Θέλει συνέχεια αγκαλιά

[Sentir...natureza]

Just now, maria_tweety είπε:

Κορίτσια ο μικρός μου είναι 40 ημερών και θέλει συνέχεια χέρια. Όταν τον βάλω στο καλάθι του ή στο relax κλαίει. Τι να κάνω; ποτέ πρόλαβε να συνηθίσει στην αγκαλιά; θα αλλάξει αυτό; γενικά τι προτείνετε οι έμπειρες; δεν μπορώ να κάνω καμιά δουλειά στο σπίτι και κάθομαι όλη μέρα στον καναπέ με το μωρό αγκαλιά. Δεν βγαίνει έτσι.. Λέτε μεγαλώνοντας να αλλάξει; 

Δεν υπαρχει τιποτα πιο φυσιολογικο απο ενα νεογεννητο που θελει αγκαλια. Αρχικα, ηταν 9 μηνες στην "αγκαλια" σου, πως γινεται ξαφνικα να μπορει να ζησει χωρις αυτην; Ειναι το 4ο τριμηνο. Αλλα ακομη και μετα το 3μηνο, ειναι αναγκη του ανθρωπινου ειδους η σωματικη επαφη. Οταν ζηταει αγκαλια θα την δινεις απλοχερα.. μην του τη στερεις. Αν σου ζητουσε ο αντρας σου αγκαλια, θα του αρνιοσουν με τη δικαιολογια μην μαθει την αγκαλια σου;;;; Ειναι λογικο να μην παιρνουμε αγκαλια το βρεφος που το εχει περισσοτερη αναγκη απο τον καθενα; Εμενα θα με προβληματιζε αν συνηθιζε στην απουσια της αγκαλιας μου, παρα το αντιθετο και αυτο απανταω σε οποιον με ρωταει αν φοβαμαι οτι θα συνηθισει την αγκαλια μολις τους λεω οτι εχω στον μαρσιπο ή στην αγκαλια τον 3μηνο μικρο μου σχεδον ολο το 24ωρο (οπως εκανα και με τον πρωτο μου αλλωστε). Θεωρω οτι οσο περισσοτερη αγκαλια δινουμε στα βρεφη και στα παιδια μας τοσο περισσοτερη ψυχικη ισορροπια θα εχουν. Η συγχρονη ψυχολογια υποστηριζει οτι πρεπει να παιρνουμε αγκαλια τα βρεφη μας...Μας δειχνουν μονα τους τον δρομο οταν δυσανασχετουν που τα αφηνουμε μονα. Μην πεφτεις στην παγιδα της προωρης "ανεξαρτητοποιησης", οπως εχουν πεσει αυτοι που σου λενε οτι τον εμαθες ετσι. Αυτες ειναι ανακριβειες του προηγουμενου αιωνα και πανε πακετο με το οτι "η σκονη ειναι καλυτερη ή ισαξια με το μητρικο" ή "αστο να κλαψει να δυναμωσουν τα πνευμονια" ή "βαλτο στο δωματιο του απο την αρχη" και "αστο να κλαιει μεχρι να μαθει να κοιμαται μονο του" και αλλα τετοια ωραια. Μπορει να σου φαινεται πολυ κουραστικο αυτο που περνας, αλλα ο πρωτος καιρος ειναι μια προκληση. Εξαλλου, σκεψου οτι σε λιγα χρονια θα τον κυνηγας να τον αγκαλιαζεις και θα σε διωχνει 

 

Παρε εναν μαρσιπο αγκαλιας να σωθεις...θα μπορεις να κανεις τα παντα και το μωρακι σου θα ειναι ηρεμο, ευχαριστημενο και χαρουμενο 

[Mama_Anesti_]

Just now, maria_tweety είπε:

Κορίτσια ο μικρός μου είναι 40 ημερών και θέλει συνέχεια χέρια. Όταν τον βάλω στο καλάθι του ή στο relax κλαίει. Τι να κάνω; ποτέ πρόλαβε να συνηθίσει στην αγκαλιά; θα αλλάξει αυτό; γενικά τι προτείνετε οι έμπειρες; δεν μπορώ να κάνω καμιά δουλειά στο σπίτι και κάθομαι όλη μέρα στον καναπέ με το μωρό αγκαλιά. Δεν βγαίνει έτσι.. Λέτε μεγαλώνοντας να αλλάξει; 

Δυστυχώς δεν έχω να προτείνω κάτι συγκεκριμένο. Όλο αγκαλιά είχα τον δικό μου. Δουλειές έκανα όταν κοιμόταν και μετά το τρίμηνο τον άφηνα λίγο ρηλαξ να πλυνω κανένα πιάτο ή στο καρότσι δίπλα μου. Αλλά πάνω από πέντε δέκα λεπτά δεν καθόταν. 

 Πάντως τώρα μου λείπουν αυτες οι αγκαλιες! Ειναι πράγματι λιγος ο καιρός που έχουν αυτή την ανάγκη. 

 

Να σου ζησει!

[Chrysoum]

Οι καλύτερες και πιο χρήσιμες συμβουλές και σκέψεις που μου έρχονται είναι οι εξής:

1. Δεν είναι σίγουρο ότι μετά το 3μηνο θα αλλάξει. Προσαρμόσου, πάρε ένα μάρσιπο που θα βοηθήσει άπειρα όσον αφορά τις δουλειές του σπιτιού και γενικά την δική σου ανεξαρτησία (στον βαθμό που αυτή είναι εφικτή με ένα μωρό) και γενικά συμφιλιώσου με την ιδέα. Μην έχεις προσδοκίες και περνάει ο καιρός, δεν αλλάζει και απογοήτευσε και ψάχνεις να βρεις τι κάνεις λάθος. Για την ιστορία, 18 μηνών και ακόμη θέλει την περισσότερη ώρα αγκαλιά αν δεν παίζουμε μαζί. 

