Παιδικά βιβλία.... με νόημα...!

[vtgian]

10 ώρες πρίν, μαγιοπουλας είπε:

 

Πανάκριβα βρε κορίτσια. Κ δεν ξέρεις κ αν θα πετύχουν. Εγώ πάντως έχω εθιστεί στα βιβλία. Τα θέλω όλα ααα. Μέχρι Τικ κ Τελα κουκλάκια έχω πάρει. Σας συμβαίνει κ εσάς.?

Έχεις τόσο μεγάλη κόρη??. 

 

Η μεγάλη είναι φοιτήτρια, είναι από τον πρώτο γάμο του συζύγου, δεν είναι βιολογικό μου παιδί αλλά την έχουμε μεγαλώσει εμείς από νήπιο και κόρη μου τη νιώθω. Η μικρή σχεδόν 4.

 

Υπάρχουν άπειρα παιδικά βιβλία και δυστυχώς δεν αξίζουν και όλα, οπότε αν δεν βρεις το χρόνο να τα δεις πρώτα μόνη σου, μπορεί να ξοδέψεις τζάμπα λεφτά.

 

ΥΓ Επίσης θυμήθηκα ωραίο βιβλίο το Άουτς! του Scamell Ragnhild

[Lenia16]

Χθες αγορασα ένα βιβλίο που λέγεται Ήλιος. Υπάρχει κ η Βροχή κ το Χιόνι. Εκτός από την πολύ ωραία εικονογράφηση εξιταρει καταπληκτικά τη φαντασία κ τελειώνει με τη φράση που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην αγορά του: "Πίσω στο σπίτι ο παππούς είπε, αν ψάχνεις συνέχεια δεν ξέρεις ποτε τι μπορείς να βρεις. Κ εγω συμφώνησα. Μακάρι να έχει ήλιο πάλι αύριο!" Είναι του Σαμ Άσερ κ το αγόρασα εις διπλούν για να το κάνω κ δώρο!

[Nefeli2014]

On 14/1/2019 at 11:45 ΜΜ, μαγιοπουλας είπε:

 

Πανάκριβα βρε κορίτσια. Κ δεν ξέρεις κ αν θα πετύχουν. Εγώ πάντως έχω εθιστεί στα βιβλία. Τα θέλω όλα ααα. Μέχρι Τικ κ Τελα κουκλάκια έχω πάρει. Σας συμβαίνει κ εσάς.?

Έχεις τόσο μεγάλη κόρη??. 

Εγώ το παθαίνω αυτό με τα βιβλία, ναι. Όχι δεν αγοράζω φιγούρες αλλά παθαίνω ένα αμοκ όταν είναι να διαλέξω γιατί δεν ξέρω τι να πρώτο διαλέξω. Τώρα παρήγγειλα από πολιτεία 7 βιβλία, 6 για τη μικρή και 1 για μένα (να δω εγώ ποτέ θα το διαβάσω... Άγνωστο.. Αλλά δε βαριέσαι το πήρα..) ήδη της έχω φτιάξει ράφια στη βιβλιοθήκη όπου σιγά σιγά γεμίζουν. Στην αποθήκη έχουμε με τον άντρα μου Καμμια 100αρια βιβλία προ και εφηβειας(Όλιβερ τουιστ Τομ σωγιερ πολύ Άννα όλα της Πηνελόπης δέλτα του Βερν..) που διαβάσαμε μικροί και περιμένουν να ξαναδιαβαστουν.. Νομίζω πως μεγαλύτερη επένδυση από τα βιβλία δεν υπάρχει, ο πλούτος που αποκομίζεις και οι γνώσεις, μαθαίνεις να εκφράζεσαι να εμβαθύνεις να αποκτάς κριτική σκέψη, και ειδικά σε μια ςτετοια εποχή που τα ταμπλετ και τα PlayStation μας καίνε πρέπει να τους δείξουμε και τον άλλο δρόμο. Θελει όμως δουλειά κι από μας, άμα μας βλέπουν με τα κινητά με αυτά θα μεγαλώσουν.. Άμα μας βλέπουν όμως με βιβλία.. Θα τους μείνει και θα μας μιμουνται-πιστευω

Επεξεργάστηκαν 15 Ιανουαρίου,2019 by Nefeli2014

[μαγιοπουλας]

Φιγούρες μόνο τικ κ Τελα για 5ην ώρα. Τον λύκο Ζαχαρία τον είπαμε?

[Sentir...natureza]

On 13/1/2019 at 2:39 ΠΜ, Nefeli2014 είπε:

 

Εννοώ κάτι τέτοιο. Αυτά τα έχουμε τελειώσει σχεδόν και ψαχνω κι άλλα τέτοια. Θα μου πεις ακόμα προνηπιο δεν πάει.. Αλλά της κάνω μια εισαγωγη έτσι στο χαλαρό, ζωγραφίζω κι εγώ μαζί της και της αρέσει οπότε γιαυτό τα ψάχνω...

 https://www.ianos.gr/sta-pronipia-me-xara-0272620.html

 

https://www.politeianet.gr/books/9789605696818-desupri-euaggelia-papadopoulos-i-parea-ston-paidiko-stathmo-272721

Αρα αναφερεσαι σε βιβλια με φυλλα εργασιας στην ουσια, οχι με δραστηριοτητες.

