Φιλίες ενηλίκων

[Nefeli2014]

Εσπερο θα σου πω κι εγώ για μένα. Εγώ πριν γεννήσω είχα παρέες και γενικώς πριν κάνω οικογένεια ήμουν αρκετά ανοιχτή. Παρά πολύ! Έκανα παρέα με μικρότερους μεγαλύτερους, άντρες γυναίκες, από δω από κει, κοινωνικοτητα στο έπακρον.Από το σχολείο ήμουν έτσι (μέλος του 15μελους)Μετά αφού γνώρισα τον άντρα μου ήθελα να πιάσω λιμάνι που λέμε και να περιοριστώ. Είχα απογοητευτεί κιόλας οπότε κλείστηκα αρκετά. Μετά τη γέννα παρακλειστηκα από επιλογή βέβαια τότε και σε κάποια φάση που ήθελα παρέα αλλά πλέον οι συνθγκες για όλους είχαν αλλάξει δυσανασχετησα όπως εσύ. Πολλοί καλοί μπθ φίλοι έφυγαν έξω, αντε γειά οπότε, μόνο μέσω viber τα λέμε πια. Και μου Χαν μείνει μόνο 2 να βρισκόμαστε στη χάση κ στη φέξη αντε και μερικοί ακόμα στη χάση κ στη φέξη. Άρχισα λοιπόν να δυσανασχετω και να ψάχνομαι. Οπότε σιγά σιγά ξανανοιχτηκα κοινωνικά, νέα άτομα λόγω βάπτισης, με το σχολείο της μικρής γνώρισα μια μαμά που κάνουμε κάπως παρέα, έχω γνωρίσει κι άλλες απλώς δεν έχει προκύψει ακόμα να κάνουμε κάτι παραεξω του σχολείου. Στις διακοπές έκανα κι εκεί νέα γνωριμία όπου έχουμε εξοχικά και κανονίζουμε να τα λέμε. Έχει κι εκείνη παιδιά και κάνουν παρέα. 

 

Σε ότι αφορά στη δουλειά να σου πω για μένα ότι θα μπορούσα με πελάτες μου να κάνω τέλεια παρέα. Αλλά στη δουλειά δεν ξανοιγομαι γιατί παίζουν αλλά στη μέση. Επίσης με συναδέλφους μου περνάω πολύ καλά αλλά μέσα στη δουλειά και ως εκεί. Είναι επαγγελματική η σχέση μας και δε μου αρέσει να τα μπλέκω τα πράγματα. 

 

Επισης δε μου αρέσει να μπλέκω και με τις παρέες του άντρα μου. Αυτός έχει ελαχιστους αλλά γενικά δεν κολλάω γιατί είναι δικοί του φίλοι και προτιμώ να παραμείνουν. Κι εγώ έχω δικούς μου και γενικά κάνουμε παρέα όλοι μαζί αλλά μέχρι εκεί. Κρατάω κάποιους τύπους δηλαδή. Έχει τύχει να με πλησιάσει πχ πιο πολύ η γυναίκα ενός φίλου του αλλά δε μου βγήκε. Πιθανόν αν κολλουσα με κάποιον από αυτούς πολυ να έκανα κι εγώ πιο κολλητή παρέα αλλά δεν έχει τυχει.

 

Σχετικά με το που βρίσκεις παρέα :εγώ έχω κάνει φίλη από το ίντερνετ σημερινή κουμπάρα μου, από κοινές δραστηριότητες, από το σχολείο μου δεν έχω κρατήσει πάρα 2 άτομα που βλέπω στη χάση κ στη φέξη,κολλητη αδερφικη φίλη δεν έχω πλέον, γενικά απογοητευτηκα πιο μικρή από γυναικείες φίλιες αδερφικες και το κοψα. Νομίζω θα κάνα μια τέτοια φιλιά με κάποια γυναίκα αρκετα μεγαλύτερη μου η κ μικρότερη μου όπου δεν θα υπήρχε ανταγωνισμός και θα ήταν πιο πάνω από μένα σε πολλά θέματα όπως επαγγελματικά. Η πολύ φιλοσοφημενη και αυταρκης. Εγώ ανέβηκα απότομα και γρήγορα τα σκαλοπάτια της ζωής μου  κι έχασα άτομα που με απογοήτευσαν αλλά οκ έτσι είναι η ζωή. Δεν χάνω τις ελπίδες μου πάρα ταύτα γιατί είμαι πολύ νέα ακόμα. 

 

Επισης μόλις ξεπεταχτουν τα παιδιά μου λίγο ακόμα έχω σκοπό να ξεκινήσω χομπυ όπου οι εκεί θα προσπαθήσω να κάνω παρέες. Εντάξει λίγο από δω λίγο από κει βγαίνει η καθημερινότητα και που ξέρεις μπορεί να βρω μια αδερφικη φίλη κάποια στιγμή που το λαχτάραω κατά βάθος. Μια γυναίκα όμως ψαγμένη που να μην αμφισβητήσω ποτέ για την φερεγγυότητα της... Αλλά ακόμα κι αν δε συμβεί δε θα με πειράξει. Μπορώ να καλύψω τις ενδομυχες αυτές ανάγκες μου μέσα από τις πιο απλές παρέες και να μου αρκεί, γενικά είμαι αυταρκης ως άτομο.

 

Πιστευω είναι φυσιολογικό τώρα που μεγαλώνει ο μικρός να σου βγαίνουν αυτες οι ανάγκες κινοσο μεγαλώνει θα το αποζητάς πιο πολύ. Μέσα από δραστηριότητες χομπυ και γενικά δικτύωση και καλη προσέγγιση κι όλο και κάτι θα βρεις. Οκ στους 10 θα κολλήσεις με 1,δε θα κολλήσεις με τους 10.στους 20 με 2 κοκ. Άνοιξε τα χαρτιά σου λίγο παραπάνω και θα έρθουν οι παρέες να σε βρουν. Κι εγώ σε αυτή τη φάση είμαι και πάει καλά. Έχω ανοίξει το σπίτι κάνω τραπέζια, καλώ στο τηλέφωνο, είμαι πιο ανοιχτή σε προσκλήσεις κλπ και σε σου κρύβω ότι διαπιστώνω πόσες γυναίκες είναι και αισθάνονται σαν εμάς! Ειναι πάρα πολλές!

 

Επεξεργάστηκαν 16 Φεβρουαρίου,2020 by Nefeli2014

[Έσπερος]

7 ώρες πρίν, Thean είπε:

Έχεις σκεφτεί κάποια δραστηριότητα που μπορεί να πάει το παιδί έστω από του χρόνου;

Ναι κάτι υπάρχει. Μακάρι να γνωρίσουμε από εκει, αν και θέλω να κρατάω μικρό καλάθι. Εδώ είναι μικρό το μερος, ολοι εχουν τις οικογενειες τους κ φίλους, δεν νομίζω να ψάχνουν για παρέες. ήδη έχω κάνει κάποιες προσπάθειες αλλά έχω καταλάβει ότι οι γονεις που ξερουμε, δεν εχουν αναγκη να μας κανουν παρεα, εχουν παρεες κ για εκείνους κ για τα παιδια τους. 

[Nefeli2014]

1 hour ago, Έσπερος είπε:

Ναι κάτι υπάρχει. Μακάρι να γνωρίσουμε από εκει, αν και θέλω να κρατάω μικρό καλάθι. Εδώ είναι μικρό το μερος, ολοι εχουν τις οικογενειες τους κ φίλους, δεν νομίζω να ψάχνουν για παρέες. ήδη έχω κάνει κάποιες προσπάθειες αλλά έχω καταλάβει ότι οι γονεις που ξερουμε, δεν εχουν αναγκη να μας κανουν παρεα, εχουν παρεες κ για εκείνους κ για τα παιδια τους. 

Εσπερο μου όλα θα γίνουν, μη σε αγχώνει αυτό.. Όλα θα γίνουν αρκεί να κουνησουμε κι εμείς λιγάκι το δαχτυλάκι μας. Επιπλέον, μη βασίζεσαι σε αυτούς που ξέρεις ότι είναι ας το πούμε ήδη καλυμμένοι. Πάμε για άλλα!

[love kids]

Πιστεύω κι εγώ πως όταν το παιδί αρχίσει σχολείο και δραστηριότητες, θα είναι πιο εύκολο να κάνετε γνωριμίες ή και φιλίες. Όσο για τη δουλειά, μπορεί να προκύψουν φιλίες αν και το θεωρώ δύσκολο σε κάποιες περιπτώσεις. Σχετικά με τη διαφορετική σε σχέση με σένα συμπεριφορά του συζύγου σου, ο καθένας έχει τη δική του προσωπικότητα και τρόπους χειρισμού καταστάσεων. Κατανοώ, πάντως, πως είναι δύσκολα και για σένα όταν προκύπτει μια διαφωνία μεταξύ του συζύγου σου κι ενός ατόμου με το οποίο έχεις φιλικές σχέσεις. 

[Έσπερος]

Just now, love kids είπε:

Κατανοώ, πάντως, πως είναι δύσκολα και για σένα όταν προκύπτει μια διαφωνία μεταξύ του συζύγου σου κι ενός ατόμου με το οποίο έχεις φιλικές σχέσεις. 

Κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί σε μεγάλο βαθμό, με μια εξαίρεση που δεν καταλάβαμε ποτε τι ακριβώς έφταιξε. Άλλο μια διαφωνία στα πλαίσια μιας φιλικής ή επαγγελματικής συναναστροφής. Αυτο δεν οδηγει σε καμια απομάκρυνση, αλίμονο. Εξαλλου με αυτους που εχουμε τις πιο φιλικες σχεςεθς στο σχολείο, ειτε εχουμε σε γενικες γραμμες κοινές αποψεις, είτε απλώς γνωρίζουμε τα δικά τους "στραβά" όπως κι εκεινοι γνωρίζουν τα δικα μας, κ η φιλια μας εχει προκυψει με επίγνωση. πιο πολυ αναφέρομαι σε περιπτωσεις δυνάμει φιλικών σχεσεων, ή εστω παρεΐστικων, που θα μπορουσαν να ειχαν προκυψει αν δεν έμπαιναν στη μέση καταστάσεις του σχολείου. Βεβαια αυτο ισχυει κ αντίστροφα, δλδ κι εγω, αν κ ήπιων τόνων, κατα καιρους σε θέματα που με απασχολουν πολυ, εχω εκφράσει έντονες αποψεις κι εχω ερθει σε αντιπαράθεση με ατομα που τυχαινει να εχουν πιο στενη σχεση με τον αντρα μου (πέρα από τους κοινούς φίλους, ο καθένας μας έχει ταιριάξει κ με διαφορετικά άτομα). Η αληθεια ειναι οτι δεν εγινε κ τιποτα, δεν ειναι οτι καποιος σταματησε να του μιλαει γι αυτο. Ισως εμενα αυτα με πιέζουν περισσοτερο απο ο,τι τους αλλους. Αλλα σίγουρα ο εργασιακός χώρος δεν μπορεί να ειναι η μονη πηγή κοινωνικων συναναστροφών. 

[love kids]

Just now, Έσπερος είπε:

Κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί σε μεγάλο βαθμό, με μια εξαίρεση που δεν καταλάβαμε ποτε τι ακριβώς έφταιξε. Άλλο μια διαφωνία στα πλαίσια μιας φιλικής ή επαγγελματικής συναναστροφής. Αυτο δεν οδηγει σε καμια απομάκρυνση, αλίμονο. Εξαλλου με αυτους που εχουμε τις πιο φιλικες σχεςεθς στο σχολείο, ειτε εχουμε σε γενικες γραμμες κοινές αποψεις, είτε απλώς γνωρίζουμε τα δικά τους "στραβά" όπως κι εκεινοι γνωρίζουν τα δικα μας, κ η φιλια μας εχει προκυψει με επίγνωση. πιο πολυ αναφέρομαι σε περιπτωσεις δυνάμει φιλικών σχεσεων, ή εστω παρεΐστικων, που θα μπορουσαν να ειχαν προκυψει αν δεν έμπαιναν στη μέση καταστάσεις του σχολείου. Βεβαια αυτο ισχυει κ αντίστροφα, δλδ κι εγω, αν κ ήπιων τόνων, κατα καιρους σε θέματα που με απασχολουν πολυ, εχω εκφράσει έντονες αποψεις κι εχω ερθει σε αντιπαράθεση με ατομα που τυχαινει να εχουν πιο στενη σχεση με τον αντρα μου (πέρα από τους κοινούς φίλους, ο καθένας μας έχει ταιριάξει κ με διαφορετικά άτομα). Η αληθεια ειναι οτι δεν εγινε κ τιποτα, δεν ειναι οτι καποιος σταματησε να του μιλαει γι αυτο. Ισως εμενα αυτα με πιέζουν περισσοτερο απο ο,τι τους αλλους. Αλλα σίγουρα ο εργασιακός χώρος δεν μπορεί να ειναι η μονη πηγή κοινωνικων συναναστροφών. 

Λογικά όσα λες. Νομίζω συμβαίνει αρκετά συχνά σε ζευγάρια που έχουν κοινό εργασιακό χώρο. Ίσως αν ξεκινούσες εσύ κάποια δραστηριότητα ή hobby; Δεν ξέρω, φυσικά, κι αν έχεις χρόνο ή αν υπάρχουν στον τόπο που κατοικείτε τέτοιες επιλογές.

 

[Έσπερος]

Just now, love kids είπε:

Λογικά όσα λες. Νομίζω συμβαίνει αρκετά συχνά σε ζευγάρια που έχουν κοινό εργασιακό χώρο. Ίσως αν ξεκινούσες εσύ κάποια δραστηριότητα ή hobby; Δεν ξέρω, φυσικά, κι αν έχεις χρόνο ή αν υπάρχουν στον τόπο που κατοικείτε τέτοιες επιλογές.

 

Πέρα από το γυμναστηριο κ τα χορευτικα, που τιποτα απ αυτα δεν με ενθουσιαζει, δεν υπαρχει κατι που να μπορω να κανω σε πιο χαλαρο πλαισιο. Η χορωδια κ η θεατρική ομαδα, που ειναι πιο κοντα στα ενδιαφεροντα μου, λειτουργουν με επαγγελματικούς ορους, αν κ ειναι ερασιτεχνικές, θελουν συστηματική παρουσια γιατι κανουν υψηλου επιπεδου εκδηλωσεις, επαγγελματικού θα ελεγα, με πολλα ταξιδια εκτος νησιου, πραγματα που δεν μπορω - δεν θελω να κανω σε αυτη τη φαση. Σε λέσχες αναγνωσης εχω παει κατα καιρους κ τωρα σχεδιάζεται κατι, αλλα αυτα τα κανουν συνηθως αναπληρωτες εκπαιδευτικοι κ ετσι δεν ειναι για μονιμη παρεα. Τα δικα μ χομπι ειναι πιο μοναχικά, διαβασμα κ μουσικη βασικα, φιλους ειχα ειτε απο τα μαθητικά χρονια ειτε απο τη σχολη, τα μεταπτυχιακα κ τις διαφορες επιστημονικές δεαστηριοτητες που ειχα παλια. Όποτε πηγα σε χορωδίες ή χορούς για χομπι, δεν βρηκα ποτε παρεα, γενικα το να κανω γνωριμίες σε ομαδικά πλαίσια δεν ειναι το δυνατο μου σημειο, και στο νησι οταν πρωτοήρθα πηγα σε ο,τι πολιτιστικό ηταν διαθεσιμο κ απέτυχα παταγωδώς. μεχρι κ σε ομαδα περιγεννητικης φροντίδας πηγα οταν ημουν εγκυος, περα απο ενα γεια δεν αντάλλαξα και αμφιβαλλω αν με θυμούνται οι κοπελες εκτος απο την υπευθυνη. 

[love kids]

Χμ, καταλαβαίνω. Κι εμένα τα χόμπυ μου, διάβασμα κυρίως, είναι πιο μοναχικά. Και γενικά δύσκολο να βρεις, νομίζω, άτομα να κολλήσεις στις μέρες μας. Ίσως η απομόνωση είναι σημείο των καιρών και είναι πιο λίγα τα άτομα που επιζητούν νέες παρέες.

[Έσπερος]

πρίν από 32 λεπτά , love kids είπε:

Χμ, καταλαβαίνω. Κι εμένα τα χόμπυ μου, διάβασμα κυρίως, είναι πιο μοναχικά. Και γενικά δύσκολο να βρεις, νομίζω, άτομα να κολλήσεις στις μέρες μας. Ίσως η απομόνωση είναι σημείο των καιρών και είναι πιο λίγα τα άτομα που επιζητούν νέες παρέες.

Στο σχολείο μας κανένας σχεδόν δεν ανοίγεται σε νέες παρέες με συναδέλφους. Μόνο στην εποχή που υπήρχε κινητικότητα με νέες προσλήψεις κ μεταθέσεις κ προ κρισης, γινονταν νεες παρεες. Ο αντρας μ τα προλαβε αυτα. Οταν πηγα εγω, αν κ δεν μπορω να πω οτι αδιαφόρησαν να με ενσωματώσουν στον συλλογο, δεν υπηρξε καμια διαθεση να με βάλουν σε παρέες για τις ώρες εκτός δουλειάς, κι αυτο παρέμεινε με λιγες εξαιρεσεις. Ή βλεπω τους γειτονες μας, μας εχουν βοηθησει στη μετακομιση, μας εδωσαν μωρουδιακα κ παιχνιδια απο τα παιδια τους, ανταλλάσσουμε κερασματα, μπορει να μας φωνάξουν στη βεραντα για κουβεντα αν ιδωθουμε εξω, αλλα ποτε δεν κανόνισαν μαζι μας κατι προγραμματισμένο. δεν ειναι ακριβως παραπονο, με απορια το λεω. εμεις ειμαστε πιο ανοιχτοί να καλεσουμε, αλλα αν 1-2 φορές σκαλώσει το πράγμα σε κάποιο εμπόδιο, γινομαστε λιγο επιφυλακτικοί αν δεν δουμε απο την αλλη πλευρα προθυμία. Ομως για να πω κ την αληθεια, ειναι φορες που κι εμείς θεωρητικα σκεφτομαστε να καλεσουμε καποιον ή να κανονισουμε κατι, κ τελικα το αφήνουμε γιατι δεν εχουμε καλομαζεψει το σπίτι ή θελουμε να κανουμε κατι πιο οικογενειακο ή να κανουμε καποια δουλεια του σπιτιου. Εκει σιγουρα θα βοηθουσε μια παρεα με παιδια που θα καναμε δραστηριοτητες γθα ολους, γιατι αλλιως δεν γινεται καθε Σαββατόβραδο να ξενυχταμε με δικους μας φίλους.

[Melia13]

Αυτο που κανουν στο εξωτερικο με μπαρμπεκιου στον κηπο  μ αρεσει πολυ σαν ιδεα. Υποτιθεται πως ειστε σε νησι, αρα με φιλοξενους κι ανοιχτους ανθρωπους, θεωρω πιο ευκολο να κανει κανεις νεες παρεες απ οτι στην Αθηνα. Καντε λοιπον εσεις ενα καλεσμα στο σπιτι σας με λιγους αρχικα ανθρωπους που θεωρειτε πως ταιριαζετε καλυτερα, λογικα θα σας ανταποδωσουν το καλεσμα. 

