Φιλίες ενηλίκων

[Merendoula]

@kotsifikos κ εγώ χιλιόμετρα κάνω 3μιση χρόνια τώρα, αλλά φιλια/παρέα δε βρήκα!! Ούτε στη δουλειά ταίριαξα με κανέναν,ούτε σε πάρκα και παιδικές χαρές. Νόμιζα ότι συμβαίνει μόνο σε μένα και στεναχωριομουν, αλλά τελικά συμβαίνει σε πολύ κόσμο. Φίλους έχουμε εννοειται και μαλιστα καλους, αλλα δεν εχουν παιδια και εμεις δεν εχουμε βοηθεια για να βγουμε σε 'ωρες και μερη εργενηδων', τους βλέπουμε σπανια. Δεν έχουμε φίλους με παιδάκια και πολύ μ αρέσει όταν βλέπω μεγάλες παρέες με τα παιδιά τους τα σκ. Εμείς όπου πάμε είμαστε μόνοι μας. Περνάμε πολύ όμορφα, αλλά θέλουμε και μια παρεούλα. Προσπαθήσαμε πρόσφατα με ένα ζευγαρι απο τον παιδικό, αλλά άλλαξαν σχολείο αμέσως μετά οπότε δεν ξαναβγηκαμε, έκαναν άλλες παρέες, είχαν ήδη κιόλας εκεί που πηγαν. Πηγαινοέρχεται και με το σχολικό το παιδι μου και δεν γνωρίζω και άλλους γονεις δυστυχώς. Επιπλέον,  όπως και τη @Secretia, με ειχε φάει η μοναξιά και η κλεισουρα με τα 2 παιδιά. Ολη μερα μονη μου με τα μωρα. Ούτε είχα κάποιον να πάμε μια βόλτα, έναν καφέ, να πούμε μια κουβέντα κατά τη διάρκεια της άδειας μητρότητας. Ευτυχώς γύρισα δουλειά και θα βλέπω κ έναν άνθρωπο τουλαχιστον!

Σε γενικές γραμμές βλέπω ότι ο κόσμος δεν είναι πολύ ανοιχτός στις νέες γνωριμίες πάντως.. Φαίνεται ακόμη και στο ότι δεν διατηρούν καν τις παλιές. Δεν πάει κανείς σε γιορτές όπως παλιά, δεν έρχονται επίσκεψη παίρνοντας απλά ένα τηλ 'ετοίμασε καφέ κ έρχομαι' όπως συνέβαινε. Πρέπει να το έχεις χιλιοκανονισει και να μη συμβεί κάτι, οι πλανήτες να μην είναι ανάδρομοι κλπ κλπ.

 

[Secretia]

@Έσπερος, @kotsifikosΌταν λέω play dates, σιγουρα δεν θα περιμενα να παιζουν π,χ συνεργατικά ή να μοιραζοταν τα παιχνιδια τους!!!!! Απλά θεωρώ ότι εαν έβλεπε ο δικός μου μικρά ανθρωπάκια, όπως ο ιδιος, θα "χαζευε" ακόμα περισσοτερο από οτι με τους ενηλικες, στις υψηλοτερες μου προσδοκιες θα ήταν ίσως κάποια δειγματα μιμησης όπως κάνει και με τους ενηλικους που το περιτριγυριζουν...

 

Το πιο νορμαλ για να βγαίναμε θα ηταν η Φωκιωνος, 10-15 λεπτα δηλαδη με το καροτσι, αλλά θα έπρεπε να πηγαινουμε από το δρόμο τουλαχιστον τη μιση διαδρομη... και αντε πας... για να ξανα ανεβουμε, δεν υπαρχει περιπτωση.. θα επρεπε να ημουν πολύ πιο fit!!! Γενικα, εδω που μενουμε είναι πολύ αβολο όσον αφορα τις "ποδαρατες" βολτες...

 

@kotsifikosΤον συζυγο τον περιμενω μπας και πάμε κάπου με το αυτοκίνητο.. Ακομα και στη Φωκιωνος!

 

@Έσπερος και τι δεν θα 'δινα να του εδειχνα θαλασσα, καραβακια, γλάρους.. ακομα και κοτες!!!! Εχουμε βαρεθει να βλέπουμε βασιλικους και απλωμενα ρουχα από μπαλκονι σε μπαλκονι...

 

συμφωνω μαζι σου!! Και πριν το παιδι, για να δουμε φιλους, το κανονιζαμε και το λεγαμε κανα μηνα!!!! Τουλαχιστον, τωρα με το παιδι κάθε Σαβ/κο όλο και κάποιον έχουμε στο σπίτι.. Αλλά ήταν τέτοια τα ωραρια και οι ρυθμοι που "ξεχνιοταν" κανεις νομιζω....

@Merendoula

[kotsifikos]

13 hours ago, Merendoula said:

@kotsifikos κ εγώ χιλιόμετρα κάνω 3μιση χρόνια τώρα, αλλά φιλια/παρέα δε βρήκα!! Ούτε στη δουλειά ταίριαξα με κανέναν,ούτε σε πάρκα και παιδικές χαρές. Νόμιζα ότι συμβαίνει μόνο σε μένα και στεναχωριομουν, αλλά τελικά συμβαίνει σε πολύ κόσμο. Φίλους έχουμε εννοειται και μαλιστα καλους, αλλα δεν εχουν παιδια και εμεις δεν εχουμε βοηθεια για να βγουμε σε 'ωρες και μερη εργενηδων', τους βλέπουμε σπανια. Δεν έχουμε φίλους με παιδάκια και πολύ μ αρέσει όταν βλέπω μεγάλες παρέες με τα παιδιά τους τα σκ. Εμείς όπου πάμε είμαστε μόνοι μας. Περνάμε πολύ όμορφα, αλλά θέλουμε και μια παρεούλα. Προσπαθήσαμε πρόσφατα με ένα ζευγαρι απο τον παιδικό, αλλά άλλαξαν σχολείο αμέσως μετά οπότε δεν ξαναβγηκαμε, έκαναν άλλες παρέες, είχαν ήδη κιόλας εκεί που πηγαν. Πηγαινοέρχεται και με το σχολικό το παιδι μου και δεν γνωρίζω και άλλους γονεις δυστυχώς. Επιπλέον,  όπως και τη @Secretia, με ειχε φάει η μοναξιά και η κλεισουρα με τα 2 παιδιά. Ολη μερα μονη μου με τα μωρα. Ούτε είχα κάποιον να πάμε μια βόλτα, έναν καφέ, να πούμε μια κουβέντα κατά τη διάρκεια της άδειας μητρότητας. Ευτυχώς γύρισα δουλειά και θα βλέπω κ έναν άνθρωπο τουλαχιστον!

Σε γενικές γραμμές βλέπω ότι ο κόσμος δεν είναι πολύ ανοιχτός στις νέες γνωριμίες πάντως.. Φαίνεται ακόμη και στο ότι δεν διατηρούν καν τις παλιές. Δεν πάει κανείς σε γιορτές όπως παλιά, δεν έρχονται επίσκεψη παίρνοντας απλά ένα τηλ 'ετοίμασε καφέ κ έρχομαι' όπως συνέβαινε. Πρέπει να το έχεις χιλιοκανονισει και να μη συμβεί κάτι, οι πλανήτες να μην είναι ανάδρομοι κλπ κλπ.

 

Ειλικρινά εντυπωσιάζομαι που το ακούω και λυπάμαι που σουμβαίνει, δεν ξέρω αν έχει να κάνει και η περιοχή που μένεις. Πως είναι δυνατόν να πηγαίνεις στην παιδική χαρά και να μην βρίσκεις έναν άνθρωπο να πεις μια κουβέντα? Έχεις προσπαθήσει και δεν υπάρχει ανταπόκριση??Δεν το αμφισβητώ βέβαια αυτό που μου λες, γιατί για να το λες σου συμβαίνει απλά μου κάνει εντύπωση.