 

On 13/1/2019 at 2:39 ΠΜ, Nefeli2014 είπε:

Πωπω γράψατε πάρα πολλά!! Πολύ χαίρομαι εγώ τρελαίνομαι για το διάβασμα και θέλω να διαβάζουν και τα παιδιά μου, προτιμώ δηλαδή τα βιβλία από τα παιχνίδια αλλά όλα χρειάζονται αλλοίμονο αλλά εκεί εστιάζω ποκυ πιστεύω πες πες όλο και τι μένει.. 

 

Προσωπικα, πιστευω οτι τα φυλλα εργασιας πρεπει να δρουν "συμπληρωματικα" στις υπαρχουσες γνωσεις που προκυπτουν μεσα απο το παιχνιδι. Μην το υποτιμας το παιχνιδι, μπορεις να βρεις βιβλια με δραστηριοτητες βιωματικης μαθησης. Το παιδι μαθαινει και αφομοιωνει την γνωση καλυτερα και πιο ουσιαστικα παιζοντας, παρα διαβαζοντας. Το "πες πες ολο και κατι μενει", φανταζομαι δεν το λες για χαριν της παπαγαλιας και της επαναληψης γιατι πραγματικα θα ηταν κριμα να αντιμετωπιζουμε με τετοιο τροπο την απκτηση γνωσης. Φυσικα, δεν αναφερομαι τοσο σε παραμυθια και ιστοριες που επισης πιστευω οτι πρεπει να δρουν "συμπληρωματικα" σαν εργαλεια (αν θελουμε να μαθει το παιδι κατι συγκεκριμενο ας πουμε) αλλα κυριως στα φυλλα εργασιας, που κατα την γνωμη μου ειναι και λιγο αχρειαστα και χασιμο χρονου. Θα μπορουσαμε να οργανωνουμε ωραια παιχνιδια για την εκμαθηση πχ των αντιθετων, απο το να δωσουμε φυλλα εργασιας. Στην τελικη, μεχρι να αποφοιτησει φυλλα εργασιας θα κανει, τουλαχιστον ας κρατησουμε τα πρωτα χρονια οσο πιο παιχνιδιαρικα γινεται  

[μαγιοπουλας]

Κ εμένα δεν με νοιάζει καθόλου τα ρούχα να είναι ακριβά. Ξοδεύω πολλά για βιβλία κ καλά παιχνίδια. Κ κάνουμε κ δραστηριότητες έξω.Κανουμε μεταξύ άλλων messy play με ανθρώπους που έχουν πολύ μεράκι. Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα. 

Άσχετο με τα βιβλία αλλά πολύ σχετικό με το παιχνίδι. 

[Nefeli2014]

On 16/1/2019 at 10:26 ΜΜ, Sentir...natureza είπε:

Αρα αναφερεσαι σε βιβλια με φυλλα εργασιας στην ουσια, οχι με δραστηριοτητες.

 

Προσωπικα, πιστευω οτι τα φυλλα εργασιας πρεπει να δρουν "συμπληρωματικα" στις υπαρχουσες γνωσεις που προκυπτουν μεσα απο το παιχνιδι. Μην το υποτιμας το παιχνιδι, μπορεις να βρεις βιβλια με δραστηριοτητες βιωματικης μαθησης. Το παιδι μαθαινει και αφομοιωνει την γνωση καλυτερα και πιο ουσιαστικα παιζοντας, παρα διαβαζοντας. Το "πες πες ολο και κατι μενει", φανταζομαι δεν το λες για χαριν της παπαγαλιας και της επαναληψης γιατι πραγματικα θα ηταν κριμα να αντιμετωπιζουμε με τετοιο τροπο την απκτηση γνωσης. Φυσικα, δεν αναφερομαι τοσο σε παραμυθια και ιστοριες που επισης πιστευω οτι πρεπει να δρουν "συμπληρωματικα" σαν εργαλεια (αν θελουμε να μαθει το παιδι κατι συγκεκριμενο ας πουμε) αλλα κυριως στα φυλλα εργασιας, που κατα την γνωμη μου ειναι και λιγο αχρειαστα και χασιμο χρονου. Θα μπορουσαμε να οργανωνουμε ωραια παιχνιδια για την εκμαθηση πχ των αντιθετων, απο το να δωσουμε φυλλα εργασιας. Στην τελικη, μεχρι να αποφοιτησει φυλλα εργασιας θα κανει, τουλαχιστον ας κρατησουμε τα πρωτα χρονια οσο πιο παιχνιδιαρικα γινεται  

