αξεσουάρ αυτοκινήτου, φυσικά υπάρχει θέμα. Υπάρχει μια πολλή σοβαρή διαφωνία σε θεμελιώδες ζήτημα που είναι πιθανό να δημιουργήσει πρόβλημα. Κατά τ αλλά εμείς ποτέ δε διαχωρίσαμε ποιανού είναι το τάδε έξοδο ή τι είναι του σπιτιου, τι είναι του παιδιού κλπ. όλα είναι έξοδα της οικογένειας, προέχει η αποταμίευση του παιδιού, κάποια πράγματα δικά του αλλά όχι σε βαθμό που να στερούμαστε εμείς, κ από κει κ πέρα όλα κρίνονται με βάση την ανάγκη κ τις συνθήκες. αν θέλω παπούτσια κ είναι εποχή εκπτώσεων κ με συμφέρει τώρα, θα τα πάρω όταν μπορώ, δεν θα πω ότι πρεπει να πάρω ξέρω γώ το μίξερ επειδή προέχει το σπίτι κ θα θυσιαστω. 

[ΑΡΓΚ]

Όταν υπάρχει εμπιστοσύνη δεν υπάρχει έλεγχος καταρχήν. Περισσεύουν από προσωπική κιόλας περιουσία ξέρω γω 10000, θες να πάρεις μία τσάντα των 500 ευρώ, ο άλλος χαίρεται με τη χαρά σου. Το να στραβώσει, σημαίνει ότι συστηματικά θεωρεί ότι πετιούνται λεφτά, και αυτό σημαίνει ασυμβατότητα σε κάτι πολύ βασικό στη ζωή. Το να πάρεις μία τσάντα και να την κρύψεις, ούτε αυτό είναι νορμάλ σε ένα αγαπημένο ζευγάρι. Έχουν φτιαχτεί αντίπαλα στρατόπεδα. Δε σημαίνει ότι πάει η οικογένεια για διάλυση, με την έννοια ότι θα φύγει ο ένας ή ο άλλος, αλλά ψυχικά, υπάρχουν δύο δρόμοι, δεν ξέρω πώς να το πω καλύτερα. Δε βγαίνουν κοινές αποφάσεις, ακούγεται το "τα δικά μου και τα δικά σου". Για να ακουστεί αυτό, υπάρχει λόγος, όταν υπάρχει αρμονία και συζήτηση (όχι απαραίτητα συμφωνία, αλλά κατανόηση), δεν υπάρχει λόγος να ακουστεί το "δικά μου".

 

[little lamb]

Εδώ πριν λέγαμε ότι πολύ εύκολα βλέπει η τάδε θεία ότι έχεις γκόμενο, και δεν θα δει ο άντρας τα παπούτσια; 

 

Την άποψή μου θα τη γράψω αργότερα (αν δεν κλειδώσουν το θέμα) γιατι δεν μπορώ τωρα να γράψω πολλά!

[irin]

πρίν από 6 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

Όταν υπάρχει εμπιστοσύνη δεν υπάρχει έλεγχος καταρχήν. Περισσεύουν από προσωπική κιόλας περιουσία ξέρω γω 10000, θες να πάρεις μία τσάντα των 500 ευρώ, ο άλλος χαίρεται με τη χαρά σου. Το να στραβώσει, σημαίνει ότι συστηματικά θεωρεί ότι πετιούνται λεφτά, και αυτό σημαίνει ασυμβατότητα σε κάτι πολύ βασικό στη ζωή. Το να πάρεις μία τσάντα και να την κρύψεις, ούτε αυτό είναι νορμάλ σε ένα αγαπημένο ζευγάρι. Έχουν φτιαχτεί αντίπαλα στρατόπεδα. Δε σημαίνει ότι πάει η οικογένεια για διάλυση, με την έννοια ότι θα φύγει ο ένας ή ο άλλος, αλλά ψυχικά, υπάρχουν δύο δρόμοι, δεν ξέρω πώς να το πω καλύτερα. Δε βγαίνουν κοινές αποφάσεις, ακούγεται το "τα δικά μου και τα δικά σου". Για να ακουστεί αυτό, υπάρχει λόγος, όταν υπάρχει αρμονία και συζήτηση (όχι απαραίτητα συμφωνία, αλλά κατανόηση), δεν υπάρχει λόγος να ακουστεί το "δικά μου".

 

Aυτό ακριβώς προσπαθούσα να πω παραπάνω. Συμφωνώ απόλυτα!

[Yovanna]

Δεν κρύβω παπούτσια βρε κορίτσια ! Απλά δεν ενημερώνω ότι θα τα αγοράσω και δεν πηγαίνω να τα δείξω μόλις τα πάρω! Μπορεί να τα προσέξει, μπορεί και όχι (που να τα θυμάται ).

