Για όσες έκαναν διακοπή κύησης

[Miam miam]

Καλημερα & απο εμενα. Θα ηθελα να μοιραστω & εγω την οδυνηρη μου εμπειρια. Πριν απο σχεδον ενα μηνα επρεπε να κανω διακοπη κυησης λογω τρισωμιας. Μετα απο μια πολυ καλη αυχενικη (ακομη απορω πως βγηκε καλη...),το τεστ papp-a εδειξε αυξημενες πιθανοτητες για συνδρομο down. Εχω ηδη ενα παιδακι 2,5χρονων,κανενα αντιστοιχο ιστορικο στις οικογενειες μας,αλλα ειμαι 37χρονων.Ο γιατρος μου ηταν καθησυχαστικος.Μου προτεινε να κανουμε ληψη τροφοβλαστη,καθως μαλλον τα αποτελεσματα του papp-a βγηκαν ετσι λογω ηλικιας...Κ τοτε ερχεται το σοκ,το μωρο ειχε συνδρομο κ επρεπε να μπω αμεσα για διακοπη κυησης,καθως ημουν οριακα (13εβδ. κ 5ημερων). Οπως οι περισσοτερες ηδη το ξερετε,ηταν η χειροτερη εμπειρια της ζωης μου.Το περασα μονη μου,καθως στον συζυγο δεν επετραπη να μπει καν στο νοσοκομειο λογω covid. Τωρα προσπαθω να το ξεπερασω & να ειμαι δυνατη για το παιδακι μου. Δυστυχως,μετα την αυχενικη το ειχαμε ανακοινωσει σε συγγενεις & φιλους & επρεπε μεσα στη δυστυχια μας να εξηγουμε τι μας συνεβη. 

Θελουμε πολυ ενα δευτερο παιδακι,αλλα τρεμω μηπως μου ξανασυμβει. Ο γυναικολογος μας ειπε οτι ειναι εξαιρετικα απιθανο να μας ξανατυχει (σαν να "πετυχαινουμε τον πρωτο λαχνο της ατυχιας δυο φορες"). Υπαρχουν κοπελες που μετα απο διακοπη κυησης λογω τρισωμιας να ξαναεμειναν εγκυες & να πηγαν ολα καλα? Δεν θα αντεξω να ξαναπερασω ολο αυτο, να γυρισω σπιτι μου απ'το μαιευτηριο με ενα σωμα λεχωνας χωρις μωρο... 

[ΑΡΓΚ]

On 12/6/2021 at 6:31 ΠΜ, Mummy B είπε:

Καλημερα & απο εμενα. Θα ηθελα να μοιραστω & εγω την οδυνηρη μου εμπειρια. Πριν απο σχεδον ενα μηνα επρεπε να κανω διακοπη κυησης λογω τρισωμιας. Μετα απο μια πολυ καλη αυχενικη (ακομη απορω πως βγηκε καλη...),το τεστ papp-a εδειξε αυξημενες πιθανοτητες για συνδρομο down. Εχω ηδη ενα παιδακι 2,5χρονων,κανενα αντιστοιχο ιστορικο στις οικογενειες μας,αλλα ειμαι 37χρονων.Ο γιατρος μου ηταν καθησυχαστικος.Μου προτεινε να κανουμε ληψη τροφοβλαστη,καθως μαλλον τα αποτελεσματα του papp-a βγηκαν ετσι λογω ηλικιας...Κ τοτε ερχεται το σοκ,το μωρο ειχε συνδρομο κ επρεπε να μπω αμεσα για διακοπη κυησης,καθως ημουν οριακα (13εβδ. κ 5ημερων). Οπως οι περισσοτερες ηδη το ξερετε,ηταν η χειροτερη εμπειρια της ζωης μου.Το περασα μονη μου,καθως στον συζυγο δεν επετραπη να μπει καν στο νοσοκομειο λογω covid. Τωρα προσπαθω να το ξεπερασω & να ειμαι δυνατη για το παιδακι μου. Δυστυχως,μετα την αυχενικη το ειχαμε ανακοινωσει σε συγγενεις & φιλους & επρεπε μεσα στη δυστυχια μας να εξηγουμε τι μας συνεβη. 

Θελουμε πολυ ενα δευτερο παιδακι,αλλα τρεμω μηπως μου ξανασυμβει. Ο γυναικολογος μας ειπε οτι ειναι εξαιρετικα απιθανο να μας ξανατυχει (σαν να "πετυχαινουμε τον πρωτο λαχνο της ατυχιας δυο φορες"). Υπαρχουν κοπελες που μετα απο διακοπη κυησης λογω τρισωμιας να ξαναεμειναν εγκυες & να πηγαν ολα καλα? Δεν θα αντεξω να ξαναπερασω ολο αυτο, να γυρισω σπιτι μου απ'το μαιευτηριο με ενα σωμα λεχωνας χωρις μωρο... 

 

Συλληπητήρια. Θα σου έλεγα να πάρεις λίγο χρόνο να ηρεμήσεις και να ζητήσεις μετά μία δεύτερη ιατρική γνώμη. 

[Miam miam]

On 14/6/2021 at 10:13 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

 

Συλληπητήρια. Θα σου έλεγα να πάρεις λίγο χρόνο να ηρεμήσεις και να ζητήσεις μετά μία δεύτερη ιατρική γνώμη. 

Ευχαριστω πολυ. 

Θα με βοηθουσε εαν εχετε υποψη σας αντιστοιχες περιπτωσεις (δηλαδη 2η εγκυμοσυνη με συνδρομο down), διοτι κ με δευτερο γυναικολογο που το συζητησα μου ειπε περιπου τα ιδια,οτι ηταν τυχαιο γεγονος,καθως αυξανονται οι πιθανοτητες λογω ηλικιας.

 

 

[agg83]

Καλησπέρα κι από μένα.. 

Δυστυχώς λόγω μιας σπάνιας χρωμοσωμικης μετάλλαξης την Παρασκευή θα προχωρησω σε διακοπή κύησης (23η εβδ). 

Πέραν του ψυχολογικού που είναι ασήκωτο θα ήθελα όσες το έχετε περασει να μου πείτε τι με περιμενει μετά (για την καθαυτή διαδικασία γνωρίζω..). Δηλαδή, για πόσο καιρό θα έχω αιμορραγία, αν θα πονάω, αν θα πρεπει να ακολουθώ φαρμακευτική αγωγή κλπ. 

Σας ευχαριστώ. 

[Αννούλαααα]

On 12/6/2021 at 6:31 ΠΜ, Mummy B είπε:

Καλημερα & απο εμενα. Θα ηθελα να μοιραστω & εγω την οδυνηρη μου εμπειρια. Πριν απο σχεδον ενα μηνα επρεπε να κανω διακοπη κυησης λογω τρισωμιας. Μετα απο μια πολυ καλη αυχενικη (ακομη απορω πως βγηκε καλη...),το τεστ papp-a εδειξε αυξημενες πιθανοτητες για συνδρομο down. Εχω ηδη ενα παιδακι 2,5χρονων,κανενα αντιστοιχο ιστορικο στις οικογενειες μας,αλλα ειμαι 37χρονων.Ο γιατρος μου ηταν καθησυχαστικος.Μου προτεινε να κανουμε ληψη τροφοβλαστη,καθως μαλλον τα αποτελεσματα του papp-a βγηκαν ετσι λογω ηλικιας...Κ τοτε ερχεται το σοκ,το μωρο ειχε συνδρομο κ επρεπε να μπω αμεσα για διακοπη κυησης,καθως ημουν οριακα (13εβδ. κ 5ημερων). Οπως οι περισσοτερες ηδη το ξερετε,ηταν η χειροτερη εμπειρια της ζωης μου.Το περασα μονη μου,καθως στον συζυγο δεν επετραπη να μπει καν στο νοσοκομειο λογω covid. Τωρα προσπαθω να το ξεπερασω & να ειμαι δυνατη για το παιδακι μου. Δυστυχως,μετα την αυχενικη το ειχαμε ανακοινωσει σε συγγενεις & φιλους & επρεπε μεσα στη δυστυχια μας να εξηγουμε τι μας συνεβη. 