Όχι όχι ίσα ίσα ίσα, δεν τα υποτιμώ καθόλου... Αλλωσυε μέσα από τη λογοθεραπεια την έμμεση που της κάνω έχω μάθει να παίζω μαζι της πολύ ουσιαστικά.. Φαντάσου έχουμε θεματικά παιχνίδια.. Δηλαδή ένα δωμάτιο κατηγορίες όπου διαλέγει, άλλοτε κουζινικα, άλλοτε μπαρμπι, άλλοτε πλειμομπιλ, άλλοτε κουκλόσπιτο, κάνουμε ρόλους, παρά πολλά παιχνίδια διάδρασης που επιλέγω ένα προς ένα.. Τα φύλλα εργασίας της τα ξεκίνησα δειλα αρχικά για να της μάθω να πιάνει το μολύβι.. Στον παιδικό άποτι έχω καταλάβει δεν τους τα κάνουν, άσε που παιδικό μια πάμε 3 δεν πάμε.. Και είδα μεγάλη ανταπόκριση οπότε λέω γιατί όχι.. Κι έτσι το βάλαμε κι αυτό μέσα στο πρόγραμμα, το ονομάσαμε παιχνίδι προνηπιο που ζητά μόνη της. Χώρια τα παζλ οι κάρτες με όλα αυτά που γράφεις, πλαστελίνες πηλο..ξερει που βρίσκονται και πάει και διαλέγει μόνη της και μου τα φέρνει να παίξουμε.. Απλώς της έχω βάλει και το διάβασμα πολύ, παραμύθια πχ να έχει ποικιλία.. 

Τα φύλλα τώρα τελευταία της τα άρχισα και σε ενάμιση μήνα τελειώσαμε 1,5 βιβλίο.. Δεν την έχω πιέσει να τα κάνει σωστά, αντίθετα την έχω αφήσει πολλές φορές να ζηγραφισει ότι θέλει μόνη της και να διαχειριστεί μόνη της το βιβλίο μέχρι που μου ζητάει η ίδια "έλα μαμά διάβασε" (να μου πεις τι ζητάει τώρα το βιβλίο) 

Βασικά πάω όπως με πάει εκείνη, υπάρχουν μέρες που θέλει ένα συγκεκριμένο μόνο πράγμα να κάνει, άλλες που έχει ποικιλία.. Εγώ το μόνο που κάνω είναι να της τα προσφέρω και να είμαι θετική να παίζω μαζί της, τα υπόλοιπα τα αφήνω σε εκείνη... 

 

Επίσης πριν γεννήσω το δεύτερο μωράκι μερα πάρα μετά βγαίναμε έξω, κούνιες, παιδότοπο.. Τώρα στενεψαν τα πράγματα καθώς είμαι μόνη μου με τα μικρά και το μωρό μέσα στο κρύο αποφεύγω να το βγάζω.. Άσε που είναι δύσκολο και πρακτικά να έχω και τα δύο τον νου μου.. Φοβάμαι.. Της έχω αρχίσει όμως το θέατρο μια το μήνα και κάθε βδομάδα παιδότοπο οι δύο μας.. Πάει και παιδικό κάνουν κι εκεί μαγείρεμα, μουσικό κινητικά, οπότε πάμε δλδ(γιατί πχ από τις γιορτές πήγε 3 φορές και τώρα την έχω με αντιβιωση:/) 

Τι είναι το messy play? Διότι αν ειναι κάτι τύπου "τα κάνουμε όλα μπάχαλο" το κανει εμένα η δικιά μου με τον μπαμπά της τρεχουν σόλο το σπίτι, ουρλιάζουν, κάνουν κωλο τούμπες, γαργαλιουνται μέχρι αηδίας κι εγώ φριττω με την ακαταστασία αλλά το καταπνιγω καθώς ξέρω πως κι αυτό χρειάζεται

Επεξεργάστηκαν 19 Ιανουαρίου,2019 by Nefeli2014

[μαγιοπουλας]

Messy play σημαίνει μπάχαλο αλλά όχι υπό την έννοια που το λες. Λίγα μέρη κάνουν καλή δουλειά στο messy play. Μπαχαλο έτσι κ αλλιώς τα κάνουν όλα στο σπίτι. Στο messy play έρχονται σε επαφή με διαφορετικά υλικά κ αφες κ χρησιμοποιούν έτσι όλες τις αισθήσεις. Θα σου δώσω μερικά παραδείγματα. Παιχνίδι με τη λάσπη, με ζυμάρι, πηλό, χαρτί, αφρό, ΠΑΓΟ μπογιές κ ο.τι δεν βάζει ο νουσου. Την τελευταία φορά πχ τους έδωσαν εκατομμύρια μικρά χαρτάκια σαν χαρτοπολεμος, γέμισαν δοχεία, μπουλντόζες κτλ, τα τίναξαν στον αέρα κ τα έκαναν χιόνι, τους έδωσαν μεγαλύτερα χαρτιά να τα σκισουν, μετά να τα κολλήσουν σε κολλωδη επιφάνεια στον τυχο, μετά να περάσουν διαφορά αντικείμενα από συγκινονουντα χάρτινα δοχεία, μετά να φτιάξουν χάρτινο σπίτι κ να κολλήσουν επάνω κ άλλα χαρτάκια κ τέλος να βάλουν την σκεπή που είχε φωτάκια, να σβήσουν τα φώτα κ να μπούνε μέσα στο σπίτι. Αν μένεις Αθήνα μπορώ να σου προτείνω σε διάφορα σημεία διαφορά μέρη. ΑΦΟΥ μιλάς για κουκλόσπιτο κ κουζινικα η μικρή σου λογικά θα είναι 3+.Σε αυτή την ηλικία μπορείτε να συμμετέχετε κ σε πειράματα πχ στους μικρούς επιστήμονες η στο μουσείο πειραμάτων. 

