Πώς είναι η ψυχολογία σας;

[kotsifikos]

7 hours ago, Konstantina Kok said:

Θέλω να ξέρω εάν χρειάζεται ακόμα και τώρα να επισκεφτώ έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο , πιο πολύ για το παιδί μου και τον άντρα μου που δεν φταίνε σε τπτ !!!

Ότι είναι να κάνεις να το κάνεις πρώτα για σένα, το μωρό σου για να είναι καλά πρέπει πρώτα να είσαι εσύ καλά, φαντάζομαι το ίδιο θα ισχύει και για τον άντρα σου.

αν νιώθεις πως χρειάζεσαι βοήθεια και στήριξη από κάπου η καλύτερη ιδέα είναι να δεις έναν ειδικό, ιδανικά πριν γεννήσεις.

Η μητρότητα είναι μοναδική, μαγική και πολύ όμορφη, μαζί της όμως έρχονται και πολλές δυσκολίες που στην πορεία θα κληθείς να αντιμετωπίσεις. Μην φοβηθείς να ζητήσεις βοήθεια είτε πρακτική είτε ψυχολογική.

Εύχομαι με το καλό το μωράκι σας.

 

[Super.mum]

8 ώρες πρίν, Konstantina Kok είπε:

Καλησπέρα μαμάδες!! 

Είμαι νέα μαμά και διανύω τον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης μου! Γενικά σαν άνθρωπος είμαι λίγο ευεξαπτη και κυκλοθυμική αλλά τώρα έχω παραγίνει ( Παναγία μου ούτε εγώ δεν με αντέχω ). Ενώ ο σύζυγός μου είναι άριστος σε όλα μα.όλα και είναι δίπλα μου όταν μου λέει θα πάω σε έναν φίλο του να κάτσει λίγο γίνομαι χειρότερη από κακιά μάγισσα! Κλαίω νευριάζω και ζητάω βοήθεια από την πεθαμένη μαμά μου να με προστατέψει! Μετά έχω τύψεις για να μη πάθει κάτι το μωρό μου! 

Θέλω να ξέρω εάν χρειάζεται ακόμα και τώρα να επισκεφτώ έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο , πιο πολύ για το παιδί μου και τον άντρα μου που δεν φταίνε σε τπτ !!! Σας υπέρ υπέρ υπερευχαριστω!!!!! 

Καλησπέρα και με το καλό το μωράκι σου !! Μια από τα ίδια και εγώ .. είναι δεύτερη εγκυμοσύνη στην πρώτη ήταν λίγο χειρότερα τα πράγματα .. η αλήθεια είναι ότι τώρα το τελευταίο τρίμηνο και εγώ έχω γίνει πολύ ευέξαπτη με το παραμικρό νευριάζω. Μου την δίνουν και οι συμβουλές από τρίτους που παρά ανακατεύονται και νευριάζω ακόμα πιο πολύ. Πάντως αν θυμάμαι καλά εμένα μου είχε περάσει μετά το δίμηνο που γεννήθηκε το μωρό. Γιατί και που γεννήθηκε ήταν το πρώτο μωράκι ήμουν πρωτάρα και δεν είχα κ βοήθεια και οι ορμόνες παίζανε άσχημα παιχνίδια. Μετά το δίμηνο έγιναν κάπως καλύτερα τα πράγματα γιατί συνήθισα και στην νέα κατάσταση με το μωρό στο σπίτι. Εγώ δεν επισκέφτηκα ποτε ειδικό δεν το θεώρησα σημαντικό για μένα. Ειδα ότι μπορούσα να το διαχειρίζομαι από ένα σημείο κ μετά και δεν άφησα να ξεφύγουν τα πράγματα. Παίζει βασικό ρόλο πάντως να σε καταλαβαίνει κι ο σύντροφος σου και να σε στηρίζει και τώρα και μετά που θα έχεις το μωράκι σου αγκαλιά. Υπομονή πάντως είναι οι ορμόνες ... αν βέβαια θεωρείς ότι χρειάζεσαι βοήθεια φυσικά και να δεις έναν ειδικό .. δεν βλάπτει ποτε ένα τσεκ. Εσυ ξέρεις την πραγματική ανάγκη που έχεις τώρα. 