2. Είναι απολύτως φυσιολογικό. Δεν καταλαβαίνει τι του γίνεται τόσο μικρούλι που είναι, να χαίρεσαι που νιωθει σιγουριά και ασφάλεια μαζί σου, μεγαλώνοντας θα σου δείχνει τόση αγάπη που θα πεις χαλάλι όλη αυτή η αγκαλιά. 

3. Δεν κάνουν όλα έτσι. Υπάρχουν πολλά που κάνουν έτσι, αλλά σίγουρα όχι όλα. Στο λέω για να μην τύχει να δεις κανένα αλλο μωρό φίλου/συγγενή κλπ που δεν έχει αυτή την ανάγκη και μπερδευτεις και μπεις πάλι στην σκέψη οτι το χειρίζεσαι λάθος. 

4. Το τριπτυχο επιτυχίας για εμάς: μάρσιπο, υπομονή, χαμηλές προσδοκίες. 

 

Να σου ζήσει!!! 

 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 16 λεπτά , maria_tweety είπε:

Κορίτσια ο μικρός μου είναι 40 ημερών και θέλει συνέχεια χέρια. Όταν τον βάλω στο καλάθι του ή στο relax κλαίει. Τι να κάνω; ποτέ πρόλαβε να συνηθίσει στην αγκαλιά; θα αλλάξει αυτό; γενικά τι προτείνετε οι έμπειρες; δεν μπορώ να κάνω καμιά δουλειά στο σπίτι και κάθομαι όλη μέρα στον καναπέ με το μωρό αγκαλιά. Δεν βγαίνει έτσι.. Λέτε μεγαλώνοντας να αλλάξει; 

To τρομακτικό θα ήταν να μην συνηθίσει στην αγκαλιά, σαν τα παιδιά στα ιδρύματα.

[Nefeli2014]

Έτσι είναι καλά λένε οι κοπέλες μόλις σε φωνάζει να τρέχεις κι εγώ αυτό έκανα ειδικά με τη μεγάλη μου η κόρη.. Και η μικρή ήθελε συνέχεια αλλά με λίγο κούνημα ηρεμουσε.. Η μεγαλη μόνο αγκαλιά μου.. Πάντως έτσι ειναι τα μωρά.. Εγώ θυμαμαι να τα παρατάω όλα και να τρέχω. Δουλειές έκαναν οι άλλοι.. Με τη μικρή ήταν κάπως διαφορετικά έχει πολλές εναλλαγές πολλά παιχνίδια της μεγάλης η οποία πήγαινει και την απασχολεί οπότε κάπως ξεχνιοταν. Γενικά είναι πιο ήσυχο μωρό. Η μεγαλη με είχε ρημάξει κυριολεκτικά μέση χέρια πλάτη πόδια.. Πάνω μου εντελώς στις μύτες των ποδιών όλα.. Η μικρη ναι μεν ήθελε αγκαλιά εξ αρχής αλλά μετά από λίγο ησύχαζε. 

Και τψρα που είναι 9 μηνών κλαίει την αγκαλιάζω ηρεμεί και μετά κάθεται μόνη της.. 

Παντως πάνω από 1 λεπτο δεν έχω αφήσει κανένα μωρό μου να κλαίει. Ποιο 1 δηλαδή.. Δευτερόλεπτα... Ειδικά τους πρώτους μήνες μέχρι να χρονισουν, ακόμα δηλαδή με το κάλεσμα τρέχω και δε λέω κουβέντα.. 

Μετά ησυχάζουν. Τη μεγάλη την αφήνω πια από τα 2,5 της και 5 λεπτά να τσιριζει. Όταν άρχισαν τα όρια δηλαδή και οι κανόνες. Πιο πριν τι όρια να βάλεις και τι κανόνες..Στα 2,5 είναι η κατάλληλη ηλικία που αρχίζουν να ψιλοαντιλαμβανονται το πρέπει το όχι.. Αυτόνομουνται νιώθουν ασφαλείς, αλλά μόνο με την αγκαλιά και την ικανοποίηση των αναγκών τους το πετυχαίνεις αυτό.. 

Μέχρι τα 2,5 έτσι πηγαίναμε.. Αγκαλίτσες, να την ξεγελάω.. Τέτοια.. Μετά όμως αρχίζει η πιο σοβαρή κουβέντα.. Δε λέω μέχρι τότε να αφήνεις να κανει τα πάντα αλλά να το ξεγελάς με κάτι άλλο, να λες όχι αυτό.. Μπράβο σου που έκανες αυτό.. 

Όταν αρχίσει η ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ σας, εκεί γύρω στα 2 με 2, 5..

Η δικιά μου ήταν σα σβούρα 18 μηνών με είχε λαλήσει.. Μετά τα 2 ησύχασα.. Θέλουν αγκαλιά, μετά θέλουν να ανακαλύψουν τον κόσμο.. Σε όλα αυτά λέμε ναι!!! Κι ας μας κουράζει.. Εγώ ακόμα μετά από 4χρονια και με δύο μωρά νιώθω πως είμαι ρομπότ πολλές φορές. Να ας πούμε τώρα είμαι με παυσίπονο πονάει η πλάτη μου από τα σκυψιματα στην κούνια, την κατεβάσαμε γιατί αυτό χτυπιέται και φοβάμαι μην μου πέσει.. 

 

Ασε αυτούς που σου λένε έτσι, έχουν ξεχάσει μάλλον, η έζησαν σε πολύ παλιά εποχή η δεν έχουν παιδιά.. 

Εμένα οπότε μου έλεγαν έτσι αδιαφορούσε η τους απαντούσα πως το μωρό έχει ανάγκη την μαμά του πως ήταν στην κοιλιά μου 9 μήνες και έχει τρομάξει. Πως είστε από άλλο πλανήτη. Μπορεί να με κορόιδευαν αλλά τους είχα με το μπαρδον χεσμενους. Μετα μου έλεγαν για όρια 18 μηνών.. Μα τι όρια.. Στο δικό μου το παιδί μετά κοπου μπήκαν μετά τα 2.. Απο ένα σημείο κι έπειτα έχει να κανει και με το χαρακτήρα του παιδιού.. 

