ΔΕΝ ΤΡΩΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ..

[λουκουμαδάκι]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Yovanna είναι φυσιολογικό όλο αυτό.Το παιδι ζει μια αλλαγή κ για λόγους απόλυτα κατανοητους δεν μπορεις να κάνεις την προσαρμογη μαζί του.Ζηταει σύνδεση μαζί σου.Το φαι το φέρνει πιο κοντά σου.

 Κοίτα  να του αφιερώσεις περισσοτερο χρόνο στο σπιτι .Μια φορά την εβδομαδα καθιέρωσε χρόνο για κατι μονο μαζι σου κ λεγε του ποσο σημαντική είναι αυτή η στιγμή για σένα.Αυτο μπορεί να είναι μια βόλτα σε ένα συγκεκριμένο μέρος κοντά στο σπίτι η χτενισμα των μαλλιων σου απο αυτόν.

Να έχετε στο μυαλό σας καθημερινά για το παιδι τα 

Crucial c's.

Τι είναι αυτά Μάγιο τα cs

[μαγιοπουλας]

Just now, λουκουμαδάκι είπε:

Τι είναι αυτά Μάγιο τα cs

Μπείτε να διαβασατε.Ειναι Άντλερ.Ψυχολογια.Με αυτα θα πορευόμαστε μας ειπε ο εκπαιδευτης στα σεμιναρια Gordon. Ο ιδιος εκπαιδεύτηκε από την κορηωτου Άντλερ.Ειναι ουσιαστικα  τα συναισθηματα που πρέπει να αποπνέουν καθημερινά στα παιδια.

Connect,capable ,count ,courage

[λουκουμαδάκι]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Μπείτε να διαβασατε.Ειναι Άντλερ.Ψυχολογια.Με αυτα θα πορευόμαστε μας ειπε ο εκπαιδευτης στα σεμιναρια Gordon. Ο ιδιος εκπαιδεύτηκε από την κορηωτου Άντλερ.Ειναι ουσιαστικα  τα συναισθηματα που πρέπει να αποπνέουν καθημερινά στα παιδια.

Connect,capable ,count ,courage

Έκανες Gordon? Γράφτηκα και μας πέτυχε ο ιός και η καραντίνα. Φέτος να δούμε! Θα πάω να διαβάσω ευχαριστώ! 

[μαγιοπουλας]

Just now, λουκουμαδάκι είπε:

Έκανες Gordon? Γράφτηκα και μας πέτυχε ο ιός και η καραντίνα. Φέτος να δούμε! Θα πάω να διαβάσω ευχαριστώ! 

Ναι .απο περυσι .

Να το κάνετε παιδια.Μεγαλο σχολειο.Οσοι ειστε Αθήνα να τον κάνετε με τον Πατρικ Ακριβό.Μεγαλος δασκαλος.

[ΑΡΓΚ]

To φαγητό του σταθμού, τρώγεται; Δεν είναι δεδομένο σε όλους τους σταθμούς, το έχεις δοκιμάσει; Στο σταθμό που πήγαινε η κόρη μου προνήπιο, είχα όντως δοκιμάσει και ήταν ωραία, σε σταθμό κοντινό σε εμάς, όταν μαγειρεύουν κυριολεκτικά μυρίζει λίπος η γειτονιά, από αυτό που αγοράζεις σε ντενεκέ, και μου έχουν πει και πολλές μαμάδες ότι απλά στέλνουν φαγητό αυτές (υπάρχει επιλογή). Απίθανο το κόβω να είστε τόσο άτυχοι, αλλά δεν το τσεκάρεις;

[Mary1976]

Ναι μωρέ το μικρακι έχει ζοριστει με την αλλαγή. Δεν πειράζει ας τρώει σπίτι για λίγο καιρό ακόμα μέχρι το σχολείο να του γίνει ρουτίνα. Άλλωστε τα περισσότερα παιδιά δεν τρώνε πολύ στο σχολείο, τσιμπάνε. Εμάς τις μισές μέρες έτρωγε καλά αλλά το καλά ήταν σχετικό, ήταν το μισό από όσο θα έτρωγε σπίτι. Πάντα έτρωγε και στο σπίτι κάτι μετά, έστω και απλό πχ λίγο τραχανά, ένα αβγό, ένα κομμάτι τυρόπιτα, μια μπανάνα. Δεν χρειάζεται να μαγειρεύετε αν δεν μπορείτε, δώστε του κάτι γρήγορο και υγιεινό.

