Βρεφονηπιακός σταθμός και ψυχολογία 1 έτους

[Gummy Bear]

Καλησπέρα στις μανούλες... 

 

Εδώ και 2 εβδομάδες ξεκινήσαμε βρεφονηπιακό σταθμό στο μωράκι μου που είναι 11,5 μηνών.. Ήταν οι 2 εβδομάδες προσαρμογής όπως λένε εδώ στο εξωτερικό. Πρώτα 15 λεπτά, τη δεύτερη μέρα μισή ώρα και πάει λέγοντας με μέγιστο 4 ώρες. Οι πρώτες 4 ημέρες πήγαν περίφημα, δεν έκλαψε στιγμή ο μικρός. Από την 5η ημέρα άρχισε να τον πιάνει το παράπονο και μετά από κάποιες ημέρες να κλαίει όταν έφευγα. Περιττό να σας πω πώς ένιωθα όταν έβλεπα τον μικρό μου να κλαίει έτσι και να απλώνει τα χεράκια του.... Η καρδιά μου σκιζοταν στα 2 και έκλαιγα και εγώ από κάτω όταν έφευγα. Ακόμη και τώρα στεναχωριέμαι. Την τελευταία ημέρα πήγε καλά, έπαιξε, κοιμήθηκε και έφαγε μια χαρά. Από αύριο όμως θα πρέπει να κάθεται κάνα 8ωρο γιατί δουλεύουμε και οι 2 οι γονείς... Εχω πέσει εντελώς ψυχολογικά. Ενώ χαίρομαι που θα είναι και με άλλα παιδιά, από την άλλη δεν μπορώ να το διαχειριστώ ότι θα είναι τόσες ώρες μακριά μου. Ανησυχώ μήπως νομίζει ότι τον εγκαταλείπω και γενικά πώς αισθάνεται. Του έχουμε εξηγήσει γιατί πηγαίνει στον παιδικό, ότι θα παίζει κλπ, είναι καλό να μιλάς στα μωρά. Αλλά προσπαθώ να ανέβω ψυχολογικά για να μην του μεταφέρω τη στεναχωρια μου, αλλά δεν μπορώ με τίποτα. Όλοι κλαίω σε άσχετες στιγμές όσο σκέφτομαι ότι μπορεί να στεναχωριέται. Οι δασκάλες είπαν ότι πολλά μωρά έτσι αντιδρούν και μετά ξεχνιούνται, συνηθίζουν και τους αρέσει μετά κιόλας. Ο δικός μου δεν αντέδρασε και πολύ η αλήθεια είναι, αλλά να..... Πως το αντιμετωπίσατε εσείς? 

[ΑΡΓΚ]

Aν δεν υπάρχει εναλλακτική, θα έλεγα ότι απλά επικεντρώνεσαι σε ακριβώς αυτό, δεν έχει νόημα να σκας για κάτι που είναι εντελώς αδύνατο να ελέγξεις. Στην ηλικία που είναι το μωρό σου, να καταλάβει επιχειρήματα και εξηγήσεις, σίγουρα δεν γίνεται, απλά με τον καιρό θα συνηθίσει. Νομίζω θα ήταν παράλογο αυτή τη στιγμή να μην στεναχωριέται, απλά λογικά σιγά σιγά θα προσαρμοστεί, όπως θα προσαρμοζόταν και στο να μείνει με μία κοπέλα ή με τη γιαγιά, απλά κάπως πιο δύσκολα. 

[Gummy Bear]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Aν δεν υπάρχει εναλλακτική, θα έλεγα ότι απλά επικεντρώνεσαι σε ακριβώς αυτό, δεν έχει νόημα να σκας για κάτι που είναι εντελώς αδύνατο να ελέγξεις. Στην ηλικία που είναι το μωρό σου, να καταλάβει επιχειρήματα και εξηγήσεις, σίγουρα δεν γίνεται, απλά με τον καιρό θα συνηθίσει. Νομίζω θα ήταν παράλογο αυτή τη στιγμή να μην στεναχωριέται, απλά λογικά σιγά σιγά θα προσαρμοστεί, όπως θα προσαρμοζόταν και στο να μείνει με μία κοπέλα ή με τη γιαγιά, απλά κάπως πιο δύσκολα. 

