Βοήθεια για επικοινωνία κοψίματος πάνας

[marakiz]

Ο μεγάλος μου κοντεύει 3,5χρ και είναι εντυπωσιακά αρνητικός στο κόψιμο πάνας και είναι από πριν μείνω έγκυος, δεν είναι μόνο δηλαδή αντίδραση στην έλευση του αδερφού του. Γενικότερα είμαι της άποψης να κοπεί η πάνα όποτε τα παιδιά είναι έτοιμα, ωστόσο έχει αρχίσει και γίνεται πρακτικό πρόβλημα μιας και πολύ συχνά πλέον κατουριέται πάνω του, τα τσίσα ξεφεύγουν της πάνας. Είναι μεγαλόσωμο παιδί και εξίσου μεγάλη η ποσότητα των ούρων. Θα κατουρηθεί σίγουρα 3-4 φορές την εβδομάδα, ειδικά το πρωί που σηκώνεται όπου και κατουράει το πρωί, όλο το βράδυ δηλαδή η πάνα είναι στεγνή. Φανταστείτε τώρα κατουρημένα ρούχα, καμιά φορά και σεντόνια κλπ. σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις ενός (ευτυχώς καλόβολου) μωρού 3 μηνών. Έχω δοκιμάσει πολλές φορές να τον παρακινήσω, να τον προετοιμάσω από την προηγούμενη μέρα με το που σηκωθεί να καθίσει στο γιογιό ή στη λεκάνη με μειωτήρα αλλά αρνείται κατηγορηματικά. Προχτές απηύδησα, τον πήγα σχεδόν με το ζόρι τον έγδυσα και τον κάθισα στη λεκάνη, όμως έκλαιγε κι αφενός δεν θέλω να το συνδυάσει με κλάματα, αφετέρου ένιωσα πραγματικά την πίεση του και στεναχωρέθηκα. Δεν ξέρω τι να κάνω, πραγματικά. Είναι τόσο ώριμο παιδί, τόσο "μπροστά" σε όλα τα υπόλοιπα αλλά στο θέμα πάνας μιλάμε κατηγορηματικός, χωρίς να τον έχω πιέσει στην ουσία. Μέχρι τώρα βέβαια γιατί έχω δείξει μεγάλη υπομονή αλλά με τόσα κατουρημένα έχω λαλήσει λίγο.  Θα βοηθήσει να μην αναφερθεί κανείς στο θέμα πάνα για κάνα μήνα δίμηνο και να πάμε πάλι από την αρχή την όποια προσέγγιση? Έχει κάποια παρομοια εμπειρία να με βοηθήσει, να μου πει κανα κόλπο??

[irin]

Just now, marakiz είπε:

Ο μεγάλος μου κοντεύει 3,5χρ και είναι εντυπωσιακά αρνητικός στο κόψιμο πάνας και είναι από πριν μείνω έγκυος, δεν είναι μόνο δηλαδή αντίδραση στην έλευση του αδερφού του. Γενικότερα είμαι της άποψης να κοπεί η πάνα όποτε τα παιδιά είναι έτοιμα, ωστόσο έχει αρχίσει και γίνεται πρακτικό πρόβλημα μιας και πολύ συχνά πλέον κατουριέται πάνω του, τα τσίσα ξεφεύγουν της πάνας. Είναι μεγαλόσωμο παιδί και εξίσου μεγάλη η ποσότητα των ούρων. Θα κατουρηθεί σίγουρα 3-4 φορές την εβδομάδα, ειδικά το πρωί που σηκώνεται όπου και κατουράει το πρωί, όλο το βράδυ δηλαδή η πάνα είναι στεγνή. Φανταστείτε τώρα κατουρημένα ρούχα, καμιά φορά και σεντόνια κλπ. σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις ενός (ευτυχώς καλόβολου) μωρού 3 μηνών. Έχω δοκιμάσει πολλές φορές να τον παρακινήσω, να τον προετοιμάσω από την προηγούμενη μέρα με το που σηκωθεί να καθίσει στο γιογιό ή στη λεκάνη με μειωτήρα αλλά αρνείται κατηγορηματικά. Προχτές απηύδησα, τον πήγα σχεδόν με το ζόρι τον έγδυσα και τον κάθισα στη λεκάνη, όμως έκλαιγε κι αφενός δεν θέλω να το συνδυάσει με κλάματα, αφετέρου ένιωσα πραγματικά την πίεση του και στεναχωρέθηκα. Δεν ξέρω τι να κάνω, πραγματικά. Είναι τόσο ώριμο παιδί, τόσο "μπροστά" σε όλα τα υπόλοιπα αλλά στο θέμα πάνας μιλάμε κατηγορηματικός, χωρίς να τον έχω πιέσει στην ουσία. Μέχρι τώρα βέβαια γιατί έχω δείξει μεγάλη υπομονή αλλά με τόσα κατουρημένα έχω λαλήσει λίγο.  Θα βοηθήσει να μην αναφερθεί κανείς στο θέμα πάνα για κάνα μήνα δίμηνο και να πάμε πάλι από την αρχή την όποια προσέγγιση? Έχει κάποια παρομοια εμπειρία να με βοηθήσει, να μου πει κανα κόλπο??

Καλημερα! 
πηγαινει σχολειο; Ρωταω γιατι εμας μας βοηθησε πολυ,3ετων με αδερφακι 7 μηνων τοτε. Ηδη ψιλοπηγαινε οταν ειχε ορεξη,αλλα ουσιαστικα με το σχολειο αλλαξε η κατασταση! 

[marakiz]

Just now, irin είπε:

Καλημερα! 
πηγαινει σχολειο; Ρωταω γιατι εμας μας βοηθησε πολυ,3ετων με αδερφακι 7 μηνων τοτε. Ηδη ψιλοπηγαινε οταν ειχε ορεξη,αλλα ουσιαστικα με το σχολειο αλλαξε η κατασταση! 

 

Όχι δεν πηγαίνει κι αυτό είναι ακόμα ένα άγχος μου πως θα πάει από Σεπτέμβρη αν τυχόν δεν την έχει κόψει. Ξέρω πως είναι καιρός μέχρι τότε αλλά έχει τόση άρνηση που νιώθω πως δεν θα την κόψει ποτέ!

[Fenia27]

Θα μπορούσες να έφτιαχνες έναν πίνακα σε χαρτόνι με κουτακια. .Να πάρεις αυτοκολλητα και κάθε φορά που πηγαίνει στην τουαλέτα να του κολλάς ένα αυτοκόλλητο.  Μόλις συμπληρώσει μια γραμμή ας πούμε 20 φορές θα του έχεις ένα δωράκι έκπληξη η ένα σοκολατακι..ςο γνωστος πίνακας της επιβράβευσης  . 

[kotsifikos]

Εμένα αυτό που βοήθησε τον γιο μου να γίνει πολυ θετικός στο θέμα αυτό είναι πως ''μεγάλωσε΄'' και οι μεγάλοι δεν φορούν πάνα. Του έφερνα ως παράδειγμα τα ξαδέρφια του τα οποία είναι όλα μεγαλύτερα και εκείνος τα θαυμάζει. Του το είχα συζητήσει πάρα πολυ, πήραμε και ωραία βρακάκια οπότε ήταν επίσης ένα ακόμα κίνητρο. Ένα πρωί του ανακοίνωσα πως ήρθε η μέρα που θα βγάλει την πάνα και θα φοράμε βρακύ όλη μέρα, φυσικά και είχαμε ατυχήματα, όμως αυτό εμάς μας βοήθησε. Επειδή σε κανένα παιδί δεν αρέσει να κατουριέται πάνω του, από την στιγμή που δεν φορούν πάνα να τα προστατεύει- μαθαίνουν να πηγαίνουν στην τουαλέτα. Και εμένα με άγχωνε το πρακτικό κομμάτι, παρότι ήταν 2 1/2 οι πάνες νούμερο 7 του ήταν οριακές, κάθε βράδυ είχαμε ατυχήματα και αν δεν την έκοβε τότε δεν ξέρω τι θα έκανα.

