Δυσκολία προσαρμογής στον παιδικό σταθμό 3 ετών

[connie08]

1 ώρα πρίν, kotsifikos είπε:

Νόμιζα πως δεν επιτρέπεται να κάνεις αίτηση και σε ΕΣΠΑ και σε δήμο, πέρυσι το διάβασα σε αίτηση του δήμου αυτό. (συγγνώμη κορίτσια για το οφ τόπικ αλλά έχω την απορία..αν το κάνεις αυτό δεν κρατάς δύο θέσεις για ένα παιδί??)

@Lenia16 στην θέση σου θα πήγαινα το παιδί μου στον παιδικό που θα έβλεπα πως περνάει καλύτερα, ανεξάρτητα από την απόσταση, και την ταλαιπωρία, σημασία έχει να είναι καλό το περιβάλλον για το παιδί.

Δεν γνωρίζω τι γίνεται τώρα, αυτό που λέω έγινε πριν 8 χρόνια...τώρα είναι μεγάλο το παιδί μου, είναι στο δημοτικό. Τότε πάντως δεν είχαμε τέτοιο θέμα, και επειδή στον δήμο μας παίρναν μόνο μέσω γνωστού παιδιά, είχα κάνει με το εσπα για να είμαι σίγουρη,

 

Συμφωνώ με τα κορίτσια για την ηλικία. Και εμένα τέλος του χρόνου είναι γεννημένη και δεν είχε ποτέ προβλήματα, ίσα ίσα που πάντα έπαιζε με μεγαλύτερα παιδάκια γιατί μπορούσε να συμβαδίσει άνετα μαζί τους. Εξάλλου σε αυτή την ηλικία που λες 3 μήνες δεν είναι διαφορά.

[Lenia16]

Σας ευχαριστώ όλες για τις απαντήσεις σας! Λοιπόν ξαναπήγαμε σήμερα, μείναμε μία ώρα κ η μικρή δεν έκλαψε καθόλου, επαιζε κ φεύγοντας φίλησε δύο κοριτσάκια κ τη δασκάλα κ τους είπε "αυιο" δλδ τα λεμε αύριο! Έμεινα με ανοιχτό το στόμα. Καθομαι κ εγώ μέσα βέβαια γιατί σε αυτό το σταθμό η νοοτροπία είναι η μαμά κάθεται μέχρι να είναι έτοιμο το παιδι. Κ νιώθω καλύτερα με αυτό. Δεν έχω καμία αμφιβολία πως όταν βγω από την αίθουσα θα κλάψει αλλά τουλάχιστον θα ξέρω οτι δε νιώθει την εγκατάλειψη που ένιωσε την προηγούμενη φορά που έγινε τόσο απότομα η απομάκρυνση. Νομίζω πως θα μείνουμε σ αυτόν τελικά γιατί και η απόσταση είναι μεγάλο μειονέκτημα για μας καθώς δεν υπαρχει δεύτερο αυτοκίνητο για να την πηγαινοφερνω οπότε, ακόμα κ αν εξαιρέσουμε την ταλαιπωρία τη δική μου, το χειμώνα θα είναι πολύ δύσκολη η μετακίνηση. Συν ότι σήμερα συνειδητοποίησα τη διαφορά στην προσέγγιση των παιδαγωγών κ πόσο πολύ αυτό επιδρά στο παιδί μου. 

Εφόσον τα δεδομένα μας οδηγούν προς τη δημόσια εκπαίδευση νομίζω πως απλά θα πρέπει να αποδεχθω πως τα πραγματα δε θα είναι πάντα όπως τα έχω εγώ στο νου μου αλλά θα πρέπει να προσαρμοζόμαστε κ να βοηθάμε κ το παιδί μας να προσαρμοστεί στην εκάστοτε κατάσταση. Κάποιες φορές μπορεί να είναι κ καλύτερα.

[marakiz]

Μπράβο στον παιδικό σταθμό που επιτρέπει το αυτονόητο, την ομαλή προσαρμογή! 

[kotsifikos]

Μπράβο!!!οπότε είχατε μία καλή αρχή! Να ξέρεις πόσο εσύ είσαι ήρεμη το παιδί το εισπράττει και είναι και εκείνο πιο ήρεμο.

[vtgian]

Αυτό θα έλεγα και εγώ, μπράβο στο σταθμό και στις παιδαγωγούς που καταλαβαίνουν και υποστηρίζουν εμπρακτα την ομαλή προσαρμογή παρουσία γονέα! Εύχομαι να έχετε μια ήρεμη και δημιουργική σχολική χρονιά!

[Lenia16]

πρίν από 7 λεπτά , marakiz είπε:

Μπράβο στον παιδικό σταθμό που επιτρέπει το αυτονόητο, την ομαλή προσαρμογή! 

Κ εμένα μου έκανε μεγάλη εντύπωση όταν ρώτησα μέχρι πότε θα κάθομαι μαζί της κ η απάντηση της δασκάλας ήταν μέχρι να μας δείξει το παιδί ότι δεν το χρειάζεται. Χοντρικά μου είπε μέχρι 7-10 μέρες το πολύ, προς το τέλος της εβδομάδας αν είναι δεκτική θα βγω έξω από την αίθουσα κ μετά από 5' θα ανοίξουν την πόρτα να δει ότι είμαι εκεί. Αυτό θα γίνει σταδιακά 15', μισή ώρα κοκ ούτως ώστε να τους εμπιστευτεί κ όταν της πουν η μαμά θα έρθει να σε πάρει μετά το φαγητό να καταλάβει ότι της λένε την αλήθεια. Μετά την προηγούμενη εμπειρία μου πήγα έτοιμη για πολύ κλάμα κ τελικά διαψευστηκα. Στον προηγούμενο σταθμό μια μέρα μόλις την άφησα έκλαιγε πολύ κ έκατσα στη σκάλα έξω από την πόρτα να δω πότε θα σταματήσει. Ηρεμούσε κ ξανάρχιζε μέχρι που άνοιξε η πόρτα να μπει ένας μπαμπάς κ με είδε μια δασκαλα (όχι αυτή που είχε συνδεθεί η κόρη μου). Μετά άκουσα να της μιλάει για πρώτη φορά της κόρης μου κ άνοιξε την πόρτα να μου πει πως δεν υπάρχει λόγος να κάθομαι εκεί κ δεν αφήνω το παιδί μου να προσαρμόστει γιατί το κρατάω πίσω. Μα δεν ξέρει ότι είμαι εδώ της λέω κ μου απαντά πως από τη στιγμή που έχετε αποφασίσει να τη στείλετε παιδικό πρέπει να στηρίξετε την απόφαση σας κ εκει δεν άντεξα κ της είπα πως αποφασίσαμε να τη στείλουμε για να παίζει κ να περνάει καλά, όχι για να κλαιει δύο ώρες κ έν πάσει περιπτώσει αν το παιδί κλαίει σημαίνει είτε ότι δεν είναι έτοιμο είτε ότι είναι σε ακατάλληλο περιβάλλον, τι από τα δύο συμβαίνει κατά την άποψη σας; Δεν είπε τπτ κ μπήκε πάλι μέσα. Αν λοιπόν η ενημέρωση για την αλλαγή συνέβαινε εκείνη την ημέρα δε θα είχα δεύτερες σκέψεις ούτε λεπτό! Είναι φοβερό πόσο διαφορετική προσέγγιση έχουν δύο σταθμοί του ίδιου δήμου.

