Να κάνω κατι για μενα...

[Έσπερος]

πρίν από 25 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Πολλές φορές όμως αυτός ο τρόπος σκέψης (δηλ "είμαι αδέξια σε κάτι πως θα καταφέρω το άλλο?") 

είναι όμως σχετικές δραστηριοτγτες. αν δεν εχεις αίσθηση του χώρου, πώς θα οδηγήσεις; χωρίς αίσθηση προσανατολισμού; προχτές ανακάλυψα ότι επι μήνες έκανα έναν τεράστιο κυκλο για να πάω από το σουπερμάρκετ στον χασάπη ενώ ήταν δυο τετράγωνα πιο πέρα σχεδον, γιατί σκέφτομαι γραμμικά, πώς συνδέονται περιοχές με τους κεντρικούς δρόμους κ όχι πώς συνδέονται μεταξύ τους. Σε μέρος που μένω μονιμα 10 χρόνια. στρίβουμε κάπου, ο μικρός αναγνωρίζει κ λέει σε ποια χωρια πάει ο δρόμος, κι εγω ακόμα θέλω ταμπέλα. να μην πω για τη διάσπαση προσοχής που έχω, ποσο με κουράζει το να πρέπει να προσεχω τα πάντα. ίσως αυτά αν τα δούλευα από μικρή, να τα είχα βελτιώσει. ή ίσως αν μ άρεσε η διαδικασια, να μην μ ένοιαζε. ποιος ξέρει… σίγουρα πάντως αυτή τη στιγμή εγω ξέρω για τον εαυτό μου ότι δεν είναι μόνο το άγχος κ η έλλειψη εξάσκησης. Η οδήγηση απλώς είναι μια δεξιότητα παντελώς ξένη προς τον εγκέφαλο μου. όπως η γυμναστική προς το σώμα μου! 

[Yovanna]

37 minutes ago, Mama_Anesti_ said:

Για να πω την αλήθεια αυτή η φράση ποτέ δεν έπιασε σε μένα. Μου το λέγανε αλλά δεν το ένιωθα, δεν μπαίνω και εύκολα σε τρίπ σύγκρισης με όσα καταφέρνουν ή όχι οι άλλοι.

Ναι, σαφώς. Το λέω όμως γιατί η οδήγηση δεν απαιτεί κάποιο ιδιαίτερο skill ή κάποιο ταλέντο, δεν είναι σαν να προσπαθείς να παίξεις βιολί πχ, όπου όσο και αν επενδύσεις, μπορέι να μην φτάσεις ποτέ το επίπεδο κάποιων άλλων, ή και να μην παίξεις ποτέ αξιοπρεπώς. 

Είναι κάτι που κατακτάται εύκολα και μάλιστα από την ηλικία των 18. Αν ήταν κάτι δύσκολο, δεν θα οδηγούσε όλος αυτός ο κόσμος. Μόνο ο φόβος και η ανασφάλεια μπορούν να σε αποτρέψουν. οπότε εκεί, εγώ προσωπικά σκεφτόμουν, τα έχω καταφέρει σε πολύ δυσκολότερα πράγματα. Στην οδήγηση θα κολλήσω? Βασικά, δεν θεώρησα ποτέ ότι υπήρχε επιλογή. Για μένα ήταν δεδομένο, όπως δεδομένο ήταν ότι θα μάθαινα να διαβάζω και να γράφω. 

[Έσπερος]

πρίν από 8 λεπτά , Yovanna είπε:

Ναι, σαφώς. Το λέω όμως γιατί η οδήγηση δεν απαιτεί κάποιο ιδιαίτερο skill ή κάποιο ταλέντο, δεν είναι σαν να προσπαθείς να παίξεις βιολί πχ, όπου όσο και αν επενδύσεις, μπορέι να μην φτάσεις ποτέ το επίπεδο κάποιων άλλων, ή και να μην παίξεις ποτέ αξιοπρεπώς. 

Είναι κάτι που κατακτάται εύκολα και μάλιστα από την ηλικία των 18. Αν ήταν κάτι δύσκολο, δεν θα οδηγούσε όλος αυτός ο κόσμος. Μόνο ο φόβος και η ανασφάλεια μπορούν να σε αποτρέψουν. οπότε εκεί, εγώ προσωπικά σκεφτόμουν, τα έχω καταφέρει σε πολύ δυσκολότερα πράγματα. Στην οδήγηση θα κολλήσω? Βασικά, δεν θεώρησα ποτέ ότι υπήρχε επιλογή. Για μένα ήταν δεδομένο, όπως δεδομένο ήταν ότι θα μάθαινα να διαβάζω και να γράφω. 

Εγω να σου πω την αληθεθα πιο εύκολο θεωρώ το πτυχίο μου τιυ πιάνου παρα το δίπλωνα οδήγησης. όχι ότι δεν ζορίστηκα στο πιάνο, αλλά εκεί ήξερα τι μπορώ κ τι δεν μπορώ. Προσπαθώ κι εγω να το εκλογικεύσω έτσι, αλλά δεν μπορώ. 

[μαγιοπουλας]

πρίν από 11 λεπτά , Έσπερος είπε:

Εγω να σου πω την αληθεθα πιο εύκολο θεωρώ το πτυχίο μου τιυ πιάνου παρα το δίπλωνα οδήγησης. όχι ότι δεν ζορίστηκα στο πιάνο, αλλά εκεί ήξερα τι μπορώ κ τι δεν μπορώ. Προσπαθώ κι εγω να το εκλογικεύσω έτσι, αλλά δεν μπορώ. 

Ε???

[little lamb]