Πες του ότι πια δεν υπάρχουν πάνες για τόσο μεγάλα παιδιά  (μπορεί να είναι και ανόητο αυτό που λέω όμως θα το δοκίμαζα).

Κάτι βασικό είναι να μην σε ακούει να συζητάς με άλλους για το συγκεκριμένο θέμα, να μην καταλαβαίνει πόσο σε αγχώνει, αν εσύ το αναλύεις, το συζητάς και σε ακούει να λες πως δεν θέλει να κόψει την πάνα τότε δεν θα την κόψει εύκολα.

[marakiz]

Just now, Fenia27 είπε:

Θα μπορούσες να έφτιαχνες έναν πίνακα σε χαρτόνι με κουτακια. .Να πάρεις αυτοκολλητα και κάθε φορά που πηγαίνει στην τουαλέτα να του κολλάς ένα αυτοκόλλητο.  Μόλις συμπληρώσει μια γραμμή ας πούμε 20 φορές θα του έχεις ένα δωράκι έκπληξη η ένα σοκολατακι..ςο γνωστος πίνακας της επιβράβευσης  . 

 

Τώρα να σου πω την αλήθεια δεν μου αρέσει γενικά η μέθοδος της επιβράβευσης, γενικά, ότι πρέπει να κάνει κάτι αν θέλει να κερδίσει κάτι. Βέβαια έκανα κάτι παρόμοιο δεν άντεξα, του είπα δηλαδή πως αν κόψουμε την πάνα θα μας μείνουν χρήματα και θα μπορούμε να παίρνουμε περισσότερα παιχνίδια. Δεν συγκινήθηκε. 

Just now, kotsifikos είπε:

Εμένα αυτό που βοήθησε τον γιο μου να γίνει πολυ θετικός στο θέμα αυτό είναι πως ''μεγάλωσε΄'' και οι μεγάλοι δεν φορούν πάνα. Του έφερνα ως παράδειγμα τα ξαδέρφια του τα οποία είναι όλα μεγαλύτερα και εκείνος τα θαυμάζει. Του το είχα συζητήσει πάρα πολυ, πήραμε και ωραία βρακάκια οπότε ήταν επίσης ένα ακόμα κίνητρο. Ένα πρωί του ανακοίνωσα πως ήρθε η μέρα που θα βγάλει την πάνα και θα φοράμε βρακύ όλη μέρα, φυσικά και είχαμε ατυχήματα, όμως αυτό εμάς μας βοήθησε. Επειδή σε κανένα παιδί δεν αρέσει να κατουριέται πάνω του, από την στιγμή που δεν φορούν πάνα να τα προστατεύει- μαθαίνουν να πηγαίνουν στην τουαλέτα. Και εμένα με άγχωνε το πρακτικό κομμάτι, παρότι ήταν 2 1/2 οι πάνες νούμερο 7 του ήταν οριακές, κάθε βράδυ είχαμε ατυχήματα και αν δεν την έκοβε τότε δεν ξέρω τι θα έκανα.

Πες του ότι πια δεν υπάρχουν πάνες για τόσο μεγάλα παιδιά  (μπορεί να είναι και ανόητο αυτό που λέω όμως θα το δοκίμαζα).

Κάτι βασικό είναι να μην σε ακούει να συζητάς με άλλους για το συγκεκριμένο θέμα, να μην καταλαβαίνει πόσο σε αγχώνει, αν εσύ το αναλύεις, το συζητάς και σε ακούει να λες πως δεν θέλει να κόψει την πάνα τότε δεν θα την κόψει εύκολα.

 

Ναι όποτε του λέω πως μεγάλωσε πια μου λέει πως θα σταματήσει να τρώει, και καλά τώρα αν σταματήσει να τρώει θα σταματήσει και να μεγαλώνει, πως θα μείνει για πάντα μικρό παιδάκι κλπ. Του έχω πει πως δεν υπάρχουν πια πάνες για την ηλικία του αλλά χέστηκε, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Του έχω εξηγήσει άπειρες φορές με υπομονή και κατανόηση πιστεύω γιατί και πως πρέπει να το κάνει. Ομολογώ πως τελευταία δεν έχω την ίδια υπομονή, ζορίζομαι. Με άλλους σίγουρα το έχουμε συζητήσει μπροστά του, άσε που παίρνουν όλοι το δικαίωμα από μονοι τους και του μιλάνε για το πότε θα κόψει την πάνα κι εγώ μέχρι πριν γεννηθεί το μωρό τον "υπερασπιζόμουν" πως θα την κόψει όταν θα είναι έτοιμος.

 

Ίσως πρέπει να το αποδεχτώ και να περιμένω να βγάλουμε χαλιά και να του βάλω βρακί να κυκλοφορεί και καλή μου υπομονή μέχρι να το πάρει απόφαση?

[irin]

Just now, marakiz είπε:

 

Όχι δεν πηγαίνει κι αυτό είναι ακόμα ένα άγχος μου πως θα πάει από Σεπτέμβρη αν τυχόν δεν την έχει κόψει. Ξέρω πως είναι καιρός μέχρι τότε αλλά έχει τόση άρνηση που νιώθω πως δεν θα την κόψει ποτέ!

Μην ανησυχεις! Μας εκπλήσσουν πάντα τα παιδιά! Μία μέρα μπορεί να του ρθει και να την κόψει!

Just now, marakiz είπε:

 

Τώρα να σου πω την αλήθεια δεν μου αρέσει γενικά η μέθοδος της επιβράβευσης, γενικά, ότι πρέπει να κάνει κάτι αν θέλει να κερδίσει κάτι. Βέβαια έκανα κάτι παρόμοιο δεν άντεξα, του είπα δηλαδή πως αν κόψουμε την πάνα θα μας μείνουν χρήματα και θα μπορούμε να παίρνουμε περισσότερα παιχνίδια. Δεν συγκινήθηκε. 

 

Ναι όποτε του λέω πως μεγάλωσε πια μου λέει πως θα σταματήσει να τρώει, και καλά τώρα αν σταματήσει να τρώει θα σταματήσει και να μεγαλώνει, πως θα μείνει για πάντα μικρό παιδάκι κλπ. Του έχω πει πως δεν υπάρχουν πια πάνες για την ηλικία του αλλά χέστηκε, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Του έχω εξηγήσει άπειρες φορές με υπομονή και κατανόηση πιστεύω γιατί και πως πρέπει να το κάνει. Ομολογώ πως τελευταία δεν έχω την ίδια υπομονή, ζορίζομαι. Με άλλους σίγουρα το έχουμε συζητήσει μπροστά του, άσε που παίρνουν όλοι το δικαίωμα από μονοι τους και του μιλάνε για το πότε θα κόψει την πάνα κι εγώ μέχρι πριν γεννηθεί το μωρό τον "υπερασπιζόμουν" πως θα την κόψει όταν θα είναι έτοιμος.

 

Ίσως πρέπει να το αποδεχτώ και να περιμένω να βγάλουμε χαλιά και να του βάλω βρακί να κυκλοφορεί και καλή μου υπομονή μέχρι να το πάρει απόφαση?

Κι εμένα η δικιά μου, είχαμε θέμα με το φαγητό όταν γεννήθηκε το μωρό, και μου έλεγε ότι δεν θέλει να μεγαλώσει, θέλει να μείνει όπως είναι... οπότε... πάνε τα επιχειρήματα!