[Thean]

18 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Ναι κάτι υπάρχει. Μακάρι να γνωρίσουμε από εκει, αν και θέλω να κρατάω μικρό καλάθι. Εδώ είναι μικρό το μερος, ολοι εχουν τις οικογενειες τους κ φίλους, δεν νομίζω να ψάχνουν για παρέες. ήδη έχω κάνει κάποιες προσπάθειες αλλά έχω καταλάβει ότι οι γονεις που ξερουμε, δεν εχουν αναγκη να μας κανουν παρεα, εχουν παρεες κ για εκείνους κ για τα παιδια τους. 

Λίγο πολύ μέσα από το φόρουμ όλοι ξεδιπλωνουμε την προσωπικότητα μας.Οποτε εσύ φαίνεσαι άτομο που επιδιώκει την κοινωνικότητα και την αλληλεπίδραση με ανθρώπους και αυτό είναι πολύ καλό.Αν οι άλλοι δεν θέλουν μάλλον έχουν πρόβλημα αυτοί οπότε καλύτερα χωρίς φίλους παρά με τοξικούς φίλους.

[Deena]

8 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Στο σχολείο μας κανένας σχεδόν δεν ανοίγεται σε νέες παρέες με συναδέλφους. Μόνο στην εποχή που υπήρχε κινητικότητα με νέες προσλήψεις κ μεταθέσεις κ προ κρισης, γινονταν νεες παρεες. Ο αντρας μ τα προλαβε αυτα. Οταν πηγα εγω, αν κ δεν μπορω να πω οτι αδιαφόρησαν να με ενσωματώσουν στον συλλογο, δεν υπηρξε καμια διαθεση να με βάλουν σε παρέες για τις ώρες εκτός δουλειάς, κι αυτο παρέμεινε με λιγες εξαιρεσεις. Ή βλεπω τους γειτονες μας, μας εχουν βοηθησει στη μετακομιση, μας εδωσαν μωρουδιακα κ παιχνιδια απο τα παιδια τους, ανταλλάσσουμε κερασματα, μπορει να μας φωνάξουν στη βεραντα για κουβεντα αν ιδωθουμε εξω, αλλα ποτε δεν κανόνισαν μαζι μας κατι προγραμματισμένο. δεν ειναι ακριβως παραπονο, με απορια το λεω. εμεις ειμαστε πιο ανοιχτοί να καλεσουμε, αλλα αν 1-2 φορές σκαλώσει το πράγμα σε κάποιο εμπόδιο, γινομαστε λιγο επιφυλακτικοί αν δεν δουμε απο την αλλη πλευρα προθυμία. Ομως για να πω κ την αληθεια, ειναι φορες που κι εμείς θεωρητικα σκεφτομαστε να καλεσουμε καποιον ή να κανονισουμε κατι, κ τελικα το αφήνουμε γιατι δεν εχουμε καλομαζεψει το σπίτι ή θελουμε να κανουμε κατι πιο οικογενειακο ή να κανουμε καποια δουλεια του σπιτιου. Εκει σιγουρα θα βοηθουσε μια παρεα με παιδια που θα καναμε δραστηριοτητες γθα ολους, γιατι αλλιως δεν γινεται καθε Σαββατόβραδο να ξενυχταμε με δικους μας φίλους.

 

 

Κοίτα, παντού κάπως έτσι είναι, δεν νομίζω δηλαδή ότι είναι ίδιον της επαρχίας ή του νησιού σας. Κι εγώ έχω την παρέα των σχολικών μου φίλων, από τους οποίους βλέπω όμως συχνά μόνο όσους έχουν συνομίληκα παιδιά με τα δικά μου. Όσοι είναι με μωρά ή χωρίς παιδιά είναι σε άλλη φάση, χωρίς να υπάρχει εκατέρωθεν παρεξήγηση έχουμε απομακρυνθεί από τις συνθήκες, δεν είμαστε ο ένας στην καθημερινότητα του άλλου κι ας είμαστε στην ίδια πόλη όλοι.

 

Αλήθεια είναι επίσης ότι μέχρι να αρχίσει το παιδί κάποιου είδους "σχολική" δραστηριότητα, πέφτει πολύ απομόνωση του γονιού, κι εγώ το βίωσα σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Είχε τύχει βέβαια και η κολλητή μου είχε γεννήσει ίδια εποχή με μένα και έτσι ήμασταν (και είμαστε) σε ίδια φάση, αν δεν είχαμε όμως αυτούς, σχετικά μόνοι μας θα ήμασταν, ειδικά αφού κάναμε και το δεύτερο παιδί.

 

Στην ερώτησή σου λοιπόν "Από που κάνεις φιλίες εκτός από την δουλειά", η απάντηση, κατά την γνώμη μου, είναι "Μέσω του παιδιού". Προσωπικά έχω κάνει, με αφορμή τα παιδιά, σχέσεις που θα τις χαρακτήριζα "σχέσεις ζωής", έχω γνωρίσει ανθρώπους με τους οποίους αναπτύξαμε πολύ καλή επικοινωνία και περνάμε πολύ όμορφα μαζί.

[kotsifikos]

Εμένα μου έλεγαν πως όταν θα κάνω παιδί ο κύκλος μας θα ανοίξει ακόμα περισσότερο (έχουμε γενικά μεγάλο κύκλο και εγώ και ο άντρας μου) και δεν το πίστευα, και ομως έτσι έγινε. Δεν νομίζω πως αν πηγαίνει κανείς συστηματικά σε κάποιο πάρκο ή παιδική χαρά πως δεν θα δημιουργήσει παρέες, ακόμα και από τις δραστηριότητες του παιδιού αποκτάς κύκλο, από το σχολείο κοκ, αρκεί να είσαι κ εσύ ανοιχτός στο να γνωρίσεις νέους ανθρώπους.

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι πιο κλειστοί, και εγώ το έχω συναντήσει αυτό, δεν μπορεί να κολλάς με όλους, ούτε όμως και να μην κολλάς με κανέναν.

Κάποτε πήγαινα γυμναστήριο με μία κοπέλα η οποία είχε ένα αγοράκι 4-5 μήνες μικρότερο από το γιο μου, μου έλεγε πως γενικά δεν πολυβγαίνουν και δεν έχει κοινωνικοποιηθεί ιδιαίτερα το παιδί της, της πρότεινα λοιπόν να βρεθούμε για να παίξουν τα παιδιά και δεν δέχθηκε, μου είπε πως καλύτερα όχι γιατί ο γιος της δεν είναι εύκολος σε αυτά. Οκ δεν έγινε και τίποτα, δεν το πήρα προσωπικά, απλά κατάλαβα πως δεν ταιριάζουμε ιδιαίτερα (εγώ ποτέ δεν λέω όχι μία νέα γνωριμία που μπορεί να ταιριάξει το παιδί μου).

[Έσπερος]

2 ώρες πρίν, Deena είπε:

 

 

Κοίτα, παντού κάπως έτσι είναι, δεν νομίζω δηλαδή ότι είναι ίδιον της επαρχίας ή του νησιού σας. Κι εγώ έχω την παρέα των σχολικών μου φίλων, από τους οποίους βλέπω όμως συχνά μόνο όσους έχουν συνομίληκα παιδιά με τα δικά μου. Όσοι είναι με μωρά ή χωρίς παιδιά είναι σε άλλη φάση, χωρίς να υπάρχει εκατέρωθεν παρεξήγηση έχουμε απομακρυνθεί από τις συνθήκες, δεν είμαστε ο ένας στην καθημερινότητα του άλλου κι ας είμαστε στην ίδια πόλη όλοι.

 

Αλήθεια είναι επίσης ότι μέχρι να αρχίσει το παιδί κάποιου είδους "σχολική" δραστηριότητα, πέφτει πολύ απομόνωση του γονιού, κι εγώ το βίωσα σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Είχε τύχει βέβαια και η κολλητή μου είχε γεννήσει ίδια εποχή με μένα και έτσι ήμασταν (και είμαστε) σε ίδια φάση, αν δεν είχαμε όμως αυτούς, σχετικά μόνοι μας θα ήμασταν, ειδικά αφού κάναμε και το δεύτερο παιδί.

 

Στην ερώτησή σου λοιπόν "Από που κάνεις φιλίες εκτός από την δουλειά", η απάντηση, κατά την γνώμη μου, είναι "Μέσω του παιδιού". Προσωπικά έχω κάνει, με αφορμή τα παιδιά, σχέσεις που θα τις χαρακτήριζα "σχέσεις ζωής", έχω γνωρίσει ανθρώπους με τους οποίους αναπτύξαμε πολύ καλή επικοινωνία και περνάμε πολύ όμορφα μαζί.

Μου κάνει εντύπωση αυτό που λες. Εϊχα την αίσθηση ότι στις πόλεις δεν αλλάζει τόσο το παιδί τις παρέες, όσο γενικά ο ρυθμός ζωής. Ίσως είναι από τα πράγματα που έχω εξιδανικεύσει στην ΑΘήνα, έχοντας όμως μόνο την ανάμνηση της φοιτητικής - μεταπτυχιακής ζωής. 

2 ώρες πρίν, Thean είπε:

Λίγο πολύ μέσα από το φόρουμ όλοι ξεδιπλωνουμε την προσωπικότητα μας.Οποτε εσύ φαίνεσαι άτομο που επιδιώκει την κοινωνικότητα και την αλληλεπίδραση με ανθρώπους και αυτό είναι πολύ καλό.Αν οι άλλοι δεν θέλουν μάλλον έχουν πρόβλημα αυτοί οπότε καλύτερα χωρίς φίλους παρά με τοξικούς φίλους.