[Mimi26]

 

Κορίτσια καλησπέρα 

Διανυω την 29η βδομάδα της εγκυμοσύνης μου κ δυστυχώς οσο περνάει ο καιρός έχω όλο κ περισσότερα θέματα μ την αυτοπεποίθηση κ γενικά την ψυχολογία μου. Με τον άντρα μου είμαστε πολύ καλα ερωτικα ερχόμαστε σε επαφή σε καθημερινή βάση σχεδόν κ μ δείχνει πόσο με θέλει.. το θέμα είναι ότι σαφώς κ οι επαφές είναι πιο προσεκτικές κ δεν έχουν την ίδια ένταση με πριν. Εκείνος μ λεει συνέχεια οτι με θέλει ακριβώς το ίδιο με πριν αλλα λόγω εγκυμοσύνης προσέχει τις κινήσεις του.. εγω απ την αλλη γκρινιάζω κ σκέφτομαι γτ δεν κάνουμε επαφές 2-3 φορες τη μερα όπως πριν μήπως δεν νιώθει το ίδιο τώρα π έχω κ την κοιλιά κ είμαι κ συν 10 κιλά.. κάνω συνέχεια άσχημες σκέψεις μέχρι π φτάνω σε σημείο να συγκρίνω εμένα μ πρώην του κ γενικά ζηλεύω πάρα πολύ βγαίνουμε έξω κ τις βλέπω όλες 10 φορές καλύτερες απ εμένα. Όλο αυτό μ κοστίζει πολύ στην ψυχολογία μου γτ έχω ξεσπάσματα κ νεύρα μονίμως π δεν μπορώ να το διαχειριστώ.. κ ξεσπάω πάνω του χωρις να φταίει ενώ μ δείχνει συνεχώς το ενδιαφέρον του.. 

Εχει συμβεί σε καμία κ αν ναι πως το ξεπεράσετε βρε κορίτσια γτ θα τρελαθώ μ φαίνεται 

[ΒαλεντιναΧρηστος]

19 ώρες πρίν, Mimi26 είπε:

 

Κορίτσια καλησπέρα 

Διανυω την 29η βδομάδα της εγκυμοσύνης μου κ δυστυχώς οσο περνάει ο καιρός έχω όλο κ περισσότερα θέματα μ την αυτοπεποίθηση κ γενικά την ψυχολογία μου. Με τον άντρα μου είμαστε πολύ καλα ερωτικα ερχόμαστε σε επαφή σε καθημερινή βάση σχεδόν κ μ δείχνει πόσο με θέλει.. το θέμα είναι ότι σαφώς κ οι επαφές είναι πιο προσεκτικές κ δεν έχουν την ίδια ένταση με πριν. Εκείνος μ λεει συνέχεια οτι με θέλει ακριβώς το ίδιο με πριν αλλα λόγω εγκυμοσύνης προσέχει τις κινήσεις του.. εγω απ την αλλη γκρινιάζω κ σκέφτομαι γτ δεν κάνουμε επαφές 2-3 φορες τη μερα όπως πριν μήπως δεν νιώθει το ίδιο τώρα π έχω κ την κοιλιά κ είμαι κ συν 10 κιλά.. κάνω συνέχεια άσχημες σκέψεις μέχρι π φτάνω σε σημείο να συγκρίνω εμένα μ πρώην του κ γενικά ζηλεύω πάρα πολύ βγαίνουμε έξω κ τις βλέπω όλες 10 φορές καλύτερες απ εμένα. Όλο αυτό μ κοστίζει πολύ στην ψυχολογία μου γτ έχω ξεσπάσματα κ νεύρα μονίμως π δεν μπορώ να το διαχειριστώ.. κ ξεσπάω πάνω του χωρις να φταίει ενώ μ δείχνει συνεχώς το ενδιαφέρον του.. 

Εχει συμβεί σε καμία κ αν ναι πως το ξεπεράσετε βρε κορίτσια γτ θα τρελαθώ μ φαίνεται 

Αφού κάνετε και τόσο είστε μια χαρά...με το που έμεινα έγκυος ξέχασα το επαφές για 9μηνες φοβόταν ο άντρας μου μην γίνει τίποτα....μια φορά τον έπεισα στον 9ο μήνα για να βοηθήσουμε την έναρξη τοκετού....μια χαρά την βρίσκω την στάση του άντρα σου και πίστεψε με μας θέλουν όσο πριν και τα κιλά και η κοιλιά φαίνονται μόνο σε εμάς ως κάτι αποτρεπτικό.....διακρίνω έντονη ζήλια από μεριά σου και ίσως ένας βοηθός ψυχικής υγείας να σε βοηθούσε αν τον συμβουλευοσουν!!!!