[Yovanna]

1 hour ago, ΑΡΓΚ said:

To φαγητό του σταθμού, τρώγεται; Δεν είναι δεδομένο σε όλους τους σταθμούς, το έχεις δοκιμάσει; Στο σταθμό που πήγαινε η κόρη μου προνήπιο, είχα όντως δοκιμάσει και ήταν ωραία, σε σταθμό κοντινό σε εμάς, όταν μαγειρεύουν κυριολεκτικά μυρίζει λίπος η γειτονιά, από αυτό που αγοράζεις σε ντενεκέ, και μου έχουν πει και πολλές μαμάδες ότι απλά στέλνουν φαγητό αυτές (υπάρχει επιλογή). Απίθανο το κόβω να είστε τόσο άτυχοι, αλλά δεν το τσεκάρεις;

Τα κοχύλια με κιμά που μας έδωσαν για το σπίτι , μου είπε ο άντρας μου ότι μύριζαν πολύ ωραία και ήταν καλομαγειρεμένα. Του τα έκοψε και το έφαγε όλο. Ήταν μεγάλα. Την πρώτη μέρα που πήγαμε, έψηναν κολοκυθόπιτα και μου είχε σπάσει τη μύτη. Το ίδιο και η ψαρόσουπα όταν είχαμε πρωτοπάει για επίσκεψη. Ο μικρός είναι δύσκολος και θέλει σπρώξιμο για το φαγητό. Επίσης είναι πολύ περήφανος και επειδή με το κουτάλι δεν τα καταφέρνει καλά, ντρέπεται. Δυστυχώς δεν είχα υπολογίσει ότι δεν δίνουν πιρούνια εκεί. Με τα χέρια τρώει μόνο εντελώς στεγνά πράγματα γιατί τον πιάνει πανικός και φωνάζει αν λερωθούν τα χέρια του. 

 

Just now, Mary1976 said:

Ναι μωρέ το μικρακι έχει ζοριστει με την αλλαγή. Δεν πειράζει ας τρώει σπίτι για λίγο καιρό ακόμα μέχρι το σχολείο να του γίνει ρουτίνα. Άλλωστε τα περισσότερα παιδιά δεν τρώνε πολύ στο σχολείο, τσιμπάνε. Εμάς τις μισές μέρες έτρωγε καλά αλλά το καλά ήταν σχετικό, ήταν το μισό από όσο θα έτρωγε σπίτι. Πάντα έτρωγε και στο σπίτι κάτι μετά, έστω και απλό πχ λίγο τραχανά, ένα αβγό, ένα κομμάτι τυρόπιτα, μια μπανάνα. Δεν χρειάζεται να μαγειρεύετε αν δεν μπορείτε, δώστε του κάτι γρήγορο και υγιεινό.

Βασικά ήλπιζα ότι θα συμβεί αυτό που λένε, ότι θα βλέπει τα άλλα παιδάκια και θα τρώει και αυτός. Ίσως αργότερα. Ο ανιψιός μου από 2 και κάτι που πήγε παιδικό, ζητούσε πάντα δεύτερο πιάτο! Πάντως χάρηκα που κοιμήθηκε εκεί, δεν το περίμενα καθόλου! Και του άρεσε το κρεβάτι του μου είπε!

Πάντως κατάλαβα ότι παίρνει αγάπη. Τον πήγαν βολτίτσα στον κήπο χθες για να ηρεμήσει από τον αποχωρισμό, τον τάισαν, του διάβασαν για να κοιμηθεί, όταν πήγα να τον πάρω μόλις είχε ξυπνήσει και τον είχαν αγκαλιά .. 

[Έσπερος]

Ο ανιψιός μου που τον τάιζαν κ με βιντεάκια για να μην αργούν κ δεν τον άφηναν να αγγίξει για να μη λερωθεί (πεθερά μου....), σπίτι έτρωγε τα πάντα αλλά με αυτή τη διαδικασια, άργησε λίγο κ αυτός να φάει στον σταθμό, κ ένας από τους λόγους ήταν ότι δεν είχε μάθει να πιάνει με τα χέρια και επειδή τον τάιζαν, δεν ήξερε ούτε κουτάλι. Πήγε σταθμό πιο μεγάλος από τον δικό σου, 3 κ κάτι. Άργησε κ αυτός λίγο να φάει αλλά τα κατάφερε σιγά σιγά, κ άδειαζε το πιάτο κ κανένα πρόβλημα. Το παράδοξο είναι ότι στο σπίτι ακόμα πιο πολύ ασχολούνται να ταΐσουν εκείνον παρα τη δίχρονη αδερφή του που τρώει μόνη της ακόμα κ πιρούνι για μεγάλους, αν τύχει να το έχει αρπάξει. Λογικά θα τα καταφέρει κ ο δικός σου χωρίς να σε προβληματίσει κάτι! 
 