Και λέμε τώρα για 40 ημερών βρεφακι.. Εγώ την είχα μαζί μου την πρώτη και κοιμόμασταν μαζί πάρα πολλές φορές!! Μέρες νύχτες αγκαλιά... Ειχε και πονακια μετά δοντάκια.. Υποφέρουν τα καημένα... Είναι τόσο δα σταλιτσες θέλουνε μαμά... Εδώ τωρα εγώ κοτζάμ γαϊδούρα όταν ταλαιπωρουμαι αποζητάω την μαμά μου η όταν έχω τις μαύρες μου!!! Μαμαααα... :D

Η μικρή δεν ξέρω στον ύπνο ήθελε μόνο ρηλαξ κι ακόμα δηλαδή.. Άλλο παιδί αυτό... Κούνημα και ρηλαξ... Κοντεύει να χρονισει της έχουμε πάρει το πιο μεγαλο ρηλαξ που υπάρχει.. Κι ακόμα την κουνάμε.. Της αρέσει.. Με κουράζει αλλά δεν της το κόβω ακόμα.. Εφόσον την ηρεμεί... Σιγά σιγά αφού περπατήσει θα το κόψει μόνη της... Ήδη τώρα όταν νυσταζει πολύ δεν τη κουνάω, τη βάζω κουνια αμέσως και αποκοιμιεται μόνη.. 

 

Και μια κυρία που είχα και με βοηθούσε με τα μωρά ενώ ήμουν σπίτι στις αρχές, τα ίδια μου έλεγε, και φυσικά δεν την άφησα μόνη της ποτέ ξανά με το μωρό. Μια φορά την άφησα για 5 ώρες έβαλα κάμερα, δεν το πήρε ούτε μια αγκαλιά πάρα μόνο τουχωνε την πιπίλα και τραγούδαγε και φυσικά ήταν η τελευταία... 

Επεξεργάστηκαν 22 Μαίου,2019 by Nefeli2014

[Έσπερος]

Πάντως αν σε κουράζει να είσαι όλη μέρα στον καναπέ και να μην κάνεις τίποτα και να βλέπεις και το σπίτι άνω κάτω, καλύτερα να βγαίνεις από το σπίτι. Ακόμα δεν έχει πολλές ζέστες, μπορείς να είσαι έξω σχεδόν οποιαδήποτε ώρα. Βάλε το μωρό στο καρότσι ή στον μάρσιπο και φύγε!!!!

 

Επίσης, δεν ξέρω αν αυτό που θα πω είναι μια κωμική διαπίστωση ή έχει κάποια ψυχολογική βάση, νομίζω ότι τα μωρά καταλαβαίνουν την ψυχολογία μας κάθε φορά που τα αφήνουμε. Αν αντιληφθούν ότι τα "παρατάμε" (μεταξύ σοβαρού και αστείου το λέω) για να κάνουμε κάτι, ειδικά αν αυτό το κάτι είναι επείγον (γιατί προφανώς υπάρχουν και τέτοιες στιγμές), δυσφορούν. Αν έτσι στο χαλαρό και αφού έχετε χορτάσει κάμποση ώρα αγκαλιά, παιχνίδι, τραγούδια κλπ, το αφήσεις στο ριλάξ και κάτσεις λίγο δίπλα κ το χαζεύεις και συνεχίζεις να ασχολείσαι μαζί του χωρίς να του δίνεις την αίθηση ότι θες να φύγεις, μπορεί και να μην διαμαρτυρηθεί. ΣΙγά σιγά θα το δοκιμάσεις. 

 

Εγώ είχα παιδί που έκατσε αρκετά στο ριλάξ. Κυρίως όταν αντλούσα γάλα, οπότε το συνδυάζαμε με παιχνίδι. ΕΚεί μπορεί και να έφτασε σε ένα μάξιμουμ 15 λεπτών σερί. Αλλιώς μπορεί να καθόταν κανένα λεπτο για να κάνω καμιά μικρουδουλειά. Περισσότερη ώρα καθόταν μόνο αν υπήρχε κάποια κίνηση στο σπίτι, πχ μας έβλεπε να πηγαινοερχόμαστε κάνοντας κάποια δουλειά που αναγκαστικά χρειαζόμασταν και οι δύο . 

 

Και γενικά, ξέχνα μια και καλή την ιδέα ότι στο εξής θα κάνεις πράγματα, και μάλιστα την ώρα που πρέπει ή την ώρα που θέλεις. Δεν ξέρω για πόσο, αλλά υποψιάζομαι ότι πρέπει να το ξεχάσεις για κάμποσα χρόνια. Σε κάθε φάση κάτι θα είναι πιο εύκολο και κάτι πιο δύσκολο. Σ΄ αυτή τη φάση, που κ εμένα με είχε κουράσει (αν δεν θηλάζει κιόλας το μωρό δεν περνάει και η ώρα του), υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις που δεν θα μπορείς μετά: να βλέπεις ταινίες, να διαβάζεις βιβλία, να μιλάς στο τηλέφωνο. Τουλάχιστον κάνε αυτά όσο είστε αγκαλίτσα!!!!

Επεξεργάστηκαν 22 Μαίου,2019 by Έσπερος

[Mama_Anesti_]

Just now, Έσπερος είπε:

Δεν ξέρω για πόσο, αλλά υποψιάζομαι ότι πρέπει να το ξεχάσεις για κάμποσα χρόνια. Σε κάθε φάση κάτι θα είναι πιο εύκολο και κάτι πιο δύσκολο.