6 minutes ago, ΑΡΓΚ said:

Όταν υπάρχει εμπιστοσύνη δεν υπάρχει έλεγχος καταρχήν. Περισσεύουν από προσωπική κιόλας περιουσία ξέρω γω 10000, θες να πάρεις μία τσάντα των 500 ευρώ, ο άλλος χαίρεται με τη χαρά σου. Το να στραβώσει, σημαίνει ότι συστηματικά θεωρεί ότι πετιούνται λεφτά, και αυτό σημαίνει ασυμβατότητα σε κάτι πολύ βασικό στη ζωή. Το να πάρεις μία τσάντα και να την κρύψεις, ούτε αυτό είναι νορμάλ σε ένα αγαπημένο ζευγάρι. Έχουν φτιαχτεί αντίπαλα στρατόπεδα. Δε σημαίνει ότι πάει η οικογένεια για διάλυση, με την έννοια ότι θα φύγει ο ένας ή ο άλλος, αλλά ψυχικά, υπάρχουν δύο δρόμοι, δεν ξέρω πώς να το πω καλύτερα. Δε βγαίνουν κοινές αποφάσεις, ακούγεται το "τα δικά μου και τα δικά σου". Για να ακουστεί αυτό, υπάρχει λόγος, όταν υπάρχει αρμονία και συζήτηση (όχι απαραίτητα συμφωνία, αλλά κατανόηση), δεν υπάρχει λόγος να ακουστεί το "δικά μου".

 

Δεν είναι έτσι. Στο μόνο που συμφωνώ, είναι στην ασυμβατότητα, διότι εγώ λατρεύω τα καλά πράγματα και την πολυτέλεια, ενώ εκείνος όλα αυτά τα θεωρεί περιττά και ψωνίστικα. Και για να "σώσει" τα χρήματα, προτείνει εναλλακτικές λύσεις. Δεν επιμένει βέβαια. Ούτε θα κάνει φασαρία αν δει κάτι καινούριο πάνω μου που καταλαβαίνει ότι είναι ακριβό. Άλλωστε δεν είμαι από τους ανθρώπους που τους κάνουν φασαρία.. απλά αντιλαμβάνομαι τη δυσαρέσκεια. Αυτά!

[Έσπερος]

όταν οι δυο βγάζουν περίπου ίδια κ έχουν ανάλογη ατομική περιουσία δλδ γενικα δεν έχει ο ένας κάτι παραπάνω, το δικό μου-δικό σου δεν είναι θέμα. το προβκημα είναι αν ο ένας έχει αισθητά υψηλότερο μισθό ή δεύτερο εισόδημα. εκεί νομιμοποιείται το «δικό μου»; δλδ ο ένας θα δίνει μόνο για το σπίτι κ τα αναγκαία του κ ο άλλος θα κρατάει το περίσσευμα για τον εαυτό του κ τις δικές του πολυτέλειες; 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 3 λεπτά , Έσπερος είπε:

όταν οι δυο βγάζουν περίπου ίδια κ έχουν ανάλογη ατομική περιουσία δλδ γενικα δεν έχει ο ένας κάτι παραπάνω, το δικό μου-δικό σου δεν είναι θέμα. το προβκημα είναι αν ο ένας έχει αισθητά υψηλότερο μισθό ή δεύτερο εισόδημα. εκεί νομιμοποιείται το «δικό μου»; δλδ ο ένας θα δίνει μόνο για το σπίτι κ τα αναγκαία του κ ο άλλος θα κρατάει το περίσσευμα για τον εαυτό του κ τις δικές του πολυτέλειες; 

 

Είναι αρκετά συχνό. Και δεν έχω δει να τελειώνει ποτέ καλά. Ακόμη και με ποσοστά να το πας, τύπου δίνουμε το 80% του μισθού μας στο σπίτι, κρατάμε το 20%, καταλαβαίνεις πώς νιώθει τελικά αυτός με το μισθό των 800 ευρώ όταν ο άλλος βγάζει 3000, ας μένουν και στους δύο το 20% του μισθού τους για προσωπικά έξοδα. Εξάλλου υπάρχει λόγος που και ο νόμος ορίζει ότι τα εισοδήματα τα αποκτηθέντα κατά τον γάμο αν ο γάμος λυθεί μοιράζονται μισά μισά, με εξαίρεση κληρονομιές κλπ. 