 

Σε ευχαριστώ πολύ.... Ακριβώς όπως το λες, δεν υπάρχει άλλη λύση για εμάς.. Άπλα αναρωτιέμαι και με τον εαυτό μου γιατί δεν μπορώ να είμαι κάπως πιο "δυνατή" και να το δω πιο λογικά όπως λες και εσύ.. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Gummy Bear είπε:

 

Σε ευχαριστώ πολύ.... Ακριβώς όπως το λες, δεν υπάρχει άλλη λύση για εμάς.. Άπλα αναρωτιέμαι και με τον εαυτό μου γιατί δεν μπορώ να είμαι κάπως πιο "δυνατή" και να το δω πιο λογικά όπως λες και εσύ.. 

 

Κοίταξε, εγώ δεν έστειλα τα παιδιά σε βρεφονηπιακό, οπότε το καταλαβαίνω το άγχος που έχεις, δηλαδή θα το σκεφτόμουν μόνο αν φτάναμε να είναι το δίλημμα το παιδί σε βρεφονηπιακό ή ψάχνουμε στα σκουπίδια για να φάμε για μωρό κάτω των 2, μάλλον 3 ετών, μου φαινόταν αφόρητη η σκεψη. Από την άλλη και σε γυναίκα στο σπίτι που τα άφηνα, δεν ήταν εύκολο, παρόλο που ποτέ δεν έκλαψαν, δε με ζητούσαν, εγώ ένιωθα πολύ άσχημα. Αυτό το κομμάτι νομίζω είναι απόλυτα φυσιολογικό, να χρειάζεσαι και εσύ προσαρμογή.Σίγουρα το συνηθίζεις πάντως, όπως και το μωρό. Υπομονή.

[Gummy Bear]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Κοίταξε, εγώ δεν έστειλα τα παιδιά σε βρεφονηπιακό, οπότε το καταλαβαίνω το άγχος που έχεις, δηλαδή θα το σκεφτόμουν μόνο αν φτάναμε να είναι το δίλημμα το παιδί σε βρεφονηπιακό ή ψάχνουμε στα σκουπίδια για να φάμε για μωρό κάτω των 2, μάλλον 3 ετών, μου φαινόταν αφόρητη η σκεψη. Από την άλλη και σε γυναίκα στο σπίτι που τα άφηνα, δεν ήταν εύκολο, παρόλο που ποτέ δεν έκλαψαν, δε με ζητούσαν, εγώ ένιωθα πολύ άσχημα. Αυτό το κομμάτι νομίζω είναι απόλυτα φυσιολογικό, να χρειάζεσαι και εσύ προσαρμογή.Σίγουρα το συνηθίζεις πάντως, όπως και το μωρό. Υπομονή.

Σε ευχαριστώ πολύ.... 

[anemoni1989]

2 ώρες πρίν, Gummy Bear είπε:

Καλησπέρα στις μανούλες... 

 

Εδώ και 2 εβδομάδες ξεκινήσαμε βρεφονηπιακό σταθμό στο μωράκι μου που είναι 11,5 μηνών.. Ήταν οι 2 εβδομάδες προσαρμογής όπως λένε εδώ στο εξωτερικό. Πρώτα 15 λεπτά, τη δεύτερη μέρα μισή ώρα και πάει λέγοντας με μέγιστο 4 ώρες. Οι πρώτες 4 ημέρες πήγαν περίφημα, δεν έκλαψε στιγμή ο μικρός. Από την 5η ημέρα άρχισε να τον πιάνει το παράπονο και μετά από κάποιες ημέρες να κλαίει όταν έφευγα. Περιττό να σας πω πώς ένιωθα όταν έβλεπα τον μικρό μου να κλαίει έτσι και να απλώνει τα χεράκια του.... Η καρδιά μου σκιζοταν στα 2 και έκλαιγα και εγώ από κάτω όταν έφευγα. Ακόμη και τώρα στεναχωριέμαι. Την τελευταία ημέρα πήγε καλά, έπαιξε, κοιμήθηκε και έφαγε μια χαρά. Από αύριο όμως θα πρέπει να κάθεται κάνα 8ωρο γιατί δουλεύουμε και οι 2 οι γονείς... Εχω πέσει εντελώς ψυχολογικά. Ενώ χαίρομαι που θα είναι και με άλλα παιδιά, από την άλλη δεν μπορώ να το διαχειριστώ ότι θα είναι τόσες ώρες μακριά μου. Ανησυχώ μήπως νομίζει ότι τον εγκαταλείπω και γενικά πώς αισθάνεται. Του έχουμε εξηγήσει γιατί πηγαίνει στον παιδικό, ότι θα παίζει κλπ, είναι καλό να μιλάς στα μωρά. Αλλά προσπαθώ να ανέβω ψυχολογικά για να μην του μεταφέρω τη στεναχωρια μου, αλλά δεν μπορώ με τίποτα. Όλοι κλαίω σε άσχετες στιγμές όσο σκέφτομαι ότι μπορεί να στεναχωριέται. Οι δασκάλες είπαν ότι πολλά μωρά έτσι αντιδρούν και μετά ξεχνιούνται, συνηθίζουν και τους αρέσει μετά κιόλας. Ο δικός μου δεν αντέδρασε και πολύ η αλήθεια είναι, αλλά να..... Πως το αντιμετωπίσατε εσείς? 