[Nefeli2014]

Φανταστικό μου ακούγεται! Ναι Αθήνα μένω! Πολύ θέλω να μάθω τα μέρη που λες! Μουσείο πειραμάτων, ναι το έχω δει και ειναι και κοντά μου... Θα ξανακοιτάξω το πρόγραμμα. Συμμετέχουν και γονείς? :D

[μαγιοπουλας]

Σβούρα κ μικροί επιστήμονες στα βόρεια, μικροί δημιουργοί στο γέρακα,μικροφυιες στη Γλυφάδα. Κάποιες φορές έχει κ δραστηριότητες το παιδικό μουσείο στη ριγηλης. Εναλλακτικό παιδότοπο θα βρεις κ στην πάληνη, νομίζω. Την κήποπαιδεία. Όχι όμως messy play. Απλά το αναφέρω. 

[connie08]

Κορίτσια ωραία τα βιβλία που λέτε για τα πιο μικρά παιδιά, να γράψουμε όμως και για μεγαλύτερα  παιδάκια; Έχετε να προτείνετε βιβλία για 9-10 ετών; Να τα διαβάζουν μόνα τους και να έχουν ωραία μηνύματα. Από τα αγαπημένα της κόρης μου είναι οι Μικρές Κυρίες (κλασικό) και η Μικρη Πριγκίπισσα.

Τι άλλο προτείνετε; 

 

[samsympan]

Με την μεγάλη μου κόρη (σχεδόν τριάμισι ετών) αγαπάμε πολύ τα βιβλία (και να ξεφυλλίζουμε λευκώματα, περιοδικά, βιβλία συνταγών και διάφορες μορφές γραπτού λόγου). Εκτός από το να τα διαβάζουμε, αποτελούν πολλή καλή αφορμή για συζήτηση και θεατρικό παιχνίδι-παιχνίδι ρόλων. Αγαπημένοι μας συγγραφείς είναι Oliver Jeffers, Benji Davies, Julia Donaldson & Axel Scheffler (έχουμε σχεδόν ότι δικό τους κυκλοφορεί στα ελληνικά). Ακόμη μας αρέσουν πολύ το ‘Ένα τελευταίο γράμμα’ του Αντώνη Παπαθεοδούλου σε εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή, το ‘Οι Μοίρες’ της Αγγελικής Δαρλάση σε εικονογράφηση Σάντρας Ελευθερίου, το ‘Η θάλασσα είδε’ του Tom Percival σε εικονογράφηση του ιδίου και το ‘Ο λύκος και η πεταλούδα’ της Χριστίνας Αποστολίδη σε εικονογράφηση του Σεραφείμ Στρουμπή και τα τέσσερα με πολλή ενδιαφέρουσα εικονογράφηση.

 

Επίσης θα ήθελα να επισημάνω και κάτι που διαπίστωσα διαβάζοντας μαζί με το παιδί μου. Εάν το παιδί δείχνει ενδιαφέρον για τα βιβλία και κρίνουμε πως η ιστορία και η εικονογράφηση είναι κατάλληλη, θα έλεγα να μην διστάζουμε να διαβάζουμε βιβλία για μεγαλύτερες ηλικίες σε μικρότερα παιδιά. Το παιδί θα αποκομίσει αυτό που του επιτρέπει η ηλικία του και ίσως πάρει και το κάτι παραπάνω. Όφελος θα είναι.

[samsympan]

Μου αρέσουν τα βιβλιοπωλεία, οι εκθέσεις και τα παζάρια βιβλίων. Μου είναι δύσκολο να μην σταματήσω να χαζέψω και να φυλλομετρήσω. Όταν το καλοκαίρι στην βραδινή μας βόλτα συναντούσαμε κάποια έκθεση σε πλατεία ή ανοιχτά βιβλιοπωλεία με την πραμάτεια τους απλωμένη σε πάγκους στο πεζοδρόμιο... κάρφωνα το βλέμμα και σαν τον υπνωτισμένο που ακολουθεί εντολή, μου ήταν αδύνατον να μην πλησιάσω... Προς απογοήτευση του συζύγου, που έλεγε "Ωχ, την πατήσαμε πάλι!" και συνειδητοποιούσε οτι το λαχταριστό παγωτό θα έπρεπε να περιμένει.