Επεξεργάστηκαν 28 Νοεμβρίου,2018 by kotsifikos

[vtgian]

15 ώρες πρίν, Merendoula είπε:

@kotsifikos κ εγώ χιλιόμετρα κάνω 3μιση χρόνια τώρα, αλλά φιλια/παρέα δε βρήκα!! Ούτε στη δουλειά ταίριαξα με κανέναν,ούτε σε πάρκα και παιδικές χαρές. Νόμιζα ότι συμβαίνει μόνο σε μένα και στεναχωριομουν, αλλά τελικά συμβαίνει σε πολύ κόσμο. Φίλους έχουμε εννοειται και μαλιστα καλους, αλλα δεν εχουν παιδια και εμεις δεν εχουμε βοηθεια για να βγουμε σε 'ωρες και μερη εργενηδων', τους βλέπουμε σπανια. Δεν έχουμε φίλους με παιδάκια και πολύ μ αρέσει όταν βλέπω μεγάλες παρέες με τα παιδιά τους τα σκ. Εμείς όπου πάμε είμαστε μόνοι μας. Περνάμε πολύ όμορφα, αλλά θέλουμε και μια παρεούλα. Προσπαθήσαμε πρόσφατα με ένα ζευγαρι απο τον παιδικό, αλλά άλλαξαν σχολείο αμέσως μετά οπότε δεν ξαναβγηκαμε, έκαναν άλλες παρέες, είχαν ήδη κιόλας εκεί που πηγαν. Πηγαινοέρχεται και με το σχολικό το παιδι μου και δεν γνωρίζω και άλλους γονεις δυστυχώς. Επιπλέον,  όπως και τη @Secretia, με ειχε φάει η μοναξιά και η κλεισουρα με τα 2 παιδιά. Ολη μερα μονη μου με τα μωρα. Ούτε είχα κάποιον να πάμε μια βόλτα, έναν καφέ, να πούμε μια κουβέντα κατά τη διάρκεια της άδειας μητρότητας. Ευτυχώς γύρισα δουλειά και θα βλέπω κ έναν άνθρωπο τουλαχιστον!

Σε γενικές γραμμές βλέπω ότι ο κόσμος δεν είναι πολύ ανοιχτός στις νέες γνωριμίες πάντως.. Φαίνεται ακόμη και στο ότι δεν διατηρούν καν τις παλιές. Δεν πάει κανείς σε γιορτές όπως παλιά, δεν έρχονται επίσκεψη παίρνοντας απλά ένα τηλ 'ετοίμασε καφέ κ έρχομαι' όπως συνέβαινε. Πρέπει να το έχεις χιλιοκανονισει και να μη συμβεί κάτι, οι πλανήτες να μην είναι ανάδρομοι κλπ κλπ.

 

 

Μια λύση, πολύ διαδεδομένη στο εξωτερικό, για να έρθουμε σε επαφή με τους γονείς των άλλων παιδιών του παιδικού (μιας και η δική μου επίσης γυρνά με σχολικό), ήταν οι κάρτες γνωριμίας-ραντεβού για παιχνίδι. Έφτιαξα κάρτες παρόμοιες με αυτές που έβλεπα σε αμερικάνικα site, έγραψα τα στοιχεία μας και τις έδωσα στην δασκάλα να τις βάλει στις τσάντες των παιδιών. Δεν ξέρω πόσο είναι το παιδάκι σου, εμένα είχε επιλέξει σε ποιες φίλες/φίλους της ήθελε να τις δώσει. Υπάρχουν πολλά έτοιμα πρότυπα τέτοιων καρτών, αλλά μπορείς να φτιάξεις και μόνη σου εύκολα, ακόμα και με πρόγραμμα επεξεργασίας κειμένου (πχ word).

Εμάς "έπιασε" κατευθείαν και γρήγορα ήρθαμε σε επαφή με άλλους γονείς. Σαφώς και δεν ταιριάζουμε με όλους αλλά στα τόσα παιδάκια, όλο και με κάποιους θα ταιριάζεις περισσότερο και θα αρχίσεις να λες δυο κουβέντες παραπάνω.

[Έσπερος]

11 ώρες πρίν, Secretia είπε:

@Έσπερος, @kotsifikosΌταν λέω play dates, σιγουρα δεν θα περιμενα να παιζουν π,χ συνεργατικά ή να μοιραζοταν τα παιχνιδια τους!!!!! Απλά θεωρώ ότι εαν έβλεπε ο δικός μου μικρά ανθρωπάκια, όπως ο ιδιος, θα "χαζευε" ακόμα περισσοτερο από οτι με τους ενηλικες, στις υψηλοτερες μου προσδοκιες θα ήταν ίσως κάποια δειγματα μιμησης όπως κάνει και με τους ενηλικους που το περιτριγυριζουν...

 

Το πιο νορμαλ για να βγαίναμε θα ηταν η Φωκιωνος, 10-15 λεπτα δηλαδη με το καροτσι, αλλά θα έπρεπε να πηγαινουμε από το δρόμο τουλαχιστον τη μιση διαδρομη... και αντε πας... για να ξανα ανεβουμε, δεν υπαρχει περιπτωση.. θα επρεπε να ημουν πολύ πιο fit!!! Γενικα, εδω που μενουμε είναι πολύ αβολο όσον αφορα τις "ποδαρατες" βολτες...

 

@kotsifikosΤον συζυγο τον περιμενω μπας και πάμε κάπου με το αυτοκίνητο.. Ακομα και στη Φωκιωνος!

 

@Έσπερος και τι δεν θα 'δινα να του εδειχνα θαλασσα, καραβακια, γλάρους.. ακομα και κοτες!!!! Εχουμε βαρεθει να βλέπουμε βασιλικους και απλωμενα ρουχα από μπαλκονι σε μπαλκονι...

 

συμφωνω μαζι σου!! Και πριν το παιδι, για να δουμε φιλους, το κανονιζαμε και το λεγαμε κανα μηνα!!!! Τουλαχιστον, τωρα με το παιδι κάθε Σαβ/κο όλο και κάποιον έχουμε στο σπίτι.. Αλλά ήταν τέτοια τα ωραρια και οι ρυθμοι που "ξεχνιοταν" κανεις νομιζω....

@Merendoula

Τη Φωκίωνος είχα βασικά στο μυαλό μου. ΓΙατί οι πλατείες της Πατησίων δεν ξέρω σε τι κατάσταση είναι -εννοώ αν είναι το κλίμα ευνοϊκό να πας με μωρό. Ψηλά μένεις; Μήπως σε βολεύει τίποτα προς Γαλάτσι; 

 

Για τις παρέες πάντως νομίζω ότι δεν είλναι ανάγκη του μικρού αυτή τη στιγμή αλλά δική σου. Αυτό θα πρέπει να φροντίσεις. Το καταλαβαίνω βέβαια γιατί όταν όλος ο κόσμος δουλεύει το πρωί, εσύ πού να βρεις παρέα όταν είσαι μόνη σου; Αλλά είναι βασικό να μπορείς όταν είσαι μόνη να βγεις από το σπίτι. Αλλιώς είναι τρέλα. Καλοί οι γλάροι και οι κότες αλλά όταν τα βλέπεις συνέχεια κουράζουν. Όταν άρχισα να βγαίνω με το αυτοκίνητο και να πηγαίνω στη Χώρα, ησύχασα. Τώρα που το συνήθισα, είτε πάω είτε δεν πάω, μου κάνει το ίδιο, μόνο κ μόνο επιεδή ξέρω ότι έχω την επιλογή. Μη σου πω ότι βαριέμαι κιόλας τη διαδικασία να φορτώσω το καρότσι στο αυτόκίνητο. Και σκέψου εγώ πίστευα ότι ήμουν σαν φυλακισμένη επειδή ζω στην επαρχία, ενώ αν ήμουν Αθήνα έτσι απλά θα έβγαινα από το σπίτι και θα πήγαινα όπου ήθελα. Σαν να χε ένα δίκιο ο άντρας μου που τσακωνόμασταν συνέχεια για το θέμα... Τέλος πάντων για να μην φλυαρώ εκτός θέματος, επειδή σίγουρα εσύ χρειάζεσαι παρέα, δες μήπως από τον κύκλο του άντρα σου υπάρχουν οικογένειες ώστε να έχετε κοινό πρόγραμμα κάπως κ να μπορείτε να βγαίνετε σε baby friendly μέρη. 

[Merendoula]

@vtgian κάπως έτσι βγήκαμε με το άλλο ζευγάρι που είπα, μου έστειλαν ένα χαρτί με τα τηλ τους, αλλά δεν το είχα ξαναδεί κ δεν ήξερα ότι είναι διαδεδομένο! Θα το κάνω!

 

@kotsifikos είναι λυπηρό όντως. Τις ώρες που πηγαίναμε όμως (πρωινά κ μεσημέρια λόγω χειμώνα) ήταν μόνο γιαγιάδες με εγγόνια στη γειτονιά μας. Μιλούσα μαζί τους να περάσει κ η ώρα μας, καλές γυναίκες, αλλά μεγάλες ηλικιακά για να κάνουμε περαιτέρω παρέα δυστυχώς. Καλοκαίρια απογεύματα όταν πια μεγάλωσε ο γιος κ έπαιζε μόνος του με αλλά παιδάκια, βρίσκαμε γονείς αλλά όλοι εργαζόμενοι με τρέξιμο, καλά τα λέγαμε αλλά ως εκεί. Δεν προτάθηκε ποτέ κάτι παραπάνω από καμία πλευρά, δεν ξέρω κ πως θα ακουγόταν αν το πρότεινα. 

 

@Secretia, καλά τα σκ. Τις καθημερινές τι γίνεται όμως! Σκ κ εμείς όλο κ κάτι κάναμε που ήταν κ ο μπαμπάς στο σπίτι. Καθημερινές όμως ολομόναχη.. Δεν έχουμε ούτε συγγενείς κοντά.. 