Δεν ξέρω αν είναι ακριβώς πρόβλημα δικό τους, ή αν απλώς δεν νιώθουν την ανάγκη για νέες παρέες. Μπορεί απλώς να δυσκολεύονται κι εκέινοι να συντονίσουν τις υπάρχουσες παρέες τους σε συνδυασμό με τις υποχρεώσεις των παιδιών τους και να μην είναι προτεραιότητα κάποιος άλλος, ασχέτως αν τον συμπαθούν ή όχι. ΠΙστεύω πάντως ότι αυτό είναι και λίγο νοοτροπία της επαρχίας, να νιώθουν καλυμμένοι από τον δικό τους κύκλο και αφήνουν λίγο στο περιθώριο τον ξένο, που μπορεί να έχει διαφορετική νοοτροπία και συνήθειες. όχι επίτηδες, απλώς να μην υπάρχουν σημεία επαφής. Πχ εδώ ο κόσμος γενικά ανήκει σε πολιτιστικούς συλλόγους του χωριού του, οπότε συμμετέχει σε τέτοιες δραστηριότητες (τραπέζια, χορούς, κοπές πίτας πανηγύρια κλπ), αν δεν είσαι από το μέρος, δεν πηγαίνεις σε αυτά, δεν σου λένε και τίποτα βασικά αν δεν τα έχεις μάθει από μικρός, χάνεις έτσι ένα πεδίο συναναστροφης. 

3 ώρες πρίν, Melia13 είπε:

Υποτιθεται πως ειστε σε νησι, αρα με φιλοξενους κι ανοιχτους ανθρωπους, θεωρω πιο ευκολο να κανει κανεις νεες παρεες απ οτι στην Αθηνα.

Είναι ανοιχτοί άνθρωποι και εγκάρδιοι, πιο ανοιχτοί σε σχέση με την επαρχία της στεριάς, όμως έχουν δικό τους κοινωνικό κύκλο, δεν βάζουν εύκολα ξένους. 

 

3 ώρες πρίν, Melia13 είπε:

Καντε λοιπον εσεις ενα καλεσμα στο σπιτι σας με λιγους αρχικα ανθρωπους που θεωρειτε πως ταιριαζετε καλυτερα, λογικα θα σας ανταποδωσουν το καλεσμα. 

Μα έχουμε απευθύνει προσκλήσεις. Αλλά είναι οι κλασικές περιπτώσεις που ο άλλος σου λέει: ναι, πολύ θα ήθελα να έρθω, αλλά θα έιμαι σε μια βάφτιση / γιορτάζει η κουμπάρα μου / έχουμε παιδικό πάρτι, το κανονίζουμε μια άλλη φορά. Δεν είναι ότι λένε ψέματα, εδώ είναι μικρό το μέρος και δεν τους παίρνει, προφανώς έχουν κάτι, απλώς μετά φαίνεται ότι δεν γίνεται καμία κίνηση για να δείξουν ότι πραγματικά θέλουν ή έστω έχουν χώρο για μας. 

On 16/2/2020 at 3:07 ΠΜ, Nefeli2014 είπε:

Επισης δε μου αρέσει να μπλέκω και με τις παρέες του άντρα μου. Αυτός έχει ελαχιστους αλλά γενικά δεν κολλάω γιατί είναι δικοί του φίλοι και προτιμώ να παραμείνουν.

Ο άντραςμου ήξερε αρκετό κκόσμο στο  νησι πριν με γνωρίσει. Ήταν όμως παρέες πολύ εργένικου στιλ, μπορεί να βρίσκονταν για 5-6 σαββατόβραδα σερί και μετά να έκαναν μήνες, μπορεί να πήγαιναν σ ένα ρακάδικο κάθε βράδυ μέχρι τελικής πτώσεως ή να πήγαιναν για ψάρεμα ή για τρέξιμο, άσχετα τελείως πράγματα και δεν είχα μεγάλη διάθεση να ακολουθήσω αν δεν υπήρχε καλός μεζές να συνοδεύει το ρακί . ε μετά νοικοκυρεύτηκε, τους συναντούσε για κανέναν καφέ, δεν μπορώ να πω ότι ενθάρρυνα ιδιαιτέρως το να βρισκόμαστε όλοι μαζί, εκείνου δεν του πολυαρέσει να βγαίνει μόνος, κι έτσι από αρκετούς ξέκοψε, ήταν όμως παρέες απλά, όχι στενοί φίλοι, και όχι άτομα που θα μπορούσαμε να συναναστραφούμε σε πλαίσιο ζευγαριών. 

[Deena]

Just now, Έσπερος είπε:

Μου κάνει εντύπωση αυτό που λες. Εϊχα την αίσθηση ότι στις πόλεις δεν αλλάζει τόσο το παιδί τις παρέες, όσο γενικά ο ρυθμός ζωής. Ίσως είναι από τα πράγματα που έχω εξιδανικεύσει στην ΑΘήνα, έχοντας όμως μόνο την ανάμνηση της φοιτητικής - μεταπτυχιακής ζωής. 

 

Η μόνη περίοδος που ένιωσα ότι το παιδί δεν είχε καμία επίδραση στην κοινωνική μου ζωή ήταν όταν ήταν πολύ-πολύ μικρό το πρώτο παιδί. Όταν ακόμα δηλαδή δεν είχε καθόλου δικές του απαιτήσεις/προτιμήσεις και απλά μας ακολουθούσε σε ένα καρότσι όπου πηγαίναμε, ναι...τότε βλέπαμε τους φίλους μας αρκετά συχνά, ήταν και το πρώτο παιδί της παρέας και όλοι είχαν έναν ενθουσιασμό να μας συναντάνε  Επίσης, είχαμε και βοήθεια από γιαγιάδες και μπορούσαμε κανένα βράδυ να τον αφήνουμε και να βγαίνουμε ακόμα και για ξενύχτι, την επόμενη μέρα σηκωνόταν ο άντρας μου το πρωί για 2-3 ώρες και τον κρατούσε και μετά σηκωνόμουν εγώ και κοιμόταν αυτός (γιατί εγώ αν ξυπνήσω δεν μπορώ να πέσω πάλι για ύπνο στις 11.00 το πρωί, ενώ ο άντρας μου έχει τον ύπνο στο τσεπάκι).

 

Μετά όμως, όταν το παιδί μεγάλωσε και ήθελε κυνήγι, παιδική χαρά, φυσική δραστηριότητα, όταν έπρεπε π.χ. στις 12.00 να είμαστε πίσω στο σπίτι για να κοιμηθεί για μεσημέρι, εκ των πραγμάτων οι έξοδοι με φίλους που δεν ήταν σε αντίστοιχη φάση περιορίστηκαν πάρα πολύ. Όταν πια κάναμε δεύτερο παιδί, όλοι μα όλοι σιγά - σιγά κάνανε βήματα προς τα πίσω, ακόμα και οι γιαγιάδες και δεν τους κατηγορώ. Με ένα νήπιο και ένα βρέφος είναι πολύ περιορισμένα τα πράγματα που μπορείς να κάνεις σε κοινωνικό επίπεδο, για εμένα προσωπικά ήταν και πολύ λίγα τα πράγματα για τα οποία είχα αντοχή εκείνη την περίοδο. Έξοδο για ξενύχτι δηλαδή ούτε που μου περνούσε από το μυαλό να κάνω, μου φτάνανε τα ξενύχτια που έκανε έτσι κι αλλιώς, άσε που έγινε πιο δύσκολο να μπορώ να κοιμηθώ λίγο παραπάνω την επόμενη μέρα με δύο παιδιά στο σπίτι.

 

Τώρα που τα παιδιά είναι μεγαλύτερα (7 και 5 ετών) εννοείται ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα, αλλά μας παρασύρει αναγκαστικά το δικό τους πρόγραμμα, τα πάρτυ, οι δραστηριότητες, έτσι κι αλλιώς περνάμε όλοι καλύτερα όταν είμαστε με παρέα όπου υπάρχουν και παιδιά. Το μόνο που κρατήσαμε ευλαβικά όλα τα χρόνια είναι ένα 4ήμερο τον χρόνο να αφήνουμε τα παιδιά στις γιαγιάδες και να πηγαίνουμε μια εκδρομή, αλλά όλως παραδόξως τώρα αυτό είναι πιο δύσκολο γιατί τα παιδιά έχουν μεγάλη αντίδραση, μάλλον για αυτό θα πρέπει να περιμένουμε τώρα μέχρι την εφηβεία που θα μας διώχνουν!!!!

[elenip]

Just now, Έσπερος said:

 Πχ εδώ ο κόσμος γενικά ανήκει σε πολιτιστικούς συλλόγους του χωριού του, οπότε συμμετέχει σε τέτοιες δραστηριότητες (τραπέζια, χορούς, κοπές πίτας πανηγύρια κλπ), αν δεν είσαι από το μέρος, δεν πηγαίνεις σε αυτά, δεν σου λένε και τίποτα βασικά αν δεν τα έχεις μάθει από μικρός, χάνεις έτσι ένα πεδίο συναναστροφης.

 

Εγώ να σας πω την αλήθεια δεν έχω θέμα φίλων έχω θέμα να βρω χρόνο να δω αυτούς τους φίλους Γιατί σε κάθε φάση της ζωής μου, κόλλαγε και μία καινούργια κολλητή Είχα τους δικούς μου φίλους, μετά έκανα και από τον σύζυγο, μετά από τον παιδικό, μετά από το σχολείο, τώρα από την ακαδημία ποδοσφαίρου και άντε να δω πότε θα τελειώσει η λίστα!