Κι εγω σαν την Εσπερος και χειροτερα. Μου φαινεται η απολυτη αγγαρεια, δεν βρισκω καμια ευχαριστηση σε αυτο, ακουω οτι ειναι ελευθερια κι εμενα μου φαινεται βραχνας! Ελευθερια μου φαινεται το να μενεις σε μερος με καλες συγκοινωνιες. Φοβαμαι σε υπερβολικο βαθμο, οχι το απλο "ολοι στην αρχη φοβουνται". Φοβαμαι γενικα το αυτοκινητο, και ως συνοδηγος δηλαδη, οτι καποιος θα βγει απο στενο και θα μας χτυπησει, οτι θα χτυπησουμε μηχανακι, οταν περναμε διπλα απο λεωφορειο ή φορτηγο φοβαμαι οτι θα αλλαξει λωριδα και θα μας στριμωξει στις μπαρες κλπ. Αν οδηγησω ποτε μονη θα πηγαινω δεξια, οκ, αλλα τα μηχανακια ας πουμε παλι θα τα φοβαμαι. Ολα αυτα τα φοβηθηκα αφου εμαθα, οχι πριν! Εχω το διπλωμα 4 χρονια και δεν εχω οδηγησει ποτε μονη. Και να σκεφτειτε μενουμε σε μερος χωρις καμια απολυτως συγκοινωνια (πρεπει να πας με το αυτοκινητο στη σταση του λεωφορειου που περναει ανα 45'-60' και σε παει στον προαστιακο, ή κατ'ευθειαν στον προαστιακο που ειναι 20 λεπτα διαδρομη). Και ουτε εχει σουπερμαρκετ, φουρνο, μπακαλη,περιπτερο, τιποτα σε αποσταση περπατηματος. Παρολα αυτα δεν το παιρνω αποφαση. Απο τοτε που ηρθαμε εδω αρχισαν οι καραντινες και δουλευουμε μονο απο το σπιτι, εγω παω μια φορα τη βδομαδα για 3-4 ωρες αλλα με πηγαινοφερνει ο αντρας μου με τη μικρη! (Αν δεν ηταν ο κορωνοιος θα με πηγαινε μεχρι τον προαστιακο απλα). Εννοειται οτι γι'αυτες τις μετακινησεις θα βολευε αλλα εχω μεγαλη αρνηση. Σκεφτομαι και οτι ουτως ή αλλως δεν εχω αυτοκινητο ωστε να το κανω αυτο, αλλα αυτο ειναι φαυλος κυκλος, οσο δεν εξασκουμαι δεν μπορω να παρω κιολας. Το ξερω βεβαια οτι καποια στιγμη θα αναγκαστω, αλλα το εχω στο μυαλο μου σαν καταναγκαστικο εργο! Ασθμαινω και ξεφυσαω και μου'ρχεται να βαλω τα κλαμματα! Μου φαινεται απιστευτα δυσκολο να συντονισω χερια, ποδια, ματια. Οι καθρεφτες ειναι σαν να μην υπαρχουν, ταχυτητα για να αλλαξω κοιταζω τον λεβιε να δω ποια ειχα πριν... Κι εκτος απο ολα αυτα να πρεπει να κοιτας και για σηματα ... Νομιζω οτι απλα δεν ειναι ολα για ολους. Ανα διαστηματα ξεκιναμε εξασκηση, κανουμε κανα μηνα, μετα κατι γινεται και σταματαμε (υποχρεωσεις, καραντινες και πιο παλια οικοδομη, γαμος, εγκυμοσυνη, νεογεννητο) κι ετσι καθε φορα ξεκιναμε απο την αρχη και ποτε δεν φτανω στο σημειο να ειμαι σε θεση να το παρω μονη μου (παρκαρισμα δεν εχουμε κανει απο τοτε που εδωσα για διπλωμα). Αλλα εκει μπαινει το "και να μαθω, αυτοκινητο δεν εχω ωστε να το παιρνω". Και οσο δεν χρειαζεται αμεσα, πχ να δουλευω καθε μερα, δεν θα παρω κιολας. Εντωμεταξυ το οτι εδω που μενω ειναι σχεδον αναγκαστικο, τελικα αντι να με κανει να το δω πιο θετικα, λειτουργει αντιθετα. Δηλαδη με αγχωνει ακομα πιο πολυ το οτι δεν εχω επιλογη και δεν μαθαινω οικειοθελως αλλα ΠΡΕΠΕΙ να μαθω θελω δεν θελω.

(Το ξερω οτι θα μου πειτε ποσο απαραιτητο ειναι, θεωρητικα το ξερω, αλλα δεν μου βγαινει!! Κατα βαθος πιστευω οτι οταν χρειαστει αναγκαστικα θα το παρω αποφαση, οποτε ισως υποσυνείδητα το απωθω οσο δεν μου πολυχρειαζεται γιατι ξερω οτι μια μερα θα αναγκαστω). 

[Ilaeira]

 

@Έσπερος ούτε κι εγώ προσανατολίζομαι εύκολα, ειδικά στην Αθήνα μου φαίνεται αδιανόητο να προσανατολιστώ, απλά μαθαίνω τους δρόμους. Τα Google Maps στο κινητό ήταν από τα πιο χρήσιμα πράγματα που έφερε η τεχνολογία στη ζωή μου τα τελευταία 5 χρόνια. 

 

 @little lamb Τον πρώτο καιρό, μέχρι να εξοικειωθεί κανείς, τον απορροφά πολύ περισσότερο το τι γίνεται μέσα στο αυτοκίνητο πάρα αυτά που συμβαίνουν έξω. Από ένα σημείο και μετά αλλάζεις τις ταχύτητες μηχανικά, οπότε όλη σου η προσοχή στρέφεται απερίσπαστη στον δρόμο. Είναι φυσιολογικό αυτό, δεν έχεις κάποιο πρόβλημα. Απλά σου λείπει η εξάσκηση. 

 

Αλλά συμφωνώ, δεν είναι όλα για όλους. Κι αφού στρεσάρεστε έτσι, δεν νομίζω ότι θα βοηθήσει να σας απαριθμήσει κανείς τα πλεονεκτήματα ή να σας πει ότι θα σας αρέσει αργότερα ντε και σώνει. To each their own κλπ.

[Yovanna]

34 minutes ago, Έσπερος said:

Εγω να σου πω την αληθεθα πιο εύκολο θεωρώ το πτυχίο μου τιυ πιάνου παρα το δίπλωνα οδήγησης. όχι ότι δεν ζορίστηκα στο πιάνο, αλλά εκεί ήξερα τι μπορώ κ τι δεν μπορώ. Προσπαθώ κι εγω να το εκλογικεύσω έτσι, αλλά δεν μπορώ. 

Αν το πτυχίο του πιάνου , το οποίο είναι αποτέλεσμα πολλών χρόνων μαθημάτων και μελέτης σου φάνηκε πιο εύκολο, κα΄τι δεν πάει καλά. Νομίζω ότι απλά φοβάσαι. Πάντως σου αναγνωρίζω ότι το παλεύεις. Και μόνο που μπορείς ανά πάσα στιγμή να πάρεις το αυτοκίνητο και να οδηγήσεις, ε΄ναι σημαντικό και σου προσφέρει αυτονομία.