Εντάξει, έχεις δίκιο για την επιβράβευση, αλλά δυστυχώς παρακάμπτουμε τους κανόνες που είχαμε βάλει όσο είχαμε ένα παιδί, ή όσο όλα γίνονταν εύκολα! Εγώ της έλεγα, για τα κακά που πήρε καιρό να τα κάνει στη λεκάνη, δηλ μετά τα 3.5 ενώ είχε κόψει στα 3 την πάνα, ότι τη μέρα που θα δεχτεί να τα κάνει στη λεκάνη θα της αγοράσω κάτι συγκεκριμένο που ήθελε, όχι γενικά... είχαμε και αυτοκόλλητα... γεμίσαμε όλο το μπάνιο. 

Δεν ξέρω τί άλλο.... ίσως το να δεί κάποιο παιδάκι που κάνουν παρέα.. και να θέλει να αντιγράψει... να καθίσετε μαζί, εσύ στη λεκάνη εκείνος στο γιογιό, και να του πεις να καθισει εκει να κάνετε παρέα και να λέτε παραμύθι πχ. και οπως θα περνάει η ώρα θα τα κάνει! και μετά βέβαια...πανηγύρια κλπ...

 

Αυτό που μπλέκονται οι γύρω γύρω είναι όντως άσχημο, και άντε να είναι γιαγιά ή παππούς, όταν είναι όμως ο κάθε περαστικός;;; μου έχει τύχει...

Επεξεργάστηκαν 31 Ιανουαρίου,2020 by irin

[kotsifikos]

Just now, marakiz said:

 

 

Ναι όποτε του λέω πως μεγάλωσε πια μου λέει πως θα σταματήσει να τρώει, και καλά τώρα αν σταματήσει να τρώει θα σταματήσει και να μεγαλώνει, πως θα μείνει για πάντα μικρό παιδάκι κλπ. Του έχω πει πως δεν υπάρχουν πια πάνες για την ηλικία του αλλά χέστηκε, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Του έχω εξηγήσει άπειρες φορές με υπομονή και κατανόηση πιστεύω γιατί και πως πρέπει να το κάνει. Ομολογώ πως τελευταία δεν έχω την ίδια υπομονή, ζορίζομαι. Με άλλους σίγουρα το έχουμε συζητήσει μπροστά του, άσε που παίρνουν όλοι το δικαίωμα από μονοι τους και του μιλάνε για το πότε θα κόψει την πάνα κι εγώ μέχρι πριν γεννηθεί το μωρό τον "υπερασπιζόμουν" πως θα την κόψει όταν θα είναι έτοιμος.

 

Ίσως πρέπει να το αποδεχτώ και να περιμένω να βγάλουμε χαλιά και να του βάλω βρακί να κυκλοφορεί και καλή μου υπομονή μέχρι να το πάρει απόφαση?

Δεν ξέρω αν αυτά που σου λέω θα είναι αποτελεσματικά στο δικό σου παιδί αλλα΄λέω πως θα έπραττα αν έτσι αντιδρούσε ο γιος μου. Αν επέμενε να παραμείνει μωρό (δεν θα τρώω για να μην μεγαλώσω) θα το δεχόμουν, θα του έλεγα εντάξει αφού αυτό θέλεις κανένα πρόβλημα δεν έχω, θα κάνεις ότι κάνουν τα μωρά και θα έχεις ότι έχουν τα μωρά, και θα εξηγούσα φυσικά τι δεν μπορούν αν κάνουν τα μωρά (να πάνε παιδική χαρά, να φάνε σοκολάτα, να δούνε παιδικά, να πάνε σε πάρτυ, να τρέξουν, να κάνουν πατίνι, να κάνουν ποδήλατο, να παίξουν με παιχνίδια μεγάλων -σαν αυτά που έχεις θα πρόσθετα στην φράση- κτλ..) τα μωρά τρώνε, κάνουν κακά, κλαίνε και κοιμούνται. Θα τον ρωτούσα αν είναι απόλυτα σίγουρος πως αυτό θέλει. Επίσης θα του τόνιζα πως είμαι σίγουρη πως δεν του αρέσει η ιδέα αυτή γιατί εκείνος είναι μεγάλος πια, και τυχερός που μπορεί να κάνει τόσα πράγματα που τα μωρά δεν μπορούν.

Όσο για τους τρίτους που θέλουν να μάθουν πότε θα κόψετε την πάνα συγγνώμη που θα το πω έτσι αλλά τι τους νοιάζει??? αλήθεια! Αυτοί αλλάζουν τις πάνες? Η σωστή απάντηση σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ''δεν σας αφορά'' .

Εμένα μία φίλη μου έκοψε την πάνα και στα τρία της παιδιά χειμώνα, τους φορόυσε φόρμα, (είχε πάρει καμία 10ρια  φθηνές μόνο για αυτή την δουλειά) , και τα τσίσα έμεναν στην φόρμα δεν πήγαιναν στα χαλιά.

Ηρέμισε πάντως γιατί το παιδί σίγουρα έχει καταλάβει πως αυτό σε αγχώνει πολυ και ίσως για αυτό επιμένει περισσότερο.

[erin0000]

Just now, marakiz είπε:

Ο μεγάλος μου κοντεύει 3,5χρ και είναι εντυπωσιακά αρνητικός στο κόψιμο πάνας και είναι από πριν μείνω έγκυος, δεν είναι μόνο δηλαδή αντίδραση στην έλευση του αδερφού του. Γενικότερα είμαι της άποψης να κοπεί η πάνα όποτε τα παιδιά είναι έτοιμα, ωστόσο έχει αρχίσει και γίνεται πρακτικό πρόβλημα μιας και πολύ συχνά πλέον κατουριέται πάνω του, τα τσίσα ξεφεύγουν της πάνας. Είναι μεγαλόσωμο παιδί και εξίσου μεγάλη η ποσότητα των ούρων. Θα κατουρηθεί σίγουρα 3-4 φορές την εβδομάδα, ειδικά το πρωί που σηκώνεται όπου και κατουράει το πρωί, όλο το βράδυ δηλαδή η πάνα είναι στεγνή. Φανταστείτε τώρα κατουρημένα ρούχα, καμιά φορά και σεντόνια κλπ. σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις ενός (ευτυχώς καλόβολου) μωρού 3 μηνών. Έχω δοκιμάσει πολλές φορές να τον παρακινήσω, να τον προετοιμάσω από την προηγούμενη μέρα με το που σηκωθεί να καθίσει στο γιογιό ή στη λεκάνη με μειωτήρα αλλά αρνείται κατηγορηματικά. Προχτές απηύδησα, τον πήγα σχεδόν με το ζόρι τον έγδυσα και τον κάθισα στη λεκάνη, όμως έκλαιγε κι αφενός δεν θέλω να το συνδυάσει με κλάματα, αφετέρου ένιωσα πραγματικά την πίεση του και στεναχωρέθηκα. Δεν ξέρω τι να κάνω, πραγματικά. Είναι τόσο ώριμο παιδί, τόσο "μπροστά" σε όλα τα υπόλοιπα αλλά στο θέμα πάνας μιλάμε κατηγορηματικός, χωρίς να τον έχω πιέσει στην ουσία. Μέχρι τώρα βέβαια γιατί έχω δείξει μεγάλη υπομονή αλλά με τόσα κατουρημένα έχω λαλήσει λίγο.  Θα βοηθήσει να μην αναφερθεί κανείς στο θέμα πάνα για κάνα μήνα δίμηνο και να πάμε πάλι από την αρχή την όποια προσέγγιση? Έχει κάποια παρομοια εμπειρία να με βοηθήσει, να μου πει κανα κόλπο??