Έχω επιλέξει όμως να κάνω πιο πολύ παρέα με τις κολλητές μου που έχουν και αυτές  παιδιά ώστε να μπορώ να συνδυάζω και το καφεδάκι και το παιχνίδι των παιδιών και όλα αυτά κυρίως το ΣΚ, γιατί καθημερινή δεν βγαίνει το πρόγραμμα με τίποτε.

Εσπερος, από αυτά που γράφεις δεν νομίζω ότι το πρόβλημα είναι πως δεν βρίσκεις κόσμο να κάνεις παρέα αλλά πιο πολύ μου κάνει ότι δεν υπάρχουν σημεία επαφής με τον χώρο που βρίσκεσαι. Σωστά σου λένε τα κορίτσια ότι μεγαλώνοντας το παιδί θα κάνεις παρέα και με άλλες μαμάδες, αλλά αυτές οι μαμάδες είναι οι μαμάδες του χωριού που και στα πανηγύρια θα πάνε και στους συλλόγους κλπ κλπ.

Οπότε εάν δεν έχεις κοινά σημεία με αυτούς τους ανθρώπους είτε το παιδί πάει σχολείο είτε πάει φαντάρος πάλι δεν θα μπορέσεις να κάνεις παρέα μαζί τους.

Εάν πραγματικά σε ενδιαφέρει να κάνεις παρέα μαζί τους τότε θα πρέπει να προσπαθήσεις εσύ από την πλευρά σου περισσότερο. Εάν τους «απορρίπτεις» με τον τρόπο σου ο άλλος το εισπράττει.

[Έσπερος]

Just now, elenip είπε:

Εσπερος, από αυτά που γράφεις δεν νομίζω ότι το πρόβλημα είναι πως δεν βρίσκεις κόσμο να κάνεις παρέα αλλά πιο πολύ μου κάνει ότι δεν υπάρχουν σημεία επαφής με τον χώρο που βρίσκεσαι. Σωστά σου λένε τα κορίτσια ότι μεγαλώνοντας το παιδί θα κάνεις παρέα και με άλλες μαμάδες, αλλά αυτές οι μαμάδες είναι οι μαμάδες του χωριού που και στα πανηγύρια θα πάνε και στους συλλόγους κλπ κλπ.

Δεν είναι ακριβώς ότι δεν υπάρχουν σημεία επαφής. Δηλαδή είναι συνάδελφοι πχ που έχουμε κοινά ενδιαφέροντα να συζητήσουμε , πέραν των παιδιών κ της δουλειάς δλδ, θα πούμε για μια ταινία ή ένα βιβλίο ή θα αναλύσουμε κάποιο κοινωνικό θέμα ή ισως κ κατι πιο προσωπικο, αλλα στις κοινωνικες τους συναναστροφες γνωριζω οτι εχουν συγκεκριμενες συνηθειες πχ στις γιορτες να ειναι στους συλλογους αυτους, Κυριακές να πηγαινουν στην εκκλησια του χωριου τους κ μετα καφε στην πλατεια, εχουν καλέσματα σε σπιτια σε γιορτες (δλδ ανοιγει καποιος το σπίτι για ολο το χωριο) ή ανα οικογενειες κανουν πανηγύρια οταν λειτουργουν καποιο ξωκλήσι, ειναι πραγματα αυτα που αν δεν εισαι απο το μερος, δεν συμμετέχεις γιατι δεν σου λενε κατι σαν συνηθειες κ δεν σε καλει καποιος γενικα. Εκτος αν ασχολεισαι με τα κοινα κ ανήκεις σε σωματεία που κανουν δικες τους εκδηλωσεις. Λογικα οι ανθρωποι αυτοι θα θελουν κ λιγο χρονο για εξοδους με τα παιδια τουςc, θα εχουν τα παρτι τους κ τα αθλητικα κλπ, οποτε μαλλον δεν νιωθουν την

αναγκη για νεες παρεες. 

[student]

On 3/12/2017 at 12:33 ΠΜ, Έσπερος είπε:

Το θέμα που άνοιξε η @ΑΡΓΚ για τις φιλίες ενηλίκων μου έβαλε την ιδέα να παρουσιάσω έναν δικό μου προβληματισμό για την απουσία φίλων. 

 

Στη δική μου περίπτωση, τα τελευταία 10 χρόνια ζω μακριά από την Αθήνα και όλες μου τις κοινωνικές συναναστροφές, αρχικά λόγω σπουδών στο εξωτερικό και στη συνέχεια, μετά από σύντομο χρονικό διάςτημα, λόγω διορισμού σε νησί. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου ερχόμουν στην Ελλάδα στις διακοπές και περνούσα μεγάλα διαστήματα στην Αθήνα, κι επειδή οι φίλοι μου ήταν κι εκείνοι σε φάση μεταπτυχιακού, ή αναζήτησης δουλειάς, βρισκόμασταν χαλαρά και άνετα, δεν ένιωσα δηλαδή ποτέ ότι είχα απομακρυνθεί. Ήμασταν και γενικά αδέσμευτοι από σοβαρές σχέσεις, οπότε περνούσαμε και πολλές ώρες σε msn και skype, οπότε είχαμε σχεδόν καθημερινή επικοινωνία. 

 

Γυρνώντας στην Ελλάδα και μετά τον διορισμό, συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα άλλαζαν. Πρώτον, όλοι αρχίσαμε να δουλεύουμε. Η δουλειά έφερε και αντίθετα προγράμματα: στις διακοπές που εγώ πηγαίνω στην Αθήνα, οι υπόλοιποι φεύγουν για χωριά / εξοχικά /ταξίδια. Ταυτόχρονα μπήκαμε όλοι και σε φάση σοβαρών σχέσεων, οπότε δεν είχαμε απόλυτη ανεξαρτησία στο πρόγραμμά μας. Με τις περικοπές των μισθών εγώ δεν μπορούσα να ταξιδεύω στην Αθήνα όσο συχνά πίστευα, ακόμα και το μια φορά το μήνα ήταν επιβάρυνση για ένα κουτσουρεμένο σ/κ. Μετά γνώρισα τον άντρα μου, οπότε τα ταξίδια περιορίστηκαν ακόμα περισσότερο και πλέον όποτε είμαστε στην Αθήνα έχουν διπλασιαστεί και οι οικογενειακές υποχρεώσεις (γονείς-πεθερικά, αδέρφια παντρεμένα, θείοι, παππούδες κλπ) και πραγματικά στις διακοπές πασχίζω να ξεκλέψω χρόνο και να βγω για κανέναν καφέ. Ο άντρας μου έχει ξεκόψει τελείως από φίλους στην Αθήνς οπότε δεν έχει την ίδια ανάγκη, κι έτσι ή θα τον αφήνω μόνο του για να βγω, ή θα τον παίρνω μαζί μου, κι εγώ απεχθάνομαι το να βλέπω φίλες έχοντας μαζί τους συντρόφους μας. Δεν το κάναμε ποτέ και θεωρώ και χαζό όταν κάνεις μήνες να δεις κάποιον, να του φορτώνεις και τον φίλο/αρραβωνιαστικό/άντρα σου. Έτσι βέβαια κατέληξα κάποιους φίλους να μην τους έχω δει από τον γάμο μας προ διετίας! 

 

Θα μου πείτε τώρα ότι αυτό είναι φυσιολογικό γιατί ο καθένας προχωρά στη ζωή του. Εγώ όμως νιώθω ότι οι άλλοι προχωρούν, ενώ εγώ έχω μείνει με τις φιλίες του παρελθόντος. Στο νησί έχουμε παρέες από τη δουλειά, με όσα προβλήματα προκύπτουν από αυτό όμως, συν το ότι είμαστε και οι δύο ξένοι ενώ οι άλλοι είναι ντόπιοι ή παντρεμένοι με ντόπιους, με δικό τους κοινωνικό κύκλο. Κάποιες φιλίες με μεγσλύτερες συναδέλφους έχω κανει αλλά αυτές είναι σε άλλη φάση, δεν είναι το ίδιο όπως μια συνομήλικη. Έτσι για μένα το σημείο αναφοράς θα είναι πάντα οι φιλίες που έχω στην Αθήνα, ενώ προφανώς γι' αυτούς δεν είμαι - και παράλληλα οι ίδιοι αγνοούν πόσο σημαντική θέση έχουν ακόμα μέσα μου, γιατί δεν τους αφιερώνω χρόνο - και μάλλον θεωρούν ότι έχω προχωρήσει κι εγώ όπως κι εκείνοι. 

 

Σε βάθος χρόνου, πόσο εφικτό θεωρείτε να διατηρηθούν φιλίες εξ αποστάσεως και μάλιστα σε άτομα με διαφορετικό τρόπο ζωής; Έχετε νιώσει ποτέ κάνοντας νέες γνωριμίες ότι προδίδετε τις παλιές σας φιλίες, όπως νιώθω εγώ; Νιώσατε ποτέ ότι χάνετε τον εαυτό σας όταν κάνετε παρέα με άλλους γονείς, όπως πιστεύω προκαταβολικά ότι θα νιώσω όταν βρεθώ αναγκαστικά σε αυτή τη θέση σε λίγο καιρό;

Το φαίνομαι ανοιχτός από το είμαι ανοιχτός έχει μεγάλη διαφορά.
Έχεις σκεφτεί πως μπορεί να είναι έτσι και ότι τελικά να μην είσαι τόσο ανοιχτή όσο θα ήθελες και αυτό να βγαίνει προς στα έξω?Πολλές φορές έχουμε ανάγκη από την επιβεβαίωση ότι, ναι είμαι αποδεκτή και μπορώ να σταθώ εδώ και εκεί και να συναψω σχέσεις. Πιστεύω ότι τιποτα δεν κρύβεται και ότι αν παρατηρήσεις λίγο καλύτερα τον εαυτό σου και μετά τους γύρω σου θα βρεις τις απαντήσεις.