Θελουμε πολυ ενα δευτερο παιδακι,αλλα τρεμω μηπως μου ξανασυμβει. Ο γυναικολογος μας ειπε οτι ειναι εξαιρετικα απιθανο να μας ξανατυχει (σαν να "πετυχαινουμε τον πρωτο λαχνο της ατυχιας δυο φορες"). Υπαρχουν κοπελες που μετα απο διακοπη κυησης λογω τρισωμιας να ξαναεμειναν εγκυες & να πηγαν ολα καλα? Δεν θα αντεξω να ξαναπερασω ολο αυτο, να γυρισω σπιτι μου απ'το μαιευτηριο με ενα σωμα λεχωνας χωρις μωρο... 

αχχχ κορίτσια μου πόσο λυπάμαι που μπήκα κ διάβασα το ότι το βιώσετε κ εσείς αυτή την απώλεια... λοιπόν κορίτσι μου... Μου έτυχε στο πρώτο μου μωράκι μου ... να έχει σύνδρομο νταουν... κάναμε διακοπή στην 13+5 τα συναισθήματα Δυστυχώς τα βιωσες κ εσύ... έμεινα ξανά έγκυος 1 χρόνο μετά κ όλα πήγαν τέλεια... Είναι σπάνιο να ξανά συμβεί... Όπως είπε κ ο γιατρός μου αν πιάσεις το τζόκερ πόσες πιθανότητες έχεις να το ξανά πιασεις;;; Δυστυχώς τυχαίνει... να είσαι δυνατή για την οικογένειά σου... Κ με το επόμενο μωράκι θα πάνε όλα καλά... Σου ευχομαι σύντομα με ένα θετικό τεστ... Κ βέβαια κ στις υπόλοιπες κοπέλες... 

[Miam miam]

On 24/6/2021 at 5:27 ΜΜ, Ροζακι είπε:

αχχχ κορίτσια μου πόσο λυπάμαι που μπήκα κ διάβασα το ότι το βιώσετε κ εσείς αυτή την απώλεια... λοιπόν κορίτσι μου... Μου έτυχε στο πρώτο μου μωράκι μου ... να έχει σύνδρομο νταουν... κάναμε διακοπή στην 13+5 τα συναισθήματα Δυστυχώς τα βιωσες κ εσύ... έμεινα ξανά έγκυος 1 χρόνο μετά κ όλα πήγαν τέλεια... Είναι σπάνιο να ξανά συμβεί... Όπως είπε κ ο γιατρός μου αν πιάσεις το τζόκερ πόσες πιθανότητες έχεις να το ξανά πιασεις;;; Δυστυχώς τυχαίνει... να είσαι δυνατή για την οικογένειά σου... Κ με το επόμενο μωράκι θα πάνε όλα καλά... Σου ευχομαι σύντομα με ένα θετικό τεστ... Κ βέβαια κ στις υπόλοιπες κοπέλες... 

Σ'ευχαριστω πολυ!Πραγματικα,δεν μπορω να φανταστω τι περασες,αφου ηταν η πρωτη σου εγκυμοσυνη.Πολυ δυσκολο... Μπραβο για τη δυναμη σου να ξαναπροσπαθησεις! Τα λογια σου μου δινουν κουραγιο για να ξαναπροσπαθησω και εγω!

[Αννούλαααα]

On 26/6/2021 at 5:16 ΜΜ, Mummy B είπε:

Σ'ευχαριστω πολυ!Πραγματικα,δεν μπορω να φανταστω τι περασες,αφου ηταν η πρωτη σου εγκυμοσυνη.Πολυ δυσκολο... Μπραβο για τη δυναμη σου να ξαναπροσπαθησεις! Τα λογια σου μου δινουν κουραγιο για να ξαναπροσπαθησω και εγω!

θα δεις... Μετά την καταιγίδα θα βγει το ουράνιο  τόξο... Δεν ήμουν τόσο δυνατή... Ήταν δύσκολο να το ξεπεράσω,αν κ δεν το ξεπερνάς πότε...απλά μαθαίνεις να ζεις με αυτό... καθε χρονο την ιδια ημερα ειναι σαν να το ξανά ζω... δεν το εχω ξεχασει το πλασματακι μου...πήγα σε ψυχολόγο για να καταφέρω να το διαχειριστώ... Κ όντως με βοήθησε πάρα πολύ...

On 23/6/2021 at 2:09 ΜΜ, agg83 είπε:

Καλησπέρα κι από μένα.. 

Δυστυχώς λόγω μιας σπάνιας χρωμοσωμικης μετάλλαξης την Παρασκευή θα προχωρησω σε διακοπή κύησης (23η εβδ). 

Πέραν του ψυχολογικού που είναι ασήκωτο θα ήθελα όσες το έχετε περασει να μου πείτε τι με περιμενει μετά (για την καθαυτή διαδικασία γνωρίζω..). Δηλαδή, για πόσο καιρό θα έχω αιμορραγία, αν θα πονάω, αν θα πρεπει να ακολουθώ φαρμακευτική αγωγή κλπ. 

Σας ευχαριστώ. 

αχχχ κορίτσι μου... Δεν θυμάμαι πόσο είχα αίμα... νομίζω 2 βδομαδες;;; ναι κάτι μου είχε δώσει από αγωγη ο γιατρός μου... Αλλά επίσης δεν θυμαμαι... ήμουν σαν ρομπότ... αυτο που θυμαμαι ειναι οτι μας ειπε ο γιατρος μετα απο 2 κυκλους να ξανα προσπαθησουμε... εγινε ιουνιο κ ξεκινησαμε Σεπτέμβρη...Ότι μου έλεγαν αυτά έκανα... λυπάμαι πολύ για την απώλεια σου... Όλα θα πάνε καλά θα δεις... Ότι είπα στην mummy B ισχύει κ για εσένα...να είσαι δυνατή κ σύντομα με γεμάτη αγκαλιά...!!!!

[Miam miam]

On 23/6/2021 at 2:09 ΜΜ, agg83 είπε:

Καλησπέρα κι από μένα.. 

Δυστυχώς λόγω μιας σπάνιας χρωμοσωμικης μετάλλαξης την Παρασκευή θα προχωρησω σε διακοπή κύησης (23η εβδ). 

Πέραν του ψυχολογικού που είναι ασήκωτο θα ήθελα όσες το έχετε περασει να μου πείτε τι με περιμενει μετά (για την καθαυτή διαδικασία γνωρίζω..). Δηλαδή, για πόσο καιρό θα έχω αιμορραγία, αν θα πονάω, αν θα πρεπει να ακολουθώ φαρμακευτική αγωγή κλπ. 