 

Είχα το ίδιο θέμα με εσένα. Έκανα τα πάντα, συμβουλεύτηκα ειδικούς, έψαχνα κόλπα στο ίντερνετ, δεν μπορείς να φανταστείς. Δεν έπιανε τίποτα, αντίθετα πίεζα πολύ το παιδί και έφτανε στο σημείο να βλέπει κάποια σχετική εικόνα σε βιβλίο και να πετάει το βιβλίο ή να το γυρνάει ανάποδα. Εκεί θορυβήθηκα και σταμάτησα την προσπάθεια. Προφανώς για κάποιο λόγο δεν ήταν έτοιμο το παιδί και δεν είχε νόημα να το αγχώνω έτσι, όταν τελικά το πραγματικό κίνητρο ήταν πως είχε ξεφύγει από τον μέσο όρο και έπρεπε να λογοδοτώ στον κάθε πικραμένο, γιατί δεν έβγαλε ακόμα την πάνα.

Σταμάτησα για αρκετούς μήνες. Κάποια στιγμή και με κάποια ασήμαντη αφορμή, τελικά τα κατάφερε ή του έφυγε ο όποιος φόβος είχε και ήταν λες και γύρισε ο διακόπτης. Δεν είχε κανένα ατύχημα και από τη μια στιγμή στην άλλη όλα επανήλθαν στο φυσιολογικό.

 

Οπότε θα σε συμβούλευα να σταματήσεις οποιαδήποτε αναφορά στο θέμα. Βάλτου σελτεδάκι στο κρεββάτι και φόρα του κανονικά την πιο μεγάλη πάνα ώστε να περιορίσεις τα πρακτικά προβλήματα.

 

Και αφού περάσει αρκετός καιρός δες εσύ πότε θα είναι πιο δεκτικός ή πότε θα αρχίσει να ενοχλείται από μόνος του ή να ντρέπεται και άστον να αποφασίσει μόνος του. Στο μεταξύ δεν θα λες τίποτα για πάνες και τουαλέτες. Θα τον ενθαρρύνεις σε άσχετα θέματα ότι μεγάλωσε και καταφέρνει πράγματα μόνος του.

 

(και οι "ειδικοί" δεν μου είπαν ποτέ τέτοια προσέγγιση. Ότι βλακείες μου έλεγαν ήταν τα γενικά πράγματα που θα βρεις στο ίντερνετ. Δεν υπήρχε κάποια πιο εξατομικευμένη προσέγγιση).

[vtgian]

Την επιβράβευση τύπου αυτοκόλλητα και έτσι, δεν την πιστεύω ούτε και εγώ, ειδικά στο θέμα τουαλέτας. 

Η άποψη μου είναι ότι αφού τον πίεσες σε σημείο να βάλει τα κλάματα, κάνε άμεσα πίσω, πριν τον μπλοκάρεις εντελώς. Το "θέλω να μεινω μικρός" είναι αποτέλεσμα του νέου μωρού και είναι πολύ λογικό στη φάση που ειναι το παιδί. Τι θα έκανα εγώ:

α. θα του ζητούσα συγνώμη που τον πίεσα και θα εξηγούσα τους λόγους που το έκανα, τονίζοντας το θετικά. Π.χ. βλέπω ότι τα καταφέρνεις τόσο καλά σε πολλά πράγματα και είμαι πολύ περήφανη για εσένα που από τόσο μικρό μωρό (όπως το αδελφάκι σου) έχεις γίνει ολόκληρο παιδάκι. Έτσι νόμισα ότι ήσουν έτοιμος, άλλα έκανα λάθος. Όταν νιώσεις έτοιμος και για αυτό, θα μου το πεις.

β. θα του έδινα χρόνο π.χ. κανένα δίμηνο χωρίς προτροπή για τουαλέτα αλλά με αναφορά σε αυτήν όταν τον άλλαζα, πάντα όμως χιουμοριστικά και χωρίς διάθεση κριτικής, του στυλ παλιοπάνα, που θα μας πας, θα μεγαλώσει ο χ.. και δε θα σε χρειάζεται άλλο! Επίσης θα δυσκόλευα κάθε τι που έχει να κάνει με πάνα, πχ συντομότερες βόλτες γιατί πρέπει να αλλάξει.

γ. αφού ηρεμήσει, θα το ξαναέφερνα στο προσκήνιο αλλά με άλλο τρόπο. Ισως άλλο γιογιό (που θα διαλέξει μόνος του) ή σκαλάκι και πάντα θετικά. Το καλοκαίρι λόγω ζέστης είναι πιθανό να του είναι πιο εύκολο γιατί θα τον ενοχλεί. 

 

Και ναι, το πιο γερο κίνητρο είναι να δει άλλα παιδάκια (ειδικά κάποια που θαυμάζει) να χρησιμοποιούν την τουαλέτα. Αστείο ακούγεται, αλλά η μίμηση είναι πολύ δυνατή σε αυτή την ηλικία.

 

 

[Deena]

Προσωπική εμπειρία σε τέτοια ηλικία δεν έχω, αλλά είναι εμφανές ότι το παιδί είναι σωματικά έτοιμο αν μπορεί και μένει όλη νύχτα στεγνός.

 

Εχει ίσως μια συναισθηματική εξάρτηση από την πάνα, πράγμα συχνό σε παιδιά που αργούν να την βγάλουν.

 

Προσωπικα στην θέση σου θα άφηνα να περάσει ένας μήνας χωρίς καμία αναφορά, μετά για 1 εβδομάδα περίπου θα άρχιζα να του λέω ότι τελειώνουν σιγά-σιγά οι πάνες στο μαγαζί για την ηλικία του και πρέπει να αγοράσετε εσώρουχα και μετά θα φρόντιζα να εξασφαλίσω 3-4 μέρες με την παρουσία και του μπαμπά στο σπίτι ώστε να υπάρχει βοήθεια και με το μωρό.

 

Όταν ξυπνήσει το πρωί του λες ότι ήρθε η ώρα για εσωρουχο, του το φοράτε και θυμίζετε συνεχώς ότι πρέπει να το κρατήσει στεγνό. Φέρτε και το γιογιό σε εμφανές σημείο στο σαλόνι. Το επαναλαμβάνετε μέσα στην ημέρα άπειρες φορές, τον αλλάζετε ήρεμα και χωρίς σχόλια όσες φορές λερωθεί και υπομονή!!!! Είναι θέμα λίγων ημερών.

[Mary1976]

 Όντως κάνε λίγο πίσω στο θέμα της πάνας για 1-2 μήνες αλλά είμαι της άποψης (και νομίζω ότι αυτό συμβουλεύουν και οι ειδικοί) ότι όταν πεις ότι θα την κόψει να είσαι απόλυτη. Όχι με υστερίες και φωνές, αλλά με σταθερότητα. Δηλαδή πες του μια μέρα ότι από αύριο δεν θα φοράει πάνα, ότι σήμερα είναι η τελευταία μέρα και κάντο με ευχάριστο τρόπο σαν να αρχίζει μια υπέροχη νέα εποχή. Την επόμενη βγάλε την πάνα και φόρα του καινούρια όμορφα εσώρουχα (προσπάθησε να το ωραιοποιήσεις όσο μπορείς). Πες του ότι θα προσπαθήσει να θυμάται να πηγαίνει τουαλέτα ή γιογιό όσο μπορεί αλλά θα του το θυμίζεις και εσύ συνεχώς. Αν κατουρηθεί μην φωνάξεις αλλά δείξε μια ελαφριά δυσαρέσκεια και πες του να σε βοηθήσει να καθαρίσεις.

Υπάρχουν επίσης παιδικά βιβλία για το κόψιμο της πάνας, πχ το "Το μυστικό ταξίδι μου... χωρίς πάνα". Επίσης ίσως να μη θέλει να πάει κατευθείαν τουαλέτα αλλά να χρειάζεστε για ένα διάστημα το γιογιο ώστε για αρχή να τον βάζεις να κάθετε μπροστά στην τηλεόραση ώστε να μην βαριέται και θέλει να σηκωθεί στο λεπτό και να το συνδυάσει και με κάτι ευχάριστο.