Επεξεργάστηκαν 16 Οκτωβρίου,2018 by Lenia16

[marakiz]

πρίν από 11 λεπτά , Lenia16 είπε:

Κ εμένα μου έκανε μεγάλη εντύπωση όταν ρώτησα μέχρι πότε θα κάθομαι μαζί της κ η απάντηση της δασκάλας ήταν μέχρι να μας δείξει το παιδί ότι δεν το χρειάζεται. Χοντρικά μου είπε μέχρι 7-10 μέρες το πολύ, προς το τέλος της εβδομάδας αν είναι δεκτική θα βγω έξω από την αίθουσα κ μετά από 5' θα ανοίξουν την πόρτα να δει ότι είμαι εκεί. Αυτό θα γίνει σταδιακά 15', μισή ώρα κοκ ούτως ώστε να τους εμπιστευτεί κ όταν της πουν η μαμά θα έρθει να σε πάρει μετά το φαγητό να καταλάβει ότι της λένε την αλήθεια. Μετά την προηγούμενη εμπειρία μου πήγα έτοιμη για πολύ κλάμα κ τελικά διαψευστηκα. Στον προηγούμενο σταθμό μια μέρα μόλις την άφησα έκλαιγε πολύ κ έκατσα στη σκάλα έξω από την πόρτα να δω πότε θα σταματήσει. Ηρεμούσε κ ξανάρχιζε μέχρι που άνοιξε η πόρτα να μπει ένας μπαμπάς κ με είδε μια δασκαλα (όχι αυτή που είχε συνδεθεί η κόρη μου). Μετά άκουσα να της μιλάει για πρώτη φορά της κόρης μου κ άνοιξε την πόρτα να μου πει πως δεν υπάρχει λόγος να κάθομαι εκεί κ δεν αφήνω το παιδί μου να προσαρμόστει γιατί το κρατάω πίσω. Μα δεν ξέρει ότι είμαι εδώ της λέω κ μου απαντά πως από τη στιγμή που έχετε αποφασίσει να τη στείλετε παιδικό πρέπει να στηρίξετε την απόφαση σας κ εκει δεν άντεξα κ της είπα πως αποφασίσαμε να τη στείλουμε για να παίζει κ να περνάει καλά, όχι για να κλαιει δύο ώρες κ έν πάσει περιπτώσει αν το παιδί κλαίει σημαίνει είτε ότι δεν είναι έτοιμο είτε ότι είναι σε ακατάλληλο περιβάλλον, τι από τα δύο συμβαίνει κατά την άποψη σας; Δεν είπε τπτ κ μπήκε πάλι μέσα. Αν λοιπόν η ενημέρωση για την αλλαγή συνέβαινε εκείνη την ημέρα δε θα είχα δεύτερες σκέψεις ούτε λεπτό! Είναι φοβερό πόσο διαφορετική προσέγγιση έχουν δύο σταθμοί του ίδιου δήμου.

 

Πραγματικά τέλειο! Και μόνο από αυτό πιστεύω πως είναι μονόδρομος η επιλογή σου!

[Annitamik]

Γεια σας, επαναφέρω το θέμα λόγω της μικρής μου που πάει με τρομερά κλάματα στον παιδικό σταθμό. Όταν την παίρνω γενικά είναι χαρούμενη. Οι δασκάλες μου λένε ότι έχει γκρίνια αλλά το ξεπερνά μέσα στη μέρα, αλλά δεν είναι ακόμα έτοιμη για πλήρες ωράριο. Δε μου λένε όμως και πολλά. Προς το παρόν ακόμα την πηγαίνω 3 ώρες ( είμαστε σε προσαρμογή) και έχει πάει σύνολο δύο εβδομάδες, ενώ έχει ξεκινήσει από μέσα Σεπτέμβρη, λόγω των ασθενειών. Ο σταθμός είναι δημοτικός, οπότε καταλαβαίνετε ότι η προσαρμογή δε με περιλαμβάνει. Μόλις καταλαβαίνει ότι ετοιμαζόμαστε για τον παιδικό το πρωί σφίγγεται πάνω μου και σπαραζει. Πιστεύω ότι το παιδί πέρνα στρες γιατί χθες μου ξύπνησε τη νύχτα και έλεγε δε θέλω να πάω μέσα στον ύπνο της δύο φορές. Εγώ προσωπικά θέλω να τη σταματήσω γιατί νομίζω ότι δεν είναι έτοιμη ακόμα ( ηλικία 2 ετών και 9 μηνών), αλλά ο άντρας μου με κρατά. Πόσο πρέπει να περιμένω για να βελτιωθεί η κατάσταση; Αν είχα δει βελτίωση όσο περνούσαν οι μέρες , ειλικρινά δε θα το σκεφτόμουν τόσο για να τη σταματήσω. Ο λόγος που πάει υποτίθεται είναι για να έρθει σε επαφή με άλλα παιδάκια, αλλά όσες φορές ρωτάω τι κάνουν, είναι μόνη της. Εγώ εργάζομαι αλλά έχω και τη μητέρα μου που μπορεί να τη κρατήσει. Παιδιά δε ξέρω, δε μπορώ να βλέπω το παιδί μου σε τέτοιο στρες , θέλω να μου πείτε από τις εμπειρίες σας πόσο πρέπει να περιμένω για να δω αν είναι παροδικό αυτό ή αν τελικά το παιδί μου δεν είναι απλά έτοιμο φέτος και να τη στείλω του χρόνου 

[samsympan]

@Annitamik καλημέρα! Σας καταλαβαίνω!

Οι παιδαγωγοί θα μπορούσαν να ενσωματώσουν κάποιες δραστηριότητες στο πρόγραμμα του παιδιού που να βοηθήσουν στην ομαλή προσαρμογή. Άλλωστε κι άλλα παιδάκια στις αρχές της χρονιάς θα έχουν αντίστοιχες ανησυχίες. Και υπάρχουν πράγματα που μπορεί ο παιδαγωγός να κάνει σχετικά. Σας εχούν αναφέρει κάτι;

Βέβαια όπως και να έχει εσείς δεν μπορείτε να παρέμβετε εντός του προγράμματος τους. Όμως, πέρα από την κουβέντα που κάνετε με το παιδί, μπορείτε να δουλέψετε κάποια πράγματα στο σπίτι. Κάποιες προτάσεις είναι:

- Να κάνετε παιχνίδι ρόλων με τα κουκλάκια της που πάνε "σχολείο". Και να αναπαραστήσετε μια ευχάριστη μέρα στον παιδικό σταθμό. Την ρουτίνα πχ από το πρωινό ξύπνημα έως το σχόλασμα.

- Να κάνετε πρόγραμμα ημέρας και να προσχεδιάζετε μια ημέρα σας μιλώντας και για το μετά το σχόλασμα. Πχ όταν σχολάσεις θα πάμε (με εσάς/τον φροντιστή) στην παιδική χαρά, στο σούπερ μάρκετ, μια βόλτα κάπου που της αρέσει κλπ.

- Να συζητάτε για την μέρα σας. Να σας λέει αυτή. Και να της λέτε κι εσείς για το δικό σας "σχολείο" που είναι η δουλειά σας.

- Να ετοιμάσετε σπίτι μια ζωγραφιά/χειροτεχνία/ένα "γραμματάκι" για να πάει την επόμενη μέρα στις δασκάλες να στολίσουν στην τάξη.