Σας ευχαριστώ. 

Λυπαμαι για αυτο που σου συνεβη.Επισης,λυπαμαι που δεν ειδα εγκαιρως το μηνυμα σου για να σου απαντησω. Ο,τι & να σου πω,δεν προκειται να απαλυνει τον πονο σου.Δυστυχως,ειναι οδυνηρη εμπειρια που δεν πιστευεις ποτε οτι θα τυχει σ'εσενα.  Ευχομαι να εισαι καλα, τοσο σωματικα & ψυχικα!

[Miam miam]

On 27/6/2021 at 5:03 ΜΜ, Ροζακι είπε:

θα δεις... Μετά την καταιγίδα θα βγει το ουράνιο  τόξο... Δεν ήμουν τόσο δυνατή... Ήταν δύσκολο να το ξεπεράσω,αν κ δεν το ξεπερνάς πότε...απλά μαθαίνεις να ζεις με αυτό... καθε χρονο την ιδια ημερα ειναι σαν να το ξανά ζω... δεν το εχω ξεχασει το πλασματακι μου...πήγα σε ψυχολόγο για να καταφέρω να το διαχειριστώ... Κ όντως με βοήθησε πάρα πολύ...

αχχχ κορίτσι μου... Δεν θυμάμαι πόσο είχα αίμα... νομίζω 2 βδομαδες;;; ναι κάτι μου είχε δώσει από αγωγη ο γιατρός μου... Αλλά επίσης δεν θυμαμαι... ήμουν σαν ρομπότ... αυτο που θυμαμαι ειναι οτι μας ειπε ο γιατρος μετα απο 2 κυκλους να ξανα προσπαθησουμε... εγινε ιουνιο κ ξεκινησαμε Σεπτέμβρη...Ότι μου έλεγαν αυτά έκανα... λυπάμαι πολύ για την απώλεια σου... Όλα θα πάνε καλά θα δεις... Ότι είπα στην mummy B ισχύει κ για εσένα...να είσαι δυνατή κ σύντομα με γεμάτη αγκαλιά...!!!!

Ποσο δικιο εχεις οτι δεν το ξεπερνας ποτε. Εχω το μικρο,εχω τη δουλεια, εχω τοσα στο κεφαλι μου & ομως, το σκεφτομαι συνεχεια & ας μου λενε ολοι οτι ειμαι τυχερη που εχω ηδη ενα παιδι..

 

[lazariska]

On 12/6/2021 at 6:31 ΠΜ, Mummy B είπε:

Καλημερα & απο εμενα. Θα ηθελα να μοιραστω & εγω την οδυνηρη μου εμπειρια. Πριν απο σχεδον ενα μηνα επρεπε να κανω διακοπη κυησης λογω τρισωμιας. Μετα απο μια πολυ καλη αυχενικη (ακομη απορω πως βγηκε καλη...),το τεστ papp-a εδειξε αυξημενες πιθανοτητες για συνδρομο down. Εχω ηδη ενα παιδακι 2,5χρονων,κανενα αντιστοιχο ιστορικο στις οικογενειες μας,αλλα ειμαι 37χρονων.Ο γιατρος μου ηταν καθησυχαστικος.Μου προτεινε να κανουμε ληψη τροφοβλαστη,καθως μαλλον τα αποτελεσματα του papp-a βγηκαν ετσι λογω ηλικιας...Κ τοτε ερχεται το σοκ,το μωρο ειχε συνδρομο κ επρεπε να μπω αμεσα για διακοπη κυησης,καθως ημουν οριακα (13εβδ. κ 5ημερων). Οπως οι περισσοτερες ηδη το ξερετε,ηταν η χειροτερη εμπειρια της ζωης μου.Το περασα μονη μου,καθως στον συζυγο δεν επετραπη να μπει καν στο νοσοκομειο λογω covid. Τωρα προσπαθω να το ξεπερασω & να ειμαι δυνατη για το παιδακι μου. Δυστυχως,μετα την αυχενικη το ειχαμε ανακοινωσει σε συγγενεις & φιλους & επρεπε μεσα στη δυστυχια μας να εξηγουμε τι μας συνεβη. 

Θελουμε πολυ ενα δευτερο παιδακι,αλλα τρεμω μηπως μου ξανασυμβει. Ο γυναικολογος μας ειπε οτι ειναι εξαιρετικα απιθανο να μας ξανατυχει (σαν να "πετυχαινουμε τον πρωτο λαχνο της ατυχιας δυο φορες"). Υπαρχουν κοπελες που μετα απο διακοπη κυησης λογω τρισωμιας να ξαναεμειναν εγκυες & να πηγαν ολα καλα? Δεν θα αντεξω να ξαναπερασω ολο αυτο, να γυρισω σπιτι μου απ'το μαιευτηριο με ενα σωμα λεχωνας χωρις μωρο... 

Καλημέρα! Το έχω ζήσει κι εγώ πριν 10 χρόνια. Πρώτη μου εγκυμοσύνη στα 26 μου αλλά εμένα ήταν χάλια ο υπέρηχος όλοι οι δείκτες χάλια και πιθανότητες 1:4.Σύνδρομο down έπαθα ένα γερό σοκ δεν το πίστευα από που μου ήρθε και να έχω και τη διευθύντρια του παθολογοανατομικού να μου λέει ότι δεν ξέρω ψάξτο δεν ξέρω αν θα καταφέρεις να κάνεις παιδί γερό.Πηγα σε αρκετους γιατρους και γενετιστες μου ειπαν οτι ειναι τυχαιο γεγονος. Μετα την πρωτη περιοδο εμεινα εγκυος αμεσως και τελος παντων τωρα εχω δυο υγιεστατα παιδακια.Δε θα ξανασυμβει ολα καλα θα πανε.

[Miam miam]

13 ώρες πρίν, lazariska είπε:

Καλημέρα! Το έχω ζήσει κι εγώ πριν 10 χρόνια. Πρώτη μου εγκυμοσύνη στα 26 μου αλλά εμένα ήταν χάλια ο υπέρηχος όλοι οι δείκτες χάλια και πιθανότητες 1:4.Σύνδρομο down έπαθα ένα γερό σοκ δεν το πίστευα από που μου ήρθε και να έχω και τη διευθύντρια του παθολογοανατομικού να μου λέει ότι δεν ξέρω ψάξτο δεν ξέρω αν θα καταφέρεις να κάνεις παιδί γερό.Πηγα σε αρκετους γιατρους και γενετιστες μου ειπαν οτι ειναι τυχαιο γεγονος. Μετα την πρωτη περιοδο εμεινα εγκυος αμεσως και τελος παντων τωρα εχω δυο υγιεστατα παιδακια.Δε θα ξανασυμβει ολα καλα θα πανε.

Να σου ζησουν τα παιδακια σου! Τελικα συμβαινει συχνα απ'ο,τι πιστευα. Θεωρουσα οτι ημουν απο τις σπανιες περιπτωσεις, αλλα βλεπω, δυστυχως, οτι σε αρκετες κοπελες εχει τυχει κατι αναλογο. 

[Smurf123]

Καλησπέρα. 

Χθες έκανα διακοπή κύησης λόγω χρωμοσωμικων ανωμαλιών. 

Είμαι 27 και δεν περίμενα ποτέ ότι θα μου συνέβαινε κάτι τέτοιο. 