Εγώ κάπως έτσι το χειρίστηκα και ήταν ευκολότερο από όσο περίμενα, το κατανόησε και το αποδέχτηκε γρήγορα ως δεδομένο. Βέβαια  μέχρι να συνηθίσει τελείως κατουριόταν τις μισές φορές πάνω του (ευτυχώς κακά ποτέ)  και είχα πάθει και αρκετές κρίσης υστερίας ειδικά όταν του έλεγα να κάτσει στο γιογιό γιατί εμφανώς κατουριόταν αλλά αρνιόταν!!!  Επιπλέον να τονίσω ότι από την αρχή έβγαλα τη βραδινή πάνα. Αφού λες ότι ξυπνάει στεγνός είναι σίγουρα έτοιμος για αυτό. Απλά να τον πηγαίνεις οπωσδήποτε τουαλέτα πριν πέσει στο κρεβάτι. 

[xaroumenh mama]

Just now, marakiz είπε:

Ο μεγάλος μου κοντεύει 3,5χρ και είναι εντυπωσιακά αρνητικός στο κόψιμο πάνας και είναι από πριν μείνω έγκυος, δεν είναι μόνο δηλαδή αντίδραση στην έλευση του αδερφού του. Γενικότερα είμαι της άποψης να κοπεί η πάνα όποτε τα παιδιά είναι έτοιμα, ωστόσο έχει αρχίσει και γίνεται πρακτικό πρόβλημα μιας και πολύ συχνά πλέον κατουριέται πάνω του, τα τσίσα ξεφεύγουν της πάνας. Είναι μεγαλόσωμο παιδί και εξίσου μεγάλη η ποσότητα των ούρων. Θα κατουρηθεί σίγουρα 3-4 φορές την εβδομάδα, ειδικά το πρωί που σηκώνεται όπου και κατουράει το πρωί, όλο το βράδυ δηλαδή η πάνα είναι στεγνή. Φανταστείτε τώρα κατουρημένα ρούχα, καμιά φορά και σεντόνια κλπ. σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις ενός (ευτυχώς καλόβολου) μωρού 3 μηνών. Έχω δοκιμάσει πολλές φορές να τον παρακινήσω, να τον προετοιμάσω από την προηγούμενη μέρα με το που σηκωθεί να καθίσει στο γιογιό ή στη λεκάνη με μειωτήρα αλλά αρνείται κατηγορηματικά. Προχτές απηύδησα, τον πήγα σχεδόν με το ζόρι τον έγδυσα και τον κάθισα στη λεκάνη, όμως έκλαιγε κι αφενός δεν θέλω να το συνδυάσει με κλάματα, αφετέρου ένιωσα πραγματικά την πίεση του και στεναχωρέθηκα. Δεν ξέρω τι να κάνω, πραγματικά. Είναι τόσο ώριμο παιδί, τόσο "μπροστά" σε όλα τα υπόλοιπα αλλά στο θέμα πάνας μιλάμε κατηγορηματικός, χωρίς να τον έχω πιέσει στην ουσία. Μέχρι τώρα βέβαια γιατί έχω δείξει μεγάλη υπομονή αλλά με τόσα κατουρημένα έχω λαλήσει λίγο.  Θα βοηθήσει να μην αναφερθεί κανείς στο θέμα πάνα για κάνα μήνα δίμηνο και να πάμε πάλι από την αρχή την όποια προσέγγιση? Έχει κάποια παρομοια εμπειρία να με βοηθήσει, να μου πει κανα κόλπο??

Κ εγώ πιστεύω καθαρά στην ετοιμότητα του παιδιού.. Με τον γιο μου που είναι 4χρονων κ 3 μηνών ζοριστθκαμε αρκετά κ ακόμα ζοριζομαστε λίγο γιατί δε θέλει να κάθετε στο στη λεκάνη να κάνει τα κακά του κ είχαμε πρόβλημα με το σχολείο... Ξέρω παιδί φίλης μου που εκλεισε τα 4 τον Αύγουστο ήταν κ αυτός πολύ αρνιτθκος κ λίγες μέρες μετά τα γενννεθλια του από μόνος του είπε ότι θελω να πάω στη τουαλέτα.. 

Όταν είναι βρεγμένος ο γιος σου τον ενοχλεί σου ζητάει να τον αλλάξεις η εσύ του το λες.; εμείς τον πάμε σε παιδοψυχολογο τώρα κ μας έφτιαξε ένα χαρτί για την επιβράβευση να του κολλάμε αυτοκόλλητα παρότι ειμουν κ εγώ αντίθετη σε αυτό κ τις το είπα μου είπε ότι μπορεί να διάλεξει ο ίδιος το δώρο που θέλει κ να κάνει υπομονή μέχρι να γεμίσει ο πίνακας με τα αυτοκόλλητα για να το πάρει.. Δλδ να μάθει κ να περιμένει.. Το κάναμε αλλά ο γιος μου όταν αποφάσισε να κάτσει στη λεκάνη δε το έκανε για τα αυτοκόλλητα ούτε για το δώρο αλλά γιατί το ήθελε εκείνος.. Κ όταν του πήραμε το δώρο του νόμιζε πως ήταν τα γενννεθλια του.. .. Κάτι άλλο που μπορείς να του κάνεις είναι σαν παιχνίδι να του δείξεις το ρολόι κ να του πεις ότι όταν ο δεχτης του ρολογιού πάει εκεί θα σηκωθείς η να χρησιμοποιείσει κλεψιδρα.. Επειδή τα παιδιά δεν έχουν καλή σχέση με τον χρόνο με αυτά νιώθουν ασφάλεια.. Δε ξέρω πόσο σε βοήθησα βέβαια.. Το παν είναι όχι άγχος αλλά όταν κ εμείς πιεζομαστε από παντού πως θα το αποβαλουμε... Κ ειδικά από το σχολείο... Πιστεύω καλό είναι για λίγο καιρό να το αφήσετε να ξεχαστεί.... Κ από την εμπηρια μου δε ξέρω αν είναι καλύτερο να καθαρίζω κ να πλένω σεντόνια η να καθαρίζω πάτωμα από τσισα ρούχα κ κακά από το βρακι... 

[erin0000]

Χωρίς παρεξήγηση, αυτά που προτείνετε στην κοπέλα θα κάνουν χειρότερη την κατάσταση. Όλα αυτά προφανώς τα έχει δοκιμάσει και τα έχει σκεφτεί.

Επειδή πέρασα ακριβώς το ίδιο θέμα, ένιωθα ότι δεν με καταλαβαίνει κανείς. Μου πρότειναν όλοι τέτοια απλά κόλπα λες και εγώ δεν ήμουν σε θέση να τα σκεφτώ και δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι το παιδί θέλει άλλη προσέγγιση.

Το πρόβλημα ΔΕΝ ήταν ότι εγώ δεν έκανα αρκετές προσπάθειες

ΔΕΝ ήταν ότι εγώ έκανα λάθος χειρισμούς

ΔΕΝ ήταν ότι δεν είχα σκεφτεί τέτοιου είδους κόλπα

ΔΕΝ ήταν ότι το παιδί δεν είχε κίνητρο ή επιβράβευση

ΔΕΝ ήταν ότι δεν είχα ψυχραιμία

ΔΕΝ ήταν ότι δεν του είχα περιγράψει τη διαδικασία

ΔΕΝ ήταν ότι δεν έκανα την τουαλέτα ελκυστική (και σκαλάκια είχαμε και γιογιό με μουσική και στεφάνια πολύχρωμα και τα πάντα)

 

Το παιδί ήξερε ακριβώς τι πρέπει να κάνει, ήταν σωματικά έτοιμο, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ να το κάνει.