[Yovanna]

4 minutes ago, Έσπερος said:

όταν οι δυο βγάζουν περίπου ίδια κ έχουν ανάλογη ατομική περιουσία δλδ γενικα δεν έχει ο ένας κάτι παραπάνω, το δικό μου-δικό σου δεν είναι θέμα. το προβκημα είναι αν ο ένας έχει αισθητά υψηλότερο μισθό ή δεύτερο εισόδημα. εκεί νομιμοποιείται το «δικό μου»; δλδ ο ένας θα δίνει μόνο για το σπίτι κ τα αναγκαία του κ ο άλλος θα κρατάει το περίσσευμα για τον εαυτό του κ τις δικές του πολυτέλειες; 

Πολύ σωστό το ερώτημα . Θα σου πω την δική μου άποψη και πώς πράττω εγώ.  Αν πέρα από τα αναγκαία μου μένουν 10 δραχμές (πού τις θυμήθηκα ε? Καρφώνομαι!) Θα ξοδέψω τις 3 για μένα και τις υπόλοιπες 7 θα τις κρατήσω να υπάρχουν για την οικογένεια, για απρόβλεπτα έξοδα ή κάποια οικογενειακή πολυτέλεια (πχ ταξίδι στο εξωτερικό κτλ).

[Έσπερος]

πρίν από 4 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

 

Είναι αρκετά συχνό. Και δεν έχω δει να τελειώνει ποτέ καλά. Ακόμη και με ποσοστά να το πας, τύπου δίνουμε το 80% του μισθού μας στο σπίτι, κρατάμε το 20%, καταλαβαίνεις πώς νιώθει τελικά αυτός με το μισθό των 800 ευρώ όταν ο άλλος βγάζει 3000, ας μένουν και στους δύο το 20% του μισθού τους για προσωπικά έξοδα. Εξάλλου υπάρχει λόγος που και ο νόμος ορίζει ότι τα εισοδήματα τα αποκτηθέντα κατά τον γάμο αν ο γάμος λυθεί μοιράζονται μισά μισά, με εξαίρεση κληρονομιές κλπ. 

Με τη λογική αυτή, ο άντρας μου έβαλε το ένα αυτοκίνητο, αρχαίο αλλά λειτουργικό, μεγάλο μέρος των συσκευών, αγορασμένο ακριβά τότε, κ επειδή γενικα ψωνίζει ποιοτικά, τα ρούχα του αντέχουν πολλά χρόνια χωρίς φθορές. εγω ήρθα με το βρακι κυριολεκτικά. όμως οι γονείς μ έδωσαν μεγαλύτερο δώρο στο γάμο κ επίσης οι πολλοί δικοί τους καλεσμένοι συνέβαλαν πολύ περισσότερο στα δωρα. δλδ αν αρχίσουμε να το ψειρίζουμε, μόνο ξεκατίνιασμα θα βγει. το κάνουμε για πλάκα καμία φορά για να γελάμε με όσα ακούμε γύρω αλλά νομίζω ότι αν τ ακούσει κάποιος θα το πιστεψει. 

πρίν από 5 λεπτά , Yovanna είπε:

Πολύ σωστό το ερώτημα . Θα σου πω την δική μου άποψη και πώς πράττω εγώ.  Αν πέρα από τα αναγκαία μου μένουν 10 δραχμές (πού τις θυμήθηκα ε? Καρφώνομαι!) Θα ξοδέψω τις 3 για μένα και τις υπόλοιπες 7 θα τις κρατήσω να υπάρχουν για την οικογένεια, για απρόβλεπτα έξοδα ή κάποια οικογενειακή πολυτέλεια (πχ ταξίδι στο εξωτερικό κτλ).

για τον άντρα σου για κάτι ατομικό του ή οικογένεια εννοείς σπίτι, παιδί κ κοινές δραστηριότητες; 

[ninaki80]

πρίν από 3 λεπτά , Yovanna είπε:

Πολύ σωστό το ερώτημα . Θα σου πω την δική μου άποψη και πώς πράττω εγώ.  Αν πέρα από τα αναγκαία μου μένουν 10 δραχμές (πού τις θυμήθηκα ε? Καρφώνομαι!) Θα ξοδέψω τις 3 για μένα και τις υπόλοιπες 7 θα τις κρατήσω να υπάρχουν για την οικογένεια, για απρόβλεπτα έξοδα ή κάποια οικογενειακή πολυτέλεια (πχ ταξίδι στο εξωτερικό κτλ).

Pantos genika kalo einai pou den tou aresoun ta akriba pragmata skepsou k oi dyo stin oikogeneia na eixate akribes apolayseis to tameio tha htan meion.  

Opote na xairese pou den exete tetoies diafonies.  