Υπάρχει αυτή η λογική ότι 'εισαι μικρή , υγιής ' και τελικά νά που γίνονται και σε αυτές τις ηλικίες αυτά τα άσχημα. 

Κλάψαμε πάρα πολύ με τον άντρα μου όλο αυτό το διάστημα που διαπιστώθηκε το πρόβλημα (μέσω αμνιοπαρακέντησης). 

Πολύ άγχος κάθε μέρα όλη μέρα μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα. 

Δεν είχαμε όρεξη για τίποτα παρά μόνο να καθόμαστε κλεισμένοι στο σπίτι. 

Δυστυχώς πρωταπριλιά (σαν ψέμα πραγματικά) μάθαμε τα άσχημα νέα. 

Με πολύ κλάμα και κόμπο στο στομάχι, άπειρα τηλεφωνήματα με ένα σωρό γιατρούς για να πάρουμε γνώμες αλλά φυσικά και με τις γνώμες 2 γενετιστών πήραμε την απόφαση να διακόψουμε. 

Άθλια εμπειρία όχι μόνο ψυχολογικά αλλά και σωματικά. 

Πυρετός, εμετός,τρέμουλο, πόνος, ΠΑΥΣΗ... Έπιασε η πρώτη δόση της επισκληριδιου , ξανά πόνος , ξανά τρέμουλο ξανά πυρετος

2η δόση επισκληριδιου, δεν έπιασε παρόλο που πλέον το ένα μου πόδι δεν το ελεγχα καθόλου, οι πόνοι συνεχίστηκαν, πιο ελαφριοι μεν αλλά ποναγα εξίσου δε..

3η δόση επισκληριδιου. Ουφ. Κάπως με έπιασε τώρα . Μάλλον μου έβαλαν μεγαλύτερη δόση μιας και που υπήρχε πρόοδος στην κάθοδο του μωρού. 

Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το 8ωρο βασανίστηκων πόνων!!!

Έμαθα όμως ότι είμαι πολύ δυνατή!

Δεν περίμενα στα 27 μου να μπορώ να αντέξω τέτοια ταλαιπωρία ψυχολογική και σωματική. Εννοείται πως ο άντρας μου είναι ένας άγγελος και με έχει βοηθήσει πάρα πολύ σε όλα!!!!!!

 

Η γιατρός μας είπε μετά από 2 περιόδους να ξανά προσπαθήσουμε αν θέλουμε. 

Θέλουμε αλλά ....

Φοβάμαι μην ξανά περάσουμε τα ίδια.

Δεν ευχαριστήθηκαμε τίποτα σε αυτή την εγκυμοσύνη. Από την στιγμή που κάναμε αυχενική διαφάνεια και για την τρισωμια 18 είχα πιθανότητες 1/1500 (όριο ηλικίας 1/1900) ξεκίνησε το άγχος μας. 

Δεν της άρεσε της γιατρού μου αυτή η πτώση και μας έστειλε για έξτρα υπέρηχο στις 17 εβδομάδες. Όλα ήταν φυσιολογικά (καρδιά , πνεύμονες κλπ) εκτός από μια κύστη χοριοειδους πλέγματος στο δεξι τμήμα του εγκεφάλου. Όχι επίσης κάτι σοβαρό σαν εύρημα αλλά σε συνάρτηση με την αυχενική αλλά και το ότι το μωρό φαινόταν μερικές ημέρες πίσω στην ανάπτυξη , κάναμε εν τέλη αμνιοπαρακέντηση. 

Τα πρώτα αποτελέσματα σούπερ. 

Τα δεύτερα και οριστικά ΧΑΛΙΑ.  Πέσαμε σε σπάνια περίπτωση. (Όχι τρισωμια 18)

Βιώσιμη μεν , αλλά με πολλά προβλήματα δε. Ο πόνος της απόφασης τεράστιος. Ποιοι είμαστε εμείς να αποφασίσουμε ποιος θα ζήσει και ποιος όχι? 

Ποιοι είμαστε εμείς να αποφασίσουμε αν κάποιος θα ζήσει την ζωή του με όποια προβλήματα αυτό συνεπάγεται?

Τραγικές στιγμές. 

Εύχομαι ο Θεός να μας συγχωρέσει για την απόφαση μας. 

 

ΦΟΒΑΜΑΙ στην ιδέα μιας 2ης εγκυμοσύνης και μήπως ξανά περάσουμε τα άγχη και τις απαίσιες στιγμές αυτές ξανά. 

Είναι ανυπόφορο κάτι τέτοιο. 

Κάναμε εξετάσεις και εμείς στον καρυότυπο μας και ευτυχώς είναι φυσιολογικός. 

 

Μου λείπει η κοιλίτσα μου και οι κλωτσιές που έτρωγα. Μου λείπουν όλα. Όμως φοβάμαι. 

 

Σήμερα έμαθα ότι μια γνωστή μου είναι έγκυος και να πω την αλήθεια ζήλεψα. 

Έχω δύο άλλες φίλες μου έγκυες , μεγαλύτερες από εμένα και τα μωράκια τους (ευτυχώς βέβαια) είναι μια χαρά. 

Σε εμένα γιατί όχι?

Ίσως μέσω αυτής της περιπέτειας γίνω καλύτερος άνθρωπος , γίνω πιο δυνατή. 

Θα δείξει ο χρόνος για ποιον λόγο ζούμε αυτό που ζούμε σήμερα .....

[belleblue]

 Σαφέστατα θα γίνεις ΚΑΙ πιο δυνατή, αλλά και θα γίνεις και καλύτερη μητέρα για το μωρό που περιμένει να γεννηθεί που θα είναι υγιές και θα έχει ευκαιρίες στην ζωή του να ευτυχήσει. 

Αυτό θέλουμε για τα παιδιά μας. 

Εγώ το απέκτησα στα 38 και είμαι πολύ τυχερή τώρα είναι 9, ευτυχώς υγιές. 

 

Είσαι ΝΕΟΤΑΤΗ και θα έχεις πολλές ευκαιρίες στην ζωή σου όχι μόνο 1 αλλά περισσότερα παιδιά να κάνεις. Ειδικά αφού είσαι τόσο τυχερή και ξεκινάς από τώρα με οικογένεια όχι σαν εμένα που δεν είχα τέτοια δυνατότητα. 

Να έχουν ευκαιρία να ευτυχήσουν, αυτό είναι το πιο σημαντικό. 

Το παιδί  δεν το κάνω για ΜΕΝΑ, για να πω οτι γέννησα. Το κάνω για να δώσω ευτυχία που θα μπορεί να την ζήσει και να την ζήσει σαν άνθρωπος με δεξιότητες ταλέντα και όρεξη να προσφέρει στον κόσμο. 

Γιατί να φέρω ένα παιδί στον κόσμο, που δεν θα μπορεί μόνο του να ανταπεξέλθει, που θα χρειάζεται βοήθεια από άλλους μια ζωή, (που τους πληρώνεις δεν έρχονται από μόνοι τους ανθρωποι εθελοντές) και να μη μπορεί ούτε να απολαύσει τις χαρές της ζωής ούτε να προσφέρει  σε άλλους. 

 

Εγώ όταν είχα μείνει έγκυος ήταν και η φίλη μου - εγώ όμως είχα παλλινδρομη και η φίλη κανονική εγκυμοσύνη. . Μετά από 6 μήνες έμεινα ξανά έγκυος και τώρα τα παιδιά μας έχουν απλώς 6 μήνες διαφορά... (μαζί μεγάλωσαν πχ) .