- Να πάει ένα αγαπημένο της βιβλίο να το διαβάσουν στην τάξη, να το κάνουν κουλοθέατρο (αυτά σε συννενόηση με τις παιδαγωγούς όπως σας είπα υπάρχουν δραστηριότητες που μπορούμε να εισάγουμε στο πρόγραμμα που χαλαρώνουν τα παιδιά από το άγχος αποχωρισμού).

- Αν υπάρχει η δυνατότητα θα βοηθούσε να κάνατε παρέα εκτός παιδικού με κάποιον συμμαθητή/τρια της. Και να πηγαίνουν παρέα το πρωι ή να μπαίνουν παρέα.

Προσωπικά εφόσον πήρατε την απόφαση και ξεκινήσατε, θα έδινα μια ευκαιρία με τα παραπάνω (να βλέπω όμως και ειλικρινές ενδιαφέρον και προσπάθεια κι από την άλλη πλευρά). Και έπειτα αναλόγως εξέλιξης. Εσύ γνωρίζετε καλύτερα από όλους το παιδί σας και μπορείτε να κρίνετε ποιο είναι το όριο έως το οποίο μπορείτε να επιμείνετε.

Πάντως ψυχραιμία! Είναι φυσιολογική και όχι σπάνια η αντίδραση του παιδιού. Στρεσσάρεται ναι! Ωστόσο δεν του προκαλείτε κανένα ανεπανόρθωτο ψυχικό τραύμα εφόσον είσαστε πάντα παρόντες, με μάτια-αυτιά ανοιχτά και με αγάπη δίπλα της. Παρακολουθείτε την κατάσταση κι αναλόγως επεμβαίνετε!

[vicky86]

η samsypan εδωσε πολυ ωραιες ιδεες κ εφικτες

εγω θα εδινα εναν μηνα καιρο,δυο βδομαδες ακομη.αρκει μην μεινει σπιτι πχ λογω ιωσης κ εχει πισωγυρισμα χειροτερο,που απευχομαι

αλλα αυτο με το ξυπνημα το βραδυ μου δειχνει οτι δ ειναι ετοιμη.θα ηταν καθοριστικο για να σταματησω.εφοσον υπαρχει εναλλακτικη

του χρονου θα παει προνηπια;

[vtgian]

3 ώρες πρίν, Annitamik είπε:

Γεια σας, επαναφέρω το θέμα λόγω της μικρής μου που πάει με τρομερά κλάματα στον παιδικό σταθμό. Όταν την παίρνω γενικά είναι χαρούμενη. Οι δασκάλες μου λένε ότι έχει γκρίνια αλλά το ξεπερνά μέσα στη μέρα, αλλά δεν είναι ακόμα έτοιμη για πλήρες ωράριο. Δε μου λένε όμως και πολλά. Προς το παρόν ακόμα την πηγαίνω 3 ώρες ( είμαστε σε προσαρμογή) και έχει πάει σύνολο δύο εβδομάδες, ενώ έχει ξεκινήσει από μέσα Σεπτέμβρη, λόγω των ασθενειών. Ο σταθμός είναι δημοτικός, οπότε καταλαβαίνετε ότι η προσαρμογή δε με περιλαμβάνει. Μόλις καταλαβαίνει ότι ετοιμαζόμαστε για τον παιδικό το πρωί σφίγγεται πάνω μου και σπαραζει. Πιστεύω ότι το παιδί πέρνα στρες γιατί χθες μου ξύπνησε τη νύχτα και έλεγε δε θέλω να πάω μέσα στον ύπνο της δύο φορές. Εγώ προσωπικά θέλω να τη σταματήσω γιατί νομίζω ότι δεν είναι έτοιμη ακόμα ( ηλικία 2 ετών και 9 μηνών), αλλά ο άντρας μου με κρατά. Πόσο πρέπει να περιμένω για να βελτιωθεί η κατάσταση; Αν είχα δει βελτίωση όσο περνούσαν οι μέρες , ειλικρινά δε θα το σκεφτόμουν τόσο για να τη σταματήσω. Ο λόγος που πάει υποτίθεται είναι για να έρθει σε επαφή με άλλα παιδάκια, αλλά όσες φορές ρωτάω τι κάνουν, είναι μόνη της. Εγώ εργάζομαι αλλά έχω και τη μητέρα μου που μπορεί να τη κρατήσει. Παιδιά δε ξέρω, δε μπορώ να βλέπω το παιδί μου σε τέτοιο στρες , θέλω να μου πείτε από τις εμπειρίες σας πόσο πρέπει να περιμένω για να δω αν είναι παροδικό αυτό ή αν τελικά το παιδί μου δεν είναι απλά έτοιμο φέτος και να τη στείλω του χρόνου 

 

Ειλικρινά δε θέλω να σε απογοητεύσω, αλλά αυτό ακριβώς πέρασα σε παρόμοια ηλικία με τη δική μου και δοκίμασα όλα αυτά που γράφει η @samsympan που είναι και πραγματικά πολύ βοηθητικά, ΑΝ το παιδί αντιμετωπίζει απλά αλλαγή ρουτίνας και ένα ήπιο (και αναμενόμενο) στρές. Εμείς το παλέψαμε κοντά 1,5 μήνα. Μόνο χειροτέρευε, οι εφιάλτες ήταν καθημερινοί, τεράστια προσκόληση επάνω μου, δημιουργήθηκε δυσκοιλιότητα, υπήρχε πλήρης άρνηση για κουβέντα γύρω από το θέμα σχολείο ή όταν αυτή γινόταν ήταν εντελώς και κάθετα αρνητική, είδαμε ένα άλλο παιδί. Από τον παιδικό (επίσης δημοτικό) προσπαθούσαν, προσπαθούσαν να την έχουν αγκαλιά, ξεχνιόταν ελάχιστα και ξανα-άρχιζε το κλάμα. Όταν την έπαιρνα ήταν χαρούμενη αλλά επειδή την έπαιρνα, όχι γιατί έφευγε με χαρούμενη ανάμνηση. Και φυσικά με παράπονο "γιατί με αφήσατε εκεί;".

Εν πολλοίς, το δικό μου παιδί δεν ήταν έτοιμο. Και όλο αυτό του δημιούργησε μια πολύ μεγάλη έλλειψη εμπιστοσύνης ως προς εμάς, που δύσκολα την ξανακερδίσαμε.

Στα καλά νέα, ένα χρόνο μετά, το παιδί πήγε στα 3,5 παιδικό και ήταν μια χαρά. Ούτε κλάμα, ούτε γκρίνια, και με πολύ χαρά. Μετά από διακοπές ή ιώσεις που κρατούσαν >1 εβδομάδα σαφώς υπήρχε γκρινίτσα στην επιστροφή αλλά μέχρι εκεί.

Προσωπικά, τα "θα συνηθίσει" τα πιστεύω μόνο όταν μιλάμε για μικρή δυσκολία προσαρμογής. Δεν το βρίσκω καθόλου υγειές να ταλαιπωρουμε ένα παιδί που εμφανώς δεν μπορεί να διαχειριστεί αυτή τη νέα κατάσταση, ειδικά αν υπάρχει η εναλλακτική να μείνει σπίτι (και πραγματικά νιώθω τυχερή που την είχα, διαφορετικά θα έπρεπε να ξηλωνόμουν για γυναίκα στο σπίτι ή να σταματήσω να δουλεύω, που δεν έπαιζε).

[Annitamik]

Ευχαριστώ για τις προτάσεις/εμπειρίες σας! 

@samsympan κάνουμε ήδη αρκετά από αυτά. Είναι όντως βοηθητικά! Θα δοκιμάσω και άλλες από τις προτάσεις σου.