Παλαιότερα εβλεπα τα πράγματα ακριβώς όπως εσύ.. Προσπαθούσα να κάνω βαριές δουλειές όταν ήταν με την γιαγιά του και όσα έκανα όταν ήταν ξύπνιος ήταν σβέλτα και με την ψυχή στο στόμα, πχ το μαγείρεμα.

  Μέχρι που γύρω στα δύο που αρχισαμε να επικοινωνουμε κανονικά και εκείνος εδειχνε ενδιαφέρον για εργασίες πια συμμετεχει σε ότι κανω και δεν χρειάζομαι ατομο να τον απασχολεί ή να τρέχω αλαφιασμενη.  Πχ Του δίνω ενα παλιό σίδερο χωρίς καλώδιο και κάνει πως σιδερωνει οταν έχω σιδερο. Ακόμα και χαλια  πλένουμε μαζί , βασικά τσαλαβουτα αλλά του αρέσει πολύ. Γενικά τον έχω δίπλα μου σε ότι κανω και όταν βαρεθεί επιστρέφει στα παιχνίδια του. Θέλω να πω πως τα ενδιαφέροντα τους αλλάζουν, φεύγουν απ την αγκαλιά μας και έρχεται ή στιγμή που ή οικογένεια βρίσκει τις νεες ισορροπίες της χωρίς να περιστρέφονται ολα γύρω απ το παιδί αλλά μαζι με το παιδί. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή. 

[Έσπερος]

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Μέχρι που γύρω στα δύο που αρχισαμε να επικοινωνουμε κανονικά και εκείνος εδειχνε ενδιαφέρον για εργασίες πια συμμετεχει σε ότι κανω και δεν χρειάζομαι ατομο να τον απασχολεί ή να τρέχω αλαφιασμενη. 

Αυτό το βλέπω κ εγώ και όσο περνάει ο καιρός γίνεται πιο εύκολα όντως. Σίδερο φοβάμαι βέβαια. Αλλά γενικά κάνω περισσότερες δουλειές. Είναι και τρόπος ασχολίας εξάλλου και μαθαίνει κ το παιδί! Γι αυτό έγραψα ότι κάποια γίνονται ευκολότερα κάποια δυσκολότερα. Όπως και να χει όμως, διαχείριση χρόνου όπως θες δεν μπορείς να έχεις και δεν ξέρω πότε αποκτάς. Ή έστω να πεις ότι μια δεδομένη στιγμή θες να μιλήσεις με κάποιον ή να κάτσεις απλά ή να παρακολουθήσεις κάτι κλπ χωρίς διακοπή. ΓΙ αυτό της είπα τουλάχιστον ας απολαύσει πράγματα που γίνονται τώρα έτσι όπως είναι το μωρό για΄τι μετά δεν θα γίνονται!

[kotsifikos]

18 hours ago, maria_tweety said:

Κορίτσια ο μικρός μου είναι 40 ημερών και θέλει συνέχεια χέρια. Όταν τον βάλω στο καλάθι του ή στο relax κλαίει. Τι να κάνω; ποτέ πρόλαβε να συνηθίσει στην αγκαλιά; θα αλλάξει αυτό; γενικά τι προτείνετε οι έμπειρες; δεν μπορώ να κάνω καμιά δουλειά στο σπίτι και κάθομαι όλη μέρα στον καναπέ με το μωρό αγκαλιά. Δεν βγαίνει έτσι.. Λέτε μεγαλώνοντας να αλλάξει; 

Nα τον παίρνεις αγκαλιά! αυτό μόνο να κάνεις, δεν πειράζει αν δεν προλάβεις να κάνεις δουλειά στο σπίτι  σημασία έχει να καλύψεις πρώτα τις ανάγκες του παιδιού. Έχει απόλυτη ανάγκη την αγκαλιά σου, θέλει να σε ακούει, να ακούει τον χτύπο της καρδιά σου, να σε μυρίζει, μόνο έτσι νιώθουν ασφάλεια τα μωρά! Το κλαμα είναι ο μοναδικός τρόπος για να εκφράσουν αυτό που νιώθουν και αυτό που θέλουν. Μην βιαστείς να το κάνεις ''ανεξάρτητο'', άλλωστε όσο πιο πολυ το πάρεις αγκαλιά τόσο πιο ανεξάρτητο και δυναμικό θα γίνει το παιδί σου.

Μπορείς να δοκιμάσεις να πάρεις έναν μάρσιπο, εμένα με βοήθησε πάρα πολυ αυτό, τον είχα πάνω μου όλη μέρα και έτσι ήταν ήρεμος.

Να θυμασαι πως είναι υγιές να '' μάθει '' στην αγκλιά σου!

 

[erin0000]

18 ώρες πρίν, maria_tweety είπε:

Κορίτσια ο μικρός μου είναι 40 ημερών και θέλει συνέχεια χέρια. Όταν τον βάλω στο καλάθι του ή στο relax κλαίει. Τι να κάνω; ποτέ πρόλαβε να συνηθίσει στην αγκαλιά; θα αλλάξει αυτό; γενικά τι προτείνετε οι έμπειρες; δεν μπορώ να κάνω καμιά δουλειά στο σπίτι και κάθομαι όλη μέρα στον καναπέ με το μωρό αγκαλιά. Δεν βγαίνει έτσι.. Λέτε μεγαλώνοντας να αλλάξει; 

 

Δεν πρόλαβε να συνηθίσει.

Νεογέννητο είναι και έχει ανάγκη την αγκαλιά. 

 

Θα περιορίσεις τις δουλειές στο ελάχιστο προς το παρόν και θα είσαι σε επαφή με τον παιδίατρο, ώστε να μπορείς να καταλαβαίνεις και τι σημαίνει ακριβώς το κλάμα.  Κοιμάται καλά; τρώει καλά; κτλ. 