Κάποια λοιπόν από τα αποκτήματα του καλοκαιριού που βρήκαν θέση στην βιβλιοθήκη μας είναι: 'Το Ελαφοκάραβο' της Dashka Slater και σε εικονογράφηση των αδερφών Fan (Terry Fan & Eric Fan). 'Ο κηπουρός της νύχτας' συγγραφείς και εικονογράφοι, επίσης οι αδερφοί Fan. Με μαγευτικό-ονειρικό στυλ εικονογράφησης.

Η τριλογία του Ταξιδιού με τα βιβλία: 'Ταξίδι', 'Αναζήτηση', 'Επιστροφή' του Aaron Becker. Βιβλία άσκηση για αυτόν που θα τα διαβάσει στο παιδί. Χωρίς κείμενο. Με εικονογράφηση γεμάτη ένταση και συναίσθημα που βάζει τον αναγνώστη-αφηγητή στη διαδικασία να παρατηρήσει, να συλλογιστεί, να εκφράστει, να μεταδόσει το μήνυμα.

'Το μεγάλο ΑΑΑ-ΟΟΟ!'. Συγγραφέας και εικονογράφος Jonny Lambert. Το 'Καληνύχτα λέμε!' και το 'Γύρνα σπίτι λέμε!' Συγγραφέας Jory John και εικονογράφος Benji Davies. Ιστορίες με νόημα, ανάλαφρες και πολύ διασκεδαστικές. Ότι πρέπει για δραματοποίηση (διαφορετικές φωνές, εντάσεις, ύφος). Οικογενειακώς, δεν χορταίνουμε να τις διαβάζουμε!

[Deena]

On ‎13‎/‎1‎/‎2019 at 3:08 ΠΜ, Nefeli2014 είπε:

Περί θανάτου.. 

Το νησί του παππού.. Ειναι πολύ συγκινητικό και χαρούμενο. Μιλάει για έναν παππού και ένα παιδάκι που είναι πολύ αγαπημένοι κι εκείνος φεύγει από τη ζωή αλλά πάει σε ένα μέρος φανταστικό με χρώματα πουλιά μουσική περνάει φανταστικά και συμβουλεύει τον εγγονό του να γίνει δυνατός καπετάνιος της ζωής του. 

Είναι οτι πρέπει για παιδάκια που χάνουν κάποιον από τη ζωή πχ γιαγιά παππού.. Εγώ της το έχω διαβάσει πάρα πολλές φορές της έχει αρέσει πολύ.. Γενικά αυτό; ο συγγραφέας είναι πολυ καλός. Ωραίο λεξιλόγιο, ωραίες εικόνες, πολύ ζωντανές το συνιστώ ανεπιφύλακτα! 

 

 

Ερώτηση (ή μάλλον ερωτήσεις) σε όποιον έχει δυστυχώς χρειαστεί να διαβάσει βιβλίο με τέτοιο θέμα στα παιδιά του :

 

• Σε ποιο χρονικό σημείο το διαβάσατε, σε τί απόσταση δηλαδή από το γεγονός?
• Ποια ήταν η αντίδραση των παιδιών?
• Εσείς αντέξατε να είστε δυνατοί και να μην συγκινηθείτε?
• Θα το διαβάζατε σε κάθε περίπτωση (ακόμα κι αν τα παιδιά είναι/φαίνονται ΟΚ) ή μόνο αν βλέπατε ότι υπάρχει δυσκολία από την μεριά των παιδιών να διαχειριστούν το γεγονός?

[marakiz]

On 6/9/2019 at 5:10 ΜΜ, Deena είπε:

 

Ερώτηση (ή μάλλον ερωτήσεις) σε όποιον έχει δυστυχώς χρειαστεί να διαβάσει βιβλίο με τέτοιο θέμα στα παιδιά του :

 

• Σε ποιο χρονικό σημείο το διαβάσατε, σε τί απόσταση δηλαδή από το γεγονός?
• Ποια ήταν η αντίδραση των παιδιών?
• Εσείς αντέξατε να είστε δυνατοί και να μην συγκινηθείτε?
• Θα το διαβάζατε σε κάθε περίπτωση (ακόμα κι αν τα παιδιά είναι/φαίνονται ΟΚ) ή μόνο αν βλέπατε ότι υπάρχει δυσκολία από την μεριά των παιδιών να διαχειριστούν το γεγονός?

 

Στα δυο πρώτα δεν ξέρω να σου πω γιατι -ευτυχως- προς το παρόν δεν έχει χρειαστεί.

 

Πιστεύω θα το διάβαζα σε κάθε περίπτωση ΑΝ μπορούσα να το διαχειριστώ με ψυχραιμία, δηλαδή  πχ να μην κλαίω με λυγμούς, να είμαι σε θέση να το διαβάσω και να με καταλαβαίνουν τι διαβάζω.