Σήμερα μου είπαν πολύ καλά λόγια ότι συμμετείχε και έφαγε για  πρώτη φορά εκεί. Πάντως άλλο αυτό και άλλο η εικόνα που είχα απο άλλους γονείς παλιότερα ότι τα παιδιά τους είναι ενθουσιασμένα και δε θέλουν να φύγουν . Και εγώ πάντως αυτό βλέπω ότι χαίρεται που με βλέπει όχι ότι φεύγει χαρούμενη από εκεί που ήταν εκεί @vtgian . Του χρόνου θα πάει παιδικό σταθμό, όχι προνήπια , είμαστε στην αλλαγή της χρονιάς @vicky86 . 

Θα δώσω χρόνο αλλά αν δε δω βελτίωση θα σταματήσω το παιδί, δε μπορώ να τη βλέπω να στρεσαρεται

[marakiz]

Κάτι αλλο πολύ σημαντικό πέρα από αυτά που ήδη ειπώθηκαν είναι να είσαι και να δείχνεις σίγουρη εσύ. Νιώθουν και το άγχος μας και την στεναχώρια μας. Δεν λέω ότι το κάνεις, τα βοηθάει σίγουρα πολύ να μας αισθάνονται σίγουρους ότι τα αφήνουμε σε καλά χέρια! Θα προσπαθούσα ακόμα λίγο, θα του μιλούσα για αυτό καθημερινά, όχι συνέχεια αλλά συχνά, περιγράφοντας του τι ακριβώς θα κάνουμε την επόμενη μέρα, την αλήθεια βασικά. Πχ θα πάμε το πρωί στο σχολείο, θα σε αφήσω για λίγο, θα πάω να κάνω τις δουλειές μου και μετά θα έρθω να σε πάρω, θα πάμε σπίτι, θα αλλάξουμε, θα φαμε, θα παιξουμε κλπ κλπ. Τονίζουμε με κάποιο τρόπο οτι πάντα θα γυρνάμε να τα πάρουμε. Αν τώρα έβλεπα ότι δεν προσαρμόζεται με τίποτα και εφόσον υπήρχε κ εναλλακτική, δεν θα ήθελα να το πιέσω τοσο πολύ. Μετά τα 3 τα παιδιά είναι πιο δεκτικά και πιο έτοιμα για κοινωνικοποίηση. Μέχρι τότε δεν παίζουν μαζί, συνήθως, παίζουν παράλληλα. 

 

Προσαρμογή δεν κάνετε καθόλου;; Κι εμείς σε Δημοτικό σταθμό είμαστε αλλά κάναμε προσαρμογή, μια ώρα στην αρχή, δύο  ώρες την επόμενη, τρεις κοκ. Μας είπαν ότι θα μπορούσε να κρατήσει μέχρι και τρεις εβδομάδα αναλόγως το παιδί. Κρίμα να μην εφαρμόζεται παντού, μόνο όφελος προσφέρει σε όλους. 

[vicky86]

το οτι εφαγε στο σχολειο ειναι πολυ θετικο!δωσε καμια δεκαρια μερες ακομη περιθωριο.εκτος αν ξυπναει τα βραδια

για μενα απο τα πιο σημαντικα που μπορειτε να κανετε ειναι να δειτε καποιον συμμαθητη εκτος σχολειου,αν εχει καποιον φιλο θα παει πιο ευκολα.αν ειναι εφικτο

κ να παει στο σχολειο μια ζωγραφια η ενα βιβλιο.θα νιωσει μερος της ταξης

εφοσον κιολας του χρονου θα παει παιδικο,εχει χρονο.δ υπαρχει λογος να πιεστει

[Νεκταρινακι]

Καλησπέρα κι από εμάς! Ξεκίνησε η μικρή μας να πηγαίνει σε δημόσιο παιδικό σταθμό από αρχές Σεπτεμβρίου. Πήγε με πολλή χαρά, το περίμενε πως και πως όλο το καλοκαίρι!

Η προσαρμογή ήταν αυτή που περιγράφηκε, για 10 μέρες από δύο ώρες κι έπειτα 4 ώρες.

Το πρόβλημά μας είναι το εξής : η ταξη έχει 18 παιδάκια και τα περισσότερα λίγο πολύ προσαρμόστηκαν... Εκτός από ένα κοριτσάκι το οποίο από ότι βλέπουμε κι απ' ότι λένε οι δασκάλες κλαίει με λυγμούς,κάνει εμετούς, ουρλιάζει καθόλη τη διάρκεια της ημέρας... Δε σταματάει ποτέ! Η δικιά μας, όπως και άλλα παιδάκια επηρεάζονται και αναστατώνονται με αποτέλεσμα να κλαίνε κ αυτά. Οι δασκάλες μας λένε ότι λίγες ημέρες που έλειπε αυτό το κοριτσάκι, στην τάξη όλα κυλούσαν ομαλά. Πράγματι, έβλεπα κ το δικό μου παιδί, ήρεμο και χαρούμενο κ ανυπομονούσε να πάει σχολείο (αυτά την προηγουμενη εβδομάδα που έλειπε η συμμαθήτρια). Τώρα πάλι έχουμε δράματα... Ξυπνάει τα βράδια, έχει τρομερή προσκόλληση επάνω μου (που πάντα τρελαινοταν να παίζει με τις γιαγιάδες για παράδειγμα) και γενικά έχει αλλάξει πολύ. 

Πραγματικά με πιάνει η καρδιά μου όταν βλέπω το κοριτσάκι αυτό κάθε πρωί να κλαίει, φαντάζομαι πως νιώθουν τα μικρά. Εννοείται ότι δεν το δείχνω στο παιδί μου κ της μιλάω ήρεμα και σταθερά. Οι άλλοι γονείς δυσανασχετούν κ αυτοί κ μάλιστα ρωτούν τη μητέρα της τι έχει σκοπό να κάνει, να τη σταματήσει ή όχι. Τι να κάνει κ αυτό το καημένο το κοριτσάκι, τι να κάνει κ αυτή η μαμά της που εργάζεται, τι να κάνουμε κι εμείς;; Από την εμπειρία σας, τι πιστεύετε ότι είναι καλύτερο; Να σταματήσω τον παιδικό σταθμό κ να μείνει με τη γιαγιά άλλη μια χρονιά;; Είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Το θέμα μου είναι ότι την πήγα για κοινωνικοποίηση και για να μάθει πραγματακια κλπ αλλά στο τέλος θα μας μείνουν μόνο το στρες κ οι αρρώστιες...τι θα κάνατε στη θέση μας;

Επειδή ο γραπτός λόγος παρεξηγείται, σε καμία περίπτωση δεν υπονοω ότι πρέπει να απομακρυνθει το παιδάκι που κλαίει από το σχολικό περιβάλλον, ίσα ίσα χρειάζεται βοήθεια, θα μπορούσαμε να προτείνουμε κάτι στις δασκάλες;; 

[Annitamik]

6 ώρες πρίν, marakiz είπε:

Προσαρμογή δεν κάνετε καθόλου;; Κι εμείς σε Δημοτικό σταθμό είμαστε αλλά κάναμε προσαρμογή, μια ώρα στην αρχή, δύο  ώρες την επόμενη, τρεις κοκ. Μας είπαν ότι θα μπορούσε να κρατήσει μέχρι και τρεις εβδομάδα αναλόγως το παιδί. Κρίμα να μην εφαρμόζεται παντού, μόνο όφελος προσφέρει σε όλους. 