αυτο που σου είπαν πάντως, αν μπορείς να ακολουθείς το πρόγραμμα του σταθμού για να τρώει κάτι ανάλογο, το βρίσκω καλή ιδέα. 

[Yovanna]

On ‎9‎/‎5‎/‎2020 at 11:31 PM, Έσπερος said:

Ο ανιψιός μου που τον τάιζαν κ με βιντεάκια για να μην αργούν κ δεν τον άφηναν να αγγίξει για να μη λερωθεί (πεθερά μου....), σπίτι έτρωγε τα πάντα αλλά με αυτή τη διαδικασια, άργησε λίγο κ αυτός να φάει στον σταθμό, κ ένας από τους λόγους ήταν ότι δεν είχε μάθει να πιάνει με τα χέρια και επειδή τον τάιζαν, δεν ήξερε ούτε κουτάλι. Πήγε σταθμό πιο μεγάλος από τον δικό σου, 3 κ κάτι. Άργησε κ αυτός λίγο να φάει αλλά τα κατάφερε σιγά σιγά, κ άδειαζε το πιάτο κ κανένα πρόβλημα. Το παράδοξο είναι ότι στο σπίτι ακόμα πιο πολύ ασχολούνται να ταΐσουν εκείνον παρα τη δίχρονη αδερφή του που τρώει μόνη της ακόμα κ πιρούνι για μεγάλους, αν τύχει να το έχει αρπάξει. Λογικά θα τα καταφέρει κ ο δικός σου χωρίς να σε προβληματίσει κάτι! 
 

αυτο που σου είπαν πάντως, αν μπορείς να ακολουθείς το πρόγραμμα του σταθμού για να τρώει κάτι ανάλογο, το βρίσκω καλή ιδέα. 

Κάναμε πρακτική το ΣΚ στο σπίτι και έφαγε τελείως μόνος του με το κουτάλι. Πιστεύω θα νιώθει περισσότερη αυτοπεποίθηση να φάει στο σχολείο. Που σιγά μη φάει δηλαδή. Σήμερα είχαμε δράματα το πρωί για να μπει στο σχολείο.  Κλαίγοντας μπήκα στο γραφείο το πρωί.

[Deena]

Just now, Yovanna είπε:

Κάναμε πρακτική το ΣΚ στο σπίτι και έφαγε τελείως μόνος του με το κουτάλι. Πιστεύω θα νιώθει περισσότερη αυτοπεποίθηση να φάει στο σχολείο. Που σιγά μη φάει δηλαδή. Σήμερα είχαμε δράματα το πρωί για να μπει στο σχολείο.  Κλαίγοντας μπήκα στο γραφείο το πρωί.

 

Έτσι είναι οι Δευτέρες, υπήρξαν συμμαθητές των παιδιών μου στον παιδικό που έκαναν έτσι τις Δευτέρες ή μετά από διακοπές Χριστουγέννων/Πάσχα ακόμα και για έναν χρόνο. Η κόρη μου στάνταρ κάθε Δευτέρα επί ολόκληρο το πρώτο τρίμηνο. Συνήθως, τους περνάει στο πρώτο μισάωρο.

 

Κατά την γνώμη μου επίσης, ο ύπνος είναι πιο καλό σημάδι προσαρμογής σε σχέση με το φαγητό.

[Yovanna]

Just now, Deena said:

 

Έτσι είναι οι Δευτέρες, υπήρξαν συμμαθητές των παιδιών μου στον παιδικό που έκαναν έτσι τις Δευτέρες ή μετά από διακοπές Χριστουγέννων/Πάσχα ακόμα και για έναν χρόνο. Η κόρη μου στάνταρ κάθε Δευτέρα επί ολόκληρο το πρώτο τρίμηνο. Συνήθως, τους περνάει στο πρώτο μισάωρο.

 

Κατά την γνώμη μου επίσης, ο ύπνος είναι πιο καλό σημάδι προσαρμογής σε σχέση με το φαγητό.

Άσε γιατί αν έβλεπες πως έκανε, μπορεί να έκλαιγες και εσύ. Τον πήραν απ'τα πολλά απο την αγκαλιά μου και είχε απλώσει τα χέρια και μου φώναζε και έκλαιγε.  Μόλις έκλεισε η πόρτα έκανα χειρότερα από αυτόν. Ευτυχώς η διευθύντρια είναι εξαιρετική , είχα δίκιο που την εμπιστεύτηκα και με έχει πάρει 3 φορές τηλέφωνο από το πρωί και συζητήσαμε και με καθησύχασε. Το τελευταίο ήταν για να μου πει ότι είναι χαρούμενος και παίζει! Βασικά ξέρει ότι αυτή τη βδομάδα είναι ο μπαμπάς του σπίτι και θέλει να κάτσει μαζί του! Δεν νομίζω πάντως να αντέξβ δεύτερο τέτοιο πρωινό. είχε ξεκινήσει από το ασανσέρ να κλαίει!