[mama16]

20 ώρες πρίν, Mimi26 είπε:

 

Κορίτσια καλησπέρα 

Διανυω την 29η βδομάδα της εγκυμοσύνης μου κ δυστυχώς οσο περνάει ο καιρός έχω όλο κ περισσότερα θέματα μ την αυτοπεποίθηση κ γενικά την ψυχολογία μου. Με τον άντρα μου είμαστε πολύ καλα ερωτικα ερχόμαστε σε επαφή σε καθημερινή βάση σχεδόν κ μ δείχνει πόσο με θέλει.. το θέμα είναι ότι σαφώς κ οι επαφές είναι πιο προσεκτικές κ δεν έχουν την ίδια ένταση με πριν. Εκείνος μ λεει συνέχεια οτι με θέλει ακριβώς το ίδιο με πριν αλλα λόγω εγκυμοσύνης προσέχει τις κινήσεις του.. εγω απ την αλλη γκρινιάζω κ σκέφτομαι γτ δεν κάνουμε επαφές 2-3 φορες τη μερα όπως πριν μήπως δεν νιώθει το ίδιο τώρα π έχω κ την κοιλιά κ είμαι κ συν 10 κιλά.. κάνω συνέχεια άσχημες σκέψεις μέχρι π φτάνω σε σημείο να συγκρίνω εμένα μ πρώην του κ γενικά ζηλεύω πάρα πολύ βγαίνουμε έξω κ τις βλέπω όλες 10 φορές καλύτερες απ εμένα. Όλο αυτό μ κοστίζει πολύ στην ψυχολογία μου γτ έχω ξεσπάσματα κ νεύρα μονίμως π δεν μπορώ να το διαχειριστώ.. κ ξεσπάω πάνω του χωρις να φταίει ενώ μ δείχνει συνεχώς το ενδιαφέρον του.. 

Εχει συμβεί σε καμία κ αν ναι πως το ξεπεράσετε βρε κορίτσια γτ θα τρελαθώ μ φαίνεται 

Για όλα όσα σκέφτεσαι νομίζω φταίνε οι ορμόνες της εγκυμοσύνης συν του ότι βλέπεις το σώμα σου να αλλάζει μέρα με την μέρα. Πιστεύω ότι λίγους μήνες μετά τη γέννα θα επαναλθεις. Βέβαια επειδή νομίζω το έχεις αυτό το συναίσθημα πιο έντονα απ' το συνηθισμένο όπως είπε κ η Βαλεντίνα ίσως να μιλούσες με κάποιον ειδικό.

Μην σκέφτεσαι με αυτόν τον τρόπο, ο άντρας σου σε θέλει μην σου πω περισσότερο ακόμα γιατί στην κοιλίτσα σου έχεις κ το μωράκι σας!!!

[Mimi26]

Έχω σκεφτεί κ εγώ να απευθυνθώ σε κάποιον ειδικό αλλα λέω στον εαυτό μου κανε λίγο υπομονή μήπως στρώσει όλο αυτό..γτ κ γενικά η κατάσταση μου δεν είναι πολυ καλη πέρα απ τ θέμα τ άντρα μου έχω μόνιμα έναν αρνητισμό απίστευτο γ ολους κ γ όλα. Δεν θελω τον κόσμο με ενοχλούν τα πάντα νευριάζω με το παραμικρό κ μετα καταλαβαίνω το λάθος μ κ ξεσπάω σε κλάματα σαν μικρό παιδί..

Κ ο άντρας μου ο κακομοίρης μ λέει εγώ σ'αγαπάω κ σε θέλω πιο πολυ απ ποτέ κ κάνει τόση υπομονή κ απ την πλευρά μ είναι σαν να μην κάνω καμία προσπάθεια να αλλάξω ενώ πραγματικά το θέλω.. οι ορμόνες μου έχουν βαρέσει κόκκινο σκέφτομαι άραγε οταν με το καλό γεννήσω θα ξαναβρώ τον εαυτό μου; 

[yasemaki]

21 ώρες πρίν, Mimi26 είπε:

 