 

20 minutes ago, little lamb said:

Κι εγω σαν την Εσπερος και χειροτερα. Μου φαινεται η απολυτη αγγαρεια, δεν βρισκω καμια ευχαριστηση σε αυτο, ακουω οτι ειναι ελευθερια κι εμενα μου φαινεται βραχνας! Ελευθερια μου φαινεται το να μενεις σε μερος με καλες συγκοινωνιες. Φοβαμαι σε υπερβολικο βαθμο, οχι το απλο "ολοι στην αρχη φοβουνται". Φοβαμαι γενικα το αυτοκινητο, και ως συνοδηγος δηλαδη, οτι καποιος θα βγει απο στενο και θα μας χτυπησει, οτι θα χτυπησουμε μηχανακι, οταν περναμε διπλα απο λεωφορειο ή φορτηγο φοβαμαι οτι θα αλλαξει λωριδα και θα μας στριμωξει στις μπαρες κλπ. Αν οδηγησω ποτε μονη θα πηγαινω δεξια, οκ, αλλα τα μηχανακια ας πουμε παλι θα τα φοβαμαι. Ολα αυτα τα φοβηθηκα αφου εμαθα, οχι πριν! Εχω το διπλωμα 4 χρονια και δεν εχω οδηγησει ποτε μονη. Και να σκεφτειτε μενουμε σε μερος χωρις καμια απολυτως συγκοινωνια (πρεπει να πας με το αυτοκινητο στη σταση του λεωφορειου που περναει ανα 45'-60' και σε παει στον προαστιακο, ή κατ'ευθειαν στον προαστιακο που ειναι 20 λεπτα διαδρομη). Και ουτε εχει σουπερμαρκετ, φουρνο, μπακαλη,περιπτερο, τιποτα σε αποσταση περπατηματος. Παρολα αυτα δεν το παιρνω αποφαση. Απο τοτε που ηρθαμε εδω αρχισαν οι καραντινες και δουλευουμε μονο απο το σπιτι, εγω παω μια φορα τη βδομαδα για 3-4 ωρες αλλα με πηγαινοφερνει ο αντρας μου με τη μικρη! (Αν δεν ηταν ο κορωνοιος θα με πηγαινε μεχρι τον προαστιακο απλα). Εννοειται οτι γι'αυτες τις μετακινησεις θα βολευε αλλα εχω μεγαλη αρνηση. Σκεφτομαι και οτι ουτως ή αλλως δεν εχω αυτοκινητο ωστε να το κανω αυτο, αλλα αυτο ειναι φαυλος κυκλος, οσο δεν εξασκουμαι δεν μπορω να παρω κιολας. Το ξερω βεβαια οτι καποια στιγμη θα αναγκαστω, αλλα το εχω στο μυαλο μου σαν καταναγκαστικο εργο! Ασθμαινω και ξεφυσαω και μου'ρχεται να βαλω τα κλαμματα! Μου φαινεται απιστευτα δυσκολο να συντονισω χερια, ποδια, ματια. Οι καθρεφτες ειναι σαν να μην υπαρχουν, ταχυτητα για να αλλαξω κοιταζω τον λεβιε να δω ποια ειχα πριν... Κι εκτος απο ολα αυτα να πρεπει να κοιτας και για σηματα ... Νομιζω οτι απλα δεν ειναι ολα για ολους. Ανα διαστηματα ξεκιναμε εξασκηση, κανουμε κανα μηνα, μετα κατι γινεται και σταματαμε (υποχρεωσεις, καραντινες και πιο παλια οικοδομη, γαμος, εγκυμοσυνη, νεογεννητο) κι ετσι καθε φορα ξεκιναμε απο την αρχη και ποτε δεν φτανω στο σημειο να ειμαι σε θεση να το παρω μονη μου (παρκαρισμα δεν εχουμε κανει απο τοτε που εδωσα για διπλωμα). Αλλα εκει μπαινει το "και να μαθω, αυτοκινητο δεν εχω ωστε να το παιρνω". Και οσο δεν χρειαζεται αμεσα, πχ να δουλευω καθε μερα, δεν θα παρω κιολας. Εντωμεταξυ το οτι εδω που μενω ειναι σχεδον αναγκαστικο, τελικα αντι να με κανει να το δω πιο θετικα, λειτουργει αντιθετα. Δηλαδη με αγχωνει ακομα πιο πολυ το οτι δεν εχω επιλογη και δεν μαθαινω οικειοθελως αλλα ΠΡΕΠΕΙ να μαθω θελω δεν θελω.

(Το ξερω οτι θα μου πειτε ποσο απαραιτητο ειναι, θεωρητικα το ξερω, αλλα δεν μου βγαινει!! Κατα βαθος πιστευω οτι οταν χρειαστει αναγκαστικα θα το παρω αποφαση, οποτε ισως υποσυνείδητα το απωθω οσο δεν μου πολυχρειαζεται γιατι ξερω οτι μια μερα θα αναγκαστω). 

Αγχώθηκα! Αν αρχίσεις να οδηγείς, θα σταματήσεις να τα φοβάσαι όλα αυτά. Αρχικά θα παίρνεις του άντρα σου , και μετά θα το δρομολογήσεις να πάρεις δικό σου. Ας μη σου αρέσει. Δεν νοείται νέα κοπέλα να βασίζεται στον άντρα της για να μετακινηθεί. Άσε τον άντρα σου. Πάρε δάσκαλο και πες του τις ανασφαλείς σου για να σε βοηθήσει. Θυμάμαι φοβόμουν τις ανηφόρες, ε μόλις το είπα στο δάσκαλο μου, δεν αφήσαμε ανηφόρα για ανηφόρα. Επίσης του είχα πει ότι φοβόμουν να οδηγήσω στο Διονύσο. 3 φορές με πήγε.. 

[little lamb]

πρίν από 9 λεπτά , Ilaeira είπε:

ούτε κι εγώ προσανατολίζομαι εύκολα, ειδικά στην Αθήνα μου φαίνεται αδιανόητο να προσανατολιστώ, απλά μαθαίνω τους δρόμους. Τα Google Maps στο κινητό ήταν από τα πιο χρήσιμα πράγματα που έφερε η τεχνολογία στη ζωή μου τα τελευταία 5 χρόνια. 

 

 

Οντως. Εμας το αυτοκινητο εχει gps, αλλα παρολα αυτα βαζουμε google maps. Το gps παει απο κατι κουλά στενα υποτιθεται για πιο γρηγορα, που ομως ειναι τοσο στενα και τοσες στροφες που τελικα αργεις. Ουτε ειναι ενημερωμενο για προσφατα εργα κλπ. Το google maps βρισκει τι σε συμφερει καλυτερα ακομα και απο πλευρας κινησης.

 

πρίν από 11 λεπτά , Ilaeira είπε:

Τον πρώτο καιρό, μέχρι να εξοικειωθεί κανείς, τον απορροφά πολύ περισσότερο το τι γίνεται μέσα στο αυτοκίνητο πάρα αυτά που συμβαίνουν έξω. Από ένα σημείο και μετά αλλάζεις τις ταχύτητες μηχανικά, οπότε όλη σου η προσοχή στρέφεται απερίσπαστη στον δρόμο. Είναι φυσιολογικό αυτό, δεν έχεις κάποιο πρόβλημα. Απλά σου λείπει η εξάσκηση. 

 

Αλλά συμφωνώ, δεν είναι όλα για όλους. Κι αφού στρεσάρεστε έτσι, δεν νομίζω ότι θα βοηθήσει να σας απαριθμήσει κανείς τα πλεονεκτήματα ή να σας πει ότι θα σας αρέσει αργότερα ντε και σώνει. To each their own κλπ.