 

[maria_tweety]

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Ήθελα να βεβαιωθώ αν έχω κάνει κάτι λάθος εγώ ή αν όντως είναι φυσιολογική αντίδραση μωρού. Επειδή το ανέφερε μια κοπέλα, ούτε γάλα προλαβαίνω να βγάλω γιατί δεν κάθεται ούτε λεπτό στο καλάθι του. Από χθες τον βάζω μπρούμυτα και κοιμάται, νομίζω του αρέσει πιο πολύ. Γιατί όσες φορές τον βάζω ανάσκελα κάνει κάτι κινήσεις σπασμωδικες και ξυπνάει. Έτσι βρίσκω λίγο χρόνο το πρωί. Όσο για τον μαρσιπο φοβάμαι να τον βάλω και να κάνω δουλειές του τύπου ξεσκόνισμα, σιδέρωμα, μαγείρεμα, έχοντας το μωρό μπροστά μου. Αλλά δίκιο έχετε, ασ αφήσουμε τις δουλειές στην άκρη. Απλά όλοι νομίζουν ότι είσαι σπίτι όλη μέρα και έχεις άπλετο χρόνο να κάνεις διαφορά. 

[Έσπερος]

3 ώρες πρίν, maria_tweety είπε:

Απλά όλοι νομίζουν ότι είσαι σπίτι όλη μέρα και έχεις άπλετο χρόνο να κάνεις διαφορά. 

Εντάξει αν είσαι απ' έξω πολλά νομίζεις. Βέβαια κι εγώ νομιζα οτι θα μπορουσα να κανω post doc οςο ημουν στην αδεια και οτι αν δεν θηλαζα θα ειχα άπειρο χρονο στη διαθεση μου!!!!!  

 

Δεν είναι νωρίς για ύπνο μπρούμυτα; 

 

Δουλειες με τον μαρσιπο ούτε εγώ κατάφερα να κάνω πανυως. 

[maria_tweety]

Just now, Έσπερος είπε:

Εντάξει αν είσαι απ' έξω πολλά νομίζεις. Βέβαια κι εγώ νομιζα οτι θα μπορουσα να κανω post doc οςο ημουν στην αδεια και οτι αν δεν θηλαζα θα ειχα άπειρο χρονο στη διαθεση μου!!!!!  

 

Δεν είναι νωρίς για ύπνο μπρούμυτα; 

 

Δουλειες με τον μαρσιπο ούτε εγώ κατάφερα να κάνω πανυως. 

Τον παρακολουθώ όταν τον βάζω μπρούμυτα. Υπάρχει κάποιος κίνδυνος αν τον παρακολουθώ; δεν τον βάζω το βράδυ που κοιμόμαστε κ μεις δηλαδη

[Έσπερος]

5 ώρες πρίν, maria_tweety είπε:

Τον παρακολουθώ όταν τον βάζω μπρούμυτα. Υπάρχει κάποιος κίνδυνος αν τον παρακολουθώ; δεν τον βάζω το βράδυ που κοιμόμαστε κ μεις δηλαδη

Δεν ξέρω, καλύτερα να ρωτήσεις την παιδίατρο. 

[kotsifikos]

6 hours ago, maria_tweety said:

Τον παρακολουθώ όταν τον βάζω μπρούμυτα. Υπάρχει κάποιος κίνδυνος αν τον παρακολουθώ; δεν τον βάζω το βράδυ που κοιμόμαστε κ μεις δηλαδη

καλύτερα ρώτα τον γιατρό σου για αυτό.

[Sentir...natureza]

7 ώρες πρίν, maria_tweety είπε:

Τον παρακολουθώ όταν τον βάζω μπρούμυτα. Υπάρχει κάποιος κίνδυνος αν τον παρακολουθώ; δεν τον βάζω το βράδυ που κοιμόμαστε κ μεις δηλαδη

Εγω τον πρωτο μου (που τιναζοταν συνεχως και ξυπνουσε) τον εβαζα στο πλαι. Τωρα τον δευτερο τον εβαζα μπρουμυτα καποιες φορες και οντως κοιμοταν περισσοτερο. Πλεον, ειναι 3 μηνων, εδω και 2 εβδομαδες γυρναει απο ανασκελα-μπρουμυτα οποτε γυρναει μονος του και συνεχιζει να κοιμαται. Γενικως, το μπρουμυτα αποφευγεται στα νεογεννητα αλλα θεωρω οτι αν τον παρακολουθεις δεν υπαρχει θεμα γιατι αν δυσκολευτει να σηκωσει το κεφαλι (βεβαια τα νεογεννητα το σηκωνουν εστω και για λιγα δευτερολεπτα αν ειναι να παρουν ανασα-ειναι μηχανισμος επιβιωσης) θα τον δεις. Μηπως ομως για σιγουρια να προτιμησεις για λιγο καιρο ακομη να τον βαζεις στο πλαι με κατι πισω απο την πλατη του να τον στηριζει; Επισης, βοηθαει πολυ στην αισθηση της ασφαλειας (για να μην τιναζεται πολυ) να ειναι τα ποδια υπερυψωμενα με κατι απο κατω που να ακουμπαει και τον ποπο, σαν φωλιτσα. Παρ'ολα αυτα κανε μια ερωτηση και τον παιδιατρο σου.

[Nefeli2014]

Μπορεί να έχει πονακια και να τον ανακουφίζει μπρούμυτα.. 

[Sentir...natureza]

Just now, Nefeli2014 είπε:

Μπορεί να έχει πονακια και να τον ανακουφίζει μπρούμυτα.. 