Το να συγκινηθώ/δακρύσω το θεωρώ φυσιολογικό να μου συμβεί αν βιώνω η ίδια απώλεια και δεν νομίζω ότι πρέπει να το κρύψω με κάθε τρόπο από τα παιδιά μου, ίσως κι αυτά να ψάχνουν αποδοχή σε αυτό το συναίσθημα της στεναχώριας που βιώνουν.

 

Ελπίζω να ρωτάς θεωρητικά κι όχι να βιώνετε κάποια τέτοια απώλεια.  

[Deena]

Just now, marakiz είπε:

 

Στα δυο πρώτα δεν ξέρω να σου πω γιατι -ευτυχως- προς το παρόν δεν έχει χρειαστεί.

 

Πιστεύω θα το διάβαζα σε κάθε περίπτωση ΑΝ μπορούσα να το διαχειριστώ με ψυχραιμία, δηλαδή  πχ να μην κλαίω με λυγμούς, να είμαι σε θέση να το διαβάσω και να με καταλαβαίνουν τι διαβάζω.

Το να συγκινηθώ/δακρύσω το θεωρώ φυσιολογικό να μου συμβεί αν βιώνω η ίδια απώλεια και δεν νομίζω ότι πρέπει να το κρύψω με κάθε τρόπο από τα παιδιά μου, ίσως κι αυτά να ψάχνουν αποδοχή σε αυτό το συναίσθημα της στεναχώριας που βιώνουν.

 

Ελπίζω να ρωτάς θεωρητικά κι όχι να βιώνετε κάποια τέτοια απώλεια.  

 Δυστυχώς δεν ρωτάω θεωρητικά...αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι τα παιδιά (τουλάχιστον τα μικρά) βιώνουν το πένθος και την στενοχώρια μέσα από τα κοντινά τους πρόσωπα, αντιγράφουν κατά κάποιο τρόπο τις αντιδράσεις. Αυτό φυσικά είναι αρκετά πιεστικό για τον γονιό που πενθεί την δίκη του απώλεια και δεν μπορεί να το κάνει όπως πραγματικά θα ήθελε/χρειάζεται...ταυτόχρονα φυσικά βοηθάει στο να μην καταρρεύσεις.

 

Sorry, είμαι λίγο εκτός θέματος...ξέρει κάποιος κανένα βιβλίο που πραγματεύεται το θέμα του θανάτου από την σκοπιά του συναισθήματος αυτού που μένει πίσω, όχι δηλαδή να είναι αλληγορικό ή να δίνει εναλλακτική εξήγηση για το «μετά», καλώς ή καλώς τα δικά μου τί σημαίνει το ξέρουν εδώ και αρκετό καιρό.

[λουκουμαδάκι]

Just now, Deena είπε:

 Δυστυχώς δεν ρωτάω θεωρητικά...αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι τα παιδιά (τουλάχιστον τα μικρά) βιώνουν το πένθος και την στενοχώρια μέσα από τα κοντινά τους πρόσωπα, αντιγράφουν κατά κάποιο τρόπο τις αντιδράσεις. Αυτό φυσικά είναι αρκετά πιεστικό για τον γονιό που πενθεί την δίκη του απώλεια και δεν μπορεί να το κάνει όπως πραγματικά θα ήθελε/χρειάζεται...ταυτόχρονα φυσικά βοηθάει στο να μην καταρρεύσεις.

 

Sorry, είμαι λίγο εκτός θέματος...ξέρει κάποιος κανένα βιβλίο που πραγματεύεται το θέμα του θανάτου από την σκοπιά του συναισθήματος αυτού που μένει πίσω, όχι δηλαδή να είναι αλληγορικό ή να δίνει εναλλακτική εξήγηση για το «μετά», καλώς ή καλώς τα δικά μου τί σημαίνει το ξέρουν εδώ και αρκετό καιρό.

Deena τα παιδιά πρέπει να βλέπουν το γονιό να πενθεί. Όχι φυσικά το πρώτο σοκ που ανάλογα την απώλεια μπορεί να είναι έντονο στις αντιδράσεις αλλά την συνέχεια. Πρέπει να καταλαβαίνουν ότι μπορούν και είναι  θεμιτό να κλαίνε να νιώθουν στεναχώρια απώλεια θυμό κλπ με όλα τα συνεπακόλουθα. Αν κρυβόμαστε παίρνουν μπερδεμένα μηνύματα γιατί ενώ νιώθουν την θλίψη δεν την βλέπουν να εκφράζεται και δεν μαθαίνουν να την εκφράζουν την ώρα που την νιώθουν η /και αργότερα τα ίδια. Για το βιβλίο δεν μπορώ να σε βοηθήσω αλλά έχει μία ομάδα στο φβ 'παιδικό βιβλίο - προτάσεις' όπου έχει συζητηθεί το θέμα και υπάρχουν πολλές προτάσεις,μπες κάνε αναζήτηση για πένθος απώλεια κλπ και θα βρεις πολλές συζητήσεις. Επίσης και στην ομάδα της ενσυναίσθησης πιστεύω θα βρεις πολλές απαντήσεις. Λυπάμαι για την απώλειά σας. 