Γιατί δεν ήθελε, δεν ξερω. Δεν ήταν ψυχολογικά έτοιμο; κάτι το  φόβιζε;

Όλες αυτές οι διάνοιες στις οποίες απευθύνθηκα δεν προσπαθούσαν καν να βρουν τη ρίζα του προβλήματος.

Μου πρότειναν λύσεις σαν να μην κάνω κάτι εγώ καλά.

 

 

[Deena]

Just now, erin0000 είπε:

Χωρίς παρεξήγηση, αυτά που προτείνετε στην κοπέλα θα κάνουν χειρότερη την κατάσταση. Όλα αυτά προφανώς τα έχει δοκιμάσει και τα έχει σκεφτεί.

Επειδή πέρασα ακριβώς το ίδιο θέμα, ένιωθα ότι δεν με καταλαβαίνει κανείς. Μου πρότειναν όλοι τέτοια απλά κόλπα λες και εγώ δεν ήμουν σε θέση να τα σκεφτώ και δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι το παιδί θέλει άλλη προσέγγιση.

Το πρόβλημα ΔΕΝ ήταν ότι εγώ δεν έκανα αρκετές προσπάθειες

ΔΕΝ ήταν ότι εγώ έκανα λάθος χειρισμούς

ΔΕΝ ήταν ότι δεν είχα σκεφτεί τέτοιου είδους κόλπα

ΔΕΝ ήταν ότι το παιδί δεν είχε κίνητρο ή επιβράβευση

ΔΕΝ ήταν ότι δεν είχα ψυχραιμία

ΔΕΝ ήταν ότι δεν του είχα περιγράψει τη διαδικασία

ΔΕΝ ήταν ότι δεν έκανα την τουαλέτα ελκυστική (και σκαλάκια είχαμε και γιογιό με μουσική και στεφάνια πολύχρωμα και τα πάντα)

 

Το παιδί ήξερε ακριβώς τι πρέπει να κάνει, ήταν σωματικά έτοιμο, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ να το κάνει.

Γιατί δεν ήθελε, δεν ξερω. Δεν ήταν ψυχολογικά έτοιμο; κάτι το  φόβιζε;

Όλες αυτές οι διάνοιες στις οποίες απευθύνθηκα δεν προσπαθούσαν καν να βρουν τη ρίζα του προβλήματος.

Μου πρότειναν λύσεις σαν να μην κάνω κάτι εγώ καλά.

 

 

Η ίδια ζήτησε ιδέες και κόλπα, δεν θα έπρεπε δηλαδή να προτείνουμε ό,τι θεωρούμε οτι ίσως βοηθήσει από την εμπειρία μας;

 

Ωστοσο, ίσως θα ήταν πιο χρήσιμο να ακουστούν απόψεις από μαμάδες με παιδιά που άργησαν να βγάλουν την πάνα, δεν πιάνουν όλα τα κόλπα σε όλες τις ηλικίες.

[erin0000]

Just now, Deena είπε:

Η ίδια ζήτησε ιδέες και κόλπα, δεν θα έπρεπε δηλαδή να προτείνουμε ό,τι θεωρούμε οτι ίσως βοηθήσει από την εμπειρία μας;

 

Ωστοσο, ίσως θα ήταν πιο χρήσιμο να ακουστούν απόψεις από μαμάδες με παιδιά που άργησαν να βγάλουν την πάνα, δεν πιάνουν όλα τα κόλπα σε όλες τις ηλικίες.

 

Απλώς το πρόβλημα είναι ότι το παιδί ΔΕΝ θέλει. Έτσι δεν ήθελε και το δικό μου και άργησε πολύ να κόψει την πάνα. Και ίσως φταίω και εγώ που καθόμουν να εφαρμόζω μια λίστα από κόλπα (προερχόμενα από ψυχολόγους υποτίθεται) και στην ουσία το πίεσα...

 

Εφόσον είναι σίγουρη ότι το παιδί ξέρει τι πρέπει να κάνει, έχει στη διάθεσή του όλες τις ευκολίες και είναι σωματικά έτοιμο (δεν κατουριέται τη νύχτα), το θέμα είναι πλέον ψυχολογικό. Οπότε πρέπει να σταματήσει να του υπενθυμίζει συνεχώς την πάνα ή να του βάζει deadlines. Ακόμα και να έχει ατυχήματα επειδή η πάνα δεν τα κρατάει, να μην σχολιάζει τίποτα. Να κάνει σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Και να ενθαρρύνει την αυτοπεποίθησή τους σε άλλα θέματα που τα έχει κατακτήσει ήδη.

 

Αυτή είναι η δική μου γνώμη. Καλά κάνετε και λέτε ιδέες, αλλά πιστεύω ότι τα έχει δοκιμάσει ήδη όλα. Ας μας το επιβεβαιώσει βέβαια και η ίδια.

[irin]

Just now, erin0000 είπε:

 

Απλώς το πρόβλημα είναι ότι το παιδί ΔΕΝ θέλει. Έτσι δεν ήθελε και το δικό μου και άργησε πολύ να κόψει την πάνα. Και ίσως φταίω και εγώ που καθόμουν να εφαρμόζω μια λίστα από κόλπα (προερχόμενα από ψυχολόγους υποτίθεται) και στην ουσία το πίεσα...

 

Εφόσον είναι σίγουρη ότι το παιδί ξέρει τι πρέπει να κάνει, έχει στη διάθεσή του όλες τις ευκολίες και είναι σωματικά έτοιμο (δεν κατουριέται τη νύχτα), το θέμα είναι πλέον ψυχολογικό. Οπότε πρέπει να σταματήσει να του υπενθυμίζει συνεχώς την πάνα ή να του βάζει deadlines. Ακόμα και να έχει ατυχήματα επειδή η πάνα δεν τα κρατάει, να μην σχολιάζει τίποτα. Να κάνει σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Και να ενθαρρύνει την αυτοπεποίθησή τους σε άλλα θέματα που τα έχει κατακτήσει ήδη.

 

Αυτή είναι η δική μου γνώμη. Καλά κάνετε και λέτε ιδέες, αλλά πιστεύω ότι τα έχει δοκιμάσει ήδη όλα. Ας μας το επιβεβαιώσει βέβαια και η ίδια.

Πολύ σωστά. Νομίζω η λύση είναι να αναζητηθεί η ρίζα του "προβλήματος", αν θεωρείται πρόβλημα βέβαια. Εγώ νομίζω ότι δεν είναι πρόβλημα, γιατί όλα τα παιδιά αργά ή γρήγορα την κόψανε, έτσι θα κάνει και αυτό το παιδάκι. Παρ'όλα αυτά marakiz, αν σε απασχολεί πολύ το θέμα, δεν χάνεις τίποτα να το συζητήσεις με έναν παιδοψυχολόγο, και να αναζητήσεις τη ρίζα του θέματος,και όχι "τρικ" για την επίλυσή του.

[marakiz]

 

Είναι όντως αλήθεια πως τα έχω δοκιμάσει όλα (εκτός από αυτοκόλλητα).

Θα επανέλθω πιο αναλυτικά μόλις βρω χρόνο,  ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις!  