 

Ο αντρας μου λεει οτι ισως με βοηθουσε να ξαναεκανα με δασκαλο. Ισως το δω κι αυτο. Παντως δεν νομιζω οτι ειναι μονο θεμα εξασκησης, πιστευω οτι καποιοι οντως δεν σκαμπαζουμε. Οπως αλλοι δεν σκαμπαζουν πχ στη ζωγραφικη, στο χορο κλπ. Σε ολα μπορεις να εξασκηθεις για να τα καταφερεις σε εναν αξιοπρεπη βαθμο (και η μουσικη ειναι ενα απο αυτα, δεν ειμαστε ταλεντα οσοι πηραμε πτυχιο, απλα εξασκηθηκαμε) αλλα αν δεν το'χεις και λιγο μενεις απλα σε αυτο τον αξιοπρεπη βαθμο, δεν το κανεις τελεια, δεν γινεσαι σολιστ ουτε οδηγεις με ευχαριστηση. Η διαφορα με τα υπολοιπα ομως, πχ τη μουσικη, ειναι οτι αυτα δεν ειναι κατι επικινδυνο, ενω η οδηγηση ειναι! Δεν μπορεις να χασεις τη ζωη σου σ'ενα δευτερολεπτο επειδη θα πεσει το πιανο πανω σου  Εγω καπως ετσι τη βλεπω την οδηγηση, οτι ανα πασα στιγμη μπορει να μας τρακαρουν... Και σαν συνοδηγος. Ξεφευγει απο το απλο "ολοι στην αρχη φοβουνται". Κι ενω θεωρητικα οταν μαθαινεις παυεις να φοβασαι γιατι νιωθεις οτι εχεις τον ελεγχο, εγω επαθα το αντιθετο. Οταν εναθα φοβηθηκα, γιατι ειδα ποσο δυσκολο και περιπλοκο ειναι. Ενταξει οδηγει κι η κουτση Μαρια, κι εγω το σκεφτομαι για να παιρνω θαρρος, αλλα μετα σκεφτομαι "δεν σημαινει οτι οδηγει σωστα και με ασφαλεια".

[annoulen]

πρίν από 52 λεπτά , Έσπερος είπε:

Η οδήγηση απλώς είναι μια δεξιότητα παντελώς ξένη προς τον εγκέφαλο μου.

πρίν από 18 λεπτά , little lamb είπε:

..... δεν ειναι ολα για όλους......

γιατι ξερω οτι μια μερα θα αναγκαστω). 

 

Πόσο πολύ συμφωνώ!!!! 

Κ νομίζω το έχω φιλοσοφήσει πολύ καλά το θέμα:

Λοιπον πήρα το δίπλωμα 20 χρόνων, φοιτήτρια σε επαρχιακή πόλη. Οδηγησα περίπου 3 μήνες, βλαστημισα την ώρα και τη στιγμή που το έκανα, κ έχω να οδηγήσω από τότε. Δλδ μιλάμε για 30 χρόνια πίσω. 

Αλλαζω 4 λεωφορεια ημερησίως για το πήγαινελα στη δουλειά εδώ κ πόσα χρόνια αλλα το προτιμώ από το ψυχοβγαλμα κ το άγχος της οδήγησης συν το γεγονός ότι είμαι απίστευτα απρόσεκτη. Στα δύσκολα, αν βιάζομαι δλδ, παίρνω ταξί κ είναι ουκ ολίγες φορές. Ε κάπως πρέπει να ζήσουν κ αυτοί οι επαγγελματίες. Στη τελική αν συντηρουσα αυτοκίνητο, πάνω κάτω τα ίδια θα πλήρωνα. 

Μου έλεγαν ότι όταν κάνω παιδιά, σίγουρα θα το ξαναπιάσω κ εγώ με το που έκανα παιδιά είπα ότι τώρα είναι που δεν πρόκειται να το κάνω ποτέ αυτό!!!! 

Επίσης τα παιδιά μου τα κυκλοφορω με μετρό, ταξί, λεωφορεία, τα έχω βάλει παντού κ έχουν συνηθισει. Δεν περιμένουμε το σύζυγό να μας κυκλοφορήσει, είμαι ανεξάρτητη με τον δικό μου τρόπο. 

Για καλή μου τύχη, η αγορά είναι σε walking distance, οπότε δεν έχω θέμα κ με αυτό. 

Σίγουρα δεν μπορείς να τα κάνεις όλα με ταξί ή λεωφορείο πχ εκδρομές αλλά νομίζω ότι κ ο άντρας μου να μην μπορούσε θα έβρισκα εναλλακτική λύση. 

Αυτά κ από εμένα. 

[Mama_Anesti_]

πρίν από 35 λεπτά , little lamb είπε:

, οτι καποιος θα βγει απο στενο και θα μας χτυπησει, οτι θα χτυπησουμε μηχανακι, οταν περναμε διπλα απο λεωφορειο ή φορτηγο φοβαμαι οτι θα αλλαξει λωριδα και θα μας στριμωξει στις μπαρες κλπ. Αν οδηγησω ποτε μονη θα πηγαινω δεξια, οκ, αλλα τα μηχανακια ας πουμε παλι θα τα φοβαμαι. Ολα αυτα τα φοβηθηκα αφου εμαθα, 

Αναστατώθηκα που τα διάβασα όλα αυτά! 

[little lamb]

πρίν από 12 λεπτά , Yovanna είπε:

Αν το πτυχίο του πιάνου , το οποίο είναι αποτέλεσμα πολλών χρόνων μαθημάτων και μελέτης σου φάνηκε πιο εύκολο, κα΄τι δεν πάει καλά. Νομίζω ότι απλά φοβάσαι. Πάντως σου αναγνωρίζω ότι το παλεύεις. Και μόνο που μπορείς ανά πάσα στιγμή να πάρεις το αυτοκίνητο και να οδηγήσεις, ε΄ναι σημαντικό και σου προσφέρει αυτονομία.

 

Αγχώθηκα! Αν αρχίσεις να οδηγείς, θα σταματήσεις να τα φοβάσαι όλα αυτά. Αρχικά θα παίρνεις του άντρα σου , και μετά θα το δρομολογήσεις να πάρεις δικό σου. Ας μη σου αρέσει. Δεν νοείται νέα κοπέλα να βασίζεται στον άντρα της για να μετακινηθεί. Άσε τον άντρα σου. Πάρε δάσκαλο και πες του τις ανασφαλείς σου για να σε βοηθήσει. Θυμάμαι φοβόμουν τις ανηφόρες, ε μόλις το είπα στο δάσκαλο μου, δεν αφήσαμε ανηφόρα για ανηφόρα. Επίσης του είχα πει ότι φοβόμουν να οδηγήσω στο Διονύσο. 3 φορές με πήγε.. 