[Yovanna]

5 minutes ago, Έσπερος said:

Με τη λογική αυτή, ο άντρας μου έβαλε το ένα αυτοκίνητο, αρχαίο αλλά λειτουργικό, μεγάλο μέρος των συσκευών, αγορασμένο ακριβά τότε, κ επειδή γενικα ψωνίζει ποιοτικά, τα ρούχα του αντέχουν πολλά χρόνια χωρίς φθορές. εγω ήρθα με το βρακι κυριολεκτικά. όμως οι γονείς μ έδωσαν μεγαλύτερο δώρο στο γάμο κ επίσης οι πολλοί δικοί τους καλεσμένοι συνέβαλαν πολύ περισσότερο στα δωρα. δλδ αν αρχίσουμε να το ψειρίζουμε, μόνο ξεκατίνιασμα θα βγει. το κάνουμε για πλάκα καμία φορά για να γελάμε με όσα ακούμε γύρω αλλά νομίζω ότι αν τ ακούσει κάποιος θα το πιστεψει. 

για τον άντρα σου για κάτι ατομικό του ή οικογένεια εννοείς σπίτι, παιδί κ κοινές δραστηριότητες; 

Για οτιδήποτε προκύψει. Πχ του άντρα μου , του κάηκε ο υπολογιστής. Αν δεν του φτάνουν για να πάρει καινούριο, θα του τον πάρω εγώ. το ίδιο θα έκανε και εκείνος για μένα. Άλλωστε μου είχε αγοράσει τον πρώτο μου mac.  Κάποιες χρονιές έχω καλύψει και την ετήσια του ασφάλεια. Του παιδιού την έχω αναλάβει εγώ ούτως ή άλλως. Για τον επόμενο μήνα, του είπα απλά να ζητήσει 2 μέρες άδεια και μας έκλεισα ένα τετραήμερο στο Τολό οικογενειακώς. το πλήρωσα με την κάρτα μου. Φροντίζω όταν έχω τη δυνατότητα να κρατάω χρήματα για έκτακτα έξοδα και μικρές πολυτέλειες.

[Έσπερος]

πρίν από 6 λεπτά , Yovanna είπε:

Για οτιδήποτε προκύψει. Πχ του άντρα μου , του κάηκε ο υπολογιστής. Αν δεν του φτάνουν για να πάρει καινούριο, θα του τον πάρω εγώ. το ίδιο θα έκανε και εκείνος για μένα. Άλλωστε μου είχε αγοράσει τον πρώτο μου mac.  Κάποιες χρονιές έχω καλύψει και την ετήσια του ασφάλεια. Του παιδιού την έχω αναλάβει εγώ ούτως ή άλλως. Για τον επόμενο μήνα, του είπα απλά να ζητήσει 2 μέρες άδεια και μας έκλεισα ένα τετραήμερο στο Τολό οικογενειακώς. το πλήρωσα με την κάρτα μου. Φροντίζω όταν έχω τη δυνατότητα να κρατάω χρήματα για έκτακτα έξοδα και μικρές πολυτέλειες.

οκ κατάλαβα. απλώς εμένα μου χτυπάει ασχημο το «του πήρα», «μου πήρε». αυτό το καταλαβαίνω μόνο αν μιλάμε για δώρο έκπληξη. αλλιώς μου ακούγεται σαν φιλανθρωπία στην καλύτερη, στη χειρότερη σαν συγκατάβαση «οκ μη στενοχωριέσαι, θα σου το πληρώσω εγω αφού εσυ δεν εχεις». εκεί προφανώς είναι η βασική διαφορα μας. 

[Annitamik]

Κάθε ζευγάρι έχει τους δικούς του κανόνες στο πώς διαχειρίζεται τα οικονομικά. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Για κάποιους κάτι που φαίνεται περίεργο είναι για άλλους φυσιολογικό. Το θέμα είναι να συμφωνεί το ζευγάρι μεταξύ τους. Δε νομίζω ότι οι ξεχωριστοί λογαριασμοί δείχνουν κάτι για το ζευγάρι. Επίσης , η οικονομική κατάσταση του καθενός μεταβάλλεται και η όποια συμφωνία έγινε αρχικά για τα οικονομικά μπορεί να αλλάξει. Εμείς ξεκινήσαμε με ξεχωριστούς λογαριασμούς και καλό εισόδημα, όπου πλήρωνε μία ο ένας μία ο άλλος, και στην πορεία κατέληξε κοινός και τα μετράμε σαν τα κουκιά για να βγει ο μήνας... Εύχομαι να πιάσουμε το τζόκερ και να μη ξαναπροβληματιστουμε Αν και τίποτα δεν εξασφαλίζουν τα λεφτά, μέχρι και ο Μπιλ Γκέιτς χωρίζει με τη Μελίντα χαχαχαχα

[Yovanna]

3 minutes ago, Έσπερος said:

οκ κατάλαβα. απλώς εμένα μου χτυπάει ασχημο το «του πήρα», «μου πήρε». αυτό το καταλαβαίνω μόνο αν μιλάμε για δώρο έκπληξη. αλλιώς μου ακούγεται σαν φιλανθρωπία στην καλύτερη, στη χειρότερη σαν συγκατάβαση «οκ μη στενοχωριέσαι, θα σου το πληρώσω εγω αφού εσυ δεν εχεις». εκεί προφανώς είναι η βασική διαφορα μας. 