[Secretia]

@Εσπερος, ειλικρινά εμενα δεν με πολυνοιαζει... Σαφως θα προτιμουσα να ειχα μαμαδοπαρεες και να βγαιναμε αλλά νιωθω οκ και χωρις. Πραγματικα ομως, εχω τυψεις για το μικρο που το εχω σπιτι ενώ του αρεσουν οι βολτες και ο κοσμος...

 

ναι, οι καθημερινες ειναι δυσκολες.. Με παρεα σε αντιστοιχη φαση θα ηταν πολυ ευκολοτερα τα πραγματα, αλλά πως.. Εμεις εχουμε κάποιους συγγενεις κοντα αλλά δεν την παλευω, γιατι αρχιζουν τις συμβουλες και τα "εμεις τι παθαμε που..", "αστο να κλαψει και λιγο", "θα γινει κακομαθημενο", "το ξενο γαλα ειναι καλυτερο από το θηλασμο...!!!" κτλ...

@Merendoula

[Έσπερος]

Πιστεύω ότι είναι εξίσου σημαντικές οι κοινωνικές συναναστροφές κ για σένα κ το παιδί. Το παιδί μάλιστα, κρίνοντας κι απο τον δικο μου, νομιζω πιο πολυ χρειαζεται απλά την έξοδο, την κίνηση, τις ποικίλες παραστάσεις, παρά τους ανθρώπους (σπ αυτην την ηλικια ακόμη). Το έξω σίγουρα είναι αναγκαίο κ βελτιώνει ποκυ την καθημερινοτητα. Αυτό κάνε δοκιμές όπως μπορείς να το λυσεις. Με μαρσιπο; Με συνδυασμο καροτσι κ μαρσιπο για δύσκολες διαδρομές; Σιγουρα ειναι αναγκη να βγαινετε κάθε μέρα έστω κ για το περιπτερο ή το σουπερμαρκετ. Ξερω οτι τα οικονομικα συνηθως δεν το επιτρεπουν, αλλα μηπως εχετε κ τη δυνατοτητα για baby swimming ή kindermusik ή γυμναστική για μαμαδες κ μωρα; 

 

Και για σενα ομως ειναι σημαντικο. Εγω προσωπικα μαμαδόπαρεες δεν θα επεδίωκα κ δν μ ενθουσιάζουν σαν θδεα. Μπορειτε καποια βραδια αφου κοιμηθει το μωρο να καλείτε φιλους σπίτι; 

[Deena]

@Merendoula υπομονή, είσαι στο peak της κλεισούρας και των δυσκολιών, καθώς έχεις δύο παιδιά προσχολικής ηλικίας, το ένα μωρό, είναι χειμώνας, γύρισες δουλειά κ.λπ.

 

Προσωπικά, μέχρι να γίνει και το δεύτερο παιδί περίπου 2,5 ετών, έφαγα πολλή κλεισούρα τις καθημερινές (τα παιδιά μου έχουν 2 χρόνια διαφορά). Έπρεπε να σταματήσουν οι πάσης φύσεως περιορισμοί (π.χ. να κόψει την πάνα, τον μεσημεριανό ύπνο, να μην κουράζεται με το πολύ περπάτημα, να μπορεί να φάει οτιδήποτε, να μπορεί να παίξει χωρίς να είμαι απαραιτήτως ακριβώς δίπλα της, να αντέχει αν αργήσει να κοιμηθεί το βράδυ) ώστε να πούμε ότι αρχίσαμε να πολυβγαίνουμε, τουλάχιστον μόνοι οι τρεις μας και χωρίς να χρειάζεται 2ωρη προετοιμασία πριν την έξοδο. Εξάλλου, αν γυρίζεις κατά τις 17.00 και κατά τις 20.00 είναι ώρα ύπνου, πού να πας μέσα στον χειμώνα και τί να κάνεις?

 

Οι γνωριμίες με άλλους γονείς θέλουν υπομονή και εν πολλοίς είναι και θέμα τύχης, timing ή συνθηκών. Όταν ο γιος μου ήταν 20 μηνών περίπου και εγώ ήμουν έγκυος στην κόρη είχαμε γνωριστεί τυχαία με μια οικογένεια με ένα αγοράκι, με τους οποίους ταιριάζαμε πολύ καλά μικροί - μεγάλοι και είχαμε αρχίσει πολύ συχνά να βρισκόμαστε. Ωστόσο, 6 μήνες μετά γέννησα την μπέπμπα και εύλογα σταματήσαμε να είμαστε το ίδιο διαθέσιμοι ή ευέλικτοι με αυτούς και μοιραία απομακρυνθήκαμε. Χρειάστηκε να περάσει αρκετός καιρός, ώστε να βρούμε και πάλι αντίστοιχους ανθρώπους, αλλά έγινε τελικά.

 

Για μένα, το έχω ξαναπεί, από ένα χρονικό σημείο και πέρα, η κοινωνικοποίηση μέσω ή εξ αφορμής του παιδιού είναι νομοτελειακή. Κανένας single ή άνευ παιδιών φίλος δεν θα συναντηθεί μαζί σου για καφέ στον παιδότοπο ή στην παιδική χαρά, δεν θα διαλέξει για θέατρο να πάει σε παιδική παράσταση, ενώ πολύ σπάνια θα επιλέξει τα βράδια του Σ/Κ να έρθει να κάτσει στο σπίτι σου αντί να βγει καμιά βόλτα, όπως και να το κάνουμε έτσι είναι!

[kotsifikos]

2 hours ago, Έσπερος said:

Πιστεύω ότι είναι εξίσου σημαντικές οι κοινωνικές συναναστροφές κ για σένα κ το παιδί. Το παιδί μάλιστα, κρίνοντας κι απο τον δικο μου, νομιζω πιο πολυ χρειαζεται απλά την έξοδο, την κίνηση, τις ποικίλες παραστάσεις, παρά τους ανθρώπους (σπ αυτην την ηλικια ακόμη). Το έξω σίγουρα είναι αναγκαίο κ βελτιώνει ποκυ την καθημερινοτητα. Αυτό κάνε δοκιμές όπως μπορείς να το λυσεις. Με μαρσιπο; Με συνδυασμο καροτσι κ μαρσιπο για δύσκολες διαδρομές; Σιγουρα ειναι αναγκη να βγαινετε κάθε μέρα έστω κ για το περιπτερο ή το σουπερμαρκετ. Ξερω οτι τα οικονομικα συνηθως δεν το επιτρεπουν, αλλα μηπως εχετε κ τη δυνατοτητα για baby swimming ή kindermusik ή γυμναστική για μαμαδες κ μωρα; 

 

Και για σενα ομως ειναι σημαντικο. Εγω προσωπικα μαμαδόπαρεες δεν θα επεδίωκα κ δν μ ενθουσιάζουν σαν θδεα. Μπορειτε καποια βραδια αφου κοιμηθει το μωρο να καλείτε φιλους σπίτι; 

Εγώ θυμάμαι που ο παιδίατρος σε αυτή την ηλικία μου έλεγε ''να βγαίνεις καθε μέρα έξω, έστω να κάνεις το τετράγωνο, το έχει ανάγκη το παιδί, να πάρει αέρα, να αλλάξει παραστάσεις, να έχει ερεθίσματα''...και τώρα έχουμε φτάσει στο σημείο να μπαίνει στο αυτοκίνητο από τον παιδικό και να λέει ''που θα πάμε τώρα βόλτα??Μην πάμε σπίτι πάμε μία βόλτα να παίξουμε και μετά να πάμε σπίτι''....

[Secretia]

Και τα οικονομικα να το επετρεπαν, χωρις αυτοκινητο δεν παιζει κατι τοσο κοντα ώστε να πηγαιναμε ποδαρατοι... ταξι ίσως, αλλά θα μας κοστισει ο κουκος αηδονι! Ειχα ψαξει για baby yoga αλλα δεν παιζει τιποτα στην περιοχη.. Το χειροτερο με το σπίτι που μενουμε ειναι οτι ειμαι κεντρο Αθηνας και νιωθω λες και ειμαι στη μεση του πουθενα!!!

 

Η μονη λυση ειναι να το παρω αποφαση και να παίρνω το αυτοκινητο...

 

Σαβ/κα ερχονται φιλοι και καθονται και αφου κοιμηθει το μωρο... Καθημερινες ειναι δυσκολα να συμβαδισουν τα ωραρια, όπως ηταν και πριν το μωρο βεβαια... Όσον αφορα στις μαμαδοπαρεες, θεωρω ότι με αλλες κοπελες στην ιδια φαση θα ειχε ενδιαφερον να μοιραζομαστε εμπειριες, θα ηξεραν πως να φερθουν στο παιδι (σε όλους τους φιλους εξηγω τα πολύ βασικα) και υπαρχουν κατευθειαν κοινα ενδιαφεροντα.