To μπρουμυτα εχει συνδεθει με την αισθηση ασφαλειας και εχει δωθει και μια εξηγηση στο οτι η κοιλιακη χωρα του ανθρωπου ειναι το πιο ευαλωτο σημειο και αρα προσπαθει ενστικτωδως να το προστατευσει. Γι'αυτο οταν ειναι μπρουμυτα συνηθως νιωθουν οτι ολα ειναι καλα, μιας και εχουν τον "ελεγχο" των ζωτικων τους οργανων..απιστευτο κι ομως λογικο. Ακομη κι οταν θελουμε να διαλογιστουμε ή να προσευχηθουμε, σπανια το κανουμε ανασκελα συνηθως σκυβουμε χαμηλα για να νιωσουμε ευκολοτερα την ηρεμια μας... Μπορει να ειναι και πονακια απλα θεωρησα ενδιαφερον να γραψω αυτη την εξηγηση  

[Nefeli2014]

Ωραίο δεν το ήξερα.. Εμένα η μεγάλη μου μεγάλωσε μπρούμυτα πάνω μου... Ήρεμου σε φοβερά και κοιμόμασταν τα μεσημέρια τότε που είχαμε χρόνο μαζί και εκείνη πάνω μου μπρούμυτα.. Θυμάμαι έβαζα στα πλαϊνά μαξιλάρια μη και μου πέσει και ρίχναμε κάτι ύπνους..και με τον μπαμπά της το ίδιο.. Τώρα με τη μικρή δεν έχουμε αυτή τη πολυτέλεια καθώς η μεγάλη δε κοιμάται μεσημέρι και δε μας αφήνει. Νομίζω πως η μικρή έμαθε έτσι.. Δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω αν είναι στο παιδί ή αν τελικά εμείς το καθοδηγούμε όλο αυτό.. Διότι η μικρή τέτοια δεν... Μόνο κούνημα και ρηλαξ και κούνια από βρέφος.. Αγκαλίτσες ναι μέσα στη μέρα αλλά όχι αυτό το τρελό πράμα που εζησα με την πρώτη και που ζει η θεματοθετρια. Εγώ δεν μπορώ να το εξηγήσω, την έμαθα έτσι η ήταν στο παιδί.. Αν υπάρχει και εξήγηση... Και που έκλαιγε ημερών ναι την έπαιρνα αλλά η μεγάλη με καβαλουσε οπότε την έβαζα ρηλαξ και κούνημα τρελό και ήρεμουσε.. Πιθανόν αν ήταν κι αυτό το πρώτο να το είχα κι αυτό αγκαλιά συνέχεια.. Αλλά με το δεύτερο ήταν πρακτικά αδύνατον με τη μεγάλη να τσιριζει και να κοπανιεται πάνω μας.. 

Ώρες ώρες νιώθω πως είναι ριγμένα τα δεύτερα κάπως από κάποιες αποψεις.. Άλλες πάλι νιώθω πως μεγαλωνουν καλύτερα από άλλες απόψεις... 

Επεξεργάστηκαν 23 Μαίου,2019 by Nefeli2014

[Sentir...natureza]

Just now, Nefeli2014 είπε:

Ώρες ώρες νιώθω πως είναι ριγμένα τα δεύτερα κάπως από κάποιες αποψεις.. Άλλες πάλι νιώθω πως μεγαλωνουν καλύτερα από άλλες απόψεις... 

Συμφωνω μαζι σου

και η αληθεια ειναι οτι δεν ειναι τυχαιο πως σχεδον ολες οι μαμαδες λενε οτι το δευτερο παιδι ηταν πιο βολικο μωρο. Λιγο η ελλειψη του αγχους της πρωταρας μαμας, λιγο η υπαρξη της ηρεμιας της εμπειριας (που πιστευω οτι και τα παιδια την αντιλαμβανονται). Σιγουρα παιζει ρολο η ιδιοσυγκρασια του παιδιου αλλα ποσο τυχαιο πια σχεδον ολες οι μαμαδες να λενε οτι τα δευτερα ειναι πιο βολικα;;;

[Lenia16]

Just now, Sentir...natureza είπε:

Συμφωνω μαζι σου

και η αληθεια ειναι οτι δεν ειναι τυχαιο πως σχεδον ολες οι μαμαδες λενε οτι το δευτερο παιδι ηταν πιο βολικο μωρο. Λιγο η ελλειψη του αγχους της πρωταρας μαμας, λιγο η υπαρξη της ηρεμιας της εμπειριας (που πιστευω οτι και τα παιδια την αντιλαμβανονται). Σιγουρα παιζει ρολο η ιδιοσυγκρασια του παιδιου αλλα ποσο τυχαιο πια σχεδον ολες οι μαμαδες να λενε οτι τα δευτερα ειναι πιο βολικα;;;

Κυρίως το ότι απλά δεν προλαβαίνεις να τα έχεις συνέχεια αγκαλιά κ να είσαι απικο.

Χτυπήστε όσο θέλετε αλλά όσο περνάει ο καιρός κ όσο συγκρινω με άλλα παιδιά, συνειδητοποιώ όλο κ περισσότερο η συνεχής αγκαλιά βλάπτει. Βλάπτει τη μαμά σωματικά κ ψυχολογικα, τη σχέση των γονιών, το ίδιο το παιδί μελλοντικά. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύουν οι θεωρίες πάντως στην πράξη εγώ βλέπω ότι τα παιδιά είτε πρώτα είτε δευτερα που οι γονείς δεν τα έπαιρναν ιδιαίτερα αγκαλια, είτε από άποψη είτε επειδή δεν μπορούσαν λόγω μεγαλύτερου, είναι όλα ήσυχα, βολικά, χαρωπά, κοινωνικότατα. Μα όλα. Κ εύκολα στον ύπνο. Όσα ξέρω που τα είχαν συνέχεια αγκαλιά ( κ το δικό μου μέσα) είναι μέσα στη γκρίνια κ στο ανικανοποίητο, με δυσκολία απομάκρυνσης ψυχολογικά κ σωματικα από το φροντιστή. Δεν ξέρω μέχρι ποια ηλικία μπορεί να συμβαίνει αυτό κ αν μετά αλλάζει. Τα παραδείγματα που έχω είναι όλα παιδάκια μέχρι 6 χρόνων.