Καλησπέρα!! Εγώ τη μικρή μου την ξεκινησα βρεφονηπιακό όταν ήταν 10 μηνών το Σεπτέμβριο... Υπήρχε η εναλλακτική να μένει με το μπαμπά μου, απλά επειδή είμαι της γνώμης να ανακατεύονται όσο το δυνατόν λιγότερο στα οικογενειακά ενός σπιτιού πήραμε την απόφαση με τον άντρα μου να πάει σχολείο... Στην αρχή ήταν δύσκολα... Μια εβδομάδα ήταν η προσαρμογή... Αλλά εν τέλει ήταν η καλύτερη απόφαση ever!!! Το παιδί έχει κοινωνικοποιηθεί, παίζει άνετα με άλλα παιδάκια, δε φοβάται να τα προσεγγισει, έχει πάρει πολύ καλές συνήθειες και δεν είναι "ακοινωνητη" όπως αλλά παιδάκια που βλέπουμε τα οποία δεν έχουν συναναστραφεί κάποιον άλλο εκτός από την ευρύτερη οικογένεια!!! Μοιράζεται τα παιχνίδια της, τα μαζεύει πριν πάμε για ύπνο, μπήκε σε προγραμμα κλπ κλπ... Να τονίσω εδώ πως το 2ο μήνα αλλάξαμε βρεφικό μιας και ο 1ος αποδείχθηκε πολύ λάθος επιλογή... Να σκέφτεσαι τα θετικά που θα αποκομίσει!!! Εγώ δεν ζοριστξκα ιδιαίτερα... Μόνο την 1ηερα λίγο, αλλά γενικά είμαι σχετικά σκληρή και με τετράγωνη λογική, οπότε δεν επηρεάζομαι πολύ από το συναίσθημα..  Δεν είσαι η μόνη που πάει το παιδί της βρεφικό, οπότε μη νιώθεις τύψεις!!! :)

 

[Gummy Bear]

πρίν από 36 λεπτά , anemoni1989 είπε:

Καλησπέρα!! Εγώ τη μικρή μου την ξεκινησα βρεφονηπιακό όταν ήταν 10 μηνών το Σεπτέμβριο... Υπήρχε η εναλλακτική να μένει με το μπαμπά μου, απλά επειδή είμαι της γνώμης να ανακατεύονται όσο το δυνατόν λιγότερο στα οικογενειακά ενός σπιτιού πήραμε την απόφαση με τον άντρα μου να πάει σχολείο... Στην αρχή ήταν δύσκολα... Μια εβδομάδα ήταν η προσαρμογή... Αλλά εν τέλει ήταν η καλύτερη απόφαση ever!!! Το παιδί έχει κοινωνικοποιηθεί, παίζει άνετα με άλλα παιδάκια, δε φοβάται να τα προσεγγισει, έχει πάρει πολύ καλές συνήθειες και δεν είναι "ακοινωνητη" όπως αλλά παιδάκια που βλέπουμε τα οποία δεν έχουν συναναστραφεί κάποιον άλλο εκτός από την ευρύτερη οικογένεια!!! Μοιράζεται τα παιχνίδια της, τα μαζεύει πριν πάμε για ύπνο, μπήκε σε προγραμμα κλπ κλπ... Να τονίσω εδώ πως το 2ο μήνα αλλάξαμε βρεφικό μιας και ο 1ος αποδείχθηκε πολύ λάθος επιλογή... Να σκέφτεσαι τα θετικά που θα αποκομίσει!!! Εγώ δεν ζοριστξκα ιδιαίτερα... Μόνο την 1ηερα λίγο, αλλά γενικά είμαι σχετικά σκληρή και με τετράγωνη λογική, οπότε δεν επηρεάζομαι πολύ από το συναίσθημα..  Δεν είσαι η μόνη που πάει το παιδί της βρεφικό, οπότε μη νιώθεις τύψεις!!!