Πολλές φορές έχουμε ανάγκη από παρέα αλλά με τον δικό μας μοναδικό τρόπο που συνάδει με ελάχιστους ανθρώπους.
Πιστεύω πως η παρέα  που αναζητάς σε όποιο επίπεδο και αν ειναι θα έρθει χωρίς να το περιμένεις. Έχω παρατηρήσει ότι όταν επιμενουμε σε μια ιδέα ή θέλουμε να συμβεί κάτι σχετικά άμεσα αυτό δεν γίνεται ποτέ.

Εσυ αναζητάς παρέα ή φιλενάδα να ανταλλάξεις πιο βαθιες κουβέντες και να νιώσεις συναισθηματικο δέσιμο? Τι είναι αυτό που έχεις πραγματικά ανάγκη?
Οι ερωτήσεις είναι πιο πολύ τροφή για σκέψη και όχι για να απαντηθούν εδώ δημόσια.

Η πραγματικότητα είναι πως καθώς περνούν τα χρόνια αλλάζουμε και εξελίσσομαστε άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο.Αυτή είναι η φύση μας. Διαφοροποιουνται οι ανάγκες μας,τα θέλω μας άλλα και τα ενδιαφέροντα μας. Βλέπουμε τον κόσμο μας με άλλα μάτια. Άλλοι ανοίγονται περισσότερο άλλοι κλείνονται στην σπηλιά τους. Είμαι σίγουρη πως εκεί στον τόπο σου υπάρχει τουλάχιστον ένας άνθρωπος που βρισκεται στην δική σου φάση και αργά ή γρήγορα θα συσχετιστεις μαζί του.

 

[Lenia16]

Just now, Έσπερος είπε:

Μου κάνει εντύπωση αυτό που λες. Εϊχα την αίσθηση ότι στις πόλεις δεν αλλάζει τόσο το παιδί τις παρέες, όσο γενικά ο ρυθμός ζωής. Ίσως είναι από τα πράγματα που έχω εξιδανικεύσει στην ΑΘήνα, έχοντας όμως μόνο την ανάμνηση της φοιτητικής - μεταπτυχιακής ζωής. 

Δεν ξέρω αν είναι ακριβώς πρόβλημα δικό τους, ή αν απλώς δεν νιώθουν την ανάγκη για νέες παρέες. Μπορεί απλώς να δυσκολεύονται κι εκέινοι να συντονίσουν τις υπάρχουσες παρέες τους σε συνδυασμό με τις υποχρεώσεις των παιδιών τους και να μην είναι προτεραιότητα κάποιος άλλος, ασχέτως αν τον συμπαθούν ή όχι. ΠΙστεύω πάντως ότι αυτό είναι και λίγο νοοτροπία της επαρχίας, να νιώθουν καλυμμένοι από τον δικό τους κύκλο και αφήνουν λίγο στο περιθώριο τον ξένο, που μπορεί να έχει διαφορετική νοοτροπία και συνήθειες. όχι επίτηδες, απλώς να μην υπάρχουν σημεία επαφής. Πχ εδώ ο κόσμος γενικά ανήκει σε πολιτιστικούς συλλόγους του χωριού του, οπότε συμμετέχει σε τέτοιες δραστηριότητες (τραπέζια, χορούς, κοπές πίτας πανηγύρια κλπ), αν δεν είσαι από το μέρος, δεν πηγαίνεις σε αυτά, δεν σου λένε και τίποτα βασικά αν δεν τα έχεις μάθει από μικρός, χάνεις έτσι ένα πεδίο συναναστροφης. 

Είναι ανοιχτοί άνθρωποι και εγκάρδιοι, πιο ανοιχτοί σε σχέση με την επαρχία της στεριάς, όμως έχουν δικό τους κοινωνικό κύκλο, δεν βάζουν εύκολα ξένους. 

 

Μα έχουμε απευθύνει προσκλήσεις. Αλλά είναι οι κλασικές περιπτώσεις που ο άλλος σου λέει: ναι, πολύ θα ήθελα να έρθω, αλλά θα έιμαι σε μια βάφτιση / γιορτάζει η κουμπάρα μου / έχουμε παιδικό πάρτι, το κανονίζουμε μια άλλη φορά. Δεν είναι ότι λένε ψέματα, εδώ είναι μικρό το μέρος και δεν τους παίρνει, προφανώς έχουν κάτι, απλώς μετά φαίνεται ότι δεν γίνεται καμία κίνηση για να δείξουν ότι πραγματικά θέλουν ή έστω έχουν χώρο για μας. 

Ο άντραςμου ήξερε αρκετό κκόσμο στο  νησι πριν με γνωρίσει. Ήταν όμως παρέες πολύ εργένικου στιλ, μπορεί να βρίσκονταν για 5-6 σαββατόβραδα σερί και μετά να έκαναν μήνες, μπορεί να πήγαιναν σ ένα ρακάδικο κάθε βράδυ μέχρι τελικής πτώσεως ή να πήγαιναν για ψάρεμα ή για τρέξιμο, άσχετα τελείως πράγματα και δεν είχα μεγάλη διάθεση να ακολουθήσω αν δεν υπήρχε καλός μεζές να συνοδεύει το ρακί . ε μετά νοικοκυρεύτηκε, τους συναντούσε για κανέναν καφέ, δεν μπορώ να πω ότι ενθάρρυνα ιδιαιτέρως το να βρισκόμαστε όλοι μαζί, εκείνου δεν του πολυαρέσει να βγαίνει μόνος, κι έτσι από αρκετούς ξέκοψε, ήταν όμως παρέες απλά, όχι στενοί φίλοι, και όχι άτομα που θα μπορούσαμε να συναναστραφούμε σε πλαίσιο ζευγαριών. 

Εγώ Έσπερος δεν τα έχω συναντήσει μέχρι τώρα αυτά που σου λένε οι υπόλοιπες, κ πίστεψέ με, είμαι υπερβολικά κοινωνική. Σε σημείο που πιάνω την κουβέντα σε άγνωστο σε στάση λεωφορείου. Εμείς έχουμε μεγάλο φιλικό κύκλο αλλά σχεδόν κανείς δεν έχει παιδι οπότε οι έξοδοι περιορίζονται αναγκαστικά σε 1-2 φορες το μήνα που μπορεί να είναι εδώ οι παππούδες. Βάλε όλους αυτούς εναλλάξ κάθε μήνα κ καταλαβαίνεις πόσο συχνά τους βλέπουμε. Με τις προσωπικές μου φίλες βρίσκομαι 2-3 φορές την εβδομάδα στο γυμναστήριο ή για καμία μπύρα μετά. Τα 2-3 ζευγάρια πολύ φίλων μας που έχουν παιδιά το χειμώνα ζήτημα να τα λέμε 2 φορές λόγω ιωσεων. Οι κολλητές μου κ κουμπαρες από το πανεπιστήμιο κ το σχολείο μένουν όλες σε άλλες πόλεις. Γενικά κοινωνικοτης μηδέν. Αλλά από σχολείο κ δραστηριότητες δεν έχω δει κανέναν να ενδιαφέρεται, όχι να με κάνει φίλη δε χρειάζομαι άλλωστε, εδώ δεν τους προλαβαινω, απλά να δώσουμε ραντεβού στην παιδική χαρά να παίξουν τα μικρά. Έχω προτείνει σε 2-3 που ξέρω ότι κάνουν παρέα στο σχολείο, έφαγα άκυρο κ προφανώς δεν ξαναειπα ούτε μου είπαν. Μια συνάδελφος μου πάει το παιδι της εργοθεραπεία κ της είπαν να συναναστρέφεται παιδάκια. Της λέω ελάτε σπίτι μας να παιξουνε κανένα απογευμα, όσο δέχτηκες εσύ άλλο τόσο κ αυτή. Νομίζω ότι ο κόσμος είναι απλά διστακτικός κ δε θέλει να ξεβολευεται από τη ρουτίνα του, βαριουνται, δεν ξέρω. Επίσης έχω καταλάβει ότι κάποιοι δε θέλουν να έχουν υποχρέωση, δλδ αφού ήρθα σπίτι σου μετά πρέπει να σε καλέσω κ εγώ. Αν τύχει να γνωρίσεις κανέναν αναγκαστικά, τύπου να περιμένετε μαζί να τελειώσουν το ποδόσφαιρο κ σιγά σιγά να ξεκινήσετε παρέα επειδή ταιριάξετε καλώς. Μέχρι τότε δεν ξέρω τι να σου πω. 

 

[Έσπερος]

Just now, student είπε:

Έχεις σκεφτεί πως μπορεί να είναι έτσι και ότι τελικά να μην είσαι τόσο ανοιχτή όσο θα ήθελες και αυτό να βγαίνει προς στα έξω?Πολλές φορές έχουμε ανάγκη από την επιβεβαίωση ότι, ναι είμαι αποδεκτή και μπορώ να σταθώ εδώ και εκεί και να συναψω σχέσεις. Πιστεύω ότι τιποτα δεν κρύβεται και ότι αν παρατηρήσεις λίγο καλύτερα τον εαυτό σου και μετά τους γύρω σου θα βρεις τις απαντήσεις.