Τώρα σε φάση προσαρμογής είμαστε, από την αρχή δύο ώρες όμως. Τώρα είμαστε σε φάση που πάει τρεις ώρες.

 

5 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

το οτι εφαγε στο σχολειο ειναι πολυ θετικο!δωσε καμια δεκαρια μερες ακομη περιθωριο.εκτος αν ξυπναει τα βραδια

για μενα απο τα πιο σημαντικα που μπορειτε να κανετε ειναι να δειτε καποιον συμμαθητη εκτος σχολειου,αν εχει καποιον φιλο θα παει πιο ευκολα.αν ειναι εφικτο

κ να παει στο σχολειο μια ζωγραφια η ενα βιβλιο.θα νιωσει μερος της ταξης

εφοσον κιολας του χρονου θα παει παιδικο,εχει χρονο.δ υπαρχει λογος να πιεστει

Μακάρι , ειλικρινά θα δώσω χρόνο! Κάθε φορά που την πηγαίνω λέω ότι σήμερα είναι η τελευταία μέρα, δε μπορώ να βλέπω το παιδί έτσι και κάθε φορά που την παίρνω ,Μου λένε οι δασκάλες ότι έπαιξε, ήταν χαρούμενη, συμμετείχε , μέρα με νύχτα με την εικόνα που έχω εγώ και πραγματικά μπερδευομαι με τι στο καλό γίνεται εκεί πέρα. Πραγματικά θέλω να χαίρεται που πάει, να το ευχαριστιεται, ουσιαστικά παρέες κι ερεθίσματα δύσκολα να της προσφέρουμε γιατί λόγω φόρτου εργασίας είμαστε κουρασμένοι κάθε μέρα για αυτό ήθελα να πάει παιδικό 

Επίσης με τις ιώσεις τι κάνετε; Όταν πχ έχει έντονο συνάχι τύπου να τρέχει σαν βρύση η μύτη, τι κάνετε; Τα κρατάτε στο σπίτι; Με βήχα ;ας πούμε  δεν εννοώ αυτό που κάνουν από μύξες στο τέλος της ίωσης αλλά για παράδειγμα τον ξηρό. 

[vicky86]

οσον αφορα τις ιωσεις επειδη δ εργαζομαι η αληθεια ειναι οτι τα κρατουσα υπεραρκετα

ειναι μικρα στον παιδικο,κ δ φυσανε την μυτη.αν δ φταναμε στο σημειο ολο το πρωινο να σκουπιζουμε 2-3 φορες,δ τα πηγαινα.το ιδιο κ με τον βηχα.εμενα ετσι κ αλλιως οταν ειχαν βηχα κ επιναν γαλα,μου εκαναν εμετο.ειδικα η κορη μου.οποτε αλλο να ακους λιγο βηχαλακι ανα ωρα,κ αλλο καθε δεκα λεπτα

κ παλι ομως τα παιδια μου δ ειχαν ποτε θεμα με την προσαρμογη.δ δυσκολευονταν να γυρισουν μετα απο ιωση.κ δ αρρωσταιναν κ πολυ

κ δ το εκανα μονο μην κολλησουν αλλο παιδακι.αλλα κυριως για να μην τα ριξει ποου εκεινα με πεσμενο ανοσοποιητικο,κ κολλησουν τπτ αλλο,η εξελιχθει

βλεπεις αν ζοριζεται το παιδι κ κρινεις κ για τις ιωσεις

[kotsifikos]

13 hours ago, Annitamik said:

Τώρα σε φάση προσαρμογής είμαστε, από την αρχή δύο ώρες όμως. Τώρα είμαστε σε φάση που πάει τρεις ώρες.

 

Μακάρι , ειλικρινά θα δώσω χρόνο! Κάθε φορά που την πηγαίνω λέω ότι σήμερα είναι η τελευταία μέρα, δε μπορώ να βλέπω το παιδί έτσι και κάθε φορά που την παίρνω ,Μου λένε οι δασκάλες ότι έπαιξε, ήταν χαρούμενη, συμμετείχε , μέρα με νύχτα με την εικόνα που έχω εγώ και πραγματικά μπερδευομαι με τι στο καλό γίνεται εκεί πέρα. Πραγματικά θέλω να χαίρεται που πάει, να το ευχαριστιεται, ουσιαστικά παρέες κι ερεθίσματα δύσκολα να της προσφέρουμε γιατί λόγω φόρτου εργασίας είμαστε κουρασμένοι κάθε μέρα για αυτό ήθελα να πάει παιδικό 

Επίσης με τις ιώσεις τι κάνετε; Όταν πχ έχει έντονο συνάχι τύπου να τρέχει σαν βρύση η μύτη, τι κάνετε; Τα κρατάτε στο σπίτι; Με βήχα ;ας πούμε  δεν εννοώ αυτό που κάνουν από μύξες στο τέλος της ίωσης αλλά για παράδειγμα τον ξηρό. 

Στην ηλικία που είναι η κόρη σου η ανάγκη να κοινωνικοποίηση δεν είναι τόσο μεγάλη όσο εμείς νομίζουμε. Για κάτι τέτοιο μία βόλτα στην παιδική χαρά ή σε ένα πάρκο 3-4 φορές την βδομάδα, ή μία δραστηριότητα τύπου κολυμβητήριο, μουσικοκινητική κτλ.  είναι πολύ βοηθητικά.

14 hours ago, Νεκταρινακι said:

Καλησπέρα κι από εμάς! Ξεκίνησε η μικρή μας να πηγαίνει σε δημόσιο παιδικό σταθμό από αρχές Σεπτεμβρίου. Πήγε με πολλή χαρά, το περίμενε πως και πως όλο το καλοκαίρι!

Η προσαρμογή ήταν αυτή που περιγράφηκε, για 10 μέρες από δύο ώρες κι έπειτα 4 ώρες.

Το πρόβλημά μας είναι το εξής : η ταξη έχει 18 παιδάκια και τα περισσότερα λίγο πολύ προσαρμόστηκαν... Εκτός από ένα κοριτσάκι το οποίο από ότι βλέπουμε κι απ' ότι λένε οι δασκάλες κλαίει με λυγμούς,κάνει εμετούς, ουρλιάζει καθόλη τη διάρκεια της ημέρας... Δε σταματάει ποτέ! Η δικιά μας, όπως και άλλα παιδάκια επηρεάζονται και αναστατώνονται με αποτέλεσμα να κλαίνε κ αυτά. Οι δασκάλες μας λένε ότι λίγες ημέρες που έλειπε αυτό το κοριτσάκι, στην τάξη όλα κυλούσαν ομαλά. Πράγματι, έβλεπα κ το δικό μου παιδί, ήρεμο και χαρούμενο κ ανυπομονούσε να πάει σχολείο (αυτά την προηγουμενη εβδομάδα που έλειπε η συμμαθήτρια). Τώρα πάλι έχουμε δράματα... Ξυπνάει τα βράδια, έχει τρομερή προσκόλληση επάνω μου (που πάντα τρελαινοταν να παίζει με τις γιαγιάδες για παράδειγμα) και γενικά έχει αλλάξει πολύ. 