[Έσπερος]

1 ώρα πρίν, Secretia είπε:

Και τα οικονομικα να το επετρεπαν, χωρις αυτοκινητο δεν παιζει κατι τοσο κοντα ώστε να πηγαιναμε ποδαρατοι... ταξι ίσως, αλλά θα μας κοστισει ο κουκος αηδονι! Ειχα ψαξει για baby yoga αλλα δεν παιζει τιποτα στην περιοχη.. Το χειροτερο με το σπίτι που μενουμε ειναι οτι ειμαι κεντρο Αθηνας και νιωθω λες και ειμαι στη μεση του πουθενα!!!

 

Η μονη λυση ειναι να το παρω αποφαση και να παίρνω το αυτοκινητο...

 

Σαβ/κα ερχονται φιλοι και καθονται και αφου κοιμηθει το μωρο... Καθημερινες ειναι δυσκολα να συμβαδισουν τα ωραρια, όπως ηταν και πριν το μωρο βεβαια... Όσον αφορα στις μαμαδοπαρεες, θεωρω ότι με αλλες κοπελες στην ιδια φαση θα ειχε ενδιαφερον να μοιραζομαστε εμπειριες, θα ηξεραν πως να φερθουν στο παιδι (σε όλους τους φιλους εξηγω τα πολύ βασικα) και υπαρχουν κατευθειαν κοινα ενδιαφεροντα.

Κι εμένα μου φαίνεται περίεργο να είσαι στο κέντρο και να νιώθεις απομονωμένη, πιο ποκυ σε προάστιο μου κανει. Αλλα εχω κάποια χρόνια να ζήσω στην Σθηνα κ μάλλον τα έχω εξιδανικεύσει. Αν εχεις αυτοκινητο και δεν εχεις κ φοβερο θεμα να ψαχνεις για θεση οταν γυρθσεις, να το παιρνεις. Μην τρελαθείς απο την κλεισουρα! 

 

Χρήσιμες είναι κι οι παρέες με μωρά αν θες να ανταλλάξεις εμπειρίες. Εγώ έχω αλλα μακρια κ επικοινωνουμε πολλες μερες τη βδομαδα στο viber για τα νεα των παιδιων. Αλλα θελω να νιώσω κ λιγο κανονικος ανθρωπος, να μιλαω κ για αλλα θέματα. Εμας οι συναδελφοι απο το σχολείο μολις μπει ο χειμωνας κ αρχισουν οι ιωσεις κας αποφεύγουν γιατι ή θα ειναι εκεινοι κρυωμένοι ή τα παιδια τους (γενθκα εχουν μεγαλυτερα παιδια που πανε σχολείο) κ ετσι δεν καλούμε συχνα, μονο αν τους δουμε για καφε μερα που δεν φτσαει κ δν εχει κρυο για να κατσουμε εξω έειδη μεσα καπνιζουν. Τρεχα γυρευε δηλαδη. Αλλά αντιστέκομαι στην ιδέα να πάρω τηλ κάποιους με μωρά που ξερών. Δεν θελω να βγω εξω για να μιλαω για δοντια κ πώς δίνουμε διαφορα φαγητά κ ολα αυτα που ζω στην κςθημερινοτητα. 

[Alverou]

@Secretia αυτο που θα σε σωσει ειναι ο μαρσιπος οπως ανεφερθηκε παραπανω.

απο κει και περα για βολτα μπορεις να πας στην Φωκιωνος, στην πλατεια του Αγιου Γεωργιου ακομα και για περπατημα στην Βεικου εαν εισαι πιο ψηλα ή στο Πεδιον του Αρεως αν μενεις πιο χαμηλα.

Οταν ο μικρος μου ηταν στην δικια σας ηλικια με το που ετρωγε τον εβαζα στο καροτσι εαν θα πηγαινα για ψωνια (super market κλπ) ή στον μαρσιπο για λιγο περπατημα και ενα καφεδακι στο δρομο. μαλιστα δεν εκανα ολα τα ψωνια την ιδια μερα εαν δεν χρειαζοταν για να εχω δικαιολογια να βγω και την επομενη μερα. 

τωρα για το κομματι της φιλιας ειναι αρκετα δυσκολο στην ηλικια σας γιατι ακομα και κοπελα με μωρο στην ιδια ηλικια περιπου να γνωρισεις ειναι δυσκολο να συντονιστειτε γιατι το καθε μωρο εχει το δικο του προγραμμα...τουλαχιστον η προσωπικη μου εμπειρια αυτο μου εχει δειξει

Επεξεργάστηκαν 30 Νοεμβρίου,2018 by Alverou

[Αννα 35]

Έσπερος, στις παρέες συχνά αλληλοτροφοδοτουνται τα θέματα συζήτησης. Μην αποκλείσεις το ενδεχόμενο και η έτερη μαμά με μωρό να νιώθει την ανάγκη για συζήτηση πέραν των θεμάτων που άπτονται των παιδιών.

 

Δώσε ευκαιρίες και ίσως δικαιωθείς.

[anemoni1989]

Ψάχνοντας την κατάλληλη ενότητα για να ανοιξω αντίστοιχο θεμα, επεσα πανω στη συζήτηση σας... Ειναι σαν να διαβαζω τις σκέψεις μεσα σ μυαλό μου... Η μπεμπα μας ειναι 4μιση μηνων και ολοι οι φιλοι μας ειναιβσε φαση baby boom!!!! Σε εμας εν τ μεταξυ συμβαίνει το εξης παραλογο... Ενω έχουμε 3-4 ζευγάρια που βρισκόμαστε ακριβως στην ιδια φαση (μωρα με λιγους μηνες διαφορά), οι φιλοι μας δεν ξεκουνανε απο το σπιτι τους κι απο τους γονεις τους!!! 

Πχ Τσικνοπεμπτη τις προτεινουμε συναξη στο σπίτι μας και εχουν ηδη κανονισει με γονεις, συμπεθερια κλπ κλπ κλπ.... Οκ λες, ετυχε... Σ/κ το ιδιο, σ λεει έχουμε κανονίσει με τς γονεις αν θελετε ελατε... Οκ, λιγο η οικονομική κρίση, λιγο οι μειωμενοι μισθοι, λιγο το ενα λίγο το αλλο, αλλα δεν ξερω... Μου κάνει τρομερη εντύπωση... 

Επιπλέον, αναρωτιεμαι... Μεχρι να τελειωσει η άδεια λοχειας και να ξεκινησω παλι δουλειά, υπάρχει ελπίδα??? Ή θα καταντησουμε σαν αυτους ππυ κοροιδευαμε στα νιατα μας??? (προσωπικά κατα τη 2η κατηγορία μας βλέπω να οδευουμε) 

[Έσπερος]

16 ώρες πρίν, anemoni1989 είπε:

Ψάχνοντας την κατάλληλη ενότητα για να ανοιξω αντίστοιχο θεμα, επεσα πανω στη συζήτηση σας... Ειναι σαν να διαβαζω τις σκέψεις μεσα σ μυαλό μου... Η μπεμπα μας ειναι 4μιση μηνων και ολοι οι φιλοι μας ειναιβσε φαση baby boom!!!! Σε εμας εν τ μεταξυ συμβαίνει το εξης παραλογο... Ενω έχουμε 3-4 ζευγάρια που βρισκόμαστε ακριβως στην ιδια φαση (μωρα με λιγους μηνες διαφορά), οι φιλοι μας δεν ξεκουνανε απο το σπιτι τους κι απο τους γονεις τους!!! 

Πχ Τσικνοπεμπτη τις προτεινουμε συναξη στο σπίτι μας και εχουν ηδη κανονισει με γονεις, συμπεθερια κλπ κλπ κλπ.... Οκ λες, ετυχε... Σ/κ το ιδιο, σ λεει έχουμε κανονίσει με τς γονεις αν θελετε ελατε... Οκ, λιγο η οικονομική κρίση, λιγο οι μειωμενοι μισθοι, λιγο το ενα λίγο το αλλο, αλλα δεν ξερω... Μου κάνει τρομερη εντύπωση... 

Επιπλέον, αναρωτιεμαι... Μεχρι να τελειωσει η άδεια λοχειας και να ξεκινησω παλι δουλειά, υπάρχει ελπίδα??? Ή θα καταντησουμε σαν αυτους ππυ κοροιδευαμε στα νιατα μας??? (προσωπικά κατα τη 2η κατηγορία μας βλέπω να οδευουμε) 

Εμείς είμαστε χειρότεροι από αυτούς που κοροϊδεύουμε πάντως! Αλλά δεν έχουμε φίλους με μωρά εδώ που μένουμε. Έχουμε γνωστούς που θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι, και τώρα όσο ανοίγει ο καιρός σχεδιάζουμε να το κάνουμε σιγά σιγά, με όσους τουλάχιστον έχουμε δει να υπάρχει θέληση και από την πλευρά τους, γιατί αλλού έχω κάνει κρούσεις και δεν είδα φως. 