  Θα περάσουν όλα και δεν θα τα θυμάσαι ,θα είναι μακρινό παρελθόν και θα έχεις ένα υγιές παιδάκι στην αγκαλιά σου, όταν θα έρθειη η σωστή στιγμή. 

και ούτε να το σκέφτεσαι! 

 

Επεξεργάστηκαν 13 Απριλίου,2022 by belleblue

[Smurf123]

On 13/4/2022 at 12:49 ΜΜ, belleblue είπε:

 Σαφέστατα θα γίνεις ΚΑΙ πιο δυνατή, αλλά και θα γίνεις και καλύτερη μητέρα για το μωρό που περιμένει να γεννηθεί που θα είναι υγιές και θα έχει ευκαιρίες στην ζωή του να ευτυχήσει. 

Αυτό θέλουμε για τα παιδιά μας. 

Εγώ το απέκτησα στα 38 και είμαι πολύ τυχερή τώρα είναι 9, ευτυχώς υγιές. 

 

Είσαι ΝΕΟΤΑΤΗ και θα έχεις πολλές ευκαιρίες στην ζωή σου όχι μόνο 1 αλλά περισσότερα παιδιά να κάνεις. Ειδικά αφού είσαι τόσο τυχερή και ξεκινάς από τώρα με οικογένεια όχι σαν εμένα που δεν είχα τέτοια δυνατότητα. 

Να έχουν ευκαιρία να ευτυχήσουν, αυτό είναι το πιο σημαντικό. 

Το παιδί  δεν το κάνω για ΜΕΝΑ, για να πω οτι γέννησα. Το κάνω για να δώσω ευτυχία που θα μπορεί να την ζήσει και να την ζήσει σαν άνθρωπος με δεξιότητες ταλέντα και όρεξη να προσφέρει στον κόσμο. 

Γιατί να φέρω ένα παιδί στον κόσμο, που δεν θα μπορεί μόνο του να ανταπεξέλθει, που θα χρειάζεται βοήθεια από άλλους μια ζωή, (που τους πληρώνεις δεν έρχονται από μόνοι τους ανθρωποι εθελοντές) και να μη μπορεί ούτε να απολαύσει τις χαρές της ζωής ούτε να προσφέρει  σε άλλους. 

 

Εγώ όταν είχα μείνει έγκυος ήταν και η φίλη μου - εγώ όμως είχα παλλινδρομη και η φίλη κανονική εγκυμοσύνη. . Μετά από 6 μήνες έμεινα ξανά έγκυος και τώρα τα παιδιά μας έχουν απλώς 6 μήνες διαφορά... (μαζί μεγάλωσαν πχ) .

  Θα περάσουν όλα και δεν θα τα θυμάσαι ,θα είναι μακρινό παρελθόν και θα έχεις ένα υγιές παιδάκι στην αγκαλιά σου, όταν θα έρθειη η σωστή στιγμή. 

και ούτε να το σκέφτεσαι! 

 

Σε ευχαριστώ πολύ μου έγραψες όλα αυτά. Τα διαβάζω ξανά και ξανά και με βοηθούν πολύ. 

 

Απλά δεν ήξερα και δεν περίμενα ότι δύο υγιείς νέοι άνθρωποι μπορούν να κάνουν ένα μωράκι με πρόβλημα. 

Δεν είχα ιδέα. Και τα έμαθα όλα τώρα. 

Δεν ήξερα πόσο δύσκολη είναι αυτή η διαδικασία ακόμα και όταν έχεις ξεπεράσει το θέμα 'γονιμοτητας'. Όχι για όλους βέβαια. Αλλά για μερικούς. 

 

Δεν ήξερα ότι ακόμα και στα 27 μπορείς να παράξεις ένα 'κακο' ωάριο και εν τέλη αυτό να γονομοποιηθει. 

Όλα ακούγονταν εύκολα για εγκυμοσύνες κάτω των 30. 

Και το έβλεπα λίγο πολύ από φίλες και γνωστές. 

Κι αν ξανά παράξει ο οργανισμός μου άλλο ένα 'κακο' ωάριο? 

Αν πρέπει πάλι να περάσω τα ίδια?

Τα σκέφτομαι και απελπίζομαι. 

Το καλό είναι ότι θέλουμε πολύ να ξανά προσπαθήσουμε όταν περάσουν μερικοί μήνες που μας είπε η γιατρός. 

[AvocadoMama]

On 13/4/2022 at 1:17 ΠΜ, Mountain-girl23 είπε:

Καλησπέρα. 

Χθες έκανα διακοπή κύησης λόγω χρωμοσωμικων ανωμαλιών. 

Είμαι 27 και δεν περίμενα ποτέ ότι θα μου συνέβαινε κάτι τέτοιο. 

Υπάρχει αυτή η λογική ότι 'εισαι μικρή , υγιής ' και τελικά νά που γίνονται και σε αυτές τις ηλικίες αυτά τα άσχημα. 

Κλάψαμε πάρα πολύ με τον άντρα μου όλο αυτό το διάστημα που διαπιστώθηκε το πρόβλημα (μέσω αμνιοπαρακέντησης). 

Πολύ άγχος κάθε μέρα όλη μέρα μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα. 

Δεν είχαμε όρεξη για τίποτα παρά μόνο να καθόμαστε κλεισμένοι στο σπίτι. 

Δυστυχώς πρωταπριλιά (σαν ψέμα πραγματικά) μάθαμε τα άσχημα νέα. 

Με πολύ κλάμα και κόμπο στο στομάχι, άπειρα τηλεφωνήματα με ένα σωρό γιατρούς για να πάρουμε γνώμες αλλά φυσικά και με τις γνώμες 2 γενετιστών πήραμε την απόφαση να διακόψουμε. 

Άθλια εμπειρία όχι μόνο ψυχολογικά αλλά και σωματικά. 

Πυρετός, εμετός,τρέμουλο, πόνος, ΠΑΥΣΗ... Έπιασε η πρώτη δόση της επισκληριδιου , ξανά πόνος , ξανά τρέμουλο ξανά πυρετος

2η δόση επισκληριδιου, δεν έπιασε παρόλο που πλέον το ένα μου πόδι δεν το ελεγχα καθόλου, οι πόνοι συνεχίστηκαν, πιο ελαφριοι μεν αλλά ποναγα εξίσου δε..

3η δόση επισκληριδιου. Ουφ. Κάπως με έπιασε τώρα . Μάλλον μου έβαλαν μεγαλύτερη δόση μιας και που υπήρχε πρόοδος στην κάθοδο του μωρού. 

Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το 8ωρο βασανίστηκων πόνων!!!

Έμαθα όμως ότι είμαι πολύ δυνατή!

Δεν περίμενα στα 27 μου να μπορώ να αντέξω τέτοια ταλαιπωρία ψυχολογική και σωματική. Εννοείται πως ο άντρας μου είναι ένας άγγελος και με έχει βοηθήσει πάρα πολύ σε όλα!!!!!!

 

Η γιατρός μας είπε μετά από 2 περιόδους να ξανά προσπαθήσουμε αν θέλουμε. 

Θέλουμε αλλά ....

Φοβάμαι μην ξανά περάσουμε τα ίδια.