Πραγματικά με πιάνει η καρδιά μου όταν βλέπω το κοριτσάκι αυτό κάθε πρωί να κλαίει, φαντάζομαι πως νιώθουν τα μικρά. Εννοείται ότι δεν το δείχνω στο παιδί μου κ της μιλάω ήρεμα και σταθερά. Οι άλλοι γονείς δυσανασχετούν κ αυτοί κ μάλιστα ρωτούν τη μητέρα της τι έχει σκοπό να κάνει, να τη σταματήσει ή όχι. Τι να κάνει κ αυτό το καημένο το κοριτσάκι, τι να κάνει κ αυτή η μαμά της που εργάζεται, τι να κάνουμε κι εμείς;; Από την εμπειρία σας, τι πιστεύετε ότι είναι καλύτερο; Να σταματήσω τον παιδικό σταθμό κ να μείνει με τη γιαγιά άλλη μια χρονιά;; Είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Το θέμα μου είναι ότι την πήγα για κοινωνικοποίηση και για να μάθει πραγματακια κλπ αλλά στο τέλος θα μας μείνουν μόνο το στρες κ οι αρρώστιες...τι θα κάνατε στη θέση μας;

Επειδή ο γραπτός λόγος παρεξηγείται, σε καμία περίπτωση δεν υπονοω ότι πρέπει να απομακρυνθει το παιδάκι που κλαίει από το σχολικό περιβάλλον, ίσα ίσα χρειάζεται βοήθεια, θα μπορούσαμε να προτείνουμε κάτι στις δασκάλες;; 

Το παιδάκι σας εντάχθηκε σε μία ομάδα, μία ουσιαστικά μικρογραφία της κοινωνίας μας, 18 διαφορετικοί άνθρωποι με το δικό του χαρακτήρα ο κάθε ένας, δεν προσαρμόζονται όλα τα παιδιά το ίδιο εύκολα, ούτε αντιδρούν σε μία αλλαγή τόσο μεγάλη με τον ίδιο τρόπο, έτσι υπάρχει και εκείνο που κλαίει.

Το λάθος είναι καθαρά του σχολείου που σχολίασε στους υπόλοιπους γονείς το θέμα που έχει μαθητής, το βρίσκω πολύ άσχημο (ακόμα και αν ισχύει) να λέει μία δασκάλα κάτι τέτοιο για ένα παιδάκι ηλικίας παιδικού σταθμού. Κρίμα ειλικρινά.

Εγώ το μόνο που θα πρότεινα στις δασκάλες θα ήταν να μη κρίνουν έτσι τα παιδάκια στους υπόλοιπους γονείς γιατί αυτό θα δημιουργήσει μεγαλύτερο πρόβλημα από το παιδάκι που κλαίει στην τάξη.

Το κοριτσάκι αυτό έχει ήδη στοχοποιηθεί δυστυχώς.

[Yovanna]

On ‎10‎/‎6‎/‎2022 at 10:01 AM, Annitamik said:

Γεια σας, επαναφέρω το θέμα λόγω της μικρής μου που πάει με τρομερά κλάματα στον παιδικό σταθμό. Όταν την παίρνω γενικά είναι χαρούμενη. Οι δασκάλες μου λένε ότι έχει γκρίνια αλλά το ξεπερνά μέσα στη μέρα, αλλά δεν είναι ακόμα έτοιμη για πλήρες ωράριο. Δε μου λένε όμως και πολλά. Προς το παρόν ακόμα την πηγαίνω 3 ώρες ( είμαστε σε προσαρμογή) και έχει πάει σύνολο δύο εβδομάδες, ενώ έχει ξεκινήσει από μέσα Σεπτέμβρη, λόγω των ασθενειών. Ο σταθμός είναι δημοτικός, οπότε καταλαβαίνετε ότι η προσαρμογή δε με περιλαμβάνει. Μόλις καταλαβαίνει ότι ετοιμαζόμαστε για τον παιδικό το πρωί σφίγγεται πάνω μου και σπαραζει. Πιστεύω ότι το παιδί πέρνα στρες γιατί χθες μου ξύπνησε τη νύχτα και έλεγε δε θέλω να πάω μέσα στον ύπνο της δύο φορές. Εγώ προσωπικά θέλω να τη σταματήσω γιατί νομίζω ότι δεν είναι έτοιμη ακόμα ( ηλικία 2 ετών και 9 μηνών), αλλά ο άντρας μου με κρατά. Πόσο πρέπει να περιμένω για να βελτιωθεί η κατάσταση; Αν είχα δει βελτίωση όσο περνούσαν οι μέρες , ειλικρινά δε θα το σκεφτόμουν τόσο για να τη σταματήσω. Ο λόγος που πάει υποτίθεται είναι για να έρθει σε επαφή με άλλα παιδάκια, αλλά όσες φορές ρωτάω τι κάνουν, είναι μόνη της. Εγώ εργάζομαι αλλά έχω και τη μητέρα μου που μπορεί να τη κρατήσει. Παιδιά δε ξέρω, δε μπορώ να βλέπω το παιδί μου σε τέτοιο στρες , θέλω να μου πείτε από τις εμπειρίες σας πόσο πρέπει να περιμένω για να δω αν είναι παροδικό αυτό ή αν τελικά το παιδί μου δεν είναι απλά έτοιμο φέτος και να τη στείλω του χρόνου 

Τα ίδια είχε περάσει και ο μικρός μου και ήταν στην ίδια ηλικία ακριβώς με τη μικρή σου. Βίωνε στρες , ξυπνούσε τη νύχτα και έκλαιγε και ζητούσε να μην πάει, κάθε πρωί ζούσαμε δράμα και κάναμε συμφωνίες του στυλ θα κάνω μόνο αγγλικά και μετά θα βάλω τα παπουτσάκια μου και θα έρθεις να με πάρεις , τον έπαιρναν από την αγκαλιά μου για να μπει μέσα , ζητούαε από τη διευθύντρια να πάρει τηλ τον μπαμπά του κτλ. Επίσης το στρες είχε μεταφερθεί σε όλους τους τομείς της ζωής του και δεν δεχόταν να πάει ούτε δραστηριότητες, ούτε καν στη γιαγιά του. Ήταν μόνιμα σε πανικό, κλάμα, σήκωνε χέρι,  χαμός. Όταν πήγαινα να τον πάρω όμως, ήταν χαρούμενος και μου έλεγε ότι πέρασε καλά. Ο σταθμός ιδιωτικός αλλά και πάλι λόγω κόβιντ δεν επιτρεπόταν να μπούμε μέσα. Τις πρώτες μέρες τις περνούσε στο γραφείο της διευθύντριας μαζί με τη βοηθό της η οποία τον είχε μόνιμα αγκαλιά. Όλο αυτό κράτησε 2 βδομάδες. Η διευθύντρια μου είπε πέρσι που ήταν προ νήπιο πια ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ αυτή την προσαρμογή! Ο μικρός είχε έντονα το άγχος της απόδοσης, κάτι που το τσακάλι η διευθύντρια-ψυχολόγος κατάλαβε από τις πρώτες μέρες. Με έπαιρνε σχεδόν καθημερινά τηλέφωνο και το συζητούσαμε. Δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό να τον σταματήσω διότι είχα εμπιστοσύνη στο σχολείο και είχα πίστη ότι θα ξεπεραστεί όπως και έγινε. Βοήθησε η συνεχής συζήτηση ( οι μεγάλοι πηγαίνουν στη δουλειά και τα παιδιά στο σχολείο και συναντιόμαστε όλοι το απόγευμα και λέμε τα νέα μας κτλ), και σίγουρα έγινε σωστή δουλειά από το σχολείο. Μετά από λίγο καιρό μου έλεγε ΄"γιατί ήρθες τόσο νωρίς? Έπαιζα με τους φίλους μου!" Επίσης όπως σου έγραψε και η @samsympan οι φιλίες παίζουν σημαντικό ρόλο. Δικτυώσου σιγά σιγά. Εμείς μετά από 2 χρόνια στο σχολείο αυτό , και ενώ όλο το τμήμα έχει μοιραστεί σε άλλα σχολεία πλέον στο νηπιαγωγείο, δεθήκαμε τόσο πολύ στο τμήμα αυτό που κανονίζουμε πάρα πολύ συχνά συναντήσεις και παιχνίδι

 

[Νεκταρινακι]

1 ώρα πρίν, kotsifikos είπε:

Στην ηλικία που είναι η κόρη σου η ανάγκη να κοινωνικοποίηση δεν είναι τόσο μεγάλη όσο εμείς νομίζουμε. Για κάτι τέτοιο μία βόλτα στην παιδική χαρά ή σε ένα πάρκο 3-4 φορές την βδομάδα, ή μία δραστηριότητα τύπου κολυμβητήριο, μουσικοκινητική κτλ.  είναι πολύ βοηθητικά.