Όχι, δεν το βλέπω σαν φιλανθρωπία. Άλλωστε μόνο για εκέινον και το παιδί θα ξόδευα αυτά τα χρήματα. Για την οικογένεια.  Δεν θα έπαιρνα υπολογιστή στην αδερφή μου. Εφόσον όμως έχουμε ξεχωριστούς λογ/μούς και είναι προσωπικό έξοδο, θα δεις πρώτα αν σε παίρνει να τον πληρώσεις εσύ ο ίδιος .

 

26 minutes ago, ninaki80 said:

Pantos genika kalo einai pou den tou aresoun ta akriba pragmata skepsou k oi dyo stin oikogeneia na eixate akribes apolayseis to tameio tha htan meion.  

Opote na xairese pou den exete tetoies diafonies.  

 Δεν έχεις άδικο! Υπάρχει χάσμα όμως στα γούστα! Εμένα ας πούμε μου αρέσουν τα ακριβά ξενοδοχεία με όλες τις πολυτέλειες που προσφέρουν, κείνος δεν έχει θέμα να κάνουμε κάμπινγκ! Βέβαια αν είναι δωρεάν πχ, μια χαρά του  αρέσει, αλλά όχι τόσο ώστε να πληρώσει γι αυτά. Στον ξάδερφο μου που είναι το alter ego μου, τρέχω να δείξω κάθε καινούριο απόκτημα και το θαυμάζουμε μαζί! Εκέινος  συλλέγει ακριβά αυτοκίνητα και τα βλέπει η γυναίκα του ξαφνικά έξω από το σπίτι τους!

[Anna3011]

πρίν από 35 λεπτά , Yovanna είπε:

Όχι, δεν το βλέπω σαν φιλανθρωπία. Άλλωστε μόνο για εκέινον και το παιδί θα ξόδευα αυτά τα χρήματα. Για την οικογένεια.  Δεν θα έπαιρνα υπολογιστή στην αδερφή μου. Εφόσον όμως έχουμε ξεχωριστούς λογ/μούς και είναι προσωπικό έξοδο, θα δεις πρώτα αν σε παίρνει να τον πληρώσεις εσύ ο ίδιος .

 

 Δεν έχεις άδικο! Υπάρχει χάσμα όμως στα γούστα! Εμένα ας πούμε μου αρέσουν τα ακριβά ξενοδοχεία με όλες τις πολυτέλειες που προσφέρουν, κείνος δεν έχει θέμα να κάνουμε κάμπινγκ! Βέβαια αν είναι δωρεάν πχ, μια χαρά του  αρέσει, αλλά όχι τόσο ώστε να πληρώσει γι αυτά. Στον ξάδερφο μου που είναι το alter ego μου, τρέχω να δείξω κάθε καινούριο απόκτημα και το θαυμάζουμε μαζί! Εκέινος  συλλέγει ακριβά αυτοκίνητα και τα βλέπει η γυναίκα του ξαφνικά έξω από το σπίτι τους!

Κάτι τέτοια βλέπεις και εσύ με τον ξάδερφο και λες "τι ψυχή έχουν 2 χιλιαρικάκια να πάρω μια τσαντούλα της προκοπής με το μέρισμα;" . Προφανώς σε πειράζω! Αν μπορείς να υποστηρίξεις τις όποιες πολυτέλειές σου χωρίς να ζημιώνεται η διαβίωση της οικογένειας και η σχέση σου με τον άντρα σου μαγκιά σου! Η αίσθηση της πολυτέλειας είναι μια πολύ σχετική έννοια και μη γνωρίζοντας η κάθεμια εδώ μέσα ακριβώς τα οικονομικά και το lifestyle της άλλης, συμπέρασμα για το τι είναι περιττό ή αναγκαίο δε βγαίνει. 

[little lamb]

Λοιπόν απ'ο,τι καταλαβα την Yovanna την πείραξε κυρίως που ο άντρας της της "δήλωσε" ότι αυτά τα χρήματα της κληρονομιάς θα πάνε σε λογαριασμό του παιδιού και που δεν το συζήτησαν ας πούμε. Γενικά αυτό το να "δηλώνει" ο ένας στον άλλο κατηγορηματικά κάτι, που απ'ο,τι κατάλαβα το συνηθίζετε, εμένα μου φαίνεται περίεργο. Ουσιαστικά και οι δύο για όφελος της οικογένειας θέλατε να προοριστουν (ο ένας για το παιδί, η άλλη για εξοχικο -δεν θα πηγαίνεις μόνη σου υποθέτω οπότε όφελος της οικογένειας είναι) απλά αντί να συζητήσετε, να ρίξετε ιδέες, "δηλώνει" ο ένας στον άλλο "θα γίνει το τάδε". Αλήθεια, για το μελλοντικό εξοχικό κοντά στην Αθήνα δεν είχατε συζητήσει ποτέ ότι ας πούμε σας ενδιαφέρει να πάρετε/χτίσετε κάτι τέτοιο; Έτσι ξαφνικά του είπες ότι θέλεις εξοχικό; 