[ΑΡΓΚ]

Σοβαρή ερώτηση για εμένα πια εγκυκλοπαιδικού περιεχομένου: σε παιδιά που μένουν με νταντά στο σπίτι, αν το παιδί κλαίει, θεωρούμε ότι δεν ταιριάζει με τη νταντά στην καλύτερη ή ότι κάτι άλλο τρέχει και αλλάζουμε νταντά. Έχοντας μιλήσει με παιδοψυχολόγους τον καιρό εκείνο που με ενδιέφερε, ήταν κάθετες ότι αν το παιδί εκφράζει δυσαρέσκεια κάτι σημαίνει και αλλάζουμε, δεν το παλεύουμε και δεν το καταπιέζουμε. Στον παιδικό δεν ισχύει το ίδιο; Ή είναι το θέμα ότι δυστυχώς δεν υπάρχει επιστροφή διδάκτρων;

[Yovanna]

Ρωτάς γενικά ή για το λες για μένα? Γιατί δεν μπορώ να βγάλω τέτοιο συμπέρασμα επειδή κλαίει λίγες μέρες αφού ξεκίνησε. Όλο το ΣΚ έλεγε τι ωραία που είναι στο σχολείο του. Είναι μεγάλη αλλαγή γι' αυτόν. Δεν μου περνάει καν από το μυαλό ότι φταίει το σχολείο. Αισθάνομαι και βλέπω ότι κάνουν ότι καλύτερο.  Άλλο στο σπίτι με την νταντά που είχε την ρουτίνα του.

[irin]

Just now, Yovanna είπε:

Άσε γιατί αν έβλεπες πως έκανε, μπορεί να έκλαιγες και εσύ. Τον πήραν απ'τα πολλά απο την αγκαλιά μου και είχε απλώσει τα χέρια και μου φώναζε και έκλαιγε.  Μόλις έκλεισε η πόρτα έκανα χειρότερα από αυτόν. Ευτυχώς η διευθύντρια είναι εξαιρετική , είχα δίκιο που την εμπιστεύτηκα και με έχει πάρει 3 φορές τηλέφωνο από το πρωί και συζητήσαμε και με καθησύχασε. Το τελευταίο ήταν για να μου πει ότι είναι χαρούμενος και παίζει! Βασικά ξέρει ότι αυτή τη βδομάδα είναι ο μπαμπάς του σπίτι και θέλει να κάτσει μαζί του! Δεν νομίζω πάντως να αντέξβ δεύτερο τέτοιο πρωινό. είχε ξεκινήσει από το ασανσέρ να κλαίει!

Νομίζω ότι ολες το έχουμε ζήσει, όλα τα παιδιά έτσι κάνουν και τα παίρνουν μέσα απο την αγκαλιά μας. Είναι λογικό,αλλά θα γίνει λίγες φορές και θα περνάει όπως σου είπε και η διευθύντρια σύντομα. Δύσκολος ο αποχωρισμός..

[mama16]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Σοβαρή ερώτηση για εμένα πια εγκυκλοπαιδικού περιεχομένου: σε παιδιά που μένουν με νταντά στο σπίτι, αν το παιδί κλαίει, θεωρούμε ότι δεν ταιριάζει με τη νταντά στην καλύτερη ή ότι κάτι άλλο τρέχει και αλλάζουμε νταντά. Έχοντας μιλήσει με παιδοψυχολόγους τον καιρό εκείνο που με ενδιέφερε, ήταν κάθετες ότι αν το παιδί εκφράζει δυσαρέσκεια κάτι σημαίνει και αλλάζουμε, δεν το παλεύουμε και δεν το καταπιέζουμε. Στον παιδικό δεν ισχύει το ίδιο; Ή είναι το θέμα ότι δυστυχώς δεν υπάρχει επιστροφή διδάκτρων;

Δεν έχω προσωπική άποψη για να εκφράσω αλλά η λογική μου μου λέει ότι άλλο ένα παιδάκι να κλαίει στο σπίτι με νταντά κ άλλο σε ένα παιδικό. Στον παιδικό ακόμα κ οι καλύτερες να είναι οι δασκάλες αλλάζει έτσι ξαφνικά περιβάλλον κ του είναι άγνωστο, λογικό να κλαιει κ να θέλει την μαμά του, στο σπίτι απ' την άλλη είναι στον χώρο του που του είναι οικείος. Βέβαια ενα παιδάκι που έχει μάθει μόνο με μαμά κ δεν πάει ούτε σε παππούδες δεν θα μου έκανε εντύπωση να δυσαρεστηθεί ακόμα κ καλή να είναι η νταντά.