Το παιδάκι σας εντάχθηκε σε μία ομάδα, μία ουσιαστικά μικρογραφία της κοινωνίας μας, 18 διαφορετικοί άνθρωποι με το δικό του χαρακτήρα ο κάθε ένας, δεν προσαρμόζονται όλα τα παιδιά το ίδιο εύκολα, ούτε αντιδρούν σε μία αλλαγή τόσο μεγάλη με τον ίδιο τρόπο, έτσι υπάρχει και εκείνο που κλαίει.

Το λάθος είναι καθαρά του σχολείου που σχολίασε στους υπόλοιπους γονείς το θέμα που έχει μαθητής, το βρίσκω πολύ άσχημο (ακόμα και αν ισχύει) να λέει μία δασκάλα κάτι τέτοιο για ένα παιδάκι ηλικίας παιδικού σταθμού. Κρίμα ειλικρινά.

Εγώ το μόνο που θα πρότεινα στις δασκάλες θα ήταν να μη κρίνουν έτσι τα παιδάκια στους υπόλοιπους γονείς γιατί αυτό θα δημιουργήσει μεγαλύτερο πρόβλημα από το παιδάκι που κλαίει στην τάξη.

Το κοριτσάκι αυτό έχει ήδη στοχοποιηθεί δυστυχώς.

Έχεις δίκιο σε αυτό, θα συμφωνήσω απόλυτα. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, κάθε φορά που ένα παιδάκι βγαίνει κλαμμενο μας λένε ότι ο λόγος είναι αυτός. Που στην τελική μπορεί κ να μην ισχύει. Δεν ξέρω, ελπίζω σύντομα να καταφέρουν όλα μαζί να συνυπάρξουν κ να περάσουν όσο γίνεται όμορφες ώρες στο σχολικό περιβάλλον.

Κάτι άσχετο, αλλά ήθελα την εμπειρία σας.. έχετε ρωτήσει ποτέ τα παιδάκια σας στον παιδικό σταθμό εάν τους βάζουν τηλεόραση;; Εμένα έτσι μου λέει κ είμαι σίγουρη ότι ισχύει, γιατί στο σπίτι βλέπει εντελώς συγκεκριμένα πράγματα και πάντα μαζί μας κ τώρα μας μιλάει για παιδικά που βλέπει στο σχολείο.

[vtgian]

πρίν από 42 λεπτά , Νεκταρινακι είπε:

Έχεις δίκιο σε αυτό, θα συμφωνήσω απόλυτα. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, κάθε φορά που ένα παιδάκι βγαίνει κλαμμενο μας λένε ότι ο λόγος είναι αυτός. Που στην τελική μπορεί κ να μην ισχύει. Δεν ξέρω, ελπίζω σύντομα να καταφέρουν όλα μαζί να συνυπάρξουν κ να περάσουν όσο γίνεται όμορφες ώρες στο σχολικό περιβάλλον.

Κάτι άσχετο, αλλά ήθελα την εμπειρία σας.. έχετε ρωτήσει ποτέ τα παιδάκια σας στον παιδικό σταθμό εάν τους βάζουν τηλεόραση;; Εμένα έτσι μου λέει κ είμαι σίγουρη ότι ισχύει, γιατί στο σπίτι βλέπει εντελώς συγκεκριμένα πράγματα και πάντα μαζί μας κ τώρα μας μιλάει για παιδικά που βλέπει στο σχολείο.

 

Ούτε στο δημόσιο αλλά ούτε και στον ιδιωτικό σταθμό που πήγε η κόρη μου έβαλαν ποτέ τηλεόραση. Ωστόσο σε αυτή την ηλικία λένε πολλά πράγματα της φαντασίας τους. Εμένα πχ μια μέρα όχι απλά μου είπε ότι πήγαν κινηματογράφο αλλά μου έδωσε και αναλυτικές πληροφορίες για το πως πήγαν, τι είδα με το λεωφορείο στο δρόμο, πως κάθισαν, τι έργο είδαν, τι έφαγαν, σε βαθμό που είπα "βρε μήπως όντως πήγαν;"

Ρίξαμε πολύ γέλιο την επόμενη με τη διευθύντρια όπως καταλαβαίνεις...

 

Σίγουρα όταν στην ομαδούλα υπάρχει ένα παιδί εμφανώς αναστατωμένο που αγχώνει και τις δασκάλες και πρέπει να ρίξουν περισσότερο την προσοχή τους εκεί, τα υπόλοιπα παιδάκια επηρεάζονται. Σχετικά με το αν θα την αφήσεις, εγώ θα σου έλεγα ότι κάποιες αντιδράσεις είναι αναμενόμενες της προσαρμογής. Λογικό είναι, αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει και έξω από την οικογένεια, δημιουργείται ανασφάλεια, όλα αυτά τα περιμένει κανείς. Το θέμα είναι αν το παιδί δείχνει να βρίσκει τον τρόπο να τα ξεπερνά, που όπως φαίνεται το δικό σου τα καταφέρνει (απουσία του παιδιού που το αναστατώνει). Αν δείχνει ότι περνάει καλά, εγώ θα το συνέχιζα. 

[kotsifikos]

1 hour ago, Νεκταρινακι said:

Έχεις δίκιο σε αυτό, θα συμφωνήσω απόλυτα. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, κάθε φορά που ένα παιδάκι βγαίνει κλαμμενο μας λένε ότι ο λόγος είναι αυτός. Που στην τελική μπορεί κ να μην ισχύει. Δεν ξέρω, ελπίζω σύντομα να καταφέρουν όλα μαζί να συνυπάρξουν κ να περάσουν όσο γίνεται όμορφες ώρες στο σχολικό περιβάλλον.

Κάτι άσχετο, αλλά ήθελα την εμπειρία σας.. έχετε ρωτήσει ποτέ τα παιδάκια σας στον παιδικό σταθμό εάν τους βάζουν τηλεόραση;; Εμένα έτσι μου λέει κ είμαι σίγουρη ότι ισχύει, γιατί στο σπίτι βλέπει εντελώς συγκεκριμένα πράγματα και πάντα μαζί μας κ τώρα μας μιλάει για παιδικά που βλέπει στο σχολείο.