 

Τοση αρνηση εχω, που μου φαινεται οτι δεν αξιζει να δωσω λεφτα για να παρω αυτοκινητο γιατι νιωθω οτι δεν θα το χρησιμοποιω αν δεν ειναι απαραιτητο. Ο αντρας μου βεβαια λεει μελλοντικα να παρω  αυτο που εχουμε τωρα που ειναι μικρο και να παρουμε ενα αλλο μεγαλο μιας που θελουμε και δευτερο παιδι. Αυτο το "δεν νοειται νεα κοπελα να εξαρταται απο τον αντρα της" παντως ακομα πιο αγχωτικο μου φαινεται. Δεν μου φτανει το ΠΡΕΠΕΙ λογω της περιοχης, να βαλω στο μυαλο μυαλο μου αλλο ενα "πρεπει" για να μη διαιωνιζω στερεοτυπα 

[annoulen]

πρίν από 8 λεπτά , little lamb είπε:

"δεν νοειται νεα κοπελα να εξαρταται απο τον αντρα της" 

Δες το αμέσως προηγούμενο ποστ μου

[Έσπερος]

πρίν από 10 λεπτά , Yovanna είπε:

Αν το πτυχίο του πιάνου , το οποίο είναι αποτέλεσμα πολλών χρόνων μαθημάτων και μελέτης σου φάνηκε πιο εύκολο, κα΄τι δεν πάει καλά. Νομίζω ότι απλά φοβάσαι. Πάντως σου αναγνωρίζω ότι το παλεύεις. Και μόνο που μπορείς ανά πάσα στιγμή να πάρεις το αυτοκίνητο και να οδηγήσεις, ε΄ναι σημαντικό και σου προσφέρει αυτονομία.

 

Αγχώθηκα! Αν αρχίσεις να οδηγείς, θα σταματήσεις να τα φοβάσαι όλα αυτά. Αρχικά θα παίρνεις του άντρα σου , και μετά θα το δρομολογήσεις να πάρεις δικό σου. Ας μη σου αρέσει. Δεν νοείται νέα κοπέλα να βασίζεται στον άντρα της για να μετακινηθεί. Άσε τον άντρα σου. Πάρε δάσκαλο και πες του τις ανασφαλείς σου για να σε βοηθήσει. Θυμάμαι φοβόμουν τις ανηφόρες, ε μόλις το είπα στο δάσκαλο μου, δεν αφήσαμε ανηφόρα για ανηφόρα. Επίσης του είχα πει ότι φοβόμουν να οδηγήσω στο Διονύσο. 3 φορές με πήγε.. 

Τώρα είμαι σε μια φάση που για συγκεκριμένες δουλειές σε συγκεκριμένες διαδρομές πηγαίνω χωρίς σκέψη εκτός αν βρέχει ή είναι βράδυ που το σκεφτομαι λίγο παραπάνω, ειδικά όταν βρέχει. όμως όπως λέει κ η @little lamb το θεωρώ απλα λύση ανάγκης κ αν μπορπυσα λόγω συνθηκών να μην το χρειάζομαι, θα το θεωρούσα καλύτερο. επίσης το έχω λίγο σαν προαιρετικό στο μυαλό μου. πώς έχουν οι άντρες προαιρετικές κάποιες δουλειές του σπιτιου, που τις κάνουν μόνο αν δεν υπάρχει άλλη λύση; κάπως έτσι. πχ γυρνάω από ψώνια, ξεφορτώνω μπροστά στο σπίτι, μπαίνω μέσα κ κωλυσιεργώ πιστεύοντας ότι ο άντρας μου θα βγει να πάει να το παρκάρει δίπλα (δέκα μέτρα δίπλα σ ένα κούφωμα) για να μην… ταλαιπωρηθώ. αλλά δεν μου κάνει τη χάρη! το καλοκαίρι ανακάλυψα μια μέρα ότι είχαμε ξεχασει κάτι στην παραλία ενώ ο άντρας μου ξεπλενόταν με τον μικρό κ εγω ήμουν ακόμα ντυμένη. κ μου λέει «πήγαινε εσυ» κ για κάμποση ώρα σκεφτόμουν γιατί θα έπρεπε να πάω εγω, σε φάση ότι δεν είναι δική μου δουλειά να οδηγώ, κάπως έτσι! 

 

Στην Αθήνα ποτέ δεν είχα νιώσει εξαρτημένη. Αντιθετα το αυτοκίνητο μου φαινόταν δέσμευση. γιατί μπορεί να προέκυπτε τίποτα καλό στο κέντρο κι εγω να ήμουν δεσμευμένη με το αυτοκίνητο κ να γύριζα σπίτι ενώ οι άλλοι με τη συγκοινωνία πήγαιναν κάτω. 

[little lamb]

πρίν από 10 λεπτά , annoulen είπε:

Πόσο πολύ συμφωνώ!!!! 

Κ νομίζω το έχω φιλοσοφήσει πολύ καλά το θέμα:

Λοιπον πήρα το δίπλωμα 20 χρόνων, φοιτήτρια σε επαρχιακή πόλη. Οδηγησα περίπου 3 μήνες, βλαστημισα την ώρα και τη στιγμή που το έκανα, κ έχω να οδηγήσω από τότε. Δλδ μιλάμε για 30 χρόνια πίσω. 

Αλλαζω 4 λεωφορεια ημερησίως για το πήγαινελα στη δουλειά εδώ κ πόσα χρόνια αλλα το προτιμώ από το ψυχοβγαλμα κ το άγχος της οδήγησης συν το γεγονός ότι είμαι απίστευτα απρόσεκτη. Στα δύσκολα, αν βιάζομαι δλδ, παίρνω ταξί κ είναι ουκ ολίγες φορές. Ε κάπως πρέπει να ζήσουν κ αυτοί οι επαγγελματίες. Στη τελική αν συντηρουσα αυτοκίνητο, πάνω κάτω τα ίδια θα πλήρωνα. 

Μου έλεγαν ότι όταν κάνω παιδιά, σίγουρα θα το ξαναπιάσω κ εγώ με το που έκανα παιδιά είπα ότι τώρα είναι που δεν πρόκειται να το κάνω ποτέ αυτό!!!! 

Επίσης τα παιδιά μου τα κυκλοφορω με μετρό, ταξί, λεωφορεία, τα έχω βάλει παντού κ έχουν συνηθισει. Δεν περιμένουμε το σύζυγό να μας κυκλοφορήσει, είμαι ανεξάρτητη με τον δικό μου τρόπο. 

Για καλή μου τύχη, η αγορά είναι σε walking distance, οπότε δεν έχω θέμα κ με αυτό. 

Σίγουρα δεν μπορείς να τα κάνεις όλα με ταξί ή λεωφορείο πχ εκδρομές αλλά νομίζω ότι κ ο άντρας μου να μην μπορούσε θα έβρισκα εναλλακτική λύση. 

Αυτά κ από εμένα. 