Δεν ευχαριστήθηκαμε τίποτα σε αυτή την εγκυμοσύνη. Από την στιγμή που κάναμε αυχενική διαφάνεια και για την τρισωμια 18 είχα πιθανότητες 1/1500 (όριο ηλικίας 1/1900) ξεκίνησε το άγχος μας. 

Δεν της άρεσε της γιατρού μου αυτή η πτώση και μας έστειλε για έξτρα υπέρηχο στις 17 εβδομάδες. Όλα ήταν φυσιολογικά (καρδιά , πνεύμονες κλπ) εκτός από μια κύστη χοριοειδους πλέγματος στο δεξι τμήμα του εγκεφάλου. Όχι επίσης κάτι σοβαρό σαν εύρημα αλλά σε συνάρτηση με την αυχενική αλλά και το ότι το μωρό φαινόταν μερικές ημέρες πίσω στην ανάπτυξη , κάναμε εν τέλη αμνιοπαρακέντηση. 

Τα πρώτα αποτελέσματα σούπερ. 

Τα δεύτερα και οριστικά ΧΑΛΙΑ.  Πέσαμε σε σπάνια περίπτωση. (Όχι τρισωμια 18)

Βιώσιμη μεν , αλλά με πολλά προβλήματα δε. Ο πόνος της απόφασης τεράστιος. Ποιοι είμαστε εμείς να αποφασίσουμε ποιος θα ζήσει και ποιος όχι? 

Ποιοι είμαστε εμείς να αποφασίσουμε αν κάποιος θα ζήσει την ζωή του με όποια προβλήματα αυτό συνεπάγεται?

Τραγικές στιγμές. 

Εύχομαι ο Θεός να μας συγχωρέσει για την απόφαση μας. 

 

ΦΟΒΑΜΑΙ στην ιδέα μιας 2ης εγκυμοσύνης και μήπως ξανά περάσουμε τα άγχη και τις απαίσιες στιγμές αυτές ξανά. 

Είναι ανυπόφορο κάτι τέτοιο. 

Κάναμε εξετάσεις και εμείς στον καρυότυπο μας και ευτυχώς είναι φυσιολογικός. 

 

Μου λείπει η κοιλίτσα μου και οι κλωτσιές που έτρωγα. Μου λείπουν όλα. Όμως φοβάμαι. 

 

Σήμερα έμαθα ότι μια γνωστή μου είναι έγκυος και να πω την αλήθεια ζήλεψα. 

Έχω δύο άλλες φίλες μου έγκυες , μεγαλύτερες από εμένα και τα μωράκια τους (ευτυχώς βέβαια) είναι μια χαρά. 

Σε εμένα γιατί όχι?

Ίσως μέσω αυτής της περιπέτειας γίνω καλύτερος άνθρωπος , γίνω πιο δυνατή. 

Θα δείξει ο χρόνος για ποιον λόγο ζούμε αυτό που ζούμε σήμερα .....

 

Αγαπητή φίλη,

Λυπάμαι πολύ για την απώλειά σας... Από τα λόγια σας φαίνεται ότι δεν πρόκειται για απόφαση που την πήρατε επιπόλαια. Το συζητήσατε σοβαρά με το σύντροφό σας, πήρατε ιατρικές γνώμες και κάνατε το καλύτερο δυνατόν. Η ίδια η ζωή μας φέρνει συχνά αντιμέτωπους με δύσκολες αποφάσεις. Λυπάμαι που έπρεπε να το περάσετε αυτό. Εύχομαι από καρδιάς να είναι όλα καλύτερα για εσάς και το σύντροφό σας σιγά σιγά. Μεγάλη αγκαλιά και στους δυο σας

[AvocadoMama]

On 13/4/2022 at 12:49 ΜΜ, belleblue είπε:

 Σαφέστατα θα γίνεις ΚΑΙ πιο δυνατή, αλλά και θα γίνεις και καλύτερη μητέρα για το μωρό που περιμένει να γεννηθεί που θα είναι υγιές και θα έχει ευκαιρίες στην ζωή του να ευτυχήσει. 

Αυτό θέλουμε για τα παιδιά μας. 

Εγώ το απέκτησα στα 38 και είμαι πολύ τυχερή τώρα είναι 9, ευτυχώς υγιές. 

 

Είσαι ΝΕΟΤΑΤΗ και θα έχεις πολλές ευκαιρίες στην ζωή σου όχι μόνο 1 αλλά περισσότερα παιδιά να κάνεις. Ειδικά αφού είσαι τόσο τυχερή και ξεκινάς από τώρα με οικογένεια όχι σαν εμένα που δεν είχα τέτοια δυνατότητα. 

Να έχουν ευκαιρία να ευτυχήσουν, αυτό είναι το πιο σημαντικό. 

Το παιδί  δεν το κάνω για ΜΕΝΑ, για να πω οτι γέννησα. Το κάνω για να δώσω ευτυχία που θα μπορεί να την ζήσει και να την ζήσει σαν άνθρωπος με δεξιότητες ταλέντα και όρεξη να προσφέρει στον κόσμο. 

Γιατί να φέρω ένα παιδί στον κόσμο, που δεν θα μπορεί μόνο του να ανταπεξέλθει, που θα χρειάζεται βοήθεια από άλλους μια ζωή, (που τους πληρώνεις δεν έρχονται από μόνοι τους ανθρωποι εθελοντές) και να μη μπορεί ούτε να απολαύσει τις χαρές της ζωής ούτε να προσφέρει  σε άλλους. 

 

Εγώ όταν είχα μείνει έγκυος ήταν και η φίλη μου - εγώ όμως είχα παλλινδρομη και η φίλη κανονική εγκυμοσύνη. . Μετά από 6 μήνες έμεινα ξανά έγκυος και τώρα τα παιδιά μας έχουν απλώς 6 μήνες διαφορά... (μαζί μεγάλωσαν πχ) .

  Θα περάσουν όλα και δεν θα τα θυμάσαι ,θα είναι μακρινό παρελθόν και θα έχεις ένα υγιές παιδάκι στην αγκαλιά σου, όταν θα έρθειη η σωστή στιγμή. 

και ούτε να το σκέφτεσαι! 

 

 

Είναι πολύ γλυκό το σχόλιο σας. Το κρατάω στο μυαλό μου γιατί θα μπορούσε να συμβεί σε όλες μας μια σύλληψη ή μια κύηση με προβλήματα. 

 

[Smurf123]

On 21/4/2022 at 4:15 ΜΜ, AvocadoMama είπε:

 

Αγαπητή φίλη,

Λυπάμαι πολύ για την απώλειά σας... Από τα λόγια σας φαίνεται ότι δεν πρόκειται για απόφαση που την πήρατε επιπόλαια. Το συζητήσατε σοβαρά με το σύντροφό σας, πήρατε ιατρικές γνώμες και κάνατε το καλύτερο δυνατόν. Η ίδια η ζωή μας φέρνει συχνά αντιμέτωπους με δύσκολες αποφάσεις. Λυπάμαι που έπρεπε να το περάσετε αυτό. Εύχομαι από καρδιάς να είναι όλα καλύτερα για εσάς και το σύντροφό σας σιγά σιγά. Μεγάλη αγκαλιά και στους δυο σας

Σας ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σας. 

Φυσικά και η απόφαση δεν ήταν επιπόλαια. 