Κορίτσια καλησπέρα 

Διανυω την 29η βδομάδα της εγκυμοσύνης μου κ δυστυχώς οσο περνάει ο καιρός έχω όλο κ περισσότερα θέματα μ την αυτοπεποίθηση κ γενικά την ψυχολογία μου. Με τον άντρα μου είμαστε πολύ καλα ερωτικα ερχόμαστε σε επαφή σε καθημερινή βάση σχεδόν κ μ δείχνει πόσο με θέλει.. το θέμα είναι ότι σαφώς κ οι επαφές είναι πιο προσεκτικές κ δεν έχουν την ίδια ένταση με πριν. Εκείνος μ λεει συνέχεια οτι με θέλει ακριβώς το ίδιο με πριν αλλα λόγω εγκυμοσύνης προσέχει τις κινήσεις του.. εγω απ την αλλη γκρινιάζω κ σκέφτομαι γτ δεν κάνουμε επαφές 2-3 φορες τη μερα όπως πριν μήπως δεν νιώθει το ίδιο τώρα π έχω κ την κοιλιά κ είμαι κ συν 10 κιλά.. κάνω συνέχεια άσχημες σκέψεις μέχρι π φτάνω σε σημείο να συγκρίνω εμένα μ πρώην του κ γενικά ζηλεύω πάρα πολύ βγαίνουμε έξω κ τις βλέπω όλες 10 φορές καλύτερες απ εμένα. Όλο αυτό μ κοστίζει πολύ στην ψυχολογία μου γτ έχω ξεσπάσματα κ νεύρα μονίμως π δεν μπορώ να το διαχειριστώ.. κ ξεσπάω πάνω του χωρις να φταίει ενώ μ δείχνει συνεχώς το ενδιαφέρον του.. 

Εχει συμβεί σε καμία κ αν ναι πως το ξεπεράσετε βρε κορίτσια γτ θα τρελαθώ μ φαίνεται 

Σίγουρα όπως σου είπαν και οι προηγούμενες είσαι επηρεασμένη από τις ορμόνες, αλλά νομίζω ότι πρέπει να το δεις από άλλη οπτική. Το σώμα της εγκυμοσύνης είναι το πιο όμορφο σώμα που μπορεί να έχει μια γυναίκα. Από αυτά που λες ο άντρας σου σε θέλει και πολύ κιόλας. Άλλωστε σκέψου ότι μέσα σου έχεις κάτι που σε κάνει να υπερέχεις κατά πολύ από οποιαδήποτε άλλη γυναίκα για αυτόν και θα σας κάνει να ζήσετε απίστευτες και μοναδικές στιγμές μαζί (και δύσκολες και εύκολες). 

[Yovanna]

Θέλω να πιστεύω ότι το ποστ είναι τρολ. Και το πιστεύω δηλαδή. Τώρα αν δεν είναι, επειδή θέτεις το ερώτημα, όχι, δεν έχει συμβεί σε καμιά μας, και δεν νομίζω να βρεις κάποια που να της έχει συμβεί. Δηλαδή να είναι έγκυος, ο άντρας της να την θέλει και να κάνουν επαφές κάθε μέρα και εκείνη να προβληματίζεται γιατί το επαφές δεν είναι το ίδιο βίαιο γιατί ο άντρας της προσέχει γιατί υπάρχει και ένα μωρό (ευτυχώς εκείνος το θυμάται και πρέπει να εξηγεί τα αυτονόητα).. Επίσης να ένιωθε όμορφη πριν και τώρα να νιώθει το ασχημόπαπο επειδή η κοιλίτσα έχει φουσκώσει (εδώ να θυμίσω πάλι την ύπαρξη μωρού). Θα συμφωνήσω λοιπόν με @ΒαλεντιναΧρηστος ότι θα ήταν καλό να μιλήσεις σε κάποιον ειδικό.

[Mimi26]

Just now, Yovanna είπε:

Θέλω να πιστεύω ότι το ποστ είναι τρολ. Και το πιστεύω δηλαδή. Τώρα αν δεν είναι, επειδή θέτεις το ερώτημα, όχι, δεν έχει συμβεί σε καμιά μας, και δεν νομίζω να βρεις κάποια που να της έχει συμβεί. Δηλαδή να είναι έγκυος, ο άντρας της να την θέλει και να κάνουν επαφές κάθε μέρα και εκείνη να προβληματίζεται γιατί το επαφές δεν είναι το ίδιο βίαιο γιατί ο άντρας της προσέχει γιατί υπάρχει και ένα μωρό (ευτυχώς εκείνος το θυμάται και πρέπει να εξηγεί τα αυτονόητα).. Επίσης να ένιωθε όμορφη πριν και τώρα να νιώθει το ασχημόπαπο επειδή η κοιλίτσα έχει φουσκώσει (εδώ να θυμίσω πάλι την ύπαρξη μωρού). Θα συμφωνήσω λοιπόν με @ΒαλεντιναΧρηστος ότι θα ήταν καλό να μιλήσεις σε κάποιον ειδικό.