 

Σαν να ακουω τον πατερα μου, με τη διαφορα οτι εκεινος δεν εμαθε ποτε! Παει στη δουλεια με συγκοινωνιες και ταξι και οταν του λεω για το κοστος του ταξι λεει "αν συντηρουσα αυτοκινητο τα ιδια θα πληρωνα". Που δεν ισχυει βεβαια αλλα ετσι λεει. Το θεωρει μπελα το να εχεις αυτοκινητο. 25 χρονια ειναι ο συνοδηγος της μαμας μου! (Το σημειωνω για τα στερεοτυπα που ειπαμε, ο φοβος μου δεν πηγαζει απο καποια στερεοτυπικη εικονα γυναικας εξαρτωμενης απο τον αντρα της, στην οικογενεια το ειχαμε σπασει το στερεοτυπο ανεκαθεν  )

[Yovanna]

14 minutes ago, little lamb said:

 

Οντως. Εμας το αυτοκινητο εχει gps, αλλα παρολα αυτα βαζουμε google maps. Το gps παει απο κατι κουλά στενα υποτιθεται για πιο γρηγορα, που ομως ειναι τοσο στενα και τοσες στροφες που τελικα αργεις. Ουτε ειναι ενημερωμενο για προσφατα εργα κλπ. Το google maps βρισκει τι σε συμφερει καλυτερα ακομα και απο πλευρας κινησης.

 

 

Ο αντρας μου λεει οτι ισως με βοηθουσε να ξαναεκανα με δασκαλο. Ισως το δω κι αυτο. Παντως δεν νομιζω οτι ειναι μονο θεμα εξασκησης, πιστευω οτι καποιοι οντως δεν σκαμπαζουμε. Οπως αλλοι δεν σκαμπαζουν πχ στη ζωγραφικη, στο χορο κλπ. Σε ολα μπορεις να εξασκηθεις για να τα καταφερεις σε εναν αξιοπρεπη βαθμο (και η μουσικη ειναι ενα απο αυτα, δεν ειμαστε ταλεντα οσοι πηραμε πτυχιο, απλα εξασκηθηκαμε) αλλα αν δεν το'χεις και λιγο μενεις απλα σε αυτο τον αξιοπρεπη βαθμο, δεν το κανεις τελεια, δεν γινεσαι σολιστ ουτε οδηγεις με ευχαριστηση. Η διαφορα με τα υπολοιπα ομως, πχ τη μουσικη, ειναι οτι αυτα δεν ειναι κατι επικινδυνο, ενω η οδηγηση ειναι! Δεν μπορεις να χασεις τη ζωη σου σ'ενα δευτερολεπτο επειδη θα πεσει το πιανο πανω σου  Εγω καπως ετσι τη βλεπω την οδηγηση, οτι ανα πασα στιγμη μπορει να μας τρακαρουν... Και σαν συνοδηγος. Ξεφευγει απο το απλο "ολοι στην αρχη φοβουνται". Κι ενω θεωρητικα οταν μαθαινεις παυεις να φοβασαι γιατι νιωθεις οτι εχεις τον ελεγχο, εγω επαθα το αντιθετο. Οταν εναθα φοβηθηκα, γιατι ειδα ποσο δυσκολο και περιπλοκο ειναι. Ενταξει οδηγει κι η κουτση Μαρια, κι εγω το σκεφτομαι για να παιρνω θαρρος, αλλα μετα σκεφτομαι "δεν σημαινει οτι οδηγει σωστα και με ασφαλεια".

Πόσους ξέρεις που να σκαμπάζουν από ζωγραφική ή να είναι έτοιμοι χορευτές με 15 μαθήματα? Πόσους ξέρεις όμως που έκαναν 15 μαθήματα, πήραν το δίπλα τους και οδηγούν? Εγώ όχι μόνο δεν σκαμπάζω από ζωγραφική΄, αλλά μου είναι αδύνατον να σου φτιάξω κάτι και να καταλάβεις τί είναι. Ούτε ένα αχλάδι. Όμως δεν επηρεάζει σε κάτι τη ζωή μου. Το να μην οδηγώ όμως, θα την επηρέαζε. 

 

13 minutes ago, little lamb said:

 

Τοση αρνηση εχω, που μου φαινεται οτι δεν αξιζει να δωσω λεφτα για να παρω αυτοκινητο γιατι νιωθω οτι δεν θα το χρησιμοποιω αν δεν ειναι απαραιτητο. Ο αντρας μου βεβαια λεει μελλοντικα να παρω  αυτο που εχουμε τωρα που ειναι μικρο και να παρουμε ενα αλλο μεγαλο μιας που θελουμε και δευτερο παιδι. Αυτο το "δεν νοειται νεα κοπελα να εξαρταται απο τον αντρα της" παντως ακομα πιο αγχωτικο μου φαινεται. Δεν μου φτανει το ΠΡΕΠΕΙ λογω της περιοχης, να βαλω στο μυαλο μυαλο μου αλλο ενα "πρεπει" για να μη διαιωνιζω στερεοτυπα 

Βρε δεν στο λέω για το στερεότυπο. Αν εσένα δεν σε πειράζει να εξαρτάσαι, εμένα μου περισσεύει! Επειδή όμως λες ότι σε πειράζει και θα ήθελες, γι'αυτό σου το λέω.

[ninaki80]

πρίν από 9 λεπτά , little lamb είπε:

 

Τοση αρνηση εχω, που μου φαινεται οτι δεν αξιζει να δωσω λεφτα για να παρω αυτοκινητο γιατι νιωθω οτι δεν θα το χρησιμοποιω αν δεν ειναι απαραιτητο. Ο αντρας μου βεβαια λεει μελλοντικα να παρω  αυτο που εχουμε τωρα που ειναι μικρο και να παρουμε ενα αλλο μεγαλο μιας που θελουμε και δευτερο παιδι. Αυτο το "δεν νοειται νεα κοπελα να εξαρταται απο τον αντρα της" παντως ακομα πιο αγχωτικο μου φαινεται. Δεν μου φτανει το ΠΡΕΠΕΙ λογω της περιοχης, να βαλω στο μυαλο μυαλο μου αλλο ενα "πρεπει" για να μη διαιωνιζω στερεοτυπα 

Έτσι ήμουν κ εγώ ακριβώς τα ίδια φοβόμουν. Ακριβώς τα ίδια σκεφτόμουν . 

Εγώ πήρα δασκαλο με το δικό μας αυτοκίνητο κ έκανα μαθήματα για 3 εβδομάδες οδηγώντας εγω με το δάσκαλο διπλα. 

Όταν τελείωσα τα μαθήματα επερνα το αμάξι για μια συγκεκριμένη 10λεπτη διαδρομή πήγαινε έλα για δυο μήνες περίπου έκανα μόνο αυτή την διαδρομή.  Μετά για ένα χρόνο έκανα μόνο γνωστές διαδρομές.  Όλα στο μυαλό είναι κ τελικά το οδήγημα ειναι κ για τους πιο αμπαλους αν προσέχουν τίποτα δεν θα συμβεί  κ συνηθίζεις ευκολα. 