Παρ'ολο που κάποιοι γιατροί αλλά και  δικοί μας άνθρωποι μόλις άκουσαν το πρόβλημα μας είπαν να διακόψουμε άμεσα, εμείς θέλαμε να εξαντλήσουμε κάθε ενδεχόμενο. 

Περιμέναμε να βγουν τα αποτελέσματα του καρυότυπου του δικού μας για να δούμε μήπως είναι κάτι που κληρονομείται και εν τέλη το μωράκι μας βγει υγιές. Αλλά αυτό που μας έτυχε και δεν είναι κληρονομικό αλλά τυχαίο γεγονός όπως μας είπαν. 

Μιλήσαμε με πολλούς γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων (2 γυναικολόγους , 1 εμβρυολογο, 1 νεογνολογο, 1 παιδίατρο , 1 νευρολόγο και 2 γενετιστές). Εξαντλήσαμε κάθε ενδεχόμενο. 

Είχαμε την ηθική υποχρέωση και την αγάπη να το κάνουμε παρ'ολο που ήθελε δύναμη κι αυτό. 

 

Επειδή ήρθαν κάποια πράγματα στην ζωή μας με το περιστατικό αυτό έτσι, που εν τέλη είπαμε ότι ίσως ο Θεός μας το έδειξε όλο αυτό. 

Οι γιατροί στο νοσοκομείο μας είπαν ότι απορούν πως το ανακαλύψαμε. 

Δεν φαινόταν κάτι από τους υπερήχους μέχρι και την 21 εβδομάδα που διακόψαμε. 

 

Εύχομαι ο Θεός την επόμενη φορά να μας φέρει ένα υγιές μωράκι .

 

Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση. 

[Squirell84]

Καλησπέρα σε όλους.

Ύστερα από μια παλινδρομη κύηση στισ 8 βδομάδες αποφασίσαμε να ξαναπροσπαθησουμε.

Διανύω την 20η βδομάδα. Ολα πηγαιναν καλα αλλα πριν 2 μέρες ο γιατρός μας είπε πως θα ήταν καλό να γίνει διακοπή λόγω συνδρόμου Dandy Walker. Πάγωσα......

Ο άντρας μου είναι στο πλευρό μου και έχω καλή υποστήριξη όμως πρέπει να περιμένουμε 4 μέρες να πάμε σε μια ειδικό και μετά να γίνει η διακοπή...

Είναι αβάσταχτο πως νιώθω το μωρό να κλωτσάει και απλά περιμένω να γίνει η διακοπή. Καθε μέρα μου φαίνεται μαρτύριο.

Δε θέλω να το βάλω κάτω, θέλω να ξαναπροσπαθησω αλλά πονάω πολύ και φοβάμαι....

Ξέρω ότι δεν είμαι η μόνη αλλά και πάλι....

Ξέρω πως πρέπει να γίνει τερματισμός με φάρμακα και μετά γέννα αλλά μακάρι να γίνει με μέθη η αναισθησία....

[Αννούλαααα]

3 ώρες πρίν, Squirell84 είπε:

Καλησπέρα σε όλους.

Ύστερα από μια παλινδρομη κύηση στισ 8 βδομάδες αποφασίσαμε να ξαναπροσπαθησουμε.

Διανύω την 20η βδομάδα. Ολα πηγαιναν καλα αλλα πριν 2 μέρες ο γιατρός μας είπε πως θα ήταν καλό να γίνει διακοπή λόγω συνδρόμου Dandy Walker. Πάγωσα......

Ο άντρας μου είναι στο πλευρό μου και έχω καλή υποστήριξη όμως πρέπει να περιμένουμε 4 μέρες να πάμε σε μια ειδικό και μετά να γίνει η διακοπή...

Είναι αβάσταχτο πως νιώθω το μωρό να κλωτσάει και απλά περιμένω να γίνει η διακοπή. Καθε μέρα μου φαίνεται μαρτύριο.

Δε θέλω να το βάλω κάτω, θέλω να ξαναπροσπαθησω αλλά πονάω πολύ και φοβάμαι....

Ξέρω ότι δεν είμαι η μόνη αλλά και πάλι....

Ξέρω πως πρέπει να γίνει τερματισμός με φάρμακα και μετά γέννα αλλά μακάρι να γίνει με μέθη η αναισθησία....

Ωχ κορίτσι μου πόσο λυπάμαι ειλικρινά...βούρκωσα... έχω κάνει διακοπή στην πρώτη μου εγκυμοσύνη στην 13η εβδομάδα...πρόλαβα οριακά να μην πάω για γεννα... μετά ήρθε το παιδάκι που έχω τώρα... το περασμένο Οκτώβριο είχα παλινδρομη κ εγώ... κ σήμερα είμαι εγκυος στην 20η εβδομάδα... περιμένω πως κ πως την Β επιπέδου για να προχωρήσω λίγο ποιο ήρεμη... αν κ μέχρι να το πιάσουμε στα χέρια μας όλα μπορούν να συμβουν... πως το μάθατε?? Κάνατε την Β επιπέδου???  Δεν ξέρω τι να σου πω ειλικρινά... σίγουρα πιστεύω ότι την επόμενη φορά θα πάνε όλα καλά... όμως πάλι αυτό ξέρω ότι δεν σου λέει κάτι... κουράγιο κορίτσι μου... το μόνο που θα σου πω είναι ότι σου στέλνω μια μεγαλη σφιχτή αγκαλιά....

[Squirell84]

Ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη. 

Όλα πήγαιναν καλά στον υπερηχο στις 16 βδομάδες. Ομως στις 19 φάνηκε το πρόβλημα που μάλιστα σε 4 μέρες που επαναλάβαμε τον υπερηχο σε εμβρυολογο χειροτέρεψε κι άλλο η κλινική εικόνα.

Κι εγώ έλεγα πως αν δε δω το παιδί να το πιάσω δε θα ησυχάσω οπότε σας καταλαβαίνω απόλυτα.

Κάθε απώλεια και εγκυμοσυνη που δε προχώρα πονά όμως στην 20η βδομάδα ήταν τόσο τραυματική καθώς έπρεπε να γίνει κανονική γέννα. Προσπαθώ ακόμα να συνέλθω από το σοκ. Πρώτα το σωματικό  και το ορμονικο κομματι. Το ψυχολογικό κομμάτι θέλει περισσότερο καιρό....

Ήταν πολύ τραυματικο όλο αυτό...

Δε το βάζω κάτω όμως. Θα ξαναπροσπαθησω το οφείλω στον εαυτό μου και σε όλες μας που χάσαμε ένα παιδί. 

[Αννούλαααα]

14 ώρες πρίν, Squirell84 είπε:

Ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη. 

Όλα πήγαιναν καλά στον υπερηχο στις 16 βδομάδες. Ομως στις 19 φάνηκε το πρόβλημα που μάλιστα σε 4 μέρες που επαναλάβαμε τον υπερηχο σε εμβρυολογο χειροτέρεψε κι άλλο η κλινική εικόνα.

Κι εγώ έλεγα πως αν δε δω το παιδί να το πιάσω δε θα ησυχάσω οπότε σας καταλαβαίνω απόλυτα.

Κάθε απώλεια και εγκυμοσυνη που δε προχώρα πονά όμως στην 20η βδομάδα ήταν τόσο τραυματική καθώς έπρεπε να γίνει κανονική γέννα. Προσπαθώ ακόμα να συνέλθω από το σοκ. Πρώτα το σωματικό  και το ορμονικο κομματι. Το ψυχολογικό κομμάτι θέλει περισσότερο καιρό....