Από μόνη μου δεν είμαι πολύ ανοιχτή. Το έχω αναφέρει κ πιο πάνω. Δεν έχω κάνει παρέα μέσα από χομπι πχ. Στο σχολείο εχω κανει παρεες, μαζι με τον αντρα μου. Ή ξεκινησε απο τον εναν κι εγινε πιο στενο μετα για ολους. Με δεδομενο οτι την ιδια συμπεριφορα εχω στον χωρο προς ολους, απο τη στιγμη που με καποιους προχώρησαμε σε εξοδους κ επισξεψεις ενω με αλλους οχι, και παραδοξως με ατομα που εχουμε πιο κοντινές ηλικιες κ ενδιαφεροντα, δεν προχώρησαμε, καταλαβαινω οτι ως προς αυτο δεν ηταν θεμα δικης μου προσέγγισης. Απλως καποιοι, που ειναι σεβαστό, δεν ηθελαν κατι παραπανω. Ειναι γενικός κανονας ομως οτι λιγοι "ξένοι" εχουν ευρύ κοινωνικο κυκλο αποτελούμενο απο ντοπιους εδω, κ σιγουρα αυτο δεν εγινε μονο μεσω της δουλειας τους. 

Just now, student είπε:

 

Εσυ αναζητάς παρέα ή φιλενάδα να ανταλλάξεις πιο βαθιες κουβέντες και να νιώσεις συναισθηματικο δέσιμο? Τι είναι αυτό που έχεις πραγματικά ανάγκη?

Να σου πω την

αληθεια δεν έχω προχωρήσει τις απαιτησεις μου τοσο στο να βρω κ κολλητη φιλη. καλο θα ηταν αλλα ειναι πιο δυσκολο κ δεν έχω ξεπεράσει ακόμα το ότι οι παλιοί μου κολλητοί φίλοι είναι άλλου, κυριολεκτικά κ μεταφορικά. καλυπτομαι καπως απο την εξαποστασεως επικοινωνια. παρεες θελουμε, ανθρώπων με καποια κοινα ενδιαφεροντα κ συνηθειες. Παρεες σταθερές δλδ για συναναστροφες σε επιπεδο ζευγαριού ή οικογενειας. 

Just now, Lenia16 είπε:

Εγώ Έσπερος δεν τα έχω συναντήσει μέχρι τώρα αυτά που σου λένε οι υπόλοιπες, κ πίστεψέ με, είμαι υπερβολικά κοινωνική. Σε σημείο που πιάνω την κουβέντα σε άγνωστο σε στάση λεωφορείου. Εμείς έχουμε μεγάλο φιλικό κύκλο αλλά σχεδόν κανείς δεν έχει παιδι οπότε οι έξοδοι περιορίζονται αναγκαστικά σε 1-2 φορες το μήνα που μπορεί να είναι εδώ οι παππούδες. Βάλε όλους αυτούς εναλλάξ κάθε μήνα κ καταλαβαίνεις πόσο συχνά τους βλέπουμε. Με τις προσωπικές μου φίλες βρίσκομαι 2-3 φορές την εβδομάδα στο γυμναστήριο ή για καμία μπύρα μετά. Τα 2-3 ζευγάρια πολύ φίλων μας που έχουν παιδιά το χειμώνα ζήτημα να τα λέμε 2 φορές λόγω ιωσεων. Γενικά κοινωνικοτης μηδέν. Αλλά από σχολείο κ δραστηριότητες δεν έχω δει κανέναν να ενδιαφέρεται, όχι να με κάνει φίλη δε χρειάζομαι άλλωστε, εδώ δεν τους προλαβαινω, απλά να δώσουμε ραντεβού στην παιδική χαρά να παίξουν τα μικρά. Έχω προτείνει σε 2-3 που ξέρω ότι κάνουν παρέα στο σχολείο, έφαγα άκυρο κ προφανώς δεν ξαναειπα ούτε μου είπαν. Μια συνάδελφος μου πάει το παιδι της εργοθεραπεία κ της είπαν να συναναστρέφεται παιδάκια. Της λέω ελάτε σπίτι μας να παιξουνε κανένα απογευμα, όσο δέχτηκες εσύ άλλο τόσο κ αυτή. Νομίζω ότι ο κόσμος είναι απλά διστακτικός κ δε θέλει να ξεβολευεται από τη ρουτίνα του, βαριουνται, δεν ξέρω. Επίσης έχω καταλάβει ότι κάποιοι δε θέλουν να έχουν υποχρέωση, δλδ αφού ήρθα σπίτι σου μετά πρέπει να σε καλέσω κ εγώ. Αν τύχει να γνωρίσεις κανέναν αναγκαστικά, τύπου να περιμένετε μαζί να τελειώσουν το ποδόσφαιρο κ σιγά σιγά να ξεκινήσετε παρέα επειδή ταιριάξετε καλώς. Μέχρι τότε δεν ξέρω τι να σου πω. 

 

παρηγοειεμαι τουλάχιστον ότι δεν ειμαστε οι μονοι. απ ο,τι καταλαβαινω για πολλους η έξοδος είναι σε καμία βάφτιση ή πάρτι μέσω των παιδιών! αρα να κάνουμε λίγο υπομονή! 

[Lenia16]

Just now, Έσπερος είπε:

Από μόνη μου δεν είμαι πολύ ανοιχτή. Το έχω αναφέρει κ πιο πάνω. Δεν έχω κάνει παρέα μέσα από χομπι πχ. Στο σχολείο εχω κανει παρεες, μαζι με τον αντρα μου. Ή ξεκινησε απο τον εναν κι εγινε πιο στενο μετα για ολους. Με δεδομενο οτι την ιδια συμπεριφορα εχω στον χωρο προς ολους, απο τη στιγμη που με καποιους προχώρησαμε σε εξοδους κ επισξεψεις ενω με αλλους οχι, και παραδοξως με ατομα που εχουμε πιο κοντινές ηλικιες κ ενδιαφεροντα, δεν προχώρησαμε, καταλαβαινω οτι ως προς αυτο δεν ηταν θεμα δικης μου προσέγγισης. Απλως καποιοι, που ειναι σεβαστό, δεν ηθελαν κατι παραπανω. Ειναι γενικός κανονας ομως οτι λιγοι "ξένοι" εχουν ευρύ κοινωνικο κυκλο αποτελούμενο απο ντοπιους εδω, κ σιγουρα αυτο δεν εγινε μονο μεσω της δουλειας τους. 

Να σου πω την

αληθεια δεν έχω προχωρήσει τις απαιτησεις μου τοσο στο να βρω κ κολλητη φιλη. καλο θα ηταν αλλα ειναι πιο δυσκολο κ δεν έχω ξεπεράσει ακόμα το ότι οι παλιοί μου κολλητοί φίλοι είναι άλλου, κυριολεκτικά κ μεταφορικά. καλυπτομαι καπως απο την εξαποστασεως επικοινωνια. παρεες θελουμε, ανθρώπων με καποια κοινα ενδιαφεροντα κ συνηθειες. Παρεες σταθερές δλδ για συναναστροφες σε επιπεδο ζευγαριού ή οικογενειας. 

παρηγοειεμαι τουλάχιστον ότι δεν ειμαστε οι μονοι. απ ο,τι καταλαβαινω για πολλους η έξοδος είναι σε καμία βάφτιση ή πάρτι μέσω των παιδιών! αρα να κάνουμε λίγο υπομονή! 

Εμεις βγαίνουμε συχνά, ίσα ισα, δε μου λείπει η έξοδος. Απλά έχουμε ένα παιδάκι που κάθεται με ενήλικες ή θα δει βιντεάκια για να πούμε μια κουβέντα ή θα βαριέται κ θα θέλει να φύγουμε ή θα θέλει να παίξει μαζί μας οπότε ο ένας θα παίζει κ ο αλλος θα κοινωνικοποιειται. Το πρβλ μου είναι να κάνει παρέες η μικρή, όχι εγώ.

[Έσπερος]

Just now, Lenia16 είπε:

Εμεις βγαίνουμε συχνά, ίσα ισα, δε μου λείπει η έξοδος. Απλά έχουμε ένα παιδάκι που κάθεται με ενήλικες ή θα δει βιντεάκια για να πούμε μια κουβέντα ή θα βαριέται κ θα θέλει να φύγουμε ή θα θέλει να παίξει μαζί μας οπότε ο ένας θα παίζει κ ο αλλος θα κοινωνικοποιειται. Το πρβλ μου είναι να κάνει παρέες η μικρή, όχι εγώ.

Ναι κατάλαβα. ΕΜείς θα θέλαμε και τα δύο ή το ένα μέσω του άλλου. Τώρα αν θα είναι το παιδί μέσω της παρέας των γονιών ή ο γονιός μέσα από την παρέα του παιδιού, δεν ξέρω. Για το πρώτο προσπαθούμε αλλά μάλλον το ανάποδο θα μας συμβεί!

 

Φίλους με παιδιά δεν έχετε δηλαδή για να κάνει η μικρή; Ούτε από το σταθμό παρέες; Τελικά αυτά που νομίζω ότι είναι μοναδικά μας προβλήματα, μάλλον τα αντιμετωπίζουν κι άλλοι!

[Lenia16]

Just now, Έσπερος είπε:

Ναι κατάλαβα. ΕΜείς θα θέλαμε και τα δύο ή το ένα μέσω του άλλου. Τώρα αν θα είναι το παιδί μέσω της παρέας των γονιών ή ο γονιός μέσα από την παρέα του παιδιού, δεν ξέρω. Για το πρώτο προσπαθούμε αλλά μάλλον το ανάποδο θα μας συμβεί!

 

Φίλους με παιδιά δεν έχετε δηλαδή για να κάνει η μικρή; Ούτε από το σταθμό παρέες; Τελικά αυτά που νομίζω ότι είναι μοναδικά μας προβλήματα, μάλλον τα αντιμετωπίζουν κι άλλοι!

Οι καλύτερες μου φίλες, που έχω βαφτίσει τα δικά τους κ έχουν βαφτίσει τη δική μου μένουν σε άλλες πόλεις. Ένας φίλος μας έχει παιδάκια κ βρισκόμαστε μια στο τόσο, έχουμε κ τον ανιψιό μας κοντά που είναι στην ίδια ηλικία αλλά μια είναι άρρωστη η δική μου, μια τα δικά τους ενναλαξ. Όλοι οι άλλοι δεν έχουν παιδιά ακομη -δυστυχως. 