[annoulen]

πρίν από 10 λεπτά , little lamb είπε:

 

.... 25 χρονια ειναι ο συνοδηγος της μαμας μου!.... 

Εντυπωσιακό πάντως, αν μπορώ να το χαρακτηρίσω έτσι, ότι δεν επηρεάστηκες από τη εικόνα της γυναίκας οδηγου - της μητέρας σου. 

[little lamb]

πρίν από 9 λεπτά , annoulen είπε:

Εντυπωσιακό πάντως, αν μπορώ να το χαρακτηρίσω έτσι, ότι δεν επηρεάστηκες από τη εικόνα της γυναίκας οδηγου - της μητέρας σου. 

 

Δεν μου φαινεται περιεργο. Οσες ειχαν μητερα που δεν οδηγουσε, επηρεαστηκαν και δεν οδηγησαν ουτε εκεινες; Οχι, οποτε γιατι εγω να επηρεαστω να οδηγησω; 

 

πρίν από 15 λεπτά , Yovanna είπε:

Βρε δεν στο λέω για το στερεότυπο. Αν εσένα δεν σε πειράζει να εξαρτάσαι, εμένα μου περισσεύει! Επειδή όμως λες ότι σε πειράζει και θα ήθελες, γι'αυτό σου το λέω.

 

Δεν με πειραζει ακριβως. Με πειραζει μονο επειδη χρειαζεται στη συγκεκριμενη περιοχη. Αν μεναμε σε μερος με συγκοινωνιες καθολου δεν θα με ενοιαζε! Και βασικα πηγα να μαθω επειδη ακριβως σκοπευαμε να μεινουμε εδω, αλλα μαθαινοντας μου βγηκε η αρνηση κι αρχισα να φοβαμαι ολα αυτα που ειπα. Πιο πριν πηγα να μαθω σχετικα προθυμα, ναι μεν δεν ημουν ξετρελαμενη (αλλωστε γι'αυτο δεν ειχα επιδιωξει να μαθω νωριτερα) αλλα ουτε και τοσο αρνητικη, ημουν απλα σε φαση "πλεον θα χρειαζεται, οπότε παω να μαθω". Μαθαινοντας προεκυψαν οι δυσκολιες μου!

 

[Yovanna]

Εγώ έναν άντρα ξέρω που δεν οδηγεί, αλλά ο συγκεκριμένος δεν είναι και σε κάτι ικανός, οπότε δεν με εκπλήσσει. 

Κατα τ'αλλα, οι γυναίκες που γνωρίζω που δεν οδηγούν, 3-4, κάθε άλλο παρά αυτόνομες είναι. Όταν δεν τις πηγαινοφέρνει ο άντρας τους, μονίμως ψάχνουν ποιος μπορεί να τις πάει στο σταθμό, σε μια στάση, σπίτι αν έχουν απεργίες τα μέσα.. 2 από το γραφείο, έχουν γίνει κατά καιρούς βάρος σε όλη την εταιρία. Γιατί και μεγάλη παράκαμψη να μην είναι, και μόνο που κάποιοι έχουν αναλάβει καθημερινά να τις πηγαινοφέρνουν σε σταθμούς, είναι φόρτωμα. Όταν προ εμβολιασμών, δεν μπορούσαν να μπουν σε συγκοινωνίες λόγω κοβιντ και έπρεπε να τις πηγαινοφέρνουν οι άντρες τους, κόντεψαν να τις χωρίσουν!

[Mama_Anesti_]

Επειδή έκανα έντεκα χρόνια να ξαναπιάσω τιμόνι, πιστεύω πως είναι ένα ζήτημα που αν δεν ωριμάσει μέσα μας και δεν το θελήσουμε δεν θα το επιχειρήσουμε. Κι εγώ πηγαινοερχομαι με συγκοινωνιες ή με τον άνδρα μου και το θεωρώ αυτονόητο πως έτσι κινουμαι. Δεν μου κάνει δύσκολη την καθημερινότητα γιατί μόνο αυτή την καθημερινότητα ξέρω. 

 

Θέλησα να οδηγήσω ξανά για μένα, για να κάνω κάτι για μένα, γιατι έχω το δίπλωμα και παρολο το άγχος μου νιώθω ετοιμη να το προσπαθήσω. Ίσως να μην μου ταιριάζει, να μην κάνει για μένα. Ίσως και να μπορέσω να παίρνω το αμάξι για κοντινές διαδρομές ή πιο σπάνια . Ίσως να γίνει και προέκταση του εαυτού μου. Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω τώρα, γιατί είχαμε αντίστοιχη κουβέντα πέρυσι τετοια εποχή και έτρεμα στην σκεψη, είναι πως ωρίμασε μέσα μου όλο αυτο και θέλω να μου δώσω μια δεύτερη ευκαιρία. 

[little lamb]

πρίν από 25 λεπτά , Yovanna είπε:

Όταν προ εμβολιασμών, δεν μπορούσαν να μπουν σε συγκοινωνίες λόγω κοβιντ και έπρεπε να τις πηγαινοφέρνουν οι άντρες τους, κόντεψαν να τις χωρίσουν!

 

Επρεπε να ειχα γεννηθει στην εποχη των μαμαδων μας, που ειχαν τους αντρες τους για σοφερ και δεν ειχαν τετοια αγχη  Αστειευομαι προφανως για το γενικοτερο πλαισιο της εποχης, αλλα για την οδηγηση πλακα πλακα αν ησουν γυναικα τοτε και απλα δεν γουσταρες να οδηγησεις δεν θα σε θεωρουσε κανενας βαρος  

Εγω παντως εχω και φιλους αντρες που δεν οδηγουν. Λιγους, 2-3, και κοπελες επισης 2-3. 