Τώρα για το "η περιουσία μου", ούτε εμείς το αντιμετωπίζουμε έτσι. Εξάλλου με την ίδια λογική κι αυτά που έχει βγάλει ο καθένας από τη δουλειά του ατομική περιουσία είναι, ίσως και πολύ περισσότερο από μια κληρονομιά, γιατί "τα δούλεψε", είναι προσωπικός του κόπος. Εμείς είμαστε η περίπτωση που λέγατε που έχουν άνισα οικονομικά και παρόλο που ο άντρας μου δεν δουλεύει τώρα έχει αισθητά

περισσότερα από εμένα. Τα είχε δηλαδή από τις προηγούμενες δουλειές, από πριν παντρευτούμε. Δεν τα αντιμετωπίζει όμως σαν "δικά του", είναι μεν σε δικούς του λογαριασμούς, όπως και τα δικά μου σε δικούς μου (με εξαίρεση έναν κοινό που έχουμε τα δώρα γάμου), αλλά εκείνος πληρώνει σουπερμάρκετ και λογαριασμούς που είναι τα μεγάλα ποσά. Δεν μου ζητάει να συμβάλλω σε αυτά, ξέρει ότι έχω πολύ λιγότερα. Αλλά ξέρει επίσης ότι όσα μάζευε τόσα χρόνια τα μάζευε για τη μελλοντική του οικογένεια, δεν θα πει "δικά μου είναι αυτά, ο,τι θέλω τα κάνω, μηδενίζουμε το κοντέρ και μετράμε από εδώ και πέρα τι συνεισφέρει ο καθένας". Ούτε φοβάται ότι θα του "φάω" κάποια περιουσία ας πούμε (γιατί υπάρχουν και τέτοια δυστυχώς και μπορεί κάποιοι να το φοβουνται αν βλέπουν κάποια δείγματα). Προφανώς κι εγώ είμαι "ωφελημένη" από εκείνον ως προς λογαριασμούς και σούπερ αλλά ας πούμε δεν θα του πω ποτέ να μου δώσει λεφτά να πάρω ρούχο, παπούτσι, βιβλίο κλπ, τα παίρνω με τις δικές μου κάρτες. Κι αν τύχει και πληρώσει αυτός γιατί πχ κάνει μια παραγγελία ή έχει κάποιο μπόνους κλπ του τα δίνω, όσο γελοίο κι αν ακούγεται. Αλλιώς θα ήμουν και λίγο γαϊδουρα!! (Ελπίζω να μην το έχω πει μπροστά σε άλλους ότι θα του τα δώσω, δεν είχα σκεφτεί ότι ακούγεται περίεργο σε κάποιον που δεν ξέρει). Και ό,τι παίρνουμε για το παιδί, για δώρα άλλων, για φαΐ-καφε έξω επιδιώκω να πληρώνω εγώ για να εξισορροπω κάπως (λέμε τώρα, αισθητά λιγότερα είναι). Όμως, κανένας από τους δύο δεν είναι των ακριβών πραγμάτων, μπλούζες και τσάντες των 100 ευρώ, ξενοδοχεία με σπα και διακοπές στη Μαγιόρκα, δεν τρώμε έξω ούτε πολυπαμε σε καφετέριες αν δεν πρόκειται να συναντήσουμε φίλους (όχι για οικονομία, απλά δεν το έχουμε ως μέρος της διασκέδασής μας) και πάντα κοιτάμε skroutz, προσφορές, εκπτώσεις για διάφορα πράγματα, οχι μόνο τώρα που δεν δουλεύει, από πάντα έτσι έκανε (γι'αυτο και παρόλο που δεν δουλεύει δεν έχει δυσκολία, σε συνδυασμό φυσικά με το ότι είχε την καλή τύχη να μη νοικιάσει ποτέ και να είναι σε πολυ, πάρα πολύ καλές δουλειές που πολλοί συνάδελφοί του τα χάλαγαν όντως σε μπλούζες κ τσάντες των 100 ευρώ, ξενοδοχεία με σπα και διακοπές στη Μαγιόρκα ). 

Κι αν ας πούμε μου προέκυπτε εμένα ένα μεγάλο έσοδο όπως κληρονομιά ούτε εγώ θα το αντιμετώπιζα σαν αποκλειστικα δικό μου, όπως κι εκείνος δεν αντιμετωπίζει έτσι τα χρήματά του τόσα χρόνια. Ναι σε δικό μου λογαριασμό θα ήταν αλλά δεν θα αποφάσιζα μόνη μου να πάρω εξοχικό!