Δεν είναι τρολ

Κ φυσικά το πρόβλημα μου δεν είναι το αν είναι βίαιο η οτιδήποτε τέτοιο γτ εννοείται πως χρειάζεται προσοχή τ καταλαβαίνω κ εγώ 

Μέσα απ αυτό όμως μ βγαίνει μια τρομερή ανασφάλεια γτ είμαστε μαζι μόλις 1 χρόνο έμεινα έγκυος στ πολυ "ντουζενια" μας επειδή το θέλαμε φυσικά αλλα φοβάμαι μήπως ολο αυτο χαθει μιας κ αυτό άλλαξε την ερωτική μας ζωή πολύ γρήγορα.. συν του ότι δεν είναι μόνο τ θέμα του άντρα μου όπως είπα αλλα γενικά της πεσμενης ψυχολογίας..

[HelenPap]

Καλημέρα.

Αν και έχω ανοίξει άλλο θέμα θα ήθελα να πω και εδώ την εμπειρία μου γιατί μπορεί να βοηθήσει κάποια κοπέλα.

Εγω οσο φούσκωνε η κοιλιά μου τόσο αγχος και ανασφάλεια ένιωθα. Στο κύκλο μου δεν έχω γυναίκες που να έχουν περάσει εγκυμοσύνη και να είναι μανούλες  οπότε δεν είχα και κάποιον για να μιλήσω για τους προβληματισμούς μου και να με συμβουλέψει. Έφτασα σε σημείο να βλέπω εφιάλτες ότι δε τα καταφέρνω με το μωρό και πως κάνω συνέχεια λάθη. Οι εφιάλτες με αγχώσανε ακόμη περισσότερο και απέκτησα φοβία με τον υπνο.  Νύσταζα αλλά δε μπορούσα να κοιμηθώ απο το αγχος μου οτι θα με πάρει ο ύπνος και θα δω πάλι όνειρα πως δεν είμαι καλή μαμά και πως δε μπορώ να φροντίσω το μωρο μου. 

Ευτυχώς μια γειτόνισσα με συμβούλεψε πολύ διακριτικά και βρίσκοντας  δικαιολογίες για να μη νιώσω άσχημα να μιλήσω με τη κόρη της που είναι ψυχίατρος. Μου είπε και καλα οτι δεν έχει παρέες  και θα ήθελε κάποιον να μιλήσει.  

Την πηρα και μετα απο 5 φιλικές συνεδρίες είμαι πολύ καλύτερα και συνεχίζω. 

Πλέον μπορώ και κοιμάμαι και νιώθω πιο δυνατή και ικανή. 

Θα ήθελα λοιπόν να συμβουλέψω όλες τις κοπέλες που νιώθουν πίεση και αγχος να μη διστάσουν στιγμή και να ζητήσουν υποστήριξη και βοήθεια.

Η εγκυμοσύνη μπορεί να είναι ένα πολύ όμορφο ταξίδι αλλά δημιουργεί και πολλά προβλήματα και στο σώμα αλλά και στη ψυχολογία μας. 

 Δεν πρέπει ούτε να ντρεπόμαστε ούτε να νιώθουμε ενοχές, που δε μπορούμε να είμαστε συνέχεια χαρούμενες και δυνατές. 

Δυστυχώς δεν μπορούν όλοι να κατανοήσουν αυτό που νιώθουμε, μπορεί να γίνονται απαξιωτικοι και να μας γεμίζουν ενοχές.

Το σημαντικό όμως είναι να νιώθουμε εμείς καλα και δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα σε κανενα. 

Οποια κοπέλα λοιπόν δε νιώθει καλα να μη διστάζει καθόλου και ζητήσει την κατάλληλη βοήθεια. Δεν είναι αδυναμία το ζητάς υποστήριξη. Δύναμη είναι.