[irin]

Just now, mama16 είπε:

Δεν έχω προσωπική άποψη για να εκφράσω αλλά η λογική μου μου λέει ότι άλλο ένα παιδάκι να κλαίει στο σπίτι με νταντά κ άλλο σε ένα παιδικό. Στον παιδικό ακόμα κ οι καλύτερες να είναι οι δασκάλες αλλάζει έτσι ξαφνικά περιβάλλον κ του είναι άγνωστο, λογικό να κλαιει κ να θέλει την μαμά του, στο σπίτι απ' την άλλη είναι στον χώρο του που του είναι οικείος. Βέβαια ενα παιδάκι που έχει μάθει μόνο με μαμά κ δεν πάει ούτε σε παππούδες δεν θα μου έκανε εντύπωση να δυσαρεστηθεί ακόμα κ καλή να είναι η νταντά.

Επίσης, πιο εύκολα θα απασχολήσεις-ξεγελάσεις ένα παιδάκι μόνο του στον χώρο του, πιο δύσκολα όταν είναι σε άλλο χώρο με άλλα 15 παιδάκια, που σημαίνει ότι δεν μπορείς να του παρέχεις αποκλειστικότητα.

Επιπλέον,στο σχολείο νιώθουμε ότι είναι ελεγχόμενο το περιβάλλον, ενώ στο σπίτι φοβόμαστε μήπως κάνει κάτι κακό η νταντά

Επεξεργάστηκαν 7 Σεπτεμβρίου,2020 by irin

[μαγιοπουλας]

Just now, irin είπε:

Επίσης, πιο εύκολα θα απασχολήσεις-ξεγελάσεις ένα παιδάκι μόνο του στον χώρο του, πιο δύσκολα όταν είναι σε άλλο χώρο με άλλα 15 παιδάκια, που σημαίνει ότι δεν μπορείς να του παρέχεις αποκλειστικότητα.

Επιπλέον,στο σχολείο νιώθουμε ότι είναι ελεγχόμενο το περιβάλλον, ενώ στο σπίτι φοβόμαστε μήπως κάνει κάτι κακό η νταντά

Εγω παντως δεν συμφωνώ καθολου στο οτι το παιδι πρέπει να νιώθει ότι απειλείται για να φάει.Αν αντιληφθουμε κατι τετοιο πρέπει να το δουλέψουμε .δεν λέω ότι το υποστηρίζεις αλλα δεν κατάλαβα πως το εννοεις. 

[Έσπερος]

Just now, mama16 είπε:

Δεν έχω προσωπική άποψη για να εκφράσω αλλά η λογική μου μου λέει ότι άλλο ένα παιδάκι να κλαίει στο σπίτι με νταντά κ άλλο σε ένα παιδικό. Στον παιδικό ακόμα κ οι καλύτερες να είναι οι δασκάλες αλλάζει έτσι ξαφνικά περιβάλλον κ του είναι άγνωστο, λογικό να κλαιει κ να θέλει την μαμά του, στο σπίτι απ' την άλλη είναι στον χώρο του που του είναι οικείος. Βέβαια ενα παιδάκι που έχει μάθει μόνο με μαμά κ δεν πάει ούτε σε παππούδες δεν θα μου έκανε εντύπωση να δυσαρεστηθεί ακόμα κ καλή να είναι η νταντά.

Και ο δικός μου το πρώτο δεκαήμερο έκλαιγε όταν έφευγα αλλα σταματούσε το κλάμα πριν μπω στο αυτοκίνητο. Μετά από λόγο καιρό δεν γύριζε καν να κοιτάξει που φεύγαμε. Δεν θα σκεφτόμουν τόσο γρήγορα ότι έχει θέμα με την νταντά. 

 

Στον παιδικό βέβαια είναι άλλο θέμα τελείως, εκεί σ αυτές τις ηλικίες πιο πολύ εντύπωση μου κάνει να μην κλαίνε. 
 

Απο τη στιγμή όμως που ένας γονιός επιλέγει παιδικό, σημαίνει ότι δεν έχει εναλλακτική κ έκρινε ότι προτιμά αυτό αντί της γιαγιάς ή της νταντάς, κ λογικά δεν έκρινε ελαφρά τη καρδία, άρα δεν καταλαβαίνω γιατί να τον φορτώνουμε με το άγχος αν ο σταθμός είναι καλός πριν καν το παιδί κλείσει βδομάδα. Του φτάνει το γενικό αγχοσ κ η φόρτιση της στιγμής που αφήνει το παιδί. Αν ο γονιός μπορούσε να διαθέσει περισσότερο χρόνο για σταδιακή προσαρμογή, θα το έκανε από μόνος του κ μπορεί κ να επέλεγε σταθμό με αυτό το κριτήριο. Δεν είναι ωραίο να καλλιεργούμε περαιτέρω ανασφάλεια στον γονέα γιατί θα περάσει κ στο παιδί, αν δεν είναι σίγουρος τελικά για την επιλογή του. 