Αυτό που δεν καταλαβαίνω πάντως τη χρησιμότητα και τον τρόπο λειτουργίας του είναι το να υπάρχει λογαριασμος για το παιδί. Δεν το κάναμε ποτέ και ούτε το σκεφτόμαστε. Η λογική ποια είναι; Ότι για αγορές του παιδιού παίρνουμε μόνο από εκεί; Ότι θα τα πάρει μαζεμένα στα 18; Τι; Ειλικρινά ρωτάω, δεν ειρωνευομαι. Εμείς ο,τι είναι για το παιδί από τα κανονικά μας χρήματα το παίρνουμε, δεν έχουμε κάτι ειδικό.

[Έσπερος]

πρίν από 4 λεπτά , little lamb είπε:

Αυτό που δεν καταλαβαίνω πάντως τη χρησιμότητα και τον τρόπο λειτουργίας του είναι το να υπάρχει λογαριασμος για το παιδί.

εμείς τα βάλαμε σε πρόγραμμα που ντρέπομαι που το λέω αλλά αυτή τη στιγμή έχω ξεχασει τι θα πάρει. κάτι θα γίνει στα 18. κ μαζί έχει κάποια ασφάλεια, εκτός από την ασφάλεια υγείας. τώρα αρχίσω να ανησυχώ που ξέχασα κιόλας τι ακριβώς τα κάναμε!!! επίσης αν μας κάνουν δωρα χρήματα για το παιδί συχνά τα βάζουμε στην άκρη κ το αντίστοιχο δώρο το πληρώνουμε εμείς, για να μαζεύονται κάποια χρήματα για περίπτωση ανάγκης ή οτιδήποτε. 

[irin]

πρίν από 7 λεπτά , little lamb είπε:

Λοιπόν απ'ο,τι καταλαβα την Yovanna την πείραξε κυρίως που ο άντρας της της "δήλωσε" ότι αυτά τα χρήματα της κληρονομιάς θα πάνε σε λογαριασμό του παιδιού και που δεν το συζήτησαν ας πούμε. Γενικά αυτό το να "δηλώνει" ο ένας στον άλλο κατηγορηματικά κάτι, που απ'ο,το κατάλαβα το συνηθίζετε, εμένα μου φαίνεται περίεργο. Ουσιαστικά και οι δύο για όφελος της οικογένειας θέλατε να προοριστουν (ο ένας για το παιδί, η άλλη για εξοχικο -δεν θα πηγαίνεις μόνη σου υποθέτω οπότε όφελος της οικογένειας είναι) απλά αντί να συζητήσετε, να ρίξετε ιδέες, "δηλώνει" ο ένας στον άλλο "θα γίνει το τάδε". Αλήθεια, για το μελλοντικό εξοχικό κοντά στην Αθήνα δεν είχατε συζητήσει ποτέ ότι ας πούμε σας ενδιαφέρει να πάρετε/χτίσετε κάτι τέτοιο; Έτσι ξαφνικά του είπες ότι θέλεις εξοχικό; 

Τώρα για το "η περιουσία μου", ούτε εμείς το αντιμετωπίζουμε έτσι. Εξάλλου με την ίδια λογική κι αυτά που έχει βγάλει ο καθένας από τη δουλειά του ατομική περιουσία είναι, ίσως και πολύ περισσότερο από μια κληρονομιά, γιατί "τα δούλεψε", είναι προσωπικός του κόπος. Εμείς είμαστε η περίπτωση που λέγατε που έχουν άνισα οικονομικά και παρόλο που ο άντρας μου δεν δουλεύει τώρα έχει αισθητά