[mama16]

Κορίτσια δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που παίρνει το αυτοκίνητο και δεν φοβάται. Όλοι στην αρχή αγχωνόμαστε και σκεφτόμαστε την ώρα που έρχεται να οδηγήσουμε και πως θα επιστρέψουμε μετά. Απλά νομίζω ότι όσο πιο μικρός πάρεις το δίπλωμα και αρχίσεις να οδηγάς δεν έχεις τόσο την αίσθηση του φόβου και εξοικειωνεσαι πιο εύκολα. Εγώ το είχα πάρει στα 19 και κατευθείαν πήγα για σπουδές αλλά επειδή ήξερα ότι αν το αφήσω θα με αφήσει κάθε σκ πήγαινα στην πόλη μου κ οδηγούσα. Αργότερα μετά που γύρισα στον τόπο μου πάλι τις περισσότερες φορές που εβγαινα έξω το έπαιρνα, βέβαια τότε είχα ήδη εξοικειωθεί. Τώρα πλέον κ ένα μήνα πχ να κάνω να πάρω το αυτοκίνητο (που βέβαια δεν αφήνω τόσο, ανα 3 μέρες περίπου θα το πάρω) δεν έχω κανένα θέμα γιατί οδηγάω 13 χρόνια. Απ' την άλλη ξέρω περιπτώσεις που πήραν το δίπλωμα κ στο καπάκι έμειναν έγκυος κλπ κ το άφησαν κ χρόνια μετά δεν έχουν εξοικειωθεί, ή που το πήραν το δίπλωμα γύρω στα 40 κ επειδή ο άντρας ήξερε να οδηγάει το άφησαν. Εγώ παρόλο που ποτέ δεν πήρα δικό μου αυτοκίνητο όσο ήμουν νέα οδηγός επεδιωκα να οδηγάω για να το συνηθίσω. @little lamb εφόσον το πήρες πριν 4 χρόνια λογικό να φοβάσαι γιατι μεσολάβησε εγκυμοσύνη κ μάλλον δεν το έπαιρνες καθόλου.Πιστευω όλες σας αν δώσετε χρόνο θα τα καταφέρετε. Μπορεί πάντοτε να έχετε αυτή την απέχθεια σαν την @Έσπερος αλλά έχει φτάσει κ αυτή η ίδια σε σημείο να μην φοβάται. Απλά όταν ξεκινήσετε δεν πρέπει να το αφήσετε με τπτ, πρέπει για τα πρώτα χρόνια να οδηγατε τακτικά. Οι 3 μήνες δεν ωφελούν γιατί ακόμα νέοι οδηγοί είστε. Σιγά σιγά φεύγει ο φόβος

[Έσπερος]

Εγω σ αυτή τη φάση δεν φοβάμαι μην τρακάρω. Βασικά ποτέ δεν φοβόμουν το σοβαρό ατύχημα. κυρίως μην στριμωχτώ κάπου κ κάνω ζημια, μη χαθώ, μην δεν μπορώ να παρκάρω, μην είναι κλειστός ο μόνος δρόμος που ξέρω κ πρεπει να στρίψω αλλού… γι αυτό κ σε επαρχιακό δρόμο δεν φοβάμαι εκτός αν είναι στενός με γκρεμούς. επίσης ακόμα τώρα πιο πολύ απ όλα με φοβίζουν χαζά πράγματα όπως αν έδεσα σωστά το χειρόφρενο, αν ξέχασα φώτα ή αλάρμ κ τετοια. γενικα με αγχωνει κ με πιέζει αυτή η παραπάνω ευθύνη, που θα προτιμούσα να μην είχα. 

 

οσο ζούσα στην Αθήνα ποτέ δεν ζήτησα από κάποιον να με πάει κάπου, ούτε ένιωσα μη ανεξάρτητη με τις συγκοινωνίες. αυτά όμως όσο ήμασταν όλοι φοιτητές κ μετακινούμασταν παρέες ή βρίσκαμε μια μέση λυση. επισησ γενικα δεν είχα πολλές παρεεσ με αυτοκίνητο, οπότε δεν βλέπαμε κάτι για να ζηλέψουμε. Τώρα να μου πεις να πάω από τη μια μεριά στην άλλη με συγκοινωνία για να πιω καφέ, δεν το κάνω. 

[μαγιοπουλας]

1 ώρα πρίν, Yovanna είπε:

Εγώ έναν άντρα ξέρω που δεν οδηγεί, αλλά ο συγκεκριμένος δεν είναι και σε κάτι ικανός, οπότε δεν με εκπλήσσει. 

Κατα τ'αλλα, οι γυναίκες που γνωρίζω που δεν οδηγούν, 3-4, κάθε άλλο παρά αυτόνομες είναι. Όταν δεν τις πηγαινοφέρνει ο άντρας τους, μονίμως ψάχνουν ποιος μπορεί να τις πάει στο σταθμό, σε μια στάση, σπίτι αν έχουν απεργίες τα μέσα.. 2 από το γραφείο, έχουν γίνει κατά καιρούς βάρος σε όλη την εταιρία. Γιατί και μεγάλη παράκαμψη να μην είναι, και μόνο που κάποιοι έχουν αναλάβει καθημερινά να τις πηγαινοφέρνουν σε σταθμούς, είναι φόρτωμα. Όταν προ εμβολιασμών, δεν μπορούσαν να μπουν σε συγκοινωνίες λόγω κοβιντ και έπρεπε να τις πηγαινοφέρνουν οι άντρες τους, κόντεψαν να τις χωρίσουν!

Εγω εχω φιλη που φοβάται να οδηγήσει.εκτος αυτού εινσι κ γενικοτερα άτομο που φοβάται έχει πχ αρρωστοφοβεια.δεν έχει αίσθηση του τόπου μπορεί να πηγαίνει τρία χρόνια σε ένα μέρος αλλά αν της πει καθοδήγησε με δεν ξέρει.ολα ο ντραμς της τα κάνει.ψωνια κτλ τώρα που έχει παιδιά πουωτελειωνουν το δημοτικό έχει εγκλωβιστει τα έχει βάλει να κάνουν μόνο ο τι γίνεται στο σχομειο

[Έσπερος]

6 ώρες πρίν, μαγιοπουλας είπε:

Εγω εχω φιλη που φοβάται να οδηγήσει.εκτος αυτού εινσι κ γενικοτερα άτομο που φοβάται έχει πχ αρρωστοφοβεια.δεν έχει αίσθηση του τόπου μπορεί να πηγαίνει τρία χρόνια σε ένα μέρος αλλά αν της πει καθοδήγησε με δεν ξέρει.ολα ο ντραμς της τα κάνει.ψωνια κτλ τώρα που έχει παιδιά πουωτελειωνουν το δημοτικό έχει εγκλωβιστει τα έχει βάλει να κάνουν μόνο ο τι γίνεται στο σχομειο

αυτή η φίλη σου χαμένη αδερφή μου είναι. κι εγω δεν μπορώ να καθοδηγήσω. βλέποντας καταλαβαίνω πού πάω σε γνωστές διαδρομές αλλά δεν μπορώ να δώσω κατευθύνσεις παρα μόνο σε μέρος που πάω με τα πόδια. πεζή δεν έχω θέμα προσανατολισμού, έχω γυρίσει πόσες ξένες πόλεις χωρίς να χαθώ. ομωσ μη μου δώσεις χάρτη σε νησί να σου πω πού πρέπει να πάμε! 

 

αντικειμενικά μιλώντας, σε μεγάλες πόλεις είναι πρόβλημα να μην οδηγείς αν θες να πηγαίνεις κάπου τα παιδιά. μόνος σου ενταξει θα μπεις κ σε ταξί ή θα κανεις παρακάνω ώρα με τη συγκοινωνία,αλλά αν είναι κ παιδιά στη μέση είναι δύσκολο.