 

Τωρα αν σε ένα μήνα το παιδάκι δεν έχει προσαρμοστεί καθολου, είναι άλλη συζήτηση. 

[irin]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Εγω παντως δεν συμφωνώ καθολου στο οτι το παιδι πρέπει να νιώθει ότι απειλείται για να φάει.Αν αντιληφθουμε κατι τετοιο πρέπει να το δουλέψουμε .δεν λέω ότι το υποστηρίζεις αλλα δεν κατάλαβα πως το εννοεις. 

Kαλέ όχι! η απάντηση που έδωσα πήγαινε στο "Σοβαρή ερώτηση για εμένα πια εγκυκλοπαιδικού περιεχομένου: σε παιδιά που μένουν με νταντά στο σπίτι, αν το παιδί κλαίει, θεωρούμε ότι δεν ταιριάζει με τη νταντά στην καλύτερη ή ότι κάτι άλλο τρέχει και αλλάζουμε νταντά. Έχοντας μιλήσει με παιδοψυχολόγους τον καιρό εκείνο που με ενδιέφερε, ήταν κάθετες ότι αν το παιδί εκφράζει δυσαρέσκεια κάτι σημαίνει και αλλάζουμε, δεν το παλεύουμε και δεν το καταπιέζουμε. Στον παιδικό δεν ισχύει το ίδιο; Ή είναι το θέμα ότι δυστυχώς δεν υπάρχει επιστροφή διδάκτρων;"

[vtgian]

Αφού κοιμήθηκε εκεί, είστε πάαααρα πολυ καλά.

Το παροδικό κλάμα, που σταματάει γρήγορα μετά την απομάκρυνση και συνοδεύεται από παιχνίδι και καλή διάθεση το υπόλοιπο της ημέρας, μη το φοβάσαι. Να ανησυχείς όταν το παιδί δεν μπορεί να ηρεμήσει και δείχνει μεγάλη αλλαγή και όταν είναι στο σπίτι. Τα περισσότερα θα κλάψουν με τον αποχωρισμό, είτε στην αρχή, είτε λίγο αργότερα, είναι μεγάλη η αλλαγή που βιώνουν. Αλλά συνήθως οι δασκάλες εύκολα τα ηρεμούν και τελικά περνάνε καλά. Όταν το παιδί δεν μπορεί να ηρεμήσει και αυτό επεκτείνεται και στο σπίτι (γκρίνια, αντίδραση, θλίψη, εφιάλτες) τότε καταλαβαίνεις ότι είτε το περιβάλλον είναι ακατάλληλο, είτε το παιδί δεν είναι έτοιμο, είτε και τα δύο.

Η δική μου βίωσε το δεύτερο την πρώτη χρονιά που πήγε, στα 2.5. Μετά από ένα μήνα που πήγαινα και εγώ κλαμένη στη δουλειά, το παιδί είχε γίνει αγνώριστο, κλάμα με το παραμικρό, προσκόλληση επάνω μου κλπ. Οι δασκάλες πραγματικά έκαναν ότι καλύτερο αλλά δεν ήταν έτοιμο το παιδί και είχαν και άλλα 35 να προσέξουν. Και έτσι σταματήσαμε. Στα 3.5 ήταν έτοιμη. Σε άλλο παιδικό, με λίγα παιδιά, πολύ αγκαλιά και εξατομικευμένη προσοχή. Πάλι έκλαιγε κάποιες φορές (εμάς μας έβγαινε στη μέση της εβδομάδας) αλλά έβλεπα ότι το παιδί γυρνούσε χαρούμενο, ανυπομονούσε να δει τους φίλους και τις φίλες της, μας έλεγε τα κατορθώματά της, περηφανευόταν για τις εργασίες της. 

Βασικό αυτό που έγραψε η Μαγιοπούλας, στη διάρκεια αυτής της μετάβασης θέλουν ενεργή επανασύνδεση στο σπίτι. Ουσιαστικό χρόνο με το παιδί, επικύρωσητων συναισθημάτων του (ακόμα και όταν αυτά είναι αρνητικά), ενθάρρυνση και έμφαση στα θετικά. 