 

 

Αχ σε ευχαριστώ πολύ, δεν ξέρεις τι θάρρος μου δίνεις!!! 

[anemoni1989]

Just now, Gummy Bear είπε:

 

Αχ σε ευχαριστώ πολύ, δεν ξέρεις τι θάρρος μου δίνεις!!! 

Να σκέφτεσαι πως είναι για καλό!!! Και θα δεις!!! Το παιδί θα εξελιχθεί πιο γρήγορα από αυτά που μένουν σπίτι και επιπλέον θα κοινωνικοποιηθεί!!! Όλα καλά θα πάνε!!!!

[Maya14]

@Gummy Bear Είναι πολύ λογικό να στεναχωριεσαι, είναι ο πρώτος μικρός απόχωρισμος. Προσωπικά την αφηνω απο σαράντα ημερων στις γιαγιάδες της διότι δεν είχαμε άλλη επιλογή, έπρεπε να  επιστρέψω στη δουλειά μου. Το κλειδί είναι να εμπεδωσεις ότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, όταν το εμπεδωσεις  θα προσαρμοστείς καλύτερα και γρηγοροτερα.

[Gummy Bear]

πρίν από 40 λεπτά , anemoni1989 είπε:

Να σκέφτεσαι πως είναι για καλό!!! Και θα δεις!!! Το παιδί θα εξελιχθεί πιο γρήγορα από αυτά που μένουν σπίτι και επιπλέον θα κοινωνικοποιηθεί!!! Όλα καλά θα πάνε!!!!

Σε ευχαριστώ πολύ!! Και μια φίλη μου στην Ελλάδα μου είπε ότι το παιδί της που το άφηνε από 8 μηνών στο παιδικό γιατί δεν είχε άλλη επιλογή, (τώρα είναι 2,5 ετών) εξελίχθηκε πολύ πιο γρήγορα σε σχέση με άλλα που έμεναν σπίτι... 

πρίν από 19 λεπτά , Maya14 είπε:

@Gummy Bear Είναι πολύ λογικό να στεναχωριεσαι, είναι ο πρώτος μικρός απόχωρισμος. Προσωπικά την αφηνω απο σαράντα ημερων στις γιαγιάδες της διότι δεν είχαμε άλλη επιλογή, έπρεπε να  επιστρέψω στη δουλειά μου. Το κλειδί είναι να εμπεδωσεις ότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, όταν το εμπεδωσεις  θα προσαρμοστείς καλύτερα και γρηγοροτερα.

Χαρά στο κουράγιο σου και μπράβο σου!! Έχεις δίκιο, δεν το έχω χωνέψει ακόμα, ίσως γιαυτό να δυσκολεύομαι τόσο... Αλλά θα βάλω τα δυνατά μου. 

[Sunshine8]

Κάνε λίγο υπομονή, δώσε του λίγο χρόνο. Συνήθως δεν είναι πολύ δύσκολη η προσαρμογή σε τόσο μικρή ηλικία. Αν εξακολουθεί να υπάρχει δυσαρέσκεια μίλησε με τις δασκάλες του. Πάνω από όλα να έχεις εσύ εμπιστοσύνη στον χώρο και τους ανθρώπους που τον αφήνεις. Εγώ τον έστειλα 10 μηνών λόγω επιστροφής στη δουλειά και μέσα σε λίγους μηνες τον έβλεπα πολύ χαρούμενο και όταν πηγαίναμε και όταν τον επαρνα. 