[Deena]

πρίν από 53 λεπτά , λουκουμαδάκι είπε:

Deena τα παιδιά πρέπει να βλέπουν το γονιό να πενθεί. Όχι φυσικά το πρώτο σοκ που ανάλογα την απώλεια μπορεί να είναι έντονο στις αντιδράσεις αλλά την συνέχεια. Πρέπει να καταλαβαίνουν ότι μπορούν και είναι  θεμιτό να κλαίνε να νιώθουν στεναχώρια απώλεια θυμό κλπ με όλα τα συνεπακόλουθα. Αν κρυβόμαστε παίρνουν μπερδεμένα μηνύματα γιατί ενώ νιώθουν την θλίψη δεν την βλέπουν να εκφράζεται και δεν μαθαίνουν να την εκφράζουν την ώρα που την νιώθουν η /και αργότερα τα ίδια. Για το βιβλίο δεν μπορώ να σε βοηθήσω αλλά έχει μία ομάδα στο φβ 'παιδικό βιβλίο - προτάσεις' όπου έχει συζητηθεί το θέμα και υπάρχουν πολλές προτάσεις,μπες κάνε αναζήτηση για πένθος απώλεια κλπ και θα βρεις πολλές συζητήσεις. Επίσης και στην ομάδα της ενσυναίσθησης πιστεύω θα βρεις πολλές απαντήσεις. Λυπάμαι για την απώλειά σας. 

 

Σε θεωρητικό επίπεδο τα καταλαβαίνω όλα αυτά...κι εγώ πριν μου τύχει κάπως έτσι σκεφτόμουν.

 

Τί κανείς όμως όταν το παιδί στεναχωριέται για 4-5 μέρες, άντε 2 εβδομάδες (το μεγαλύτερο παιδί) και μετά του περνάει; Γιατί σε μένα αυτό έχει τύχει. Την χρονική στιγμή που οι υπόλοιποι θέλουμε να παραδοθούμε στην θλίψη, τα παιδιά έχουν ήδη περάσει στο επόμενο στάδιο (προφανώς δεν χάσανε γονιό ή αδερφό) και είναι σαν να έχουν ξεχάσει και στεναχωριουνται μόνο αν σε βλέπουν στεναχωρημενο. Πώς τραβάς το παιδί πίσω στο πένθος όταν το έχει αφήσει πίσω του; Και δεν είναι επιφανειακό....το ξέρω και το νιώθω απολύτως θετικά ότι έτσι έχει συμβεί.

 

 

[μαγιοπουλας]

Πράγματι. Η ομάδα στο fb για το παιδικό βιβλίο εξαιρετική. Κ η ομάδα της ενσυναισθησης πολύ βοηθητική. 

[Κάντι]

17 ώρες πρίν, Deena είπε:

 Δυστυχώς δεν ρωτάω θεωρητικά...αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι τα παιδιά (τουλάχιστον τα μικρά) βιώνουν το πένθος και την στενοχώρια μέσα από τα κοντινά τους πρόσωπα, αντιγράφουν κατά κάποιο τρόπο τις αντιδράσεις. Αυτό φυσικά είναι αρκετά πιεστικό για τον γονιό που πενθεί την δίκη του απώλεια και δεν μπορεί να το κάνει όπως πραγματικά θα ήθελε/χρειάζεται...ταυτόχρονα φυσικά βοηθάει στο να μην καταρρεύσεις.

 

Sorry, είμαι λίγο εκτός θέματος...ξέρει κάποιος κανένα βιβλίο που πραγματεύεται το θέμα του θανάτου από την σκοπιά του συναισθήματος αυτού που μένει πίσω, όχι δηλαδή να είναι αλληγορικό ή να δίνει εναλλακτική εξήγηση για το «μετά», καλώς ή καλώς τα δικά μου τί σημαίνει το ξέρουν εδώ και αρκετό καιρό.

Αν τ αγαπάς ξανάρχονται. Της Νευροκοπλη

[Deena]

Just now, Κάντι είπε:

Αν τ αγαπάς ξανάρχονται. Της Νευροκοπλη

 

Ευχαριστώ πολύ, θα το κοιτάξω πρώτα μόνη μου να δω αν μπορώ να το υποστηρίξω.

 

Το βασικό μου "θέμα" είναι ότι δεν μπορώ να κρατήσω μια...πώς να το πω...μια "ρομαντική" στάση απέναντι στο γεγονός, δεν μου βγαίνει να πω στα παιδιά "Όσο τον θυμόμαστε θα ζει", "Σας κοιτάει από ψηλά", "Κάνει παρέα στα αστεράκια", "Η ψυχή του είναι μαζί μας" κλπ, κλπ, δεν πιστεύω ότι υπάρχει τίποτα απολύτως μετά το θάνατο, έχω πολύ κυνική θεώρηση (πάντα είχα) και αυτό με δυσκολεύει στην διαχείριση της κατάστασης, όχι μόνο απέναντι στα παιδιά, αλλά και απέναντι σε άλλα συγγενικά πρόσωπα.