Όσο και αν σου φαίνεται δύσκολο το πρωινό, είμαι σίγουρη θα πάει καλά. Το φαγητό θα μπει στη σειρά του και αυτό. Ούτε η δική μου ήταν πολύ φαν στην αρχή, μάλιστα ζητούσε να τους πω ότι δε θα φάει ούτε πρωινό, ούτε μεσημεριανό. Ήταν ο τρόπος της να δείξει ότι έχει αυτή τον έλεγχο της κατάστασης. Κάποιες φορές όντως δεν έτρωγε. Όταν χαλάρωσε, έτρωγε (αλλά και εμένα είναι μίζερη και ποτέ δεν κατέβαζε την ποσότητα που τρώνε άλλα. Τουλάχιστον δοκίμαζε από όλα.

[μαγιοπουλας]

Από την αλλη φαντάζομαι ότι είναι σπαστικό να πληρώνεις κ να μην τρωει.

[Έσπερος]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Από την αλλη φαντάζομαι ότι είναι σπαστικό να πληρώνεις κ να μην τρωει.

Το ότι πληρώνεις είναι το θέμα ή το αν είναι υγιές για το παιδί να είναι τόση ώρα νηστικό; Την καταλαβαίνω την κοπέλα για το άγχος του μαγειρέματος, είναι μια έγνοια κ αυτό. Αλλά να σ πω την αλήθεια για μένα που ένας από τους λόγους που δεν θέλω τους παιδικούς είναι ότι δεν θέλω το φαγητό τους, από μια άποψη χαρά μ θα ήταν ειδικά για το τι σερβίρουν στο πρωινό. αλλά είναι μεγάλη έγνοια να μην τρώει.

[μαγιοπουλας]

Just now, Έσπερος είπε:

Το ότι πληρώνεις είναι το θέμα ή το αν είναι υγιές για το παιδί να είναι τόση ώρα νηστικό; Την καταλαβαίνω την κοπέλα για το άγχος του μαγειρέματος, είναι μια έγνοια κ αυτό. Αλλά να σ πω την αλήθεια για μένα που ένας από τους λόγους που δεν θέλω τους παιδικούς είναι ότι δεν θέλω το φαγητό τους, από μια άποψη χαρά μ θα ήταν ειδικά για το τι σερβίρουν στο πρωινό. αλλά είναι μεγάλη έγνοια να μην τρώει.

Πέρα από το να φάει εννοω.λογικα τα οαιδια συνηθίζουν.αν δεν φανε παντως όλο το χρόνο κβτρωνε μονοβσπιρι ναι είναι κ οικονομικό το θενα αν πληρωνεις έξτρα για τη σύσταση.

[Yovanna]

Just now, vtgian said:

Αφού κοιμήθηκε εκεί, είστε πάαααρα πολυ καλά.

Το παροδικό κλάμα, που σταματάει γρήγορα μετά την απομάκρυνση και συνοδεύεται από παιχνίδι και καλή διάθεση το υπόλοιπο της ημέρας, μη το φοβάσαι. Να ανησυχείς όταν το παιδί δεν μπορεί να ηρεμήσει και δείχνει μεγάλη αλλαγή και όταν είναι στο σπίτι. Τα περισσότερα θα κλάψουν με τον αποχωρισμό, είτε στην αρχή, είτε λίγο αργότερα, είναι μεγάλη η αλλαγή που βιώνουν. Αλλά συνήθως οι δασκάλες εύκολα τα ηρεμούν και τελικά περνάνε καλά. Όταν το παιδί δεν μπορεί να ηρεμήσει και αυτό επεκτείνεται και στο σπίτι (γκρίνια, αντίδραση, θλίψη, εφιάλτες) τότε καταλαβαίνεις ότι είτε το περιβάλλον είναι ακατάλληλο, είτε το παιδί δεν είναι έτοιμο, είτε και τα δύο.

Η δική μου βίωσε το δεύτερο την πρώτη χρονιά που πήγε, στα 2.5. Μετά από ένα μήνα που πήγαινα και εγώ κλαμένη στη δουλειά, το παιδί είχε γίνει αγνώριστο, κλάμα με το παραμικρό, προσκόλληση επάνω μου κλπ. Οι δασκάλες πραγματικά έκαναν ότι καλύτερο αλλά δεν ήταν έτοιμο το παιδί και είχαν και άλλα 35 να προσέξουν. Και έτσι σταματήσαμε. Στα 3.5 ήταν έτοιμη. Σε άλλο παιδικό, με λίγα παιδιά, πολύ αγκαλιά και εξατομικευμένη προσοχή. Πάλι έκλαιγε κάποιες φορές (εμάς μας έβγαινε στη μέση της εβδομάδας) αλλά έβλεπα ότι το παιδί γυρνούσε χαρούμενο, ανυπομονούσε να δει τους φίλους και τις φίλες της, μας έλεγε τα κατορθώματά της, περηφανευόταν για τις εργασίες της. 