Οπότε διαφωνώ με το φορα το παιδί κ στην τουαλέτα για να μην κλαίει. Σε μια σχέση πρέπει όλα τα μέλη να είναι ισότιμα κ όχι το ένα να είναι καλά εις βάρος του αλλου. Μια μαμά που δεν το αντέχει αυτό καλά θα κάνει να δοκιμάσει άλλους τρόπους διαχείρισης του κλαματος. Φυσικά αν κάποια θέλει να το έχει όλη την ώρα αγκαλιά καλά κάνει, δεν υπάρχει σωστό κ λάθος στα συναισθήματα. Αλλά αν δεν μπορεί κάποια στιγμή θα καταρρευσει κ θα της βγουν αντιθετες κ μπορεί κ υπερβολικες αντιδράσεις που δε θα είχε σε άλλη περίπτωση. 

[erin0000]

Just now, Lenia16 είπε:

Κυρίως το ότι απλά δεν προλαβαίνεις να τα έχεις συνέχεια αγκαλιά κ να είσαι απικο.

Χτυπήστε όσο θέλετε αλλά όσο περνάει ο καιρός κ όσο συγκρινω με άλλα παιδιά, συνειδητοποιώ όλο κ περισσότερο η συνεχής αγκαλιά βλάπτει. Βλάπτει τη μαμά σωματικά κ ψυχολογικα, τη σχέση των γονιών, το ίδιο το παιδί μελλοντικά. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύουν οι θεωρίες πάντως στην πράξη εγώ βλέπω ότι τα παιδιά είτε πρώτα είτε δευτερα που οι γονείς δεν τα έπαιρναν ιδιαίτερα αγκαλια, είτε από άποψη είτε επειδή δεν μπορούσαν λόγω μεγαλύτερου, είναι όλα ήσυχα, βολικά, χαρωπά, κοινωνικότατα. Μα όλα. Κ εύκολα στον ύπνο. Όσα ξέρω που τα είχαν συνέχεια αγκαλιά ( κ το δικό μου μέσα) είναι μέσα στη γκρίνια κ στο ανικανοποίητο, με δυσκολία απομάκρυνσης ψυχολογικά κ σωματικα από το φροντιστή. Δεν ξέρω μέχρι ποια ηλικία μπορεί να συμβαίνει αυτό κ αν μετά αλλάζει. Τα παραδείγματα που έχω είναι όλα παιδάκια μέχρι 6 χρόνων.

Οπότε διαφωνώ με το φορα το παιδί κ στην τουαλέτα για να μην κλαίει. Σε μια σχέση πρέπει όλα τα μέλη να είναι ισότιμα κ όχι το ένα να είναι καλά εις βάρος του αλλου. Μια μαμά που δεν το αντέχει αυτό καλά θα κάνει να δοκιμάσει άλλους τρόπους διαχείρισης του κλαματος. Φυσικά αν κάποια θέλει να το έχει όλη την ώρα αγκαλιά καλά κάνει, δεν υπάρχει σωστό κ λάθος στα συναισθήματα. Αλλά αν δεν μπορεί κάποια στιγμή θα καταρρευσει κ θα της βγουν αντιθετες κ μπορεί κ υπερβολικες αντιδράσεις που δε θα είχε σε άλλη περίπτωση. 

 

Έχεις δίκιο. Βέβαια δεν μιλάμε για βρέφη 40ημερών φαντάζομαι.  

 

Σε μεγαλύτερες ηλικίες πρέπει να μπαίνουν και όρια.

Το να έχεις το παιδί συνεχώς αγκαλιά και να μην το αφήνεις να πατήσει κάτω (γιατί το έχω δει και αυτό) για εμένα δεν είναι σωστό. Να φοβάσαι μην κλάψει και να τρέχεις να το παίρνεις αγκαλιά ή να του ικανοποιείς όλα τα αιτήματα αμέσως (πάλι για να μην κλάψει) επίσης δεν είναι σωστό.

Και όχι γιατί ίσως να καταρρεύσει η μαμά από την υπερ-προσπάθεια, αλλά γιατί του κάνει κακό να μαθαίνει ότι ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από εκείνο και μόνο.

 

Από την άλλη εννοείται ότι θα δείχνεις τρυφερότητα στο παιδί και θα του προσφέρεις απλόχερα αγκαλιές και αγάπη, όχι όμως με σκοπό να προλάβεις το κλάμα ή την αντίδραση. 

 

Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή.

[MagdaP]

Just now, Lenia16 είπε:

Χτυπήστε όσο θέλετε αλλά όσο περνάει ο καιρός κ όσο συγκρινω με άλλα παιδιά, συνειδητοποιώ όλο κ περισσότερο η συνεχής αγκαλιά βλάπτει. Βλάπτει τη μαμά σωματικά κ ψυχολογικα, τη σχέση των γονιών, το ίδιο το παιδί μελλοντικά. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύουν οι θεωρίες πάντως στην πράξη εγώ βλέπω ότι τα παιδιά είτε πρώτα είτε δευτερα που οι γονείς δεν τα έπαιρναν ιδιαίτερα αγκαλια, είτε από άποψη είτε επειδή δεν μπορούσαν λόγω μεγαλύτερου, είναι όλα ήσυχα, βολικά, χαρωπά, κοινωνικότατα. Μα όλα. Κ εύκολα στον ύπνο. Όσα ξέρω που τα είχαν συνέχεια αγκαλιά ( κ το δικό μου μέσα) είναι μέσα στη γκρίνια κ στο ανικανοποίητο, με δυσκολία απομάκρυνσης ψυχολογικά κ σωματικα από το φροντιστή. Δεν ξέρω μέχρι ποια ηλικία μπορεί να συμβαίνει αυτό κ αν μετά αλλάζει. Τα παραδείγματα που έχω είναι όλα παιδάκια μέχρι 6 χρόνων.