 

 

[Κάντι]

23 ώρες πρίν, Deena είπε:

 

Ευχαριστώ πολύ, θα το κοιτάξω πρώτα μόνη μου να δω αν μπορώ να το υποστηρίξω.

 

Το βασικό μου "θέμα" είναι ότι δεν μπορώ να κρατήσω μια...πώς να το πω...μια "ρομαντική" στάση απέναντι στο γεγονός, δεν μου βγαίνει να πω στα παιδιά "Όσο τον θυμόμαστε θα ζει", "Σας κοιτάει από ψηλά", "Κάνει παρέα στα αστεράκια", "Η ψυχή του είναι μαζί μας" κλπ, κλπ, δεν πιστεύω ότι υπάρχει τίποτα απολύτως μετά το θάνατο, έχω πολύ κυνική θεώρηση (πάντα είχα) και αυτό με δυσκολεύει στην διαχείριση της κατάστασης, όχι μόνο απέναντι στα παιδιά, αλλά και απέναντι σε άλλα συγγενικά πρόσωπα.

 

 

Φαντάζομαι οτι και εσενα την ίδια δυσκολεύει αυτη η θεώρηση σηκώνεις τοίχος και δεν αφηνεις μια χαραμάδα αμφιβολίας. Τύπου κανεις δεν ξέρει τι γινεται.

 Αν το διαβάσεις πες μου αν σου άρεσε.

[ellikoni]

Καλησπέρα. Ψάχνω τη σειρά βιβλίων    "Ζω και Μαθαίνω" πολύ καιρό κ δεν τη βρίσκω πουθενά. Αν τη διαθέτει κάποιος  έστω κ μεταχειρισμένη παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μου. Ευχαριστώ 

[ellikoni]

Καλησπέρα. Ψάχνω τη σειρά βιβλίων "Ζω και Μαθαίνω " πολύ καιρό κ δεν τη βρίσκω πουθενά. Αν τη διαθέτετε έστω κ μεταχειρισμένη παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μου.

Ευχαριστώ!! 

[Nefeli2014]

On 6/6/2019 at 8:18 ΜΜ, samsympan είπε:

Με την μεγάλη μου κόρη (σχεδόν τριάμισι ετών) αγαπάμε πολύ τα βιβλία (και να ξεφυλλίζουμε λευκώματα, περιοδικά, βιβλία συνταγών και διάφορες μορφές γραπτού λόγου). Εκτός από το να τα διαβάζουμε, αποτελούν πολλή καλή αφορμή για συζήτηση και θεατρικό παιχνίδι-παιχνίδι ρόλων. Αγαπημένοι μας συγγραφείς είναι Oliver Jeffers, Benji Davies, Julia Donaldson & Axel Scheffler (έχουμε σχεδόν ότι δικό τους κυκλοφορεί στα ελληνικά). Ακόμη μας αρέσουν πολύ το ‘Ένα τελευταίο γράμμα’ του Αντώνη Παπαθεοδούλου σε εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή, το ‘Οι Μοίρες’ της Αγγελικής Δαρλάση σε εικονογράφηση Σάντρας Ελευθερίου, το ‘Η θάλασσα είδε’ του Tom Percival σε εικονογράφηση του ιδίου και το ‘Ο λύκος και η πεταλούδα’ της Χριστίνας Αποστολίδη σε εικονογράφηση του Σεραφείμ Στρουμπή και τα τέσσερα με πολλή ενδιαφέρουσα εικονογράφηση.

 

Επίσης θα ήθελα να επισημάνω και κάτι που διαπίστωσα διαβάζοντας μαζί με το παιδί μου. Εάν το παιδί δείχνει ενδιαφέρον για τα βιβλία και κρίνουμε πως η ιστορία και η εικονογράφηση είναι κατάλληλη, θα έλεγα να μην διστάζουμε να διαβάζουμε βιβλία για μεγαλύτερες ηλικίες σε μικρότερα παιδιά. Το παιδί θα αποκομίσει αυτό που του επιτρέπει η ηλικία του και ίσως πάρει και το κάτι παραπάνω. Όφελος θα είναι.

Συμφωνώ. Το κάνουμε αυτό από πολυ μικρο που ήταν. Πλέον που μιλάμε κανονικά έχει απίστευτη ευφράδεια και πολύ πλούσιο λεξιλόγιο. Λέει λέξεις, όχι πάντα καθαρές αλλά είναι το τελ που με απασχολεί πια, που νομίζεις πως μιλάς με μεγάλο διαβασμένο ανθρωπο.Πιστεύω πως στο δημοτικό θα εκτοξευτεί. 

Νομίζω πως η δουλειά που έκανα, έχει αρχίσει να πιάνει τόπο. Και συνεχίζουμε. 

Επεξεργάστηκαν 30 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014