[Lenia16]

Το έχω ξαναπεί σε άλλο θέμα και μάλλον δεν είναι του στυλ σου αλλά θα ξαναγράψω τι είχε κανει μια γνωστη μου. Είπε στο γιο της (4) που δεν έβγαζε κ αυτός με τπτ την πάνα, ότι δεν υπάρχουν πια πάνες για την ηλικία του και από σήμερα θα φοράει βρακί. Όταν κατουριοταν αν ήταν έξω έφευγαν, αν κοιμόταν τον ξύπναγε και κάθε φορά του έλεγε ότι πρέπει να ξεντυθει μόνος του, να βαλει τα ρούχα του στα άπλυτα κ τον βοηθούσε να πλυθεί. Στην αρχή το μωρό έκλαιγε αλλά ήταν εντελώς ανένδοτη. Μετά από λίγες μέρες σταμάτησε να κατουριεται, μάλλον βαρέθηκε την όλη φάση. Ήταν όμως δεδομένο ότι είχε έλεγχο σφιγκτήρων. 

Δεν το προτείνω γενικα, απλά το παραθετω σαν μια τραβηγμένη προσέγγιση που δούλεψε. Εγώ θα το πήγαινα πιο λαου λαου γενικά, θα το αφηνα κ θα έδινα την τελευταία ευκαιρία όταν εβγαζα τα χαλια. Εκεί όμως δε θα είχε πισωγυρισμα.

[marakiz]

Τα έχουμε που λέτε δοκιμάσει όλα θα έλεγα τον τελευταίο χρόνο χωρίς άγχος και πίεση. 

Καλά αυτό που λέει ότι δεν θέλει να μεγαλώσει είναι το επιχείρημα του για να μην κόψει την πάνα, γιατί σε όλα τα υπόλοιπα είναι μεγάλος όταν χρειάζεται. Είναι μεγάλο τρολ, τα λέει όπως τον βολεύει.

Έχω δώσει το παράδειγμα για μεγαλύτερα παιδάκια και για ποιον λόγο είναι μόνο πρακτικό το θέμα ότι πχ αν βγούμε βόλτα και κάνει κακά θα πρέπει να γυρίσουμε. Γενικά δεν τον ενδιαφέρει τι κάνουν τα άλλα παιδάκια κι αυτό μου αρέσει στο χαρακτήρα του και προσπαθώ να του το καλλιεργήσω.

Πριν ξεκινήσω παλιότερα την οποιαδήποτε προσπάθεια του έκανα λεκτική προετοιμασία, κάτι που λειτουργεί σε πάρα πολλά ευαίσθητα ζητήματα, όπως πχ τον ερχομό του αδερφού του. Στο θέμα της τουαλέτας από το ένα μπαίνει, από το άλλο βγαίνει.

Έχουμε γιογιό να υπάρχει στο σαλόνι, γιογιό με σκαλάκια και μειωτήρα.
 

Την ημέρα που τον πίεσα και καταλήξαμε να κλαίει του ζήτησα μετά συγγνώμη και λεκτικά και με τη συμπεριφορά μου, το παιδί το ένιωσε και ηρέμησε γρήγορα. 

Θέλω να επισημάνω, πως δεν ξέρω πως διαβάζομαι πάντως δεν είμαι αγχωμένη, επ ουδενί δηλαδή δεν έχω σκοπό να πάω σε παιδοψυχολόγο. Ενοχλημένη είμαι και προβληματισμενη επί του πρακτικού κι αυτό είναι κάτι που συμβαίνει τώρα, όχι τον τελευταίο χρόνο που του του επικοινωνώ ήπια. Δεν με νοιάζει που έχει αργήσει σε σχέση με άλλα παιδιά, έχω πολλά άλλα να τον καμαρώνω.

 

Έχω προσπαθήσει  να περιορίσω τα πρακτικά προβλήματα, έχω πολλές πιτζάμες και δυο αδιάβροχα υποστρώματα για να μην περναει στο στρώμα. Παραμένει όμως πρόβλημα, δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε, ο χρόνος με ένα τρίχρονο κι ένα μωρό είναι πολύ περιορισμένος κι αυτές οι έξτρα δουλειές ανοίγουν αντί να κλείνουν τρύπες.

 

Όμως είναι γεγονός πως το παιδί παρότι έχει δεχθεί πολύ καλά (προς το παρόν) το νέο μέλος πιέζεται γενικά (έχει πχ αρχίσει και τρώει τα νύχια του) και η συχνή αναφορά στην πάνα δεν βοηθάει. Ούτε θα έπρεπε να τον νοιάζει φυσικά πως η μαμά πήζει.

 

Ταυτίζομαι με αυτά που γράφει η erin0000. Ήθελα βέβαια και τις γνώμες σας μήπως μου ξεφεύγει κάποια ήπια προσέγγιση.

 

Θα το αφήσω στην άκρη για κανα δίμηνο ενημερώνοντας και τους υπόλοιπους (γιαγιάδες κλπ) να μην ξαναπούν τίποτα κι αυτοί. Τώρα που διάβασα τις απαντήσεις σας αλλά και τον προβληματισμό μου γραμμένο καταλαβαίνω πως πρέπει πάνω από όλα να κάνω αποδοχή στη δυσκολία του και υπομονή. Είμαι γενικά μπουχτισμένη κι η υπομονή μου ευαίσθητη μάλλον.

[Sentir...natureza]

Είναι δύσκολη περίοδος και γι'αυτον. Προσωπικά, έτσι όπως είναι να πράγματα θα περιμενα 1-2 μήνες και θα το πήγαινα από την αρχή. Ανάγνωση βιβλίου για το πως λειτουργεί το σώμα, συζήτηση, συζήτηση... σε χαλαρο κλίμακα χωρίς να γίνεται μεγάλο θέμα,ουτε τρελός ενθουσιασμός.

Τον προετοιμάζεις 1 εβδομάδα πριν, ότι μόλις τελειώσουν οι πάνες σας δεν θα μπορέσετε να ξαναπάρετε γιατί δεν θα του κάνουν πια (εγώ του είχα πει ότι τις χρειάζονται τα μωράκια αλλά δεν θα πρότεινα στη συγκεκριμένη περίπτωση). Κάθε μέρα θα του το υπενθυμιζεις και μόλις έρθει η μέρα την βγάζεις και δεν την ξαναβαζεις. Θα βοηθούσε να είναι γυμνός η να φοράει κάτι πολύ χαλαρό (τύπου παντελόνα) και αν τον δεις θετικό στο βρακι τότε του βάζεις μετά από λίγες μέρες η αν βγείτε έξω. Τις πρώτες μερες δεν θα πηγαίνετε μεγάλες βόλτες (αλλά μια βόλτα έστω και 20 λεπτά είναι θεμιτη). Οπότε έχετε ατύχημα δεν δείχνεις δυσαρεστημένη, μόνο αισιόδοξη "Δεν πειράζει, είναι δύσκολο, θέλει προσπάθεια! Την άλλη φορά θα προσπαθήσεις περισσότερο και θα τα καταφέρεις!".

Αν κάνει στην τουαλέτα, δεν το κάνεις μεγάλο θέμα, ουτε αυτοκόλλητα κλπ, απλά χαίρεσαι και του δείχνεις την χαρά σου που απέδωσε η προσπάθεια του και τα κατάφερε, χωρίς πολλά πολλά (εμείς κάναμε ένα"κόλλα το"). Φυσικά δεν το συζητάτε ποτέ με άλλους μπροστά του και οχι μόνο αυτό...

Γενικώς, αποφεύγετε να συζητάτε για τα παιδιά μπροστά τους, μπείτε στη θέση τους, πως θα αισθανόσασταν εσεις αν συζητούσαν για εσάς μπροστά σας χωρίς να σας δίνουν τον λόγο; Χαλαρά και καλή επιτυχία! 

[samsympan]

* @marakiz Είχα ξεκινήσει να γράφω πριν την τελευταία σου ανάρτηση. Εφόσον έχεις καλυφθεί, αγνόησε το. Μιας και το έγραψα όμως το δημοσιεύω σε περίπτωση που κάποιος άλλος το βρει βοηθητικό.