 

Η οικονομική κρίση κανονικά είναι ένα καλό κίνητρο για να μαζεύεσαι με  φίλους σε σπίτια. Αν έχεις και μωρά, λογικά δεν θα είναι βράδυ, άρα δεν θα θες φαγητό, μπορείς να ετοιμάσεις κάποιο γλυκό ή κάτι σαν μεζέ με μια μπιρίτσα, και να είναι μια χαρά. Κι αν είναι και όλοι στην ίδια φάση, υπάρχουν στο σπίτι παιχνίδια, τα παιδιά λογικά θα απασχοληθούν, υποθέτω είναι πιο εύκολο από το να ψάχνεις κατάλληλες καφετέριες ή εστιατόρια και τελικά οι μισοί γονείς να κάνουν βάρδιες βόλτα τα μικρά. Εμείς όποτε είμαστε στην Αθήνα, μπλέκουμε σε τραπέζια με τους γονείς και άλλους συγγενείς, αλλά μας βλέπουν 3-4 φορές το χρόνο το πολύ και ας πούμε ότι είναι κατανοητό, αν και πολύ δεσμευτικό. Φαντάσου θελουμε να περιορίσουμε και αυτά τα ταξίδια για να κάνουμε γιορτές στο σπίτι μας, να πυκνώσουμε τις κοινωνικές μας επαφές εδώ που μένουμε, ή να πάμε κάπου διακοπές μόνοι μας, αλλά βέβαια θα υπάρχει αντίδραση, από τους γονείς μου σίγουρα, τα πεθερικά μου ίσως κάνουν κάποιο σχολιο αλλά μέχρι εκεί. Όμως αν ήμασταν κοντά με τους γονείς μας, θα μου φαινόταν πολύ πιεστικό να πρέπει κάθε σ/κ να είμαστε μαζί τους. Ακούω όμως πολλές περιπτώσεις που είναι έτσι. Μήπως οι παππούδες βοηθάνε πολύ και τα παιδιά νιώθουν υποχρεωμένα, ή δέχονται πίεση να ανταποδίδουν τη βοήθεια με τις επισκέψεις; 

 

Συμβουλές δεν μπορώ να σου δώσω γιατί δεν είμαι το πιο κοινωνικό άτομο, μένω σ' ένα μέρος 6 χρόνια και οι μόνες παρέες που έχω είναι από τη δουλειά και κυρίως ζευγάρια που έκαναν ήδη παρέα με τον άντρα μου. Θα έλεγα όμως να δοκιμάσετε και φίλους που δεν έχουν παιδιά, μπορεί να εκπλαγείτε. Καλέστε τους στο σπίτι είτε βράδυ που θα κοιμάται το μωρό, είτε μια ώρα που ξέρετε ότι θα είναι αρκετά βολική γιανα είναι το μωρό αρκετά ήρεμο ώστε να το απολαύσετε όσο γίνεται. Κ¨αποοιοι άνθρωποι χω΄ρις παιδιά μπορεί να χαρούν να δδουν ένα μωρό., όχι όλοι, αλλά τους φίλους σας πάνω κάτω τους ξε΄ρετε για να κρίνετε. Ή ίσως άνθρωποι μεγαλύτεροι, που έχουν περάσει τη βάση των βρεφών, μπορεί να το ευχαριστηθούν. Έχω καταλάβει ότι συχνά οι φίλοι μας φοβούνται μην ενοχλήσουν και αποστασιοποιούνται από διακριτικότητα, και έτσι δίνουν την εντύπωση ότι μας "ξέγραψαν" επιεδή έχουμε παιδί, κι εμείς απομακρυνόμαστε με τη σειρά μας γιατί το βιώνουμε σαν απόρριψη, και δημιουργείται αυτός ο φαύλος κύκλος.  

[annoulen]

16 ώρες πρίν, anemoni1989 είπε:

Ψάχνοντας την κατάλληλη ενότητα για να ανοιξω αντίστοιχο θεμα, επεσα πανω στη συζήτηση σας... Ειναι σαν να διαβαζω τις σκέψεις μεσα σ μυαλό μου... Η μπεμπα μας ειναι 4μιση μηνων και ολοι οι φιλοι μας ειναιβσε φαση baby boom!!!! Σε εμας εν τ μεταξυ συμβαίνει το εξης παραλογο... Ενω έχουμε 3-4 ζευγάρια που βρισκόμαστε ακριβως στην ιδια φαση (μωρα με λιγους μηνες διαφορά), οι φιλοι μας δεν ξεκουνανε απο το σπιτι τους κι απο τους γονεις τους!!! 

Πχ Τσικνοπεμπτη τις προτεινουμε συναξη στο σπίτι μας και εχουν ηδη κανονισει με γονεις, συμπεθερια κλπ κλπ κλπ.... Οκ λες, ετυχε... Σ/κ το ιδιο, σ λεει έχουμε κανονίσει με τς γονεις αν θελετε ελατε... Οκ, λιγο η οικονομική κρίση, λιγο οι μειωμενοι μισθοι, λιγο το ενα λίγο το αλλο, αλλα δεν ξερω... Μου κάνει τρομερη εντύπωση... 

Επιπλέον, αναρωτιεμαι... Μεχρι να τελειωσει η άδεια λοχειας και να ξεκινησω παλι δουλειά, υπάρχει ελπίδα??? Ή θα καταντησουμε σαν αυτους ππυ κοροιδευαμε στα νιατα μας??? (προσωπικά κατα τη 2η κατηγορία μας βλέπω να οδευουμε) 

 

Από τους γονείς τους δεν ξεκουνάνε και για το οικονομικό (σαφώς) και γιατί υπάρχει "χείρα βοηθείας", έτσι ώστε οι γονείς να μπορούν να πιουν και ένα ποτήρι κρασί / ένα καφεδάκι με την ησυχία τους. Καθόλου κατακριτέο και απόλυτα φυσιολογικό, ειδικά εάν οι φίλοι σας έχουν μωρά ας πούμε χρονιάρικα ή 1,5 ετών, που θέλουν πολύ "ντάντεμα" και κυνήγι. 

Κ εμένα όταν ήταν τα παιδιά μικρά, έβγαινα μεν βόλτες, με τα παιδιά στα καρότσια,  αλλά σαφώς είναι πιο κουραστικό όταν βγαίνεις και έχεις να πάρεις να κουβαλάς παμπερς, κρέμα συγκάματος, μπιμπερό, κάτι ιδιαίτερο να φάει το παιδί κτλ κτλ. Αλλιώς είναι η βόλτα με το χρονιάρικο μωρό, αλλιώς με το 3χρονο και αλλιώς με το 5χρονο. 

'Οταν θα γυρίσεις δουλειά, το παιδί θα πάει σταθμό? ή θα πάει κάποια στιγμή μελλοντικά στα 3 του ας πούμε ? Θέλω να σου πω να μην ανησυχείς γιατί σίγουρα θα "δικτυωθείς" και μέσα από τους "φίλους και συμμαθητές" των παιδιών σου,  απλώς θέλει λίγη υπομονή.

Εννοείται ότι δεν ξεκόψεις από τους φίλους σας,  αλλά θα δεις ότι μεγαλώνοντας τα παιδιά τους θα "χαλαρώσουν" κ εκείνοι και θα "ξαναβρεθείτε". Βέβαια, από μία ηλικία των παιδιών και μετά, τα παιδιά θα θέλουν κυρίως τους δικούς τους φίλους και όχι τα παιδιά των δικών σας φίλων,  τουλάχιστον σε εμάς έτσι συνέβη. 

Είναι μικρό ακόμα το κοριτσάκι σας. Σε λίγο καιρό θα δεις που θα πηγαίνετε και βολτούλες στην παιδική χαρά και θα ξεφεύγετε  κάπως. 

 

[anemoni1989]

2 ώρες πρίν, annoulen είπε:

 

Από τους γονείς τους δεν ξεκουνάνε και για το οικονομικό (σαφώς) και γιατί υπάρχει "χείρα βοηθείας", έτσι ώστε οι γονείς να μπορούν να πιουν και ένα ποτήρι κρασί / ένα καφεδάκι με την ησυχία τους. Καθόλου κατακριτέο και απόλυτα φυσιολογικό, ειδικά εάν οι φίλοι σας έχουν μωρά ας πούμε χρονιάρικα ή 1,5 ετών, που θέλουν πολύ "ντάντεμα" και κυνήγι. 

Κ εμένα όταν ήταν τα παιδιά μικρά, έβγαινα μεν βόλτες, με τα παιδιά στα καρότσια,  αλλά σαφώς είναι πιο κουραστικό όταν βγαίνεις και έχεις να πάρεις να κουβαλάς παμπερς, κρέμα συγκάματος, μπιμπερό, κάτι ιδιαίτερο να φάει το παιδί κτλ κτλ. Αλλιώς είναι η βόλτα με το χρονιάρικο μωρό, αλλιώς με το 3χρονο και αλλιώς με το 5χρονο. 