Εμένα πιο πολύ δικαιολογία μου φαίνεται, ακόμα και αν ισχύει ότι τα αναστατώνει το άλλο παιδάκι μπορούν εύκολα να που κάτι άλλο χωρίς να εκθέσουν κανέναν, θα μπορούσαν να πουν ''Κάποια παιδάκια θέλουν περισσότερο χρόνο '' ή  ''Είναι λογικό να υπάρχει αναστάτωση γιατί πρώτη φορά τα παιδιά είναι εκτός του οικογενειακου τους περιβάλλον'' ή οτιδήποτε άλλο πέρα από το ότι πχ το δικό σου παιδάκι κλαίει γιατί το έχει ταράξει το κορτσάκι. Δεν χρειάζεται πάντα να φταίει κάποιος, σκέψου ότι στο μέλλον μπορεί το δικό σου παιδί να έχει κάποια δυσκολία κάπου αλλού και να σχολιάζουν έστω και έτσι στο κάθε γονιό την κόρη σου.

Όταν ο γιος μου πήγαινε παιδικό είχε ένα συμμαθητή ο οποίος είχε κινητικά θέματα, έρχονταν λοιπόν και μου έλεγε ότι το τάδε παιδάκι το χτύπησε, κάποια στιγμή σε συνάντηση μου λέει η δασκάλα '' μπορεί κάποιο παιδάκι να είναι πιο 'ατζούμπαλο' στις κινήσεις του να πατήσει κάποιο άλλο και να πει πως το έκανε επίτηδες ενώ δεν ισχύει'', κατάλαβα ότι το λέει επειδή ήξερε ότι ο γιος μου μου είχε πει πως κάποιος τον χτυπάει (δεν είχα μιλήσει με το σχολείο όμως η δασκάλα ήξερα πως ο γιος μου μου έχει μιλήσει). Έμαθα ένα χρόνο μετά για ποιο παιδί έλεγε από τη μαμά του παιδιού. Δεν εξέθεσε κανένα παιδί, και καλά έκανε.

Εμένα τηλεόραση στον παιδικό δεν είχε δει ποτέ! Μπορεί να μη βλέπουν τηλεόραση  όμως να της λένε για παιδικά που βλέπουν άλλα παιδάκια και έτσι να το μεταφέρει και εκείνη σε εσάς.

[vicky86]

ειχα μπει σε δυο διαφορετικες αιθουσες,τηλεοραση δ ειδα,κ ξερω οτι πηγαιναν κ σε μια τριτη για μουσικοκινητικη

δ θυμαμαι να αναφερθηκε οτι ειδαν καποιο βιντεακι,οπως οταν ειδαν παρασταση καραγκιοζη.ουτε ο μικρος ειπε κτ

αλλα εχει γινει θεμα απο αλλες μαμαδες στην πολη μας που σε 1-2ιδιωτικους εβαζαν.εμεις ειμασταν σε δημοτικο,οχι οτι αλλαζει κτ

[little lamb]

On 6/10/2022 at 10:01 ΠΜ, Annitamik είπε:

Γεια σας, επαναφέρω το θέμα λόγω της μικρής μου που πάει με τρομερά κλάματα στον παιδικό σταθμό. Όταν την παίρνω γενικά είναι χαρούμενη. Οι δασκάλες μου λένε ότι έχει γκρίνια αλλά το ξεπερνά μέσα στη μέρα, αλλά δεν είναι ακόμα έτοιμη για πλήρες ωράριο. Δε μου λένε όμως και πολλά. Προς το παρόν ακόμα την πηγαίνω 3 ώρες ( είμαστε σε προσαρμογή) και έχει πάει σύνολο δύο εβδομάδες, ενώ έχει ξεκινήσει από μέσα Σεπτέμβρη, λόγω των ασθενειών. Ο σταθμός είναι δημοτικός, οπότε καταλαβαίνετε ότι η προσαρμογή δε με περιλαμβάνει. Μόλις καταλαβαίνει ότι ετοιμαζόμαστε για τον παιδικό το πρωί σφίγγεται πάνω μου και σπαραζει. Πιστεύω ότι το παιδί πέρνα στρες γιατί χθες μου ξύπνησε τη νύχτα και έλεγε δε θέλω να πάω μέσα στον ύπνο της δύο φορές. Εγώ προσωπικά θέλω να τη σταματήσω γιατί νομίζω ότι δεν είναι έτοιμη ακόμα ( ηλικία 2 ετών και 9 μηνών), αλλά ο άντρας μου με κρατά. Πόσο πρέπει να περιμένω για να βελτιωθεί η κατάσταση; Αν είχα δει βελτίωση όσο περνούσαν οι μέρες , ειλικρινά δε θα το σκεφτόμουν τόσο για να τη σταματήσω. Ο λόγος που πάει υποτίθεται είναι για να έρθει σε επαφή με άλλα παιδάκια, αλλά όσες φορές ρωτάω τι κάνουν, είναι μόνη της. Εγώ εργάζομαι αλλά έχω και τη μητέρα μου που μπορεί να τη κρατήσει. Παιδιά δε ξέρω, δε μπορώ να βλέπω το παιδί μου σε τέτοιο στρες , θέλω να μου πείτε από τις εμπειρίες σας πόσο πρέπει να περιμένω για να δω αν είναι παροδικό αυτό ή αν τελικά το παιδί μου δεν είναι απλά έτοιμο φέτος και να τη στείλω του χρόνου 

 

Σαν να διαβάζω για τη δική μου κόρη!! (Αν θυμάμαι καλά και στον αποθηλασμο έμοιαζαν οι εμπειρίες μας; ) Κι εμάς ξεκίνησε στις 14, σε δημόσιο σταθμό, για μέρες έκλαιγε, παραμιλουσε στον ύπνο της "γιατί δεν έρχονται ο μπαμπάς και η μαμά", τις πρώτες μέρες δεν την κρατησαν πάνω από εικοσαλεπτο-μισαωρο γιατί έκλαιγε χωρίς σταματημό, μετά έγινε μία ώρα, μετά δίωρο, μετά τρίωρο (προστέθηκε το πρωινό δηλαδή) και μόλις χθες την κράτησαν πλήρως, μέχρι το μεσημεριανό δηλαδή (4μισι ώρες, τόσο θα την αφήνουμε). Μας λένε όμως ότι δεν είναι απόλυτα έτοιμη, συμμετέχει μεν, αλλά πολλή ώρα κρατάει συνεχως το χέρι των δασκάλων ή "κρέμεται" από τα παντελόνια τους. Στο σπίτι μιλάει πολύ θετικά για το σχολείο αλλά πετάει πολύ συχνά ότι φοβάται μήπως δεν πάμε να την πάρουμε ή ότι δεν θέλει να πάει ή πού είμαστε εμείς όταν είναι εκεί. Γενικά όμως σαν να ξεπερναει σιγά σιγά την προσκόλληση σε εμάς (που εχει επειδή λόγω ανεργίας είμαστε και οι δύο σπίτι συνέχεια) και αποκτα προσκόλληση στις δασκάλες! Πιο πολύ "φοβάται" τα παιδάκια δηλαδή.

[Νεκταρινακι]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας!

Όσο για την τηλεόραση, βλέπουν σχεδόν σίγουρα.. άνοιξα την τηλεόραση κ έδειχνε ένα που λέγεται "η μάσα κ ο αρκούδος" ή κάπως έτσι. Κ μου λέει "να αυτό βλέπουμε στο σχολείο!". Κ κάθε μέρα που τη ρωτάμε λέει ότι βλέπουν ένα κοριτσάκι που το λένε μάσα και κάθονται στα μαξιλαράκια. Εντωμεταξύ στο σπίτι δεν το έχουμε δει ποτέ!