[kotsifikos]

Εγώ πήγα τον γιο μου βρεφικό όταν ήταν 10 μηνών σχεδόν. Φυσικά και πέρασα ζόρι μεγάλο, εγώ όμως μόνο ο γιος μου έδειχνε μια χαρά ίσα ίσα με χαιρετούσε όταν τον πήγαινα και άπλωνε τα χέρια του να πάρει αγκαλιά την δασκάλα. Εγώ όμως σχεδόν κάθε μέρα που έφευγα από τον βρεφικό έκλαιγα, όταν όπως λένε τα κορίτσια πήρα απόφαση πως αυτό είναι και δεν έχω άλλη λύση το διαχειρίστηκα πολύ καλύτερα. Εμένα φάση προσαρμογής πέρασε στα δύο και στα τρία μετά την επιστροφή από τις καλοκαιρινές διακοπές. Όλο αυτό που νιώθεις είναι λογικό, όλες τις ίδιες σκέψεις κάναμε όταν αφήσαμε αναγκαστικά τα μωρά μας για να επιστρέψουμε στην δουλειά.

Δες τα θετικά της επιλογής αυτής, και κάνε υπομονή, όλο αυτό που τώρα νιώθεις θα περάσει.

 

[Gummy Bear]

Just now, Sunshine8 είπε:

Κάνε λίγο υπομονή, δώσε του λίγο χρόνο. Συνήθως δεν είναι πολύ δύσκολη η προσαρμογή σε τόσο μικρή ηλικία. Αν εξακολουθεί να υπάρχει δυσαρέσκεια μίλησε με τις δασκάλες του. Πάνω από όλα να έχεις εσύ εμπιστοσύνη στον χώρο και τους ανθρώπους που τον αφήνεις. Εγώ τον έστειλα 10 μηνών λόγω επιστροφής στη δουλειά και μέσα σε λίγους μηνες τον έβλεπα πολύ χαρούμενο και όταν πηγαίναμε και όταν τον επαρνα. 

Σε ευχαριστώ πολύ!! Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει και μεγάλη δυσαρέσκεια. Έτσι μου λένε οι δασκάλες του. Όλα μέχρι στιγμής δείχνουν ένα φυσιολογικό άγχος αποχωρισμού. Νομίζω εγώ είμαι αυτή που δυσκολεύομαι να δείξω εμπιστοσύνη πρώτα σε εμένα και μετά σε όλους τους υπόλοιπους.... 

[Sunshine8]

Just now, Gummy Bear said:

. Νομίζω εγώ είμαι αυτή που δυσκολεύομαι να δείξω εμπιστοσύνη πρώτα σε εμένα και μετά σε όλους τους υπόλοιπους....

Νομιζω είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό που όλες το περάσαμε. Και αυτό το άγχος καλώς ή κακώς δεν νομίζω πως φεύγει ποτέ απλά μαθαίνεις με τον καιρό να το κοντρολαρεις.

[annoulen]

On 19/1/2020 at 5:21 ΜΜ, Gummy Bear είπε:

..... Πως το αντιμετωπίσατε εσείς? 

 

Είσαι πρωτομάνα (υπάρχει τέτοια λέξη??), οπότε όλα φαίνονται βουνό! 

 

Τον μικρό μου τον άφησα 3 μηνών σε babysitter (είχε κ τον μεγάλο μου γιο από 8 μηνών) και 18 μηνών τον πήγαμε παιδικό. Σίγουρα  βέβαια κάθε μήνας έχει διαφορά, δλδ άλλο ένα παιδί χρονιάρικο κ άλλο ένα παιδί ενάμισυ χρονών κ.ο.κ.

Αρχικά ήταν πολύ δύσκολη προσαρμογή του μικρού στον παιδικό, κάθε μέρα έκλαιγε αλλά μέσα στον μήνα προσαρμόστηκε πλήρως και πέρασε σούπερ τα υπόλοιπα χρόνια εκεί μέχρι το δημοτικό. 

 

Όσο για εμένα, αυτό που σκεφτόμουν (και ακόμα και τώρα το σκέφτομαι) είναι το "'όπως όλες, έτσι κ εγώ". Για σκέψου πόσα εκατομμύρια μητέρες στον κόσμο πρέπει να το κάνουν αυτό ! 

 

Να ξέρεις, σε κάθε αλλαγή που συμβαίνει στην καθημερινότητα των παιδιών μας, μας κυριεύει το άγχος, είναι φυσιολογικό, οπλίσου με αισιοδοξία και χαμόγελο και όλα καλά θα πάνε. Έχεις ακόμα πολλές αλλαγές να αντιμετωπίσεις. 