Οπότε διαφωνώ με το φορα το παιδί κ στην τουαλέτα για να μην κλαίει. Σε μια σχέση πρέπει όλα τα μέλη να είναι ισότιμα κ όχι το ένα να είναι καλά εις βάρος. Μια μαμά που δεν το αντέχει αυτό καλά θα κάνει να δοκιμάσει άλλους τρόπους διαχείρισης του κλαματος. Φυσικά αν κάποια θέλει να το έχει όλη την ώρα αγκαλιά καλά κάνει, δεν υπάρχει σωστό κ λάθος στα συναισθήματα. Αλλά αν δεν μπορεί κάποια στιγμή θα καταρρευσει κ θα της βγουν αντιθετες κ μπορεί κ υπερβολικες αντιδράσεις που δε θα είχε σε άλλη περίπτωση. 

Η αλήθεια είναι ότι, από την εμπειρία μου και μόνο, θα συμφωνήσω. Δεν ξέρω αν έτυχε στο δικό μου το παιδί αλλά από μωρό δεν ήθελε πολλές αγκαλιές. Γενικά, παρόλο που κι εγώ ήμουν πρωτάρα μαμά, μπορώ να πω ότι ήμουν αρκετά άνετη από την αρχή με το μωρό. Σίγουρα έπαιξε ρόλο ότι είχα ζήσει από κοντά ήδη τέσσερα μωρά από τις αδερφές μου οπότε όταν ήρθε το δικό μου ήξερα πολύ καλά τι να κάνω. Η αίσθηση που έχω και από όσα έχω διαβάσει, είναι ότι το μωρό το αντιλαμβανεται αυτό. Δηλαδή, αν μία μαμά είναι μέσα στο άγχος και την ανασφάλεια το μωρό το εισπράττει και είναι ανήσυχο. Ο δικός μου δεν έκλαιγε σχεδόν ποτέ, όχι μόνο για αγκαλιά αλλά ούτε και για να φάει. Παρόλο που ήταν φαγανος, όταν ξυπνουσε ακόμα και το βράδυ, δεν έκλαιγε απλά τον άκουγα και τον ταιζα. Και για να κοιμηθεί ακόμα σπάνια τον κοιμιζα στην αγκαλιά, συνήθως τον άφηνα στην κούνια του και αυτός κοιμόταν. Πάντως ποτέ δεν του στερήσα την αγκαλιά όταν μου τη ζητούσε. Κατευθείαν τον έπαιρνα αγκαλιά αν τυχαινε να κλαψει, αν και συνέβαινε αρκετά σπάνια. Όσο για την εξέλιξη έχω μα πω ότι είναι πολύ κοινωνικό, ανεξάρτητο και εύκολο παιδί. Επίσης, είναι και πολύ αγαπησιαρης, εκδηλωτικος και αγκαλιτσας. Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, απλά αναφέρω τη δική μου εμπειρία. 

[xaroumenh mama]

Να πω κ εγώ τη δική μου εμπειρία ο μεγάλος μου γιος σαν μωρό κ σαν νήπιο μέχρι 2 χρόνων ήταν από τα ποιο καλοβολο παιδιά που υπήρχαν κ πολύ υπναρας ..με το που έκλεισε τα δυο προσκολησε πάνω μου κ ακόμα κ τώρα που είναι 3,5 χρόνων θέλει πάρα πολλές αγκαλιές κ της διεκδικεί κιόλας ...!!! Το μωρό από την άλλη τώρα είναι σχεδόν 13 μηνών ήταν αγκαλιτσας όχι όπως αυτό που λέει η θεματοθετρια αλλά ήθελε περισσότερες αγκαλιές από τον μεγάλο μου γιο .. κ τώρα που πέρασε κ το άλμα της προσκολησης δε με αφήνει να κάνω τίποτα όλη μέρα αγκαλιά κ για να κοιμηθεί πρέπει να τον κάνω βόλτα λίγο με το καρότσι η το αυτοκίνητο ..!!!

Έχει τύχει να κρατάω με το ένα χέρι αγκαλιά το μωρό κ με το άλλο χέρι αγκαλιά τον μεγάλο .. 

Απλά εμένα δε μου φαίνεται ακόμα τουλάχιστον ότι το μωρό είναι ριγμένο γιατί με αυτόν το έφεραν έτσι κ οι συνθήκες κ εχουμε κάνει πολλά πράγματα μαζί κ σαν μωρό έχει πάρει πολύ ποιο πολλές αγκαλιές από τον μεγάλο όταν ήταν μωρό γιατί της ζητάει περισσότερο ..!!!

[vicky86]

Η προσωπικη μου εμπειρια μου εδειξε αντιθετα πραγματα με αυτα που λεει η λενια. Τουλ αυτα εζησα εγω με τα παιδια μου

Η μεγαλη ενα εξαμηνο κυριολεκτικα την εβγαλε αγκαλια, κυριως σε μενα, λιγο στον μπαμπα. Οσο μεγαλωνε γινοταν ολο κ πιο ανεξαρτητη, μετα τον χρονο πολυ καλοβολο παιδακι, κ μετα τα δυο κ πολυ καλουπνο

Ο μικρος μεχρι 6μ δ ηταν τοσο αγκαλια, μετα ομως με το αγχος του βγηκε πολυ. Κ ηταν πολυ εντονο για εναν χρονο. Κ ακομη ειναι πολυ αγκαλιτσας, κ αγαπησιαρης, με ολους. Δ ειναι ομως πολυ κοινωνικος, ουτε υπερβολικα βολικος στον υπνο. Απλα μεχρι τους 18μ που αρχισε κ εκεινος τα σερι, εκανε κτ 4-5ωρα συνηθως σε αντιθεση με την μεγαλη που ξυπνουσε σταθερα ανα τριωρο

Κ γενικα απο το περιβαλλον μου βλεπω οτι αν ενα μωρο στερηθει αγκαλια, θα τη ζητησει μεγαλο πιο εντονα