περισσότερα από εμένα. Τα είχε δηλαδή από τις προηγούμενες δουλειές, από πριν παντρευτούμε. Δεν τα αντιμετωπίζει όμως σαν "δικά του", είναι μεν σε δικούς του λογαριασμούς, όπως και τα δικά μου σε δικούς μου, με εξαίρεση έναν κοινό που έχουμε τα δώρα γάμου, αλλά εκείνος πληρώνει σουπερμάρκετ και λογαριασμούς που είναι τα μεγάλα ποσά. Δεν μου ζητάει να συμβάλλω σε αυτά, ξέρει ότι έχω πολύ λιγότερα. Αλλά ξέρει επίσης ότι όσα μάζευε τόσα χρόνια τα μάζευε για τη μελλοντική του οικογένεια, δεν θα πει "δικά μου είναι αυτά, ο,τι θέλω τα κάνω, μηδενίζουμε το κοντέρ και μετράμε από εδώ και πέρα τι συνεισφέρει ο καθένας". Ούτε φοβάται ότι θα του "φάω" κάποια περιουσία ας πούμε (γιατί υπάρχουν και τέτοια δυστυχώς και μπορεί κάποιοι να το φοβουνται αν βλέπουν κάποια δείγματα). Προφανώς κι εγώ είμαι "ωφελημένη" από εκείνον ως προς λογαριασμούς και σούπερ αλλά ας πούμε δεν θα του πω ποτέ να μου δώσει λεφτά να πάρω ρούχο, παπούτσι, βιβλίο κλπ, τα παίρνω με τις δικές μου κάρτες. Κι αν τύχει και πληρώσει αυτός γιατί πχ κάνει μια παραγγελία ή έχει κάποιο μπόνους κλπ του τα δίνω, όσο γελοίο κι αν ακούγεται. Αλλιώς θα ήμουν και λίγο γαϊδουρα!! (Ελπίζω να μην το έχω πει μπροστά σε άλλους ότι θα του τα δώσω, δεν είχα σκεφτεί ότι ακούγεται περίεργο σε κάποιον που δεν ξέρει). Και ό,τι παίρνουμε για το παιδί, για δώρα άλλων, για φαΐ-καφε έξω επιδιώκω να πληρώνω εγώ για να εξισορροπω κάπως (λέμε τώρα, αισθητά λιγότερα είναι). Όμως, κανένας από τους δύο δεν είναι των ακριβών πραγμάτων, μπλούζες και τσάντες των 100 ευρώ, ξενοδοχεία με σπα και διακοπές στη Μαγιόρκα, και πάντα κοιτάμε skroutz, προσφορές, εκπτώσεις για διάφορα πράγματα, οχι μόνο τώρα που δεν δουλεύει, από πάντα έτσι έκανε (γι'αυτο και παρόλο που δεν δουλεύει δεν έχει δυσκολία, σε συνδυασμό φυσικά με το ότι είχε την καλή τύχη να μη νοικιάσει ποτέ και να είναι σε πολυ, πάρα πολύ καλές δουλειές που πολλοί συνάδελφοί του τα χάλαγαν όντως σε μπλούζες κ τσάντες των 100 ευρώ, ξενοδοχεία με σπα και διακοπές στη Μαγιόρκα ). 

Κι αν ας πούμε μου προέκυπτε εμένα ένα μεγάλο έσοδο όπως κληρονομιά ούτε εγώ θα το αντιμετώπιζα σαν αποκλειστικα δικό μου, όπως κι εκείνος δεν αντιμετωπίζει έτσι τα χρήματά του τόσα χρόνια. Ναι σε δικό μου λογαριασμό θα ήταν αλλά δεν θα αποφάσιζα μόνη μου να πάρω εξοχικό!

Αυτό που δεν καταλαβαίνω πάντως τη χρησιμότητα και τον τρόπο λειτουργίας του είναι το να υπάρχει λογαριασμος για το παιδί. Δεν το κάναμε ποτέ και ούτε το σκεφτόμαστε. Η λογική ποια είναι; Ότι για αγορές του παιδιού παίρνουμε μόνο από εκεί; Ότι θα τα πάρει μαζεμένα στα 18; Τι; Ειλικρινά ρωτάω, δεν ειρωνευομαι. Εμείς ο,τι είναι για το παιδί από τα κανονικά μας χρήματα το παίρνουμε, δεν έχουμε κάτι ειδικό.

Για το παιδί έχουμε κι εμείς λογαριασμό. Βάζουμε που και πού κάποια χρήματα, ώστε να τα βρει αν τα χρειαστει. Γενικά δεν σκοπεύουμε να τα χρησιμοποιήσουμε, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τί μπορεί  να συμβεί... εννοώ να πάρουμε από εκεί για να του αγοράσουμε ρούχα? θα πρέπει να είναι μεγάλη ανάγκη. Ή πχ καμιά φορά οι γιαγιάδες μας δίνουν χρήματα για να τους πάρουμε ρούχα. Εγώ τα βάζω στο λογαριασμό τους, δεν παίρνω ρούχα με αυτά. Και αν  θέλουν πχ αργότερα να κάνουν σπουδές έξω ή οτιδήποτε, αν χρειαστεί θα τα χρησιμοποιήσουν. Ή γενικά..για να ξεκινήσουν τη ζωή τους κάποια στιγμή

[little lamb]

Για να τους δώσουμε όταν μεγαλώσουν γιατί να τα μαζεύουμε από τώρα σε συγκεκριμένο λογαριασμό και να μην τους δώσουμε απλά τότε άλλα; Θέλω να πω, έχει σημασία αν τους δώσουμε από δικά μας ή αν είναι φυλαγμένα ειδικά γι'αυτα;