[Gummy Bear]

5 ώρες πρίν, annoulen είπε:

 

Είσαι πρωτομάνα (υπάρχει τέτοια λέξη??), οπότε όλα φαίνονται βουνό! 

 

Τον μικρό μου τον άφησα 3 μηνών σε babysitter (είχε κ τον μεγάλο μου γιο από 8 μηνών) και 18 μηνών τον πήγαμε παιδικό. Σίγουρα  βέβαια κάθε μήνας έχει διαφορά, δλδ άλλο ένα παιδί χρονιάρικο κ άλλο ένα παιδί ενάμισυ χρονών κ.ο.κ.

Αρχικά ήταν πολύ δύσκολη προσαρμογή του μικρού στον παιδικό, κάθε μέρα έκλαιγε αλλά μέσα στον μήνα προσαρμόστηκε πλήρως και πέρασε σούπερ τα υπόλοιπα χρόνια εκεί μέχρι το δημοτικό. 

 

Όσο για εμένα, αυτό που σκεφτόμουν (και ακόμα και τώρα το σκέφτομαι) είναι το "'όπως όλες, έτσι κ εγώ". Για σκέψου πόσα εκατομμύρια μητέρες στον κόσμο πρέπει να το κάνουν αυτό ! 

 

Να ξέρεις, σε κάθε αλλαγή που συμβαίνει στην καθημερινότητα των παιδιών μας, μας κυριεύει το άγχος, είναι φυσιολογικό, οπλίσου με αισιοδοξία και χαμόγελο και όλα καλά θα πάνε. Έχεις ακόμα πολλές αλλαγές να αντιμετωπίσεις. 

Πόσο δίκιο έχεις! Σε ευχαριστώ πολύ!! 

[Ζωη83]

Καλησπέρα..ο γιος μου τωρα18 μήνες θέλω από Σεπτέμβριο να πάει στο παιδικό...και διαβάζοντας πρώτο ποστ καταλαβενω ότι γράφει για όλα ότι με τρομάζει... καταλαβενω ότι όλα παιδιά φοβούνται... αλλά με τρομάζει αν θα αρχίσει να κλεει και να με αναζητά... 

[Gummy Bear]

On 15/4/2020 at 6:30 ΜΜ, Ζωη83 είπε:

Καλησπέρα..ο γιος μου τωρα18 μήνες θέλω από Σεπτέμβριο να πάει στο παιδικό...και διαβάζοντας πρώτο ποστ καταλαβενω ότι γράφει για όλα ότι με τρομάζει... καταλαβενω ότι όλα παιδιά φοβούνται... αλλά με τρομάζει αν θα αρχίσει να κλεει και να με αναζητά... 

Καλησπερα ! Μπορώ να αν θέλεις να σου γράψω πλέον από τη δική μου εμπειρία... Κατά τη γνώμη μου, ο παιδικός κάνει πολύ καλό στα παιδάκια... Κοινωνικοποιουνται, παίζουν όλη μέρα, μαθαίνουν πράγματα. Στην αρχή θα είναι δύσκολο και για τους 2 σας, μην πω ψέματα. Αλλά μόλις συνηθίσετε λίγο, θα δεις που θα περνάει ωραία και θα είσαι και εσύ πιο ήρεμη και θα χαίρεσαι και εσύ. Το καλό είναι ότι σε αυτή την ηλικία δεν έχουν την αίσθηση του χρόνου και έτσι δεν ξέρουν πόσο θα είστε χώρια. Κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά θα δεις ότι και εκεί έχουν τον τρόπο τους και τα ηρεμούν τα παιδάκια και τα απασχολούν. 

[Sunshine8]

Όλα τα παιδιά συνηθίζουν, κάποια πιο εύκολα κάποια πιο δύσκολα. Θα είναι 2 χρ τον Σεπτέμβριο περίπου δηλ, είναι αρκετά καλή ηλικία για να ξεκινήσει. Σε αυτή την ηλικία πιστεύω πως ένας καλός σταθμός βοηθάει στην κοινωνικοποίηση στην ανάπτυξη της γλώσσας της ομιλίας κλπ. Πολλές φορές νομίζω πως αυτός ο αποχωρισμός είναι πιο δύσκολος για τους γονείς, παρά για τα παιδιά! Σκέψου ο δικός μου πήγε πολύ μικρός περίπου 9 μηνών .