 

Δεν έχω σχετική εμπειρία (στο θέμα αυτό έχω διαφορετικό σκεπτικό - ακολουθώ άλλη τακτική). Οπότε ότι γράφω είναι σκέψεις συνδιαστικές και από συζητήσεις με φίλους γονείς.

 

Η συμπεριφορά του παιδιού είναι κατανοητή. Απλώς αφορά σε ένα ευαίσθητο θέμα και για αυτό ο έξτρα προβληματισμός. Δε θα κάνει εύκολα πίσω σε αυτήν την "κόντρα" με τη μαμά. Το ΕΓΩ μπαίνει μπροστά και διεκδικεί τη μαμά ΤΟΥ με κάθε μέσο (τα τσίσα, τα κακά είναι ένα μέσο). Τραβώντας την προσοχή της και με αρνητικό τρόπο. Τώρα περισσότερο από ποτέ λόγω και του αντίπαλου δέους (το μωρό φυσικά). Πίστεψε με κατανοώ απόλυτα εσένα και τον προβληματισμό σου και ώρες ώρες την αγανάκτησή σου. Είναι ανθρώπινο και λογικό να ζορίζεσαι.

 

Επειδή μιλάμε για αυτήν την ηλικία συμφωνώ με

5 ώρες πρίν, erin0000 είπε:

Εφόσον είναι σίγουρη ότι το παιδί ξέρει τι πρέπει να κάνει, έχει στη διάθεσή του όλες τις ευκολίες και είναι σωματικά έτοιμο (δεν κατουριέται τη νύχτα), το θέμα είναι πλέον ψυχολογικό. Οπότε πρέπει να σταματήσει να του υπενθυμίζει συνεχώς την πάνα ή να του βάζει deadlines. Ακόμα και να έχει ατυχήματα επειδή η πάνα δεν τα κρατάει, να μην σχολιάζει τίποτα. Να κάνει σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Και να ενθαρρύνει την αυτοπεποίθησή τους σε άλλα θέματα που τα έχει κατακτήσει ήδη.

αλλά πιστεύω δεν θα πρέπει να αφεθεί το θέμα. Θα πρέπει να δουλευτεί ας πούμε υπογείως. Θα πρέπει να εμφανίζεις κίνητρα κεκαλυμμένα. Να του βάλεις τη σκέψη στο μυαλό χωρίς ευθείες αναφορές. Να κατευθύνεις τη σκέψη του στο "Μμμ... ωραίο φαίνεται αυτό. Ας το δοκιμάσω".

Για παράδειγμα:
-Του αρέσει το μπάνιο, σωστά; Φαντάζομαι του αρέσει να κρατάει το τηλέφωνο του ντουζ και να πλένεται και μόνος του. Αγοράστε ένα σαπούνι σώματος σε εντυπωσιακό μπουκάλι (με κάποιον ήρωα ή παράσταση που του αρέσει ή σε πιο μεγαλίστικο στυλ-τα παιδιά συχνά ζητούν να κάνουν χρήση κάποιων δικών μας προιόντων πχ αφροντουζ, ενυδατικό χειλιών, κλπ) ή σαπούνι σε μορφή αφρού που συνήθως αρέσει στα παιδιά και βάλε το στην μπανιέρα λέγοντας "Αυτό είναι για να πλένουμε τον ποπό όταν κάνουμε κακά στην τουαλέτα. Όποτε θελήσεις (να κάνεις κι εσύ στην τουαλέτα) μπορείς να το πάρεις να πλυθείς μόνος σου".
- Πάρτε και ένα εξίσου "εντυπωσιακό" δοχείο σπρει (μπορείς να πάρεις και ένα απλό και να βάλεις αυτοκόλλητα) και γέμισε το με νερό ή χαμομιλόνερο. Και συνεννοηθείτε με τον μπαμπά του για το στόρυ. Πχ. τα αγόρια-οι άντρες όταν κάνουν τσίσα στη λεκάνη μετά ψεκάζουν το πουλάκι με αυτό το "ειδικό για άντρες" σπρέυ για να είναι καθαροί. Και ας το κάνει κι ο μπαμπάς (έτσι ένα ψιτ στον αέρα που λέμε) να τον βλέπει το παιδί (...σορρυ για το περιγραφικό του πράγματος).
- Ζήτα του να σε βοηθάει στο άλλαγμα του μωρού. Και έτσι όπως το αλλάζετε κάνε σχόλια του τύπου "Όλοι μας όταν είμασταν μωρά λερωνόμασταν, μυρίζαμε... πφφφ. Ευτυχώς μεγαλώσαμε κι χρησιμοποιούμε την τουαλέτα και τα σαπούνια μας και μοσχομυρίζουμε".
- Συμφωνώ απολύτως

7 ώρες πρίν, irin είπε:

ίσως το να δεί κάποιο παιδάκι που κάνουν παρέα.. και να θέλει να αντιγράψει...

Αν και δε νομίζω ότι είναι εύκολο να έχεις συχνά ξένα παιδάκια στο σπίτι να πηγαίνουν τουαλέτα. Όμως και μια φορά να δει μπορεί και να κάνει το κλικ. Η κόρη μας ειδε μια φορά στα 3μισι άλλο κοριτσάκι να κάνει τσίσα χωρίς καθισματάκι τουαλέτας και αμέσως είπε: "Ούτε εγώ θέλω καθισματάκι, θέλω χωρίς!"... Βέβαια την πιάνουν κρίσεις μπεμπεκίασης κατά καιρούς λόγω και του δικού μας αντίπαλου δέους αλλά ok αναμενόμενο.
- Επίσης συμφωνώ με το σκεπτικό αυτό

7 ώρες πρίν, vtgian είπε:

Επίσης θα δυσκόλευα κάθε τι που έχει να κάνει με πάνα, πχ συντομότερες βόλτες γιατί πρέπει να αλλάξει.

Βρες πχ έναν δελεαστικό προορισμό και κάντε μια κουβέντα με τον μπαμπά (παρουσία του παιδιού) "Ωραία θα ήταν να πηγαίναμε, να κάναμε ποδήλατο, να δούμε ζωάκια (κλπ). Έχει και τουαλέτες για παιδιά και μεγάλους. Ωραία θα ήταν να μην ασχολούμασταν με πάνες και να μην έχουμε έννοια που θα αλλάξουμε (παρά μόνο το μωρό)."

 

Και από κει και πέρα, το θέμα είναι να αποφασίσεις εσύ το πότε θα ξεκινήσεις το εγχείρημα θα "αδιαβροχοποιήσεις" το σπίτι χαχα και θα εξαφανίσεις τις πάνες. Και με υπομονή θα αντιμετωπίσεις τα όποια ατυχήματα. Κατ' εμέ ότι λες και κάνεις, λέγε το και κάνε το σαν να είναι αυτονόητο, το πιο φυσικό πράγμα. Ήρεμα, χωρίς εντάσεις προς το ένα ή άλλο άκρο (υπερβολική χαρά vs έκδηλος εκνευρισμός).
Όλα θα πάνε καλά, να είσαι σίγουρη.

[tzenaki1982]

Εμενα η κορη μου που ειναι 27 μηνων..απο τοτε που ειδε την ξαδερφουλα τησ που ειναι 3.5 χρονων να παει να κανεξ μονη τησ για τσισα( την πηγα επιτηδεσ μαζι τησ τουαλετα) εχει αρχισει κ μου το ζηταει κ αυτην να την παω τουαλετα..( βεβαια χωρισ αποτελεσμα.την τελευταια φορα με το που την κατεβασα απο το καθισμα μου τα κανε στα πλακακια..αλλα δεν πειραζει)

Δεν εχετε κανα ξαδερφακι να δει μπασ κ ζηλεψει??

Εγω τωρα σκεφτομαι να αγορασω πανεσ βρακακια..κ εγω εχω μωρο 3 μηνων..