'Οταν θα γυρίσεις δουλειά, το παιδί θα πάει σταθμό? ή θα πάει κάποια στιγμή μελλοντικά στα 3 του ας πούμε ? Θέλω να σου πω να μην ανησυχείς γιατί σίγουρα θα "δικτυωθείς" και μέσα από τους "φίλους και συμμαθητές" των παιδιών σου,  απλώς θέλει λίγη υπομονή.

Εννοείται ότι δεν ξεκόψεις από τους φίλους σας,  αλλά θα δεις ότι μεγαλώνοντας τα παιδιά τους θα "χαλαρώσουν" κ εκείνοι και θα "ξαναβρεθείτε". Βέβαια, από μία ηλικία των παιδιών και μετά, τα παιδιά θα θέλουν κυρίως τους δικούς τους φίλους και όχι τα παιδιά των δικών σας φίλων,  τουλάχιστον σε εμάς έτσι συνέβη. 

Είναι μικρό ακόμα το κοριτσάκι σας. Σε λίγο καιρό θα δεις που θα πηγαίνετε και βολτούλες στην παιδική χαρά και θα ξεφεύγετε  κάπως. 

 

Εγω θελω να την παω σταθμό, οποτε μαλλον προς τα κει θα κινηθούμε... Βασικα όλα αυτά που αναφέρεις τα εχω σκεφτει αλλά ειλικρινά μου κάνει τρομερη εντύπωση... Εγω βεβαια ποτε δεν ηθελα να εχω πολλα πολλα με τς γονεις (οχι οτι μ εχουν κάνει κατι οι άνθρωποι απλα εχω αλλεργια σε αυτη την ελληνική συνηθεια να περναμε γιορτες κλπ μονο με τα σογια) και μαλλον για αυτο με ξενιζει ολο αυτο... Δεν ξερω... Απλα προσπαθω να σκεφτώ πως μπορούμε καπως να ανοίξουμε τον κυκλο μας σε αυτη τη φαση, αλλα μαλλον με μωρο 4 μηνων ειναι πολυ δυσκολο αφου δεν υπάρχει χρόνος ουτε για γυμναστήριο, ουτε για καποιο χόμπι... Αρα μάλλον μονο η υπομονή μένει... 

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Εμείς είμαστε χειρότεροι από αυτούς που κοροϊδεύουμε πάντως! Αλλά δεν έχουμε φίλους με μωρά εδώ που μένουμε. Έχουμε γνωστούς που θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι, και τώρα όσο ανοίγει ο καιρός σχεδιάζουμε να το κάνουμε σιγά σιγά, με όσους τουλάχιστον έχουμε δει να υπάρχει θέληση και από την πλευρά τους, γιατί αλλού έχω κάνει κρούσεις και δεν είδα φως. 

 

Η οικονομική κρίση κανονικά είναι ένα καλό κίνητρο για να μαζεύεσαι με  φίλους σε σπίτια. Αν έχεις και μωρά, λογικά δεν θα είναι βράδυ, άρα δεν θα θες φαγητό, μπορείς να ετοιμάσεις κάποιο γλυκό ή κάτι σαν μεζέ με μια μπιρίτσα, και να είναι μια χαρά. Κι αν είναι και όλοι στην ίδια φάση, υπάρχουν στο σπίτι παιχνίδια, τα παιδιά λογικά θα απασχοληθούν, υποθέτω είναι πιο εύκολο από το να ψάχνεις κατάλληλες καφετέριες ή εστιατόρια και τελικά οι μισοί γονείς να κάνουν βάρδιες βόλτα τα μικρά. Εμείς όποτε είμαστε στην Αθήνα, μπλέκουμε σε τραπέζια με τους γονείς και άλλους συγγενείς, αλλά μας βλέπουν 3-4 φορές το χρόνο το πολύ και ας πούμε ότι είναι κατανοητό, αν και πολύ δεσμευτικό. Φαντάσου θελουμε να περιορίσουμε και αυτά τα ταξίδια για να κάνουμε γιορτές στο σπίτι μας, να πυκνώσουμε τις κοινωνικές μας επαφές εδώ που μένουμε, ή να πάμε κάπου διακοπές μόνοι μας, αλλά βέβαια θα υπάρχει αντίδραση, από τους γονείς μου σίγουρα, τα πεθερικά μου ίσως κάνουν κάποιο σχολιο αλλά μέχρι εκεί. Όμως αν ήμασταν κοντά με τους γονείς μας, θα μου φαινόταν πολύ πιεστικό να πρέπει κάθε σ/κ να είμαστε μαζί τους. Ακούω όμως πολλές περιπτώσεις που είναι έτσι. Μήπως οι παππούδες βοηθάνε πολύ και τα παιδιά νιώθουν υποχρεωμένα, ή δέχονται πίεση να ανταποδίδουν τη βοήθεια με τις επισκέψεις; 

 

Συμβουλές δεν μπορώ να σου δώσω γιατί δεν είμαι το πιο κοινωνικό άτομο, μένω σ' ένα μέρος 6 χρόνια και οι μόνες παρέες που έχω είναι από τη δουλειά και κυρίως ζευγάρια που έκαναν ήδη παρέα με τον άντρα μου. Θα έλεγα όμως να δοκιμάσετε και φίλους που δεν έχουν παιδιά, μπορεί να εκπλαγείτε. Καλέστε τους στο σπίτι είτε βράδυ που θα κοιμάται το μωρό, είτε μια ώρα που ξέρετε ότι θα είναι αρκετά βολική γιανα είναι το μωρό αρκετά ήρεμο ώστε να το απολαύσετε όσο γίνεται. Κ¨αποοιοι άνθρωποι χω΄ρις παιδιά μπορεί να χαρούν να δδουν ένα μωρό., όχι όλοι, αλλά τους φίλους σας πάνω κάτω τους ξε΄ρετε για να κρίνετε. Ή ίσως άνθρωποι μεγαλύτεροι, που έχουν περάσει τη βάση των βρεφών, μπορεί να το ευχαριστηθούν. Έχω καταλάβει ότι συχνά οι φίλοι μας φοβούνται μην ενοχλήσουν και αποστασιοποιούνται από διακριτικότητα, και έτσι δίνουν την εντύπωση ότι μας "ξέγραψαν" επιεδή έχουμε παιδί, κι εμείς απομακρυνόμαστε με τη σειρά μας γιατί το βιώνουμε σαν απόρριψη, και δημιουργείται αυτός ο φαύλος κύκλος.  

Αυτό που λες για ζευγάρια χωρίς μωρο η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω σκεφτεί γτ λεω δεν θα θέλουν, αν ήταν θα το προτειναν οι ίδιοι κλπ.. Θα το δοκιμάσω!!! 

Αυτο που λες για το οτι κανετε και εσεις προτασεις και δεν βρισκεις ανταπόκριση, ειναι τρομερό!!! Δεν μπορώ να καταλάβω πως νεοι άνθρωποι αναλωνονται τοσο πολυ στη μιζέρια της καθημερινοτητας και προτιμουν να περασουν τις μερες τς μπροστά σε μια τηλεόραση απο το να περασουν ενα απόγευμα με φίλους... Οκ ρε συ, κουραζεσαι σ δουλειά αλλά δεν είναι νορμαλ και η απομόνωση! Τι να πω??? Ισως να ειναι και αυτο που ειπες, δηλαδή  να αισθανονται υποχρέωση επειδή οι γονεις τους κρατανε τα παιδιά τις καθημερινές και ετσι να αισθανονται οτι τς ξεπληρωνουν... 

Οπως ανέφερα και πριν προφανως η λύση είναι να κανω υπομονη μέχρι τουλάχιστον να ξεκινήσω παλι δουλειά ή να ξεπεταχτει λίγο το παιδι και να ξεκινήσω καμια δραστηριότητα, μπας και κολλησω με κανα άνθρωπο με κοινα ενδιαφέροντα... 

Το παραδοξο με ολη αυτή την κατασταση ειναι οτι μεχρι πριν 3-4 χρόνια ο κυκλος μας ηταν τεραστιος!! Σε φαση που δεν ξεραμε με ποιον να πρωτοβγουμε ή να απορριψουμε σαν προταση... Το μονο αρνητικο ολο αυτου ήταν οτι κυριως οι δικοι μου φιλοι ηταν απο επαρχία, οποτε σιγα σιγα και σταδιακά επεστρεψαν στα χωριά και τις πολεις τους, ενω τα τελευταία 2 χρονια εφυγαν και οι τελευταίες πολυ καλες μ φιλες, η μια για το εξωτερικό και η αλλη σε μια πολη εξω απο την Αθηνα, αλλα επειδη εκανε οικογένεια με ενα μπουμπουκι εχει ξεκοψει απο ολους... Οποτε ξαφνικα εμεινα εγω χωρίς κυκλο!!! Βεβαια αυτό δεν μ πολυφανηκε γτ λίγο κατι μετεκπαιδευσεις, κατι η δουλειά, κατι περυσι η δυακολη εγκυμοσυνη που περασα δεν με επηρεασε τοσο οσο τωρα, που αντιλαμβάνομαι πως ενω εχω άπλετο χρονο λόγω της αδειας, δεν εχω άνθρωπο να πιω ενα καφε... Η να βγούμε με τον αντρα μ ενα βράδυ!!! 