Ήταν πολύ τραυματικο όλο αυτό...

Δε το βάζω κάτω όμως. Θα ξαναπροσπαθησω το οφείλω στον εαυτό μου και σε όλες μας που χάσαμε ένα παιδί. 

Όσο δύσκολο κ αν σου ακούγεται νομίζω ότι το έζησα μαζί σου...ίσως επειδή το έχω περάσει???  Καταλαβαίνω πως μπορεί να είσαι... σίγουρα όσο μεγαλύτερη εγκυμοσύνη είναι τόσο πιο δύσκολο είναι... πφφφ δεν έχω λόγια κορίτσι μου... απλά μην τα κρατάς μέσα τα συναισθήματα σου... θες να κλάψεις??? Να το κάνεις,μην σκέφτεσαι μην στεναχωρησεις τους δίπλα σου... πρέπει να τα βγάζεις από μέσα σου... το είχα κάνει Εγώ αυτό... κ έκανα κακό στον εαυτό μου....σου εύχομαι τα καλύτερα γιατο αξίζεις... κ σε όλα τα κορίτσια που προσπαθούν κ έχουν ζήσει κάτι αντίστοιχο...

[Squirell84]

Τα λόγια σας είναι γιατρικό...

Απλά ήθελα να πω πως γενικά οι ορμόνες το πρώτο διάστημα είναι σε αναρχία και ψυχολογικά υπάρχει μια αστάθεια. Για όλες τις κοπέλες που διαβάζουν αν το έχουν περάσει θα καταλάβουν. Θα περάσει κι αυτό και πρέπει να φανούν δυνατές. Αυτή τη στιγμή μπορεί να μην είναι ο εαυτός τους αλλά να μη φοβούνται γιατί θα επανέλθουν. Πάντα θα πονάει αυτό όμως το πρώτο διάστημα είναι πιο επίπονο. 

Επειδή είχα ξανακάνει διακοπή σε πιο μικρή ηλικία και σε πιο πρώιμο σταδιο εγκυμοσυνης απλά παραθέτω την εμπειρία μου σε όσα γράφω. Παρόλαυτα ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και το βιώνει αλλιώς....

Θέλω να στείλω την αγάπη μου και κουράγιο σε όσες πέρασαν αυτό και όσες περνάνε δύσκολα για να αποκτήσουν ένα παιδάκι..

 

[Mariam312]

Είμαι κ εγώ απ ότι φαίνεται άλλη μια περίπτωση.. 23 εβδομάδων λόγω σοβαρής καρδιοπάθειας.. τον άλλο μηνα ξεκινάμε ξανά προσπάθειες.. ο θεός ελπίζω να μας στειλει ένα υγιές μωράκι και το αγοράκι μας στον ουρανό να είναι καλά και να μας βλέπει.. χαιρομαι που πολλές είχατε αίσιο τέλος σε αυτή την περιπέτεια που ονομάζεται ταξίδι προς τη μητρότητα.. δεν έχω παιδάκι και ωρες ωρες Φοβάμαι ότι δεν θα αποκτήσω ποτέ.. όμως πρέπει να είμαστε δυνατές! Ελπίζω να τα καταφέρουμε όλες

[Αννούλαααα]

On 22/3/2023 at 6:57 ΜΜ, Mariam312 είπε:

Είμαι κ εγώ απ ότι φαίνεται άλλη μια περίπτωση.. 23 εβδομάδων λόγω σοβαρής καρδιοπάθειας.. τον άλλο μηνα ξεκινάμε ξανά προσπάθειες.. ο θεός ελπίζω να μας στειλει ένα υγιές μωράκι και το αγοράκι μας στον ουρανό να είναι καλά και να μας βλέπει.. χαιρομαι που πολλές είχατε αίσιο τέλος σε αυτή την περιπέτεια που ονομάζεται ταξίδι προς τη μητρότητα.. δεν έχω παιδάκι και ωρες ωρες Φοβάμαι ότι δεν θα αποκτήσω ποτέ.. όμως πρέπει να είμαστε δυνατές! Ελπίζω να τα καταφέρουμε όλες

Αχχχχ κορίτσι μου... εγώ έκανα διακοπή το μωρακι μου λόγω σύνδρομο νταουν ...  ηταν το πρωτο μου μωρακι κ ειχα τους ίδιους φόβους με εσένα... θα μείνεις αυτό είναι σίγουρο... θα γεννούσα Δεκέμβρη του 18 αγοράκι... τελικά γέννησα Δεκέμβρη του 19 αγοράκι... ξεκινήσαμε μετά προσπάθειες για 2ο κ μετά είχε πρόβλημα  με την καρδούλα του... είπα δεν θα το τερματίσω κ αυτό... έφτασε μέχρι την 11η?  Εκει σταμάτησε η καρδούλα αυτό έγινε Οκτώβριο του 21... τελικά Γενάρη του 23 γέννησα ένα κοριτσάκι... κ αυτά στα λέω για να δεις παρότι τις ατυχίες μου... έμεινα κ γέννησα αλλά δύο παιδακια... όλα θα πάνε καλά... πάρε το χρόνο σου ψυχικά κ σωματικά  κ σύντομα θα μάθεις τα ευχαριστα... σου στέλνω μια μεγαλη αγκαλιά ....

[Mariam312]

13 ώρες πρίν, Αννούλαααα είπε:

Αχχχχ κορίτσι μου... εγώ έκανα διακοπή το μωρακι μου λόγω σύνδρομο νταουν ...  ηταν το πρωτο μου μωρακι κ ειχα τους ίδιους φόβους με εσένα... θα μείνεις αυτό είναι σίγουρο... θα γεννούσα Δεκέμβρη του 18 αγοράκι... τελικά γέννησα Δεκέμβρη του 19 αγοράκι... ξεκινήσαμε μετά προσπάθειες για 2ο κ μετά είχε πρόβλημα  με την καρδούλα του... είπα δεν θα το τερματίσω κ αυτό... έφτασε μέχρι την 11η?  Εκει σταμάτησε η καρδούλα αυτό έγινε Οκτώβριο του 21... τελικά Γενάρη του 23 γέννησα ένα κοριτσάκι... κ αυτά στα λέω για να δεις παρότι τις ατυχίες μου... έμεινα κ γέννησα αλλά δύο παιδακια... όλα θα πάνε καλά... πάρε το χρόνο σου ψυχικά κ σωματικά  κ σύντομα θα μάθεις τα ευχαριστα... σου στέλνω μια μεγαλη αγκαλιά ....

Σ ευχαριστώ πολύ, την έχω ανάγκη τον άλλο μηνα μας αφήνει ο γιατρός να αρχίσουμε τις προσπάθειες, να έχουν περάσει δηλαδή 3 μήνες και με το ζόρι κρατιεμαι… έχω μέσα μου πιστη ότι δεν θα συμβεί ξανά κατι τόσο τραγικό.. ελπίζω να μείνω ευκολα έγκυος όπως την πρώτη φορά και να έχω το μωράκι μ αγκαλιά στο τέλος.. να χαίρεσαι τα παιδάκια σ!! Είχες κ εσυ μετά τη διακοπή ένα φόβο ότι θα ξανά συμβεί παρολο π σ έλεγαν τυχαίο γεγονος; Πως το διαχειρίστηκες στην επόμενη εγκυμοσύνη..