[student]

Το βρήκα εύστοχο και είπα να το παραθέσω.

 

Οι συμπτωματικές φιλίες

Ο Αριστοτέλης υπογράμμισε δύο συνηθισμένα είδη φιλίας που βασίζονται περισσότερο στη σύμπτωση, παρά στην πρόθεση.

1) Φιλία ωφελιμότητας

Η πρώτη είναι η φιλία που βασίζεται στην ωφελιμότητα. Σε αυτό το είδος φιλίας, τα δύο μέρη δεν τρέφουν αληθινά φιλικά συναισθήματα, αλλά διατηρούν τη σχέση τους γιατί αποκομίζουν οφέλη.

Αυτή η φιλία, δεν είναι μόνιμη. Όταν τελειώνουν τα οφέλη, συνήθως τελειώνει και η φιλία. Ο Αριστοτέλης παρατήρησε πως αυτή η σχέση είναι πιο συνηθισμένα ανάμεσα σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας.

Ένα σωστό παράδειγμα τέτοιας φιλίας, είναι οι σχέσεις που φτιάχνουμε με συνάδελφους στη δουλειά. Μπορεί όντως να περνάμε καλά μαζί, αλλά μόλις η κατάσταση αλλάξει, συνήθως αλλάζει και η φύση της σχέσης μας.

2) Φιλία απόλαυσης

Αντίστοιχα, το δεύτερο είδος συμπτωματικής φιλίας βασίζεται στην απόλαυση. Αυτό, όμως, είναι πιο συνηθισμένο σε νεαρούς ανθρώπους. Είναι το είδος φιλίας που παρατηρείται ανάμεσα σε συμμαθητές, συμφοιτητές και άτομα που ανήκουν στην ίδια αθλητική ομάδα.

Η πηγή της φιλίας είναι πιο συναισθηματική, αλλά ταυτόχρονα, είναι το είδος της φιλίας που συνήθως κρατάει λιγότερο. Μόλις τα ενδιαφέροντα των φίλων πάψουν να είναι κοινά, σταματάει και η απόλαυση και κατά επέκταση, η φιλία. Συνήθως, αυτό συμβαίνει, επειδή μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε και αλλάζουμε.

Οι περισσότερες φιλίες, ανήκουν σε αυτές τις δύο κατηγορίες και ενώ ο Αριστοτέλης ποτέ δεν τις χαρακτήρισε με αρνητικό τρόπο, πίστευε πως το μικρό βάθος τους περιόριζε την ποιότητά τους.

Είναι καλό, για την ακρίβεια, είναι απαραίτητο, να έχουμε συμπτωματικές φιλίες, αλλά μπορούμε να τα πάμε ακόμα καλύτερα.

Η φιλία της αρετής και του αγαθού

Η τελευταία μορφή φιλίας που κατέγραψε ο Αριστοτέλης είναι η καλύτερη από όλες. Αντί να βασίζεται στο συμφέρον ή στην απόλαυση, το τρίτο είδος φιλίας βασίζεται στην κοινή εκτίμηση των αρετών και των ιδανικών, ανάμεσα στα δύο μέρη. Είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι και οι αξίες, τις οποίες αντιπροσωπεύουν που αποτελούν το κίνητρο διατήρησης των φιλικών δεσμών.

Συνήθως, αυτή η φιλία κρατάει μέχρι τέλους, αλλά για τη δημιουργία της απαιτείται η ύπαρξη ενός βασικού επίπεδου καλοσύνης στο καθένα από τα δύο άτομα. Σαν να μην έφτανε αυτό, απαιτούν χρόνο και εμπιστοσύνη για να σφυρηλατηθούν σωστά.

Οι άνθρωποι που δεν έχουν ενσυναίσθηση και δεν νοιάζονται για τον συνάνθρωπό τους συχνά αποτυγχάνουν να αναπτύξουν τέτοιες σχέσεις και καταλήγουν στα πρώτα δύο είδη φιλιών. Ο κάθε άνθρωπος έχει περισσότερες πιθανότητες να πετύχει αυτό το επίπεδο φιλίας με κάποιον που ξέρει πολύ καλά, τον έχει δει στη χειρότερη φάση της ζωής του και έπειτα τον είδε να την ξεπερνάει. Το ίδιο πράγμα ισχύει και για φίλους που αντιμετώπισαν και ξεπέρασαν μαζί τις ίδιες δυσκολίες.

Πέρα από το βάθος και την οικειότητα που προκύπτει σε αυτές τις σχέσεις, η ομορφιά τους κρύβεται και στο γεγονός πως συμπεριλαμβάνουν τα πλεονεκτήματα και από τα δύο προηγούμενα είδη φιλίας. Είναι ωφέλιμες και απολαυστικές.

Όταν σέβεσαι τον άλλον και νοιάζεσαι για το καλό του, χαίρεσαι και μόνο που είσαι μαζί του, μπορείτε να βρείτε πράγματα που θα διασκεδάσουν και τους δύο σας, αλλά και να βοηθήσετε ο ένας τον άλλον.

Αυτές οι σχέσεις απαιτούν χρόνο και προσπάθεια, αλλά όταν ανθίσουν, οι καρποί τους είναι η εμπιστοσύνη, ο θαυμασμός και το δέος, δηλαδή οι πιο γλυκοί καρποί που έχει να μας προσφέρει η ζωή.

Δείξε μου τον φίλο σου…

Αν σε διαβάζουν για πάνω από 2.000 χρόνια, τότε κάτι πρέπει να έχεις κάνει σωστά.

Ο Αριστοτέλης μάς έμαθε να εξετάζουμε τον κόσμο εμπειρικά και ενέπνευσε γενιές στοχαστών και φιλοσόφων να αναθεωρήσουν τον ρόλο και την αξία της ηθικής στην καθημερινότητά μας.

Για τον μέσο άνθρωπο, όμως, τα πιο χρήσιμα διδάγματα του Αριστοτελή, με αξία και στη σημερινή εποχή, είναι αυτά που σχετίζονται με τις καλές σχέσεις. Ο Αριστοτέλης είδε την αξία των συμπτωματικών φιλιών, αλλά η προσωρινή τους φύση, τον έσπρωξε να να τις απορρίψει. Στα μάτια του, δεν είχαν γερά θεμέλια.

Για αυτό τον λόγο, επιχειρηματολόγησε υπέρ της καλλιέργειας ενάρετων σχέσεων, οικοδομημένες σε καλές προθέσεις, προσπάθεια και αμοιβαία εκτίμηση του χαρακτήρα και της καλοσύνης που έχει η κάθε πλευρά. Ήξερε πως το πέρασμα του χρόνου δεν θα μπορούσε να φθείρει μια τέτοια φιλία. Αντίθετα, πιθανώς θα την ενίσχυε. Για τον Αριστοτέλη, λίγα πράγματα πλησίαζαν την αξία μιας τέτοιας φιλίας.

Και η σκέψη του έχει βάση. Σε τελική ανάλυση, οι δεσμοί που δημιουργούμε με τους άλλους, διαμορφώνουν την ποιότητα ζωής μας. Είμαστε και γινόμαστε, τα άτομα με τα οποία συναναστρεφόμαστε.

 

Πηγή: Quartz, Επιμέλεια Κειμένου: Χρήστος Κανελλόπουλος

 

[little lamb]

 

Νομίζω ότι το να μην βλέπει κανείς φίλους είναι γενικό φαινόμενο και δεν φταίει ούτε το ότι κάνει παιδιά, ούτε το ότι μένει σε άλλο μέρος.Δεν ξέρω τι φταίει! Απορώ κι εγώ. Νομίζω ότι όλοι απλά τρέχουν, σε διαφορετικά πράγματα ο καθένας, δουλευουν σε άλλα ωράρια, στις μεγαλουπόλεις μπορεί να είναι μακρινές οι γειτονιές κλπ. Εγώ έβλεπα αραιά τους φίλους μου από πολύ πριν παντρευτώ και κάνω παιδί.Απο τότε που τελειώσαμε τη σχολή βασικά, μιας που οι περισσότεροι φίλοι μου ήταν συμφοιτητές μου.Ο καθένας λοιπόν είχε άλλες υποχρεώσεις και ωράρια ή έφευγε για μερικούς μήνες επαρχία για περιστασιακές δουλειες κ μόλις γύριζε έφευγε άλλος κλπ και απλά δεν συντονιζομασταν.Και ο καθένας τελικά βλέπει αυτούς που τυχαίνει να συναναστρέφεται λόγω δουλειάς, χόμπι κλπ και όχι τους κολλητούς.Ειναι λιγο και το ξεβολεμα ίσως που είπε κάποια κοπέλα.Αλλα γενικά έχω την αίσθηση ότι τα τελευταία χρόνια ολοι απλά τρέχουν! Ακόμα και με τις οικογένειες που λέγαμε πριν λίγο καιρο στο ίδιο νήμα, πιστεύω πως πλέον δεν βρίσκεται ο κόσμος τόσο πολύ όσο παλιά, θυμάμαι παλιά (προ 2005 χοντρικά) συχνά τραπεζια από θείους, αδερφές γιαγιάδων κλπ και απορώ πώς τότε ο κόσμος προλάβαινε κ τωρα όλοι τρέχουν.Αφου καμια φορα σκέφτομαι ότι μπορεί να φταίει και ο χρόνος που χάνουμε στο ίντερνετ!...

Επεξεργάστηκαν 17 Φεβρουαρίου,2020 by little lamb