Η παρέα του άντρα μου ειναι τα παιδιά που σας αναφέρω, οι οποίοι ξαφνικα μετα το γαμο και τα παιδιά εγιναν αυτοκολλητοι με γονείς και παππουδες!! 

[Έσπερος]

3 ώρες πρίν, annoulen είπε:

Κ εμένα όταν ήταν τα παιδιά μικρά, έβγαινα μεν βόλτες, με τα παιδιά στα καρότσια,  αλλά σαφώς είναι πιο κουραστικό όταν βγαίνεις και έχεις να πάρεις να κουβαλάς παμπερς, κρέμα συγκάματος, μπιμπερό, κάτι ιδιαίτερο να φάει το παιδί κτλ κτλ. Αλλιώς είναι η βόλτα με το χρονιάρικο μωρό, αλλιώς με το 3χρονο και αλλιώς με το 5χρονο. 

Εντάξει αυτό το καταλαβαίνω, αλλά πραγματικά δεν νιώθει κανείς την ανάγκη να ξεσκάσει; Εμείς τον πρώτο καιρό (3-4 μηνών δλδ όταν έφτιαξε ο καιρός, τέτοια εποχή πε΄ριπου πέρσι), κάναμε πολλές βόλτες εξοχικές με το καρότσι. Ήταν πολύ ωραία η ιδέα να παίρνει το παιδί καθαρό αέρα, αλλά εγώ έκανα σαν τρελή να ντυθώ, να φτιαχτώ υποτυπωδώς, και να πάω κάπου με άλλους ανθρώπους. Όχι απαραίτητα να κανονίσω να βγω με κόσμο, αλλά έστω να κυκλοφορήσω κάπου με κίνηση. Και τώρα ακόμα το θέλω απεγνωσμένα αυτό, παρόλο που λίγο πολύ κάθε μέρα, αν δεν βρέχει, θα πάω στο σουπερμάρκετ ή σε κάποιο άλλο κατάστημα ή σε κάποια δουλειά κλπ. Δεν καταλαβαίνω πώς άλλοι δεν έχουν αυτήν την ανάγκη, ειδικά όσες γυναίκες δεν έχουν γυρίσει στη δουλειά. 

 

[Έσπερος]

πρίν από 46 λεπτά , anemoni1989 είπε:

Οποτε ξαφνικα εμεινα εγω χωρίς κυκλο!!! Βεβαια αυτό δεν μ πολυφανηκε γτ λίγο κατι μετεκπαιδευσεις, κατι η δουλειά, κατι περυσι η δυακολη εγκυμοσυνη που περασα δεν με επηρεασε τοσο οσο τωρα, που αντιλαμβάνομαι πως ενω εχω άπλετο χρονο λόγω της αδειας, δεν εχω άνθρωπο να πιω ενα καφε...

Κι εγώ λόγω αποστασης έμεινα χωρίς κύκλο αλλά άργησα να το καταλάβω λόγω ταξιδιών κ δουλειάς κλπ και το κατάλαβα όταν γέννησα. Τον άπλετο χρόνο πώς τον εννοείς, ειλικρινά; Εννοείς ότι έχεις χρόνο να βγαίνεις έστω και με το παιδί μαζί και θες να τον γεμίσεις; Γιατί εγώ νιώθω μεγάλη πίεση. Κ¨ανω όλο και περισσότερα πράγματα όταν το παιδί είναι ξύπνιο, δεν χρειάζετια να περιμένω το απόγευμα που θα έρθει ο άντρας μου, αλλά και το πρωί που κοιμάται ένα δίωρο, σπάνια μπορώ να κάτσω πάνω από μία ώρα χωρίς να έχω κάποια εκκρεμότητα. Το βράδυ όμως που κοιμάται κατά τις 9, γενικά θέλουμε να αρχίσουμε να καλούμε φίλους. 

 

πρίν από 50 λεπτά , anemoni1989 είπε:

Η παρέα του άντρα μου ειναι τα παιδιά που σας αναφέρω, οι οποίοι ξαφνικα μετα το γαμο και τα παιδιά εγιναν αυτοκολλητοι με γονείς και παππουδες!! 

Κοίτα έχω ακούσει και κοινές διακοπές σε ξενοδοχείο με τους παππούδες (όχι δλδ φιλοξενία στο χωριό / εξοχικό), για να προσέχουν οι παππούδες τα εγγόνια. Δεν βγάζεις άκρη. 

 

πρίν από 51 λεπτά , anemoni1989 είπε:

Αυτο που λες για το οτι κανετε και εσεις προτασεις και δεν βρισκεις ανταπόκριση, ειναι τρομερό!!!

Επειδή εμείς είμαστε "ξένοι" στην επαρχία, καταλαβαίνω ότι οι ντόπιοι ή οι παντρεμένοι με ντόπιους έχουν δικό τους κύκλο, δεν καίγονται απαραίτητα να κανουν παρέα με τους συναδέλφους τους μόνο κ μόνο επειδή είναι συνάδελφοι και έχουν συνομήλικα παιδιά. Αλλά μου κάνει εντύπωση, να λέω αορίστως σε συνάδελφο να πάμε για καφέ όταν ανοίξει ο καιρός και να μην το σχολιάζει καν, και αντιθέτως να με καλεί στο σπίτι της η νύφη του σπιτονοικοκύρη που την βλέπω απλά όταν φέρνει βόλτα το μωρό της και δεν την ήξερα καν πιο πριν, και ούτε ίδια ηλικία έχουμε, ίσως ούτε κάτι άλλο κοινό πλην των μωρών!

[kotsifikos]

20 hours ago, anemoni1989 said:

Ψάχνοντας την κατάλληλη ενότητα για να ανοιξω αντίστοιχο θεμα, επεσα πανω στη συζήτηση σας... Ειναι σαν να διαβαζω τις σκέψεις μεσα σ μυαλό μου... Η μπεμπα μας ειναι 4μιση μηνων και ολοι οι φιλοι μας ειναιβσε φαση baby boom!!!! Σε εμας εν τ μεταξυ συμβαίνει το εξης παραλογο... Ενω έχουμε 3-4 ζευγάρια που βρισκόμαστε ακριβως στην ιδια φαση (μωρα με λιγους μηνες διαφορά), οι φιλοι μας δεν ξεκουνανε απο το σπιτι τους κι απο τους γονεις τους!!! 

Πχ Τσικνοπεμπτη τις προτεινουμε συναξη στο σπίτι μας και εχουν ηδη κανονισει με γονεις, συμπεθερια κλπ κλπ κλπ.... Οκ λες, ετυχε... Σ/κ το ιδιο, σ λεει έχουμε κανονίσει με τς γονεις αν θελετε ελατε... Οκ, λιγο η οικονομική κρίση, λιγο οι μειωμενοι μισθοι, λιγο το ενα λίγο το αλλο, αλλα δεν ξερω... Μου κάνει τρομερη εντύπωση... 

Επιπλέον, αναρωτιεμαι... Μεχρι να τελειωσει η άδεια λοχειας και να ξεκινησω παλι δουλειά, υπάρχει ελπίδα??? Ή θα καταντησουμε σαν αυτους ππυ κοροιδευαμε στα νιατα μας??? (προσωπικά κατα τη 2η κατηγορία μας βλέπω να οδευουμε) 

Kοίτα να δεις που τελικά αυτό συμβαίνει σε πολύ κόσμο. Το ίδιο αναρωτιόμουν και εγώ όταν έκανα παιδί, και έλεγα ''μα καλά δεν θέλουν να βγουν με φίλους?? να ξεσκάσουν λίγο βρε παιδί μου, μόνος με τους γονείς τους βρίσκονται??'' τελικά κατέληξα να χάνομαι τελείως με τους φίλους που θέλουν να περνούν τον ελεύθερο τους χρόνο μόνο με τους γονείς του, γιατί κουράστηκα ειλικρινά. Δεν ξέρω αν αλλάξει κάτι όταν ξεκινήσεις δουλειά, σίγουρα θα αλλάξει όμως (εφόσον και εσείς το θέλετε) όταν μεγαλώσει λίγο ακόμα η κόρη σας και πηγαίνετε σε πάρκα και παιδικές χαρές, εκεί γνωρίζεις κόσμο.