Βασικό αυτό που έγραψε η Μαγιοπούλας, στη διάρκεια αυτής της μετάβασης θέλουν ενεργή επανασύνδεση στο σπίτι. Ουσιαστικό χρόνο με το παιδί, επικύρωσητων συναισθημάτων του (ακόμα και όταν αυτά είναι αρνητικά), ενθάρρυνση και έμφαση στα θετικά. 

Όσο και αν σου φαίνεται δύσκολο το πρωινό, είμαι σίγουρη θα πάει καλά. Το φαγητό θα μπει στη σειρά του και αυτό. Ούτε η δική μου ήταν πολύ φαν στην αρχή, μάλιστα ζητούσε να τους πω ότι δε θα φάει ούτε πρωινό, ούτε μεσημεριανό. Ήταν ο τρόπος της να δείξει ότι έχει αυτή τον έλεγχο της κατάστασης. Κάποιες φορές όντως δεν έτρωγε. Όταν χαλάρωσε, έτρωγε (αλλά και εμένα είναι μίζερη και ποτέ δεν κατέβαζε την ποσότητα που τρώνε άλλα. Τουλάχιστον δοκίμαζε από όλα.

Η διευθύντρια μου είπε ότι είναι τελείως διαφορετικό να έχει τη ρουτίνα του στο σπίτι, ακόμη και αν αλλάζει νταντάδες (ο δικός μου έχει αλλάξει 6) , με την προσαρμογή στο σχολείο. Η συγκεκριμένη είναι ψυχολόγος, πολύ οξυδερκής, και μου είπε ότι το συγκεκριμένο παιδί, αυτό που βιώνει είναι άγχος απόδοσης. Φεύγει από αυτό που έχει μάθει και με το οποίο αισθάνεται καλά. Συμβαίνει περισσότερο μου είπε σε παιδιά με τόσο ανεπτυγμένη την ικανότητα του λόγου, όπως είναι ο δικός μου μου είπε. Έχει πολύ δίκιο, γιατί από πάντα, αν δεν τα κατάφερνε αμέσως σε κάτι, μαζευόταν, ένιωθε άσχημα και το παρατούσε. Της το είπα και επιβεβαιώθηκαν αυτά που είχε καταλάβει. Πρώτη παραδόξως το κατάλαβε η μαμά μου. Μου είπε, να ξέρεις, είναι τόσο περήφανος, που αν έστω και ένα παιχνίδι τον δυσκολέψει, θα αντιδράσει. Η διευθύντρια είναι σίγουρη ότι σε 2 βδομάδες, θα φιλοσοφεί σε όλο το σχολείο!

Έχω τόσο καλό feedback πάντως από φίλους και γνωστούς για το συγκεκριμένο σχολείο, που νοιώθω μεγάλη ασφάλεια .

Just now, Έσπερος said:

Το ότι πληρώνεις είναι το θέμα ή το αν είναι υγιές για το παιδί να είναι τόση ώρα νηστικό; Την καταλαβαίνω την κοπέλα για το άγχος του μαγειρέματος, είναι μια έγνοια κ αυτό. Αλλά να σ πω την αλήθεια για μένα που ένας από τους λόγους που δεν θέλω τους παιδικούς είναι ότι δεν θέλω το φαγητό τους, από μια άποψη χαρά μ θα ήταν ειδικά για το τι σερβίρουν στο πρωινό. αλλά είναι μεγάλη έγνοια να μην τρώει.

Και εγώ το σκέφτομαι αυτό, ότι είναι πολλές οι ώρες για να είναι νηστικός, αλλά ελπίζω να πάρει  μπρος κάποια στιγμή. Μέχρι τότε φροντίζω να τρώει αρκετά την υπόλοιπη μέρα.

Τώρα με ενημέρωσαν ότι κοιμάται κανονικά από τις 2..

[μαγιοπουλας]

Μα είναι χαρακτηριστικό γνωρισμα των παιδιων αυτής της ηλικίας να χάσουν γρήγορα την υπομονή τους αν δυσκολευτούν κάπου.δεν εχει αναπτυχθεί ο μετωπιαιος λοβος ακομη ξ δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη λογικη.γι αυτό μας ειχαν πει από το σχολειο οτι υα πρέπει να τους δώσουμε μια μικρή βοήθεια σιωπηλά,πειν ξεσπάσει ο χαμος.

Παρεποπροντως αγοράστε το" Δοκίμασα ολα" της Filiozat. Γρήγορες οδηγιες γενικής χρήσης.Θα με θυμηθείτε.