[anemoni1989]

1 hour ago, Έσπερος είπε:

Εντάξει αυτό το καταλαβαίνω, αλλά πραγματικά δεν νιώθει κανείς την ανάγκη να ξεσκάσει; Εμείς τον πρώτο καιρό (3-4 μηνών δλδ όταν έφτιαξε ο καιρός, τέτοια εποχή πε΄ριπου πέρσι), κάναμε πολλές βόλτες εξοχικές με το καρότσι. Ήταν πολύ ωραία η ιδέα να παίρνει το παιδί καθαρό αέρα, αλλά εγώ έκανα σαν τρελή να ντυθώ, να φτιαχτώ υποτυπωδώς, και να πάω κάπου με άλλους ανθρώπους. Όχι απαραίτητα να κανονίσω να βγω με κόσμο, αλλά έστω να κυκλοφορήσω κάπου με κίνηση. Και τώρα ακόμα το θέλω απεγνωσμένα αυτό, παρόλο που λίγο πολύ κάθε μέρα, αν δεν βρέχει, θα πάω στο σουπερμάρκετ ή σε κάποιο άλλο κατάστημα ή σε κάποια δουλειά κλπ. Δεν καταλαβαίνω πώς άλλοι δεν έχουν αυτήν την ανάγκη, ειδικά όσες γυναίκες δεν έχουν γυρίσει στη δουλειά. 

 

Σαν να διαβαζω τις σκέψεις μου... Εγω βρεθηκα ξαφνικα σ σπιτι ολη μερα απο εκει που γυρναγα για φαγητό και υπνο και κοντευω να φλιπαρω και απορω πως οι αλλοι το εχουν κανει καθημερινοτητα και το επιδιωκουν κιολας!!! Δεν νιωθουν αραγε να πνογονται??? 

[anemoni1989]

πρίν από 51 λεπτά , Έσπερος είπε:

Κι εγώ λόγω αποστασης έμεινα χωρίς κύκλο αλλά άργησα να το καταλάβω λόγω ταξιδιών κ δουλειάς κλπ και το κατάλαβα όταν γέννησα. Τον άπλετο χρόνο πώς τον εννοείς, ειλικρινά; Εννοείς ότι έχεις χρόνο να βγαίνεις έστω και με το παιδί μαζί και θες να τον γεμίσεις; Γιατί εγώ νιώθω μεγάλη πίεση. Κ¨ανω όλο και περισσότερα πράγματα όταν το παιδί είναι ξύπνιο, δεν χρειάζετια να περιμένω το απόγευμα που θα έρθει ο άντρας μου, αλλά και το πρωί που κοιμάται ένα δίωρο, σπάνια μπορώ να κάτσω πάνω από μία ώρα χωρίς να έχω κάποια εκκρεμότητα. Το βράδυ όμως που κοιμάται κατά τις 9, γενικά θέλουμε να αρχίσουμε να καλούμε φίλους. 

 

Κοίτα έχω ακούσει και κοινές διακοπές σε ξενοδοχείο με τους παππούδες (όχι δλδ φιλοξενία στο χωριό / εξοχικό), για να προσέχουν οι παππούδες τα εγγόνια. Δεν βγάζεις άκρη. 

 

Επειδή εμείς είμαστε "ξένοι" στην επαρχία, καταλαβαίνω ότι οι ντόπιοι ή οι παντρεμένοι με ντόπιους έχουν δικό τους κύκλο, δεν καίγονται απαραίτητα να κανουν παρέα με τους συναδέλφους τους μόνο κ μόνο επειδή είναι συνάδελφοι και έχουν συνομήλικα παιδιά. Αλλά μου κάνει εντύπωση, να λέω αορίστως σε συνάδελφο να πάμε για καφέ όταν ανοίξει ο καιρός και να μην το σχολιάζει καν, και αντιθέτως να με καλεί στο σπίτι της η νύφη του σπιτονοικοκύρη που την βλέπω απλά όταν φέρνει βόλτα το μωρό της και δεν την ήξερα καν πιο πριν, και ούτε ίδια ηλικία έχουμε, ίσως ούτε κάτι άλλο κοινό πλην των μωρών!

Ναι οκ ο απλετος χρόνος ηταν μαλλον υπερβολή, αλλα ειλικρινά ακομα και με το παιδι ποσες ωρες να κανεις δουλειες σ σπιτι??? Ειλικρινά, προτιμω να βγω για μια βόλτα παρα να καθαρισω ή να σιδερωσω... Αυτα τα κανω και τα απογευματα που γυρναει ο αντρας μου ή οταν ερθει η μανα μ ή ο πατερας μ να κρατήσει το παιδι... Ασε που ειμαι χαρακτήρας που οσο κουρασμενη και να ειμαι αν ειμαι ψυχικα γεματη, οσο κομματια κι αν αισθανομαι λειτουργω κομπλε!!!

Επιπλέον, επειδή οι δουλειές ποτε δεν μ ηταν εμμονη (και να μη μαγειρεψω θα φαμε κάτι ετοιμο, δεν εχει θεμα ο αντρας μου), ας ειχα παρεα εστω για μια βόλτα ή για ενα κρασί το βράδυ και ας μεναμε με τα ασιδερωτα... Δηλαδη ειλικρινά!! 

[anemoni1989]

πρίν από 39 λεπτά , kotsifikos είπε:

Kοίτα να δεις που τελικά αυτό συμβαίνει σε πολύ κόσμο. Το ίδιο αναρωτιόμουν και εγώ όταν έκανα παιδί, και έλεγα ''μα καλά δεν θέλουν να βγουν με φίλους?? να ξεσκάσουν λίγο βρε παιδί μου, μόνος με τους γονείς τους βρίσκονται??'' τελικά κατέληξα να χάνομαι τελείως με τους φίλους που θέλουν να περνούν τον ελεύθερο τους χρόνο μόνο με τους γονείς του, γιατί κουράστηκα ειλικρινά. Δεν ξέρω αν αλλάξει κάτι όταν ξεκινήσεις δουλειά, σίγουρα θα αλλάξει όμως (εφόσον και εσείς το θέλετε) όταν μεγαλώσει λίγο ακόμα η κόρη σας και πηγαίνετε σε πάρκα και παιδικές χαρές, εκεί γνωρίζεις κόσμο.

Αρα δεν ειμαστε μονο εμεις με τις προβληματικες παρεες!!! Ειναι λιγο παρηγορο!!! Γιατί σε αντίστοιχο θεμα σ καφε ολες γραφουν οτι περνανε τελεια και νόμιζα πως εμεις εχουμε ψυχολογικα!!! :P

Κοιτα και εμεις εχουμε αρχίσει και χανομαστε προφανως γιατί ρε συ Κοτσιφικος ποσες φορες να περασω Κυριακες και σαββατοβραδα με τους γονείς των φιλων μας??? Εδω δεν περναμε με τς δικους μας γονείς, θα καθομαι με τς γονεις των αλλων??? 

[annoulen]

1 hour ago, Έσπερος είπε:

Εντάξει αυτό το καταλαβαίνω, αλλά πραγματικά δεν νιώθει κανείς την ανάγκη να ξεσκάσει; Εμείς τον πρώτο καιρό (3-4 μηνών δλδ όταν έφτιαξε ο καιρός, τέτοια εποχή πε΄ριπου πέρσι), κάναμε πολλές βόλτες εξοχικές με το καρότσι. Ήταν πολύ ωραία η ιδέα να παίρνει το παιδί καθαρό αέρα, αλλά εγώ έκανα σαν τρελή να ντυθώ, να φτιαχτώ υποτυπωδώς, και να πάω κάπου με άλλους ανθρώπους. Όχι απαραίτητα να κανονίσω να βγω με κόσμο, αλλά έστω να κυκλοφορήσω κάπου με κίνηση. Και τώρα ακόμα το θέλω απεγνωσμένα αυτό, παρόλο που λίγο πολύ κάθε μέρα, αν δεν βρέχει, θα πάω στο σουπερμάρκετ ή σε κάποιο άλλο κατάστημα ή σε κάποια δουλειά κλπ. Δεν καταλαβαίνω πώς άλλοι δεν έχουν αυτήν την ανάγκη, ειδικά όσες γυναίκες δεν έχουν γυρίσει στη δουλειά. 

 

 

Συμφωνώ μαζί σου,  άλλωστε αυτό έκανα κι εγώ (όχι εξοχικές βόλτες αλλά μέσα στην πόλη). Προτιμούσα όλη αυτήν την προετοιμασία και να βγω παρά να μην κάνω τίποτα και να μείνω μέσα. Αλλά από ότι έχω δει και εδώ στο φόρουμ και γενικότερα μιλώντας, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες ανάγκες και αυτό που είναι ανάγκη για κάποιον, για κάποιον άλλο είναι αναγκαίο κακό ενώ για κάποιον άλλον,  τρίτο,  είναι περιττή πολυτέλεια είτε αυτό λέγεται βόλτα, είτε εργασία, είτε διακοπές, είτε συνεύρεση με φίλους κ.ο.κ.